TERMS STARTING WITH
Binary file /home/jpc/Documents/Code/KEYS/DICTIONARIES/DICTIONARIES.tar.gz matches
Omael —an angel who multiplies species,
Om anandamayi caitanyamayi satyamayi parame ::: [om O Thou full of bliss, full of consciousness, full of truth, supreme].
Omar Khayyam (1048-1131 AD) was an astronomer, mathematician, philosopher and poet who lived in Nishapur Persia (now Iran) and wrote many mystical verses in the quatrain style called rubā'ī, the collection of which are called rubā'īyāt.
Omar Khayyam in the Rubaiyat sings of “Bah¬
Om: A Sanskrit word, variously interpreted and explained, believed to possess magical powers and held especially sacred by Hindus and occultists.
Om (Aum) ::: OM is the mantra, the expressive sound-symbol of the Brahman Consciousness in its four domains from the Turiya to the external or material plane. The function of a mantra is to create vibrations in the inner consciousness that will prepare it for the realisation of what the mantra symbolises and is supposed indeed to carry within itself. The mantra OM should th
refore lead towards the opening of the consciousness to the sight and feeling of the One Consciousness in all material things, in the inner being and in the supraphysical worlds, in the causal plane above now superconscient to us and, finally, the supreme liberated transcendence above all cosmic existence. The last is usually the main preoccupation with those who use the mantra.
Ref: CWSA Vol. 35, Page: 825-26
Om ::: A word considered very holy in the Brahmanical literature. It is a syllable of invocation, as well as ofbenediction and of affirmation, and its general usage (as elucidated in the literature treating of it, which israther voluminous, for this word Om has attained almost divine reverence on the part of vast numbers ofHindus) is that it should never be uttered aloud, or in the presence of an outsider, a foreigner, or anon-initiate, and it should be uttered in the silence of one's mind, in peace of heart, and in the intimacy ofone's "inner closet." There is strong reason to believe, however, that this syllable of invocation wasuttered, and uttered aloud in a monotone, by the disciples in the presence of their teacher. This word isalways placed at the beginning of any scripture or prayer that is considered of unusual sanctity.It is said that by prolonging the uttering of this word, both of the o and the m, with the mouth closed, thesound re-echoes in and arouses vibration in the skull, and affects, if the aspirations be pure, the differentnervous centers of the body for good.The Brahmanas say that it is an unholy thing to utter this word in any place which is unholy. It issometimes written Aum.
Om bhur bhuvah svah ::: [a formula, see the terms separately].
Omega ::: 1. (programming) A prototype-based object-oriented language from Austria.[Type-Safe Object-Oriented Programming with Prototypes - The Concept of Omega, G. Blaschek, Structured Programming 12:217-225, 1991].2. (text, tool) A successor to TeX extended to handle the Unicode character set. . (1997-11-20)
Omega 1. "programming" A {prototype}-based {object-oriented} language from Austria. ["Type-Safe Object-Oriented Programming with Prototypes - The Concept of Omega", G. Blaschek, Structured Programming 12:217-225, 1991]. 2. "text, tool" A successor to {TeX} extended to handle the {Unicode} character set. {(http://ens.fr/omega/)}. (1997-11-20)
Omega-algebraic ::: In domain theory, a complete partial order is algebraic if every element is the lub of some chain of compact elements. If the set of compact elements is countable it is omega-algebraic. Usually written with a Greek letter omega (LaTeX \omega). (1995-02-03)
Omega-algebraic In domain theory, a complete partial order is algebraic if every element is the lub of some chain of compact elements. If the set of compact elements is countable it is omega-algebraic. Usually written with a Greek letter omega ({LaTeX} \omega). (1995-02-03)
Omega Operation ::: After failure of the Alpha Plan and concern over Nasser and the Soviet Union’s growing contact and connection, the Omega Plan was an Anglo-American attempt to harm Egyptian interests in 1956.
Omega sign
Omega test ::: The Omega test is a system written by William Pugh and others for performing symbolic manipulations of dependence analyser is a system built on top of the Omega test to analyse array data dependences.Version 3.2.2 includes a fortran to tiny translator, a Tiny interpreter(?) and analysis tools. . (1992-11-13)
Omega test The Omega test is a system written by William Pugh "pugh@cs.umd.edu" and others for performing symbolic manipulations of {conjunctions} of {linear constraints} over integer variables. The Omega test dependence analyser is a system built on top of the Omega test to analyse {array} data dependences. Version 3.2.2 includes a fortran to tiny translator, a Tiny interpreter(?) and analysis tools. {(ftp://ftp.cs.umd.edu/pub/omega)}. E-mail: "omega@cs.umd.edu". (1992-11-13)
Omega ::: The 24th and last letter of the Greek alphabet ; the last of any series; the end.
Omeliel (Omeliei)—one of the 4 angelic names
Omeliel occurs) is reproduced in Shah, The
Omen: An event or object believed to be a sign or token portending or foretelling the evil or beneficent character of a future occurrence.
Omen [from Latin os mouth, as the voice of a god] As in augury and divination, the laws of correspondences and of the interrelation of all parts of the cosmos imply that it is possible to interpret the invisible and to forecast the future by observing visible signs. The right interpretation of omens demands knowledge and skill, and the subject affords a fertile field for self-deception and quackery. As with astrology, an undue concern with influences tends to subject a person to them; it is advisable to discriminate between what might happen and what must happen.
Omer :::Omer is a dry measure mentioned in the Torah; the measure of barley brought as an offering on the second day of Pesach, after which the grain of the new harvest is permitted to be eaten; the 49 day period of counting from the time of this offering until the festival of Shavuot. See Sefirat HaOmer
Omer ::: (Heb. sheaf) In Judaism, the sheaf of grain offering brought to the temple during Passover, on Nisan 16; thus also the name of the seven-week period between Passover/Pesach and Shavuot also known as the Sephirah. See also calendar.
Om (golden) rising to the sky means the cosmic conscious- ness supramentalised and rising towards the transcendent Cons- ciousness.
Omiel —an angel who “mixed” with mortals
Om i! rightly used (not mechanically) might very well help the opening upwards and outwards (cosmic consciousness) as well as the descent.
Omitted - To leave out or not done, such as to prevent from being included or considered or accepted.
Omkara: Same as Om.
Omkara (Sanskrit) Oṃkāra The sacred, mystical syllable Aum or Om; also one of the twelve lingas, the twelve powers of the creative or generative logoi of the solar system.
Om madri muye sale-hdu: The mantra (q.v.) used by the Bonists of Tibet instead of the Lamaist om mani padme hum.
Om Mani Padme Hum Oṃ maṇi padme hūṃ (Sanskrit) Om! the jewel in the lotus, hum! One of the most sacred Buddhist mantras or verbal formulas; used very frequently in Tibet and in surrounding countries of the Far East. Not only is every syllable said to have a secret power of producing a definite result, but the whole invocation has a number of meanings. When properly pronounced or changed, it produces different results, differing from the others according to the intonation and will given to the formula and its syllables. This mystic sentence above all refers to the indissoluble union between man and the universe, and thus conveys “I am in thee and thou art in me.” Each of us has within himself the jewel in the lotus or the divine self within. When understood in a kosmic sense, it signifies the divine kosmic self within, inspiring all beings within the range of that kosmic divinity.
Om mani padme hum: The most famous mantra (q.v.) of Lamaism.
Om namas candikayai ::: [om salutations to Candika (a name of the Goddess, cf. Candi)].
Omnipotence: Absolute, perfect, unlimited power over all things.
Omnipresence: Power or property (of a deity) of being at all places and in all things.
Omniscience: In philosophy and theology it means the complete and perfect knowledge of God, of Himself and of all other beings, past, present, and future, or merely possible, as well as all their activities, real or possible, including the future free actions of human beings. (The adjective is: omniscient.)
Omniverse: A newly coined term for all creation in all space, as distinguished from “universe.” The term “universe” should embrace the whole of the galaxy, and “omniverse” the galaxy of galaxies that embraces all known and unknown stars and star-clusters.
Omophorus —in Manicheanism, a “world¬
Omoroka (Greek) [from Chaldean, cf Hebrew ‘amaq to be deep, profound; Hebrew ‘amar to heap together, overwhelm; and Arabic ‘amar to overwhelm with water] The deep, the ocean, whether physically or mystically; used in the Babylonian account of creation. One legend tells of Belus cutting Omoroka in two, from one part of which the heavens were formed, and from the other, the earth — showing that Omoroka signifies space.
Omphalos creationism ::: Named after the title of an 1857 book, Omphalos by Philip Henry Gosse, in which Gosse argued that in order for the world to be "functional", God must have created the Earth with mountains and canyons, trees with growth rings, Adam and Eve with hair, fingernails, and navels (omphalos is Greek for "navel"), and that therefore no evidence that people can see of the presumed age of the Earth and Universe can be taken as reliable. The idea has seen some revival in the 20th century by some modern creationists, who have extended the argument to light that appears to originate in far-off stars and galaxies, although many other creationists reject this explanation (and also believe that Adam and Eve had no navels).
Om (Sanskrit) Om In Brahmanical literature, a syllable of invocation, considered very holy: “Om is the bow, the Self is the arrow, Brahman is called its aim” (Mandukya Upanishad 2:2). It is placed at the beginning of scriptures considered of unusual sanctity. “Prolonging the uttering of this word, both of the O and the M, with the mouth closed, it reechoes in and arouses vibration in the skull, and affects, if the aspirations be pure, the different nervous centers of the body for great good” (Fund 28). The virtue or spiritual and magical properties attributed to this word, however, arise out of the purity and devotion of the one uttering it. See also AUM
Omtatsat: A designation of Brahman; used as a benediction, a solemn invocation of the divine blessing.
Om tat sat ::: om That is the thing that Is.
Om: The Pranava or the sacred syllable symbolising Brahman.
Om Vajrapani Hum (Sanskrit) Om vajrapāṇi hum [from Om the mystical syllable, uttered at the commencement of mantras + vajrapāṇi from vajra thunderbolt + pānīn holder + hum Tibetan mystical syllable equivalent to Om] Om! the holder of the thunderbolt, hum! Many of the mantras used in India and Tibet are not completed grammatical sentences, as the mantra is said to derive its potency from its rhythm as well as from its tonal utterance. The title of thunderbolt-holder is properly given to one who holds the thunderbolt of the spirit — one who has awakened the divine monad within himself. Vajrapani with Northern Buddhists is a class of celestial beings, and also a dhyani-bodhisattva, the hierarch of this class of beings. This mantric sentence is therefore an appeal, by an elevation in aspiration, to at least temporary spiritual union with this class of celestial entities.
omaggio: homage, celebration
OM Agnih. ::: an invocation to Agni2.OM anandamayi anandamayi caitanyamayi satyamayi parame (OM anandamayi
omagra ::: n. --> Gout in the shoulder.
omahas ::: n. pl. --> A tribe of Indians who inhabited the south side of the Missouri River. They are now partly civilized and occupy a reservation in Nebraska.
omander wood ::: --> The wood of Diospyros ebenaster, a kind of ebony found in Ceylon.
OMA ::: Object Management Architecture.A set of standards under study by the OMG. (1994-11-11)
OMA Object Management Architecture. A set of standards under study by the {OMG}. (1994-11-11)
omasum ::: n. --> The third division of the stomach of ruminants. See Manyplies, and Illust. under Ruminant.
OMAX know (great) 526
omber ::: n. --> Alt. of Ombre
OM. ::: Om is the mantra, the expressive sound-symbol o£ the
ombre ::: n. --> A game at cards, borrowed from the Spaniards, and usually played by three persons.
A large Mediterranean food fish (Umbrina cirrhosa): -- called also umbra, and umbrine.
ombrometer ::: n. --> An instrument for measuring the rain that falls; a rain gauge.
omega ::: n. --> The last letter of the Greek alphabet. See Alpha.
The last; the end; hence, death.
omega ::: the 24th and last letter of the Greek alphabet ; the last of any series; the end. ::: Alpha and the Omega.
omegoid ::: a. --> Having the form of the Greek capital letter Omega (/).
omelet ::: n. --> Eggs beaten up with a little flour, etc., and cooked in a frying pan; as, a plain omelet.
omen ::: Omen An unexpected sudden occurrence or any phenomenon which can be interpreted as either a sign of good luck or one of misfortune.
omened ::: imp. & p. p. --> of Omen ::: a. --> Attended by, or containing, an omen or omens; as, happy-omened day.
omening ::: p. pr. & vb. n. --> of Omen
omen ::: n. --> An occurrence supposed to portend, or show the character of, some future event; any indication or action regarded as a foreshowing; a foreboding; a presage; an augury. ::: v. t. --> To divine or to foreshow by signs or portents; to have omens or premonitions regarding; to predict; to augur; as, to omen ill
omental ::: a. --> Of or pertaining to an omentum or the omenta.
omenta ::: pl. --> of Omentum
omentum ::: n. --> A free fold of the peritoneum, or one serving to connect viscera, support blood vessels, etc.; an epiploon.
omer ::: n. --> A Hebrew measure, the tenth of an ephah. See Ephah.
OMF ::: Object Management Facility.Part of the DAA proposed by Hewlett-Packard and Sun.
OMF Object Management Facility. Part of the {DAA} proposed by {Hewlett-Packard} and {Sun}.
OMG {Object Management Group}
omiletical ::: a. --> Homiletical.
ominate ::: v. t. & i. --> To presage; to foreshow; to foretoken.
omination ::: n. --> The act of ominating; presaging.
ominous ::: 1. Of or being an omen, especially an evil one. 2. Foreboding evil.
ominous ::: a. --> Of or pertaining to an omen or to omens; being or exhibiting an omen; significant; portentous; -- formerly used both in a favorable and unfavorable sense; now chiefly in the latter; foreboding or foreshowing evil; inauspicious; as, an ominous dread.
omissible ::: a. --> Capable of being omitted; that may be omitted.
omission ::: n. --> The act of omitting; neglect or failure to do something required by propriety or duty.
That which is omitted or is left undone.
omissive ::: a. --> Leaving out; omitting.
OM is the one universal formulation of the energy of sound and speech, that which contains and sums up, synthetises and releases all the spiritual power and all the potentiality of Vak and Shabda and of which the other sounds, out of whose stuff words of speech are woven, are supposed to be the developed evolutions.
Ref: CWSA Vol. 19, Page: 273
OM is the symbol of the triple Brahman, the outward-looking, the inward or subtle and the superconscient causal Purusha. Each letter A, U, M indicates one of these three in ascending order and the syllable as a whole brings out the fourth state, Turiya, which rises to the Absolute. OM is the initiating syllable pronounced at the outset as a benedictory prelude and sanction to all act of sacrifice, all act of giving and all act of askesis; it is a reminder that our work should be made an expression of the triple Divine in our inner being and turned towards him in the idea and motive.
Ref: CWSA Vol. 19, Page: 491
omittance ::: n. --> The act of omitting, or the state of being omitted; forbearance; neglect.
omitted ::: imp. & p. p. --> of Omit
omitted in translation and that the original read
omitter ::: n. --> One who omits.
omitting ::: failing to include or mentioning; leaving out.
omitting ::: p. pr. & vb. n. --> of Omit
omit ::: v. t. --> To let go; to leave unmentioned; not to insert or name; to drop.
To pass by; to forbear or fail to perform or to make use of; to leave undone; to neglect.
omi 五味. See WUWEI
omkara. ::: the sound manifestation of the highest consciousness or highest light called Brahman
oM mani padme huM
oM mani padme huM. (T. oM mani padme huM; C. an mani bami hong; J. on mani padomei un; K. om mani panme hum 唵嘛呢叭彌吽). In Sanskrit, "homage to the Jewel-Lotus One"; the most famous of all Buddhist MANTRAs and important especially in Tibetan Buddhism, where it is the mantra most commonly recited and most often placed in prayer wheels; indeed, the Tibetan term rendered in English as "prayer wheel" is MA nI 'KHOR LO, or "MAnI wheel." This phrase is the renowned mantra of the bodhisattva of compassion, AVALOKITEsVARA. The mantra seems to appear first in the KĀRAndAVYuHA, a MAHĀYĀNA SuTRA presumed to have been composed in KASHMIR sometime around the end of the fourth or the beginning of the fifth century CE. The sutra exalts Avalokitesvara and praises the mantra at length, referring to it as the "six-syllable spell" (sAdAKsARĪVIDYĀ). Contrary to the widespread view, the mantra does not refer to "the jewel in the lotus." Instead, it is a call (in the vocative case in Sanskrit) to Avalokitesvara, using one of his epithets, Manipadma, "Jewel-Lotus One." The mantra receives extensive commentary in Tibetan Buddhism. For example, according to the MAnI BKA' 'BUM, the six syllables correspond to the six rebirth destinies (sAdGATI) of divinities, demigods, humans, animals, ghosts, and hell denizens, so that by reciting the mantra, one is closing the door for all sentient beings to any possibility of further rebirth. See also QIANSHOU JING.
om mani panme hum 唵嘛呢叭彌吽. See OM MAnI PADME HuM
ommateal ::: a. --> Of or pertaining to an ommateum.
ommatea ::: pl. --> of Ommateum
ommateum ::: n. --> A compound eye, as of insects and crustaceans.
ommatidia ::: pl. --> of Ommatidium
ommatidium ::: n. --> One of the single eyes forming the compound eyes of crustaceans, insects, and other invertebrates.
om "networking" The {country code} for Oman. (1999-01-27)
om ::: (networking) The country code for Oman. (1999-01-27)
omni- ::: --> A combining form denoting all, every, everywhere; as in omnipotent, all-powerful; omnipresent.
omnibus ::: n. --> A long four-wheeled carriage, having seats for many people; especially, one with seats running lengthwise, used in conveying passengers short distances.
A sheet-iron cover for articles in a leer or annealing arch, to protect them from drafts.
OMNICODE ::: Thompson, 1956. Ran on IBM 650.[Sammet 1969, p. 5].
OMNICODE Thompson, 1956. Ran on IBM 650. [Sammet 1969, p. 5].
omnicorporeal ::: a. --> Comprehending or including all bodies; embracing all substance.
omniety ::: n. --> That which is all-pervading or all-comprehensive; hence, the Deity.
omnifarious ::: a. --> Of all varieties, forms, or kinds.
OMNIFAX ::: Alternate name for NYU OMNIFAX? Early system on UNIVAC I or II. Listed in CACM 2(5):16 (May 1959).
OMNIFAX Alternate name for NYU OMNIFAX? Early system on UNIVAC I or II. Listed in CACM 2(5):16 (May 1959).
omniferous ::: a. --> All-bearing; producing all kinds.
omnific ::: a. --> All-creating.
omniform ::: a. --> Having every form or shape.
omniformity ::: n. --> The condition or quality of having every form.
omnify ::: v. t. --> To render universal; to enlarge.
omnigenous ::: a. --> Consisting of all kinds.
omnigraph ::: n. --> A pantograph.
omniparient ::: a. --> Producing or bringing forth all things; all-producing.
omniparity ::: n. --> Equality in every part; general equality.
omniparous ::: a. --> Producing all things; omniparient.
omnipatient ::: a. --> Capable of enduring all things.
omnipercipience ::: n. --> Alt. of Omnipercipiency
omnipercipiency ::: n. --> Perception of everything.
omnipercipient ::: a. --> Perceiving everything.
omnipotence ::: 1. The state or quality of being infinite in power, authority, or might. Omnipotence. 2. An epithet for God.
OMNIPOTENCE Complete control of the matter and motion aspects within a world. The monad reaches the lowest kind of omnipotence in the first divine kingdom (in world 43 and 44 in the solar system).
&
omnipotence. He is invoked “to smoke out the
omnipotence invoked in magical conjuring rites.
omnipotence ::: n. --> Alt. of Omnipotency
omnipotency ::: n. --> The state of being omnipotent; almighty power; hence, one who is omnipotent; the Deity.
Unlimited power of a particular kind; as, love&
omnipotent ::: 1. Having absolute, unlimited power. the Omnipotent. 2. An epithet for God. **Omnipotent"s.
omnipotent ::: a. --> Able in every respect and for every work; unlimited in ability; all-powerful; almighty; as, the Being that can create worlds must be omnipotent.
Having unlimited power of a particular kind; as, omnipotent love.
omnipotently ::: adv. --> In an omnipotent manner.
omnipotent ::: “One seated in the sleep of Superconscience, a massed Intelligence, blissful and the enjoyer of Bliss…. This is the omnipotent, this is the omniscient, this is the inner control, this is the source of all.” The Upanishads
OMNIPOTENT—Possessing unlimited or universal power, applicable to the Deity alone.
OMNIPRESENCE—Essentially present everywhere at the same time.
omnipresence ::: n. --> Presence in every place at the same time; unbounded or universal presence; ubiquity.
omnipresency ::: n. --> Omnipresence.
omnipresent ::: a. --> Present in all places at the same time; ubiquitous; as, the omnipresent Jehovah.
omnipresential ::: a. --> Implying universal presence.
omnipresent ::: present everywhere simultaneously. omnipresence.
omniprevalent ::: a. --> Prevalent everywhere or in all things.
omniscience ::: 1. The state of being omniscient; having infinite knowledge. 2. Universal or infinite knowledge. Omniscience. 3. God.
OMNISCIENCE—Knowledge of all things; infinite or unlimited knowledge.
omniscience ::: “Mind is not sufficient to explain existence in the universe. Infinite Consciousness must first translate itself into infinite faculty of Knowledge or, as we call it from our point of view, omniscience.” The Life Divine
omniscience ::: n. --> The quality or state of being omniscient; -- an attribute peculiar to God.
OMNISCIENCE &
omnisciency ::: n. --> Omniscience.
omniscient ::: 1. Having total knowledge; knowing everything. 2. One having total knowledge. 3. Omniscient God. Used with the. Omniscient.
omniscient ::: a. --> Having universal knowledge; knowing all things; infinitely knowing or wise; as, the omniscient God.
omniscient narrator: This is a narrator who is ‘all knowing’. The omniscient narrator, often found in third person narratives, has a detailed and full knowledge of the story's events and characters, from every perspective.
omniscient ::: “The omniscient is not born, nor dies, nor has he come into being from anywhere, nor is he anyone. He is unborn, he is constant and eternal, he is the Ancient of Days who is not slain in the slaying of the body….” The Upanishads
omniscious ::: a. --> All-knowing.
omnispective ::: a. --> Beholding everything; capable of seeing all things; all-seeing.
OMNITAB ::: Statistical analysis and desk calculator. Version: OMNITAB II.[OMNITAB II User's Reference Manual, NBS Tech Note 552 (Oct 1971). Sammet 1969, pp. 296-299].
OMNITAB Statistical analysis and desk calculator. Version: OMNITAB II. ["OMNITAB II User's Reference Manual", NBS Tech Note 552 (Oct 1971). Sammet 1969, pp. 296-299].
omnium-gatherum ::: n. --> A miscellaneous collection of things or persons; a confused mixture; a medley.
omnium ::: n. --> The aggregate value of the different stocks in which a loan to government is now usually funded.
omnivagant ::: a. --> Wandering anywhere and everywhere.
omnivora ::: n. pl. --> A group of ungulate mammals including the hog and the hippopotamus. The term is also sometimes applied to the bears, and to certain passerine birds.
omnivorous ::: a. --> All-devouring; eating everything indiscriminately; as, omnivorous vanity; esp. (Zool.), eating both animal and vegetable food.
omo- ::: --> A combining form used in anatomy to indicate connection with, or relation to, the shoulder or the scapula.
omohyoid ::: a. --> Of or pertaining to the shoulder and the hyoid bone; as, the omohyoid muscle.
OM ::: “OM is the one universal formulation of the energy of sound and speech, that which contains and sums up, synthesises and releases all the spiritual power and all the potentiality of Vak and Shabda and of which the other sounds, out of whose stuff words of speech are woven, are supposed to be the developed evolutions.” Essays on the Gita
omophagic ::: a. --> Eating raw flesh; using uncooked meat as food; as, omophagic feasts, rites.
omoplate ::: n. --> The shoulder blade, or scapula.
omostegite ::: n. --> The part of the carapace of a crustacean situated behind the cervical groove.
omosternal ::: a. --> Of or pertaining to the omosternum.
omosternum ::: n. --> The anterior element of the sternum which projects forward from between the clavicles in many batrachians and is usually tipped with cartilage.
In many mammals, an interarticular cartilage, or bone, between the sternum and the clavicle.
omphacine ::: a. --> Of, pertaining to, or expressed from, unripe fruit; as, omphacine oil.
omphalic ::: a. --> Of or pertaining to the umbilicus, or navel.
omphalo- ::: --> A combining form indicating connection with, or relation to, the umbilicus, or navel.
omphalocele ::: n. --> A hernia at the navel.
omphalode ::: n. --> The central part of the hilum of a seed, through which the nutrient vessels pass into the rhaphe or the chalaza; -- called also omphalodium.
omphalomancy ::: n. --> Divination by means of a child&
omphalomesaraic ::: a. --> Omphalomesenteric.
omphalomesenteric ::: a. --> Of or pertaining to the umbilicus and mesentery; omphalomesaraic; as, the omphalomesenteric arteries and veins of a fetus.
omphalopsychite ::: n. --> A name of the Hesychasts, from their habit of gazing upon the navel.
omphalopter ::: n. --> Alt. of Omphaloptic
omphaloptic ::: n. --> An optical glass that is convex on both sides.
omphalos ::: n. --> The navel.
omphalotomy ::: n. --> The operation of dividing the navel-string.
OMR {Optical Mark Reader}
om :::
om
OMS {Opportunity Management System}
OM ::: Sri Aurobindo: "OM is the one universal formulation of the energy of sound and speech, that which contains and sums up, synthesises and releases all the spiritual power and all the potentiality of Vak and Shabda and of which the other sounds, out of whose stuff words of speech are woven, are supposed to be the developed evolutions.” *Essays on the Gita
OM ::: Sri Aurobindo: “OM is the one universal formulation of the energy of sound and speech, that which contains and sums up, synthesises and releases all the spiritual power and all the potentiality of Vak and Shabda and of which the other sounds, out of whose stuff words of speech are woven, are supposed to be the developed evolutions.” Essays on the Gita
om stantih...(OM Shanti Shanti Shanti) ::: [om peace peace peace (a formal beginning and ending for an Upanisad, etc.)].
om tat. ::: That eternal God
om ::: the mantra or expressive sound symbol of the brahman in its four domains from the turiya to the external or material plane (i.e. the outward looking, the inward or subtle, and the superconscient causal - each letter A, U, M indicating one of these three in ascending order and the whole bringing out the fourth state, turiya); used as an initiating syllable pronounced as a benedictory prelude and sanction.
OMT {Object Modelling Technique}
OMTool ::: A graphical tool from General Electric Advanced Concepts Center for design and analysis of systems with the OMT methodology. Generates C++ and SQL code.
OMTool A graphical tool from General Electric Advanced Concepts Center for design and analysis of systems with the {OMT} methodology. Generates {C++} and {SQL} code.
omukyo 鸚鵡經. See SUBHASUTTANTA
OM understand 120
omuzen 鸚鵡禪. See YINGWU CHAN
omy ::: a. --> Mellow, as land.
omy and arithmetic is laid to Enoch. Legend
omyong 五明. See PANCAVIDYĀ
omyoyok 五妙欲. See PANCAKĀMAGUnA
TERMS ANYWHERE
1. Accompanying in a circumstantial relation; going with as a concomitant; closely consequent. 2. Following closely. 3. Waiting for, awaiting, expecting (a future time, event, result, decision, etc.)
1. A distinctive and pervasive quality or character; air; atmosphere. 2. A subtle emanation from and enveloping living persons and things, viewed by mystics as consisting of the essence of the individual.
1. Hammered or struck repeatedly. 2. Defeated, vanquished, baffled, overcome.
1. The act, power or property of appealing, alluring, enticing or inviting. 2. A thing or feature which draws by appealing to desires, tastes, etc. 3. The action of a body or substance in drawing to itself, by some physical force, another to which it is not materially attached; the force thus exercised. attractions.
1. Where something originated or was nurtured in its early existence. 2. The place where something begins, where it springs into being.
abandon ::: 1. To give oneself up, devote oneself to (a person or thing); to yield oneself without restraint. 2. To withdraw one"s support or help from, especially in spite of duty, allegiance, or responsibility; desert: leave behind. 3. To give up; discontinue; withdraw from. abandons, abandoned, abandoning.
abandoned ::: 1. Given up, deserted, forsaken, cast off. 2. Left completely and finally, without help or support. 3. adj. Deserted.
aberrations ::: 1. Deviations or divergences from a direct, prescribed, or ordinary course or mode of action, esp. moral or proper.
abode ::: a dwelling-place, place of ordinary habitation; house or home. (Also pt. of abide.) abodes.
abortive ::: terminated before completion.
absence ::: the state of being away (from any place) or not being present; also the time of duration of such state.
absent ::: 1. Being away, withdrawn from, or not present (at a place). 2. Of time: Not present, distant, far off.
absolute ::: adj. 1. Free from all imperfection or deficiency; complete, finished; perfect, consummate. 2. Of degree: Complete, entire; in the fullest sense. 3. Having ultimate power, governing totally; unlimited by a constitution or the concurrent authority of a parliament; arbitrary, despotic. 4. Existing without relation to any other being; self-existent; self-sufficing. 5. Capable of being thought or conceived by itself alone; unconditioned. 6. Considered independently of its being subjective or objective. n. 7. Something that is not dependent upon external conditions for existence or for its specific nature, size, etc. (opposed to relative). Absolute, Absolute"s, absolutes, absoluteness.
absolve ::: 1. To free from guilt, blame or their consequences; discharge (from obligations, liabilities, etc.). 2. To set free, release. 3. To clear off, discharge, acquit oneself of (a task, etc.); to perform completely, accomplish, finish. absolves, absolved.
absorbed ::: 1. Engrossed or entirely occupied; preoccupied. 2. Swallowed up, or comprised, so as no longer to exist apart.
abstract ::: adj. 1. Withdrawn or separated from matter, from material embodiment, from practice, or from particular examples; theoretical. 2. In the fine arts, characterized by lack of or freedom from representational qualities. n. 3. Something that concentrates in itself the essential qualities of anything more extensive or more general, or of several things; essence.
abysmal ::: 1. Of, pertaining to, or resembling an abyss; fathomless; deep-sunken. 2. Extremely or hopelessly bad or severe.
abyss ::: 1. The great deep, the primal chaos; the ‘bowels of the earth", the supposed cavity of the lower world; the ‘infernal pit". 2. A bottomless gulf; any unfathomable or apparently unfathomable cavity or void space; a profound gulf, chasm, or void extending beneath. Abyss, abyss"s, abysses.
accent ::: 1. The way in which anything is said; pronunciation, tone, voice; sound, modulation or modification of the voice expressing feeling. 2. A mark indicating stress or some other distinction in pronunciation or value. accents.
accompany ::: 1. To go in company with, to go along with. 2. To add as companion; to associate; to add or conjoin to. accompanied.
accomplice ::: an associate in guilt, a partner in crime, often as a subordinate. accomplices.
accomplished ::: fulfilled, completed, finished, perfected. accomplishing.
::: "According to the nature and the circumstances the call will come.” *The Synthesis of Yoga
accountable ::: subject to the obligation to report, explain, or justify something; answerable, responsible.
accurate ::: 1. Exact, precise, correct, as the result of care. 2. Free from error or defect; consistent with a standard, rule, or model; precise, exact.
accursed ::: lying under a curse or anathema; ill fated; doomed to perdition or misery.
accustomed ::: 1. Customary, habitual, usual. 2. Habituated; acclimated (usually followed by to).
achieve ::: 1. To bring to a successful end, to carry out successfully (an enterprise); to accomplish, perform. 2. To succeed in gaining, to acquire by effort, to obtain, win. achieves, achieved, achieving.
achieved ::: completed, accomplished; attained, won.
achievement ::: something accomplished, esp. by superior ability, special effort, great courage, etc. achievements.
" . . . a compromise is not a solution; it only salves over the difficulty and in the end increases the complexity of the problem and multiplies its issues.” The Synthesis of Yoga
"A conscious being, no larger than a man"s thumb, stands in the centre of our self; he is master of the past and the present . . . he is today and he is tomorrow. — Katha Upanishad. (6)” The Life Divine - See *conscious being.
acquiescing ::: assenting tacitly; submitting or complying silently or without protest; agreeing; consenting. acquiescence.
acquittance ::: release from a debt or obligation; discharge.
active ::: originating or communicating action, exerting action upon others; acting of its own accord, spontaneous.
adamant ::: n. 1. Any impenetrably or unyieldingly hard substance. 2. A legendary stone of impenetrable hardness, formerly sometimes identified with the diamond. adj. **3. Unshakeable, inflexible, utterly unyielding. 4. Incapable of being broken, dissolved, or penetrated; immovable, impregnable. adamantine.**
adept ::: one who is completely versed (in something); thoroughly proficient; well-skilled; expert. adepts.
adj. 1. Rousing (something) or being aroused, as if from sleep. n. awakenings. 2. Recognitions, realizations, or coming into awareness of things.
adoration ::: 1. The act of paying honour, as to a divine being; worship. 2. Reverent homage. 3. Fervent and devoted love. **adoration"s.*Sri Aurobindo: "Especially in love for the Divine or for one whom one feels to be divine, the Bhakta feels an intense reverence for the Loved, a sense of something of immense greatness, beauty or value and for himself a strong impression of his own comparative unworthiness and a passionate desire to grow into likeness with that which one adores.” Letters on Yoga*
adventure ::: n. 1. Any novel or unexpected event in which one shares; an exciting or remarkable incident befalling any one. 2. The encountering of risks or participation in novel and exciting events; bold or daring activity, enterprise. adventure"s, world-adventure, world-adventure"s. *v. 3. To take the chance of; to commit to fortune; to undertake a thing of doubtful issue; to try, to chance, to venture into or upon. 4. To risk or hazard; stake. *adventuring.
"Aesthesis therefore is of the very essence of poetry, as it is of all art. But it is not the sole element and aesthesis too is not confined to a reception of poetry and art; it extends to everything in the world: there is nothing we can sense, think or in any way experience to which there cannot be an aesthetic reaction of our conscious being. Ordinarily, we suppose that aesthesis is concerned with beauty, and that indeed is its most prominent concern: but it is concerned with many other things also. It is the universal Ananda that is the parent of aesthesis and the universal Ananda takes three major and original forms, beauty, love and delight, the delight of all existence, the delight in things, in all things.” Letters on Savitri
afar ::: far, far away, at or to a distance; fig. remotely.from afar. From a long way off.
affinity ::: 1. Causal relationship or connexion (as flowing the one from the other, or having a common source). 2. A psychical or spiritual attraction believed by some sects to exist between persons.
afflatus ::: the miraculous communication of supernatural knowledge; hence also, the imparting of an over-mastering impulse, poetic or otherwise; inspiration. A creative inspiration, as that of a poet; a divine imparting of knowledge, thus it is often called divine afflatus.
affranchised ::: freed from a state of dependence, servitude or obligation;
afloat ::: 1. Floating or borne on the water; in a floating condition. 2. From the state of a ship or other body floating on the sea, having liberty of motion and buoyancy.
a game in which a blindfolded player tries to catch and identify one of the other players. The game has been around for at least 2000 years and probably longer. It is known to have been played in Greece about the time of the Roman Conquest.
age ::: n. **1. A great period or stage of the history of the Earth. 2. Hist. Any great period or portion of human history distinguished by certain characters real or mythical, as the Golden Age, the Patriarchal Age, the Bronze Age, the Age of the Reformation, the Middle Ages, the Prehistoric Age. 3. A generation or a series of generations. 4. Advanced years; old age. age"s, ages, ages". v. 5.** To grow old; to become aged.
agent ::: n. **1. One who does the actual work of anything, as distinguished from the instigator or employer; hence, one who acts for another, a deputy, steward, factor, substitute, representative, or emissary. adj. 2. That which acts or exerts power. agents.**
aggrandise ::: to make (something) appear greater; to widen in scope ,magnify. aggrandising.
air ::: 1. The transparent, invisible, inodorous, and tasteless gaseous substance which envelopes the earth. 2. *Fig. With reference to its unsubstantial or impalpable nature. 3. Outward appearance, apparent character, manner, look, style: esp. in phrases like ‘an air of absurdity"; less commonly of a thing tangible, as ‘the air of a mansion". 4. Mien or gesture (expressive of a personal quality or emotion). *air"s.
aisle ::: a longitudinal division of an interior area, as in a church, separated from the main area by an arcade or divided by a row of pillars. aisles.
alacananda ::: "One of the four head streams of the river Ganga in the Himalayas. According to the Vaishnavas it is the terrestrial Ganga which Shiva received upon his head as it fell from heaven. The famous shrine of Badrinath is situated on the banks of this stream. (Dow.)” Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works
alchemy ::: any magical or miraculous power or process of transmuting a common substance, usually of little value, into a substance of great value. alchemies.
"All change must come from within with the felt or the secret support of the Divine Power; it is only by one"s own inner opening to that that one can receive help, not by mental, vital or physical contact with others.” Letters on Yoga
::: "All conscious being is one and indivisible in itself, but in manifestation it becomes a complex rhythm, a scale of harmonies, a hierarchy of states or movements.” The Upanishads
allegiance ::: loyalty or devotion to some person, group, cause, or the like.
alloy ::: 1. A substance composed of two or more metals, or of a metal or metals with a nonmetal, intimately mixed, as by fusion or electrodeposition; a less costly metal mixed with a more valuable one, such as that which is added to gold and silver coinage. 2. Admixture, as with good with evil.
all- ::: prefix: Wholly, altogether, infinitely. Since 1600, the number of these [combinations] has been enormously extended, all-** having become a possible prefix, in poetry at least, to almost any adjective of quality. all-affirming, All-Beautiful, All-Beautiful"s, All-Bliss, All-Blissful, All-causing, all-concealing, all-conquering, All-Conscient, All-Conscious, all-containing, All-containing, all-creating, all-defeating, All-Delight, all-discovering, all-embracing, all-fulfilling, all-harbouring, all-inhabiting, all-knowing, All-knowing, All-Knowledge, all-levelling, All-Life, All-love, All-Love, all-negating, all-powerful, all-revealing, All-ruler, all-ruling, all-seeing, All-seeing, all-seeking, all-shaping, all-supporting, all-sustaining, all-swallowing, All-Truth, All-vision, All-Wisdom, all-wise, All-Wise, all-witnessing, All-Wonderful, All-Wonderful"s.**
allured ::: 1. Attracted as to a lure; drawn or enticed to a place or to a course of action. 2. Attracted or tempted by something flattering or desirable; fascinated, charmed. alluring, **alluringly, allurement.
almighty ::: 1. *Orig. and in the strict sense used as an attribute of the Deity, and joined to God or other title. 2. Absol. The Almighty; a title of God. 3. All-powerful (in a general sense); omnipotent. Almighty"s, Almightiness, almightiness.
aloof ::: 1. At a distance; distant; hence, detached, unsympathetic. 2. Away at some distance (from), with a clear space intervening, apart. aloofness.
alpha and the Omega
already ::: 1. Core Meaning: an adverb indicating that something has happened before now. 2. Happened in the past before a particular time, or will have happened by or before a particular time in the future. 3. Unexpectedly early.
altar ::: 1. A block, pile, table, stand, mound, platform, or other elevated structure on which to place or sacrifice offerings to a deity. 2. With reference to the uses, customs, dedication, or peculiar sanctity of the altar. 3. A place consecrated to devotional observances. altar"s, altars, altar-burnings, mountain-altars.
alter ::: to make otherwise or different in some respect; to make some change in character, shape, condition, position, quantity, value, etc. without changing the thing itself for another; to modify, to change the appearance of. alters, altered, altering.
ambassadors ::: 1. Diplomatic officials of the highest rank. 2. Authorized messengers or representatives.
amber ::: a pale yellow, sometimes reddish or brownish, fossil resin of vegetable origin, translucent, brittle, and capable of gaining a negative electrical charge by friction and of being an excellent insulator. 2. The yellowish-brown colour of resin.
ambience ::: 1. The mood, character, quality, tone, atmosphere, etc., particularly of an environment or milieu. 2. That which surrounds or encompasses.
ambiguous ::: 1. Open to or having several possible meanings or interpretations; equivocal; questionable; indistinct, obscure, not clearly defined. 2. Of doubtful or uncertain nature; difficult to comprehend, distinguish, or classify; admitting more than one interpretation, or explanation; of double meaning. 3. Of oracles, people, using words of double meaning. ambiguously.
ambition ::: an earnest desire for some type of achievement or distinction, as power, honour, fame, or wealth, and the willingness to strive for its attainment. ambitions.
ambrosia ("s) ::: something especially delicious or delightful to taste or smell, divinely sweet; in Classical Mythology, the food of the gods.
ambushed ::: concealed so as suddenly to burst forth, come in view, or take by surprise.
amuse ::: to hold the attention of (someone) pleasantly; entertain or divert in an enjoyable or cheerful manner. amused, amusing.
ananke ::: "In Greek mythology, personification of compelling necessity or ultimate fate to which even the gods must yield.” *Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works
". . . an Avatar is not at all bound to be a spiritual prophet — he is never in fact merely a prophet, he is a realiser, an establisher — not of outward things only, though he does realise something in the outward also, but, as I have said, of something essential and radical needed for the terrestrial evolution which is the evolution of the embodied spirit through successive stages towards the Divine.” Letters on Yoga
"An Avatar, roughly speaking, is one who is conscious of the presence and power of the Divine born in him or descended into him and governing from within his will and life and action; he feels identified inwardly with this divine power and presence.” Letters on Yoga
anchor ::: 1. Any of various devices dropped by a chain, cable, or rope to the bottom of a body of water for preventing or restricting the motion of a vessel or other floating object, typically having broad, hooklike arms that bury themselves in the bottom to provide a firm hold. 2. A person or thing that can be relied on for support, stability, or security; mainstay.
anchorite ::: withdrawn from the world; secluded.
ancient ::: 1. Of or in time long past or early in the world"s history. 2. Dating from a remote period; of great age; of early origin. 3. Being old in wisdom and experience; venerable. Ancient.
anew ::: 1. Over again; again; once more. 2. In a new form or manner different from the previous.
**Angel of the Way *Sri Aurobindo: "Love fulfilled does not exclude knowledge, but itself brings knowledge; and the completer the knowledge, the richer the possibility of love. ‘By Bhakti" says the Lord in the Gita ‘shall a man know Me in all my extent and greatness and as I am in the principles of my being, and when he has known Me in the principles of my being, then he enters into Me." Love without knowledge is a passionate and intense, but blind, crude, often dangerous thing, a great power, but also a stumbling-block; love, limited in knowledge, condemns itself in its fervour and often by its very fervour to narrowness; but love leading to perfect knowledge brings the infinite and absolute union. Such love is not inconsistent with, but rather throws itself with joy into divine works; for it loves God and is one with him in all his being, and therefore in all beings, and to work for the world is then to feel and fulfil multitudinously one"s love for God. This is the trinity of our powers, [work, knowledge, love] the union of all three in God to which we arrive when we start on our journey by the path of devotion with Love for the Angel of the Way to find in the ecstasy of the divine delight of the All-Lover"s being the fulfilment of ours, its secure home and blissful abiding-place and the centre of its universal radiation.” The Synthesis of Yoga*
animal ::: Sri Aurobindo: "The animal is a living laboratory in which Nature has, it is said, worked out man. Man himself may well be a thinking and living laboratory in whom and with whose conscious co-operation she wills to work out the superman, the god. Or shall we not say, rather, to manifest God?” *The Life Divine
anniversary ::: the yearly recurrence of the date of a past event, esp. the celebration or commemoration of such a date.
anomalies ::: deviations from the common rule, type, arrangement, order, or form.
anomalous ::: deviating from or inconsistent with the common order, form, or rule; irregular; abnormal.
antagonist ::: one who is opposed to, struggles against, or competes with another; opponent, adversary. antagonists.
antechambers ::: 1. Chambers or rooms that serve as waiting rooms and entrances to larger rooms or apartments; anterooms. 2. Any areas that are entrances to other areas.
antinomy ::: opposition between one law, principle, rule, etc., and another.
antique ::: 1. Of or belonging to the past. 2. Dating from a period long ago; ancient.
"A philosophy of change?(1) But what is change? In ordinary parlance change means passage from one condition to another and that would seem to imply passage from one status to another status. The shoot changes into a tree, passes from the status of shoot to the status of tree and there it stops; man passes from the status of young man to the status of old man and the only farther change possible to him is death or dissolution of his status. So it would seem that change is not something isolated which is the sole original and eternal reality, but it is something dependent on status, and if status were non-existent, change also could not exist. For we have to ask, when you speak of change as alone real, change of what, from what, to what? Without this ‘what" change could not be. ::: —Change is evidently the change of some form or state of existence from one condition to another condition.” Essays Divine and Human
a piece of plate armour partially or completely covering the front of the torso.
appalled ::: filled or overcome with horror, consternation, or fear, resulting in the loss of courage in the face of something dreadful.
appear ::: 1. To come into sight; become visible; come into view, as from a place or state of concealment, or from a distance; esp. of angels, spirits, visions. 2. To come into existence; be created. 3. To be clear to the understanding. 4. To seem or look to be. appears, appeared, appearing.
appearance ::: 1. The act or fact of coming forward into view ; becoming visible. 2. The state, condition, manner, or style in which a person or object appears; outward look or aspect. 3. Outward show or seeming; semblance. appearances.
approach ::: v. 1. To come near or nearer to; draw near. 2. To come near to a person: i.e. into personal relations; into his presence or audience; or fig. within the range of his notice or attention. 3. To come near in quality, character, time, or condition; to be nearly equal. approaches, approached, approaching.* *n. 4. Any means of access or way of passage, avenue. 5. The act of drawing near. approaches.**
apsaras ::: Sri Aurobindo: "The Apsaras are the most beautiful and romantic conception on the lesser plane of Hindu mythology. From the moment that they arose out of the waters of the milky Ocean, robed in ethereal raiment and heavenly adornment, waking melody from a million lyres, the beauty and light of them has transformed the world. They crowd in the sunbeams, they flash and gleam over heaven in the lightnings, they make the azure beauty of the sky; they are the light of sunrise and sunset and the haunting voices of forest and field. They dwell too in the life of the soul; for they are the ideal pursued by the poet through his lines, by the artist shaping his soul on his canvas, by the sculptor seeking a form in the marble; for the joy of their embrace the hero flings his life into the rushing torrent of battle; the sage, musing upon God, sees the shining of their limbs and falls from his white ideal. The delight of life, the beauty of things, the attraction of sensuous beauty, this is what the mystic and romantic side of the Hindu temperament strove to express in the Apsara. The original meaning is everywhere felt as a shining background, but most in the older allegories, especially the strange and romantic legend of Pururavas as we first have it in the Brahmanas and the Vishnoupurana.
arabesques ::: 1. Any ornaments or ornamental objects such as rugs or mosaics, in which flowers, foliage, fruits, vases, animals, and figures are represented in a fancifully combined pattern. 2. *Fine Arts.* A sinuous, spiraling, undulating, or serpentine line or linear motif.
arbitrary ::: 1. Based on or subject to individual will, judgment or preference: judgment without restriction; contingent solely upon one"s discretion. 2. Capricious; unreasonable; unsupported. 3. Derived from mere opinion or preference; capricious; uncertain. 4. Having unlimited power; uncontrolled or unrestricted by law; despotic; tyrannical.
arch ::: 1. An upwardly curved construction, for spanning an opening, consisting of a number of wedgelike stones, bricks, or the like, set with the narrower side toward the opening in such a way that forces on the arch are transmitted as vertical or oblique stresses on either side of the opening, either capable of bearing weight or merely ornamental; 2. Something bowed or curved; any bowlike part: the arch of the foot. 3. An arched roof, door; gateway; vault; fig. the heavens. arches.
arch- ::: a combining form that represents the outcome of archi- in words borrowed through Latin from Greek in the Old English period; it subsequently became a productive form added to nouns of any origin, which thus denote individuals or institutions directing or having authority over others of their class (archbishop; archdiocese; archpriest): principal. More recently, arch-1 has developed the senses "principal” (archenemy; archrival) or "prototypical” and thus exemplary or extreme (archconservative); nouns so formed are almost always pejorative. Arch-intelligence.
architect ::: the deviser, maker, or creator of anything; one who builds up something, as, men are the architects of their own fortunes. Architect, architects.
architecture ::: 1. The profession of designing buildings and other artificial constructions and environments, usually with some regard to aesthetic effect. 2. The character or style of building. 3. Construction or structure generally. architectures.
arcturus ::: a giant star in the constellation Boötes. It is the brightest star in the Northern Hemisphere and the fourth brightest star in the sky, with an apparent magnitude of 0.00; sometimes referring to the Great Bear itself.
arduous ::: hard to accomplish or achieve; requiring strong effort; difficult, laborious, severe.
a religious official among the Romans, whose duty it was to predict future events and advise upon the course of public business, in accordance with omens derived from the flight, singing, and feeding of birds. Hence extended to: A soothsayer, diviner, or prophet, generally; one that foresees and foretells the future. (Sri Aurobindo employs the word as an adjective.) augured.
arise ::: 1. To get up from sleep or rest; to awaken; wake up. 2. To go up, come up, ascend on high, mount. Now only poet. **3. To come into being, action, or notice; originate; appear; spring up. 4. Of circumstances viewed as results: To spring, originate, or result from. 5. To rise from inaction, from the peaceful, quiet, or ordinary course of life. 6. To rise in violence or agitation, as the sea, the wind; to boil up as a fermenting fluid, the blood; so of the heart, wrath, etc. Now poet. 7. Of sounds: To come up aloud, or so as to be audible, to be heard aloud. arises, arising, arose, arisen. *(Sri Aurobindo also employs arisen as an adj.*)
arouse ::: 1. To awaken from or as if from sleep or inactivity. 2. To stir up; excite 3. To stir to action or strong response; excite. aroused, arousing.
arraigned ::: called (an accused person) before a court to answer the charge made against him or her by indictment, information, or complaint, or brought before a court to answer to an indictment; accused, charged with fault.
arrogant ::: 1. Having or displaying a sense of overbearing self-worth or self-importance. 2. Marked by or arising from a feeling or assumption of one"s superiority toward others.
ascent ::: Sri Aurobindo: "The ascent or the upward movement takes place when there is a sufficient aspiration from the being, i.e., from the various mental, vital and physical planes.” *Letters on Yoga
ascetic ::: one who dedicates his or her life to a pursuit of contemplative ideals, whether by seclusion or by abstinence from creature comforts, and practices extreme self-denial, rigorous self-discipline or self-mortification. ascetic"s, ascetics.
ashes ::: 1. Bodily remains, especially after cremation or decay. 2. Fig. Ruins; esp. the residue of something destroyed; remains.
aside ::: 1. On or to one"s side; to or at a short distance apart; away from some position or direction. 2. To or toward the side. 3. Out of one"s thoughts or mind. 4. In reserve; in a separate place, as for safekeeping; apart; away.
as it would be if; as though. (Introducing a supposition, or way of conceiving some entity or situation, that is not to be taken literally, but yields some insight or convenience in metaphysics.)
aspiration ::: 1. A strong desire for high achievement. 2. A steadfast longing for something above oneself. **aspiration"s.
"Aspiration, call, prayer are forms of one and the same thing and are all effective; you can take the form that comes to you or is easiest to you.” Letters on Yoga
aspire ::: to have a fixed desire, longing, or ambition for something at present above one; to seek to attain, yearn. aspires, aspired, aspiring.
assent ::: 1. Agreement, as to a proposal; concurrence. 2. Acquiescence; compliance, concession. assents, assenting.
associates ::: partners, comrades, companions, colleagues.
assured ::: 1. Made certain; guaranteed. 2. Certified, verified. 3. Made secure or certain; confirmed. 4. Confident, characterized by certainty or security; satisfied as to the truth of something. assuring.
astral ::: 1. Of, relating to, emanating from, or resembling the stars. 2. Of the spirit world [Greek astron star].
astray ::: 1. Away from the correct path or direction. 2. Away from the right or good, as in thought or behaviour; straying to or into wrong or evil ways.
aswapati ::: Sri Aurobindo: "Aswapati, the Lord of the Horse, her [Savitri"s] human father, is the Lord of Tapasya, the concentrated energy of spiritual endeavour that helps us to rise from the mortal to the immortal planes; . . . .” (From a letter written by Sri Aurobindo) Aswapati"s.
atavism ::: 1. The reappearance in an individual of characteristics of some remote ancestor that have been absent in intervening generations. 2. Reversion to an earlier type.
athwart ::: 1. Across from side to side; crosswise or transversely; contrary to the proper or expected course; against; crosswise. 2. Of motion; from side to side.
atom ::: 1. A unit of matter, the smallest unit of an element, having all the characteristics of that element and consisting of a dense, central, positively charged nucleus surrounded by a system of electrons. 2. The smallest component of an element having the chemical properties of the element. 3. An extremely small part, quantity, or amount. The smallest conceivable unit of an element or of anything. atom"s, atoms, atomic.
attain ::: 1. To gain as an objective; achieve; reach, arrive at; accomplish. 2. To arrive at, as by virtue of persistence or the passage of time; To reach in the course of development. attained.
attempt ::: n. 1. An effort made to accomplish something. 2. The thing attempted, object aimed at, aim. attempts, half-attempts. v. 3. To make an effort at; try; undertake; seek. attempted, attempting.
auspice-hour ::: an auspice is any divine or prophetic token; a favourable sign or propitious circumstance, esp. an indication of a happy future. Sri Aurobindo combines the word ‘hour" with auspice to emphasize a special moment.
austere ::: 1. Severe in manner or appearance; uncompromising; strict; forbidding; stark. 2. Rigorously self-disciplined and severely moral; ascetic; abstinent. 3. Grave; sober; solemn; serious. 4. Without excess, luxury, or ease; severely simple; without ornament. austerity.
author ::: 1. An originator or creator, one who originates or gives existence to anything. 2. He who gives rise to or causes an action, event, circumstance, state, or condition of things. 3. The composer or writer of a treatise, play, poem, book, etc. authors.
authority ::: the power to enforce laws, exact obedience, command, determine, or judge.
automaton ::: one whose actions are purely involuntary or mechanical; a robot.
autonomy ::: 1. Independence or freedom, as of the will or one"s actions. 2. Self-government. autonomies.
autumn ::: the season of the year between summer and winter, lasting from the autumnal equinox to the winter solstice and from September to December in the Northern Hemisphere; fall.
availed ::: to be of use, value, or advantage; to have the necessary force to accomplishment something.
avatars ::: Sri Aurobindo: "The word Avatar means a descent; it is a coming down of the Divine below the line which divides the divine from the human world or status.” *Essays on the Gita
average ::: n. 1. A typical amount, rate, degree, etc.; norm. adj. 2. Typical; common; ordinary.
avoid ::: to keep away from; keep clear of; shun; evade.
awakened ::: 1. Aroused from sleep, sloth, or inaction. 2. Made aware; cognizant; conscious. half-awakened.
awake ::: v. 1. To arouse from sleep or inactivity. 2. Fig. To rise from a state resembling sleep, such as death, indifference, inaction; to become active or vigilant. 3. To come or bring to an awareness, to become cognizant, to be fully conscious, to appreciate fully (often followed by to). awakes, awoke, awaking. *adj.* 4. Not asleep; conscious; vigilant, alert. half-awake.
**"Aware of his occult omnipotent source,Allured by the omniscient Ecstasy,He felt the invasion and the nameless joy.”
awed ::: 1. inspired or influenced by a feeling of fearful wonderment or reverence; 2. Inspired with reverential wonder combined with an element of latent fear.
axis ::: 1. The pivot on which any matter turns. 2. A straight line about which a body or geometric object rotates or may be conceived to rotate.
babel ::: "The reference is to the mythological story of the construction of the Tower of Babel, which appears to be an attempt to explain the diversity of human languages. According to Genesis, the Babylonians wanted to make a name for themselves by building a mighty city and tower ‘with its top in the heavens". God disrupted the work by so confusing the language of the workers that they could no longer understand one another. The tower was never completed and the people were dispersed over the face of the earth.” (Encyclopaedia Britannica) Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works Sri Aurobindo: "The legend of the Tower of Babel speaks of the diversity of tongues as a curse laid on the race; but whatever its disadvantages, and they tend more and more to be minimised by the growth of civilisation and increasing intercourse, it has been rather a blessing than a curse, a gift to mankind rather than a disability laid upon it. The purposeless exaggeration of anything is always an evil, and an excessive pullulation of varying tongues that serve no purpose in the expression of a real diversity of spirit and culture is certainly a stumbling-block rather than a help: but this excess, though it existed in the past, is hardly a possibility of the future. The tendency is rather in the opposite direction. In former times diversity of language helped to create a barrier to knowledge and sympathy, was often made the pretext even of an actual antipathy and tended to a too rigid division. The lack of sufficient interpenetration kept up both a passive want of understanding and a fruitful crop of active misunderstandings. But this was an inevitable evil of a particular stage of growth, an exaggeration of the necessity that then existed for the vigorous development of strongly individualised group-souls in the human race. These disadvantages have not yet been abolished, but with closer intercourse and the growing desire of men and nations for the knowledge of each other"s thought and spirit and personality, they have diminished and tend to diminish more and more and there is no reason why in the end they should not become inoperative.” The Human Cycle
bacchanal ::: a wild gathering involving excessive drinking and promiscuity.
background ::: n.** 1. The general scene or surface against which designs, patterns, or figures are represented or viewed. 2. Fig. The complex of physical, cultural, and psychological factors that serves as the environment of an event or experience; the set of conditions against which an occurrence is perceived. backgrounds. adj. 3.** Of, pertaining to, or serving as a background.
balcony ::: a platform that projects from the wall of a building and is surrounded by a railing, balustrade, or parapet.
bales ::: large bundles of hay or goods (often compressed) bound by ropes or wires for storage or transportation.
bank ::: a business establishment in which money is kept for saving or commercial purposes or is invested, supplied for loans, or exchanged.
bankruptcy ::: 1. A state of complete lack of some abstract property; "spiritual bankruptcy”; "moral bankruptcy”; "intellectual bankruptcy”. 2. Depleted of valuable qualities or characteristics.
bards ::: an ancient Celtic order of minstrel poets who composed and recited verses celebrating the legendary exploits of chieftains and heroes. 2. Poets, especially lyric poets.
bargain ::: an agreement between parties fixing obligations, etc. that each promises to carry out.
barrels ::: large cylindrical containers, usually made of staves bound together with hoops, with a flat top and bottom of equal diameter.
barren ::: 1. Unproductive of results or gains; unprofitable. 2. Lacking vegetation, especially useful vegetation. 3. Devoid of something specified.
basilicas ::: public buildings in ancient Rome having a central nave with an apse at one or both ends and two side aisles formed by rows of columns, which was used as an assembly hall – also Christian churches with a similar design.
bastioned ::: 1. Anything seen as preserving or protecting some quality, condition, etc. 2. A well-fortified position, a defensive stronghold.
bathe ::: 1. To become immersed in or as if in liquid, as a bath or in other substances or elements. 2. To wash or pour over; suffuse or envelope, like sunshine. bathed, bathing.
battalion ::: 1. An army unit typically consisting of a headquarters and two or more companies, batteries, or similar subunits. 2. A large body of organized troops in battle gear. 3. A large indefinite number of persons or things.
battle ::: n. 1. An encounter between opposing forces; armed fighting; combat. v. 3. To fight against. Also fig. 4. To contend, struggle against. 5. To work very hard or struggle; strive. battled.
bear ::: 1. To carry. Also fig. 2. To hold up, support. Also fig. 3. To have a tolerance for; endure something with tolerance and patience. 5. To possess, as a quality or characteristic; have in or on. 6. To tend in a course or direction; move; go. 7. To render; afford; give. 8. To produce by natural growth. bears, bore, borne bearing.
beast ::: 1. An animal other than a human, especially a large four-footed mammal. 2. Fig. Animal nature as opposed to intellect or spirit. 3. A large wild animal. 4. A domesticated animal used by man. (Sri Aurobindo also employs the word as an adj.) beast"s, Beast"s, beasts, wild-beast. ::: —the Beast. Applied to the devil and evil spirits.
beat ::: n. 1. A stroke or blow. 2. A regular sound or stroke. 3. The rhythmic contraction and expansion of the arteries with each beat of the heart. 4. A pulsating sound. 5. A forceful flapping of wings. beats, nerve-beat, hammer-beats, heart-beats, heart-beats", moment-beats, rhyme-beats. v. 6. To strike or pound with repeated blows. 7. To shape or break by repeated blows, as metal. 8. To sound in pulsations. 9. To throb rhythmically; pulsate, as the heart. 10. To flap, especially wings. 11. To strike with or as if with a series of violent blows, dash or pound repeatedly against, as waves, wind, etc. beats, beaten, beating. *adj. *sun-beat.
"Beauty is Ananda taking form — but the form need not be a physical shape. One speaks of a beautiful thought, a beautiful act, a beautiful soul. What we speak of as beauty is Ananda in manifestation; beyond manifestation beauty loses itself in Ananda or, you may say, beauty and Ananda become indistinguishably one.” The Future Poetry
"Beauty is not the same as Delight, but like love it is an expression, a form of Ananda, created by Ananda and composed of Ananda.” The Future Poetry
"Beauty is the way in which the physical expresses the Divine – but the principle and law of Beauty is something inward and spiritual and expresses itself through the form.” *The Future Poetry
beauty ::: the quality present in a thing or person that gives intense pleasure or deep satisfaction to the mind, whether arising from sensory manifestations (as shape, colour, sound, etc.), a meaningful design or pattern, or something else, (as a personality in which high spiritual qualities are manifest). Beauty, beauty"s, Beauty"s, beauty-drenched, earth-beauty"s.
beck ::: a summons or gesture of summoning or directing someone.
behest ::: an authoritative command or directive.
being ::: 1. The state or quality of having existence. 2. The totality of all things that exist. 3. One"s basic or essential nature; self. 4. All the qualities constituting one that exists; the essence. 5. A person; human being. 6. The Divine, the Supreme; God. Being, being"s, Being"s, beings, Beings, beings", earth-being"s, earth-beings, fragment-being, non-being, non-being"s, Non-Being, Non-Being"s, world-being"s.
Sri Aurobindo: "Pure Being is the affirmation by the Unknowable of Itself as the free base of all cosmic existence.” *The Life Divine :::
"The Absolute manifests itself in two terms, a Being and a Becoming. The Being is the fundamental reality; the Becoming is an effectual reality: it is a dynamic power and result, a creative energy and working out of the Being, a constantly persistent yet mutable form, process, outcome of its immutable formless essence.” *The Life Divine
"What is original and eternal for ever in the Divine is the Being, what is developed in consciousness, conditions, forces, forms, etc., by the Divine Power is the Becoming. The eternal Divine is the Being; the universe in Time and all that is apparent in it is a Becoming.” Letters on Yoga
"Being and Becoming, One and Many are both true and are both the same thing: Being is one, Becomings are many; but this simply means that all Becomings are one Being who places Himself variously in the phenomenal movement of His consciousness.” The Upanishads :::
"Our whole apparent life has only a symbolic value & is good & necessary as a becoming; but all becoming has being for its goal & fulfilment & God is the only being.” *Essays Divine and Human
"Our being is a roughly constituted chaos into which we have to introduce the principle of a divine order.” The Synthesis of Yoga*
being, Master of ::: Sri Aurobindo: " Vamadeva goes on to say, "Let us give expression to this secret name of the clarity, — that is to say, let us bring out this Soma wine, this hidden delight of existence; let us hold it in this world-sacrifice by our surrenderings or submissions to Agni, the divine Will or Conscious-Power which is the Master of being.” The Secret of the Veda
belched ::: 1. Erupted or exploded. 2. Expelled gas noisily from the stomach through the mouth.
belief ::: 1. Confidence in the truth or existence of something not immediately susceptible to rigorous proof. 2. Trust or confidence, faith. 3. Something believed; an opinion or conviction. beliefs.
Question: "Sweet Mother, l don"t understand very clearly the difference between faith, belief and confidence.”
Mother: "But Sri Aurobindo has given the full explanation here. If you don"t understand, then. . . He has written ‘Faith is a feeling in the whole being." The whole being, yes. Faith, that"s the whole being at once. He says that belief is something that occurs in the head, that is purely mental; and confidence is quite different. Confidence, one can have confidence in life, trust in the Divine, trust in others, trust in one"s own destiny, that is, one has the feeling that everything is going to help him, to do what he wants to do. Faith is a certitude without any proof. Words of the Mother, MCW Vol. 6.
belly ::: 1. The stomach. 2. The inside or interior cavity of something.
belt ::: 1. Any encircling or transverse band, strip, or stripe characteristically distinguished from the surface it crosses. 2. An elongated region having distinctive properties or characteristics and long in proportion to its breadth. 3. A zone or district.
bereft ::: deprived of or lacking something needed or expected.
beset ::: 1. Attacked from all sides. 2. Hemmed in; surrounded.
bestrides ::: towers over, dominates, as a victor over the fallen.
betrothal ::: 1. A mutual promise to marry.
bewilder ::: to confuse utterly; puzzle completely. bewildered.
beyond ::: Sri Aurobindo: "The language of the Upanishad makes it strikingly clear that it is no metaphysical abstraction, no void Silence, no indeterminate Absolute which is offered to the soul that aspires, but rather the absolute of all that is possessed by it here in the relative world of its sojourning. All here in the mental is a growing light, consciousness and life; all there in the supramental is an infinite life, light and consciousness. That which is here shadowed, is there found; the incomplete here is there the fulfilled. The Beyond is not an annullation, but a transfiguration of all that we are here in our world of forms; it is sovran Mind of this mind, secret Life of this life, the absolute Sense which supports and justifies our limited senses.” The Upanishads *
bid ::: 1. To invite to attend; summon. 2. To issue a command to; direct. bids.
bidding ::: an order; command.
bind ::: 1. To restrain or confine with or as if with ties. 2. To place (someone) under obligation; oblige. 3. To fasten together. Also fig. **binds, bound, binding.**
binding ::: n. **1. The covering within which the pages of a book are abound. adj. 2.* Fig.* Commanding adherence to a commitment, obligatory.
biography ::: an account of a person"s life written, composed, or produced by another.
birth ::: 1. The act or fact of being born. 2. Fig. The coming into existence of something; origin. Birth, birth"s, births.
bitter ::: 1. Having or being a taste that is sharp, acrid, and unpleasant. 2. Difficult or distasteful to accept, admit; bear or endure. 3. Proceeding from or exhibiting strong animosity. 4. Causing a sharply unpleasant, painful, or stinging sensation; harsh; severe. bitterness.
bivouac ("s) ::: a temporary camp with shelters such as tents, as used by soldiers or mountaineers, often unprotected from an enemy.
blank ::: n. 1. Fig. Any void space. blanks. adj. 2. Empty, without contents, void, bare. 3. Devoid of activity, interest, or distinctive character; empty. 4. Mere, bare, simple. 5. Lacking expression; expressionless, showing no interest or emotion, vacant. 6. Absolute; complete. blankness.
blessing ::: 1. Something promoting or contributing to happiness, well-being, or prosperity; a boon. 2. A ceremonial prayer invoking divine protection, grace, etc.
blind ::: adj. 1. Unable to see; lacking the sense of sight; sightless. Also fig. 2. Unwilling or unable to perceive or understand. 3. Lacking all consciousness or awareness. 4. Not having or based on reason or intelligence; absolute and unquestioning. 5. Not characterized or determined by reason or control. 6. Purposeless; fortuitous, random. 7. Undiscriminating; heedless; reckless. 8. Enveloped in darkness; dark, dim, obscure. 9. Dense enough to form a screen. 10. Covered or concealed from sight; hidden from immediate view. 11. Having no openings or passages for light; (a window or door) walled up. blindest, half-blind. v. 12. To deprive of sight permanently or temporarily. 13. To make sightless momentarily; dazzle. blinded.* n. 14. A blind person, esp. as pl., those who are blind. 15. Fig.* Any thing or action intended to conceal one"s real intention; a pretence, a pretext; subterfuge.
blinded ::: 1. Sightless; deprived of sight or withheld the light from. 2. Fig. Unable or unwilling to perceive or understand, lacking in perception or foresight; deprived or destitute of spiritual light or guidance. thought-blinded.
blinding ::: 1. Withholding light from. 2. Dazzling with a bright light.
blink ::: n. **1. A glance, often with half-shut eyes; a wink. v. 2. To close and open one or both of the eyes rapidly; shut the eyelids momentarily and involuntarily; to wink for an instant. 3. To shut the eyes to; to evade, shirk, pass by, ignore. blinks, blinked.**
block ::: n. 1. A solid piece of a hard substance, such as wood, stone, etc. having one or more flat sides. Also fig. 2. Something that obstructs; an obstacle. blocks. *v. 3. To impede, retard, prevent or obstruct the progress or achievement of (someone or something). Also fig.*
bloom ::: n. **1. The flower of a plant. 2. Fig. A condition or time of vigour, freshness, and beauty; prime. 3. Fig. Glowing charm; delicate beauty. blooms. v. 4. To bear flowers; to blossom. Also fig. 5. To be in a healthy, glowing, or flourishing condition. 6. To flourish or grow. 7. To cause to flourish or grow; to flourish. Chiefly fig. blooms, bloomed.**
blossom ::: v. 1. To produce or yield flowers. 2. To flourish; develop. blossomed.* *n. 3. The flower of a plant. mango-blossoms.**
blot ::: n. 1. A dark spot or stain. 2. Something likened to a blot that destroys. v. 3. To make obscure; hide. 4. To destroy utterly; annihilate. blotted.
blow ::: 1. A sudden, hard stroke with a hand, fist, or weapon; a stroke. 2. A sudden attack or drastic action. 3. Fig. A sudden shock, calamity, severe disaster experienced by someone. blows.
board ::: a sheet of wood, cardboard, paper, or other material on which some games are played.
body ::: 1. The entire material or physical structure of an organism, especially of a human or animal as differentiated from the soul. 2. The entire physical structure of a human being. 3. A mass of matter that is distinct from other masses. 4. Substance. 5. An agent or entity. 6. The mass of a thing. 7. A mass of matter that is distinct from other masses. 8. The largest or main part of anything; the foundation; central part. body"s, bodies.
bog ::: wet, spongy ground consisting of decomposing vegetation.
bond ::: 1. Something, such as a fetter, cord, or band, that binds, ties, or fastens things together. Also fig. 2. A duty, promise, or other obligation by which one is bound. 3. Something that binds one to a certain circumstance or line of behaviour. 4. A uniting force or tie; a link. 5. A binding agreement; a covenant. bonds.
boon ::: 1. A blessing; something to be thankful for. 2. A timely blessing or benefit received in response to a request or prayer. boons.
booths ::: partly enclosed compartments or partitioned areas.
bordering ::: lying along or adjacent to the edge or border of something; adjoining.
border ::: n. 1. A part that forms the outer edge of something. 2. The line or frontier area separating political divisions or geographic regions; a boundary. 3. A strip of ground, as that at the edge of a garden or walk, an edging. borders. v. 4. To form the boundary of; be contiguous to. fig. To confine. 5. To lie adjacent to another. bordered.
borrowed light ::: light reflected and falling on something else. Also fig.
borrowed ::: taken from another source, appropriated; assumed; adopted or adapted for the present.
borrower ::: one who receives something or appropriates it from another source.
bosom ::: 1. The breast. 2. Something likened to the human breast, such as the bosom of the earth, the sea. 2. The breast, conceived of as the centre of feelings or emotions. 3. Centre of; heart of. bosom"s, bosoms, bosomed, white-bosomed.
boundary ::: something that indicates a border or limit, or the border or limit so indicated. boundary"s, boundaries.
bow ::: a weapon consisting of a curved, flexible strip of material, especially wood, strung taut from end to end and used to launch arrows.
bowels ::: the interior of something.
"Brahma is the Eternal"s Personality of Existence; from him all is created, by his presence, by his power, by his impulse.” Essays Human and Divine
brahma ("s) ::: "Brahma is the nominative; the uninflected form of the word is brahman; it differs from brahman ‘the Eternal" only in gender.” *Glossary of Terms in Sri Aurobindo"s Writings
breadth ::: 1. The measure or the second largest dimension of a plane or solid figure; width. 2. Freedom from narrowness or restraint; liberality. 3. Tolerance; broadmindedness. breadths.
break down ::: of things fig; To break something into parts.
breaking ::: 1. Smashing, splitting, or dividing into parts violently; reducing to pieces or fragments. 2. Dawning upon; coming upon. 3. An opening made by breaking out from. breakings.
breaking-point ::: the point at which a condition or situation becomes critical.
breaks out or from ::: bursts or springs out from restraint, confinement, or concealment. Said of persons and things material, also of fire, light, etc.
breaks up. ::: 1. Breaks into many parts; divides or become divided into pieces. 2. Dissolves, disbands, puts an end to, gives up; breaks up a house, household, etc.
break ::: v. 1. To destroy by or as if by shattering or crushing. 2. To force or make a way through (a barrier, etc.). 3. To vary or disrupt the uniformity or continuity of. 4. To overcome or put an end to. 5. To destroy or interrupt a regularity, uniformity, continuity, or arrangement of; interrupt. 6. To intrude upon; interrupt a conversation, etc. 7. To discontinue or sever an association, an agreement, or a relationship. **8. To overcome or wear down the spirit, strength, or resistance of. 9. (usually followed by in, into or out). 10. To filter or penetrate as sunlight into a room. 11. To come forth suddenly. 12. To utter suddenly; to express or start to express an emotion, mood, etc. 13. Said of waves, etc. when they dash against an obstacle, or topple over and become surf or broken water in the shallows. 14. To part the surface of water, as a ship or a jumping fish. breaks, broke, broken, breaking.* *n. 15.** An interruption or a disruption in continuity or regularity.
breast ::: 1. Each of two milk-secreting glandular organs on the chest of a woman; the human mammary gland. 2. The front of the body from the neck to the abdomen; chest. 3. Fig. The seat of the affection and emotion. 4. Fig. A source of nourishment. 5. Something likened to the human breast, as a surface, etc. breasts, breasts".
breath ::: 1. The air inhaled and exhaled in respiration. Also fig. 2. A momentary stirring of air, a slight gust. 3. Spirit or vitality; life. 4. The vapour, heat, or odour of exhaled air. Also fig. **5. A slight suggestion; hint; whisper. Breath,* *breath-fastened.**
breathe ::: 1. To be alive; live. 2. To take air, oxygen, etc., into the lungs and expel it; inhale and exhale; respire. Also fig. 3. To control the outgoing breath in producing voice and speech sounds. 4. To utter, especially quietly. 5. To make apparent or manifest; express; suggest. 6. To exhale (something); emit. 7. To impart as if by breathing; instil. 8. To move gently or blow lightly, as air. breathes, breathed, breathing. ::: To breathe upon fig. To taint; corrupt.
breeds ::: a group of organisms within a species, esp. a group of domestic animals, originated and maintained by man and having a clearly defined set of characteristics.
bribe ::: something, such as money or a favour, offered or given to a person in a position of trust to influence that person"s views or conduct.
bride ::: 1. A woman who is about to be married or has recently been married. Also fig. 2. The divine creatrix. Bride, brides, earth-bride.
bridegroom ::: a man who is about to be married, or has recently been married.
bridge ::: n. 1. A structure spanning and providing passage over a gap or barrier, such as a river or roadway. bridges, bridge-like. v. 2. To build or provide a bridge over something; span. Also fig. 3. To join by or as if by a bridge; link, connect. bridged, bridging.
bright ::: 1. Emitting or reflecting light readily or in large amounts; shining; radiant. 2. Magnificent; glorious. 3. Favourable or auspicious. 4. Fig. Characterized by happiness or gladness; full of promise and hope. 5. Distinct and clear to the mind, etc. 6. Intensely clear and vibrant in tone or quality. 7. Polished; glistening as with brilliant color. brighter, brightest, bright-hued, bright-pinioned, flame-bright, moon-bright, pearl-bright, sun-bright.
broad ::: 1. Wide in extent from side to side; of great breadth. 2. Of vast extent; spacious. 3. Broad in scope; extensive. 4. Clear and open; full; (said of daylight, etc.). broad-based, broad-flung.
broken ::: 1. Forcibly separated into two or more pieces; fractured. 2. Crushed in spirit or temper; discouraged; overcome. 3. Incomplete. 4. Interrupted disturbed; disconnected. 5. Torn; ruptured. (Also pp. of break.)
brood ::: n. 1. Offspring; progeny; in one family. 2. A breed, species, group, kind or race with common qualities. v. 3. To think deeply on; dwell or meditate upon, contemplate. broods, brooded.
brow ::: 1. The part of the face from the eyes to the hairline. forehead. 2. The expression of the face; countenance. 3. The eyebrow. pl. **brows.**
bud ::: 1. A rudimentary inflorescence, i.e. flower bud. 2. *Fig. Something in an undeveloped or immature condition. *buds, honey-buds, lotus-bud.
build ::: 1. To construct; erect; lit. and fig. (sometimes with up). 2. To mould, form, create. 3. To found, form or construct (a plan, system, etc.) on a basis. 4. To develop or give form to according to a plant or process; create; construct (something immaterial). builds, built, building.
building ::: 1. The act or action of constructing; erecting. Also fig. **2. **Something that is built, as for human habitation; a structure.
burden ::: n. 1. A weight that is to be borne; a load. 2. Something that is emotionally difficult to bear. v. **3. To load or overload. 4.** To oppress; tax; with responsibility, etc.
burdensome ::: 1. Oppressively heavy; onerous. 2. Distressing, troublesome.
buried ::: v. 1. Deposited or hid under ground; covered up with earth or other material. Also fig. **2. Plunged or sunk deep in, so as to be covered from view; put out of sight. adj. 3. Put in the ground or in a tomb; interred. 4. Consigned to a position of obscurity, inaccessibility, or inaction. 5.* Fig.* Consigned to oblivion, put out of the way, abandoned and forgotten.
burn ::: 1. To be very eager; aflame with activity, as to be on fire. 2. To emit heat or light by as if by combustion; to flame.. 3. To give off light or to glow brightly. 4. To light; a candle; incense, etc.) as an offering. 5. To suffer punishment or death by or as if by fire; put to death by fire. 6. To injure, endanger, or damage with or as if with fire. 7. Fig. To be consumed with strong emotions; be aflame with desire; anger; etc. 8. To shine intensely; to seem to glow as if on fire. burns, burned, burnt, burning.
burst ::: 1. Exploded, flew apart with sudden violence. 2. Came forth suddenly and powerfully as if by pressure or internal force. 3. To emerge, come forth, or arrive suddenly. bursting.
"But in the path of knowledge as it is practised in India concentration is used in a special and more limited sense. It means that removal of the thought from all distracting activities of the mind and that concentration of it on the idea of the One by which the soul rises out of the phenomenal into the one reality.” The Synthesis of Yoga*
cabbala ::: 1 A body of mystical Jewish teachings based on an interpretation of hidden meanings in the Hebrew Scriptures. Among its central doctrines are, all creation is an emanation from the Deity and the soul exists from eternity. 2. Any secret or occult doctrine or science. 3. "Esoteric system of interpretation of the Hebrew scriptures based on the assumption that every word, letter, number, and accent in them has an occult meaning. The system, oral at first, claimed great antiquity, but was really the product of the Middle Ages, arising in the 7th century and lasting into the 18th. It was popular chiefly among Jews, but spread to Christians as well. (Col. Enc.)” Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works
cadence ::: 1. Balanced, rhythmic flow, as of poetry or oratory. 2. Music. A sequence of notes or chords that indicates the momentary or complete end of a composition, section, phrase, etc. 3. The flow or rhythm of events. 4. A recurrent rhythmical series; a flow, esp. the pattern in which something is experienced. 5. A slight falling in pitch of the voice in speaking or reading. cadences.
cajoles ::: persuades by flattery or promises; wheedles; coaxes.
calamity ::: 1. An event that brings terrible loss, lasting distress, or severe affliction; a disaster. 2. Dire distress resulting from loss or tragedy. calamities.
call ::: Sri Aurobindo: "All Yoga is in its nature a new birth; it is a birth out of the ordinary, the mentalised material life of man into a higher spiritual consciousness and a greater and diviner being. No Yoga can be successfully undertaken and followed unless there is a strong awakening to the necessity of that larger spiritual existence. The soul that is called to this deep and vast inward change, may arrive in different ways to the initial departure. It may come to it by its own natural development which has been leading it unconsciously towards the awakening; it may reach it through the influence of a religion or the attraction of a philosophy; it may approach it by a slow illumination or leap to it by a sudden touch or shock; it may be pushed or led to it by the pressure of outward circumstances or by an inward necessity, by a single word that breaks the seals of the mind or by long reflection, by the distant example of one who has trod the path or by contact and daily influence. According to the nature and the circumstances the call will come.” *The Synthesis of Yoga
calm ::: n. 1. Serenity; tranquillity; peace. 2. Nearly or completely motionless as a condition of no wind. Calm, Calm"s, calms, calmness. adj. 3. Not excited or agitated; composed; tranquil; 4. Without rough motion; still or nearly still. calmer, calm-lipped, stone-calm. *adv. calmly.
Sri Aurobindo: "Calm is a still unmoved condition which no disturbance can affect — it is a less negative condition than quiet.” Letters on Yoga*
"Calm is a positive tranquillity which can exist in spite of superficial disturbances.” *Letters on Yoga
"Calm is a strong and positive quietude, firm and solid — ordinary quietude is mere negation, simply the absence of disturbance.” *Letters on Yoga
"But more powerful still is the giving up of the fruit of one"s works, because that immediately destroys all causes of disturbance and brings and preserves automatically an inner calm and peace, and calm and peace are the foundation on which all else becomes perfect and secure in possession by the tranquil spirit.” Essays on the Gita
The Mother: "Calm is self-possessed strength, quiet and conscious energy, mastery of the impulses, control over the unconscious reflexes.” Words of the Mother, MCW Vol. 14*.
camest ::: a native English form of the verb, to come, now only in formal and poetic usage.
camouflage ::: concealment by some means that alters or obscures the appearance.
camp ::: n. 1. A place where tents, huts, or other temporary shelters are set up, as by soldiers, nomads, or travelers. 2. The people using such shelters. 3. Temporary living quarters for soldiers or prisoners. v. 4. To make or set up a camp. or to live temporarily in or as if in a camp or outdoors. 5. To settle down securely and comfortably; become ensconced. camps, camped.
cam"st ::: a native English contracted form of the verb, to come, now only in formal and poetic usage.
cancel ::: 1. To annul, make void or invalidate. 2. To equalize or make up for; offset. 3. To cross out with lines or other markings, making something invalid. cancels, cancelled, cancelling, self-cancelling.
candid ::: 1. Characterized by openness and sincerity of expression; unreservedly straightforward. 2. Free from prejudice; impartial. 3. Clear or pure 4. Not posed or rehearsed.
captain ::: 1. One who commands, leads, or guides others. 2. The officer in command of a ship, an aircraft, or a spacecraft.
caravan ::: a company of travelers journeying together, as across a desert or through hostile territory. 2. A procession or train likened to a caravan. caravans.
care ::: n. **1. A burdened state of mind, as that arising from heavy responsibilities; worry. 2. An object of or cause for concern. 3. Watchful oversight; charge or supervision. 4. An object or source of worry, attention, or solicitude. care, cares. v. 5. To be concerned or interested, have concern for. cares, cared.**
caricature ::: a grotesque imitation, misrepresentation or distorted image, as a drawing or description of a person which exaggerates characteristic features for comic effect.
carrier ::: something or someone that transports or conveys.
castle ::: lit. A large fortified building or group of buildings with thick walls, usually dominating the surrounding country. Fig. A stronghold, fortress.
cast ::: v. 1. To throw with force; hurl. 2. To form (liquid metal, for example) into a particular shape by pouring into a mould. Also fig. 3. To cause to fall upon something or in a certain direction; send forth. 4. To throw on the ground, as in wrestling. 5. To put or place, esp. hastily or forcibly. 6. To direct (the eye, a glance, etc.) 7. To throw (something) forth or off. 8. To bestow; confer. casts, casting.
catch ::: n. 1. A concealed, unexpected, or unforeseen drawback or handicap. 2. Anything that is caught, esp. something worth catching. v. **3. To take, seize, or capture, esp. after pursuit. 4. To become cognizant or aware of suddenly. 5. To receive. 6. catches, caught, catching.**
cause ::: 1. A person or thing that acts, happens, or exists in such a way that some specific thing happens as a result; the producer of an effect. 2. A basis for an action or response; a reason. 3. Grounds for action; motive; justification. 4. Good or sufficient reason. 5. The principle, ideal, goal, or movement to which a person or group is dedicated. Cause.
cease ::: v. 1. To come to an end; stop. 2. To put an end to a condition or state of being; discontinue. 3. To come to an end; pass away; no longer exist. ceases, ceased* *n. 4.** Cessation.
ceiling ::: 1. An upper limit, especially as set by regulation. 2. The upper interior surface of a room.
cell ::: 1. A small humble abode, such as a hermit"s cave or hut. 2. A narrow confining room, as in a prison or convent.
cellar ::: an underground shelter, as from storms. cellars.
centurion ::: the commander of a century (100 men) in the Roman army.
certainty ::: 1. The fact, quality, or state of being certain. 2. Something certain; an assured fact.
certitude ::: freedom from doubt, esp. in matters of faith or opinion; certainty. certitudes.
chain ::: n. 1. A series of things connected or following in succession. 2. Something that binds or restrains. chains. v. 3. Fig. To restrain or confine with or as with a chain.
challenge ::: 1. A call or summons to engage in a contest, fight, or competition. 2. A demand for explanation or justification; a calling into question. v. **3. To invite; arouse; stimulate; provoke. challenges, challenged, challenging.**
chamber ::: 1. Archaic or poetic: A room in a private house, esp. a bedroom. 2. An enclosed space; compartment. chamber"s, chambers, work-chamber.
chameleon ::: any of numerous Old World lizards of the family Chamaeleontidae, characterized by the ability to change the colour of their skin, very slow locomotion, and a projectile tongue.
change ::: v. 1. To make the form, nature, content, future course, etc. of (something) different from what it is or from what it would be if left alone. 2. To become different or undergo alteration. changes, changed, changing, ever-changing.* n. 3. The act or fact of changing; transformation or modification of anything. Change, changes, soul-change.
channel ::: n. **1. A course through which something may be transmitted or through which something may be moved or directed onward. 2. The bed of a stream or river, etc. v. 3. To direct or convey something through (or as through) a channel. channels.**
characters ::: 1. The combination of qualities, features and traits that distinguishes one person, group, or thing from another. 2. The marks or symbols used in writing systems such as the letters of the alphabet.
charge ::: 1. An assigned duty or task; a responsibility given to one. 2. Care; custody. 3. An order, an impetuous onset or attack, command, or injunction. 4. The quantity of anything that a receptacle is intended to hold. v. 5. *Fig. To load to capacity; fill. *charged.
charmed ::: 1. Delighted or fascinated. 2. Marked by good fortune or privilege. 3. Protected from evil and harm as by a magical power vested in an amulet, etc. 4. Filled with wonder and delight.
cherish ::: 1. To hold great love for someone; feel love for one. 2. To care for, protect and love —(a person). 3. To cling fondly to (a hope, idea, etc.); nurse. cherished.
chiaroscuro ::: 1. The arrangement of light and dark elements in a pictorial work of art. 2. *Poetic*: Contrasting sense as in, darkness and light, ‘joy and gloom", ‘praise and blame," etc.
childhood ::: 1. The time or state of being a child. 2. The early stage in the existence or development of something. childhood"s.
chimaera ::: 1. A mythological, fire-breathing monster, commonly represented with a lion"s head, a goat"s body, and a serpent"s tail. 2. A horrible or unreal creature of the imagination. chimaeras.
chime ::: to be in agreement or accord: harmonize; be compatible with.
choir ::: 1. An organized company of singers. 2. Fig. The songs of angels, birds, etc. choirs.
choked ::: interfered with the respiration of by compression or obstruction of the larynx or trachea by strangling, smothering; stifling.
choose ::: 1. To select from a number of possible alternatives; decide on and pick out. 2. To determine or decide. chooses, chose, chosen, choosing, choosest.
chords ::: 1. A combination of three or more pitches sounded simultaneously. 2. Emotional responses, feelings. 3. Harmony.
chosen ::: n. 1. Having been selected by God; elect. adj. 2. Selected from or preferred above others. self-chosen. (Also pp. of choose.)
chrysalis ::: 1. The hard sheath encasing the larvae from which the mature insect emerges. 2. A protected stage of development.
cipher ::: n. 1. Something having no influence or value; a zero; a nonentity. 2. A secret method of writing, as by transposition or substitution of letters, specially formed symbols, or the like. unintelligible to all but those possessing the key; a cryptograph. ciphers. *v. 3. To put in secret writing; encode. *ciphers. Note: Sri Aurobindo also spelled the word as Cypher, the old English spelling.
circe ::: 1. In Classical Mythology. the enchantress represented by Homer as turning the companions of Odysseus into swine by means of a magic drink, therefore an alluring but dangerous temptress or temptation.
circean ::: relating to or resembling Circe, the fabled enchantress described by Homer. She was supposed to possess great knowledge of magic and venomous herbs which she offered as a drink to her charmed and fascinated victims who then changed into swine; hence, pleasing, but harmful; fascinating, but degrading.
circuit ::: 1. The act of following a curved or circular route or one that lies around an object. 2. A complete route or course, esp. one that is curved or circular and begins and ends at the point of departure. 3. The boundary line encompassing an area or object. 4. A regular or accustomed course from place to place. circuits.
circumambient ::: encompassing on all sides; surrounding.
circumstance ::: 1. A condition, fact or detail attending an event and having some bearing on it; a determining or modifying factor. 2. A particular incident or occurrence. Circumstance.
citadel ::: **A fortress that commands a city and is used in the control of the inhabitants and in defence during attack or siege. citadels.**
claimant ::: someone who claims a benefit, right or title. claimants.
claim ::: n. 1. A demand for something as rightful or due. 2. Something claimed in a formal or legal manner as a right or title. claims. *v. *3. To demand, ask for, assert, or take as one"s own or one"s due. 4. To state to be true, especially when open to question; assert or maintain. claims, claimed, claiming, claimest, claimst, death-claimed, trance-claimed.
clamour ::: 1. A loud uproar, as from a crowd of people. 2. A vehement expression of collective feeling or outrage. 3. A loud and persistent noise. clamours. clamouring.
clamped ::: 1. Fastened with or fixed in a clamp (a device for binding, holding, compressing or fastening objects together); hence, fig. Restricted, repressed, tightened down, restrained. 2. Established by authority; imposed clamps. (Sri Aurobindo also employs clamped as an adj.)
clan ::: a group of people regarded as being descended from a common ancestor; a tribe. clans.
clarity ::: 1. Clearness or lucidity as to perception or understanding; freedom from indistinctness or ambiguity. 2. The state or quality of being clear or transparent to the eye; pellucidity; brightness, splendour.
clash ::: n. 1. A loud, harsh noise, such as that made by two metal objects in collision. 2. An encounter between hostile forces; a battle or skirmish. 3. A conflict, as between opposing or irreconcilable ideas. v. 4. To engage in a physical conflict or contest, as in a game or a battle (often followed by with). 5. To come into conflict; be in opposition. clashes, clashed, clashing.
cleansed ::: freed from dirt, defilement, or guilt; purged or cleaned. cleansing.
clear ::: 1. Not obscured or darkened; bright. 2. Free from darkness, obscurity, or cloudiness; transparent. 3. Serene; calm; untroubled. 4. Free from doubt or confusion; certain. 5. Easily perceptible to the eye or ear; distinct. 6. Easily understood; without ambiguity. 7. Free from impediment, obstruction, or hindrance; open. clearer, sun-clear, surface-clear.
climax ::: the highest or most intense point in the development or resolution of something; culmination.
cling ::: 1. To come or be in close contact with; stick or hold together and resist separation 2. To hold fast or adhere to as if by embracing. 3. To be emotionally or intellectually attached or remain close to. 4. To hold on tightly or tenaciously to. 5. To remain attached as to an idea, hope, memory, etc. clings, clung, clinging.
cloak ::: 1. A loose outer garment, such as a cape. 2. Anything that covers or conceals. 3. Something that covers or conceals; a disguise. world-cloak.
cloistering ::: shutting away from the world in or as if in a cloister; secluding.
clothe ::: 1. To cover as if with clothing. 2. To present in a specific form. 3. To furnish or invest with power or authority or endue or endow attributes, qualities. 4. To cover or envelop (something) so as to change its appearance, as the face of the earth. clothes, clothed.
cloud ::: 1. A visible collection of particles of water or ice suspended in the air, usually at an elevation above the earth"s surface. 2. Any similar mass, esp. of smoke or dust. 3. Something fleeting or unsubstantial. 4. Anything that obscures or darkens something, or causes gloom, trouble, suspicion, disgrace, etc. clouds, clouds", cloud-veils.
cloudy ::: 1. Of or like a cloud or clouds. 2. Full of or overcast by clouds. 3. Darkened by gloom, trouble, etc.
coalition ::: a combination or alliance, esp. a temporary one between persons, factions, states.
coarse ::: 1. Composed of relatively large parts or particles. 2. Lacking in fineness or delicacy of texture, structure, etc. Not refined or delicate, rough.
coerce ::: 1. To compel or restrain by force or authority without regard to individual wishes or desires. 2. To dominate or control, esp. by exploiting fear, anxiety, etc. 3. To bring about through the use of force or other forms of compulsion. coerced, coercing.
collected ::: brought or placed together; forming an aggregation from various sources.
colonies ::: people or territories separated from but subject to a ruling power.
columns ::: long, narrow formations of troops in which there are more members in line in the direction of movement than at right angles to the direction.—(distinguished from line).
coma ::: a state of deep, often prolonged unconsciousness, usually the result of injury, disease, or poison, in which an individual is incapable of sensing or responding to external stimuli and internal needs.
combatant ::: a person engaged in or prepared for a fight, struggle, or dispute. combatants.
combat ::: n. 1. Fighting, especially armed battle; strife. combats. v. 2. To oppose in battle; fight against.
combine ::: to integrate or cause to be integrated; join together. combined.
combs ::: a structure of hexagonal, thin-walled cells constructed from beeswax by honeybees to hold honey and larvae.
comedy ::: 1. The comic element of drama, of literature generally, or of life. 2. A humorous element of life or literature. Comedy (see also Divine Comedy).
comest ::: a native English form of the verb, to come, now only in formal and poetic usage.
comet ::: a celestial body that travels around the sun, usually in a highly elliptical orbit: thought to consist of a solid frozen nucleus part of which vaporizes on approaching the sun to form a gaseous luminous coma and a long luminous tail.
comforts ::: a condition or feeling of pleasurable ease, well-being, and contentment.
commandment (‘s) ::: a divine command; an edict.
command ::: n. 1. An order; mandate. 2. The possession or exercise of controlling authority. Command. v. 3. To direct with specific authority or prerogative; order. 4. To give orders. 5. To have or exercise authority or control over; be master of; have at one"s bidding or disposal. commands, commanded.
commenced ::: began; started.
commerce ::: 1. The buying and selling of goods, especially on a large scale, as between cities or nations. 2. Intellectual exchange or social interaction. 3. Intellectual or spiritual interchange; communion.
commingling ::: causing to blend together; mixing.
commissioned ::: issued with an authoritative order, charge, or direction.
common ::: 1. Belonging equally to or shared alike by two or more. 2. Of or relating to the community or humanity as a whole. 3. Belonging equally to or shared equally by two or more; joint. 4. Not distinguished by superior or noteworthy characteristics; average; ordinary. 5. Occurring frequently or habitually; usual. commonest.
commonalty ::: not distinguished by superior or noteworthy characteristics; average; ordinary.
commonness ::: the quality of being commonplace and ordinary; undistinguished.
communality ::: a feeling or spirit of cooperation and belonging arising from common interests and goals.
commune ::: 1. To communicate intimately with; be in a state of heightened, intimate receptivity. 2. To be in intimate communication or rapport. communes, communed, communing.
communicant ::: a person who communicates, informs or imparts.
communicated ::: 1. Had an interchange, as of ideas. 2. Conveyed information about; imparted knowledge of; made known. communicates, communicating.
communion ::: 1. The act or an instance of sharing, as of thoughts or feelings. 2. Religious or spiritual fellowship. communion"s, communions.
communiqué ::: an official communication or announcement, esp. to the press or public.
community ::: 1. An assemblage of interacting populations occupying a given area. 2. Identity.
compact ::: an agreement or a covenant.
companion ::: 1. A person who accompanies or associates with another; a comrade. 2. Astronomy. The fainter of the two stars that constitute a double star. companions, companionless.
companioned ::: accompanied by.
companioning ::: accompanying someone or being a companion to.
companionship ::: the relationship of friends or companions; fellowship.
company ::: 1. A number of people gathered together; assembly. 2. A number of persons united or incorporated for joint action. companies.
compass ::: an instrument for determining directions, as by means of a freely rotating magnetized needle that indicates magnetic north.
compassion ::: a feeling of deep sympathy and sorrow for another who is stricken by misfortune, accompanied by a strong desire to alleviate the suffering. compassion"s.
compassionate
compeer ::: 1. An equal in rank, ability, accomplishment, etc.; peer; colleague. 2. A comrade, companion, or associate. compeers.
compel ::: 1. To cause (someone) by force (to be or do something) 2. To force to submit; subdue. 3. To exert a strong, irresistible force on; sway. compels, compelled, compelling, compellingly.
compendium ::: 1. A brief treatment or account of a subject, esp. an extensive subject; concise treatise. 2. A short, complete summary; an abstract.
compensates ::: makes satisfactory payment or reparation to; recompenses or reimburses.
competence ::: the state or quality of being adequately or well qualified; ability.
competitors ::: those who strive to outdo others, engage in a contest, or seek an object in rivalry with others also seeking it.
complained ::: expressed feelings of pain, dissatisfaction, or resentment. complaining.
complainst ::: a native English form of the verb, to complain, now only in formal and poetic usage.
complaint ::: an expression of pain, dissatisfaction, discontent or resentment.
complements ::: 1. Things that complete, make up a whole, or bring to perfection. 2. Things that complete each other when combined and complete the whole.
complete ::: adj. 1. Having all necessary or normal parts, components, or steps; entire. 2. Thorough; consummate; fully realised. n. completeness. *v. *3. To bring to a finish or an end.
complex ::: involved or intricate, as in structure; complicated.
composed ::: to be made up, formed, compounded of (a material, or constituent elements); to be constituted; to consist of.
composer ::: one who composes, especially a person who composes music.
compose ::: to make or create by putting together parts or elements.
compound debt ::: a debt that has increased with the addition of interest compounded through the years.
compound ::: to combine so as to form a whole; mix; mix (elements). mix with.
compressing ::: pressing together to force into less space; condensing.
compression ::: 1. The act or process of compressing. 2. The process or result of constricting; becoming smaller or pressed together.
compromise ::: 1. A settlement of differences in which each side makes concessions.
compulsion ::: the act of compelling or the state of being compelled.
computed ::: determined by mathematics, especially by numerical methods.
comrade ::: one who shares in one"s activities, occupation, etc.; companion, associate, or friend. comrades, comradeship.
com"st ::: a native English contracted form of the verb, to come, now only in formal and poetic usage.
concealed ::: kept from being seen, found, observed, or discovered; hidden. conceals, concealing, all-concealing, deep-concealed.
conceit ::: 1. An excessively favourable opinion of one"s own ability, importance, wit, etc. 2. Something that is conceived in the mind; a thought; idea. 3. Imagination; fancy. 4. A fanciful thought or idea. conceits.
conceive ::: 1. To form or hold an idea. 2. To begin, originate, or found (something) in a particular way (usually used in the passive). 3. To apprehend mentally; understand. 4. To be created or formed in the womb; to be engendered; begotten. conceives, conceived, self-conceived.
"Concentration simply means a fixing of consciousness on something.” Guidance from Sri Aurobindo by Nagin Doshi - Vol. 1
concentric ::: having a common center.
concept ::: 1. An idea, esp. an abstract idea or notion. 2. An idea of something formed by mentally combining all its characteristics or particulars; a construct. 3. A directly conceived or intuited object of thought. concept"s, concept-maps.
conception ::: 1. Origin or beginning. 2. The act or power of forming notions, ideas, or concepts. 3. The act of conceiving; the state of being conceived; fertilization; inception of pregnancy. 4. Something conceived in the mind; a concept, plan, design, idea, or thought. conception"s.
concordat ::: an agreement, a compact, esp. an official one.
cone ::: 1. A solid whose surface is generated by a straight line, the generator, passing through a fixed point, the vertex, and moving along a fixed curve, the directrix. 2. Anything that tapers from a circular section to a point.
confidante ::: a woman to whom secrets are confided or with whom private matters and problems are discussed.
confine ::: 1. To enclose within bounds, limit, restrict. 2. To shut or keep in; prevent from leaving a place because of imprisonment, illness, discipline, etc. confined.
confirm ::: 1. To make valid or binding by a formal or legal act; ratify. 2. To support or establish the certainty, or validity of; verify. 3. To reaffirm (something), so as to make (it) more definite. confirmed.
confront ::: 1. To come up against; encounter. 2. To come face to face with, especially with defiance or hostility. **confronts, confronting.**
conjecture ::: the formation of conclusions from incomplete evidence; guess. conjecture"s, world-conjecture"s.
conjunction ::: 1. The state of being joined. 2. Astronomy: The position of two celestial bodies on the celestial sphere when they have the same celestial longitude, especially a configuration in which a planet or the Moon lies on a straight line from Earth to or through the Sun.
conquer ::: 1. To defeat or subdue by force, especially by force of arms. 2. To overcome (an enemy, army, etc.); defeat. 3. To overcome or surmount by physical, mental, or moral force. conquers, conquered, conquering.
conqueror ::: someone who is victorious by force of arms. conqueror"s.
conquest ::: 1. The act or process of conquering, being victorious. 2. Something, such as territory, acquired by conquering. conquests.
consanguinity ::: 1. Relationship by blood or by a common ancestor. **2*.** *A close affinity or connection.
*consciousforce. ::: Sri Aurobindo: "In actual fact Mind measures Time by event and Space by Matter; but it is possible in pure mentality to disregard the movement of event and the disposition of substance and realise the pure movement of Conscious-Force which constitutes Space and Time; these two are then merely two aspects of the universal force of Consciousness which in their intertwined interaction comprehend the warp and woof of its action upon itself. And to a consciousness higher than Mind which should regard our past, present and future in one view, containing and not contained in them, not situated at a particular moment of Time for its point of prospection, Time might well offer itself as an eternal present. And to the same consciousness not situated at any particular point of Space, but containing all points and regions in itself, Space also might well offer itself as a subjective and indivisible extension, — no less subjective than Time.” The Life Divine
::: "Consciousness is not only power of awareness of self and things, it is or has also a dynamic and creative energy. It can determine its own reactions or abstain from reactions; it can not only answer to forces, but create or put out from itself forces. Consciousness is Chit but also Chit Shakti.” Letters on Yoga
consecration ::: a sanctification of something by setting it apart as dedicated to God.
::: ‘Consecration" generally has a more mystical sense but this is not absolute. A total consecration signifies a total giving of one"s self; hence it is the equivalent of the word ``surrender"", not of the word (soumission} which always gives the impression that one accepts'' passively. You feel a flame in the wordconsecration"", a flame even greater than in the word offering''. To consecrate oneself isto give oneself to an action""; hence, in the yogic sense, it is to give oneself to some divine work with the idea of accomplishing the divine work.” Questions and Answers, MCW Vol. 4*.
consequence ::: 1. Something that logically or naturally follows from an action or condition. 2. Significance; importance.
consistency ::: agreement or harmony between parts of something complex; compatibility.
consonant ::: a speech sound produced by a partial or complete obstruction of the air stream by any of various constrictions of the speech organs, such as (p), (f), (r), (w), and (h).
consort ::: n. 1. A companion or partner. consort"s. *v. 2. To keep company; associate. *consorts.
constancy ::: the quality of being enduring and free from change or variation.
constellations ::: any of the 88 groups of stars as seen from the earth and the solar system, many of which were named by the ancient Greeks after animals, objects, or mythological persons.
constituent ::: serving as part of a whole; component.
constructed ::: formed by assembling or combining parts; built. constructing.
contact ::: 1. A coming together or touching, as of objects, surfaces or people. 2. The state or condition of touching or of immediate proximity. contact"s, contacts.
contempt ::: the feeling or attitude of regarding someone or something as inferior, base, or worthless; scorn.
contrary ::: something that is opposite in nature or character; diametrically or mutually opposed. contraries.
contrast ::: a difference, especially a strong dissimilarity, between entities or objects compared.
control ::: n. 1. Power to direct, determine or command. 2. A means of regulation or restraint; curb; check. v. 3. To exercise authoritative control or power over. 4. To hold in restraint; check, esp. one"s emotions. controls, controlled, controlling.
control-room ::: a room housing control equipment where certain operations are conducted.
convention ::: a method, practice or procedure widely observed in a group, especially to facilitate social interaction; a custom. conventions.
conversed ::: talked informally with another or others; exchanged views, opinions, etc.; communed with.
convey ::: 1. To take or carry from one place to another; transport. 2. To communicate or make known; impart. conveys, conveyed.
convicting ::: that which points out or impresses upon something its error.
cope ::: to contend or strive with difficulties and act to overcome them.
copy-book ::: a book containing models, usually of penmanship, for learners to imitate. Hence adj. commonplace; stereotyped.
core ::: the central, innermost, or most essential part of something.
cornices ::: prominent, continuous, horizontally projecting features surmounting a wall or other construction, or dividing it horizontally for compositional purposes; i.e. to crown or complete a building.
correspondence ::: communication.
corrupt ::: 1. To destroy or subvert the honesty or integrity of. 2. To ruin morally; pervert. 3. To cause to become rotten; spoil. 4. To taint; contaminate. corrupted, corrupting.
cosharers ::: those who receive, possess, or occupy (something) together with others.
cosmic mind ::: Sri Aurobindo: "Nevertheless, the fact of this intervention from above, the fact that behind all our original thinking or authentic perception of things there is a veiled, a half-veiled or a swift unveiled intuitive element is enough to establish a connection between mind and what is above it; it opens a passage of communication and of entry into the superior spirit-ranges. There is also the reaching out of mind to exceed the personal ego limitation, to see things in a certain impersonality and universality. Impersonality is the first character of cosmic self; universality, non-limitation by the single or limiting point of view, is the character of cosmic perception and knowledge: this tendency is therefore a widening, however rudimentary, of these restricted mind areas towards cosmicity, towards a quality which is the very character of the higher mental planes, — towards that superconscient cosmic Mind which, we have suggested, must in the nature of things be the original mind-action of which ours is only a derivative and inferior process.” *The Life Divine
"If we accept the Vedic image of the Sun of Truth, . . . we may compare the action of the Higher Mind to a composed and steady sunshine, the energy of the Illumined Mind beyond it to an outpouring of massive lightnings of flaming sun-stuff. Still beyond can be met a yet greater power of the Truth-Force, an intimate and exact Truth-vision, Truth-thought, Truth-sense, Truth-feeling, Truth-action, to which we can give in a special sense the name of Intuition; . . . At the source of this Intuition we discover a superconscient cosmic Mind in direct contact with the supramental Truth-Consciousness, an original intensity determinant of all movements below it and all mental energies, — not Mind as we know it, but an Overmind that covers as with the wide wings of some creative Oversoul this whole lower hemisphere of Knowledge-Ignorance, links it with that greater Truth-Consciousness while yet at the same time with its brilliant golden Lid it veils the face of the greater Truth from our sight, intervening with its flood of infinite possibilities as at once an obstacle and a passage in our seeking of the spiritual law of our existence, its highest aim, its secret Reality.” The Life Divine
"There is one cosmic Mind, one cosmic Life, one cosmic Body. All the attempt of man to arrive at universal sympathy, universal love and the understanding and knowledge of the inner soul of other existences is an attempt to beat thin, breach and eventually break down by the power of the enlarging mind and heart the walls of the ego and arrive nearer to a cosmic oneness.” *The Synthesis of Yoga
"[The results of the opening to the cosmic Mind:] One is aware of the cosmic Mind and the mental forces that move there and how they work on one"s mind and that of others and one is able to deal with one"s own mind with a greater knowledge and effective power. There are many other results, but this is the fundamental one.” Letters on Yoga
"The cosmic consciousness has many levels — the cosmic physical, the cosmic vital, the cosmic Mind, and above the higher planes of cosmic Mind there is the Intuition and above that the overmind and still above that the supermind where the Transcendental begins. In order to live in the Intuition plane (not merely to receive intuitions), one has to live in the cosmic consciousness because there the cosmic and individual run into each other as it were, and the mental separation between them is already broken down, so nobody can reach there who is still in the separative ego.” Letters on Yoga*
cosmic ::: of or pertaining to the cosmos and characteristic of its phenomena as forming a part of the material universe; infinite.
cosmic Self ::: Sri Aurobindo: "When one has the cosmic consciousness, one can feel the cosmic Self as one"s own self, one can feel one with other beings in the cosmos, one can feel all the forces of Nature as moving in oneself, all selves as one"s own self. There is no why except that it is so, since all is the One.” Letters on Yoga (See also Cosmic Spirit)
"Impersonality is the first character of cosmic self; . . . .” *The Life Divine
"An eternal infinite self-existence is the supreme reality, but the supreme transcendent eternal Being, Self and Spirit, — an infinite Person, we may say, because his being is the essence and source of all personality, — is the reality and meaning of self-existence: so too the cosmic Self, Spirit, Being, Person is the reality and meaning of cosmic existence; the same Self, Spirit, Being or Person manifesting its multiplicity is the reality and meaning of individual existence.” The Life Divine
"But this cosmic self is spiritual in essence and in experience; it must not be confused with the collective existence, with any group soul or the life and body of a human society or even of all mankind.” The Synthesis of Yoga
"It is the Cosmic Self and Spirit that is in and behind all things and beings, from which and in which all is manifested in the universe — although it is now a manifestation in the Ignorance.” Letters on Yoga*
cosmic Spirit ::: Sri Aurobindo: "The Cosmic Spirit or Self contains everything in the cosmos — it upholds cosmic Mind, universal Life, universal Matter as well as the overmind. The Self is more than all these things which are its formulations in Nature.” *Letters on Yoga
"[The Divine in one of its three aspects] . . . is the Cosmic Self and Spirit that is in and behind all things and beings, from which and in which all is manifested in the universe - although it is now a manifestation in the Ignorance.” Letters on Yoga
". . . the cosmic spirit, the one self inhabiting the universe, . . . .” *The Life Divine
"For the cosmic Spirit inhabits each and all, but is more than all; . . . .”The Life Divine
feeling or showing compassion; sympathetic.
fig. Hearts filled with despair; disillusionment; devastating sorrow, especially from disappointment or tragedy in love.
"For each birth is a new start; it develops indeed from the past, but is not its mechanical continuation: rebirth is not a constant reiteration but a progression, it is the machinery of an evolutionary process.” The Life Divine
**"I certainly won"t have ‘attracted" [in place of ‘allured"] — there is an enormous difference between the force of the two words and merely ‘attracted by the Ecstasy" would take away all my ecstasy in the line — nothing so tepid can be admitted. Neither do I want ‘thrill" [in place of ‘joy"] which gives a false colour — precisely it would mean that the ecstasy was already touching him with its intensity which is far from my intention.Your statement that ‘joy" is just another word for ‘ecstasy" is surprising. ‘Comfort", ‘pleasure", ‘joy", ‘bliss", ‘rapture", ‘ecstasy" would then be all equal and exactly synonymous terms and all distinction of shades and colours of words would disappear from literature. As well say that ‘flashlight" is just another word for ‘lightning" — or that glow, gleam, glitter, sheen, blaze are all equivalents which can be employed indifferently in the same place. One can feel allured to the supreme omniscient Ecstasy and feel a nameless joy touching one without that Joy becoming itself the supreme Ecstasy. I see no loss of expressiveness by the joy coming in as a vague nameless hint of the immeasurable superior Ecstasy.” Letters on Savitri*
"If birth is a becoming, death also is a becoming, not by any means a cessation. The body is abandoned, but the soul goes on its way, . . . .” Essays on the Gita
"I have said that the Avatar is one who comes to open the Way for humanity to a higher consciousness —. . . .” Letters on Yoga
"I may say that the opening upwards, the ascent into the Light and the subsequent descent into the ordinary consciousness and normal human life is very common as the first decisive experience in the practice of yoga and may very well happen even without the practice of yoga in those who are destined for the spiritual change, especially if there is a dissatisfaction somewhere with the ordinary life and a seeking for something more, greater or better.” Letters on Yoga*
"In every particle, atom, molecule, cell of Matter there lives hidden and works unknown all the omniscience of the Eternal and all the omnipotence of the Infinite.” Essays Divine and Human*
" . . . insincerity is always an open door for the adversary. That means there is some secret sympathy with what is perverse. And that is what is serious.” Questions and Answers 1957-58, MCW Vol. 9.
". . . in the Avatar there is the special manifestation, the divine birth from above, the eternal and universal Godhead descended into a form of individual humanity, âtmânam srjâmi, and conscious not only behind the veil but in the outward nature.” Essays on the Gita
". . . [man"s] nature calls for a human intermediary so that he may feel the Divine in something entirely close to his own humanity and sensible in a human influence and example. This call is satisfied by the Divine manifest in a human appearance, the Incarnation, the Avatar. . . .” The Synthesis of Yoga
"Moreover we see that this cosmic action or any cosmic action is impossible without the play of an infinite Force of Existence which produces and regulates all these forms and movements; and that Force equally presupposes or is the action of an infinite Consciousness, because it is in its nature a cosmic Will determining all relations and apprehending them by its own mode of awareness, and it could not so determine and apprehend them if there were no comprehensive Consciousness behind that mode of cosmic awareness to originate as well as to hold, fix and reflect through it the relations of Being in the developing formation or becoming of itself which we call a universe.” The Life Divine
"Ordinarily we mean by it [consciousness] our first obvious idea of a mental waking consciousness such as is possessed by the human being during the major part of his bodily existence, when he is not asleep, stunned or otherwise deprived of his physical and superficial methods of sensation. In this sense it is plain enough that consciousness is the exception and not the rule in the order of the material universe. We ourselves do not always possess it. But this vulgar and shallow idea of the nature of consciousness, though it still colours our ordinary thought and associations, must now definitely disappear out of philosophical thinking. For we know that there is something in us which is conscious when we sleep, when we are stunned or drugged or in a swoon, in all apparently unconscious states of our physical being. Not only so, but we may now be sure that the old thinkers were right when they declared that even in our waking state what we call then our consciousness is only a small selection from our entire conscious being. It is a superficies, it is not even the whole of our mentality. Behind it, much vaster than it, there is a subliminal or subconscient mind which is the greater part of ourselves and contains heights and profundities which no man has yet measured or fathomed.” Letters on Yoga
"Pulling comes usually from a desire to get things for oneself — in aspiration there is a self-giving for the higher consciousness to descend and take possession — the more intense the call the greater the self-giving.” Letters on Yoga
regards as resulting from a specified cause; considers as caused by something or someone. attributing.
Sri Aurobindo: "A compromise is a bargain, a transaction of interests between two conflicting powers; it is not a true reconciliation.” *The Life Divine
*Sri Aurobindo: "Action is the first power of life. Nature begins with force and its works which, once conscious in man, become will and its achievements; therefore it is that by turning his action Godwards the life of man best and most surely begins to become divine.” The Synthesis of Yoga
*(Sri Aurobindo: "And finally all is lifted up and taken into the supermind and made a part of the infinitely luminous consciousness, knowledge and experience of the supramental being, the Vijnana Purusha.” The Synthesis of Yoga*) ::: Angel of the House. The guardian spirit of the home.
Sri Aurobindo: "Birth is the first spiritual mystery of the physical universe, death is the second which gives its double point of perplexity to the mystery of birth; for life, which would otherwise be a self-evident fact of existence, becomes itself a mystery by virtue of these two which seem to be its beginning and its end and yet in a thousand ways betray themselves as neither of these things, but rather intermediate stages in an occult processus of life.” *The Life Divine
Sri Aurobindo: "By aesthesis is meant a reaction of the consciousness, mental and vital and even bodily, which receives a certain element in things, something that can be called their taste, Rasa, which, passing through the mind or sense or both, awakes a vital enjoyment of the taste, Bhoga, and this can again awaken us, awaken even the soul in us to something yet deeper and more fundamental than mere pleasure and enjoyment, to some form of the spirit"s delight of existence, Ananda.” *Letters on Savitri
Sri Aurobindo: "Concentration is a gathering together of the consciousness and either centralising at one point or turning on a single object, e.g., the Divine; there can also be a gathered condition throughout the whole being, not at a point. In meditation it is not indispensable to gather like this, one can simply remain with a quiet mind thinking of one subject or observing what comes in the consciousness and dealing with it.” *Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "Consecration becomes in its fullness a devoting of all our being to the Divine; therefore also of all our thoughts and our works.” *The Synthesis of Yoga
Sri Aurobindo: ". . . for each individual is in himself the Eternal who has assumed name and form and supports through him the experiences of life turning on an ever-circling wheel of birth in the manifestation. The wheel is kept in motion by the desire of the individual, which becomes the effective cause of rebirth and by the mind"s turning away from the knowledge of the eternal self to the preoccupations of the temporal becoming.” The Life Divine
*Sri Aurobindo: "For from the divine Bliss, the original Delight of existence, the Lord of Immortality comes pouring the wine of that Bliss, the mystic Soma, into these jars of mentalised living matter; eternal and beautiful, he enters into these sheaths of substance for the integral transformation of the being and nature.” The Life Divine
Sri Aurobindo: "In the very atom there is a subconscious will and desire which must also be present in all atomic aggregates because they are present in the Force which constitutes the atom.” *Essays in Philosophy and Yoga
Sri Aurobindo: "I suppose the golden child is the Truth-Soul which follows after the silver light of the spiritual. When it plunges into the black waters of the subconscient, it releases from it the spiritual light and the sevenfold streams of the Divine Energy and, clearing itself of the stains of the subconscient, it prepares its flight towards the supreme Divine (the Mother).” (Reply to a question in the chapter Visions and Symbols.) Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "It might be said again that, even so, in Sachchidananda itself at least, above all worlds of manifestation, there could be nothing but the self-awareness of pure existence and consciousness and a pure delight of existence. Or, indeed, this triune being itself might well be only a trinity of original spiritual self-determinations of the Infinite; these too, like all determinations, would cease to exist in the ineffable Absolute. But our position is that these must be inherent truths of the supreme being; their utmost reality must be pre-existent in the Absolute even if they are ineffably other there than what they are in the spiritual mind"s highest possible experience. The Absolute is not a mystery of infinite blankness nor a supreme sum of negations; nothing can manifest that is not justified by some self-power of the original and omnipresent Reality.” The Life Divine
Sri Aurobindo: " Karma is nothing but the will of the Spirit in action, consequence nothing but the creation of will. What is in the will of being, expresses itself in karma and consequence. When the will is limited in mind, karma appears as a bondage and a limitation, consequence as a reaction or an imposition. But when the will of the being is infinite in the spirit, karma and consequence become instead the joy of the creative spirit, the construction of the eternal mechanist, the word and drama of the eternal poet, the harmony of the eternal musician, the play of the eternal child.” Essays in Philosophy and Yoga
Sri Aurobindo: ” See God everywhere and be not frightened by masks. Believe that all falsehood is truth in the making or truth in the breaking, all failure an effectuality concealed, all weakness strength hiding itself from its own vision, all pain a secret & violent ecstasy. If thou believest firmly & unweariedly, in the end thou wilt see & experience the All-true, Almighty & All-blissful.” Essays Divine and Human*
::: Sri Aurobindo: "Spiritual force has its own concreteness; it can take a form (like a stream, for instance) of which one is aware and can send it quite concretely on whatever object one chooses. This is a statement of fact about the power inherent in spiritual consciousness. But there is also such a thing as a willed use of any subtle force — it may be spiritual, mental or vital — to secure a particular result at some point in the world. Just as there are waves of unseen physical forces (cosmic waves etc.) or currents of electricity, so there are mind-waves, thought-currents, waves of emotion, — for example, anger, sorrow, etc., — which go out and affect others without their knowing whence they come or that they come at all, they only feel the result. One who has the occult or inner senses awake can feel them coming and invading him.” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "The anarchic is the true divine state of man in the end as in the beginning; but in between it would lead us straight to the devil and his kingdom.” Essays Divine and Human*
Sri Aurobindo: "The cosmic consciousness is that of the universe, of the cosmic spirit and cosmic Nature with all the beings and forces within it. All that is as much conscious as a whole as the individual separately is, though in a different way. The consciousness of the individual is part of this, but a part feeling itself as a separate being. Yet all the time most of what he is comes into him from the cosmic consciousness. But there is a wall of separative ignorance between. Once it breaks down he becomes aware of the cosmic Self, of the consciousness of the cosmic Nature, of the forces playing in it, etc. He feels all that as he now feels physical things and impacts. He finds it all to be one with his larger or universal self.” *Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "There is no difference between the terms ‘universal" and ‘cosmic" except that ‘universal" can be used in a freer way than ‘cosmic". Universal may mean ‘of the universe", cosmic in that general sense. But it may also mean ‘common to all", e.g., ‘This is a universal weakness" — but you cannot say ‘This is a cosmic weakness".” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "There is no ignorance that is not part of the Cosmic Ignorance, only in the individual it becomes a limited formation and movement, while the Cosmic Ignorance is the whole movement of world consciousness separated from the supreme Truth and acting in an inferior motion in which the Truth is perverted, diminished, mixed and clouded with falsehood and error.” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "There is no necessity in the essential nature of mind, sense, life that they should be so limited: for the physical sense-organs are not the creators of sense-perceptions, but themselves the creation, the instruments and here a necessary convenience of the cosmic sense; the nervous system and vital organs are not the creators of life"s action and reaction, but themselves the creation, the instruments and here a necessary convenience of the cosmic Life-force; the brain is not the creator of thought, but itself the creation, the instrument and here a necessary convenience of the cosmic Mind. The necessity then is not absolute, but teleological; it is the result of a divine cosmic Will in the material universe which intends to posit here a physical relation between sense and its object, establishes here a material formula and law of Conscious-Force and creates by it physical images of Conscious-Being to serve as the initial, dominating and determining fact of the world in which we live. It is not a fundamental law of being, but a constructive principle necessitated by the intention of the Spirit to evolve in a world of Matter.” The Life Divine
Sri Aurobindo: "This truth of Karma has been always recognised in the East in one form or else in another; but to the Buddhists belongs the credit of having given to it the clearest and fullest universal enunciation and the most insistent importance. In the West too the idea has constantly recurred, but in external, in fragmentary glimpses, as the recognition of a pragmatic truth of experience, and mostly as an ordered ethical law or fatality set over against the self-will and strength of man: but it was clouded over by other ideas inconsistent with any reign of law, vague ideas of some superior caprice or of some divine jealousy, — that was a notion of the Greeks, — a blind Fate or inscrutable Necessity, Ananke, or, later, the mysterious ways of an arbitrary, though no doubt an all-wise Providence.” Essays in Philosophy and Yoga *Ananke"s.
Sri Aurobindo: "We mean by the Absolute something greater than ourselves, greater than the cosmos which we live in, the supreme reality of that transcendent Being which we call God, something without which all that we see or are conscious of as existing, could not have been, could not for a moment remain in existence. Indian thought calls it Brahman, European thought the Absolute because it is a self-existent which is absolved of all bondage to relativities . . . The Absolute is for us the Ineffable.” *The Life Divine
Sri Aurobindo: "What the "void" feels as a clutch is felt by the Mother only as a reminding finger laid on her cheek. It is one advantage of the expression ‘as if" that it leaves the field open for such variation. It is intended to suggest without saying it that behind the sombre void is the face of a mother. The two other ‘as if"s have the same motive and I do not find them jarring upon me. The second is at a sufficient distance from the first and it is not obtrusive enough to prejudice the third which more nearly follows. . . .” Letters on Savitri
*Sri Aurobindo: "When there is some lowering or diminution of the consciousness or some impairing of it at one place or another, the Adversary — or the Censor — who is always on the watch presses with all his might wherever there is a weak point lying covered from your own view, and suddenly a wrong movement leaps up with unexpected force. Become conscious and cast out the possibility of its renewal, that is all that is to be done.” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "Yet all the time the universal forces are pouring into him without his knowing it. He is aware only of thoughts, feelings, etc., that rise to the surface and these he takes for his own. Really they come from outside in mind waves, vital waves, waves of feeling and sensation, etc., which take particular form in him and rise to the surface after they have got inside. But they do not get into his body at once. He carries about with him an environmental consciousness (called by the Theosophists the Aura) into which they first enter. If you can become conscious of this environmental self of yours, then you can catch the thought, passion, suggestion or force of illness and prevent it from entering into you. If things in you are thrown out, they often do not go altogether but take refuge in this environmental atmosphere and from there they try to get in again. Or they go to a distance outside but linger on the outskirts or even perhaps far off, waiting till they get an opportunity to attempt entrance.” *Letters on Yoga
The Apsaras then are the divine Hetairae of Paradise, beautiful singers and actresses whose beauty and art relieve the arduous and world-long struggle of the Gods against the forces that tend towards disruption by the Titans who would restore Matter to its original atomic condition or of dissolution by the sages and hermits who would make phenomena dissolve prematurely into the One who is above phenomena. They rose from the Ocean, says Valmiki, seeking who should choose them as brides, but neither the Gods nor the Titans accepted them, therefore are they said to be common or universal. The Harmony of Virtue
"The Avatar comes as the manifestation of the divine nature in the human nature, the apocalypse of its Christhood, Krishnahood, Buddhahood, in order that the human nature may by moulding its principle, thought, feeling, action, being on the lines of that Christhood, Krishnahood, Buddhahood transfigure itself into the divine. The law, the Dharma which the Avatar establishes is given for that purpose chiefly; the Christ, Krishna, Buddha stands in its centre as the gate, he makes through himself the way men shall follow.” Essays on the Gita
"The Avatar does not come as a thaumaturgic magician, but as the divine leader of humanity and the exemplar of a divine humanity. Even human sorrow and physical suffering he must assume and use so as to show, first, how that suffering may be a means of redemption, — as did Christ, — secondly, to show how, having been assumed by the divine soul in the human nature, it can also be overcome in the same nature, — as did Buddha. The rationalist who would have cried to Christ, ‘If thou art the Son of God, come down from the cross," or points out sagely that the Avatar was not divine because he died and died too by disease, — as a dog dieth, — knows not what he is saying: for he has missed the root of the whole matter. Even, the Avatar of sorrow and suffering must come before there can be the Avatar of divine joy; the human limitation must be assumed in order to show how it can be overcome; and the way and the extent of the overcoming, whether internal only or external also, depends upon the stage of the human advance; it must not be done by a non-human miracle.” Essays on the Gita
"The call, once decisive, stands; the thing that has been born cannot eventually be stifled. Even if the force of circumstances prevents a regular pursuit or a full practical self-consecration from the first, still the mind has taken its bent and persists and returns with an ever-increasing effect upon its leading preoccupation. There is an ineluctable persistence of the inner being, and against it circumstances are in the end powerless, and no weakness in the nature can for long be an obstacle.” The Synthesis of Yoga
"The child usually signifies the psychic being — new-born in the sense that it at last comes to the surface.” Letters on Yoga
"The child (when it does not mean the psychic being) is usually the symbol of something new-born in some part of the consciousness.” Letters on Yoga
"The cosmic consciousness is that in which the limits of ego, personal mind and body disappear and one becomes aware of a cosmic vastness which is or filled by a cosmic spirit and aware also of the direct play of cosmic forces, universal mind forces, universal life forces, universal energies of Matter, universal overmind forces. But one does not become aware of all these together; the opening of the cosmic consciousness is usually progressive. It is not that the ego, the body, the personal mind disappear, but one feels them as only a small part of oneself. One begins to feel others too as part of oneself or varied repetitions of oneself, the same self modified by Nature in other bodies. Or, at the least, as living in the larger universal self which is henceforth one"s own greater reality. All things in fact begin to change their nature and appearance; one"s whole experience of the world is radically different from that of those who are shut up in their personal selves. One begins to know things by a different kind of experience, more direct, not depending on the external mind and the senses. It is not that the possibility of error disappears, for that cannot be so long as mind of any kind is one"s instrument for transcribing knowledge, but there is a new, vast and deep way of experiencing, seeing, knowing, contacting things; and the confines of knowledge can be rolled back to an almost unmeasurable degree. The thing one has to be on guard against in the cosmic consciousness is the play of a magnified ego, the vaster attacks of the hostile forces — for they too are part of the cosmic consciousness — and the attempt of the cosmic Illusion (Ignorance, Avidya) to prevent the growth of the soul into the cosmic Truth. These are things that one has to learn from experience; mental teaching or explanation is quite insufficient. To enter safely into the cosmic consciousness and to pass safely through it, it is necessary to have a strong central unegoistic sincerity and to have the psychic being, with its divination of truth and unfaltering orientation towards the Divine, already in front in ::: —the nature.” Letters on Yoga*
". . . the cosmic Force, masked as a material Energy, hides from our view by its insistent materiality of process the occult fact that the working of the Inconscient is really the expression of a vast universal Life, a veiled universal Mind, a hooded Gnosis, and without these origins of itself it could have no power of action, no organising coherence.” The Life Divine
"The Cosmic Will is not, to our ordinary consciousness, something that acts as an independent power doing whatever it chooses; it works through all these beings, through the forces at play in the world and the law of these forces and their results — it is only when we open ourselves and get out of the ordinary consciousness that we can feel it intervening as an independent power and overriding the ordinary play of the forces." Letters on Yoga
"The freedom of the Gita is that of the freeman, the true freedom of the birth into the higher nature, self-existent in its divinity. Whatever he does and however he lives, the free soul lives in the Divine; he is the privileged child of the mansion, bâlavat, who cannot err or fall because all he is and does is full of the Perfect, the All-blissful, the All-loving, the All-beautiful. The kingdom which he enjoys, râjyam samrddham, is a sweet and happy dominion of which it may be said, in the pregnant phrase of the Greek thinker, ``The kingdom is of the child."" Essays on the Gita
"The Infinite creates and is Brahma.” The Renaissance in India ::: "Brahman is not only the cause and supporting power and indwelling principle of the universe, he is also its material and its sole material. Matter also is Brahman and it is nothing other than or different from Brahman.” The Life Divine*
::: The Mother: "Consciousness is the faculty of becoming aware of anything through identification. The Divine Consciousness is not only aware but knows and effects.” Words of the Mother, MCW Vol.15*. Consciousness.
The Mother: "In the physical world, of all things it is beauty that expresses best the Divine. the physical world is the world of form and the perfection of form is beauty. Beauty interprets, expresses, manifests the Eternal. Its role is to put all manifested nature in contact with the Eternal through the perfection of form, through harmony and a sense of the ideal which uplifts and leads towards something higher. On Education, MCW Vol. 12.
The Mother (to a young person): "It is very simple, as you will see. 1) The Infinite is the inexhaustible storehouse of forces. The individual is a battery, a storage cell which runs down after use. Consecration is the wire that connects the individual battery to the infinite reserve of forces. Or 2) The Infinite is the river that flows without cease; the individual is the little pond that dries up slowly in the sun. Consecration is the canal that connects the river to the pond and prevents the pond from drying up.” Some Answers from the Mother, MCW *Vol. 16.
*The Mother: "To conquer the Adversary is not a small thing. One must have a greater power than his to vanquish him. But one can liberate oneself totally from his influence. And from the minute one is completely free from his influence, one"s self-giving can be total. And with the self-giving comes joy, long before the Adversary is truly vanquished and disappears.”
"The spiritual change is the established descent of the peace, light, knowledge, power, bliss from above, the awareness of the Self and the Divine and of a higher cosmic consciousness and the change of the whole consciousness to that.” Letters on Yoga
the strings on an apron, used for securing it around one"s person.tie to someone"s apron strings. To make or be dependent on or dominated by someone.
"This universal aesthesis of beauty and delight does not ignore or fail to understand the differences and oppositions, the gradations, the harmony and disharmony obvious to the ordinary consciousness; but, first of all, it draws a Rasa from them and with that comes the enjoyment, Bhoga. and the touch or the mass of the Ananda. It sees that all things have their meaning, their value, their deeper or total significance which the mind does not see, for the mind is only concerned with a surface vision, surface contacts and its own surface reactions. When something expresses perfectly what it was meant to express, the completeness brings with it a sense of harmony, a sense of artistic perfection; it gives even to what is discordant a place in a system of cosmic concordances and the discords become part of a vast harmony, and wherever there is harmony, there is a sense of beauty. ” Letters on Savitri*
those who assist, guide, wait upon, accompany, give service or follow another to contribute to the fulfilment of a need or furtherance of an effort or purpose; subordinate companions.
to come upon by chance; meet unexpectedly.
"To me, for instance, consciousness is the very stuff of existence and I can feel it everywhere enveloping and penetrating the stone as much as man or the animal. A movement, a flow of consciousness is not to me an image but a fact. If I wrote "His anger climbed against me in a stream", it would be to the general reader a mere image, not something that was felt by me in a sensible experience; yet I would only be describing in exact terms what actually happened once, a stream of anger, a sensible and violent current of it rising up from downstairs and rushing upon me as I sat in the veranda of the Guest-House, the truth of it being confirmed afterwards by the confession of the person who had the movement. This is only one instance, but all that is spiritual or psychological in Savitri is of that character. What is to be done under these circumstances? The mystical poet can only describe what he has felt, seen in himself or others or in the world just as he has felt or seen it or experienced through exact vision, close contact or identity and leave it to the general reader to understand or not understand or misunderstand according to his capacity. A new kind of poetry demands a new mentality in the recipient as well as in the writer.” Letters on Savitri
transformed or transitioned from one state, condition, or phase to another.
v. **1. Focused attention, thought, etc., on (something). adj. 2. Directed or drawn toward a common center; focussed. concentrating.**
"We are not the body, but the body is still something of ourselves. With realisation the erroneous identification ceases — in certain experiences the existence of the body is not felt at all. In the full realisation the body is within us, not we in it, it is an instrumental formation in our wider being, — our consciousness exceeds but also pervades it, — it can be dissolved without our ceasing to be the self.” Letters on Yoga
"We imagine that the soul is in the body, almost a result and derivation from the body; even we so feel it: but it is the body that is in the soul and a result and derivation from the soul.” Essays on the Gita
"Yet there is still the unknown underlying Oneness which compels us to strive slowly towards some form of harmony, of interdependence, of concording of discords, of a difficult unity. But it is only by the evolution in us of the concealed superconscient powers of cosmic Truth and of the Reality in which they are one that the harmony and unity we strive for can be dynamically realised in the very fibre of our being and all its self-expression and not merely in imperfect attempts, incomplete constructions, ever-changing approximations.” The Life Divine*
KEYS (10k)
1 Steve Hagen
1 Sri Aurobindo
1 Solomon Ibn Gabirol
1 Socrates
1 Saint Monica
1 Saint Dominic
1 Miyamoto Musashi
1 Laozi
1 King Solomon
1 John Milton
1 Joel Leon
1 Emily Dickinson
1 ?
NEW FULL DB (2.4M)
46 Anonymous
27 Mitch Albom
26 Homer
14 J K Rowling
13 Rumi
11 Ransom Riggs
10 Christian Winther
9 Tom Stoppard
9 Thomas Merton
9 John Green
9 Emil Aarestrup
8 Debbie Macomber
7 Tom Peters
7 Thom Yorke
7 Rick Riordan
7 Anton Wildgans
6 Ovid
6 Aleatha Romig
6 Adam Oehlenschläger
5 Thomas Pynchon
1:If anything goes wrong, repeat OM, all will go well. ~ The Mother, #KEYS
2:'I' is the name of God. It is the first and greatest of all mantras. Even OM is second to it. ~ Sri Ramana Maharshi, Day by Day, 28-6-46, [T5], #KEYS
3:When the fruit appears the blossom drops off. Love of God is the fruit, and rituals are the blossom. The sandhya merges in the Gayatri, the Gayatri in Om, and, Om in samādhi. ~ Sri Ramakrishna, #KEYS
4:From the non-being to true being,
from the darkness to the Light,
from death to Immortality.
OM Peace! Peace! Peace!
(Brihadaranyaka Upanishad, I.3.28)
So be it. ~ Sri Aurobindo,#KEYS
5:The voice that chants to the creator Fire,
The symbolled OM, the great assenting Word,
The bridge between the rapture and the calm, ~ Sri Aurobindo, Savitri, The Adoration of the Divine Mother,#KEYS
6:The other quotation is a mantra.
OM Sri Aurobindo Mira
Open my mind, my heart, my life to your Light,
your Love, your Power. In all things may I see the Divine.
16 July 1938
On Himself, 26.512 ~ The Mother, Agenda Vol 11,#KEYS
7:The Master came back to the drawing-room and said: "The worldly minded practise devotions, japa, and austerity only by fits and starts. But those who know nothing else but God repeat His name with every breath. Some always repeat mentally, 'Om Rāma'.
Even the followers of the path of knowledge repeat, 'Soham', 'I am He'. There are others whose tongues are always moving, repeating the name of God. One should remember and think of God constantly." ~ Sri Ramakrishna, The Gospel of Sri Ramakrishana,#KEYS
8:ཨོཾ། འཇིགས་པ་བརྒྱད་སྐྱོབ་མ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
OM, JIK PA GYÉ KYOB MA LA CHAK TSAL LO
"Om! Homage to you, who protects from the eight fears!
བཀྲ་ཤིས་དཔལ་འབར་མ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
TASHI PAL BAR MA LA CHAK TSAL LO
Homage to you, who shines as a beacon of goodness!
ངན་སོང་སྒོ་འགེགས་མ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
NGEN SONG GO GEK MA LA CHAK TSAL LO
Homage to you, who closes the gates to the lower realms!
མཐོ་རིས་ལམ་འདྲེན་མ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
TORI LAM DREN MA LA CHAK TSAL LO
Homage to you, who leads the way to the higher realms!
རྟག་ཏུ་ཁྱེད་ཀྱིས་སྟོངས་པར་མཛད། །
TAK TU KYÉ KYI TONG PAR DZÉ
You are my constant companion.
ད་དུང་ཐུགས་རྗེས་བསྐྱབ་ཏུ་གསོལ། །
DA DUNG TUK JÉ KYAB TU SOL
Always protect me with compassion! ~ Prayer to Tara, H E Garchen Rinpoche?#KEYS
9:O soul, it is too early to rejoice!
Thou hast reached the boundless silence of the Self,
Thou hast leaped into a glad divine abyss;
But where hast thou thrown Self's mission and Self's power?
On what dead bank on the Eternal's road?
One was within thee who was self and world,
What hast thou done for his purpose in the stars?
Escape brings not the victory and the crown!
Something thou cam'st to do from the Unknown,
But nothing is finished and the world goes on
Because only half God's cosmic work is done.
Only the everlasting No has neared
And stared into thy eyes and killed thy heart:
But where is the Lover's everlasting Yes,
And immortality in the secret heart,
The voice that chants to the creator Fire,
The symbolled OM, the great assenting Word,
The bridge between the rapture and the calm,
The passion and the beauty of the Bride,
The chamber where the glorious enemies kiss,
The smile that saves, the golden peak of things?
This too is Truth at the mystic fount of Life. ~ Sri Aurobindo, Savitri, The Adoration of the Divine Mother,#KEYS
10:Apotheosis ::: One of the most powerful and beloved of the Bodhisattvas of the Mahayana Buddhism of Tibet, China, and Japan is the Lotus Bearer, Avalokiteshvara, "The Lord Looking Down in Pity," so called because he regards with compassion all sentient creatures suffering the evils of existence. To him goes the millionfold repeated prayer of the prayer wheels and temple gongs of Tibet: Om mani padme hum, "The jewel is in the lotus." To him go perhaps more prayers per minute than to any single divinity known to man; for when, during his final life on earth as a human being, he shattered for himself the bounds of the last threshold (which moment opened to him the timelessness of the void beyond the frustrating mirage-enigmas of the named and bounded cosmos), he paused: he made a vow that before entering the void he would bring all creatures without exception to enlightenment; and since then he has permeated the whole texture of existence with the divine grace of his assisting presence, so that the least prayer addressed to him, throughout the vast spiritual empire of the Buddha, is graciously heard. Under differing forms he traverses the ten thousand worlds, and appears in the hour of need and prayer. He reveals himself in human form with two arms, in superhuman forms with four arms, or with six, or twelve, or a thousand, and he holds in one of his left hands the lotus of the world.
Like the Buddha himself, this godlike being is a pattern of the divine state to which the human hero attains who has gone beyond the last terrors of ignorance. "When the envelopment of consciousness has been annihilated, then he becomes free of all fear, beyond the reach of change." This is the release potential within us all, and which anyone can attain-through herohood; for, as we read: "All things are Buddha-things"; or again (and this is the other way of making the same statement) : "All beings are without self."
The world is filled and illumined by, but does not hold, the Bodhisattva ("he whose being is enlightenment"); rather, it is he who holds the world, the lotus. Pain and pleasure do not enclose him, he encloses them-and with profound repose. And since he is what all of us may be, his presence, his image, the mere naming of him, helps. "He wears a garland of eight thousand rays, in which is seen fully reflected a state of perfect beauty.
The color of his body is purple gold. His palms have the mixed color of five hundred lotuses, while each finger tip has eighty-four thousand signet-marks, and each mark eighty-four thousand colors; each color has eighty-four thousand rays which are soft and mild and shine over all things that exist. With these jewel hands he draws and embraces all beings. The halo surrounding his head is studded with five hundred Buddhas, miraculously transformed, each attended by five hundred Bodhisattvas, who are attended, in turn, by numberless gods. And when he puts his feet down to the ground, the flowers of diamonds and jewels that are scattered cover everything in all directions. The color of his face is gold. While in his towering crown of gems stands a Buddha, two hundred and fifty miles high." - Amitayur-Dhyana Sutra, 19; ibid., pp. 182-183. ~ Joseph Campbell, The Hero with a Thousand Faces, Apotheosis,#KEYS
11:The true Mantra must come from within OR it must be given by a Guru
Nobody can give you the true mantra. It's not something that is given; it's something that wells up from within. It must spring from within all of a sudden, spontaneously, like a profound, intense need of your being - then it has power, because it's not something that comes from outside, it's your very own cry.
I saw, in my case, that my mantra has the power of immortality; whatever happens, if it is uttered, it's the Supreme that has the upper hand, it's no longer the lower law. And the words are irrelevant, they may not have any meaning - to someone else, my mantra is meaningless, but to me it's full, packed with meaning. And effective, because it's my cry, the intense aspiration of my whole being.
A mantra given by a guru is only the power to realize the experience of the discoverer of the mantra. The power is automatically there, because the sound contains the experience. I saw that once in Paris, at a time when I knew nothing of India, absolutely nothing, only the usual nonsense. I didn't even know what a mantra was. I had gone to a lecture given by some fellow who was supposed to have practiced "yoga" for a year in the Himalayas and recounted his experience (none too interesting, either). All at once, in the course of his lecture, he uttered the sound OM. And I saw the entire room suddenly fill with light, a golden, vibrating light.... I was probably the only one to notice it. I said to myself, "Well!" Then I didn't give it any more thought, I forgot about the story. But as it happened, the experience recurred in two or three different countries, with different people, and every time there was the sound OM, I would suddenly see the place fill with that same light. So I understood. That sound contains the vibration of thousands and thousands of years of spiritual aspiration - there is in it the entire aspiration of men towards the Supreme. And the power is automatically there, because the experience is there.
It's the same with my mantra. When I wanted to translate the end of my mantra, "Glory to You, O Lord," into Sanskrit, I asked for Nolini's help. He brought his Sanskrit translation, and when he read it to me, I immediately saw that the power was there - not because Nolini put his power into it (!), God knows he had no intention of "giving" me a mantra! But the power was there because my experience was there. We made a few adjustments and modifications, and that's the japa I do now - I do it all the time, while sleeping, while walking, while eating, while working, all the time.[[Mother later clarified: "'Glory to You, O Lord' isn't MY mantra, it's something I ADDED to it - my mantra is something else altogether, that's not it. When I say that my mantra has the power of immortality, I mean the other, the one I don't speak of! I have never given the words.... You see, at the end of my walk, a kind of enthusiasm rises, and with that enthusiasm, the 'Glory to You' came to me, but it's part of the prayer I had written in Prayers and Meditations: 'Glory to You, O Lord, all-triumphant Supreme' etc. (it's a long prayer). It came back suddenly, and as it came back spontaneously, I kept it. Moreover, when Sri Aurobindo read this prayer in Prayers and Meditations, he told me it was very strong. So I added this phrase as a kind of tail to my japa. But 'Glory to You, O Lord' isn't my spontaneous mantra - it came spontaneously, but it was something written very long ago. The two things are different."
And that's how a mantra has life: when it wells up all the time, spontaneously, like the cry of your being - there is no need of effort or concentration: it's your natural cry. Then it has full power, it is alive. It must well up from within.... No guru can give you that. ~ The Mother, Agenda, May 11 1963,#KEYS
12:SECTION 1. Books for Serious Study
Liber CCXX. (Liber AL vel Legis.) The Book of the Law. This book is the foundation of the New Æon, and thus of the whole of our work.
The Equinox. The standard Work of Reference in all occult matters. The Encyclopaedia of Initiation.
Liber ABA (Book 4). A general account in elementary terms of magical and mystical powers. In four parts: (1) Mysticism (2) Magical (Elementary Theory) (3) Magick in Theory and Practice (this book) (4) The Law.
Liber II. The Message of the Master Therion. Explains the essence of the new Law in a very simple manner.
Liber DCCCXXXVIII. The Law of Liberty. A further explanation of The Book of the Law in reference to certain ethical problems.
Collected Works of A. Crowley. These works contain many mystical and magical secrets, both stated clearly in prose, and woven into the Robe of sublimest poesy.
The Yi King. (S. B. E. Series [vol. XVI], Oxford University Press.) The "Classic of Changes"; give the initiated Chinese system of Magick.
The Tao Teh King. (S. B. E. Series [vol. XXXIX].) Gives the initiated Chinese system of Mysticism.
Tannhäuser, by A. Crowley. An allegorical drama concerning the Progress of the Soul; the Tannhäuser story slightly remodelled.
The Upanishads. (S. B. E. Series [vols. I & XV.) The Classical Basis of Vedantism, the best-known form of Hindu Mysticism.
The Bhagavad-gita. A dialogue in which Krishna, the Hindu "Christ", expounds a system of Attainment.
The Voice of the Silence, by H.P. Blavatsky, with an elaborate commentary by Frater O.M. Frater O.M., 7°=48, is the most learned of all the Brethren of the Order; he has given eighteen years to the study of this masterpiece.
Raja-Yoga, by Swami Vivekananda. An excellent elementary study of Hindu mysticism. His Bhakti-Yoga is also good.
The Shiva Samhita. An account of various physical means of assisting the discipline of initiation. A famous Hindu treatise on certain physical practices.
The Hathayoga Pradipika. Similar to the Shiva Samhita.
The Aphorisms of Patanjali. A valuable collection of precepts pertaining to mystical attainment.
The Sword of Song. A study of Christian theology and ethics, with a statement and solution of the deepest philosophical problems. Also contains the best account extant of Buddhism, compared with modern science.
The Book of the Dead. A collection of Egyptian magical rituals.
Dogme et Rituel de la Haute Magie, by Eliphas Levi. The best general textbook of magical theory and practice for beginners. Written in an easy popular style.
The Book of the Sacred Magic of Abramelin the Mage. The best exoteric account of the Great Work, with careful instructions in procedure. This Book influenced and helped the Master Therion more than any other.
The Goetia. The most intelligible of all the mediæval rituals of Evocation. Contains also the favourite Invocation of the Master Therion.
Erdmann's History of Philosophy. A compendious account of philosophy from the earliest times. Most valuable as a general education of the mind.
The Spiritual Guide of [Miguel de] Molinos. A simple manual of Christian Mysticism.
The Star in the West. (Captain Fuller). An introduction to the study of the Works of Aleister Crowley.
The Dhammapada. (S. B. E. Series [vol. X], Oxford University Press). The best of the Buddhist classics.
The Questions of King Milinda. (S. B. E. Series [vols. XXXV & XXXVI].) Technical points of Buddhist dogma, illustrated bydialogues.
Liber 777 vel Prolegomena Symbolica Ad Systemam Sceptico-Mysticæ Viæ Explicandæ, Fundamentum Hieroglyphicam Sanctissimorum Scientiæ Summæ. A complete Dictionary of the Correspondences of all magical elements, reprinted with extensive additions, making it the only standard comprehensive book of reference ever published. It is to the language of Occultism what Webster or Murray is to the English language.
Varieties of Religious Experience (William James). Valuable as showing the uniformity of mystical attainment.
Kabbala Denudata, von Rosenroth: also The Kabbalah Unveiled, by S.L. Mathers. The text of the Qabalah, with commentary. A good elementary introduction to the subject.
Konx Om Pax [by Aleister Crowley]. Four invaluable treatises and a preface on Mysticism and Magick.
The Pistis Sophia [translated by G.R.S. Mead or Violet McDermot]. An admirable introduction to the study of Gnosticism.
The Oracles of Zoroaster [Chaldæan Oracles]. An invaluable collection of precepts mystical and magical.
The Dream of Scipio, by Cicero. Excellent for its Vision and its Philosophy.
The Golden Verses of Pythagoras, by Fabre d'Olivet. An interesting study of the exoteric doctrines of this Master.
The Divine Pymander, by Hermes Trismegistus. Invaluable as bearing on the Gnostic Philosophy.
The Secret Symbols of the Rosicrucians, reprint of Franz Hartmann. An invaluable compendium.
Scrutinium Chymicum [Atalanta Fugiens]¸ by Michael Maier. One of the best treatises on alchemy.
Science and the Infinite, by Sidney Klein. One of the best essays written in recent years.
Two Essays on the Worship of Priapus [A Discourse on the Worship of Priapus &c. &c. &c.], by Richard Payne Knight [and Thomas Wright]. Invaluable to all students.
The Golden Bough, by J.G. Frazer. The textbook of Folk Lore. Invaluable to all students.
The Age of Reason, by Thomas Paine. Excellent, though elementary, as a corrective to superstition.
Rivers of Life, by General Forlong. An invaluable textbook of old systems of initiation.
Three Dialogues, by Bishop Berkeley. The Classic of Subjective Idealism.
Essays of David Hume. The Classic of Academic Scepticism.
First Principles by Herbert Spencer. The Classic of Agnosticism.
Prolegomena [to any future Metaphysics], by Immanuel Kant. The best introduction to Metaphysics.
The Canon [by William Stirling]. The best textbook of Applied Qabalah.
The Fourth Dimension, by [Charles] H. Hinton. The best essay on the subject.
The Essays of Thomas Henry Huxley. Masterpieces of philosophy, as of prose.
~ Aleister Crowley, Liber ABA, Appendix I: Literature Recommended to Aspirants#KEYS
13:It does not matter if you do not understand it - Savitri, read it always. You will see that every time you read it, something new will be revealed to you. Each time you will get a new glimpse, each time a new experience; things which were not there, things you did not understand arise and suddenly become clear. Always an unexpected vision comes up through the words and lines. Every time you try to read and understand, you will see that something is added, something which was hidden behind is revealed clearly and vividly. I tell you the very verses you have read once before, will appear to you in a different light each time you re-read them. This is what happens invariably. Always your experience is enriched, it is a revelation at each step.
But you must not read it as you read other books or newspapers. You must read with an empty head, a blank and vacant mind, without there being any other thought; you must concentrate much, remain empty, calm and open; then the words, rhythms, vibrations will penetrate directly to this white page, will put their stamp upon the brain, will explain themselves without your making any effort.
Savitri alone is sufficient to make you climb to the highest peaks. If truly one knows how to meditate on Savitri, one will receive all the help one needs. For him who wishes to follow this path, it is a concrete help as though the Lord himself were taking you by the hand and leading you to the destined goal. And then, every question, however personal it may be, has its answer here, every difficulty finds its solution herein; indeed there is everything that is necessary for doing the Yoga.
*He has crammed the whole universe in a single book.* It is a marvellous work, magnificent and of an incomparable perfection.
You know, before writing Savitri Sri Aurobindo said to me, *I am impelled to launch on a new adventure; I was hesitant in the beginning, but now I am decided. Still, I do not know how far I shall succeed. I pray for help.* And you know what it was? It was - before beginning, I warn you in advance - it was His way of speaking, so full of divine humility and modesty. He never... *asserted Himself*. And the day He actually began it, He told me: *I have launched myself in a rudderless boat upon the vastness of the Infinite.* And once having started, He wrote page after page without intermission, as though it were a thing already complete up there and He had only to transcribe it in ink down here on these pages.
In truth, the entire form of Savitri has descended "en masse" from the highest region and Sri Aurobindo with His genius only arranged the lines - in a superb and magnificent style. Sometimes entire lines were revealed and He has left them intact; He worked hard, untiringly, so that the inspiration could come from the highest possible summit. And what a work He has created! Yes, it is a true creation in itself. It is an unequalled work. Everything is there, and it is put in such a simple, such a clear form; verses perfectly harmonious, limpid and eternally true. My child, I have read so many things, but I have never come across anything which could be compared with Savitri. I have studied the best works in Greek, Latin, English and of course French literature, also in German and all the great creations of the West and the East, including the great epics; but I repeat it, I have not found anywhere anything comparable with Savitri. All these literary works seems to me empty, flat, hollow, without any deep reality - apart from a few rare exceptions, and these too represent only a small fraction of what Savitri is. What grandeur, what amplitude, what reality: it is something immortal and eternal He has created. I tell you once again there is nothing like in it the whole world. Even if one puts aside the vision of the reality, that is, the essential substance which is the heart of the inspiration, and considers only the lines in themselves, one will find them unique, of the highest classical kind. What He has created is something man cannot imagine. For, everything is there, everything.
It may then be said that Savitri is a revelation, it is a meditation, it is a quest of the Infinite, the Eternal. If it is read with this aspiration for Immortality, the reading itself will serve as a guide to Immortality. To read Savitri is indeed to practice Yoga, spiritual concentration; one can find there all that is needed to realise the Divine. Each step of Yoga is noted here, including the secret of all other Yogas. Surely, if one sincerely follows what is revealed here in each line one will reach finally the transformation of the Supramental Yoga. It is truly the infallible guide who never abandons you; its support is always there for him who wants to follow the path. Each verse of Savitri is like a revealed Mantra which surpasses all that man possessed by way of knowledge, and I repeat this, the words are expressed and arranged in such a way that the sonority of the rhythm leads you to the origin of sound, which is OM.
My child, yes, everything is there: mysticism, occultism, philosophy, the history of evolution, the history of man, of the gods, of creation, of Nature. How the universe was created, why, for what purpose, what destiny - all is there. You can find all the answers to all your questions there. Everything is explained, even the future of man and of the evolution, all that nobody yet knows. He has described it all in beautiful and clear words so that spiritual adventurers who wish to solve the mysteries of the world may understand it more easily. But this mystery is well hidden behind the words and lines and one must rise to the required level of true consciousness to discover it. All prophesies, all that is going to come is presented with the precise and wonderful clarity. Sri Aurobindo gives you here the key to find the Truth, to discover the Consciousness, to solve the problem of what the universe is. He has also indicated how to open the door of the Inconscience so that the light may penetrate there and transform it. He has shown the path, the way to liberate oneself from the ignorance and climb up to the superconscience; each stage, each plane of consciousness, how they can be scaled, how one can cross even the barrier of death and attain immortality. You will find the whole journey in detail, and as you go forward you can discover things altogether unknown to man. That is Savitri and much more yet. It is a real experience - reading Savitri. All the secrets that man possessed, He has revealed, - as well as all that awaits him in the future; all this is found in the depth of Savitri. But one must have the knowledge to discover it all, the experience of the planes of consciousness, the experience of the Supermind, even the experience of the conquest of Death. He has noted all the stages, marked each step in order to advance integrally in the integral Yoga.
All this is His own experience, and what is most surprising is that it is my own experience also. It is my sadhana which He has worked out. Each object, each event, each realisation, all the descriptions, even the colours are exactly what I saw and the words, phrases are also exactly what I heard. And all this before having read the book. I read Savitri many times afterwards, but earlier, when He was writing He used to read it to me. Every morning I used to hear Him read Savitri. During the night He would write and in the morning read it to me. And I observed something curious, that day after day the experiences He read out to me in the morning were those I had had the previous night, word by word. Yes, all the descriptions, the colours, the pictures I had seen, the words I had heard, all, all, I heard it all, put by Him into poetry, into miraculous poetry. Yes, they were exactly my experiences of the previous night which He read out to me the following morning. And it was not just one day by chance, but for days and days together. And every time I used to compare what He said with my previous experiences and they were always the same. I repeat, it was not that I had told Him my experiences and that He had noted them down afterwards, no, He knew already what I had seen. It is my experiences He has presented at length and they were His experiences also. It is, moreover, the picture of Our joint adventure into the unknown or rather into the Supermind.
These are experiences lived by Him, realities, supracosmic truths. He experienced all these as one experiences joy or sorrow, physically. He walked in the darkness of inconscience, even in the neighborhood of death, endured the sufferings of perdition, and emerged from the mud, the world-misery to breathe the sovereign plenitude and enter the supreme Ananda. He crossed all these realms, went through the consequences, suffered and endured physically what one cannot imagine. Nobody till today has suffered like Him. He accepted suffering to transform suffering into the joy of union with the Supreme. It is something unique and incomparable in the history of the world. It is something that has never happened before, He is the first to have traced the path in the Unknown, so that we may be able to walk with certitude towards the Supermind. He has made the work easy for us. Savitri is His whole Yoga of transformation, and this Yoga appears now for the first time in the earth-consciousness.
And I think that man is not yet ready to receive it. It is too high and too vast for him. He cannot understand it, grasp it, for it is not by the mind that one can understand Savitri. One needs spiritual experiences in order to understand and assimilate it. The farther one advances on the path of Yoga, the more does one assimilate and the better. No, it is something which will be appreciated only in the future, it is the poetry of tomorrow of which He has spoken in The Future Poetry. It is too subtle, too refined, - it is not in the mind or through the mind, it is in meditation that Savitri is revealed.
And men have the audacity to compare it with the work of Virgil or Homer and to find it inferior. They do not understand, they cannot understand. What do they know? Nothing at all. And it is useless to try to make them understand. Men will know what it is, but in a distant future. It is only the new race with a new consciousness which will be able to understand. I assure you there is nothing under the blue sky to compare with Savitri. It is the mystery of mysteries. It is a *super-epic,* it is super-literature, super-poetry, super-vision, it is a super-work even if one considers the number of lines He has written. No, these human words are not adequate to describe Savitri. Yes, one needs superlatives, hyperboles to describe it. It is a hyper-epic. No, words express nothing of what Savitri is, at least I do not find them. It is of immense value - spiritual value and all other values; it is eternal in its subject, and infinite in its appeal, miraculous in its mode and power of execution; it is a unique thing, the more you come into contact with it, the higher will you be uplifted. Ah, truly it is something! It is the most beautiful thing He has left for man, the highest possible. What is it? When will man know it? When is he going to lead a life of truth? When is he going to accept this in his life? This yet remains to be seen.
My child, every day you are going to read Savitri; read properly, with the right attitude, concentrating a little before opening the pages and trying to keep the mind as empty as possible, absolutely without a thought. The direct road is through the heart. I tell you, if you try to really concentrate with this aspiration you can light the flame, the psychic flame, the flame of purification in a very short time, perhaps in a few days. What you cannot do normally, you can do with the help of Savitri. Try and you will see how very different it is, how new, if you read with this attitude, with this something at the back of your consciousness; as though it were an offering to Sri Aurobindo. You know it is charged, fully charged with consciousness; as if Savitri were a being, a real guide. I tell you, whoever, wanting to practice Yoga, tries sincerely and feels the necessity for it, will be able to climb with the help of Savitri to the highest rung of the ladder of Yoga, will be able to find the secret that Savitri represents. And this without the help of a Guru. And he will be able to practice it anywhere. For him Savitri alone will be the guide, for all that he needs he will find Savitri. If he remains very quiet when before a difficulty, or when he does not know where to turn to go forward and how to overcome obstacles, for all these hesitations and incertitudes which overwhelm us at every moment, he will have the necessary indications, and the necessary concrete help. If he remains very calm, open, if he aspires sincerely, always he will be as if lead by the hand. If he has faith, the will to give himself and essential sincerity he will reach the final goal.
Indeed, Savitri is something concrete, living, it is all replete, packed with consciousness, it is the supreme knowledge above all human philosophies and religions. It is the spiritual path, it is Yoga, Tapasya, Sadhana, in its single body. Savitri has an extraordinary power, it gives out vibrations for him who can receive them, the true vibrations of each stage of consciousness. It is incomparable, it is truth in its plenitude, the Truth Sri Aurobindo brought down on the earth. My child, one must try to find the secret that Savitri represents, the prophetic message Sri Aurobindo reveals there for us. This is the work before you, it is hard but it is worth the trouble. - 5 November 1967
~ The Mother, Sweet Mother, The Mother to Mona Sarkar, [T0],#KEYS
*** WISDOM TROVE ***
1:Om is the bow, the arrow is soul. ~ hermann-hesse, @wisdomtrove 2:Om is the greatest, meaning the Absolute. ~ swami-vivekananda, @wisdomtrove 3:Meditate upon the Om that is in the heart. ~ swami-vivekananda, @wisdomtrove 4:Om is the pointed piece and Dhy√¢na (meditation) is the friction. ~ swami-vivekananda, @wisdomtrove 5:Om Namah Shivaya, meaning, I honor the divinity that resides within me. ~ elizabeth-gilbert, @wisdomtrove 6:Om (AUM) is the truth of all truths, the light of all lights and the destroyer of all illusions. ~ amit-ray, @wisdomtrove 7:You are a cosmic flower. Om chanting is the process of opening the psychic petals of that flower. ~ amit-ray, @wisdomtrove 8:Om is a living phenomenon and it has its own mood. Depending on its mood the meaning will be revealed to you. ~ amit-ray, @wisdomtrove 9:AUM or Om is not related to any religion because Om was practiced before the birth of all the religions of the world. ~ amit-ray, @wisdomtrove 10:Om (AUM) the Divine song is at the same time Symmetry, Supersymmetry, broken Symmetry, and the unbroken Symmetry of Nature. ~ amit-ray, @wisdomtrove 11:Loving the Om (AUM) is loving yourself, your own Self. Om chanting is a creative art, not just mechanical repetition of a word. ~ amit-ray, @wisdomtrove 12:Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the being of the entire universe. It is the eternal song of the Divine. ~ amit-ray, @wisdomtrove 13:Silence is the language of Om. We need silence to be able to reach our Self. Both internal and external silence is very important to feel the presence of that supreme Love. ~ amit-ray, @wisdomtrove 14:Penetrate deep into the word "Om". Gradually the word will disappear and only the silence will remain. The word is a support. The meaning is within you. Om brings out that meaning which is hidden in your soul. ~ amit-ray, @wisdomtrove 15:What is the meaning of Om? Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the beings of the entire universe. It is an eternal song of the Divine. It is continuously resounding in silence on the background of everything that exists. ~ amit-ray, @wisdomtrove 16:In the beginning, not everyone may be able to clearly repeat every mantra in the 1000 Names. In that case, everyone can respond to the chants with just one mantra. While chanting the 1000 Names, the response may be & 17:You can eat beef on a weekly basis and become a genius intuitive if your energy is in present time. You can consume only organic food while running thirty-five miles a day and om-ing until dawn, but if your spirit is raging about your history and is saturated in regrets and unfinished business, you won't be able to intuit your left hand from your right. ~ caroline-myss, @wisdomtrove 18:You can eat beef on a weekly basis and become a genius intuitive if your energy is in present time.You can consume only organic food while running thirty-five miles a day and om-ing until dawn, but if your spirit is raging about your history and is saturated in regrets and unfinished business, you won't be able to intuit your left hand from your right. ~ norman-vincent-peale, @wisdomtrove 19:Om is not just a sound or vibration. It is not just a symbol... . If you think of Om only as a sound, a technique or a symbol of the Divine, you will miss it altogether. ... .. Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the beings of the entire universe. It is an eternal song of the Divine. It is continuously resounding in silence on the background of everything that exists. ~ amit-ray, @wisdomtrove 20:It is always advisable to obtain a mantra from a self-realized master. Until then we may use one of the mantras of our beloved deity like & 21:The many-voiced song of the river echoed softly. Siddhartha looked into the river and saw many pictures in the flowing water. The river's voice was sorrowful. It sang with yearning and sadness, flowing towards its goal ... Siddhartha was now listening intently... to this song of a thousand voices ... then the great song of a thousand voices consisted of one word: Om - Perfection ... From that hour Siddhartha ceased to fight against his destiny. ~ hermann-hesse, @wisdomtrove 22:Om is not just a sound or vibration. It is not just a symbol. It is the entire cosmos, whatever we can see, touch, hear and feel. Moreover, it is all that is within our perception and all that is beyond our perception. It is the core of our very existence. If you think of Om only as a sound, a technique or a symbol of the Divine, you will miss it altogether. Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the beings of the entire universe. It is an eternal song of the Divine. It is continuously resounding in silence on the background of everything that exists. ~ amit-ray, @wisdomtrove *** NEWFULLDB 2.4M ***
1:har meldt om tyverier ~ Anonymous, #NFDB
2:Tre Om Een
~ Christian Winther,#NFDB
3:Om Vanerne
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
4:Promenaden Om Natten
~ Carl Bagger,#NFDB
5:Sang Om Grundloven
~ Emil Aarestrup,#NFDB
6:En Vise Om Vaaren
~ Christian Winther,#NFDB
7:Tordenveiret Om Natten
~ Christian Winther,#NFDB
8:Bragis Sang Om Gefion
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
9:Om Fenrisulven Og Tyr
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
10:Ei De Snoe Sig Om Det Stive
~ Emil Aarestrup,#NFDB
11:Epigram Om En Nodde-Knækker
~ Ambrosius Stub,#NFDB
12:Om is the bow, the arrow is soul, ~ Hermann Hesse, #NFDB
13:Om is the bow, the arrow is soul. ~ Hermann Hesse, #NFDB
14:Læg Vedbendranken Om Min Hat
~ Christian Winther,#NFDB
15:Man Har Sagn Om Borgtapeter (I)
~ Emil Aarestrup,#NFDB
16:Skjaldens Kvad Om Stjernen
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
17:Man Har Sagn Om Borgtapeter (Ii)
~ Emil Aarestrup,#NFDB
18:Man Har Sagn Om Borgtapeter (Iv)
~ Emil Aarestrup,#NFDB
19:Talent’ is an anagram for ‘latent’ though. ~ Om Swami, #NFDB
20:Valoarea unui om este un drept înnăscut. ~ Bren Brown, #NFDB
21:En Ynglings Sang Om Sjælland
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
22:Man Har Sagn Om Borgtapeter (Iii)
~ Emil Aarestrup,#NFDB
23:Om helps those who help one another. ~ Terry Pratchett, #NFDB
24:Actors are just soldiers who follow commands. ~ Om Puri, #NFDB
25:Cu mine se petrece ceva. O viaţă de om. ~ Marin Sorescu, #NFDB
26:OM AH HUM VAJRA GURU PADMA SIDDHI HUM ~ Sogyal Rinpoche, #NFDB
27:Jeg Drommer Om Dig I Nattens Stund
~ Christian Winther,#NFDB
28:Om is the greatest, meaning the Absolute. ~ Swami Vivekananda, #NFDB
29:Orice om care nu moare de foame este suspect. ~ Emil M Cioran, #NFDB
30:Sjećaj me se s ružom - rekao joj je. ~ Gabriel Garc a M rquez, #NFDB
31:Hiint Sagn Om Weinsbergs Qvinder Brave
~ Christian Winther,#NFDB
32:Meditate upon the Om that is in the heart. ~ Swami Vivekananda, #NFDB
33:inima e mare, poți iubi mai mult de un singur om ~ Isabel Allende, #NFDB
34:Livet är vad vi gör om det till att vara. ~ John Ajvide Lindqvist, #NFDB
35:If anything goes wrong, repeat OM, all will go well. ~ The Mother, #NFDB
36:Neîmplinirea unui om este o sinucidere prin etape. ~ Emil M Cioran, #NFDB
37:No one has ever learned anything by giving up. Continue ~ Om Swami, #NFDB
38:Gândirea unui om este,înainte de orice nostalgia sa. ~ Albert Camus, #NFDB
39:(The shortest mantra is the single Hindi word “Om.”) ~ Guy Kawasaki, #NFDB
40:Værsåartig, her var nu litt om bær, vore bærsorter... ~ Knut Hamsun, #NFDB
41:Sanningen finns i allt om man bara kan förstå det. ~ Lloyd Alexander, #NFDB
42:Bortom idéer om rätt och fel finns en trädgård.
Vi ses där. ~ Rumi,#NFDB
43:Daca vreun om s-a devorat pe el insusi,acela sunt eu. ~ Emil M Cioran, #NFDB
44:Intet kan knekke en mann som havet, om han er aldri så sprek. ~ Homer, #NFDB
45:Meditate on Om as the inner Sun the pure witnessing power. ~ Amit Ray, #NFDB
46:Câte vieţi sunt într-o viaţă, câţi oameni într-un om. ~ Giovanni Papini, #NFDB
47:Die vraag is te goed om met een antwoord te verknoeien. ~ Harry Mulisch, #NFDB
48:Plans have a way of coming apart when you lean om 'em ~ Joe Abercrombie, #NFDB
49:mean I had to drink hurriedly. Bubbles of ambition and desire, ~ Om Swami, #NFDB
50:At hun er i live er bra, men det er ikke dét det handler om. ~ Nick Hornby, #NFDB
51:Underbart, Tänk om du kunde glasera ihjäl någon (s. 79). ~ Suzanne Collins, #NFDB
52:I don't spend on expensive brands. I don't need foreign holidays. ~ Om Puri, #NFDB
53:Om han skriker uten at noen horer det - har han da skreket? ~ Jonas Gardell, #NFDB
54:I was very shy and very reserved as a child, very, very introvert. ~ Om Puri, #NFDB
55:Se poate prevedea destinul unui om, dar nu cel al unei cărţi. ~ Emil M Cioran, #NFDB
56:Imbalanced kapha can lead one into a prolonged state of depression. ~ Om Swami, #NFDB
57:- Se på havet. Hva bryr vel det seg om krenkelser? Buck Mulligan ~ James Joyce, #NFDB
58:The more we are able to let go, the more we are able to accomplish. ~ Om Swami, #NFDB
59:Do not get so busy living that you give yourself no time to breathe. ~ Om Swami, #NFDB
60:Harry dusjet. Han likte å dusje. Noen burde skrive en bok om å dusje. ~ Jo Nesb, #NFDB
61:Man får inte leva om sitt liv. Det är det som är själva grejen! ~ Jonas Gardell, #NFDB
62:Ni vet ju att folk blir osynliga om man skrämmer dom för ofta... ~ Tove Jansson, #NFDB
63:Success by design is infinitely better than a win by chance.’ Success ~ Om Swami, #NFDB
64:Un adevăr care nu e crezut, răneşte pe om mai mult decît o minciună. ~ Anonymous, #NFDB
65:A restless mind can’t drop a thought; only a stable and calm mind can. ~ Om Swami, #NFDB
66:Hoe wild het is, om alles te accepteren zoals het zich voordoet. ~ Cheryl Strayed, #NFDB
67:It’s not that I’m smarter, it’s just that I stay with problems longer. ~ Om Swami, #NFDB
68:Niet om te haten, maar om lief te hebben ben ik op de wereld gekomen. ~ Sophocles, #NFDB
69:Allra mest tyckte jag om att få var svinaktig med Hitler og Stalin. ~ Tove Jansson, #NFDB
70:Orgoliul unui om nåscut īntr o culturå micå este īntotdeauna rånit. ~ Emil M Cioran, #NFDB
71:„Vrijeme čini s tijelom ono što glupost čini s dušom. Kvari ga. ~ Carlos Ruiz Zaf n, #NFDB
72:We are a part of nature. Our nature is an extract of nature itself. This ~ Om Swami, #NFDB
73:De multe ori, viitorul unui om a depins de lectura unei cărți. ~ Ralph Waldo Emerson, #NFDB
74:In werkelijkheid gaf hij niet om de dood maar om het leven. ~ Gabriel Garc a M rquez, #NFDB
75:Om is the pointed piece and Dhyâna (meditation) is the friction. ~ Swami Vivekananda, #NFDB
76:The need to cling to someone or crave for their time starts to disappear. ~ Om Swami, #NFDB
77:Depression is not absence of happiness. It is absence of life and of will. ~ Om Swami, #NFDB
78:Om geliefd te zijn moet je over een elektrisch orgeltje beschikken ~ Dimitri Verhulst, #NFDB
79:Toget Til Thorsing [syng Om Det Hellige Tog,
Gudinde! ]
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
80:When you speak about matters of concern or pain, their imprint softens. No ~ Om Swami, #NFDB
81:I had hoped when my life was chronicled, it would be an inspirational story. ~ Om Puri, #NFDB
82:The kingdom of consciousness is under siege by the desires of our mind. All ~ Om Swami, #NFDB
83:Toget Til Thorsing [syng Om Det Freidige Tog,
Gudinde! ]
~ Adam Oehlenschläger,#NFDB
84:Als je lelijk bent heeft het geen zin om te doen alsof dat niet zo is. ~ Dalai Lama XIV, #NFDB
85:Ayurveda, acidic foods are called amla and alkaline foods are called kshara. ~ Om Swami, #NFDB
86:Du vet väl att man inte kan bli lycklig om man inte är olycklig ibland? ~ Lauren Oliver, #NFDB
87:Ni ska bli en del av historien, eftersom historia är allt ni bryr er om. ~ Philip Reeve, #NFDB
88:Norge er ikke noe godt land å ha til fedreland, navnlig ikke om vinteren. ~ Henrik Ibsen, #NFDB
89:onze verbeeldingskracht in te zetten om onze medemenselijkheid te vergroten. ~ Anonymous, #NFDB
90:When we start to tame the body and its needs, taming the mind becomes easier. ~ Om Swami, #NFDB
91:Am inteles ca un om poate avea totul neavand nimic si nimic avand totul. ~ Mihai Eminescu, #NFDB
92:De beste manier om je op iemand te wreken, is niet te worden zoals hij. ~ Marcus Aurelius, #NFDB
93:Facerea primului om a fost semnul decăderii totale și absolute a cerului. ~ Marin Sorescu, #NFDB
94:(...) şi întrucât eşti un om cult, probabil că ţi-e frică de moarte. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
95:Zo'n groot deel van mijn leven had om pijn en leefte en verdriet gedraaid. ~ Julie Kagawa, #NFDB
96:Groothertog Fabrizio heeft een leuke nieuwe reden om me te haten. - Luciano ~ Mary Hoffman, #NFDB
97:The basis of all remedies and treatments in Ayurveda is your constitution. Once ~ Om Swami, #NFDB
98:What Bollywood lacks is scripts. A lot of the films are copies of western films. ~ Om Puri, #NFDB
99:Om Namah Shivaya, meaning, I honor the divinity that resides within me. ~ Elizabeth Gilbert, #NFDB
100:The yogis figured a calm mind was infinitely more powerful than a restless mind. ~ Om Swami, #NFDB
101:Vimes zważył łom w dłoni i poczuł, że pod stopami ma ulicę, która go wychowała. ~ Anonymous, #NFDB
102:Daca nu poti vedea sau auzi sau atinge un om, e mai bine sa-l lasi in pace. ~ John Steinbeck, #NFDB
103:Or recite this mantra: om mani padme hum (pronounced “om mani padmay hum”). ~ Dalai Lama XIV, #NFDB
104:Dacă nu faci un copil cu un om pe care-l iubeşti, atunci cu cine să îl faci? ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
105:Nogle ser mælkebotter som ukrudt, andre som en blomst. Det handler om perspektiv. ~ Kiera Cass, #NFDB
106:Un om care are inima plină de iubire nu va fi niciodată singur, sărac sau urât. ~ Irina Binder, #NFDB
107:Dis wat 'n mens Hollands kan maak. Hierdie water wat soos asem om jou is. ~ Etienne van Heerden, #NFDB
108:Hij is geen huilbaby,' zegt ze, 'hij heeft alleen moeite om op aarde te komen. ~ Tommy Wieringa, #NFDB
109:Om Namah Shivaya, meaning,
I honor the divinity that resides within me. ~ Elizabeth Gilbert,#NFDB
110:Every day there isonly one thing tolearn: how to behonestly happy. ~ Sri ChinmoyNamasteॐ Om _/\_, #NFDB
111:Jag kände igen den kraftfulla näsan, som talade mer om karaktär än om skönhet, ~ Charlotte Bront, #NFDB
112:Om is the signature sound of this Universe. It is the soundless sound of existence. ~ Banani Ray, #NFDB
113:„Cititul îl face pe om deplin, vorbirea îl face prompt, iar scrisul îl face exact. ~ Francis Bacon, #NFDB
114:E destul de greu pentru un om să cugete dacă n-are o durere să-l îndemne la asta. ~ John Steinbeck, #NFDB
115:De vissen komen ademhalen om elkaar onder water verhalen te kunnen influisteren. ~ Saskia de Coster, #NFDB
116:Aba rahima mushkil pari, garhe dou kama, Sanche se to jag nahin, jhuthe mile na ram. “Oh, ~ Om Swami, #NFDB
117:Als er een weg is naar het Betere, vraagt dat om een onbelemmerde blik op het Ergste. ~ Thomas Hardy, #NFDB
118:Dacă ești piatră, fii magnet; dacă ești plantă, fii simțire, dacă ești om, fii iubire. ~ Victor Hugo, #NFDB
119:Jeg har skrevet hele mit liv og nærer en romantisk drom om at do midt i en sætning. ~ Tove Ditlevsen, #NFDB
120:Om is that divine elixir that can clear away all the obstructions in our energy bodies. ~ Banani Ray, #NFDB
121:When you feel heaviness in the body or mind, almost certainly it means kapha is vitiated. ~ Om Swami, #NFDB
122:Alleen en verloren, vlak bij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt te raken. ~ Paolo Giordano, #NFDB
123:As a young man, I was very introverted and quiet, but with a lot of intensity and feelings. ~ Om Puri, #NFDB
124:Der er et vist mål af frihed til enhver, selv om det kun gælder valget af hårfarve. ~ Viktor E Frankl, #NFDB
125:De wet is er niet alleen goed in om ons gedrag bloot te leggen, maar ook ons hart. ~ Paul David Tripp, #NFDB
126:Jeg angrer ingenting av det jeg har gjort,
Jeg angrer dog på at jeg fortalte om det. ~ Knut Hamsun,#NFDB
127:Nu poţi cunoaşte un om decât după nivelul la care s-a ridicat muzica în sufletul lui. ~ Emil M Cioran, #NFDB
128:La ce i-ar folosi unui om să câștige întreaga lume dacă în schimb își pierde sufletul? ~ Philip K Dick, #NFDB
129:Når man har med mennesker at gore, så husk, at det drejer sig om ikke logiske væsener. ~ Dale Carnegie, #NFDB
130:Quintessence of OM, unrivalled, unsurpassed, who can comprehend you, Arunachala! ~ Sri Ramana Maharshi, #NFDB
131:Dacă nu-i vezi lacrimile unui om, nu înseamnă că el nu plânge pe ascuns în sufletul lui. ~ Irina Binder, #NFDB
132:Het leven is te kort - of te lang - om me de luxe te permitteren het zo slecht te leven. ~ Paulo Coelho, #NFDB
133:Mijn vermogen om het bange, weerloze meisje neer te zetten was nu wel verdwenen. ~ Jennifer Lynn Barnes, #NFDB
134:Wat een merkwaardige kronkel om het echte te bedekken met een nabootsing van iets echts ~ Frances Mayes, #NFDB
135:He sat thus, lost in meditation, thinking Om, his soul as the arrow directed at Brahman. ~ Hermann Hesse, #NFDB
136:I prefer working in good cinema, wherever it is. I like subjects that have a universal appeal. ~ Om Puri, #NFDB
137:Un om poate face multe dacă reușește să nu uite nicio clipă pentru ce o face, dacă merită. ~ Marin Preda, #NFDB
138:I don't expect anything from anybody. When you grow old Your days are gone; it is part of life. ~ Om Puri, #NFDB
139:Nu poti sa urasti pe cineva deja infrant.Care, fara tine, nu va mai fi niciodata om intreg. ~ John Fowles, #NFDB
140:Å, Anna Aemelin, det eneste du bryr deg om, er din egen samvittighet, det er den du pleier. ~ Tove Jansson, #NFDB
141:Gratitude and mindfulness are like chopsticks. You need both to hold the food of temptation. As ~ Om Swami, #NFDB
142:Om is the things, Om is the ingredient, Om is the container and the content of this universe. ~ Banani Ray, #NFDB
143:Sigurno nešto nije u redu sa srećom kad toliko ljudi preko noći bez rada želi doći do sreće. ~ Miro Gavran, #NFDB
144:Om (AUM) is the truth of all truths, the light of all lights and the destroyer of all illusions. ~ Amit Ray, #NFDB
145:... ons is daar om aan te roep, het u altyd gesê, om op te roep, te voorskyn te roep. ~ Marlene van Niekerk, #NFDB
146:Parallel cinema has not made an effort to communicate in a language the other person understands. ~ Om Puri, #NFDB
147:Als ik ooit thuiskom zal ik zo stinkend rijk zijn dat ik iemand kan betalen om voor me te horen. ~ Anonymous, #NFDB
148:Open je hart. Spits je oren. En zeg nooit nee tegen de wereld als die je vraagt om te dansen. ~ Tahereh Mafi, #NFDB
149:You are a cosmic flower. Om chanting is the process of opening the psychic petals of that flower. ~ Amit Ray, #NFDB
150:And it came to pass that in time the Great God Om spake unto Brutha, the Chosen One: "Psst! ~ Terry Pratchett, #NFDB
151:Modul în care un om îşi acceptă destinul este mai important decît însuşi destinul său. ~ Wilhelm von Humboldt, #NFDB
152:Când poate ști un om dacă este sau nu o marionetă? Cum poate afla un om că nu este o marionetă? ~ Isaac Asimov, #NFDB
153:Fiecare om are destinul său; singura regulă este să-l accepte şi să-l urmeze oriunde l-ar duce. ~ Henry Miller, #NFDB
154:Forgiveness sympathizes and compassion empathizes. And love? Love synthesizes the two. Appreciation ~ Om Swami, #NFDB
155:In fact, you can enjoy near-perfect health if you get a grip on how nature responds to your nature. ~ Om Swami, #NFDB
156:Los cristianos, musulmanes y judíos dicen “Amén” o “Ameen”, esto es una variación de OM. ~ Swami Satchidananda, #NFDB
157:Lyckan finns sällan i upplevelsen av lycka. Den bor i förväntan om lycka och nästan bara där. ~ Lena Andersson, #NFDB
158:The closer he gets to the stable, the faster the tired horse gallops,” said Ishvar, and Om nodded. ~ Anonymous, #NFDB
159:Einstein used to say, ‘It’s not that I’m smarter, it’s just that I stay with problems longer.’ Yogis ~ Om Swami, #NFDB
160:Er zijn meer mannen gespaard door goed om zich heen te kijken dan door uitmuntende vechtkunst. ~ Katharine Kerr, #NFDB
161:Het zou handig zijn wanneer je boeken koopt dat je de tijd om ze te lezen erbij kon kopen ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
162:Jag vill inte dö, jag vill leva, men om hon dör finns det ingen plats för mig i den här världen. ~ Linn Ullmann, #NFDB
163:Han log blekt, som om han egentligen aldrig sett något le men hade läst en bok om hur man gjorde. ~ Philip Reeve, #NFDB
164:As you elevate spiritually, you start shedding these layers. These avarana, layers, veil the true you. ~ Om Swami, #NFDB
165:— Câteodată, spiritul unui om nu este suficient de puternic să ţină piept fantomelor trecutului. ~ Colleen Hoover, #NFDB
166:Cu cât cunoști un om mai bine și mai mult, cu atât ești mai aproape de o fatală despărțire de el. ~ Emil M Cioran, #NFDB
167:...det är som om hela världsalltets plåga fanns i hennes arkaiska gråt.
Skärvor av pärlemor s.15 ~ Maria Wine,#NFDB
168:Om is that eternal music which can smooth away all the creases of negativity in our Karmic database. ~ Banani Ray, #NFDB
169:Have you ever wondered why a diet programme can work splendidly for some and not at all for others? Why ~ Om Swami, #NFDB
170:Maar om je de waarheid te zeggen,
rede en liefde gaan nog maar zelden samen tegenwoordig. ~ William Shakespeare,#NFDB
171:Men Gud ändå, jag har ju redan köpt hela konceptet, hör du inte på? Jag går ner på knä om du vill. ~ Jonas Gardell, #NFDB
172:Dragostea ce nu ajunge sa se materializeze niciodata ramane adesea idealul care-l ghideaza pe om. ~ Rafael Sabatini, #NFDB
173:Om is the bow, the arrow is soul, The Brahman is the arrow's target that one should incessantly hit. ~ Hermann Hesse, #NFDB
174:Ik ben echt blij," zei Knorretje tevreden, "dat ik je iets heb gegeven om in een handig potje te bewaren. ~ A A Milne, #NFDB
175:you consume foods that are light on your digestion and alkaline in nature, you naturally remain healthier. ~ Om Swami, #NFDB
176:A good sadhaka, after having gained mastery over manipura, can examine their fears without feeling anxious. ~ Om Swami, #NFDB
177:A iubi soarele cînd cobra se leagănă în jurul unui om care ţipă e mai degrabă un fel de complicitate. ~ Octavian Paler, #NFDB
178:Albert Einstein once said, "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." The ~ Om Swami, #NFDB
179:Aș putea să spun că n-am început să simt că trăiesc decât atunci când mă privii ca un om mort. ~ Jean Jacques Rousseau, #NFDB
180:Det kan nemlig komme en dag da jeg virkelig trenger å juge, og da kan det være fint om du tror jeg er ærlig. ~ Jo Nesb, #NFDB
181:Har du någonsin frågat dig om det är monster som skapar krig eller kriget som skapar monster? (s. 115). ~ Laini Taylor, #NFDB
182:Om began to feel the acute depression that steals over every realist in the presence of an optimist. ~ Terry Pratchett, #NFDB
183:De fleste mennesker ber om bråk, et sted i underbevisstheten, når de går omkring og snakker utydelig. ~ Haruki Murakami, #NFDB
184:Mina drömmar om kärleken - des tycktes mig en gång att de voro så nära, så nära att bli verklighet. ~ Hjalmar S derberg, #NFDB
185:Människorna är oändligt glada om man lämnar dem i den situationen att de inte kan förverkliga sina idéer! ~ Robert Musil, #NFDB
186:Om is a living phenomenon and it has its own mood. Depending on its mood the meaning will be revealed to you. ~ Amit Ray, #NFDB
187:When you continue to practice a certain emotion as a conscious choice, it soon becomes your second nature. It ~ Om Swami, #NFDB
188:When you forgive, somewhere you sacrifice a part of your own existence, your respect, your dignity, yourself. ~ Om Swami, #NFDB
189:Als je eenmaal van de bergtop omlaag hebt gekeken, is het moeilijk om tevreden in de vallei te blijven... ~ Vera Brittain, #NFDB
190:Concentration is the act of building focus and meditation is the art of retaining it without losing awareness. ~ Om Swami, #NFDB
191:In western countries, there are roles written for older actors. Films are made on them, including love stories. ~ Om Puri, #NFDB
192:[...] L'uomo è fatto per la guerra, non per perdere tempo a intonare "om" e blaterare di pace interiore. ~ Beth Fantaskey, #NFDB
193:Nu trebuie să inventez nimic. Pretutindeni în jur sunt fragmente de cărți esențiale. În fiecare om. ~ Svetlana Alexievich, #NFDB
194:en bruger brændevin, en anden bruger logne; å ja! så brugte vi eventyr om prinser og trolde og allslags dyr ~ Henrik Ibsen, #NFDB
195:När det gällde traditioner kunde man inte argumentera med dvärgar, lika lite som med präster om religion. ~ Cornelia Funke, #NFDB
196:Orice om care gândeşte va găsi întotdeauna adevărul - indiferent unde va voi să se ducă şi cum va voi să meargă. ~ Novalis, #NFDB
197:Chiar şi cel mai mic neadevăr îl strică pe om, la fel cum o picătură de otravă poate strica un lac întreg. ~ Mahatma Gandhi, #NFDB
198:De hoop van de ouden vergaat in rook zodat hun jongen wolken hebben om hun eigen luchtkastelen op te bouwen. ~ Arthur Japin, #NFDB
199:Om is that God of love. Like a loving mother Om cleans us of our clutters collected through many incarnations. ~ Banani Ray, #NFDB
200:Het is zo moeilijk om weg te gaan- tot je het doet. Dan is het verdomme het allergemakkelijkste dat er bestaat. ~ John Green, #NFDB
201:I have been in the film industry for 35 years, and everyone, including the spot-boys, will vouch for my character. ~ Om Puri, #NFDB
202:The seeds of divinity live in everyone. Chanting of Om Namah Shivaya mantra is the art of sprouting that divinity. ~ Amit Ray, #NFDB
203:Tristețea e cea mai puternică emoție pe care-o poate simți un om, un copil sau un animal. E un sentiment bun. ~ Philip K Dick, #NFDB
204:Vata gets vitiated in the rainy season, pitta is vitiated in summer and kapha is vitiated in spring, for instance. ~ Om Swami, #NFDB
205:Ze zou nooit weten, hoe makkelijk het was om gelukkig te zijn. Het gebeurde in een handomdraai, een vingerknip: ~ Herman Koch, #NFDB
206:Het is niet normaal om te weten wat we willen. Dat is een enorme en uitzonderlijke psychologische prestatie. ~ Abraham H Maslow, #NFDB
207:The consistent and persistent man of average intelligence is more likely to succeed than an erratic and lazy genius. ~ Om Swami, #NFDB
208:AUM or Om is not related to any religion because Om was practiced before the birth of all the religions of the world. ~ Amit Ray, #NFDB
209:En zelfs als ze niet vinden waarnaar ze op zoek zijn, is het dan niet voldoende om samen in het zonlicht te lopen? ~ Jess Walter, #NFDB
210:God — or Aum (om) —is the Highest Being of your inner self. ~ Agni Yoga, Leaves of Morya’s Garden: Book One: The Call, 6, (1924), #NFDB
211:In one level, Om is the self-organizing power of the universe and self-awareness is the process to access that power. ~ Amit Ray, #NFDB
212:Man sværmer om sommeren, så holder man op for den gang. Men nogen sværmer hele sitt liv og står ikke til å forandre. ~ Knut Hamsun, #NFDB
213:Adevărata viață a unui om este aceea care i se acordă în mintea altora pe baza respectului sau a dragostei firești. ~ Joseph Conrad, #NFDB
214:Den musik man redan har räcker inte en hel livstid, inte om man lyssnar på musik varje dag och så fort man kommer åt. ~ Nick Hornby, #NFDB
215:Soms is het zalig om te slapen, je bent veilig, de wereld bereikt je niet. Je droomt kandij en zonneschijn. ~ J n Kalman Stef nsson, #NFDB
216:Un cititor trăieşte o mie de vieţi înainte de a muri, zisese Jojen. Un om care nu citeşte nu trăieşte decât una singură ~ Anonymous, #NFDB
217:En sista sak bara, vännen, så att jag inte missat någonting... /.../ Du vet väl om att du är homosexuell, eller hur? ~ Jonas Gardell, #NFDB
218:La oss derfor lide uten håp om en eneste varig glede i dette livet siden vi, mine brodre, allerede er i helvete. ~ August Strindberg, #NFDB
219:Presupun că, dacă un om a cunoscut cea mai urâtă față a iubirii, e posibil să nu mai vrea s-o trăiască a doua oară. ~ Colleen Hoover, #NFDB
220:Als hij slim genoeg is om zijn eigen raad te bespioneren, is hij veel gevaarlijker dan ik dacht. - Roa, over Dax ~ Kristen Ciccarelli, #NFDB
221:Cînd nu te mai simti deloc om si continui totusi a iubi, contradictia se mareste într-o suferinta nespusa, infernala. ~ Emil M Cioran, #NFDB
222:Ragna smilte til han. Ho kunne ikkje la vere skjolv om ho likte lite å tape i idrett og endå minde å bli hovert over ~ Kristine Tofte, #NFDB
223:Și într-un om tu nu poți desluși
Decât ce pare-a fi; și zău ca rar
Sau niciodat' nu-i una cu simțirea-i. ~ William Shakespeare,#NFDB
224:The tree laden with fruits is always a bit bent. Not because of any burden but because it has something to offer. Humility ~ Om Swami, #NFDB
225:Om (AUM) the Divine song is at the same time Symmetry, Supersymmetry, broken Symmetry, and the unbroken Symmetry of Nature. ~ Amit Ray, #NFDB
226:There are a hundred pathways to Om. Unfortunately, I sometimes think someone left a rake lying across a lot of them. ~ Terry Pratchett, #NFDB
227:Your prakriti is not something you acquire after you are born; it is sealed in the womb, at the time you are conceived. For ~ Om Swami, #NFDB
228:Maak je geen zorgen, Modderjongen,' zei Holly. 'Ik hou je goed in de gaten, om te zorgen dat je op het rechte pad blijft. ~ Eoin Colfer, #NFDB
229:Our stars are quite notorious. I mean, they don't show up on time. This is, you know, something which is very, very annoying. ~ Om Puri, #NFDB
230:Tevoren waren zij, die leden om een afwezige, niet werkelijk ongelukkig geweest; over hun leed viel een glans van licht. ~ Albert Camus, #NFDB
231:For that matter, anything is okay as long as it doesn’t become a part of your routine – as long as it doesn’t become a habit. ~ Om Swami, #NFDB
232:Heil Hitler,' zei hij, wat, voor zover hij wist, een andere manier was om te zeggen 'Tot ziens en een prettige dag verder'. ~ John Boyne, #NFDB
233:Gåvor man inte har bett om kan vara förfärliga i sina krav, sina anspråk, sin kladdiga demonstration av givarens omsorg. ~ Lena Andersson, #NFDB
234:If you are able to terminate the thought in your head though, the desire or emotion will disappear like it never existed. This ~ Om Swami, #NFDB
235:Man kunne si mye om Harry, og han visste godt at det gjorde man, men ingen kunne ta fra ham at han var politimann på ordentlig. ~ Jo Nesb, #NFDB
236:De Draak keerde zich weer naar me om. 'Je bent er dus in geslaagd manschappen hierheen te halen,' merkte hij sarcastisch op. ~ Naomi Novik, #NFDB
237:Expectations are the illegitimate children – with desires as their step-siblings – of an ignorant mind and conditioned self. If ~ Om Swami, #NFDB
238:If what you believe doesn't depend om what you see, you've been blinded as effectively as by poking out your eyeballs. ~ Eliezer Yudkowsky, #NFDB
239:Loving the Om (AUM) is loving yourself, your own Self. Om chanting is a creative art, not just mechanical repetition of a word. ~ Amit Ray, #NFDB
240:Men hvad bruker hun al den sherryen til?
De har visst svært ofte skjelpadesuppe der i huset.
Ja men en flaske om dag! ~ Knut Hamsun,#NFDB
241:Om meditation eliminates rigid and fixed views about the world. It creates a spacious, flexible and open views about the world. ~ Amit Ray, #NFDB
242:[...] atunci cand un om incape in intregime in ochiul unui animal, se poate in sfarsit admite ca lumea a fost alcatuita bine. ~ Jos Saramago, #NFDB
243:Era povestea unui om care înghiţind în somn un şoarece şi consultând un medic veterinar, acesta îl sfătui să înghită o pisică... ~ Anonymous, #NFDB
244:Inte stort dugde han till: han hade mest av allt
lust att sova och äta, och därnäst tyckte han om att ställa till odygd. ~ Selma Lagerl f,#NFDB
245:...karve i stompen og knust kandis på var en hittil ukjendt delikatesse for ham, han vilde be sin mor om å indfore den hjemme. ~ Knut Hamsun, #NFDB
246:Jongens vertrouwden steeds op hun fysieke krachten om problemen op te lossen, terwijl meisjes eerder hun verstand gebruikten. ~ John Flanagan, #NFDB
247:living in harmony with nature and adopting some of the yogic principles were the primary reasons why I did not fall sick at all. I ~ Om Swami, #NFDB
248:We all are Hanumana – beings of immense power and capabilities. It’s not just an aphorism. Our scientific progress validates this. ~ Om Swami, #NFDB
249:Om vijf minuten voor twaalf klonk er buiten een luid gebrul, gevolgd door een gerinkel als van oorlogvoerende steelpannetjes. ~ Edmund Crispin, #NFDB
250:To Dotre! ih men du store chinesiske Keiser med tre Haar paa din skaldede Isse, det havde jo Gamle og Corpus Juris aldrig talt om! ~ Anonymous, #NFDB
251:When you can’t get up in the morning, even after a good night’s sleep, it could be due to an imbalance between your kapha and vata. ~ Om Swami, #NFDB
252:If you can either change your perspective or your response towards what you find disturbing, ninety per cent of the job is done. The ~ Om Swami, #NFDB
253:'I' is the name of God. It is the first and greatest of all mantras. Even OM is second to it. ~ Sri Ramana Maharshi, Day by Day, 28-6-46, [T5], #NFDB
254:Op de een of andere manier doet het me letterlijk pijn in mijn hart en toch kan ik maar niet ophouden de bladzijden om te slaan. ~ Tahereh Mafi, #NFDB
255:De ideale functie van een bibliotheek is om een beetje te lijken op de kraam van een bouquiniste, de ideale plek voor trouvailles. ~ Umberto Eco, #NFDB
256:Mensen zijn dom. Op een trommel slaan om een beer aan het dansen te krijgen, terwijl we de sterren zouden willen ontroeren. ~ Michael Cunningham, #NFDB
257:Reizen heeft iets geweldadigs, het dwingt je om vreemden te vertrouwen, en de geborgenheid van huis en vrienden achter te laten. ~ Cesare Pavese, #NFDB
258:resolve to be tender with the young, compassionate with the aged, sympathetic with the striving and tolerant with the weak and wrong. ~ Om Swami, #NFDB
259:Voortaan moet je zeggen hoe laat je komt, want als je dan zegt om vier uur begin ik om drie uur al gelukkig te worden ~ Antoine de Saint Exup ry, #NFDB
260:Als ik mijn mening te berde breng, is dat om te laten zien hoever mijn blik reikt, niet wat de reikwijdte van de dingen is. ~ Michel de Montaigne, #NFDB
261:At that point Daddy took them to a cemetery and said, “Here, kids—what you need is a nice corpse snack. Clotted blood! Om nom nom! ~ Kevin Hearne, #NFDB
262:Nogle gange foltes det, som om den aften, hun forsvandt, var det eneste minde, han havde fra de fireogtredive år, han havde levet. ~ Maren Uthaug, #NFDB
263:Yes, but humans are more important than animals,' said Brutha.
'This is a point of view often expressed by humans,' said Om. ~ Terry Pratchett,#NFDB
264:Frances tänkte inte be om ursäkt. Bättre att vara som jag, tänkte hon, än att vara gift. Hellre ungmö än trångsynt tjänstemannafru! ~ Sarah Waters, #NFDB
265:Schopenhauer credea că un om cu putere sau virtute interioară nu va cere nimic de la ceilalți; un astfel de om își este suficient. ~ Irvin D Yalom, #NFDB
266:As flowers increases the sweetness of the nectar by hearing the humming sounds of the bees, Om chanting increases the sweetness of life. ~ Amit Ray, #NFDB
267:Det er for ovrig ikke tvil om at det skal en viss grad av hjærnetomhet til for å kunne gå og være varig tilfreds med sig selv og alt. ~ Knut Hamsun, #NFDB
268:Dis seker hoekom mens 'n beste vriendin moet hê, dink ek terwyl ek saam haar stap. Om jou hand vas te hou as jy uitmekaarval ~ Marita van der Vyver, #NFDB
269:Rečenica: "Vreme koje je prošlo bilo je bolje" ne znači da se ranije događalo manje zla, nego da - srećom - ljudi to zaboravljaju. ~ Ernesto Sabato, #NFDB
270:Als je nooit over jezelf praat, over wat je dwarszit en zo, dan is dat egoïstisch, omdat je je vrienden geen kans geeft om te helpen. ~ John Marsden, #NFDB
271:The path of awakening the kundalini is to turn inwards and pay attention to our world of emotions, thoughts and talents hidden inside us. ~ Om Swami, #NFDB
272:When we cling to a thought or follow its track, we are performing a mental karma, and that, in turn, is the seed of all physical actions. ~ Om Swami, #NFDB
273:En soms worden we echt wakker als een open wond. Weerloos, onbeschermd, en alles draait om het eerste woord, de eerste zucht. ~ J n Kalman Stef nsson, #NFDB
274:Fat noses have no place in the Hindi film industry. But it is not so in the West - otherwise, Anthony Quinn would have never been an actor. ~ Om Puri, #NFDB
275:Hij deed zijn mond open om te antwoorden dat je speciaal voelen de ergste kooi is die je om je heen kunt bouwen, maar hij zei niets. ~ Paolo Giordano, #NFDB
276:I have no regrets at all. I have done quite well for myself. I didn't have a conventional face, but I have done well, and I am proud of it. ~ Om Puri, #NFDB
277:In theatre, you've got to make the connect with your audience in the first three minutes. If you haven't, you know you've almost lost them. ~ Om Puri, #NFDB
278:Jag tycker inte om trohet därför att den är vacker, men därför att den är nödvändig. Den som bedrar en människa dödar henne långsamt. ~ Stig Dagerman, #NFDB
279:Om niet terecht te komen in de valkuilen die onze zintuigen, ons dagelijkse denken en de vastgelopen logica ons voorspiegelen. ~ Jean Claude Carri re, #NFDB
280:Omul este un egoist mediocru: până şi cel mai înţelept om acordă obişnuinţelor sale mai multă importanţă decât avantajelor lui. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
281:Retain only what you really care about because the stuff we keep inside is what shapes us. What are you made of? Problem or Inconvenience? ~ Om Swami, #NFDB
282:Azi ştiu că a fi matur, a fi om întreg, nu înseamnă altceva decât a înţelege că eşti rău, fundamental şi dincolo de orice altceva. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
283:In de ene helft van ons leven offeren we ons leven op om geld te verdienen. In de andere helft offeren we ons geld om weer gezond te worden ~ Voltaire, #NFDB
284:Je weet toch wel wat er gebeurt als je gaten in de bodem van een schip maakt, hè? Dan heeft zo'n schip de neiging om te zinken. - Stig ~ John Flanagan, #NFDB
285:Lacrimile lumii sunt imuabile. Pentru fiecare om care începe să plângă, un altul, undeva, se opreşte din plâns. La fel e şi cu râsul. ~ Samuel Beckett, #NFDB
286:Så kastet jeg mig over Turistforeningens Årboker og slukte hvad jeg fandt om klatring. Horunger, nåler og Djævleskar! Store Gud! ~ Peter Wessel Zapffe, #NFDB
287:Wat voor goed zou het me doen als de waarheid voor me stond, koud en naakt, en er niet om gaf of ze door mij werd herkend of niet. ~ S ren Kierkegaard, #NFDB
288:Zevenenhalf uur om de wereld te redden. Is er niet een of andere wet die zegt dat we minstens vierentwintig uur de tijd krijgen? - Holly ~ Eoin Colfer, #NFDB
289:Aldeles riktig, jeg folger ikke monstret. Jeg er tilfreds med ett mål mat om dagen, siden slikker jeg solskin. Hvorfor skal vi bli noget? ~ Knut Hamsun, #NFDB
290:Drie pijlen om een volwassenen everzwijn mee neer te schieten. Dat was bijna hetzelfde als een eland met een bosje bloemen doodmeppen. ~ Michelle Paver, #NFDB
291:Faens 11. september gir meg lyst til å plaffe ned bin Laden. Men det går ikke, siden det er forbudt å bære våpen om bord i flyet. ~ Hallgr mur Helgason, #NFDB
292:The path of awakening the kundalini is to turn inwards and pay attention to our world of emotions, thoughts and talents hidden inside us. It ~ Om Swami, #NFDB
293:Waarom ben ik zo dom om als alle anderen dom zijn en als ik zeker weet dat ze dom zijn, daat ik dan zelf niet verstandig wil zijn? ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
294:O singurătate cum nu poate trăi nici un om în viața reală, care-ți rupe oasele ca un animal sălbatic, îmi sfârteca organele interne. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
295:Înţelese că nici un destin nu-i mai bun decât altul, dar că fiecare om trebuie să dea ascultare celui pe care-l poartă înăuntrul său. ~ Jorge Luis Borges, #NFDB
296:Depression is a fracture of not just your mind, it’s a fracture of your very being – everything you thought you were or stood for feels broken. ~ Om Swami, #NFDB
297:Faptul ca un om a avut parte de o pregatire stiintifica nu inseamna neaparat ca el urmeaza sa aiba un comportament stiintific tot timpul. ~ Harry Kemelman, #NFDB
298:Inte konstigt att farfar fick en hjärtattack i sängen och dog. Antagligen vände han sig om en morgon och tog sig en ordentlig titt på sin fru. ~ Meg Cabot, #NFDB
299:Om Sri Aurobindo MiraOpen my mind, my heart, my life to your Light, your Love, your Power. In all things may I see the Divine. ~ Sri Aurobindo, 16.07.1938, #NFDB
300:Ei n-au înțeles un lucru: că un om e mai viu în momentul în care moare. Toți varsă lacrimi, i se iartă toate fărădelegile, toți îl cinstesc. ~ Keniz Mourad, #NFDB
301:Het is al te gemakkelijk om te zeggen dat ik me onzichtbaar voel. Dat is ook niet waar. Ik voel me pijnlijk zichtbaar en totaal genegeerd. ~ David Levithan, #NFDB
302:Nu vet jag att inget han gör kommer att förändra mitt liv. Mitt liv kommer bara att förändras om jag vill att det ska förändras. ~ Chimamanda Ngozi Adichie, #NFDB
303:Om was there in the existence, when no religion was formed or founded. It will be there in the existence, if all the religions are demolished. ~ Banani Ray, #NFDB
304:The process of kundalini awakening or its understanding is incomplete without an intimate knowledge of the three knots that bind each one of us. ~ Om Swami, #NFDB
305:Un frate este cel mai bun aliat al unui om intr-o lume dificila, caci nimeni nu intelege la fel de bine fortele care ne formeaza pe viata. ~ Mary Jo Putney, #NFDB
306:Nisu stvari ovog svjeta te koje gospodare dušom i uništavaju je,jer one u nju ne ulaze,nego želja i čežnja za njima koje u njoj prebivaju. ~ Juan de la Cruz, #NFDB
307:Să minți cu originalitate este chiar mai bine decât adevărul unui străin; în primul caz ești om, dar în al doilea ești numai o pasăre ! ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
308:Akkurat nå tenker jeg på nordlys. Man vet ikke om det finnes eller bare synes. Alt er meget usikkert, og det er nettopp det som beroliger meg. ~ Tove Jansson, #NFDB
309:Możesz bez obaw zakupionego przez siebie e-booka udostępnić najbliższej rodzinie czy przyjaciołom. Analogicznie jak zakupisz tradycyjną książkę. ~ Anonymous, #NFDB
310:Die moeilikste ding op aarde om te aanvaar, buiten jou eie verganklikheid, is jou eie middelmatigheid.’
– WILLEM PRINS (Misverstand) ~ Marita van der Vyver,#NFDB
311:Om meditation makes the mind spacious. It gives the freedom for focus and divergent thinking. Divergent thinking is the center of human creativity. ~ Amit Ray, #NFDB
312:«Du må huske på historien om kamelen som trodde den var en struts, men fikk sand i oynene da den ble forskrekket og stakk hodet ned i den.» ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
313:For if I’m doing anything in my life out of choice, there’s no reason to complain and if I don’t have a choice then there’s no sense in complaining. ~ Om Swami, #NFDB
314:Trăiește el, ca om, ca ființă totală - și nu se lasă trăit de țesuturile lui, de glandele lui, de automatismele lui, ca noi toți, ceștilalți... ~ Mircea Eliade, #NFDB
315:Å den lystige satan telegrafbestyrer Baardsen, han kunne ikke ha vært bedre om han hadde vært prydet med muslingskall og bavianfaks omkring hodet. ~ Knut Hamsun, #NFDB
316:„Rumaffald,“ svarer han, som om det er indlysende. „Himlen falder hele tiden ned. Altid. Det skal jeg vise dig. Folk aner bare ikke noget om det. ~ Jandy Nelson, #NFDB
317:Adevărata măsură a vieţii unui om nu se poate obţine decât prin lipsa de măsură, dorind fără măsură, îndrăznind fără măsură, iubind fără măsură. ~ Octavian Paler, #NFDB
318:Un om este liber din punct de vedere moral când [...] judecă lumea şi îi judecă pe ceilalţi oameni cu o sinceritate care nu face compromisuri. ~ George Santayana, #NFDB
319:Un singur suflet i s-a dat fiecărui om, iar fiecărui suflet un dram de putere - puterea ca în unele momente să se înalțe și să cuprindă stelele. ~ G K Chesterton, #NFDB
320:Frihed består ikke i en konstant kredsen om sig selv og sine indre lyster og onsker, men i en besindelse på det, man er en del af og kommer fra. ~ Svend Brinkmann, #NFDB
321:Hans axlar skakade. Han grät. Det kändes som om hjärtat skulle brista i mig när jag hörde honom vädja så där, när jag såg honom så blottad och sårbar. ~ Jenny Han, #NFDB
322:Self-deprecation is a disease, as is pride; anger is a disease, as is envy. Anything that throws you off-balance, physically or mentally, is a disease. ~ Om Swami, #NFDB
323:what is the ingredient to double the strength of a positive thought? Faith. For tripling it? Persistence. How to quadruple it? Purity of the intention. ~ Om Swami, #NFDB
324:Jung found out in 1909 that myth and dream were linked, but it has been well known in India forever. It is implicit in the syllable OM, or A-U-M. ~ Joseph Campbell, #NFDB
325:Este propria ta frica de faptul ca nu te vei mai intoarce.. si nu vei intelege ca iubirea nu-l poate impiedica pe om sa isi urmeze legenda personala. ~ Paulo Coelho, #NFDB
326:het moeilijke aan ouder worden is niet
dat je steeds verdrietiger wordt
maar dat je steeds meer worden krijgt
om je verdriet te beschrijven ~ Lieke Marsman,#NFDB
327:...dette drikker kongen av det forste han gjor om morgningen og det siste han gjor om kvælden, bare idelig sjampanidrik.
(Jul i Åsen, Stridende liv) ~ Knut Hamsun,#NFDB
328:It is when both body and mind are in balance – with each other and within themselves – that we can truly say one is healthy, that one is disease-free. The ~ Om Swami, #NFDB
329:Nimeni nu e mai puternic. Ai trişat moartea de prea multe ori. Se prea poate ca lăcomia să fie slujitoarea ta, însă moartea nu se supune niciunui om. ~ Leigh Bardugo, #NFDB
330:Eén van de belangrijkste factoren voor geestelijke groei is immers tijd om na te denken en vrije tijd om uitdrukking te kunnen geven aan je gedachten. ~ Vera Brittain, #NFDB
331:El era al doilea om de zăpadă care se topea sub ochii ei, dar acesta era diferit. Era un paradox. Cu cât devenea mai frig, cu atât mai repede se topea. ~ Markus Zusak, #NFDB
332:Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the being of the entire universe. It is the eternal song of the Divine. ~ Amit Ray, #NFDB
333:Det är bara döda själar som drömmer om döden [...]. Det är livet som växer och uppfyller världar. Antingen är det livet man tillber eller döden (s. 78). ~ Laini Taylor, #NFDB
334:Det finns få saker som säger mer om en människa än hennes bild av livet: om hon ser det som en väg, ett fältslag, ett växande träd eller ett rullande hav. ~ Karin Boye, #NFDB
335:Er is ooit gezegd: 'Men moet het raadsel van de schilder achterhalen om het schilderij te kunnen begrijpen.' Men moet dus mijn raadsel achterhalen. ~ Franco Ferrucci, #NFDB
336:Er is ooit gezegd: 'Men moet het raadsel van de schilder achterhalen om het schilderij te kunnen begrijpen.' Men moet dus _mijn_ raadsel achterhalen. ~ Franco Ferrucci, #NFDB
337:Han behover ikke være bange for indbrud og overfald. Doren er forsvarligt låset. Om den er låset udefra eller indefra kan for så vidt være ligegyldigt. ~ Hans Scherfig, #NFDB
338:Det var noe uendelig trist over henne, selv om ansiktet hadde det alminnelige blide uttrykket. Akkurat som hun var lei seg uten å være klar over det. ~ Stig S terbakken, #NFDB
339:Verdriet kan zo vertrouwd worden dat het je houvast geeft, maar ik geef het je te doen om overeind te blijven wanneer je enige droom in één klap uitkomt. ~ Arthur Japin, #NFDB
340:Bhramari Om Chanting or Humming Om chanting sends positive messages to the brain and the cells in our body and can actually reprogram our health and behavior. ~ Amit Ray, #NFDB
341:Fair?” said the Sea Queen. She moved forward. Om felt her all around him.
“There’s no such thing,” she said. “Life’s like a beach. And then you die. ~ Terry Pratchett,#NFDB
342:Om man är arg så är man arg, konstaterade lilla My och skalade sin potatis med tänderna. Man ska vara arg ibland, vartenda knytt har rätt att vara ilsket. ~ Tove Jansson, #NFDB
343:Era un om bătrîn, care pescuia singur într-o barcă pe ocean, în Gulf Stream, și trecuseră de-acum optzeci și patru de zile de cînd nu prinsese nici un pește”. ~ Anonymous, #NFDB
344:Om aan de ontwerkelijking te ontsnappen - om de komst ervan uit te stellen - probeer ik me met de wereld te verenigen door middel van het slechte humeur. ~ Roland Barthes, #NFDB
345:Unii și alții atribuie ba lui Platon, ba lui Aristotel afirmația ”mulțumesc zeilor că m-am născut grec iar nu barbar, bărbat iar nu femeie, om iar nu animal”. ~ Anonymous, #NFDB
346:Ik gleed uit, mijn benen knikten om op de gladde kiezelweg en op het moment dat ik neerviel brak er iets in me wat nooit meer gelijmd zou kunnen worden. ~ Sebastian Fitzek, #NFDB
347:Een dag in het leven van een mens heeft vierentwintig uur: acht uur om te werken, acht uur om te drinken, acht uur om te slapen, een pragmatisch ritme ~ Pieter Waterdrinker, #NFDB
348:Ik dankte de hemel dat er geen getuigen waren van mijn blos, die voldoende zou zijn geweest om een sigaar op een halve meter afstand te doen ontbranden. ~ Carlos Ruiz Zaf n, #NFDB
349:Mattia dacht dat Alice en hij zo waren, twee tweelingpriemgetallen, alleen en verloren, vlak bij elkaar, maar niet dichtbij genoeg om elkaar echt te raken. ~ Paolo Giordano, #NFDB
350:Slave is an Ephebian word. In Om we have no word for slave,” said Vorbis. “So I understand,” said the Tyrant. “I imagine that fish have no word for water. ~ Terry Pratchett, #NFDB
351:Svaka nepravda je jednaka, a čovjeku se čini da je najveća koja je njemu učinjena. A ako mu se čini, onda i jeste tako, jer ne može se misliti tuđom glavom. ~ Me a Selimovi, #NFDB
352:This was the definition of eternity; it was the space of time devised by the Great God Om to ensure that everyone got the punishment that was due to them. ~ Terry Pratchett, #NFDB
353:Voi plânge-n scrâșnet. Drag nu-s nimănui;
Nu-i om să-i fie milă dacă mor;
Și cum să-i fie, dacă-n mine însumi
De mine însumi milă nu găsesc? ~ William Shakespeare,#NFDB
354:Ce e un om singur? Singur cu adevărat? E un om fără soluţie, fără un răspuns pe care ar fi trebuit să-l dea, fără puterea de a-l da în singurătate şi a-l urma. ~ Marin Preda, #NFDB
355:Nu ştiu ce preţ ai pus şi tu şi alţii
Pe viaţa asta. Mie însă viaţa
Îmi este de prisos, dacă slujeşte
Doar să mă tem de-un om la fel cu mine. ~ William Shakespeare,#NFDB
356:You gain enough inner strength and courage to not wear different faces but simply be absolutely comfortable with who you are, what you are and where you are. Only ~ Om Swami, #NFDB
357:Morfar hade sagt att varenda människa hade några speciella egenskaper som ingen annan hade. Och om man bara använde dem så kunde man försätta berg. ~ Per Olov Enquist, #NFDB
358:Durerea mi-a vorbit astfel:"Tu nu ești om.Ești o făptură care nu se poate amesteca printre oameni.O viețuitoare cam tristă și ciudată,ești departe de a fi om ~ Thomas Bernhard, #NFDB
359:Ik voel me vandaag beroerd. Maar laat ons om ons heen zien. Sommige mensen worden reeds bij het begin van hun leven zwaar gestraft: zij worden als vrouw geboren. ~ Gerard Reve, #NFDB
360:Slave is an Ephebian word. In Om we have no word for slave,' said Vorbis.
'So I understand,' said the Tyrant. 'I imagine that fish have no word for water. ~ Terry Pratchett,#NFDB
361:Un om îngrozit de viață și de sfârșitul ei, unul care și-a dorit de mic să moară mai repede și să scape, știind că nu e totuși omenește să-și dorească asta. ~ Lavinia Brani te, #NFDB
362:Vi kunde höra varandras andning. Framåt kvällen kändes det i huset som om vattenståndet i en osynlig flod var så högt att det nått gränsen till översvämning. ~ Takashi Hiraide, #NFDB
363:When we eat sattvic food, it gives us inner clarity, determination and peace. Rajasic food fuels our passions, and tamasic food creates aggression and restlessness. ~ Om Swami, #NFDB
364:Am prejudecata singiratatii.
Ma simt mai aproape de un om singur,chiar daca apara o cauza necurata,decat de unul care este aplaudat pentru o cauza excelenta. ~ Emil M Cioran,#NFDB
365:Govorio je čak da je povjerilac gori nego gospodar; jer gospodar raspolaže samo sa vašom ličnošću, a povjerilac raspolaže vašim dostojanstvom i može ga ošamariti. ~ Victor Hugo, #NFDB
366:When you don’t react, a sense of ease arises. Resistance goes away. When you resist something, you have to exert double the force, it is exhausting and demoralizing. ~ Om Swami, #NFDB
367:Selv om vi mennesker har fullt av planer, program, ideer og onsker, så kan doden bare stige inn og sette et definitivt punktum for alt. Midt i setningen. ~ Jason Timbuktu Diakit, #NFDB
368:Opasno je naginjati se nad tuđom prazninom, a u pustoj želji da se u njoj, kao na dnu bunara, ogleda svoje sopstveno lice; jer i to je taština. Taština nad taštinama. ~ Danilo Ki, #NFDB
369:U bent een uitstekende koning, sire. En uw dochter zal een uitstekende koningin worden. Maar dan moet u haar wel de kans gunnen en geven om in die rol te groeien. ~ John Flanagan, #NFDB
370:Det mesta som betraktas som gott är jag innerligt övertygad om är dåligt, och finns det något jag ångrar är det med största sannolikhet mitt goda uppförande. ~ Henry David Thoreau, #NFDB
371:...Și că nimic nu sunt. Dar orice-aș fi -
Și orice om, de nu-i mai mult ca om,
Nu poate fi vreodată mulțumit,
Decât, doar când nu va mai fi nimic. ~ William Shakespeare,#NFDB
372:Hur kan jag säga om din röst är vacker.
Jag vet ju bara, att den genomtränger mig
och kommer mig att darra som ett löv
och trasar sönder mig och spränger mig. ~ Karin Boye,#NFDB
373:One expression of the solar energy is Solomon, whose name SOL-OM-ON is the name for the Supreme Light in three different languages. ~ Manly P Hall, The Secret Teachings of all Ages, #NFDB
374:Het is niks en het is alles. Meer stelt geluk nu eenmaal niet voor. Ik heb het gekend, daar gaat het om. Gek dat het geheugen zo veel minder indruk maakt dan ellende. ~ Arthur Japin, #NFDB
375:the ability to drop a thought or focus your attention elsewhere is dependent on your state of mind. A restless mind can’t drop a thought; only a stable and calm mind can. ~ Om Swami, #NFDB
376:Ultimately, it's not about meditation or belief in some scripture or religion, it's about flowing with the river of life, it's about living with compassion and gratitude. ~ Om Swami, #NFDB
377:Awakening of the kundalini is putting an end to attracting the wrong things in our lives. It begins by feeling and experiencing the completeness and fulfillment within us. ~ Om Swami, #NFDB
378:En toen, als bij ingeving, kusten ze hem allebei op een wang - Alyss op de rechter, Evanlyn op de linker - om elkaar vervolgens als twee blazende katten aan te kijken. ~ John Flanagan, #NFDB
379:Ik was er ook bij, weet je. Was je niet bezorgd om mij? - Kinney
Natuurlijk wel, maar jij vertelt altijd zo saai. Iko maakt haar verhalen tenminste smeuïg. - Tressa ~ Marissa Meyer,#NFDB
380:Je moet begrijpen dat mensen niet gemaakt zijn om zichzelf toon te stellen, maar om een ruimte te vinden waarin ze in harmonie met de hemel en de aarde kunnen leven. ~ Niccol Ammaniti, #NFDB
381:Låt inte någon välja ut dina syndabockar. Det är din sak. Om den skulle sammanfalla med någon annans syndabock, dussintals eller fler, byt bock. Den kan inte vara din. ~ Henri Michaux, #NFDB
382:Om niet in zichzelf te praten praatte ze tegen haar kat, met de geruststellende zekerheid dat Neko geen tegenwerpingen zou maken en als een wijze kater alles begreep. ~ Isabel Allende, #NFDB
383:Silence is the language of Om. We need silence to be able to reach our Self. Both internal and external silence is very important to feel the presence of that supreme Love. ~ Amit Ray, #NFDB
384:Teško je zamisliti varoš sa manje novca i slabijim izvorima zarade a sa većom žeđi za novcem, sa manje volje za radom i veštine da se privredi, a sa više želja i prohteva. ~ Ivo Andri, #NFDB
385:Iemand zei eens dat op het moment dat je erbij stilstaat om te bedenken of je van iemand houdt of niet, je dan al bent opgehouden met voor altijd van hem te houden. ~ Carlos Ruiz Zaf n, #NFDB
386:I nearly committed a terrible sin," said Brutha. "I nearly ate fruit on a fruitless day."
"That's a terrible thing, a terrible thing," said Om. "Now cut the melon. ~ Terry Pratchett,#NFDB
387:Elke dag weer moeten wij vechten om gehoord te worden. Hoe het ín ons is zal een ander nooit verstaan, maar wij blijven het proberen, met elk woord en elke klank opnieuw. ~ Arthur Japin, #NFDB
388:Mensen mochten zich gedragen zoals ze wilden, maar hij vond dat het over het algemeen onnodig was om chagrijnig te zijn als je de mogelijkheid hebt om dat niet te zijn. ~ Jonas Jonasson, #NFDB
389:Vi drar båda av oss våra kängor och strumpor och även om det blir lite bättre kan jag svära på att han anstränger sig för att knäcka varje kvist vi stöter på (s. 257). ~ Suzanne Collins, #NFDB
390:Orice om are o panta funestă. A mea duce-n mocirlă. Aici mă goneşte Speranza când se-nrăieşte şi-mi arată chipul ei de brută. Mocirla e-nfrangerea, e viciul meu. pag 37 ~ Michel Tournier, #NFDB
391:Descoperise fără să ştie că pentru a face pe om să dorească un lucru, fie că-i bărbat în toată firea, fie că-i băieţaş, trebuie să-i înfăţişezi acel lucru ca greu de obţinut. ~ Mark Twain, #NFDB
392:Det finns mörker överallt just nu, svarade han. Vi kan inte undvika det, endast skingra det, och det blir inte lätt. I själva faran ligger kanhända vårt hopp om fri väg. ~ Guy Gavriel Kay, #NFDB
393:First, there is little joy in living or even in meditating in the absence of good physical health, and second, the foods we consume can trigger thoughts, emotions and feelings. ~ Om Swami, #NFDB
394:Ik wil alleen een hand
om mij aan vast te houden. Geen waarheid,
maar een goed verhaal, wat woorden om
het duister door te komen.
(Schwarzenbach revisited) ~ Johanna Pas,#NFDB
395:Mensen hebben tijd nodig om met het nu overweg te kunnen, voor het hun ontglipt en toen wordt. En wat ze bovenal nodig hebben, is dat er niet erg veel bijzonders gebeurt. ~ Terry Pratchett, #NFDB
396:Anyone who claims to awaken your kundalini by touching you on your forehead (or wherever) is lying to you, no matter how genuine and charismatic that person might sound or appear. ~ Om Swami, #NFDB
397:Dupa ce-l invatase sa judece si sa nu se lase amagit de vorbe goale, uitase sa-i spuna ca, pentru un om de rand, obiceiul acesta e o crima; caci orice judecata sanatoasa jigneste. ~ Stendhal, #NFDB
398:It is my first preference to do films with social significance. Art cinema has given me credibility and status as an actor, but commercial cinema has given me a comfortable living. ~ Om Puri, #NFDB
399:Na p l a v om v i s o k om n e bu d ve b e s k r a j ne r u m e ne p r u g e. D v e c r ne p t i ce o d l e ću na n j i h o v oj p o d l o z i. I u t o me je č i t a va j e s e n ~ Anonymous, #NFDB
400:Ze wil weten of ik van haar hou, dat is eigenlijk het enige wat de ene mens van de ander wil, het gaat niet om de liefde op zich, maar om het idee dat de liefde er is. ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
401:Die paadjie na geluk was nog nooit reguit nie, maar tog is die die enigste pad wat die moeite werd is om te reis, maak nie saak hoe krom en vol struikelblokke dit is nie. ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
402:Om Mani Padme Hum is the mantra of love and compassion. It is the mantra of awakening the collective consciousness. It is the mantra of connecting with the Universal Consciousness. ~ Amit Ray, #NFDB
403:Povestea unui puști cu o mâzgălitură pe față care aducea a mustață, care aproape a omorât un om cu o umbrelă care aducea a pușcă, într-o operațiune secretă care aducea a război. ~ Etgar Keret, #NFDB
404:Og menneske skulde man ikke være; nei, men gjenstand, ting. Når en mand stanset mig på gaten og spurte om veien vilde jeg kunne svare: Det vet jeg ikke. Men spor en anden gaslykt. ~ Knut Hamsun, #NFDB
405:Căci dacă diferența dintre om și animal rezidă în faptul că animalul nu poate fi decât animal, pe când omul poate fi neom, adică altceva decât el însuși - atunci eu sunt un neom. ~ Emil M Cioran, #NFDB
406:Life is a series of natural and spontaneous changes. Don’t resist them – that only creates sorrow. Let reality be reality. Let things flow naturally forward in whatever way they like. ~ Om Swami, #NFDB
407:Kan någon tala om vad man säger när man stöter ihop med en av sina vänner efter semestern och han har fallit ihop till ett nästan ingenting, som ett hus som demolerats i en storm? ~ Jonas Gardell, #NFDB
408:Wat een bijzonder meisje,' zei Thorn zachtjes. 'Als ik een paar jaar jonger was...'
'Dan was je nog steeds oud genoeg om haar vader te zijn,' maakte Lydia zijn zin voor hem af. ~ John Flanagan,#NFDB
409:Alles zal vergeten worden en ten slotte verdwijnen en dan nooit gebeurd zijn. En het is deze gedachte, die hem plotseling de verdorven kracht geef om te doen wat hem te doen staat. ~ Harry Mulisch, #NFDB
410:From the non-being to true being,
from the darkness to the Light,
from death to Immortality.
OM Peace! Peace! Peace!
(Brihadaranyaka Upanishad, I.3.28)
So be it. ~ Sri Aurobindo,#NFDB
411:În om se strâng vorbe nerostite, gânduri cărora nici n-ai şti să le dai un nume, lacrimi neplânse la vremea lor, care deodată vin ca o apă umflată de ploaie, revărsată peste mal. ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
412:Några år senare skulle han bli en som gav bort bröd, inte stal det - ytterligare bevis på hur motsägelsefull människan är. En nypa godhet. En nypa ondska. Tillsätt vatten och rör om. ~ Markus Zusak, #NFDB
413:og når han skulle knyte skorne, var han så ivrig etter å vise fram muskelspelet i underarmane at det såg ut som om det var fortoyingstau han skulle stramme knuten på og ikkje skolisser. ~ Anonymous, #NFDB
414:De waarheid mag dan vreemder zijn dan de verbeelding, maar vraagt wel om een betere redacteur. Het grootste deel van het leven van een mens is de moeite van het onthouden niet waard. ~ David Benioff, #NFDB
415:Enligt min erfarenhet är det dåligt att ragga genom att säga något intelligent. Eller, det kan funka, men det går snabbare om man bara står någonstans och utstrålar enfaldig glädje. ~ Liv Str mquist, #NFDB
416:Geef me de moed om alles te accepteren wat niet in mijn vermogen ligt, de kracht om alles te veranderen wat wel in mijn vermogen ligt, en de wijsheid om tussen die twee te onderscheiden. ~ Epictetus, #NFDB
417:Het was een goed woord 'vooruitgang'. Een veilig woord, waar je achter kon wegkruipen als je nerveus was. Het soort woord dat je mee naar huis kon nemen om aan je ouders voor te stellen ~ Jason Mott, #NFDB
418:Ik kwam er achter dat ik er mijn hele leven heus niet naar had verlang om te leven - als wat anderen doen tenminste leven genoemd kan worden - maar wel om mezelf te kunnen uitdrukken. ~ Henry Miller, #NFDB
419:Lev dig in i tanken att du finns i universum och att universum finns i dig. Om universum finns, finns du. Om du finns, finns universum. Det finns ingen födelse. Det finns ingen död. ~ Thich Nhat Hanh, #NFDB
420:The voice that chants to the creator Fire,
The symbolled OM, the great assenting Word,
The bridge between the rapture and the calm, ~ Sri Aurobindo, Savitri, The Adoration of the Divine Mother,#NFDB
421:Un om trebuie judecat atunci când a dat din el tot ceea ce era de dat, când nu mai poate să-și pună eșecurile pe seama defectelor și când se bazează pe propria putere pentru a izbândi. ~ James A Owen, #NFDB
422:According to them, it is better to have a calm mind free of desires than to have a restless mind full of unfulfilled ones, because non-fulfilment of desires leads to depression and sadness. ~ Om Swami, #NFDB
423:Midden maart meldde de krant het faillissement van Terneis; het was een bericht om het hoofd bij te schudden, maar omdat Bepol juist geschoren werd toen hij het las liet hij het na. ~ Thomas Rosenboom, #NFDB
424:Mijn moeder wil met je praten. Volgens haar is wat je gedaan hebt een schreeuw om hulp.' - Daneca.
'Inderdaad,' zeg ik. 'Daarom riep ik ook "Hellup!" Al te subtiel hoeft van mij niet. ~ Holly Black,#NFDB
425:Očaran sam činjenicom da ona uvijek pokazuje svoje osjećaje s djetinjom lakoćom. Kad je tužna, plače; kad je vesela, smije se, i najviše voli kad je se iznenadi nekom lijepom gestom. ~ Nicholas Sparks, #NFDB
426:The Great God Om waxed wroth, or at least made a spirited attempt. There is a limit to the amount of wroth that can be waxed one inch from the ground, and he was right up against it. ~ Terry Pratchett, #NFDB
427:...folk drak brus med sprit i og åt smorogbrod med rokelaks og svinerul og bringebærsyltetoi på, og de hadde jo hort så megt om disse lækkerier at de lo så tårerne trillet mens de åt dem. ~ Knut Hamsun, #NFDB
428:In many traditions, the world was sung into being: Aboriginal Australians believe their ancestors did so. In Hindu and Buddhist thought, Om was the seed syllable that created the world. ~ Jay Griffiths, #NFDB
429:Peace doesn't mean a life devoid of adversities, troubles and challenges. Instead, it means to be surrounded by all of that and yet have faith and be calm. That is the real meaning of peace. ~ Om Swami, #NFDB
430:Ze zou het hem nooit of te nimmer vertellen, maar als er ooit een mens ingeschakeld moest worden om het elfenvolk te redden, dan was Artemis vermoedelijk de beste kandidaat voor deze klus. ~ Eoin Colfer, #NFDB
431:I’ve had to experience despair, I’ve had to sink down to the most foolish one of all thoughts, to the thought of suicide, in order to be able to experience divine grace, to hear Om again, ~ Hermann Hesse, #NFDB
432:«Jaha. Og hva er min plass oppi alt dette her, om jeg tor sporre?» spurte Carl. «Du er selvfolgelig bossen som alltid, Carl,» lo Assad. Bossen! Hadde ordet fått en helt ny definisjon? ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
433:Jenny Gimble loftet en anemisk arm for å be om lov til å ta ordet. – Oui, sa Poirot, som på uforklarlig vis hadde lært seg å snakke flytende engelsk uten å kjenne det engelske ordet for «ja». ~ Knut N rum, #NFDB
434:Mooi schot.'... Artemis stak haar de munt toe.
'Nee,' zei Holly. 'Hou hem maar. Om je te helpen herinneren... dat er diep onder die lagen onbetrouwbaarheid toch nog een vonkje fatsoen is. ~ Eoin Colfer,#NFDB
435:Unui om nu-i ajunge un singur suflet: îi lipsesc întotdeauna unele înclinaţii, unele experienţe, unele forme de pricepere. Cu două suflete vei putea depăşi pe ceilalţi şi pe tine însuţi. ~ Giovanni Papini, #NFDB
436:Antropocentrisme: de mens staat bovenaan in de evolutie, we zijn een geschikte maatstaf om het leven van andere dieren tegen af te zetten en de rechtmatige bezitter van al wat leeft. ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
437:Assad ristet på hodet. «Jo, Carl. Men samme hvor hardt du setter deg på gjerdestolpe, du får vondt i ræva når du reiser deg.» Carl rynket pannen. Tro om han skjonte sine egne metaforer? ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
438:Het was mijn ervaring dat je tegenover lagere intelligenties het beste glashard kon liegen; met een leugen bood je de sufferds de mogelijkheid om zich zonder gezichtsverlies terug te trekken. ~ Herman Koch, #NFDB
439:Ik dacht zwak en zonder spijt aan het verhaal dat ik had kunnen vertellen, een verhaal naar voorbeeld van mijn leven, ik bedoel zonder de moed te eindigen noch de kracht om verder te gaan. ~ Samuel Beckett, #NFDB
440:On hearing the subtle unstruck sounds of Om, the mind goes to the state of perfect stillness and the bliss of infinity arises. The chakras and nadis create divine melodies like a heavenly flute. ~ Amit Ray, #NFDB
441:Cât de mult se vor putea cunoaște unul pe altul, când datoria lui de om "cumsecade" era să nu-i destăinuie trecutul, iar a ei, ca fată de măritat, să nu aibă nici un fel de trecut de ascuns? ~ Edith Wharton, #NFDB
442:De atunci nu mai cred în expresia oamenilor. Mi se pare că regulile schimbării feței nu au nimic de-a face cu adevăratele experiențe sufletești. Poate numai ochii, singurii, pot trăda un om. ~ Mircea Eliade, #NFDB
443:Het is zo moeilijk om pijn te vergeten, maar het is nog moeilijker om je te herinneren dat je gelukkig bent geweest. We houden geen littekens over van geluk. We leren zo weinig over vrede. ~ Chuck Palahniuk, #NFDB
444:The force of a visualization (which is a chain of intended and purposeful thoughts) can help you tap into the right energy cycles or alter the course of existing energy patterns in your body. The ~ Om Swami, #NFDB
445:Ik dacht aan de tijd, de verstrijkende tijd om precies te zijn, hoe onmetelijk, hoe onafzienbaar, hoe lang en donker en leeg één uur kan zijn. Wie zo denkt heeft helemaal geen lichtjaren nodig. ~ Herman Koch, #NFDB
446:Meeting Helen Mirren was a fabulous experience. I had played it out in my mind, how I should greet her when we would be introduced. But the way we met was funny because I just didn't recognise her! ~ Om Puri, #NFDB
447:Regnandet fortfor. Det var december. Samhället luktade av julmat. På bakborden vid fönstren lyste och jäste degar, som liknade modellmassan till nya kroppar – om det hade funnits någon Gud. ~ Harry Martinson, #NFDB
448:The constant play and competition between sattva, rajas and tamas triggers changes in mood, emotion and the flow of thoughts. Tamas causes a disease, rajas treats it and sattva heals the sufferer. ~ Om Swami, #NFDB
449:Haar zus had gezegd dat het een jaar zou kosten om een leger te verzamelen, een tiran ten val te brengen en met een koning te trouwen.
Roa had het in drie maanden voor elkaar gekregen. ~ Kristen Ciccarelli,#NFDB
450:Zo eenvoudig is het?' vroeg Malcolm met een lachje.
Will trok één wenkbrauw op. 'Ja, een fluitje van een cent. Als je tenminste eerst vijf jaar oefent om die pijl in dat gaatje te schieten! ~ John Flanagan,#NFDB
451:Durerea pe care un om o poartă în suflet de pe urma unei iubiri nefericite, face ca orice lucru ce l-ar sili să-și adune gândurile și să-și cheltuiască energia, să i se pară o corvoadă îngrozitoare. ~ Stendhal, #NFDB
452:In order to contemplate, one must have something to contemplate. A life without experience provides no chance of contemplation. Those who have not lived cannot mediate om the mysterious of life. ~ Anthony Ryan, #NFDB
453:any thought that gives you peace is a positive thought. The more you fill your mind with positive thoughts, the better your state of mind will be. And that naturally results in better physical health. ~ Om Swami, #NFDB
454:At the root of all emotions patients of depression experience, there are three primary feelings: first, a sense of insecurity; second, a sense of vulnerability; and finally, a sense of isolation. They ~ Om Swami, #NFDB
455:Het was absurd, stelde Filo, om het eerste hoofdstuk van Genesis letterlijk op te vatten en te denken dat de wereld in zes dagen was geschapen. Het getal 'zes' was een symbool voor volmaaktheid. ~ Karen Armstrong, #NFDB
456:Ik had de moed niet om geen belofte meer te zijn en bleef mezelf beloven, als een volwassene die de moed niet heeft om in te zien dat hij volwassen is en doorgaat zichzelf rijpheid te beloven. ~ Clarice Lispector, #NFDB
457:Ik had de moet niet om geen belofte meer te zijn en bleef mezelf beloven, als een volwassene die de moed niet heeft om in te zien dat hij volwassen is en doorgaat zichzelf rijpheid te beloven. ~ Clarice Lispector, #NFDB
458:It was the Oats that read avidly and always remembered those passages which cast doubt on the literal truth of the Book of Om - and nudged him and said, if this isn't true, what can you believe? ~ Terry Pratchett, #NFDB
459:As they say, resolve to be tender with the young, compassionate with the aged, sympathetic with the striving and tolerant with the weak and wrong. Sometime in your life, you will have been all of these. ~ Om Swami, #NFDB
460:Determinarea centrului exact al unui lucru anume poate fi cel puţin problematică. La oameni sau continente, de exemplu, problema pare irealizabilă. Care-i centrul unui om? Care-i centrul unui vis?... ~ Neil Gaiman, #NFDB
461:Det minner meg om den uka jeg var i Minsk. I fem dogn satt Niko og jeg på et hotellrom og ventet på en koffert. Vi så hver eneste kamp i håndball-VM for kvinner. De norske jentene var snasne. ~ Hallgr mur Helgason, #NFDB
462:Edevart var alene mand om alt om bord og på land... han skulde nok ha hat nogen til å koke mat for sig; men også det fik gå som det kunde, han levet på tormat og kaffe og klaget ikke over kostholdet. ~ Knut Hamsun, #NFDB
463:Even had ik het gevoel dat ons eigenlijke ik heel ver weg was en dat we twee onderhandelaars naar dat café hadden gestuurd die geen bevoegdheid hadden om over de echt belangrijke dingen te praten. ~ Benedict Wells, #NFDB
464:No imprint means no pain. No pain means you are healed. Healing of the mind is almost like returning to your original state of peace and bliss; of joy and happiness; of compassion and tolerance. WITNESS ~ Om Swami, #NFDB
465:En de tijd die zo gestaag en zo zeker voorbijgaat slaat voorbij de klokken op hol. Het kost zo weinig tijd om een leven te veranderen en het kost een heel leven om die verandering te begrijpen. ~ Jeanette Winterson, #NFDB
466:Flickorna återvände hem och berättade för Minette att det nog var allra bäst om hon försökte glömma honom. Och när hennes tårar började flöda denna gång gjorde de ingenting för att hindra henne. ~ Sheila O Flanagan, #NFDB
467:Sa petreci o seara intreaga langa un om care traieste in minciuna,care e un gunoi dar nu stie (sau nu crede) ca este,o asemenea seara iti lasa un dezgust care a doua zi te bantuie si-ti strica ziua. ~ Emil M Cioran, #NFDB
468:Vazuta de departe si de sus, viata fiecarui om, in intregul ei si in ceea ce o caracterizeaza, se prezinta totdeauna ca un spectacol dramatic; luata in amanunt, ea are caracterul unei comedii. ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
469:Chakra bracelets, pendants, incense, mats, rugs, clothes, wall hangings, chakra music, chakra programming and other attractive paraphernalia have absolutely no connection with the real sadhana of chakras. ~ Om Swami, #NFDB
470:Det är ett faktum som ingen kan bestrida att hon under hela denna långa tid inte en dag vikit från min sida. Om dagarna har hon ständigt varit i mina tankar. Om nätterna har hon varit i mina drömmar. ~ Stig Dagerman, #NFDB
471:Nu există salvare prin nebunie, fiindcă nu există om cu presentimentul nebuniei care să nu se teamă de luciditățile eventuale într-o asemenea stare. Ai vrea haosul, dar ți-e frică de luminile din el. ~ Emil M Cioran, #NFDB
472:I am grateful to theatre for making me what I am today. But it's not like theatre is my first love. I am equally attached to cinema, which is, actually, a child of theatre, since it borrows heavily from it. ~ Om Puri, #NFDB
473:Ik geef je twee woorden. Heb je zin om een gokje te wagen hoe die luiden?'
Holly wist het meteen. Ze vóélde het gewoon.
'Artemis Fowl,' fluisterde.
'Precies,' bevestigde Vinyáya. 'Artemis Fowl. ~ Eoin Colfer,#NFDB
474:Det beste man kunne si om Magrotte var at hun var noenlunde alminnelig og velstelt og like flatbrystet som et strykebrett med et par erter på, selv om hodet hennes var altfor fullstappet med griller. ~ Terry Pratchett, #NFDB
475:Îndeobște, ca să cunoști cu adevărat un om, trebuie să te apropii de el treptat și cu multă grijă, ca să nu greșești, făcându-ți o idee pripită care, apoi, poate fi cu greu corijată și înlăturată. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
476:Om vinteren lå almænningen er stille og hvit og fuld av sne under nordlyset, om sommeren luktet det av hægg og barskog så det var en stor vederkvægelse. Det var som ta ind et måltid av stærke sjofuglægg. ~ Knut Hamsun, #NFDB
477:Så i dette forferdelige oyeblikket i ekteskapet sitt klamret han seg av alle krefter til stovsugerens vuggesang mens han lurte på om han noen sinne ville bli så heldig at han igjen ville kunne ignorere den. ~ J R Ward, #NFDB
478:Vi er som brever som er sendt ut: vi befiner os ikke længer under befordringen, vi er kommet frem. Så er det da om vi har hvirvlet glæder og sorger op ved vårt indhold eller vi intet indtryk har efterlat. ~ Knut Hamsun, #NFDB
479:Hou eens op met mij overal de schuld van te geven! Ik heb er niet om gevraagd te blijven leven. Ik heb er niet om gevraagd geadopteerd te worden. Ik heb er niet om gevraagd een cyborg te worden. - Cinder ~ Marissa Meyer, #NFDB
480:Is dit wat het is om je hart te volgen? Ik wou dat er een landkaart of een kompas was om me te helpen mijn weg te vinden. Maar zij heeft mijn hart, dat is boven alles mijn poolster...en dat moet genoeg zijn. ~ L J Smith, #NFDB
481:Dala by som čokoľvek, keby na miesto toho, aby som bola stosedemdesiatpäť centimetrov vysokou princeznou s plochou hrudou, som mohla byť stošesťdesiaťpäť centimetrovým normálnym dievčaťom s prsiami. ČOKOĽVEK. ~ Meg Cabot, #NFDB
482:Denk eraan dat je alles kant en klaar hebt aangetroffen, van sterrenlicht tot olijven, of zeep, van klein tot groot, van laken tot herfst. Het kan geen kwaad om in ruil een paar fatsoenlijke regels na te laten. ~ Amos Oz, #NFDB
483:I en stad där de flesta fortsätter att leva sina liv som om inget hänt, utan att ens veta vad som pågår, insjuknar unga män, magrar av, tynar bort och dör. Ja, det är som ett krig som utkämpas i fredstid. ~ Jonas Gardell, #NFDB
484:Jag talar inte om din bok nu, men se hur många böcker som redan skrivits om Förintelsen. Till vilken nytta? Folk har inte blivit annorlunda...
Dom kanske behöver en ny Förintelse, en ännu värre... ~ Art Spiegelman,#NFDB
485:Penetrate deep into the word "Om". Gradually the word will disappear and only the silence will remain. The word is a support. The meaning is within you. Om brings out that meaning which is hidden in your soul. ~ Amit Ray, #NFDB
486:När hösten kommer blir landskapet så stilla att det nästan dånar av stillhet. Och sådana höstdagar kan man höra en och annan ensam fågel skrika i stillheten som om den ropade av sorg över något förlorat. ~ Lars Gustafsson, #NFDB
487:We have filmmakers who make films with some kind of responsibility and take cinema seriously like Shyam Benegal, Govind Nihalani, Prakash Jha. But now these people also take stars Without stars they cannot work. ~ Om Puri, #NFDB
488:Fanns det en särskild avdelning i himlen för självmördare? Hon kunde hänga med Karin Boye. De kunde sitta och sucka över varsin kopp kaffe, rörande eniga om att det gjorde förbannat ont när knoppar brast. ~ Johanna Nilsson, #NFDB
489:I had to experience despair, I had to sink down to the most foolish of all thoughts, to the thought of suicide, in order to experience grace, to hear om again, to sleep properly again and to awaken properly ~ Hermann Hesse, #NFDB
490:For ovrig har ingen land kjopt en eneste månerakett av amerikanerne, så her skal vi overgå dem. Det lover jeg. For klimapolitikk handler ikke bare om å gjennomfore planer. Det handler forst og fremst om lofter. ~ Knut N rum, #NFDB
491:Jag tänker göra vadhelst världen säger åt mig att göra. Jag tänker låtsas som om jag befann mig i en jäkla Bob Dylan-låt och driva med vinden. Jag tänker låtsas som om framtiden står vidöppen och allt kan hända. ~ Nicola Yoon, #NFDB
492:Feit is dat ik een levenslot in handen heb en me toch niet bij machte voel om vrijuit te scheppen: ik volg de verborgen lijn van het noodlot. Ik kan niet anders dan een waarheid zoeken die me te boven gaat. ~ Clarice Lispector, #NFDB
493:U bezit zoveel verstand, zoveel kennis, zoveel talenten waar u plezier aan kunt beleven! Verman u toch! Geef het toch op, die treurige verknochtheid aan iemand die u er alleen maar om kan beklagen. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
494:... han lå ute om natten og spiste intet uten som litt multebær som hans bærer sanket i sin lue. Den fjerde dag lot Mack Svend vægter og en mand med ham gå ut i myrene med megen god mat til den fremmede ænglender. ~ Knut Hamsun, #NFDB
495:Om morgningen gik hun ikke igjen og hele dagen gik hun heller ikke igjen, men var til nytte og mælket gjeiterne og skuret kjorler med fin sand og fik dem rene. Hun gik aldrig mere. Inger hette hun. Isak hette han. ~ Knut Hamsun, #NFDB
496:după religie, prima jumătate a vieţii unui om este un urcuş, iar a doua jumătate o coborâre, la care coborâre zilele nu mai erau ale omului, puteau să-i fie luate în orice clipă, că nu putea aşadar să mai facă nimic. ~ Anonymous, #NFDB
497:En kvinne bor ligne på en kvige: om, tillitsfull og frodig, med en kropp så hvit som flote - en hud som gamle skuespillerinner, skjonner dere, en hud som er myk av massasje og gjennomtrengt av sminke og pudder. ~ Ir ne N mirovsky, #NFDB
498:Og la oss ikke anklage Herren om vi ser små uskyldige barn lide. Ingen kan vite hvorfor, men den guddommelige rettferdighet lar oss ane at det er på grunn av forbrytelser begått for ankomsten til denne verden. ~ August Strindberg, #NFDB
499:Vlinders zijn de meest vergankelijke, gracieuze schepsels ter wereld. Ze worden uit het niets geboren, verlangen stilletjes naar iets heel kleins en beperkts, om uiteindelijk weer als in het niets te verdwijnen. ~ Haruki Murakami, #NFDB
500:If before devoting the required time, you feel that you are ready to meditate on the next chakra, almost always you’ll be wrong. It is absolutely necessary to develop consistency in the quality of your concentration. On ~ Om Swami, #NFDB
501:One of the first signs of mastery of the muladhara chakra is a healthy decrease in appetite; lesser quantities start to suffice you because you now process all the gross elements much better than you ever did before. With ~ Om Swami, #NFDB
502:We hebben het overleefd. Betekent dat dat we nu vrienden zijn? Door een traumatische gebeurtenis met elkaar verbonden?'
…
'Ik vind dat ik niet betaald moet krijgen om een vriend te helpen. Hou dat elfengoud maar. ~ Eoin Colfer,#NFDB
503:Als we op een dag een levensvorm tegenkomen die machtiger en intelligenter is dan wij zelf, en die soort zou ons zien zoals wij vissen zien, wat zouden we dan als argument aanvoeren om niet te worden opgegeten? ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
504:Am înţeles atunci că un om care n-ar fi trăit decît o singură zi ar putea, fără greutate, să trăiască o sută de ani în închisoare. Ar avea destule amintiri ca să nu se plictisească. Într-un sens, acesta era un avantaj. ~ Albert Camus, #NFDB
505:Det var en som kom til mamma og sa: "Deres datter er usedvanlig, hun snakker aldri stygt om noen." Jeg husker det, jeg husker det helt tydelig. Men hvorfor? Stolte jeg på dem? Eller var det bare et sporsmål om å tilgi? ~ Tove Jansson, #NFDB
506:If time were a bolt of cloth,” said Om, “I would cut out all the bad parts. Snip out the scary nights and stitch together the good parts, to make time bearable. Then I could wear it like a coat, always live happily. ~ Rohinton Mistry, #NFDB
507:Ik verdom het mijn rampen te zegenen. Ik treur er om, dagelijks. En ik bekijk vol argwaan mijn nieuwe vormen, waarmee ik niet per se blij ben en waarmee ik ook niet ongelukkig ben, ik moet er aan wennen, dat is alles. ~ Connie Palmen, #NFDB
508:Laten we op zoek gaan naar 'vreugde' in plaats van naar eerlijk voedsel en schone lucht en een gezondere toekomst op een bewoonbare planeet! Alsof geluk volstaat om ons te beschermen tegen de gevolgen van winst-waanzin. ~ Audre Lorde, #NFDB
509:Maar als jullie genootschap mij kan helpen mijn titel en mijn troon te houden, weet ik wél dat ikzelf alles op alles zal zetten om mijn neef Fabrizio ervan te weerhouden de plannen van zijn vader uit te voeren. - Lucia ~ Mary Hoffman, #NFDB
510:Martine was gestopt met een polshorloge te dragen sedert ze de zweetgeur onder het lederen bandje en de bijhorende jeuk was gaan verafschuwen. Maar nu miste ze dit attribuut om er ostentatief naar te kunnen kijken. ~ Dimitri Verhulst, #NFDB
511:Sometimes you shiver when you urinate, especially if it’s cold. That’s because your body was maintaining a certain temperature prior to urination. Hot urine in the bladder contributed to the maintenance of this temperature. ~ Om Swami, #NFDB
512:Til slutt stanset vi foran en streng, grå bygning som minnet meg - noe som kanskje var urettferdig - om Dothebys Hall, skolen der den unge Nicholas Nickleby sikrer seg en viserektorstilling i Charles Dickens' historie. ~ Lucinda Riley, #NFDB
513:În epoca noastră sunt în floare mediocritatea și nepăsarea, cultul inculturii, lenea, incapacitatea și pretenția de a primi totul de-a gata. Nimeni nu-și mai pune probleme, rar întâlnești un om frământat de o idee. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
514:När höjdarna ger dig en lort, putsar du upp den och säger "Men Gud, så fin!" Det för att de blir imponerade av ens intellekt, perceptionsförmåga och kapacitet. Om du inte gör det står du bara där med en lort i handen. ~ Stuart MacBride, #NFDB
515:Eerst zie je er niks geks in rond te tollen tot je erbij neervalt, maar op een dag valt het je op dat mensen naar jou kijken, je vertraagt en houdt nog even vol, maar ten slotte, om niet op te vallen, stop je er maar mee. ~ Arthur Japin, #NFDB
516:Kedykoľvek ľudia pociťujú prítomnosť záhadnej a mohutnej sily, chcú uveriť, že sa nájde spôsob, ako jej porozumieť. Pokiaľ sa vám podarí ich presvedčiť, že ste kľúčom k jej pochopeniu, môžete dosiahnuť vysoké postavenie. ~ Robert Wright, #NFDB
517:Na jaren van zwoegen merken we dat we geen reis maken, maar dat de reis on maakt. Reisleiders, dienstregelingen, reserveringen, star en onvermijdelijk, doen hun uiterste best om de persoonlijkheid van de reis te slopen. ~ John Steinbeck, #NFDB
518:Pale purple as the bloom om a ripe plum, veined with the gold of late flowering gorse, set with small slender birches,just turning yellow,with red-berried rowans and thicket of bracken, the heath lay steeped in sunshine. ~ Flora Thompson, #NFDB
519:Boeken zijn kennis. Kennis is macht,' zei ik uit de hoogte.
En daar ben jij op uit, op macht? Vreemder en vreemder, Alice.'
'Iedereen is toch op macht uit? De meeste mensen hebben alleen niet de moed om dat toe te geven. ~ Laure Eve,#NFDB
520:Digestion, appetite, skin, vision, lustre and physical strength are greatly affected by pitta. Balanced pitta gives a person smooth and glowing complexion, clarity of thought, sharp intellect, perfect digestion and good vision. ~ Om Swami, #NFDB
521:Je moet die mensen die zeggen dat je je de pleuris moet werken om de goede dingen van het leven te kunnen waarderen, niet geloven. Dat is niet waar. Die willen je naaien. Genot is een religie en het lichaam is de tempel. ~ Niccol Ammaniti, #NFDB
522:Men vet hvordan det er om lordagen, tenkte han mens han gikk over Altenbergbroen, da viser alle embedsmenn tenner og er sure bare fordi de har dårlig samvittighet over at de ikke har gjort noe fornuftig i hele uken. ~ Friedrich D rrenmatt, #NFDB
523:...Dar mai exista o particica a mintii ei care crezuse intotdeauna ca a iubi inseamna a renunta la o parte din controlul asupra propriei tale persoane, iar ea pretuise acest lucru mai mult decat orice om pe care il cunoscuse ~ Linda Howard, #NFDB
524:In esenta, majoritatea antagonismelor sunt similaritati ireconciliabile. S-au purtat razboaie de o suta de ani pentru a se stabili daca Isus era om in forma divina sau divinitate sub forma umana. Credintele sunt ucigase. ~ Rabih Alameddine, #NFDB
525:The other quotation is a mantra.
OM Sri Aurobindo Mira
Open my mind, my heart, my life to your Light,
your Love, your Power. In all things may I see the Divine.
16 July 1938
On Himself, 26.512 ~ The Mother, Agenda Vol 11,#NFDB
526:Incertitudine
Mulți m-au sfătuit
Să mă dau la fund pentru o vreme.
E mai bine așa,
Pentru o vreme,
Și m-am dat.
La fund toți se împiedicau de mine.
Și-am ieșit iar la suprafață.
Acum om vedea... ~ Marin Sorescu,#NFDB
527:Jag skulle inte be en sjuk man att löpa kapplopp", sa Sparvhök. "Inte heller skulle jag lägga sten på en rygg som redan var för tungt lastad". Det framgick inte tydligt om han tänkte på sig själv eller på världen i stort. ~ Ursula K Le Guin, #NFDB
528:ROFFE Heter det ikke «meg»? «Det var ikke meg som nos»? Du sa «jeg»? KRIS Det er valgfritt om du bruker boyd eller uboyd form etter forelopig subjekt. Alle ser på hverandre. De slår taust fast at det ikke var en av dem som nos. ~ Knut N rum, #NFDB
529:Evanlyn opende haar mond om te schreeuwen... Vreemd, dacht ze, dat ze haar helemaal hierheen hadden gebracht, haar de nacht aan een boom hadden vastgebonden, en haar nu zouden doden.
Wat een zinloze manier om dood te gaan. ~ John Flanagan,#NFDB
530:Men snälla lilla hjärtat, jag är jude, jag firar inte heller jul, men nu pratar vi om att dekorera lägenheten och då är jag helt med. Du kan sätta dig där. Jag heter Paul. Du hette Benjamin. Vanvettigt vackert namn förresten. ~ Jonas Gardell, #NFDB
531:Pentru om, viața nu e un absolut. De aceea, niciun om, întrucât nu e numai animal, nu găsește o mulțumire în faptul însuși al vieții, în faptul de a trăi. Pentru animal, viața e totul; pentru om, ea este un semn de întrebare. ~ Emil M Cioran, #NFDB
532:Trangen til å lese tok meg og holdt meg i sitt deilige, berusende grep. Jo mer jeg leste, desto mer hungret jeg. Hvert verk var rikt på lofter; hver side jeg bladde om, var en eventyrferd, tiltrekning fra en annen verden. ~ Tatiana de Rosnay, #NFDB
533:Het vieze geheimpje van veel depressies. Eigenlijk is er een ander die gepijnigd en gestraft moet worden, maar omdat die ander onvindbaar is of omdat men beschaafd genoeg is om de ander met rust te laten, straft men zichzelf. ~ Arnon Grunberg, #NFDB
534:It refers to the concentration of hydrogen ions. The fewer the hydrogen ions, the greater the pH level; the greater the pH level, the more the alkalinity. Your cells, tissues or fluids could be acidic, alkaline or neutral. Measured ~ Om Swami, #NFDB
535:Whatever we feel we lack in life, whenever anyone gives us that, we equate it with love. It could be attention or intimacy for some or appreciation and spending quality time for others. Love is different things to different people. ~ Om Swami, #NFDB
536:Zo heeft hij altijd het meeste van mensen gehouden. Hun zindering te voelen zonder hun zwaarte. Te weten dat die er is, al die energie die ze vragen en opwekken, maar ver genoeg bij hem vandaan om er geen schok van op te lopen. ~ Arthur Japin, #NFDB
537:Orice animal de prada ajunge mormintul viu a inca o mie de alti pradatori si nu rezista in timp decit cu pretul unui lung sir de martirii. Inteligenta mareste capacitatea de a suferii, atingind la om gradul cel mai inalt. ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
538:Practice of gratitude lends incredible emotional strength. If you are emotionally strong, you can succeed at anything, anything at all. Gratitude makes you emotionally pure and such purity in turn allows you to love unconditionally. ~ Om Swami, #NFDB
539:Vikriti refers to the present state of humours in your body. It alludes to fleeting ailments, seasonal mood swings and transient changes in your temperament. It is a pathological manifestation; it is symptomatic and it is temporary. ~ Om Swami, #NFDB
540:He knew from experience that true and obvious ideas, such as the ineffable wisdom and judgment of the Great God Om, seemed so obscure to many people that you actually had to kill them before they saw the error of their ways... ~ Terry Pratchett, #NFDB
541:Mizantropul este om: e absolut necesar ca umanistul sa fie intr-o oarecare masura mizantrop.Dar e un mizantrop stiintific, care a stiut sa-si dozeze ura, care incepe prin a-i uri pe oameni pentru a-i putea iubi mai bine, apoi. ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
542:Umorul are un scepticism mult mai profund decât ironia, fiindcă în sfera lui accentul cade asupra păcatului, nu asupra finitudinii. Nu-şi găseşte liniştea doar făcându-l pe om să fie om, ci făcându-l pe om să fie Dumnezeu-om. ~ S ren Kierkegaard, #NFDB
543:De hippies ontvluchtten een orde die hen onderdrukte. De nieuwe bosbewoners ontvluchten een wanorde die hen ontmoedigt. De bossen staan klaar om de mensen onderdak te bieden. Ze zijn gewend aan eeuwig terugkerende verschijnselen. ~ Sylvain Tesson, #NFDB
544:Întâi te vor înjura. Pe urmă vor râde de tine. Apoi, te vor declara nebun. După aceea vor încerca să te compromită. Într-un târziu, vor face tot posibilul să te lichideze. Dacă scapi cu viaţă din toate acestea, vei fi un om mare. ~ Mahatma Gandhi, #NFDB
545:Använd din nya kunskap med ansvar. Använd den enbart till att göra gott. Det finns många som har försökt det motsatta och som kan vittna om att det alltid slår tillbaka mot dig själv till slut. Plus att du blir en sten i nästa liv. ~ Henrik Fexeus, #NFDB
546:Žiaľ, krv som mal tak vrelo závistlivú,
že u blížneho radosť nepatrná
zmenila mi tvár na sinú, až sivú.
Takúto slamu z takého žnem zrna.
Ó, ľudský rod, že upínaš sa k tomu,
v čom spoločník sa s láskou nezahŕňa! ~ Dante Alighieri,#NFDB
547:Der ville aldrig komme nogen og sige de ord til hende, stå fast ved dem og sikre, at det hun havde været igennem, aldrig ville ske igen. Hun var den eneste, der kunne tage hånd om det. Ingen andre ville nogensinde gore det for hende. ~ Sofi Oksanen, #NFDB
548:Selvom det var Zaras ansigt, der kunne ses på Pashas video, fortalte den ikke noget om Zara, men om Natasha, den måtte aldrig nogensinde blive en fortælling om Zara. Zaras egen historie var et helt andet sted, Natashas var på båndet. ~ Sofi Oksanen, #NFDB
549:Når jeg spurte ham om hvilken krig han hadde kommet hjem fra, Vietnam, Gulfen, Somalia, Irak, Afghanistan, Korea, for den saks skyld, bare ristet han på hodet og sa: Kan være det samme, Chris. Alle kriger er like. Også din. ~ Lars Saabye Christensen, #NFDB
550:Vendt mot syd, var til hoyre en langbratt mektig ås. Bakom denne blå fjell. Til venstre en naken skrent; mange vannfosser nedover. Skogen var i lovspretten; den sendte god lukt med vinden til alle sider, og minte en om liv i en lovsal. ~ Knut Hamsun, #NFDB
551:And the greatest support you can extend to a patient of depression is acceptance. Accept and understand that she is not intentionally behaving in a dysfunctional manner. Something deep within is broken which is making her behave like this. ~ Om Swami, #NFDB
552:An insight began to emerge on the horizon of my mind: beauty does not lie in the eyes of the beholder but in the mind of the perceiver. The cleaner the mind, the greater the beauty; the quieter the mind, the more enduring the experience. An ~ Om Swami, #NFDB
553:Din clipa în care libertatea a făcut explozie în sufletul unui om, zeii nu mai pot face nimic împotriva lui. Asta-i o treabă omenească, şi numai ceilalţi oameni - numai ei - au căderea să-l lase în libertate sau să-l strîngâ de gît. ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
554:Humm humm haa. Rahmumm humm haa,' chantte Opal ter afronding. 'Vrede in mij, verdraagzaamheid om mij heen, vergeving op mijn pad. Goed Mervall, laat maar zien waar die smerige mens zit, zodat ik hem zijn eigen organen kan laten opvreten. ~ Eoin Colfer, #NFDB
555:Jarek kneep zijn ogen tot spleetjes. 'Had ik jou om je mening gevraagd, struiklander?'
...
'In het struikland,' zei Roa, 'hoeft er niemand om de mening van een vrouw te vrágen. Men gaat ervan uit dat ze die gewoon zal geven. ~ Kristen Ciccarelli,#NFDB
556:When you feel negative, down, pensive, angry, sad, jealous and so forth, being mindful helps you emerge stronger than your negative emotions. It takes away the resistance and force from the negative emotions and you immediately feel better. ~ Om Swami, #NFDB
557:Classical scriptures say that water should be eaten and food should be drunk. It means that whenever you are drinking water, you mustn’t gulp it down. Take it sip by sip. And when eating, chew your food so well that it almost becomes liquid. ~ Om Swami, #NFDB
558:Hvad var iveien med Edevart? Hans hænder var store og stærke, hans sener i orden, men hans sind var splittet. Her seilte han væk tom og hjemlos, han var litt isenn blit fra intet sted, hvorhelst han flakket om drog han rotterne efter sig. ~ Knut Hamsun, #NFDB
559:Vânăm oameni cu care viața e mai palpitantă, iar asta nu doar din convingerea că ne așteaptă o existență mai armonioasă, ci din sentimentul inconștient că tiparele frustării unui asemenea om ni se vor părea reconfortant mai familiare. ~ Alain de Botton, #NFDB
560:Når folk senere i livet horte, at Risten havde nordnorske aner, spurgte de ofte, om nordlyset ikke var et fantastisk syn. Jo, svarede hun så og skyndte sig at skifte emne. Sandheden var, at hun aldrig havde set det. Hun var jo ikke idiot. ~ Maren Uthaug, #NFDB
561:One of the most outstanding aspects of Ayurveda is its teaching that nothing is absolute. The utility, value and effect of anything is relative. Hence, the efficacy of its healing is dependent on the receiver, the time and the environment. It ~ Om Swami, #NFDB
562:E,in zilele noastre un om de afaceri are tensiune cu carul, mai cu seama intr-un comert cu medicamente cu bucata, cind n-ai cum sa stii,dimineata, la deschidere,daca vreun ticnit de hippy n-o sa dea peste tine si n-o sa-ti arda un glont. ~ Harry Kemelman, #NFDB
563:De hadde hat mangfoldige ting sammen og fåt nogen fyldige barndomsår opover. De var begge like gode om det da de stjal gulrotter i haven på Fredriksens landsted og ikke gik til ham bakefter og tilstod noget. De var sammen om å drukne katten. ~ Knut Hamsun, #NFDB
564:Nadat de afwas is gedaan, haalt ze een bosje rozen uit haar boodschappentas. Ze snijdt de rozen af en spoelt de vaas om. Het is geen antidepressivum, een bosje rozen, maar het is iets. Het begin van een beetje kleur in zijn leven brengen. ~ Arnon Grunberg, #NFDB
565:Pierwsza sprawa dla każdego adepta to zrozumieć, że Bóg, czymkolwiek on jest, nie ma nic wspólnego z człowiekiem i pozostaje tak daleki, że niedostępny jest ludzkim zmysłom. Podobnie jego zamiary. Nigdy się ludzie nie dowiedzą, o co mu chodzi. ~ Anonymous, #NFDB
566:Pierwsza sprawa dla każdego adepta to zrozumieć, że Bóg, czymkolwiek on jest, nie ma nic wspólnego z człowiekiem i pozostaje tak daleki, że niedostępny jest ludzkim zmysłom. Podobnie jego zamiary. Nigdy się ludzie nie dowiedzą, o co mu chodzi. ~ Anonymous, #NFDB
567:Blomst av bare klare ensomheter
skal ditt beger fylle noens torst
må du alltid danne torner forst
For du samler deg om dette ene:
Å bli rose! - Du er mer alene
med verket i deg selv enn noen vet
Å blomst! Å rene ensomhet! ~ Jens Bj rneboe,#NFDB
568:Jaja, sa Edevart og nikket, jeg forstår at du er kjær i hende.
Jeg må vel være, svarte August. Når jeg ser hende om morgningen så går jeg som i en skodde til middags, jeg spiser kveldsgroten og tror det er kjot. Fan forstår det! Sa August. ~ Knut Hamsun,#NFDB
569:Ghimmelkumov căuta o idee interioară,ca să se afunde în ea toată viaţa.E plăcut să fii într-un punct ca şi nebun.Peste tot şi în toate un asemenea om îşi vede punctul.Totul îi dă apă la moară.Totul are o importanţă uriaşă pentru orice punct. ~ Daniil Kharms, #NFDB
570:In mijn dagelijkse pre-PCT-leven hield ik al van boeken, maar tijdens de voettocht kregen ze een diepere betekenis. ZE vormden de wereld waarin ik mezelf kon laten gaan wanneer de realiteit te eenzaam, hard of moeilijk werd om te verdragen. ~ Cheryl Strayed, #NFDB
571:Alle mogelijke kanten die ik die dag met mijn leven op kon, heb ik in gedachten al genomen. Maar het is een denkoefening zonder oplossing, en de gevaren om gemankeerde lotsbestemmingen te verheerlijken zijn groter dan wij voor lief houden. ~ Dimitri Verhulst, #NFDB
572:Echt uitzonderlijke mensen weten zelden van zichzelf dat ze uitzonderlijk zijn en als ze er door de jaren heen achter beginnen te komen dat iets hen van anderen onderscheidt, kost het ze meestal hun verdere leven om er zich bij neer te leggen. ~ Connie Palmen, #NFDB
573:Hennes Bengt var så snäll. Han skulle aldrig svika någon eller ljuga. Älskad av alla. Hon vänder sig om igen och stirrar på kistan där hennes son ligger. Tänker, med en sorg som plötsligt överväldigar henne helt, att hon inte kände honom alls. ~ Jonas Gardell, #NFDB
574:[...] Suzy, draguto, trebuie sa-mi promiti ceva. Nu incerca sa te feresti de ceva, e imposibil. Daca te porti cum trebuie, nimeni nu-ti poate face vreun rau. Cand un om fuge de el insusi, ajunge un evadat. Si un evadat este intotdeauna prins. ~ John Steinbeck, #NFDB
575:Dengang var der måske også flere, der reelt troede på intentionerne og bakkede strategien op, hvor man i dag ser meget mere staffage – spin om du vil,” mener Jacobsgaard, som i dag også er i tvivl om den offentlige sektor er på vej til bedre tider. ~ Anonymous, #NFDB
576:Det är underligt med kärlek, sa Sophia. Ju mer man älskar den andra dess mindre tycker den andra om en. Det är alldeles riktigt, anmärkte farmorn. Och vad gör man då? Man fortsätter att älska, svarade Sophia hotfullt. Man älskar värre och värre. ~ Tove Jansson, #NFDB
577:Lovnad i djupaste snoen frå Siss til Unn:
Det lovar eg deg at eg ikkje vil tenke på noko anna enn deg.
Tenke på alt eg veit om deg. Tenke på deg heime og på skolen, og på
skolevegen. Tenke på deg heile dagen, og dersom eg vaknar om natta. ~ Tarjei Vesaas,#NFDB
578:Wanneer het totalitarisme aan de macht is, gebruikt het de staat als uiterlijke façade om het land in de niet-totalitaire wereld te representeren.[...]Ze moet de schijn van normaliteit en gezond verstand ophouden tegenover de normale buitenwereld. ~ Hannah Arendt, #NFDB
579:Zij moeten de kans krijgen om een betere opleiding te volgen, bijvoorbeeld onder werktijd en niet in hun vrije tijd. Dat laatste zou een te grote investering van henzelf betekenen, zeker als je beseft dat er een matig maandsalaris tegenover staat. ~ Erik Scherder, #NFDB
580:Što uspemo našom pameću, pokvarimo našom ćudi, a što uspemo našom dobrotom, upropastimo našim porocima, i, najzad, što postignemo svojom mudrošću, izgubimo našim temperamentom. Jer ima nešto jače i presudnije od svih naših sila, a to su naše slabosti. ~ Jovan Du i, #NFDB
581:Assad nikket. «Der jeg kommer fra, de sier at når ingenting hjelper, man rir kamelen på den femte måten.» Carl ristet på hodet. Han var ikke sikker på om han ville hore hva den femte ridemåten gikk ut på, eller de fire forste for den saks skyld. ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
582:Om understands and sympathizes with our human situation more profoundly and personally than we can even imagine because Om knows what we have forgotten, and understands the terrible burden it is to live with amnesia of the Divine for even a moment. ~ Eben Alexander, #NFDB
583:Ze maakte beslist een atletische indruk, hoewel ze te bleek was om tennis te spelen, misschien was ze een ballerina of een turnster, of zelfs een schoonspringster, die laat trainde in binnenbaden vol schaduwen, echo’s en lichtbreking, donker betegeld. ~ Donna Tartt, #NFDB
584:Det enda som finns
är någonting annat!
Det enda som finns
i detta som finns
är någonting annat!
Det enda som finns
i detta som finns
är det som i detta
är någonting annat!
(O själens vaggsång
sången om någonting annat!) ~ Gunnar Ekel f,#NFDB
585:Gdy się już zobaczymy, nie pozwól mi się zapomnieć. Przypominaj mi nieustannie, że jesteśmy tylko przyjaciółmi. Chyba, że i Ty się zapomnisz. Jeśli tak, to mi nie przypominaj. Takie zapomnienie może zdarzyć się nawet największym przyjaciołom ~ Janusz Leon Wi niewski, #NFDB
586:Hun stirret litt ut i luften med blikket sloret av grå stær, så smilte hun plutselig. «Ok, da spor jeg om den nye pleieren har lyst til å massere musa mi så jeg blir helt salig.» Og jammen begynte pendelen å gå som bare det. Jukset hun eller hva? ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
587:Ofelia, betänk din ära, hur den skadas om du lyssnar alltför naivt och villigt till hans locksång och skänker bort ditt hjärta eller öppnar jungfrulighetens skattegömma för prins Hamlets envist pockande begär. Var rädd om dig, Ofelia, var rädd! ~ William Shakespeare, #NFDB
588:Toţi încearcă să mimeze, să repete şi să recreeze realitatea ce le este proprie. Sfîrşim totdeauna prin a avea chipul adevărurilor noastre. Pentru un om care a întors spatele eternităţii intreaga existenţă nu-i decît un mim uriaş sub masca absurdului. ~ Albert Camus, #NFDB
589:Disease is a resistance of the opposing forces in your body. The result of this resistance could be anything from formation of mucus or pus, to more serious cysts or lumps and ulcers, to terminal illnesses; cancers, strokes, haemorrhages and heart attacks. ~ Om Swami, #NFDB
590:It has been called yajna (sacred fire offerings). The digestive fire is the sacred fire burning in the pit of your stomach; each bite of food is an oblation and each sip of drink is a libation. This is in the temple of your body, at the altar of your soul. ~ Om Swami, #NFDB
591:Jag vill ta hans hand och trycka den mot mitt hjärta, precis där det värker som mest. Jag vet inte om ett sådant tilltag skulle bota smärtan eller kanske få mitt hjärta att brista helt, men oavsett vilket skulle den ihållande, hungriga väntan vara över. ~ Ally Condie, #NFDB
592:Acum știu că există Dumnezeu care mă poartă pe brațe atunci când nu mai pot să merg,care îmi trimite un om bun atunci când rămân singură, care îmi trimite un vis nou atunci când nu mai aspir la nimic.
Acum știu că nimic nu este posibil fără Dumnezeu. ~ Irina Binder,#NFDB
593:Sedan kom arvpratets dagar. För all del, de höllo sämjan god, men arven lukta själv av misstron. Fnurra och låghet får man alltid räkna på där Pengar eller Kärlek stryka fram. Det luktar lite vargpäls om människolivet. Därför behöver det ofta vädras. ~ Harry Martinson, #NFDB
594:Bij de kalknagels van Gorlog, je stond zo te kotsen dat ik op een gegeven moment dacht dat je jezelf over de reling zou spugen!'
Alyss en Evanlyn trokken wit weg en draaiden zich snel om.
'Je weet het weer fraai te brengen, Gundar!' merkte Will op ~ John Flanagan,#NFDB
595:Een prima plek om een schat te begraven, zei Sebastian. Ik zou op elke plek waar ik gelukkig ben geweest iets kostbaars willen begraven, en dan kom ik, als ik oud en lelijk en ellendig was geworden, terugkomen en het opgraven en me alles weer herinneren. ~ Evelyn Waugh, #NFDB
596:Hicke hade tagit liknande språng i hela sitt liv, språng undan faror, språng ut i det okända, språng utan skyddsnät. Hicke hade alltid litat på turen och på förvissningen om att världen i grund och botten var vänligt inställd till honom (s. 224, 226). ~ Cressida Cowell, #NFDB
597:Språk är som vallmoblommor. Allt som krävs är något som rör om i jorden och när något väl gör det, upp kommer orden, klarröda, friska, fladdrande i vinden. Sedan frökapslar som rasslar, ut faller frön. Så finns det ännu mer språk som bara väntar på att gro. ~ Ali Smith, #NFDB
598:Ze wil weten of ik van haar hou, dat is eigenlijk het enige wat de ene mens van de ander wil, het gaat niet om de liefde op zich, maar om het idee dat de liefde er is, zoiets als nieuwe batterijen in een zaklantaarn in de noodkist in de gangkast, ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
599:A fi om înseamnă să te comporți ca o mamă, ca un tată, ca o soră, ca un frate, ca un fiu sau ca o fiică nu numai față de cei dragi, ci și față de un străin care are nevoie de ajutorul tău.Ura, disprețul, invidia nu ajută, atenția, compasiunea, iubirea da. ~ Irina Binder, #NFDB
600:Hur var det möjligt att han, Martin Birck, som ännu inte hade fyllt sexton år och låg i en liten järnsäng i sina föräldrars hem, kunde tänka annorlunda om de högsta och viktigaste tingen än de gamla och erfarna, och att han kunde ha rätt och de orätt? ~ Hjalmar S derberg, #NFDB
601:Ik begreep dat vriendschap een verfijnde vorm van vijandschap is. Je draait om elkaar heen tot je kunt toeslaan. Hoe beter je aan elkaar gewaagd bent, des te nauwkeuriger verzamel je je gegevens en met des te meer zorgvuldigheid kies je het ogenblik. (p. 71) ~ J J Voskuil, #NFDB
602:Om te oordelen over grote en verheven zaken, moet je zelf op dat niveau staan, anders projecteer je er je eigen gebreken op. In het water lijkt een rechte roeispaan krom. Het is niet alleen van belang of je een ding ziet, maar vooral hoe je het ziet. ~ Michel de Montaigne, #NFDB
603:(...) svi vi uludo uništavate šume, i uskoro ne će na zemlji ništa ostati. Baš tako ludo uništavate i čovjeka, i doskora će vašom zaslugom iščeznuti sa zemlje i vjernost, i čistoća, i samopožrtvovnost. Zašto ne možete ravnodušno gledati ženu ako nije vaša? ~ Anton Chekhov, #NFDB
604:De interpretatie van de natuur in mathematisch-functionele termen is door en door faustisch van aard, om hier een uitdrukking van Oswald Spengler te gebruiken: de Europese wil tot macht die naar de oneindigheid streeft en dus ook geen grenzen kan accepteren. ~ Ad Verbrugge, #NFDB
605:Er zijn een paar veel belangrijkere dingetjes die je niet weet en het eerste is dat je nooit wordt wat je wil worden, onthou dat goed - het is vervelend om 't te beseffen, maar vroeg of laat moet je ermee leren leven, dus je kan 't maar beter meteen weten. ~ Paolo Giordano, #NFDB
606:The fact is I like Mumbai less and less. My son says, 'Baba, let's go for a drive', and I tell him, 'Where's the fun of a drive in this place?' You get caught in a million traffic jams, and you spend time cooped in your car with all that mad cacophony around you. ~ Om Puri, #NFDB
607:Kapha grants emotional and mental stability. If pitta is the solar channel in your body, kapha is the lunar channel. It helps you to go to sleep: its properties can pacify physical, mental and emotional aggression, bringing you to a state of calm and equilibrium. ~ Om Swami, #NFDB
608:Mohammad Ali Jinnah: Ingen strid kan nogensinde vindes, hvis ikke kvinderne deltager side om side med mændene. Der er to kræfter i verden. Det ene er sværdet, den anden er pennen. Der er en tredje kraft, som er stærkere end begge de to, nemlig kvindernes. ~ Malala Yousafzai, #NFDB
609:Uostalom, ništa i ne vredi tražiti; sve je laž! Svaki osmejak skriva zevanje od dosade, svaka radost neko prokletstvo, svako uživanje odvratnost prema njemu samom, a i najbolji poljupci samo vam ostavljaju neku neostvarljivu želju za kakvom višom nasladom. ~ Gustave Flaubert, #NFDB
610:En natt i lengst forsvundne tider våknet mennesket og så seg selv... da dyrene kom til sine vannhull, hvor han ventet dem av gammel vane, da kjente han ikke lenger tigerspranget i sitt blod, men en stor salme om lidelsens broderskap mellom alt som lever. ~ Peter Wessel Zapffe, #NFDB
611:In everything that we do, we are relentlessly, even if subconsciously, working towards feeling complete. We drink water when we are thirsty; we eat food when we are hungry. In whatever we feel we lack, nature propels us to take action so we may feel fulfilled. Some ~ Om Swami, #NFDB
612:Svenska Dagbladet var inte bara en ursinnigt antisovjetisk publikation, det var också den tidning den svenska motparten använde mest för att kanalisera sin aktivism; alla dessa ständiga bevislösa historier om Sovjetunionens militära aktiviteter runt Sveriges kust. ~ Jan Guillou, #NFDB
613:...som ikke var storre skjonheten av ansikt, men som hadde en krop og nogen bryster, hun så ut som hun kunde vrinske. Da den kjække sportsmanden steg iland skiftet hun fot to ganger og stirret. Farmasoiten, den vittige hund, sa om hende at hun var overkvalificeret. ~ Knut Hamsun, #NFDB
614:What is the meaning of Om? Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the beings of the entire universe. It is an eternal song of the Divine. It is continuously resounding in silence on the background of everything that exists. ~ Amit Ray, #NFDB
615:Ceea ce face oraşele mari atît de triste este că fiecare om vrea să fie fericit, iar şansele scad pe măsura ce dorinţa creşte. Căutarea fericirii indică distanţa de rai, gradul căderii umane. Şi atunci, să ne mirăm de ce Parisul e punctul cel mai îndepărtat de Paradis? ~ Anonymous, #NFDB
616:Babel werd nooit moe zijn verhalen te herschrijven. Hij zei dat er in een volzin ergens een soort hefboompje zat waarop je de hand kon leggen om er een heel kleine, maar precies goede draai mee te geven, niet te veel, niet te weinig, waarna alles op zijn plaats viel. ~ James Salter, #NFDB
617:De är borta, vi kan inte såra dem längre, men vi släpar på minnet av dem och gör fasansfulla saker i deras namn, som om de vill att vi ska hämnas dem. Jag kan inte tala för alla döda, men jag vet att det inte var vad jag ville att du skulle göra när jag dog (s. 203). ~ Laini Taylor, #NFDB
618:Of had ik maar zorgen, grote zorgen, of desnoods een vrouw om te bedriegen. Was ik maar een dief, moordenaar of flessentrekker. Angst en schuldgevoelens geven de liefde kraak en smaak. Kermend van angst en vreugde zou ik keer op keer de bodem van het genot bereiken. ~ Remco Campert, #NFDB
619:E un lucru destul de cunoscut că timizii sunt uneori mai curajoși decât curajoșii. Ei au îndrăzneli de care un om normal nu e în stare. După cum nehotărâții sunt capabili de pasiuni nebunești. Numai că eu în zadar mă avântam. După o vreme, ajungeam de unde am plecat. ~ Octavian Paler, #NFDB
620:Mitt problem är att jag vill röka cigarren själv och att någon annan ska tända den åt mig. Jag vill blåsa ut röken. Som en vulkan. Som ett monster. Jag vill att det ska ryka om mig. Jag vill inte vara flickan vars jobb det är att jämra sig me gäll röst på begravningar. ~ Deborah Levy, #NFDB
621:When it has been cooked for a while, it gets oxidized. Cut an apple and leave it out for a few minutes and it goes brown; it gets oxidized. Squeeze a few drops of lemon on the apple you have cut, and it doesn’t go brown because the vitamin C in the lemon prevents oxidation. ~ Om Swami, #NFDB
622:Maar wie zijn wij om vragen te stellen over de wijze waarop de Hertenstam met de dingen omgaat?' zei ze net zo uit de hoogte als Durrain.
Hij grijnsde breed. 'Ja, dat zou een dom lid van de Ravenstam zoals jij niet moeten doen.'
Ze gaf hem een por in zijn ribben. ~ Michelle Paver,#NFDB
623:Republicanul îi guverna cu asprime. Om al teoriilor, nu prețuia decît masele și se arăta fără milă față de indivizi./
Le républicain les gouvernait durement. Homme de théories, il ne considérait que les masses et se montrait impitoyable pour les individus. (©BeQ) ~ Gustave Flaubert,#NFDB
624:The herbivores mostly sit with their front legs tucked in while the carnivores sit with their frontal limbs spread. Omnivores alternate between the two postures. Vedic texts regard the former posture as a sign of an inward mind that promotes stability and grace in movements. ~ Om Swami, #NFDB
625:Wat het leven in feite zo dodelijk vermoeiend maakt is misschien wel de geweldige inspanning die we op moeten brengen om twintig, veertig jaar en nog wel langer redelijk te blijven, om niet gewoon volkomen jezelf te zijn, dat wil zeggen abject, wreed en absurd. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
626:Apartenenţa la un anumit tip înseamnă sfârşitul omului, condamnarea lui. Dacă nu există o categorie în care să-l incluzi, dacă nu este exemplar, ai deja o jumătate din ceea ce-i poţi pretinde ca om. Eliberat de povara propriei imagini, are în el un grăunte de nemurire. ~ Boris Pasternak, #NFDB
627:Arvid reste sig för att gå. —Nej, sitt! –sitt!, sitt!—. Om någon hund varit närvarande, skulle han genast suttit.” // “Arvid se levantó para irse. —¡No, siéntate! –¡siéntate!, ¡siéntate!—. Si hubiera habido algún perro presente, éste se hubiera sentado de inmediato”. ~ August Strindberg, #NFDB
628:Ik ben een centaur, ja, een centaur, dat ben ik. Het is niets voor jou om zo te overdrijven, Artemis.'
'Foaly zingt,' zei Holly. 'Dat is toch tegen de regels?'
Vinyáya knipte met haar vingers. 'Stilte, jongens. Onderdruk je natuurlijke neiging om de orde te verstoren. ~ Eoin Colfer,#NFDB
629:Toen ze weer over het grind liep, terug naar de mannen, begon de zon als een gek om haar as te tollen, het groen werd dieper groen, de warmte nog bladstiller en nog luier vlijde het lauwe gras zich neer, maar hoogstwaarschijnlijk was dit allemaal maar verhitte verbeelding. ~ Remco Campert, #NFDB
630:en egendomlig insikt grep mig, en insikt om existensen som en hemlig smärta, en plåga inombords som omöjligt kunde blottas för andra, som ville att du skulle ägna dig åt dem, omedvetna om vad som rör sig inom dig, likt sjöjungfrun i sagan som går på knivar ingen annan kan se. ~ Rachel Cusk, #NFDB
631:Mi-a zis ca un om care-a tacut atata amar de vreme avea pesemne multe de spus, dupa care se intinse la loc pe perna si astepta. Eu ma straduii un minut sa-i zic ceva, dar singurele lucruri care-mi venira in minte erau din acelea pe care un om nu le poate spune altuia in cuvinte. ~ Ken Kesey, #NFDB
632:När hon kom ut från duschen, påklädd och med blött hår,
tittade hon på mig med den där hoppfulla blicken, och jag tittade tillbaka som om jag inte kände igen henne.
Helt tom. Jag såg hur hennes blick slocknade. Jag såg hur hennes kärlek till mig dog.
Jag hade dödat den. ~ Jenny Han,#NFDB
633:Nu, jaren later, zie ik zelf hoe idioot verlegen ik was. Geen wonder dat verlegen wezens zoals wij uitsterven. Wij waren nog slechts schaduwen, die voor zonsondergang nog even lang werden om daarna helemaal te verdwijnen. Ik ben ook verdwenen. Niemand weet dat ik nog leef. ~ Andrus Kivir hk, #NFDB
634:Your body can take a lot of ill-treatment when you are young. From unhealthy diets to impure thoughts, it can handle almost anything. But it all adds up and brews at the core of the consciousness, waiting to burst like a volcano when your body or mind grows weaker with age. While ~ Om Swami, #NFDB
635:Dat is de hiërarchie van de klok. Sinds we de tijd verbeelden als iets dat van links naar rechts beweegt, gaan behalve vroeger en later, ook lager en hoger, minder en meer, verleden en heden met de klok mee. Iedereen gehoorzaamt daaraan alsof het om een natuurlijke zaak gaat. ~ Connie Palmen, #NFDB
636:EXCEPT FATHER AND MOTHER NO SAINT,SADHU,BABA ARE PERMITTED TO RECEIVE HEAD BOW FOOT AIM-MARK RESPECTS 3600/24/7.PARENTS ARE GODS.SERVE THEM
IF NOT NO PROSPERITY AND PROGRESS WILL FOLLOW ANY ONE YOU IN THIS LIFE ENACT ON THIS EARTH OF UNIVERSAL GOD GAME.OMEN.HARI OM.INSHA ALLAH. ~ Various,#NFDB
637:Gud gjor sin yterste flid også med landstrykerne og later dem leve. Gud har fåt som en nys om at de intet er, at endog deres odelæggelse er det rene skrôt uten storhet, det er bare simpel elendighet, simpel undergang, men han later dem ånde ind og ånde ut som veiret er til det. ~ Knut Hamsun, #NFDB
638:Lingușirea, sau mai bine zis îngăduința, nu e totdeauna un păcat, ea e de cele mai multe ori o virtute, îndeosebi la tineri. Bunătatea cu care un om ne tratează ne leagă de el; nu-i cedezi ca să profiți de el, ci ca să nu-l mâhnești, ca să nu-i plătești binele cu rău. ~ Jean Jacques Rousseau, #NFDB
639:Patchs blick gled långsamt över mig och blev kolsvart. "Det blir inte lätt för mig att skicka iväg dig med Scott i den där klänningen. Bara så du vet - om klänningen inte sitter ordentligt på plats när du kommer hem tänker jag leta upp Scott, och då blir det inte vackert. ~ Becca Fitzpatrick, #NFDB
640:Wat ik bedoel,' zei Marcia in een poging het uit te leggen, 'is dat ik nog nooit eerder iemand heb gevonden die ook maar een sprankje Magiek had, maar jij hebt het... Wat denk je, wil je mijn Leerling worden?... Ik verzoek je om erover na te denken,' zei Marcia op zachtere toon. ~ Angie Sage, #NFDB
641:Innan man förstår vart känslan ska leda talar man med alla och envar om den älskade. Plötsligt upphör det. Då är isen redan tunn och hal. Man inser att varje ord riskerar att avslöja förälskelsen. Att låtsas oberörd är lika svårt som att spela normal, och i grunden samma sak. ~ Lena Andersson, #NFDB
642:På dagtid er det bare oss to. Balatov og meg. Foruten å bekjentgjore sine seksuelle preferanser seks ganger om dagen stinker han som hestemokk marinert i bensin. Dessuten bruker han enhver anledning til gjore seg til kompis. «Jeg vise deg bilde av svart. Er på rom. Kom.» ~ Hallgr mur Helgason, #NFDB
643:SUSANN Ikke snakk sånn til Kris. Det er klart hun leser, hun som har guttenavn og aldri har pult. ROFFE (hvisker til Kris) Ikke bry deg om henne. Jeg ha’kke pult, jeg heller. KRIS Jeg har faktisk pult, men jeg syns ikke det var noe godt. Så nå sparer jeg meg heller til den rette. ~ Knut N rum, #NFDB
644:De knalpijpen glansden als bazuinen, de wereld leek te verschroeien in allesverzengend lawaai wanneer de jongens het gaspedaal intrapten met de koppeling in, alleen om te laten weten dat ze bestonden, zodat níemand daaraan zou twijfelen, want wat niet weerkaatst, bestaat niet. ~ Tommy Wieringa, #NFDB
645:De mythen zijn het kunstzinnig archief van universele, menselijke waarheden, ontdekt en opgeschreven om ons te laten overleven, de opslagplaats van de strijd die de menselijke verbeeldingskracht door de eeuwen heen voert om de buitenwereld met een innerlijke wereld te verbinden. ~ Connie Palmen, #NFDB
646:Når jeg dor, brister en solvstreng med glatte perler, som triller gennem landet og lober hjem til muslingemodrene på havets bund.
Hvem vil dykke efter mine perler, når jeg er borte? Hvem vil vide, at det var mine? Hvem kan gætte, at hele verden engang har hængt om min hals? ~ Jostein Gaarder,#NFDB
647:If your own thoughts cannot provoke you, nothing external can provoke you either. Every external occurrence triggers an internal thought that may alter your state of mind. If you can just be the spectator and not the reactor or an adopter of the thought, the thought becomes powerless. ~ Om Swami, #NFDB
648:tiden är ett hav, inte en flod [...]. Den flyter inte iväg och rinner ut. Den bara är ‒ evig och hel. Dödliga kanske rör sig i en riktning, men det säger inget om dess sanna natur, bara om våra begränsningar. Det förflutna och framtiden är något vi själva har konstruerat (s. 559). ~ Laini Taylor, #NFDB
649:Expectations are those desires you believe you have the right to see fulfilled. Due to our own conditioning by numerous factors, we develop expectations. They are the primary cause of all grief and stress. When we expect, we place a burden on ourselves as well as the one we expect from. ~ Om Swami, #NFDB
650:To tylko kilka moich odsłon, a jest mnie legion, legion mądrości, już się mnie nie da wytracić, ludzie uwierzyli we mnie, powtarzają mnie, zwyciężyłom. Jestem bestsellerem. Jak gówno zalałom cały świat. Słyszycie ten chlupot? To ja. Nowy potop. Nazywom się chińskie ciasteczko. Do usług. ~ Anonymous, #NFDB
651:We hebben er allemaal schoon genoeg van! Ik heb er schoon genoeg van om mezelf elke avond voor te houden dat ik van hoge komaf ben, en mijn speer vervolgens elke ochtend alleen maar op de vissen in de lagune te kunnen werpen. De vissen hebben er ook schoon genoeg van! - Kallista ~ Lesley Livingston, #NFDB
652:Om rubed his head. This wasn't god-like thinking. It seemed simpler when you were up here. It was all a game. You forgot that it wasn't a game down there. People died. Bits got chopped off. We're like eagles up here, he thought. Sometimes we show tortoise how to fly. Then we let go. ~ Terry Pratchett, #NFDB
653:In the beginning, not everyone may be able to clearly repeat every mantra in the 1000 Names. In that case, everyone can respond to the chants with just one mantra. While chanting the 1000 Names, the response may be 'Om Parashaktyai Namaha' or 'Om Sivasaktyaikya Rupinyai Namaha'. ~ Mata Amritanandamayi, #NFDB
654:Misschien leert ze er toch van, dacht hij, en gaat ze deze keer niet meteen als een gek in de aanval. En misschien dat die grote blauwe walvis, die volgens de Skandiërs zorgt voor eb en vloed, ineens uit de golven omhoog komt springen, vleugels krijgt en een rondje om het schip vliegt. ~ John Flanagan, #NFDB
655:Om je innerlijk vrij te voelen heb je ruimte in overvloed en eenzaamheid nodig. Andere noodzakelijke aspecten zijn vrij kunnen beschikken over je tijd, volledige stilte, een sober leven en een prachtige omgeving. De combinatie van die verworvenheden brengen je vanzelf bij een blokhut. ~ Sylvain Tesson, #NFDB
656:Dar aici începe o alta poveste, povestea regenerării treptate a unui om, a renaşterii lui progresive, a trecerii lui pe nesimţite dintr-o lume într-alta, într-o realitate noua, necunoscută de el pînă atunci. Aceasta ar putea fi tema unei noi povestiri - cea scrisa aici s-a sfîrşit. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
657:In fact, yogic and Ayurvedic texts mention knowledge (jnana), scientific knowledge (vijnana), restraint (samyam), mindfulness (smriti) and concentration (ekagrata) as the antidote and treatment for mental afflictions caused by imbalanced mental humours. Each of these five strengthens sattva. ~ Om Swami, #NFDB
658:Vi sitter på varden og lar blikket seile. Fra jokelens islys i ost til Lofotvæggens hilderland i vest under havranden. Det ryker av dypet og det driver av himlen, mens storm og tåke knuses mot hjorner og gjél. Og syn og sus flyter sammen til en saga om mineralets evige suverænitet. ~ Peter Wessel Zapffe, #NFDB
659:Bogățiile unui om nu se măsoară în lucrurile pe care le are, ci în comorile pe care le poartă în suflet și în faptele lui bune, în toate cuvintele prin care a oferit învățătură, mângâiere, speranță, curaj dar și în momentele în care s-a dăruit semenilor lui.Așa cum a știut.Așa cum a putut. ~ Irina Binder, #NFDB
660:Hij wist dat Halt op het punt stonden om te beginnen met wat hij 'creatieve administratie' noemde. Voor Arnaut was het gewoon vervalsing... En niet voor het eerst besloot hij dat naarmate hij langer optrok met twee Grijze Jagers, zijn morele standaard alleen maar verder naar beneden ging. ~ John Flanagan, #NFDB
661:Ik weet niets van alchemie, maar ik zeg dit: zij zijn op de verkeerde weg. Het tastbare laat zich alleen door het ontastbare vormen. De werkelijkheid laat zich door niets veranderen dan door de geest. Om de dingen anders te maken hoef je ze niet aan te raken, je moet ze alleen anders zien. ~ Arthur Japin, #NFDB
662:Dacă vei putea rămâne mereu în prezent, vei fi un om fericit. Vei simți că în deșert există viață, că cerul are stele, și că războinicii se luptă pentru că asta face parte din rasa omenească. Viața va fi o sărbătoare, o mare sărbătoare pentru că ea este numai și numai momentul în care trăim. ~ Paulo Coelho, #NFDB
663:Lacrimile lumii sunt imuabile. Pentru fiecare om care începe să plângă, un altul, undeva, se oprește din plâns. La fel se întâmplă și cu plânsul. Deci, să nu vorbim de rău epoca. Nu e deloc mai nenorocită decât cele dinaintea ei. Și nici de bine să n-o vorbim. Să nu mai vorbim deloc de ea. ~ Samuel Beckett, #NFDB
664:Wij hebben geen onvervreemdbaar en 'natuurlijk' recht op het vrije woord. Elke samenleving zal bepaalde uitingen pornografisch of opruiend achten en taboe verklaren. De betekenis van zowel 'vrij' als 'woord' wordt doorlopend aangepast om aan de behoeften van de gemeenschap tegemoet te komen. ~ Stanley Fish, #NFDB
665:För att ta livet av en människa behöver man ju inte sikta med Buck Jones revolver och göra pangpang med den. Det var inte så jag menade. Utan man kan också döda en människa i sitt hjärta. Man gör så att man slutar att tycka om den människan. Och en vacker dag är den människan död. ~ Jos Mauro de Vasconcelos, #NFDB
666:I mean, it's one thing saying you've got the best god, but sayin' it's the only real one is a bit of a cheek, in my opinion. I know where I can find at least two any day of the week. And they say everyone starts out bad and only gets good by believin' in Om, which is frankly damn nonsense. ~ Terry Pratchett, #NFDB
667:Soms, ondergedoken in zijn boeken, werd hem duidelijk hoeveel hij nog niet wist, hoeveel hij nog niet gelezen had, en het was gedaan met de sereniteit waarmee hij had gewerkt toen tot hem doordrong hoeveel tijd hij in zijn leven nog had om dat allemaal te lezen, te leren wat hij moest leren. ~ John Williams, #NFDB
668:Ook in een tijd van vrede betaal je een prijs om trouw te blijven aan jezelf, om oprecht te leven.
Dit heb ik geleerd: hoeveel het ook kost, het is de prijs waard. Je kunt geen oppervlakkig of zinloos leven leiden. Betaal de prijs en wees er trots op dat je dat hebt gedaan, dat is mijn idee. ~ John Marsden,#NFDB
669:Så är nu vår själ ett rhizom. Vi förnyas, vi går vidare, samtidigt dör vi, men det gör inte ont. Inte så mycket ont, en obestämd molande värk; det första som förtvinat är känselnerverna och själva förruttnelsen känner vi icke. Vi glömmer att vi glömt; om vi mindes vår glömska skulle vi gråta. ~ Willy Kyrklund, #NFDB
670:Încă nu-mi dau seama ce vrea de la mine, dar nici eu nu sunt cel mai orientat om din lume, așa că-i ordon minții mele să-i ordone corpului meu să nu mai simtă paranoia în mușchi. Nu ești în pădure și nu ești un animal hăituit. Ai fost mai demult, acum douăzeci de mii de ani. Dar nu mai ești. ~ Lavinia Brani te, #NFDB
671:En ineens weet ze zeker dat ze het kleinste ding is dat ooit is gemaakt, nog kleiner zelfs dan de stukjes gruis in haar rug, of de mieren die om haar voeten kruipen, want de wereld is zo groot, zo vol met bomen en sterren en sterven dat ze misschien wel precies, denkt ze, een liggend streepje is. ~ Brooke Davis, #NFDB
672:In the Citadel everyone said it was a glorious victory', said Brutha.
[...]
'That's a funny thing', said Om. 'Winners never talk about glorious victories. That's because they're the ones who see what the battlefield looks like afterwards. It's only the losers who have glorious victories. ~ Terry Pratchett,#NFDB
673:Og jeg svarte: "Enda flyttet ikke mitt ord fjell, og det jeg sa, det nådde ikke til menneskene. Vel gikk jeg til menneskene, men ennå har jeg ikke nådd frem til dem."
Da talte det atter uten stemme til meg: "Hva vet du om det! Duggen faller på gresset, når natten er på det tauseste. ~ Friedrich Nietzsche,#NFDB
674:Virtutea ingerilor este ca nu pot deveni rai; defectul lor este ca nu pot deveni mai buni. Defectul unui om este ca poate deveni rau; iar virtutea sa este ca poate deveni mai bun."
"Dragoste, speranta, teama, credinta - asta inseamna omenescul; Acestea-s semnul, firea si caracterul lui. ~ Cassandra Clare,#NFDB
675:Det hade jag emot Människosonen. Man ville ju inte säga det rakt ut, men man kunde inte riktigt lita på honom. Han hade liksom för många att ta hand om. Man hade hela tiden en känsla av att när det var som värst, då var det någon annan som kanske hade det värre. Och då blev man ju efterlämnad. ~ Per Olov Enquist, #NFDB
676:Just like two pieces of wood can be rubbed together to produce fire and the same fire later consumes them both, intellect and concentration support the contemplative meditation. But when the fire of insight arises, it consumes both intellect and concentration, giving way to pristine awareness. This is ~ Om Swami, #NFDB
677:Maar wat stond dat kluizenaarsbestaan me inmiddels tegen, dat onvermogen om aan het leven deel te nemen. Altijd alleen maar gedroomd, nooit echt wakker geworden. Kijk nou, dacht ik, waarom wil je in gezelschap vaak niets liever dan alleen zijn terwijl je het alleen-zijn haast niet meer uithoudt? ~ Benedict Wells, #NFDB
678:Adeseori, un om rabda in tacere ani de-a randul, indura resemnat cele mai crunte pedepse, dar deodata il vezi rabufnind dintr-o nimica toata, pentru te miri ce lucru neinsemnat, incat ramai uluit si te intrebi de mai e in toate mintile; caci ceea ce face el atunci pare de-a dreptul o nebunie. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
679:In plaats van op zoek te gaan naar een middel om zich door persoonlijke inzet te onderscheiden, lijkt iedereen meer en meer op zoek naar een gezamenlijke kwetsuur en vernedering, naar het privilege van de publieke, gedeelde discriminatie en zo naar een religie, naar de binding met een gemeenschap. ~ Connie Palmen, #NFDB
680:Nimic nu-i mai rău pentru caracterul omului decât să fi mândru de faptele tale bune. Fie că te mândrești cu musculatura, cu rapiditatea, cu forța, îndemânarea, îndurarea..., acestea sunt slăbiciuni comune nouă tuturor. Dar atunci când un om rămâne din virtutea lui doar cu îngâmfarea, este trist! ~ Lloyd C Douglas, #NFDB
681:If one is cheerful, carefree or contented, the role of diet loses much of its significance, because such people can digest practically anything. Due to their fine mental health, their bodies remain fit too. A good sense of eating has five aspects, namely mindfulness, water, quantity, gratitude and time. ~ Om Swami, #NFDB
682:Kaže se, raja se odmetnula, raja je neposlušna i nevaljala. Jeste. Ali treba znati da raja ne diše svojom dušom, nego sluša dah gospodara. To vi dobro znate. Uvijek se gospoda prvo iskvare, a raja samo prihvati. A kad se jednom raja otme i pohasi, idi slobodno pa traži drugu, jer od te nema više ništa. ~ Ivo Andri, #NFDB
683:Nu cunosc un alt fel de a duce la îndeplinire ţeluri mari decât jocul; aceasta este, ca indiciu al măreţiei, o premisă esenţială. Cea mai mică constrângere, un chip întunecat, o nota dură în voce sunt toate obiecţii ce se îndreaptă împotriva unui om, şi cu mult mai mult împotriva operei sale! ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
684:Om Namah Shivaya.
I honor the divinity that resides within me.
...I repeat it again. Again. And again. It's not so much that I'm meditating as unpacking the mantra carefully, the way you would unpack your grandmother's best china if it had been stored in a box for a long time, unused. ~ Elizabeth Gilbert,#NFDB
685:Jeg er hans sonn. Historien om ham, Kai Åge Knausgård, er historien om meg, Karl Ove Knausgård. Den har jeg fortalt. Jeg har overdrevet, jeg har lagt til, jeg har trukket fra, og det er mye jeg ikke har forstått. Men det er ikke ham jeg har beskrevet, det er mitt bilde av ham. Det er ferdig nå. ~ Karl Ove Knausg rd, #NFDB
686:Tsjallingtsjes strenge gezicht was steeds bereid om van de ene seconde op de andere volledig te verschieten in iets totaal anders, alsof in een donkere kamer het licht werd aangedaan. Misschien was het talent tot lachen eigenlijk wel de ware geest, meer dan het vermogen tot intellectuele krachttoeren. ~ Harry Mulisch, #NFDB
687:Ik begreep plotseling waarom de schaars geklede filmheldinnen altijd in katzwijm vielen in hun redders armen: niet omdat ze zulke slappe troela's waren, maar omdat je blijkbaar slappe knieën krijgt als een man iets heel bijzonders doet om jou te redden, en dat was, merkte ik nu, een plezierig gevoel. ~ Shanna Swendson, #NFDB
688:Om bhur bhuvah svaha Tat savitur varenyam Bhargo devasya dhimahi Dhiyo yo nah pracodayat O God, thou art the giver of life, Remover of pain and sorrow, Bestower of happiness, O Creator of the Universe, May we receive thy supreme sin-destroying light, May thou guide our intellect in the right direction. ~ Arundhati Roy, #NFDB
689:„Un om trăieşte autentic... Un credincios nu are mai mult de două, trei experienţe religioase în toată viaţa lui, adăugase. Restul e rutină. Ca şi viaţa noastră: o serie nesfârşită de automatisme. Doar câteva ceasuri autentice la zece, cincisprezece ani. Şi când vrei să ieşi din rutină, faci istorie... ~ Mircea Eliade, #NFDB
690:We zijn het waard dat er van ons gehouden wordt. Niet om de dingen die we goed doen, maar omdat we kostbare levende wezens zijn. Zelfs al wordt je nooit zo perfect als de wereld van je verlangt. Alleen al het feit dat je bestaat, heeft waarde en is het waard om van te houden. (Interview Happinez 4-2019) ~ Haemin Sunim, #NFDB
691:Carl tok budskapet, men helt god i hodet var hun nå ikke, for på veien opp til rommet hennes fikk han på formfullendt engelsk en livaktig beretning om voldsomme regnskyll på turen, veltede trær på smale fjellveier, og sjåforen som skjot seg i hodet da de braste utfor veien og trillet ned i avgrunnen. ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
692:De gangene jeg har merket at en kvinne har vært misfornoyd med meg, har jeg ikke straks gitt hennes lettsinn skylden, men har spurt meg selv om jeg ikke heller burde skylde på naturen. Sannelig har den gitt meg en behandling i strid med både strafferett og sivilrett - og krenket meg på det groveste. ~ Michel de Montaigne, #NFDB
693:Den vilseledde vandraren kan ju trösta sig med att omgivningen ständigt förändras, och med varje förändring föds det ett hopp om att finna en utväg. Den som går vilse i sig själv har inte ett så stort territorium att röra sig på. Han märker snart att han befinner sig i ett kretslopp som han inte kan komma ur. ~ Anonymous, #NFDB
694:Het zijn wel gedachten, dacht hij. Maar geen gewone gedachten. Misschien is het wat ik denk als ik denk zonder te denken, dacht hij. Gedachten die je niet wilt denken. Die onverhoeds op je vallen als je onder een steile rots loopt. Gedachten waar je graag een omweg voor had willen maken om ze te ontlopen. ~ Toon Tellegen, #NFDB
695:Pe celălalt taler al balanței stă Parisul. Poate pentru că n-are niciodată sfârșit. Și, în plus, e minunat; el face față la tot, tuturor temeiurilor găsite de om pentru a fi nefericit... De ce eram, Doamne, disperat la Paris? Nici că puteam fi mai idiot." - Enrique Vila-Matas, "Parisul nu are sfârșit ~ Enrique Vila Matas, #NFDB
696:Ik moet zeggen dat het me verbaast dat hem dat nooit hebt verteld. Als hij je vriend is... Als je net zo veel om hem geeft als hij om jou, en dat is veel, heel veel... Maar je hebt het hem niet verteld, en dat was een grote vergissing... Vertel het hem, Renn. Vertel het hem... Ze is mijn dochter! - Seshru ~ Michelle Paver, #NFDB
697:Om is the presence which steals away. It steals away the ordinary mundane existence of strife, struggle and duality; it steals away anxiety, aggression, fear, grief and sorrow; it steals away the debris of anger, hatred, confusion and ignorance, to fill us with the nectar of joy, immortality and life eternal. ~ Banani Ray, #NFDB
698:Zeg maar Kai.'
Ze knipperde. 'Sorry, wat?'
'Je mag dat "uwe Hoogheid" achterwege laten. Dat hoor ik al genoeg van... iedereen om me heen. Noem me maar gewoon Kai.'
'Nee, dat zou niet...'
'Ik wil er geen keizerlijk bevel van hoeven maken.' Een suggestie van een glimlach speelde rond zijn lippen. ~ Marissa Meyer,#NFDB
699:În tinerețe părăsise Europa, plecând din Amsterdam; se schimbase ceva prin asta, nu rămăsese același om? Și dacă mai târziu oamenii părăsiseră un Pământ bolnav, îndreptându-se spre alte lumi de pe firmament, nu rămăseseră tot oameni? Nu era a sa toată Galaxia? Nu erau cu toții urmașii lui și-ai fraților săi? ~ Isaac Asimov, #NFDB
700:Wij zijn ongelukkig omdat wij denken dat we lief moeten 'hebben'. Om gered te worden moeten wij iets eenvoudigs doen dat ons desalniettemin het zwaarst van alles valt: wegschenken waarnaar wij juist het meest verlangen. Niet 'hebben', maar 'geven'. Zo zegepralen wij alsnog. Dit heeft mij mijn gebrek geleerd. ~ Arthur Japin, #NFDB
701:Het is vreemd met hoe weinig vertrouwen in geluk ik geboren ben. Heel jong al voorvoelde ik precies wat het leven zou worden. Het was als een weerzinwekkende etensgeur, die uit een keldergat ontsnapte. Je hoeft er niet van gegeten te hebben om te weten dat je er kotsmisselijk van wordt. - Gustave Flaubert ~ Gustave Flaubert, #NFDB
702:Ja, dat begrijpen we,' zei Artemis. 'Hoe lang duurt het voor je de betovering geformuleerd hebt?'
Nr. 1 beet even op zijn lip. 'Ongeveer net zo lang als jullie tweeën nodig hebben om jullie kleren uit te trekken.'
'Gadver,' zei Artemis, die zich bijna verslikte van verbazing.
'D'Arvit,' vloekte Holly. ~ Eoin Colfer,#NFDB
703:Die jonge Vrouwe Alyss van jullie, die zit daar als een eiland van rust en verstand in een stormzee vol botsende golven. Zij heeft geduld, heel veel geduld. Alhoewel ik een paar keer het idee kreeg dat zij op het punt stond mijn onderhandelaar met een stapel van zijn paperassen om de oren te slaan. - Selethen ~ John Flanagan, #NFDB
704:Zoeken naar het ware wil niet zeggen zoeken naar het wenselijke. Als men zich, om de angstige vraag:'Wat zou dan het leven zijn?' te ontgaan, net als een ezel met de rozen van de illusie moet voeden, dan zal de absurde geest, in plaats van in de leugen te berusten, er de voorkeur aan geven, zonder te sidderen. ~ Albert Camus, #NFDB
705:Evenimentele grave, fericite sau nefericite, nu schimbă sufletul unui om, ci îl conturează mai bine, la fel cum o pală de vânt care ridică brusc frunzele moarte scoate la iveală forma unui copac. Ele scot la lumină ceea ce era lăsat la umbră. Înclină spiritul în direcția în care va crește de atunci înainte. ~ Ir ne N mirovsky, #NFDB
706:Havishya-anna means food that is fit for the gods. Literally, it means food that is fit for oblations. Your body is the temple, the altar, and deserves your utmost respect; the living god in your body is your mind. Your food is one of the greatest offerings to this god – it affects both your body and your mind. For ~ Om Swami, #NFDB
707:Min mors onsker er simple, men de er ikke til forhandling. Hun oplever dem som nodvendigheder. Lige nu er hun nodt til at have en kop kaffe. Det vil ikke være muligt at komme uden om dette onske, som hun kalder et behov, for hun holder kruset med den dampende varme væske i sin hånd og forer det op til munden. ~ Vivian Gornick, #NFDB
708:De evolutionair psychologen zouden best eens gelijk kunnen hebben. Misschien zijn wij mensen inderdaad te ver doorgeëvolueerd en is de prijs die we betalen voor onze intelligentie, waardoor we de eerste soort zijn die zich volledig bewust is van de kosmos, het vermogen om een heel universum aan duisternis te voelen. ~ Matt Haig, #NFDB
709:Dintre oameni, cel mai mare este poetul, un poet liric, adica un adevarat poet. Un poet este un om care nu pastreaza in inima sa secrete pentru Dumnezeu si care, cantandu'si aleanul, nadejdile si amintirile, le curata de coaja si le limpezeste de toata minciuna. Cantarile sale sunt cantarile tale si ale mele ~ Miguel de Unamuno, #NFDB
710:Când petreci zile întregi fără să schimbi vreo vorbă cu vreo făptură, când ai uitat semenii și până și condiția de om, eul se dezvăluie cu o forță tot așa de mare ca și lumea. Conversația ne dă măsura micimii noastre; singurătatea ne-o intensifică, dar în așa fel încât micimea noastră nu e mai mică decât a lumii. ~ Emil M Cioran, #NFDB
711:Hvorfor skal vi bli noget? Det blir alle de andre og er allikevel ikke lykkeligere. de har hat strævet med å komme op, men de må se si om efter lonnen. Deres ro er borte, deres nerver tyndslitte, nogen drikker for å greie sig og blir bare værre, de skal til hver tid på gå hoie hæler, jeg som bor i en sjå ynker dem. ~ Knut Hamsun, #NFDB
712:Îmi cunosc soarta. Cândva se va lega de numele meu amintirea a ceva monstruos – a unei crize cum nu a mai existat pe pământ, a celei mai profunde ciocniri de conştiinţe, a unei decizii conjurate împotriva a tot ceea ce se crezuse, se ceruse, se considerase sfânt până atunci. Eu nu sunt om, eu sunt dinamită. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
713:Is woede mijn diepste verzet tegen het mens-zijn? Mens-zijn mat me af. En ik ben woedend om het voelen van zoveel liefde. Soms leef ik van de woede tegen het leven. Want de woede wekt me tot leven: ik heb me nooit zo waakzaam gevoeld. Ik weet best dat dit overgaat en dat het noodzakelijke ontberen terugkeert. ~ Clarice Lispector, #NFDB
714:Heel de inrichting van de samenleving is maar op één doel gericht: alle burgers, voor zover het algemeen belang het toelaat, vrijwaren van lichamelijke arbeid om zo veel mogelijk tijd te kunnen besteden aan de vrije ontwikkeling van hun geest. Daarin ligt volgens Utopianan namelijk de sleutel tot een gelukkig leven. ~ Thomas More, #NFDB
715:The most important thing to remember, though, is that thoughts are devoid of any essence. In their own right, they have neither meaning nor value. It is what we do with thought that matters. On its own, the life of a thought is no more than a fraction of a second. It emerges, it manifests in our mind and it disappears. ~ Om Swami, #NFDB
716:Nou ja, u moet het zo zien: hoeveel betekenen uw ribben voor u?'
'Waarom?'
'Ik denk dat ik een manier weet om u eruit te krijgen.'
'Hoe dan?'
'Dat zou ik u kunnen vertellen, maar u zult het niet leuk vinden.'
'Zeg op, kapitein. En dat is een bevel.'
Holly vertelde het hem. En hij vond het niet leuk. ~ Eoin Colfer,#NFDB
717:Dacă n-ar fi fost nevoit să ucidă pentru ca Luce să fie în siguranţă, pentru a o salva, Daniel n-ar mai fi pus niciodată mâna pe o armă. N-ar mai fi luptat în nici o bătălie. Şi ceva în legătură cu uciderea acestui om nu era tocmai în regulă. De fapt, Daniel avea senzaţia vagă, neplăcută, că ceva nu era deloc în regulă. ~ Anonymous, #NFDB
718:Chatta.” Låter det som en värdig kommunikationsform för människor? En schimpans kan chatta, men en människa. För att inte tala om ordet ”twitter” – vilket låter som något som tjejer gör på toaletter, men som för den skull inte bör nå ut till offentligheten. Och ”blogg” – vad låter det som? Ska man ge sådant offentlighet? ~ Anonymous, #NFDB
719:Får den ikke munken til å luse indover stængte haver og lægge oiet ind til de sovendes vinduer om natten? Og besætter den ikke nonnen med dårskap og formorker prinsessens forstand? Den slår kongens hode i veien så hans hår feier alt veiens stov, og derunder hvisker han ublu ord for sig selv og ler og stikker tungen ut. ~ Knut Hamsun, #NFDB
720:Thoughts that you do not let go leave an imprint on your mind. That imprint is the residue. Meditation is the process of washing away that residue. It is the cleaning of your slate and keeping it that way. When we fail to abandon our thoughts, they assume different forms. They can become desires, expectations or emotions. ~ Om Swami, #NFDB
721:Alta data am fost cu nenea Andrei. La gara. Dar nu acolo unde se dau bilete, ci intr-un loc pe care il numeau . Toata lumea il saluta. Mai ales muncitorii care incarcau in vagoane. (...) A venit un om care vorbea intr-o limba straina. Ruseste. Intotdeauna m-am intrebat de ce sovieticii vorbesc rusa, si nu limba sovietica. ~ Dan Lungu, #NFDB
722:Jag slog näven i vattnet. Fan ta honom.
Det här är en sak mellan mig och Belly.
Den självbelåtne jäveln.
Han skulle gifta sig med min tjej och jag kunde inte göra någonting åt det.
Jag kunde bara stå och titta på, eftersom han var min bror, eftersom jag lovat.
Ta hand om honom, Connie. Jag litar på dig. ~ Jenny Han,#NFDB
723:Het enige wat de schrijver kan, is schrijven. Hierin onderscheidt hij zich, en verder nergens in. Hierin toont hij zijn onaangepastheid, zijn verzet tegen de eeuwige herhaling van dezelfde frasen. Het enige wat hij te bieden heeft, is zijn vermogen om de dingen anders op te schrijven dan de meeste mensen het zouden doen. ~ P F Thom se, #NFDB
724:Ik ben helemaal alleen,' snikte ze. 'Behalve Aghi en jou heb ik niemand.' Haar stemgeluid zwakte af tot een zacht gefluisterd. 'Ga alsjeblieft niet weg. Alsjeblieft,' smeekte ze.
Ik leunde naar achteren om haar aan te kunnen kijken. 'Je bent niet alleen,' zei ik met een brok in mijn keel. 'En ik ga niet weg. Nooit. ~ Adrienne Young,#NFDB
725:Jezus van Nazaret, een Galilese genezer en duivelbezweerder die de ophanden zijnde komst van het koninkrijk vna God verkondigde. Anti-Romeinse gevoelens kwamen vooral op bij grote nationale feesten, en Jezus werd rond het jaar 30 ter dood gebracht door Pontius Pilatus toen hij naar Jeruzalem kwam om Pesach te vieren. ~ Karen Armstrong, #NFDB
726:Pjäsen handlade, sa Konungen till mig, om att ondskan funnes i så hög grad hos dessa människor vid hovet att de liknade apor eller djävlar; de gladde sig åt andras olyckor och sörjde över deras framgångar, detta vore det som druidernas tid kallades Kannibalism, Anthropophagie. Därför befunno vi oss bland Kannibaler. ~ Per Olov Enquist, #NFDB
727:— Vad vill han då ha hjälp med om man får fråga? sa Allan. Det är väl bara två saker jag kan bättre än de flesta. Den ena är att göra brännvin av getmjölk och den andra att skruva ihop en atombomb.
— Det är just det vi är intresserade av, sa mannen.
— Getmjölken?
— Nej, sa mannen. Inte getmjölken. ~ Jonas Jonasson,#NFDB
728:Am o pasiune înnăscută de-a contrazice.Toată viaţa mea nu a fost decât un lanţ de triste şi nenorocite contraziceri faţă de ceea ce-mi spunea inima şi mintea.Prezenţa unui entuziast mă umple de o răceală,de un ger al bobotezei şi cred că prietenia cu un om molatic şi flegmatic m-ar face să ajung un visător pasionat. ~ Mikhail Lermontov, #NFDB
729:Når det kommer til stykket, er jeg ikke sikker på om De har moralsk rett til å blande dem i saken. Dessuten tror jeg fremdeles ikke det er noen fare på ferde. Etter min mening er det absurd å gå fra konseptene fordi om noen mennesker har fått lyst til å skifte ham. Det får bli deres egen sak. Det står enhver fritt for. ~ Eug ne Ionesco, #NFDB
730:Ten slotte, in de namiddag, onder een bekoorlijke herfstlucht, zo'n lucht waaruit verlangens en herinneringen in grote getale neerdalen, ging ze ergens achteraf in een tuin zitten, om, ver van de menigte, naar een van die concerten te luisteren waar de muzikanten van de regimenten de Parijse bevolking op trakteren. ~ Charles Baudelaire, #NFDB
731:Viața însăși îndreaptă spre om o față goală, nepăsătoare, descurajantă, pe care nu se citește nimic, ca și pe pânza asta goală. Dar omul nu se sperie de acest gol, pășește plin de încredere și de curaj, se zbate, clădește, creează, și până la urmă, pânza nu va mai rămâne goală, ci se acoperă cu formele bogate ale vieții. ~ Irving Stone, #NFDB
732:Civela som na neho a pocítila prenikavú radosť z toho, čo vidím, nádhernú, a predsa pichľavú radosť, čisté zlato s oceľovým hrotom, spôsobujúcim neznesiteľnú bolesť, radosť, kú asi cíti od smädu umierajúci človek, keď vie, že studňa, ku ktorej sa priplatil, je otrávená, no aj tak sa nad ňu nahne a v mene Božom sa napije. ~ Charlotte Bront, #NFDB
733:Bees buzzed in the bean blossoms. And the sun beat down on the upturned shell of Om.
There is also a hell for tortoises.
He was too tired to waggle his That was all you could do, waggle your legs. And stick your head out as far as it would go and wave it about in the hope that you could lever yourself over. ~ Terry Pratchett,#NFDB
734:Dacă mă pot exprima astfel, eram impregnat de Dora. Nu numai că eram îndrăgostit de ea până peste urechi, dar eram plin ochi de acest sentiment. Aș putea spune, folosind o metaforă, că s-ar fi putut stoarce din mine atâta dragoste încât s-ar fi putut îneca un om în ea; și încă mi-ar mai fi rămas destulă pentru toată viața. ~ Charles Dickens, #NFDB
735:Dlaczego nie chce się wam przyjąć do wiadomości, iż wyrafinowania nie tylko nie wykluczają prostoty, lecz właśnie powinny i muszą iść z nią w parze? Że ten, kto komplikując siebie, nie potrafi jednocześnie siebie upraszczać, traci zdolność przeciwstawienia się wewnętrznego siłom, które w sobie obudził i które go zniszczą? ~ Witold Gombrowicz, #NFDB
736:Am vazut deci arzand un om pe rug, si asta mi-a inspirat dorinta de a disparea in acelasi mod. In acest fel totul dispare imediat. Omul grabeste opera lenta a naturii... Trupul e mort, spiritul a disparut. Focul ce purificca imprastie in cateva ore ce a fost candva o fiinta" Insemnarile lui Maupassant din 7 septembrie 1884 ~ Guy de Maupassant, #NFDB
737:Heden ten dage verstaat men onder vrijheid echter de mogelijkheid om de geloofsovertuiging en de mening te kiezen die je het meest aanstaat en die allemaal inwisselbaar zijn - en het maakt de staat niet uit of je vrijmetselaar, christen, Jood of een volgeling van de Grote Turk bent. Zo wordt men onverschillig jegens de Waarheid. ~ Umberto Eco, #NFDB
738:Het is ongelooflijk dat het verlies van iemand die je liefhebt je lichaam zo kan onttakelen. Alles doet zeer. Mijn botten, Mijn spieren, huid, heel mijn lijf reageert op mijn verdriet. Maar er komt een moment dat je te moe bent om nog te huilen, en je jezelf terug vind terwijl je alleen nog maar voor je uit kunt staren. ~ Simone van der Vlugt, #NFDB
739:Og hvis han hamrede bogen ned i bordet, ville alle i rummet glo, og de ville ikke se andet end hans hudfarve og hans vrede, og så ville de tro, de vidste noget om ham, og det ville være det samme noget, som havde legitimeret at smide hans oldefar H i fængsel, men det ville også være anderledes, mindre åbenlyst, end det engang var. ~ Yaa Gyasi, #NFDB
740:Som så ofta när jag var i den åldern undrade jag vem jag var, och vad det egentligen var som tittade på ansiktet i spegeln. Om ansiktet jag tittade på inte var jag, och det visste jag att det inte var eftersom jag förblev mig själv vad som än hände med mitt ansikte, vad var det i så fall som var jag? Och vad var det som tittade? ~ Neil Gaiman, #NFDB
741:Šta sam pri tom osećao - ne znam. Moja veština skrivanja od samoga sebe bila je tada najveća. Usavršio sam je do kraja. I ona je, dopunjujući se skladno sa mojom ohološću, tada dostigla sam zenit. Osećao sam samo ono što sam hteo da osećam gotovo sa istom lakoćom sa kojom sam, recimo, govorio samo ono što sam želeo da kažem. ~ Slobodan Seleni, #NFDB
742:Imi place sa-i ajut pe altii si consider ca cea mai mare placere a vietii este sa vezi un om eliberat de umbrele care-i intuneca zilele.
Aceste umbre par atat de dese si il apasa atat de mult, incat atunci cand descopera ca acestea sunt doar umbre si ca poate vedea prin ele si poate sta sub soare, el este nespus de incantat. ~ L Ron Hubbard,#NFDB
743:Norge er ikke lite, Norge er meget langt.
Da skipper Skåro ble borte i en myr nordpå hadde det ingen storre folger sorover end en notis i bladene.
Grænden derimot er liten, grænden er trang.
Når en mand der går tilbunds i en myr så mindes grænden det længe og taler om det og skyr myren og fylder born og voksne med rædsel. ~ Knut Hamsun,#NFDB
744:Orice om îşi inventează mai devreme sau mai târziu o poveste pe care o consideră a fi viaţa sa, cu orice preţ, sau o serie de poveşti, pe care le întăreşte cu nume şi date, încât s-ar zice că adevărul lor e de necontestat. Cu toate acestea însă, orice poveste e o invenţie şi, de aceea, poate fi, după părerea mea, oricând schimbată. ~ Max Frisch, #NFDB
745:When you deprive your body of the minimum alkaline needs and your body continues to produce metabolic acids, it leads to a build-up of these acids in your body. This condition is known as chronic low-grade metabolic acidosis. Acidosis hardens your arteries, weakens your bones and kidneys, spoils your skin and affects your well-being. ~ Om Swami, #NFDB
746:You may have seen people who work stressful jobs and have challenges at home eat all sorts of stuff, yet maintain good health. If one is cheerful, carefree or contented, the role of diet loses much of its significance, because such people can digest practically anything. Due to their fine mental health, their bodies remain fit too. A ~ Om Swami, #NFDB
747:Da jeg dro hjem, satt jeg og kikka ut av vinduet og tenkte på det jeg hadde sagt om at jeg kom til å komme tilbake. Samtidig tenkte jeg for forste gang den tristeste tanken av dem alle: at det ikke er noen vei tilbake. At nå blir da, nå blir da i et jævla kjor, og det finnes ikke noe revers på dette fordomte kjoretoyet vi kaller livet. ~ Jo Nesb, #NFDB
748:[...]. desi ii placea trecutul, intunericul pe care-l ascunde inauntrul sau, linistea pe care ti-o da prin faptul ca nu te invata nimic, faptul ca-l pierzi, deplinatatea lui satula, care nu mai cere nimic, viitorul ii placuse intotdeauna mai mult. In el vedea un om in papauci, care merge pe apa fara sa lase nicio urma. [...] ~ Melania G Mazzucco, #NFDB
749:Nefericire cel ce vrea să-şi păstreze originalitatea! Ei bine, asta e. Am sa ma apar impotriva tuturor! Puşca, unde mi-e puşca? (Se întoarce cu faţa către capetele de rinoceri din fundal şi strigă) Am să mă apăr împotriva lumii întregi, mă voi apăra! Sunt ultimul om şi voi rămîne aşa pînă la cea din urmă suflare! Nu mă dau bătut! ~ Eug ne Ionesco, #NFDB
750:Zo, kijk nou eens wat de kat me komt brengen,' zei hij opgewekt. 'Hoe kom jij in 's hemelsnaam hier terecht, Halt?'
'Wij zijn gekomen om je te bevrijden,' antwoordde de oude Jager.
De oberjarl keek vragend naar de leren riemen waarmee zijn vrienden waren vastgebonden. 'Nou, je hebt daarvoor een vreemde tactiek verzonnen dan. ~ John Flanagan,#NFDB
751:Första gången jag såg dig, vid Guvernören, hade jag inte varit och sett på fåglarna vid gränsen på många år. Men det var dem du påminde mig om. Du hoppade upp och du skrek något, och ditt hår höll på att lossna ur hästsvansen, och du var så snabb..." Han skakar på huvudet. "Som en blixt, och sedan var du borta. Precis som en fågel. ~ Lauren Oliver, #NFDB
752:So, where do you want their weak spot to be?” “I don’t want them to have a weak spot. No weak spots. Total number of weak spots, zero. I want it to be so that if someone walks up to you and says, ‘hey, Krendisha’r, you moron, where is the Do’om Bot’s weak spot?’ the only answer you can give them is, ‘It doesn’t have a weak spot. ~ Benjamin Wallace, #NFDB
753:E un om foarte mândru, cum singur ai remarcat mai înainte, și mulți oameni mândri, îndeosebi cei care-și disprețuiesc semenii, preferă să creadă în Dumnezeu. Mulți oameni puternici simt nevoia firească să găsească pe cineva sau ceva la care să se închine. Uneori, omului puternic îi este foarte greu să-și suporte propria putere. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
754:Slechts één ding is blijvend, een nooit eindigende schoonheid, die van de ene vorm overgaat in de andere, vluchtig doorgebladerd, voortdurend wisselend, maar die je zeker niet voor altijd kunt vasthouden, in musea neerzetten en in noten vastleggen kunt, om dan jong en oud erbij te roepen, zodat ze erover kunnen zwetsen en druk doen. ~ Georg B chner, #NFDB
755:Svaki dan se budim i znam da ću je vidjeti, a ipak joj ništa ne mogu šapnuti na uho niti joj dodirnuti ruku. Ne mogu je privoljeti da preskoči svoje sastanke, ne mogu je ukrasti iz društva drugih. Svaki je dan pozdravljam kao stranac i vidim bol u njezinim očima. Svaki dan je povrijedim svojom hladnoćom, a ona mene uništava svojom. ~ Philippa Gregory, #NFDB
756:The real transformation upon the awakening of kundalini is that you shed your old tendencies and negativity like a snake sheds its old skin. You no longer feel angry or flustered over trivial matters unlike the earlier times. Your emotions and thoughts don’t overpower and trample all over you anymore. You begin to gain control of yourself. ~ Om Swami, #NFDB
757:Vi brukade prata så när vi var unga, Sten och jag. Om döden som något som man skulle hantera som en part i en duell. Även om utgången var given kunde man trötta ut döden så att den bara hade krafter nog att utdela ett sista hugg. Det var så vi bestämde att döden skulle bli för oss båda, nåt man skulle klara av så "att det gick bra". ~ Henning Mankell, #NFDB
758:What happens with someone may not necessarily be about who you are or what you can give but also about what the other person wants.
Basically, you can't win people over if they don't want to be won over by you. It's not that they don't want love or devotion; they do, but just not from you. They have invested their emotions somewhere else. ~ Om Swami,#NFDB
759:Hij begint te praten. 'Je moet niet toegeven aan de narcistische reflex om te willen helpen. Zo'n man kan het alleen. Als je hem gaat helpen wordt hij afhankelijk. Je kweekt afhankelijkheid. Je moet hard zijn. Alleen helpen waar het echt niet anders kan en verder laten gaan. De grote vijand van de hulpverlener is de narcistische reflex. ~ Arnon Grunberg, #NFDB
760:När Fredrikson avlöste mig vid rodret i gryningen nämnde jag i förbigående Joxarens förvånande och fullkomliga brist på intresse för omgivningen.
Hm, sade Fredrikson. Kanske han tvärtom bryr sig om allting? Lite lugnt och lagom. Vi bryr oss om en enda sak. Du vill bli. Jag vill göra. Mitt brorsbarn vill ha. Men Joxaren bara lever. ~ Tove Jansson,#NFDB
761:Op de belangrijkste vragen geeft de mens uiteindelijk met zijn hele leven antwoord. Het maakt niet uit wat hij tussendoor zegt, welke woorden en argumenten hij aanvoert om zich te verdedigen. Aan het eind, als alles voorbij is, geeft hij met de feiten van zijn leven antwoord op de vragen die de wereld zo hardnekkig aan hem blijft stellen. ~ S ndor M rai, #NFDB
762:Ik weet waar dit allemaal om te doen is, Opal.'
'O, is dat zo?'
'Ja. Je bent nog steeds beledigd omdat ik op de universiteit de medaille voor natuurwetenschappen gewonnen heb'... Foaly grijnsde voldaan. Ook al zag het er nog zo beroerd uit, hij was toch nog in staat het allerirritantste wezen onder de wereld te zijn, als hij dat wilde. ~ Eoin Colfer,#NFDB
763:Seanabhean is ea mise anois go bhfuil cos léi insan uaigh is an chos eile ar a bruach. Is mó bogradh is cruatan curtha agam díom ón gcéad lá do saolaíodh me go dtí an lá atá inniu ann. Dá mbeadh ’fhios agam go mbeadh a leath, ná a thrian, i ndán dom ní bheadh mo chroí ná m’intinn chomh haerach ná chomh misníúil is do bhí i dtosach mo shaoil. ~ Peig Sayers, #NFDB
764:Fra min Hytte kunde jeg se et Virvar av Øer og Holmer og Skjær, litt av Sjoen, nogen blaanende Fjældtinder, og bak Hytten laa Skogen, en uhyre Skog. Jeg blev fuld av Glæde og Tak ved Duften av Rotter og Lov, av den fete Os av Furuen, som minder om Lukten av Marv; forst i Skogen kom alt indeni mig i Stilhet, min Sjæl blev egal og fuld av Magt. ~ Knut Hamsun, #NFDB
765:Precies op dat moment stak de wind op en duizenden en nog eens duizenden gele plataanbladeren maakten zich los van hun levensbron en fladderden door de lucht. herfstbladeren vallen niet; ze vliegen. Het is hun enige kans om te zweven, dus nemen ze er de tijd voor. Ze wervelden, zeilden en dwarrelden op de windvlagen, het zonlicht weerkaatsend. ~ Delia Owens, #NFDB
766:Ach, als ik maar niet te dicht bij hem kom, als ik hem maar niet tegen mijn schild laat meppen, als ik maar niet tegen een stormram aanloop en zijn aanvallen niet probeer te pareren met mijn zwaard. Al met al een fluitje van een cent, als ik dat zo hoor. Help me eens met die armstukken, Will. Dan ga ik naar buiten om hem af te maken. - Arnaut ~ John Flanagan, #NFDB
767:Ieder mens heeft geloof ik het gevoel, dat hij er eigenlijk niet bijhoort, bij het leven van de andere mensen. Dat hij op een of andere manier iets anders is, een gast, en hij doet alle mogelijke moeite om te zorgen, dat de anderen dat niet zullen merken. Dat is het gevoel, dat alle mensen gemeen hebben, en daardoor horen ze juist bij elkaar. ~ Harry Mulisch, #NFDB
768:Ja, het rijk is ziek, en wat erger is, het probeert te wennen aan zijn wonden. Het doel van mijn onderzoekingstochten is dit: door de sporen van geluk te bestuderen die nog hier en daar te zien zijn, meet ik er de ellende aan af. Als je wilt weten hoe duister het om je heen is, moet je je blik instellen op de zwakke lichtjes in de verte" - uit ~ Italo Calvino, #NFDB
769:(jeg liker godt å ligge i sengen og lytte til bråk, jeg forestiller meg ting, ser alt for meg; det minner meg om den gangen jeg var barn og foreldrene mine festet, jeg ble sendt til sengs, og her ligger jeg og horer lydene av min egen barndom, det er lyden av ensomhet og avstand, det må være fantasiens lyd, kanskje er det også skrivingens lyd) ~ Tomas Espedal, #NFDB
770:It is something quite difficult to rise above the desire to be complimented and accepted. You can move beyond anger and lust, you can remain unaffected in gain or loss, but to let go the need for another’s approval, what is said or thought about you, isn’t easy at all. It takes great insight and a strong sense of self-worth to move beyond this need. ~ Om Swami, #NFDB
771:Toen klaarde haar gezicht op. 'Betekent dat dat je blijft?'
'Dat weet ik nog niet.'
'Je moet blijven.'
'Ik hoor hier niet.'
Ze snoof. 'Dat weet ik ook wel. Maar er is geen enkele andere plek waar je wel hoort, toch?' Daarna lachte ze hem met haar scherpe tandjes toe, sloeg haar boog om haar schouder en liep tussen de bomen door weg. ~ Michelle Paver,#NFDB
772:Het is niet belangrijk,’ zei de jongen tegen zijn schapen.
‘Ik ken ook andere meisjes in andere dorpen.’
Maar diep in zijn hart wist hij dat het wel belangrijk was. En dat zowel herders als zeelui als marskramers altijd een stad of dorp hadden waar iemand zat die hen kon laten vergeten hoe prettig het was om alleen door de wereld te trekken. ~ Paulo Coelho,#NFDB
773:Du skjonner, det er så mye som ikke for plass om sommeren og hosten og våren", sa hun. "Alle som er litt sjenerte og litt rare. Forskjellige slags nattdyr og folk som ikke passer inn noen steder, og som ingen tror på. De holder seg unna hele året. Og så, når det er helt stille og hvitt og nettene blir lange og alle har gått i hi - da kommer de fram. ~ Tove Jansson, #NFDB
774:E greu să bați, pentru două sute de ruble, guberniile ca guvernantă, dar eu știu, totuși, că sora mea ar prefera să fie negresă pe o plantație ori slugă la un moșier neamț în Letonia, decât să-și pângărească sufletul și să-și piardă demnitatea legându-și viața, numai din interes, de un om pe care nu-l respectă și cu care nu are nimic în comun. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
775:OM: the symbol of the Three in One, the three worlds in the Soul; the three times, past, present, future, in Eternity; the three Divine Powers, Creation, Preservation, Transformation, in the one Being; the three essences, immortality, omniscience, joy, in the one Spirit. This is the Word, the Symbol, of the Master and Lord, the perfected Spiritual Man. ~ Pata jali, #NFDB
776:Zijn goede bedoelingen werden gedwarsboomd door de onwankelbare starheid van Rebeca, die vele jaren van leed en ellende nodig had gehad om de voorrechten van de eenzaamheid te verkrijgen en die niet van plan was daarvan af te zien in ruil voor een oude dag welke verstoord zou worden door de valse aantrekkelijkheid van een anders medelijden. ~ Gabriel Garc a M rquez, #NFDB
777:De beschaving is wezenlijk hypocriet , dat wil zeggen zowel gehecht aan het Ware als aan het Goede, die voortaan elkaars tegenspelers zijn. Het is misschien tijd om in de hypocrisie niet slechts een toevallig kwalijk gebrek van de mens te zien, maar de diepe verscheurdheid van een wereld die tegelijkertijd gehecht is aan filosofen en aan profeten. ~ Emmanuel Levinas, #NFDB
778:Han betalar och går iväg och jag kommer antagligen aldrig att se honom igen. Det gör mig rädd. Det borde finnas en lag som förbjuder människor att vara så flyktiga för varandra. Jag går hem vid sextiden. Jag är trött. Särskilt på människor. Jag skulle vilja leva ett tag på jorden helt för mig själv. Bara för att se om allt skulle kännas lättare då. ~ Johanna Nilsson, #NFDB
779:Hon tvättade varje fönster och ordnade bokhyllan, inte efter författare denhär gången utan alfabetiskt. När det var färdigt kom hon att tänka på ett bättre och personligare system och började ordna böckerna efter sig själv, de hon tyckte mest om på översta hyllan och de värsta längst ner. Hon upptäckte förvånad att det inte fanns en enda hon tyckte om. ~ Tove Jansson, #NFDB
780:Nimic nu e mai încântător decât verdeața spălată de ploaie și ștearsă de soare; e o prospețime caldă. Grădinile și câmpiile, când au apă la rădăcină și soare în flori, se schimbă în cădelnițe cu tămâie și înalță toate miresmele deodată. Totul râde, cântă, se dăruie. Te simți ușor amețit. Primăvara e un rai trecător; soarele îl ajută pe om să aibă răbdare. ~ Victor Hugo, #NFDB
781:The thing about depression is it blurs your perception of the future and makes it nearly impossible to see that end. You start to think that there’s no such thing as ‘winning’, and why bother fighting if you already know the outcome. It gradually strips you of any hope you previously had. And without hope, it’s difficult to see a future or a reason to fight. ~ Om Swami, #NFDB
782:Vi blev vel som to gale tilslut, så deilig var han. Jeg stod og bakte småkaker en dag, så kom han utenfor vinduet og så ind. Jeg hadde rort ved den blote deig så længe og rullet den lang og skåret den i stykker med kniv; nu sa jeg til ham og viste ham kniven: Var det ikke bedst om vi begge dode? Jo, svarte han, kom med mig til hytten så skal vi gjore det! ~ Knut Hamsun, #NFDB
783:You can eat beef on a weekly basis and become a genius intuitive if your energy is in present time.You can consume only organic food while running thirty-five miles a day and "om-ing" until dawn, but if your spirit is raging about your history and is saturated in regrets and unfinished business, you won't be able to intuit your left hand from your right. ~ Caroline Myss, #NFDB
784:Ta bare en slik ting som at syv av ti bolsjeviker ikke kan lese, hadde Fabbe fnyst. Vi kan vel ikke overgi makten til en masse analfabeter. I brevene hjem til familien i Yxhult hadde Allans far likevel forsvart bolsjevikene på dette punktet, for familien skulle bare vite hvordan det russiske alfabetet så ut. Det var ikke noe rart om folk ble analfabeter. ~ Jonas Jonasson, #NFDB
785:Awakening of the kundalini is putting an end to attracting the wrong things in our lives. It begins by feeling and experiencing the completeness and fulfillment within us. Piercing of the chakras starts with the realization that ‘I am complete’, that ‘I have everything within me to be happy, to be fulfilled’. It starts by understanding what kundalini really is. ~ Om Swami, #NFDB
786:De armoede van de mens is een slaaf; om te eten aanvaardt ze werk waarin ze geen vreugde heeft; alle werk dat niet vreugdevol is, is verwerpelijk, dacht ik, en ik betaalde de rust van velen. Ik zei: 'Werk maar niet; je vindt het vervelend.' Ik droomde voor ieder van hen van de vrijheid waarzonder niets nieuws kan ontbloeien, geen enkel kwaad, geen enkele kunst. ~ Andr Gide, #NFDB
787:Thuis wachtte me de stilte, een al jarenlang vertrouwd geluid. Maar wat stond het kluizenaarsbestaan me inmiddels tegen, dat onvermogen om aan het leven deel te nemen. Altijd alleen maar gedroomd, nooit echt wakker geworden. Kijk nou, dacht ik, waarom wil je in gezelschap vaak niets liever dan alleen zijn terwijl je het alleen-zijn haast niet meer uithoudt? ~ Benedict Wells, #NFDB
788:Alexander: Ingen jävel har en tanke i huvet.
Oscar: Du måste vare rädd om mänskor, Alexander.
Alexander: Idiotar. Nästan allihop.
Oscar: Så småningom kommer du att förstå -
Alexander: Jag tror inte på det där snacket. “Så småningom kommer du att förstå.” Vilket förbannat så småningom? Jag ser klart. Mänskor är löjliga och jag tyckar illa om dem. ~ Ingmar Bergman,#NFDB
789:Alexander: Ingen jävel har en tanke i huvet.
Oscar: Du måste vare rädd om mänskor, Alexander.
Alexander: Idiotar. Nästsn allihop.
Oscar: Så småningom kommer du att förstå -
Alexander: Jag tror inte på det där snacket. “Så småningom kommer du att förstå.” Vilket förbannat så småningom? Jag ser klart. Mänskor är löjliga och jag tyckar illa om dem. ~ Ingmar Bergman,#NFDB
790:and struggles to understand. But—again, paradoxically—Om is “human” as well—even more human than you and I are. Om understands and sympathizes with our human situation more profoundly and personally than we can even imagine because Om knows what we have forgotten, and understands the terrible burden it is to live with amnesia of the Divine for even a moment. ~ Eben Alexander, #NFDB
791:Het hoofdthema [van het verhaal van Kaïn En Abel] is het gevecht tussen eigenliefde en de liefde voor God. 'Kaïn' betekende 'bezit'. Kaïn wilde alles voor zichzelf houden en streefde enkel zijn eigenbelang na. 'Abel' betekende 'degene die alles in verband brengt met God'. Deze kwaliteiten waren in elk individu aanwezig en streden voortdurend om de voorrang. ~ Karen Armstrong, #NFDB
792:In die tijd zag ik het als de hoogste roeping van de mens om toerist te zijn. Het leven zelf een safari van drie weken naar Kenia. In de folders was het allemaal mooier, de giraffes vielen van dichtbij tegen en de reisleiders staakten, maar een vakantieliefde van een dag of twee behoorde nog altijd tot de mogelijkheden en ook de gitaarmuziek was best aardig. ~ Arnon Grunberg, #NFDB
793:Originea sa cea mai directă se afla în declarația că era un rus. Orice aștepta el de la viață urma să i se dea, ori să i se refuze, doar prin această filiație. Imensa familie suferea acum din cauza disensiunilor interne, iar el se sustrăgea mental din diferend, așa cum orice om de bun-simț s-ar abține de la a lua partea cuiva într-o violentă ceartă de familie. ~ Joseph Conrad, #NFDB
794:Att aldrig låta framgången dölja sin tomhet, insatsen sin intighet, arbetslivet sin ödslighet, och så att bevara sporren att nå vidare – den smärta i själen som driver oss själva. Se dig inte om. Och dröm ej om framtiden: den skall ej återskänka dig det förgångna eller tillfredsställa andra lyckodrömmar. Din plikt och din belöning – ditt öde – är HÄR och NU. ~ Dag Hammarskj ld, #NFDB
795:Ben je gewond? Heeft hij je pijn gedaan?'
Ze schudde haar hoofd, maar ze zag spierwit, en in haar ogen stond een duistere blik, die daar door Thiazzi's toedoen was ontstaan. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, vertrok toen haar gezicht en wendde zich af. Zo zag ze er heel kwetsbaar uit, en hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan. ~ Michelle Paver,#NFDB
796:The definition of balance is that your diet should consist of eighty per cent alkaline foods and twenty per cent acidic foods. In the ideal world, one hundred per cent of your diet should be alkaline, because your body is already producing enough acids. For most people, though, it is not possible to go on a completely alkaline diet, for a variety of reasons. So, you ~ Om Swami, #NFDB
797:The merest accident of microgeography had meant that the first man to hear the voice of Om, and who gave Om his view of humans, was a shepherd and not a goatherd. They have quite different ways of looking at the world, and the whole of history might have been different. For sheep are stupid, and have to be driven. But goats are intelligent, and need to be led. ~ Terry Pratchett, #NFDB
798:Câţi oameni sunt într-un singur om? Tot atâţia câte stele sunt cuprinse într-o picătură de rouă sub cerul cel limpede al nopţii. Şi, dac-ai mări acea picătură, să te poţi uita în adâncul ei, ai revedea toate miile de stele ale cerului, fiecare — o lume, fiecare cu ţări şi popoare, fiecare cu istoria evilor ei scrisă pe ea — un univers într-o picătură trecătoare. ~ Mihai Eminescu, #NFDB
799:Om man säger till henne att hon är vacker tycker hon att man är snäll, men hon tror en inte. Hon vet att skönhet finns i betraktarens ögon...Men det finns ett bättre sätt. Man visar henne att hon är vacker... plötsligt förändras den historia hon berättar för sig själv, inne i huvudet. Hon förvandlas. Hon är inte sedd som vacker. Hon är vacker och sedd". (s. 384) ~ Patrick Rothfuss, #NFDB
800:De rabbijnen wezen er graag op dat koning Salomo ter verklaring van elk vers van de Tora 3000 gelijkenissen gebruikte en dat hij van elke gelijkenis 1005 interpretaties kon geven. Dit betekende dat er 3 015 000 verklaringen waren voor elk stukje tekst. Een tekst die niet radicaal geherinterpreteerd kon worden om de actuele behoeften te bevredigen was dan ook dood. ~ Karen Armstrong, #NFDB
801:Jag stannade några sekunder framför tidningsstället och funderade på om jag skulle köpa båda kvällstidningarna, som det heter här, alltså de två största lösnummertidningarna. Att bläddra i dem var som att hälla ut en soppåse över huvudet. Jag gjorde det någon gång då och då, när det kändes som om lite sopor där uppe varken gjorde från eller till. Men inte idag. ~ Karl Ove Knausg rd, #NFDB
802:När man alltid såg samma människor ... blev de där människorna till slut en del av ens liv. Och eftersom de var en del av ens liv skulle de efter ett tag också vilja ändra på ens liv. Om man inte gjorde som de förväntade sig blev de sura. För alla människor hade en bestämd uppfattning om hur andra borde leva. Men de visste aldrig hur de själva skulle leva (s. 21–22). ~ Paulo Coelho, #NFDB
803:Nu mai rezist. Seara, când mă duc să mă culc, sunt zdrobit. Dacă aș fi un om serios, mi-aș da demisia. Dar nu fac nici asta. Zâmbesc! Zâmbesc tuturor. Și nebunilor. Cui vrea să se uite la mine. Zâmbesc în loc să urlu. Dacă aș urla, probabil m-aș liniști. Aș avea în sfârșit un somn bun. Dar așa, zâmbetul mă obosește. Mă distruge. Voi intra în cămașă de forță zâmbind. ~ Octavian Paler, #NFDB
804:Învierșunarea, care împinsese la răstignirea lui Iisus un sinod de preoți iudei, a rămas moștenire preoților celui răstignit. Îndată ce un om ca toată lumea și-a închinat viața lui Dumnezeu, el nu mai știe să se îndoiască, să asculte, să argumenteze și să ierte; credința altuia e o jignire personală, o injurie, și ea trebuie pedepsită cu bătaia, cu chinul, cu moartea. ~ Tudor Arghezi, #NFDB
805:The force of a visualization (which is a chain of intended and purposeful thoughts) can help you tap into the right energy cycles or alter the course of existing energy patterns in your body. The world around you has infinite energy; a thought is the only entry point into that world of energy. And meditation is the art of staying on a thought for as long as you wish. Other ~ Om Swami, #NFDB
806:Adevăratele comori ale unui om se află în suletul său.Sunt toate sentimentele frumoase, forța cu care se ridică ori de câte ori viața îl îngenunchează, spiritul liber, bunătatea, generozitatea cu care împarte tot ceea ce are mai bun și mai frumos, credința și iubire cu care se dăruiește lumii.Iar fără aceste comori până și cei mai bogați oameni sunt foarte, foarte săraci. ~ Irina Binder, #NFDB
807:Jeg tar av meg frakken, hatten og skjerfet og gir meg i kast med å tomme askebegre og plukke opp klær. Tre kvarter senere ser leiligheten ut som om den kunne ha blitt fotografert til Håndbok i husstell for leiemordere. Jeg har nettopp sunket ned i en lenestol, den som vender mot kjokkenet og inngangsdora, da Gunholder stiger inn. Jeg skynder meg å trekke inn magen. ~ Hallgr mur Helgason, #NFDB
808:Talentul" e mijlocul cel mai sigur de a denatura totul, de a sluţi înfăţişarea lucrurilor şi de a te înşela în privinţa propriei tale persoane. Existenţa adevărată e apanajul acelora pe care natura nu i-a copleşit cu vreo înzestrare. De aceea, e greu de conceput un univers mai fals decît cel literar şi un om mai lipsit de adevăr decît literatul. (Silogismele amaraciunii) ~ Emil M Cioran, #NFDB
809:This constant play of nature – one season comes, then goes, another one comes, then goes – is what life is all about. It’s not about some grand goal. Zen does not believe in that. Zen says, nirvana or moksha is simply a matter of perspective. If you can eat when you are eating, if you can sleep when you are sleeping, you are jivan-mukta, a liberated soul. You are enlightened. ~ Om Swami, #NFDB
810:Chanakya also touched upon physical well-being in his works. He made a remarkable observation on water: ‘When water is consumed half an hour before eating a meal, it is like holy nectar. When one drinks water during the meal, it works more like medicine. But drink it immediately after the meal, and it works as if poison.’ The medical foresight in his statement is profound. For ~ Om Swami, #NFDB
811:Min tunga hade alltid varit ett smidigt och pålitligt verktyg, men nu vägrade den att göra tjänst mer. Alldeles som jag nyss hade hade lyssnat för första gången i mitt liv, visste jag, att om jag nu vill tala, måste det vara på ett nytt sätt, som jag ännu inte var mogen för. De lager av mig själv, som nu skulle komma till tals, hade väl aldrig förr format några ord (s. 138). ~ Karin Boye, #NFDB
812:These amazing religions talk about a vibrational sound that created the universe, an energy they call ‘Om’ or ‘Aum’. Scientists, on the other hand, can’t put their finger on exactly what created the universe, or what it’s made of, and may even call it ‘nothingness’. Whatever you like to call it, it’s real, it’s there and we all know it. We can feel it because we’re part of it. ~ Kyle Gray, #NFDB
813:In one form or the other, the consequences of any action don't perish. Nature registers every little karma. I had this faith that if I kept digging patiently, one day I would hit a source of pure water. I did. You will too if you keep going. HURDLES ON THE PATH Physical and Environmental Hurdles Emotional Hurdles Mental Hurdles Restlessness Dullness Thoughts Images Other Hurdles ~ Om Swami, #NFDB
814:Deci mutatia a avut loc în epoca — mitica sau nu, putin îmi pasa, eu, ca om de stiinta, nu ma las impresionat de cuvinte — a avut loc în epoca imediat urmatoare izgonirii din Paradis. Pedeapsa de care vorbeste capitolul III din cartea Genezei aceasta a fost: amnezia. Corpul omenesc a uitat pur si simplu ca fusese înzestrat cu o functiune capitala: autoregenerarea celulelor... ~ Mircea Eliade, #NFDB
815:De harige spin staarde Septimus onheilspellend aan. Hij had Septimus zeker eerder gezien. Vier keer om precies te zijn, dacht de spin kwaad, vier keer was hij opgeraapt, in een potje gestopt en buitengezet...
'Soms, Jen,' zei Septimus toen hij weer terugkwam bij de marmeren trap, 'denk ik dat die spinnen weer regelrecht naar de Bibliotheek wandelen. Vandaag herkende ik er een. ~ Angie Sage,#NFDB
816:Det med, at universet ser ud til at have en afslutning, lægger naturligvis en dæmper på et eller andet. Alle tanker om evigt liv sætter sig fast i halsen. Men det er ikke noget, der plager mig. Ikke nu. Tværtimod. Jeg foler mig mere levende, end jeg har gjort længe. Pludselig foles det helt fint at have en frist at forholde sig til. Jeg har egentlig altid arbejdet bedst under pres. ~ Erlend Loe, #NFDB
817:Ik heb gemerkt dat wij in de leerschool van de menselijke samenleving vaak de volgende fout maken: wij zijn er meer op uit onze eigen persoon op de voorgrond te stellen dan om anderen te doorgronden, en wij getroosten ons meer moeite om onze koopwaar aan de man te brengen dan om nieuwe voorraad in te slaan. Je kunt wijs zijn zonder ophef te maken, zonder aanstoot te geven. ~ Michel de Montaigne, #NFDB
818:Allt detta gjorde kyrkan i mina ögon till någonting helt annorlunda än staden i övrigt: en byggnad som, om man kan uttrycka sig så, var rest i fyra dimensioner - av vilka den fjärde var tiden - genom seklerna sträckande sitt skepp, som från travé till travé, från sidokapell till sidokapell tycktes erövra och överskrida icke endast några meter, utan den ena epoken efter den andra. ~ Marcel Proust, #NFDB
819:Hoe vaak vertellen we ons eigen levensverhaal? Hoe vaak stellen we bij, verfraaien we, laten we handig dingen weg? En hoe langer het leven doorgaat, hoe minder er om ons heen overblijven om onze versie te betwisten, ons eraan te herinneren dat ons leven niet ons leven is, maar alleen het verhaal dat wij erover verteld hebben. Verteld aan anderen, maar - voornamelijk - aan onzelf. ~ Julian Barnes, #NFDB
820:Historien skal avspeile den menneskelige tragedie i et for barna mest mulig gripende billedsprog. Historien handler om dem selv! Og man må dvele lengst mulig i mytekretsene om de store og gode karakterer; det må vises at de klarte å forandre litt på verden. Det gir barna mot og livskraft. (...) Moral er det samme som mot. Og dette er mere vedrt enn pointsummene på eksamensbordet. ~ Jens Bj rneboe, #NFDB
821:Our identification with the body is so strong that most people spend their lives simply taking care of the body. The body feels cold, let’s clothe it; it feels hot, let’s remove the layers; it’s hungry, feed it; it’s tired, give it rest. We become so preoccupied with fulfilling the body’s many desires—cleaning, feeding, clothing, decorating and protecting it, that we become its slaves. ~ Om Swami, #NFDB
822:Tredje slektledd råder nu i Jensens store krambod på Segelfoss. Grunnleggeren var Per Jensen, kallet Per på bua, det fortsatte med hans sonn Theodor, Theodor på bua, som drev det meget vidt og ble pott og panne og fremskrittsmann i byen. Det er ikke lenger siden, folk minnes ham godt, han var samtidig med gammelloytnantens sonn, han som bare brydde seg om musikk og ikke ble til noe. ~ Knut Hamsun, #NFDB
823:Ce ciudat este faptul că niște oameni cu sentimente oneste de sensibilitate, care nu s-ar lua niciodată de un om născut fără mâini, picioare sau ochi, nu se dau înapoi de la maltratarea unui om slab de minte..
Chiar și un om slab de minte vrea să fie asemeni celorlalți oameni.
Un copil mic poate să nu știe cum să se hrănească singur sau ce să mănânce, dar știe că-i este foame.. ~ Daniel Keyes,#NFDB
824:De twee vrouwen namen een grote hap spaghetti en de ober koos precies dat moment uit om terug te wippen en te vragen of alles naar wens was, waarop ze beiden hevig knikten en oergeluiden maakten. "Dat leren ze op de oberschool," zei Stevie nadat ze doorgeslikt had. "Wachten tot iedereen de mond vol heeft gepropt en het dan vragen. Dat vinden ze gewéldig. Het hoogtepunt van hun werk. ~ Milly Johnson, #NFDB
825:Selv om det ingen gjester var, var Anna like opptatt med seg selv som ellers og dessuten svært opptatt av å lese - både romaner og alvorlige boker, slike som var på mote nå. Hun bestilte alle de bokene som ble rosende omtalt i de utenlandske avisene og tidsskriftene hun mottok, og ployet dem igjennom med den oppmerksomhet for det man leser som man bare finner hos mennesker i ensomhet. ~ Leo Tolstoy, #NFDB
826:Elk jaar organiseerde men in Orongo een wedstrijd waarbij mannen de koude, anderhalve kilometer brede zeestraat tussen Paaseiland en de kleine eilandjes, waarin het wemelde van de haaien, moesten overzwemmen om het eerste ei van de bonte stern te zoeken, vervolgens moest terugzwemmen naar Paaseiland zonder dat het ei brak, waarna de gelukkige werd gezalfd tot 'vogelman' van het jaar. ~ Jared Diamond, #NFDB
827:Primul semn al unei stări înapoiate, sub punctul de vedere al culturii, este intoleranţa. Când cineva crede că numai el are dreptate, când cineva crede că în afară de concepţia creierilor săi nu mai este nimic lat în viaţa socială, acela este un om inclut, care n-a avut încă putinţa de a-şi da seama cât de variate, cât de multiple sunt manifestările gândirii omeneşti. (P. P. Carp) ~ Nicolae Steinhardt, #NFDB
828:Am senzatia ca mi-am cladit o lume a mea, cu timpul, incetul cu incetul. Cand intru in ea, reusesc sa-mi gasesc linistea intr-o oarecare masura. Dar insusi faptul ca a trebuit sa-mi construiesc o astfel de lume inseamna ca sunt un om slab, usor de ranit, nu? Iar in ochii oamenilor, e doar o lume insignifianta, de nimic. Ca o cosmelie de carton care isi ia zborul la prima pala de vant. ~ Haruki Murakami, #NFDB
829:Ce zici? Păi suntem la Moscheea Albastră! Un loc în care miroase a traspirație nu este de nasul tău? Ce, ție nu îți miros niciodată picioarele? Ești dezgustat de un lăcaș de rugăciune care miroase a trup de om, care este făcut pentru oameni, cu oameni înăuntru? Ai fumuri de parizian! Pe mine, mirosul ăsta de șosete mă liniștește. Îmi spun că nu sunt mai presus decât vecinul meu. ~ ric Emmanuel Schmitt, #NFDB
830:De har ljugit om allt - om stängslet, om de ogiltigas existens och dessutom om en miljon andra saker. De har sagt att razziorna görs för vår egen säkerhets skull. De har sagt att kontrollanternas enda intresse är att bevara lugn och ordning. De har sagt att kärlek är en sjukdom. De har sagt att man dör av den till slut. För allra första gången inser jag att också det måste vara en lögn. ~ Lauren Oliver, #NFDB
831:Gewoon "Wonder"...'
Ze draaide zich hoofdschuddend zijn kant op. 'Ik dacht dat je geen begaafde was.'
'Ja, dat komt ook niet erg vaak ter sprake. In staat zijn om iemand tijdelijk de wonderen van de wereld te laten zien...' hij zwaaide weer met zijn arm in de richting van de horizon, 'valt nogal in het niet bij met chromen biceps of vingertoppen die kunnen uitbarsten als vulkanen. ~ Marissa Meyer,#NFDB
832:Situatia de srestin e tot una cu statutul de aristocrat.
De ce?Pentru ca isi are temeiul in cele mai ,senoriale' insusiri:libertatea si increderea.
Ce este nobilul si feudalul?Mai presus de toate orice om liber.
Ce inseamna credinta?Incredere in Domnul, desi lumea e rea, in ciuda nedreptatii, in pofida josniciei, cu toate ca de pretutindeni nu vin decat semnale negative. ~ Nicolae Steinhardt,#NFDB
833:chrzanić to, a czy druga strona grała fair? Tak czy owak zasady starych mediów dotyczące prawdy i obiektywizmu były martwe. Teraz chodziło o to, żeby dzięki zdobytym materiałom zrobić jak najwięcej szumu, zmienić bieg wydarzeń. Dlatego właśnie wygrywał, zresztą nie bez pomocy swoich przeciwników medialnych. Musiał być jednak nie całkiem pijany na wykładach z relatywizmu moralnego w college’u. ~ Anonymous, #NFDB
834:Maar ik wou even alleen zijn met mijn grootmoeder, voor het laatst. In een cafetaria vol lekkende mensen, en jengelende kinderen die andere bezoekers hadden meegebracht, ter compensatie, of om er de nadruk op te leggen dat het leven van de oude doorgegeven was, als stokjes in een eeuwige estafette waar niemand de zin van kent maar waar men zich aan vastklampt in de grote helaasheid der dingen. ~ Anonymous, #NFDB
835:Menselijke wezens zijn per definitie verdacht, op grond van hun vermogen om te denken, en deze verdenking kan niet afgewend worden door voorbeeldig gedrag, want het menselijk vermogen om te denken is ook het vermogen om zich te bedenken.[...]De volgende beslissende stap is [...] de moord op de morele persoon in de mens. Dit gebeurt hoofdzakelijk door het martelaarschap onmogelijk te maken. ~ Hannah Arendt, #NFDB
836:Nothing but Christianity will give you the victory. Until a man believes in his heart that Jesus Christ is his Lord and Master... his course through life will be neither safe nor pleasant. My only regret is that I was so long blinded by my pleasures, my vices and pursuits, and the examples of others that I was kept fr...om seeing, admiring, and adoring the marvelous light of the gospel. ~ Francis Scott Key, #NFDB
837:Og nok en gang fikk professoren rett. Det var noe mindre hyggelig. Det var Harry Hole. Mer presist: den Harry Hole du ikke vil treffe. Den med de ekstra blodskutte oynene, med det jagede, desperate uttrykket i ansiktet som betydde trobbel. «Hypnose,» sa Harry. Han var andpusten, og ansiktet glinset av svette. «God kveld til deg også, Harry. Vil du komme inn? Om ikke doråpningen er for trang, da.» ~ Jo Nesb, #NFDB
838:Eens heb ik gemeend dat menselijk zijn het hoogste doel was dat een mens kon nastreven, maar nu zie ik in dat dit bedoeld was om me vernietigen. Nu ga ik er trots op te zeggen dat ik onmenselijk ben, dat ik niet tot mensen en regeringen behoor, dat ik niets met geloofsbelijdenissen en principes te maken heb. Ik heb niets uitstaande met de krakende machine der mensheid - ik behoor tot de aarde! ~ Henry Miller, #NFDB
839:Lucrurile pe care le cauti tu, Montag, se afla in lume, dar singura modalitate ca un om de conditie medie sa ajunga vreodata sa cunoasca nouazeci si cinci la suta din aceste lucruri este cartea. Nu cere garantii. Si nu cauta salvarea intr-un singur lucru, persoana, masina sau biblioteca. Incearca sa te salvezi prin tine insuti, iar daca te ineci, macar sa mori stiind ca te indreptai spre tarm. ~ Ray Bradbury, #NFDB
840:Cît despre umilinţele proprii, oricînd le vei putea idealiza ori ascunde,luand un aer de stîrpitură distinsă, continuînd să fii, cu demnitate, ultimul om. Politeţea ― rutină a nenorocirii, prerogativă a celor care, născuţi fără speranţă, au început-o cu sfîrşitul! Să te ştii dintr-o sămînţă rea, ce n-a dat rod niciodată, e o amărăciune în care intră un dram de mîngîiere, ba chiar de voluptate. ~ Emil M Cioran, #NFDB
841:Your physical health is almost entirely dependent on how your body accepts and processes food, which in turn is affected by your mental and emotional state. The body is not just a mechanical machine, for if it were, all stomachs would process food exactly the same way. The truth is that everyone’s body is unique. Even if two people eat identical meals, their bodies respond to them differently. What ~ Om Swami, #NFDB
842:Can you imagine," he went on to say, "what would have been the condition of things eventually if there had been no war, and the South had been allowed to follow its course? Instead of one great, prosperous country with nothing before it but the conquests of peace, a score of petty republics, as in Central and South America, wasting their energies in war with each other pr om revolutions. ~ James Weldon Johnson, #NFDB
843:Draum om nedsnodde bruer
Med vi står fell snoen tettare.
Kåpearmen din blir kvit.
Kåpearmen min blir kvit.
Dei går mellom oss som
nedsnodde bruer.
Men nedsnodde bruer er frosne.
Inni her er det levande varmt.
Varm under snoen er armen din ei
sæl vekt på min.
Det snor og snor
på stille bruer.
Bruer ingen veit om. ~ Tarjei Vesaas,#NFDB
844:Dingen die je geschreven hebt, rijpen niet met je mee, zo lijkt me althans. De waarheid ervan kan bepaald zijn door de tijd, maar er bestaat niet zoiets als bij de tijd zijn wanneer de tijd voorbij is. Boeken blijven bestaan buiten de tijd om of ze houden op te bestaan. Dat is zoals het gaat in de literatuur. Boeken markeren een periode of een plaats, en geleidelijk worden ze die tijd en plaats'. ~ James Salter, #NFDB
845:Het geheugen moet zoiets zijn als een maag voor de gedachten, het vergane geluk en plezier en verdriet zijn als ranzig of verzuurd eten - overgelaten aan het geheugen belandt alles in een soort maag, het eten bewaard maar de smakelijkheid ervan niet. Misschien is het dwaas om te zeggen dat het geheugen en de maag overeenkomsten vertonen. Maar volstrekt verschillend zijn ze allerminst. ~ Saint Augustine of Hippo, #NFDB
846:And when Siddhartha was listening attentively to this river, this song of a thousand voices, when he neither listened to the suffering nor the laughter, when he did not tie his soul to any particular voice and submerged his self into it, but when he heard them all, perceived the whole, the oneness, then the great song of the thousand voices consisted of a single word, which was Om: the perfection. ~ Hermann Hesse, #NFDB
847:EDMUND: "[...] A fost o mare greșeală că m-am născut om. M-aș fi descurcat mai bine ca pescăruș ori pește. Așa, o să fiu mereu un străin care nu se simte niciodată în largul lui, care nu dorește cu adevărat și nu e dorit cu adevărat, care nu poate să-și găsească niciodată locul și care trebuie să fie tot timpul un pic indrăgostit de moarte".
(Eugene O'Neill - Lungul drum al zilei către noapte) ~ Eugene O Neill,#NFDB
848:It is always advisable to obtain a mantra from a self-realized master. Until then we may use one of the mantras of our beloved deity like 'Om Namah Shivaya', 'Om Namo Bhagavate Vasudevaya', 'Om Namo Narayanaya', 'Hare Rama Hare Rama, Rama Rama Hare Hare, Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna Hare Hare', 'Om Shivashaktyaikya Rupinyai Namaha' or even the names of Christ, Allah or Buddha. ~ Mata Amritanandamayi, #NFDB
849:Så dukket det opp et lurt glimt i oynene hans. En kamelhistorie var på vei, Carl kjenta lusa på gangen. «Du må huske på historien om kamelen som trodde den var en struts, men fikk sand i oynene da den ble forskrekket og stakk hodet ned i den.» Carl ristet på hodet. Hvis man la sammen alle de kamelene og dromedarene som Assad i tidens lop hadde belemret ham med, ville ikke Sahara vært stor nok. ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
850:The economic class struggle is a struggle against inessanlty intensified exploitation: not only against the brutal material form of exploitation, capitalism's tendency to reduce wages, and against the class 'techniques' for increasing productivity... but also around the question of the technical-social division of labor that prevails om enterprises, and against bourgeois ideology and repression. ~ Louis Althusser, #NFDB
851:But it was right that it should be so; my eyes and heart acclaim it. I had to experience despair, I had to sink to the greatest mental depths, to thoughts of suicide, in order to experience grace, to hear Om again, to sleep deeply again and to awaken refreshed again. I had to become a fool again in order to find Atman in myself. I had to sin in order to live again. Whither will my path yet lead me? ~ Hermann Hesse, #NFDB
852:I thought that my voyage had come to its end at the last limit of my power, that the path before me was closed, that provisions were exhausted and the time come to take shelter in a silent obscurity. But I find that thy will knows no end in me. And when old words die out on the tongue, new melodies break forth from the heart; and where the old tracks are lost, new country is revealed with its wonders. - ~ Om Swami, #NFDB
853:Varför måste man skriva? För att ställa sig vid sidan om, som i en kokong, försjunken i ensamhet, på trots mot andras behov. Virginia Woolf hade sitt rum. Proust sina stängda fönsterluckor. Marguerite Duras sitt tysta hus. Dylan Thomas sin enkla bod. Alla var de ute efter en tomhet att fylla med ord. Orden som ska tränga in i orörda marker, uppdaga oinmutade associationer, ge uttryck åt oändligheten. ~ Patti Smith, #NFDB
854:för dem, men de ville inte riskera att Snape skulle få höra vad de hade för sig. Harry väntade utanför i korridoren för att se om de båda andra hade hittat någonting, men han hade inget större hopp. De hade faktiskt letat i hela fjorton dagar, men eftersom de bara hade enstaka korta tillfällen mellan lektionerna var det inte förvånande att de inte hade hittat någonting. Vad de verkligen behövde var en ~ J K Rowling, #NFDB
855:Nog altijd komt het me voor als een weeffout in de schepping dat je op een dag niet meer naar de sluis fietst, geen bommetjes meer maakt in een flodderig zwembroekje, niet meer met elkaar worstelt en glad en rap als zeeleeuwen onder water zwemt om meisjes onder te trekken - dat je daar uitgroeit, te groot voor wordt, heb ik altijd beschouwd als een teken dat de ziel bestaat, en dat ze kan bederven. ~ Tommy Wieringa, #NFDB
856:[T]he economic class struggle is a struggle against inessanlty intensified exploitation: not only against the brutal material form of exploitation, capitalism's tendency to reduce wages, and against the class 'techniques' for increasing productivity... but also around the question of the technical-social division of labor that prevails om enterprises, and against bourgeois ideology and repression. ~ Louis Althusser, #NFDB
857:Sahasrara is not really a chakra; it’s a stage, a state, an outcome. It is your portal to infinite possibilities. You are no longer just one person struggling through life or trying to attain a goal. Instead, you become an embodiment of divinity, of the Goddess. The momentum, focus and power of your every thought grow in multiples of thousands. It’s like you have thousands of hands to assist you. Reaching ~ Om Swami, #NFDB
858:Plato vertelde dus over de oorspronkelijke mens, die vier benen en vier armen en twee hoofden had. Ze waren veel te overmoedig en gelukkig en sterk, dus splitste Zeus ze in tweeën en verdeelde alle helften over de wereld en sindsdien is de mens gedoemd om over de wereld te zwerven op zoek naar zijn wederhelft, degene met wie ze hun ziel delen. Alleen de allergelukkigsten vinden hun wederhelft, vandaar. ~ Jandy Nelson, #NFDB
859:Het was inderdaad het uur waarop ze de zijne was. Om vier 's ochtends doet ze in het algemeen niets anders dan slapen, zelfs als ze hem eerder die nacht bedrogen heeft. Ja, dan slaapt ze en dat is een troost, want een ongerust hart verlangt bovenal de beminde voortdurend te bezitten of haar bij afwezigheid onder te kunnen dompelen in een droomloze slaap, die pas kan eindigen op de dag van de hereniging. ~ Albert Camus, #NFDB
860:Men ingenting av detta får, tycker jag, hindra Davis’ anhängare från att fortsätta, väl medvetna om att detta bara är början. Om det blir mer än en början, det kan vi inte veta och det får inte göra oss nånting. Inte heller får vi tycka att det hela för den skull är meningslöst, för det är aldrig meningslöst att föredra det omöjliga framför det möjliga. Det enda meningslösa är att acceptera det möjliga. ~ Stig Dagerman, #NFDB
861:Svaki, pa i najuzvišeniji život, može se okončati svakoga trenutka, vlastitom ili tuđom voljom, nesretnim spletom okolnosti, nepravomoćnom presudom ili naprosto zabunom ili greškom kakve se u ljudskom svijetu događaju svakodnevno. U tom mravinjaku (...) sve je daleko od toga da bude idealno. Svaki, pa i najsmisleniji i najispunjeniji život, dolazi do točke u kojoj se onaj koji ga živi osjeća nemoćnim. ~ Tatjana Groma a, #NFDB
862:Wyobraź sobie […], że wisisz na sieci stalowych nici rozpiętej między tysiącami ludzi, twoją rodziną, znajomymi, sąsiadami, „towarzystwem” , a każda nić zakończona jest zadziorowym haczykiem, wkłutym w mięśnie, do kości… I teraz spróbuj poruszyć się wbrew ruchom cudzym, połamiesz sobie kręgosłup, teraz spróbuj powiedzieć coś wbrew cudzym gardłom i językom, wyrwiesz sobie swój język, teraz zaprzecz Wstydowi! ~ Jacek Dukaj, #NFDB
863:Het enige wat ik nu weet, is dat de wetenschappers het mis hebben. De aarde is plat. Dat weet ik omdat ik over het randje ben gegooid en me daar nu al 17 jaar aan vast probeer te klampen. Al 17 jaar probeer ik om weer naar boven te klimmen, maar het is bijna onmogelijk om de zwaartekracht te overwinnen wanneer niemand bereid is een hand naar je uit te steken. Wanneer niemand het aandurft om je aan te raken. ~ Tahereh Mafi, #NFDB
864:Massa's worden niet overtuigd door feiten, zelfs niet door verzonnen feiten, maar uitsluitend door de consistentie van het systeem waarvan ze menen deel uit te maken. Herhaling - waarvan het belang enigszins overschat wordt, om dat men meestal gelooft dat de massa's weinig of niet in staat zijn om te snappen en te onthouden - is alleen belangrijk omdat ze de maa's overtuigt van de consistentie van de tijd. ~ Hannah Arendt, #NFDB
865:Ik heb gewoon even wat tijd nodig om... na te denken.'
'Er is weinig om over na te denken,' zei Torin. 'U hebt dit meisje gevraagd wat ze moest doen, en ze heeft een zeer beknopt antwoord gegeven. We weten allemaal dat u haar zult helpen, dus het lijkt me pure tijdverspilling om eerst nog de voor- en nadelen van die beslissing te gaan afwegen... Ik weet vrij zeker dat ik ze wel een kwartier kan ophouden. ~ Marissa Meyer,#NFDB
866:Om is not just a sound or vibration. It is not just a symbol.... If you think of Om only as a sound, a technique or a symbol of the Divine, you will miss it altogether. ..... Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the beings of the entire universe. It is an eternal song of the Divine. It is continuously resounding in silence on the background of everything that exists. ~ Amit Ray, #NFDB
867:Renn dacht aan Torak, die door het Woud was gestrompeld om de resten van haar boog te halen. Misschien laat zielzwerven inderdaad zijn sporen na, dacht ze, maar dit is gewoon Torak. 'Dank je wel,' zei ze.
'Kleine moeite.'
'Niet alleen bedankt voor de boog, maar voor veel meer. Ook voor dat je je eed hebt gebroken.' Toen legde ze haar hand op zijn schouder, zoende hem op zijn wang en hobbelde snel weg. ~ Michelle Paver,#NFDB
868:We can examine and hold all the physical elements. But beyond the physical, there are other forces at play. For example, we can’t touch or hold our thoughts, but they can make us feel a certain way; they can have a positive or a negative impact on our physical health. We can’t even touch our own breath – which is the very basis of our existence. The subtler elements require greater sensitivity of the consciousness. ~ Om Swami, #NFDB
869:Weet jij dat je geen traanbuisjes hebt?'
'Wat? Echt wáár? En ik maar denken dat ik emotioneel introvert was... Ik ben ook niet in staat om te blozen, voor het geval dat uw volgende geniale opmerking ging worden... Mijn hersenen houden mijn lichaamstemperatuur constant in de gaten en ze dwingen me af te koelen als ik te snel te warm wordt. Gewoon zweten, zoals een normaal mens, was blijkbaar te veel gevraagd. ~ Marissa Meyer,#NFDB
870:Don’t judge centering prayer on the basis of how many thoughts come or how much peace you enjoy. The only way to judge this prayer is by its long-range fruits: whether in daily life you enjoy greater peace, humility and charity. Having come to deep interior silence, you begin to relate to others beyond the superficial aspects of social status, race, nationality, religion, and personal characteristics. (OM, 114) ~ Thomas Keating, #NFDB
871:za kojih bi se među stotinama drugih, u cjelini uzev na žalost potpuno beskorisnih glava, gotovo gušio, jer, ne stvarajmo sebi nikakve iluzije, glave koje su nam većinu vremena dostupne nezanimljive su, nemamo od toga mnogo više nago kada bismo bili zajedno sa zakržljalim krompirima koji s manje-više neukusnom odjećom na bolnim tijelima s mukom preživljavaju jadnu jadnu, možda niti sažaljenja dostojnu, egzistenciju. ~ Anonymous, #NFDB
872:Er was gewoon geen bewegingsruimte om helemaal niets te willen, dan begonnen ze meteen weer over je negatieve houding door te zagen, terwijl ik vind dat dat een van de steunpilaren van de vrijheid is, om het zo maar eens te zeggen, dat je nou eens een keer niet wilt kiezen tussen al die mogelijkheden die de wereld al voordat je geboren werd voor je heeft uitgedokterd en waar je zelf helemaal nooit om hebt gevraagd. ~ Herman Koch, #NFDB
873:Schoolkinderen worden snel groot (sneller dan wij volgens de krantenberichten), en ze moeten onze wereld gaan begrijpen. Lezen is een manier om de volgende generatie te helpen om te leren en te denken, maar net zo belangrijk is het om te blijven kijken naar het verleden. Ik hoop dat beide boeken mensen bij elkaar brengen. Het begrijpen van de geschiedenis is niet alleen interessant, het is bijzonder belangrijk. ~ Peter Frankopan, #NFDB
874:Jij bent kleurenblind, Jean Louise. Dat ben je altijd geweest en dat zul je altijd zijn. De enige verschillen die jij ziet tussen de ene mens en de andere zijn de verschillen in uiterlijk en intelligentie en karakter en dat soort dingen. Je bent nooit opgestookt om mensen als een ras te zien, en nu dat ras de brandende kwestie van deze tijd is, ben jij nog niet in staat om in rassen te denken. Jij ziet alleen mensen. ~ Harper Lee, #NFDB
875:Jezus, de Logos, zou de functie van de verwoeste tempel overnemen en de plaats waar de joden de goddelijke aanwezigheid konden ontmoeten[...]. Het jodendom en zijn heiligste symbolen waren vervangen door een triomfantelijk, strijdbaar christendom. Er loopt een spoor van haat door het Nieuwe Testament. Het is niet juist om de christelijke Bijbel te kenschetsen als antisemitisch want de schrijvers waren zelf joden. ~ Karen Armstrong, #NFDB
876:NÄR JAG I JERUSALEM i januari 1991, natt efter natt, rusade upp med gasmask till hotellets översta våning och dess förseglade rum kände jag samtidigt en intensiv lättnad. Det är ju inte atombomber! Tänk om kriget mot Saddam Hussein hade kommit 1994 eller 1995! Då hade Israels folk – och Gulfstaternas, Saudiarabiens, Irans, Turkiets och Syriens – troligen hukat i förfäran i sina skyddsrum i väntan på kärnvapenangreppet. ~ Anonymous, #NFDB
877:Toen ik heel jong was en de drang om ergens anders te zijn voelde, verzekerden volwassen mensen me dat volwassenheid me van dit verlangen af zou helpen. Toen ik, wat jaren betreft, volwassen was geworden, was middelbare leeftijd de voorgeschreven remedie. Op middelbare leeftijd werd mij verzekerd dat een nog hogere leeftijd de koorts zou doen afnemen en nu ik achtenvijftig ben, is seniliteit wellicht de oplossing. ~ John Steinbeck, #NFDB
878:Det tog tre månader genom Europa och på vägen fick han möta fler negrer än han någonsin kunnat drömma om. Men redan efter den första hade han tappat intresset. Det visade sig ju inte vara någon annan skillnad än just färgen på huden, förutom att de pratade konstigt språk allihop, men det gjorde ju vitingarna också, från Småland och söderut. Den där Lundborg måste ha blivit skrämd av en neger som barn, trodde Allan. ~ Jonas Jonasson, #NFDB
879:Mensen moeten niet trouwen,' zei Panda.
'Kind, praat geen onzin,' zei Jens. 'Mensen moeten zoveel mogelijk trouwen. Het leven is maar kort, al lijkt het je nu misschien lang, en het is de enige manier om in ieder geval een paar mensen goed gekend te hebben, voor het grondwater je bloed wegspoelt en de wormen je hart leegvreten. En het is de enige manier om jezelf te leren kennen. dat heeft natuurlijk z'n nadelen. ~ Remco Campert,#NFDB
880:Po tom višku koji nosi svako umetničko delo kao neki trag tajanstvene saradnje između prirode i umetnika, vidi se demonsko poreklo umetnosti. Postoji legenda da će Antihrist, kada se bude pojavio na zemlji, stvarati sve što je i Bog stvorio, samo sa većom veštinom i sa više savršenstva [...] Možda je umetnik preteča Antihrista. Možda se hiljade i hiljade nas "igramo Antihrista", kao što se deca, usred mira, igraju rata. ~ Ivo Andri, #NFDB
881:Przychodząc do ZAiKS-u nie na forsę liczę, Ale raczej na Wasze tak zwane słodycze! A Wy co? Przynosicie wykazy, rachunki... Od rachunków mi stokroć milsze pocałunki. Dla kogo je chowacie? I kto je oceni Tak jak ja? Kochankowie czy też narzeczeni? Dla mężów marnujecie czas młodości drogi? A jeśli przyprawiacie mężom swoim rogi, Z kim? Dlaczego nie ze mną? Niedobre dziewczęta! Muszę Wam to wypomnieć w dniu Waszego Święta. ~ Anonymous, #NFDB
882:There was a hell for blasphemers. There was a hell for the disputers of rightful authority. There were a number of hells for liars. There was probably a hell for little boys who wished their grandmothers were dead. There were more than enough hells to go around. This was the definition of eternity; it was the space of time devised by the Great God Om to ensure that everyone got the punishment that was due to them. ~ Terry Pratchett, #NFDB
883:En salamanderbok kan man lese tyve ganger uten å beholde en side. For barn er dette enda verre, fordi de ikke interesserer seg for personalkunnskap. Det beveger dem ikke.
Denne opplevelse grunnlegger kulturhat hos barna. Ved en torr, forstandsmessig skoletype oppdrar man fremtidens nazister. (Loven om pendelbevegelsen!) Ved å neglisjere barnas menneskelighet i folelsen utfordrer man det dyriske i dem isteden. ~ Jens Bj rneboe,#NFDB
884:First, anything that afflicts the inner being is a disease. The inner being is the one that experiences pain and pleasure, joy and sorrow; the one that is the essence of your life. The state of your physical health and the state of your mental health both affect the inner being. Second, disease is a force and not matter. Both diseases and afflictions arise out of resistance. The body of a person who suffers from hay fever, ~ Om Swami, #NFDB
885:Ik heb onvoldoende grond om al van kleins af aan meer te voelen voor flats dan voor feestjes. Om verjaardagen te haten en op een vreemde manier jaloers te zijn op mensen die overlijden. Vroeger was ik gebiologeerd door kinderen die iets ergs meemaakten. Ik dacht: als mij zoiets overkomt dan snap ik wat ik nu voel. Alles is erg. Dat gevoel snap je niet als feitelijk alles niet erg is. Ik snap het eigenlijk nog niet. ~ Femke Schavemaker, #NFDB
886:Nu reageerde ze door mij duidelijk te maken dat ik in feite niets had gewonnen, dat er op de wereld helemaal niets te winnen viel. Dat haar leven net als het mijne vol uiteenlopende, idiote avonturen zat, en dat de tijd zonder enige zin gewoon voorbij gleed, en dat het fijn was elkaar alleen maar af en toe te zien om het dwaze knarsen van de hersenen van de een te horen echoën in het dwaze knarsen van die van de ander. ~ Elena Ferrante, #NFDB
887:Alleen bleek bij nadere inspectie van zijn keuken dat hij gisteravond alles wat nog in huis was had opgegeten toen hij thuis was gekomen van het feest. Uit een korte forensische reconstructie van enkele minuten bleek zelfs dat hij vermoedelijk had geprobeerd zelf jamdonuts te maken van weinig meer dan rauwe kool en agostura. En aangezien er geen spoor was van het resultaat, was reden om aan te nemen dat dat ook was gelukt. ~ Ned Beauman, #NFDB
888:Een vriend zegt dat gender voor hem net zoiets is als kleur. Gender en kleur delen een zekere ontologische onbepaaldheid: het klopt niet helemaal om te zeggen dat een voorwerp een kleur ís, noch om te zeggen dat het een kleur hééft. Ook de context verandert: 'alle katten zijn grijs', et cetera. Ook is kleur niet echt iets 'vrijwilligs'. Maar geen van deze formuleringen betekent dat het voorwerp in kwestie 'kleurloos' is. ~ Maggie Nelson, #NFDB
889:Ako hoćeš da budeš srećan jedan dan", kaže stara poslovica iz Gruzije, "onda se dobro napij! Ako želiš da budeš srećan godinu dana, zaljubi se u lepu ženu. Ali, ako hoćeš da budeš srećan celog života, onda pij dobro vino sa starim prijateljima!"
- Možda se sreća sastoji u tome da na vreme prestanemo sa trkom za srećom? Da stignemo do života pre no što nam lekari zabrane pušenje, alkohol, hranu, kupanje, sunčanje i ljubav? ~ Momo Kapor,#NFDB
890:Can I stay?” The question broke Ashley Price’s heart as she crouched in her messy foyer with her daughter in her arms. She clutched her five-year-old tighter as skinny little arms wrapped around her neck. “Very soon, okay?” Maddie—pink coat, pink boots, pink hat, pink gloves—pulled back and put on her poor-lost-puppy look. “Mo-om, you always say that. I’ll be good. I’ll be quiet when you paint. You won’t even know I’m here. ~ Dana Marton, #NFDB
891:Tu ești un om foarte deștept, ba chiar șmecher, dar ești un om cumsecade. Aici nu încape îndoiala. Corect ca un zar. Ești intr-adevăr un tip OK. Necazul cu tine e ca ai trei mare lipsuri: A. dorința, B. bucuria, C. mila. Dacă mă-ntrebi pe mine, astea trei lucruri merg impreună, la pachet. Și dacă-ți lipsește numărul doi, atunci nu ai parte de numărul unu sau trei. Și așa mai departe. Starea în care te găsești tu e îngrozitoare. ~ Amos Oz, #NFDB
892:Ik las steeds meer en meer. Mijn nieuwe vrienden waren grappig, slim en 24 uur per dag beschikbaar. In een hoge muur lagen ze rondom mijn bed opgestapeld. Mijn voorkeur ging uit naar boeken van vrouwen. Verdrietige, sterke vrouwen. Ik wilde zijn zoals zij, vrouwen die met iedereen omgingen, maar helemaal niemand nodig hadden, en ik was precies het tegenovergestelde: ik ging met helemaal niemand om, maar had iedereen nodig. ~ Lieke Marsman, #NFDB
893:Ja, covjek nestalna srca koji živim bez mira i radosti; gorak život o tudjem hljebu, nemirne prošlosti, pune lutanja, nesnalaženja i stradanja, nestalne, teške sadašnjosti i mračne budućnosti,šiban strastima, potresen događajima, i mučen od ljudi, oboren i gažen na ulazu u život, podgrižen grijehom, i borbom proti grijehu-ja žudim svom dušom mir i molim noćas od Boga život vedar i tih da se ne kidam u sebi i ne lomim svijetom. ~ Ivo Andri, #NFDB
894:Wat wil je later worden?' Dat is volgens mij precies waar het om draait, dat je dat pas weet wanneer dat 'later' eenmaal is aangebroken. Het lijkt wel of ze allemaal bang zijn dat je zelf iets beters zult bedenken dan zij. Ze maken in elk geval geen gelukkige indruk met wat ze later geworden zijn. Wanneer je die afgeleefde en doodzieke koppen ziet dan weet je toch meteen dat het maar het beste is om helemaal niets te worden. ~ Herman Koch, #NFDB
895:Zullen we om de beurt de wacht houden?' stelde ze voor.
'Fijn dat jij je daar vrijwillig voor aanbiedt,' antwoordde hij zonder zijn ogen open te doen. 'Wek me maar over twee uur.'
'Dus dat ik van het zwakke geslacht ben speelt geen enkele rol?' vroeg ze.
'Nee, absoluut niet. Leve de gelijkheid. Bovendien ben ik een oude man, dus heb ik mijn rust nodig... Het zwakke geslacht, tsss. Mijn rug op!'
- Thorn en Lydia ~ John Flanagan,#NFDB
896:O, het is met de verte als met de toekomst! Een wijd, schemerachtig vergezicht ligt voor ons, onze ziel en onze ogen drinken het in, en wij haken ernaar ons er helemaal aan over te geven, om in alle gelukzaligheid van één groot, heerlijk gevoel te zijn vervuld. Maar och, als we erop afvliegen, dan is alles zoals tevoren en staan wij in onze armoede, in onze beperktheid, en onze ziel dorst naar ontglipte lafenis. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
897:Ik krijg niet de indruk dat de Autodidact zin heeft om te praten. Wat kijkt hij me vreemd aan: hij kijkt niet om iets te zien, maar om een soort zielsgemeenschap tot stand te brengen. De ziel van de Autodidact is omhooggestegen en in in zijn fraaie, nietsziende ogen aan de oppervlakte gekomen. Hij wil dat mijn ziel hetzelfde doet, dat ze haar neus tegen de ruiten zal drukken: dan kunnen onze zielen beleefdheden uitwisselen. ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
898:Ik vind het vervelend dat ik het je moet vertellen, maar je zult nooit gelukkig worden. Ik wil je geen pijn doen door dit te zeggen. Ik zeg het omdat ik het wel zo eerlijk vind om open kaart te spelen voor we beginnen. Ik hoop dat je dat waardeert, want vanaf nu zal niemand meer open of eerlijk tegen je zijn. Dus nogmaals, ik zeg het je vooraf maar: je zult nooit gelukkig worden. Ik heb het voor je opgeschreven. Heel graag gedaan. ~ Joey Goebel, #NFDB
899:O parte din om se conjugă cu verbul “a avea”, cealaltă parte se conjugă cu verbul “a fi”; important este ca partea lui “a fi” să fie măcar egală cu cea a lui “a avea”. Cei pentru care “a fi” atârnă mai mult decât “a avea” sunt cei care trăiesc pentru a şti, pentru a afla, ceilalţi sunt robii obiectelor, robi strict ai materiei. Orizontul lor este mărginit de obiecte ca de-un parapet. Ei suferă de-o incurabilă orbie spirituală. ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
900:Nu var det bare to ting vi kunde få fat på i sjåen, det var flatbrod og sild. Og ikke engang dette kunde vi ta noget videre av uten at det ble savnet; men vi hadde en underlig mor som ofte vendte om igjen og lot som hun hadde glemt noget når hun kom på oss i sjåen. Og flatbrod og sild spiste vi selv mangen hemmelig gang utenfor måltiderne og med flatbrod og sild reddet vi mer enn en langveisfarende hund. (Blandt dyr, Stridende liv) ~ Knut Hamsun, #NFDB
901:E tot mai cald. N-am lucrat nimic la romanul meu. Hîrtiile și caietele mă așteaptă în sertar, dar eu îl citesc pe Anatole France și visez în fiecare seară. Mă întîlnesc tot mai rar cu prietenii. S-au risipit. Cu atît mai bine ― îmi spun eu, fără să cred în fericirea care mă așteaptă în singurătate. Citesc mult, din zori pînă la miezul nopții, și adorm îndobitocit, cu gesturi strivite, ca ale unui om exasperat de căldură și nesomn. ~ Mircea Eliade, #NFDB
902:Awakening of the kundalini is realization of your pure abstract intelligence, the type that is not conditioned by your fears, emotions and worries. It is your pristine nature. When you are able to tap into this latent source of energy, you truly become the master of your universe. You can manifest whatever you wish in your life because your scale of consciousness is no longer limited to your body alone; it envelops the whole universe. If ~ Om Swami, #NFDB
903:De angst om te sterven rechtvaardigde een grenzeloze verknochtheid aan het levende in de mens. En al diegenen die niet de beslissende daden hadden gedaan om hun leven o peen hoger plan te brengen, al diegenen die de onmacht vreesden en verheerlijkten, al diegenen waren bang voor de dood, vanwege de sanctie die hij gaf aan een leven waarin zij niet betrokken waren geweest. Zij hadden niet genoeg geleefd omdat zij nooit hadden geleefd. ~ Albert Camus, #NFDB
904:As you walk the path of awakening, you begin to see how everything in our universe is interdependent and interconnected, with no exceptions. Your consciousness and your circle of insight start and continue to expand. Just like the slightest movement of the tiny spider entered into my sphere of consciousness, you start to realize how even the tiniest of action performed even millions of miles away has an impact on you, and vice-versa. This ~ Om Swami, #NFDB
905:De liefde, meende zij, moest plotseling komen, met donder en bliksem -als een orkaan uit de hemel, die het leven overvalt, het omverwerpt, ieders wil als blaadjes van de bomen rukt en het hart volledig in de afgrond stort. Zij wist niet dat de regen plassen vormt op het plat van de huizen als de goten zijn verstopt; en zij zou zich dan ook nergens zorgen om hebben gemaakt, als zij niet plotseling een scheur in de muur had ontdekt. ~ Gustave Flaubert, #NFDB
906:Schuld door associatie' is een eenvoudige, maar vernuftige kunstgreep. Het gevolg ervan is dat, zodra iemand aangeklaagd wordt, zijn vroegere vrienden onmiddellijk zijn bitterste vijanden worden.; om hun eigen vel te redden, geven ze vrijwillig informatie en komen ze plots met aantijgingen op de proppen, om de niet bestaande bewijslast tegen de betrokkene te verzwaren; alleen op die manier kunnen ze hun eigen betrouwbaarheid bewijzen. ~ Hannah Arendt, #NFDB
907:E cu putinţă oare ca omul să se simtă cu adevărat nefericit? Dar ce importanţă au necazurile şi nenorocirile mele dacă sunt în stare să fiu fericit? Ştiţi, nu înţeleg cum poate cineva trece pe lângă un copac şi să nu fie fericit că-l vede? Să stea de vorbă cu un om şi să nu fie fericit că-l iubeşte?… Dar există atâtea lucruri minunate pe care le întâlneşti la fiecare pas şi pe care până şi omul cel mai decăzut le găseşte minunate! ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
908:Jij bent getraind in uren stilzitten, terwijl een heel mierenleger over je heen marcheert en allebei je benen slapen... Jij hebt het maar makkelijk. Jij kunt tenminste nog door dat gaatje kijken!'
Will keek hem geërgerd aan. 'Wat moet het erg zijn om jou te zijn,' fluisterde hij gemeen. 'Zo'n groot lijf vol kriebelende mieren, en dan nog geen kijkgaatje ook!'
'Ach, hou je bek,' zei Arnaut. Iets slimmers wist hij niet te verzinnen. ~ John Flanagan,#NFDB
909:Heimwee heeft niets met esthetisch gevoel te maken, het is ook niet eens verbonden met een gelukkige herinnering, je hebt heimwee naar een plaats om de eenvoudige reden dat je er hebt gewoond, of je het er nu goed of slecht hebt gehad, het verleden is altijd mooi, en de toekomst trouwens ook, alleen het heden doet pijn, je draagt het met je mee als een lijdensgezwel dat je altijd vergezelt tussen twee oneindigheden van vredig geluk. ~ Michel Houellebecq, #NFDB
910:Hoe zouden wij die oude mythen kunnen vergeten die aan de wieg van alle volkeren staan – de mythen over draken die op het allerlaatste ogenblik in een prinses veranderen; misschien zijn alle draken uit ons leven wel prinsessen die er alleen maar op wachten ons eens mooi en moedig te zien. Misschien is al het verschrikkelijkste in diepste wezen wel het hulpeloze dat ons om hulp vraagt.
Borgeby Gård Flädie, Zweden, 12 augustus 2017 ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
911:Universitair docent is een behoorlijk raar beroep. Om te beginnen staat college geven laag op het lijstje van kwaliteiten waar sollicitatiecommissies van universiteiten naar op zoek zijn. Het belangrijkste criterium is de staat van dienst op onderzoeksgebied die de kandidaat met zich meebrengt. Dat verklaart waarom het sommige docenten ontbreekt aan zelfs de meest basale communicatieve vaardigheden of aan wat voor sociale vaardigheden ook. ~ Dave Goulson, #NFDB
912:Domnule sublocotenent, unul dintre strămoşii mei din secolul al XVII-lea a fost rabin. Biografii lui relatează cum, întâlnind un ateu, el i-a zis: "Te invidiez, dragă frate! Viaţa dumitale spirituală este, probabil, mai tare decât a mea. Eu, când văd un om în necaz, spun adesea: "Dumnezeu să-l ajute" şi trec mai departe. Dar dumneata nu crezi în Dumnezeu, aşa încât trebuie să-ţi asumi toate sarcinile lui Dumnezeu şi să-i ajuţi pe toţi. ~ Richard Wurmbrand, #NFDB
913:Verslaving heeft volgens mij altijd te maken met het herstellen van een evenwicht tussen gevoel en verstand. Iemand die veel drinkt benevelt zijn geest en dat benevelen is noodzakelijk om een controle over het lichaam te verliezen. Je houdt dat lichaam alleen maar rechtop, voedt, wast en kleedt het naar behoren, als je nadenkt. Je kunt ook te veel nadenken over het lichaam en het daardoor belemmeren in het ondergaan van plezier, van genot. ~ Connie Palmen, #NFDB
914:E vinovat de adulter? Atunci e vinovat si de casatorie. Cum se poate merge in fata unui primar sau a unui preot pentru a primi garantia ca niciodata un barbat nu se va atinge de alta femeie decat de nevasta lui? Ce om in toate mintile va sustine asa ceva altfel decat constrans?
Oprobiul meu se indreapta impotriva casatoriilor si juramintelor de castitate, nu impotriva adulterului, care mi se pare o desteptare sanatoasa a naturii. ~ ric Emmanuel Schmitt,#NFDB
915:Kulan var alltid sval. Den blåa färgen var djupare och klarare än havet och målade om hela världen så att den blev kylig och avlägsen och främmande. I världens centrum såg han sig själv, sin egen stora nos, och runt omkring den speglade ett förvandlat och drömlikt landskap. Den blåa marken var långt nere och djupt in och därinne i det onåbara började pappan leta efter sin familj De kom alltid, bara han väntade. Glaskulan speglade dem alltid. ~ Tove Jansson, #NFDB
916:De schoonzus van een van mijn vriendinnen heeft onlangs telefoon in haar huis laten aanleggen! [...] Ik zal je eerlijk bekennen dat ik listen en lagen verzonnen heb om ook eens een keer door het toestel te mogen komen spreken. Ik vind het heel aantrekkelijk, maar toch meer bij een vriendin dan bij mij thuis. Daar zou ik geloof ik niet graag een telefoon willen hebben. Als het eerste nieuwtje eraf is, wordt dat gebel waarschijnlijk een plaag. ~ Marcel Proust, #NFDB
917:In the Hindu tradition, Brahma’s job is to create, Vishnu’s role is to sustain and Rudra or Shiva’s job is to terminate. These are the three roles that also tie us down. The desire to create is Brahma Granthi, the desire to hold on is Vishnu Granthi and the desire to get rid of what you don’t like is Rudra Granthi. Respectively, they also represent three major elements of human life: sex, emotions (positive and negative) and destructive thoughts. ~ Om Swami, #NFDB
918:Jeg skjonner ikke.” Jeg skjonte faktisk ikke. I det store og det hele er jeg en alminnelig fyr. Jeg sier at jeg skjonner når jeg gjor det, og jeg sier at jeg ikke gjor det når jeg ikke gjor det. Jeg prover å snakke rett fra leveren. Så vidt jeg kan forstå, er det mange av problemene her i verden som har sitt opphav i dunkle talemåter. De fleste mennesker ber om bråk, et sted i underbevisstheten, når de går rundt omkring og snakker utydelig. ~ Haruki Murakami, #NFDB
919:Jeg har alltid sagt det – en fordom fra min side, vil jeg tro – at man kan fortelle mye om et menneskes karakter ut fra deres valg av sofa. Sofaer utgjor et rike som er ukrenkelig overfor seg selv. Det er noe bare de som har vokst opp med gode sofaer vil ha sans for. Det er som å vokse opp med gode boker, eller god musikk. Den ene gode sofaen avler den andre gode sofaen: den ene dårlige sofaen avler den andre dårlige sofaen. Sånn er det bare ~ Haruki Murakami, #NFDB
920:Men jeg innser klart at dette gode er svært vanskelig å gjenvinne; svakhet og lang erfaring har gitt oss en mer kresen og noyeregnende smak. Vi forlanger mer samtidig som vi har mindre å tilby; vi vil ha flere valgmuligheter, når vi selv minst fortjener å bli valgt. Fordi vi vet at i er slik, blir vi mindre dristige og mer mistroiske, og i betraktning av vår egen og deres tilstand, er det ikke noe som kan forsikre oss om at vi er elsket. ~ Michel de Montaigne, #NFDB
921:Niektórzy z nich - pisarzy tutejszych - są obdarzeni sprawnym mechanizmem mózgowym i celnością wyrazu, ale nie mogą ruszyć z miejsca tylko dlatego, że ugrzęźli w problematyce odziedziczonej, już przeczasiałej. To się zdarza właśnie nowoczesnym, z pozoru, umysłom. Szukają wciąż zwycięstwa w ramach tej samej gierki. A przecież trzeba by kopnąć szachownicę i zburzyć grę. Postawienie nowych zagadnień - oto najlepszy sposób załatwienia starych. ~ Witold Gombrowicz, #NFDB
922:Så snudde hun seg mot Carl. «Han der,» sa hun og pekte på Assad. «Han kan få lov til å montere bordene. Så tar jeg meg av resten. Og jeg kommer forst klokka halv seks i morgen, for bussen går ikke for.» Så tok hun teddybjornen og stakk den i brystlommen hans. «Og den der, den finner du eiermannen til selv, er vi enige om det?» Assad og Carl så ned i bordet, begge to, da hun stormet ut doren. Valborg i Olsenbanden hadde funnet sin likemann. ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
923:Asadar, in momentul in care un om face primul pas dilatand acea unitate imaginara a eului sau pana la o dualitate, omul acesta devine aproape un geniu, sau cel putin este o exceptie rara si interesanta. In realitate insa, nici un eu, nici chiar cel mai naiv, nu este unitar, ci este un univers de o diversitate extraordinara, o mica bolta cereasca presarata cu stele, un haos de forma, de trepte si stari, de apucaturi mostenite si de posibilitati. ~ Hermann Hesse, #NFDB
924:Azi mi-a mărturisit că și-a ars toate tablourile.Trebuie să mă despart de tot ceea ce îmi amintea că nu ănsemn nimic,că nu contez.În fiecare zi,tablourile îl lezau ca niște răni deschise,stupefiindu-l.Mi-am făcut un scurt examen.Într-o zi mi-a devenit clar că nu-i nimic de capul meu.Dar,ca orice om,nu voiam s-o cred și am mai tărăgănat ani buni adevărul acesta îngrozitor.Apoi,într-o zi,în ajunul unei plecări,adevărul m-a izbit cu toată forța. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
925:Sjoen lå speilblank igår og den ligger speilblank idag. Det er indian summer og varme på oen – og o hvor det er mildhet og varme! – Men det er ingen sol. Mange år er gått siden jeg var i slik fred, kanskje tyve eller tredve år, kanskje i et tidligere liv. Men engang for, tenker jeg, må jeg vel ha smakt denne fred eftersom jeg går her og nynner og er henrykt og bryr meg om hver sten og hvert strå og disse synes å bry seg om meg igjen. Vi er kjente. ~ Knut Hamsun, #NFDB
926:Ako čovjek nauči živjeti sam sa čitavim sobom, nositi svoje putne torbe pune potisnutih sramotnih i teških stvari, ponekad ih otvori i pogleda, onako, uzme dug tren i pogleda svu tu trulež i sve to smeće... Bolje će se razumjeti, ako ništa drugo. I biti sretniji. I biti fajter u životu, fer prema sebi valjda. Što god da si prošao, sada si ovdje, preživio si, stojiš na dvije noge, sa svojom bagažom i demonima. Trebaš napraviti korak, i to je sve. ~ Kristian Novak, #NFDB
927:The many-voiced song of the river echoed softly. Siddhartha looked into the river and saw many pictures in the flowing water. The river's voice was sorrowful. It sang with yearning and sadness, flowing towards its goal ... Siddhartha was now listening intently...to this song of a thousand voices ... then the great song of a thousand voices consisted of one word: Om - Perfection ... From that hour Siddhartha ceased to fight against his destiny. ~ Hermann Hesse, #NFDB
928:Desi mi-e groaza de paradoxuri, sunt de parere ca norocul insusi este cel mai mare ghinion care poate lovi un om in zilele noastre, pentru ca... da, pentru ca in noua sute nouazeci si noua de cazuri dintr-o mie, ne lipseste capacitatea de a-l folosi in asa fel incat sa profitam de el, si nu sa ne faca rau. In vremea noastra ne-am dezvatat sa manevram cu indemanare miraculosul , asta-i! Ne purtam la masa norocului ca taranul la ospatul regelui. ~ Henrik Pontoppidan, #NFDB
929:«Jeg hadde vel tenkt å stikke opp dit aleine,» sa Harry. «Og la meg som er så morkeredd, vara att her?» «Du fikk med deg det jeg sa om lasersikte?» Harry satte en pekefinger mot pannen. «Jeg er fortsatt brennmerka etter Smestaddammen. Dette er mitt prosjekt, og du er på pappaperm.» «Du har sett sånne diskusjoner på film når dama maser på helten om å få bli med på noe farlig?» «Ja …» «Je pleier å spole forbi det fordi je veit hvem som vinner. Skal vi gå?» ~ Jo Nesb, #NFDB
930:Jezus, ik ga niet zo iemand worden die het er altijd maar over heeft wat hij gaat doen. Ik ga het gewoon doen. Je de toekomst voorstellen is een soort nostalgie.'
'Huh?' vroeg ik.
'Je zit je hele leven in het labyrint vast, overdenkend hoe je er ooit uit zult ontsnappen, en hoe geweldig dat zal zijn, en dat beeld van de toekomst houdt je op de been, maar je doet het nooit. Je gebruikt de toekomst alleen maar om aan het heden te ontsnappen. ~ John Green,#NFDB
931:Eterna meditatie asupra cauzelor tristetii si incapacitatii mele de viata era sterila si obositoare. Nu aveam totusi sentimentul ca sunt sfarsit si uzat, ci eram plin de impulsuri intunecate. Printre altele, aveam si gandul deosebit sa ma tin drept un om aparte, ale carui suferinte nimeni nu le intelege, cunoaste sau impartaseste. Diabolicul in melancolie este ca ea te face nu numai bolnav, ci de asemenea inchipuit si cu vedere scurta sau chiar trufas. ~ Hermann Hesse, #NFDB
932:Između ostalog, otkrićeš da nisi jedini koga je zbunilo, uplašilo i čak mu se zgadilo ljudsko ponašanje. Bićeš uzbuđen i podstaknut saznanjem da ni u kom slučaju nisi jedini koji to preživljava. Mnogi,mnogi ljudi bili su na istim takvim moralnim i duhovnim mukama kao i ti sada.Srećom, neki od njih zabeležili su te svoje nevolje. Od njih ćeš naučiti nešto - ako to želiš. Kao što će jednog dana, ako budeš imao šta da ponudiš, neko naučiti ponešto od tebe. ~ J D Salinger, #NFDB
933:People start out believing in the god and end up believing in the structure.” “I don’t understand,” said Brutha. “Let me put it another way,” said the tortoise. “I am your God, right?” “Yes.” “And you’ll obey me.” “Yes.” “Good. Now take a rock and go and kill Vorbis.” Brutha didn’t move. “I’m sure you heard me,” said Om. “But he’ll…he’s…the Quisition would—” “Now you know what I mean,” said the tortoise. “You’re more afraid of him than you are of me, ~ Terry Pratchett, #NFDB
934:Faktisk burde journalister holde sig langt væk fra journalistuddannelserne og studere noget ordentligt. Ja, faktisk burde vi nok helt lukke de journalistiske uddannelser, så de, der sidenhen bliver journalister, forst har taget en rigtig uddannelse om noget. Jeg siger ikke, at enhver kan lære at skrive godt, sådan er det overhovedet ikke, men det er en vigtigere sandhed, at enhver ikke kan lære at tænke uden at have siddet på sin rov og læst boger i nogle år. ~ Anonymous, #NFDB
935:The fundamental difference between Vedic and tantric thought is your take on God. In tantra you say, “You are my object of worship. You are superior than I am and that is why I’m praying to you. But, I’m not merely interested in eulogizing or seeking pardon for my sins. I want to purify myself to the extent where I merge in you and you merge in me, so that one day I become you. I’m not interested in this union after I die; I want to experience it while I live. ~ Om Swami, #NFDB
936:KARENO (sitter ved skrivebordet. Han er 50 år, skjegglos, med nesten hvitt hår, ifort slitte, grå klær): Min filosofis fremtid, sier De? Det kommer jo an på om den har noen fremtid.
BONDESEN (56 år, tykk, med neseklemme, litt lapset kledd, i en stol): De har dog allerede fått Deres parti.
KARENO: Jeg er formann i en forening, det er alt. Folk tror den dag idag at filosofi er tenkning; jeg har ment at filosofi var livet teoretisk uttrykt ved tenkning. ~ Knut Hamsun,#NFDB
937:Ett förebud om kommande medlöperi fick vi bevittna den 26 oktober 1993 i ett TV 2-program om islam och demokrati (”Dokument utifrån”). I samtalet efter en amerikansk dokumentärfilm om islamsk fundamentalism lyckades tre svenska kvinnor förneka eller förringa nästan alla hot och risker. Inga Brandell menade att den oro för islamsk fundamentalism, som speglades i filmen, är ”missvisande och förrädisk”; den är en ”amerikansk problematik som vi borde kunna avfärda”. ~ Anonymous, #NFDB
938:De rivieren stromen; de bloemen bloeien; je loopt over straat - nou èn?'
Nou èn? Nou ja, wat wil je nog meer? Hier is iemand die eet uit de kruidenierswinkel en toch nog klaagt dat hij sterft van de honger. Maar het woord en begrip God, Brahman, Tao, of wat je wilt, is eigenlijk geïntroduceerd voor dergelijke ondankbare magen. Het is een manier om het leven te benadrukken door er de aandacht op te vestigen, zoals we woorden onderstrepen of cursief schrijven. ~ Alan W Watts,#NFDB
939:Alles eek haar gehuld in een zwart waas dat over het oppervlak van de dingen zweefde, en het verdriet trok zacht huilend door haar ziel, als de winterwind door een verlaten kasteel. Het was zo'n mijmeren waarin men verzinkt om wat nooit meer terugkomt, een matheid die ons telkens overvalt na een niet te herroepen daad, een smart ten slotte, veroorzaakt door het stokken van een vertrouwde beweging, door het abrupt stilvallen van een lang aangehouden trilling. ~ Gustave Flaubert, #NFDB
940:Cu cât cunoşti un om mai bine şi mai mult,cu atât eşti mai aproape de o fatală despărţire de el.Cunoaşterea detaşează fiinţa de alta şi anulează grăuntele de mister ce se află în orice existenţă,cât de plată ar fi ea.Oamenii rezistă atât de puţin cunoaşterii,încât după scurt timp prezenţa lor este o oboseală şi o iritare.Orice cunoaştere aduce o oboseală,un dezgust de fiinţă,o detaşare,deoarece orice cunoaştere este o pierdere,o pierdere în fiinţă,în existenţă. ~ Emil M Cioran, #NFDB
941:Ljudi misle da je srodna duša ona koja im savršeno odgovara, i to svi žele. Ali, istinska srodna duša je ogledalo, osoba koja ti pokazuje sve što te sputava, osoba koja tvoju pozornost usmjerava prema tebi, kako bi mogla promijeniti svoj život. Vjerojatno je najvažnija osoba koju ćeš ikad upoznati, ali zauvijek živjeti sa srodnom dušom? Ne. Previše bolno. Srodna duša u tvoj život dolazi da bi ti otkrila jedan sloj tebe, a potom odlazi. I hvala Bogu na tome. ~ Elizabeth Gilbert, #NFDB
942:Voi alege doar oameni care nu tind decît să se epuizeze sau despre care am conştiinţa că se epuizează. Atît şi nimic mai mult. Nu vreau să vorbesc pentru moment decît de o lume în care gîndurile, ca şi vieţile, n-au viitor. Tot ceea ce-l face pe om să muncească si să se zbuciume se foloseşte de speranţă. Singura gîndire care nu minte este, aşadar, gîndirea sterilă. In lumea absurdă, valoarea unei noţiuni sau a unei vieţi se măsoară după gradul ei de sterilitate. ~ Albert Camus, #NFDB
943:...dat ook het meest sluitende systeem en het meest universele rationalisme ten slotte altijd stoot op het irrationele van het menselijk denken. Geen enkele ironische evidentie, geen enkele belachelijke tegenspraak, die de rede in diskrediet brengt, ontgaat hem. Slechts één ding interesseert hem en wel de uitzondering, of deze nu door de geschiedenis van het hart of van de geest voorkomt.[...] Hij stelt om te beginnen vast dat er geen absolute waarheid bestaat... ~ Albert Camus, #NFDB
944:Pe când tramvaiul se-ntorcea alaltăieri în josul Colentinei, în asfințit, îmi amintesc că mi-am ridicat o clipă ochii din cartea lui Strindberg. Am avut în acel moment senzația clară că, dimpotrivă, în clipa aceea mi-am coborât ochii pe pagina cărții sprijinite pe piatra aspră a balustradei unui pod din Stockholm, după ce privisem roată orașul marțial și cețos din jur, ca să citesc mai departe istoria unui om singur dintr-un București improbabil și-ndepărtat. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
945:Een man viel,
sleepte heesters, spreeuwen, schoonheid
met zich mee.
‘Doe dat nog eens,’ zei een vrouw,
en hij viel opnieuw,
sleepte triestheid en muziek en liefde
met zich mee,
en kasten vol kinderen.
‘En nog eens,’ zei zij,
en hij viel met een schreeuw,
sleepte de zon met zich mee.
‘En nog eens,’ zei zij,
en het werd koud om hem heen -
hij viel in duizend stukken.
‘En nog één keer,’ zei die vrouw,
en hij viel opnieuw. ~ Toon Tellegen,#NFDB
946:Morten Holland så på ham som om han hadde spist noe rart. «Er du spro, Carl? Det der er eske 3965 fra år 2000. Jeg har hele kassen med hus og balkong og alt.» Han pekte på den overste hyllen. Og så sannelig. Der sto hele huset i all sin plastprakt. «Har du noen andre jeg kan låne, da? Bare til i morgen kveld?» Morten så plutselig helt fortapt ut i ansiktet. Det hadde antagelig ikke gjort noen forskjell om Carl hadde spurt om å få gi ham et skikkelig ballespark. ~ Jussi Adler Olsen, #NFDB
947:Det är belagt att svenskarna inte är ett rasistiskt folk, utan tolerant och välkomnande. Är detta en källa till stolthet? Nix. I stället de malande, självgisslande litaniorna om hur vårt samhälle är inpyrt med rasism. Genusfeminism, antirasism – parollerna skiftar, men därinunder ligger en djupare anfäktelse: Rättrogenheten. Sverige är varken en oskyldig ankdamm eller en naiv hönsgård, utan ett rättrogenhetens tempel, där man i namn av höga ting mobbar oliktänkande.[132] ~ Anonymous, #NFDB
948:De tot ce se intampla in lume sunt si eu vinovat. Pentru ca nu sunt un om intreg, nu sunt o unitate armonioasa, sunt un ins dezaxat, fara centru. Probabil ca mai sunt si altii, zeci de milioane, ca mine. Si cum pentru societatile moderne lumea inseamna tot mai putin Cosmos si tot mai multa Istorie, iti dai seama ce repercusiuni poate avea dezechilibrul acesta interior in afara de noi. Cum am putea fi creatori in Istorie noi, cateva zeci de milioane de dezechilibrati? ~ Mircea Eliade, #NFDB
949:De tot ce se întâmplă în lume sunt şi eu vinovat. Pentru că nu sunt un om întreg, nu sunt o unitate armonioasă, sunt un ins dezaxat, fără centru. Probabil că mai sunt şi alţii, zeci de milioane, ca mine. Şi cum pentru societăţile moderne lumea înseamnă tot mai puţin Cosmos şi tot mai multă Istorie, îţi dai seama ce repercusiuni poate avea dezechilibrul acesta interior în afară de noi. Cum am putea fi creatori în Istorie noi, câteva zeci de milioane de dezechilibraţi? ~ Mircea Eliade, #NFDB
950:People with low pH levels age quicker for, your skin, your hair, most muscles are made from protein. pH is measured in molecular weight also known as moles per liter. An increase of one point on the pH scale represents a tenfold or one thousand percent decrease in the concentration of hydrogen ions. And a decrease of one point on the pH scale means a thousand percent increase in hydrogen ions. Therefore, a pH of six and eight is not merely two points but twentyfold change. ~ Om Swami, #NFDB
951:Vi er ikke annet enn tonner fulle av varme, halvråtne innvoller, og derfor har vi alltid vanskeligheter med folelsene våre. Å være forelsket er ingen kunst. Kunsten består i å unngå å gå i opplosning. En lort har ingen ambisjoner i retning av å vokse og holde seg levende. På dette punktet er vi langt uheldigere stillet enn våre eksrementer. Ved å tviholde så frenetisk på kravet om å bestå i vår nåværende tilstand, utsetter vi oss selv for de utroligste pinsler. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
952:Snusmummriken stannade i mossan och en liten olust flög över honom. Mumintrollet som väntade och längtade så förskräckligt. Som satt därhemma och väntade och beundrade och sa, naturligtvis ska du vara fri. Så klart att du ska ge dig iväg. Om jag förstår att du måste få vara ensam ibland.
Och samtidigt var mumintrollets ögon svarta av besvikelse och hjälplös längtan.
Oj, oj sa Snusmumriken och fortsatte att gå. Oj, oj, oj. Han har så mycket känslor, detdär trollet. ~ Tove Jansson,#NFDB
953:Înainte, eram convins că totul mi se cuvine și nu vedeam nici o limită a geniului meu. Cele întâmplate m-au scos din asta și m-au ridicat la calitatea de om. Inchiziția e o mașină de strivit suflete. În fața ei, am descoperit, o dată cu spaima de moarte, lucruri despre care nu știam nimic, melancolia, îndoiala, regretul, slăbiciunea, disperarea... Niciodată nu-mi trecuse prin minte că se poate iubi cu deznădejde și că tocmai deznădejdea e semnul cel mai înalt al iubirii. ~ Octavian Paler, #NFDB
954:Un om nu are inimă ca a mea. Inima omenească este o linie, în timp ce a mea este un cerc și posed abilitatea infinită de a fi la locul potrivit în momentul potrivit. Consecințele acestui lucru sunt că mereu găsesc oameni în cel mai bun moment al lor și în cel mai rău. Văd urâțenia și frumusețea lor și mă întreb cum poate să fie ceva în două feluri în același timp. Totuși, ei au un lucru pe care îl invidiez. Oamenii, lăsând la o parte orice altceva, au bunul simț de a muri. ~ Markus Zusak, #NFDB
955:Wygrałem kiedyś w szkole drugą nagrodę. Dostałem Biblię oprawioną w skórę. Wykaligrafowana po wewnętrznej stronie okładki dedykacja mówiła, że to nagroda za moje osiągnięcia. Jakie osiągnięcia? Drugie miejsce? Przeczytałem tę Biblię od deski do deski. Zauważyłem, że święty Łukasz powiedział, iż powinniśmy wybaczać naszym wrogom. Przeczytałem wszystko, co jeszcze mówił, i słowa wszystkich świętych ewangelistów. Nigdzie żaden z nich nie wspomina o wybaczaniu naszym przyjaciołom. ~ Anonymous, #NFDB
956:Wat het leven in feite zo dodelijk vermoeiend maakt is misschien de geweldige inspanning die we op moeten brengen om twintig, veertig jaar en nog wel langer redelijk te blijven, om niet gewoon volkomen jezelf te zijn, dat wil zeggen abject, wreed en absurd. 't Is een nachtmerrie als jij, strompelende stumperd die je in werkelijkheid bent, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat maar steeds de superman moet spelen, wat ergens toch wel het ideaal van deze wereld is. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
957:Traže ya sebe odmorište na selu, nad morem ili u planinama. I ti obično težiš za nečim takvim. Sve je to ipak vrlo glupo jer se možeš, u kojem god trenutku da to poželiš, povući u dubinu sebe. Nigdje, naime, ne može čovjek pronaći takvoga skloništa kao u vlastitoj duši, osobito onaj koji u sebi ima takvo utočiste da odmah osjeti lakoću kada se u njega zagleda. Lakoćom ne nazivam ništa drugo nego unutarnji red. Koristi taj zaklon što je moguće češće i obnavljaj samoga sebe. ~ Marcus Aurelius, #NFDB
958:Ze werden verwelkomd door een snerpende gil. Marcia sprong op van haar plaats aan de tafel in de Geheime Kamer en liet een dik boek met voorspellingsformules op haar voet vallen...
'Septimus!' krijste Marcia. Ze schopte de voorspellingsformules een eind weg en stoof naar de Spiegel. 'O, Septimus, Septimus!' Zodra hij uit de Spiegel tevoorschijn stapte sloeg ze haar armen om hem heen en zwierde hem in de rondte, tot zijn grote verbijstering, want Marcia deed niet aan knuffelen. ~ Angie Sage,#NFDB
959:Întreaga istorie îmi pare atît de nulă, încît mă mir cum de există oameni
care toată viaţa se ocupă numai cu trecutul.Ce interes mai pot avea cercetarea idealurilor altor epoci, credinţele oamenilor sau zvîrcolirile cîtorva indivizi sifilitici? Vor fi mari
creaţiile oamenilor, dar pe mine nu mă interesează. Nu găsesc eu o împăcare mai mare în contemplaţia eternităţii? Nu om şi istorie, ci om şi eternitate, iată un raport valabil în lumea în care nu merită nici să respiri. ~ Emil M Cioran,#NFDB
960:If you can remain indifferent to other’s opinions by thinking they are merely joining letters from the alphabet and offering you a garland, majority of your reactions will disappear. This can only be done with a certain sense of mindfulness as well as stillness of the energies in the body. When your energies are still, others can’t provoke you and if they can’t provoke you, you get the time to think through and choose your verbal and mental responses – both internal and external. The ~ Om Swami, #NFDB
961:Rani Šahina nikada nije prihvatila tu izdaju same sebe, i naposljetku je pobjegla u ludilo. Onda Selma nije ozbiljno shvatila upozorenje, misleći da će se oduprijeti svakom pritisku.
Oduprijeti se sili, da, ali blagosti? Odjednom se uplašila. Znala je da ništa nije opasnije od te ugodne topline, blaženog zadovoljstva kojeg drugi nazivaju srećom. Mora pobjeći dok još nije kasno. Za dijete naravno - pogotovo za nju samu. Ne zato što je nesrećna, već zato što ne želi takvu sreću. ~ Keniz Mourad,#NFDB
962:Wat gebeurt er met alle mannelijke kuikens van legkippen? Als de mens ze niet heeft aangepast voor de vleesproductie en de natuur ze overduidelijk niet heeft gemaakt om eieren te leggen, welke functie hebben ze dan? Ze hebben geen functie. Daarom worden alle haantjes - de helft van alle legkippen die ter wereld komen; meer dan 250 miljoen kuikens per jaar - vernietigd. De meeste haantjes worden vernietigd door ze via een buizenstelsel naar een elektrocuteerplaat te zuigen. ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
963:Wat moet je met een kat?'
'Niks. Weet ik veel? Zo te zien is ze uitgehongerd.'
'Ga je ze allemaal binnenlaten?' vraagt opa. 'Wedden dat ze allemaal uitgehongerd zijn?'
'Niet meer dan één tegelijk, dat beloof ik,' zeg ik grijnzend.
'Daarvoor heb ik die vallen niet gekocht.'
'Weet ik,' zeg ik. 'Je hebt die vallen gekocht om al die katten te vangen, ze dan ergens in een veld vijftien kilometer verderop los te laten en een weddenschap te houden wie er het eerst terug is. ~ Holly Black,#NFDB
964:Billy Pilgrim susține că făpturile de pe Tralfamadore nu văd universul ca o puzderie de puncte mici, strălucitoare. Aceste făpturi percep simultan locul unde s-a aflat fiecare stea și direcția pe care o urmează fiecare, așa încât cerul le apare plin de spaghete luminoase. Și nici pe ființele umane tralfamadorienii nu le văd numai cu două picioare. Le văd ca niște uriașe miriapode - ”la un capăt cu piciorușe de bebeluș și la celălalt, cu picioare de om bătrân”, susține Billy Pilgrim. ~ Kurt Vonnegut, #NFDB
965:Geloof me, er is geen groot verdriet, geen diep berouw of bepaalde sterke herinneringen. Alles komt in het vergeetboek, zelfs de grote liefdes. Dat is wat het leven zo triest en tegelijk zo meeslepend maakt. Er is alleen een bepaalde manier om de dingen te zien en die duikt van tijd tot tijd op. Daarom is het toch goed om een grote hartstocht, een ongelukkige liefde in zijn leven te hebben gehad. Dan hebben we tenminste een alibi voor de onredelijke wanhoop waaronder wij gebukt gaan. ~ Albert Camus, #NFDB
966:en ten vierde Trientje Snoeck, een zeventigjarig vrouwken, die voor eenige bezigheid heeft, onder stoelen, banken en kassen naar haren neus te zoeken, dien zij meent te hebben verloren." "En heeft zij werkelijk geenen neus?" lachte de sergeant-majoor. "Geenen neus, mijnheer? Hij bedekt de helft van haar aangezicht; maar zij gelooft dat het een houten neus is, dien men haar heeft opgezet. Ook trekt zij er gedurig aan, om hem los te maken; maar hij staat vast en het doet haar te veel pijn. ~ Anonymous, #NFDB
967:Și ca și-acel ce nu mai vrea ce-a vrut,
schimbând prin noul gând pe cele-avute,
așa că lasă totul ce-a-nceput,
așa și eu sub poala coastei mute
gândind îmi mistuii întreaga vrere
ce-ntâi, spre-a-ncepe, atât mi-a fost de iute.
-De-ți prind din vorbe bine-a ta durere-
răspunse umbra cea mărinimoasă-
ți-e sufletul curpins de-acea scădere,
ce-abate-ades de ținta sa frumoasă
pe om, astfel (oprind) ca năzărirea
nălucii lui pe-o bestie fricoasă. ~ Dante Alighieri,#NFDB
968:Na pogrebu čovečanstva zavijaće možda nekoliko poslednjih odanih čovekovih prijatelja – pasa, ali odistinski pogođene biće jedino vaši. Jedino dlakavo, pljosnato, krvopijsko stvorenje pod zvučnim imenom Pediculus humanis bez čoveka ne može da živi. Udružene s čovečijom kožom, još od njegovih majmunskih prapočetaka, nesrećne vaši su izgubile sposobnost da žive nezavisno. Ali i one će se brz osnaći i preći na ostale primate. „Ovakav kakav jeste, čovek je najbeskorisniji proizvod prirode“. ~ Borislav Peki, #NFDB
969:Nou ja, je komt ter wereld en wordt door je omgeving, je ouders, het lot, je opleiding en je toevallige ervaringen gevormd. Dan komt er een moment waarop je zegt, alsof dat vanzelf spreekt: “Ik ben zo en zo”.’ Ze kwam op mijn tafel zitten. ‘Om je ware ik te vinden moet je vraagtekens zetten bij alles wat je bij je geboorte hebt aangetroffen. En een groot deel daarvan ook kwijtraken, want vaak leer je pas door verdriet wat echt bij je hoort… Juist door die breuken leer je jezelf kennen. ~ Benedict Wells, #NFDB
970:Oricâtă pasiune ar exista între un bărbat şi o femeie, judecata îşi situează la un moment dat partenerul numai pe verticală. Acest moment nu poate fi evitat. Nici pasiunea cea mai mare nu absolvă pe nimeni de această poziţie esenţial umană. Ceea ce îţi rămâne dintr-un om e ceea ce-l abstrage din animalitate: gândirea lui, cuvintele, gesturile. Orizontalitatea erotică este cel mai perisabil element al unei legături. Ai să vezi, într-o zi, că numai spiritualitatea rămâne dintr-o iubire. ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
971:Dok je naš Spasitelj sjedio poučavajući ljude i odgovarajući na njihova pitanja, jedan je zakonoznanac ustao i rekao, 'Učitelju što bih trebao učiniti kako bih mogao ponovno sretno živjeti nakon što umrem?' Isus mu je odgovorio, 'Prva je od svih zapovijedi Jedan je naš Gospodin Bog: ljubi Gospodina Boga svoga svim svojim srcem, i svom svojom dušom, i svim svojim umom, i svom svojom snagom. A i druga je poput nje. Ljubi bližnjega svoga kao samoga sebe. Nema veće zapovijedi od ove dvije. ~ Charles Dickens, #NFDB
972:The universe is trillions of years old, our galaxy and planet are billions of years old. The human race is a few million years old, while the average human life is seventy years. It’s a very short life. It must be celebrated, it must be lived. Life is not a challenge that needs to be faced. Nor is it an enemy that needs to be fought. For that matter, it’s not a problem that needs solving either. It’s a flowing river, and all we need to do is to flow with it,’ I said. ‘Live. Love. Laugh. Give. ~ Om Swami, #NFDB
973:Već se vidim kako po čitav dan sjedim na svojoj stolici, zadubljena u živote, zaplete i rečenice, omamljena riječima i himerama, doslovce paralizovana srećom i zadovoljstvom, čitajući sve dok se ne smrkne, dok mi slova ne zatitraju pred očima, dok mi misli ne odblude, dok mi bolni mišići više ne budu u stanju držati knjigu. Radost je u očekivanju radosti. Kad čitaš izvrsnu knjigu po prvi put, obuzme te isti osjećaj raskoši kao pri prvom gutljaju soka od narandže na ramazanskom iftaru. ~ Rabih Alameddine, #NFDB
974:[…]
Ik spande me in die tijd tot het uiterste in
om minder jong te worden-
wat gaf ik om verbazing en onwetendheid?
[…]
Ik wist toen nog niet wie hij was:
de w van wie en waar en wat,
die van waanzin en waarom en wanneer en wacht!
en ook die van woestijnen, van weemoed en van wolken-
woorden
die mij altijd achtervolgen.
Het was een kleine, nietszeggende w,
toen ik hem vond,
en ik was toen nog zo verschrikkelijk onacceptabel jong. ~ Toon Tellegen,#NFDB
975:I had to experience despair, I had to sink to the greatest mental depths, to thoughts of suicide, in order to experience grace, to hear Om again, to sleep deeply again and to awaken refreshed again. I had to become a fool again in order to find Atman in myself. I had to sin in order to live again. Whither will my path yet lead me? This path is stupid, it goes in spirals, perhaps in circles, but whichever way it goes, I will follow it. He was aware of a great happiness mounting within him. ~ Hermann Hesse, #NFDB
976:[…]
Ik spaarde me in die tijd tot het uiterste in
om minder jong te worden-
wat gaf ik om verbazing en onwetendheid?
[…]
Ik wist toen nog niet wie hij was:
de w van wie en waar en wat,
die van waanzin en waarom en wanneer en wacht!
en ook die van woestijnen, van weemoed en van wolken-
woorden
die mij altijd achtervolgen.
Het was een kleine, nietszeggende w,
toen ik hem vond,
en ik was toen nog zo verschrikkelijk onacceptabel jong. ~ Toon Tellegen,#NFDB
977:The Master came back to the drawing-room and said: "The worldly minded practise devotions, japa, and austerity only by fits and starts. But those who know nothing else but God repeat His name with every breath. Some always repeat mentally, 'Om Rāma'.
Even the followers of the path of knowledge repeat, 'Soham', 'I am He'. There are others whose tongues are always moving, repeating the name of God. One should remember and think of God constantly." ~ Sri Ramakrishna, The Gospel of Sri Ramakrishana,#NFDB
978:Acidosis can lead to chronic headaches, sleepiness or even insomnia, vertigo, seizures, diarrhoea, shortness of breath, chronic cough, palpitation, indigestion, reflux, heartburn, loss of calcium in the body, weakness in the bones, dry skin and other skin disorders including rashes, acne, body odour, increased risk of formation of kidney and bladder stones, accelerated ageing, degenerative diseases, fatigue and hormonal and glandular disorders. And I have only just scraped the surface here. When ~ Om Swami, #NFDB
979:Angst is een natuurlijke reactie van de mens op datgene wat hij niet begrijpt of niet kent en waarvan hij denkt dat het gevaar inhoudt. Het is gewoon een afweermechanisme, net als zweten wanneer je het warm hebt en rillen wanneer je het koud hebt. Je bent nu bang omdat je niet weet wat daar is, dus moet je gaan kijken om erachter te komen. Is er niets, geweldig, vals alarm. Is er wel iets of iemand, dan kun je dat alleen overwinnen door uit te vinden wat het is en het dan het hoofd te bieden. ~ Elia Barcel, #NFDB
980:En Mil nedenunder mig saa jeg Havet; Fjældsiderne var vaate og sorte av Vand som rislet nedover dem, dryppet og rislet under samme bittelille Melodi. Disse smaa Melodier langt inde i Fjældene kortet mig mangen Stund naar jeg sat og saa mig om. Nu risler den lille endelose Tone her i sin Ensomhet, tænkte jeg, og ingen horer den og ingen tænker paa den, men allikevel risler den her for sig selv hele Tiden, hele Tiden! Og jeg syntes ikke længer at Fjældet var aldeles ode naar jeg horte denne Rislen. ~ Knut Hamsun, #NFDB
981:,, [...] în orice idee genială, ori nouă, sau în orice idee, cât de cât serioasă, ce încolțește în capul unui om, există un ceva care nu se poate comunica altuia chiar dacă ai scrie volume întregi, străduindu-te în fel și chip să explici această idee vreme de treizeci de ani; întotdeauna va rămâne ceva netransmisibil, ceva care, în ciuda străduințelor tale, nu va voi să iasî din cutia ta craniana și va zace mereu acolo, până când nu vei mai fi, fără să fi exprimat sensul major al ideii tale ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
982:Nu ne putem împotrivi acestui destin. Dar avem măcar datoria să protestăm împotriva lui. Şi, eu cel puţin, nu am alt mijloc de a protesta decât refuzând să fiu confiscat, macerat şi terorizat de acest destin. Dacă va fi să mor azi, mâine sau într-o lună - am să mor. Dar am să mor, cel puţin, mândru că n-am renunţat la demnitatea mea umană, la libertatea mea. Istoria mă va omorî, dar nu va omorî un sclav - ci un om liber, care a ştiut să-şi smulgă măcar o frântură din viaţa lui teroarei istoriei. ~ Mircea Eliade, #NFDB
983:În mintea mea am văzut o mulţime de copii mititei jucând un joc în lanul întins de secară. Mii de copii ― şi nimeni în jur, adică niciun om mare, în afară de mine. Şi eu stau la marginea unei prăpăstii ameţitoare. Şi ştii ce fac? Prind copiii să nu cadă în prăpastie. Vreau să spun, când aleargă şi nu se uită unde merg, trebuie să le ies în cale şi să-i prind. Asta aş face toată ziua. Aş sta de veghe în lanul de secară. Ştiu că-i o nebunie. Dar e singurul lucru care m-ar tenta. Ştiu că-i o nebunie. ~ J D Salinger, #NFDB
984:Det är vinter igen; himlen är grå och ljuset kommer nerifrån, från markens vita snö. Ensamheten står bra i ton med naturens skendöd, men ibland blir det för tungt. Jag längtar efter människor, men jag har i ensamheten blivit så ömtålig som om min själ vore hudlös, och jag är så bortskämd med att få styra mina tankar och känslor att jag knappt kan uthärda beröringen med en annan person; ja varje främmande som nalkas mig verkar kvävande genom sin andliga atmosfär vilken liksom tränger in på min. ~ August Strindberg, #NFDB
985:Un om din Evul Mediu ar detesta în mod identic întregul nostru stil actual de viaţă, considerîndu-l atroce, dezgustător şi barbar! Fiecare epocă, fiecare cultură, fiecare datină şi tradiţie îşi are stilul său specific, propria moliciune şi duritate, frumuseţile şi atrocităţile sale, considerînd că anumite suferinţe sînt fireşti şi tolerînd răbdător anumite rele. Viaţa oamenilor se transformă în suferinţă reală, într-un adevărat iad numai atunci cînd se întrepătrund două epoci, două culturi şi religii. ~ Anonymous, #NFDB
986:Met dat geleuter in mijn hoofd kan ik urenlang doorgaan, het is zo ongeveer de prettigste bezigheid die ik ken. Alles in het leven zoekt een vorm om zich tot uitdrukking te brengen, meen ik, en ik ben bijna twintig en ik kan mij geen mooier leven voorstellen dan het ontcijferen van al die vormen van uitdrukkingen, met als doel ze allemaal terug te voeren tot de lichtste en zwaarste van alle dingen: de woorden. Dat is het geluk en de bevrijding, het verwoorden van alles wat daar niet eens om vraagt. ~ Connie Palmen, #NFDB
987:Uneori îmi pare direct comic că am putut să scriu Schimbarea la faţă; — nu mă mai interesează; în afară de poezie, metafizică şi mistică nimic n-are nici o valoare. Orice participare la frămîntări temporale e timp pierdut şi risipire inutilă. Lucrurile acestea le-am priceput prea tîrziu din păcate, dar mă consolez de a le fi priceput măcar acum. Un om, dacă vrea să păstreze o demnitate spirituală oarecare, trebuie să uite calitatea lui de contemporan. Ce departe eram acum de ştiam acestea la 20 de ani. ~ Emil M Cioran, #NFDB
988:Iedereen die voor abnormaal wil doorgaan en er hard aan werkt om excentriek en uitzonderlijk te zijn, heeft een grotere voorspelbaarheid dan wie normaal, gewoon, alledaags en onopvallend heet te zijn. Zodra bijzonderheid gewild is, is het meest bijzondere er vanaf. Echt uitzonderlijke mensen weten zelden van zichzelf dat ze uitzonderlijk zijn en als ze er door de jaren heen achter beginnen te komen dat iets hen van anderen onderscheidt, kost het ze meestal hun verdere leven om zich er bij neer te leggen. ~ Connie Palmen, #NFDB
989:Mai erau, apoi, ceasurile petrecute în bisericã în fața picturilor, iar Plutin clãtina din ce în ce mai tare din cap la vederea figurilor înspãimântãtoare create de școala bizantinã și consacrate de o tradiție multisecularã.
„Nu, e imposibil! Nu astfel l-a fãcut Dumnezeu pe om!”, izbucni el în cele din urmã.
Într-o zi o conduse în tainã pe Anitza la bisericã, o puse sã stea în poziția în care era înfãțișatã Maria Magdalena la picioarele rãstignitului și începu sã râdã din toatã inima. ~ Leopold von Sacher Masoch,#NFDB
990:Progresele culturale, care sunt evidente şi se extind la categorii sociale în mod tradiţional excluse, pot continua. Dar ăn acelaşi timp există mai multă prostie. Faptul că ţăranii de odinioară tăceau nu însemna că erau proşti. Un om cu şcoală nu e neapărat inteligent. Nici vorbă. Azi însă, toţi cei care tăceau vor să âşi facă auzit glasul, iar în unele cazuri, inevitabil, îşi fac auzită doar prostia. Să spunem deci că altădată prostia rămânea ascunsă, necunoscută, pe când în zilele noastre ea urală pe străzi. ~ Umberto Eco, #NFDB
991:Imaginile i se perindau in tacere, iar si iar, prin fata ochilor, intr-o succesiune tot mai rigida, parca tot ce considera omul ca-i important sa fie pastrat ar avea o ordine independenta si indisolubila, iar in timp ce memoria lucreaza sa confere certitudine si existenta prezentul atat de vremelnic, validand firele regulii vii in tesatura libera a evenimentelor , il obliga pe om ca podul peste haul ce-l desparte de propria viata sa nu-l construiasca din libertate, ci din propriile satisfactii spasmodice. ~ L szl Krasznahorkai, #NFDB
992:Tirania e o deprindere;ea manifestă tendinţe constante de a se dezvolta tot mai mult şi în cele din urmă devine o boală.Afirm că cel mai bun om din lume se poate înrăi şi abrutiza astfel,graţie unei deprinderi,încât să nu-l mai poţi deosebi de o fiară.Sângele şi simţirea omului ajung să accepte şi la urmă să guste lucruri din cele mai nefireşti.Omul şi cetăţeanul pier pentru todeauna din fiinţa tiranului şi atunci revenirea la demintatea omenească,la pocăinţă,la învierea morală îi este aproape cu neputinţă ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
993:(...) y todo aquello unido era el río, todas las voces, los fines, los anhelos, los sufrimientos, los placeres; el río era la música de la vida. Y cuando Siddharta escuchaba con atención al río, podía oír esa canción de mil voces; y sino escuchaba el dolor ni la risa, si no ataba su alma a una de aquellas voces y no penetraba su yo en ella ni oía todas las tonalidades, entonces percibía únicamente el total, la unidad. En aquel momento, la canción de mil voces, consistía en una sola palabra: el Om, la perfección. ~ Hermann Hesse, #NFDB
994:Det förflutna, som är mitt och Johannes Lupigis och andras, börjar lagra upp sig framför mig såsom en framtid, vilken jag skall genomtränga. Det förflutna lagrar på det sättet upp sig framför oss alla. Vi står och trampar i detta och måste genomtränga det för att få kunskap. Vi har genomlevt - eller uppslukat - en del av det och nu måste vi genomtränga och svälja det igen för att bli fria genom kunskapen om hur det var. Så är antagligen kunskapslagen, vägen till erfarenhetens förvärv, har diakonen Anselmus sagt. ~ Eyvind Johnson, #NFDB
995:Si indrazneala cu care Nietzsche rostea lucrurile! Incredibil! Sa spui ca speranta e cel mai mare rau! Ca Dumnezeu a murit! Ca adevarul este o greseala fara de care nu putem trai! Ca dusmanii adevarului nu sunt minciunile, ci convingerile! Ca rasplata ultima a celui mort este ca nu va mai muri! Ca medicii nu au nici un drept sa deposedeze un om de moartea sa! Ganduri malefice! Il contrazisese pe Nietzsche la fiecare dintre ele. Si totusi, era o falsa polemica: in adancul inimii, el stia ca Nietzsche are dreptate. ~ Irvin D Yalom, #NFDB
996:Hoe hebben wij de zee kunnen leegdrinken? Wie gaf ons de spons om de horizon uit te vegen? Wat hebben wij gedaan, toen wij deze aarde van haar zon loskoppelden? In welke richting beweegt zij zich nu? In welke richting bewegen wij ons? Weg van alle horizonnen? Vallen wij niet aan één stuk door? En wel achterwaarts, zijwaarts, voorwaarts, naar alle kanten? Is er nog wel een boven en beneden? Dolen wij niet als door een oneindig niets? Ademt ons niet de ledige ruimte in het gezicht? Is het niet kouder geworden? ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
997:Tirania e o deprindere;ea manifestă tendinţe constante de a se dezvolta tot mai mult şi în cele din urmă ea devine o boală.Afirm că cel mai bun om din lume se poate înrăi şi abrutiza astfel,graţie unei deprinderi,încât să nu-l mai poţi deosebi de o fiară.Sângele şi simţirea omului ajung să accepte şi la urmă să guste lucruri din cele mai nefireşti.Omul şi cetăţeanul pier pentru todeauna din fiinţa tiranului şi atunci revenirea la demnitatea omenească,la pocăinţă,la învierea morală îi este aproape cu neputinţă. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
998:Emerenc hatet makten, uansett hvem som hadde den i sine hender, om det hadde funnes noe menneske som hadde lost alle problemer i alle fem verdensdeler, ville Emerenc ha registrert vedkommenes aktivitet med antipati, bare fordi han hadde seiret. I hennes bevissthet hadde de samme fellesnevner, Gud, notaren, partiarbeideren, kongen, FNs generalsekretær, og hvis hun tilfeldigvis viste solidaritet med noen, var hennes medfolelse universell, den gjaldt ikke bare den som fortjente den. Alle. Hvem som helst. Også en forbryter. ~ Magda Szab, #NFDB
999:Het drong tot me door hoe vluchtig een gevoel van geluk kon zijn, en hoe kwetsbaar de basis daarvan was; van uit de regen een warm restaurant binnen lopen, de geur van voedsel en wijn, een boeiend gesprek, het buitenlicht dat zwakjes op de kersenhouten tafeltjes scheen. Er was maar weinig voor nodig om je humeur op een ander peil te brengen, als het schuiven met de stukken op een schaakbord. Dat besef alleen al, tijdens een moment van geluk, was alsof je een van de stukken verschoof en daardoor iets minder gelukkig werd. ~ Teju Cole, #NFDB
1000:Het waren de nachten, lodig en lang, die haar een illusie in de weg stonden. Steeds kramakkelachtiger hield dat huis zichzelf nog recht, en ze wist dat het nog spannend zou worden wie er het eerst aan renovatie toe zou zijn, zij of het huis. In bed luisterde ze naar alles wat zich aan de wind gewonnen gaf, een dakpan, een bloempot die met zich liet sollen in de tuin. Maar ook zonder wind; het huis kraakte, als deed het dat uit eigen beweging zoals mensen soms hun vingers kraken, om de gewrichten even los te maken. ~ Dimitri Verhulst, #NFDB
1001:'Who am I?' The answer is 'I am God'. The body comes and goes, but the Atma is permanent. The body has birth and death, but the spirit does not have any of these. You reach the stage where you say, 'I am God', but even there, there is duality, 'God and I'. That is not the full Truth. When we breathe, the breath makes the sound of 'So-Hum', 'He am I'. There is still the body consciousness, the 'I'. But in deep sleep, the declaration of 'He' and 'I' falls away and only '0' and 'M' remain, 'Om'; there is only the One. ~ Sathya Sai Baba, #NFDB
1002:Wat de massa's weigeren te erkennen, is de toevalligheid die de werkelijkheid doordringt. Ze zijn vatbaar voor alle ideologiën, omdat ideologiën feiten uitleggen als loutere illustraites van wetten en omdat ze elke samenloop van omstandigheden elimineren, dankzij het verzinsel van een alomvattende almacht, die geacht wordt de oorsprong te zijn van elke gebeurtenis. Om te kunnen gedijen moet de totalitaire propaganda ontsnappen uit de werkelijkheid en haar toevlucht nemen tot fictie, het toeval vervangen door consistentie. ~ Hannah Arendt, #NFDB
1003:Ik denk dat die Morgarath veel te slim wil zijn, met dat lekken van valse plannen en geheime tunnels en verrassingselementen van Horth en zijn mannen uit het noorden, om het Doornbos heen - het is allemaal veel te ingewikkeld. En iets ingewikkelds, dat moet je niet proberen als je een land als Araluen wilt aanvallen... En ik zeg je, die slag daar, dat wordt kantje boord, hoe dan ook. Dat heb je altijd als het te ingewikkeld gemaakt wordt. Er hoeft maar dát mis te gaan en de hele zaak stort in elkaar als een kaartenhuis. - Erak ~ John Flanagan, #NFDB
1004:Voi adauga totuşi că în orice idee omenească genială ori nouă, sau, pur şi simplu, chiar în orice idee cît de cît serioasă ce încolţeşte în capul unui om, există ceva care nu se poate comunica altuia chiar dacă ai scrie volume întregi, străduindu-te să explici această idee vreme de treizeci şi cinci de ani; întotdeauna va rămîne ceva netransmisibil, ceva care în ciuda străduinţelor tale nu va voi să iasă din cutia ta craniană şi va zăcea acolo mereu, pînă cînd nu vei mai fi, fără să fi exprimat sensul major al ideii tale. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1005:Stel dat er vandaag een procedure moet worden ontworpen om de volkswil te leren kennen, zou het beste idee dan werkelijk zijn om mensen eens in de vier of vijf jaar met een kartonnetje in de hand te laten aanschuiven bij een stemlokaal, waar ze in het schemerduister van een stemhokje een bolletje mogen kleuren, waarover maandenlang rusteloos is bericht in een commerciële omgeving die baat heeft bij rusteloosheid? En zouden we dan dat bizarre, archaïsche ritueel nog steeds 'de hoogtijdagen van de democratie' durven noemen? ~ David Van Reybrouck, #NFDB
1006:Vi blir fodt alene og dor alene. Det er bare å venne seg til det forst som sist. Alenheten er grunnleggende i hele konstruksjonen. Den er så å si selve bærebjelken. Man kan leve sammen med andre, men sammen betyr som regel ved siden av. Og det er fint nok. Man lever side om side med andre og i heldige glimt lever man kanskje til og med sammen med dem. Man sitter i samme bil, spiser samme middag, feirer samme jul. Men det er noe annet å kjore bil sammen, spise middag sammen eller feire jul sammen. Det er ytterligheter, To planeter. ~ Erlend Loe, #NFDB
1007:Både Huyn-Soo og treneren er skuffet over at han ikke vant den også, han hadde dromt om fire gull, men en canadier gikk fra ham og de forstår ikke hvordan det var mulig, jeg skjonner jo ikke hva de sier, men ser pa dem at det provoserer og irriterer dem at canadieren vant, Huyn-Soo sa wokking Canada til meg og jeg nikket fordi jeg trodde han snakket om å hente mat fra et sted som het Wok King Canada og det passet meg fint for jeg var sulten, men han snakket ikke om mat, skjonte jeg etter hvert, han forsokte bare å si fucking Canada. ~ Erlend Loe, #NFDB
1008:Geleidelijk bloeide en rijpte in Siddhartha het inzicht, werd het hem duidelijk wat eigenlijk wijsheid was, welk doel zijn lange pelgrimstocht feitelijk had. Niets anders was het dan een bepaalde zielsgesteldheid, een bekwaamheid, een geheime kunde om zich op ieder ogenblik in zijn leven die eenheid te kunnen indenken, die eenheid te voelen en te ademen. Geleidelijk bloeide dit in zijn binnenste op, straalde het hem toe uit Vasuveda's kindergezicht: harmonie, het besef van de eeuwige volmaaktheid van de wereld, glimlach, eenheid. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1009:C'est la route de Varovie peut-être, zei vorst Hippolyte opeens luid. Iedereen keek naar hem zonder te begrijpen wat hij daarmee wilde zeggen. Vorst Hippolyte zelf keek vol vrolijke verbazing om zich heen. Net als de anderen begreep hijzelf ook niet wat zijn woorden betekenden. Tijdens zijn diplomatieke carrière
had hij meer dan eens gemerkt dat woorden die op deze manier voor de vuist weg werden gesproken een heel scherpzinnige indruk maakten en daarom had hij deze woorden gesproken, die het eerst in hem waren opgekomen. <> ~ Leo Tolstoy,#NFDB
1010:De maan heeft onze wereld langer dan wie ook gadegeslagen en van heel dichtbij. Alles wat er ooit op deze aarde is gebeurd, alle handelingen die er zijn verricht heeft de maan waarschijnlijk gezien. Maar hij houdt er zijn mond over dicht. Koud en correct als altijd draagt hij dat zware verleden met zich mee. Op de maan is geen lucht en ook geen wind. Een vacuüm leent zich er uitstekend toe herinneringen onbeschadigd te bewaren. Niemand is in staat om het hart van de maan te verzachten. Aomame pakte haar glas en dronk de maan toe. ~ Haruki Murakami, #NFDB
1011:Hij vond de wereld slecht. Niemand was in staat tot onbaatzuchtigheid. Om zich heen zag hij alleen mensen die deden of ze het eeuwige leven hadden, ze waren onrechtvaardig en schraapzuchtig, slijmden tegen degenen aan wie ze iets konden hebben en lieten de rest links liggen. Hij vroeg zich af of het leven op die manier echt de moeite waard was om geleefd te worden, of het geluk niet eerder besloten lag in de eenzaamheid dan in de ellendige inspanningen die hij zich moest getroosten om de schijn op te houden tegenover zijn omgeving. ~ Emmanuel Bove, #NFDB
1012:Scheppend kunstenaar, dat valt niet mede. Ik sprak heel vroeger wel eens vader Klatser die aan een betere samenleving bouwt, als hij nog niet in zijn hese geschreeuw gestikt is, tenminste. Hij zei een keer tegen me: 'Weet jij, wat of heel moeilijk is om te schilderen?' 'Nee?' 'Een s-s-s-sneeuwlandschap. En weet je wat of ook heel erg moeilijk is om te schilderen? Een z-z-z-zonsondergang.' (Hij stotterde ook nog) 'En weet je, wat ik nou aan het schilderen ben?' (Sprakeloze stilte) 'Een z-z-z-zonsondergang in een s-s-s-sneeuwlandschap. ~ Gerard Reve, #NFDB
1013:Odgovornost prema Bogu i njegovu sudu zamijenjena je odgovornošću prema povijesti i prema čovječanstvu. Iz toga nastaju moralna mjerila koja se mogu iznositi čak prilično snažnim fanatizmom, primjerice borba protiv prenapučenosti koja je povezana s općom borbom za održanje biološke ravnoteže. Ali to istodobno znači da je dopušteno sve što ne konkurira tome. Budući da nema druge instancije odgovornosti osim javnog mnijenja i njegovih sudova (koji mogu biti strašni), snaga motivacije tih ideala u individualnom životu često je neznatna. ~ Benedict XVI, #NFDB
1014:Right,” said Om. “Now…listen. Do you know how gods get power?” “By people believing in them,” said Brutha. “Millions of people believe in you.” Om hesitated. All right, all right. We are here and it is now. Sooner or later he’ll find out for himself… “They don’t believe,” said Om. “But—” “It’s happened before,” said the tortoise. “Dozens of times. D’you know Abraxas found the lost city of Ee? Very strange carvings, he says. Belief, he says. Belief shifts. People start out believing in the god and end up believing in the structure. ~ Terry Pratchett, #NFDB
1015:Cînd mă gîndesc la faptul că mizeria este strîns legată de existenţa omenească, nu mai pot adera la nici o teorie şi la nici o doctrină de reformă socială. Toate îmi par egal de stupide şi de inutile. Animalele care trăiesc fiecare din silinţa lor nu cunosc mizeria, fiindcă nu cunosc ierarhia şi dependenţa unora de alţii. Fenomenul mizeriei apare numai la om, fiindcă numai el a putut să-şi creeze din semen un supus. Niciun animal nu-şi bate joc de altul asemănător pînă la identitate cu el. Numai omul este capabil de atît autodispreţ. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1016:In romanul „Grednel”, John Gardner vorbeste despre un om intelept care isi sintetizeaza meditatiile asupra misterelor vietii in doua postulate simple ”Lucrurile pier incet, alternativele exclud”. [...] Cel de-al doilea, „alternativele exclud”, este o cheie importanta pentru a intelege de ce nu e usor sa iei decizii. Decizia presupune invariabil o renuntare: pentru fiecare da trebuie sa existe un nu, fiecare decizie eliminand sau distrugand alte optiuni (radacina cuvantului „decide” inseamna „ucidere”, ca in omucidere sau sinucidere). ~ Irvin D Yalom, #NFDB
1017:Wel, en zeer tot mijn ontgoocheling: niemand hield mij tegen. Wat kon het de burger schelen dat die winkel met babyartikelen voor adolescenten werd beroofd van een paar afzichtelijke meters stof. Geen groot verlies, toch? En uiteindelijk wist niemand wie ik was, misschien had ik wel een wapen op zak. Er moest in dit wereldgedeelte iets gortigers gebeuren om civisme los te weken. Miraculeus eigenlijk, dat er überhaupt nog auto- en andere alarmen werden verkocht als je zag hoe werkelijk niemand zich een snars van hun kabaal aantrok. ~ Dimitri Verhulst, #NFDB
1018:Om sighed. ‘It’s reasonable, isn’t it? Think about it. The stronger ones hang around the edge, where there’s prey … I mean, people. The weak ones get pushed out to the sandy places, where people hardly ever go—’
‘The strong gods,’ said Brutha, thoughtfully. ‘Gods that know about being strong.’
‘That’s right.’ ‘Not gods that know what it feels like to be weak …’
‘What? They wouldn’t last five minutes. It’s a god-eat-god world.’
‘Perhaps that explains something about the nature of gods. Strength is hereditary. Like sin. ~ Terry Pratchett,#NFDB
1019:Echt, ik wilde het je vertellen, heus waar. Het spijt me verschrikkelijk dat ik dat niet eerder heb gedaan.'
'Weet ik,' zei hij. 'Ik heb ook heel veel spijt van de dingen die ik heb gezegd. Ik meende het niet. Dat weet je toch wel, hè?'
Renn vertrok haar gezicht. Toen legde ze haar ellebogen op haar knieën en verborg haar gezicht in haar handen. Ze maakte geen enkel geluid, maar Torak zag haar schouders schokken.
Een beetje onhandig sloeg hij zijn arm om haar heen. Eerst verstarde ze, toen ontspande ze en leunde tegen hem aan. ~ Michelle Paver,#NFDB
1020:Like every girl, I only need to look up and a little to the right of me to see the hysteria that belongs to me, the one that hangs om a hook like an empty jacket and flutters with disappointment that I cannot wear her all the time. I call her my hysteric, and this personal hysteric of mine is designer made (though I'm not sure who made her), flattering and comfortable, attractive even, if you're around people who like that sort of thing. She is not anyone, my hysteric; she is blank, electricity dancing around a filament, singing to kill. ~ Helen Oyeyemi, #NFDB
1021:...fjældene slutter sig tættere og tættere omkring os, det synes som om alt håp er ute, bare litt himmel er synlig ret over vore hodet. Det virker beklemmende på os, vi overvældes og tier. Pludselig ved en skarp dreining av veien åpner sig et svært gap tilhoire og vi ser aldeles nær os istinden Kasbek med sine bræer som hvitgnistrer i solen. Den står os kloss ind på livet, stille og hoi, stum. Det rykker en sælsom folelse gjennom os, berget står der opsvoren av de andre berge, det er som et væsen fra en anden verden som står der og ser på os. ~ Knut Hamsun, #NFDB
1022:All meats, intoxicants, condiments, processed and canned foods are highly acidic. Modern science considers dairy mostly acidic but Ayurveda states all dairy products generated from cow's milk to be alkaline. All herbs, spices and most vegetables are alkaline. Avocados and coconuts are highly alkaline as are rock salt, sprouted beans and vegetables like spinach, cucumber, broccoli. Kemp (sea vegetable), horseradish and miso are highly alkaline. All citrus fruits are acidic before ingestion but they act alkaline on the body during and post ingestion. ~ Om Swami, #NFDB
1023:De hel van de levenden is niet iets wat zal zijn; als er een is, dan is het de hel die hier al is, de hel die wij dag in dag uit bewonen, die we vormen door onze samenleving. Er zijn twee manieren om er niet onder te lijden. De eerste valt velen makkelijk: de hel aanvaarden en er deel van gaan uitmaken tot je op het punt bent gekomen dat je hem niet meer ziet. De tweede is riskant en vereist ononderbroken aandacht en studie: zoeken en weten te herkennen wie en wat er, temidden van de hel, geen hel is, dat laten voortduren, en er ruimte aan geven. ~ Italo Calvino, #NFDB
1024:Let them like the Tibetans, chew the cud of their "om mane padme hum" innumerable times, or, as in Benares, count the name of the God Ram-Ram-Ram (etc. with or without charm) on their fingers; or honour Vishnu with his thousand names of invocation, Allah with his ninety-nine; or they may make use of the prayer-wheels and the rosary: the main thing is that they are settled down for a time at this work and are tolerable to look at. This kind of prayer has been invented for the benefit of the pious who have thought and elevations of their own. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
1025:..kennis, die op zijn sterkst is bij onze geboorte, wanneer wij haar het hardst nodig hebben omdat ons nog geen andere middelen ter beschikking staan om te overleven en die minder wordt naarmate wij leren te denken in plaats van te voelen, dat instinctieve weten is niet vergaan. Het ligt alleen bedolven onder de lawine aan argumenten en redeneringen die wij tegenwoordig nodig hebben om onze wereld voor onszelf begrijpelijk te maken. Af en toe, een enkele keer in een droom, in een moment van verstrooiing vinden we er misschien ineens iets van terug. ~ Arthur Japin, #NFDB
1026:All meats, intoxicants, condiments, processed and canned foods are very acidic. Modern science considers dairy mostly acidic, but Ayurveda considers all dairy products generated from cow’s milk to be alkaline. All herbs, spices and most vegetables are alkaline. Avocados and coconuts are very alkaline, as are rock salt, sprouted beans and vegetables like spinach, cucumber and broccoli. Kemp (sea vegetable), horseradish and miso are very alkaline. All citrus fruits are acidic before ingestion but they act alkaline on the body during and after ingestion. In ~ Om Swami, #NFDB
1027:Schimbarea progresiva neintrerupta la care este supus intelesul cuvintelor, lipsa unui limbaj universal, care face ca traducerea sa fie necesara, erorile carora traducrile le sunt supuse, greselile copistilor si tipografilor, alaturi de posibilitatea denaturarii voite sunt in ele insele dovezi ca limbajul omenesc, fie ca este vorbit sau tiparit, nu poate fi vehiculul Cuvantului lui Dumnezeu. [...] Cuvantul lui Dumnezeu este creatia, si prin cuvantul acesta, pe care niciun om nu il poate fabrica sau denatura – Dumnezeu ii vorbeste in mod universal omului. ~ Thomas Paine, #NFDB
1028:Depois da luta, Solly não ficou satisfeito com o comportamento de Coleman. Achou que ele fora infantil. "Você podia ter derrubado o crioulo no quarto round e não no primeiro, pra não decepcionar o público. Mas não. Eu peço a você numa boa e você não faz o que eu peço. Por quê, hein, seu espertinho? 'Porque eu não dou refresco pra crioulo'. Foi isso que ele disse, o estudante de letras clássicas da NYU, o orador da turma, o filho do falecido optometrista, garçom de vagão-restaurante, linguista amador, gramático, disciplinador e shakesperiano, Clarence Silk. ~ Philip Roth, #NFDB
1029:Men hatifnattar slåss aldrig, lika lite som de säger emot en eller tycker illa om en eller tycker nånting alls, överhuvudtaget.
De kom fram för att buga en efter en, i hundratal, och pappan tog hatten av sig och bugade tills han fick ont i huvudet och undratals tassar viftade tills pappan också började vifta med tassarna av ren trötthet.
När den sista hatifnatten gått förbi hade mumintrollets pappa helt och hållet glömt att han haft lust att slåss. Han var bara artig och utslätad och följde efter genom det viskande gräset med hatten i tassen. ~ Tove Jansson,#NFDB
1030:„Ne. Sveta, jesi li ikada čula za analogiju... ljubav - to je cvijet?“
„Da.“
„Cvijet se može uzgojiti. A može se i kupiti. Ili se dobije kao poklon."
„Je l’ Anton kupio?“
„Ne“, rekoh suviše oštro, po svoj prilici, jesam... „Dobio je na poklon. Od sudbine.“
„I šta s tim? Je l' to ljubav?“
„Sveta, isječeno cvijeće je lijepo. Ali nije dugovječno. Ono ipak umire, pa makar i brižljivo
spušteno u kristalnu vazu sa sviježom vodom.“
„On se boji da voli“, zamišljeno reče Svetlana. „Je l' da? Ja se nisam bojala, zato što
nisam znala ovo... ~ Sergei Lukyanenko,#NFDB
1031:[...] 'We leiden ons leven weliswaar allemaal in de verwachting van betere tijden, maar tegelijk verlangen we vaak met spijt terug naar het verleden. Het heden beschouwen we daarentegen als iets heel tijdelijks, als niet anders dan de weg naar ons doel. Om die reden zien de meeste mensen, wanneer ze op hun leven terugkijken, dat ze voortdurend ad interim hebben geleefd, en stellen ze tot hun verbazing vast dat wat ze zo achteloos en zonder ervan genoten te hebben voorbij hebben laten gaan precies de dingen waren in de verwachting waarvan ze geleefd hadden. ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
1032:Faktum var att han inte kunde vara den sortens pappa längre. Den tiden var förbi. Det var som om Gud plötsligt skulle bestämma sig för att vara Gud igen flera kvadriljoner år efter att han skapat världen. Han kunde inte bara dimpa ner från himlen och säga: Å nej, ni borde inte ha placerat Empire State Building där, och ni borde inte ha ordnat det så att de afrikanska folken får mindre pengar, och ni borde inte ha låtit dem tillverka kärnvapen. För då kunde man säga till Honom: Det är väl lite sent att påpeka det nu? Var höll du hus medan vi funderade på de sakerna? ~ Nick Hornby, #NFDB
1033:Hvis dette bare hadde hendt et annet sted, i et annet land, og vi hadde lest om det i avisen! Da hadde vi kunnet snakke om det i fred og ro, studere sporsmålet fra alle sider, og trekke objektive slutninger. Vi kunne ha organisert diskusjonsmoter og fått vitenskapsmenn, forfattere, jurister, lærde damer og kunstnere til å komme. Ja, alminnelige mennesker også. Det ville vært interessant, spennende og lærerikt. Men når en står midt oppe i det, når en plutselig befinner seg ansikt til ansikt med den brutale virkeligheten, så kan en ikke la være å fole at det angår en. ~ Eug ne Ionesco, #NFDB
1034:Iedereen die met me praat is in mijn ogen een dode; een dode die om zo te zeggen uitstel heeft gekregen; iemand die toevallig een ogenblikje leeft.[...] Met verbazing en ironie constateer ik dat de meeste mensen er geen enkel vermoeden van schijnen te hebben dat ze dood zijn, of zo goed als. Dood vanaf hun geboorte. 'Schimmen die lopen' zegt Shakespeare. Al die politici, al die geleerden, al die literatoren, die handelen en normaal voelen, alsof ze werkelijk leven, alsof de worm van de verrotting niet al in ze zit, vanaf hun eerste kreet, vind ik belachelijk. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
1035:„Reușita ține de o condiție:modestia de a nu disprețui niciodată ceea ce există și orgoliul de a nu renunța niciodată la ceea ce încă nu există.(...)
–V-aș întreba, profesore, ce e un elev bun, unul care ajunge să reușească?
–Vă voi răspunde foarte simplu: e cineva care nu se mărginește să-și însușească lucrurile deja știute și care nu caută numai și numai și cu orice preț să dea la lumină ceva nemaivăzut, ci...
– Ci?
– Ci un om care se pregătește să înțeleagă ceea ce vede. Să pătrundă misterul clipei. Da, aș spune că un elev bun e un echilibrist al clipei. ~ H l ne Grimaud,#NFDB
1036:Lo vostro fermo dir fino ed orrato
approva ben ciò bon ch’om di voi parla,
ed ancor più, ch’ogni uom fora gravato
di vostra loda intera nominarla;
che ’l vostro pregio in tal loco è poggiato,
che propiamente om nol poria contarla:
però qual vera loda al vostro stato
crede parlando dar, dico disparla.
Dite ch’amare e non essere amato
ene lo dol che più d’Amore dole,
e manti dicon che più v’ha dol maggio:
onde umil prego non vi sia disgrato
vostro saver che chiari ancor, se vole,
se ’l vero, o no, di ciò mi mostra saggio. ~ Dante Alighieri,#NFDB
1037:Dar e mult mai periculos când cineva îşi reprimă sentimentul generat de solitudine, acumulat în sufletul său. Nu aleargă nicăieri. Nu ucide pe nimeni. Ce face? Trăieşte, aşteaptă, menţine ordinea în jurul său. Trăieşte ca un călugăr, conform unui ordin păgân, laic ... pentru un călugăr e simplu, fiindcă-şi are propria credinţă. Dar un om care şi-a cedat singurătăţii sufletul şi destinul nu mai crede în nimic. Aşteaptă doar. Aşteaptă ziua sau ora când poate vorbi încă o dată despre ce anume l-a obligat la solitudine, cu cel sau cu cei datorită căruia sau cărora a ajuns aici. ~ S ndor M rai, #NFDB
1038:Puterea absolută e într-adevăr un lucru ideal, când se află în mâini sigure. Despotismul cerului e singura guvernare desăvârşită. Un despotism pământean ar fi cea mai desăvârşită guvernare pământească, dacă ar exista aceleaşi condiţii - adică dacă despotul ar fi cel mai desăvârşit exemplar al speţei umane şi dacă viaţa sa ar fi veşnică. Dar, întrucât un om perfect este pieritor şi orice-ar face tot trebuie să moară, lăsându-şi stăpânirea în mâinile unui moştenitor imperfect - un despotism pământean nu numai că e o formă rea de guvernare, ci e chiar cea mai rea formă posibilă. ~ Mark Twain, #NFDB
1039:Zemljoradnik voli da drži ruke u sveže prekopanoj zemlji. Ponekad satima sedi pored tek uzoranog polja i zavlači ruke duboko u nove brazde. Tako najbolje odmara ruke, kaže onima koji ga znatiželjno pitaju, ali takvih je sve manje, pa i zemljoradnik sve kraće umače šake u masnu, crnu zemlju. Jednog dana, dobro on to zna, nikoga više neće zanimati gde su njegove šake, i to ga pomalo sekira. Ali uveče, kada legne u krevet, lepo čuje kako ga pšenica doziva, kako kukuruz raste, a i suncokreti su ga po podne krišom gledali, ali on se pretvarao da ih ne primećuje. (Zemljoradnik) ~ David Albahari, #NFDB
1040:En gang forvandlet hun et gresskar til en kongelig karet, sa Dadda. (...) Det hjelper ingen å mote på ball og lukte som en pai. Og den affæren med glasskoen. Farlig etter min mening. Men det storste hun noen gang gjorde, sa Dadda og ignorerte avbrytelsen, var å få et helt slott til å sove i hundre år til... Hun nolte. Kan ikke huske det. Dreide det seg om rosebusker, eller var det spinnerokker med i det der? Jeg tror det var en prinsesse som måtte fingre på... nei, det var en prins. Sånn var det. Fingre på en prins? sa Magrotte ille til mote. Nei... han måtte kysse henne. ~ Terry Pratchett, #NFDB
1041:A R S P O E T I C A 8 N a s a mo t r e ba g o v o r i t i s n o ć i, Š u š t a t i c r n im c e s t a r om j e l a, S p l e t e nu g r a nu r a s p l i t a t i I š a p a t om o d g o n e t a t i l i š ć e . . . D u b o ko n a g n u t i se n ad v o d o m, S r a s t i se r u k a ma s v o d o s t a j em I r u ke d r v e ta b e z n a d e ž no D e l i t i i s p a j a ti na o g l e d a lu j e z e ra . . . I u s p l e tu c r n ih r e či i b i l ja U s l i ci z v e z d a, u p r e đi n o ći U g l e d a t i s v o je c r te u o g l e d a lu p e s a m a: L e p še . . . z b r i s a ne . . . 59 ~ Anonymous, #NFDB
1042:Min mors sorg var primitiv og altomfattende: Den sugede ilten ud af luften. En tung, bedovet fornemmelse fyldte mit hoved og min krop hver gang jeg kom hjem. Ingen af os – hverken min bror eller jeg selv, og da slet ikke min mor – fandt trost i hinandens selskab. Vi var bare i eksil sammen, fanget i en fælles lidelse. For forste gang var jeg bevidst om, at jeg blev grebet af åndelig ensomhed, og jeg kiggede ud på gaden, vendte mig mod de drommende og melankolske indre anelser, der var blevet den eneste lindring fra det jeg hurtigt opfattede som en tilstand af tab og nederlag. ~ Vivian Gornick, #NFDB
1043:Die Spinnerak-Rokkie
'n Feetjie het vir haar
uit spinnerak 'n doek vergaar;
'n rokkie wit as heuningwas
het sy toe aanmekaargelas.
Maar nouliks was dit om haar lyf,
toe kom 'n windjie, vlug en styf,
en met die uiting van sy sug
daar trek ons Feetjie deur die lug!
Haar maatjies staar haar treurig aan,
hoe sy hoog oor die bome gaan,
tot sy met heel haar rokkie fyn
daar in die verte glad verdwyn!
As jy 'n rokkie ooit besit
van spinnerak of iets soos dit,
pas op hoe jy jou dan verroer,
'n windjie mag jou glad vervoer!
~ Eugene Marais,#NFDB
1044:Oricine a privit nisipul care curge într-o clepsidră. Viaţa unui om curge la fel, dar nu poate fi măsurată cu nici o clepsidră. Pentru fiecare om există o măsură unică şi ceea ce i se întâmplă unui om nu i se poate întâmpla altui om. Din păcate, acest mare şi sublim adevăr nu poate fi înţeles în întregime decât la bătrâneţe, când timpul este deja risipit, când nimic esenţial nu mai urmează să se întâmple. Atunci când unui om i se întâmplă multe şi când inima lui este încercată de neaşteptate schimbări, o singură zi poate fi mai lungă decât un an sau doi de viaţă simplă şi monotonă. ~ Mika Waltari, #NFDB
1045:Wie een berg sloopt bouwt een nieuwe berg
want niets gaat verloren, alles helpt
vet om kaarsen te maken, baleinen
om eelt weg te snijden, melk
om lippen te laten glanzen, beenderen
om je je haren te zien kammen
een pels om je op neer te leggen
zodat de sterrenhemel eindelijk kan ontstaan
zolang je er niet bent is er hoop
ik wou dat je voor me kwam staan
tussen mij en de zon
om de zon door je heen te zien stralen
om de vlekken onder mijn oogleden te zien
wegdrijven en daarna niets meer te zien
kom me halen
liefste
withete zon van me. ~ Peter Verhelst,#NFDB
1046:Imagine someone shouts at you aggressively, with an intent to upset you. If, then, you contemplate physically abusing or harming this person, it means tamas is strong; it is governing you. In the same situation, if you feel your aggressive emotions well up, but you do not yell at the other person, rajas has won over tamas. If, however, you don’t feel any negativity or aggression; you don’t feel like giving it back to the person, nor do you have to curb your reaction – in simple terms, you remain unaffected – it means that your mode of goodness, sattva, has won over both tamas and rajas. ~ Om Swami, #NFDB
1047:Fiecare fiinţă umană a trăit în spatele unui zid impenetrabil, într-o ceaţă sufocantă în care nu mai exista altcineva în afară de el. Din când în când se mai auzeau semnale confuze din adâncul cavernei în care se afla cealaltă fiinţă umană... astfel încât fiecare putea să bâjbâie după celălalt. Însă din cauză că nu se cunoşteau, şi nu se puteau înţelege, şi nu îndrăzneau să se încreadă unul în celălalt, şi simţeau încă din copilărie teroarea şi nesiguranţa acelei depline izolări... erau vânaţi de frica omului faţă de om, şi de rapacitatea sălbatică a omului în relaţiile cu ceilalţi oameni. ~ Anonymous, #NFDB
1048:Torak,' zei Renn op strenge toon, 'je hebt al vaker je best gedaan om weg te gaan zonder mij. Dit is de laatste keer. Wil je dat ik met je kom of niet?'
Torak wilde iets zeggen, maar er kwam geen woord over zijn lippen. Daarom knikte hij maar.
'Zeg het dan,' zei Renn.
'Ja... Ja, ik wil dat je met me mee komt.'
Ze lachte breed.
'Ja!' riep hij uit. Hij nam haar in zijn armen en zwaaide met haar in de rondte, zodat haar rode haren fladderden...
Toen pakten ze Renns spullen op en trokken verder, met de wolven achter hen aan en de raven hoog boven hen dansend in de lucht. ~ Michelle Paver,#NFDB
1049:Natanijel Brendan nas upoznaje s pričom o dr. Odri Ričards, antropologu koja je tridesetih godina XX veka radila s plemenom Bemba iz Severne Rodezije. Dr. Ričards je, kaže on, grupi pripadnika tog plemena jednom ispričala englesku narodnu bajku o mladom princu koji se peo uz planine pokrivene ledom, prelazio provalije i borio se sa zmajevima da bi osvojio devojku koju je voleo. Slušaoci su očigledno bili zbunjeni, ali nisu ništa rekli. Najzad se oglasio jedan stari poglavica rečima koje su izražavale osećanja svih prisutnih. ,,Zašto nije uzeo drugu devojku?", jednostavno je upitao. ~ Stephen A Mitchell, #NFDB
1050:Zo iemand doet niet aan bommen gooien, aan opstanden; hij wil niet meer reageren, niet uit traagheid en niet uit wreedheid. Van alle mensen ter wereld wenst deze persoon dat de daad een manifestatie van het leven is. En zo hij, om deze verschrikkelijke behoefte te kunnen verwerkelijken, niet vooruit maar achteruit werkt, zo hij onmaatschappelijk wordt, begint te stammelen en te stotteren, zo volkomen onaangepast blijkt te zijn dat hij zijn boterham niet kan verdienen, dan kan men ervan op aan dat deze man de weg heeft gevonden die hem weer in de schoot en de bron van het leven terugvoert. ~ Henry Miller, #NFDB
1051:Om is not just a sound or vibration. It is not just a symbol. It is the entire cosmos, whatever we can see, touch, hear and feel. Moreover, it is all that is within our perception and all that is beyond our perception. It is the core of our very existence. If you think of Om only as a sound, a technique or a symbol of the Divine, you will miss it altogether. Om is the mysterious cosmic energy that is the substratum of all the things and all the beings of the entire universe. It is an eternal song of the Divine. It is continuously resounding in silence on the background of everything that exists. ~ Amit Ray, #NFDB
1052:— Ţineam să-ţi împărtăşesc o dorinţă de-a mea. Uite, grozav aş vrea să mă chinuiască cineva, un om care să se în-soare cu mine şi apoi să mă chinuiască, să mă înşele, şi-n cele din urmă să mă părăsească, să plece. Nu vreau să fiu fericită !
— îţi place haosul ?
— Ah, da, haosul, asta doresc ! Aş avea poftă să dau foc casei. Caut mereu să-mi închipui cum ar fi dacă m-aş duce şi i-aş da foc pe furiş, aşa, tiptil-tiptil. Toată lumea se munceşte să-l stingă, şi focul arde înainte, iar eu, ştiind ce s-a întîmplat, tac chitic. Ştiu şi tac chitic. Vai, ce tîmpenie. Groaznic mă plictisesc ! ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
1053:Dacă totul ar fi atît de simplu! Că undeva există oameni negri, care săvîrşesc intenţionat doar fapte negre şi nu trebuie decît să-i deosebeşti de ceilalţi şi să-i distrugi. Dar linia care separă binele şi răul intersectează inima fiecărui om. Şi cine va distruge o bucăţică din inima sa?...
În decursul vieţii unei inimi, această linie îsi schimbă locul în ea fie împinsă de bucuria răului, fie eliberînd spaţiul pentru binele înfloritor. Unul şi acelasi om la vîrste diferite, în diferite situaţii de viaţă este un om cu totul diferit. Cînd aproape de diavol. Cînd aproape de cele sfinte. ~ Aleksandr Solzhenitsyn,#NFDB
1054:dar uite, ce spuneti: cum sa deosebim aceste persoane neobisnuite de cele obisnuite? au oare de la nastere un semn distinctiv? spun in sensul ca ar trebui sa fie o mai mare exactitate, o mai mare diferentiere exterioara; va rog sa-mi iertati nelinistea fireasca a unui om mai practic si bine intentionat, dar n-am putea oare sa le dam niste haine anume, de exemplu, sa poarte un fel de insemne acolo, nu?... Pentru ca, va rog sa fiti de acord, daca se va intampla o incurcatura si unul dintr-o categorie isi va imagina ca face parte din cealalta si va incepe sa "indeparteze toate obstacolele".... ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1055:Det var det der holdt mig vågen om natten," sagde Walter. "Den her opsplitning af landet. For det er det samme problem overalt. Det er ligesådan med internettet eller kabel-tv - der er aldrig noget centrum, der er ingen fælles enighed, der er bare en billion forskellige distraherende stojkilder. Vi kan aldrig sætte os og fore en vedvarende samtale, det er bare billigt skrammel og en lorteudvikling, det hele. Alt det ægte, alt det autentiske, alt det ærlige dor ud. Intellektuelt og kulturelt bliver vi kastet omkring som tilfældige billiardkugler og reagerer på den seneste tilfældige stimulans. ~ Jonathan Franzen, #NFDB
1056:In Sahara, orice om avea timpul, linistea si atmosfera necesara ca sa se regaseasca pe sine, sa priveasca in departare sau in propriul suflet, sa observe Natura care il inconjura si sa mediteze asupra lucrurilor pe care nu le stia mai mult decat prin mijlocirea cartilor sfinte. Dar acolo, in orase, in sate si chiar in minusculele catune berbere, nu aveai pace, nici timp, nici spatiu si erai ametit de zgomote si de problemele celorlalti, de glasurile si certurile celorlalti si aveai impresia ca era mult mai important ceea ce li se intampla altora decat ceea ce ti se putea intampla tie. ~ Alberto V zquez Figueroa, #NFDB
1057:Ook drong het niet tot haar door dat ze een keer gedacht had, dat als Port eerder doodging dan zij, ze niet werkelijk zou geloven dat hij dood was, maar eerder dat hij op de een of andere manier in zichzelf was teruggegaan, om daar te blijven, en dat hij zich nooit meer van haar bewust zou zijn, zodat in werkelijkheid zij het was die opgehouden had te bestaan, tenministe in belangrijke mate. Zij zou degene zijn die gedeeltelijk het rijk van de dood was ingegaan, terwijl hij zou voortbestaan, een verdriet binnen in haar, een deur die ongeopend was gebleven, een reddeloos verloren kans. (p. 173-174) ~ Paul Bowles, #NFDB
1058:Toen de tweeling nog klein was en Michela weer eens wat uithaalde, zoals met haar loopstoeltje van de trap af racen of een doperwt in haar neus stoppen, zodat je dan weer met haar naar de eerste hulp moest om hem er met een speciaal pincet uit te laten halen, keek hun vader altijd naar Mattia, de eerste die het licht zag, en zei dat mama een te kleine baarmoeder had voor hen allebei.
'Joost mag weten wat jullie daar in die buik hebben uitgespookt,' zei hij altijd. 'Misschien heb je je zusje wel ernstige schade toegebracht met je getrappel.'
En dan lachte hij, hoewel er niets te lachen viel. ~ Paolo Giordano,#NFDB
1059:En niemand ging op het juiste moment dood. Moessorgski, Poesjkin, Lermontov - die waren allemaal te vroeg gestorven. Tsjajkovski, Rosini, Gogol - die hadden allemaal eerder moeten sterven. Beethoven misschien ook wel. Het was natuurlijk niet alleen een probleem voor beroemde schrijvers en componisten, maar ook voor gewone mensen: het probleem om je beste jaren te overleven, voorbij het punt waarop het leven geen vreugde meer kan brengen en alleen nog vreselijke gebeurtenissen. […] In plaats van hem te vermoorden hadden ze hem in leven gelaten, en door hem in leven te laten hadden ze hem vermoord. -p.219 ~ Julian Barnes, #NFDB
1060:The name of Solomon may be divided into three syllables. Sol-Om-On. Each of these syllables is the name of a Sun God, or a Divine Principle. Sol means Sun; Om is the sacred syllable of the Vedas, the most magical of all intonations among the Hindus; and On is the name of a Supreme Being in Persia. The building of the Temple was supervised by three men. Solomon of the Sun, the source of all life and power; Hiram of Tyre, the earth, who supplied the materials; and a cunning workman, Hiram Abiff, the energies of space, the ethers, the dancing power of Fohat, the law of the atoms. ~ Manly P Hall, How to Understand Your Bible, #NFDB
1061:Jorden tilhorer ikke mennesket.
Det er menneskene, der tilhorer Jorden. De duftende blomster er vore sostre, og hesten, den mægtige orn, for ikke at tale om elgen, er vore brodre. Og hvordan kan man kobe eller sælge noget som helst? For hvem ejer varmen i luften eller lyden af vinden i træerne? Og saften i grenene bærer erindringen om dem, der har levet for os. Og lyden af bækkens mumlen er er vores forfaders stemme. Og vi må lære vores born, at jorden under deres fodder er forfædrenes akse, og at alt, hvad der overgår Jorden også overgår os, og hvis mennesket spytter på jorden, spytter det på sig selv. ~ Erlend Loe,#NFDB
1062:Nije napustila Indiju i zagušljivu atmosferu palate da bi se podvrgla običajima i hirovima otmjenog pariškog društva... U ono vrijeme činilo joj se obavezom da bude kraljica, nije mogla to izbjeći a da ne povrijedi uspomenu na svoje pretke koji su sve žrtvovali dužnostima vlasti. Dužnost ili potreba? Gdje je granica? Ne zna....Zar svako ne bira svoj put, svoju dužnost, u skladu sa svojom najjačom potrebom? Selma je dugo mislila da treba nadvladati svoje potrebe, zatim je malo-pomalo shvatila da ih, naprotiv treba proživjeti. Ne zato što su životne, već zato što su smrtne. Iživjeti ih, da bismo se oslobodili. ~ Keniz Mourad, #NFDB
1063:Ze was niet gek, ze was in de grote boeken en theorieën gedoken, ze had geleerd dat God dood was en dat de Mens (dat andere anachronisme) op zijn laatste benen liep als belichaming van een antwoord op het Leven, ze wist dat men geacht werd verhalen met een gelukkige afloop en tevreden heldinnen pulp te noemen en geen literatuur. Toch zat ze, misschien omdat ze een zwak had voor soap operas en liedjes waarvan het verheven refrein zong van de wens om te "Hold you, oh yeah, and love you baby, I said and love you baby," nog steeds te wachten (bij de telefoon of anderszins) tot de verlossing zich zou aandienen. ~ Alain de Botton, #NFDB
1064:Number two was Hugh, who had suggested to his father that he would like to go into the church. His father had said, "Only if it's the Church of Om, but none of the others. I'm not having no son of mine fooling around with cultic activities!" Om was handily silent, thereby enabling his priests to interpret his wishes how they chose. Amazingly, Om's wishes rarely translated into instructions like "Feed the poor" or "Help the elderly" but more along the lines of "You need a splendid residence" or "Why not have seven courses for dinner?" So Lord Swivel felt that a clergyman in the family could in fact be useful. ~ Terry Pratchett, #NFDB
1065:Hun stupte inn i bokene, etterlignet hver bidige figur hun motte der. Hun leste en historie om en jente som satt og leste i klesskapet mens hun spiste kjeks med sjokoladebiter i, og da gjorde hun det samme. Hun leste Nancy Drew og Hardyguttene og lette etter ledetråder overalt, skrev dem ned i Harriet spion-notisboka si, selv om hun aldri fikk noe mer ut av dem enn stadig tilbakevendende skuffelser. Hun provde å romme og gjore som millioner av barn i millioner av boker, men hun og kofferten med bilde av en liten, gammeldags jente med kysehatt på, kom aldri lenger enn til rododendronbuskene for hun mistet motet. ~ Eleanor Brown, #NFDB
1066:We weten allen uit eigen ervaring dat bijvoorbeeld het bezoek aan een museum of het luisteren naar een concert een inspanning van grote geestelijke activiteit is. Wat doen we in dergelijke situaties? Zeker, er zijn hier verschillen: het ene betreft uitvoerende kunst, in het andere geval gaat het niet om de uitvoering maar staan we direct voor de originelen die aan de wand hangen. Als we door een museum hebben gelopen, gaan we niet met hetzelfde levensgevoel waarmee we naar binnen gingen, weer naar buiten; als we werkelijk een kunstzinnige ervaring hebben beleefd is de wereld stralender, lichter, luchtiger. ~ Hans Georg Gadamer, #NFDB
1067:Bij het bevriezen zetten je spieren zich schrap tegen een dodelijke klap en voel je je 'verstijfd van angst'. Maar als je ervaart dat de dood onafwendbaar is (bv als ontblote hoektanden om het punt staan een einde aan je leven te maken) verslappen je spieren alsof alle energie er uit is. In deze 'afwezigheidsreactie' (die chronisch is geworden als je getraumatiseerd bent) voel je dat je in een toestand van hulpeloze gelatenheid verkeert. Je hebt niet meer de energie om je leven te voeden en vooruit te komen. Deze ineenstorting, deze verslagenheid, het verlies van de wil om te leven vormen de kern van diep trauma. ~ Peter A Levine, #NFDB
1068:Det ligger en skog mellom sjoen og Benonis hus. Den er ikke Benonis skog, men en almenning, en stor blandingsskog av bartrær, bjork og asp. På en bestemt tid om sommeren kommer folk fra to sogn sammen her og herjer og hugger av hjertens lyst; når de er ferdige og de har fort veden hjem ligger skogen stille igjen det hele år og dyr og fugler har atter idel fred. Nu og da kommer en lapp fra et sogn til et annet og går gjennom skogen; foruten dette er det bare Benoni som har sin gang her sommer og vinter. Og Benoni går i tort vær og vått vær som det faller seg, han er en sterk og fast kar som ikke reddes for hindringer. ~ Knut Hamsun, #NFDB
1069:mai intai nu lasati pe nimeni sa va porunceasca si ce sa faceti si ce sa ganditi.Aveti mare grija mai ales ca gandurile sa va ramana neincatusate .Chiar si un om liber poate ,uneori,sa fie legat mai strans decat un sclav.Ascultati-i pe oameni,dar nu va deschideti inima.Aratati-le respect stapanitorilor,dar nu-i urmati orbeste!Ganditi logic si cu bun simt ,dar nu comentati!Nu considerati pe nimeni mai presus de voi , oricare le-ar fi rangul si pozitia.Purtati-va corect cu toti,daca nu, o sa caute sa se razbune pe voi.Ramaneti credinciosi lucrurilor in care credeti si-i ve-ti face astfel pe ceilalti sa va asculte ~ Christopher Paolini, #NFDB
1070:Nu ești o persoană mai puțin iubitoare sau incompletă, dacă îți rămân anumite lucruri pe care nu le poți ierta și dacă îți dorești ca pe anumite persoane să nu le mai întâlnești vreodată-n viață. Poate că devii un om mai puternic și mai curajos, dacă ai ceva mânie reziduală (fie că provine dintr-o mare trădare, fie din numeroase neplăceri mici) și, în ciuda ei, reușești să-ți vezi de viața ta.
Mai important ca orice, nu e treaba nimănui - nici a terapeutului, nici a mamei sau profesorului ori a vreunui ghid spiritual, a celui mai bun prieten sau expert în relații - să-i spună altuia că trebuie să ierte (sau nu). ~ Harriet Lerner,#NFDB
1071:A impartasi cu toată făptura ta o credinţă, şi a rămîne în acelaşi timp om întreg — este astăzi un lucru extrem de rar. De la o vreme nu mai întîlnim decît jumătăţi de oameni, sferturi şi cîtimi de oameni. Unii din ei excepţional de bine înzestraţi, alţii înfriguraţi de o mare dorinţă de bine — dar nimeni nu e om întreg, om liber şi viu. Se visează şi se pregătesc societăţi noi, cu rinduieli noi, cu o dreptate mai largă. Cît entuziasm nu se cheltuieşte, cîtă dragoste nu se zbate în aceste pregătiri pentru o lume mai bună! Şi totuşi, cînd te apropii şi cauţi omul întreg, omul liber mai ales, nu găseşti decît fărîmituri. ~ Mircea Eliade, #NFDB
1072:Er is slechts één rijkdom en dat zijn de banden tussen de mensen onderling.
Als we ons enkel en alleen inspannen voor materieel gewin, bouwen we onze eigen gevangenis. Dan veroordelen we onszelf tot eenzame opsluiting, met onze munten van as waarmee we niets kunnen kopen dat het waard is om voor te leven.
Translation via Google translate:
There is only one wealth and that are the ties between people.
If we only strive for material gain, we build our own prison. Then we condemn ourselves to solitary confinement, with our coins of ash with which we can't buy anything that is worth living for. ~ Antoine de Saint Exup ry,#NFDB
1073:I feel so sentenced by your words, I feel so judged and sent away, Before I go I’ve got to know Is that what you mean to say? Before I rise to my defense, Before I speak in hurt or fear, Before I build that wall of words, Tell me, did I really hear? Words are windows, or they’re walls, They sentence us, or set us free. When I speak and when I hear, Let the love light shine through me. There are things I need to say, Things that mean so much to me, If my words don’t make me clear, Will you help me to be free? If I seemed to put you down, If you felt I didn’t care, Try to listen through my words To the feelings that we share. When ~ Om Swami, #NFDB
1074:Ofte har jeg spurgt mig selv: findes der i verden, i hele summen af det menneskelige liv, en sådan skuffelse, en sådan fortvivlelse, at den skulle kunne få bugt med denne rasende livstorst, som jo er imod al sommelighed? Og altid må jeg give mig selv det svar: en sådan fortvivlelse kan jeg ikke tænke mig.
...
Mennesket vil leve, og jeg lever, ja lever på trods af al logik og forstand. Selv om jeg ikke tror en dojt på tingenes indre orden og mening - jeg elsker dog grenenes klæbrige, bristende skud hvert forår, det blå himmeldyb, et eller andet menneske, som jeg, måske uden selv at vide hvorfor, finder uimodståeligt. ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
1075:Een man stelde mijn vriend Jaime Cohen de volgende vraag:
"Wat vindt u het grappigste aan de mens?"
Jaime antwoordde: "Onze manier van denken. We denken voortdurend verkeerd om: hoe eerder we volwassen kunnen zijn hoe beter en vervolgens klagen we over onze verloren jeugd.
Onze gezondheid offeren we op om aan geld te komen en hebben we dat dan geven we alles weer uit om weer gezond te worden.
We zijn zo op de toekomst gericht dat we het heden verwaarlozen en hebben daardoor in het heden geen leven, maar in de toekomst ook niet.
We leven alsof we nooit dood zullen gaan en sterven alsof we nooit hebben geleefd. ~ Paulo Coelho,#NFDB
1076:Han visste att det var en sjukdom, inte bara hos honom utan hos människorna där på gårdarna; deras bottenlöst sterila egenkärlek med rönnbärsattityden utåt, mot den svage som inte vågade gå i svaromål om livsvärdena, smickret inför den starke och hatet som på grund av infrysningen växte och svällde i bröstet och grep om hjärtat med förruttnelsens klo, tills handen grep om riset, käppen, rottingen, dolken, svärdet, handgranaten, mausern och sökte syndabockar, syndabockar, syndabockar! Då (som vuxen) hatade han hatet självt i vanmäktigt raseri, men alla hatare skrattade honom i ansiktet och han tog bara skada till sin matsmältning. ~ Harry Martinson, #NFDB
1077:Helena: Är du ledsen för at du har blivit gammal, Isak?
Isak: Nej. Det verkar som om allting blir värre. Värre väder, värre mänskor, värre maskiner, värre krig. Gränserna sprängs och allt det outsägliga breder ut sig och kan aldrig mere hejdas. Då är det gott att vara död.
Helena: Du er en ruskig gammal värdsfötaktare, Isak, det har du alltid varit. Jag tror inte alls som du.
Isak: Nej, nej, gudskelov för det.
Helena: Det hindrar inte att jag vill gråta. Tycker du det är otrevligt om jag gråter en liten stund. (Jon försökar gråta.) Nej, min själ det går inte. Det blir ingenting. Jag får lov att drikka litet mer konjak. ~ Ingmar Bergman,#NFDB
1078:De waarheid,' vervolgde Nietzsche, 'wordt ontdekt door ongeloof en scepsis, niet door een kinderlijk verlangen dat iets zus of zo zou mogen zijn! De wens van uw patiënt om in Gods handen te zijn is niet de waarheid. Het is alleen maar een kinderlijke wens - meer niet! Het is een verlangen om niet te sterven, het verlangen naar de eeuwige fopspeen die wij "God" hebben genoemd! De evolutietheorie toont wetenschappelijk aan dat God overbodig was - hoewel Darwin zelf niet de moed heeft gehad de logische conclusie uit zijn bewijzen te trekken. U beseft toch zeker wel dat wij God hebben geschapen en dat we hem nu met ons allen hebben vermoord. ~ Irvin D Yalom, #NFDB
1079:To je jedan od onih dobrih đaka, čednih i primernih u svemu, koji sa velikom lakoćom i kao uzgred polažu sve predmete, a celo svoje iskreno i stvarno zanimanje posvećuju svojim pomalo ćudljivim i nesređenim duhovnim sklonostima, izvan škole i njenog zvaničnog programa. To su oni đaci vedra i jednostavna srca, ali nemirna i ljubopitljiva duha. Njima su gotovo nepoznate one teške i opasne krize čulnog i osećajnog života kroz koje prolaze toliki drugi mladići njihovih godina, ali zato oni teško nalaze smirenje svojih duhovnih nemira i vrlo često ostaju za ceo život svaštari, zanimljivi osobenjaci, bez stalnog dela i bez određenog pravca uopšte. ~ Ivo Andri, #NFDB
1080:„To je jedan od onih dobrih đaka, čednih i primernih u svemu, koji sa velikom lakoćom i kao uzgred polažu sve predmete, a celo svoje iskreno i stvarno zanimanje posvećuju svojim pomalo ćudljivim i nesređenim duhovnim sklonostima, izvan škole i njenog zvaničnog programa. To su oni đaci vedra i jednostavna srca, ali nemirna i ljubopitljiva duha. Njima su gotovo nepoznate one teške i opasne krize čulnog i osećajnog života kroz koje prolaze toliki drugi mladići njihovih godina, ali zato oni teško nalaze smirenje svojih duhovnih nemira i vrlo često ostaju za ceo život svaštari, zanimljivi osobenjaci, bez stalnog dela i bez određenog pravca uopšte. ~ Ivo Andri, #NFDB
1081:Ponekad prolayim pored malih radnji, recimo u rue de Seine. Trgovci starim stvarima ili mali knjižarski antikvari i prodavci bakroreza, prepunjenih izloga. Niko nikad ne ulazi kod njih, oni očigledno ne prave poslove. Ali kad čovek pogleda unutra, vidi ih kako sede, sede i čitaju, bezbrižni; ne brinu se za sutra, ne strahuju za uspeh, imaju psa koji sedi pred njima, dobro raspoložen, ili mačku, koja tišinu čini još većom idući duž nizova knjiga i prevlačeći dlakom preko njih, kao da briše imena sa hrptova.
Ah, kad bi to bilo dovoljno : želeo bih ponekad da kupim takav prepun izlog i da sa psom sednem iza njega na dvadeset godina. ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1082:Ponekad prolazim pored malih radnji, recimo u rue de Seine. Trgovci starim stvarima ili mali knjižarski antikvari i prodavci bakroreza, prepunjenih izloga. Niko nikad ne ulazi kod njih, oni očigledno ne prave poslove. Ali kad čovek pogleda unutra, vidi ih kako sede, sede i čitaju, bezbrižni; ne brinu se za sutra, ne strahuju za uspeh, imaju psa koji sedi pred njima, dobro raspoložen, ili mačku, koja tišinu čini još većom idući duž nizova knjiga i prevlačeći dlakom preko njih, kao da briše imena sa hrptova.
Ah, kad bi to bilo dovoljno : želeo bih ponekad da kupim takav prepun izlog i da sa psom sednem iza njega na dvadeset godina. ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1083:Jedna noć s princom (Kraljevsko bratstvo, #3)
Čovjek bez duše pustošio je njenom dušom duboko, nemilosrdno, temeljito, utiskujući joj svoj žig u svaku žilu, svaki mišić, svaki organ, sve dok nije zaboravila gdje on završava, a ona počinje. Sad je uistinu bila u nevolji.
Činilo joj se da može osjetiti vrućinu paklenih buktinja na svome licu, nanjušiti sumpor u zraku... Pa ipak, njoj je taj miris bio sladak poput mirisa ruža. Bože, oprosti joj, ali nije više marila kamo će je Byrne povesti. Neka izgori u paklu i neka joj vrag uzme dušu. Jer bi radije završila u paklu s Byrneom, nego u raju bez njega.
Christabel & Gavin Byrne ~ Sabrina Jeffries,#NFDB
1084:Du må ikke sove (for sannheten kommer for en dag) Når du våkner en natt av et underlig dronn skal du vite at noe er i gjære min sonn. Du må ikke sove, du må ikke sove, du må ikke tro at du bare har dromt, det er en synder i rommet og den skal bli domt. Du skal ikke tåle så inderlig vel, den fiselukt som ikke kommer fra deg selv. Jeg roper med siste rest av min stemme, dette skal tas opp, du må aldri glemme. Lett litt på dyna, lukt sidemann i rompa, om situasjonen er uklar skriker du av full hals: «Var det du, ditt bedritne mokkahol, som prompa?!!!» Om du finner ut til slutt at synderen var deg selv, da står du på ditt, og gir sidemannen skylda likevel. ~ Anonymous, #NFDB
1085:Ett dovt illamående rörde sig på botten av min mage. Jag kände igen det: det hade med närheten att göra. Jag mår illa när jag alltför snabbt kommer nära nya människor. Jag behöver tid. Drinkar på avstånd på stela mingeltillställningar, situationer som tillåter mig att betrakta i hemlighet, skapa mig mina uppfattningar ifred, som en spindel i en källares lugn sakta väver sin trygghet runt sig. Människor som öppnar sig alltför snabbt är som rutschkanor in i mörkret: all trygghet är inbillad och till slut faller man fritt. Jag kan mot dessa människor känna ett slags oförklarligt raseri, som om någon olovligen hårt och plötsligt pressat sin kropp mot min. ~ Lina Wolff, #NFDB
1086:Ce înseamnă supravieţuirea cu cîţiva zeci de ani ? Nimic. Orice plăcere nesatisfăcută este o ocazie pierdută pentru viaţă. Nu voi veni în numele suferintei să opresc lumea de la plăceri, de la orgii, de la excese. Numai oamenii mediocri vorbesc de consecinţele plăcerilor. Dar consecinţele durerii nu sunt şi mai mari? Numai un om mediocru poate dori sa moara la batranete. Deci, suferiţi, beţi, sorbiţi cupa plăcerii, pană la urmă, plîngeţi sau rîdeţi, scoateţi strigate de disperare sau de bucurie, cîntati de iubire sau de moarte, căci şi aşa nimic nu se alege de tot! Intreaga morala n-ar vrea să facă din această viaţă decat o sumă de ocazii pierdute. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1087:Totuşi nu putem să nu atragem luarea-aminte a cititorului că eroul nostru — un om simplu, foarte modest, care trăise într-o singurătate absolută, tainică, până la începutul convieţuirii cu alţi chiriaşi, era cunoscut ca o persoană liniştită, ba chiar cam enigmatică. Căci în timpul ultimei sale şederi la Peski, obişnuia să stea întins în pat, după paravan. Nu scotea o vorbă şi nu avea relaţii cu nimeni. Ceilalţi doi colocatari ai săi îi semănau în totul: amândoi păreau de asemeni misterioşi şi au stat culcaţi în pat, după paravan, cincisprezece ani. Zile, ceasuri — fericite şi somnolente — se scurseseră unele după altele într-o pace patriarhală. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1088:Credea că Dumnezeu, sau orice ne-a adus pe noi aici, trăiește în fiecare acțiune a noastră, în fiecare cuvânt al nostru, și se manifestă în tot ceea ce ne face să fim mai mult decât niște simple figurine de lut. Domnul Sempere credea că Dumnezeu trăiește un pic, sau mai mult, în cărți, și de aceea și-a închinat viața pentru a le împărți, pentru a le ocroti și pentru a se asigura că paginile lor, asemenea amintirilor și năzuințelor noastre, nu se vor pierde niciodată, fiindcă credea, și m-a făcut și pe mine să cred, că atâta timp cât pe lume mai există măcar un om capabil să le citească și să le trăiască va exista o fărâmă de Dumnezeu sau de viață. ~ Carlos Ruiz Zaf n, #NFDB
1089:Jag saknar tro och kan därför aldrig bli någon lycklig människa, ty en lycklig människa skall aldrig behöva frukta att hennes liv är ett meningslöst irrande mot den vissa döden. Jag har varken ärvt en god eller fast punkt på jorden varifrån jag skulle kunna tilldraga mig en guds uppmärksamhet. Jag har heller inte ärvt skeptikerns väl dolda raseri eller ateistens brinnande oskuld. Jag vågar därför inte kasta sten på henne som tror på ting, på vilka jag tvivlar eller på honom som dyrkar ett tvivel, som vore inte även det omgivet av mörker. Den stenen skulle träffa mig själv, ty om en sak är jag fast övertygad: att människans behov av tröst är omättligt. ~ Stig Dagerman, #NFDB
1090:Frågar du mig var jag finns
så bor jag här bakom bergen
Det är långt men jag är nära
Jag bor i en annan värld
men du bor ju i samma
Den finns överallt om också sällsynt som helium
Varför begär du ett luftskepp att fara med
Begär i stället ett filter för kväve
ett filter för kolsyra, väte och andra gaser
Begär ett filter för allt som skiljer oss
ett filter för livet
Du säger att du nästan inte kan andas
Än sen! Vem tror du kan andas?
Den mesta tiden tar vi det ändå med jämnmod
En vis man har sagt :
>>Det var så mörkt att jag nätt och jämt kunde se stjärnorna<<
Han menade bara att det var natt ~ Gunnar Ekel f,#NFDB
1091:Wie eens zijn zangen dichtte in het diepst der kwellingen, god en schoonheid lasterde, zich tegen recht en hoop wapende, die wil nu trouwen met een vrouw, 'die er goed bij zit'. Die eens was de magiër, de ziener, de onhandelbare boef achter wie de deuren van het bagno definitief gesloten worden, de mensenkoning op een aarde zonder goden, die draagt nu doorlopend acht kilo goud in een gordel zwaar om zijn buik, jammerend dat hij er dysenterie van krijgt. Is dat de mytische held die men ten voorbeel stelt aan zovele jonge mensen, die wel niet 'de wereld uitkotsen' maar toch van schaamte zouden sterven alleen maar bij de gedachte aan een dergelijke gordel? ~ Albert Camus, #NFDB
1092:Dupa cum se pare, demnitatea vietii omului nu a fost prevazuta in planul globalizarii. Nelinistea e singurul lucru care a ajuns pe culmi niciodata banuite. Este o lume care traieste in perversitate, unde unii, putini, isi contabilizeaza castigurile pe seama amputarii vietii imensei majoritati. S-a ajuns la aparitia unui biet om care apartine lumii dezvoltate si care are acces la nenumarate produse dintr-un supermarket. Si in timp ce acel sarman nefericit doarme linistit, inchis in fortareata lui de aparate si ciurucuri, mii de familii trebuie sa reziste cu doar un dolar pe zi. Marginalizatii de la marele banchet al economistilor se numara cu milioanele. ~ Ernesto Sabato, #NFDB
1093:Ieder obsessief en verslaafd gedrag is een vorm van mateloos consumptiegedrag. Consumeren is iets van buiten naar binnen halen, iets tot je nemen en verbruiken. Datgene wat je verbruikt noem ik voedsel.
Het kunnen alcohol, drugs, geld, sigaretten, vrouwen of mannen zijn, die geconsumeerd worden, maar bij mij heet het allemaal voedsel.
Anders valt het niet te begrijpen.
Het gaat mij vooral om deze beweging van buiten naar binnen. Die is tegengesteld aan de emotie, aan de uitdrukking, aan het vertellen, aan het van binnen naar buiten brengen. En dat is verslaving ook. Ze is gericht op de vernietiging van een emotie, van kennis en van een ware zin. ~ Connie Palmen,#NFDB
1094:Ik probeerde een uiltje te knappen, maar nu was mijn hoofd tot leven gekomen. Het was een peuter in een kamer vol nieuwe gasten. Het sprong en krijste en gooide de boeken van de planken. Ik ben een van de langzaamste praters die je ooit zult ontmoeten, dat klopt, maar mijn hoofd is, als ik het tot mijn beschikking heb en het niet slaapt of geleend wordt, niet langzaam. Mijn brein, dat weet ik zeker, ik kan het bewijzen, zweeft op de vleugels van een kolibrie. Hij zweeft en gaat op en neer. En hoewel ik alles van enig belang kan vergeten - dat is waarom mensen me hun geheimen vertellen - heeft mijn geest een onvoorstelbaar talent voor orde als het om pijn gaat. ~ Dave Eggers, #NFDB
1095:Problemet var att han faktiskt ville ligga med Rachel, oerhört gärna, och han viste inte om han stod ut med att sitta på hennes soffa medan pupillerna vidgade sig under de kommande tio eller tjugo åren (…). Den verkliga frågan var förstås om hans pupiller stod ut med det. Skulle han inte få ont i dem efter ett tag? Han var nästan säker på att det inte kunde vara bra för dem att hålla på att vigda sig och dra sig samman, men han skulle bara nämna pupillsmärtan för Rachel som en sista utväg -det fanns en avlägsen möjlighet att hon skulle vilja ligga mer honom för att rädda hans syn- men det vore bättre om han hittade en annan och mer konventionellt romantisk väg. ~ Nick Hornby, #NFDB
1096:Where roads are made, I lose my way. In the wide water, in the blue sky there is no line of a track. The pathway is hidden by the birds’ wings, by the starfires, by the flowers of the wayfaring seasons. And I ask my heart if its blood carries the wisdom of the unseen way. – Rabindranath Tagore, "VI," Fruit-Gathering When you pursue what matters to you, the end result may or may not be what you desire, but it will leave you a better, stronger, wiser, happier person. You will not feel lost, you will not feel tired, and there will be no anxiety. In the words of Ralph Waldo Emerson, "Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail. ~ Om Swami, #NFDB
1097:Als je me durft aan te raken laat mijn vader je afranselen!'
'Ha! Als je vader hier was, zou hij je voor me vasthouden!... Alsjeblieft, meisjes, zouden jullie je eindelijk een beetje willen gedragen? Als een echte prinses, en als een volwassen koerier van de koning, ja?' smeekte Halt. 'Zo niet, dan denk ik er hard over om Will naar huis te sturen.'
'Wat? Mij?' riep Will met overslaande stem, zo geschokt was hij. 'Wat heb ik er in vredesnaam mee te maken?'
'Nou, het is allemaal jouw schuld,' riep Halt op het oog onredelijk terug.
Maar toen die laatste woorden tot de harten van de meisjes doordrongen, moesten ze bekennen dat Halt ergens wel gelijk had. ~ John Flanagan,#NFDB
1098:Ik beef, ik dwaal af. Het leven staat als een reus voor me. Het vel papier vliegt van me weg, het lijkt wel of ik koorts heb. De pen rent voort, ik ben bang. Ik moet de buitenlucht in, zodat ik afkoel en me een beetje neutraler voel, anders smelt ik. Wat ben ik armzalig in de zee van opwinding. Toch ben ik blij, want ik denk, dat alleen de armzalige in staat is om zijn eigen benauwde zelf de rug toe te keren, om op te gaan in iets beters, aan het zwevende, dat ons gelukkig maakt, aan de beweging die niet stokt, aan iets verhevens, dat steeds groeit, aan het dartele algemene, aan het nooit verdwijnende doodgewone, dat ons draagt, tot het ons in vrede mag begraven. ~ Robert Walser, #NFDB
1099:Nero lette niet op hem.
'Ik ben een moedermoordenaar,' kreunde hij.
In Rome werd moedermoord als de zwaarste misdaad beschouwd. Pompeius had een strenge wet uitgevaardigd die nog altijd van kracht was. Moedermoordenaars werden in een leren zak genaaid, samen met een hond, een haan, een slang en een aap, en in zee gegooid. Nero had zelf ook een keer zo'n executie gezien. De veroordeelde werd in een bruine toga naar de zee gevoerd. Om zijn hals hing een belletje, onder zijn voeten werden houten zolen gebonden, om te voorkomen dat hij moeder aarde zou ontwijden, en lictoren geselden zijn naakte lijf met houten roeden.
Van dit beeld kon hij niet loskomen. ~ Dezs Kosztol nyi,#NFDB
1100:Alle politieke ideeën waren aangetast door een gewelddadig gezwel, met als gevolg dat dat die ideeën erdoor overheerst werden, en voor al te veel mensen ging het alleen nog om de bereidheid tot ingrijpen. De ene daad lokte de andere uit, zonder enige terughoudendheid, en als je iemand wilde zijn, en zeker als je de aandacht wilde trekken van jongeren en ze voor je karretje wilde spannen, dan moest je verontwaardigd zijn. Het leek alsof de lokroep van geweld alleen nog kon worden genegeerd door helemaal geen doel meer na te streven, door je op superieure wijze te onttrekken aan elke vorm van loyaliteit. Maar was dat geen morele tekortkoming die nog erger was dan woede? ~ Teju Cole, #NFDB
1101:Iedereen is zo bang om eenzaam te zijn,
alsof aids en eenzaamheid de ergste dingen zijn
die een mens kunnen overkomen
besmettelijke ziekten zijn het
aids door bloed en lichaamsvloeistoffen die zich met elkaar vermengen
maar eenzaamheid is toch erger
daar word je mee besmet door lucht, vuur en water.
Kijk, een eenzaam mens! Pas op! Bescherm je!
Houd afstand!
Als je dichtbij komt
kun je worden zoals hij. Of zij.
Wie wil er nu eenzaam zijn? Eenzaamheid levert nul punten op.
Je moet veel en interesante vrienden om je heen verzamelen.
De telefoon moet vaak rinkelen. Je moet populair zijn, je moet bij vrolijke mensen horen. ~ Per Nilsson,#NFDB
1102:Naše žizni proljeće je kratko,
Znojno ljeto za njime sljeduje,
Smutna jesen i ledena zima; Dan za danom vjenčaje se tokom,
Svaki našom ponaosob mukom.
Nema dana koji mi želimo,
Nit blaženstva za kojim čeznemo;
Ko će vjetar ludi zauzdati
Ko l' pučini zabranit kipjeti
Ko l' granicu želji naznačiti?
S točke svake pogledaj čovjeka,
Kako hoćeš sudi o čovjeku —
Tajna čojku čovjek je najviša!
Tvar je Tvorca čovjek izabrana:
Ako istok sunce sv'jetlo rađa,
Ako biće vri u luče sjajne,
Ako zemlja priviđenje nije,
Duša ljudska jeste besamrtna;
Mi smo iskra u smrtnu prašinu,
Mi smo luča tamom obuzeta. ~ Petar II Petrovi Njego,#NFDB
1103:Det har alltid förvånat mig att de dramatiska höjdpunkterna i ens liv så ofta blir förstörda av vardagliga, närmast nedvärderande anmärkningar. Även om dessa inte ledas av illvilja kan man inte komma ifrån att de präglas av stor tanklöshet. Min åsikt är att man alltid bör göra det mesta av en hemsk situation. Dels med tanke på den lokalfärg jag tidigare talat om, dels därför att skräcken på något sätt blir förminskad om man förstorar det skräckinjagande. Dessutom är det roligt att göra intryck. Dessa tankar kan naturligtvis inte fattas av en Joxare. Men förståndets gåvor är ojämnt fördelade och vem är jag att jag skulle betvivla till och med en Joxares dunkla bestämmelse. ~ Tove Jansson, #NFDB
1104:Ik denk dat ieder mens twee levens leidt, een vanbinnen en een vanbuiten. Subject en object. Het leven vanbinnen is het ware, het echte. Ik denk dat de mensen mooi worden als hun binnenleven doorschijnt naar buiten, als ze niet nadenken wat voor indruk ze maken, als ze vergeten toneel te spelen. Dat denk ik. Er zijn ook mensen bij wie het precies andersom is, die alleen maar buitenkant zijn, die alleen een leeg omhulsel zijn, die voortdurend moeten weten wat voor indruk ze maken, die leven om gezien te worden. Mensen die een houding aannemen. Triest. Dat soort mensen zijn net pingpongballetjes, een harde buitenkant en leeg van binnen. Niets te vinden. Totaal oninteressant. ~ Per Nilsson, #NFDB
1105:Loeser herinnerde zich nog goed wanneer hij voor het eerst van de nieuwe drug ketamine had gehoord.
...
'Het voelt alsof je een peilloos diepe, donkere tunnel in wordt gezogen. Of, anders gezegd, alsof alle lasten en zorgen van het leven van je schouders zijn getild en zijn vervangen door één enkele, veel zwaardere en massievere last. Je armen en benen doen het niet meer en je kunt niet meer goed praten. Als je genoeg inneemt kan het uren duren, maar het lijkt nog langer omdat de tijd vertraagt.' Hildkraut glimlachte droefgeestig. 'Het is geweldig.' Aan hun voeten kreunde iemand zachtjes als om zijn woorden kracht bij te zetten. 'En Wagner klinkt opeens fantastisch. ~ Ned Beauman,#NFDB
1106:Ken jij al, mijn broeder, het woord 'verachting'? En de kwelling van je gerechtigheid om recht te doen aan wie jou verachten? Je dwingt velen om anders over jou te leren denken; dat rekenen ze jou zwaar aan. Jij kwam hen te na en ging toch voorbij: dat vergeven ze jou nooit. Je gaat boven hen uit: en hoe hoger je stijgt, des te kleiner ziet jou het oog van de afgunst. Maar het diepst gehaat wordt wie vliegt. 'Hoe wilden jullie mij recht doen!' moet je spreken - 'ik verkies jullie ongerechtigheid als mijn rechtmatigde deel.' Ongerechtigheid en vuil werpen zij naar de eenzame: maar als jij, mijn broeder, een ster wilt zijen, moet je hen daar niet minder om beschijnen! ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
1107:Det, det gælder om, er at finde en sandhed, som er sandhed for mig, at finde den del for hvilken jeg vil leve og do. Det nytter ham ikke noget at finde en såkaldt objektiv sandhed eller at arbejde sig igennem filosoffernes systemer eller at kunne udvikle kristendommens betydning og forklare mange enkelte fænomener, hvis den for ham selv og hans liv ikke har nogen dybere betydning. Hvad skal han med en sandhed, der står kold overfor ham, og som han ikke har tilegnet sig? Han har brug for en erkendelse og at virke på mennesker gennem den, men det forudsætter, at den bliver levende optaget i ham, og det er det, der er hovedsagen. Den torster han efter som Afrikas orkener efter vand. ~ Anonymous, #NFDB
1108:Să te temi de moarte, cetăţeni, nu este nimic altceva decât să-ţi închipui că eşti înţelept fără să fii, înseamnă să crezi că ştii ceea ce nu ştii. Căci nimeni nu ştie ce este moartea şi nici dacă nu e cumva cel mai mare bine pentru om, dar toţi se tem de ea ca şi cum ar fi siguri că e cel mai mare rău. Iar acest fel de a gândi cum să nu fie tocmai prostia aceea vrednică de dispreţ - de a crede că ştii ceea ce nu ştii? Eu însă, atenieni, poate că tocmai prin aceasta şi în acest punct mă deosebesc de cei mai mulţi (chiar dacă ar însemna să spun că într-o privinţă sunt mai înţelept decât altul), şi anume că, dacă nu ştiu mare lucru despre cele din Hades, îmi şi dau seama că nu ştiu. ~ Socrates, #NFDB
1109:Separarea de lume în suferinţă duce la interiorizare excesivă, la o dezvoltare paradoxală a gradului de conştiinţă, încît toată lumea, cu splendorile şi întunecimile ei, se fixează faţă de om într‑o poziţie de exterioritate şi transcendenţă. Şi cînd eşti într‑o asemenea măsură separat de lume, cînd ai lumea veşnic în faţa ta şi cînd te simţi iremediabil singur în faţa acestei lumi, atunci cum să mai poţi uita ceva? Nu simţi necesitatea uitării decît a lucrurilor şi experienţelor din cauza cărora ai suferit. Or, unul din paradoxele bestiale ale acestei lumi este de a şterge amintirile celor ce n‑ar vrea să uite şi de a fixa amintirile în memoria celor ce ar dori să uite totul. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1110:Este o crima, o rusine pentru fiecare om sa stie ca exista pe lume doua sute cincizeci de milioane de copii exploatati. Obligati sa munceasca de la cinci-sase ani, in locuri insalubre, sa presteze zile de munca istovitoare pentru cativa banuti cand au noroc, deoarece multi copii lucreaza in stare de sclavie sau semisclavie, fara protectie legala sau medicala. Aceste milioane de copii analfabeti, mai slabi si mai scunzi decat copiii nostri care merg la scoala, sufera de boli infectioase, rani, amputari si umilinte de toate felurile. Ii intalnim atat in marile orase ale lumii, cat si in tarile cele mai sarace. In America Latina exista cincisprezece milioane de copii exploatati. ~ Ernesto Sabato, #NFDB
1111:Niet zo lang geleden dacht hij (en Vlieghe en Dondeyne geloofden het ook) dat moeders pijn in hun buik kregen, de weeën, en dan snel naar de wc waggelden, hurkten, kakten, dat de drol meteen door buurvrouwen uit het water werd gehaald vóór hij kon smelten, en op het zeil van de keukentafel werd gelegd, waar hij door teder tegen elkaar koutende ouders tot een kind werd geboetseerd, waarop, door intens gebed opgeroepen, vanuit het raam of de schoorsteen een wind begon te waaien die neerstreek over de bruine klei, de adem van God die leven blies in de stront die kleuren kreeg en als van rubber begon te plooien en zich uit te rekken, en dan brulde naar zijn Mama om de eerste papfles. ~ Hugo Claus, #NFDB
1112:Când izgonit din cuibul veşniciei
întâiul om
trecea uimit şi-ngândurat pe codri ori pe câmpuri,
îl chinuiau mustrându-l
lumina, zarea, norii - şi din orice floare
îl săgeta c-o amintire paradisul -
Şi omul cel dintâi, pribeagul, nu ştia să plângă.
Odată istovit de-albastrul prea senin
al primăverii,
cu suflet de copil întâiul om
căzu cu faţa-n pulberea pământului:
"Stăpâne, ia-mi vederea,
ori dacă-ţi stă-n putinţă împăienjeneşte-mi ochii
c-un giulgiu,
să nu mai văd
nici flori, nici cer, nici zâmbetele Evei şi nici nori,
căci vezi - lumina lor mă doare".
Şi-atuncea Milostivul într-o clipă de-ndurare
îi dete - lacrimile. ~ Lucian Blaga,#NFDB
1113:Wat de liefde betreft, die kon worden vergeten: ik was ongetwijfeld een van de laatste mannen van mijn generatie die zo weinig van zichzelf hielden dat ze in staat waren van iemand anders te houden, en dan nog had ik dat maar zelden gekund, twee keer in mijn hele leven om precies te zijn. In onafhankelijkheid en individuele vrijheid kan geen liefde bestaan, dat is domweg een leugen, en een van de grofst denkbare leugens; liefde kan alleen maar bestaan in het verlangen naar totale verdwijning, versmelting, oplossing van het individu, in een soort van oceanisch gevoel, zoals dat vroeger werd genoemd, in elk geval in iets wat ten dode opgeschreven was, althans in een nabije toekomst. ~ Michel Houellebecq, #NFDB
1114:Știi unde sunt bucuriile vieții?
În faptul că azi poți vedea cerul. Că te poți ridica din pat și că te poți gândi la viitor. Că ești liber și poți alege cum să îți trăiești viața. Că te poți bucura de trăiri, de arome, de tot ceea ce vezi.
Că ai un loc care se numește "acasă". Că ai pe cine suna și că acel om se va bucura că te aude. Că poți spera și că îți poți construi visuri după bunul plac. Că ai în fiecare zi șansa să o iei de la capăt, să te redescoperi, să devii cine îți dorești să fii. Că viața îți oferă în fiecare zi o lecție și ocazii să înveți ceva nou și să construiești oameni noi.
Că ai un suflet viu, dependent de iubire.
Zâmbește și bucură-te de viața ta! ~ Irina Binder,#NFDB
1115:I've done lots of jobs. Right now, I'm a hair collector."
"That's good", said Ishvar tentatively. "What do you have to do as a hair-collector?"
"Collect hair."
"And there is money in that?"
"Oh very big business. There is a great demand for hair in foreign countries."
"What do they do with it? Asked Om skeptical."
"Many different things. Mostly they wear it.Sometimes they paint it in different colors-red, yellow, brown, blue. Foreign women enjoy wearing other people's hair. Men also, especially if they are bald.
In foreign countries they fear baldness. They are so rich in foreign countries, they can afford to fear all kinds of silly things. ~ Rohinton Mistry,#NFDB
1116:Instinctief een baby redden, een zweem van geluk; een tijdje onder Rwandezen verkeren, de overlevenden, een zweem van verdriet; het idee van onze uiteindelijke anonimiteit, weer een zweem van verdriet; seksueel verlangen dat zonder complicaties in vervulling gaat, weer een zweem van geluk, en zo ging het maar door, terwijl de ene gedachte de andere opvolgde. Hoe banaal kwam de menselijke conditie me voor, dat we onderworpen waren aan de voortdurende worsteling om ons innerlijke leefklimaat onder controle te houden, alsof we een wolk waren die eeuwig en altijd in het rond werd geslingerd. Zoals te verwachten viel, nam mijn geest ook nota van dat inzicht en gaf het een plek: een zweem van verdriet. ~ Teju Cole, #NFDB
1117:But what a path it has been! I have had to experience so much stupidity, so many vices, so much error, so much nausea, disillusionment and sorrow, just in order to become a child again and begin anew. But it was right that it should be so; my eyes and heart acclaim it. I had to experience despair, I had to sink to the greatest mental depths, to thoughts of suicide, in order to experience grace, to hear Om again, to sleep deeply again and to awaken refreshed again. I had to become a fool again in order to find Atman in myself. I had to sin in order to live again. Whither will my path lead me? This path is stupid, it goes in spirals, perhaps in circles, but whichever way it goes, I will follow it. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1118:Gîndeşte-te, de pildă, la cele ce se-ntîmplă în caz de tortură: durere, răni, chinuri trupeşti; toate astea îl distrag pe om de la suferinţa morală într-aşa fel, încît, pînă în clipa morţii, numai rănile îl chinuiesc. Dar principala, cea mai groaznică suferinţă nu ţi-o pot pricinui rănile, ci conştiinţa, certitudinea că peste un ceas, apoi peste zece minute, apoi peste o jumătate de minut, peste o clipă, sufletul ţi se va despărţi de trup, că n-ai să mai fii om şi că asta-i absolut sigur; important e că-i absolut sigur. În clipa cînd ţi-ai vîrît capul în scobitură, ţi l-ai aşezat pe butuc şi aştepţi să cadă tăişul, ba îi şi auzi hîrşîitul, uite sfertul, fragmentul acela de secundă este cel mai groaznic ~ Anonymous, #NFDB
1119:U paviljonu »Herman« bijah doduše samo dvije stotine metara udaljen od svog prijatelja, ali bio sam potpuno od njega razdvojen i ni za čim nisam čeznuo višim intenzitetom nego za našim prvim ponovnim zajedničkim susretom nakon toliko mjeseci za kojih sam morao da budem lišen Paulove glave i za kojih bi se među stotinama drugih, u cjelini uzev na žalost potpuno beskorisnih glava, gotovo gušio, jer, ne stvarajmo sebi nikakve iluzije, glave koje su nam većinu vremena dostupne nezanimljive su, nemamo od toga mnogo više nago kada bismo bili zajedno sa zakržljalim krompirima koji s manje-više neukusnom odjećom na bolnim tijelima s mukom preživljavaju jadnu jadnu, možda niti sažaljenja dostojnu, egzistenciju. ~ Anonymous, #NFDB
1120:En gång sade han till mig: Kan ni begripa vad det är norrbaggarna bråkar om?
– Ja, svarade jag, de bråkar om att de vill ha första paragrafen i sin grundlag förverkligad. Första paragrafen i deras grundlag säger att Norge skall vara 'ett fritt och självständigt rike". Men nu är saken den, att den norska utrikespolitiken sköts av vår utrikesminister med ansvarighet bara inför vår riksdag. Och det kallas autonomi, inte suveränitet eller självständighet. Jag hoppas att vår utrikesminister gör det bästa han kan. Men det hjälper inte: vi svenska skulle inte känna oss uppbyggda av att vår utrikespolitik sköttes av t.ex. Rysslands utrikesminister, inte ens om han skötte den som en liten guds ängel. ~ Hjalmar S derberg,#NFDB
1121:Die arme Swann,' zei Mme des Laumes die avond tegen haar echtgenoot, 'hij is altijd even aardig, maar hij ziet er doodongelukkig uit. U zult het wel zien, want hij heeft beloofd een van deze dagen te komen eten. Ik vind het eigenlijk belachelijk dat een man met zijn intelligentie lijdt om een vrouw van dat slag, een die niet eens interessant is, want het moet een idioot zijn, zegt men,' voegde ze eraan toe met de wijsheid van mensen die niet verliefd zijn en vinden dat een geestrijk man alleen ongelukkig zou mogen zijn om een vrouw die de moeite waard is; wat ongeveer gelijk staat aan verbaasd zijn dat iemand zich verwaardigt aan de cholera te lijden door toedoen van iets zo nietigs als de kommabacil. ~ Marcel Proust, #NFDB
1122:Er is mij eens iets grappigs overkomen in een herberg in Tirol. Professor Cotta en ik hadden er juist onze intrek genomen en zaten te dineren toen een kamermeid hem in zijn oor kwam fluisteren. Ze vroeg of het wel zin had mij een bed met schoon linnengoed te geven, aangezien het toch helemaal zwart zou worden wanneer ik ging liggen. De professor wuifde het wicht weg. We hebben er samen hard om gelachen, maar 's nachts overviel me een enorme mensen-moeheid. Alsof ik mijn leven lang door een moeras gewaad heb zonder een meter vooruit te komen. Dat zijn voor mij de angstige momenten, wanneer ik het vechten liever op zou geven. Met het ouder worden nemen die in frequentie en hardnekkigheid eerder toe dan af. ~ Arthur Japin, #NFDB
1123:Izolarea m-a cioplit după chipul şi asemănarea ei.Prezenţa altei persoane,chiar şi doar a unei singure,îmi încurcă de îndată gândurile şi,în vreme ce expresia şi discursul unui om normal de obicei sunt stimulate în contact cu altcineva,acelaşi contact,pentru mine este antistimmulat.Când sunt singur cu mine,mă simt capabil să imaginez tot soiul de vorbe de spirit,de prompte răspunsuri la afirmaţii pe care nimeni nu le-a făcut,de fulguraţii ce fac dovada unei inteligente sociabilităţi cu nimeni;însă toate acestea dispar ca prin farmec de îndată ce mă aflu în prezenţa fizică a unei persoane,îmi pierd inteligenţa,toată capacitatea de a rosti o frază şi,în mai puţin de un sfert de oră,simt cum mă ia somnul. ~ Fernando Pessoa, #NFDB
1124:Toen ik mij onlangs terugtrok op mijn landgoed,..., kwam het mij voor dat ik mijn geest geen grotere dienst kon bewijzen dan hem, in een volstrekt nietsdoen, met zichzelf bezig te laten zijn, om hem tot rust en tot zichzelf te laten komen... Maar ik merk nu, steevast maakt nietsdoen ons warrig van zinnen, dat hij juist, als een op hol geslagen paard, zichzelf honderd keer meer te doen geeft dan hij ooit voor een ander op zich nam; en hij baart mij zoveel spooksels en gedrochten - het een na het ander, zonder zin of samenhang, dat ik, om op mijn gemak zijn dwaasheden en eigenaardigheden te bestuderen, begonnen ben ze te boek te stellen, in de hoop dat hij zich zo nog eens voor zichzelf gaat schamen. ~ Michel de Montaigne, #NFDB
1125:Hadden zij elkaar niets anders te zeggen? Hun blikken spraken toch een veel ernstiger taal; en terwijl zij zochten naar alledaagse zinsneden, voelden beiden hoe eenzelfde verlangen zich van hen meester maakte: iets als een fluisteren van de ziel, diep en aanhoudend, dat hun woorden overstemde. Verrast en verbaasd als zij waren over deze ongekende weelde, kwam het niet in hen op deze gewaarwording voor elkaar uit te spreken of om zich te verdiepen in de oorzaak hiervan. Want als een geurige bries over tropische stranden zendt toekomstig geluk zijn eerste genietingen uit naar de ruimten die zich daarvoor uitstrekken; hierdoor verzinkt men in een roes en vergeet zelfs de einder, die in nevel blijft gehuld. ~ Gustave Flaubert, #NFDB
1126:Ik denk dat de tijd volkomen stilstaat en dat ik me erin beweeg, soms langzaam en soms met razende snelheid. Ik zit aan de tafel en de tijd staat stil. Ik kan hem niet zien, niet ruiken en niet horen maar hij omringt me aan alle kanten. Zijn stilte en zijn onbeweeglijkheid zijn verschrikkelijk. Ik spring op, ren het huis uit en probeer hem te ontvluchten. Ik ga iets doen, de dingen eisen mijn aandacht op en ik vergeet de tijd. En dan, heel plotseling, is hij weer om me heen. Misschien sta ik voor het huis naar de kraaien te kijken en daar is hij weer, immaterieel en stil, en hij houdt ons vast, de wei, de kraaien en mij. Ik zal aan hem moeten wennen, aan zijn onverschilligheid en zijn alomtegenwoordigheid. ~ Marlen Haushofer, #NFDB
1127:Et av mine yndlingssteder i palasset var det kjempestore biblioteket som inneholdt uvurderlige forsteutgaver skrevet av beromte forfattere verden over. Glasskapene der bokene sto, var alltid låst, de var bare en imponerende prydgjenstand, enda en utsmykning, og jeg tvilte på at noen av bokene noen gang var blitt tatt ned og lest i lopet av alle de årene de hadde stått der. Jeg pleide ofte å granske hyllene der, og fingrene mine klodde etter å ta frem en bok og holde i den. Jeg måtte noye meg med de medtatte eksemplarene av Stormfulle hoyder, Oliver Twist og Shakespeares Hamlet som den engelske privatlæreren hadde hatt med seg fra England. Gjennom de lange, fredelige ettermiddagene leste jeg dem om og om igjen. ~ Lucinda Riley, #NFDB
1128:Het heeft wellicht geen enkele zin dat ik nu in detail op uw woorden inga; want wat ik zou kunnen zeggen over uw neiging tot wankelmoedigheid of over uw onvermogen om uw uiterlijk en innerlijk leven met elkaar in harmonie te brengen, of over wat u verder nog allemaal dwars zit, het komt altijd neer op wat ik al heb gezegd: altijd op de wens dat u voldoende geduld zult kunnen opbrengen om u erdoorheen te slaan, en voldoende eenvoud om te geloven; de wens dat u steeds meer vertrouwd zult raken met datgene wat moeilijk is, en met uw eenzaamheid te midden van de anderen. En laat het leven verder maar over u komen. Geloof mij: het leven heeft gelijk: in elk geval.
Furuborg, Jonsered, Zweden, 4 november 1904 ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1129:Zo beschrijft hij hoe wijlen burgemeester Bicket het voordelige ambt van vendumeester -- goed voor zesduizend gulden per jaar -- toeschoof aan zijn veertienjarige zoontje Hendrick. Het burgemeesterszoontje Jan Corver Trip was zelfs al op zijn vijfde jaar postmeester op Rotterdam, Delft en Den Haag. Toen hij acht was maakte zijn vader hem postmeester van het Hamburgse Postcomptoir. Toen hij achttien was, werd hij ook nog kerkmeester van de Nieuwe Walenkerk. Toen hij op zijn negentiende overleed -- hij had een leren riem te strak en te lang om zijn lijf geklemd om zijn overtollige vet te camoufleren, waardoor 'zijne edele's partijen, long en lever aan malkander waren gegroeid' -- liet hij een vermogen na van twee ton. ~ Geert Mak, #NFDB
1130:Faktisk burde jeg ha skrevet til de andre 66 enkene også. Jeg burde ha sendt et standard kondolansebrev til hver og én: Kjære Det er med stor beklagelse og et visst vemod jeg skriver for å opplyse Dem om at det var jeg som drepte Deres ektemann. Jeg er selvfolgelig klar over at intet kan erstatte Deres livs storste kjærlighet, og uansett hvor dypt min beklagelse måtte stikke, kan den aldri bringe ham tilbake. Allikevel vil jeg be Dem om å forsoke å sette Dem inn i min situasjon. På det tidspunktet da deres ektemann ble henrettet, var jeg profesjonell leiemorder for en viss landsomfattende organisasjon. Drap var levebrodet mitt. Fra 2000 til 2006 drepte jeg 67 mennesker. Deres ektemann var én av mange. ~ Hallgr mur Helgason, #NFDB
1131:Het geluk van het thuisblijven. Veel mensen beseffen niet dat ze zichzelf doodongelukkig maken met hun reizen naar alsmaar exotischer bestemmingen. Die wens bestond vroeger helemaal niet. Een enkeling - een avonturier, een ontdekkingsreiziger - trok eropuit maar negenennegentig procent van de mensheid bleef thuis en was daar buitengewoon gelukkig mee. De rust van het eigen dorp, een zonsopgang, een zonsondergang, de wisseling van de seizoenen, vogels die een nest bouwen, de eieren die uitkomen, de jonge vogeltje die voor het eerst uitvliegen; daarvoor hoef je niet naar Thailand of de zuidpunt van Chili. De tijd stilzetten, daar gaat het om. Jezelf stilzetten. Wie zichzelf stilzet ziet hoe de wereld om hem heen beweegt. ~ Herman Koch, #NFDB
1132:Se afla de partea cealaltă a baricadei, într-o poziţie la care nici nu visase, dar la care nici nu rîvnise. I se părea incredibil cît de firavă era graniţa dintre cele două lumi, cea a păziţilor si cea a păzitorilor. Ani lungi trecuseră peste el în calitatea lui de om închis într-o celulă şi în toţi aceşti ani şi-ar fi dorit să fie dincolo de uşa celulei sale. Şi în toţi aceşti ani, a fi dincolo de uşa celulei sale i se păruse un lucru fantastic, aproape de neatins. Rîvnise, dorise, visase să fie dincolo de uşa celulei sale, să fie în cealaltă lume, să fie de cealaltă parte a teribilului zid care se ridica între ei şi ceilalţi. Şi acum, dintr-un foc, se situa dincolo, se afla dincolo şi diferenţa i se părea neglijabilă. ~ Matei Vi niec, #NFDB
1133:… En ook’, ging hij verder: ‘ik had er behoefte aan om nog eens alleen te zijn met mezelf. Buiten dit tehuis ligt een wereld waarin je niets anders moet doen dan praten. Praten, praten, praten en nog eens praten. En luisteren of op z’n minst toch doen alsof, naar mensen die praten, praten, praten. En die kriskras door elkaar heen praten, praten, praten. Je hebt familiale en andere verplichtingen, wat vaak weer neerkomt op praten en luisteren, en ik had er gewoon geen zin meer in, in die hele sociale pantomime. Ik wou eindelijk stilte voor mezelf en alleen zijn met mijn gedachten. Hier kan ik dat min of meer. Het is de enige plaats waar wordt geaccepteerd dat ik volledig in mezelf ben gekeerd. Het was mijn laatste kans. ~ Dimitri Verhulst, #NFDB
1134:Tantra emphasizes that to rise above anything you have to understand it. When you don’t understand something you suppress it, you deny it, and such denial is your greatest obstruction on the path of awakening. Instead, transform all your negativity and limitations into a potent force that’s focused on attainment of liberation. Tantra recommends that you let everything be at ease so you may examine it, understand it, tame it and transcend it. You should feel bad thinking that you are full of sins. Instead, walk through your sins and go to their root. Someone has to clean the garbage. Ignoring it is not cleaning it. It’ll only sit there and stink. You have to learn to handle everything that exists in you, skillfully, artfully. A ~ Om Swami, #NFDB
1135:En jij,' zei Winter, 'bent mijn verloren gewaande nichtje en mijn dierbare vriendin. Ik kon het tot op dit moment niet geloven, maar het is dus echt waar.' Winter pakte Cinders handen vast. 'Kun je je mij nog herinneren?'
Langzaam schudde Cinder haar hoofd.
'Dat geeft niet,' zei Winter, en haar gezicht zei dat het echt in orde was. 'Mijn herinneringen zijn ook vaag, en ik ben een jaar ouder dan jij. Maar toch hoop ik dat we weer goede vriendinnen kunnen worden... Vergeef me. Je bent niet langer alleen maar mijn vriendin en nichtje, en dit is niet de juiste manier om je te begroeten.' Ze maakte een buiging als een ballerina en drukte een kus op Cinders metalen knokkel. 'Mijn Koningin, het is me een eer om u te dienen. ~ Marissa Meyer,#NFDB
1136:Wanneer je op een nuttige manier kritiek wilt leveren en een ander laten inzien dat hij zich vergist, moet je onderzoeken van welke kant hij de zaak bekijkt - want van dat standpunt is die meestal juist - en de juistheid hiervan tegenover hem erkennen, maar hem tevens laten zien van welk standpunt zij niet juist is. Daar neemt hij genoegen mee, want hij ziet dat hij zich niet vergist heeft en alleen maar heeft verzuimd om alle kanten te bekijken. Je wordt namelijk niet boos omdat je niet alles ziet, maar je wilt je niet vergissen. Misschien komt dat omdat de mens van nature niet alles kan zien en zich van nature niet kan vergissen ten aanzien van de kant die hij wel ziet omdat de zintuiglijke waarnemingen altijd waar zijn. ~ Blaise Pascal, #NFDB
1137:Son dovuto passare attraverso tanta sciocchezza, tanta bruttura, tanto errore, tanto disgusto e delusione e dolore, solo per ridiventare bambino e poter ricominciare da capo. Ma è stato giusto, il mio cuore lo approva, gli occhi miei ne ridono. Ho dovuto provare la disperazione, ho dovuto abbassarmi fino al più stolto di tutti i pensieri, al pensiero del suicidio, per poter rivivere la grazia, per riapprendere l'Om, per poter di nuovo dormire tranquillo e risvegliarmi sereno. Ho dovuto essere un pazzo, per sentire di nuovo l'Atman. Ho dovuto peccare per poter rivivere. Dove può ancora condurmi il mio cammino? Stolto è questo cammino, va strisciando obliquamente, forse va in cerchio. Ma vada come vuole, io son contento di seguirlo. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1138:Trebuie să ai în tine încă haos, spre-a da născare unei stele dansatoare. Vă spun, voi înc-aveţi în sinea voastră destul haos. Vai! Vine timpul când omul nu va mai putea să dea născare unei stele dansatoare. Vai! Vine timpul celui mai de dispreţ dintre toţi oamenii, cel ce nu mai poate-a se dispreţui pe sine. Iată! V-arăt ultimul om. „Ce e iubirea? Ce-i creaţia? Ce e dorinţa? Ce este-o stea?" — aşa se-ntreabă cel din urmă om, făcându-ne cu ochiul. Îngust va fi atunci pământul, se va vedea cum ţopăie pe el ultimul om, cel care micşorează orice lucru. Prăsila lui este indestructibilă, ca puricele de pământ; utimul om o să trăiască cel mai mult.
„Noi", zice-va ultimul om, făcându-ne cu ochiul, „suntem inventatorii fericirii. ~ Friedrich Nietzsche,#NFDB
1139:Și prieteniile își au viața lor. Durează atât timp cât sunt necesare creșterii a doua suflete. Vine un timp când prietenia unui anumit om e o povara; nu-ți mai spune nimic și nu-i mai spui nimic. Osmoza dintre sufletele voastre s-a sfârșit.
Sunteți acum unul față de altul, două organisme complet închise. Trebuie să cauți alte organisme, alte suflete cărora să vă puteți deschide, pentru a primi sau a da bucurii, dureri, experiențe de tot felul.
O prietenie care durează o viață întreagă este, pentru mine, un miracol. Poate să fie o simplă obișnuință și atunci e tristă și neinteresantă. Dar poate să fie și o ”căsătorie spirituală”, un miracol propriu zis. Unirea sufletească s-a făcut, atunci, peste granițele omenescului. ~ Mircea Eliade,#NFDB
1140:Dostoievski a fost un pribeag rus, un pelerin în lumile spirituale.
Nu a avut casa şi pămîntul său, nu a deţinut "cuibul"
confortabil al unor conace moşiereşti. Nu e legat de statica
existenţei, e în dinamica ei, în zbucium . Il stn1.bat şuvoaie care
vin din viitor, se află în revoluţia spiritului. El e omul Apocalipsului.
Slavofilii nu erau cuprinşi de maladia apocaliptică .
Dostoievski infăţişează cu precădere destinul pelerinului şi al rencgatu:lui
rus. El consideră pelerinajul o pribeagă trăsătură rusească.
Slavofilii erau tereştri, crescuţi pe pămîntul cu oameni,
oamenii tari ai pămîntului. Pămîntul de sub ci e tare, dur.
Dostoievski a fost un om subteran. Elementul lui este focul,
nu pămîntul. ~ Nikolai A Berdyaev,#NFDB
1141:Terwijl de opgedirkte dames en de generaal thee dronken en spelkaarten verdeelden en praatten in zijn salon, terwijl een gezette vrouw kraanvogels vouwde om de onsterfelijkheid te bereiken, terwijl de mannen lazen of met versteende blik bij een schaakbord zaten en af en toe opstonden om hun sigarettenkoker uit te kloppen en naar de wenende herfstregen te luisteren, terwijl de windhond van de generaal tussen de zetels en de gasten slalomde, terwijl de tijd zich met veel moeite voortduwde, sloeg Carl grote mappen open die in sterke lederen kaften tegen de muren leunden en diepte er stadsplannen uit op en bekraste papier en vergat zijn pen in de inktpot te dopen en betrapte zichzelf erop dat zijn gedachten net zo leeg waren als de lucht. ~ Saskia de Coster, #NFDB
1142:Vari består då detta under? Helt enkelt i den plötsliga upptäckten att ingen, varken makter eller människor, har rätt att ställa sådana krav på mig att min lust till liv förtvinar. Ty om lusten icke finns – vad kan då finnas?
Eftersom jag står vid havet kan jag lära av havet. Ingen har rätt att begära av havet att det skall bära alla båtar eller av vinden att den ständigt skall fylla alla segel. Lika litet har någon rätt att begära av mig, att mitt liv skall bli en fångenskap under funktioner. Inte plikten framför allt utan livet! Jag, liksom varje människa, måste ha rätt till ögonblick då jag får ta ett steg åt sidan och känna, att jag inte bara är en del i den massa, som kallas jordens befolkning, utan en självständig verkande enhet. ~ Stig Dagerman,#NFDB
1143:Wanneer iets ziekelijks is aan uw psychische proces, bedenk dan dat ziekte voor een organisme het middel is om zich van indringers te bevrijden; dan moet men het alleen helpen om ziek te zijn, zijn ziekte en volle te ondergaan en die tot uitbarsting te laten komen, want dat is zijn vooruitgang. Er gebeurt nu zoveel in u, mijn beste Kappus, u moet geduld oefenen als een zieke en van vertrouwen zijn vervuld als iemand die herstellende is; want misschien bent u dat wel allebei. En méér dan dat: u ben ook de arts die over zichzelf moet waken. Maar iedere ziekte kent tal van dagen waarop de arts alleen maar kan afwachten. En dat is wat u, voor zover u uw eigen arts bent, nu vooral moet doen.
Borgeby Gård Flädie, Zweden, 12 augustus 2017 ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1144:Ni se pare că la noi în casă e curat, fiindcă aruncăm în fiecare zi sacul de gunoi la ghenă, ni se pare că trupul nostru e curat fiindcă facem în fiecare zi duș, dar gunoaiele cu adevărat primejdioase se adună sub piele și pe acelea n-avem cum le îndepărta, pentru că și atunci când le azvârlim afară, așa cum face el acum, ele nu dispar, ci se dublează, fiindcă acum o să fie și înăuntrul ei, pentru că fiecare om e un mic univers în care se adună gunoi, și chiar și atunci când facem duș și ne dăm cu deodorant, și când ne îmbrăcăm frumos și ieșim la restaurant sau la teatru sau la operă, și chiar și când conversăm cu politețe, și chiar și atunci când facem dragoste, e vorba de două grămezi de gunoi, și cu prima ocazie asta iese la iveală (...). ~ Zeruya Shalev, #NFDB
1145:Fiecare om trebuie să lase ceva în urma lui atunci când moare, așa spunea bunicul meu. Un copil, o carte sau un tablou, o casă, un zid înălțat de mâna lui sau o pereche de pantofi. Sau o grădină. Ceva ce mâna ta a atins în așa fel, încât sufletul tău să aibă unde se refugia atunci când îți sosește ceasul; iar când oamenii se uită la copacul ori la floarea pe care le-ai sădit, tu ești acolo. Nu contează ce faci, spunea bunicul, atâta timp cât schimbi un lucru față de cum era înainte ca tu să-l atingi transformându-l în ceva care să îți semene de îndată ce-ți iei mâna de pe el. Deosebirea dintre omul care doar tunde iarba și un grădinar adevărat constă în atingere, spuse el. Cel care tunde iarba e ca și inexistent, grădinarul va trăi o veșnicie. ~ Ray Bradbury, #NFDB
1146:Jedna od najboljih pouka koje mogu da podelim s tobom je to da svaki problem nosi u sebi neku novu šansu. Svako prokletstvo prati blagosolov. Svaki neuspeh otvara neka nova vrata. Ako imaš hrabrosti da kroz njih prođeš, bićeš još uspešniji nego što si bio pre nego što su nastupili problemi. 'Tek kada se dovoljno smrkne, možeš da vidiš zvezde', glasi stara izreka. Želim da zapamtiš da svaki problem sobom nosi nešto dobro. Sa svakim snom koji umre rodi se novi. Potrebno je da naučiš da razmišljaš na taj način. Problemi nisu ništa drugo do osnova za nove šanse. Da ti kažem istinu - uslovi nisu ni dobri ni loši. Oni su takvi kakvi su. Način na koji ih doživljavamo čini ih 'dobrim' ili 'lošim'. Odlična vest je da je taj način pod našom kontrolom. ~ Robin S Sharma, #NFDB
1147:U životu ne postoji nikakva dužnost
osim dužnosti: biti srećan.
Samo smo zato na svetu,
a sa svim dužnostima,
svim moralom
i svim zapovedima
retko činimo jedno drugoga srećnim,
jer i sebe time ne činimo srećnima.
Ako čovek može biti dobar,
može to samo onda
kada je srećan,
kada u sebi ima sklada,
dakle kada voli.
To je bilo učenje,
jedino učenje na svetu.
To je rekao Isus,
To je rekao Buda,
To je rekao Hegel.
Za svakoga je na ovome svetu
jedino važno
njegovo vlastito najunutarnjije,
njegova duša,
njegova sposobnost da voli.
Ako je ona u redu,
onda je svejedno
jede li se proso ili kolači,
nose li se dragulji ili rite;
onda svet zvuči zajedno s dušom,
onda je dobro. ~ Hermann Hesse,#NFDB
1148:Am încercat într-o mare tăcere şi într-o mare singurătate, în mijlocul naturii, departe de
oameni şi aproape de mine, o senzaţie de tumult nesfîrşit, în care lumea, ca un torent
irezistibil, m-a năpădit, a trecut prin mine asemenea unui fluid transparent şi insesizabil.
Închizînd ochii, întreaga lume pare că s-a topit în creierul meu, prin care ea trece într-un
elan torenţial, de un farmec indefinibil şi de un avînt impetuos, curgînd apoi din mine în
forme şi înălţări de valuri, ca în visurile de înec de o groază voluptuoasă. Am simţit atunci
nu numai cum un om poate trăi, în anumite clipe, toată esenţa misterioasă a destinului uman,
dar şi cum în el se poate concentra universalitatea lumii, absorbită în extazurile singurătăţii. ~ Emil M Cioran,#NFDB
1149:Părinţii mei detestau aşa-zisa trândăvie,fiindcă nu-şi puteau închipui că un om de spirit nu cunoaşte deloc trândăvia,nu şi-o poate deloc permite,că un om de spirit trăieşte într-o tensiune extremă şi cu cel mai mare interes tocmai când se lasă în voia aşa-zisei trândăvii,pentru că ei nu ştiau deloc ce să facă efectiv cu trândăvia lor,pentru că,în trândăvia lor,nu se petrecea într-adevăr nimic,pentru că,întra-devăr şi în realitate,ei nu erau în stare să gândească,necum să ajungă la un proces spiritual.Pentru un om de spirit,aşa-zisa trândăvie nu-i deloc posibilă.La drept vorbind,trândăvia lor era o trândăvie reală,căci în ei nu se petrecea nimic când nu făceau nimic.Însă,dimpotrivă,omul de spirit este cel mai activ atunci când aparent nu face nimic. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
1150:în fond, începu Ştefan cu un glas mai tulbure şi vorbind din ce în ce mai repede, în fiecare clipă fiecare dintre noi putem muri. Şi putem muri fără glorie, ca nişte furnici călcate în picioare, ca nişte şoareci prinşi în cursă, stropiţi cu gaz şi arşi de vii. Nu ne putem împotrivi acestui destin. Dar avem măcar datoria să protestăm împotriva lui. Şi, eu cel puţin, nu am alt mijloc de a protesta decât refuzând să fiu confiscat, macerat şi terorizat de acest destin. Dacă va fi să mor azi, mâine sau într-o lună — am să mor. Dar am să mor, cel puţin, mândru că n-am renunţat la demnitatea mea umană, la libertatea mea. Istoria mă va omorî, dar nu va omorî un sclav — ci un om liber, care a ştiut să-şi * smulgă măcar o frântură din viaţa lui terorii istoriei. ~ Mircea Eliade, #NFDB
1151:In the mango grove, shade poured into his black eyes, when playing as a boy, when his mother sang, when the sacred offerings were made, when his father, the scholar, taught him, when the wise men talked. For a long time, Siddhartha had been partaking in the discussions of the wise men, practising debate with Govinda, practising with Govinda the art of reflection, the service of meditation. He already knew how to speak the Om silently, the word of words, to speak it silently into himself while inhaling, to speak it silently out of himself while exhaling, with all the concentration of his soul, the forehead surrounded by the glow of the clear-thinking spirit. He already knew to feel Atman in the depths of his being, indestructible, one with the universe. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1152:The first lesson is just to breathe in a measured way, in and out. That will harmonise the system. When you have practiced this for some time, you will do well to join to it the repetition of some word as "Om," or any other sacred word. In India we use certain symbolical words instead of counting one, two, three, four. That is why I advise you to join the mental repetition of the "Om," or some other sacred word to the Pranayama. Let the word flow in and out with the breath, rhythmically, harmoniously, and you will find the whole body is becoming rhythmical. Then you will learn what rest is. Compared with it, sleep is not rest. Once this rest comes the most tired nerves will be calmed down, and you will find that you have never before really rested. ~ Swami Vivekananda, #NFDB
1153:Net als met zijn kennis van de natuur was oom Frits ook een kampioen in dooddoeners. Wat ik aan tafel, tijdens die eindeloze door mijn tante bereide voorgerechten, tussengerechten, hoofdgerechten en nagerechten, ook naar voren bracht, oom Frits wist altijd wel een gezegde dat de boel in één keer naar beneden haalde. In de trant van: 'Ja dat zal wel zo wezen, maar ik heb het wel anders gezien...' En dan kwam er weer zo'n vierdehands verhaal dat als origineel werd opgediend. 'In mijn praktijk heb ik de mensen maar al te goed leren kennen,' zei hij. In werkelijkheid kent dat soort precies acht anekdotes en twaalf spreekwoorden waarmee ze zich de rol van filosoof aanmeten, het is te erg om over na te denken op welke vreselijke manieren je allemaal oud kunt worden. ~ Herman Koch, #NFDB
1154:I drew up breath through my left nostril, fixed it at the bridge of my nose, and then forced out that breath through the right nostril, while repeating "Om" sixteen times. I broke the strength of my weak heart, steadied my inconstant spirit, and gave form to my inchoate mind -- thus did I drink ambrosia. O my heart, sing the praises of God the primal -- thus shall you lessen the difference between you and Him. I worshipped the Worshipful, and trusted the Trustworthy -- like water can easily blend with water. Jayadeva says, I praised the victorious Deva, and found that Brahma who Himself has no desires, who is lost forever in the vastness of His own self. [2184.jpg] -- from Songs of the Saints from the Adi Granth, Translated by Nirmal Dass
~ Jayadeva, Raga Maru
,#NFDB
1155:De vroege christenen geloofden dat het hun voornaamste plicht was om elkaar lief te hebben, maar ze stelden zich niet open voor vreemdelingen. Deze gemeenschap voelde zich aangevallen en klitte samen tegen 'de wereld'. Sommige van hun leden hadden hun leer onverdraaglijk gevonden en 'gingen niet verder met Jezus mee'. De gelovingen zagen deze afvalligen als 'antichristenen', vervuld van een dodelijke haat jegens de messias. De leden van deze christelijke sekte waren ervan overtuigd dat alleen zij het bij het rechte eind hadden en dat de hele wereld tegen hen was.[...]Omdat Jezus Gods laatste openbaring aan de wereld was, hield dit gebrek aan acceptatie een oordeel in: degenen die hem afwezen, waren de kinderen van de duivel en zouden in de duisternis blijven. ~ Karen Armstrong, #NFDB
1156:En kulturkamp Lærerne som motsetter seg bedriftsgjoring av skolen, står ikke oppe i en snever fagforeningsstrid på vegne av egne interesser, men en storre kulturkamp som angår hele samfunnet: Skal vi begynne å se på kommersiell forretningsvirksomhet som en «mal» for alle andre aktiviteter? Skal alle felleslosninger oppfattes som unormale avvik fra denne malen, slik at mest mulig av samfunnet stopes om til noe som ligner forretningsdrift? Eller er hele poenget med å etablere effektive felleslosninger på områder som skole og helse nettopp at de ikke skal underlegges forretningslivets tenkemåter og en bedriftsokonomisk orientert resultatmoral? Lærernes strid er ikke noen småskåren kamp om arbeidstid og arbeidsvilkår. Den er et forsvar for prinsippene i velferdsstaten. ~ Anonymous, #NFDB
1157:Oma's hand beefde toen ze die op Maggie's schouder legde. "Je bent niet de enige die op die dag iets verschrikkelijks heeft meegemaakt. Ik verloor mijn dochter, schoonzoon en kleindochter, en daar heb ik nog steeds heel veel verdriet om. Ik begrijp niet waarom God het heeft toegestaan, maar ik heb ervoor gekozen om Hem die last te laten dragen en met mijn verdriet naar Hem te vluchten." Oma's ogen glansden. "God hoort en verhoort gebeden. De antwoorden zijn echter niet altijd zoals we hadden gehoopt. Maar ik heb Hem gevraagd mijn geloof te versterken en dat doet Hij iedere keer. Ik heb mijn vertrouwen op Hem gesteld en ik ontvang van Hem de troost en kracht om door te gaan." Ze gaf een liefdevol kneepje in Maggie's schouders. "Dat wil hij ook voor jou doen, Maggie. ~ Carrie Turansky, #NFDB
1158:For years I thought, real life was about to begin. For years I thought something big, something grand was going to happen in my life and I would suddenly start feeling happier. I thought what I was living was not my real life, that I was meant to do something else. And one day I would be free of all shackles, I would be free of all my engagements. Then I would embark upon this journey of discovering myself, of being happy, of always being fulfilled. But there was always some unfinished business. There was a bill to be paid, there was a call to be made, and there was an email to be replied to … so, no matter how much I ticked off, there was always some stuff still left. There was always some obstacle on the path of my happiness. One day, it dawned that these obstacles were my life. ~ Om Swami, #NFDB
1159:Over een jaar zou Pieter met pensioen gaan. Wat zou hij dan gaan doen? [...] Nu de speciale peterselieschaar in zijn leven was gekomen zag hij zijn toekomst steeds helderder voor zich. Hij zou gaan handelen in voorgeknipte peterselie.
Klein beginnen natuurlijk, thuis op het aanrecht. Afzet bij vrienden en buren. De zaak groeide, Pieter leverde een goed product. Al spoedig kon hij het niet meer alleen af. Hij huurde een grote hal en trok goedkope arbeidskrachten uit Oost-Europa aan. De faam van zijn voorgeknipte peterselie verspreidde zich over de wereld. De merknaam Pete’s Pre-Cut Parsley werd een begrip. Hij reisde naar verre landen in zijn privé-vliegtuig om contracten af te sluiten met supermarktconcerns. In het weekend viste en golfte hij met directeuren en presidenten. ~ Remco Campert,#NFDB
1160:Ach, het is maar weinig, de dood!' dacht zij; 'ik ga wat slapen, en dan is alles uit!'
Zij dronk een slok water en keerde zich naar de muur.
Die afschuwelijke inktsmaak hield maar aan.
'Ik heb dorst!... O, wat heb ik een dorst!' zuchtte zij.
'Wat heb je toch?' vroeg Charles en reikte haar een glas aan.
'Niets!... Zet het raam open... Ik stik hier!'
En zij kreeg plotseling zo'n aanval van misselijkheid dat zij nauwelijks tijd had om haar zakdoek onder haar kussen vandaan te halen.
'Neem hem mee!' zei ze haastig; 'gooi weg!'
Hij stelde haar vragen; zij antwoordde niet. Ze bleef stil liggen, bang dat ze bij de minste beweging zou overgeven. Intussen voelde zij een ijzige kou optrekken van haar voeten naar haar hart.
'Ach, nu begint het!' mompelde zij. ~ Gustave Flaubert,#NFDB
1161:Waarom zou een potlood tussen je tanden verschil maken? Precies, waarom zou dat? Het idee is dat je met een potlood tussen je tanden een grimas maakt alsof je lacht. De overwinning van de materie op de geest. Je gedrag is van invloed op je gevoel. Gelovige mensen die veel op hebben met rituelen en gebruiken, begrijpen dit. Boeddhisten weten al heel lang welke weldadige werking meditatie heeft. En dat is trouwens geen religie die bol staat van de overtuigingen. Ik denk dat schrijven ook een vorm van meditatie kan zijn, een manier van bidden. Soms kan de discipline die nodig is om iets op papier te zetten je net dat kleine zetje geven om een hobbel te nemen. Je kunt proza schrijven of een tabel tekenen. Het kan zelfs helpen om over de kop boven een stukje na te denken. - Zafar ~ Zia Haider Rahman, #NFDB
1162:Förresten hade pappan börjat tänka på ett alldeles nytt sätt. Mer och mer sällan funderade han över allt han hade varit med om under sitt vänliga och brokiga liv, och lika sällan drömde han om vad alla de kommande dagarna skulle ge honom.
Hans tankar gled som båten, utan minnen och drömmar, de var som gråa vandrande vågor som inte ens hade lust att komma fram till horisonten.
Pappan försökte inte prata med hatifnattarna längre. Han stirrade ut över havet som de, hans ögon hade blivit bleka som deras och lånade himlens växlande färg. Och när nya öar kom emot dem rörde han sig inte, bara svansen slog några slag mot durken.
Jag undrar, tänkte pappan en gång när de glöd framåt i en lång trött dyning, jag undrar om jag inte håller på att börja likna en hatifnatt. ~ Tove Jansson,#NFDB
1163:Jer, srećom (mislio je), čovek nije sazdan samo od beznađa nego i od vere ili nade, ne samo od smrti nego i od želje za životom, ne samo od usamljenosti nego i od trenutka zajedništva i ljubavi. Ukoliko bi prevladalo beznađe, svi bismo se prepustili smrti ili bismo se ubili, a to se ipak ne dešava. Po njegovom mišljenju, to pokazuje koliko je razum malo važan, jer nije razumno gajiti nadu u svetu u kome živimo. Naš razum, naš um nam neprekidno dokazuju da je ovaj svet užasan. Stoga je razum poguban i vodi skepsi, cinizmu i konačno uništenju. Srećom, čovek gotovo nikada nije razumno biće i zbog toga se nada uvek iznova rađa na zagrištu i pepelištu. A baš to ponovno rađanje nečeg besmislenog, u suštini duboko besmislenog i potpuno neosnovanog, dokaz je da čovek nije racionalno biće. ~ Ernesto Sabato, #NFDB
1164:Het was als met een verhaal. Als met een boek. Wat is het dat wij van een boek verlangen? Dat iemand een ontwikkeling doormaakt - dat hij tot inzicht komt? Maar stel dat die ontwikkeling en dat inzicht er niet zijn? Dat staat in wezen toch ook veel dichter bij de werkelijkheid? Mensen die in hun leven een ontwikkeling doormaken zijn op de vingers van één hand te tellen. Om over inzicht nog maar te zwijgen. Nee, de werkelijkheid is dat wij altijd dezelfde blijven. We zien een film in de bioscoop en besluiten een ander leven te gaan leiden, maar de volgende dag zijn we dat alweer vergeten. We nemen ons voor om aardiger te zijn, om aandachtiger te luisteren. Dat houden we een halve dag vol. Daarna snauwen we weer als vanouds - het snauwen is dat ene afgedragen jasje dat ons het best past. ~ Herman Koch, #NFDB
1165:De er ikke nære venner, jeg er ikke god nok til å snakke med folk til å ha nære venner, og så er det det at jeg bruker all tid på meg selv, noe folk merker, selvfolgelig, slik at ingen går det siste stykket. Forsoker noen, trekker jeg meg som regel unna. Slik er din far, litt menneskesky, ikke fordi jeg nodvendigvis vil, men fordi det har blitt slik, og fordi det livet, alene forran tastaturet og skjermen er enklere.
Så da vil jeg det vel kanskje egentlig likevel? Det er ingen god kvalitet, ingenting man vil se i et menneske, men det vil bli en del av ditt liv, og jeg tror det er derfor jeg skriver det, som en slags apologi til deg, når du en gang leser dette. For jeg vil jo at du tenker godt om meg da. Og at du tenker godt om oss, denne sommeren vi hadde det så vanskelig. ~ Karl Ove Knausg rd,#NFDB
1166:Er brandt in mij dan een wilde begeerte naar sterke gevoelens, naar sensaties, een afkeer van dit afgezaagde, genormaliseerde en gesteriliseerde leven, en een hevige begeerte ergens iets stuk te slaan, een warenhuis of een kathedraal of mijzelf, roekeloze stommiteiten te begaan, een paar vereerde afgoden de pruiken af te rukken, een paar opstandige schooljongens de vurig verlangde kaartjes naar Hamburg te verschaffen, een klein meisje te verleiden of een paar vertegenwoordigers van de burgerlijke wereldorde de nek om te draaien. Want dit haatte, verafschuwde en vervloekte ik van alles toch wel het hevigst: deze tevredenheid, deze gezondheid, de behaagelijkheid, dit gekoesterde optimisme van de burger, deze vette vruchtbare zelfvoldaanheid van het middelmatige, het normale, de doorsnee. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1167:Adevarata patrie a omului nu este orasul pur care l-a fascinat pe Platon. Adevarata lui patrie, la care se intoarce mereu dupa periplele ideatice, este acest teritoriu sfasiat in care traim, iubim si suferim. Si intr-o perioada de criza totala numai arta poate exprima nelinistea si disperarea omului, doarece, spre deosebire de toate celelalte activitati ale gandirii, ea este singura care-i capteaza in totalitate spiriul, mai ales prin marile fictiuni care ajun sa patrunda in spatiul sacru al poeziei. Creatia este acea parte a simtirii pe care am cucerit-o in lupta cu imensitatea haosului. “Nu exista om care sa nu fi scris, pictat, sculptat, modelat, construit, inventat vreodata ceva fara s-o faca pentru a iesi din propriul infern.” Im adevar absolut, nepretuitul si sarmanul meu Artaud! ~ Ernesto Sabato, #NFDB
1168:L-am cunoscut pe Ruletist. De acest lucru nu mă pot îndoi. În ciuda faptului că era imposibil ca el să existe, totuşi el a existat. Dar există un loc în lume unde imposibilul e posibil, şi anume în ficţiune, adică în literatură. Acolo legile statisticii pot fi încălcate, acolo poate apărea un om mai puternic decât hazardul. Ruletistul nu putea trăi în lume, ceea ce e un fel de a spune că lumea în care el a trăit este fictivă, este literatură. Nu am nici o îndoială, Ruletistul este un personaj. Dar atunci şi eu sunt un personaj, şi aici nu mă pot opri să nu exult de bucurie. Căci personajele nu mor niciodată, ele trăiesc de câte ori lumea lor e "citită". Dacă nu îşi va săruta niciodată iubita, păstorul pictat pe urna greacă ştie măcar că o va privi veşnic. Iată pariul şi nădejdea mea. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
1169:Under alle omstendigheter, og da skyver jeg alle sporsmål om mine egne mangler til side, er jeg ankommet på et tidspunkt da disse folkene i sine hjerter må være grundig syke og kvalme av oss. For et år siden frigjorde vi dem fra fascistmonsteret, og de sitter fortsatt der og gjor sitt beste for å smile hoflig til oss - like sultne som alltid og mer plaget av sykdommer enn noensinne, i ruinene av sin vakre by der lov og orden har opphort å gjelde. Og hva er gevinsten de til slutt kan vinne? Demokratiets gjenfodelse. Den vidunderlige utsikten til en vakker dag å bli i stand til å velge sine egne herskere fra en liste over mektige menn, hvorav de flestes korrupthet er alment kjent og akseptert med trett resignasjon. Benito Mussolinis dager må fremstå som et tapt paradis sammenlignet med dette. ~ Norman Lewis, #NFDB
1170:En als wij weer over de eenzaamheid praten, dan wordt steeds duidelijker dat dat in wezen niet iets is wat je kunt uitzoeken of nalaten. Wij zijn eenzaam. Men kan zichzelf zand in de ogen strooien en doen alsof het niet zo is. Dat is alles. Maar hoeveel beter is het niet om in te zien dat wij het wel zijn, en daar gewoon vanuit te gaan. Het zal ons dan wel duizelen; want alle punten waarop ons oog gewoon was te rusten, worden ons afgenomen, niets is meer nabij en al wat ver is is oneindig ver. Wie vanuit zijn kamer, nagenoeg onvoorbereid en onverhoeds, op de top van een hoge berg zou worden neergezet, zou iets soortgelijks moeten voelen: een weergaloze onzekerheid, het overgeleverd zijn aan iets onbekends zou hem bijna te gronde richten.
Borgeby Gård Flädie, Zweden, 12 augustus 2017 ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1171:Fiecare om are nevoie de sclavi aşa cum are nevoie de aer. Să porunceşti e ca şi cum ai respira, nu credeţi? Până şi cei mai nenorociţi ajung să respire. Chiar şi cel din urmă om din societate îşi are măcar perechea sau copilul său. Dacă e burlac, un câine. Esenţial e să te poţi înfuria fără ca celălalt să aibă dreptul să-ţi răspundă. ,,Un copil nu răspunde tatălui său!''-cunoaşteţi formula. Într-un sens, e o formulă ciudată. Cui i-ai putea răspunde în lumea asta dacă nu celui pe care-l iubeşti? Într-alt sens, e convingătoare. Trebuie totuşi ca cineva să aibă ultimul cuvânt. Altminteri, oricărui argument i se poate opune un altul şi discuţia nu s-ar mai termina niciodată. Puterea, dimpotrivă, le rezolvă pe toate. Ne-a trebuit multă vreme, dar până la urmă am izbutit să înţelegem atâta lucru. ~ Albert Camus, #NFDB
1172:Here’s the simple practice: sit down at the table. Take a few deep breaths. Remind yourself that you work hard and do most things so you may enjoy a square meal. And, now that you have the meal in front of you, it’s time to savour every bite. Thank God or nature or the universe for providing you with food. There are hundreds of millions of people on our planet who go to bed hungry every night. Remind yourself how lucky you are. Take a couple of sips of water. Pacify your body and your breathing. Just imagine you are doing fire offerings to the divine digestive fire in your stomach. Imagine that every morsel is a part of nature and that you are about to absorb this in you. Eat slowly, chewing every bite – enjoy the rasa in every morsel. This doesn’t take more time; it simply takes awareness. Time ~ Om Swami, #NFDB
1173:Oni su se udruživali i, izdvojeni od ostalih, živeli povučenim i usamljenim životom, koga su uredili s najvećom pažnjom... Mučno je sećati se kako je građanin izbegavao građanina, kako se među susedima jedva ko nalazio da prema drugome pokaže saosećanje, i kako se razdvojeni srodnici nikad ne sretahu. Ucveljenost je tako duboko prodrla u ljudske duše da je u tom užasu brat napuštao brata, a žena muža, dok očevi i majke, kao da su stranci, nezbrinutom ostavljahu decu njihovoj sudbini... Na vrhuncu zlopaćenja i ispaštanja našeg grada, ranjivi autoritet ljudskog i božanskog zakona beše zloupotrebljavan i gotovo se sasvim raspao, jer oni koji su trebali da ga primenjuju i sami behu mrtvi ili bolesni. Stoga je svaki čovek bio slobodan da čini što je u sopstvenim očima nalazio da je pravo... ~ Giovanni Boccaccio, #NFDB
1174:Een gelukkige vrouw was iemand die gebruik maakte van allerlei rechten, van het recht op bewegingsvrijheid tot het recht om te scheppen, te wedijveren en uit te dagen, en die daarbij wist dat ze bemind werd omdat ze dat deed. Geluk was ondermeer dat je bemind werd door een man die genoot van je kracht en trots was op je talenten. Geluk was ook dat je privacy had, het recht om je aan het gezelschap van anderen te onttrekken en je in een beschouwende eenzaamheid te storten. Of om een hele dag in je eentje niets te doen, daar geen excuus voor te geven en je er niet schuldig over te voelen. Geluk was dat je bij beminden was en toch het gevoel had een zelfstandig wezen te zijn dat niet alleen leefde om hen gelukkig te maken. Geluk was dat er een evenwicht bestond tussen wat je gaf en wat je nam. ~ Fatema Mernissi, #NFDB
1175:Ik zal u een geheim verklappen. de werkelijke boodschap van mijn filosofie, als je het filosofie magnoemen, past op één A4'tje. Wat zeg ik? Een half A4'tje. De inhoud staat in feite in de inhoudsopgave. Het gaat erom dit alles uit te smeren over een boek van krap driehonderd pagina's. En ik bedoel dit uitsmeren niet eens in negatieve zin. Die driehonderd pagina's dienen een doel: mensen zijn eerder bereid om €19,99 neer te tellen voor een boek dan voor een A4'tje. Dat heet 'waar voor je geld'. Maar de meeste mensen zijn ook traag van begrip. In 'Makkelijk leven' hamer ik mijn boodschap erin. In de eerste plaats door meer voorbeelden te geven. Maar wie het hele boek uit heeft (en dus kennelijk traag van begrip is), kan daarna terugvallen op de vijf à tien hoofdpunten: het hele of het halve A4'tje. ~ Herman Koch, #NFDB
1176:Myslíte si, že keď vyrastáte s nejakými ľuďmi, poznáte ich. Veď boli pri vás po celý váš život. Poznáte ich hlas, krivky rúk, viete, na čom sa radi smejú. Poznáte ich srdcia. Ale ukáže sa, že nepoznáte ich myšlienky. Teda nie celkom, nie naozaj. Všetci ľudia majú svoje tajomstvá, a nie sú to len záležitosti, ktoré pred vami taja, ale tajomstvá o vás. A oni dúfajú, že sa ich nikdy nedozviete. Môžete s niekým bývať pod jednou strechou, prežívať s ním banálne každodenné zážitky, používať spoločné mydlo, cukorničku, topánky – a predsa by ste to nikdy neuhádli. Myslíte si, že niekoho poznáte. A potom jedného dňa zistíte, že bežíte. Skutočne bežíte, až vám horia pľúca, tŕpnu vám nohy. A ste priveľmi unavení, aby ste zastali a obzreli sa. Ukázalo sa, že ja som bežala celý život. Len som to nevedela. ~ Mary Louise Kelly, #NFDB
1177:Om negen uur, toen het goed licht was geworden, werd hij wakker. 'De tweede dag van Christus is aangebroken,' dacht hij. 'Het is vrijwel zeker,' zei hij hardop, toen hij de hemel boven de huizen bekeek, 'dat het helder, droog weer wordt. Laat ik niet te lang blijven liggen.' ...
'Het lijkt wel.' zei hij zacht, de radio inschakelend en aan het raam tredend 'of de zon doorkomt.' U hoort thans de cantate voor de tweede kerstdag van Johan Sebastiaan Bach,' zei de omroeper. Frits stelde het toestel zuiver af, holde naar zijn slaapkamer, kwam met zijn shagdoos terug en rolde, op de divan gezeten, zo snel een sigaret, dat hij deze kon aansteken op het ogenblik, dat het onregelmatige geraas van het stemmen van de muziekinstrumenten had opgehouden. ' Nu ben ik gelukkig, ' zei hij hardop en grinnikte. ~ Gerard Reve,#NFDB
1178:Velceaninov era ferm convins că există într-adevăr un asemenea tip de femei. Dar avea de asemenea convingerea că există şi un tip de soţ, corespunzător acestor femei, unica lor menire fiind deci de a corespunde tipului respectiv de femei. După părerea lui, esenţa
unor astfel de bărbaţi consistă în aceea de a fi, cum s-ar zice, "eterni soţi" sau, mai exact, de a rămânea în viaţă numai soţi şi nimic mai mult. "Asemenea om se naşte şi se dezvoltă numai pentru a se însura, iar după mariaj, să se transforme neîntârziat într-un accesoriu al
soţiei sale, chiar şi în cazul când el ar avea din întâmplare o personalitate indiscutabilă. Semnul distinctiv al unui astfel de soţ este podoaba cunoscută. Pentru el e o imposibilitate
ca să nu fie încornorat, după cum soarele nu poate să nu lumineze. ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
1179:Vždy je jednoduchšie nájsť svoju sebahodnotu prostredníctvom znižovania hodnoty niekoho iného. Je jednoduchšie definovať sa tým, „čím nie sme“, ako naozaj preskúmať svoje kvality.
Preto je nenávisť k mužom ako k pohlaviu taká znepokojivá. Je to presne to isté, čo muži robili ženám celé storočia. Aby sa necítili slabí, premietli svoju slabosť na nás ako na plátno. Aby sa vyhli citlivosti, premietli na nás svoje emócie. Dnes, keď sa ženy nechcú cítiť nerozumne, premietajú iracionalitu na mužov. Keď sa nechcú cítiť deštruktívne, tvária sa, že deštruktívni sú muži.
V tejto projekcii nielenže odmietame vidieť celkovú ľudskosť mužov, ale odmietame vidieť ľudskosť nás samých. Nie sme ľudské, ak prijímame len svoje dobré stránky. Ak použijeme len svetlé farby, k žiadnej rozmanitosti sa nedostaneme. ~ Jessa Crispin,#NFDB
1180:-Ce vrei să înțelegi? Nu e nimic de înțeles, răspunse el, străduindu-se s-o liniștească. Există legi care guvernează lumea și care nu sunt făcute nici pentru, nici împotriva noastră. Când izbucnește furtuna, nu mai ai pică pe nimeni, știi că fulgerul este produsul a două sarcini electrice contrare, iar norii nu te cunosc pe tine. Nu le poți reproșa nimic. Și de altfel ar fi ridicol, n-ar înțelege.
-Dar nu-i același lucru. Aici sunt fenomene pur umane.
-Numai în aparență, Jeanne. Par provocate de cutare sau cutare om, de cutare împrejurare, dar se întâmplă ca în natură: după o perioadă de calm vine furtuna, care are un început, sfârșit, după care urmează alte perioade de calm mai mult sau mai puțin lungi! Spre nenorocirea noastră, ne-am născut într-un secol de furtuni, asta e tot. Se vor liniști. ~ Ir ne N mirovsky,#NFDB
1181:BLIKKENSLAGEREN I tettstedet Fjällbacka på den svenske vestkysten finner en blind pianostemmer en dod, naken kvinne i et piano. Patrik Hedströms overordnede ved Tanumshede politistasjon mener det dreier seg om et uhell, men Hedström aner ugler i mosen og etterforsker saken på fritiden, sammen med sin kone, forfatteren Erica Falck. De to loser saken ved å stille de sporsmålene som resten av politiet ikke tenkte på å stille, fordi de er inkompetente. Det virker stadig som om Erica er i fare, men heldigvis er hun egentlig ikke det. Blikkenslageren er Camilla Läckbergs niende kriminalroman. Den er solgt til 117 land, er sendt som TV-serie og skal også filmatiseres i Hollywood, med Cameron Diaz og Johnny Depp i hovedrollene. Tildelt Folkets litteraturpris «Dette er bedre enn litteratur.» TERJE STEMLAND, Aftenposten ~ Knut N rum, #NFDB
1182:Gekromd sta je tegen de branding in. Van het balkon af kan ik zien
hoe geschreeuw zich terug in je gezicht slingert, gutsend in je nek
als wild haar.
Als je je hoofd achterovergooit alsof je een fles aan je mond zet,
krijgt je adamsappel iets
van een ruggengraat.
Ik streel enkele meters van je af.
Het is een milde avond.
Vannacht borduurt een roos zich op je hemd.
Het duurt uren om haar van je borst los te maken.
Je kijkt alsof je me kunt zien,
nu je ligt te slapen, wimpers als garen, neus
tussen wijsvinger en duim - een bloedneus stelpend
die er niet is - ik trek je hoofd achterover.
Je omgekeerde mond in de spiegel imiteert iets grappigs.
We kussen
terwijl het over ons heen uit ons weg blijft sijpelen,
zo graag zoekt het zich een weg. ~ Peter Verhelst,#NFDB
1183:Toen Barrabas een volwassen hond was, reed hij niet meer op tegen de poten van de piano zoals hij had gedaan toen hij klein was en werd zijn voortplantingsdrift alleen nog gewekt als hij een loopse teef in de buurt rook. Dan konden ketting noch deur hem tegenhouden. Hij stortte zich op straat zonder iets of iemand te ontzien en bleef twee of drie dagen onder water. Hij kwam altijd terug, het arme hondje dat doorboord was door zijn reusachtige geslacht achter zich aantrekkend omdat het vast zat en half in de lucht hing. Om hen het afschuwelijke schouwspel te besparen mochten de kinderen niet zien hoe de tuinman emmers water gooide, schopte en andere schanddaden toepaste, hoe Barrabas zich van zijn geliefde losmaakte en haar halfdood op de patio liet liggen waar Severo haar moest afmaken met een genadeschot. ~ Isabel Allende, #NFDB
1184:Seventig tot negentig procent van de kippen in de winkel heeft een andere potentieel dodelijke ziektekiem onder de leden, de campylobacter. De kippen worden vaak door een chloorbad gehaald om slijk, stank en bacteriën weg te spoelen. Grote kans dat het de consument opvalt dat hun kip niet helemaal smaakt zoals het hoort - hoe lekker kan een met medicijnen volgepropte, van ziektes vergeven en met stront overdekte vogel in vredesnaam smaken? - dus wordt het vlees geïnjecteerd met kunstmatige geur- en smaakstoffen en zoutoplossingen zodat het oogt, ruikt en smaakt zoals we het intussen gewend zijn. (Uit onderzoek van consumentenorganisaties is gebleken dat kip- en kalokoenproducten, vaak zelfs met het predicaat 'natuurlijk', voor tien tot dertig procent bestaan uit toegevoegde geur- en smaakstoffen en water. ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
1185:Atticus,' zei ik op een avond, 'wat is nou precies een nikkervriend?'
'Scout,' zei Atticus, 'nikkervriend is alleen maar een van die termen die absoluut niets beduiden - zoiets als snotneus. Ik kan het moeilijk uitleggen. Onwetende en minderwaardige mensen bezigen dat woord als ze denken dat je aan negers de voorkeur geeft boven henzelf. En er zijn ook mensen als wij toe gekomen om dat woord te gebruiken, als ze iemand op een gemene, ordinaire manier willen uitschelden.'
'Maar jij bént toch niet een echte nikkervriend, hè?'
'Dat ben ik zeker. Ik doe mijn best om van iedereen te houden ... Dat is soms een hele toer ... maar baby, het is nooit echt beledigend als iemand je uitscheldt voor iets. dat hij minderwaardig vindt. Dan blijkt alleen maar hoe zielig die ander is, en daarom is het helemaal niet kwetsend. ~ Harper Lee,#NFDB
1186:Sasvim jasno sagledah majke starog rejona. Bile su razdražljive, pomirene sa sudbinom. Ćutale su stisnutih zuba i pogurenih ramena i vikale užasavajuće uvrede deci koja su im zadavala muke. Vukle su se omršavele, upalih obraza i očiju, ili velikih zadnjica, oteklih gležnjeva, teških grudi, sa kesama iz kupovine i sitnom decom koja su im se kačila o skute, tražeći da budu nošena, A, blagi bože, bile su deset, u krajnjem slučaju dvadeset godina starije od mene. Pa ipak, činilo se da su izgubile ženstvena obeležja do kojih smo mi devojke toliko držale i koja smo isticale odećom i šminkom. Kao da su ih progutala tela sopstvenih muževa, očeva, braće, na koje su svakim danom sve više ličile, da li zbog teškog rada, dolaska starosti, bolesti. Kada je počinjao taj preobražaj? S kućnim poslovima? S trudnoćama? S batinama? ~ Elena Ferrante, #NFDB
1187:Bodo, Mandag 14. Februar 1916
Kjære Marie,
Jeg faar dette avsted med ”Baroy” som kommer hit forst i Eftermiddag og gaar til Hamaroy Gud vet naar.
Nu har jeg kjopt forskjellige saker til de Smaa. Kjære, lat dem forst faa se på dem efter Tur og saa trække dem op. Og saa lægger du hver undersokt Ting bort for du tar fat paa en ny. Tilslut vil de se paa alt igjen efter Tur...
Kjære, lat dem nu ikke bryte istykker disse dyre Sakerne straks. Faar de Tilsyn saa har jeg Erfaring for at de varer længe.
Saa har jeg kjopt Appelsiner, Druer, Æpler osv, sot Kjeks, Chokolade. Desuten noget Ost, saapas at ogsaa Pikerne maa faa av den iblandt. Sveitserost findes ikke. (Av Mysosten maa Pikerne faa sit eget Stykke at sole med.)
Jeg gaar nu ut og ser om jeg faar Blusetoiet og Klæde til Bordduken...
Din Knut ~ Knut Hamsun,#NFDB
1188:Maar ik hoor best hoe je nu stilletjes tegenwerpt dat het huwelijk een zegen is zolang alles goed uitpakt, maar hoe zit het als je een kreng van een vrouw krijgt? Of een slet? Of als je kinderen god noch gebod erkennen? Er zullen gevallen bij je opkomen van mensen die kapotgingen aan hun huwelijk. Sleep er zoveel bij als je wilt, maar het gaat toch altijd om zwakheden van mensen, niet van het huwelijk. Heus, alleen slechte echtgenoten krijgen een slechte vrouw. Bovendien heb je de keuze van een goede zelf in de hand. En als ze dan slecht wordt? Een goede vrouw kan door een slechte echtgenoot slecht gemaakt worden, maar een slechte wordt door een goede echtgenoot altijd beter gemaakt. Het is niet terecht dat de vrouw de schuld krijgt: ik verzeker je, iedereen met een vrouw die niet deugt heeft dat altijd aan zichzelf te wijten. ~ Erasmus, #NFDB
1189:Aby sme boli ľuďom sympatickí a aby za nami išli, musíme ich veru presvedčiť, že nechceme zvrhnúť republiku, naopak, chceme ju obnoviť, očistiť, oprášiť, okrášliť, ozdobiť, vystrojiť, vycifrovať, vyvoňať, slovom, spraviť z nej konečne nádhernú a čarovnú vec pre všetkých. Nesmieme teda vystupovať vo vlastnom mene. Je známe, že nie sme naklonení terajšiemu zriadeniu. Musíme sa obrátiť na nejakého priateľa republiky, ba ešte lepšie, na obrancu tohto režimu. Ťažkosti budú iba s výberom. Najlepšie, ak to bude človek najpopulárnejší, a pokiaľ to tak môžem povedať, najrepublikánskejší. Získame si ho lichôtkami, darmi, a najmä sľubmi. Sľuby sú lacnejšie ako dary a vyplatia sa oveľa väčšmi. Nikdy nedávame toľko ako vtedy, keď dávame nádej. Nie je nevyhnutné, aby bol ktovieako inteligentný. Ba bol by som radšej, keby nebol veľmi bystrý. ~ Anatole France, #NFDB
1190:These facts have led to the supposition that in primitive times a veritable reign of women existed: the matriarchy. It was this hypothesis, proposed by Bachofen, that Engels adopted, regarding the passage f r om the matriarchate to the patriarchate as 'the great historical defeat of the feminine sex'. But in truth that Golden Age of Woman is only a myth. To say that woman was the Other is to say that there did not exist between the sexes a reciprocal relation: Earth, Mother, Goddess—she was no fellow creature in man's eyes; it was beyond the human realm that her power was afiirmed, and she was therefore outside of that realm. Society has always been male ; political power has always been in the hands of men. 'Pubhc or simply social authority always belongs to men,' declares Lévi-Strauss at the end of his study of primitive societies. ~ Anonymous, #NFDB
1191:Terwijl hij wachtte tot het trillen minder werd - terwijl hij machteloos keek naar de rukkerige, maaiende bewegingen, alsof hij in een kinderkamer vol krijsende, zich misdragende peuters zat en zijn stem kwijt was en ze niet tot bedaren kon brengen - vermaakte Alfred zich ermee zich voor te stellen dat hij zijn hand afhakte met een bijl: dat hij het ongehoorzame lichaamsdeel duidelijk maakte hoe vreselijk boos hij erop was, hoe weinig hij ervan hield als het hem niet wilde gehoorzamen. Het leidde tot een soort extase als hij zich voorstelde hoe het blad van de bijl de eerste keer in het bot en de spieren van zijn ergerlijke pols hakte; maar tegelijk met de extase, ermee samengaand, was er een neiging om te wenen om die hand die van hem was, waar hij van hield en die hij het beste toewenste, die hij zijn hele leven al kende.
61 ~ Jonathan Franzen,#NFDB
1192:Ik weet niet wat het is met ons,' zei hij gelaten toen ik een week voor zijn dood de nacht naast hem doorbracht. 'We doen het er niet om maar op de een of andere manier vallen wij overal buiten. Heb je dat ook gemerkt? Word jij ook wel eens beslopen door het gevoel er niet bij te horen zonder dat je zou kunnen zeggen waarbij? Dat je rebels wordt genoemd alleen maar omdat je niet het riedeltje van Koekoek Eenzang zingt? Zorg daarom dat je zelf je plan trekt, ook als ik er niet meer ben, anders word je verpletterd door de horden. Het belangrijkste in het leven is zelfredzaamheid. Dan komt er een hele tijd niets, en dan komt voetje voor voetje de zachtheid aangeslopen. Zachtheid en zelfredzaamheid, daar gaat het om. Maar die zachtheid moet natuurlijk wel verdiend worden, dus daar moet men uiterst spaarzaam mee omgaan. Niet vergeten. ~ Charlotte Mutsaers, #NFDB
1193:Viata fiecarui om are doua laturi: viata personala, care este cu atat mai libera, cu cat interesele sale sunt mai abstracte, si o viata elementara, de roi, in care omul, fara sa se poata sustrage, implineste legi ce i-au fost prescrise.
Constient, omul traieste pentru sine, dar serveste in mod inconstient ca arma pentru atingerea telurilor istorice ale intregii omeniri. O fapta, odata savarsita, e ireversibila, si actiunea ei, concurand in timp cu milioane de actiuni ale celorlalti oameni, capata o insemnatate istorica. Cu cat sta omul mai sus pe scara sociala, cu cat este in fuctie de mai multi oameni, cu atat mai multa putere are asupra celorlalti, cu atat este mai evidenta predestinarea si caracterul neocolit al fiecareia din actiunile sale.
"Inima tarului e-n mainile Dumnezeirii."
Tarul nu este altceva decat sclavul istoriei. ~ Leo Tolstoy,#NFDB
1194:Wellicht zelfs dient de Europese islam een reformatie te ondergaan, waarin hij de innerlijkheid en waarde van het vrije individu tot een diepe waarheid van zijn geloof maakt. Omgekeerd is het echter ook van belang om bij onszelf te rade te gaan en te onderkennen dat er wellicht een kern van waarheid zit in de aantijging vanuit islamistische hoek, dat toch ook onze moderne samenleving haar kwaad heeft als haar eigen schaduw, namelijk daar waar zij overal de vrije markt en de commercie laat begaan en in het prediken van het vrije individu van geen kwaad wil weten. Alleen immers wanneer een politieke gemeenschap zich daadwerkelijk richt op de juiste vorming van haar burgers, mag zij zich ook werkelijk beschaafd noemen. Daarmee zouden we dan wederom een oude wijsheid eren, namelijk dat je grootste vijand niet van buiten komt, maar van binnen. ~ Ad Verbrugge, #NFDB
1195:A venecijanska laguna bi mi, i pored moje velike ljubavi prema Veneciji, ostala strani, čudan i neshvatljiv kuriozitet da nisam, umoran od glupog gledanja jednog istog, na osam dana i noći uzeo čamac, hleb i krevet kod jednog ribara iz Torčela. Veslao sam duž ostrva, gacao mrežom po mrkim, muljevitim sprudovima, upoznao biljke i životinje lagune, disao i posmatrao njen jedinsveni vazduh, i od tada mi je ona prisna i prijateljska. Tih osam dana sam verovatno mogao da potrošim na Ticijana i Veronezea, ali u onom ribarskom čamcu sa trouglastim zlatnomrkim jedrom naučio sam da bolje razumem Ticijana i Veronezea, nego u Akademiji i duždevoj palati. I ne samo nekoliko slika, već i čitava Venecija nije za mene više samo lepa zagonetka koje se plašim, već je postala mnogo lepša stvarnost koja mi pripada i na koju, zato što je razumem, imam pravo. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1196:based on my personal experiences. Theoretical exposition is mostly my own but the majority of the base concepts are traditional and time-honored views of remarkable sages who existed before me. Therefore, if you wish to read more on the mantra sadhana, you can check out the following texts that I grew up reading. With a bit of research, you should be able to get your hands on good translations. I know that Hindi translations must be available for most of these books and English translation only for some. This is not your standard bibliography with publishers and translators, for I don’t have much of that information. Nevertheless, I’m sharing with you the names of various books you can read to know more about mantra yoga. In particular, I would like to acknowledge the translation of Mantra Maharnava by Ram Kumar Rai, Mantra Rahasya by Narayandutt ~ Om Swami, #NFDB
1197:Hij had haar uitgenodigd samen in hotel Borg te gaan eten. Heel goed kenden ze elkaar nog niet: het was hun derde ontmoeting. Zij was mede-eigenaar van een softwarebedrijf; hij had zich bij dat bedrijf ingekocht. Allebei waren ze computerfreaks, bijna zo lang als ze zich konden herinneren, en het klikte direct tussen hen. Na een paar weken had hij het initiatief genomen haar buiten werktijd op te zoeken en uit te nodigen in Borg. Dat was inmiddels twee keer gebeurd, en vanaf het moment dat ze die avond gingen zitten had er iets bijzonders in de lucht gehangen: het zou nu anders verlopen dan de vorige keren. Toen had hij haar naar huis gereden en gedag gezegd. Nu waren ze geen van beiden met de auto. Ze had aan de telefoon voorgesteld dat ze na Borg naar haar huis zouden gaan om nog even koffie te drinken. Koffie, dacht hij. Hij grijnsde. ~ Arnaldur Indri ason, #NFDB
1198:Voor een lange tijd ging ik vroeg naar bed. Soms, de kaars nauwelijks uit, vielen mijn ogen zo snel dicht dat ik geen tijd had om tegen mijzelf te zeggen "ik val in slaap". Een half uur later werd ik wakker door de gedachte dat het tijd werd om te gaan slapen; ik zou het boek dat ik dacht in mijn handen te hebben wegleggen, en de kaars uitblazen. Terwijl ik sliep was ik blijven denken over wat ik gelezen had, echter deze gedachten hadden een tamelijk vreemde wending aangenomen; het leek wel, alsof ik zelf het directe onderwerp van het boek was geworden: een kerk, een kwartet, de rivaliteit tussen Frans I en Karel V. Deze indruk bleef even voortduren na mijn ontwaken; het was niet direct in tegenspraak met mijn verstand, maar het woog als zware gewichten op mijn ogen, zodat zij verhinderd werden waar te nemen dat de kaars niet meer brandde..... ~ Marcel Proust, #NFDB
1199:Jag skriver inte för alla
Jag skriver för dej
Du som fyller huvudet med drömmar och fantasi
Och som krockar med verklighetens lyktstolpar om och om igen
Jag skriver för dej
Du som tänker på livet, hur det är och hur det kunde vara
Du som tänker på döden
Jag skriver för dej
Du som gör listor med viktiga saker
Du som försöker förstå hur allt hänger ihop
Du som funderar på tiden vi lever i
Och varför världen ser ut som den gör
Och på hur allt ska bli och hur allt skulle kunna vara
Jag skriver för dej
Du som vet att du inte är som de andra
Och för dej, du som känner igen dej
Jag skriver för dej
Du som gråter i nattsvart hopplöshet
Och för dej
Du som skrattar,
Som vet att världen är vacker
Och att livet är ett spännande äventyr
Jag skriver inte för alla
Jag skriver för dej ~ Per Nilsson,#NFDB
1200:Ik leer, langzaam en niet zonder pijn in mijn hart, het leven te nemen zoals het is, het eerbiedig te aanvaarden, er een feest van te maken, het te koesteren, uit te zaaien en ermee te werken zo lang me de tijd gegund is. Maar in het verloop van de tijd zal er steeds weer nieuwe schade ontstaan die hersteld moet worden, nieuwe wegen en omwegen die bewandeld moeten worden op de roetsjbaan van ons leven en ons gekwetste hart.
Zo is het, zo ziet het patroon van mijn leven eruit. Er komt geen diepe filosofie aan te pas en het is ook geen geheim. Het is heel gewoon de weg die je vol vreugde inslaat als je op een kruispunt in je leven staat. Maar in de stofwolken die ik zelf had opgeworpen, heeft het me wel veel tijd gekost om die weg te vinden. Maar goed, zoals Christophe van de perserij al zo kort en bondig opmerkte: 'Het leven kost tijd'. ~ Carol Drinkwater,#NFDB
1201:Otac je čudan - rekao je - ako to uopšte treba reći, jer je svatko čudan, osim bezbojnih i bezobličnih ljudi, koji su opet čudni jer ničega svoga nemaju, to jest, njihovo je baš to što ništa posebno nije njihovo. I osim svakog od nas, naravno, jer se na sebe toliko naviknemo da izgleda čudno sve što je drugačije od našeg, pa bi se moglo reći da je čudno ono što nije naše. I eto, otac je čudan zato što misli da sam ja čudan, a ja opet, i tako dalje, i sve dalje, nikad kraja čuđenju, a možda bi se baš tome trebalo čuditi. Razlika između njih je u tome što otac smatra da je on, Hasan, ovako unesrećio sebe, a Hasan je uvjeren da se čovjek može unesrećiti na mnogo načina, a najmanje ako čini ono što ga zadovoljava a ne sramoti, i tako ispada da je otac unesrećen zato što mu je sin zadovoljan, a smatrao bi srećom, svojom i porodičnom, kad bi on stvarno bio nesrećan. ~ Me a Selimovi, #NFDB
1202:Naučio sam da biti voljen ne znači ništa, a da je voleti sve, da je sposobnost da osećamo, ono što daje vrednost i lepotu našem postojanju. Gde god bi se na zemlji pojavilo ono što se može nazvati srećom, bilo je satkano od emocija. Novac nije ništa, ni moć nije ništa. Mnogi imaju i jedno i drugo, a ipak su nesrećni. Lepota nije ništa, video sam lepe muškarce i lepe žene koji su bili nesrećni uprkos svojoj lepoti. Ni zdravlje nije sve; svako je zdrav ko se tako oseća; bilo je bolesnika punih volje za životom koji su je negovali do samog kraja i bilo je zdravih koji su venuli mučeni strahom od patnje. Ali sreća je uvek bila tamo gde je neko umeo da voli i živi za svoja osećanja; ako ih je negovao, ako ih nije gazio i nije ih potiskivao, ona su mu donosila zadovoljstvo.
Lepota ne pruža radost onome ko je poseduje, već onome ko ume da je voli i da joj se divi. ~ Hermann Hesse,#NFDB
1203:This OM that is eternally going on at the basis of all creation, Hum, this is 100% OM. Now there can be 75% OM and there can be 50% OM and there can be 25% of OM. But this 100% OM is life supporting; 75% OM supports life but it has a destructive quality too. Because something that is eternally going on, that upholds creation and some impulse like that but broken. When it is broken then it will have the influence of breaking life, life damaging influence to some degree. 50% OM will have a more amount of breaking effect. 25% OM will have a more amount of breaking effect. This OM, what we say OM, OM, OM, this is 25% OM, it has more breaking effect. And how does it break life? By reducing brilliancy, reducing dynamism, reducing interest in life. This is how it starts to break. Peace, deeper peace leading to inertia. This is how it breaks life. ~ Maharishi Mahesh Yogi, #NFDB
1204:Hij kwam niet verder, want Stalin explodeerde opnieuw.
'We hebben die verdomde atoombom van jou niet nodig om te vechten en te winnen! Wat we nodig hebben zijn socialistische zielen en harten! Wie voelt dat hij nooit overwonnen kan worden, kan ook nooit overwonnen worden!'
'Voor zover iemand geen atoombom op hem laat vallen', zei Allan.
'Ik zal het kapitalisme vernietigen! Hoor je dat? Ik zal iedere afzonderlijke kapitalist vernietigen! En ik begin met jou, hond, als je ons niet helpt met die bom!'
Allan wilde echter niet langer aan tafel zitten en beledigingen aanhoren. Hij was naar Moskou gekomen om te helpen, niet om uitgescholden te worden. Stalin mocht het zelf uitzoeken.
'Ik heb iets bedacht', zei Allan.
'En dat is?' vroeg Stalin boos.
'Zou je die snor van je niet eens afscheren?'
Daarmee was het diner voorbij, want de tolk viel flauw. ~ Jonas Jonasson,#NFDB
1205:Naučio sam da biti voljen ne znači ništa, a da je voleti sve, da je sposobnost da osećamo, ono što daje vrednost i lepotu našem postojanju. Gde god bi se na zemlji pojavilo ono što se može nazvati srećom, bilo je satkano od emocija. Novac nije ništa, ni moć nije ništa. Mnogi imaju i jedno i drugo, a ipak su nesrećni. Lepota nije ništa, video sam lepe muškarce i lepe žene koji su bili nesrećni uprkos svojoj lepoti. Ni zdravlje nije sve; svako je zdrav ko se tako oseća; bilo je bolesnika punih volje za životom koji su je negovali do samog kraja i bilo je zdravih koji su venuli mučeni strahom od patnje. ... Ali sreća je uvek bila tamo gde je neko umeo da voli i živi za svoja osećanja; ako ih je negovao, ako ih nije gazio i nije ih potiskivao, ona su mu donosila zadovoljstvo.
Lepota ne pruža radost onome ko je poseduje, već onome ko ume da je voli i da joj se divi. ~ Hermann Hesse,#NFDB
1206:Jag är trött på nyheterna. Jag är trött på hur de blåser upp saker som är oviktiga, och spelar ned allting som är verkligt vedervärdigt. Jag är trött på hätskheten. Jag är trött på ilskan. Jag är trött på elakheten. Jag är trött på själviskheten. Jag är trött på att vi inte gör någonting för att stoppa det. Jag är trött på hur vi uppmuntrar det. Jag är trött på allt våld som finns och jag är trött på det våld som är på väg, som kommer att komma, som inte har hänt än. Jag är trött på lögnare. Jag är trött på hur de lögnarna tillåtit det här att hända. Jag är trött på att behöva undra om de gjorde det av dumhet eller gjorde det med vilje. Jag är trött på lögnaktiga regeringar. Jag är trött på att människor inte bryr sig om att regeringen ljuger för dem längre. Jag är trött på att de får mig att känna mig så här rädd. Jag är trött på modlösheten. Jag är trött på modiglösheten. ~ Ali Smith, #NFDB
1207:Den manliga galenskapen [...] kan nästan alltid härledas till antingen demens, eller geni. Därtill följer den vissa mönster av upphöjdhet som ofta bottnar i fåfänga och ofta blir monotona i ländgen. Den kvinnliga galenskapen däremot, är helt annorlunda. Den besitter något vidsträckt, och den verkar kunna anta ett oändligt antal olika skepnader. Det finns elasticitet i den, en elasticitet som påminner om kvinnokroppen i sig. Den typ av mörker som kan ta kvinnor i besittning är oändligt mycket mer krävande än det mörker som gör anspråk på männen. Och många kvinnor verkar på något sätt vara villiga att föda fram detta mörker! Jag tror det har den de extatiska aspekterna av en förlossning att göra. Kvinnor vet i sitt kött vilken glädje lidandet kan frambringa, och därför blir de mer öppna än män inför alla typer av gränstillstånd. Det är som de litar på lidandets positiva kraft. ~ Lina Wolff, #NFDB
1208:Mijn worsteling is nooit geweest om een inhoud te vinden: ik had veeleer een teveel op het hart dan te weinig. Neen, het is altijd de vorm geweest, waarmede ik worstelde, als dat de juiste uitdrukking is. Inhoud heb ik altijd volop gehad, maar het was te veel tegelijk dat zich aandiende, en bijna alles daarvan joeg mij angst aan. Was ik gek? Zoude iemand anders het kunnen begrijpen? De geur van een Jongen zijn kleren; de tover van diens lichtval op diens haar; uniformen; het ruisen der zee; het ondoordringbare Woud, waar de Meedogenloze Jongen woont, alleen met zijn iets oudere broertje dat een vrome houthakker is en iets vermoedt van mijn mateloos verlangen.
Troost is er nergens. De wind in de boomtoppen zingt: 'Voorbij...Voorbij...voor eeuwig...? 'En ik kan het woud nooit meer uit want de stukjes brood die ik achter mij gestrooid heb zijn alle door de vogeltjes opgegeten. ~ Gerard Reve,#NFDB
1209:Olga was lief, Olga was lief en liefdevol, Olga hield van hem, herhaalde hij in gedachten, steeds bedroefder omdat hij tegelijk ook besefte dat het tussen hen niets meer zou worden, dat het tussen hen nooit meer iets kon worden, het leven biedt je soms een kans dacht hij maar als je te laf of te besluiteloos bent om die te benutten neemt het leven zijn kaarten terug, er is een moment om te handelen en een mogelijk geluk te betreden, dat moment duurt een paar dagen, soms een paar weken of zelfs een paar maanden maar het doet zich maar één keer voor, en als je het later wilt terugvinden is dat domweg onmogelijk, er is geen plaats meer voor enthousiasme, overtuiging en geloof, wat overblijft is zachte berusting, droef wederzijds medelijden, het even nutteloze als juiste besef dat het iets had kunnen worden, dat je je het aangeboden geschenk domweg niet waardig hebt betoond. ~ Michel Houellebecq, #NFDB
1210:... det är bra för en människa att meditera över de drömmar hon haft. Då framstår den passiva tron på vetenskapen som en verklighetsflykt lika mycket som mysticismen. Därför är arbete och handling nödvändiga. Men de måste vara grundade på tro. Frågan är hur vi kan skaffa oss en tro värdig livet.
...
'Jag tror på livet och människorna', hade Ahmed sagt. 'Jag anser det vara min plikt att stödja deras ideal, så länge de är riktiga, för passivitet i det fallet innebär feghet och flykt. Jag anser det också vara min plikt att motarbeta deras ideal, om jag tror att de är felaktiga, för passivitet då innebär förräderi.' Man kunde fråga sig: vad är riktigt och vad är felaktigt? Men kanske tvivlet var ett slags verklighetsflykt liksom mysticismen och den passiva tron på vetenskapen. Likväl: kunde man på samma gång vara en idealisk lärare, en idealisk äkta man och en ständig revoltör? ~ Naguib Mahfouz,#NFDB
1211:Jeg vet ei om den jeg priser
er dod eller i live,
ofte hans blinkende okser
doyvde ornens hunger;
folk sier begge deler
og sverger på det er sannhet.
Såret var han i hvert fall;
vondt er å vite mere.
Menn som kom fra kampen
sa at kongen levde;
de forer dunkel tale
om sviklos sonn til Tryggve.
Olav, sier de, slapp vel
ut av våpenstormen;
folk taler langt fra sannhet,
verre var det enn dette.
Hor det kvad jeg kveder.
Dengang kjempene sokte
mot den kraftige konge
kunne lagnaden ikke
slippe ham av striden,
den solvrike herre,
elsket av mange. Annet
kan jeg ikke tro på.
Enda sier meg somme
menn at såret var han,
at kongen kom seg unna
fra kampen der i osten.
Men nå har jeg sannspurt sorfra,
han falt i storslaget.
Jeg kan ikke med å fylle
folk med lose rykter. ~ Snorri Sturluson,#NFDB
1212:Că-s însușiri alese-n toate cele.
Țărâna-i mama firii și sicriul,
Ea face din ce-i mort să nască viul,
Și sânul ei îl dă la fiecare,
La toți copiii, de-orice soi ce are.
Ce felurite sunt în lume toate!
O, sunt puteri de viață minunate
În ierburi, în copaci, în piatră chiar!
Din toate câte din pământ răsar
Nimic nu-i rău să n-aibă-o parte bună,
Ci-n rău ce-i bun adesea se răzbună.
Când e-abătută calea lui cea dreaptă,
Virtutea chiar se poate face viciu
Și viciul poate-a se-nălța prin faptă.
E și balsam de leac într-un caliciu
Gingaș de floare, dar e și otravă;
Când o miroși, mireasma e suavă,
Dar când o guști, inima nu-ți mai bate.
În om, ca și în plantă și în toate,
Sunt doi stăpâni mereu în dușmănie:
E bunul har, e crunta lăcomie.
Și când spre cer mai rău înclină sorții,
Atuncea vine negrul vierme al morții... ~ William Shakespeare,#NFDB
1213:Dit vrije, belevingsgerichte individu is onbedoeld mede voortgebracht door de existentialiste, die de ontgoocheling over de traditie al in zich droegen en zodoende radicaal op zichzelf werden teruggeworpen. Men kan deze beweging slechts begrijpen als een cultureel fenomeen. Dat de angst, de verveling en de walging grondervaringen van het bestaan worden, moet men met een gedistantieerde blik waarnemen om de symbolische betekenis ervan voor onze cultuur te zien. Hier wordt niet de toestand van de tijdloze mens beschreven; hier uit zich een bepaald ethos, een mens in een bepaalde cultuurfase. Deze stemmingen indiceren een gebroken vertrouwen, een vervreemding van de eigen cultuur, een verlatenheid in het niets van de mogelijkheid. De eigen cultuur geeft geen vertrouwen. Dit is een ervaring die zich reeds bij Nietzsche, maar nog eerder bij Kierkegaard en zelfs ten tijde van de Romantiek openbaarde. ~ Ad Verbrugge, #NFDB
1214:FANFARONADĂ DE LINIŞTE
Scripturi de lumină se năpustesc asupra umbrei,mai uimitoare decât meteorii.
Mîndrul oraş necunoascut se revarsă peste câmpie.
Sigur de viaţa şi de moartea mea,mă uit la ambiţioşi şi-aş vrea să-i înţeleg.
Ziua lor e lacomă ca un laţ în aer.
Noaptea lor e răgazul mâniei în tăişul spadei,gata să se dezlănţuie.
Vorbesc despre omenie.
Omenia mea înseamnă să simt că sîntem glasurile aceleiaşi sărăcii.
Vorbesc despre patrie.
Patria mea este un acord de chitară,câteva portrete şi o spadă veche,
Rugăciunea curată a pîlcului de sălcii în asfinţit.
Timpul mă trăieşte pe mine.
Mai tăcut decât umbra mea,trec prin mulţimea lacomă.
Ambiţioşii se cred indispensabili,unici,vrednici să stăpînescă ziua de mâine.
Numele meu este cineva şi nimeni.
Trec fără grabă,cum trece-un om ce vine de foarte departe şi nu mai
trage nădejdea să ajungă. ~ Jorge Luis Borges,#NFDB
1215:IN THE SHADE OF THE house, in the sunshine of the riverbank near the boats, in the shade of the Sal-wood forest, in the shade of the fig tree is where Siddhartha grew up, the handsome son of the Brahman, the young falcon, together with his friend Govinda, son of a Brahman. The sun tanned his light shoulders by the banks of the river when bathing, performing the sacred ablutions, the sacred offerings. In the mango grove, shade poured into his black eyes, when playing as a boy, when his mother sang, when the sacred offerings were made, when his father, the scholar, taught him, when the wise men talked. For a long time, Siddhartha had been partaking in the discussions of the wise men, practising debate with Govinda, practising with Govinda the art of reflection, the service of meditation. He already knew how to speak the Om silently, the word of words, to speak it silently into himself while inhaling, ~ Hermann Hesse, #NFDB
1216:Jeg henvender mig til disken og spor efter kognak. Manden ved disken forstår mig og sætter ned en flaske. Den har et mig ubekjent mærke, og det står Odessa på den. Tvi! sier jeg; har han ikke andet? Det forstår han ikke. Jeg langer selv op i hylden og finder mig en anden kognakflaske. Den viser sig å være av samme Odessamærke, men har fem stjærner. Jeg ser på den og anskuer den og finder den simpel. Om han ikke har bedre? Det forstår han ikke. Jeg tæller stjærner for ham, at det er fem, og foier til et par selv med blyant. Det forstår han. Han kommer virkelig med en seksstjærnet Odessaflaske. Hvad koster den? Fire og en halv rubel. Og den foregående? Tre og en halv. Det er en rubel pr.stjærne. Men jeg tok allikevel den med fem stjærner, og det viste sig å være en lynende stærk kognak som jeg fik sove av. Og idag er jeg trods alle kloke koners og alle turisters visdom bedre av feberen skjont jeg drak kognak inat. ~ Knut Hamsun, #NFDB
1217:Vet ni, det fanns en person i min omgivning som brukade indela människorna i tre kategorier: de som finner det bättre att inte ha någonting att dölja än att behöva ljuga, de som föredrar att ljuga framför att ingenting ha att dölja, och slutligen de som tycker om både lögner och smussel. Jag överlåter åt er att välja vilket fack jag passar bäst i. Vad spelar det för resten för roll? Leder inte lögnen i sinom tid fram till sanningens väg? Och har kanske inte mina historier, vare sig de nu är sanna eller lögnaktiga, överlag samma syftemål, samma innebörd? Nå, vad spelar det då för roll om de är sanna eller lögnaktiga, när de i båda fallen är signifikativa för vad jag har varit och för vad jag är. Det händer ibland att man tydligare genomskådar den som ljuger än den som talar sanning. Sanningen bländar, precis som ljuset. Lögnen däremot är en vacker skymning som kommer varje föremål att framträda i sin rätta dager. ~ Albert Camus, #NFDB
1218:En la forest de Longue Attente
chevauchant par divers sentiers
m'en voys, ceste année présente
où voyage de Desiriers.
Devant sont aller mes fourriers
pour appareiller mon logis
en la Cité de Destinée.
Et pout mon cœur et moy ont pris
l'ostellerie de Pensée.
Dedans mon livre de pensée
j'ay trouvé escripvant mon cœur
la vraie histoire de douleur
de larmes toute enluminée.
In het Woud van Lang Verwachten
te paard op pad, dolenderwijs,
zie ik mijzelf dit jaar bij machte
tot Verlangens' verre reis.
Mijn knechtstoet is vooruitgegaan
om 't nachtverblijf vast te bereiden,
vond in Bestemming's Stad gereed
voor dit mijn hart, en mij ons beiden,
de herberg, die Gedachte heet.
In 't boek van mijn gepeinzen al
vond ik dan, schrijvende, mijn hart;
het waar verhaal van bitt're smart
verlucht met tranen zonder tal.
Charles d'Orléans ~ Hella S Haasse,#NFDB
1219:Op de gang staat nog altijd zijn ex te wachten.
'Je bent er nog?' vraagt hij.
'Je ruikt naar rook,' fluistert ze als hij stilstaat om haar een tweede keer te begroeten en meteen ook een tweede keer afscheid van haar te nemen. Hij had bijna haar hand willen pakken om alles nog eens over te doen. 'Je zou ermee stoppen.'
'Waarom fluister je? Ik ben psychiater, wij roken omdat we anders gek zouden worden en omdat we op die manier tenminste nog één ding gemeen hebben met de meeste patiënten: de sigaret.'
'Ik fluister omdat ik je niet wil beschamen. Altijd dezelfde frasen, dezelfde excuses. Hoe kun je mensen weerhouden van zelfdestructie als je er zelf mee bezig bent?'
'Dat is een paradox,' zegt Kadoke. 'Gezondheid, geestelijke gezondheid houdt in dat je die paradoxen leert aanvaarden, dat je ermee leert leven, met het onvolmaakte, ja degene die jou komt weerhouden van zelfdestructie rookt, is dat nou zo erg? ~ Arnon Grunberg,#NFDB
1220:Als het niets meer kan schelen wat anderen denken, verliezen we ons vermogen tot verbinding. Maar als we onszelf laten bepalen door wat anderen denken, verliezen we de moed om ons kwetsbaar op te stellen. De oplossing is om heel duidelijk voor ogen te krijgen wiens mening voor jou echt telt. Het moeten de mensen zijn die niet van je houden óndanks je onvolmaaktheden en kwetsbaarheden, maar óm je onvolmaaktheden en kwetsbaarheden. Als je op je gezicht ligt in de arena, zijn dat de mensen die je overeind zullen helpen en zullen bevestigen dat de val echt klote was, en je er vervolgens aan herinneren dat je dapper bent geweest en dat zij er ook de volgende keer zullen zijn om het zand van je af te kloppen. Neem ook mensen op die dapper genoeg zijn om te zeggen: ‘Daar ben ik het niet mee eens,’ of: ‘Ik denk dat je ernaast zit,’ en die je vragen zullen stellen als ze je dingen zien doen die indruisen tegen je waarden en normen. ~ Bren Brown, #NFDB
1221:Naar Jeg I Eenrum Færdes
Naar jeg i Eenrum færdes
med stille Grublen vanker,
da er min Sjæl lysvaagen,
da sværme mine Tanker.
Fordobblet min Bevidsthed
det smukke Virvar maaler,
som det Uendelige
omkring min Pande straaler.
I Skjonheds underfulde
Mysterier bevandret,
jeg har Dit Væsen hos mig,
frigjordt, men ei forandret.
Let flagrer Psychevingen
paa dine Skulderblade,
og Dine Lokker slynges
udodelige, glade.
Du tager mig ved Haanden
som Dantes Beatrice,
og vil mig Himlens Engle
og Saligheden vise.
Kun naar en Ven mig moder
og, som han tror, opliver og naar jeg Selskabskredsen,
som man har sagt, henriver Saa er det som om Livet
fordulgt tilbagestrommer det saakaldt Virkelige,
det troer jeg, at jeg drommer.
Det vexler og forsvinder,
det hylder sig i Taager da er det, Sjælen blunder
og legemet kun vaager.
205
~ Emil Aarestrup,#NFDB
1222:... Cât despre liniile de fugă , ele nu constau niciodată în a fugi de lume, ci, mai degrabă, în a face lumea să fugă, să scape, să plesnească... și nu există sistem social care să nu scape pe la toate capetele sale, chiar dacă segmentele lui nu încetează să se întărească, să devină din ce în ce mai dure pentru a colmata liniile de fugă. Nimic imaginar sau simbolic într-o linie de fugă. Nimic mai activ decât o linie de fugă, la animal și la om. ... În fiecare moment, ce anume scapă, fuge într-o societate? Tocmai pe liniile de fugă se inventează noi arme, pentru a le opune marilor arme de stat... frecvent... un grup, un individ funcționează el însuși ca o linie de fugă; o creează mai curând decât o urmează, este mai curând el însuși arma vie pe care o meșterește decât o ia de la alții. Liniile de fugă sunt realități; și sunt extrem de periculoase pentru societăți, chiar dacă acestea nu pot să se lipsească de ele și uneori chiar le menajează. ~ Gilles Deleuze, #NFDB
1223:Introns are not the exception in human genes; they are the rule. Human introns are often enormous-spanning several hundreds of thousands of bases of DNA. And genes themselves are separated from each other by long stretches of intervening DNA, called intergenic DNA. Intergenic DNA and introns-spaces between genes and stuffers within genes-are though to have sequences that allow genes to be regulated in context. To return to our analogy; these regions might be described as long ellipses scattered with occasional punctuation marks. The human genome can thus be visualized as:
This......is............the......(...)...s...truc...ture......of......your......gen...om...e;
The words represent genes. The long ellipses between the words represent the stretches of intergenic DNA. The shorter ellipses within the words (gen...ome...e) are introns. The parentheses and semicolons-punctuation marks-are regions of DNA that regulate genes. ~ Siddhartha Mukherjee,#NFDB
1224:Connie begon het bestaan van benen te beseffen. Zij werden belangrijker voor haar dan gezichten, die niet langer meer erg werkelijk waren. Hoe weinig mensen hadden levende, gevoelige benen! Zij keek naar de mannen in de stalles. Grote, worsterige dijen in zwart worstdoek, of diunne houten stokjes in zwart begrafenisgoed, of welgevormde jonge benen zonder enige betekenis, geen sensualiteit of tederheid of gevoeligheid, gewoonweg een pantoffelparade van benen van niets. Zelfs niet iets van de sensualiteit, die haar vader had. Zij waren alle ontmoedigd, zodat zij niet meer bestonden, als het ware.
Maar de vrouwen waren niet ontmoedigd. De vreselijke kilometerpaaltjes, die de meeste vrouwen tot benen hadden! Gewoon ergerlijk! Werkelijk voldoende, om een moord te rechtvaardigen! Of de arme pijpestelen! of de keurig nette dingen in zijden kousen, zonder iets, dat op leven leek! Vreselijk, de miljoenen onbeduidende benen, die doelloos rondstapten! ~ D H Lawrence,#NFDB
1225:It took me many years to lose my spirit, to unlearn thinking and forget the unity. Isn't it just as if I had turned about slowly and was on a long detour from being a man to being a child, from a thinker to a childlike person? And yet, this path has been very good, and the bird in my chest has not died. But what a path this has been! I had to pass through so much stupidity, so many vices, so many errors, so much disgust, so many disappointments and woes just to begin again. But it was fitting this way; my heart says "Yes" to it and my eyes smile at it. I've had to experience despair. I've had to descend to the most foolish of all thoughts--the thought of suicide--in order to be able to experience divine grace, to hear "Om" again, to be able to sleep and awaken properly again [...] Where else might my path lead me? This path is foolish; it moves in loops, and perhaps it is going around in a circle. Let it go where it likes; I want to follow it. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1226:Millie kijkt naar Stella die op haar thee blaast - de damp stijgt op en maakt figuren, net als de koffie in het warenhuis. Stel je voor dat alles zo zou ademen. Dieren en mensen en gras en bomen. Iedereen en alles had dan altijd dampende kronkellijnen om zich heen die figuren maakten, en bij sommige mensen zou je een korte, snelle ademhaling zien, door het rennen of een hartaanval, en anderen zouden een lange, trage ademhaling hebben van het slapen of tvkijken. Het zou net zijn of je naar muziek keek, als je aan muziek iets kon zien, en de wereld zou altijd vol ademmuziek zijn.
Misschien blaas je wel alles uit als je je laatste adem uitblaast: je herinneringen en gedachten en dingen die je had willen zeggen en dingen die je niet had willen zeggen en plaatjes in je hoofd van hete koffiedamp en de laatste blik op het gezicht van je vader en het gevoel van modder tussen je vingers en de wind als je van een heuvel af rent en de kleur van alles, ooit. ~ Brooke Davis,#NFDB
1227:Nej, dét der drev hende, og som skilte os ad, var dét at jeg tænkte. Hun havde ikke forstået at dét, at tage en uddannelse betod at jeg ville begynde at tænke: tænke sammenhængende og tænke hojt. Hun blev voldsomt overrasket over det. Mine sætninger blev længere allerede efter en måneds undervisning. Længere, mere indviklede og med ord hvis betydning hun ikke altid kendte. Jeg havde aldrig for sagt ord, hun ikke kendte. Eller frembragt en sætning hvis logik hun ikke kunne folge. Eller forsogt at fremsætte et synspunkt, der var resultatet af en abstraktion. Det gjorde hende vanvittig. Hendes ansigt fik et udtryk af dyrisk snedighed når jeg påbegyndte en sætningskonstruktion som umuligt kunne afsluttes for der var blevet fyret tre bisætninger af. Snedigheden forte til vrede, vreden flammede op og blev til raseri. “Hver er det du snakker om”? Råbte hun ad mig. “Hvad er det du snakker om? Tal engelsk, tak! Vi forstår alle sammen engelsk her. Så tal engelsk! ~ Vivian Gornick, #NFDB
1228:Farmer Ben disappeared into a nearby shed and came back carrying two buckets. Some of the cubs covered their noses.
“It’s not the best-smelling stuff in the world,” said Ben, “but potatoes love it.” He handed one of the buckets to Ferdy. “Now, son, I want you to toss a bucketful of fertilizer over each half of this plot. Go to it.”
Ferdy stood at the edge of the plot, facing east. But the rising sun was in his eyes. So he walked around to the other side and faced west, away from the sun. He got a good two-handed grip om the bucket and steadied himself.
“Uh-oh,” the cubs heard Farmer Ben mutter.
With all his strength, Ferdy flung the bucketful of fertilizer into the wind. And the wind flung it right back in his face.
“Ar-r-r-gh!” cried Ferdy.
Hope you had your mouth closed!” cracked Queenie as the other cubs laughed. No one laughed harder than Trudy.
“Beginner’s mistake,” said Farmer Ben, handing Ferdy a rag to wipe his face with. ~ Stan Berenstain,#NFDB
1229:Eindelijk schrijf ik je weer omdat er grote dingen staan te gebeuren en wel door toedoen van mijnheer Van Schoonbeke.
Je moet weten dat mijn moeder gestorven is.
Een nare geschiedenis natuurlijk, niet alleen voor haar maar ook voor mijn zusters, die er zich bijna dood aan gewaakt hebben.
Zij was oud, zeer oud. Op een paar jaar na weet ik niet hoe oud zij precies was. Ziek was zij eigenlijk niet, maar grondig versleten.
Mijn oudste zuster, waar ze bij inwoonde, was goed voor haar. Zij weekte haar brood, zorgde voor stoelgang en gaf haar aardappelen te schillen om ze bezig te houden. Zij schilde, schilde, als voor een leger. Wij brachten allemaal onze aardappelen bij mij zuster en dan kreeg zij die van madame van boven en van een paar buren ook nog, want toen ze eens geprobeerd hadden haar een emmer reeds geschilde aardappelen nog eens te doen overschillen, wegens gebrek aan voorraad, toen had zij 't gemerkt en warempel gezegd 'die zijn al geschild'. ~ Willem Elsschot,#NFDB
1230:Lisičje prokletstvo leži u tome da nije voljena. Lisica nema veliku snagu da bismo je se bojali i pokorili se, ni pak napadnu ljepotu da bismo pred njom ostajali bez daha. Kako, uostalom, voljeti nekoga tko mijenja svoja lica i svoju narav, nekoga tko je čas privrženo, čas spreman da nas proda budzašto, nekoga za koga, uostalom, nismo sigurni pripada li svijetu mrtvih ili svijetu živih? Lisica ne pripada ni zvijerima, ni nama, ljudima, niti pak božanstvima. Ona je vječiti slijepi putnik, migrantica koja s lakoćom prolazi kroz svjetove, a kada je uhvate bez putne karte, onda repom vrti kuglice, izvodi svoje jeftine majstorije. Taj trenutak divljenja koji načas dobiva ona kratkovidno (O, lisičja slabosti!) zamjenjuje za ljubav. To su njezini trenuci slave. Sve drugo je povijest straha, bjekstva pred lovčevim mecima, neprestano lajanje lovačkih pasa; povijest progona, batina, lizanja rana, poniženja, samoće i jeftine utjehe - zvečke načinjene od kokošjih kostiju. ~ Dubravka Ugre i, #NFDB
1231:Minciuna e unicul ascendent al umanității asupra tuturor celorlalte vietăți. Prin ea se ajunge la adevăr! Sunt om, și sunt om pentru că mint. Niciodată omul n-a ajuns la un adevăr fără să se fi mințit de cel puțin paisprezece sau, poate, o sută paisprezece ori, ceea ce, într-un fel, ne face cinste. Dar noi nu știm nici măcar să mințim din capul nostru. Minte-mă, dar minte-mă în felul tău, și te sărut pe obraz! O minciună originală valorează, poate, mai mult decât un adevăr al altuia. În primul caz, ești om; în cel de-al doilea - doar un papagal. Adevărul n-are moarte, pe când viața poate fi înmormântată pentru totdeauna: s-au văzut exemple cu nemiluita. Noi toți, toți fără excepție, suntem, ascultați ce vă spun, în ceea ce privește știința, cultura, gândirea, invențiile, idealurile, aspirațiile, liberalismul, rațiunea, experiența și așa mai departe, în clasa întâi la gimnaziu. Ne-am învățat să trăim pe seama creierului altora, ne-am nărăvit la minte leneșă! ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1232:Totul este atât de inexplicabil, încât mă doare inutilitatea ideilor. Nimicnicia acestei lumi, în care durerea se afirmă ca realitate, transformă negativitatea în lege. Cu cât existenţa lumii pare mai iluzorie, cu atât devine mai reală suferinţa ca o compensaţie. Nu există scăpare de suferinţă atât cât trăieşti; dar moartea nu e o soluţie, deoarece ea, rezolvând totul, nu rezolvă totuşi nimic. Nu se poate găsi lumii nicio explicare şi nicio justificare. Vremelnicia, nimicnicia şi zădărnicia ei să ne doară cel mai puţin, precum tot aşa de puţin să ne doară că viaţa ne este dată ca să murim. Dar să ne doară faptul că într-o astfel de viaţă trebuie să ştim, în fiecare clipă, că vom muri. Când n-ai avea conştiinţa morţii, viaţa, dacă n-ar fi un deliciu, în niciun caz n-ar fi o povară. Şi orice viaţă infectată de teama de moarte este o povară. De ce omului i s-a dat viaţa ca să se teamă de moarte şi de ce viaţa este atât de impură în om? De ce trăim ca să ştim că murim? ~ Emil M Cioran, #NFDB
1233:De Verenigde Naties vatten de milieueffecten van de vleesindustrie als volgt samen: Het fokken van dieren voor de voedselproductie (ongeacht of dat in de bio-industrie of op traditionele wijze gebeurt) 'is een van de drie belangrijkste oorzaken van de meest bedreigende milieuproblemen, op elke schaal, lokaal of wereldwijd. De veeteelt zou een van de belangrijkste aandachtspunten moeten zijn als het gaat om problemen als verschraling, klimaatverandering, luchtvervuiling, watertekorten, watervervuiling en afnemende biodiversiteit. Het aandeel van de veeteelt in de milieuproblematiek is zeer aanzienlijk." Met andere woorden, als je om het milieu geeft en de wetenschappelijke resultaten van bronnen als de VN onderschrijft (of de Intergouvernementele Comissie voor Klimaatverandering, of het Center For Science in the Public Interest, de PEW-commissie, de Union of Concerned Scientists of het World-Watch Instituut,...), dan móet het eten van dieren je aan het hart gaan. ~ Jonathan Safran Foer, #NFDB
1234:... Cât despre liniile de fugă, ele nu constau niciodată în a fugi de lume, ci, mai degrabă, în a face lumea să fugă, să scape, să plesnească... și nu există sistem social care să nu scape pe la toate capetele sale, chiar dacă segmentele lui nu încetează să se întărească, să devină din ce în ce mai dure pentru a colmata liniile de fugă. Nimic imaginar sau simbolic într-o linie de fugă. Nimic mai activ decât o linie de fugă, la animal și la om. ... În fiecare moment, ce anume scapă, fuge într-o societate? Tocmai pe liniile de fugă se inventează noi arme, pentru a le opune marilor arme de stat... frecvent... un grup, un individ funcționează el însuși ca o linie de fugă; o creează mai curând decât o urmează, este mai curând el însuși arma vie pe care o meșterește decât o ia de la alții. Liniile de fugă sunt realități; și sunt extrem de periculoase pentru societăți, chiar dacă acestea nu pot să se lipsească de ele și uneori chiar le menajează. (Gilles Deleuze et Félix Guattari) ~ Gilles Deleuze, #NFDB
1235:Det är meningslöst att säga att en människa bör vara nöjd med att ha lugn och ro. Hon behöver liv och rörelse, och om det inte bjuds henne skapar hon det. Tusenden är dömda till en ännu händelselösare tillvaro än mig, och tusende lever i tyst protest mot sitt öde. Ingen vet hur många uppror vid sidan av de politiska som jäser bland alla de människor som befolkar jorden. Kvinnor förväntas alltid vara stillsamma, men kvinnor har samma känslor som män, de har samma behov av att öva sina förmågor och spänna sina krafter som deras bröder. De plågas av den trånga instängdheten och fullständiga händelselösheten på precis samma sätt som män plågas, och det är trångsynt av deras mer privilegierade medmänniskor att hävda att de borde vara nöjda med att sticka strumpor och laga puddingar, spela piano och brodera väskor. Det är tanklöst att fördöma dem eller skratta åt dem om de vill uträtta mer eller lära sig mer än vad traditionen föreskriver som passande för deras kön (s. 125-126). ~ Charlotte Bront, #NFDB
1236:the only way to tame the monkey mind, to truly glimpse impermanence and defeat our habitual tendency toward clinging, was to meditate—and I had absolutely no intention of following their advice. Meditation struck me as the distillation of everything that sucked hardest about the granola lifestyle. I pictured myself seated in an unbearable cross-legged position (my disavowal of yoga having left me less limber than I would have liked) in a room that smelled like feet, with a group of smug “practitioners” ringing bells, ogling crystals, intoning om, and attempting to float off into some sort of cosmic goo. My attitude was summed up nicely by Alec Baldwin’s character on 30 Rock, who said, “Meditation is a waste of time, like learning French or kissing after sex.” Compounding my resistance was my extremely limited attention span. (Another of the many reasons I went into TV.) I assumed there was no way my particular mind—whirring at best, at worst a whirlwind—could ever stop thinking. ~ Dan Harris, #NFDB
1237:Het is niet verrassend dat de inheemse bevolking van Hawaii en de Maori's niet staan de juichen als paleontologen hun vertellen dat hun voorouders de helft van all e vogelsoorten die op Hawaii en Nieuw-Zeeland waren geëvolueerd hebben uitgeroeid, en evenmin vinden de Indianen het leuk als archeologen hun vertellen dat de Anasazi delen van de zuidwestelijke Verenigde Staten hebben ontbost. De veronderstelde ontdekkingen van paleontologen en archeologen klinken voor sommige toehoorders als het zoveelste racistische voorwendsel dat blanken naar voor brengen om inheemse volkeren van hun grond te verjagen. Het lijkt alsof wetenschappers zeggen:'Jullie voorouders waren slechte rentmeesters van hun land, dus ze verdienden het om te worden verdreven.' Sommige blanke Amerikanen en Australiërs die verontwaardigd zijn over de betalingen door de overheid en het teruggeven van land an de Indianen en aboriginals, grijpen inderdaad naar zulke ontdekkingen om dat argument naar voor te brengen. ~ Jared Diamond, #NFDB
1238:— Imagine um elefante — disse ele.
— Um elefante — disse o garçom.
— Imagine dois.
— Hum...
— Um, não: dois!
— Eu sei: dois.
— Imagine três. Dez. Vinte.
— Vinte elefantes — sorriu o garçom.
— Agora, imagine cem, duzentos, mil.
— Mil?
— Mil. Se você é capaz. De mil, cinqüenta mil, cem mil elefantes. Você é capaz? — ... — Pois agora imagine um milhão. Um milhão de elefantes galopando, um milhão! Já imaginou?
— Poeira, hein?
— Poeira, nada: elefantes! Um milhão. Um bilhão, chega?
— Um bilhão — o garçom repetiu.
— Novecentos bilhões. Novecentos e noventa e nove trilhões! de elefantes. Não posso mais. Acho que chega, você que acha?
— É muito elefante — concordou o garçom.
— É: muito. Pois agora você imagine uma pulga.
— Uma pulga — e o garçom suspirou, resignado.
— Isso: novecentos e noventa e nove trilhões de elefantes, de um lado: e uma pulga, do outro lado. — Morou?
— Não.
— É o terror — arrematou ele. — Me dá um uísque ~ Fernando Sabino,#NFDB
1239:Maar in elke liefde is smart, bedacht ik, smart om de voltooiing en de naderende dood van de liefde als het een gelukkige liefde is, en smart om de onmogelijkheid en het verlies van wat ons nooit heeft toebehoord als de liefde onbeantwoord blijft. En zoals ik treurde om de rijkdommen die ik niet had, zo treurde ik vroeger om Claire, die anderen toebehoorde. En zo treurde ik ook nu, liggend in haar bed, in haar appartement in Parijs, in de lichtblauwe wolken van haar kamer, die ik tot vanavond onrealiseerbaar en niet bestaand geacht zou hebben en die Claires bleke, op drie plaatsen met zulk schaamteloos en kwellend verleidelijk haar bedekte lichaam omgaven; zo treurde ik nu over het feit dat ik niet meer zou kunnen dromen over Claire zoals ik altijd gedaan had; en dat het nog lang zou duren eer ik een ander beeld van haar gecreeerd zou hebben dat op een andere manier net zo onbereikbaar voor mij zou worden als tot nu toe dit lichaam, dit haar en deze lichtblauwe wolken geweest waren. ~ Gaito Gazdanov, #NFDB
1240:Azi ştiu că a fi matur, a fi om întreg, nu înseamnă altceva decât a înţelege că eşti rău, fundamental şi dincolo de orice altceva. De câţiva ani încoace nu pot dormi nopţile şi nu mă pot concentra la treburile mele ziua pentru că îmi răbufnesc continuu în memorie imagini vii din trecut, cele mai penibile, mai ruşinoase, mai dureroase experienţe ale mele. Unele sunt de-a dreptul insuportabile, mă surprind strângând ochii şi făcând gesturi de îndepărtare cu mâna ca să scap de ele, ca să nu-mi văd sufletul făcut ţăndări. Nu, n-am omorât pe nimeni, n-am violat şi n-am tâlhărit, n-am băgat pe nimeni la puşcărie, dar asta nu înseamnă că n-am provocat altora, de atâtea ori fiinţe dragi, enorm de multă suferinţă. N-am să-mi iert niciodată răceala şi nesimţirea pe care le-am arătat mamei mele întreaga copilărie şi adolescenţă, lacrimile ei când, de ziua mea, îmi cumpăra vreo bluză sau o cămaşă după gusturile ei, iar eu, în loc de mulţumiri, îi spuneam că nu-mi plac şi n-am să le port niciodată. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
1241:Dersom Gud eksisterer, og dersom han virkelig er jordens skaber, så har han -- det ved vi med sikkerhed -- skabt den efter Euklids geometri, og menneskets forstand har han kun givet begreb om tre dimensioner. Der har imidlertid levet og lever den dag i dag matematikere og filosoffer, og dette er tilmed de mest fremragende, som har sine velbegrundede tvivl om, at verden, det vil sige verdensaltet og hele tilværelsen, blot er skabt efter Euklids geometri, ja som har den dristighed at fantasere om, at to paralleller, som ifolge Euklid umuligt kan skære hinanden på jorden, måske kan modes et sted i uendeligheden. Ser du, brorlil, jeg for mit vedkommende drager nu folgende slutning: kan jeg ikke engang begribe dette, hvorledes skulle jeg så have noget begreb om Gud? Jeg erkender i ydmyghed, at jeg ikke besidder nogen som helst evne til at tumle med sådanne sporgsmål; min forstand er euklidisk, den tilhorer denne verden. Hvorledes skulle vi vel kunne afgore noget, som ikke er af denne verden? ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1242:Zò ongeveer moet een vulkaan zich voelen als zijn hele binnenste in brand staat doordat de vurige lava ineens zin heeft gekregen om zich een weg naar buiten te banen. Een hele stoet uitschot met gloeiende fakkels en sikkels, ziedend slijk en kokend pek, werkt zich omhoog naar de keel. Deze keel is hiervoor nog veel te klein en begint dadelijk om hulp te schreeuwen. Niet de besmeurde lakens en dekens, niet het bezwete lichaam, niet de kletsnatte nachtpon, niet de zure lucht die nog dagen in de kamer zal hangen, niet de brandende slokdarm, niet de opengereten keel, niet de kleverige handen, niet het plakkende haar, niet de ondergespatte wekker, niet de vreemdsoortige, bonte plak op het Perzische tapijt vervullen haar met ontzetting. Het zijn Pappa en de moeder die met onverholen verbijstering en afkeer staan te staren naar de scherven die recht uit het stinkende braaksel omhoogsteken. Pappa die zegt: 'Dit heb ik mijn hele leven nog niet gezien', en de moeder die zegt: 'Wie gaat dit opruimen? ~ Charlotte Mutsaers, #NFDB
1243:Mă întreb: când vor înceta oamenii să se întrebe? Când vor renunţa definitiv la teorie şi la mister? Ceea ce este îmi pare a fi neutru aparenţei şi esenţei. Neesenţialul a fost totdeauna definit în opoziţie cu moartea. Toţi gânditorii, cu voia sau fără voia lor, au asimilat esenţa morţii. Aparenţele au constituit în ochii lor tot ceea ce vrea să se facă independent de moarte. Ultimul gând al fiecărui om desfigurează viaţa în iluzie.
De câte ori separi lumea în aparenţe şi esenţe, te declari implicit împotriva vieţii. Din orice gen de gândire, ea n-are decât ce pierde. Prejudecata esenţialului este cultul morţii. Când vom distruge categoriile gândirii şi ne vom ataşa lumii printr-un mod cu totul altul, numai atunci vom putea sfărâma acest cult şi această prejudecată. Aparenţe — esenţe, este o dualitate catastrofală. Întâia diferenţiere făcută în lume a fost un atentat de care nu trebuie făcut numai spiritul responsabil. Îmi pare că tot procesul viitor al umanităţii nu va fi decât o recâştigare a amăgirilor. ~ Emil M Cioran,#NFDB
1244:Totale loyaliteit is alleen mogelijk wanneer trouw geheel ontdaan wordt van elke concrete inhoud, die gemakkelijk aanleiding kan geven tot andere gedachten. De totalitaire bewegingen hebben, elk op hun eigen manier, hun uiterste best gedaan om zich te ontdoen van de specifieke, concrete inhoud van partijprogramma's, die ze overgeërfd hadden uit eerdere, niet-totalitaire stadia van hun ontwikkeling. Hoe radicaal de doeleinden van deze programma's ook geformuleerd worden, ze zijn te specifiek en bevestigen niet zonder meer de aanspraak op wereldheerschappij. Elk politiek programma dat zich met meer specifieke zaken inlaat dan 'ideologische kwesties met een belang op termijn van eeuwen' vormt voor het totalitarisme een belemmering. Hitlers grootste verwezenlijking in de organisatie van de nazibeweging was dat hij de beweging bevrijdde van de last van het oude partijprogramma, niet echter door het te wijzigen of officieel af te schaffen.; hij weigerde eenvoudigweg over de punten ervan te praten of the disussiëren. ~ Hannah Arendt, #NFDB
1245:With each step you make on the path of kundalini sadhana, you unlock a new level of your consciousness. The clarity of your thought begins to improve noticeably. Your memory improves and an inexplicable stillness arises in the body. You feel more grounded, you find it hard to react to other’s criticism, and you begin to maintain an awareness without being affected about what is going on around you. You start to see that your thoughts have started manifesting in real life, they begin to materialize. You are able to attract your desired objects with greater ease. Your sense of individuality starts to find its place in your life, lifestyle and living. You and everyone around you notice a definitive positive change in you. Your imperfections no longer are like the thumb in front of your eye blocking your vision of the bright sun or the glorious moon, instead, they become like the temporary clouds that dissipate on their own. Even your imperfections, like the tiny and twinkling stars add beauty to the universe of your existence. ~ Om Swami, #NFDB
1246:Zabuna o odnosu između poimanja osobe i čovjeka može uzrokovati golemu štetu. Američki Vrhovni sud dvaput je pokazao da mu je prijeko potrebna lekcija iz filozofije jer ne shvaća da ljudska bića spadaju pod osobe, a ne obrnuto, da su sva ljudska bića osobe te kao takve posjeduju temeljna ljudska prava. Dred Scott proglasio je crnce nepotpunim osobama opravdavši tako ropstvo i provodeći povratak odbjeglih robova kao da se radi o vlasništvu, a ne o osobama. Time im je oduzeo drugo temeljno ljudsko pravo, pravo na slobodu. Jedno stoljeće kasnije slučaj Roe protiv Wade oduzeo je nerođenoj djeci prvo osnovno pravo svake osobe, pravo na život. Ovo se temelji na filozofiji koja je zapravo identična nacističkoj: država uzima sebi moć da proglasi jednu vrstu ljudskih bića ne-osobama [bilo crnce, bilo Židove, bilo nerođene]. Osim što je riječ o prestrašnu moralu, radi se i o jako lošoj logici. Naime, smatra "osobe" užom kategorijom od "ljudskih bića". Postojanje anđela pokazuje da se zapravo radi o višoj kategoriji. ~ Peter Kreeft, #NFDB
1247:In de totalitaire dictaturen van de twintigste eeuw gebeurt er namelijk iets met de mens dat in zijn geschiedenis tot dusver zonder weerga is: de totalitaire taal, of zoals Orwell het noemt, de 'newspeak' , dringt met behulp van een goed gedoseerde dynamiek van geweld en angst onherroepelijk door in het bewustzijn van de individuele mens en sluit hemzelf daar langzaam buiten; hij heeft dus geen toegang meer tot zijn eigen innerlijk leven. Hij identificeert zich steeds meer met de hem toebedeelde of opgedrongen rol, of die nu bij zijn persoonlijkheid past of niet. Bovendien is de volledige acceptatie van die rol, die functie, zijn enige overlevingskans. Maar op deze wijze wordt ook zijn persoonlijkheid volledig vernietigd, en als hij er werkelijk in slaagt te overleven, zal het waarschijnlijk lang duren tot hij ertoe in staat is -zo hij dat ooit zal zijn- om de geloofwaardige, persoonlijke taal terug te veroveren waarin hij zijn tragedie kan vertellen. Wellicht komt hij er dan achter dat die tragedie niet te vertellen valt. ~ Imre Kert sz, #NFDB
1248:Op de scholen werden naar Russisch voorbeeld 'scholierenraden' ingesteld om de leraren te controleren, de 'leerplannen' werden afgeschaft, want de kinderen moesten en wilden alleen leren wat hun aanstond. Tegen elke bestaande vorm werd gerevolteerd om het plezier van het revolteren, zelfs tegen de wil van de natuur, tegen de eeuwige polariteit van de geslachten. De meisjes lieten hun haar knippen, zo kort dat je hun 'Bubi'-kapsels niet van die van de jongens kon onderscheiden, jongemannen schoren snorren en baarden af om meisjesachtiger te zijn, homoseksualiteit en lesbiennendom werden, niet uit innerlijke noodzaak maar als protest tegen de ouderwetse, legale, 'normale' vormen van liefde de grote mode. Elke uitdrukkingsvorm van het bestaan deed zijn best radicaal en revolutionair voor de dag te komen, natuurlijk ook de kunst.[...] Overal werd het element van de toegankelijkheid uitgebannen, de melodie in de muziek, de gelijkenis in het portret, de verstaanbaarheid in de taal. De lidwoorden 'de', 'het' en 'een' werden uitgeschakeld. ~ Stefan Zweig, #NFDB
1249:Het hoofd van een meisje van een jaar of vier wordt door een moederlijke orkaanoorvijg achterovergeslagen en roteert eventjes hulpeloos als een duikelaartje dat zijn evenwicht heeft verloren en daarom de grootst mogelijke moeite heeft weer overeind te komen. Eindelijk staat het kinderhoofdje weer loodrecht boven de wervelkolom, en het laat vreselijke geluiden horen, waarop het door de ongeduldige vrouw weer uit het lood wordt geslagen. Het kinderhoofdje is nu al gekleurd met onzichtbare inkt, de moeder is nog veel erger dingen van plan. Zij, de vrouw, moet zware tassen sjouwen en zou dat kind het liefst zien verdwijnen door een rioolrooster. Om het kind te kunnen mishandelen moet zij namelijk elke keer even de zware tassen op de grond zetten, en dat betekent extra werk. Die kleine moeite lijkt het haar echter wel waard. Het kind leert de taal van het geweld, maar het leert niet vlot en onthoudt ook op school niets. Een paar woordjes, de allernodigste, beheerst het reeds, al kan men ze bij dat gedrein slechts gedeeltelijk verstaan. ~ Elfriede Jelinek, #NFDB
1250:Enlightenment is not something that occurs in the future, after 50 years of sitting cross-legged and saying “OM.” It is right here, in this instant. The reason you’re not experiencing this state of total peace and timelessness is because it is being resisted. It is being resisted because you are trying to control the moment. If you let go of trying to control your experience of the moment, and if you constantly surrender it like a tone of music, then you live on the crest of this exact always-ness. Experience arises like a note of music. The minute you hear a note, it’s already passing away. The instant you’ve heard it, it’s already dissolving. So every single moment is dissolving as it arises. Let go of anticipating the next moment, trying to control it, trying to hang on to the moment that has just passed. Let go clinging to what has just occurred. Let go trying to control what you think is about to occur. Then you live in an infinite space of non-time and non-event. There is an infinite peace beyond description. And you are home. ~ David R Hawkins, #NFDB
1251:Kom naar beneden!’
Ik kwam naar beneden, en toen ik weer op de grond stond, gaf mijn moeder me twee klappen in mijn gezicht.
Wat zijn dat voor spelletjes?’
Ik wilde de Wildernis zien.’
Er is daar niets. Dat weet je.’
Als er niets is, kan het ook geen kwaad.’
Niets is het gevaarlijkste dat er is.’
Waarom?’
Als er niets is, kun je iets bedenken. Je zult de leegte niet kun¬nen verdragen. Het zal evengoed leeg zijn, maar je zult jezelf wijsmaken dat dat niet zo is.’
Wat ik mezelf wijsmaak is waar.’
Wat jij jezelf wijsmaakt is een verhaal.’
Dit is een verhaal: jij, ik, het schroothuis, de schat.’
Dit is het echte leven.’
Hoe weet je dat?’
Niemand zou er ooit voor betalen om ernaar te kijken.’
Ze draaide zich om om het haveloze huis weer binnen te gaan. Toen draaide ze zich weer om naar mij.
En ik zou er alles voor over hebben om het niet te hoeven le¬ven.’
Je moet het niet leven. Je moet het veranderen.' 'Je begrijpt het niet, hè?’
Wat begrijp ik niet?’
Dit is het echte leven. ~ Jeanette Winterson,#NFDB
1252:Dau în scris, pentru toata lumea care va veni dupa mine, ca n-am în ce sa cred pe acest pamînt si ca unica scapare este uitarea absoluta. As vrea sa uit de tot, sa ma uit complet, sa nu mai stiu nimic de mine si de lumea aceasta. Adevaratele confesiuni nu se pot scrie decît cu lacrimi. Dar lacrimile mele ar îneca aceasta lume, precum focul meu interior ar incendia-o. N-am nevoie de nici un sprijin, de nici un îndemn si de nici o compatimire, caci desi sînt cel mai decazut om, ma simt totusi atît de puternic, atît de tare si de fioros! Caci sînt singurul om care traiesc fara speranta. Or, aceasta este culmea eroismului, paroxismul si paradoxul eroismului. Suprema nebunie! Toata pasiunea haotica si dezorientata din mine ar trebui s-o canalizez pentru a uita totul, pentru a nu mai fi nimic, pentru a scapa de spirit si de constiinta. Am si eu o speranta: speranta uitarii absolute. Dar aceasta mai e speranta, nu e ea disperare? Nu-i aceasta speranta negarea tuturor sperantelor viitoare? Vreau sa nu mai stiu nimic, nici macar sa stiu ca nu stiu nimic. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1253:De Oval Office, waar Allan tegenover zijn drinkmaatje uit Los Alamos zat terwijl hij naar diens uiteenzetting luisterde, was bijna net zo ovaal als Allan gedacht had. De president vertelde dat hij werd lastiggevallen door een vrouw die hij om politieke redenen niet kon negeren. Ze heette Song Meiling, had Allan misschien al eens over haar gehoord? Nee? Hoe dan ook, ze was de vrouw van Chiang Kai-shek, de leider van de Kwomintang, oftewel de Chinese Nationalistische Partij. Ze was beeldschoon, had in Amerika gestudeerd, was de beste vriendin van mevrouw Roosevelt, trok duizenden toeschouwers als ze ergens verscheen en had zelfs een toespraak voor het congres gehouden. Nu maakte ze president Truman echter het leven zuur omdat ze wilde dat hij alle mondelinge beloften nakwam die ze volgens haar van president Roosevelt had gekregen wat betreft de strijd tegen het communisme.
'Ik wist wel dat het weer met politiek te maken zou hebben', zei Allan.
'Het is een beetje moeilijk om dat te ontwijken als je president van de VS bent', zei Harry Truman. ~ Jonas Jonasson,#NFDB
1254:For, to be woken up at five in the morning by the devotional treacle of Anup Jalota, Hari Om Sharan and other confectioners, all of them simultaneously droning out from several different cassette players; to be relentlessly assaulted for the rest of the day and most of the night by the alternately over-earnest and insolent voices of Kumar Sanu, Alisha Chinoy, Baba Sehgal singing 'Sexy, Sexy, Sexy', and 'Ladki hai kya re baba', 'Sarkaye leyo khatiya' and other hideous songs; to have them insidiously leak into your memory and become moronic refrains running over and over again in your mind; to have your environment polluted and your day destroyed in this way was to know a deepening rage, an impulse to murder, and, finally, a creeping fear at one's own dangerous level of derangement. It was to understand the perfectly sane people you read about in the papers, who suddenly explode into violence one fine day; it was to conceive a lasting hatred for the perpetrators, rich or poor, of these auditory atrocities. (on why he left Varanasi after a few days) ~ Pankaj Mishra, #NFDB
1255:Allan stoorde zich niet aan de sterilisatie, hij vond integendeel dat hij goed werd behandeld in de kliniek van professor Lundborg. Hij moest af en toe vragen over van alles en nog wat beantwoorden, onder andere over zijn behoefte om dingen en mensen op te blazen en of hij misschien negerbloed had. Daarop antwoordde Allan dat hij het prettiger vond om dingen dan mensen op te blazen. Het was een goed gevoel om een stuk rots dat in de weg lag doormidden te splijten. Als het in plaats daarvan om een mens ging, vond Allan het voldoende om de persoon in kwestie te vragen opzij te gaan. Vond de professor dat ook? Bernhard Lundborg liet zich niet snel verleiden tot filosofische discussies met zijn patiënten, en hij herhaalde in plaats daarvan zijn vraag over het negerbloed. Allan antwoordde dat hij dat niet wist, maar dat zijn ouders net zo'n bleke huid hadden gehad als hij zelf, als de professor genoegen nam met zo'n antwoord? Daarna voegde Allan eraan toe dat hij heel graag een echte neger wilde niet als de professor toevallig zo iemand in voorraad had. ~ Jonas Jonasson, #NFDB
1256:Sunt oameni a căror prodigioasă viaţă creează aparenţa unui principiu cinetic şi progresiv.Oamenii unei idei,ai unei opere,creiere şi voinţe montate definitiv în aceeaşi schemă,fără putinţă de revizuit,de modelat altor experienţe;imuni şi absoluţi.Chiar după ce depăşesc instinctele,se lasă robi unor dogme pe care nu le mai pot însufleţi,unor scheme inerte sau supersitiţii mediocre.De pildă,superstiţia de a fi şi a rămâne raţionalist,de a fi pur şi bun,de a fi absolut,sau orricare altă schemă nefastă,ce ignoră fundamentala necesitate a omului întrucât vieţuieşte ca om:de a nu fi robul nici uneia din creaţiile sale,de a nu fi nici robul personalităţii sale deja realizate,ci de a încerca întodeauna depăşirea,creşterea,rodirea în pofida oricărei victorii sau agonii.Acesta este unul dintre sensurile existenţei:de a o epuiza conştient şi glorios,în cât mai multe văzduhuri,de a te împlini şi rotunji continuu,de a afla ascensiunea,iar nu circumferinţa,drum care să înfăptuiască toate virtuţile şi să reveleze nu o inteligenţă sau o încrengătură de instincte,ci omul. ~ Mircea Eliade, #NFDB
1257:Det sorgligaste med att knulla med dig på det där motellrummet var inte att du gick och sket innan vi knullade och inte att jag fick sätta på Tupac för att ljudet inte skulle höras och inte att lukten läckte in i rummet och inte att jag slickade dig bakom kulorna efter att du skitit, fast du inte hade duschat (i ärlighetens namn bryr jag mig inte, bakterier har hållit mig frisk och kry hela livet, det var först när jag drog storyn för en vän som påpekade saken, som jag insåg att det faktum att jag inte brydde mig om min egen hälsa skulle kunna tyda på ett djupt självhat), utan när jag gick in på toa en timme efter att du skitit och insåg att det fortfarande var bajsränder i toalettstolen och jag tänkte att om det varit jag så hade jag garanterat gett mig på toastolen med bara händerna och en bit toapapper och hur kanske detta speciella självmedvetande beträffande bajsspår är en utveckling som motsvarar de fundamentala skillnaderna i de förväntningar som ställs på män respektive kvinnor i samhället, men det är säkert alltför reducerande: en kärlekshistoria. ~ Melissa Broder, #NFDB
1258:De marxist zou beweren dat de staat een interimrealiteit is die zal verdwijnen als de klasseloze maatschappij is ontstaan, maar tot op dat moment blijft de staat het doel en is de mens alleen maar een middel om dat doel te bereiken. Als de zogenaamde rechten of vrijheden van de mens dat doel in de weg staan, worden ze zonder meer terzijde geschoven. De vrijheid van meningsuiting, het stemrecht, de vrijheid om boeken of kranten naar eigen keuze te lezen, worden beperkt. In het communisme is de mens weinig meer dan een onpersoonlijk gemaakt radertje in de machinerie van de staat. Deze inperking van de individiuele vrijheid vond ik verwerpelijk. Ik ben er nu, net als toen, van overtuigd dat de mens een doel is, omdat hij een kind van God is. De mens is niet gemaakt voor de staat; de staat is gemaakt voor de mens. Als je de mens berooft van zijn vrijheid, degenereer je hem tot een ding, terwijl je hem juist moet verheffen tot persoon. De mens mag noit behandeld worden als een middel in dienst van de staat, maar moet altijd als doel op zich worden beschouwd ~ Martin Luther King Jr, #NFDB
1259:Numai în unilateralitate există tragedie, numai un om care se aruncă într-o direcţie până la capăt, fără spirit critic, beat de fiorurile propriei lui izolări, numai acela poate îndura ceea ce înţelegerea altora niciodată nu va atinge. Şi pentru ce atâta înţelegere? Este atât de comod să înţelegi totul, încat oamenilor acestora să nu le acordăm nici măcar dispreţul. Să ai curajul fanatic de a înfrunta irezolvabilul şi să violezi, într-o furie oarbă, ireparabilul, să fii atât de absurd, încât gândurile tale să danseze într-un desfrâu, să se înalţe ca focuri în depărtate întunecimi. Cât risc este într-un gând — este altă întrebare pentru adâncimea acelui gând. Ori murim pe gândurile noastre, ori renunţăm la a mai gândi. Dacă, a gândi nu este un sacrificiu, atunci pentru ce să mai gândim? Numai întrebările grele, irezolvabile şi ultime, să ne fie întrebările noastre. La celelalte răspund profesorii; căci de aceea sunt plătiţi. Dacă viaţa, suferinţa, moartea, destinul sau boala şi-ar găsi o soluţie, sau dacă le-am epuiza în înţelegere, ar mai avea rost să mai gândim? ~ Emil M Cioran, #NFDB
1260:Er zijn eenvoudige, korte oefeningen die het lichaam in kort bestek afmatten en dus tijd besparen, en vooral dat laatste moeten we goed bijhouden. Ga bijvoorbeeld hardlopen, of oefenen met gewichten, of springen. Je kunt hoog- of verspringen, of laat ik zeggen 'ritueel dansen' of, om het banaler te zeggen, stampen als de wasman in zijn tobbe. Kies maar, het is allemaal simpel en gemakkelijk om te doen.Maar wat je ook doet, keer snel weer terug van het lichaam naar de ziel! Want die moet je dag en nacht trainen, die wordt door matige inspanning gevoed. En dat soort training wordt niet belet door kou of hitte, nee, niet eens door ouderdom.
Richt je op iets goeds dat op den duur alleen maar beter wordt. En ik zeg niet dat je altijd boven je boeken of schrijftafeltjes moet zitten. Laat je geest ook eens wat anders doen, maar dan zo dat het ontspannend werkt en niet ontkrachtend. Een tochtje in de wagen schudt de ledematen los, zonder de studie te beletten: je kunt iets lezen of dicteren, je kunt praten of luisteren, allemaal dingen die ook tijdens een wandeling mogelijk zijn. ~ Seneca,#NFDB
1261:Un om deştept nu poate face nimic din propria sa persoană şi numai prostul poate. Da, un om deştept din veacul al nouăsprezecelea trebuie şi este obligat din punct de vedere moral să fie o fiinţă eminamente lipsită de caracter; iar un om de caracter, un militant trebuie să fie o fiinţă eminamente mărginită. Asta-i convingerea mea, la cei patruzeci de ani pe care-i am. Am acum patruzeci de ani şi când te gândeşti că patruzeci de ani înseamnă o viaţă întreagă; doar înseamnă bătrâneţea cea mai adâncă. Să trăieşti mai mult de patruzeci de ani e indecent, trivial, amoral! Ia răspundeţi-mi sincer, cinstit: cine trăieşte mai mult de patruzeci de ani? Vă spun eu cine trăieşte: proştii şi ticăloşii trăiesc. Tuturor bătrânilor o să le-o spun de la obraz, tuturor acestor bătrâni respectabili, tuturor acestor bătrâni cu părul alb şi parfumaţi! Lumii întregi o să i-o spun de la obraz! Am dreptul să vorbesc aşa pentru că o să trăiesc până la şaizeci de ani. Până la şaizeci de ani o să trăiesc! O să trăiesc până la optezci de ani!... Staţi puţin! Lăsaţi-mă să-mi trag sufletul... ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1262:Het was niet het opzet van de eerste christenen om zich van het jodendom af te scheiden. De enige Jezus die we echt kennen, de Jezus is die wordt beschreven in het Nieuwe Testament, dat niet als objectief wetenschappelijke geschiedenis bedoeld was. Er zijn geen andere contemporaine bronnen over zijn missie en dood. Zelfs de reden voor zijn kruisiging valt niet met zekerheid vast te stellen. De evangeliën wijzen erop dat men dacht dat hij de koning van de joden was. Er werd gezegd dat hij de spoedige komst van het koninkrijk van God had voorspeld, maar ook had duidelijk gemaakt dat die niet van deze wereld zou zijn.[...] De leden van de Jezusbeweging bleven leven als vrome, orthodoxe joden. Net als de essenen hadden ze geen privébezittingen, deelden ze hun bezittingen gelijkelijk en wijdden ze hun leven aan de laatste dagen. Jezus heeft vermoedelijk zijn volgelingen vrijwillige armoede en bijzondere zorg voor de armen opgedragen en hun voorgehouden dat loyaliteit aan de groep belangrijker was dan familiebanden en dat kwaad moest worden beantwoord met geweldloosheid en liefde. ~ Karen Armstrong, #NFDB
1263:O soul, it is too early to rejoice!
Thou hast reached the boundless silence of the Self,
Thou hast leaped into a glad divine abyss;
But where hast thou thrown Self's mission and Self's power?
On what dead bank on the Eternal's road?
One was within thee who was self and world,
What hast thou done for his purpose in the stars?
Escape brings not the victory and the crown!
Something thou cam'st to do from the Unknown,
But nothing is finished and the world goes on
Because only half God's cosmic work is done.
Only the everlasting No has neared
And stared into thy eyes and killed thy heart:
But where is the Lover's everlasting Yes,
And immortality in the secret heart,
The voice that chants to the creator Fire,
The symbolled OM, the great assenting Word,
The bridge between the rapture and the calm,
The passion and the beauty of the Bride,
The chamber where the glorious enemies kiss,
The smile that saves, the golden peak of things?
This too is Truth at the mystic fount of Life. ~ Sri Aurobindo, Savitri, The Adoration of the Divine Mother,#NFDB
1264:Ljepota je krupan, nezaslužen dar koji se dijeli nasumce, glupavo.
Tako sam odabrao svoju specijalnost da popravljam izgled ljudi kao što je Talija, da svakim zamahom svojega skalpela ispravim neku arbitrarnu nepravdu, da se neznatno usprotivim svjetskom poretku koji sam držao sramotnim, a u kojem ugriz psa može djevojčici oteti budućnost, pretvorivši je u otpadnicu, predmet rugla.
Barem sam tako to sebi tumačio. Valjda je bilo i drugih razloga zašto sam odabrao plastičnu kirurgiju, Novac, na primjer, ugled, društveni položaj. Bilo bi previše jednostavno reći da sam se na to odlučio samo zbog Talije - ma koliko to tumačenje bilo romantično - ipak je malo previše uredno i uravnoteženo. Ako sam u Kabulu išta naučio, onda sam shvatio da je ljudsko ponašanje neuredno i nepredvidiovo i da se ne zamara prikladnim simetrijama. Ali nalazim utjehu u tome, u postojanju uzorka, u tome kako pripovijest mojega života poprima oblik, poput fotografije u tamnoj komori, i postaje priča koja polako izlazi na vidjelo i potvrđuje ono dobro koje sam uvijek htio vidjeti u sebi. Tom se pričom hranim. ~ Khaled Hosseini,#NFDB
1265:Misschien staat alles wel in het teken van een groot moederschap, als een gemeenschappelijk verlangen. De schoonheid van de maagd, een wezen dat (zoals u het zo fraai uitdrukt) ‘nog niet heeft opgeleverd’, bestaat in het moederschap, dat zichzelf voorvoelt en voorbereidt, dat vrees en verlangens koester. En de schoonheid van de moeder bestaat in een dienend moederschap, en in de oude vrouw leeft een grote herinnering voort. En ook in de man is moederschap, lijkt me, zowel lichamelijk als geestelijk; zijn verwekken is ook een soort baren, en baren is het als hij uit zijn meest persoonlijke rijkdom creeert. En misschien zijn de seksen wel verwanter dan men denkt, en de grote vernieuwing van de wereld zal er misschien wel in bestaan dat de man en het meisje, bevrijd van alle valse gevoelens en gevoelens van onlust, elkaar niet als hun tegenpool zullen zoeken, maar als broer en zus en als buren, en dat zij zich als mens zullen aaneensluiten om eenvoudig, ernstig en geduldig de hun opgelegde zware last van hun seksualiteit gezamenlijk te dragen.
- Thans in Worpswede bij Bremen, 16 juli 1903 ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1266:Ein ser seg sjolv, kjenner det som ein har eit landskap i seg med torre moar, og skrånande fjellsider med vandrande skuggar over. Dessutan veit ein om stygge og avgoymde stup. Ein går utanom dei, ferdast ikkje på den kanten. Der er ting på botnen av vatnet. La det ligge der. Ingen skal få visst det.
La det ligge på havsens botn. –
Så kjem det ei minning:
Det skal koma ein dag då alt som –
Å langt ifrå! svarar ein hastig, og bit det av. Prover bite det av, for det hjelper ikkje overfor det einvise mælet, det fullforer det som det skal ha sagt:
Det kjem ein dag då havet ditt skal gje frå seg alt som det goymer no. Ditt vesle djupe stygge hav. Der er roti der nede. Slam og morker. Ta deg i akt.
Ein skubbar det frå seg. Arg, som ein blir overfor alt som er påtrengande. Og svarar frank: eg er slett ikkje redd. Ein reknar aldri med skredet, raset som riv all nådig dekning av.
Så går raset. Og tek med seg. Ikkje berre det ein visste måtte gå i vasken om det skulle provast, men òg alt det som det er sviande skam at blir nækt: Det at folk ser kva som verkeleg har vori der heile tida. ~ Tarjei Vesaas,#NFDB
1267:Alain Badiou skriver: «En maksime som er svært populær blant politiske parlamentarikere, særlig de fra ’venstresiden’, er den som sier at ’Politikk er det muliges kunst’. For min egen del postulerer jeg helt eksplisitt at politikk er det umuliges kunst.»6 Slavoj Žižek utdyper Badious poeng ved å si at politikk dreier seg om å endre selve forestillingen om hva som er mulig i en gitt situasjon. En genuint politisk handling innebærer å gjore mulig det som like for framsto fullstendig umulig. Som eksempel nevner Žižek kapitalismens fall. Per i dag framstår noe slikt utenkelig. Men det skyldes utelukkende at det ikke har skjedd noen sann politisk intervensjon. Så snart det skjer, vil forestillingene om hva som er mulig endre seg fullstendig.7 De folka som til enhver tid mener å vite at «ingenting kan endres», som forteller alle og enhver at de «bare kan gi opp med en gang», som forutsetter at menneskenes hjerter for alltid er domt til å gå de samme helvetes veiene (brolagt med gode forsetter), de er ikke «noytrale analytikere», men innbitte forsvarere av det bestående, og konsekvente motstandere av endring. ~ Anonymous, #NFDB
1268:Even when he was small there’d been a part of him that thought the temple was a silly boring place, and tried to make him laugh when he was supposed to be listening to sermons. It had grown up with him. It was the Oats that read avidly and always remembered those passages which cast doubt on the literal truth of the Book of Om—and nudged him and said, if this isn’t true, what can you believe?
And the other half of him would say: there must be other kinds of truth.
And he’d reply: other kinds than the kind that is actually true, you mean?
And he’d say: define actually!
And he’d shout: well, actually Omnians would have tortured you to death, not long ago, for even thinking like this. Remember that? Remember how many died for using the brain which, you seem to think, their god gave them? What kind of truth excuses all that pain?
He’d never quite worked out how to put the answer into words. And then the headaches would start, and the sleepless nights. The Church schismed all the time these days, and this was surely the ultimate one, starting a war inside one’s head. ~ Terry Pratchett,#NFDB
1269:There will be justice', said Brutha. 'If there is no justice, there is nothing'.
He was aware of a small voice in his head, too faint yet to distinguish words.
'Justice?' said Vorbis. The idea seemed to enrage him. He spun around to the crowd of bishops. 'Did you hear him? There will be justice? Om has judged! Through me! This is justice!'
There was a speck in the sun now, speeding towards the Citadel. And the little voice was saying left left left up up left right a bit left - The mass of metal under him was getting uncomfortably hot.
'He comes now', said Brutha.
Vorbis waved his hand to the great facade of the temple. 'Men built this. We built this', he said. 'And what did Om do? Om comes? Let him come! Let him judge between us!'
'He comes now', Brutha repeated. 'The God.'
People looked apprehensively upwards. There was that moment, just one moment, when the world holds its breath and against all experience waits for a miracle.
-up left now, when I say three, one, two, THREE-
'Vorbis?' croaked Brutha.
'What?' snapped the deacon.
'You're going to die. ~ Terry Pratchett,#NFDB
1270:Nu spuneati ca iubirea este ultima incercare, pentru care toate celalalte nu sunt decat pregatire? Trebuie sa invatam sa fim singuri, asa cum trebuie sa invatam sa iubim. Dar, stiind ca roadele acestei invataturi nu ne vor satura niciodata. Dimpotriva, ele ne vor spori foamea. Profetii care s-au retras in singuratate si ne-au vorbit de acolo despre fericire ne-au mintit. Intr-o insula unde nu mai exista nimeni in afara de noi putem culege ce-am semanat, dar nu vom fi fericiti. Oricate bogatii vom strange, va lipsi ceva. Cu cine sa vorbim despre ele. Si cu cine sa le impartim. Oare iubirea e lipsita de modestie? Scopul ei nu e sa pastreze totul pentru ea. Nu, singuratatea e lipsita de modestie cand in loc sa urmareasca in tacere un adevar isi extinde din orgoliu imperiul. Nu mai e mult si va pretinde sa devina patrie. Trebuie sa ne intoarcem de aceea la timp, sa nu ne ratacim de izvorul care murmura in noi, unde vom astepta culesul sperand ca oamenii vor avea nevoie de ceea ce le vom spune noi. Nimeni nu scrie pentru a-l auzi numai vantul si pentru a se citi singur. Toti avem nevoie sa ne asculte cel putin un om. ~ Octavian Paler, #NFDB
1271:Mensen die graag naar uitdragerijen gingen, die graag gedichten lazen, baatzuchtigheid verachtelijk vonden, van eer en liefde droomden, zag ze als een elite die boven de rest van het mensdom uitstak. Je hoefde zulke neigingen niet werkelijk te hebben, als ze maar werden verkondigd; van een man die haar bij een diner had toevertrouwd dat hij hield van rondslenteren in de stad, van vuile handen krijgen in oude winkeltjes, dat hij nooit goed bevonden zou worden in deze zakelijke eeuw want zijn eigen belangen konden hem niet schelen en dat hij daarom in een andere tijd thuishoorde, zei ze toen ze er vandaan kwam: 'Het is echt een aanbiddelijke man, een gevoelig wezen, ik had het nooit gedacht!' en vatte een acuut en overweldigend gevoel van vriendschap voor hem op. Mensen daarentegen die, zoals Swann, zulke neigingen hadden maar er niet over spraken, raakten haar niet. Zij moest weliswaar erkennen dat Swann niet om geld gaf, maar voegde er met een stuurs gezicht aan toe: 'Maar bij hem is het iets heel anders', en wat tot haar verbeelding sprak was dan ook niet de praktijk van belangeloosheid, maar de verwoording ervan. ~ Marcel Proust, #NFDB
1272:Trăiesc pentru că munţii nu rîd şi viermii nu cîntă. O pasiune a absurdului nu se poate naşte decît într-un om în care s-a lichidat totul, dar în care pot să apară groaznice
transfigurări viitoare. Aceluia care a pierdut totul nu-i mai rămîne în viaţă decît pasiunea absurdului. Căci ce îl mai poate impresiona pe el din existenţă? Ce seducţii? Unii zic:
sacrificarea pentru umanitate, pentru binele public, cultul frumosului etc. Nu-mi plac decît oamenii care au lichidat — chiar pentru scurt timp — cu aceste lucruri. Numai aceia au vieţuit în mod absolut. Şi numai ei au dreptul să vorbească despre viaţă. Poţi reveni la iubire sau la seninătate. Dar revii prin eroism, nu prin inconştienţă. O existenţă care nu ascunde o mare nebunie n-are nici o valoare. Cu ce se deosebeşte de existenţa unei pietre, a unui lemn sau a unui putregai? Dar vă spun: trebuie să ascunzi o mare nebunie ca să vrei să devii piatră, lemn sau putregai. Cînd ai gustat toate otrăvitoarele delicii ale absurdului, numai atunci eşti deplin purificat, fiindcă numai atunci ai dus lichidarea la ultima expresie. Şi nu este absurdă orice expresie ultimă? ~ Emil M Cioran,#NFDB
1273:O långt långt bort
där simmar i ljusa himlen
över en trädtopp ett moln
i lycklig omedvetenhet!
O djupt ner i mig
där speglas från svarta pärlögats yta
i lycklig halvmedvetenhet
en bild av ett moln!
Det är inte detta som är
Det är någonting annat
Det finns i detta som är
men är inte detta som är
Det är någonting annat
O långt långt bort
i det som är bortom
finns någonting nära!
O djupt nere i mig
i det som är nära
finns någonting bortom
någonting bortomnära
i det som är hitomfjärran
någonting varken eller
i det som är antingen eller:
varken moln eller bild
varken bild eller bild
varken moln eller moln
varken varken eller eller
men någonting annat!
Det enda som finns
är någonting anat!
Det enda som finns
i detta som finns
är någonting annat!
Det enda som finns
i detta som finns
är det som i detta
är någonting annat!
(O själens vaggsång
sången om någonting annat!) ~ Gunnar Ekel f,#NFDB
1274:Isus n-a suferit pentru toţi oamenii; căci dac-ar fi suferit atât de mult pe cât se spune, după el n-ar fi trebuit să mai existe dureri. Or, se pare că toţi oamenii care au venit după Isus, fără să fie salvaţi prin suferinţa lui, n-au făcut, prin chinuri, decât să adauge contribuţia lor la infinitul suferinţei umane, pe care Cristos nu l-a putut realiza. Într-adevăr, puţin a avut de suferit Isus, pentru ca noi să mai avem atâta de îndurat. Dacă ar fi suferit în natura lui divină, după el n-ar mai fi putut exista suferinţe. Dar Isus n-a suferit decât ca om — şi astfel suferinţa lui n-a putut răscumpăra decât atât de puţin, deşi a mângâiat pe mulţi, fără să poată mângâia însă pe cei mai singuri. Aceştia nu şi-au găsit mângâierea decât în propriul lor chin şi nu şi-au găsit liniştea decât în suferinţe şi mai mari. Isus n-a venit pentru cei mai singuri, ci numai pentru cei singuri. Până acum, nu s-a găsit un Dumnezeu al celor mai singuri, al celor absolut singuri, fiindcă până acum nimeni n-a găsit mângâierile care ar putea face mai puţin nefericite aceste fiinţe. Ah! Lumea asta, care nu şi-a găsit până acum decât un mântuitor! ~ Emil M Cioran, #NFDB
1275:Ik vermoed dat hij wilde dat er op grote schaal werd gestorven door zijn toedoen, niet alleen in zijn concentratiekampen, ook aan de fronten, in de bezette gebieden en in Duitsland zelf, elke dag tienduizenden, bloed, bloed moest er vloeien, - maar in zijn afwezigheid. Hij heeft ook nooit een gebombardeerde duitse stad bezocht, zoals zijn sinistere paladijn Goebbels ten minste nog deed. Als zijn trein door de ruïnes van een stad reed, moesten de gordijnen gesloten worden. Ik denk dat hij het oog van de cycloon wilde zijn. Rondom wordt alles verwoest door orkanen, maar in het oog is het schitterend weer met een blauwe hemel. Zijn villa Berghof in de Alpen was daar het symbool van. Daar broedde hij al die verschrikkingen uit, maar niets er van drong door tot die idylle.'
'Maar waarom wilde hij dat er op grote schaal gestorven werd om hem heen?'
'Misschien dacht hij daarmee zijn eigen dood te bezweren. Zo lang hij kon doden, leefde hij. Misschien was zijn eigen dood het enige, waar hij echt bang voor was. Misschien dacht hij, dat die reusachtige offers hemzelf onsterfelijk zouden maken. En in zekere zin is dat ook gebeurd. ~ Harry Mulisch,#NFDB
1276:Andrei: O! Unde sunt zilele de odinioară! Pe atunci eram tânăr, voios, cu mintea deschisă!... Visam și gândeam atât de frumos! Când prezentul și viitorul erau luminate de speranțe! De ce oare devenim atât de goi, de cenușii, atât de trândavi, nepăsători, netrebnici și nenorociți când începem să trăim?!...Iată! Orașul ăsta are două sute de ani și o sută de mii de locuitori... Și nu e nici unul care să nu semene cu ceilalți! Nici în trecut și nici în vremurile noastre nu s-a ivit printre ei vreun mare înfăptuitor, un cărturar, un pictor sau vreun om cât de puțin însemnat să stârnească invidia sau dorința fierbinte de a-i semăna! Nu fac decât să bea și să mănânce, să doarmă și până la urmă... să moară! Apoi se nasc alții... care trăiesc la fel! Ca să nu tâmpească de plictiseală, se distrează clevetind, își umplu viața cu jocurile de cărți și cu băutura, cu judecăți fără rost. Nevestele își înșală bărbații, iar aceștia mint, prefăcându-se că nu știu, că nu aud nimic! O educație grosolană otrăvește sufletul copiilor, înăbușind în ei orice scânteie divină. Așa cresc, devenind niște cadavre ce seamănă între ele, tot atât de jalnici ca și părinții lor... ~ Anton Chekhov, #NFDB
1277:In the shade of the house, in the sunshine of the riverbank near the boats, in the shade of the Sal-wood forest, in the shade of the fig tree is where Siddhartha grew up, the handsome son of the Brahman, the young falcon, together with his friend Govinda, son of a Brahman. The sun tanned his light shoulders by the banks of the river when bathing, performing the sacred ablutions, the sacred offerings. In the mango grove, shade poured into his black eyes, when playing as a boy, when his mother sang, when the sacred offerings were made, when his father, the scholar, taught him, when the wise men talked. For a long time, Siddhartha had been partaking in the discussions of the wise men, practising debate with Govinda, practising with Govinda the art of reflection, the service of meditation. He already knew how to speak the Om silently, the word of words, to speak it silently into himself while inhaling, to speak it silently out of himself while exhaling, with all the concentration of his soul, the forehead surrounded by the glow of the clear-thinking spirit. He already knew to feel Atman in the depths of his being, indestructible, one with the universe. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1278:Neke reči nikada dobro ne naučimo, pomislio sam, i ma koliko nas dobronamerno upozoravali, nikada ne razumemo njihovo pravo značenje. Nikada, na primer, nisam bio siguran da stvarno razumem daljinu. Ranije sam mislio da je „daljina" samo druga reč za „putovanje", posle sam shvatio da se putuje iznutra, u sebi, i da spoljašnji prostor nema nikakve veze s tim. Jedno vreme nisam verovao u daljinu, kao što neki ljudi ne veruju u boga; ništa me nije moglo ubediti. Potom sam „daljinu" počeo da zamišljam kao „bekstvo", a pošto sam o „bekstvu" uvek mislio kao o „utočištu", „daljina" se pretvorila u neku vrstu „utočišta", koje sam, s druge strane, uvek zamenjivao rečju „gost", ali ne u smislu „radost u kući", nego u smislu „tuđinac" ili, još bolje, „čovek pod nepoznatim krovom". To me je zbunjivalo, ta povezanost krova sa daljinom, krova koji bi trebalo pre svega da označava blizinu, zaštitu, prisnost, san. Možda postoji krov koji otkriva, pomislio sam, možda se njihova svrha ne iscrpljuje uvek u pokrivanju i bdenju? Nisam znao da li na to može da se odgovori, kao što nisam znao kako sam „daljinu" počeo da povezujem sa „samoćom" a „samoću" sa dolaskom u ovo mesto. ~ David Albahari, #NFDB
1279:În vremea aceasta se lăsa întunericul, iar singurătatea - singurătatea aceea înșelătoare, când omul, singur, nu este totuși singur, ci într-o dureroasă relație sufletească cu un alt om de dincolo de perete - dar îndeajuns de singur pentru ca frecarea mâinilor, încleștarea degetelor și alte manifestări să fie stupide - prin urmare, întunericul și acea falsă singurătate îmi pătrundeau în cap, mă orbeau, îmi răpeau și ultimele senzații de luciditate, mă aruncau în noapte. De câte ori noaptea nu ni se insenuează în zi! Singur, în camera aceasta, pe scăunel, în această acțiune, eram prea ireal și nu mai puteam rămâne prea mult timp aici. Procesele, care nu sunt primejdioase când le trăiești împreună cu cineva și aievea, devin insuportabil în lipsa unui partener. Singurătatea este sufocantă. Așa că, după un chin mai îndelungat, am deschis din nou ușa, am apărut în prag, ieșind din singurătate, orbecăind ca un liliac. Oprindu-mă în prag, mi-am dat seama că iar nu știu cum să încep și cum s-o abordez, era în continuare extrem de izolată și de închisă, diabolică treabă acest contur clar și precis al formei umane, această linie rece care ne particularizează - forma! ~ Witold Gombrowicz, #NFDB
1280:We vleien onszelf niet meer met de gedachte dat we een gemeenschap van zuivere geesten zijn. Laten we liever kijken naar de werkelijke relaties tussen de één en de ander in onze samenlevingen die doorgaans bestaan uit meester-slaafverhoudingen.
*(De meester-slaafdialectiek impliceert dat de meester alleen meester kan zijn in relatie tot de slaaf en omgekeerd de slaaf alleen slaaf kan zijn in relatie tot de meester.)
Laten we onszelf niet rechtvaardigen door een beroep te doen op onze goede intenties, maar laten we kijken wat er met deze intenties gebeurt op het moment dat zij een eigen leven zijn gaan leiden. Deze uitwendige blik die we op onze eigen soort kunnen hebben, kan heel verhelderend zijn.
(...)
De mens van buitenaf zien is een vorm van kritiek en duidt op de gezondheid van de geest. Deze is niet bedoeld om te suggereren dat alles absurd is zoals Voltaire deed, maar veeleer om te suggereren, zoals Kafka deed, dat het menselijke leven altijd wordt bedreigd en om ons, door middel van humor, vertrouwd te maken met de zeldzame en kostbare momenten waarin het de mensen overkomt dat zij zichzelf herkennen en terugvinden. ~ Maurice Merleau Ponty,#NFDB
1281:Ze zeggen dat depressieve mensen een verstoorde opvatting van tijd hebben: tijd bestaat nauwelijks voor hen, omdat de functie die tijd normaal gesproken heeft verloren is gegaan. Verleden, heden en toekomst hebben niet langer betekenis. Voor niet-depressieve mensen zorgt tijd ervoor dat nare gebeurtenissen voorbijgaan, dat hoop mogelijk is, dat je vol nostalgie kunt terugblikken op een zorgeloze zomer... maar wie depressief is kan de mogelijkheid tot verandering die tijd met zich meebrengt niet goed meer ervaren. In een depressie zijn alle ervaringen op. Er is nog maar één ervaring over: die van het niet-ervaren, een lange weeïge brij van hetzelfde. Als gevolg hiervan wordt het lastig om beslissingen te nemen, omdat je voor het nemen van beslissingen een bepaalde vooruitziende blik nodig hebt: welke voor- of nadelen levert de beslissing je in de toekomst op? Sommige mensen omschrijven het alsof de tijd voor hen stilstaat: ze nemen waar dat de tijd voor de rest van de wereld doorgaat, maar het lijkt alsof zij zelf van de tikkende tijdsperiode uitgesloten zijn. Het ultieme leven in het moment, zou je kunnen zegen. En tevens de reden dat ik leven in het moment háát. ~ Lieke Marsman, #NFDB
1282:Fredkin [...] praat over een interessant kenmerk van computerprogramma's, waaronder cellulaire automaten: er is geen kortere route mogelijk naar wat de uitkomst wordt. Dit is het wezenlijke verschil tussen de 'analytische' benadering van de traditionele wiskunde, inclusief differentiële vergelijkingen, en de 'computer'-benadering met algoritmes. Je kunt een toekomstige toestand van een systeem voorspellen zonder alle tussenstappen te kennen als je de analytische methode gebruikt. Maar bij cellulaire automaten moet je alle tussenstappen doorrekenen om te weten hoe de uitkomst zal zijn: je kunt de toekomst niet voorspellen, behalve door de toekomst af te wachten. [...] Fredkin legt uit: 'je kunt het antwoord op een vraag niet sneller kennen dan wanneer je volgt wat er gebeurt.' [...] Fredkin gelooft dat het universum letterlijk een computer is en dat het gebruikt wordt door iets of iemand om een probleem op te lossen. Het klinkt als een grap met goed en slecht nieuws: het goede nieuws is dat onze levens een doel hebben; het slechte nieuws is dat onze levens het doel zijn van een of andere hacker ver weg die pi wil uitrekenen met een oneindig groot getal achter de komma. ~ Ray Kurzweil, #NFDB
1283:A venit o noapte ca o piatră albastră,
Despletită,
Şi mai era acolo şi un turn.
Un turn cu geamuri rotunde, nesparte şi cafenii.
Omul acela cu privire de colţ de cremene,
Când a dat cu ochii de noapte,
Acesta s-a împleticit,
Gata să intre în pământ.
Dar a mai venit un om care,
Când i-a călăuzit celuilalt o palmă albastră
Peste privire
i-a umplut ţeasta de gânduri.
Eu eram şi unul şi celălalt:
Am privit în fântâna sufletului
Şi m-am văzut rătăcind
Între obtuz şi isoscel.
Am avut totuşi curajul
Să trag o perdea între mine şi eu.
O perdea mare, împădurită.
Şi cerul s-a umplut deodată de cozi de păun.
Cine ştie, poate că erau stele?
Atunci mi-am adunat toate fulgerele
Mâniei
Şi am înţepat turnul
Drept în ferestre...
S-a făcut praf, l-am luat în palmă
Şi l-am suflat în patru vânturi.
Cerul era plin de cozi de păuni,
Multicolore cozi de păuni,
Poate că erau chiar gândurile mele
Care dădeau strălucire aerului
Apoi mi-am luat din cui
Paloşul versului şi am plecat
Pe străzile oraşului
Să râcâi
Umbra pomilor de pe trotuare.
Ca să fie mai multă lumină. ~ Marin Sorescu,#NFDB
1284:Bilo je to lice Isusa Hrista. Savršeno spokojno, gledalo je u jednu tačku, ali u isto vreme i svima njima u oči, svakome od njih ponaosob. Radoje Bakrač uzdahnu od ushićenja, no tada to presveto lice poče da iščezava i on ponovo oseti nemir. Ne prestajući da sija, lice izgubi oblik i nastavi da se preobražava. Onda ponovo stade da se uobličava, i, na kraju, ukaza se lice Bude. Zatim se ponovo nagužva, pa se ukaza lice Alaha. Pa Zevsa. Pa Peruna... Ljudi nikada ranije nisu videli ta lica, a opet, kako bi se koje pojavljivalo, tako su ga prepoznavali. Radoje Bakrač zbunjeno je gledao lica njemu znanih i neznanih bogova. Smenjivala su se velikom brzinom, a opet dovoljno lagano da svaki čovek koji je tu stajao ugleda svako lice. Onda počeše da se pojavljuju i neka druga lica. ...svakidašnja lica, lica običnih ljudi! Radoje stade da zvera oko sebe i, zaista, poznade da su to lica ljudi koji su ga okruživali. I neka od lica iz autobusa. A onda nastaviše da se menjaju u mnoga druga, u beskonačno mnogo drugih, u sva moguća ljudska lica... Radoje Bakrač oseti mir celom svojom dušom i uzdrhta. Potekoše mu suze. Uskoro je ugledao i svoje lice. Ono mu se blagosloveno osmehnu i namignu mu. ~ Marko eli, #NFDB
1285:Idel mekaniska fjädrar och hjul skapade de inre rörelserna hos vår urverksmänniska. Man skulle kunna kalla honom puritan. En grundläggande motvilja, formidabel i sin enkelhet, genomsyrade hans tröga själ: han avskydde bedrägeri och orättvisor. Han ogillade föreningen av dessa - de förekom ständigt i par - med träig lidelse som varken ägde eller krävde några ord för att uttryckas. En sådan motvilja skulle ha förtjänat beröm om den inte hade varit en biprodukt av mannens hopplösa stupiditet. Allt som överskred hans fattningsförmåga kallade han orättvist och bedrägligt. Han dyrkade allmänna föreställningar med pedantisk energi. Det allmänna var gudalikt, det specifika djävulskt. Var den ena människan fattig och den andra rik; själva skillnaden var orättvis, och den fattige som inte fördömde den var lika klandervärd som den rike som ignorerade den. Människor som visste för mycket - vetenskapsmän, författare, matematiker, kristallografer etc. - var inte bättre än kungar och präster: de ägde alla en orättvis andel av makten som de andra hade blivit lurade på. En vanlig hederlig person måste ständigt vara på sin vakt mot någon form av listig svindel från naturens och nästans sida. ~ Vladimir Nabokov, #NFDB
1286:I am the father, mother, and grandfather of this universe. I am the one who dispenses the fruits of people’s actions, their karma. I am the one thing worth knowing, and I am the enabler of all knowing.
As water gets purified by filtering through earth, and other things get purified by being washed in water, mankind gets purified by contact with Me. I am the syllable Om, the very sound of Divinity. I am all the scriptures ever written.
I am the goal at the end of all paths. I am the landlord of all creation. I am the inner witness in every human. I am your only lasting shelter; all beings dwell in Me. I am your best friend who lives in your heart as your conscience. I am the beginning of creation, the well-wisher of it, and the dissolution of it. I am the storehouse into which all life returns when creation dissolves — and I am the everlasting, imperishable seed from which it again springs.
I give the heat of the sun. I let loose the food-giving rain, and I withhold it. I am both immortality and death (doled out based on the fruits of one’s actions). I am both being and nonbeing. In My visible form I am the cosmos; in My invisible form I am the germ that lies hidden. ~ Krishna Dwaipayana Vyasa,#NFDB
1287:Uneori sentimentul principal al celui arestat este acela de ușurare și chiar de... bucurie, mai cu seamă în timpul epidemiilor de arestare: când în jur sunt ridicați pe capete oameni ca și tine, și după tine n-au venit încă, amână mereu, iar această epuizare, aceste chinuri sunt mai rele decât orice arestare, și nu doar pentru un suflet slab. Vasili Vlasov, un comunist neînfricat (...) care a refuzat să fugă, cum îl sfătuiau subalternii lui fără de partid, ajunsese la capătul puterilor din cauză că întreaga conducere a raionului Kadâi a fost arestată (1937), doar pe el încă nu-l luau. El nu putea să primească lovitura decât direct, în față, - aprimit-o și s-a liniștit, iar în primele zile după arestare s-a simțit extraordinar. - Părintele Irakli, preot, a plecat în 1934 la Alma-Ata să-i viziteze pe credincioșii deportați. În vremea asta, la locuința lui din Moscova au venit de trei ori să-l aresteze. Când s-a întors, enoriașele l-au întâmpinat la gară și nu l-au lăsat să se ducă acasă. Opt ani de zile l-au ascuns, mutându-l dintr-o locuință în alta. Această viață de om hăituit l-a istovit într-atât, încât în anul 1942, când totuși l-au arestat, a mulțumit bucuros lui Dumnezeu. ~ Aleksandr Solzhenitsyn, #NFDB
1288:Hubert zat voor de televisie naar een sportprogramma te kijken. Hij geeft niet veel om sport, maar dat programma laat hij zich zelden ontgaan. Hij zit hoe dan ook te veel voor de tv, en omdat hij niet graag alleen zit, verspil ook ik op die manier veel tijd. Hij merkt mij nauwelijks op, praat niet met me, maar wil wel dat ik in de kamer ben. Soms zit ik erbij te lezen, maar dat is slecht voor je ogen omdat het te donker is in de kamer. Aan de andere kant is ook televisie kijken slecht voor je ogen. In feite is alles wat we doen wel ergens slecht voor. Als je alle adviezen zou willen opvolgen, was het uiteindelijk alleen nog maar gezond om dood te zijn.
We zaten daar dus tot elf uur en ik herinner me niet dat ik iets heb gezien. Terwijl ik toch gekeken moet hebben, want ik had mijn ogen de hele tijd open en op het scherm gericht. Waar zijn de uren, dagen, maanden en jaren die mij op deze of een dergelijke manier door de vingers zijn geglipt? Het is een griezelig idee dat ik zoveel weet wat ik me niet kan herinneren. Het is alsof je in een vredige wei zit en niet vermoedt dat er ieder ogenblik een wild dier van achter een bosje tevoorschijn kan springen. Ik hou niet van verrassingen. ~ Marlen Haushofer,#NFDB
1289:De ce nu mă sinucid? Fiindcă mie mi-e scîrbă atît de moarte, cît şi de viaţă. Sînt un om
care ar trebui aruncat undeva, într-un cazan cu flăcări. Nu pricep absolut deloc ce-o fi cu
mine în acest univers. Simt în acest moment o necesitate de a striga, de a scoate un urlet care
să îngrozească întreaga lume, să facă pe toţi să tremure, să plesnească într-o nebunie de
groază. Un trăsnet teribil îl simt virtual în mine şi mă mir cum nu izbucneşte pentru a nimici
lumea asta, pe care aş înghiţi-o pentru totdeauna în neantul meu. Mă simt fiinţa cea mai
teribilă care a existat vreodată în istorie, mă simt o bestie apocaliptică plină de flăcări şi
întunecimi, de elanuri şi de disperări. Sînt o fiară cu un zîmbet grotesc, ce se adună în ea
însăşi pînă la iluzie şi se dilată pînă la infinit, ce moare şi ce creşte în acelaşi timp, încîntată
între nimic şi tot, exaltată între speranţa nimicului şi disperarea totului, crescută în
parfumuri şi otrăvuri, arsă de iubire şi de ură, nimicită de lumini şi de umbre. Simbolul meu
este moartea luminii şi flacăra morţii. În mine se stinge tot ceea ce e sclipire, pentru a
renaşte în fulger şi în trăsnet. Şi întunericul însuşi nu arde el în mine? ~ Emil M Cioran,#NFDB
1290:Hvad kalder de dig? spurgte Francine stille. "Er det William? "will," Sagde Andrews. "jeg vil kalde dig William," Sagde hun. " det er mere dig, tror jeg." Hun smilede langsomt til ham. " Du er meget ung, tror jeg." Han flyttede sin hånd væk fra hendes fingres kærtegn. " jeg er treogtyve." Hun flyttede sig nærmere på ham, skubbede sig hen over sofaen; den knitrende lyd fra hendes glatte kjole lod som blodt stof der blev flænget. Hendes skulder pressede let mod hans, og hun trak vejret roligt og rytmisk. " du må ikke være vred," sagde hun. "jeg er glad for at du er så ung. Jeg foretrækker at du er ung. Alle mændene her er gamle og hårde. Jeg vil gerne have at du er blod så længe du kan være det... Hvornår rejser du med Miller og de andre?" Om tre eller fire dage" sagde Andrews. " men vi kommer tilbage inden for en måned. Og så-" Francine rystede på hovedet, men smilede stadig. " ja, du kommer tilbage; men du vil ikke være den samme længere; du vi være blevet ligesom de andre." Andrews så forvirret på hende, og i sin forvirring udbrod han: " jeg vil ikke blive andet end mig selv!" Hun fortsatte som om han ikke havde afbrudt hende. " Vinden og solen vil hærde dit ansigt, dine hænder vil ikke længere være blode. ~ John Williams, #NFDB
1291:Ik wil een keer een film maken die over het leven vóór de dood gaat, waarin alles te zien is wat er allemaal bestaat voor je doodgaat, maar ik bedoel daar vooral mee dat je niet ongemerkt doodgaat en daarna nog jarenlang blijft doorleven zonder dat de dingen je iets te zeggen hebben. Zoiets kun je juist heel goed in een film laten zien, omdat het dan net is of je er zelf bij bent. Ik wil iets met die beelden proberen te doen die ik soms zie wanneer ik tegen Cristina’s warme lichaam aan lig. Volgens mij begrijpen de mensen precies waar je het over hebt, als je het goed doet, om ze te laten zien wat werkelijk belangrijk is in de wereld, dat dat vaak veel minder kan zijn dan dat je een heel verhaal moet gaan zitten vertellen. Er zijn altijd dingen die groter zijn dan jezelf, dat merk je vooral wanneer je ergens ’s nachts bent met allemaal donkere heuvels om je heen, of wanneer je van die gigantische golven tegen de rotsen ziet beuken. Dan weet je dat het allemaal ergens anders vandaan komt en niet uit jezelf, dat je alleen maar goed moet kunnen luisteren om te weten wanneer het zover is.
Wie de grote bewegingen ziet weet ook dat hij niet alleen is, wie daar geen oog voor heeft kan het verder wel vergeten. ~ Herman Koch,#NFDB
1292:Este un punct de vedere superficial (al unui om care probabil n-a văzut vreodată un om disperat, nici măcar pe sine însuşi) atunci când se spune despre un disperat, de parcă aceasta i-ar fi pedeapsa, că el se distruge pe sine. Căci tocmai aceasta vrea cu disperare şi, spre durerea sa, nu poate, fiindcă prin disperare a fost dat pradă flacărilor ceva ce nu poate arde sau nu poate să fie mistuit, sinele. O fetişcană disperă din dragoste, deci disperă pentru pierderea iubitului, care a murit sau i-a devenit infidel. Aceasta nu este o disperare care s-a manifestat, ci ea disperă pentru ea însăşi. Acest sine al ei, de care s-ar fi eliberat sau pe care l-ar fi pierdut la modul cel mai încântător cu putinţă dacă ar fi devenit iubita «lui». Acest sine este acum pentru ea o calamitate, pentru că trebuie să fie un sine fără «el»; acest sine care ar fi devenit comoara ei, deşi ar fi fost de altfel la fel de disperat, chiar dacă într-un alt sens, a devenit acum pentru ea respingător de gol, din moment ce «el» este mort sau i-a devenit odios, amintinu-şi că a înşelat-o. Încearcă acum să-i spui unei asemenea fete: «Te distrugi pe tine însăţi!» şi o vei auzi răspunzând: «O, nu, durerea mea este tocmai că nu o pot face.» ~ S ren Kierkegaard, #NFDB
1293:Nogle, især piger, havde måttet leve deres mors barndom, mens deres egen lå gemt hen i en hemmelig skuffe. For sådanne piger var det vanskeligst. Deres stemmer brod ud af dem som materien af et sår, og lyden af den forskrækkede dem, som når de opdagede, at nogen havde læst i deres dagbog, skont den var låst inde mellem skrammel og gammelt legetoj fra den tid, hvor de bar en firårigs udsatte ansigt. Det stirrede op på dem mellem snurretoppene og de invalide dukker med det uskyldige, forbavsede glasblik. Deres sovn var let og lugtede af angst. Hver aften når de ryddede op på deres værelse, måtte de samle deres tanker sammen for natten som fugle, der skal lokkes ind i deres bur. Det hændte, at en af dem ikke var deres egen, og så vidste de ikke, hvor de skulle gore af den. I farten, for de var altid trætte, proppede de den om bag et skab eller ind mellem to boger i reolen. Men når de vågnede, disse piger, passede tankerne ikke mere til deres ansigt, som havde oplost sig under sovnen ligesom en fastelavnsmaske, hvis stive pap er revnet og gennemvædet af den varme ånde. Med besvær tog de det nye ansigt på sig som en skæbne, og de blev svimle af at se ned på deres fodder, så stor var afstanden blevet i nattens lob. ~ Tove Ditlevsen, #NFDB
1294:Words are flying out like
endless rain into a paper cup
They slither while they pass
They slip away across the universe
Pools of sorrow waves of joy
are drifting thorough my open mind
Possessing and caressing me
Jai guru deva om
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Images of broken light which
dance before me like a million eyes
That call me on and on across the universe
Thoughts meander like a
restless wind inside a letter box
they tumble blindly as
they make their way across the universe
Jai guru deva om
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Sounds of laughter shades of life
are ringing through my open ears
exciting and inviting me
Limitless undying love which
shines around me like a million suns
It calls me on and on across the universe
Jai guru deva om
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Nothing's gonna change my world
Jai guru deva
Jai guru deva ~ The Beatles,#NFDB
1295:Mijn hele leven heb ik gezocht naar verwantschap, mezelf dikwijls genoeg wijsgemaakt dat er van zulk een verwantschap sprake was, terwijl die er nooit, met geen enkel ander mens, of andere groep van mensen, geweest is, en er ook nooit zal zijn. Met kollegaas kan ik geen zinnig woord wisselen, en met het soort mensen dat men gevoelsgenoten pleegt te noemen is het nog erger - hoogmoet of Selbsthaß spelen hierbij een geringe rol, geloof ik - want in hun gezelschap voel ik mij zelfs eenzamer dan wanneer ik alleen ben, niet omdat ze zijn zoals ze zijn, maar juist omdat ze maar gedeeltelijk zijn zoals ze zijn en bijna allen, zonder uitzondering, de Moed missen zich in te zetten voor datgene, dat zij beweren lief te hebben, alsook de moed om te vechten en er op los te rammen als het er op aankomst, inplaats van die anonimiteit te prefereren waarbij men doet of men tot een onderwereld behoort die zo spoedig mogelijk zou moeten worden uitgeroeid; wat een ellende, dat zonder geslachtsnaam zich voorstellen als 'Rudi' of 'Eddie', dat eeuwige geteem over de snit van een broer en 'waar heb je dat gekocht' en nooit, nooit, godverdomme, één verstandig woord, of desnoods een onverstandig woord, over kunst, politiek, ethiek, religie. ~ Gerard Reve, #NFDB
1296:Siddhartha listened. He was now completely and utterly immersed in his listening, utterly empty, utterly receptive; he felt he had now succeeded in learning how to listen. He had heard all these things often now, these many voices in the river; today it sounded new. Already he could no longer distinguish the many voices, could not distinguish the gay from the weeping, the childish from the virile; they all belonged together, the yearning laments and the wise man’s laughter, the cry of anger and the moans of the dying; they were all one, all of them interlinked and interwoven, bound together in a thousand ways. And all of this together—all the voices, all the goals, all the longing, all the suffering, all the pleasure, everything good and everything bad—all of it together was the world. All of it together was the river of occurrences, the music of life. And when Siddhartha listened attentively to this river, to this thousand-voiced song, when he listened neither for the sorrow nor for the laughter, when he did not attach his soul to any one voice and enter into it with his ego but rather heard all of them, heard the whole, the oneness—then the great song of the thousand voices consisted only of a single word: Om, perfection. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1297:Sjedi sama u sobi, odvojena od mase, koja je na nju i zaboravila, jer Erika gotovo da je bestjelesna. Nikome ne smeta svojom prisutnošću. Iz debelog zamotuljka pažljivo razmotava britvicu. Njena joj se oštrica smiješi kao zaručnik zaručnici. ERIKA oprezno isprobava britku oštricu. Zatim britvicom više puta svom snagom pritišće o nadlanicu, ali ne preduboko, tako da ne povrijedi tetive. Uopće ne osjeća bol. Metal s lakoćom prodire u tkivo kao da je maslac. Na površini do maloprije nedirnute nadlanice nekoliko trenutaka zjapi prorez sličan onome na štednoj kašici, iz kojega polako počinje navirati s mukom zadržavana krv. Ukupno je napravila četiri reza. To je dovoljno, jer bi inače iskrvarila. Nakon toga britvicu pažljivo briše i sprema. Cijelo to vrijeme svijetlo crvena krv polako škropi i curi iz rana prljajući pod ispod Erike. Njena topla krv kaplje bešumno i nimalo neugodno. Slijeva se niz nadlanicu u gustim potočićima. I ne prestaje. Erikina je krv sve oko sebe obojila lijepom crvenom bojom. Četiri su to reza, iz kojih neumorno lipti krv. Na podu i plahti četiri se potočića slijevaju u veliki potok. Samo slijedi suzu, ovaj potočić je tebi spas. Već se stvorila lokvica krvi. A krv teče i teče. Teče, i teče, i teče, i teče. ~ Elfriede Jelinek, #NFDB
1298:Cea mai mare prostie pe care a conceput-o mintea omenească este ideea de eliberare prin omorârea dorinţei. De ce să pui frâne vieţii, de ce să o distrugi pentru un câştig atât de puţin fecund cum este acela al unei indiferenţe totale, al unei eliberări care nu înseamnă nimic? Cu ce îndrăzneală mai poţi vorbi de viaţă, după ce ai nimicit-o complet in tine? Am mai multă stimă pentru un om cu dorinţele contrariate, nenorocit in dragoste şi disperat, decât pentru un înţelept rece, de o impasibilitate orgolioasă şi respingătoare. Nu pot concepe o lume mai antipatică decât una de înţelepţi. Ar trebui distruşi iremediabil toţi înţelepţii acestui pământ, pentru ca viaţa să continue a exista mai departe aşa cum e: oarbă, iraţională. Fiecare stat ar face bine să aresteze pe toţi înţelepţii şi să-i închidă într-un castel părăsit, ca să nu mai tulbure pe nimeni. Căci urăsc înţelepciunea acestor oameni pe care adevărurile nu-i dor, care nu suferă cu nervii, carnea şi sângele lor. Trebuie declarate nule toate adevărurile oamenilor uscaţi, care gândesc fără spermă la creier, fără angoasă şi fără disperare. Apreciez numai adevărurile vitale, organice şi spermatice, fiindcă ştiu că nu există adevăr, ci numai adevăruri vii, fructe ale neliniştii noastre. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1299:omul acesta libidinos şi adeseori, în senzualitatea lui, crud ca o insectă veninoasă, în momentele de beţie simţea deodată un fel de nelinişte spirituală, o teamă, ceva ca un şoc moral, cu simptome concrete. „Sunt momente când simt cum mi se zbate sufletul în gât”, spunea el. Tocmai în asemenea clipe îi plăcea să ştie că în preajma lui, dacă nu chiar în aceeaşi odaie, cel puţin în acareturile din curte, se află un om credincios, ferm, altfel croit decât el, un om care să nu fie un desfrânat şi care, deşi era martor la toate dezmăţurile lui, vedea şi-i cunoştea toate secretele, accepta totul din devotament, fără să-l ţină din scurt şi mai ales fără să-i reproşeze nimic sau să-l ameninţe cu pedeapsa ce l-ar putea aştepta fie pe lumea asta, fie în lumea de apoi, iar la caz de nevoie să-l apere – de cine? De cineva necunoscut, dar primejdios şi înfricoşător. Trebuia neapărat să existe un alt om, un om bătrân şi îndatoritor, pe care în clipele când îşi simţea inima grea să-l cheme ca să-i privească faţa, poate chiar să schimbe cu el o vorbă cu totul străină de gândurile lui; un om pe care e destul să-l vezi că n-are nimic, că nu este supărat, ca să răsufli uşurat, iar dacă-l vezi cumva cătrănit, să simţi cum te apasă mai mult tristeţea. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1300:O, čarobna organsko lepoto, koja se ne sastojiš ni iz uljane boje ni iz kamena, već iz materije žive i raspadljive, pune grozničave tajne života i truljenja! Pogledaj divnu simetriju ljudskog sklopa, ramena i bedra i rascvetane bradavice s jedne i s druge strane grudi, i rebra poređana po parovima, i pupak usred mekote trbuha, i tamni pol između butina! Pogledaj samo kako se lopatice miču pod svilastom kožom na leđima i pogledaj kičmu koja se spušta ka dvostrukoj i svežoj bujnosti stražnjice, i velike grane sudova i živaca koje prelaze sa stabla u grane preko pazuha, i pogledaaj kako sklop ruku odgovara sklopu nogu. O da milih predela u udubljenju zgloba na laktu i kolenu, sa njihovim obiljem organskih tananosti obloženih mesom! Kakva neizmerna radost, milovati ta divna mesta ljudskoga tela! Radost posle koje čovek ne žali da umre! Oh, daj da osetim miris kože pod tvojom čašicom, pod kojom večno načinjena zglobna čaura luči svoje mazivo! Pusti me da sneno dodirnem ustima arteriju femoralis koja kuca na vrhu butine i koja se dole deli u dve golenične arterije! Pusti me da osetim isparavanje tvojih pora i da opipam tvoje malje, tu ljudsku sliku vode i belančevine, određenu za anatomiju groba, i pusti me da umrem sa usnama položenim na tvoje. ~ Thomas Mann, #NFDB
1301:Uneori, ma apasa viata mediocra, cenusie, pe care o duceam. Dar, vorba Emiliei, nu mai aveam energia necesara sa renunt la ea, zbatindu-ma. Reprosurile amortisera undeva in adincul meu; la suprafata nu mai ramasese decit o resemnare plictisita, de om ratat, de tristete fara orizont, care se balacea intr-o existenta anosta, in care nu se intimpla nimic deosebit. Singurul mod in care puteam sa evadez din aceasta existenta era sa ma mint cu ajutorul imaginatiei si al viselor. Dupa ce beam, plecam in somn ca printr-o poarta secreta, cunoscuta numai de mine, si reveneam de-acolo multumit ca-mi traisem pentru ziua respectiva partea de fericire, de glorie, puteam sa ma ocup de crucile mesterului si sa fac dragoste cu Emilia, mai mult ca sa combatem amindoi plictiseala decit din dorinta. Stiam ca nu se putea intimpla nimic exceptional in viata, ca sa zic asa, lucida; acesteia, desi uneori mi se parea nesuferita, renuntasem sa-i mai cer altceva; asteptam totul, ca o recompensa, de la imaginatie si de la vise. Acolo era domeniul meu, imperiul meu, acolo puteam fi monarh absolut, pontifex maximus, Michelangelo, orice. Nu ma stinjenea nimeni, nu ma contrazicea nimeni. Eram admirat, adulat, uns cu suc de mirt, ma bucuram de toate onorurile posibile. ~ Octavian Paler, #NFDB
1302:Siddhartha listened. He was now nothing but a listener, completely concentrated on listening, completely empty, he felt, that he had now finished learning to listen. Often before, he had heard all this, these many voices in the river, today it sounded new. Already, he could no longer tell the many voices apart, not the happy ones from the weeping ones, not the ones of children from those of men, they all belonged together, the lamentation of yearning and the laughter of the knowledgeable one, the scream of rage and the moaning of the dying ones, everything was one, everything was intertwined and connected, entangled a thousand times. And everything together, all voices, all goals, all yearning, all suffering, all pleasure, all that was good and evil, all of this together was the world. All of it together was the flow of events, was the music of life. And when Siddhartha was listening attentively to this river, this song of a thousand voices, when he neither listened to the suffering nor the laughter, when he did not tie his soul to any particular voice and submerged his self into it, but when he heard them all, perceived the whole, the oneness, then the great song of the thousand voices consisted of a single word, which was Om: the perfection. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1303:De opstand gaat niet verder dan het doden van mensen; de revolutie moet mensen èn beginselen vernietigen. Om deze reden kan men ook zeggen dat de geschiedenis nog geen revolutie gekend heeft; er kan er nl. maar één zijn en dat is de definitieve, allebeslissende revolutie. Werd tot dusver een revolutie afgesloten door het optreden van een nieuwe regering, dan lagen in deze nieuwe regering alweer de kiemen van een nieuwe revolutie. De anarchisten, Varlet in het bijzonder, hebben duidelijk gezien dat revolutie en regering twee zaken zijn, die elkaar in letterlijke zin niet verdragen, omdat ze in verschillend vlak liggen. 'Er ligt een tegenstrijdigheid in de bewering', aldus Proudhon,'dat een regering ooit revolutionair zou kunnen zijn. Dat kan ze nooit zijn om de eenvoudige reden, dat ze een regering is.' De ondervinding heeft alleen maar geleerd dat een regering alleen maar revolutionair kan zijn tegenover een andere regering; om die reden zijn revolutionaire regeringen dan ook meestal gedwongen, oorlogsregeringen te zijn. De regering die uit de beweging van 1789 is voortgekomen, voerde oorlog ten behoeve van Europa; die van 1917 strijdt voor de wereldheerschappij. De totale revolutie eist ten slotte, we zullen nog zien waarom, het totale wereldrijk. ~ Albert Camus, #NFDB
1304:De naam Balbec in een boek te zien staan was ook in de lente genoeg om het verlangen naar stormen en de Normandische gotiek in mij wakker te roepen; de naam Florence of de naam Venetië deed mij ook als het stormde verlangen naar zon, leliën, het Dogenpaleis en de Santa Maria del Fiore.
Maar dat het beeld dat ik van die steden had voorgoed met hun namen was versmolten hield in dat die het transformeerden, het onderwierpen, als ik het weer voor me zag, aan hun eigen wetten; het gevolg was dat ze het mooier, maar ook anders maakten dan de steden van Normandië en Toscane in werkelijkheid konden zijn, en dat ze door de arbitraire geneugten van mijn fantasie te verhogen, de toekomstige teleurstelling op mijn reizen vergrootten.
(...)
Woorden geven ons van de dingen in het klein een heldere en gangbare voorstelling zoals er op scholen aan de muur hangen om de kinderen een voorbeeld te laten zien van wat een werkbank is, een vogel, een mierenhoop, dingen opgevat als gelijk aan alle andere van hetzelfde soort. Maar namen geven van de mensen - en van de steden waardoor wij ze gaan zien als individueel, uniek zoals mensen - een vaag beeld dat aan die namen, aan hun klank, hel of donker, een tint ontleent waarin ze uniform zijn gekleurd. ~ Marcel Proust,#NFDB
1305:In het begin trok ik de draden uit mijn kleren om te kunnen borduren, met de dag werden mijn werken mooier en met de dag mijn kleren kleiner. Daarom naai ik vooral in blauw. Blauw is niet de kleur van mijn expressie. Blauw is de kleur van de bloezen en het beddengoed dat de patienten.bewoners.gekken.gevangenen van Colonia Juliano Moreira krijgen en het was de enige draad die ik had voordat de dame mijn ordening van de wereld 'kunst' begon te noemen, waarna mensen me begonnen op te zoeken en schroot en andere nuttige voorwerpen meenamen.
Soms borduurde ik zo veel, kwamen de ideeen zo snel, dat ik nog maar een hemdsmouw overhield. Die droeg ik binnenstebuiten, om dan rond te dwalen met de andere naakte patienten, die hun kleren van zich af rukten omdat ze die aanzagen voor dwangbuizen.hommels.vuur. Het duurde uren voordat het personeel me ontdekte, het duurde jaren voordat ze beseften dat ik alleen naakt rondliep omdat dit nodig was voor mijn werk, dat als ik genoeg fatsoenlijk materiaal had, ik met liefde mijn beddengoed heel hield.
Dat waren de heerlijkste dagen, verscholen achter de armoedige planten in de tuin, op mijn rug met steentjes als een aureool rond mijn hoofd, in de onaangeharkte tuin met de warmte van de Rio-zon op mijn penis en buik. ~ Daniel Mason,#NFDB
1306:Perseverăm în viaţă pentru că ea nu se sprijină pe nimic, pentru că este lipsită pînă şi de umbra unui temei. Moartea este prea exactă; toate argumentele sînt de partea ei. Misterioasă pentru instinctele noastre, ea se desenează, în faţa cugetului nostru, limpede, fără farmece înşelătoare, şi fără falsele atracţii ale necunoscutului. Ingrămădind mistere de nimic şi monopolizînd nonsensul, viaţa inspiră mai multă spaimă decît moartea: ea este marele Necunoscut. Unde poate duce atîta vid şi atîta neînţeles? Ne agăţăm de zile pentru că dorinţa de a muri e prea logică şi deci ineficace. Dacă viaţa ar avea un singur argument în favoarea ei — desluşit, de o evidenţă indiscutabilă —, s-ar spulbera; instinctele şi prejudecăţile se destramă în contact cu Rigoarea. Tot ce respiră se hrăneşte cu ceea ce nu poate fi verificat; un supliment de logică i-ar fi funest existenţei — efort către Nebunie... Daţi vieţii un scop precis: îşi pierde pe loc orice atracţie. Prin inexactitatea finalităţilor, e superioară morţii; un grăunte de precizie ar coborî-o la trivialitatea mormintelor. Căci o ştiinţă pozitivă a sensului vieţii ar pustii pămîntul într-o singură zi; şi nici cel mai pătimaş şi înverşunat om n-ar izbuti să mai însufleţească improbabilitatea fecundă a Dorinţei. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1307:Om-nipotent, Om-nipresent, Om-niscient, Om
all is wholly undivided, instructed the physicist, David Bohm
the enfolded and unfolded, that of formlessness and form
from the implicate unmanifest to the explicate manifest born
originating from an underlying nonphysical order
emerges physical reality with its illusory borders
the whole of existence exists in every wee part
all is here now—the cosmos' stern, bow, starboard and port
the invisible portion of existence is pure potentiality
awareness itself as a field of infinite possibility
physical reality a holographic illusion
science says so—that's its conclusion
the new science is within and is up to you
a simple experiment with loving prayer will do
following science honestly, one is led inward too
with zero biases, mind and reality are seen as not-two
who cares what proofs others are uttering
live it yourself or you know nothing
make a cloud square shape in a oneness experiment
repeat “thank you square cloud” with joyous, grateful intent
the results of this being easily duplicatable
shows that a unitive conscious universe is no fable
Native Americans have their time-tested rain dance
a prayer to the Great Spirit resulting in watered plants ~ Jarett Sabirsh,#NFDB
1308:Oamenii sunt răi; o tristă şi necontenită experienţă mă scuteşte de a o mai dovedi. Totuşi, omul este bun de la natură şi cred că am demonstrat acest lucru. Ce oare l-a putut deci deprava până într-atâta, dacă nu schimbările survenite în alcătuirea lui, progresele pe care le-a făcut, cunoştinţele pe care le-a dobândit? N-aveţi decât să admiraţi oricât poftiţi societatea omenească; nu va deveni mai puţin adevărat faptul că ea îi împinge în mod necesar pe oameni să se urască între ei pe măsură ce interesele lor se ciocnesc, să-şi aducă unii altora servicii aparente, făcându-şi de fapt tot răul ce se poate închipui. Ce se poate crede despre o societate unde raţiunea fiecărui individ îi dictează reguli direct contrare celor pe care raţiunea publică le predică ansamblului societăţii şi unde fiecare este interesat în nenorocirea altora? (...) Nu există poate nici un om bogat căruia nişte moştenitori lacomi, adesea chiar proprii lui copii, să nu-i dorească în taină moartea; poate nu există vas pe mare al cărui naufragiu să nu constituie o veste bună pentru un anumit neguţător; nu există poate nici o casă pe care un datornic rău de plată să nu dorească s-o vadă arzând împreună cu hârtiile aflate într-însa; şi care este poporul care nu se bucură de nenorocirile vecinilor? ~ Jean Jacques Rousseau, #NFDB
1309:Wat er daarna gebeurde, doet misschien wat onwaarschijnlijk aan, maar de lezer moet maar van me aannemen, dat het werkelijk heeft plaatsgevonden. Ze bleef even staan, draaide zich weer om en keek me aan. Ik zette mijn voet op de onderste tree en greep haar ruw bij de arm. Toen trok ik haar omlaag naar me toe. Ze kwam struikelend naar beneden en een ogenblik stonden we samen onder aan het trapje; ik hijgde en hield haar arm in een knellende greep - zij was gespannen en keek me woedend aan. Toen ik me het hele geval later weer voor de geest haalde, had ik de zinsbegoocheling, dat haar gezicht toen en gedurende de volgende ogenblikken zwart was geworden.
Plotseling maakte ze een heftig rukkende beweging en probeerde haar arm vrij te krijgen. Het was vreemd, dat ze er eigenlijk volstrekt niet verbaasd uitzag. Terwijl ze rukte, greep ik haar anders beet en draaide haar om, waarbij ik haar arm achter haar rug wrong. Daarop schopte ze me heel hard tegen mijn schenen. Ik duwde haar pols omhoog naar haar schouderblad en wist haar andere pols te grijpen. Ik hoorde, dat ze naar adem snakte van pijn. Ik stond nu achter haar en toen ik met meer kracht op haar arm drukte, kwam ze met haar volle gewicht achterover tegen me aan te hangen. Weer schopte ze me, wat bijzonder pijnlijk aankwam. ~ Iris Murdoch,#NFDB
1310:Stening finder sted over hele den muslimske verden. I mit hjemland Somalia rapporterede en 13-årig pige for eksempel, at hun var blevet gruppevoldtaget af tre mænd. Al-Shabaab-militsen, der kontrollerede hendes hjemby Kismayo, reagerede ved at anklage hende for utroskab, fandt hende skyldig og domte hende til doden. Hendes henrettelse blev proklameret om morgenen fra en hojttaler på en Toyota-pickup. Nogle al-Shabaab-folk havde gravet et hul i jorden på det lokale fodboldstadion og kort en vognfuld sten derind. Omkring 1.000 mennesker forsamlede sig frem mod klokken fire om eftermiddagen. Aisha Ibrahim Duhulow – opkaldt efter Profetens niårige hustru – blev trukket skrigende ind på stadion.128 Fire mænd begravede hende op til halsen i hullet. Derpå kastede 50 mænd sten på hende i ti minutter. Efter at de ti minutter var gået, var der en pause. Hun blev gravet op af hullet, og to sygeplejersker undersogte hende for at se, om hun stadig var i live. Det var hun. Derpå blev hun anbragt i hullet igen, og steningen fortsatte. En mand, der forsogte at sætte sig imellem, blev skudt, og et otteårigt barn blev også dræbt af militsen. Bagefter fortalte en lokal sheik, at Aisha selv var kommet med beviserne, havde bekræftet sin skyld, og var ”glad for straffen i overensstemmelse med islamisk lov”. ~ Anonymous, #NFDB
1311:One late winter afternoon in Oxford Street, amid the noise of vehicles and voices that filled that dusky thoroughfare, as I was borne onward with the crowd past the great electric-lighted shops, a holy Indifference filled my thoughts. Illusion had faded from me; I was not touched by any desire for the goods displayed in those golden windows, nor had I the smallest share in the appetites and fears of all those moving and anxious faces. And as I listened with Asiatic detachment to the London traffic, its sound changed into something ancient and dissonant and sad—into the turbid flow of that stream of Craving which sweeps men onward through the meaningless cycles of Existence, blind and enslaved forever. But I had reached the farther shore, the Harbour of Deliverance, the Holy City; the Great Peace beyond all this turmoil and fret compassed me around. Om Mani padme hum—I murmured the sacred syllables, smiling with the pitying smile of the Enlightened One on his heavenly lotus.
Then, in a shop-window, I saw a neatly fitted suit-case. I liked that suit-case; I desired to possess it. Immediately I was enveloped by the mists of Illusion, chained once more to the Wheel of Existence, whirled onward along Oxford Street in that turbid stream of wrong-belief, and lust, and sorrow, and anger. ~ Logan Pearsall Smith,#NFDB
1312:Woede/tegenaanval is een consequentie van herhaaldelijke, door angst geactiveerde immobiliteit. De andere consequentie is het intreden van de dood. Die dient zich bijvoorbeeld aan als de kat de muis voortdurend blijft vangen en de cyclus zich heel vaak herhaalt. De kat slaat zijn prooi zo vaak dat de muis uiteindelijk zo diep in de toestand van immobiliteit gaat dat hij sterft, hoewel hij niet gewond is. Het gebeurt zelden dat iemand werkelijk sterft van angst. Wat wel veel voorkomt is dat getraumatiseerde individuen door het leven gaan zonder het gevoel te hebben dat ze leven of bij het leven betrokken zijn. Zij zijn leeg tot in de kern van hun wezen. 'Ik loop nog wel rond, maar ik ben er niet meer,' vertelt een slachtoffer. 'Ik ben leeg, koud... ik kan net zo goed dood zijn.'
Chronische immobiliteit veroorzaakt de emotionele kernsymptomen van een trauma: gevoelloosheid, isolement, het gevoel vast te zitten, hulpeloosheid, depressie, angst, verschrikking, woede en wanhoop. De persoon blijft angstig, hij of zij kan zich niet voorstellen wat het is om niet meer belaagd te worden door een niet-aflatende (innerlijke) vijand en is niet in staat weer aan het leven deel te nemen. Mensen die een langdurig en diepgaand (chronisch) trauma hebben overleefd omschrijven zichzelf als 'levende doden'. ~ Peter A Levine,#NFDB
1313:Ik vind het grootmoedig van Butler dat ze de diffuse 'commodificatie van identiteit' aanmerkt als het probleem. Ik zou, minder grootmoedig, willen zeggen dat het simpele feit dat ze lesbisch is voor sommige mensen al het overige naar de achtergrond dringt, dat ongeacht welke woorden van de lippen van de 'lesbienne' rollen, welke ideeën aan haar geest ontspruiten, bepaalde luisteraars maar één ding horen, 'lesbisch, lesbisch, lesbisch'. En dan is het maar een kleine stap naar het niet serieus nemen van de lesbienne als 'identitair' - niet alleen de lesbienne, overigens, maar eigenlijk iedereen die weigert zich stilletjes te voegen naar een 'postraciale' toekomst die maar al te zeer lijkt op het raciale heden en verleden - terwijl het in feite de luisteraar is die zich niet kan losmaken van de identiteit die hij de spreker heeft toegedicht. De spreker 'identitair' noemen fungeert dan als doeltreffend excuus om niet naar haar te luisteren, in welk geval de luisteraar zijn rol als spreker weer kan oppakken. En vervolgens kunnen we snel doorgaan naar het zoveelste congres met een keynotespeech van Jacques Rancière, Alain Badiou of Slavoj Žižek [...] en dat alles in aanbidding van de zoveelste geweldige blanke man die op het podium staat te oreren, precies zoals we dat al eeuwen en eeuwen hebben gedaan. ~ Maggie Nelson, #NFDB
1314:This here," he said playing with it, "is a stone, and will, after a certain time, perhaps turn into soil, and will turn from soil into a plant or animal or human being. In the past, I would have said: This stone is just a stone, it is worthless, it belongs to the world of the Maja; but because it might be able to become also a human being and a spirit in the cycle of transformations, therefore I also grant it importance. Thus, I would perhaps have thought in the past. But today I think: this stone is a stone, it is also animal, it is also god, it is also Buddha, I do not venerate and love it because it could turn into this or that, but rather because it is already and always everything— and it is this very fact, that it is a stone, that it appears to me now and today as a stone, this is why I love it and see worth and purpose in each of its veins and cavities, in the yellow, in the gray, in the hardness, in the sound it makes when I knock at it, in the dryness or wetness of its surface. There are stones which feel like oil or soap, and others like leaves, others like sand, and every one is special and prays the Om in its own way, each one is Brahman, but simultaneously and just as much it is a stone, is oily or juicy, and this is this very fact which I like and regard as wonderful and worthy of worship. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1315:Skoppensboer
'n Druppel gal is in die soetste wyn;
'n traan is op elk' vrolik' snaar,
in elke lag 'n sug van pyn,
in elke roos 'n dowwe blaar.
Die een wat deur die nag
ons pret beloer
en laaste lag,
is Skoppensboer.
II
Gewis en seker is die woord:
die skatte wat ons opvergaar,
ondanks die sterkste slot en koord
word net vir mot en roes bewaar.
Net pagters ons
van stof en dons
om oor te voer
aan Skoppensboer.
III
Die heerlikheid van vlees en bloed;
die hare wat die sonlig vang
en weergee in 'n goue gloed;
die dagbreek op elk' sagte wang
en oë vol van sterreprag
is weerloos teen sy groter mag.
Alreeds begint die rimpel sny;
oor alles hou die wurm wag
en stof en as is al wat bly:
Want swart en droef,
die hoogste troef
oor ál wat roer,
is Skoppensboer.
IV L'ENVOI
Gewis is alles net 'n grap!
11
Ons speel in die komedie mee
geblinddoek met 'n lanferlap
wat selfs die son 'n skadu gee.
Wat treur ons tog?
Viool en fluit maak nog geluid,
en lank die nag wat voorlê nog.
Al kan ons nooit volmaaktheid raak,
nog blink die oog en gloei die huid
wat heel die winter blomtyd maak.
Dus onverlee
lag ons maar mee
met elke toer
van Skoppensboer!
~ Eugene Marais,#NFDB
1316:Idite, prijatelji, i neka vas hrani ona umna sfera, čije je središte svuda a obim nigde, i koju mi zovemo bog. A kada dođete u svoj svet, posvedočite da pod zemljom ima velikog blaga i divnih stvari. Nije pogrešila Cerera, koju je cela vasiona već uvažavala, – jer je ljude poučila veštini zemljoradnje i pronalaskom žita prekinula sa njihovom grubom pićom žirovkom, – što je toliko naricala kada joj je kći u podzemlje odvedena. Ona je svakako predviđala da će njena kći pod zemljom naći više dobra i prevashodnosti no što je to ona, mati njena, iznad zemlje stvorila.
Šta je bilo sa veštinom koju je mudri Prometej nekada pronašao: da se izaziva grom s neba i nebeski oganj? Svakako ste je izgubili. Napustila je vašu hemisferu, a ovde, pod zemljom, ona je u upotrebi. Vi se ponekad zgražate, videći da vam gradovi gore i da ih obuhvata plamen od groma i ognja eterskog, a ne znate ko to čini, gde to čini i s koje strane na vas navodi tu napast, koja je vama grozna, a mi smo na nju svikli i njom se koristimo po svom nahođenju. Vaši filozofi koji se žale da su drevni pisci već sve napisali i da im nisu ostavili ništa novo da otkriju, svakako nisu u pravu. Ono što vam se s neba javlja i što vi nazivate pojavama, ono što vam zemlja pokazuje, ono što sadrže more i druge reke, ne da se uporediti sa onim što zemlja skriva. ~ Fran ois Rabelais,#NFDB
1317:Een mens is deel van het geheel dat wij ‘universum’ noemen; een deel dat begrensd is in tijd en ruimte. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat gescheiden is van de rest – een soort optische illusie van zijn bewustzijn. Deze waanvoorstelling is een soort gevangenis voor ons, die ons beperkt tot onze persoonlijke verlangens en die onze genegenheid beperkt tot enkele mensen die ons het meest na staan. Het moet onze taak zijn om ons te bevrijden uit deze gevangenis, door onze cirkel van compassie uit te breiden tot deze alle levende wezens en de gehele natuur in al haar schoonheid omhelst. De echte waarde van een mens wordt bepaald door de mate en manier waarin hij bevrijd is van het zelf. Het zal een substantieel nieuwe manier van denken vergen als de mensheid wil overleven.’
“A human being is a part of the whole called by us universe, a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feeling as something separated from the rest, a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison for us, restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest to us. Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty. ~ Albert Einstein,#NFDB
1318:Dar să adâncim puţin judecata ce e întemeiată pe nădejdea de a socoti moartea un bine. în adevăr, din două lucruri unul este a fi mort: sau este tot una cu a nu fi deloc, şi atunci cel mort n-are nici o simţire pentru nimic, sau este, după cum spun unii, numai o schimbare şi o trecere a sufletului dintr-un loc într-altul. Şi dacă în moarte nu-i nici o simţire, ci este aşa ca un somn adânc, când cineva doarme fără măcar să aibă un vis, atunci moartea se înfăţişează ca un minunat câştig. Căci eu socotesc că dacă şi-ar alege cineva o noapte în care a dormit aşa de bine că n-a fost tulburat nici măcar de un vis, dacă apoi ar compara acea noapte cu toate celelalte nopţi şi zile ale vieţii sale şi, cercetându-le întru sine, ar trebui să spună câte zile şi câte nopţi din viaţa lui a trăit mai liniştit şi mai plăcut decât în noaptea aceea, socotesc că nu numai un om de rând, dar însuşi Marele Rege ar găsi că acestea sunt prea puţine la număr faţă de celelalte zile şi nopţi.
Dacă moartea este aşa ceva, eu o numesc câştig. Căci atunci întreaga veşnicie nu pare a fi altceva decât o singură noapte senină. Dacă însă moartea este ca şi o călătorie de aici în alt loc, dacă sunt adevărate cele ce se spun, că acela este locul de întâlnire al tuturor care au murit, atunci ce bine s-ar putea închipui mai mare decât moartea, o, judecătorii mei? ~ Socrates,#NFDB
1319:Tror du inte jag förstår? Den hopplösa drömmen om att vara. Inte verka utan vara. I varje ögonblick medveten, vaksam. Och samtidigt avgrunden mellan vad du är inför andra och vad du är inför dig själv. Svindelkänslan och den ständiga hungern att äntligen få bli avslöjad. Att få bli genomskådad, reducerad, kanske till och med utplånad. Varje tonfall en lögn, varje gest en förfalskning, varje leende en grimas. Ta livet av sig? Nej då, det är för otäckt. Det gör man inte. Men man kan bli orörlig, man kan bli tyst. Då ljuger man åtminstone inte. Man kan stänga in sig, skärma av. Då behöver man inte spela några roller, visa några ansikten, göra några falska gester – tror man. Men ser du, verkligheten jävlas. Ditt gömställe, det är inte tillräckligt tätt. Överallt sipprar det in livsyttringar. Du tvingas reagera. Det är ingen som frågar efter om det är äkta eller oäkta, om du är sann eller förljugen. Det är bara på teatern som sådant är en fråga av vikt. Knappt där heller för den delen. Jag förstår dig, Elisabet. Jag förstår att du tiger, jag förstår att du är orörlig, att du har satt viljelösheten i ett fantastiskt system. Jag förstår och jag beundrar. Jag tycker att du ska hålla på med den rollen tills den är färdigspelad, tills den inte längre är intressant. Då kan du ju lämna den, precis som du undan för undan lämnar alla dina andra roller. ~ Ingmar Bergman, #NFDB
1320:Varför skall kärleken vara trollguldet, som andra dagen blir vissna löv, eller smuts, eller ölsupa? Ur människornas längtan efter kärlek har ju hela den sidan av kulturen spirat upp, som icke direkt syftar till hungerns stillande eller försvar mot fiender. Vårt skönhetssinne har ingen annan källa. All konst, all dikt, all musik har druckit ur den. Den tarvligaste moderna historiemålning likaväl som Rafaels madonnor och Steinlens små parisiska arbeterskor, "Dödens ängel" likaväl som Höga visan och Buch der Lieder, koralen och Wienervalsen, ja varje gipsornament på det tarvliga hus där jag bor, varje figur i tapeten, formen på porslinsvasen där och mönstret i min halsduk, allt som vill pryda och försköna, det må nu lyckas eller misslyckas, stammar därifrån, fast på mycket långa omvägar ibland. Och det är intet nattligt hugskott av mig, utan bevisat hundra gånger.
Men den källan heter icke kärleken, utan den heter: drömmen om kärlek.
Och å andra sidan är allt, som står i samband med drömmens fullbordan, med driftens tillfredsställelse, och som följer av den, inför vår djupaste instinkt något oskönt och oanständigt. Detta kan icke bevisas, det är bara en känsla: min känsla, och jag tror egentligen allas. Människorna behandla alltid varandras kärlekshistorier som något lågt eller komiskt och göra ofta icke ens undantag för sina egna. ~ Hjalmar S derberg,#NFDB
1321:Det var en Foraarsaften, Solen skinnede saa rod ind i Stuen, den var lige ved at gaa ned. Vingerne af Mollen deroppe paa Volden drev deres Skygger over Ruderne og Værelsets Vægge, kommende, svindende, i ensformig Veklsen af Skumring og Lys: - een stund Skumring, to Stunder Lys.
Ved Vinduet sad Niels Lyhne og stirred gjennem Voldens bronzemorke Ælme mod Skyernes Brand. Han havde været udenfor Byen, under nyudsprungne Boge, mellem gronne Rugmarker, over blomsterbrogede Enge; Alting havde været saa lyst og let, Himlen saa blaa, Sundet saa blankt og de spadserende Damer saa sælsomt smukke. Syngende var han gaaet henad Skovstien, saa blev Ordene borte i hans Sang, saa lagde Rhytmen sig, saa dode Tonerne bort og Stilheden kom som en Svimmelhed over ham. Han lukkede Øjnene, men endda mærkede han, hvordan Lyset ligesom drak sig ind i ham og flimred gjennem alle Nerver, medens den koligt berusende Luft ved hvert Aandedrag sendte det sært betagne Blod med vildere og vildere Kraft gjennem de i Magtesloshed dirrende Aarer, og der kom ham en Folelse paa, som om alt det Myldrende, Bristende, Spirende, Ynglende i Vaarnaturen om ham, mystisk sogte at samle sig i ham i eet stort, stort Raab; og han torsted efter dette Raab, lytted til hans Lytten tog form af en uklar, svulmende Længsel.
Nu, han sad der ved Vinduet, vaagnede Længslen igjen. ~ Jens Peter Jacobsen,#NFDB
1322:Deşi în genere omul este un animal bolnav, se găsesc totuşi destui oameni sănătoşi
pentru a putea vorbi de sensul sănătăţii în omenire. Cea mai comodă, mai confortabilă şi mai
puţin angajată stare este starea de sănătate. Ea indică nu numai o prostie organică şi
definitivă, dar şi o platitudine de simţire, o absenţă totală a oricărui risc, o incapacitate de
orice acţiune eroică. A fi sănătos înseamnă a umbla în lumea aceasta legat la ochi, a nu
sesiza nimic din culmile sau adîncimile existenţei. Se poate lupta împotriva tuturor
oamenilor, numai împotriva celor sănătoşi nu, fiindcă aceştia sînt atît de puţin sensibili, încît
nu pot să realizeze în ei nici o formă de transfigurare. Cel mai mare dispreţ pe care îl pot
avea pentru un om este să-l consider sănătos. Sănătatea brută, organică — adică o sănătate
iremediabilă — este tot ceea ce poate fi mai detestabil la un om. Şi cînd mi se va obiecta
sănătatea din graţie sau entuziasm, voi răspunde că acestea preced oarecum sănătatea, că ele
reprezintă două modalităţi de vieţuire care determină felul sănătăţii. Ele sublimează în aşa
măsură faptul organic, încît atunci cînd admirăm graţia sau entuziasmul noi nu sîntem
sensibili şi nu avem în conştiinţă sănătatea, această expresie a organicului ce nu şi-a depăşit
legea lui, depăşire ce o întîlnim totdeauna în boală. ~ Emil M Cioran,#NFDB
1323:Ik schrijf deze brief aan de keukentafel. Ik ben alleen op een manier die meer is dan het simpele gegeven dat ik de enige levende ziel ben binnen deze muren. Tot nu toe dacht ik dat ik wist wat wel en wat niet mogelijk was. Misschien is dat de ware betekenis van onschuld, dat je je geen enkele voorstelling kunt maken van pijn en verdriet in de toekomst. Als er iets gebeurt wat al het denkbare overstijgt, verander je daardoor. Het lijkt op het verschil tussen een rauw ei en een gebakken ei. Het is hetzelfde, maar toch totaal anders. Beter dan zo kan ik het niet uitleggen. Ik kijk in de spiegel en ik weet dat ik het ben, maar ik herken mezelf niet.
Soms is het al te vermoeiend voor me om simpelweg het huis binnen te gaan. Ik probeer mezelf tot rede te brengen, eraan te denken dat ik hier eerder alleen heb gewoond. Toen ging ik niet dood aan alleen slapen en dat zal ook nu niet gebeuren. Maar dit is wat verlies mij heeft geleerd over de liefde. Ons huis is niet zomaar leeg, ons huis is leeggehaald. Liefde neemt ruimte in in je leven, maakt plaats voor zichzelf in je bed. Onzichtbaar nestelt het gevoel zich in je lichaam, stroomt het door al je bloedvaten en klopt het in je hart. Als het verdwenen is, klopt er niets meer.
Voordat ik jou leerde kennen, was ik niet eenzaam, maar nu ben ik zo eenzaam dat ik tegen de muren praat en tegen het plafond zing. ~ Tayari Jones,#NFDB
1324:... Eenmaal in de tuin merkte ze dat ze al haar kleren uittrok. Het verbaasde haar een beetje haar handelingen zoveel eerder plaatsvonden dan haar gewaarwording ervan. Al haar bewegingen leken een volmaakte expressie van luchtigheid en gratie. 'Kijk uit,' zei een deel van haar. 'Doe voorzichtig.' Maar het was hetzelfde deel dat ook waarschuwde wanneer ze te veel dronk. Op dat moment was het zinloos. 'Gewoonte,' dacht ze. 'Altijd als ik op het punt sta gelukkig te worden, klem ik me vast in plaats van me te laten gaan.' Ze schopte haar sandalen uit en stond naakt in de schaduwen. Ze voelde hoe er een vreemde intensiteit in haar werd geboren. Toen ze de rustige tuin rond keek had ze de indruk ze voor het eerst sinds haar jeugd voorwerpen duidelijk zag. Opeens was het leven daar, ze stond er middenin, en zat er niet door een raam naar te kijken. De waardigheid die ze ontleende aan het gevoel deel te hebben aan de kracht en de grootsheid van het leven, kwam haar vertrouwd voor, maar het was jaren geleden dat ze voor het laatst gevoeld had. Ze stapte in het maanlicht en waadde langzaam naar het midden van de vijver. De bodem was glibberig door de klei, het water kwam tot haar middel. Toen ze zich helemaal onderdompelde, dacht ze: 'Nooit word ik meer hysterisch.' Ze voelde dat ze dat soort spanning, die mate van zorg om haarzelf, nooit meer zou bereiken in haar leven. (p. 180-181) ~ Paul Bowles, #NFDB
1325:POMPIERUL: Nu vreţi să vă spun nişte poveşti?
DOAMNA SMITH: Vai, cum să nu, sunteţi o comoară. (îl îmbrăţişează.)
DOMNUL SMITH, DOAMNA MARTIN, DOMNUL MARTIN: Da, da, poveşti, bravo, bravo! (Aplaudă.)
POMPIERUL: Interesant e că poveştile pompierilor sunt toate adevărate şi trăite.
POMPIERUL: Vorbesc despre lucruri pe care le-am trăit pe pielea mea. Realitatea şi numai realitatea. Nimic din cărţi.
DOMNUL MARTIN: Aşa e, nu în cărţi găseşti adevărul, ci în viaţă.
DOAMNA SMITH: Daţi-i drumul!
DOMNUL MARTIN: Daţi-i drumul!
DOAMNA MARTIN: Linişte, începe.
POMPIERUL tuşeşte de mai multe ori: Iertaţi-mă, dar nu vă mai uitaţi aşa la mine. Mă jenez. Ştiţi că sunt timid.
DOAMNA SMITH: Ce comoară de om! (Îl îmbrăţişează.)
POMPIERUL: Încerc totuşi să încep. Dar promiteţi-mi că nu ascultaţi.
DOAMNA MARTIN: Păi, dacă nu ascultăm, n-auzim nimic.
POMPIERUL: La asta nu m-am gândit!
DOAMNA SMITH: V-am zis eu: are suflet de copil.
DOMNUL MARTIN, DOMNUL SMITH: Vai ce copil mic şi scump! (îl îmbrăţişează.)
DOAMNA MARTIN: Curaj.
POMPIERUL: Bine. (Tuşeşte, apoi începe cu o voce tremu-rând de emoţie.) Câinele şi boul, fabulă experimentală: „într-o bună zi, alt bou l-a întrebat pe alt câine: «Tu de ce nu ţi-ai înghiţit trompa? — Pardon, i-a răspuns câinele, am crezut că-s elefant.» ~ Eug ne Ionesco,#NFDB
1326:Apriori şi inversînd termenii problemei, după cum omul se sinucide sau nu se sinucide, s-ar părea ca nu există decît două soluţii filosofice: a spune da sau nu. Dar ar fi prea frumos să fie aşa. Căci trebuie să ţinem seama şi de aceia care, fără să ajungă la vreo concluzie, se întreabă neîncetat. Aici, abia dacă fac o ironie: e vorba de majoritatea oamenilor. Văd, de asemenea, că cei ce răspund nu, acţionează ca şi cum ar gîndi da. De fapt, dacă accept criteriul nietzschean, aceştia gindesc, într-un fel sau altul, da. Dimpotrivă, se întîmplă adesea ca cei ce se sinucid să fi crezut într-un sens al vieţii. Asemenea contradicţii sunt constante. Se poate chiar spune că nu sunt nicăieri mai vii decît în această chestiune în care, dimpotrivă, logica pare atît de necesară. A compara teoriile filosofice şi comportarea celor ce le profesează a devenit un loc comun. Dar trebuie totuşi să arătam că dintre gînditorii care au refuzat un sens vieţii, niciunul, în afară de Kirilov, care aparţine literaturii, de Peregrinqs, care se naşte din legendă , şi de Jules Lequier, care ţine de ipoteză, nu a mers cu logica pînă la a refuza această viaţă. Se citează adesea, în derîdere, numele lui Schopenhauer, care făcea elogiul sinuciderii în faţa unei mese îmbelşugate. Nu-i nimic de rîs în asta. Modul acesta de a nu lua tragicul în serios nu-i chiar atît de grav, dar el îl defineşte pînă la urmă pe om. ~ Albert Camus, #NFDB
1327:Dintre oameni, sunt impresionanţi numai aceia a căror existenţă este o serie de răspântii, numai oamenii care au destin, a căror viaţă se dilată atât de mult, în-cât n-o mai pot domina în nici un fel. Totul este să ai destin, să fii un „caz’’. Prezenţa ta să fie o mustrare, o teamă, o nelinişte, un extaz sau o bucurie. Nimeni să nu ştie cât vei trăi, ce vei face, cum vei gândi, ci doar o teamă şi o bucurie, pentru prăbuşirile şi înălţările tale, să facă din existenţa ta o surpriză continuă, o nelinişte ciudată. Să fii pentru altul prilej de alarmă, de presen-timente, de meditaţie, de ură şi de entuziasm; nimeni să nu fie sigur de drumul pe care mergi, precum ni-meni să nu fie sigur de drumul pe care vei apuca. Exis-tenţa ta să fie o problemă irezolvabilă, pe care nici moartea să n-o poată rezolva vreodată, ci absenţa ta fizică să mărească chinul neînţelesului. Toţi oamenii care n-au un destin şi care nu pot deveni „cazuri" calcă sigur în existenţă, sunt siguri că ei trebuie să ajungă undeva; căci finalul este implicat în premisele fiinţei lor. Acel om, însă, care e un „caz" este pentru el însuşi o nelinişte absolută şi un prilej de nelinişte pentru alţii; în el, tremurul individuaţiei este o halucinaţie,un extaz, o reverie sau o explozie, o creaţie infinită, un nimic ce devine fiinţă. Şi atunci i se pune aceluia ultima întreba-re: dacă lumea a fost creată sau dacă n-a fost încă. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1328:Een leerling wordt jarenlang voor aap gezet door een leraar - door een inferieure, middelmatige intelligentie. Op een dag komt de uitgedaagde leerling het klaslokaal binnen om verhaal te halen. Hij herstelt het natuurlijk evenwicht. Soms slaat zo'n leerling door en wreekt zich op de hele school. Op de onschuldigen. Objectief gezien zijn het misschien de onschuldigen, maar uiteindelijk gaat het om de meelopers die hier een koekje van eigen deeg krijgen. De brave leerlingen, de uitslovers die gedurende al die schooljaren alles in het werk hebben gesteld om bij de leraren in de smaak te vallen. De slappelingen die zich hebben verlaagd. In de nabeschouwingen wordt alle aandacht meteen op de daders gericht. Die zouden zich al vele jaren vreemd hebben gedragen. Die hebben uiteraard naar gewelddadige films gekeken en nog gewelddadiger spelletjes gespeeld op hun Playstation. In hun boekenkasten en in de laden van hun bureaus worden de verkeerde boeken aangetroffen. Biografieën van Hitler en Mussolini. Uiteraard kleedden ze zich ook nog eens raar of extravagant en waren ze contactgestoord omdat ze niet meededen met allerlei sociale activiteiten op school. Je kunt je alleen afvragen wie er meer contactgestoord is: de leerling die met rust gelaten wil worden, of de leerling die zich vrijwillig opgeeft voor allerlei debiele activiteiten waarmee hij zijn "sociale vaardigheden" kan ontwikkelen. ~ Herman Koch, #NFDB
1329:Waar Tebes In Die Stil Woestyn
Daar sou ek vrede weer besef
Waar Tebes in die stil woestyn
Sy magtig' rotswerk hoog verhef
En Mara in die sand verdwyn;
Waar smôrens van die hoogste krans
Die berghaan draaiend opwaarts spoed
Om uit die gloeiend' hemeltrans
Met groot geroep die son te groet;
Waar treurig nog die wolfgehuil
Weerklankend in die klowe dwaal,
En grootwild om die syferkuil
Soos skadu's in 'n stofwolk maal;
En huiswaarts brommend sluip die tier,
Sy donker moordplek pas verlaat,
Wanneer die eerste grou lumier
Met slepend' mis die veld beslaat.
O Land van al ons liefde, daar
Sou ek aanbiddend weer
Die kloppe van U hart gewaar,
U moederlike skoonheid eer.
Sou ek een guns nog hier verdien,
- Nog een gebed omhoog verhoord Geen mensepraal sou ek wou sien,
Die glorie van geen vreemde oord.
My bede sou net dit verkry: Laat weer U eensaamheid my daar
Vir laas met roerend' mag berei
U groter stilte te aanvaar.
Laat uitlok deur geen suil of steen
'n Enkel sug of woord van haat;
Met al U vrede om my heen
Sal nagt'liks uit die hemelstraat
Sag neerskyn op my laaste huis
14
Die vonkelend' sterrebeeld van U kruis.
Elk' ydel vrees sal daar verdwyn;
Daar sou ek vrede weer besef
Waar Tebes in die stil woestyn
Sy magtig' rotswerk hoog verhef.
~ Eugene Marais,#NFDB
1330:Filosoful spaniol Ortega y Gasset spune că un om se îndrăgostește de puține ori în timpul unei vieți lungi. Este un eveniment rar și accidental, care ne scutură din temelii. Când se produce, e clar că a fost stimulat de singularitatea obiectului iubirii noastre. Este vorba numai despre această persoană. Nu e vorba de calități și virtuți, de timbrul vocii sau dimensiunea șoldurilor, de contul bancar, de proiecții rămase în stare latentă din episoade anterioare de iubire sau primite de la părinți, ci numai și numai despre persoana pe care o selectează ochiul inimii. În lipsa simțirii destinului în alegerea făcută, romantismul iubirii nu funcționează, deoarece acest tip de iubire nu se reduce la o relație personală sau la o hipostazie genetică, ci ține mai degrabă de moștenirea daimonului, un dar și, totodată, un blestem de la strămoșii invizibili.
Un sentiment al destinului similar, chiar dacă mai puțin brusc și intens, și o devoțiune similară pot marca nu doar îndrăgostirea de o persoană, ci și de un loc sau de o muncă specifică. Nu putem părăsi locul sau munca respectivă până ce nu s-a consumat povestea și executăm tot felul de ritualuri magice de devoțiune pentru a o prelungi. Intervine același sentiment de magie și certitudinea că vreau să-mi petrec restul vieții cu tine, indiferent că ”tu” este o persoană, un loc, o muncă. Sunt clipe în care nu este jucat doar destinul vieții mele, ci și al morții. ~ James Hillman,#NFDB
1331:Imaginearea solicită integral atenția. Atunci când se găsește în zona imaginației, mintea suportă tot atâtea întreruperi câte suportă un genist când dezamorsează o bombă, un bucătar când duce un platou greu în brațe ori un om de afaceri care își pregătește ședința pentru a doua zi dimineață. Un copil care stă pe podea în mijlocul unui haos și se joacă cu trei păpuși și un vas de apă, sau unul care aleargă pe afară și sare din boschet în boschet, este la fel de serios angajat în activitatea lui ca orice adult. Probabil chiar mai serios. Jocul lui este munca lui. Dacă îl ridicăm de pe podea sau îl chemăm în casă pentru a se spăla sau schimba de haine înainte ca jocul să se încheie, îl întrerupem din muncă. Suntem noi capabili să împăcăm obediența noastră față de fantasma ceasului și a realității sale cu realitatea fantasmei copilului?
Ghinda este obsesională. Ea este toată concentrare și numai concentrare, nediluată, asemenea unei picături de parfum. Comportamentul unui copil desfășoară ceea ce este comprimat. Copilul se joacă cu codul germinativ care îl împinge la aceste activități obsesive. Prin forța propriei concentrări copilul își câștigă spațiu și experiență pentru homunculusul adevărului său înnăscut și-i permite adevărului să se exprime în diferite stiluri, forme și funcții pe care le poate realiza doar obsesiv, repetitiv și exhaustiv. E nevoie de curtoazie. E nevoie să ciocănim la ușă înainte de a intra. ~ James Hillman,#NFDB
1332:I love the word Quetzalcoatl.'
'The word!' he repeated.
His eyes laughed at her teasingly all the time.
'What do you think, Mrs Leslie,' cried the pale-faced young Mirabal, in curiously resonant English, with a French accent. 'Don't you think it would be wonderful if the gods came back to Mexico? our own gods?' He sat in intense expectation, his blue eyes fixed on Kate's face, his soup-spoon suspended.
Kate's face was baffled with incomprehension.
'Not those Aztec horrors!' she said.
'The Aztec horrors! The Aztec horrors! Well, perhaps they were not so horrible after all. But if they were, it was because the Aztecs were all tied up. They were in a cul de sac, so they saw nothing but death. Don't you think so?'
'I don't know enough!' said Kate.
'Nobody knows any more. But if you like the word Quetzalcoatl, don't you think it would be wonderful if he came back again? Ah, the names of the gods! Don't you think the names are like seeds, so full of magic, of the unexplored magic? Huitzilopochtli!--how wonderful! And Tlaloc! Ah! I love them! I say them over and over, like they say Mani padma Om! in Tibet. I believe in the fertility of sound. Itzpapalotl--the Obsidian Butterfly! Itzpapalotl! But say it, and you will see it does good to your soul. Itzpapalotl! Tezcatlipocá! They were old when the Spaniards came, they needed the bath of life again. But now, re-bathed in youth, how wonderful they must be! ~ D H Lawrence,#NFDB
1333:Alle gevoelens die het lief en leed van een echte persoon in ons oproepen, doen zich alleen maar voor via een voorstelling van dat lief en leed; het vernuft van de eerste romanschrijver bestond erin te begrijpen dat, aangezien in het organisme van onze emoties de voorstelling het enige essentiële element is, de vereenvoudiging die het zijn zou om doodgewoon af te zien van echte personen, een decisieve verbetering zou betekenen.
(...)
En als de romancier ons eenmaal in die toestand heeft gebracht waarin, zoals bij alle louter innerlijke toestanden, iedere emotie tien keer zo groot wordt en zijn boek ons zal aangrijpen op de manier van een droom, maar van een droom die helderder is dan die wij slapend hebben en die ons langer bijblijft, dan maakt hij bij ons in een uur alle denkbare geluk en ongeluk los waar wij in het leven zelf jaren voor nodig zouden hebben om er iets van te leren kennen, en waarvan de meest intense vormen ons nooit zouden zijn geopenbaard doordat de trage gang waarmee ze zich voordoen ze aan onze waarneming onttrekt (zo verandert in het leven ons hart, en dat is allerpijnlijkst; maar wij kennen die pijn alleen in onze lectuur, in onze verbeelding: in de werkelijkheid verandert het hart, zoals bij sommige natuurverschijnselen gebeurt, zo langzaam dat, al kunnen wij elk van die verschillende toestanden successievelijk vaststellen, ons daarentegen de gewaarwording zelf van de verandering bespaard blijft). ~ Marcel Proust,#NFDB
1334:Han säger: "Låt mig få visa dig."
Och sedan kysser vi varandra. Eller jag tror åtminstone att vi kysser varandra - jag har bara sett det göras ett par gånger, snabba pickanden med stängda munnar, på bröllop eller vid högtidliga tilldragelser. Men det här liknar ingenting jag någonsin har sett eller föreställt mig eller ens drömt. Det här är som musik eller dans, fast bättre än båda. Hans mun är aningen öppen så jag öppnar min också. Hans läppar är mjuka, samma mjuka tryck som den tyst envisa rösten i mitt huvud som upprepar ordet ja.
Värmen bara växer inom mig, vågor av ljus välver sig och bryts och får mig att känna mig som om jag sväver. Han trär fingrarna genom mitt hår, kupar handen om nacke och bakhuvud, rör den fjäderlätt över axlarna, och utan att tänka eller vilja det hittar mina händer till hans bröst, rör sig över hudens hetta, skulderbladens ben som liknar vingspetsar, käkens krökning, nätt och jämnt täckt av skäggstubb - allt så underligt och obekant, och överdådigt ljuvligt nytt. Mitt hjärta trummar så hårt att det värker i bröstet, men det är den goda sortens smärta, som känslan man får den första riktiga höstdagen när luften är frisk och klar och löven krullar sig i kanterna och vinden doftar svagt av rök - som slutet och början av något på en och samma gång. Jag kan svära på att jag känner hans hjärta dunka ett svar under min hand, ett omedelbart eko av mitt eget hjärta, som om våra kroppar talade med varandra. ~ Lauren Oliver,#NFDB
1335:Men verzekert ons dat de wereld gaandeweg tot eenheid zal geraken, dat naarmate de afstanden makkelijker te overbruggen zijn de mensen sneller zullen verbroederen, ook al omdat de ideeën zich als het ware door de lucht voortplanten. Weest op uw hoede, gelooft niet in een dergelijke eenwording der mensheid. Door de vrijheid te interpreteren als een vermeerdering en snelle leniging van behoeften doet de mens zijn aard geweld aan, want daardoor kweekt hij talrijke onzinnige en dwaze verlangens in zichzelf aan, alsmede kwalijke en absurde verzinsels. Men leeft dan slechts om elkaar de ogen uit te kunnen steken, voor wellust en opschepperij. Diners, reizen, equipages, rangen en standen en slaven als bedienden beschouwt men dan als een noodzaak waarvoor men zelfs bereid is zijn leven, eer en mensenmin op te offeren en zelfs voor zelfmoord schrikt men niet terug als dergelijke behoeften niet bevredigd kunnen worden. (...) Ik vraag u: is een dergelijke mens vrij? (...) Daarom ook verbleekt hoe langer hoe meer de idee van het dienen der mensheid, broederschap en de eenheid der mensen en wordt deze idee zelfs met spot en hoon bejegend, want hoe zou de aan zijn zelfgeschapen behoeften verslaafde mens ooit van zijn eenmaal aangeleerde gewoonten af kunnen raken? Hij leeft in afzondering, de mensheid in zijn geheel gaat hem immers niet aan. En zo ver heeft hij het gebracht dat naarmate hij meer schatten ophoopt zijn vreugde daaraan vermindert. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1336:Stariji oficir, koji ne voli rodomontade svog mlađeg druga pita, ima li nešto, osim violin, da se vidi u Kremoni ? Ima nešto da se čuje, kažem, u Kremoni. Tamo se rodio jedan veliki Talijan, koji se zvao Monteverdi. Prvi put sam ga slušao, u mladosti, u Parizu. Zatim, sa svojom mladom ženom, u Fiorenci. Vanredno su ga svirali, iako ne meni, nego svima – u Štokholmu. A sa gospođom Martom, sa domaćicom, išli smo, da ga slušamo, i u Rimu, u Svetoj Ceciliji.
Domaćica na to kaže tužno : Nećemo više slušati Monteverdija u Rimu. Rat je. Gleda nas. Pita se gde ćemo kroz godinu dve biti ?
Ljudska reč, čovečji glas, katkad, i pri običnom razgovoru, može da unese u razgovor neku jezu. Duboku. Tako i ta fraza domaćice, sa tim imenom, unosi među nas “nikad više”, jezivo. Došao je kraj jednoj Evropi. Došao je kraj i našem krugu u Rimu. Ona zatim, valjda i sama uplašena, uzvikuje : Dosta s tim – basta ! Uplašili su se smrti buržuji. A smrt je prirodna pojava, kao i rat. Umire bilje, umiru laste, zašto bi ljudi trebalo da budu besmrtni ? Za nama će ostati, lešina, smrad, kaljuga, hemijska formula. Milioni će, međutim, opet živeti. Večno živeti. Nijedna violina u Kremoni ne zvuči lepše, nego detinji plač – prvi. Pošto se zna, među nama, da ta žena nema dece, taj zvuk nam je tim tužniji i neshvatljiviji.
Njen muž, ušeprtljavši, predlaže, da prekinemo te lude razgovore id a se to ostavi, i reši sutra, a da se sad čita, malo, Vergilije. ~ Milo Crnjanski,#NFDB
1337:en todo el Himalaya budista, este mantra ha acompañado a mi abuela a lo largo de su vida desde la mañana hasta la noche, ya fuera vocalizado, murmurado o sencillamente recitado en sus pensamientos. Es imposible traducirlo de forma literal. El Dalai Lama nos dice: «Esas seis sílabas tienen un significado grande y vasto. La primera, om, simboliza el cuerpo, el habla y la mente, impuros, del practicante; simboliza también el cuerpo, el habla y la mente, puros y exaltados, de un buda. El camino lo indican las cuatro sílabas siguientes. Mani, que significa joya, simboliza el método: la intención altruista de lograr la iluminación, la compasión y el amor. Las dos sílabas peme, que significan lotus, simbolizan la sabiduría. La pureza debe conseguirse a través de la unidad indivisible del método y la sabiduría, simbolizada con la sílaba final hung, que indica la indivisibilidad. Así, las seis sílabas, om mani peme hung, significan que en la subordinación a la práctica de un camino que es la unión indivisible de método y sabiduría podemos transformar nuestros cuerpo, habla y mente impuros en el cuerpo, el habla y la mente puros y exaltados de un buda». Cada una de las seis sílabas representa una de las seis formas de existencia en las que los seres humanos renacen, y de las cuales Bodhisattva y Avalokiteshvara pueden rescatar a los fieles. Este bodhisattva personifica la compasión universal, y está estrechamente relacionado con el difundido mantra mencionado. ~ Yangzom Brauen, #NFDB
1338:Bij het licht van het vuur zag alleen Ana de blik die de Trianera haar toewierp. Het was maar een seconde, misschien nog minder. De blik van een zigeunerin: koud en hard, in staat om tot in de ziel door te dringen. Ana rechtte haar rug, bereid de uitdaging aan te nemen, maar ze stuitte op de blik van de Graaf. Luister en leer! zei zijn gezicht. De Trianera zong zonder muziek, zonder dat iemand schreeuwde, klapte of haar aanmoedigde. Een melancholisch vers, een debla: een lied gericht tot zigeunergodinnen. Haar hese stem, oud, zwak, vals, raakte degenen die luisterde echter in hun diepste wezen. Ze hield haar gekromde, trillende handen voor haar borst, alsof dat haar kracht gaf, en zing over het vele leed van de zigeuners: het onrecht, de gevangenis, de verbroken liefdes... in verzen zonder metrum die hun betekenis ontleenden aan het ritme dat de stem van de Trianera eraan wilde geven en die altijd eindigden met een loftuiging in zigeunertaal. Deblica barea, schitterende godin.Er leek geen einde aan het lied te komen. De Trianera had het zo lang kunnen maken als haar verbeeldingskracht of haar herinneringen zouden hebben toegelaten, maar ten slotte liet ze haar handen op haar knieën vallen en hief ze haar tot dan toe gebogen hoofd op. Met een brok in hun keel brastten de zigeuners, onder wie ook Ana, opnieuw in applaus uit; velen met betraande ogen. Milagros klapte ook, terwijl ze schuin naar haar moeder keek.
(p. 50-51, La reina descalza) ~ Ildefonso Falcones,#NFDB
1339:Meestal luistert hij voor hij naar bed gaat nog even naar muziek, maar vandaag heeft hij daar geen zin in. Hij bladert in het in wasdoek ingebonden schrift, leest willekeurige notities uit het verleden. De dagen rijgen zich aaneen, de tijd vliedt, week na week, op zondagen is de datum in rood gemarkeerd. Hij is ijverig geweest, bijna dagelijks staat genoteerd dat hij een paar regels heeft geschreven. Helaas ook vaak, veel te vaak, dat het werk hem zwaar valt, dat hij geen zin heeft, dat hij maar moeilijk opschiet. Na het korte bericht over het werk elke morgen volgen de gebeurtenissen van de dag. Bezoekers, uitstapjes, maaltijden met Katja en de kinderen, wandelingen, theaterbezoek, lectuur en correspondentie. Zijn stemmingen, zijn lijden. Zijn lichaam reageert gespannen op de verplichtingen van het leven, met pijnen en verteringsproblemen. Het leven is nu eenmaal vaak moeilijk te verteren.
Waarom schrijft hij dat allemaal op? Voor het nageslacht? Onwaarschijnlijk, de notities hebben geen enkele literaire waarde. Niemand heeft de schriften ooit gelezen, ook Katja en de kinderen niet. De dagboeken uit zijn jeugd heeft hij jaren geleden al verbrand, en ook wat zich sindsdien heeft opgehoopt zal hij op een dag in het vuur gooien.
Niettemin zit hij avond aan avond aan zijn bureau om de vervliegende dag vast te houden. Rekenschap afleggen tegenover zichzelf, dat is het waarschijnljk, verplichte zelfobservatie. En een steun in moeilijke tijden, ook dat. ~ Britta B hler,#NFDB
1340:Bij het licht van het vuur zag alleen Ana de blik die de Trianera haar toewierp. Het was maar een seconde, misschien nog minder. De blik van een zigeunerin: koud en hard, in staat om tot in de ziel door te dringen. Ana rechtte haar rug, bereid de uitdaging aan te nemen, maar ze stuitte op de blik van de Graaf. Luister en leer! zei zijn gezicht. De Trianera zong zonder muziek, zonder dat iemand schreeuwde, klapte of haar aanmoedigde. Een melancholisch vers, een debla: een lied gericht tot zigeunergodinnen. Haar hese stem, oud, zwak, vals, raakte degenen die luisterde echter in hun diepste wezen. Ze hield haar gekromde, trillende handen voor haar borst, alsof dat haar kracht gaf, en zing over het vele leed van de zigeuners: het onrecht, de gevangenis, de verbroken liefdes... in verzen zonder metrum die hun betekenis ontleenden aan het ritme dat de stem van de Trianera eraan wilde geven en die altijd eindigden met een loftuiging in zigeunertaal. Deblica barea, schitterende godin. Er leek geen einde aan het lied te komen. De Trianera had het zo lang kunnen maken als haar verbeeldingskracht of haar herinneringen zouden hebben toegelaten, maar ten slotte liet ze haar handen op haar knieën vallen en hief ze haar tot dan toe gebogen hoofd op. Met een brok in hun keel brastten de zigeuners, onder wie ook Ana, opnieuw in applaus uit; velen met betraande ogen. Milagros klapte ook, terwijl ze schuin naar haar moeder keek.
(p. 50-51, La reina descalza) ~ Ildefonso Falcones,#NFDB
1341:Aproape de fiecare data cand se refera la moarte, Socrate repeta, in opera lui Platon, cuvintele lui Euripide. Nimeni nu stie daca viata nu inseamna moarte iar moartea nu inseamna viata. Din cele mai indepartate timpuri, oamenii cei mai intelepti traiesc in aceasta enigmatica ignoranta; numai oamenii de rand stiu prea bine ce este viata, ce este moartea. Cum s-a petrecut, cum s-a putut intampla ca inteleptii sa sovaie acolo unde spiritele de rand nu vad nici o dificultate? Si de ce piedicile cele mai grele, mai complete, sunt intotdeauna rezervate celor mai intelepti? Or, ce poate fi mai cumplit decat neputinta de-a sti de esti mort sau viu? "Justitia" ar pretinde ca aceasta cunoastere ori aceasta ignoranta sa fie apanajul tuturor fapturilor omenesti. Dar, ce spun eu: Justitia! Logica insasi o cere, intrucat e absurd ca unora sa le fie dat a deosebi viata de moarte, in timp ce altii raman lipsiti de aceasta cunoastere; cei care o poseda difera complet, intr-adevar, de cei carora le este refuzata, iar noi nu avem asadar dreptul sa-i socotim pe toti, in mod nediferentiat, ca apartinand speciei umane. E om numai acela care stie ce inseamna viata si ce inseamna moartea. Cel care nu stie, cel care, fie numai si din cand in cand, fie numai si pentru o singura clipa, inceteaza a deosebi limita ce separa viata de moarte, acela inceteaza sa mai fie om, pentru a deveni...pentru a deveni ce? Cine este Oedipul ce poate rezolva aceasta problema si patrunde acest suprem mister? ~ Lev Shestov, #NFDB
1342:Era mândră şi nobleţea acelei mândrii nu i-ar fi permis să treacă uşor peste batjocorirea a ceea ce pentru dânsa era mai presus de orice. Disprețul unui om josnic nu s-ar fi izbit la ea, desigur, decât tot la dispreț ; ar fi durut-o însă orice batjocură pentru cele socotite de ea lucruri sfinte, indiferent din partea cui ar fi venit batjocura. Şi nu din pricină că inima ei n-ar fi avut suficiente resurse de tărie, ci numai pentru că nu cunoştea îndeajuns lumea şi nu era deprinsă cu societatea, numai pentru cą era prea izolată în colţişorul ei. Stătuse izolată aproape toată viaţa , nu-şi părăsise niciodată colţul. Şi, în sfârşit, însuşirea oamenilor buni la inimă, moştenită poate de la tată-său, de a socoti mereu pe fiecare mult mai cumsecade decât este în realitate, de ai exagera calitățile, de a se înflăcăra în aprecierea lor - însuşirea aceasta se resimțea la dânsa în cel mai înalt grad. Cât de greu le vine unor astfel de oameni să suporte mai târziu deziluziile ! Dar şi mai greu le este când îşi dau seama că ei înşişi sunt vinovaţi. De ce, la urma urmelor, ai aşteptat de la oameni mai mult decât sunt ei în stare să-ți dea? Nu-i de mirare, aşadar, că asemenea făpturi suferă decepţii la fiece pas. Mult mai bine le-ar prii să stea liniştite prin colțurile lor şi să nu apară niciodată în societate ; am observat chiar că țin realmente la ungherele prin care s-au cuibărit şi că nu le displace să se izoleze în ele până într-atâta, încât aproape că ajung să se sălbăticească. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1343:Op deze dingen hadden we geen greep. We konden denken dat onze wereld alles omvatte, we konden druk bezig zijn met onze eigen dingen hier beneden aan de oever, rondrijden met onze auto's, elkaar opbellen en met elkaar praten, bij elkaar op bezoek gaan, eten en drinken, binnenzitten en ons laten overspoelen door opvattingen en meningen en de lotgevallen van hen die op het tv-scherm verschijnen, in die wonderlijke halfkunstmatige symbiose waarin we leefden, en ons steeds dieper, jaar in jaar uit dieper in slaap laten sussen met het idee dat dat alles was, maar als we dan onze blik naar boven richtten en dit zagen, was de enige mogelijke gedachte die van ongrijpbaarheid en onmacht, want hoe klein en beperkt was dat waarin we ons in slaap lieten sussen eigenlijk niet?
O, zeker, de drama's die we zagen waren groots, de beelden die we in ons opnamen subliem en soms zelf apocalyptisch, alleen, kom nou toch, slaven, welk aandeel hadden we daar eigenlijk in?
Geen.
Maar de sterren blinken boven ons, de zon schijnt, het gras groeit en de aarde, ja, de aarde, die slokt alle leven op en wist alle sporen, spuwt nieuw leven uit in een cascade aan ledematen en ogen, bladeren en nagels, strootjes en staarten, wangen en bont, schors en ingewanden om het vervolgens weer op te slokken. En wat we nooit helemaal begrijpen of niet willen begrijpen, is dat dit buiten ons om gebeurt, dat we daar zelf geen deel aan hebben, dat wij slechts datgene zijn wat groeit en sterft, blind als de golven in de zee. ~ Karl Ove Knausg rd,#NFDB
1344:Cînd mă gîndesc la faptul că mizeria este strîns legată de existenţa omenească, nu mai pot adera la nici o teorie şi la nici o doctrină de reformă socială. Toate îmi par egal de stupide şi de inutile. Chiar şi tăcerea îmi pare un urlet. Animalele, care trăiesc fiecare din silinţa lor, nu cunosc mizeria, fiindcă nu cunosc ierarhia şi dependenţa unora de alţii. Fenomenul mizeriei apare numai la om, fiindcă numai el a putut să-şi creeze din semen un supus. Nici un animal nu-şi bate joc de altul, asemănător pînă la identitate cu el. Numai omul este capabil de atît autodispreţ. Toată caritatea din lume nu face decît să evidenţieze şi mai mult mizeria, arătînd-o mai îngrozitoare şi mai ininteligibilă decît în părăsirea absolută. Ca şi în faţa ruinelor, în mizerie te doare vidul de umanitate, regretul că oamenii nu schimbă esenţial ceea ce este în putinţa lor de a schimba. De altă parte, acest sentiment se combină cu unul al imanenţei şi eternităţii mizeriei, al caracterului ei ineluctabil şi fatal, acolo unde există viaţă omenească. Deşi ştii că oamenii ar putea înlătura mizeria, îţi dai totuşi seama de veşnicia ei, dînd astfel naştere la un sentiment neobişnuit de nelinişte amară, la o stare sufletească paradoxală şi tulbure, în care omul apare în toată inconsistenţa şi mizeria lui. Căci mizeria obiectivă din viaţa socială nu este decît un reflex palid al infinitei lui mizerii lăuntrice. Nu admit o revoltă relativă în faţa nedreptăţilor, ci numai o revoltă eternă, fiindcă eternă este mizeria în umanitate. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1345:Tad Niskala 'That I Am Not'
Om. I am neither the mind,
Intelligence, ego, nor ’chitta’,
Neither the ears, nor the tongue,
Nor the senses of smell and sight,
Neither ether, nor air,
I am Eternal Bliss and Awareness.
I am Shiva! I am Shiva!
I am neither the ’prana’,
Nor the five vital breaths,
Neither the seven elements of the body,
Nor its five sheaths,
Nor hands, nor feet,
Nor other organs of action.
I am Eternal Bliss and Awareness.
I am Shiva! I am Shiva!
Neither fear, greed, nor delusion,
Loathing, nor liking have I,
Nothing of pride, of ego,
Of ’dharma’ or Liberation,
Neither desire of the mind,
Nor object for its desiring.
I am Eternal Bliss and Awareness.
I am Shiva! I am Shiva!
Nothing of pleasure and pain,
Of virtue and vice, do I know,
Of mantra, of sacred place,
Of Vedas or Sacrifice,
Neither I am the eater,
The food or the act of eating,
I am Eternal Bliss and Awareness.
I am Shiva! I am Shiva!
Death or fear, I have none,
Nor any distinction of ’caste’,
Neither Father, nor Mother,
Nor even a birth, have I,
20
Neither friend, nor comrade,
Neither disciple, nor Guru.
I am Eternal Bliss and Awareness.
I am Shiva! I am Shiva!
I have no form or fancy,
the All-pervading am I,
Everywhere I exist,
And yet I am beyond the senses,
Neither salvation am I,
Nor anything to be known.
I am Eternal Bliss and Awareness.
I am Shiva! I am Shiva!
~ Adi Shankaracharya,#NFDB
1346:263. ŠEJTANOVA VARKA U IME POBOŽNOSTI
Ja se, zaista, ne bojim za sebe da će me šejtan zavesti grijehom očitim, međutim, zaista, plašim se da će mi šejtan doći s grijehom koji će biti pokriven odjećom pobožnosti. Šejtan te zavodi ženom, i to na način da ti s početka osjećaš milosti i sažaljenje prema njoj, i zavodi te dunjalukom i to na način da si ti oprezan prema privlačnostima njegovim, i zavodi te druženjem s lošim ljudima, i to na način da se ti nadaš da ćeš im pomoći da na pravi put izađu, i zavodi te licemjerstvom prema grješnim ljudima, i to na način da ih ti želiš na pravi put naputiti, i zavodi te ogovoranjem tvojih neprijatelja, i to na način da ti misliš da time naređuješ dobro i boriš se protiv zla, i zavodi te dijeljenjem i cijepanjem jedinstva džemata, i to na način da ti misliš da samo istinu glasno govoriš, i zavodi te time da ljude na dobro ne pozivaš i stanje njihovo ne popravljaš, i to na način da misliš da samo sebe trebaš boljim činiti, i zavodi te da rad i trud ostaviš, i to na način da ti misliš da vjeruješ u sudbinu i predodređenje, i zavodi te da izučavanje nauke ostaviš, i to na način da se samo ibadetu posvetiš, i zavodi te ostavljanjem džihada, i to na način da ti misliš da ljudi oko tebe ne mogu bez tebe, i zavodi te da sunnet Muhammeda, s.a.v.s., ne slijediš, i to na način da dobre ljude slijediš, i zavodi te samovoljom i tvrdoglavošću, i to na način da ti misliš da će samo Allah, dž.š., i historija suditi, i zavodi te činjenjem nasilja drugima, i to na način da ti misliš da time treba prema onima kojima je nepravda nanesena milostiv biti. ~,#NFDB
1347:Constată, cu o presimțire nefastă, că n-are nici cel mai mic habar ce planuri are-n cap Irimias, la fel cum rămase și pentru el într-o ceață totală rostul părăsirii conacului cu o grabă atât de mare. Pentru o fracțiune de secundă își aminti acea imagine înspăimântătoare de care nu putea scăpa nicicum în ultimii ani: din nou se văzu pe sine, îmbrăcat în paltonu-i ponosit, mergând istovit pe drumul pietruit, sprijinit în baston, flămând și amărât până peste poate, în urma lui, încetul cu-ncetul colonia dispare în ceață, în fața lui, orizontul se vede din ce în ce mai incert... Iar acum, toropit din cauza duduitului motorului, era nevoit să recunoască faptul că presimțirea nu l-a înșelat: stă ghemuit, fără un ban în buzunar, flămând, extenuat și rănit, pe platforma unui camion apărut ca din senin și aleargă pe un drum ce duce cine știe unde, gonește în plin necunoscut, iar dacă vor ajunge la o bifurcație nici măcar nu va avea posibilitatea să decidă în ce direcție s-o pornească, întrucât nu exista altă variantă în afară de a se resemna neputincios că direcția vieții lui este stabilită de voința unei vechi rable, care abia se târăște, în timp ce zdrăngăne, zornăie, tușește. „Se pare că nu există scăpare, reflectă el blazat. Fie așa, fie altfel... oricum sunt un om pierdut. Mâine mă trezesc într-o cameră străină, și n-am să știu ce mă așteaptă, la fel cum n-aș fi știut nici în cazul în care aș fi pornit singur la drum... O să-mi pun boarfele vechi pe masă și pe prici, dacă o să am așa ceva, iar pe înserate mă pot uita în voie cum dispare lumina din fereastră... ~ L szl Krasznahorkai, #NFDB
1348:Iubirea este cu atât mai profundă, cu cât se în-dreaptă spre fiinţe mai nefericite. Dar nu nefericite fiindcă n-au condiţii prielnice de existenţă, deoarece acestea nu ne trezesc decât mila, ci nefericite în sâmburele fiinţei lor. De ce să iubim un om singur pe drumul vieţii? Are el nevoie de iubirea noastră? Cu cât sunt mai mulţi oameni mulţumiţi cu condiţia lor pe pământ, cu atât iubirea din mine se scoboară la un nivel mai inferior. Mă atrage nefericirea altora ca un exerciţiu al iubirii mele. Setea maladivă de nefericire, căutarea tristeţilor altora dezvoltă în mine o iubire egală cu tristeţile, bolile şi nefericirile altora. Şi când iubirea mea reduce din intensitatea acestor blesteme, este ca şi cum aş lupta împotriva tristeţilor, bolilor şi nefericirilor mele, o luptă care, micşorându-se la alţii, creşte la mine, pentru ca variindu-le intensitatea să le pot suporta mai bine. Toate tristeţile, bolile şi nefericirile altora le-am absorbit în mine în măsura în care le-am redus la alţii. Nu mă pot apăra de ele decât sporindu-le. Sunt fiinţe care, în ordinea aceasta, rezistă infinit. Şi atunci este o crimă să nu practici iubirea, ca un mijloc de a reduce nefericirea altora. Numai în iubirea pentru cei nefericiţi, pentru cei care nu pot fi fericiţi, sacrificiul încoronează iubirea. Nu există adâncime în iubire fără sacrificiu, fiindcă în genere nu există adâncime fără o mare renunţare. Şi ce altceva este sacrificiul, dacă nu o mare renunţare dintr-o mare iubire? Viaţa pare a câştiga un sens numai în sacrificiu. Dar nu este o ironie amară faptul că în sacrificiu ne pierdem viaţa? ~ Emil M Cioran, #NFDB
1349:The Japanese word seiki is also a way of pointing to this vitality of presence. Carl Whitaker hinted at it when he said therapy was as good as the goodness of the therapist. Though his words are easy to misunderstand, they imply a truth: “I found seiki at the heart of most healing traditions.” Keeney is referring to his decade-long journey around the world, studying with the most accomplished healers in southern Africa, Latin America, South Asia, among the aborigines of Australia, and to many other far-flung places that hold ancient practices. He finds it more than a little amusing that in the culture of therapy we are so obsessed with things that matter so little to others around the world. “I have learned that one’s model or protocols matter not at all and that evidence-based therapy is a gambler’s way of pulling the authority card. If you have seiki, or a powerful life force, then any model will come to life. Without it, the session will be dead and incapable of transformation.” Keeney finds it challenging, if not frustrating, to try to explain this idea to those who don’t speak this language. “I guess if you have seiki or n/om, you feel what I am talking about; if you don’t, no words will matter. The extent to which you feel, smell, taste, hear, and see this vitality is a measure of how much mastery there is in your practice and everyday life.” We believe it is an illusion that master therapists truly understand what therapy is all about and how it works. The reality is that the process has many different dimensions and nuances that we never really grasp. There are aspects that appear both mysterious and magical. ~ Jeffrey A Kottler, #NFDB
1350:Alla dessa människor har två själar, tvenne väsen inom sig, i dem blir djävulskt och gudomligt, modersblod och fadersblod, förmåga till lycka och förmåga till lidande en lika hätsk och förvirrad blandning som varg och människa hos Harry. Och dessa människor, som lever ett oroligt liv, upplever ibland i sina få lyckliga ögonblick så starka och outsägligt sköna ting, ögonblickets lyckoskum sprutar ibland så högt och bländande ut över lidandets hav, att denna snabbt framlysande lycka förmår beröra och förtrolla även andra. Så uppstår, som ett flyktigt lyckoskum över lidandets hav, alla dessa konstverk, i vilka en enda lidande människa för en stund höjer sig så skyhögt över sitt eget öde, att hans lycka glänser som en stjärna och de som ser den tycker sig se något evigt och liksom sin egen lyckodröm. Alla dessa människor, deras gärningar och verk - de må kallas vad som helst - har ingen gestalt, de är inte hjältar eller konstnärer eller tänkare, på samma sätt som andra är domare, läkare, skomakare eller lärare, utan deras liv är evig, kvalfull bränning och brottsjö, olyckligt och olidligt sönderslitet, fasansfullt och meningslöst, om man nämligen inte vill se dess mening just i dessa sällsynta upplevelser, handlingar och tankar, som strålar ut över livets kaos. Bland människor av denna sort har den förskräckliga tanken uppstått, att hela människolivet kanske bara är ett svårt misstag, ett urmoderns brådstörtande missfall, ett vilt och grymt felslaget försök av naturen. Bland dem har emellertid också den andra tanken uppstått, att människan kanske inte bara är ett halvförnuftigt djur utan en gudaättling, bestämd till odödlighet. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1351:Ja, jeg vil skrive en bok om det å gå, sier jeg. [...] Det er en god idé, sier jeg, og derfor står jeg fast, jeg klarer ikke å skrive når jeg har gode idéer. Gode idéer er det verste jeg vet. De byr meg imot. Gode idéer blir sjelden gode boker.
Men er det sånn at dårlige idéer blir gode boker? spor Elisabeth, hildegunnsosteren som alle sier ligner på Hildegunn, men hun har ikke det samme blikket; dette blikket som vi aldri vet hva ser når hun ser det samme som oss. Dikterens blikk. Hildegunns blikk. Elisabeth har oyne som ligner sosterens, en munn som ligner, et ansikt som ligner, men denne likheten er ikke annet enn en stor forskjell.
Det blir ikke gode boker verken av gode eller dårlige idéer, sier Hildegunn. Å skrive er å motarbeide sine egne idéer; hvis jeg vet hva jeg skal skrive, og hvordan, så orker jeg ikke å skrive det. Skrivearbeidet må være åpent, og så er det om å gjore å arbeide frem bokens strukturer, skrive frem diktets innhold som oftere går dypere enn det man selv vil med diktet.
Gjelder det også for prosa?
Det burde gjelde for all litteratur, sier Hildegunn. Det er historien om Tolstoj, han hadde en idé om å skrive en roman hvor han fordommer en kvinne som er umoralsk. Han ville vise hvor forferdelig galt det går med en kvinne og familien hennes når hun er utro, men romanen han skrev ble noe helt annet enn det han hadde tenkt. Selve skrivearbeidet forte, mot Tolstojs vilje, til den vakre og tragiske historien om Anna Karenina. Det er det som er litteratur, at vi skriver oss frem til noe vi ikke har onsket, et vakkert monster, som Mary Shelleys Frankenstein, noe vi ikke har klart å tenke ut på forhånd. ~ Tomas Espedal,#NFDB
1352:Voor de zoveelste maal kom ik thuis van de reis en weer staat mijn stoel gereed, tafel en bed gedekt, pantoffels bij 't vuur, alsof ik iedere dag verwacht werd. Mijn kinderen hebben heel gewoon 'Pa' gezegd en mijn vrouw heeft gevraagd wat ik verkoos, lever of haring. Ik heb niet geantwoord omdat ik de moed niet had mijn eigen stem aan te horen, heb de hand uitgestoken naar wat het dichtstbij stond en zwijgend mijn maag gevuld. Hun gerustheid, hun zekerheid dat ik ook ditmaal terugkeren zou heeft mij beschaamd en diep gegriefd. Maar was ik aan 't bulderen gegaan dan had er niets op overgeschoten dan met weerzin weer op te staan. En het trekken lokt mij niet meer.
Ben ik vermoeid of kan ik het licht van gindse land niet meer verdragen? Ik voel in ieder geval dat van een volgende tocht niets meer terechtkomt. En zo is het goed ook, want mij rest nog maar net de tijd om eindelijk met vrouw en kinderen wat mee te leven, mij te koesteren aan de warmte van de haard en te werken voor onze oude dag die voor de deur staat. Zolang ik ginder dwaalde heb ik mijn kinderen niet opgevoed maar met hen gespeeld, voor mijn vrouw niet gezorgd maar van haar genoten.
Die meimaandjes zijjn nu voorbij. Hier bij' t vuur, in onze kooklucht, komt het eropaan mijn plicht te doen als een doodgewoon mannetje dat ik tenslotte ben. Want hun ogen zijn op mij gericht. Doet mijn vrouw haar plicht niet als zij wast en plast, als zij op griezelige regendagen op de vismarkt loopt te dwalen zonder acht te slaan op haar aderspatten noch op haar slechte stoelgang? Doen niet die kinderen eveneens hun plicht wanneer zij achter schoolmuren hun zonnigste dagen slijten? ~ Willem Elsschot,#NFDB
1353:Singurul lucru care-l poate salva pe om este iubirea. Şi deşi atîta lume a susţinut această afirmaţie, este a nu fi încercat niciodată iubirea, pentru a o declara banalilate. Să-ţi vină să plîngi atunci cînd te gîndeşti la oameni, să iubeşti totul intr-un sentiment de supremă responsabilitate, să te apuce o învăluitoare melancolie cînd te gindeşti şi la lacrimile ce încă nu le-ai vărsat pentru oameni, iată ce inseamnă a te salva prin iubire, singurul izvor al sperantelor. Oricît m-aş lupta pe culmile disperării, nu vreau şi nu pot să renunţ şi să părasesc iubirea, chiar dacă disperarile şi tristeţile ar intuneca izvorul luminos al fiintei mele, deplasat in cine ştie ce colţuri îndepărtate ale existenţei mele. Prin orice pot cadea in lumea asta, numai printr-o mare iubire nu. Iar atunci cînd iubirii tale i s-ar răspunde cu dispreţ sau indiferenţă, cînd toţi oamenii te-ar abandona şi cind singurătatea ta ar fi suprema părăsire, toate razele iubirii tale ce n-au putut pătrunde în alţii ca să-i lumineze sau să le facă intunericul mai misterios, se vor răsfrînge şi se vor reintoarce în tine, pentru ca în clipa ultimei părăsiri, strălucirile lor să te facă numai lumină şi văpăile lor numai căldură. Şi atunci întunericul nu va mai fi o atracţie irezistibilă şi nu te vei mai ameţi la viziunea prăpăstiilor şi adîncimilor. Dar ca să ajungi la accesul luminii totale, la extazul absolutei splendori, pe culmile şi limitele beatitudinii, dematerializat de raze şi purificat de seninătăţi, trebuie să fi scăpat definitiv de dialectica luminii şi a întunericului, să fi ajuns la autonomia absolută a întîiului termen. Dar cine poate avea o iubire atît de mare? ~ Emil M Cioran, #NFDB
1354:Misschien is het idee dat er een tijd bestaat waarin je zou kunnen samenvallen met jezelf, een tijd waarin je je thuis voelt, een illusie. Per definitie onmogelijk, omdat de definitie van leven veranderlijkheid is. Het is denk ik niet dat ik terugverlang naar vroeger. Ik wil niet achteruit - maar vooruit is ook weer zoiets. Het is het splijtende gevoel dat zich achter me een zwart-witfilm ontrolt, zonder geluid - het enige geluid dat je hoort is het geratel van een amechtige projector - terwijl vóór me een bonte kermis gaande is waarop het verplicht is een 3D-bril op te zetten. Het geluid staat te hard, de gezichten komen te dichtbij. Een polonaise waarbij je moet inhaken op straffe van onzichtbaarheid. Het heeft te maken met dat iedereen een vertegenwoordiger van zichzelf lijkt te zijn geworden, iedereen moet zich laten zien, en wat iedereen laat zien, moet dan weer het beste zijn dat hij of zij mogelijkerwijs kan laten zien. En dat is, ben ik bang, weer terug te voeren op het grote wereldwijde web waarop de mensheid sinds enige decennia is aangesloten en waarvan we waarschijnlijk nooit meer losgekoppeld raken.
De druk om constant bereikbaar te zijn, jezelf in heel je glorie te openbaren, je kunsten en goede daden op eigen houtje te etaleren... Ik weet dat de sociale media ook zegenrijk effect sorteren - Revolutie! Solidariteit! Flashmobs! Spontane dansfestijnen! - maar zijn ze niet ook de gesel van deze tijd? Is de menselijke natuur opgewassen tegen de mogelijkheden die de techniek heeft geschapen? Is de mens zichzelf niet groter gaan wanen dan hij is, met alle gevolgen van dien, op individueel niveau en op het toneel van de wereldpolitiek? ~ Marja Pruis,#NFDB
1355:Odată cu suflul lui Dumnezeu, lumea a fost atinsă nu numai de sufletul, ci și de ochiul lui Adam. Pe atunci vedeam lucrurile nu așa cum le-am vedea într-o oglindă nepoleită, ci așa cum sunt ele în lume, da, așa cum le-ar vedea copiii. Cât de veseli eram pe vremea aceea noi, copiii, care numeam ceea ce vedeam și care socoteam că numele era totuna cu ceea ce vedeam! Pe atunci timpul era timp, accidentul, accident, iar viața, viață. Aceasta era fericirea, iar ea l-a nemulțumit pe Diavol, care a stârnit Marea Uneltire. Un om - pion al Marii Uneltiri -, Gutenberg (el și imitatorii lui au fost numiți „tipografi”), a multiplicat cuvintele așa cum mâna silitoare, degetele răbdătoare și condeiul migălos n-ar fi fost în stare să o facă, iar cuvintele, cuvintele, cuvintele s-au răspândit în toate părțile, ca niște mărgele rupte de pe ață. Porțile noastre, întocmai ca și ambalajele calupurilor de săpun și ale cutiilor cu ouă au fost năpădite de cuvinte și inscripții ca de niște gândaci de bucătărie hămesiți și smintiți. Astfel, cuvintele și lucrurile, care erau cândva precum carnea și osul, și-au întors spatele unul altuia. Așa am ajuns să încurcăm toate răspunsurile pe care le știam cândva cu inima când eram întrebați noaptea, la lumina lunii, ce este timpul, ce este viața, ce este tristețea, ce este soarta, ce este suferința, ca niște studenți care au făcut noapte albă înaintea examenului și au învățat materia pe de rost. Timpul, spunea un nătâng, este un zgomot. Accidentul, spunea un alt nefericit, este soarta. Viața, spunea un al treilea, este o carte. Noi, cei rătăciți - pricepeți, nu? - îl așteptam pe înger, ca să ne sufle el la ureche răspunsul corect. ~ Orhan Pamuk, #NFDB
1356:Odat�� cu suflul lui Dumnezeu, lumea a fost atinsă nu numai de sufletul, ci și de ochiul lui Adam. Pe atunci vedeam lucrurile nu așa cum le-am vedea într-o oglindă nepoleită, ci așa cum sunt ele în lume, da, așa cum le-ar vedea copiii. Cât de veseli eram pe vremea aceea noi, copiii, care numeam ceea ce vedeam și care socoteam că numele era totuna cu ceea ce vedeam! Pe atunci timpul era timp, accidentul, accident, iar viața, viață. Aceasta era fericirea, iar ea l-a nemulțumit pe Diavol, care a stârnit Marea Uneltire. Un om - pion al Marii Uneltiri -, Gutenberg (el și imitatorii lui au fost numiți „tipografi”), a multiplicat cuvintele așa cum mâna silitoare, degetele răbdătoare și condeiul migălos n-ar fi fost în stare să o facă, iar cuvintele, cuvintele, cuvintele s-au răspândit în toate părțile, ca niște mărgele rupte de pe ață. Porțile noastre, întocmai ca și ambalajele calupurilor de săpun și ale cutiilor cu ouă au fost năpădite de cuvinte și inscripții ca de niște gândaci de bucătărie hămesiți și smintiți. Astfel, cuvintele și lucrurile, care erau cândva precum carnea și osul, și-au întors spatele unul altuia. Așa am ajuns să încurcăm toate răspunsurile pe care le știam cândva cu inima când eram întrebați noaptea, la lumina lunii, ce este timpul, ce este viața, ce este tristețea, ce este soarta, ce este suferința, ca niște studenți care au făcut noapte albă înaintea examenului și au învățat materia pe de rost. Timpul, spunea un nătâng, este un zgomot. Accidentul, spunea un alt nefericit, este soarta. Viața, spunea un al treilea, este o carte. Noi, cei rătăciți - pricepeți, nu? - îl așteptam pe înger, ca să ne sufle el la ureche răspunsul corect. ~ Orhan Pamuk, #NFDB
1357:In hun nieuwe, eigen ontplooiing zullen het meisje en de vrouw slechts tijdelijk mannelijke deugden en ondeugden imiteren en mannelijke beroepen nabootsen. Na de onzekerheid van zulke overgangen zullen de vrouwen het grote aantal en de wisseling van die (veelal belachelijke) vermommingen alleen hebben doorgemaakt om hun meest persoonlijke wezen te zuiveren van de misvormende invloeden van het andere geslacht. De vrouwen, in wie het leven directer, vruchtbaarder en rijker aan vertrouwen is genesteld, moeten immers in wezen rijpere mensen zijn geworden, menselijker mensen dan de lichte, niet door het gewicht van een lichamelijke vrucht onder het levensoppervlak getrokken man, die, verwaand en gehaaste als hij, onderschat wat hij meent lief te hebben. Dat zal dit onder pijnen en vernederingen tot rijping gekomen mensdom van de vrouw, als zij de conventies van de slechts-vrouwelijkheid in de vermommingen van haar uiterlijke staat zal hebben afgelegd, het licht zien, en de mannen die dit nu nog niet voorvoelen zullen erdoor worden verrast en verslagen. Op zekere dag (waarvan nu reeds, vooral in de noordelijke landen, betrouwbare tekenen spreken en schitteren), op zekere dag bestaan er het meisje en de vrouw, wier naam niet meer alleen een tegenpool van het mannelijke zal betekenen, maar iets op zichzelf staands, iets waarbij je niet aan aanvulling en begrensdheid denkt, alleen aan leven en bestaan: de vrouwelijke mens.
Deze vooruitgang zal het liefde-beleven dat nu vol dwaling is (vooralsnog zeer tegen de wil van de voorbijgestreefde mannen), veranderen, grondig wijzigen en omvormen tot een verhouding die bedoeld van mens tot mens, en niet meer van man tot vrouw.
- Rome, 14 mei 1904 ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1358:Misschien kon het haar niets schelen wie ik was, zag ze me alleen maar als een gesprekspartner met wie ze van voren af aan kon beginnen. Dat is nog iets vervelends voor iemand die een drama heeft meegemaakt: dat de gevolgen ervan bij hem veel langer duren dan het geduld van degenen die bereid zijn naar hem te luisteren en hem gezelschap te houden, toewijding duurt nooit erg lang als die een eentonig tintje krijgt. En zo blijft de verdrietige persoon vroeg of laat alleen achter als zijn rouw nog niet is geëindigd of als men hem niet meer toestaat te praten over wat nog steeds zijn enige wereld is omdat die wereld van droefenis onverdraaglijk wordt en afschrikt. Hij beseft dat elke willekeurige ellende voor de anderen een sociale houdbaarheidsdatum heeft, dat niemand in de wieg is gelegd om verdriet gade te slaan, dat een dergelijk schouwspel slechts gedurende een korte periode toelaatbaar is, zolang het nog diepe ontroering en verscheurdheid overbrengt, en hen die ernaar kijken en erbij aanwezig zijn een zekere kans geeft om de hoofdrol te spelen, om zich onmisbaar, reddend en nuttig te voelen. Maar als ze constateren dat er niets verandert en dat de getroffen persoon niet vooruitgaat, of erbovenop komt, voelen ze zich vernederd en overbodig, zien dat bijna als een belediging en wenden zich af: 'Was het misschien niet voldoende voor hem? Hoe kan het het dat hij nog niet uit de put komt, met mij aan zijn zijde? Waarom houdt hij hardnekkig vast aan zijn verdriet terwijl er al enige tijd verstreken is en ik hem afleiding en troost heb geboden? Als hij er niet bovenop kan komen, laat hem dan maar instorten en verdwijnen.' En degene die gebukt gaat onder het verdriet doen dan het laatste, hij trekt zich terug, gaat weg, verbergt zich. ~ Javier Mar as, #NFDB
1359:In mystical literature such self-contradictory phrases as "dazzling obscurity," "whispering silence," "teeming desert," are continually met with. They prove that not conceptual speech, but music rather, is the element through which we are best spoken to by mystical truth. Many mystical scriptures are indeed little more than musical compositions. "He who would hear the voice of Nada, 'the Soundless Sound,' and comprehend it, he has to learn the nature of Dharana…. When to himself his form appears unreal, as do on waking all the forms he sees in dreams, when he has ceased to hear the many, he may discern the ONE—the inner sound which kills the outer…. For then the soul will hear, and will remember. And then to the inner ear will speak THE VOICE OF THE SILENCE…. And now thy SELF is lost in SELF, THYSELF unto THYSELF, merged in that SELF from which thou first didst radiate.. . . Behold! thou hast become the Light, thou hast become the Sound, thou art thy Master and thy God. Thou art THYSELF the object of thy search: the VOICE unbroken, that resounds throughout eternities, exempt from change, from sin exempt, the seven sounds in one, the VOICE OF THE SILENCE. Om tat Sat."[277] [277] H. P. Blavatsky: The voice of the Silence. These words, if they do not awaken laughter as you receive them, probably stir chords within you which music and language touch in common. Music gives us ontological messages which non-musical criticism is unable to contradict, though it may laugh at our foolishness in minding them. There is a verge of the mind which these things haunt; and whispers therefrom mingle with the operations of our understanding, even as the waters of the infinite ocean send their waves to break among the pebbles that lie upon our shores. ~ William James, #NFDB
1360:Sakhiya Wah Ghar Sabse Nyara,
Jaha Puran Purush Humara
Jaha Nahi Sukh Dukh
Sanch Jhuth Nahi
Pap Na Pun Pasara
Nahin Din Reyn Chand Nahi Suraj,
Bina Jyoti Ujyara
Nahin Tahan Gyan Dhyan
Nahin Jap Tap
Ved Kiteb Na Bani
Karni Dharni Rehni Gehni,
Yeh Sub Jahan Hirani
Ghar Nahin Aghar Na Bahar Bhitar,
Pind Brahmand Kachu Nahin
Panch Tatva Gun Tin Nahin Tahan,
Sakhi Shabd Na Tahin
Mul Na Phul Beli Nahin Bija,
Bina Braksh Phal Sohe,
Oham Soham Ardh Urdh Nahin,
Swasa Lekhan Kou Hai
Jahan Purush Tahwan Kachu Nahin,
Kahe Kabir Hum Jana
Humri Sain Lakhe Jo Koi,
Pawe Pad Nirvana
English Translation
Oh Companion That Abode Is Unmatched,
Where My Complete Beloved Is.
In that Place There Is No Happiness or Unhappiness,
No Truth or Untruth
Neither Sin Nor Virtue.
There Is No Day or Night, No Moon or Sun,
There Is Radiance Without Light.
There Is No Knowledge or Meditation
No Repetition of Mantra or Austerities,
Neither Speech Coming From Vedas or Books.
Doing, Not-Doing, Holding, Leaving
All These Are All Lost Too In This Place.
No Home, No Homeless, Neither Outside or Inside,
Micro and Macrocosm Are Non-Existent.
Five Elemental Constituents and the Trinity Are Both Not There
Witnessing Un-struck Shabad Sound is Also Not There.
No Root or Flower, Neither Branch or Seed,
Without a Tree Fruits are Adorning,
Primordial Om Sound, Breath-Synchronized Soham,
This and That - All Are Absent, The Breath Too Unknown
Where the Beloved Is There is Utterly Nothing
Says Kabir I Have Come To Realize.
Whoever Sees My Indicative Sign
Will Accomplish the Goal of Liberation.
~ Kabir, Abode Of The Beloved
,#NFDB
1361:De rede is van ons bewustzijn maar de buitenkant. Daaronder zit het gevoel. Vanbinnen, waar niemand ons kan zien, durven wij er feilloos op te vertrouwen. Daar weten wij alles zonder woorden. Als wij nooit naar buiten hoefden te treden zouden we geen moment aan onze intuïtie twijfelen. Maar we gaan uit en willen de anderen ook ons innerlijk keurig presenteren. Dus kammen we onze gedachten uit en trekken ze recht. Herinner jij je dan niet dat je als kind instinctief aanvoelde hoe mensen in elkaar zaten, bij wie je het goede kon vinden en wie voor jou gevaarlijk was, wat je moest doen om gevoed te worden, te overleven en liefde te vinden? Ik geloof dat veel van de kennis waarnaar wij op zoek zijn, een antwoord op alle belangrijke vragen, al vanaf onze geboorte in ons aanwezig is en dat wij alleen maar zijn vergeten hoe we die moeten aanboren. Sterker, van het meeste zijn we vergeten dat het bestaat (…). Al die intuïtieve kennis, die op zijn sterkst is bij onze geboorte, wanneer wij haar het hardst nodig hebben omdat ons nog geen andere middelen ter beschikking staan om te overleven, en die minder wordt naarmate wij leren te denken in plaats van te voelen, dat instinctieve weten is niet vergaan. Het ligt alleen bedolven onder de lawine aan argumenten en redeneringen die wij tegenwoordig nodig hebben om onze wereld voor onszelf begrijpelijk te maken. Af en toe, een enkele keer in een droom, in een moment van verstrooiing vinden we er misschien ineens iets van terug. Inspiratie zal een kunstenaar het noemen, voor iemand die gelooft is het een openbaring. Maar voor ons, die rationeel proberen te denken? Misschien zouden wij het een inval noemen, een moment van verlichting waarin je ineens de oplossing ziet van een vraagstuk dat je nog niet eens had geformuleerd. ~ Arthur Japin, #NFDB
1362:Manus eet niks,' zei ik tegen mijn moeder en ik vroeg of ik wat brood mocht nemen en wat melk, om hem te voeren. Alles mocht. Met een schoteltje vol keurig vierkant blokjes doorweekt brood, toog ik weer naar de garage, prikte een stuk brood aan het uiteinde van een twijg en stak Manus het voedsel toe.
'Eet,' zei ik.
Hij reageerde niet. Het brood dat ik tegen zijn snavel aanduwde, liet los en bleef hangen, wat er slordig en vies uitzag en ook extra zielig. Omdat hij zich tot dan toe niet verroerd had, durfde ik mijn hand uit te steken en hem aan te raken, door met de top van mijn wijsvinger zijn kop te strelen.
Hij liet het toe en daardoor hield ik opeens veel meer van hem dan daarvoor. Het was een prachtige vogel en hij zou mijn onafscheidelijke metgezel worden. Zittend op mij schouder nam ik hem overal mee naar toe en als hij een eindje ging fladderen, bleef hij altijd dicht bij mij in de buurt. Cirkelend boven mijn hoofd hield hij mij nauwlettend in het oog. Als kauw kon hij gemakkelijk praten met andere vogels en hij vertelde hun dat hij bij mij hoorde. Alle vogels wilden vanaf dat moment ook wel bij mij horen, maar voor mij kon er maar een de eerste zijn en de eerste was Manus en dat namen ze ook voor lief. Wel spraken ze onderling af dat, waar ter wereld ik mij ook bevond, iedere vogel mij zou beschermen, omdat ik de vogelvrouw was en hun taal begreep. Soms vlogen hele zwermen boven mijn hoofd, die mij allemaal herkenden en vanuit de lucht volgden. Ook op de speelplaats. Als ik in de klas zat en door het raam naar buiten keek, zat het muurtje vol met vogels, die daar wachtten tot ik uit school kwam en zij mij naar huis konden volgen. Alle kinderen wisten dat het mijn vogels waren en ze begrepen ook dat ik daarom geen mensen nodig had, want ik was van de vogels. ~ Connie Palmen,#NFDB
1363:Pentru ce oamenii care suferă nu se plictisesc? În scara stărilor negative, care începe de la plictiseală şi sfârşeşte în disperare, trecând prin melancolie şi tristeţe, omul care suferă încearcă atât de rar plictiseala, încât pentru el prima treaptă este melancolia. Plictiseala o cunosc numai oamenii care n-au un conţinut lăuntric mai adânc şi care nu se pot menţine vii decât prin stimulente exterioare. Toate nulităţile caută varietatea lumii din afară, fiindcă superficialitatea nu este altceva decât realizarea prin obiecte. Omul superficial n-are decât o problemă: salvarea prin obiect. De aceea, el caută în lumea din afară tot ceea ce aceasta îi poate oferi pentru a se putea umple pe sine însuşi cu valori şi lucruri exterioare. Melancolia presupune o dilatare lăuntrică, un vag al depărtărilor şi o nostalgie a infinitului, care izvorăsc dintr-o înălţime şi un rafinament sufletesc ce nu le întâlnim niciodată în plictiseală. Dacă omul superficial îşi pune vreodată probleme de ordin metafizic, atunci substratul psihic din care izvorăşte această nelinişte aproximativă nu se ridică niciodată deasupra plictiselii. Şi toată metafizica la care duce plictiseala nu este decât o metafizică de circumstanţă. În plictiseală, niciodată nu se pune serios problema omului, sau cel puţin a subiectului, ci numai a orientării şi a atitudinii imediate faţă de lumea din afară. Nu este nici măcar o chestiune de dispoziţie; de destin, nici vorbă. Plictiseala este întâiul semn de nelinişte când omul nu este inconştient, prin plictiseală animalul îşi manifestă primul grad de omenie. Ce departe de toate acestea este omul care suferă! Acesta niciodată nu e atât de sărac încât să se poată plictisi. Suferinţa are rezerve infinite, care niciodată nu lasă pe om prea singur, ca el să mai aibă nevoie de alţii. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1364:Niko ne pali svetiljku da bi je sakrio iza vrata: svrha svetlosti je da osvetli prostor oko sebe, da otvori oči, da pokaže lepote i krasote u svojoj okolini.
Niko ne prinosi na žrtvu ono najdragocenije što ima: ljubav.
Niko ne prepušta svoje snove u ruke onima koji mogu da ih unište.
Svako ko slučajno otkrije u sebi neki dar i usudi se da govori o svojim sposobnostima, počinje da pobuđuje podozrenje.
Ako postoji neka uteha u tragediji gubitka osobe koju smo toliko silno voleli, to je ona uvek neophodna nada da je možda i bolje što se tako dogodilo.
... nalazim se na bojnom polju otkako sam se rodila, a još sam živa i ne treba mi niko da me štiti.
Potpuno se prepustiti ljubavi, bila ona božanska ili ljudska, znači odreći se svega - uključujući i vlastitu dobrobit, ili sposobnost donošenja odluka. Znači voleti u najdubljem smislu te reči. U suštini, mi i ne želimo da budemo spaseni na način koji je Bog izabrao da nas iskupi, želimo da očuvamo potpunu kontrolu nad svakim korakom, da imamo punu svest o svojim odlukama, da budemo kadri da izaberemo predmet svoje odanosti.
S ljubavlju nije tako - ona dođe, nastani se u nama, i počinje da upravlja svime. Samo vrlo snažne duše pristaju da joj se predaju...
Muzika nije samo nešto što nas teši, ili zabavlja, već mnogo više od toga - jedna ideologija. Ljude možete prepoznati po vrsti muzike koju slušaju.
Zato što sam naučila da patim u tišini otkad znam za sebe...
Zato se radije mirim sa svojom samoćom: ako u ovom trenutku pokušam od nje da pobegnem, nikad više neću naći partnera. Ako je prihvatim, umesto da se borim protiv nje, možda će se stvari promeniti. Videla sam da je samoća jača kad pokušavamo da joj se suprotstavimo, ali postaje slaba kad na nju jednostavno ne obraćamo pažnju. ~ Paulo Coelho,#NFDB
1365:Un om se defineşte la fel de bine prin comediile sale ca şi prin elanurile sale sincere. Tot astfel se întâmplă, la un alt nivel, cu sentimentele, inaccesibile inimii, dar parţial trădate de faptele pe care le însufleţesc şi de atitudinile spiritului pe care le presupun. Nu-i greu de văzut că in felul acesta definesc o metodă. Dar e uşor de văzut că e vorba de o metodă de analiză si nu de cunoaştere. Căci metodele implică metafizici, trădind fără voia lor concluziile pe care pretind uneori că nu le cunosc încă. Astfel, ultimele pagini ale unei cărţi se află încă în primele. Metoda definită aici exprimă sentimentul că orice cunoaştere adevărată este imposibilă. Nu putem decât enumera aparenţe şi simţi un climat. Atunci vom ajunge poate la acel insesizabil sentiment al absurdităţii, în lumile diferite dar frăţeşti ale inteligenţei, ale artei de a trăi sau ale artei pur şi simplu. Climatul absurdităţii e un început. Sfîrşitul e universul absurd şi acea atitudine a spiritului care proiectează asupra lumii o strălucire ce-i este proprie, făcând să lumineze chipul privilegiat şi implacabil pe care ştie să i-l recunoască. Toate marile acţiuni şi toate marile filosofii au un început derizoriu. Marile opere se nasc adesea pe neaşteptate, la colţul unei străzi sau la intrarea într-un restaurant. Tot astfel şi absurditatea. Lumea absurdă, mai mult decât oricare alta, îşi trage nobleţea din această naştere lipsită de măreţie. În anumite situaţii, un om care răspunde: «la nimic», când e întrebat la ce se gândeste, poate că doar se preface. Cei iubiţi o ştiu prea bine. Dar dacă acest răspuns este sincer, dacă exprimă acea stare ciudată a sufletului când vidul devine elocvent, când lanţul gesturilor cotidiene s-a rupt, când inima caută zadarnic veriga pierdută, el reprezintă primul semn al absurdităţii. ~ Albert Camus, #NFDB
1366:Văzând în fapta lui jignire, Boierii şi-au ieşit din fire: „Vecinu-i fire prost crescută, Un farmazon, un om năuc: Bea roşul vin ca un haiduc, La doamne mâna nu sărută, Doar da şi nu, nicicând poftim” - îl osândiră unanim.
În satul său, pe-aceeaşi vreme Un alt boier sosi-n vecini, Stârnind aidoma dileme La moşierii cei meschini. Vladimir Lenski se numeşte, Direct din Gottirsgen soseşte: Frumos şi tânăr şi poet, Lui Kant discipol, interpret, El din Germania ceţoasă Aduse roadele ştiinţei — S-aline greul suferinţei; Fiinţă-aprinsă, curioasă, Cu negrul păr adus pe spate Vorbea cu foc de libertate. Adică francmason, aici în sens de liber-cugetător. Ferit de tina infamiei, Cu sufletul cuprins de-ardoare, Credea-n căldura prieteniei Şi-n duioşie de fecioare. În inima-i ce ignoranţă! — Nutrea statornic o speranţă. Şi-a lumii larmă, strălucire îi răscoleau tânăra-i fire, împodobind ideea-n haină De reverii şi dulce vis; Scruta cu sufletul deschis în viaţă-un scop, în lume-o taină Ce-i frământa adânca minte, …Visând minuni, ţintind nainte! Credea el că un suflet mare Se va uni cu el, odată, Că chipul gingaşei fecioare L-aşteaptă undeva curată; Sau că amicii-s plini de zel Să poarte lanţuri pentru el, Să sfarme-n ţăndări braţul lor Ulciorul clevetirilor; Că-n viaţă sunt aleşi ai sorţii, Prieteni sfinţi ai omenirii, Ce hărăziţi sunt nemuririi, Cu veşnica văpaie-a torţii Şi cu raza ei de înnoire S-aducă-n lume fericire. Revolta şi compătimirea, iubirea binelui avea Şi-a slavei dulce pătimire De june-n sânge-i clocotea. El lira şi-o plimba cu sete Sub cerul lui Schiller şi Goethe Şi sufletu-i vibra patetic, Aprins de jarul lor poetic. Şi-a muzelor înaltă artă N-a ruşinat-o el nicicând. Şi nimeni de semeţu-i gând N-a fost în stare să-l despartă, De dorul sfânt al tinereţii Şi gingăşia simplităţii. ~ Alexander Pushkin,#NFDB
1367:Aşadar, şi eu odinioară, cu iluzia mea, ca toţi vizionarii altei lumi, ţintisem dincolo de om. Chiar dincolo de om?
Vai, fraţi ai mei! Si Dumnezeu-acesta, pe care l-am creat, lucrare omenească şi iluzie a fost, întocmai ca toţi zeii!
El era om, şi doar o biată aşchie de om, a mea: din propria-mi cenuşă şi văpaie-a apărut stafia-aceasta şi într-adevăr: nu mi-a venit de dincolo!
Ce s-a-ntâmplat, o, fraţi ai mei? M-am stăpânit pe mine — cel în suferinţă, mi-am dus cenuşile în munţi şi-am plăsmuit o flacără mai pură. Şi iată! stafia aceasta a dispărut. Durere-ar fi acum, şi grea tortură pentru mine, vindecatul, să cred în astfel de stafii: Durere mi-ar fi acum şi umilinţă. Aşa le grăiesc celor ce văd dincolo de această lume. Durere-a fost, şi neputinţă, — ele creară toate lumile de dincolo; şi-această scurtă nebunie-a fericirii pe care-o simte numai cel care a suferit mai mult ca toţi. Şi oboseala, care dintr-un singur salt vrea să ajungă la limanul ultim, un salt mortal — o biată şi neştiutoare oboseală, ce nu mai ştie nici măcar ce e voinţa: ea l-a creat pe Dumnezeu şi lumile de dincolo. O, credeţi-mă, fraţi ai mei! Corpul, el — disperat de-a fi doar corp — şi-a plimbat degetele spiritului rătăcit pe ultimele sale ziduri. O, credeţi-mâ, fraţi ai mei! Corpul, el — disperat de-a fi numai ţarână — a surprins vorbirea măruntaielor fiinţei. Şi-atunci a vrut cu capul să dărâme ultimul zid, şi nu numai cu capul — a vrut să treacă-n întregime-n «altă lume». Această «altă lume» însă îi scapă omului, această inuman de dezumanizată lume ce este doar neant ceresc; iar măruntaiele fiinţei nu-i vorbesc omului decât atunci cînd se-ntrupează-n om.
Da, este greu să-adevereşti fiinţa, făcând-o să vorbească. Spuneţi-mi, fraţi ai mei, lucrul cel mai ciudat din toate nu este el şi cel mai bine dovedit? ~ Friedrich Nietzsche,#NFDB
1368:O Yogi die; die to the world. Such death is sweet. Die in the manner of Goraksa who died and then saw the Invisible. Speak not in haste, walk not in haste Take slow cautious steps. Let not pride overtake you. Lead a simple life, says Goraksanath. Goraksha says: Listen, O Avadhuta, this is how you should lead your life in this world. See with your eyes, hear with your ears but never speak. Just be a dispassionate witness to the happenings around you. Do not react. Goraksa says one who remains steadfast in observing his sadhna keeping his spiritual practice, food habits and sleeping habits under strict yogic discipline neither grows old nor dies. Goraksa says-- Om Siva Goraksa Yogi is the mantra, which is the substance of all true joys. One should repair to a solitary place and chant this mantra so devoutly that he becomes oblivious of his own body. Om Siva Goraksa Yogi-- this auspicious mantra contains measureless sakti. It is so powerful that even sinners of the worst kind have attained moksa just by chanting this mantra. Goraksa says he who chants the name vocally or non-vocally, meditates, controls the five senses from their pleasures and burns his body in the holy fire of Brahma finds Mahadeva. The mind is dull and fails to comprehend the secret of the the path of yoga. It is very capricious and is always engaged in mischief, thus causing a man to drift away from the true path. The mind itself is the abode of the good as well as of the evil. One may either let the good prevail or may allow free play to the evil instincts. This mind is pure and pious only when it lets the good in it prosper. If the mind promotes the evil instincts residing in it then it becomes impure and impious. Yoga is the means by which the mind can be trained to promote and sustain the good instincts.
~ Gorakhnath, Gorakh Bani
,#NFDB
1369:Totuşi, nu-mi pot scoate din cap diferenţa enormă ce există între idei şi viaţă. E o dislocare permanentă, cu toate că ne străduim să aruncăm peste amândouă un magnific acoperământ. Şi nu se potriveşte. Ideile trebuie însoţite de acţiune.’’
‘’Până acum, gândul meu, colaborând cu mine însumi, a fost acela de a mă îndepărta de etalonul de aur al literaturii. Pe scurt, gândul meu era să prezint o resurecţie a emoţiilor, să descriu comportamentul unei fiinţe omeneşti în stratosfera ideilor, adică în ghearele delirului. Să zugrăvesc o fiintă presocratică, o făptură jumătate ţap, jumătate titan.’’
‘’Când vâd siluetele bărbaţilor şi femeilor mişcându-se apatic în dosul zidurilor închisorii lor, la adăpost sigur, bine închişi pentru câteva ore fugare, mă înspăimântă potenţialul de dramă umană cuprins în aceste trupuri plăpânde, în dosul acestor ziduri cenuşii e plin de scântei umane şi totuşi nici un incendiu nu izbucneşte. Oare aceştia sunt bărbaţi şi femei, mă întreb eu, sau doar nişte umbre, umbrele unor marionete manevrate de nişte sfori invizibile? Aparent se mişcă fără nici un fel de constrângere, dar n-au unde să se ducă. Doar pe un singur tărâm sunt liberi şi pot hălădui în libertate, dar încă n-au învăţat să-şi ia avânt. Până acum nu se cunoaşte vreun vis care să-şi fi luat avântul. Nici un om n-a venit pe lume destul de uşor, destul de voios pentru a se putea desprinde de pământ!
Vulturii care au bătut o vreme din aripile lor puternice s-au zdrobit de pământ. Ne-au ameţit cu zgomotul pe care-1 fac când bat aerul cu apripile. Rămâneţi pe pământ, o, voi, vulturi ai viitorului! Cerurile au fost explorate şi s-au dovedit a fi pustii. Iar ceea ce zace sub pământ este tot un pustiu, umplut doar de oseminte şi de umbre. Rămâneţi deci pe pământ şi mai plutiţi
câteva sute de mii de ani! ~ Henry Miller,#NFDB
1370:As an anology, consider the word structure. In bacteria, the gene is embedded in the genome in precisely that format, structure, with no breaks, stuffers, interpositions, or interruptions. In the human genome, in contrast, the word is interrupted by intermediate stretches of DNA: s...tru...ct...ur...e.
The long stretches of DNA marked by the ellipses (...) do not contain any protein-encoding information. When such an interrupted gene is used to generate a message-i.e., when DNA is used to build RNA-the stuffer frragments are excised from the RNA message, and the RNA is stitched together again with the intervening pieces removed: s...tru...ct...ur...e became simplified to structure. Roberts and Sharp later coined a phrase for the process: gene splicing or RNA splicing (since the RNA message of the gene was "spliced" to removed the stuffer fragments).
At first, this split structure of genes seemed puzzling: Why would an animal genome waste such long stretches of DNA splitting genes into bits and pieces, only to stitch them back into a continuous message? But the inner logic of split genes soon became evident: by splitting genes into modules, a cell could generate bewildering combinations of messages out of a single gene. The word s...tru...c...t...ur...e can be spliced to yield cure and true and so forth, thereby creating vast numbers of variant messages-called isoforms-out of a single gene. From g...e...n...om...e you can use splicing to generate gene, gnome, and om. And modular genes also had an evolutionary advantage: the individual modules from different genes could be mixed and matched to build entirely new kinds of genes (c...om...e...t). Wally Gilbert, the Harvard geneticist, created a new word for these modules; he called them exons. The inbetween stuffer fragments were termed introns. ~ Siddhartha Mukherjee,#NFDB
1371:Cine-şi pune serios problema morţii este absolut imposibil să nu aibă şi o teamă. Chiar aceia care cred în nemurire sînt orientaţi înspre această credinţă tot din frica de moarte. Este, în această credinţă, un efort dureros al omului de a-şi salva — chiar fără o certitudine absolută — lumea valorilor în care a trăit şi la care a contribuit, de a înfrînge neantul din temporal şi de a realiza în etern universalul. În faţa morţii, acceptată fără nici o credinţă religioasă, nu rămîne însă nimic din ceea ce lumea crede a fi creat pentru eternitate. Toată lumea formelor şi a categoriilor abstracte se dovedeşte complet irelevantă în faţa morţii, iar pretenţia de universalitate a formalului şi categorialului devine iluzorie în faţa iremediabilului din procesul de aneantizare prin moarte. Căci niciodată o formă sau o
categorie nu vor prinde existenţa în structura ei esenţială, precum niciodată nu vor înţelege rosturile intime ale vieţii şi morţii. Ce poate opune idealismul sau raţionalismul în faţa acestora? Nimic. Celelalte concepţii şi doctrine nu spun însă aproape nimic despre moarte. Singura atitudine valabilă ar fi o tăcere absolută sau un strigăt deznădăjduit. Acei care susţin că frica de moarte nu-şi are o justificare mai adîncă, deoarece atît cît este un eu moartea nu există, iar cînd eşti mort eul a dispărut, uită de fenomenul atît de ciudat al agoniei treptate. Unui om care are sentimentul puternic al morţii, ce mîngîiere poate să-i ofere separaţia artificială între eu şi moarte? Ce sens poate avea pentru cineva pătruns adînc de senzaţia iremediabilului o subtilitate sau o argumentare logică? Sînt nule toate încercările de a devia pe un plan logic probleme de existenţă. Filozofii sînt prea orgolioşi pentru a-şi mărturisi frica de moarte şi prea pretenţioşi pentru a recunoaşte o fecunditate spirituală maladiei. ~ Emil M Cioran,#NFDB
1372:— Şi totuşi ce? albi zâmbetul oblic al lui Schiassi.
— Şi totuşi, spusei, chiar şi când nu va mai fi nici un singur om care să citească poveştile pe care le scriem, bine sau rău, când expoziţiile de artă vor rămâne pustii şi compozitorii îşi vor cânta creaţiile lor înaintea şirurilor de scaune goale, lucrurile pe care le vom face, nu spun eu, cei care au meseria mea.:.
— Hai, hai, curaj, împungea sarcastic amicul meu.
— Da, poveştile care se vor scrie, tablourile care se vor picta, bucăţile muzicale care se vor compune, tâmpitele ticnitele confuzele şi inutilele lucruri de care spui, vor fi totuşi mereu culmea cea mai înaltă a omului, flamura sa adevărată.
— Mă înspăimânţi, exclamă Schiassi.
Dar, nici măcar eu nu ştiu cum, eram incapabil să mă opresc. Eram cuprins de o mânie fără margini; şi-mi năvălea din piept, şi nu izbuteam s-o reţin.
— Da, spusei, idioţeniile alea despre care spui vor fi tot ceea ce ne deosebeşte mai mult de animale, indiferent dacă sunt cu totul şi cu totul inutile, ba poate tocmai pentru asta. Mai mult chiar decât atomica, decât sputnicele şi decât rachetele intersiderale. Şi în ziua în care idioţeniile acelea nu se vor mai face, oamenii vor fi devenit nişte viermi nenorociţi ca în timpul cavernelor. Căci diferenţa dintre un furnicar de termite sau un dig de castori şi miracolele tehnicii moderne e o diferenţă minoră, un lucru de nimic faţă de cea care deosebeşte acelaşi furnicar de... de...
—De o poezie ermetică de zece versuri, poate? sugeră cu răutate Schiassi.
— Desigur, faţă de o poezie, chiar dacă aparent este indescifrabilă, chiar şi de numai cinci versuri. Ar ajunge încercarea de-a o scrie, chiar dacă eşuează... poate greşesc, dar numai în direcţia asta există pentru noi unica scăpare. Şi dacă...
Aici Schiassi se abandonă într-un superb şi nesfârşit hohot de râs. ~ Dino Buzzati,#NFDB
1373:eram îngrijorat, drumul era atât de slab luminat şi nu urca nimeni alături de mine. Am înţeles de ce, când am ajuns sus, în faţa bi¬sericii; lume multă afară, în tăcere, încercând să asculte slujba. Venisem prea târziu. Mi-era ruşine, şi totuşi am făcut ce nu în¬drăznesc să fac de obicei, încet-încet, dând binişor din coate, m-am strecurat în naos cam până la o treime. Altarul era lumi¬nat puternic. Descopăr că erau reflectoarele televiziunii. Preoţi mulţi în faţa altarului — nu vedeam decât vârful unei mitre — şi era mai bine aşa. Corul cânta cu o însufleţire impresionantă, sutele de lumânări creau o atmosferă de miraj în depărtare. Sim¬ţeam o tensiune a credincioşilor, a tuturor, atât de evidentă, în¬cât parcă trecuse de la om la om, de era acolo o singură suflare, un singur gând şi mi-am dat seama, vai, că era poate un gând păgân, că noi toţi acolo, necunoscuţi unii de alţii, dar parcă o singură fiinţă, noi nu prăznuiam în noaptea aceea numai învierea lui Cristos, noi serbam în acelaşi timp în inimile noastre învie¬rea neamului. Iar când, în liniştea de mormânt, s-au auzit, sus, cuvintele lui Iisus: Luaţi, mâncaţi, acesta este trupul mieu, ca¬rele pentru voi se frânge... am văzut pe tânăra femeie de lângă mine — era modest îmbrăcată, dar figură fină de intelectuală, ochii noştri nu se întâlniseră — acum nu ştiu cum izbutise să se ghemuiască jos, în acea înghesuială, găsise loc să-şi pună şi fruntea, şi palmele la pământ — am simţit atunci un fior în spina¬re şi, în faţa acestei dovezi de adâncă smerenie, deodată mi-au venit lacrimile şi lumânările păreau mii de stele; nu mai erau însă lacrimi de întristare şi de deznădejde, erau lacrimi de speran¬ţă, căci căpătasem într-o clipită — cu acea intuiţie care n-are nevoie de justificare, că izvorăşte din adâncul inconştient — certitudinea că ţara asta a mea nu se va mai putea pierde. ~ Neagu Djuvara, #NFDB
1374:Zestien maanden lang,' zei de vreemdeling, 'heb ik geen vrouw in de ogen gekeken. Je hebt mooie ogen, Teresa, ze doen me denken aan de hemel boven Venetië. Soms zag ik een stukje hemel door het raam van de gevangenis, als ik even op en neer mocht lopen door de gang. Wat ik zag was een koel grijsachtig blauw, alsof de zee erin weerspiegeld werd. Je ogen hebben de kleur van de eeuwige dingen, maar dat zul je wel niet begrijpen en dat hoeft ook niet. Al die misverstanden, hoe lang bestaan die al niet tussen een man en een vrouw? Hoe vaak heb ik me achteraf niet geschaamd, als ik weer eens veel te veel gepraat had met een vrouw? Kus me maar.' Zijn stem klonk ongedwongen en vriendelijk.
Toen het meisje zich niet verroerde en hem met haar grijsblauwe ogen bleef aanstaren, keek hij haar verwonderd aan en vroeg haar nog een keer vriendelijk: 'Kus me maar, of begrijp je het niet?' Later herinnerde Teresa zich dat zijn stem ook zo geklonken zou hebben, als hij haar om een glas water had gevraagd. Het had net zo eenvoudig en terloops geklonken, maar omdat ze nog nooit een man had gekust, bleef ze hem een beetje verdwaasd aankijken. Met een al even nonchalant gebaar sloeg hij zijn arm om haar middel en vroeg belangstellend: 'Wat voel je?'
'Niets,' antwoordde het meisje.
'Begrijp je me niet?' vroeg hij licht geprikkeld. 'Begrijp je niet wat ik vraag? Ik vroeg je niet wat je eigenlijk van mannen vindt of hoe je over de liefde denkt. Luister nou eens, kleintje, ik vraag je wat je voelt als ik je aanraak, als ik met twee vingers over je arm streel, als ik mijn hand op je hart leg. Kijk zo... Wat voel je nu, op dit moment?'
Het meisje stond op, lichtte met een gracieuze beweging haar rok bij de zijkanten iets op van de vloer, zoals ze dat in de gelagkamer wel eens had zien doen, maakte een diepe buiging en zei toen beleefd: 'Met uw goedkeuring, meneer, ik voel niets. ~ S ndor M rai,#NFDB
1375:Daca vrei ca un om sa fie fericit politiceste, nu-i infatisa doua laturi ale unei probleme, caci s-ar framanta, prezinta-i o singura latura, sau chiar nici una, e si mai bine. Lasa-l sa uite c-ar exista primejdia razboiului. Daca guvernul e incapabil, birocratic si ahtiat de impozite, lasa-l sa ramana asa, decat sa-i faci pe oameni sa se necajeasca din pricina asta. Avem nevoie de liniste, Montag. Da-le oamenilor concursuri la care castiga cei care-si aduc aminte cuvintele celor mai polulare cantece, sau de numele capitalelor diferitelor state, sau de recolta de porumb obtinuta in Iowa acum un an. Umple-le mintea cu date ne-inflamabile, impaneaza-le-o cu “fapte” pana ajung sa se simta ghiftuiti, dar grozav de “informati”; atunci au sa-si inchipuie ca gandesc, au sa aiba iluzia miscarii, fara sa se miste. Si-au sa fie fericiti, deoarece “faptele” de acest gen raman neschimbate. Nu trebuie sa le dai vreo materie nesigura, ca filozofia sau sociologia, cu care sa incerce sa-si explice lucrurile. I-ar apuca stenahoria. Orice om capabil sa monteze si sa demonteze un perete de televiziune – si mai toti oamenii sunt capabili acum de asa ceva – este mai fericit decat un om care icearca sa sa masoare, sa fixeze in calcule si ecuatii universul, ce nu se lasa masurat si calculat fara a-l face pe om sa se simta singur ca un animal. Stiu prea bine ca asa se intampla, fiindca am incercat eu insumi. La naiba cu toate astea! Traiasca seratele si cluburile, acrobatii si magicienii, petrecaretii, limuzinele cu reactie, elicopterele-motociclete, pornografia si stupefiantele, tot ce poate simula reflexele automate. Daca piesa e de proasta calitate, daca filmul nu spune nimic, daca spectacolul e lipsit de miez, faceti-mi o injectie cu theremina, si-am sa cred ca piesa ma emotioneaza, desi in realitate va fi doar o reactie tactila la o anumita vibratie. Nu-mi pasa, imi lace sa ma distrez copios! ~ Ray Bradbury, #NFDB
1376:Also by Alan Watts The Spirit of Zen (1936) The Legacy of Asia and Western Man (1937) The Meaning of Happiness (1940) The Theologica Mystica of St. Dionysius (1944) (translation) Behold the Spirit (1948) Easter: Its Story and Meaning (1950) The Supreme Identity (1950) The Wisdom of Insecurity (1951) Myth and Ritual in Christianity (1953) The Way of Zen (1957) Nature, Man, and Woman (1958) “This Is It” and Other Essays on Zen and Spiritual Experience (1960) Psychotherapy East and West (1961) The Joyous Cosmology: Adventures in the Chemistry of Consciousness (1962) The Two Hands of God: The Myths of Polarity (1963) Beyond Theology: The Art of Godmanship (1964) The Book: On the Taboo Against Knowing Who You Are (1966) Nonsense (1967) Does It Matter?: Essays on Man’s Relation to Materiality (1970) Erotic Spirituality: The Vision of Konarak (1971) The Art of Contemplation (1972) In My Own Way: An Autobiography 1915–1965 (1972) Cloud-hidden, Whereabouts Unknown: A Mountain Journal (1973) Posthumous Publications Tao: The Watercourse Way (unfinished at the time of his death in 1973, published in 1975) The Essence of Alan Watts (1974) Essential Alan Watts (1976) Uncarved Block, Unbleached Silk: The Mystery of Life (1978) Om: Creative Meditations (1979) Play to Live (1982) Way of Liberation: Essays and Lectures on the Transformation of the Self (1983) Out of the Trap (1985) Diamond Web (1986) The Early Writings of Alan Watts (1987) The Modern Mystic: A New Collection of Early Writings (1990) Talking Zen (1994) Become Who You Are (1995) Buddhism: The Religion of No-Religion (1995) The Philosophies of Asia (1995) The Tao of Philosophy (1995) Myth and Religion (1996) Taoism: Way Beyond Seeking (1997) Zen and the Beat Way (1997) Culture of Counterculture (1998) Eastern Wisdom: What Is Zen?, What Is Tao?, An Introduction to Meditation (2000) Eastern Wisdom, Modern Life: Collected Talks: 1960–1969 (2006) ~ Alan W Watts, #NFDB
1377:Ljudske predstave o Zemlji, čak i posle mirenja sa solarnom teorijom, nepopravivo su pompezne. Ljudske predstave o kosmosu neizlečivo antropocentrične. Koliko su, u međuvremenu, istinite? Da li je, uistinu, jedino čoveku, s njegovom besmrtnom dušom, dato i pravo da eksperimentiše s drugim živim bićima? Da li uistinu, jedino on može, sme, ume svoje istine saznavati putem patnje, nesreće, umiranja drugih? Jedino on u tzv. laboratorijama imati krvave žrtvenike svoje žeđi za saznavanjem. Zar i čovekova Zemlja ne bi mogla biti tek nečija laboratorija, ljudi nečije eksperimentalne životinje, na kojima neka napredna civilizacija s humanom ravnodušnošću prema životu, testira svoje intergalaktičke insekticide, a visokosisarska ih populacija ovde dole u agoniji doživljava kao sve strašnije bolesti. Naravno da bi to Zemlja mogla biti. Da bi ljudi to mogli biti. Jer, što je u Sunčevom sistemu čovek, u drugom može biti insekt. Insekt progonjen ovde, može biti gospodarska rasa negde drugde. Ekologija ne poznaje univerzalno prvenstvo, a biologija nikome ne priznaje pravo da večno bude u vrhu života. To bi na razuman način objasnilo uništavajuće epidemije, tumačene dosad spontanostima nepoznatog mehanizma. I Mojsijeve biblijske pošasti, i Crnu smrt, kugu od 1347, koja je do 1350, samo za tri godine eksperimentisanja bacilom Pasteurella Pestis, odnela trećinu Evropljana, četrdesetak miliona ljudskih zamoraca, podleglih ekstrasteralnoj inokulaciji španskom influencom ranih dvadesetih ovog stoleća, laboratorijsku regularnost kineskih epidemija, vulkanske provale smrtonosnih infekcija među kičmenjacima, pa, zašto ne, i tri bolesnice na aerodromu Heathrow. Jasne bi postale propasti Atlantisa, drevnih mediteranskih civilizacija. Astečke imperije i s naučnom preciznošću mogli bi se predvideti završeci savremenih kultura, kao što se u minut može predskazati sudbina laboratorijskih životinja koje su nadživele eksperimentalnu svrhu. ~ Borislav Peki, #NFDB
1378:Meravigliosa fu in realtà la mia vita, pensava, meravigliose vie ha seguito. Ragazzo, non ho avuto a che fare se non con dei e sacrifici. Giovane, non ho avuto a che fare se non con ascesi, meditazione e contemplazione, sempre in cerca di Brahma, sempre intento a venerare l'eterno nello Atman. Ma quando fui giovanotto mi riunii ai penitenti, vissi nella foresta, soffersi il caldo e il gelo, appresi a sopportare la fame, appresi a far morire il mio corpo. Meravigliosa mi giunse allora la rivelazione attraverso la dottrina del grande Buddha, e sentii la conoscenza dell'unità del mondo circolare in me come il mio stesso sangue. Ma anche da Buddha e dalla grande conoscenza mi dovetti staccare. Me n'andai, e appresi da Kamala la gioia d'amore, appresi da Kamaswami il commercio, accumulai denaro, dissipai denaro, appresi ad amare il mio stomaco, a lusingare i miei sensi. Molti anni dovetti impiegare per perdere lo spirito, disapprendere il pensiero, dimenticare l'unità. Non è forse come se lentamente e per grandi traviamenti io mi fossi rifatto, d'uomo, bambino, di saggio che ero, un uomo puerile? Eppure è stata buona questa via, e l'usignolo non è ancor morto nel mio petto. Ma che via fu questa! Son dovuto passare attraverso tanta sciocchezza, tanta bruttura, tanto errore, tanto disgusto e delusione e dolore, solo per ridiventare bambino e poter ricominciare da capo. Ma è stato giusto, il mio cuore lo approva, gli occhi miei ne ridono. Ho dovuto provare la disperazione, ho dovuto abbassarmi fino al più stolto di tutti i pensieri, al pensiero del suicidio, per poter rivivere la grazia, per riapprendere l'Om, per poter di nuovo dormire tranquillo e risvegliarmi sereno. Ho dovuto essere un pazzo, per sentire di nuovo l'Atman. Ho dovuto peccare per poter rivivere. Dove può ancora condurmi il mio cammino? Stolto è questo cammino, va strisciando obliquamente, forse va in cerchio. Ma vada come vuole, io son contento di seguirlo. ~ Hermann Hesse, #NFDB
1379:Samo da nije te taštine. Te vražje taštine. Erikina taština za¬daje majci brige i pravi joj je trn u oku. Jedino što bi Erika postupno morala naučiti jest ne biti tašta. Bolje sada nego poslije, jer je u dobi koja već kuca na vrata taština poseban teret. A starost je dovoljan teret sam po sebi. Ah, ta Erika! Zar su velikani glazbene povijesti možda bili tašti? Nisu. Je¬dino čega se Erika mora odreći jest taština. U slučaju nužde majka će Eriku lijepo istesati, tako da se za nju ne može uh¬vatiti ništa suvišno.
Mama pokušava djetetu istrgnuti haljinu koju ono grčevito drži prstima, dobro uvježbanim za takve borbe. Pusti, viče majka, daj to ovamo! Treba te kazniti zbog požude za ispraz¬nim stvarima! Dosada te život kažnjavao tako što nije obra¬ćao pozornost na tebe, a sada će te dodatno kazniti i tvoja majka tako što ni ona neće obraćati pozornost na tebe, iako se kinduriš i lickaš poput klauna. Daj tu haljinu ovamo!
Odjednom se Erika okrenula i odjurila do svojeg ormara s odjećom. Obuzela ju je nejasna slutnja, koja se već više puta obistinila. Danas opet nešto nedostaje, ovaj put tamnosivi jesenski komplet. Sto se dogodilo? Čim je primijetila da nešto nedostaje, Erika je odmah znala tko je za to odgovoran. Samo jedna osoba dolazi u obzir. Ti, gaduro, gaduro jedna, urla Erika na sebi nadređenu instanciju i poput pandži zabija nok¬te u majčinu tamnoplavo obojenu kosu s prst izraslim sjedi-nama. Frizer je naime skup pa zato majka njemu i ne odlazi. Jednom mjesečno Erika majci boji kosu kistom i Polycolo~ Elfriede Jelinek rom. Sada čerupa majčinu glavu, koju je vlastoručno uljepšala. Bijesno majku vuče za kosu. Majka jauče. Kada je prestala vući, Eriki su ruke pune pramenova, koje nijemo i u čudu promatra. Kemija je već ionako slomila svaki otpor u majčinoj kosi, ali ni priroda tu nije izvela majstorsko djelo. Erika u prvi tren ne zna kamo s vlasima. Napokon odlazi u kuhinju i u kantu za smeće baca tamnoplave pramenove prošarane sjedinama. ~ Elfriede Jelinek,#NFDB
1380:Cred ca era ora unu noaptea cand m-am trezit pe strada.
Era o noapte clara, linistita si geroasa. Aproape ca alergam, ma grabeam tare, dar nu ma duceam acasa. "De ce m-as duce acasa? Oare acum pot avea casa? In casa se traieste, maine m-as trezi ca sa traiesc, dar oare asta e posibil acum?
Viata s-a sfarsit, nu mai pot trai". Asa am ratacit pe strazi, nestiind unde merg si nici nu stiu daca voiam sa ajung undeva. "Acum, nicio actiune, mi se parea in acel moment, nu poate avea vreun scop." Si lucru ciudat : mi se parea ca in jurul meu toate, chiar si aerul pe care-l respiram, era de pe alta planeta, de parca brusc nimerisem pe luna. Toate - orasul, trecatorii, trotoarul pe care fugeam, toate nu mai erau ale mele. "Uite, aici e Piata Palatului, aici - Catedrala Sfantului Isac, imi trecu prin minte,dar acum nu mai am nicio legatura cu ele; totul pare ca s-a instrainat, nimic nu mai este al meu. O am pe mama, pe Liza - dar ce importanta are, ce sa fac eu acum cu mama si cu Liza? Totul s-a sfarsit, totul s-a sfarsit deodata, in afara unui singur lucru : sunt un hot, pe vecie.
"Cum sa dovedesc ca nu sunt hot ? Oare mai pot s-o fac acum? Sa plec in America? Si ce-as dovedi cu asta? Versilov va fi primul care va crede ca am furat ! << Ideea >> ? Care << idee >> ? Ce mai inseamna acum << ideea >> ? Peste cincizeci de ani, peste o suta de ani, cand voi trece, mereu se va gandi un om care, aratand spre minr, va spune : Uite, asta e un hot. Si-a inceput << ideea >> furand ..."
Simteam oare ranchiuna? Nu stiu, poate ca da. Straniu, totdeauna, poate ca inca din frageda copilarie, am avut aceasta trasatura de caracter : daca mi se facea un rau, daca duceau acest rau pana la limita sau ma jigneau insuportabil, totdeauna aparea dorinta de neatins de a ma supune pasiv jignirii si chiar de a implini dinainte dorintele celui care ma jignea : "Poftim, daca voi m-ati umilit, eu ma umilesc si mai abitir, uitati-va, admirati ! ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
1381:Kulakundalini, Goddess Full of Brahman, Tara -- You are inside me. You are inside me, Ma in the muladhara, the sahasrara, and the wish-granting manipura. The Ganges flows to the left, the Yamuna to the right; in their midst streams the Sarasvati where Siva and Sakti shine. Meditating on You like this a ruby-red snake sleeping coiled around the Lord Self-Born a man is blessed. In each glorious lotus Muladhara, svadhisthana, manipura at the navel, anahata, and visuddha You incarnate as letters v to s, b to l, d to ph, k to th, sixteen vowels at the throat, and h and ks between the eyebrows. My teacher was firm with me; he told me to think of You like this in my body. Brahma and the four gods, and Dakini and her five saktis inhabit the ascending lotuses, supported underneath by an elephant, a crocodile, a ram, an antelope, and a second elephant. If you hold your breath you can know Her and hear the buzzing hum of a drunken bee. Earth, water, fire, and air dissolve immediately when you sound "yam," ram," "lam," "ham," and "haum." Then cast me a compassionate glance -- I keep being reborn! Your feet alone drip nectar. You are Sakti, cosmic sound, and Siva the dot in "Om" full of nectar like the moon. Who can cleave the One Self? Ritual worship, controversies over dualism and nondualism these don't bother me, for the Great Mistress of Time tramples Time. Once sleep is broken there's no more sleep, and the soul will be turned into Siva. Could one like this even if reborn drown anew in the senses? Liberation adores him like a daughter. Pierce the agna cakra; dispel the devotee's despair. Traveling past lotuses four, six, ten, twelve, sixteen, and two to the thousand-petaled flower at the top of the head the female swan unites with Her handsom amde in the residence of the Lord. Hearing Prasad's words, the yogi floats in a sea of bliss. [1770.jpg] -- from Singing to the Goddess: Poems to Kali and Uma from Bengal, Translated by Rachel Fell McDermott
~ Ramprasad, Kulakundalini, Goddess Full of Brahman, Tara
,#NFDB
1382:– I have a letter for you, mister Nelson.
Mister Abbot drog ut en låda under disken, plockade i en bunt brev tills han fick tag uti ett litet fyrkantigt, gråblått kuvert:
– Here it is! Yes, mister Nelson.
Karl Oskar strålade upp när han kände igen brevet: Det var den sorts kuvert som de nyttjade därhemma.
Han sträckte ut handen efter det.
– Fifteen cents!
Den långe skotten höll brevet i tumgreppet, men räckte det inte åt svensken på andra sidan disken:
– Fifteen cents, sir!
– What menar you, mister Abbot…?
Karl Oskar nyttjade sin engelska. Varför lämnade inte postmaster Abbot ifrån sig hans brev? Ville han ha betalt för att han hade haft hand om det – vad menade han med de där femton cents?
– You have to pay fifteen cents in postage due, mister Nelson!
Postmästaren i Taylors Falls höll fortfarande det lilla gråblå kuvertet kvar i sin högra hand, emellan tummen och pekfingret, medan han med vänstra handens pekfinger visade på frimärkena i högra hörnet. Och Karl Oskar Nilsson hade fortfarande sin hand utsträckt efter brevet från Sverige.
Så trodde han sig förstå: Brevet var inte betalt. Han måste lösa det med femton cents.
Men han hade inte en enda cent.
– Yes, sir?
Mister Abbot väntade med orörliga anletsdrag och med brevet i handen, han höll det i ett fast, säkert grepp, som om han varit rädd att tappa det eller bli fråntagen det med våld. Men Abbot var inte en man som tappade något eller som blev fråntagen något med våld.
– No… No… Invandraren prövade landets språk. Jag can’t i dag… Not today… No… Har not… Not an cent.
Och för att postmastern säkert skulle förstå, att han inte hade några pengar satte han händerna i byxlommarna och drog upp fodret: Tomt!
Postmästaren blev beklagande i rösten:
– No cash, mister Nelson? Sorry! I have to keep your letter.
Han lade åter ner brevet i lådan under sin disk.
Karl Oskar hade sträckt ut handen efter brevet från Sverige men fick dra den tom tillbaka – han stack ner den i sin tomma byxficka. ~ Vilhelm Moberg,#NFDB
1383:In Europa, intre 1911 si 1913, s-au produs doua miscari disidente ale psihanalizei, miscari inaugurate de persoane care pana atunci jucasera un rol de baza in tanara stiinta: Alfred si C. G. Jung. Aceste miscari pareau foarte periculoase si castigasera repede un mare numar de partizani. Ele nu trebuiau, totusi, prin forta lor, sa fie resimtite ca niste socuri furnizate psihanalizei, chiar daca nu se mai nega materialul faptic, ci permiteau, ceea ce era ademenitor, eliberarea de rezultate. Jung a incercat o transpunere a faptelor analitice intr-un mod abstract, impersonal, fara sa tina cont de istoria individului, modalitate prin care el spera sa indeparteze recunoasterea sexualitatii infantile si a complexului lui Oedip, ca si necesitatea de a analiza copilaria. Adler parea sa se indeparteze si mai mult de psihanaliza, respingand total importanta sexualitatii. Critica a fost ingaduitoare cu cele doua miscari (pentru cei doi «eretici»), eu neputand sa obtin mai mult decat sa-i fac pe Adler si pe Jung sa renunte sa-si numeasca doctrinele «psihanaliza». Se poate astazi constata, la capatul a zece ani, ca cele doua tentative au trecut pe langa psihanaliza fara sa o atinga.
Este suficient sa spun ca in fata celor care m-au parasit ca Jung, Adler, Stekel sau alti cativa, se gaseste un mare numar de cercetatori ca Abraham, Eitingon, Ferenczi, Rank, Jones, Brill, Sachs, pastorul Pfister, van Emden, Reik, care de aproape 15 ani mi-au ramas fideli colaboratori, de majoritatea legandu-ma o prietenie pe care nimic n-a tulburat-o. N-am numit aici decat pe cei mai vechi dintre elevii mei, cei care si-au facut deja un nume in literatura psihanalitica; amintirea altor nume nu implica mai putin respect, si tocmai printre cei tineri si printre cei care au venit la mine mai tarziu se gasesc talente care ne dau mari sperante. Dar trebuie sa spun in avantajul meu ca un om dominat de intoleranta si de aroganta perfectiunii nu s-ar fi putut inconjura de o astfel de legiune de personalitati cu o inteligenta superioara, mai ales cand nu are sa le ofere atractii de ordin practic. ~ Sigmund Freud,#NFDB
1384:De asemenea, existenţa arhitectului în prunc este o reali tate, dar virtuală, ş i deci de alt tip decât existenţa lui actualizată, l a maturitate. Or, confuz i a acestor sensuri poate conduce la nenumărate sofisme. Aşadar, existenţa, c a ş i alte noţiuni, nu are nici un sens unic, aşa cum credea Parmenide sau Platon, dar, pe de altă parte, ea nu descrie nici o multiplicitate pur verbală ( omonimică) de sensuri - aşa cum voiau sofişti i ; există mereu un nex comun, ceva care integrează toate aceste sensuri d i ferite, deopotrivă fără a le egaliza sau a l e deduce unele dintr-altele, dar şi fără a le lăsa s ă se disperseze în necuprindere. Dar care este atunci referinţa principală sau sensul central al existenţei, aceea care impune acest nex comun, aşa cum, în mod analog, sensul central al noţiunii de "sănătos" este "sănă tatea" ? Această referinţă principală este ceea ce Aristotel numeşte "Fiinţă" (ouaia). Fiinţa este p orţiunea de stabilitate din lume, " miezul tare" al realităţii. Fiinţa este ceea ce lucrul este în sinea lui, este ce-este-le său. Fiinţa este suportul proprietăţilor, al calităţilor ş i afecţiunilor, adică ceea ce e permanent într-un subiect atunci când acesta se s chimbă ş i devine într-un fel. De pi ldă , un om poate fi sănătos sau bolnav, poate fi fericit sau mizerabil, poate învăţa sau uita, ş i totuşi, atâta vreme cât trăieşte, el rămâne el însuşi, fiindcă el îşi păstrează Fiinţa. Râul lui Heraclit, în care nu te-ai putea scălda de două ori, sau chiar nici măcar o singură dată, după cum credea Cratylos, discipolul radical al lui Heraclit, deoarece este în perpetuă mişcare, rămâne totuşi un anume râu, şi nu un altul, deoarece subzista ceva din el: Fiinţa s a . Fi inţa, de asemenea, face ca lucrur i l e s ă nu f i e numai reţele de relaţii ş i contexte (aşa cum cred astăzi "pragmatişti" relativişti ca Richard Rorty ) , ci s ă a ibă şi o anume autonomie faţă de cel care l e percepe. Pentru c ă au Fiinţă, lucrur i l e nu sunt complet reductibile l a datele senzaţiei sau a l e percepţiei, c i ele admi t şi o cunoaştere raţională. Invers, da c ă nu a r exista Fiinţă, lume ~ Anonymous, #NFDB
1385:Doamne! Ce vom fi făcut o mie de ani?! Toată viaţa noastră de un secol încoace nu este decît procesul prin care am ajuns să ne dăm seama că n-am făcut nimic… Trecutul României nu mă flatează deloc şi nici nu sînt prea mîndru de strămoşii mei lipsiţi de orgoliu că au putut dormi atîta timp, în aşteptarea libertăţii. România are un sens întrucît o începem. Trebuie s-o creăm lăuntric, pentru a putea renaşte în ea. Plăsmuirea acestei ţări să ne fie singura obsesie. Orice om care vrea sau este chemat să joace un rol profetic în viaţa României trebuie să se convingă că în ţara aceasta orice gest, orice acţiune, orice atitudine este un început absolut, că nu există continuări, reluări, linii şi directive. Pentru ceea ce trebuie făcut nimeni nu ne precede, nimeni nu ne îndeamnă, nimeni nu ne ajută. Alte popoare şi-au trăit începuturile naiv, inconştient, nereflectat, trezindu-se din somnul materiei la viaţa istorică printr-un insensibil proces, cu o evoluţie naturală, cu o lunecare insesizabilă. Noi, dimpotrivă, ştim şi trebuie să ştim că începem, sîntem obligaţi a avea luciditatea începuturilor de viaţă, conştiinţa vie şi reflectată a aurorei. Trezirea noastră la viaţă coincide cu o dilatare de perspectivă, pe care celelalte popoare o cunosc în amurgurile lor. De nu vom avea atîta tărie în conştiinţă pentru a da directive vieţii noastre fragile, nu vom face niciodată istorie. De nu vom exploata paradoxul ciudat al „istoriei“ noastre, pierduţi sîntem. Fiecare din noi este în situaţia lui Adam. Sau poate condiţia noastră este şi mai nenorocită, fiindcă n-avem nimic înapoi, pentru a avea regrete. Totul trebuie început, absolut totul. Noi n-avem de lucrat decît cu viitorul. Adamismul în cultură nu înseamnă altceva decît că fiecare problemă de viaţă spirituală, istorică şi politică se pune pentru întîia oară, că tot ceea ce trăim se determină într-o lume de valori nouă, într-o ordine şi un stil incomparabil. Cultura românească este o cultură adamitică, fiindcă tot ce se naşte în ea n-are precedent. (Şi în sens peiorativ.) Fiecare reedităm destinul lui Adam; decît, acesta a fost scos din paradis, iar noi dintr-un mare somn istoric. ~ Emil M Cioran, #NFDB
1386:DÖDENS DAGBOK: PARISARNA
Sommaren kom.
För boktjuven var allt frid och fröjd.
Dör mig - var himlen judefärgad.
När deras kroppar hade slutat söka efter springor i dörren steg deras själar upp. När deras naglar hade klöst mot träet och i vissa fall satt fastnaglade i det av blotta kraften i desperationen, kom deras själar mot mig, in i min famn, och vi steg ut ur de där duschanläggningarna, upp på taket och vidare uppåt, in i evighetens absoluta vidder. De bara fortsatte att fylla på åt mig. Minut för minut. Dusch efter dusch.
Jag kommer aldrig att glömma den första dagen i Auschwitz, den första gången i Mauthausen. På det senare stället fick jag också med tiden plocka upp dem från stupet nedanför den väldiga klippan, när deras försök att undkomma störtat dem i avgrunden. Där låg brutna kroppar och döda ömma hjärtan. Men, det var ändå bättre än gasen. Några av dem fångade jag upp när de bara hunnit halvvägs ner. Där besparade jag dig något, tänkte jag, och höll själen mitt i luften medan resten av varelsen - det fysiska skalet - tumlade till marken. Alla var lätta, som tomma valnötsskal. Rökig himmel på de ställena. Luktade som en ugn men var ändå så kallt.
Jag ryser när jag minns det - medan jag försöker overkliggöra det.
Jag blåser varmluft i mina händer för att värma dem.
Men det är svårt att hålla dem varma när själarna fortfarande skälver.
Gud.
Jag säger alltid det namnet när jag tänker på det här.
Gud.
Två gånger säger jag det.
Jag säger hans namn i ett fåfängt försök att förstå. "Men det är inte ditt jobb att förstå." Det är jag själv som svarar. Gud säger aldrig något. Trodde du att du var den enda som han aldrig svarar? "Ditt jobb är att ...", och där slutar jag lyssna till mig själv, eftersom jag, om jag ska vara riktigt ärlig, gör mig själv alldeles trött. När jag börjar tänka på det sättet blir jag så utmattad, och jag har inte den lyxen att jag kan ge efter för trötthet. Jag är tvingad att fortsätta, för även om det inte gäller varenda person på jorden gäller det den stora majoriteten - att döden inte väntar på någon - och om han gör det brukar han inte vänta särskilt länge. ~ Markus Zusak,#NFDB
1387:Angla, zei moeder. Onze koe. Die kun je meenemen.
Maar Karl Orsa was niet uit op Angla en ook niet op het geld; maar een ieder wordt verzocht, als hij door zijn eigen begeerten verlokt wordt; hij had zijn zinnen op moeder gezet.
Een hele koe, zei moeder. Als dat niet genoeg is, weet ik het niet.
Maar hij wilde niet, het leek wel of die koe hem moest worden opgedrongen.
Het hooi is in maart toch op, zei moeder. We hebben toch niet genoeg. En wat moeten we dan beginnen? je kunt haar net zo goed meenemen. In het voorjaar hebben we toch alleen maar last van haar.
Ten slotte kon hij er niet meer omheen, om die duivelse koe.
Dan gaan we maar eens kijken, zei hij. Niet om het een of ander. Maar omdat jij er zo op aandringt, Tea.
In de stal kneep hij zowaar in Angla en hij bekeek de poten en streek met zijn hand over de rug.
Hoe oud is ze? vroeg hij.
Ze wordt dit najaar tien, zei moeder.
Vel over been, zei Karl Orsa, meer niet.
En hij had gelijk, veel bijzonders was Angla niet. Een oude koe, zonder de minste levenslust.
Ge kende zelfs Angla, Heer. Het was zoals het was.
En Karl Orsa liet zijn blik langs de uiers gaan.
Wondjes aan de spenen, zei hij. Lege uiers.
Daarna wierp hij een steelse blik op moeder, zij had een volle, vaste boezem. Je kon zien dat hij dacht: die tieten.
Maar voor de slacht? probeerde moeder. Als slacht-koe?
Toen moest hij voor de tweede keer met zijn ogen en handen over Angla heen gaan, ook van slachtdieren had hij verstand.
Veel vlees zit er niet aan, zei hij. Veel meer dan een skelet is het niet. Een lege ruiter. een scharminkel.
Weer wierp hij een steelse blik op moeder en je kon zien dat hij dacht: vlees.
Moeders laatste voorstel was:
En de huid dan? Er blijft toch een koeiehuid over?
Maar zelfs daar viel niet over te praten.
Aan huiden heb je niets. Er is geen mens die huiden koopt. Vooral geen koeiehuiden. Er zijn heel wat meer koeiehuiden dan levende koeien. Wat een dwaze gedachte!
Ook op de huid van moeder wierp hij een steelse blik, ze had blote armen en een blote hals en je kon zien dat hij nu zeker wist hoe de pacht voor dit jaar betaald zou worden. ~ Torgny Lindgren,#NFDB
1388:Concepţia creştină şi concepţia curentă a suferinţei sînt fundamental false. După ele,
suferinţa este un drum spre iubire, cînd nu este calea esenţială a iubirii. Dar oare
creştinismul numai în această problemă ar trebui corectat?
A vorbi de drumul suferinţei ca drum al iubirii este a nu cunoaşte nimic din esenţa
satanică a suferinţei. Pe treptele suferinţei nu urci, ci cobori. Ele nu formează scări înspre
cer, ci înspre infern. Şi întunericul în care ajungi pe scările durerii nu este mai puţin infinit
şi etern decît lumina ce te orbeşte pe scările bucuriei.
Suferinţa este o cale de separare, de disociere, este o forţă centrifugală ce te detaşează
de sîmburele vieţii, de centrul de atracţie al lumii, de unde totul tinde să se unifice în iubire
şi intimitate. Dacă principiul divin se caracterizează printr-un efort de sinteză cosmică şi de
participare metafizică la esenţa totului, atunci suferinţa este la antipodul acestui principiu.
Principiul satanic, ca principiu de dislocare, de dualizare şi dramatizare, străbate într-o
imanenţă organică şi esenţială întreg sîmburele durerii.
În toate formele bucuriei, participi naiv la ritmul total al vieţii, iei un contact
inconştient şi experimental cu dinamismul concret al firii şi te simţi legat prin toate fibrele
cu pulsaţiile iraţionale ale lumii. Şi aceasta nu numai în bucuria spirituală, ci şi în
diversitatea formelor de plăcere organică, în multiplele voluptăţi ale simţurilor.
Separarea de lume în suferinţă duce la interiorizare excesivă, la o dezvoltare
paradoxală a gradului de conştiinţă, încît toată lumea, cu splendorile şi întunecimile ei, se
fixează faţă de om într-o poziţie de exterioritate şi transcendenţă. Şi cînd eşti într-o
asemenea măsură separat de lume, cînd ai lumea veşnic în faţa ta şi cînd te simţi iremediabil
singur în faţa acestei lumi, atunci cum să mai poţi uita ceva? Nu simţi necesitatea uitării
decît a lucrurilor şi experienţelor din cauza cărora ai suferit. Or, unul din paradoxele bestiale
ale acestei lumi este de a şterge amintirile celor ce n-ar vrea să uite şi de a fixa amintirile în
memoria celor ce ar dori să uite totul. ~ Emil M Cioran,#NFDB
1389:― Şi dacă mă hotărăsc să rămîn?
― Vei fi sfetnicul Oazei. Ai aur destul ca să cumperi multe oi şi
multe cămile. Te vei însura cu Fatima şi veţi trăi fericiţi în primul
an. Vei învăţa să iubeşti deşertul şi vei cunoaşte fiecare din cei
cincizeci de mii de curmali. Vei observa cum cresc, dezvăluind o
lume care se schimbă mereu. Şi vei înţelege din ce în ce mai mult
semnele, pentru că deşertul este un magistru mai bun ca toţi. În
al doilea an, îţi vei aminti că există o comoară. Semnele vor
începe să vorbească insistent despre asta, şi tu vei încerca să le
treci cu vederea. Îţi vei folosi cunoştinţele numai pentru binele
oazei şi al locuitorilor ei. Şefii de triburi îţi vor mulţumi pentru
asta. Cămilele îţi vor aduce bogăţie şi putere. În al treilea an
semnele vor continua să-ţi vorbească despre comoară şi despre
Legenda Personală. O să stai nopţi în şir rătăcind prin oază, iar
Fatima va deveni o femeie tristă pentru că a făcut ca drumul tău
să fie întrerupt. Dar îi vei dărui iubire şi ea îţi va răspunde cu
iubire. Îţi vei aminti că ea nu ţi-a cerut niciodată să rămîi, fiindcă
o femeie a deşertului ştie să-şi aştepte bărbatul. De asta nu o să-i
găseşti nici o vină. Dar vei umbla multe nopţi prin nisipul
deşertului şi printre curmali gîndindu-te că poate ai fi putut să-ţi
urmezi calea, să te încrezi mai mult în iubirea ta pentru Fatima.
Pentru că ceea ce te ţine în oază este propria ta frică de faptul că
nu te vei mai întoarce niciodată. Şi-n acel moment, semnele îţi
vor arăta că acea comoară a ta este îngropată pe vecie. În al
patrulea an semnele te vor părăsi pentru că n-ai vrut să le
asculţi. Şefii de triburi vor înţelege asta şi vei fi destituit din Sfat.
În acel moment vei fi devenit un negustor bogat, cu multe cămile
şi multe mărfuri. Dar îţi vei petrece restul zilelor rătăcind printre
curmali şi prin deşert, ştiind că nu ţi-ai împlinit Legenda
Personală şi că în acel moment va fi prea tîrziu pentru asta. Şi nu
vei înţelege că Iubirea nu-l împiedică niciodată pe un om să-şi
urmeze Legenda Personală. Iar cînd se întîmplă asta, este pentru
că nu era Iubirea Adevărată, aceea care vorbeşte Limbajul Lumii. ~ Paulo Coelho,#NFDB
1390:Per Mels Cobrir Lo Mal Pes (Anne)
Per melhs cobrir lo mal pes e.l cossire
chan e deport et ai joi e solatz;
e fatz esfortz car sai chantar ni rire,
car eu me mor e nul semblan no.n fatz;
e per Amor sui si apoderatz,
tot m'a vencut a forsa e batalha.
Anc Deus no fetz trebalhas ni martire,
ses mal d'amor, qu'eu no sofris en patz;
mas d'aquel sui, si be.m peza, sofrire,
c'Amors mi fai amar lai on li platz;
e dic vos be que s'eu no sui amatz,
ges no reman en lai mia nualha.
Midons sui om et amics e servire,
e en quer mais autras amistatz
mas c'a celat los seus bels olhs me vire,
que gran be.m fan ades can sui iratz;
e ren lor en laus e merces e gratz,
qu'el mon non ai amic que tan me valha.
Dins en mo cor me corrotz e.m azire,
car eu sec tan las mias volontatz.
Mas negus om no deu aital re dire,
c'om no sap ges com s'es aventuratz.
Que farai doncs dels bels semblans privatz?
Falhirai lor? Mais volh que.l mons me falha!
Corona, man salutz e amistaz,
e prec midons que m'ayut e me valha.
(To better hide the dark thoughts and the pain, I sing and play around, I have
pleasure and solace; I make an effort, because I know how to sing and laugh.
Still, I am dying, but show no sign of it, and by Love am so overcome, for Love
has conquered me by force and battle.
Never has God created martyrdom and travail that I could not undergo
peacefully, except for lovesickness. Still, although it weighs on me, I suffer it, for
Love makes me love where he pleases. And I say to you that if I am not loved, it
24
is not the fault of my passivity.
I am the servant and friend and vassal of my lady, and I do not ask from her any
other favor but this: secretly, to turn her fair eyes to me, for when I am
distraught they do me much good. In my heart I blame and accuse myself for
following so my desires. Noone should say such things, because we never know
what our destiny will be. What shall I do, then, with her beautiful, secret
glances? Shall I fail them? Better that the world itself fail me.
Corona, I send greetings and love, and I pray my lady that she aid and assist
me.)
~ Bernard de Ventadorn,#NFDB
1391:Bel m'es quant ilh m'enfolhetis
E·m fai badar e·n vau muzan!
De leis m'es bel si m'escarnis
O·m gaba dereir'o denan,
Qu'apres lo mal me venra bes
Be leu, s'a lieys ven a plazer."
full poetry
De dezir mos cor no fina
Vas selha ren qu'ieu pus am;
E cre que volers m'enguana
Si cobezeza la'm tol;
Que pus es ponhens qu'espina
La dolor que ab joi sana;
Don ja non vuelh qu'om m'en planha.
Totz trassalh e bran et fremis
Per s'Amor, durmen o velhan.
Tal paor ai qu'ieu mesfalhis
No m'aus pessar cum la deman,
Mas servir l'ai dos ans o tres,
E pueys ben leu sabra·n lo ver.
Ni muer ni viu ni no guaris,
Ni mal no·m sent e si l'ai gran,
Quar de s'Amor no suy devis,
Non sai si ja l'aurai ni quan,
Qu'en lieys es tota la merces
Que·m pot sorzer o decazer.
Bel m'es quant ilh m'enfolhetis
E·m fai badar e·n vau muzan!
De leis m'es bel si m'escarnis
O·m gaba dereir'o denan,
Qu'apres lo mal me venra bes
Be leu, s'a lieys ven a plazer.
Translation
The desire of my heart is endless and only devoted to her, beloved among all others. And my will, I guess, abuses me, if lust deprives me of her. For it's keener than a thorn, this pain that heals with joy, and for which I don't want to be pitied.
I’m all quivering shaking and shuddering from the love I feel for her, either when I sleep or when I stay up. Such is my fear of dying from this love that I can’t envision how to speak to her. I will remain her servant two or three years perhaps, before letting her know my feeling.
Neither dying nor living nor healing, I don’t feel any pain of my sickness, despite its tremendous intensity. I’m unable to scrutinize the mystery of her love, I don’t know whether she will agree to my passion, and even less when that could occur. For in her lies the entire Mercy that can lead me to enhance or to decay.
And I find magnificent that she panics me to this point, leaves me with a gaping mouth and bewildered! I enjoy when she scorns me, makes fun of me in my absence or even in front of me. For after the evil will come the good. And that can be soon, if such is her pleasure. ~ Sherrilyn Kenyon,#NFDB
1392:Bilo je to u Veneciji, u jesen, u jednom od onih salona u kojima se tuđinci prolazno okupljaju oko domaćice koja je tuđinka kao i oni. Ovi ljudi stoje unaokolo sa svojom šoljom čaja i ushićeni su kad god ih neki vični sused hitro i krišom okrene prema vratima da im se došapne neko ime koje zvuči venecijanski. Oni su spremni na najfantastičnija imena, ništa ih ne može iznenaditi; jer ma koliko inače bili štedljivi u doživljavanju, u ovom gradu se nonšalantno predaju najpreteranijim mogućnostima. U svom običnom životu oni neprestano brkaju izvanredno sa zabranjenim, tako da se očekivanje čudesnog, koje sad sebi dozvoljavaju, javlja na njihovim licima kao grub, raspustan izraz. Što im se kod kuće samo za koji trenutak dešava na koncertima ili kad su sami s nekim romanom, to oni pod ovim laskavim okolnostima izlažu svačijem pogledu kao opravdano stanje. Kao što, sasvim nepripremljeni, ne shvatajući opasnost, dozvoljavaju da ih gotovo smrtonosna priznanja muzike nadraže kao telesne indiskrecije, tako se, ni najmanje ne savladavši postojanje Venecije, predaju nagradi koju pruža nesvestica u gondolama. Ne više skorašnji bračni parovi, koji su tokom celog putovanja izmenjivali samo reči pune mržnje, tonu u ćutljivo podnošenje; muža obuzima prijatan umor njegovih ideala, dok se ona oseća mlada i tromim domaćima podsticajno klima glavom, s osmehom kao da su joj zubi od šećera pa se neprestano tope. A kad se posluša šta govore, ispada da putuju sutra ili prekosutra ili krajem nedelje.
Tu sam, dakle, stajao među njima i radovao se što neću otputovati. Ubrzo će zahladneti. Meka, kao opijumom uspavljujuća Venecija njihovih predrasuda i potreba nestaće sa ovim somnolentnim strancima, i jednog jutra će se pojaviti ona druga, stvarna, budna, do prskanja krta, nimalo nastala u snovima : ona usred ništavila na potonulim šumama željena, s mukom postignuta i najzad toliko potpuno postojeća Venecija. Očvrslo, na najneophodnije ograničeno telo, kroz koje je i noću budni arsenal slao krv svoga roda, i prodoran duh ovoga tela koji se neprestano širi i koji je bio jači od mirisa aromatičnih zemalja. Sugestivna država, koja je so i staklo svoje bede menjala za blaga naroda. Lepa protivteža sveta, koja je sve do svojih ukrasa puna latentnih energija što su se granale u sve tananije živce - : ova Venecija. ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
1393:Een arts kan heel in het algemeen de mensheid proberen te dienen, maar het staat hem uiteraard ook vrij zich alleen in dienst te stellen van een bepaald deel van de mensheid. Een zekere dr. Thaler bijvoorbeeld had ongeveer tweehonderd jaar geleden in Wenen de uit Nigeria afkomstige Soliman na diens dood met de toestemming van keizer Franz de huid afgestroopt, had de man die in een veldslag het leven van de vorst van Lobkowicz had gered, een neger genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had de leraar van de vorsten van Liechtenstein, een zwarte genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had de vrijmetselaar van de loge De Ware Eendracht, een Moor genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had bij wijze van spreken de broeder van de vrijmetselaars Mozart en Schikaneder, de borg van de naar opname in de loge strevende wetenschapper Ignaz von Born, een Afrikaan genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had een gehuwde Wener, die zes talen vloeiend sprak, wiens dochter later getrouwd was met baron Von Feuchtersleben en wiens kleinzoon Eduard in het begin van de negentiende eeuw naam maakte als dichter, de huid afgestroopt, had een gezien man uit de hogere Weense kringen, die lang geleden weliswaar een Afrikaans kind was geweest, genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had een mens die in het begin van zijn leven op de slavenmarkt was ingeruild voor een paard en later was doorverkocht naar Messina, genaamd Soliman, om kort te gaan: een voormalige slaaf van een laag ras genaamd Soliman de huid afgestroopt. Hij had de huid daarna gelooid, op een corpus van hout gespannen en, tegen de wens van diens dochter, die verzocht 'de huid van haar vader aan haar te overhandigen teneinde hem volgens de regels ter aarde te kunnen bestellen', tegen de wens van die dochter haar opgezette vader ter stichting van het Weense publiek in een vitrine op de vierde verdieping van het Keizerlijk Naturaliënkabinet gezet. Het veren rokje waarmee de Moor was uitgedost, was - wetenschappelijk niet geheel correct - afkomstig van Zuid-Amerikaanse indianen, maar het exotische aspect van het preparaat kwam daardoor veel beter tot zijn recht.
Heel even stelde Richard zich voor dat in een vitrine in het staatsmuseum van Caïro bijvoorbeeld de opgezette archeoloog Heinrich Schliemann zou staan, gekleed in een Spaans stierenvechterskostuum of in Mongoolse klederdracht van schapenleer en zijde. ~ Jenny Erpenbeck,#NFDB
1394:Kada postoje ispravan napor, ispravna sabranost i ispravna koncentracija, tu je i
neustrašivost. Tu je neustrašivost zato što nema čega da se bojimo. Imamo snagu da
pogledamo stvari i ne protumačimo ih na pogrešan način; imamo mudrost da posmatramo
i promišljamo život; imamo sigurnost i pouzdanost sile, snagu svoje posvećenosti moralu
i odlučnosti da činimo dobro i uzdržimo se od lošeg počinjenog telom i govorom. Na taj
način, čitava stvar stoji zajedno kao put razvoja. To je savršen put, jer sve pomaže i
podstiče; telo, emocionalna priroda (osećanja) i intelekt. Oni su u savršenom skladu,
podupiru jedno drugo.
Bez tog sklada, naša instrinktivna priroda može prevladati. Ukoliko nemamo posvećenost
moralu, tada naši instinkti mogu preuzeti kontrolu. Na primer, ako samo sledimo
seksualne želje bez ikakve veze sa moralom, tada se upetljavamo u mnoge stvari koje
izazivaju odbojnost prema samom sebi. Tu su preljuba, promiskuitet i bolesti, kao i sva
ona uznemirenost i konfuzija koji dolaze kada našom instinktivnom prirodom ne vladaju
ograničenja morala.
Možemo svoju inteligenciju iskoristiti za prevaru i laganje, zar ne, ali kada imamo moral
kao temelj, tad nas vodi mudrost i samadhi; oni nas vode do emocionalne ravnoteže i
emocionalne snage. Ali mi ne koristimo mudrost za potiskivanje osećajnosti. Ne
gospodarimo svojim emocijama uz pomoć mišljenja i potiskujući našu emocionalnu
prirodu. A upravo to često radimo na Zapadu; upotrebili smo naše racionalne misli i
ideale da gospodarimo i potisnemo naše emocije, postajući tako neosetljivi na stvari, na
život, na same sebe. Meñutim, u praktikovanju sabranosti pažnje putem vipassana
meditacije um je potpuno prijemčiv i otvoren, tako da poseduje onu puninu i jedan
kvalitet sveobuhvatnosti. I zato što je otvoren, um je istovremeno kao ogledalo,
reflektivan, odražava stvari. Kada se koncentrišete na neku tačku, um vam više nije
refleksivan – zadubljen je u svojstva tog objekat. Refleksivna sposobnost uma dolazi kroz
pažnju, celovitost uma. Ne filtrirate niti ne birate bilo šta. Samo posmatrate kako sve što
nastane i nestane. Posmatrate da ako ste vezani za nešto što je nastalo, ono i nestaje.
Doživljavate da iako je privlačno dok nastaje, ono se i menja pre nego što nestane. Tada
se njena privlačnost smanjuje i moramo pronaći nešto drugo čime ćemo se zaokupiti. ~ Ajahn Sumedho,#NFDB
1395:Exista doua feluri de a simti singuratatea: a te simti singur în lume si a simti singuratatea lumii. Cînd te simti singur, traiesti o drama pur individuala; sentimentul parasirii este posibil chiar în cadrul unei splendori naturale. In acest caz, intereseaza numai nelinistile subiectivitatii tale. A te simti aruncat si suspendat în lume, incapabil de a te adapta ei, consumat în tine însuti, distrus de propriile tale deficiente sau exaltari, chinuit de insuficientele tale, indiferent de aspectele exterioare ale lumii, care pot fi stralucitoare sau sumbre, tu ramînînd în aceeasi drama launtrica, iata ce înseamna singuratate individuala.
Sentimentul singuratatii cosmice, desi se petrece tot într-un individ, deriva nu atît din framîntarea lui pur subiectiva cat din senzatia parasirii acestei lumi, a neantului exterior. Este ca si cum toate splendorile acestei lumi ar disparea deodata pentru ca monotonia esentiala a unui cimitir s-o simbolizeze. Sînt multi care se simt torturati de viziunea unei lumi parasite, iremediabil abandonate unei singuratati glaciale, pe care n-o ating, macar, nici slabele reflexe ale unei lumini crepusculare. Care sînt mai nefericiti, acei care simt singuratatea în ei, sau aceia care o simt în afara, în exterior? Imposibil de raspuns. Si apoi, de ce sa ma chinuiasca ierarhia singuratatii? A fi singur, în orice fel, nu e destul?
Dau în scris, pentru toata lumea care va veni dupa mine, ca n-am în ce sa cred pe acest pamînt si ca unica scapare este uitarea absoluta. As vrea sa uit de tot, sa ma uit complet, sa nu mai stiu nimic de mine si de lumea aceasta. Adevaratele confesiuni nu se pot scrie decît cu lacrimi. Dar lacrimile mele ar îneca aceasta lume, precum focul meu interior ar incendia-o. N-am nevoie de nici un sprijin, de nici un îndemn si de nici o compatimire, caci desi sînt cel mai decazut om, ma simt totusi atît de puternic, atît de tare si de fioros! Caci sînt singurul om care traiesc fara speranta. Or, aceasta este culmea eroismului, paroxismul si paradoxul eroismului. Suprema nebunie! Toata pasiunea haotica si dezorientata din mine ar trebui s-o canalizez pentru a uita totul, pentru a nu mai fi nimic, pentru a scapa de spirit si de constiinta. Am si eu o speranta: speranta uitarii absolute. Dar aceasta mai e speranta, nu e ea disperare? Nu-i aceasta speranta negarea tuturor sperantelor viitoare? Vreau sa nu mai stiu nimic, nici macar sa stiu ca nu stiu nimic. ~ Emil M Cioran,#NFDB
1396:Voor verslavingen moet je geen excuses zoeken, maar motieven. Excuses zoek je om geen spijt en schuld te hoeven voelen, maar een speurtocht naar jouw eigen motieven leidt je juist naar het hart van je schuld en daar, op die rare plek waar het duister is van onbegrip, pijn en ontkenning, daar ligt het enige terrein waar je de mogelijkheid geboden wordt om je schuld te veranderen in kennis. Met kennis valt te leven, met schuld niet.
De meeste mensen geloven dat dat halfzachte spreekwoord, wat niet weet, wat niet deert, dat dat ook voor jezelf opgaat, maar zo werkt het niet. Wat je over iemand anders niet weet, dat weet je niet en zolang je het niet weet kan het je ook geen pijn doen, dat is zo klaar als een klontje, maar je weet in zekere zin alles van jezelf. Dat is ook logisch, want jij bent de enige die zijn eigen leven helemaal in zijn eentje meemaakt en daar weet van zou kunnen hebben. Bij jou ligt iedere minuut van een leven opgeslagen, hoe dan ook. Bij wie anders? Dat maakt mensen op zijn minst nog interessant, dat ze een vat van wetenschap vormen van tenminste een leven, hun eigen.
Waar het nu eigenlijk allemaal om draait is de manier waarop je weet hebt van jezelf, dat is het belangrijkste. Sommige mensen weten niks van zichzelf. Ze hebben de enige echte wetenschap en geschiedenis niet tot hun beschikking en kunnen ze niet lezen, omdat ze die op de foute plek bewaren.
Schuld is zo’n wetenschap over jezelf die op de verkeerde plaats in je archief is opgeslagen. Ze is dan geen kennis van de schuld, maar ze heeft de vorm aangenomen van iets anders dan woorden, waardoor je er niks mee kunt en er alleen maar dik van wordt, of chagrijnig of lusteloos.
Kennis hoort thuis in de geest, waar anders? Ik zou niet weten waar de woorden anders konden verblijven dan in de geest. Ze lijken op geest en op ziel en op dat andere ontastbare, waarvan je weet dat je het hebt, maar dat je niet kunt zien en waarover je bijna niet kunt praten.
Zo zie ik het.
En daarom krijgt ook alle kennis die je eigenlijk over jezelf zou moeten hebben en die niet in die onzichtbare vorm van woorden in jouw ziel mag wonen, een andere gedaante, een zichtbare en een lastige, bijvoorbeeld een kilo overtollig vlees aan je lichaam of iets anders waaronder je lijdt en wat je met je meesleept en waarvan je niet weet waarom je het hebt, maar wat iedereen aan jou kan zien, omdat het ervoor zorgt dat je altijd dezelfde domme fouten maakt. ~ Connie Palmen,#NFDB
1397:Întreaga psihologie de până acum a rămas împotmolită în prejudecăţi şi temeri de ordin moral: ea nu s-a încumetat să pătrundă în adâncuri. A o concepe, precum o fac eu, în chip de morfologie şi genetică a voinţei de putere, -iată o idee care nu i-a trecut nimănui prin cap, în măsura în care ne este îngăduit să ghicim din toate cele câte s-au scris până acum şi a ceea ce a fost trecut sub tăcere. Puterea prejudecăţilor morale a impregnat profund sfera spiritualităţii pure, în aparenţă sfera cea mai rece şi mai lipsită de idei preconcepute - exercitând bineînţeles o acţiune vătămătoare, paralizantă, orbitoare, deformantă. O fizio-psihologie autentică întâmpină rezistenţe inconştiente în ini-ma cercetătorului, ea are de luptat cu „inima“: chiar şi o teorie despre interdependenta instinctelor „bune“ şi „rele“ pare un rafinament de imoralitate care provoacă suferinţa şi dezgustul unei conştiinţe încă viguroase şi îndrăzneţe -, şi, cu atât mai mult, o teorie despre derivarea tuturor instinctelor bune din cele rele. Însă, presupunând că s-ar găsi cineva care să ia afectele de ură, invidie, cupiditate, patima puterii drept afecte esenţiale ale vieţii, drept lucruri care trebuie să facă parte, în esenţă şi în principiu, din economia generală a vieţii, dacă vrem ca viaţa să fie intensificată -, acest om ar suferi din pricina unei asemenea orientări a judecăţilor sale ca de un rău de mare. şi aceasta nu este încă nici pe departe cea mai penibilă şi mai ciudată ipoteză din acest imens şi aproape nedesţelenit domeniu de cunoştinţe primejdioase: iar cel care vrea va găsi o sută de temeiuri pentru a se tine la distantă de ea - de va fi în stare! Iar dacă totuşi nava vi s-a abătut prin aceste meleaguri, ei bine, curaj! strângeţi zdravăn din dinţi! deschideţi-vă ochii! apucaţi timona cu nădejde! - vom depăşi de-a dreptul morala, cu riscul de a strivi, de a zdrobi poate restul propriei noastre moralităţi, cutezând să pornim pe acest drum - dar ce contăm noi! Niciodată navigatorilor şi aventurierilor temerari nu li s-a mai înfăţişat vreo lume de cunoştinţe, mai profundă: iar psihologului care consimte la o asemenea „jertfă“ - acesta nu este sacrifizio dell'inteletto, dimpotrivă! - i se va îngădui cel puţin să pretindă în schimb ca psihologia să fie recunoscută iarăşi ca regină a ştiinţelor, pe care celelalte ştiinţe au menirea s-o slujească şi s-o pregătească. Căci de acum îna¬inte psihologia este din nou calea ce duce spre problemele fundamentale. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
1398:7. în Duminica Sfintei Măria Egipteanca, un părinte hirotonit de curând a început un cuvânt despre pocăinţă. A dat câteva exemple de sfinţi care au părăsit păcatul. în biserică se auzeau şuşoteli. Unii credincioşi, în special cei mai în vârstă, nu păreau prea interesaţi de subiect. Două femei depanau amintiri din tinereţe, altele vorbeau 13 Danion Vasile deşertăciuni, comentând lungimea fustei unei femei care venise prima dată în acea biserică sau mirosul neplăcut al cerşetorilor de la poarta bisericii. Părintele a continuat: — Dar există şi mulţi păcătoşi care nu vor să audă de pocăinţă. în parohia noastră, de exemplu: avem un caz, un om căruia îi place să bea mult, despre care vă voi spune câteva cuvinte. Omul acesta, pe care îl cunoaşteţi cu toţii, este un caz care pare irecuperabil. încet-încet, credincioşii care şuşoteau începură să fie atenţi: predica devenea interesantă şi pentru ei - se gândeau că poate părintele va da şi nişte amănunte picante, pentru a le putea discuta la masa de prânz cu cei care nu veniseră să se împărtăşească din frumuseţea sfintei slujbe. — Să vă spun cât de tare a căzut în patima băuturii acest om? întrebă părintele, mirându-se câtă linişte se făcuse în biserică. Nu, nu o să vă spun. Am vrut numai să vă daţi singuri seama că, atâta vreme cât vă vorbeam despre îndreptarea vieţii, unii şuşoteau. Cum a venit vorba despre un păcătos care poate fi bârfit, care poate fi arătat cu degetul, s-a făcut linişte. Nu vă voi mai spune altceva astăzi, decât atât: dacă veniţi la biserică din orice alt motiv, şi nu pentru a fi în comuniune cu Dumnezeu şi a vă ruga împreună cu ceilalţi, dacă vă interesează numai subiectele de bârfă sau subiectele care vă ridică în proprii ochi, fâcându-vă să vi se pară că sunteţi superiori celor care stau la această oră în faţa televizoarelor, ar trebui să vă daţi seama că greşiţi. Biserica este casa lui Dumnezeu. Vreţi să o transformaţi în sală de spectacol, în salon de bârfe? Să nu fie aşa! Luaţi aminte la cursele vrăjmaşului care, dacă nu a reuşit să vă împiedice să ajungeţi la biserică, se luptă să vă sucească minţile şi să vă îndemne să vorbiţi în loc să vă rugaţi sau să ascultaţi cuvinte de folos. Aş mai fi avut multe să vă spun, dar o să vi le spun altădată. Vă las să vă gândiţi singuri dacă vreţi să mergeţi pe calea mântuirii. Şi, dacă nu vreţi, nu ştiu ce rost are să mai veniţi la biserică. Iar dacă vreţi, nu ştiu ce rost are să şuşotiţi şi să clevetiţi, în loc să vă rugaţi lui Dumnezeu cu zdrobire de inimă… ~ Anonymous, #NFDB
1399:Wanneer ik probeer na te gaan wat ik aan de kant van Méséglise te danken heb - de bescheiden ontdekkingen die daar hun toevallige decor of onmisbare inspiratiebron hadden - herinner ik me dat het op een van die wandeltochten was, dat najaar, bij de dichtbegroeide helling die Montjouvain beschut, dat ik voor het eerst werd getroffen door die onevenredigheid tussen onze indrukken en de gebruikelijke uitdrukkingswijze daarvan. Toen ik, na een uur monter tegen regen en wind te hebben opgetornd, aankwam bij de plas van Montjouvain, bij een met dakpannen afgedekt hutje waar de tuinman van M. Vinteuil zijn gereedschap opborg, was de zon weer doorgebroken, en zijn in de stortbui schoongespoelde verguldsel glansde als nieuw in de lucht, op de bomen, op de muur van de hut, op het nog natte pannendak, waar boven aan de nok een kip rondstapte. De blazende wind rukte horizontaal aan de grassen die in het muurbeschot groeiden en aan de donzen veren van de kip, die, het ene zowel als het andere, gerekt tot in hun volle lengte, meegaven op het waaien met de overgave van inerte, lichte dingen. Het pannendak bracht in de plas, die de zon opnieuw liet spiegelen, een roze marmering teweeg waar ik nooit eerder acht op had geslagen. En toen ik op het water en op het muurvlak een bleke glimlach de glimlach van de hemel zag beantwoorden, riep ik in mijn enthousiasme, zwiepend met mijn weer dichtgevouwen paraplu: 'Allemachtig, allemachtig.' Maar tegelijkertijd besefte ik dat het mijn plicht zou zijn geweest het niet bij die ondoorzichtige woorden te laten, maar te proberen iets van mijn verrukking te begrijpen.
En het was ook die dag - dankzij een voorbijkomende boer die er al uitzag of hij vrij slechtgehumeurd was, wat erger werd toen hij bijna mijn paraplu in zijn gezicht kreeg, en die mijn 'mooi weer hè, goed om te lopen' stug beantwoordde - dat ik te weten kwam dat dezelfde emoties zich niet tezelfdertijd, volgens een al van tevoren vaststaand patroon, bij alle mensen voordoen. Altijd als ik, later, door het wat langdurige lezen in een spraakzame stemming was gebracht, had de schoolvriend met wie ik maar al te graag een gesprek wilde beginnen er juist plezierig op los gepraat en wenste nu ongestoord te kunnen lezen. Als ik net vol genegenheid aan mijn ouders had gedacht en bezield was van de beste voornemens, die hun het meest plezier zouden doen, hadden zij dezelfde tijd gebruikt om achter een - door mij vergeten - pekelzonde te komen waar ze mij streng om berispten terwijl ik naar hen toe rende om hun een zoen te geven. ~ Marcel Proust,#NFDB
1400:Você, Lord Byron, é inteligente também, mas uma inteligência fina, penetrante, como aço, como uma espada. Ao contrário de mim, você é mais capaz de se fazer amado do que de amar. Sua lógica é irresistível, mas impiedosa, irritante. É desses remédios que matam a doença e o doente. Você tem sentimento poético, e muito — no entanto é incapaz de escrever um verso que preste. Por quê? Sei lá. Há qualquer coisa que te contém, que te segura, como uma mão. Sua compreensão do mundo, da vida e das coisas é surpreendente, seu olho clínico é infalível, mas você é um homem refreado, bem comportado, bem educado, flor do asfalto, lírio de salão, um príncipe, o nosso Príncipe de Gales, como diz o Hugo. Tem uma aura de pureza não conspurcada, mas é ascético demais, aprimorado demais, debilitado por excesso de tratamento. Não se contamina nunca, e isso humilha a todo mundo. É esportivo, é atlético, é saudável, prevenido contra todas as doenças, mas, um dia, não vai resistir a um simples resfriado: há de cair de cama e afinal descobrir que para o vírus da gripe ainda não existe antibiótico. — Opinião de estudante de Medicina — e Eduardo pro- curava ocultar seu ressentimento com um sorriso. — Você, agora.
(...)
— E você, Eduardo. Você, o puro, o intocado, o que se preserva, como disse Mauro. Seu horror ao compromisso porque você se julga um comprometido, tem uma missão a cumprir, é um escritor. Você e sua simpatia, sua saúde... Bem sucedido em tudo, mas cheio de arestas que ferem sem querer. Seu ar de quem está sempre indo a um lugar que não é aqui, para se encontrar com alguém que não somos nós. Seu desprezo pelos fracos porque se julga forte, sua inteligência incômoda, sua explicação para tudo, seu senso prático — tudo orgulho. O orgulho de ser o primeiro — a vida, para você, é um campeonato de natação. Sua desenvoltura, sua excitação mental, sua fidelidade a um destino certo, tudo isso faz de você presa certa do demônio — mesmo sua vocação para o ascetismo, para a vida áspera, espartana. Você e seus escritores ingleses, você e sua chave que abre todas as portas. Orgulho: você e seu orgulho. De nós três, o de mais sorte, o escolhido, nosso amparo, nossa esperança. E de nós três, talvez, o mais miserável, talvez o mais desgraçado, porque condenado à incapacidade de amar, pelo orgulho, ou à solidão, pela renúncia. Hugo não disse mais nada. E os três, agora, não ousavam levantar a cabeça, para não mostrar que estavam chorando. O garçom veio saber se queriam mais chope, ninguém o atendeu. Alguém soltou uma gargalhada no fundo do bar. Lá fora, na rua, um bonde passou com estrépito. ~ Fernando Sabino,#NFDB
1401:Sunt un om viu.
Nimic din ce-i omenesc nu mi-e străin.
Abia am timp să mă mir că exist, dar
mă bucur totdeauna că sunt.
Nu mă realizez deplin niciodată,
pentru că
am o idee din ce în ce mai bună
despre viaţă.
Mă cutremură diferenţa dintre mine
şi firul ierbii,
dintre mine şi lei,
dintre mine şi insulele de lumină
ale stelelor.
Dintre mine şi numere,
bunăoară între mine şi 2, între mine şi 3.
Am şi-un defect un păcat:
iau în serios iarba,
iau în serios leii,
mişcările aproape perfecte ale cerului.
Şi-o rană întâmplătoare la mână
mă face să văd prin ea,
ca printr-un ochean,
durerile lumii, războaiele.
Dintr-o astfel de întâmplare
mi s-a tras marea înţelegere
pe care-o am pentru Ulise - şi
bărbatului cu chip ursuz, Dante Alighieri.
Cu greu mi-aş putea imagina
un pământ pustiu, rotindu-se
în jurul soarelui...
(Poate şi fiindcă există pe lume
astfel de versuri.)
Îmi olace să râd, deşi
râd rar, având mereu câte o treabă,
ori călătorind cu o plută, la nesfârşit,
pe oceanul oval al fantaziei.
E un spectacol de neuitat acela
de-a şti,
de-a descoperi
harta universului în expansiune,
în timp ce-ţi priveşti
o fotografie din copilărie!
E un trup al tău vechi,
pe care l-ai rătăcit
şi nici măcar un anunţ, dat
cu litere groase,
nu-ţi pferă vreo şansă
să-l mai regăseşti.
Îmi desfac papirusul vieţii
plin de hieroglife,
şi ceea ce pot comunica
acum, aici,
după o descifrare anevoioasă,
dar nu lipăsită de satisfacţii,
e un poem închinat păcii,
ce are, pe scurt, următorul cuprins:
Nu vreau,
când îmi ridic tâmpla din perne,
să se lungească-n urma mea pe paturi
moartea,
şi-n fiece cuvânt ţâşnind spre mine,
peşti putrezi să-mi arunce, ca-ntr-un râu
oprit.
Nici după fiecare pas,
în golul dinapoia mea rămas,
nu vreau
să urce moartea-n sus, asemeni
unei coloane de mercur,
bolţi de infern proptind deasupra-mi...
Dar curcubeul negru-al ei, de alge,
de-ar bate-n tinereţia mea s-ar sparge.
E o fertilitate nemaipomenită
în pământ şi-n pietre şi în schelării,
magnetic, timpul, clipită cu clipită,
gândurile mi le-nalţă
ca pe nişte trupuri vii.
E o fertilitate nemaipomenită
în pământ şi-n pietre şi în schelării.
Umbra de mi-aş ţine-o doar o clipă pironită,
s-ar şi umple de ferigi, de bălării!
Doar chipul tău prelung iubito,
lasă-l aşa cum este, răzimat
între două bătăi ale inimii mele,
ca între Tigru
şi Eufrat. ~ Nichita St nescu,#NFDB
1402:Is there anyone in the universe, among heavenly or earthly beings, who can understand what Kali is? The systems of all traditions are powerless to describe Her. Is Mother a feminine being or greater than Being itself? Chanting Her transforming Name -- OM KALI OM KALI OM KALI, empowers Lord Shiva, Who is transcendent Knowledge, to drink the negativity of all beings, turning His Throat dark blue. Without Her protection such poison would be deadly, even to the highest Divinity. More than Creator and creation, Mother is sheer Creativity beyond the notion of duality. Universe and Father-God are thrilling glances from Her seductive Eyes. Always pregnant with ecstasy, She gives birth to manifest Being from Her Womb of primal Awareness, nursing it tenderly at Her Breast, then playfully consumes Her Child. The world dissolves instantly upon touching Her white Teeth, attaining the realization of Her brilliant Voidness. The various Divine Forms that manifest throughout history take refuge at Her Lotus Feet. The Essence of Divinity, the Great Ground of Being, lies in ecstatic absorption beneath Her red-soled Feet. Is Mother simply a Goddess? Does She need a male consort to protect or complete Her? The cycle of birth and death bows reverently before Her. Is She simply naked or is She naked Truth? No veil can conceal Her. Her naked radiance slays demons not with weapons but with splendor. If Mother is a conventional wife, why is She dancing fiercely on the breast of Shiva? Her timeless play destroys conventions and conceptions. She is primal purity, Her ecstatic lovers are purity. Purity merges into purity, with no remainder. I am totally inebriated by Her wine of timeless bliss. The wine cup is Her Name -- OM KALI OM KALI OM KALI. Those drunk on ordinary wine assume I am one of them. Not everyone will encounter the dazzling darkness called Goddess Kali. Not everyone can consciously receive the infinite treasure of Her Nature. The foolish mind refuses to perceive and accept that She alone exists. Even the noble Lord Shiva, most enlightened of beings, can barely catch a glimpse of Her flashing crimson Feet. The wealth of world-emperors and the richness of Paradise are but abject poverty to those who meditate on Her. To swim in a single Glance from Her three Cosmic Eyes is to be immersed in an ocean of ecstasy. Not even Shiva, prince of yogis, can focus upon Her dancing Feet without falling into trance. Yet the worthless lover who sings this mad song aspires to conscious union with Her during waking, dream, and deep sleep. [1146.jpg] -- from Great Swan: Meetings with Ramakrishna, by Lex Hixon
~ Sri Ramakrishna, Is there anyone in the universe
,#NFDB
1403:Un negustor oarecare şi-a trimis fiul să înveţe Taina Fericirii
de la cel mai înţelept dintre toţi oamenii. Băiatul a umblat
patruzeci de zile prin deşert pînă a ajuns la un frumos castel, în
vîrful unui munte. Acolo trăia înţeleptul pe care îl căuta.
Însă în loc să întîlnească un sfînt, eroul nostru s-a trezit într-o
încăpere unde a văzut o vînzoleala extraordinară: era un du-te
vino de negustori, oameni care stăteau de vorbă prin colţuri, o
mică orchestră cînta melodii suave, şi mai era şi o masă plină cu
cele mai alese bucate din acea parte a lumii, înţeleptul vorbea cu
toata lumea, iar băiatul a trebuit să aştepte două ore pînă să-i
vină şi lui rîndul.
Înţeleptul ascultă cu atenţie motivul vizitei, dar îi spuse că în
acel moment nu avea timp să-i explice Taina Fericirii. Îi sugeră
băiatului să dea o raită prin palat şi să se întoarcă peste vreo
două ore.
― Dar pînă atunci, vreau să te rog ceva, a completat înţeleptul,
dînd băiatului o linguriţă în care picură doi stropi de untdelemn.
Cît mergi, poartă această linguriţă fără să verşi untdelemnul din
ea.
Băiatul a început să suie şi să coboare scările palatului, cu
ochii aţintiţi la linguriţă. După două ore, s-a prezentat iar în faţa
înţeleptului.
― Vasăzică, începu înţeleptul, ai văzut tapiseriile persane din
sufragerie? Ai văzut grădina care i-a luat Maestrului grădinar
zece ani ca s-o creeze? Ai observat frumoasele pergamente din
biblioteca mea?
Ruşinat, băiatul mărturisi că nu văzuse nimic. Singura lui
preocupare fusese să nu verse picăturile de untdelemn pe care i
le încredinţase înţeleptul.
― Atunci întoarce-te şi cunoaşte minunile lumii mele, îi spuse
înţeleptul. Nu poţi avea încredere într-un om dacă nu-i cunoşti
casa.
Mai liniştit de această dată, băiatul luă linguriţa şi reîncepu să
se plimbe prin palat, de data aceasta observînd toate operele de
artă care atîrnau de tavane şi pe pereţi. A văzut grădinile, munţii
din jur, gingăşia florilor, rafinamentul cu care fiecare operă de
artă fusese aşezată la locul ei. Întors la înţelept, îi relată
amănunţit tot ce văzuse.
― Dar unde sînt cele două picături de untdelemn pe care ţi leam
încredinţat? a întrebat înţeleptul.
Privind linguriţa, băiatul văzu că o vărsase.
― Acesta este singurul sfat pe care ţi-l pot da, spuse înţeleptul
înţelepţilor. Taina Fericirii stă în a privi toate minunile lumii şi a
nu uita niciodată de cele două picături de untdelemn din
linguriţă."
Flăcăul rămase tăcut. Înţelesese istorioara bătrînului rege.
Unui păstor îi place să călătorească, dar nu uită niciodată de oile
lui. ~ Paulo Coelho,#NFDB
1404:Hij hield extreem veel van zijn echtgenote. Hij hield, met andere woorden, te veel van die ene vrouw. Dat ze op jonge leeftijd overleed zag hij dan ook als de wraak des hemels voor die liefde. een andere verklaring voor haar dood had hij niet.
Na het overlijden van zijn echtgenote hield hij zich ver van alle vrouwen. Hij nam niet eens een meid in huis. Het koken en poetsen liet hij over aan een man. Dit deed hij niet omdat hij alle andere vrouwen haatte. Het was omdat die vrouwen allemaal leken op zijn echtgenote. Zo rook bijvoorbeeld iedere vrouw net als zij naar vis. En, overtuigd dat ook dit de wraak des hemels was omdat hij te veel van zijn vrouw had gehouden, vond hij berusting in het feit dat hij het moest stellen zonder vrouw in zijn leven.
Maar in zijn huis was één vrouw aanwezig om wie hij niet heen kon. Hij had een dochter. Uiteraard leek zij meer dan welke andere vrouw ook ter wereld op zijn overleden echtgenote.
De dochter zat inmiddels op de hogere middelbare meisjesschool.
Midden in de nacht ging het licht aan in haar kamer. Hij gluurde door een kier in de schuifdeuren. Het meisje hield een kleine schaar vast. Terwijl ze haar opgetrokken knieën uit elkaar spreidde en langdurig omlaag tuurde, hanteerde ze de schaar. De volgende dag, nadat zijn dochter naar school was vertrokken, staarde hij stiekem naar de witte bladen van de schaar en hij kreeg koude rillingen.
Weer ging midden in de nacht het licht aan in de kamer van zijn dochter. Hij gluurde door de kier in de schuifdeuren. Ze griste een witte doek van de vloer, klemde hem in haar armen en liep de kamer uit. Hij hoorde water uit de kraan stromen. Even later stak zijn dochter het vuur van het komfoor aan, legde de witte doek erop en ging afwezig zitten. Daarop begon ze te huilen. Toen ze ophield met huilen, knipte ze haar nagels boven de doek. Op het moment dat ze de doek wegnam vielen die er kennelijk af, want hij rook de misselijkmakende geur van brandende nagels.
Hij had een droom. Daarin vertelde zijn overleden echtgenote aan hun dochter dat hij haar geheim had gezien.
Sindsdien keek zijn dochter hem niet meer aan. Hij hield niet van zijn dochter. De gedachte dat een man op zijn beurt de wraak des hemels zou ondergaan vanwege zijn liefde voor haar, deed hem huiveren.
Op een nacht richtte zijn dochter uiteindelijk een dolk op zijn keel terwijl hij sliep. Hij wist dat. Hij berustte erin dat het de wraak des hemels was, omdat hij tot het uiterste van zijn echtgenote had gehouden en te veel had gehouden van die ene vrouw, en hij hield rustig zijn ogen gesloten. Hij voelde dat zijn dochter het had gemunt op de vijand van haar moeder, en hij wachtte op het mes. ~ Yasunari Kawabata,#NFDB
1405:stilul meu va dobandi un caracter specific din clipa cand nu se va mai sinchisi de nimic, va fi exact, nu va adormi.
a face curte direct unei femei pe care o doresti e cea mai mare prostie. asta n-ar reusi decat cu o femeie neatinsa de vanitate. si vanitatea femeilor e locul comun al tuturor filozofilor. fie doua surori A si B: daca vrei ca A sa te placa trebuie neaparat sa incepi prin a-i face curte lui B.
..ajungand la han, am gasit acolo doua fetiscane cu obrajii rumeni. amandoua erau dragute. am apucat-o de cur pe cea mai putin draguta, as fi putut s-o [..] dar m-am gandit ca ar fi imprudent chiar la inceput de campanie. oricum asta mi-a risipit toata melancolia care ma rodea de cand am plecat din Pforzheim si am fost fericit pana la Stuttgart. in timpul drumului am citit Viata lui Alfieri, vol 2.
te poti preface o luna-doua dar in cele din urma adevaratul caracter tot iese la iveala: nu tin neaparat sa am femei. Martial a avut, intre 18 si 31 de ani, vreo 22 de femei, dintre care 12 intr-adevar dupa o intriga amoroasa. eu am 25 de ani si in urmatorii 10 ani voi avea probabil 6 femei. voi avea, de asemenea, 20 de cai de acum si pana cand nu voi mai fi in stare sa incalec din pricina varstei.
sufletul e oare substanta, sau calitate – pusa odata cu ochiul in trup, consecinta a existentei ochiului? principiul lui Locke potrivit caruia toate ideile ne vin prin simturi, si anatomia pasiunilor asa cum reiese din Helvetius dovedesc ca nu vedem in om niciun fel de efect al sufletului, ca nu exista decat efecte ale simturilor, ca nu exista par conséquent suflet.
cele doua portrete ale Imparatului sunt intr-adevar marete, dar Appiani a facut din el un iluminat. se pare ca pictorii nu concep altfel geniul. acea intelegere superioara care surprinde pe cat posibil omeneste raporturile reale dintre lucruri, si care domina evenimentele printr-o prudenta rece, le ramane invizibila.
gasesc ca sensibilitatea e inconsistenta, ca autorul [Schiller] n-a adancit suficient ideile majore, in sfarsit ca personajele sale n-au destul spirit [esprit]. exceptand acestea si unele lungimi catre final, piesele sunt bune. dar sensibilitatea intemeiata pe-o serie de idei vagi si umflate, ca aceea din Werther, mi se pare o consecinta a lipsei de spirit specifice natiei, nu ma emotioneaza. raceala germanilor se explica bine prin hrana lor: paine neagra, unt, lapte si bere. cafea totusi, dar ar trebui sa bea vin, si inca din cel mai tare, pt a le insufleti muschii puhavi. apoi lectura Bibliei i-a ajutat si ea sa fie neghiobi si emfatici. de altfel e o cauza care actioneaza si asupra caracterului britanic. dar cei mai mari suverani din sec 18, Frederick II si Catherina II, apartineau acestei natii. ~ Stendhal,#NFDB
1406:Om de wereld te hervormen moeten de mensen psychisch gezien een nieuwe weg inslaan. Er zal geen werkelijke broederschap aanbreken voordat je werkelijk ieders broeder bent geworden. Geen enkele wetenschap, geen enkel inzicht in wat het nuttigst en voordeligst voor iedereen is zal de mensen er ooit toe kunnen nopen het privébezit en privileges met anderen te delen. Iedereen zal zich te kort gedaan voelen, men zal tegen alles morren en elkaar benijden en uitroeien. U vraagt wanneer die droom in vervulling zal gaan. Het komt zo ver, maar eerst zal de mens door een periode van vereenzaming heen moeten. De soort vereenzaming die tegenwoordig, en vooral in onze tijd overal heerst, maar voorlopig heeft zij haar hoogtepunt nog niet bereikt. Want iedereen streeft er tegenwoordig naar zich van de anderen los te maken en op eigen kracht de volheid des levens te ervaren, maar ondertussen heeft al zijn pogen geen levensvolheid, maar je reinste zelfmoord ten gevolge. Want in plaats van volledige zelfverwerkelijking valt de mens volledige vereenzaming ten deel. Want iedereen sluit zich tegenwoordig voor anderen af, sluit zich op in zijn eigen hol en trekt de handen van zijn medemens af. Hij verbergt zich met wat hij bezit en het eind van het liedje is dat hij de mensen van zich afstoot en dat zijn medemensen hem ten slotte ook van zich afstoten. Hij hoopt rijkdommen op en denkt dan: hoe rijk ben ik nu, mij kan niets meer overkomen, maar de sukkel weet niet dat hij naarmate hij meer rijkdommen verwerft hij ook steeds dieper wegzakt in een aan zelfmoord grenzende vorm van onmacht. Want hij heeft geleerd dat hij alleen maar op zichzelf kan vertrouwen en dat hij zich van de anderen heeft losgemaakt; hij heeft zijn ziel bijgebracht niet meer in wederzijdse menselijke solidariteit te geloven en hij heeft maar één doodsangst: men zou zijn positie en zijn privileges eens kunnen aantasten. Het is gewoon bespottelijk zoals het menselijk verstand tegenwoordig ontoegankelijk is voor het inzicht dat persoonlijke onaantastbaarheid niet bestaat uit particuliere krachtsinspanning, maar uit de verenigde inzet van alle mensen samen. Maar ook aan die verschrikkelijke periode van vereenzaming komt eens een einde en dan zal de mensheid als geheel op hetzelfde ogenblik beseffen hoe onnatuurlijk het is dat de een zich van de ander losmaakt. En als dat besef eenmaal geboren is dan zal de mens er zich over verbazen dat hij zo lang in het duister heeft gezeten en het licht niet heeft gezien. Maar tot die tijd aanbreekt moet het vaandel hooggehouden worden en moet de mens, al was het maar door het voorbeeld van een enkeling, zich aan die vereenzaming ontworstelen en een daad van broederliefde stellen, ook al zouden de anderen hem daarvoor als een idioot beschouwen. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1407:Bloed op ’n blom. Goed. Om ’n lang storie kort te maak. Ek staan hier met my hakke teen die voetenent van haar graf en die kort loop teen my voorkop. My duim is op die sneller. My wysvinger op die hamer. My hand ruk onder die gewig. Maar ek hou hom lynreg gerig. Solank Moses sy hand opgehou het, was Israel die sterkste en wanneer hy sy hand laat sak het, die Amalekiete. Is dit U sagte hand hier onder my elmboog vandag? Want dit help net mooi niks. Die dêm ding raak swaar. Hoe lank staan ek al hier? Hoeveel vrae gevra? Hoeveel antwoorde gekry? Niks. Time-fokken-out. Tyd het nog nooit so min beteken, na so min geruik of so sag geklink nie. Tyd was nog nooit so ontydig nie. Dalk proe tyd na die binnekant van jou mond, na die laaste ding wat daar deur is. Soos ’n vloekwoord. ’n Sug. Of ’n naam. Ek rol my tong een keer deur. Nog ’n sintuig klok uit. As ek haar naam net mag proe. Maar dis nie meer daar nie. Daar is niemand wat sal kom as ek haar naam roep nie. En dis my skuld. En ek kan net nie daardie kruis alleen dra nie. Ek is nie Job nie, Ma. Ek kan nie toekyk terwyl die gode deals maak onder my neus nie. Die lyn wat Goed en Kwaad skei loop eintlik dwarsdeur elke mens. Deur my ook, sê jy. Maar links hou op ’n tiekie is sommer baie inspanning vir ’n ou sonder ’n plan B. Ek wil nie meer nie. Beproewinge bevry my nie soos vir Job nie. Dit beleër my. Rampe maak my nie sterker nie. Dit troef my. Ondervinding bevry ander, maar maak my swaarder. En ek voel my omsingel vandag. Fyngedruk soos ’n mot. Die gode het gewen. Ek glo nie meer in dinge-sal-regkom nie. Ek het my geloof in God en goeie vooruitsigte so saam-saam verloor. My verhemelte wil die heil en onheil nie meer onderskei nie. My hemele stuur die Eliaswolke en reënnewels tegelyk. Ek kyk nie eers meer op nie. Dis nie dat ek nie weet nie. Dis dat ek te veel weet maar die deugde nie uitmekaar kan ken nie. Om jouself om die lewe te bring is soveel anders as om iemand anders dood te maak. Soveel moeiliker. Jy weet, selfmoord is sneaky. Die een helfte van jou brein probeer jou oorreed dat die ander helfte lieg. Links priem jou met redes om te gaan en regs por jou om te vertoef, soos vir ’n loopdop. Maar dié koeël sal my kwytskeld. As jy in die kort loop van ’n .38 Special staar, kan jy die merkies op die stomp loodpunte van die ander vier patrone sien. Nie dat ek hulle ooit nodig sal kry nie. Op hierdie afstand sal een koeël meer as genoeg wees. Ek kyk vir oulaas om. Ag. Die blomme. Ek laat sak die rewolwer, draai om en haal die mooi ruikers van die groot grafsteen af. Ek kyk rond. Daar is niemand nie. Net die denne. En ’n duif wat roekoek. Dis jammer. Ek wil vir iemand sê mens bloei nie op blomme nie. Wat ’n gedagte moes bly, glip toe uit. Die duif vlieg met trae vlerkslae weg. Mens bloei nie op blomme nie. ~ Steve Hofmeyr, #NFDB
1408:Acest copac stă-nsingurat aici pe munte; el a-ntrecut, crescând, şi om şi fiare. Iar dacă ar începe să vorbească, el n-ar găsi pe nimenea să-l înţeleagă: atâta a crescut de-nalt.
Acuma el aşteaptă şi aşteaptă-ntruna – dar oare ce aşteaptă? El locuieşte prea aproape de reşedinţa norilor; aşteaptă oare primul trăsnet?”
După ce Zarathustra zise-acestea, tânărul, agitându-şi mâinile, strigă: „Da, Zarathustra, ce-ai grăit e-adevărat. Eu însumi mi-am dorit teribil prăbuşirea, în timp ce aspiram către-nălţimi, iar tu eşti trăsnetul pe care-l aşteptam mereu! Uite, ce mai sunt eu, de când mi-ai apărut în faţă tu? Invidia faţă de tine m-a distrus!” – Aşa grăi tânărul om, plângând amarnic. Dar Zarathustra, cuprinzându-l cu un braţ, îl luă cu sine. Iar după un răstimp, mergând alături, Zarathustra începu să zică: Mi-e inima ca sfâşiată. Privirea ta îmi spune, mai bine decât vorba ta, primejdia ce te pândeşte. Tu încă nu eşti liber, tu cauţi încă libertatea. Această căutare te-a făcut să nu mai dormi şi toată noaptea să veghezi. Tu năzuieşti spre piscurile libere, spiritul tău e însetat de stele. Dar chiar şi instinctele cele mai rele din tine năzuiesc spre libertate. Câinii sălbatici din fiinţa ta vor libertatea; ei zăpăte de bucurie-n închisoarea lor, când spiritul tău se munceşte să se libereze. Tu pentru mine încă eşti un prizonier care visează după libertate: ah! sufletul unor asemenea captivi devine foarte întreprinzător, dar şi perfid şi rău. Chiar spiritul eliberat are nevoie de purificare. El încă mai poartă-n sine gratii şi mucegai: chiar ochii lui trebuie să se purifice. Da, cunosc primejdia ce te pândeşte. Dar te conjur, pe dragostea şi pe speranţa mea, nu-ţi părăsi nici dragostea şi nici speranţa! Tu te simţi încă nobil, la fel de nobil te simt încă cei care-ţi poartă pică, zvârlindu-ţi doar priviri răutăcioase. Să ştii că tuturor acestora le stai în drum. Chiar celor buni, un om plin de nobleţe le stă-n drum; şi chiar dacă vor zice că e bun, tot vor căuta în felu-acesta să-l înlăture. Omul cel nobil vrea să creeze noi valori şi o virtute nouă. Omul cel bun iubeşte lucrurile vechi, păstrează tot ce este vechi. Primejdia, pentru cel nobil, nu-i să devină bun, ci să devină insolent, ironic şi distrugător. Am cunoscut, vai! oameni nobili, care-şi pierduseră speranţa cea mai 'naltă. Şi după-aceea ponegreau orice speranţă mai înaltă. De-aceea îşi trăiau cu insolenţă viaţa în trecătoare bucurii şi n-aveau dincolo de clipă nici un ţel. „Spiritul este şi plăcere” – aşa ziceau. Şi astfel spiritul lor avea aripi frânte: acum se târâie pe jos şi întinează totul ca o rozătoare. Visaseră, odată, că vor deveni eroi: acuma sunt doar nişte desfrânaţi. Amar şi spaimă-i pentru ei orice erou. Dar te conjur, pe dragostea şi pe speranţa mea: nu izgoni eroul care e în tine! Păstrează cu sfinţenie speranţa ta cea mai înaltă! Aşa grăit-a Zarathustra. ~ Friedrich Nietzsche,#NFDB
1409:DOAMNA SMITH, Pompierului: Încă una, căpitane.
POMPIERUL: Oh, nu, e prea târziu.
DOMNUL MARTIN: Spuneţi totuşi.
POMPIERUL: Sunt prea obosit.
DOMNUL SMITH: Haideţi, de dragul nostru.
DOMNUL MARTIN: Vă rog.
POMPIERUL: Nu.
DOAMNA MARTIN: Aveţi o inimă de gheaţă. Ne-aţi pus pe jar.
DOAMNA SMITH, cade la picioarele lui, plângând sau nu: Vă implor.
POMPIERUL: Fie.
DOMNUL SMITH, la urechea Doamnei Martin: A acceptat! Iar o să ne plictisim.
DOAMNA MARTIN: Fir-ar să fie!
DOAMNA SMITH: Ghinion. Am exagerat cu politeţea.
POMPIERUL: Guturaiul. „Cumnatul meu avea un văr primar din partea tatălui, al cărui unchi din partea mamei avea un cumnat al cărui bunic din partea tatălui se recăsătorise cu o tânără din partea locului al cărei frate întâlnise într-una din călătoriile lui o fată de care se îndrăgostise până peste urechi şi cu care a avut un fiu care s-a însurat cu o farmacistă curajoasă, nimeni alta decât nepoata unui şef de cart anonim din marina britanică, al cărui tată adoptiv avea o mătuşă care vorbea spaniola la perfecţie şi era, poate, una dintre nepoatele unui inginer mort în tinereţe, la rândul lui nepotul unui podgorean ale cărui vii dădeau un vin mediocru, dar care avea un verişor, om la casa lui, plutonier, al cărui fiu luase de nevastă pe-o tânără tare drăguţă, divorţată, al cărei prim soţ era fiul unui sincer patriot care a ştiut să-i bage în cap uneia din fiicele lui pofta de căpătuială, iar ea a luat de bărbat un vână-tor care-l cunoscuse pe Rotschild, şi al cărui frate, după ce-a schimbat mai multe meserii, s-a însurat şi a avut o fată al cărei străbunic era sfrijit şi purta nişte ochelari primiţi de la un văr de-al lui, cumnatul unui portughez, fiul natural al unui morar, nu prea sărac, al cărui frate de lapte luase de nevastă pe fiica unui fost medic de ţară, la rândul lui frate de lapte cu fiul unui lăptar, el însuşi fiul natural al unui alt medic de ţară, însurat de trei ori la rând, a cărui a treia soţie..."
DOMNUL MARTIN: Am cunoscut-o pe-a treia lui soţie, dacă nu mă-nşel. Mânca pui într-un viespar.
POMPIERUL: Nu-i aceeaşi.
DOAMNA SMITH: SSSSt!
POMPIERUL: Cum spuneam, deci: „... a cărui a treia soţie era fiica celei mai bune moaşe de prin partea locului şi care, rămasă văduvă în tinereţe..."
DOMNUL SMITH: Cazul soţiei mele!
POMPIERUL: „... s-a recăsătorit cu un geamgiu tare vesel din fire care-i făcuse fetei şefului de gară un copil care-şi croise un drum în viaţă..."
DOAMNA SMITH: Drum de fier...
DOMNUL MARTIN: Ba drum de fiere.
POMPIERUL: „Şi luase de nevastă o zarzavagioaică de brânzeturi al cărei tată avea un frate, primar într-un orăşel, care luase de nevastă pe-o învăţătoare blondă al cărei frate, pescar de coastă..."
DOMNUL MARTIN: Coasta lui Adam?
POMPIERUL: „... luase de nevastă pe-o altă învăţătoare blondă care se chema tot Mărie, al cărei frate se-nsurase cu altă Mărie, tot o învăţătoare blondă..."
DOMNUL SMITH: Dacă e blondă, nu poate fi decât Mărie.
POMPIERUL: „... şi-al cărei tată fusese crescut în Canada de-o bătrână, nepoata unui popă a cărui bunică făcea uneori, iarna, la fel ca toată lumea, guturai. ~ Eug ne Ionesco,#NFDB
1410:Era.M Conseillatz
Era.m cosselhatz, senhor,
vos c'avetz saber e sen:
una domna.m det s'amor,
c'ai amada lonjamen;
mas eras sai de vertat
qu'ilh a autr'amic privat,
ni anc de nul companho
companha tan greus no.m fo.
D'una re sui en error
e.n estau en pensamen:
que m'alonje ma dolor,
s'eu aquest plai li cossen,
e s'aissi.l dic mon pessat,
vei mon damnatge doblat.
Cal que.n fassa o cal que no,
re no posc far de mo pro.
E s'eu l'am a dezonor,
esquerns er a tota gen;
e tenran m'en li pluzor
per cornut e per sofren.
E s'aissi pert s'amistat,
be.m tenh per dezeretat
d'amor, e ja Deus no.m do
mais faire vers ni chanso.
Pois voutz sui en la folor,
be serai fols, s'eu no pren
d'aquestz dos mals lo menor;
que mais val, mo essien,
qu'eu ay' en leis la meitat
que.l tot perda per foldat,
car anc a nul drut felo
d'amor non vi far so pro.
Pois vol autre amador
ma domn', eu non defen;
e lais m'en mais per paor
13
que per autre chauzimen;
e s'anc om dec aver grat
de nul servizi forsat,
be dei aver guizerdo
eu, que tan gran tort perdo.
De l'aiga que dels olhs plor,
escriu salutz mais de cen,
que tramet a la gensor
et a la plus avinen.
Mantas vetz m'es pois membrat
de so que.m fetz al comjat:
vi cobrir sa faisso,
c'anc no.m poc dir oc ni no.
Garsio, ara.m chantat
ma chanso, et la.m portat
a mo Messager, qu'i fo,
q'elh quer cosselh qu'el me do.
(Now give me counsel, Lords, you who are wise and intelligent. A lady, whom I
long loved, gave me her love. But now I know for sure that she has another lover
in secret, and never the company of another companion was so hard to bear.
One thing makes me out of sorts and pensive: that I prolong my suffering if I
agree to this case. And if I say what I think, I see my injuries doubled. Whatever
I do, or don't do, I can't accomplish for my own good.
And if I love her in dishonor, I shall be scorned by all; and the majority will
consider me a passive cuckold. But if I lose her friendship, I hold myself
disinherited by love, and may God never permit me again to compose verses and
songs.
Since I am involved in madness, I should be mad if I did not chose the lesser of
these two evils. for it is better, in my opinion, to have half of her than to loose
everything through folly; for I have never seen an unfaithful lover win out for
himself in love.
Since you want another lover, my lady, I shall not forbid it. And I agree more
from fear than from anything else. And if ever someone should be grateful for
forced labor, I should be rewarded, who have pardoned so great a wrong.
With the water that flows from my eyes, I send greetings, more than a hundred,
14
that I transmit to the most fair and noble one. Often do I remember what she
would do on parting -- how she would cover her face, so that she would be
saying neither yes nor no.
Garsio, now go and sing my song, and bring it to my Messenger, who was there,
and to whom I demand what counsel he [she] would give.)
~ Bernard de Ventadorn,#NFDB
1411:Apotheosis ::: One of the most powerful and beloved of the Bodhisattvas of the Mahayana Buddhism of Tibet, China, and Japan is the Lotus Bearer, Avalokiteshvara, "The Lord Looking Down in Pity," so called because he regards with compassion all sentient creatures suffering the evils of existence. To him goes the millionfold repeated prayer of the prayer wheels and temple gongs of Tibet: Om mani padme hum, "The jewel is in the lotus." To him go perhaps more prayers per minute than to any single divinity known to man; for when, during his final life on earth as a human being, he shattered for himself the bounds of the last threshold (which moment opened to him the timelessness of the void beyond the frustrating mirage-enigmas of the named and bounded cosmos), he paused: he made a vow that before entering the void he would bring all creatures without exception to enlightenment; and since then he has permeated the whole texture of existence with the divine grace of his assisting presence, so that the least prayer addressed to him, throughout the vast spiritual empire of the Buddha, is graciously heard. Under differing forms he traverses the ten thousand worlds, and appears in the hour of need and prayer. He reveals himself in human form with two arms, in superhuman forms with four arms, or with six, or twelve, or a thousand, and he holds in one of his left hands the lotus of the world.
Like the Buddha himself, this godlike being is a pattern of the divine state to which the human hero attains who has gone beyond the last terrors of ignorance. "When the envelopment of consciousness has been annihilated, then he becomes free of all fear, beyond the reach of change." This is the release potential within us all, and which anyone can attain-through herohood; for, as we read: "All things are Buddha-things"; or again (and this is the other way of making the same statement) : "All beings are without self."
The world is filled and illumined by, but does not hold, the Bodhisattva ("he whose being is enlightenment"); rather, it is he who holds the world, the lotus. Pain and pleasure do not enclose him, he encloses them-and with profound repose. And since he is what all of us may be, his presence, his image, the mere naming of him, helps. "He wears a garland of eight thousand rays, in which is seen fully reflected a state of perfect beauty.
The color of his body is purple gold. His palms have the mixed color of five hundred lotuses, while each finger tip has eighty-four thousand signet-marks, and each mark eighty-four thousand colors; each color has eighty-four thousand rays which are soft and mild and shine over all things that exist. With these jewel hands he draws and embraces all beings. The halo surrounding his head is studded with five hundred Buddhas, miraculously transformed, each attended by five hundred Bodhisattvas, who are attended, in turn, by numberless gods. And when he puts his feet down to the ground, the flowers of diamonds and jewels that are scattered cover everything in all directions. The color of his face is gold. While in his towering crown of gems stands a Buddha, two hundred and fifty miles high." - Amitayur-Dhyana Sutra, 19; ibid., pp. 182-183. ~ Joseph Campbell, The Hero with a Thousand Faces, Apotheosis,#NFDB
1412:NOAPTEA IADULUI
Am dat pe gât o straşnică înghiţitură de otravă.De trei ori binecuvântat să fie sfatul ce ni s-a dat! Mi-au luat foc măruntaiele.Veninul e atât de violent încât îmi răsuceşte mădularele,mă schilodeşte,mă doboară.Mor de sete,mă înnăbuş,nu pot nici măcar să strig.E iadul,osânda veşnică.Uite cum se-nalţă flăcările!Ard,cum se şi cuvine.Hai,demone!
Întrezărisem convertirea la Bine şi Fericire,la mânturie adică.Chiar de-aş putea descrie priveliştea,aerul iadului nu rabdă imnurile!Erau acolo milioane de făpturi fermecătoare,un suav concert spiritual,forţa şi pacea,ambiţiie nobile,şi mai ştiu eu ce?
Ambiţiile nobile!
Şi din nou viaţa!Dacă osânda veşnică.. Un om care vrea să se mutileze e osândit,nu-i aşa?Mă cred în infern,înseamnă că şi sunt.Se împlineşte catechismul.Sunt sclav al botezului meu.Părinţi,voi m-aţi nenorocit,nenorocindu-vă şi pe voi.Sărman nevinovat!Infernul nu-i poate vătăma pe păgâni.Şi iarăşi viaţa! Ceva mai târziu,deliciile damnaţiunii vor fi mai profunde.Repede,o crimă,ca să mă prăbuşesc în neant,potrivit legilor omeneşti!
Taci,taci odată!..Aici vezi ruşinea,reproşul:Satan care zice că focul nu-i nobil,că furia mea e îngrozitor de stupidă.Destul!..Mi se şoptesc erori,vorbe magice,miresme înşelătoare,muzici puerile.Şi când mă gândesc că deţin adevărul,că văd calea cea dreaptă:am o judecată sănătoasă şi hotărâtă,sunt copt pentru perfecţine...Ce orgoliu!
Pielea capului mi se usucă.Îndurare!Doamne,mi-e frică!Mi-e sete,o sete grozavă.O,copilărie,iarba,ploaia,lacul,podit cu pietre,clarul de lună când clopotul din turn bătea de douăsprezece ori..la ora asta diavolul e-n clopotiniţă.O,Mario!Sfântă-Fecioară!..Mi-e silă de prostia mea.
Nu-s oare acolo şi suflete cinstite,care-mi vor binele?Veniţi!..Am însă gura astupată cu o pernă,căci ele nu mă aud,sunt doar nişte fantome.Şi apoi,nimeni nu se gândeşte vreodată la altcineva.Nu vă apropiaţi!Miros a ars,asta e sigur.
Halucinaţiile sunt fără număr.Tocmai de ele am avut parte,mereu:pierderea credinţei în istorie,uitarea principiilor.O să tac:poeţii şi vizionarii ar putea,altfel,să mă pizmuiască.
Dar ia te uită!Orologiul vieţii s-a oprit adineaori.Nu mă mai aflu în lume.Teologia e serioasă,iadul e cu siguranţă jos,pe când cerul e sus.Extazul,coşmarul,somnul într-un cuib de flăcări.
[..]Să ne gândim la mine,asta mă face să nu-mi pară prea rău după lume.Am norocul c-am încetat să sufăr.Viaţa mea n-a fost decât un şir de dulci nebunii,regret,dar aşa e.
Pfui!Să ne schmonosim în fel şi chip!
E clar că suntem în afara lumii.Nu se mai aude nici un sunet.Mi-am pierdut simţul pipăitului.[..]Tare obosit mai sunt!
Ar trebui să dispun de un iad pentru mânie,de un iad pentru trufie şi de un iad al dezmierdărilor:un adevărat concert de iaduri.
Mor de oboseală.Iată mormântul,mă duc la viermi,oroare supremă!Satan,farsorule,ai vrea să mă spulberi cu vrăjile tale!Protestez!Protestez!cer o izbitură de furcă,o fărâmă de foc!
Ah,să revii la viaţă!Să-ţi arunci privirea asupra hidoşeniilor noastre!Şi otrava asta,sărutul acesta de-o mie de ori blestemat!Slăbiciunea mea,cruzimea acestei lumi!Fie-ţi milă,Doamne şi ascunde-mă,prea mă simt rău!Iată,stau ascuns şi totuşi nu sunt ascuns.
E focul,care se înalţă o dată cu cel osândit. ~ Arthur Rimbaud,#NFDB
1413:Fiecare dragoste aşa cum se iveşte apare a fi eterică, izvorând în întregime din instinctul sexual; într-adevăr, incontestabil este vorba despre acest instinct şi vorbind doar într-un mod mult mai definit, specializat şi poate ceva mai strict, este o formă mult mai individualizată a acestui instinct. Dacă vom avea permanent în minte acest lucru vom putea considera că unul dintre cele mai importante roluri pe care îl joacă dragostea în toate fazele şi gradele ei, nu doar în drame şi nuvele, dar de asemenea şi în lumea reală, unde alături de dragostea de viaţă se arată a fi ea însăşi cea mai puternică şi cea mai activă dintre toate cauzele ei; astfel încât unii vor considera că va ocupa constant jumătate din capacităţile şi gândurile celor mai tineri membri ai umanităţii şi că este scopul final aproape al fiecăruia dintre eforturile omeneşti; că influenţează nefavorabil cele mai importante acţiuni; că perturbă frecvent până şi cele mai serioase ocupaţii; că uneori este deranjantă pentru o anumită vreme şi chiar şi pentru cele mai mari dintre spirite; că nu-i este teamă să întrerupă tranzacţiile de stat sau investigaţiile în care sunt implicaţi oamenii învăţaţi; că ştie cum să înrâurească alcătuirea scrisorilor de dragoste, manuscrisele filosofice şi pliantele ministeriale; că ştie la fel de bine cum să anticipeze acţiunile cele mai complicate şi situaţiile cele mai extreme, să dizolve cele mai importante relaţii, să rupă cele mai strânse legături; că viaţa, sănătatea, bogăţia, rangul şi fericirea sunt sacrificate de dragul ei; că face dintr-un om, care de altfel este unul onest, un perfid şi dintr-un om ce a fost până acum credincios, un trădător şi că totodată apare ca un demon ostil al cărui obiectiv este de a răsturna totul, de-a aduce confuzie şi nelinişte pretutindeni acolo unde poate ajunge; dacă toate acestea sunt luate în considerare vor fi suficiente raţiuni ca cineva să se întrebe: 'La ce bun tot acest zgomot? Toate aceste complicaţii, furtuni, suferinţe şi dorinţe? De ce ar trebui ca aceste nimicuri să joace o parte atât de importantă, să creeze atâta dezordine şi confuzie în viaţa ordonată a umanităţii?' Dar pentru investigatorul zelos spiritului adevărului răspunsul va fi relevat gradual; nu este vorba despre câteva nimicuri, este vorba despre o atitudine; importanţa dragostei consistă întru-totul în armonia dintre seriozitatea şi zelul cu care este dusă până la capăt. Scopul ultim al tuturor chestiunilor aparţinând dragostei, indiferent dacă acestea sunt de natură comică sau tragică, este în realitate mult mai important decât toate celelalte obiective ale vieţii umane şi de aceea este deservită perfect de acea seriozitate profundă de care este urmărită mereu. Ca o chestiune de fapt, dragostea nu determină nimic altceva decât -întemeierea noii generaţii-. Existenţa şi natura unor -dramatis personae- care intră în scenă atunci când noi ne-am făcut deja ieşirea, ce a fost prilejuită de câteva întîmplări frivole ale dragostei. Că fiinţarea -existentia- acestor oameni viitori, este condiţionată în general de instinctul nostru sexual, astfel încât ea este natura -essentia- acestor oameni, identic condiţionaţi de selecţia pe care individualul o face pentru satisfacţia lor, cu alte cuvinte prin dragoste şi prin urmare prin fiecare din aceste relaţii ce sunt stabilite într-un mod irevocabil. Aceasta este cheia problemei. ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
1414:ŠUBERTIJANA
I
U večernjem sumraku nadomak Njujorka, na vidikovcu
odakle jednim pogledom možeš da obuhvatiš
domove osam miliona ljudi.
Džinovski grad tamo preko je dugački svetlucavi
nanos, spiralna galaksija viđena bočno.
Tu u galaksiji šoljice za kafu klize po pultu,
od prolaznika izlozi prose, metež cipela
što trag ne ostavljaju.
Pentrajuća požarna stepeništa, vrata lifta
što šume istovremeno, a za vratima s jakim
bravama vazda se ukrštaju glasovi.
Dremljiva, oklembešena tela po vagonima metroa,
sudarajuće katakombe.
Takođe znam - mimo statistike - da upravo ovog
časa neko počinje da svira Šuberta u jednoj
sobi onamo i da su za nj ove note stvarnije no
išta drugo.
II
Beskrajno prostranstvo ljudskog mozga skvrčilo
se u veličinu pesnice.
U aprilu lasta se vraća u svoje prošlogodišnje
gnezdo pod olukom istog ambara u istom
zaseoku.
Kreće ona iz Južne Afrike, preseca ekvator, u
šest nedelja preleće dva kontinenta, nepogrešivo
stremeći k toj nestajućoj tački zemaljskih
prostranstava.
I taj što hvata signale čitavog jednog života u
nekoliko posve jednostavnih tonova na pet
struna,
taj što čitavu jednu reku prodeva kroz iglene
uši, debeljuškasti je mladi bečki gospodin
od prijatelja prozvan „Pečurkica“, koji običavaše
da spava s naočarima na nosu
i ustajaše izjutra za svoj pisaći sto ni časak jedan
ne kasneći.
I čudesna stonoga njegovog rukopisa kreće.
III
Gudački kvintet bruji. Vraćam se kroz razgrejanu
šumu s tlom što se poda mnom ugiba,
zgrčen poput embriona, pospan, vrteći se
bestežinski
u vremenu budućem, osetivši iznenada kako i rastinje
poseduje misao.
IV
U nama toliko mnogo vere mora da je kako bismo
današnji dan mogli da proživimo kroz zemlju
ne propavši!
Vere u snežne smetove što se grčevito drže
litica nadnesenih nad selom.
Vere u obećanje tišine i osmeh samorazumevanja,
vere da telegram o nesreći nije za nas i da
nenadanog udarca iznutra neće biti.
Vere u osovinu što nas iznosi na autoput sred za
trista puta uvećanog čeličnog pčelinjeg roja.
Ali ništa od toga nije vredno našeg pouzdanja.
Pet struna kazuju da možemo verovati u nešto
drugo.
U šta? U nešto drukčije, i one nas prate komadić
puta do tamo.
Kao kad se ugasi svetlo u stepeništu i ruka sledi
- pouzdano - hvatajući naslepo gelender u
mraku.
V
Zbijamo se pred klavir i sviramo u četiri ruke
u ef-molu, dvojica kočijaša jednog istog
fijakera – ispada tako nekako malo luckasto.
Čini se kao da naše ruke pokreću napred i nazad
zvoneće tegove u dodiru s protivtežom
nastojeći da narušimo užasnu ravnotežu: radost
i patnja pri tom imaju istu ulogu.
Ana reče: „Ta muzika je tako herojska“, i imala je
pravo.
Ali ti što sa zavišću motre preduzimljivog
čoveka, ti koji potajno gaje samoprezir jer
nisu ubice, ti ne mogaše ovde da prepoznaju
sami sebe.
I mnogi što trguju ljudima i veruju da baš
svakog mogu kupiti, oni ovde ne prepoznaju
sami sebe.
Ne njihovu muziku. Duga melodija koja ostaje to
što jeste u svim varijacijama, katkad
blistajući i preobražavajući se, katkad
hrapava i snažna, sluz puževog traga i žica
čelična.
Istrajni bruji što sledi nas još ovog časa
naviše
duboko. ~ Tomas Transtr mer,#NFDB
1415:Personajul Gavrila Ardalionovici Ivolghin din naraţiunea noastră aparţinea unei alte categorii; făcea parte din categoria oamenilor „ceva mai deştepţi", deşi ardea, din cap pînă în picioare, de dorinţa de a părea original. După cum am arătat însă, categoria aceasta de oameni e mult mai nefericită decît prima. Chestiunea e că un om „obişnuit" deştept, chiar dacă îşi închipuie la un moment dat (sau poate chiar şi o viaţă întreagă) că este un om genial, deosebit de original, păstrează totuşi, în adîncul inimii, un viermişor de îndoială, care îl duce uneori la exasperare; iar dacă se resemnează, o face de aici încolo deplin înveninat de o puternică doză de vanitate refulată. E drept că în exemplificarea noastră am luat extrema şi am folosit un caz excepţional; în marea majoritate a cazurilor la această categorie de oameni mai deştepţi, lucrurile se petrec mai puţin tragic doar dacă la o vîrstă mai înaintată începe să-i supere ceva mai mult ficatul, atîta tot. Oricum însă, înainte de a se supune şi a se resemna, oamenii aceştia se încăpăţînează uneori să-şi facă de cap vreme indelungată, din tinereţe şi pînă la vîrsta resemnării şi tot numai din dorinţa de a fi originali. Se întîmplă şi cazuri destul de ciudate: din dorinţa de originalitate îl vezi pe cîte unul, om dintr-o bucată de altfel, că este gata să comită şi cîte o mîrşăvie, ba de multe ori se întîmplă ca nenorocitul să nu fie numai un om cinstit, dar şi bun pe deasupra, susţinător de familie, care mai întreţine sau ajută cu banii lui munciţi şi pe cîte un străin de familia lui, şi totuşi o viaţă întreagă să nu-şi găsească astîmpăr. Nu-l satisface nici pe departe şi nu-l consolează gîndul că îşi îndeplineşte atît de frumos îndatoririle de om, dimpotrivă tocmai asta îl enervează. „Uite pe ce mi-am irosit o viaţă întreagă, parcă ar vrea el să spună, iată ce m-a legat de mîini şi de picioare, iată ce m-a împiedicat să descopăr praful de puşcă! Dacă nu era această piedică, poate că aş fi descoperit negreşit ori praful de puşcă, ori America - precis nu ştiu încă ce anume - dar aş fi descoperit negreşit ceva". Ceea ce îi caracterizează îndeosebi pe toţi domnii aceştia e că, în tot decursul vieţii, ei nu izbutesc să se dumerească bine: ce anume trebuie neapărat să descopere şi ce anume sînt gata să descopere în cursul vieţii lor: praful de puşcă sau America? În ce priveşte însă năzuinţa, dorul descoperirii, s-ar putea spune că le posedă într-o doză care ar fi fost pe măsura unui Columb sau unui Galileu. Gavrila Ardalionovici apucase tocmai pe această cale dar nu era decît la începutul ei.
Avea încă mult de umblat pe drumuri nesăbuite. Încă din adolescenţă fusese mereu chinuit de conştiinţa mediocrităţii lui, căutînd în acelaşi timp să se convingă că e un om superior. Era un tînăr ros de ambiţii, cu veleităţi şi porniri nestăpînite, cu nervii cam şubrezi încă de la naştere. Impetuozitatea dorinţelor o lua drept semn al forţei sale. În dorinţa lui aprigă de a ieşi din comun, era gata chiar şi de acţiuni nechibzuite, dar în momentul cînd aceste acţiuni urmau să fie aduse la îndeplinire, eroul nostru se dovedea întotdeauna prea deştept pentru a le săvîrşi, şi ca atare se lăsa păgubaş. Asta îl ducea la disperare. Poate că în anumite împrejurări, s-ar fi hotârît şi la vreo ticăloşie, numai să obţină cele rîvnite, dar, ca un făcut, în clipa decisivă se dovedea a fi prea cinstit pentru o ticăloşie. De altfel, la una mai mică s-ar fi pretat oricînd. ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
1416:Dar care este calvarul principal și fundamental? Unde este străcalvarul cărții? Unde ești, strămumă a chinurilor? Cu cât pătrund mai adânc, cu cât cercetez și asimilez mai mult, cu atât văd mai limpede că de fapt chinul principal, fundamental, socotesc eu, este pur și simplu chinul proastei forme, a prostului exterieur, altfel spus, calvarul exprimării, al minei, al mutrei – da, acesta este izvorul, obârșia, începutul și de aici decurg armonios toate celelalte suferințe, extazieri și frământări. Sau poate mai degrabă ar trebui spus că principalul, fundamentalul chin nu este altceva decât suferința născută din limitele impuse de altcineva, din aceea că ne sufocăm și ne înăbușim în marginea strâmtă, îngustă, rigidă a altui om despre noi. Ori poate că la baza cărții mele stă chinul fundamental și ucigător
al verdeții subumane, al mugurilor, frunzelor, bobocilor,
sau chinul dezvoltării și al subdezvoltării
ori poate suferința nemodelării, neformării până la capăt
ori chinul creării eului nostru de către altcineva,
chinul violentării fizice și psihice
calvarul tensiunilor umane dinamizatoare
chinul deviației și chinul nelămurit îndeajuns al deviației psihice,
frământarea secundară a luxației, torsiunii și ratării psihice
chinul nesfârșit al infidelității, chinul falsității
cazna automată a reflexului și automatismului
chinul simetric al analogiei și chinul analog al simetriei
chinul analitic al sintezei și chinul sintetic al analizei
ori poate calvarul unor părți ale trupului și al perturbării ierarhiei membrelor
suferința infantilismului blajin
a poponelului, pedagogiei, a școlirii și școlii
inocenței și naivității nemângâiate
îndepărtării de realitate
himerei, amăgirii, nălucirii, ficțiunii, aiurelii
a idelismului superior,
a idelismului inferior, obscur și camuflat
a contemplației de mâna a doua
ori poate chinul bizar al mărunțișurilor, al mărunțirii
chinul candidării
chinul aspirării
chinul aplicării
ori poate pur și simplu calvarul mobilizării și încordării peste putință și de aici calvarul neputinței generale și particulare
zbuciumul infatuării și lingușirii
suferința umilinței
chinul poeziei superioare și a celei inferioare
ori calvarul surd al impasului psihic
calvarul fals al răstălmăcirii, insinuării, al procedeelor nepermise
ori poate calvarul vârstei în sens particular și în sens general
chinul demodării
chinul modernității
suferința rezultată din apariția unor noi pături sociale
chinul semiintelectualilor
chinul neintelectualilor
chinul intelectualilor
ori pur și simplu chinul indecenței micii intelectualități
durerea prostiei
înțelepciunii
sluțeniei
frumuseții, farmecului, grației
sau poate calvarul logicii ucigătoare și al consecvenței în prostie
zbuciumul recitării
disperarea imitării
calvarul plicticos al sfârșitului și al repetărilor nesfârșite
ori poate hipomaniacalul chip hipomaniacal
inexprimabilul calvar al inexprimării
durerea nesublimării
durerea degetului
unghei
dintelui
urechii
calvarul cumplitei coordonări, al dependenței, al întrepătrunderii reciproce, al subordonării tuturor chinurilor și tuturor părților, precum și chinul a o sută cincizeci și șase de mii trei sute douăzeci și patru și jumătate de alte cazne, fără să mai punem la socoteală femeile și copiii, cum ar spune un vechi autor francez din secolul al XVI-lea. ~ Witold Gombrowicz,#NFDB
1417:Til Læseren
Medens Christian Winthers milde Haand
Lyren slaaer om Lammet og om Oxen,
— (Barnlig selv, han kim til Barnets Aand
Taler her og forbigaaer hver Voxen) —
Medens Hertz og Andersen mod Syd
Foer med deres Snekker til Neapel,
Gaaer fra denne Streng en dæmpet Lyd,
Lober denne lille Baad af Stabel.
Skynd Dig, — nys opmuntred mig en Ven,
Hurtigt skriv, at snart Du Bogen ender,
Inden Danmark seer sin Hertz igjen,
Inden Christian fra de Smaa sig vender! —
Skynd Dig: end man ændser Digt'rens Pen,
Men ret snart der komme Rigets Stænder;
Da seer man til Talerstolen hen,
Uhort Harpen blier i Skjaldens Hænder! — —
Hvis Du holder af at læse Qvad,
Digtede til Fyrsters Fodselsdage,
Vend Dit Øie da fra dette Blad,
Aldrig denne Bog vil Dig behage.
Mennesket jeg kun betragte vil,
— Koften blænder ei som Purpurkaaben —
Jeg vil tolke Lidenskabers Spil,
Tolke Hjertets Frygt og Sorg og Haaben.
Dybt i Dalen er mit simple Hjem,
Aldrig vil paa Bjerget op jeg klavre;
Lad for Andre Slottets Port paaklem,
Jeg vil see paa Bondens Rug og Havre.
Dog ifald til Kongeborg engang
Jeg gaaer vild, fra Marken og fra Haven,
Ei som Smigrer skriver jeg min Sang:
Thi den gjelder Konger da — i Graven! —
Kjob mig ei, hvis i hver Linie Du
Vil en Skjonhed see, en nyfodt Tanke —
Der er Dag og Nat i Mandens Hu,
31
Snylteplanter om den skjonne Ranke!
Mærk hint Springvand! hver en fremmed Gjæst
Seer det dagligt sprudle Vand i Skaalen,
Men ikkun til enkelt Hoitidsfest
Seer de gyldne Æbler han i Straalen! —
Kjob ei Bogen, hvis hvert Øieblik
Du vil hore nævnet »Danmarks« Rige,
Retsom Danmark kun hvert Gode fik —
Jeg er ei blandt dem, der evigt sige:
Danmark er en Slette, flad vor Strand —
Vel, saa er det stygt, at have Bjerge!
Lidet er vort elskte Fodeland —
Hvor politiskt dog, at være Dværge!«
Veiet haver jeg den hele Sag,
Veiet koldt den paa Forstandens Bismer;
Da kom tydeligen for en Dag
To forskjellige Patriotismer:
Mangen hænger ved sit Fodeland
Kun fordi det fodte Patrioten;
Usselt, kun instinctviis elsker han,
Kysser Moderdyret slovt paa Poten!
Hvor der smukt er, did jeg kaldes hen,
Hvor der handles stort, did flyver Tanken,
Ligekjært om mellem Indiens Mænd
Eller og hos Tyrken eller Franken.
Skjaldens rette, egentlige Hjem,
Tykkes mig, er Universets Hele:
Borger, hvor han flytter Foden frem,
Har han Part i alle Klodens Dele.
Selsomt, hvor han Hjem dog vælge kan!
Hvor der Sorg er, hvor der lyder Klage,
Tykkes tidt ham, er hans Fodeland,
Did ham Smertens Toner mægtigt drage.
Rundtom har han Slægt, som, stædt i Nod,
Veeraab til hans Sjæl og Øre sender:
Polen gisper hist i grufuld Dod —
Hine Doende, det er hans Frænder! — —
32
End et enkelt Vink jeg foier til,
Een Ting end, saa har Prologen Ende:
Kjob mig ei, hvis paa min Bog Du vil
See et Digternavn, som Alle kjende.
Danmark eier mangt et Navn med Klang,
Eier Ædelstene nok, der funkle;
Jeg har intet Navn og ingen Rang,
Jeg er Flintestenen kun, den dunkle;
Mindes dog, at skjondt i hoie Træ'r
Mangen Sangfugl bygger sig sin Rede,
Kan man undertiden hist og her
Efter den med Held i Busken lede:
Naar henover Tjornens lave Krat
Hvide Maane kaster Solverskinnet,
Udfra Busken gaae i stille Nat
Stundom Toner dog, som rore Sindet
~ Carl Bagger,#NFDB
1418:Stąd jakieś cztery kilometry do Tiananmen. Dymy w oddali widać, strzały słychać – ale słabo. Biegnijmy! Partyjny dyplomata pierwszy, ja za nim; wyprzedzam go – przecież nie wypada mi być w tyle; ten trzeci (nie wiem, kto taki) nie odstaje o krok, też ambitny. W tym momencie nie dzielą nas żadne różnice polityczne, łączy nas identyczne wzburzenie – i nienawiść do oprawców. Na wiadukcie, pod którym biegnie obwodnica, dużo wojska i pojazdów w barwach ochronnych. Ta jednostka nie strzela, ale broń ma w gotowości. Nie puszczają. Okrążamy ich dołem, pod filarami. Tam jakiś Anglik z obłędem w oczach: „Wracajcie! Dalej zabijają, strzelają do wszystkich!”. Chińskie kobiety także dają nam znaki podniesioną dłonią: nie idźcie! Kiedy mijamy je, skłaniają głowy gestem aprobaty. Im bliżej – tym straszniej. Płonie żywym ogniem kilka pojazdów, dymy zasnuwają głębię alei. Tuż za ekstrawagancko nowoczesnym hotelem Beijing International, z którego wyglądają przelęknieni cudzoziemcy, pierwsza kałuża krwi, już zaskrzepła, sprzed paru godzin. Dookoła setka ludzi. Pieczołowicie odgradzają cegłami czerwoną, rozciągniętą plamę, by nikt nie deptał po świętym miejscu. Kładą gałązki zieleni ułamanej z krzewów. Druga kałuża o kilkanaście metrów, też zamieniona w kapliczkę. Nieco dalej trzecia – świeża. Maczają dłonie we krwi, malują na tlącym się jeszcze autobusie dazibao – wielkie znaki. Dyplomata odczytuje: „Krew za krew”. Następny: „Pomścimy studentów”. Sto metrów i kolejna ogromna plama na asfalcie. W kwiatek wetknięte legitymacyjne zdjęcie młodziutkiej dziewczyny. Chińczyk coś do mnie mówi gorączkowo, pokazuje fotografię, daje mi łuskę. Tym pociskiem zabita… Zapłakane kobiety, bluzgający gniewem mężczyźni, zaciśnięte pięści, rozpłomienione oczy. Dwudziestu naraz krzyczy histerycznie – moi współtowarzysze tłumaczą na wyrywki – znowu ręce we krwi – odciskają znaki na murach. Nakazują nam głosem i mimiką: „Patrzcie na to… Zapamiętajcie, co oni z nami robią… Opowiedzcie o tym w swoim kraju… Patrzcie się, patrzcie, przekażcie światu… Nie zapomnijcie…”. Kolejny napis krwią: „Śmierć Li Pengowi”. A potem, znów na wraku autobusu, sławny cytat z Mao: „Władza rodzi się na lufie karabinu”. I jeszcze: „Faszyzm nie przejdzie!”. Piszą na ścianach, na kioskach ulicznych, ogrodzeniach, pojazdach. Jak w Termopilach ów bezimienny żołnierz Leonidasa, który przekazał krwią wszystkim pokoleniom: „Przechodniu, idź i powiedz Sparcie, że tu spoczywają wierni jej prawom”. Tak rodzi się nowa chińska mitologia. Mitologia jest siłą, która może zmienić bieg dziejów. Zdyszani mijamy masyw hotelu Pekin. Wszystkie jego bramy zawarte, w oknach nikogo; stąd już bardzo blisko do Tiananmen i wojsko strzelało po oknach, by przegonić świadków zbrodni. Siódma kałuża krwi. Ósma. Już przestaję liczyć, nie mam czasu niczego notować, trzymam przy ustach mały magnetofon i nieskładnie rejestruję, co widzę. Biegniemy dalej, odruchowo przykurczeni, ku strzałom, potrącani przez mknących w obie strony rowerzystów, przez dwa strumienie ludzi: tych, co chcą zobaczyć, i tych, co już widzieli. Znowu nas powstrzymują i wyrażają podziękowanie oczami, gdy nie reagujemy na ostrzeżenia. Mija nas, ze strasznym krzykiem, grupka młodych, popychających platformę rowerową, z której zwisa krwawiące ciało. Chyba trup. Już widać plac. Tam dojść się nie da. Zagradza go zwarta kolumna czołgów; przed nimi falanga żołnierzy – jedni siedzą, inni klęczą, dalsze szeregi stoją – broń gotowa do strzału. Chronimy się za krzakami, za szpalerem drzew – cienkich niestety, za plecami kilkuset Chińczyków (są wśród nich kobiety, są małe dzieci), którzy wygrażają żołnierzom, rzucają bezsilne obelgi: „Pre ~ Anonymous, #NFDB
1419:Îndreptarul pentru spovedanie era o cărțulie mică și cu paginile roase pe la margini. Se vedea că fusese folosită mult. Conținea, de fapt, o listă cu vreo două sute de păcate descrise pe scurt și instrucțiuni utile pentru cel care se pregătea de spovedanie. Având în față această listă de păcate, ne putem face un amănunțit examen de conștiință. Astfel putem descoperi mai ales păcatele ascunse pe care le-am făcut și nu știam că sunt păcate sau nu ne-am dat seama că păcătuim, scria pe prima pagină, după care urmau câteva sfaturi practice. Cel mai simplu și mai sigur este să luați ceva de scris și o hârtie și, pe măsură ce citiți păcatele, notați pe hârtie pe cele pe care le-ați făcut. Apoi i se explica cititorului că păcatele nu trebuie prezentate preotului pe larg, ci cât mai scurt, fără să se insiste asupra împrejurărilor în care s-au petrecut. — Am deznădăjduit în ajutorul și mila lui Dumnezeu, începu Anastasia cu păcatul numărul 1. Îi explicase Irinei în ce consta pregătirea pentru spovedanie. Stăteau amândouă în pridvorul bisericii, pe o băncuță de lemn, și Anastasia se oferise să bifeze ea păcatele pe o foaie de hârtie, pentru ca Irina să se poată concentra cât mai bine asupra răspunsurilor. — Am deznădăjduit…, repetă Irina. Nu se gândise niciodată că era mare păcat să deznădăjduiești. Anastasia o privi ca să-și dea seama dacă înțelegea despre ce era vorba. Părea să înțeleagă. Puse o liniuță în dreptul păcatului numărul 1. — Am zis că nu mă mai iartă Dumnezeu, că sunt prea păcătoasă și tot în iad voi merge, continuă călugărița cu păcatul al doilea. Irina rămase pe gânduri: deci era păcat să crezi că vei merge în iad! Ea chiar crezuse că fusese în iad. Dar era păcat să nu crezi în iertarea lui Dumnezeu. O privi pe Anastasia și dădu din cap. Da, se îndoise de iertarea lui Dumnezeu. Călugărița trase o liniuță în dreptul păcatului cu numărul 2. Irina se mai învioră. Deci Dumnezeu te iartă. Începea să-i placă trecerea asta în revistă a păcatelor. Parcă era un joc la care câștiga cine făcea mai multe liniuțe. Pe de altă parte, auzind ce păcate mai erau, își dădea seama că pe multe ea nu le făcuse și asta era așa, un fel de ușurare. Am asuprit pe slugi, pe săraci, pe orfani, pe văduve, pe neputincioși. I-am batjocorit. Nu, nu făcuse niciodată păcatul cu numărul 13. Și nici pe numărul 24: Am păgubit sufletește și trupește pe aproapele meu. Nu făcuse nici păcatul cu numărul 35: Am crezut că sufletul, după ce iese din om, trece în diferite animale. Și nici păcatul vrăjitoriei. Nu mutase hotarul ca să ia din terenul vecinului, nu ascunsese în casa ei lucruri străine, nu stricase averea nimănui, nu înșelase statul, nu luase pastile anticoncepționale, nu folosise sterilet, nu făcuse avort, nu preacurvise cu rudă, fin, naș, văr, frate, fiu, fiică, nepot, nu trăise necununată, nu mâncase spurcăciuni, nu făcuse glume despre cele sfinte, nu se împărtășise când fusese la ciclu, nu citise cărți sectare, nu ucisese, cu voie sau fără voie, nu intrase în Sfântul altar, nu dăduse anafură pe jos, nu se căsătorise cu evreu, turc, catolic, sectant…, nu pârâse pe cineva cu scopul de a-i face rău, nu trăsese pe nimeni la judecată. La păcatele 82, 83 și 84 trebui să recunoască: nu se rugase în fiecare dimineață și seară și la fiecare masă, mai mâncase de dulce miercurea și vinerea și nu ținuse cele patru posturi de peste an în întregime. În Germania era altfel, se ținea doar post de carne, dar ouă, lapte și brânză aveai voie. Pe urmă, mama Neli și moșu’, de la Cuptoare, tăiau cinci-șase porci pe an, viței, păsări și întindeau mese mari de sărbători, dar nu se omorau prea tare să postească. În plus, da, mai făcuse și alte păcate: vorbise cu mai multe înțelesuri, mințise, ~ Anonymous, #NFDB
1420:Wake up the note! the song that had its birth Far off, where worldly taint could never reach, In mountain caves and glades of forest deep, Whose calm no sigh for lust or wealth or fame Could ever dare to break; where rolled the stream Of knowledge, truth, and bliss that follows both. Sing high that note, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Strike off thy fetters! Bonds that bind thee down, Of shining gold, or darker, baser ore; Love, hate -- good, bad -- and all the dual throng, Know, slave is slave, caressed or whipped, not free; For fetters, though of gold, are not less strong to bind; Then off with them, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Let darkness go; the will-o'-the-wisp that leads With blinking light to pile more gloom on gloom. This thirst for life, for ever quench; it drags From birth to death, and death to birth, the soul. He conquers all who conquers self. Know this And never yield, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" "Who sows must reap," they say, "and cause must bring The sure effect; good, good; bad, bad; and none Escape the law. But whoso wears a form Must wear the chain." Too true; but far beyond Both name and form is Atman, ever free. Know thou art That, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om! " They know not truth who dream such vacant dreams As father, mother, children, wife, and friend. The sexless Self! whose father He? whose child? Whose friend, whose foe is He who is but One? The Self is all in all, none else exists; And thou art That, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" There is but One -- The Free -- The Knower -- Self! Without a name, without a form or stain. In Him is Maya dreaming all this dream. The witness, He appears as nature, soul. Know thou art That, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Where seekest thou? That freedom, friend, this world Nor that can give. In books and temples vain Thy search. Thine only is the hand that holds The rope that drags thee on. Then cease lament, Let go thy hold, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Say, "Peace to all: From me no danger be To aught that lives. In those that dwell on high. In those that lowly creep, I am the Self in all! All life both here and there, do I renounce, All heavens and earths and hells, all hopes and fears." Thus cut thy bonds, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Heed then no more how body lives or goes, Its task is done. Let Karma float it down; Let one put garlands on, another kick This frame; say naught. No praise or blame can be Where praiser praised, and blamer blamed are one. Thus be thou calm, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Truth never comes where lust and fame and greed Of gain reside. No man who thinks of woman As his wife can ever perfect be; Nor he who owns the least of things, nor he Whom anger chains, can ever pass thro' Maya's gates. So, give these up, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Have thou no home. What home can hold thee, friend? The sky thy roof, the grass thy bed; and food What chance may bring, well cooked or ill, judge not. No food or drink can taint that noble Self Which knows Itself. Like rolling river free Thou ever be, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Few only know the truth. The rest will hate And laugh at thee, great one; but pay no heed. Go thou, the free, from place to place, and help Them out of darkness, Maya's veil. Without The fear of pain or search for pleasure, go Beyond them both, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!" Thus, day by day, till Karma's powers spent Release the soul for ever. No more is birth, Nor I, nor thou, nor God, nor man. The "I" Has All become, the All is "I" and Bliss. Know thou art That, Sannyasin bold! Say -- "Om Tat Sat, Om!"
~ Swami Vivekananda, Song of the Sanyasin
,#NFDB
1421:Dintre toate lipsurile studentului, cea dintîi şi cea mai de seamă era fără îndoială lipsa de respect faţă de tatăl lui. De altfel şi bătrînul era adesea plicticos de n-avea pereche. In primul rînd era peste măsură de curios, în al doilea rînd nu-l lăsa să înveţe, pentru că trăncănea într-una şi punea întrebări prosteşti — lipsite cu totul de temei şi, în cele din urmă, mai venea uneori şi beat. Fiul îşi dezvăţa încetul cu încetul părintele de aceste păcate, adică de dorinţa de a-şi vîrî nasul pretutindeni şi de a trăncăni verzi şi uscate, şi, în sfîrşit, izbuti să-l facă pe bătrîn să-l asculte ca pe un oracol şi să nu deschidă gura fără îngăduinţa lui. Bietul bătrîn nu mai contenea să se minuneze şi să se bucure de Petenka al lui (aşa-i spunea el). Cînd venea să-l vadă, era întotdeauna sfios şi îngrijorat, neştiind pesemne cum o să-l primească fiul şi nu îndrăznea multă vreme să-i calce pragul; dacă mă nimerea pe mine prin apropiere, mă descosea pe puţin vreo douăzeci de minute, întrebîndu-mă cum e cu Petenka al lui? Dacă-i sănătos, în ce ape se scaldă şi dacă nu lucrează cumva la ceva cu totul deosebit ? Şi ce anume face : scrie, citeşte sau cugetă ? Dacă-l îmbărbătam şi-l linişteam îndeajuns, bătrînul îşi lua în cele din urmă inima în dinţi şi intra tiptil-tiptil, deschizînd încetinel uşa, prin care vîra mai întîi capul; dacă vedea că băiatul lui nu se supără şi-i face un semn, trecea binişor în odaie, îşi lepăda paltonaşul şi pălăria — veşnic boţită, găurită şi cu marginile rupte — le atîrna în cuier, cu multă băgare de seamă şi fără zgomot; apoi se aşeza într-un colţ, pe scaun, tot atît de încetişor şi-l mînea din ochi pe Petenka al lui, prinzîndu-i toate mişcările şi căutînd să ghicească în ce toane e. Dacă Petenka nu era cît de cît în apele lui şi bătrînul o vedea, se ridica numaidecît şi spunea : «Eu, Petenka, numai aşa... am trecut doar pentru o clipă. Să vezi... am fost departe şi dacă am trecut pe aici, am intrat să mă odihnesc». Apoi îşi lua tăcut şi supus paltonaşul şi pălăria ponosită, deschidea iar uşa fără zgomot şi pleca, cu un zîmbet silit, ca să înăbuşe durerea strînsă în suflet şi să nu i-o arate fiului. Dar cînd se-ntîmpla ca fiul să-şi primească bine tatăl, acesta nu mai ştia ce să facă de bucurie. Mulţumirea i se citea pe faţă, în purtări, în mişcări. De cîte ori îi vorbea băiatul, bătrînul se sălta puţin de pe scaun şi-i răspundea încet, slugarnic, aproape cu evlavie, căutînd să întrebuinţeze vorbele cele mai alese, adică cele mai caraghioase. Dar, hotărît lucru, vorbirea frumoasă nu prea era de el: se încurca şi se fîstîcea în aşa hal, că nu ştia ce să mai facă cu mîinile şi ce să se facă el singur, şi multă vreme după ce isprăvea, mai bolborosea pentru el răspunsul cuvenit, căutînd parcă să-şi îndrepte greşeala. Dacă izbutea să răspundă cum trebuie, bătrînul se umfla în pene, îşi îndrepta pe rînd jiletca, cravata şi haina şi lua înfăţişarea unui om care-şi cunoaşte preţul. Uneori prindea atîta curaj, îndrăzneala lui mergea atît de departe, că se ridica încet de pe scaun, se apropia de raftul cu cărţi, îşi alegea o carte şi citea pe loc cîte ceva, aşa, la nimereală. Toate astea le făcea cu un sînge rece şi o nepăsare prefăcută, de parcă ar fi avut libertatea să umble întotdeauna în voie prin cărţile fiului său, de parcă ar fi fost obişnuit de cînd lumea cu vorba mîngîietoare a acestuia. Eu însă am văzut odată cu ochii mei cum s-a speriat bietul de el, cînd Pokrovski l-a rugat să nu mai pună mîna pe cărţi. Bătrînul s-a fîstîcit, s-a grăbit, a pus cartea de-a-ndoaselea, apoi a dat să-şi îndrepte greşeala, a întors-o, dar a băgat-o cu cotorul înăuntru; şi toate astea le făcea zîmbind, înroşindu-se şi căutînd să şteargă, cum se pricepea mai bine, urmele fărădelegii. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1422:Dintre toate lipsurile studentului, cea dintîi şi cea mai de seamă era fără îndoială lipsa de respect faţă de tatăl lui. De altfel şi bătrînul era adesea plicticos de n-avea pereche. In primul rînd era peste măsură de curios, în al doilea rînd nu-l lăsa să înveţe, pentru că trăncănea într-una şi punea întrebări prosteşti — lipsite cu totul de temei şi, în cele din urmă, mai venea uneori şi beat. Fiul îşi dezvăţa încetul cu încetul părintele de aceste păcate, adică de dorinţa de a-şi vîrî nasul pretutindeni şi de a trăncăni verzi şi uscate, şi, în sfîrşit, izbuti să-l facă pe bătrîn să-l asculte ca pe un oracol şi să nu deschidă gura fără îngăduinţa lui. Bietul bătrîn nu mai contenea să se minuneze şi să se bucure de Petenka al lui (aşa-i spunea el). Cînd venea să-l vadă, era întotdeauna sfios şi îngrijorat, neştiind pesemne cum o să-l primească fiul şi nu îndrăznea multă vreme să-i calce pragul; dacă mă nimerea pe mine prin apropiere, mă descosea pe puţin vreo douăzeci de minute, întrebîndu-mă cum e cu Petenka al lui? Dacă-i sănătos, în ce ape se scaldă şi dacă nu lucrează cumva la ceva cu totul deosebit ? Şi ce anume face : scrie, citeşte sau cugetă ? Dacă-l îmbărbătam şi-l linişteam îndeajuns, bătrînul îşi lua în cele din urmă inima în dinţi şi intra tiptil-tiptil, deschizînd încetinel uşa, prin care vîra mai întîi capul; dacă vedea că băiatul lui nu se supără şi-i face un semn, trecea binişor în odaie, îşi lepăda paltonaşul şi pălăria — veşnic boţită, găurită şi cu marginile rupte — le atîrna în cuier, cu multă băgare de seamă şi fără zgomot; apoi se aşeza într-un colţ, pe scaun, tot atît de încetişor şi-l mînea din ochi pe Petenka al lui, prinzîndu-i toate mişcările şi căutînd să ghicească în ce toane e. Dacă Petenka nu era cît de cît în apele lui şi bătrînul o vedea, se ridica numaidecît ��i spunea : «Eu, Petenka, numai aşa... am trecut doar pentru o clipă. Să vezi... am fost departe şi dacă am trecut pe aici, am intrat să mă odihnesc». Apoi îşi lua tăcut şi supus paltonaşul şi pălăria ponosită, deschidea iar uşa fără zgomot şi pleca, cu un zîmbet silit, ca să înăbuşe durerea strînsă în suflet şi să nu i-o arate fiului. Dar cînd se-ntîmpla ca fiul să-şi primească bine tatăl, acesta nu mai ştia ce să facă de bucurie. Mulţumirea i se citea pe faţă, în purt��ri, în mişcări. De cîte ori îi vorbea băiatul, bătrînul se sălta puţin de pe scaun şi-i răspundea încet, slugarnic, aproape cu evlavie, căutînd să întrebuinţeze vorbele cele mai alese, adică cele mai caraghioase. Dar, hotărît lucru, vorbirea frumoasă nu prea era de el: se încurca şi se fîstîcea în aşa hal, că nu ştia ce să mai facă cu mîinile şi ce să se facă el singur, şi multă vreme după ce isprăvea, mai bolborosea pentru el răspunsul cuvenit, căutînd parcă să-şi îndrepte greşeala. Dacă izbutea să răspundă cum trebuie, bătrînul se umfla în pene, îşi îndrepta pe rînd jiletca, cravata şi haina şi lua înfăţişarea unui om care-şi cunoaşte preţul. Uneori prindea atîta curaj, îndrăzneala lui mergea atît de departe, că se ridica încet de pe scaun, se apropia de raftul cu cărţi, îşi alegea o carte şi citea pe loc cîte ceva, aşa, la nimereală. Toate astea le făcea cu un sînge rece şi o nepăsare prefăcută, de parcă ar fi avut libertatea să umble întotdeauna în voie prin cărţile fiului său, de parcă ar fi fost obişnuit de cînd lumea cu vorba mîngîietoare a acestuia. Eu însă am văzut odată cu ochii mei cum s-a speriat bietul de el, cînd Pokrovski l-a rugat să nu mai pună mîna pe cărţi. Bătrînul s-a fîstîcit, s-a grăbit, a pus cartea de-a-ndoaselea, apoi a dat să-şi îndrepte greşeala, a întors-o, dar a băgat-o cu cotorul înăuntru; şi toate astea le făcea zîmbind, înroşindu-se şi căutînd să şteargă, cum se pricepea mai bine, urmele fărădelegii. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1423:Mugging (I)
Tonite I walked out of my red apartment door on East tenth street’s dusk—
Walked out of my home ten years, walked out in my honking neighborhood
Tonite at seven walked out past garbage cans chained to concrete anchors
Walked under black painted fire escapes, giant castiron plate covering a hole in
ground
—Crossed the street, traffic lite red, thirteen bus roaring by liquor store,
past corner pharmacy iron grated, past Coca Cola & Mylai posters fading scraped
on brick
Past Chinese Laundry wood door’d, & broken cement stoop steps For Rent hall
painted green & purple Puerto Rican style
Along E. 10th’s glass splattered pavement, kid blacks & Spanish oiled hair
adolescents’ crowded house fronts—
Ah, tonite I walked out on my block NY City under humid summer sky Halloween,
thinking what happened Timothy Leary joining brain police for a season?
thinking what’s all this Weathermen, secrecy & selfrighteousness beyond
reason—F.B.I. plots?
Walked past a taxicab controlling the bottle strewn curb—
past young fellows with their umbrella handles & canes leaning against a ravaged
Buick
—and as I looked at the crowd of kids on the stoop—a boy stepped up, put his
arm around my neck
tenderly I thought for a moment, squeezed harder, his umbrella handle against
my skull,
and his friends took my arm, a young brown companion tripped his foot ’gainst
my ankle—
as I went down shouting Om Ah Hūm to gangs of lovers on the stoop
watching
slowly appreciating, why this is a raid, these strangers mean strange business
with what—my pockets, bald head, broken-healed-bone leg, my softshoes, my
heart—
Have they knives? Om Ah Hūm—Have they sharp metal wood to shove in
eye ear ass? Om Ah Hūm
& slowly reclined on the pavement, struggling to keep my woolen bag of poetry
address calendar & Leary-lawyer notes hung from my shoulder
dragged in my neat orlon shirt over the crossbar of a broken metal door
dragged slowly onto the fire-soiled floor an abandoned store, laundry candy
counter 1929—
54
now a mess of papers & pillows & plastic car seat covers cracked cockroachcorpsed ground—
my wallet back pocket passed over the iron foot step guard
and fell out, stole by God Muggers’ lost fingers, Strange—
Couldn’t tell—snakeskin wallet actually plastic, 70 dollars my bank money for a
week,
old broken wallet—and dreary plastic contents—Amex card & Manf. Hanover
Trust Credit too—business card from Mr. Spears British Home Minister Drug
Squad—my draft card—membership ACLU & Naropa Institute Instructor’s
identification
Om Ah Hūm I continued chanting Om Ah Hūm
Putting my palm on the neck of an 18 year old boy fingering my back pocket
crying “Where’s the money”
“Om Ah Hūm there isn’t any”
My card Chief Boo-Hoo Neo American Church New Jersey & Lower East Side
Om Ah Hūm —what not forgotten crowded wallet—Mobil Credit, Shell? old
lovers addresses on cardboard pieces, booksellers calling cards—
—“Shut up or we’ll murder you”—“Om Ah Hūm take it easy”
Lying on the floor shall I shout more loud?—the metal door closed on blackness
one boy felt my broken healed ankle, looking for hundred dollar bills behind my
stocking weren’t even there—a third boy untied my Seiko Hong Kong watch
rough from right wrist leaving a clasp-prick skin tiny bruise
“Shut up and we’ll get out of here”—and so they left,
as I rose from the cardboard mattress thinking Om Ah Hūm didn’t stop em
enough,
the tone of voice too loud—my shoulder bag with 10,000 dollars full of poetry left
on the broken floor—
~ Allen Ginsberg,#NFDB
1424:(...)
Meu coração é um sapo rajado, viscoso e cansado, à espera do beijo prometido capaz de transformá-lo em príncipe.
Meu coração é um álbum de retratos tão antigos que suas faces mal se adivinham. Roídas de traça, amareladas de tempo, faces desfeitas, imóveis, cristalizadas em poses rígidas para o fotógrafo invisível. Este apertava os olhos quando sorria. Aquela tinha um jeito peculiar de inclinar a cabeça. Eu viro as folhas, o pó resta nos dedos, o vento sopra.
Meu coração é um mendigo mais faminto da rua mais miserável.
Meu coração é um ideograma desenhado a tinta lavável em papel de seda onde caiu uma gota d’água. Olhado assim, de cima, pode ser Wu Wang, a Inocência. Mas tão manchado que talvez seja Ming I, o Obscurecimento da Luz. Ou qualquer um, ou qualquer outro: indecifrável.
Meu coração não tem forma, apenas som. Um noturno de Chopin (será o número 5?) em que Jim Morrison colocou uma letra falando em morte, desejo e desamparo, gravado por uma banda punk. Couro negro, prego e piano.
Meu coração é um bordel gótico em cujos quartos prostituem-se ninfetas decaídas, cafetões sensuais, deusas lésbicas, anões tarados, michês baratos, centauros gays e virgens loucas de todos os sexos.
Meu coração é um traço seco. Vertical, pós-moderno, coloridíssimo de neon, gravado em fundo preto. Puro artifício, definitivo.
Meu coração é um entardecer de verão, numa cidadezinha à beira-mar. A brisa sopra, saiu a primeira estrela. Há moças na janela, rapazes pela praça, tules violetas sobre os montes onde o sol se p6os. A lua cheia brotou do mar. Os apaixonados suspiram. E se apaixonam ainda mais.
Meu coração é um anjo de pedra de asa quebrada.
Meu coração é um bar de uma única mesa, debruçado sobre a qual um único bêbado bebe um único copo de bourbon, contemplado por um único garçom. Ao fundo, Tom Waits geme um único verso arranhado. Rouco, louco.
Meu coração é um sorvete colorido de todas as cores, é saboroso de todos os sabores. Quem dele provar, será feliz para sempre.
Meu coração é uma sala inglesa com paredes cobertas por papel de florzinhas miúdas. Lareira acesa, poltronas fundas, macias, quadros com gramados verdes e casas pacíficas cobertas de hera. Sobre a renda branca da toalha de mesa, o chá repousa em porcelana da China. No livro aberto ao lado, alguém sublinhou um verso de Sylvia Plath: "Im too pure for you or anyone". Não há ninguém nessa sala de janelas fechadas.
Meu coração é um filme noir projetado num cinema de quinta categoria. A platéia joga pipoca na tela e vaia a história cheia de clichês.
Meu coração é um deserto nuclear varrido por ventos radiativos.
Meu coração é um cálice de cristal puríssimo transbordante de licor de strega. Flambado, dourado. Pode-se ter visões, anunciações, pressentimentos, ver rostos e paisagens dançando nessa chama azul de ouro.
Meu coração é o laboratório de um cientista louco varrido, criando sem parar Frankensteins monstruosos que sempre acabam destruindo tudo.
Meu coração é uma planta carnívora morta de fome.
Meu coração é uma velha carpideira portuguesa, coberta de preto, cantando um fado lento e cheia de gemidos - ai de mim! ai, ai de mim!
Meu coração é um poço de mel, no centro de um jardim encantado, alimentando beija-flores que, depois de prová-lo, transformam-se magicamente em cavalos brancos alados que voam para longe, em direção à estrela Veja. Levam junto quem me ama, me levam junto também.
Faquir involuntário, cascata de champanha, púrpura rosa do Cairo, sapato de sola furada, verso de Mário Quintana, vitrina vazia, navalha afiada, figo maduro, papel crepom, cão uivando pra lua, ruína, simulacro, varinha de incenso. Acesa, aceso - vasto, vivo: meu coração teu. ~ Caio Fernando Abreu,#NFDB
1425:The true Mantra must come from within OR it must be given by a Guru
Nobody can give you the true mantra. It's not something that is given; it's something that wells up from within. It must spring from within all of a sudden, spontaneously, like a profound, intense need of your being - then it has power, because it's not something that comes from outside, it's your very own cry.
I saw, in my case, that my mantra has the power of immortality; whatever happens, if it is uttered, it's the Supreme that has the upper hand, it's no longer the lower law. And the words are irrelevant, they may not have any meaning - to someone else, my mantra is meaningless, but to me it's full, packed with meaning. And effective, because it's my cry, the intense aspiration of my whole being.
A mantra given by a guru is only the power to realize the experience of the discoverer of the mantra. The power is automatically there, because the sound contains the experience. I saw that once in Paris, at a time when I knew nothing of India, absolutely nothing, only the usual nonsense. I didn't even know what a mantra was. I had gone to a lecture given by some fellow who was supposed to have practiced "yoga" for a year in the Himalayas and recounted his experience (none too interesting, either). All at once, in the course of his lecture, he uttered the sound OM. And I saw the entire room suddenly fill with light, a golden, vibrating light.... I was probably the only one to notice it. I said to myself, "Well!" Then I didn't give it any more thought, I forgot about the story. But as it happened, the experience recurred in two or three different countries, with different people, and every time there was the sound OM, I would suddenly see the place fill with that same light. So I understood. That sound contains the vibration of thousands and thousands of years of spiritual aspiration - there is in it the entire aspiration of men towards the Supreme. And the power is automatically there, because the experience is there.
It's the same with my mantra. When I wanted to translate the end of my mantra, "Glory to You, O Lord," into Sanskrit, I asked for Nolini's help. He brought his Sanskrit translation, and when he read it to me, I immediately saw that the power was there - not because Nolini put his power into it (!), God knows he had no intention of "giving" me a mantra! But the power was there because my experience was there. We made a few adjustments and modifications, and that's the japa I do now - I do it all the time, while sleeping, while walking, while eating, while working, all the time.[[Mother later clarified: "'Glory to You, O Lord' isn't MY mantra, it's something I ADDED to it - my mantra is something else altogether, that's not it. When I say that my mantra has the power of immortality, I mean the other, the one I don't speak of! I have never given the words.... You see, at the end of my walk, a kind of enthusiasm rises, and with that enthusiasm, the 'Glory to You' came to me, but it's part of the prayer I had written in Prayers and Meditations: 'Glory to You, O Lord, all-triumphant Supreme' etc. (it's a long prayer). It came back suddenly, and as it came back spontaneously, I kept it. Moreover, when Sri Aurobindo read this prayer in Prayers and Meditations, he told me it was very strong. So I added this phrase as a kind of tail to my japa. But 'Glory to You, O Lord' isn't my spontaneous mantra - it came spontaneously, but it was something written very long ago. The two things are different."
And that's how a mantra has life: when it wells up all the time, spontaneously, like the cry of your being - there is no need of effort or concentration: it's your natural cry. Then it has full power, it is alive. It must well up from within.... No guru can give you that. ~ The Mother, Agenda, May 11 1963,#NFDB
1426:Bibliothèque Nationale. Sunt mulți oameni în sală, dar nu-i simt. Ei sunt în cărți. Uneori se mișcă printre file, asemenea oamenilor care dorm și se răsucesc între două vise. Ah, ce bine este totuși să fii printre oamenii care citesc. De ce nu sunt mereu așa? Poți să te duci la unul și să-l atingi ușor: nu simte nimic. Și dacă îl atingi puțin pe vecin când te ridici și te scuzi, el face un semn din cap spre partea în care îți aude vocea, întoarce fața spre tine, dar nu te vede, iar părul lui arată ca părul unui om adormit. Ce bine e așa! Și eu stau și am un poet. Ce mai soartă! Acum poate că sunt în sală trei sute de oameni care citesc, dar este imposibil ca fiecare în parte să aibă un poet. (Dumnezeu știe ce au!) Nu există trei sute de poeți, dar ia uite ce soartă, eu, poate cel mai nevoiaș dintre acești cititori, un străin, eu am un poet. Deși sunt sărac. Deși costumul meu, pe care îl port zilnic, începe să se tocească în unele locuri, deși pantofii mei cam lasă de dorit. Ce-i drept, gulerul este curat, ca și lenjeria, și aș putea, așa cum sunt, să intru în orice cofetărie, chiar și pe marile bulevarde, să întind liniștit mâna spre farfuria cu prăjituri și să iau una. Nu s-ar mira nimeni de asta și n-aș fi certat și dat afară pentru că, oricum, este o mână din lumea bună, o mână spălată de patru-cinci ori pe zi. Da, sub unghii nu este nimic, degetul mijlociu nu e pătat de cerneală și în special încheieturile sunt impecabile. Este un fapt cunoscut că oamenii săraci nu se spală până acolo. De la curățenia lor se pot trage unele concluzii. Se și trag. Se trag în magazine. Există totuși câțiva oameni, pe Boulevard Saint-Michel de pildă și pe rue Racine, care nu se lasă derutați și cărora puțin le pasă de încheieturile mele. Ei mă privesc și știu. Ei știu că de fapt fac parte dintre ei, că joc doar un pic de comedie. Doar suntem în carnaval. Și nu vor să-și strice distracția; rânjesc un pic și-mi fac cu ochiul. N-a văzut nimeni. De altfel, mă tratează ca pe un domn. Trebuie numai să fie cineva în apropiere și atunci devin chiar servili. Se comportă ca și cum aș avea o haină de blană pe mine și în urma mea ar veni o mașină. Uneori le dau doi gologani, tremurând că ar putea să-i refuze, dar ei îi primesc. Și totul ar fi în regulă dacă n-ar rânji un pic și n-ar face cu ochiul. Cine sunt acești oameni? Ce vor de la mine? Mă așteaptă? De unde mă cunosc? Este adevărat, barba mea este cam neglijentă și de foarte, foarte departe, amintește de bărbile lor bolnave, bătrâne, spălăcite, care m-au impresionat întotdeauna, dar n-am oare dreptul să-mi neglijez barba? Mulți oameni ocupați fac asta și nimănui nu-i trece prin cap să-i socotească, din pricina asta, printre dezmoșteniți. Pentru mine este limpede: dezmoșteniții nu sunt numai cerșetori; nu, de fapt nu sunt cerșetori, trebuie să se facă distincție. Sunt deșeurile, cojile de oameni scuipate de soartă. Uzi încă de saliva sorții, se lipesc de un zid, de un felinar, de un stâlp cu afișe sau se scurg încet în josul străzii, lăsând în urma lor o dâră neagră, murdară. Ce dracu’ voia de la mine bătrâna aceea care, cu un sertar de noptieră în care se rostogoleau câțiva nasturi și câteva ace, ieșise din cine știe ce cocioabă? De ce se ținea întruna după mine și mă măsura cu privirea? Parcă încerca să mă recunoască cu ochii ei urduroși, care arătau ca și cum un bolnav ar fi scuipat flegmă verde pe pleoapele ei sângerii. Și cum a ajuns femeia aia cenușie, măruntă, să stea un sfert de oră lângă mine în fața unei vitrine, arătându-mi un creion vechi, lung, care ieșea nesfârșit de încet dintre mâinile ei murdare, împreunate. Mă prefăceam că privesc obiectele expuse în vitrină și că nu observ nimic. Ea însă știa că am văzut-o, știa că stau și mă întreb ce face de fapt. Înțelegeam foarte bine că nu putea fi vorba de creion: simțeam că era un semn, un semn pentru inițiați, un semn pe care-l cunosc dezmoșteniții. ~ Rainer Maria Rilke, #NFDB
1427:Mabalel
Vinnig langs die paadjie trippel Mabalêl;
vrolik klink die liedjie
wat die klingelinge van haar enkelringe vergesel.
Op die voetpad sy alleen,
met die skadu's om haar heen;
op haar kop die kruik gelig
in gedienstig' ewewig.
Golwend kleur die hemelboog,
stadig sterf die laaste lig,
en van verre deur die skermmure
winkend blink die eerste vure.
Wydgestrek in eensaam' vrede
lê Rakwen', die stille, brede;
glansend in die westerpraal,
met ‘n ceintuur in sy diepte van koraal.
En die witgepluimde riet
sing ‘n treurig' wiegelied,
en buigend vleg ‘n wilwersoom al om
die diepgespieëlde hemelkom.
Wag, wag, Mabelêl!
Is daar niks wat jou vertelis daar niks wat deur die duister
bang en dringend in jou ore fluister
van die vreeslike gesel
wat jou vrolik' lied beluister,
wat jou spoor hou, Mabalêl?
Word jy niks gewaar
van 'n dreigende gevaar?
Voel jy nog nie, kil en snood,
Om jou hart die skadu van die dood?
Ver benee die palmietstele
in die bloue duister wag Lalele,
kwintessens van alles boos,
die Wreedheid self, meedoënloos;
met lydsaamheid wat alles kan ontbeer,
wat tyd en toeval kan trotseer;
wat seker as die Noodlot van sy dag
stil-wakker in die diepte op sy ure wag.
Deur winterkou en somergloed,
deur blankend' droogte en swelgend' vloed,
deur al die kerende taf'rele,
in sy diepte wag Lalele.
As die straaltjie in die sand
deur 'n vlam-geskroeide land
tussen walle dor en vaal
skaars die rotse van Rakwena haal,
en die hulsels van die riet
'n rouband bind van swart verdriet
om die groenbedekte kuil
waar die laaste water skuil
en die sugtend' wind versmag
deur 'n woedend' son verkrag, roerloos by die skepplek hou Lalele wag!
En wanneer in donker nagte
rasend losbreek al die magte
van geweld en storm en vloed,
en Rakwen' omring van angsgeskreeu,
smagtend sig nog eens te wreek,
soos 'n swaar gekweste leeu
swart en brullend deur die bome breek; blinkend uit die donker kolk, vlieg 'n vlammend' dolk, wat deur stormbanke dig
'n wêreld van verwoeste loof verlig ongeroer deur al die groot krakele
in sy diepte wag Lalele!
Droom sy op die kantjie, Mabalêl,
tot haar hart verlangend swel;
in haar peinse ongedeer,
staar sy in die diepte neer,
staar sy in die spieëlgewelf
met die donker reeds omsoom tot sy, dromend, self
deel word van ‘n salig' droom;
uit die wêreld omgekeer
lokkend lag haar beeldjie weer.
Stadig deur die rietpensele
opwaarts uit die diepte rys Lalele.
Skud jou wakker, Mabalêl!
Sien jy nie die skadu opwaarts wel?
Naar die hoogwal, Mabalêl!
Hou jou mymering vir later nooit had vyg of wilg in water
so 'n gespieëlde metgesel!
Nooit 'n skrikbeeld uit die holte van die nag,
wat die dromer sug doen na die dag;
nooit onheilige gedaante uit die diepte van die hel
half so dreigend, half so fel
as dié skadu, Mabalêl,
as dié skadu, wat benee jou
uit die diepte opwaarts wel.
Voor jou voete, Mabalêl,
deur die westergloor verhel,
waar jy onbedagsaam staar,
sonder ooit gedagte van gevaar,
uit die stroomweg stadig
dryf 'n halfverdrinkte blaar.
Had jy spiere van 'n tier,
of die vlerke van 'n gier,
meidjie, niks sou dit jou baar,
want te lank het jy gewag - te laat!
Uit die spieëlvlak omhoog
bars 'n skuimend' waterboog;
Oor Rakwena, kalm en breed,
Galm 'n enkel angsvol' kreet;
en dan saggies weer
oor alles sak die stilte neer.
Winkend deur die skermmure
helder blink die voornagvure.
Uit die donker stilte, skel,
klink geroep na Mabalêl
en die rotse antwoord weer;
maar terugkom sal sy ... nimmermeer.
Stadig deur die rietpensele
naar die diepte sak Lalele.
~ Eugene Marais,#NFDB
1428:Există morale de stăpâni şi morale de sclavi. […] Să remarcăm pe dată că în cazul acestei prime varietăţi de morală antagonismul „bun“ şi „stricat“ echivalează cu „nobil“ şi „detestabil“: - antagonismul „bun“ şi „rău“ are o altă origine. E dispreţuit laşul, fricosul, meschinul, cel care se preocupă doar de stricta utilitate; de asemenea, suspiciosul cu privirea-i strâmbă, cel care se umileşte, omul de soi căinesc care se lasă maltratat, lingăul milog, şi mai ales mincinosul: - e o credinţă înrădăcinată a tuturor aristocraţilor că norodul e mincinos. „Noi, veridicii“ - astfel îşi ziceau nobilii în Grecia antică. […] El preţuieşte tot ceea ce îi este propriu: o astfel de morală constă în glorificarea sinelui. În prim-plan se află sentimentul belşugului, al prea-plinului puterii, fericirea unei înalte tensiuni, conştientă unei avuţii dornice de a se dărui şi cheltui: - şi aristocratul vine într-ajutor nefericiţilor, dar aproape niciodată nu o face din milă, ci mai degrabă mânat de imboldul abundenţei de putere. Aristocratul respectă în propria-i fiinţă pe omul puternic, stăpân asupra lui Însuşi, pe cel care se pricepe să vorbească şi să tacă, pe cel care uzează bucuros de severitate şi duritate faţă de sine însuşi şi care se înclină cu veneraţie în faţa tuturor celor severe şi dure. „De piatră-i inima ce Wotan în pieptu-mi aşeza“, se spune într-o veche Saga scandinavă: şi pe bună dreptate, căci e o vorbă izvodită de sufletul unui viking mândru. Un astfel de om se mândreşte tocmai cu faptul de a nu fi născut pentru compasiune: şi de aceea eroul acestui Saga adaugă avertizând: „cel căruia inima nu îi e de tânăr dura, nu o va avea nicicând dură“. Aristocraţii şi cutezătorii care gândesc astfel se situează la antipodul moralei care vede tocmai în compătimire sau în acţiunea în folosul semenului sau în desinteressement simbolul moralităţii; încrederea în sine, mândria de sine, ostilitatea absolută şi ironia faţă de „altruism“, acestea fac parte şi ele în mod categoric din morala aristocrată, laolaltă cu o uşoară desconsiderare şi prudenţă faţă de compasiune şi de „inimile calde“. Puternicii sunt acei care se pricep cu adevărat să venereze, aceasta-i arta lor, domeniul în care îşi exercită inventivitatea. […] Ei pot acţiona după cum cred de cuviinţă sau „după voia inimii“, în orice caz „dincolo de Bine şi de Rău“ - : iată un domeniu în care se poate manifesta compătimirea şi alte sentimente asemănătoare. […] Cu totul altfel stau lucrurile în cazul celui de al doilea tip de morală, morala sclavilor. Să presupunem că asupriţii, oprimaţii, suferinzii, robii, şi chiar cei nedeciși şi istoviţi de ei înşişi se îndeletnicesc cu morala: care va fi oare numitorul comun al evaluărilor lor morale? Probabil că ele vor exprima o suspiciune pesimistă faţă de condiţia umană în totalitatea ei, poate o condamnare a omului laolaltă cu condiţia sa. Sclavul priveşte cu invidie virtuţile celor puternici: el este sceptic şi suspicios, posedând chiar un rafinament al bănuielii faţă de tot acel „bun“ preţuit de cei puternici -, el încearcă să se convingă că nici măcar fericirea acestora nu este autentică. Dimpotrivă, calităţile menite să uşureze existenţa suferinzilor sunt evidenţiate şi scăldate în lumină: sclavul preţuieşte compătimirea, mâna serviabilă şi săritoare, inima caldă, răbdarea, hărnicia, modestia, amabilitatea - căci acestea sunt calităţile cele mai utile, aproape singurele mijloace de a îndura povara existenţei. Morala sclavilor este esenţialmente o morală a utilităţii. Acesta-i locul de obârşie al vestitului antagonism dintre „bun“ şi „rău“: - rău este considerat cel puternic şi primejdios, cel care inspiră teamă, cel care posedă subtilitate şi vigoare, nelăsând teren dispreţului. Aşadar, potrivit moralei sclavilor, „răul“ este cel care inspiră teamă; în morală stăpânilor, dimpotrivă, cel care inspiră teamă şi vrea să inspire teamă este de-a dreptul „bunul“, în vreme ce omul „stricat“ este considerat demn de dispreţ. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
1429:Breitmann As An Uhlan.
GOTTS blitz! blau Feuer, potz bomben Tod!
Vot shimmers in de mitnacht roth?
Like hell-shtrom boorst o'er heafen's plain,
Trowin dead light on eart acain:Ja! - wide im nord om Odin shtone
Lies a shiant form im glare alone.
Troonk py de eis-kalt roarin shdream
Der Hans ish hafe ein wunder tream.
Troonk om haunted Odinstein
Im Hexenlicht und Elfenschein
Vhere blooty Druids omens trew
From grin und screech of shaps dey slew;
Or vhere der Norseman long of yore
Vas carven eagles on de shore,
As o'er him yell de Valkyr broot
Und crows valk round knee teep im ploot,
Vhile rabens schkreem o'er ruddy bay;
Dere - ten pottles troonk - Hans Breitmann lay.
Fast und rof der war-man shnore
Like de hammer-shlog of Thor,
Schnell ash Mjollner's bang und beat
Heaved de form from het to veet
Vhile apofe him in de shkies
Dere he saw a glorie rise,
Und im mittle von it all
De iron lords of crate Valhall.
Long he gaze mit wolfen glare
At de Aesir in de air,
Long mit schneerin baren grin
He toorn his nase auf und hin
(For ne'er a Sherman - tam de ottsVas efer yet gife in to Gotts),
Dill avery Aes owned oop dat he
A gott-like man of brass moost pe.
Shtern der Breitmann raise his het,
28
To his fader Gotts he set:
'Let your worts of wisehood shlip;
Rush your runes, und let 'em rip!
For you de gotts hafe efer pe
Of dose who vere ash gotts to me:Alt Thor der Thoren here pelowVot hell you vants, I'd like to know?'
Antworded ash de donner clangs,
Der fader of de iron bangs:
'De gotts will let de hell-dogs go,
Und raise damnation here pelow;
Until de sassy Frenchmen schmell
De rifers ten dat roon troo hell
To telle dis I comme dence,
Dou lord of lion impudence.
'Drafeller! I know dee vell!
Breitmann improturbable!
Vhen on eart I hat my shy,
Breitmann of dat age vas I.
I schwear py Thor! so crate und gay,
I smashed de Jotuns in my tay,
Und dou shall pe ge-writ sooplime
Ash de crate Thor of deiner time.
'Now ve lets de eagles vly
Skreemin troo de vlamin shky,
Our own specials: - dare nod laugh;
For in de London Telegraph,
A voondrous poy vot make oos shdare,
For hop vhat may, he's alvays dere!
Vill dell de worlt, troo blut and flame,
Hans Breitmann ist der Uhlan's name.
'Und all dou e'er on eart has done,
From oop gang oontil settin sun,
Vill pe ash nix - I schvear py Thor!
To vat dou'lt do in dieser war;
Plazin roofs und mordered men,
Hell set loose on eart again;
Rush und ride in shtorm und floot,
29
Cannon roarin, pools of bloot;
Deutschland mad in fool career,
Led py dy Uhlanen speer,
Hell's harfest - sheafs of fictorie,
Reaped mit deat's sword und reapt by dee!
'Ja! On many a dorf und disch,
Dou shalt pring a requisish;
Dwendy dimes de Frantscher men
Hafe sporned dy land in blut acainAll dose dwenty dimes in von,
Py Deutschland shall to France pe done,
Und dwenty dimes in blut and wein
Shalst dou refenge de Palatine.
'Go! - mit shpeer und fiery muth!
Go! - mit durst for bier und blut!
Go! - mit lofe for Vaterland,
Into burning fury fanned:
Towns und hen-roosts shall hafe shown
Vhere der Uhlan ist peen gone,
Und cocks vill roon und men crow tame
To hear of der Uhlanen name.'
Der fision fadet in de shky,
Und hours vent on und time goed py.
Vot heardest dou, Napolium?
De rumpitty, rumpitty, rumpitty poom!
Ven you hear de sound of de droom,
Oh denn you know dat de Dootch hafe coom,
De treadful roarin Dootch, mit de droom
Und de roompitty, pumpitty, poompity pum!
De wild ferocious Dootch on a bum,
Mit cannon roar und pattle hum,
Mit fee und faw on de foe und fum!
Led py de awful Breitemum!
Bitty boom!! BOOM!!
~ Charles Godfrey Leland,#NFDB
1430:The Scurril Press
OM JONESMITH _(loquitur)_: I've slept right through
The night-a rather clever thing to do.
How soundly women sleep _(looks at his wife.)
They're all alike. The sweetest thing in life
Is woman when she lies with folded tongue,
Its toil completed and its day-song sung.
(_Thump_) That's the morning paper. What a bore
That it should be delivered at the door.
There ought to be some expeditious way
To get it _to_ one. By this long delay
The fizz gets off the news _(a rap is heard)_.
That's Jane, the housemaid; she's an early bird;
She's brought it to the bedroom door, good soul.
_(Gets up and takes it in.)_ Upon the whole
The system's not so bad a one. What's here?
Gad, if they've not got after-listen dear
_(To sleeping wife)_-young Gastrotheos! Well,
If Freedom shrieked when Kosciusko fell
She'll shriek again-with laughter-seeing how
They treated Gast. with her. Yet I'll allow
'T is right if he goes dining at The Pup
With Mrs. Thing.
WIFE _(briskly, waking up)_:
With her? The hussy! Yes, it serves him right.
JONESMITH (_continuing to 'seek the light'_):
What's this about old Impycu? That's good!
Grip-that's the funny man-says Impy should
Be used as a decoy in shooting tramps.
I knew old Impy when he had the 'stamps'
To buy us all out, and he wasn't then
So bad a chap to have about. Grip's pen
Is just a tickler!-and the world, no doubt,
Is better with it than it was without.
What? thirteen ladies-Jumping Jove! we know
Them nearly all!-who gamble at a low
And very shocking game of cards called 'draw'!
O cracky, how they'll squirm! ha-ha! haw-haw!
556
Let's see what else (_wife snores_). Well, I'll be blest!
A woman doesn't understand a jest.
Hello! What, what? the scurvy wretch proceeds
To take a fling at _me_, condemn him! (_reads_):
Tom Jonesmith-my name's Thomas, vulgar cad!-_Of
the new Shavings Bank_-the man's gone mad!
That's libelous; I'll have him up for that-_Has
had his corns cut_. Devil take the rat!
What business is 't of his, I'd like to know?
He didn't have to cut them. Gods! what low
And scurril things our papers have become!
You skim their contents and you get but scum.
Here, Mary, (_waking wife_) I've been attacked
In this vile sheet. By Jove, it is a fact!
WIFE (_reading it_): How wicked! Who do you
Suppose 't was wrote it?
JONESMITH: Who? why, who
But Grip, the so-called funny man-he wrote
Me up because I'd not discount his note.
(_Blushes like sunset at the hideous lieHe'll think of one that's better by and byThrows down the paper on the floor, and treads
A lively measure on it-kicks the shreds
And patches all about the room, and still
Performs his jig with unabated will._)
WIFE (_warbling sweetly, like an Elfland horn_):
Dear, do be careful of that second corn.
STANLEY.
Noting some great man's composition vile:
A head of wisdom and a heart of guile,
A will to conquer and a soul to dare,
Joined to the manners of a dancing bear,
Fools unaccustomed to the wide survey
Of various Nature's compensating sway,
Untaught to separate the wheat and chaff,
To praise the one and at the other laugh,
Yearn all in vain and impotently seek
Some flawless hero upon whom to wreak
557
The sycophantic worship of the weak.
Not so the wise, from superstition free,
Who find small pleasure in the bended knee;
Quick to discriminate 'twixt good and bad,
And willing in the king to find the cadNo reason seen why genius and conceit,
The power to dazzle and the will to cheat,
The love of daring and the love of gin,
Should not dwell, peaceful, in a single skin.
To such, great Stanley, you're a hero still,
Despite your cradling in a tub for swill.
Your peasant manners can't efface the mark
Of light you drew across the Land of Dark.
In you the extremes of character are wed,
To serve the quick and villify the dead.
Hero and clown! O, man of many sides,
The Muse of Truth adores you and derides,
And sheds, impartial, the revealing ray
Upon your head of gold and feet of clay.
~ Ambrose Bierce,#NFDB
1431:The Mylora Elopement
By the winding Wollondilly where the weeping willows weep,
And the shepherd, with his billy, half awake and half asleep,
Folds his fleecy flocks that linger homewards in the setting sun
Lived my hero, Jim the Ringer, "cocky" on Mylora Run.
Jimmy loved the super's daughter, Miss Amelia Jane McGrath.
Long and earnestly he sought her, but he feared her stern papa;
And Amelia loved him truly -- but the course of love, if true,
Never yet ran smooth or duly, as I think it ought to do.
Pondering o'er his predilection, Jimmy watched McGrath, the boss,
Riding past his lone selection, looking for a station 'oss
That was running in the ranges with a mob of outlaws wild.
Mac the time of day exchanges -- off goes Jim to see his child;
Says, "The old man's after Stager, which he'll find is no light job,
And tomorrow I will wager he will try and yard the mob.
Will you come with me tomorrow? I will let the parson know,
And for ever, joy or sorrow, he will join us here below.
"I will bring the nags so speedy, Crazy Jane and Tambourine,
One more kiss -- don't think I'm greedy -- good-bye, lass, before I'm seen -Just one more -- God bless you, dearie! Don't forget to meet me here,
Life without you is but weary; now, once more, good-bye, my dear."
The daylight shines on figures twain
That ride across Mylora Plain,
Laughing and talking -- Jim and Jane.
"Steady, darling. There's lots of time,
Didn't we slip the old man prime!
I knew he'd tackle that Bowneck mob,
I reckon he'll find it too big a job.
They've beaten us all. I had a try,
But the warrigal devils seem to fly.
That Sambo's a real good but of stuff
No doubt, but not quite good enough.
He'll have to gallop the livelong day,
To cut and come, to race and stay.
401
I hope he yards 'em, 'twill do him good;
To see us going I don't think would."
A turn in the road and, fair and square,
They meet the old man standing there.
"What's up?" "Why, running away, of course,"
Says Jim, emboldened. The old man turned,
His eye with wild excitement burned.
"I've raced all day through the scorching heat
After old Bowneck: and now I'm beat.
But over that range I think you'll find
The Bowneck mob all run stone-blind.
Will you go, and leave the mob behind?
Which will you do? Take the girl away,
Or ride like a white man should today,
And yard old Bowneck? Go or stay?"
Says Jim, "I can't throw this away,
We can bolt some other day, of course -Amelia Jane, get off that horse!
Up you get, Old Man. Whoop, halloo!
Here goes to put old Bowneck through!"
Two distant specks om the mountain side,
Two stockwhips echoing far and wide. . . .
Amelia Jane sat down and cried.
"Sakes, Amelia, what's up now?
Leading old Sambo, too, I vow,
And him deadbeat. Where have you been?
'Bolted with Jim!' What do you mean>
'Met the old man with Sambo, licked
From running old Bowneck.' Well, I'm kicked -'Ran 'em till Sambo nearly dropped?'
What did Jim do when you were stopped?
Did you bolt from father across the plain?
'Jim made you get off Crazy Jane!
And father got on, and away again
The two of 'em went to the ranges grim.'
Good boy, Jimmy! Oh, well done, Jim!
They're sure to get them now, of course,
That Tambourine is a spanking horse.
And Crazy Jane is good as gold.
402
And Jim, they say, rides pretty bold -Not like your father, but very fair.
Jim will have to follow the mare."
"It never was yet in father's hide
To best my Jim on the mountain side.
Jim can rally, and Jim can ride."
But here again Amelia cried.
The sound of whip comes faint and far,
A rattle of hoofs, and here they are,
In all their tameless pride.
The fleet wild horses snort and fear,
And wheel and break as the yard draws near.
Now, Jim the Ringer, ride!
Wheel 'em! wheel 'em! Whoa back there, whoa!
And the foam flakes fly like the driven snow,
As under the whip the horses go
Adown the mountain side.
And Jim, hands down, and teeth firm set,
On a horse that never has failed him yet,
Is after them down the range.
Well ridden! well ridden! they wheel -- whoa back!
And long and loud the stockwhips crack,
Their flying course they change;
"Steadily does it -- let Sambo go!
Open those sliprails down below.
Smart! or you'll be too late.
"They'll follow old Sambo up -- look out!
Whee! that black horse -- give Sam a clout.
They're in! Make fast the gate."
The mob is safely in the yard!
The old man mounts delighted guard.
No thought has he but for his prize.
403
*
Jim catches poor Amelia's eyes.
"Will you come after all? The job is done,
And Crazy Jane is fit to run
For a prince's life -- now don't say no;
Slip on while the old man's down below
At the inner yard, and away we'll go.
Will you come, my girl?" "I will, you bet;
We'll manage this here elopement yet."
By the winding Wollondilly stands the hut of Ringer Jim.
And his loving little Meely makes a perfect god of him.
He has stalwart sons and daughters, and, I think, before he's done,
There'll be numerous "Six-fortys" taken on Mylora Run.
~ Banjo Paterson,#NFDB
1432:Pi-Dog
This is the time of day I like best,
and this the hour
when I can call this city my own;
when I like nothing better
than to lie down here, at the exact centre
of this traf?c island
(or trisland as I call it for short,
and also to suggest
a triangular island with rounded corners)
that doubles as a parking lot
on working days,
a corral for more than ?fty cars,
when it's deserted early in the morning,
and I'm the only sign
of intelligent life on the planet;
the concrete surface hard, ?at and cool
against my belly,
my lower jaw at rest on crossed forepaws;
just about where the equestrian statue
of what's-his-name
must've stood once, or so I imagine.
I look a bit like
a seventeenth-century map of Bombay
with its seven islands
not joined yet,
shown in solid black
on a body the colour of old parchment;
with Old Woman's Island
16
on my forehead,
Mahim on my croup,
and the others distributed
casually among
brisket, withers, saddle and loin
- with a pirate's
rather than a cartographer's regard
for accuracy.
I like to trace my descent
- no proof of course,
just a strong family tradition matrilineally,
to the only bitch that proved
tough enough to have survived,
?rst, the long voyage,
and then the wretched weather here
- a combination
that killed the rest of the pack
of thirty foxhounds,
imported all the way from England
by Sir Bartle Frere
in eighteen hundred and sixty-four,
with the crazy idea
of introducing fox-hunting to Bombay.
Just the sort of thing
he felt the city badly needed.
On my father's side
the line goes back to the dog that followed
Yudhishthira
on his last journey,
17
and stayed with him till the very end;
long after all the others
- Draupadi ?rst, then Sahadeva,
then Nakul, followed by Arjuna and,
last of all, Bhima had fallen by the wayside.
Dog in tow, Yudhishthira alone plodded on.
Until he too,
frostbitten and blinded with snow,
dizzy with hunger and gasping for air,
was about to collapse
in the icy wastes of the Himalayas;
when help came
in the shape of a ?ying chariot
to airlift him to heaven.
Yudhishthira, that noble prince, refused
to get on board unless dogs were allowed.
And my ancestor became the only dog
to have made it to heaven
in recorded history.
To ?nd a more moving instance
of man's devotion to dog,
we have to leave the realm of history,
skip a few thousand years
and pick up a work of science fantasy
- Harlan Ellison's A Boy and his Dog,
a cultbook among pi-dogs everywhere in which the ‘Boy' of the title
sacri?ces his love,
and serves up his girlfriend
as dogfood to save the life of his
18
starving canine master.
I answer to the name of Ugh.
No,
not the exclamation of disgust;
but the U pronounced as in Upanishad,
and gh not silent,
but as in ghost, ghoul or gherkin.
It's short for Ughekalikadu,
Siddharamayya's
famous dog that I was named after,
the guru of Kallidevayya's dog
who could recite
the four Vedas backwards.
My own knowledge of the scriptures
begins
and ends, I'm afraid,
with just one mantra, or verse;
the tenth,
from the sixty-second hymn
in the third mandala of the Rig
(and to think
that the Rig alone contains ten thousand
?ve hundred and ?fty-two verses).
It's composed in the Gayatri metre,
and it goes:
Om tat savitur varenyam
bhargo devasya dhimahi
dhiyo yonah prachodayat.
Twenty-four syllables, exactly,
if you count the initial Om.
Please don't ask me what it means, though.
19
All I know
is that it's addressed to the sun-god
- hence it's called Savitri and it seems appropriate enough
to recite it
as I sit here waiting for the sun
to rise.
May the sun-god amplify
the powers of my mind.
What I like about this time and place
- as I lie here hugging the ground,
my jaw at rest on crossed forepaws,
my eyes level with the welltempered
but gaptoothed keyboard
of the black-and-white concrete blocks
that form the border of this trisland
and give me my primary horizon is that I am left completely undisturbed
to work in peace on my magnum opus:
a triple sonata for a circumpiano
based on three distinct themes one suggested by a magpie robin,
another by the wail of an ambulance,
and the third by a rockdrill;
a piebald pianist, caressing and tickling
the concrete keys with his eyes,
undeterred by digital deprivation.
As I play,
the city slowly reconstructs itself,
stone by numbered stone.
20
Every stone
seeks out his brothers
and is joined by his neighbours.
Every single crack
returns to its ?agstone
and all is forgiven.
Trees arrive at themselves,
each one ready
to give an account of its leaves.
The mahogany drops
a casket bursting with winged seeds
by the wayside,
like an inexperienced thief
drops stolen jewels
at the sight of a cop.
St Andrew's church tiptoes back to its place,
shoes in hand,
like a husband after late-night revels.
The university,
you'll be glad to know,
can never get lost
because, although forgetful,
it always carries
its address in its pocket.
My nose quivers.
A many-coloured smell
of innocence and lavender,
mildly acidic perspiration
and nail polish,
rosewood and rosin
21
travels like a lighted fuse
up my nose
and explodes in my brain.
It's not the leggy young girl
taking a short cut
through this island as usual,
violin case in hand,
and late again for her music class
at the Max Mueller Bhavan,
so much as a warning to me
that my idyll
will soon be over,
that the time has come for me
to surrender the city
to its so-called masters.
~ Arun Kolatkar,#NFDB
1433:SECTION 1. Books for Serious Study
Liber CCXX. (Liber AL vel Legis.) The Book of the Law. This book is the foundation of the New Æon, and thus of the whole of our work.
The Equinox. The standard Work of Reference in all occult matters. The Encyclopaedia of Initiation.
Liber ABA (Book 4). A general account in elementary terms of magical and mystical powers. In four parts: (1) Mysticism (2) Magical (Elementary Theory) (3) Magick in Theory and Practice (this book) (4) The Law.
Liber II. The Message of the Master Therion. Explains the essence of the new Law in a very simple manner.
Liber DCCCXXXVIII. The Law of Liberty. A further explanation of The Book of the Law in reference to certain ethical problems.
Collected Works of A. Crowley. These works contain many mystical and magical secrets, both stated clearly in prose, and woven into the Robe of sublimest poesy.
The Yi King. (S. B. E. Series [vol. XVI], Oxford University Press.) The "Classic of Changes"; give the initiated Chinese system of Magick.
The Tao Teh King. (S. B. E. Series [vol. XXXIX].) Gives the initiated Chinese system of Mysticism.
Tannhäuser, by A. Crowley. An allegorical drama concerning the Progress of the Soul; the Tannhäuser story slightly remodelled.
The Upanishads. (S. B. E. Series [vols. I & XV.) The Classical Basis of Vedantism, the best-known form of Hindu Mysticism.
The Bhagavad-gita. A dialogue in which Krishna, the Hindu "Christ", expounds a system of Attainment.
The Voice of the Silence, by H.P. Blavatsky, with an elaborate commentary by Frater O.M. Frater O.M., 7°=48, is the most learned of all the Brethren of the Order; he has given eighteen years to the study of this masterpiece.
Raja-Yoga, by Swami Vivekananda. An excellent elementary study of Hindu mysticism. His Bhakti-Yoga is also good.
The Shiva Samhita. An account of various physical means of assisting the discipline of initiation. A famous Hindu treatise on certain physical practices.
The Hathayoga Pradipika. Similar to the Shiva Samhita.
The Aphorisms of Patanjali. A valuable collection of precepts pertaining to mystical attainment.
The Sword of Song. A study of Christian theology and ethics, with a statement and solution of the deepest philosophical problems. Also contains the best account extant of Buddhism, compared with modern science.
The Book of the Dead. A collection of Egyptian magical rituals.
Dogme et Rituel de la Haute Magie, by Eliphas Levi. The best general textbook of magical theory and practice for beginners. Written in an easy popular style.
The Book of the Sacred Magic of Abramelin the Mage. The best exoteric account of the Great Work, with careful instructions in procedure. This Book influenced and helped the Master Therion more than any other.
The Goetia. The most intelligible of all the mediæval rituals of Evocation. Contains also the favourite Invocation of the Master Therion.
Erdmann's History of Philosophy. A compendious account of philosophy from the earliest times. Most valuable as a general education of the mind.
The Spiritual Guide of [Miguel de] Molinos. A simple manual of Christian Mysticism.
The Star in the West. (Captain Fuller). An introduction to the study of the Works of Aleister Crowley.
The Dhammapada. (S. B. E. Series [vol. X], Oxford University Press). The best of the Buddhist classics.
The Questions of King Milinda. (S. B. E. Series [vols. XXXV & XXXVI].) Technical points of Buddhist dogma, illustrated bydialogues.
Liber 777 vel Prolegomena Symbolica Ad Systemam Sceptico-Mysticæ Viæ Explicandæ, Fundamentum Hieroglyphicam Sanctissimorum Scientiæ Summæ. A complete Dictionary of the Correspondences of all magical elements, reprinted with extensive additions, making it the only standard comprehensive book of reference ever published. It is to the language of Occultism what Webster or Murray is to the English language.
Varieties of Religious Experience (William James). Valuable as showing the uniformity of mystical attainment.
Kabbala Denudata, von Rosenroth: also The Kabbalah Unveiled, by S.L. Mathers. The text of the Qabalah, with commentary. A good elementary introduction to the subject.
Konx Om Pax [by Aleister Crowley]. Four invaluable treatises and a preface on Mysticism and Magick.
The Pistis Sophia [translated by G.R.S. Mead or Violet McDermot]. An admirable introduction to the study of Gnosticism.
The Oracles of Zoroaster [Chaldæan Oracles]. An invaluable collection of precepts mystical and magical.
The Dream of Scipio, by Cicero. Excellent for its Vision and its Philosophy.
The Golden Verses of Pythagoras, by Fabre d'Olivet. An interesting study of the exoteric doctrines of this Master.
The Divine Pymander, by Hermes Trismegistus. Invaluable as bearing on the Gnostic Philosophy.
The Secret Symbols of the Rosicrucians, reprint of Franz Hartmann. An invaluable compendium.
Scrutinium Chymicum [Atalanta Fugiens]¸ by Michael Maier. One of the best treatises on alchemy.
Science and the Infinite, by Sidney Klein. One of the best essays written in recent years.
Two Essays on the Worship of Priapus [A Discourse on the Worship of Priapus &c. &c. &c.], by Richard Payne Knight [and Thomas Wright]. Invaluable to all students.
The Golden Bough, by J.G. Frazer. The textbook of Folk Lore. Invaluable to all students.
The Age of Reason, by Thomas Paine. Excellent, though elementary, as a corrective to superstition.
Rivers of Life, by General Forlong. An invaluable textbook of old systems of initiation.
Three Dialogues, by Bishop Berkeley. The Classic of Subjective Idealism.
Essays of David Hume. The Classic of Academic Scepticism.
First Principles by Herbert Spencer. The Classic of Agnosticism.
Prolegomena [to any future Metaphysics], by Immanuel Kant. The best introduction to Metaphysics.
The Canon [by William Stirling]. The best textbook of Applied Qabalah.
The Fourth Dimension, by [Charles] H. Hinton. The best essay on the subject.
The Essays of Thomas Henry Huxley. Masterpieces of philosophy, as of prose.
~ Aleister Crowley, Liber ABA, Appendix I: Literature Recommended to Aspirants #reading list,#NFDB
1434:It does not matter if you do not understand it - Savitri, read it always. You will see that every time you read it, something new will be revealed to you. Each time you will get a new glimpse, each time a new experience; things which were not there, things you did not understand arise and suddenly become clear. Always an unexpected vision comes up through the words and lines. Every time you try to read and understand, you will see that something is added, something which was hidden behind is revealed clearly and vividly. I tell you the very verses you have read once before, will appear to you in a different light each time you re-read them. This is what happens invariably. Always your experience is enriched, it is a revelation at each step.
But you must not read it as you read other books or newspapers. You must read with an empty head, a blank and vacant mind, without there being any other thought; you must concentrate much, remain empty, calm and open; then the words, rhythms, vibrations will penetrate directly to this white page, will put their stamp upon the brain, will explain themselves without your making any effort.
Savitri alone is sufficient to make you climb to the highest peaks. If truly one knows how to meditate on Savitri, one will receive all the help one needs. For him who wishes to follow this path, it is a concrete help as though the Lord himself were taking you by the hand and leading you to the destined goal. And then, every question, however personal it may be, has its answer here, every difficulty finds its solution herein; indeed there is everything that is necessary for doing the Yoga.
*He has crammed the whole universe in a single book.* It is a marvellous work, magnificent and of an incomparable perfection.
You know, before writing Savitri Sri Aurobindo said to me, *I am impelled to launch on a new adventure; I was hesitant in the beginning, but now I am decided. Still, I do not know how far I shall succeed. I pray for help.* And you know what it was? It was - before beginning, I warn you in advance - it was His way of speaking, so full of divine humility and modesty. He never... *asserted Himself*. And the day He actually began it, He told me: *I have launched myself in a rudderless boat upon the vastness of the Infinite.* And once having started, He wrote page after page without intermission, as though it were a thing already complete up there and He had only to transcribe it in ink down here on these pages.
In truth, the entire form of Savitri has descended "en masse" from the highest region and Sri Aurobindo with His genius only arranged the lines - in a superb and magnificent style. Sometimes entire lines were revealed and He has left them intact; He worked hard, untiringly, so that the inspiration could come from the highest possible summit. And what a work He has created! Yes, it is a true creation in itself. It is an unequalled work. Everything is there, and it is put in such a simple, such a clear form; verses perfectly harmonious, limpid and eternally true. My child, I have read so many things, but I have never come across anything which could be compared with Savitri. I have studied the best works in Greek, Latin, English and of course French literature, also in German and all the great creations of the West and the East, including the great epics; but I repeat it, I have not found anywhere anything comparable with Savitri. All these literary works seems to me empty, flat, hollow, without any deep reality - apart from a few rare exceptions, and these too represent only a small fraction of what Savitri is. What grandeur, what amplitude, what reality: it is something immortal and eternal He has created. I tell you once again there is nothing like in it the whole world. Even if one puts aside the vision of the reality, that is, the essential substance which is the heart of the inspiration, and considers only the lines in themselves, one will find them unique, of the highest classical kind. What He has created is something man cannot imagine. For, everything is there, everything.
It may then be said that Savitri is a revelation, it is a meditation, it is a quest of the Infinite, the Eternal. If it is read with this aspiration for Immortality, the reading itself will serve as a guide to Immortality. To read Savitri is indeed to practice Yoga, spiritual concentration; one can find there all that is needed to realise the Divine. Each step of Yoga is noted here, including the secret of all other Yogas. Surely, if one sincerely follows what is revealed here in each line one will reach finally the transformation of the Supramental Yoga. It is truly the infallible guide who never abandons you; its support is always there for him who wants to follow the path. Each verse of Savitri is like a revealed Mantra which surpasses all that man possessed by way of knowledge, and I repeat this, the words are expressed and arranged in such a way that the sonority of the rhythm leads you to the origin of sound, which is OM.
My child, yes, everything is there: mysticism, occultism, philosophy, the history of evolution, the history of man, of the gods, of creation, of Nature. How the universe was created, why, for what purpose, what destiny - all is there. You can find all the answers to all your questions there. Everything is explained, even the future of man and of the evolution, all that nobody yet knows. He has described it all in beautiful and clear words so that spiritual adventurers who wish to solve the mysteries of the world may understand it more easily. But this mystery is well hidden behind the words and lines and one must rise to the required level of true consciousness to discover it. All prophesies, all that is going to come is presented with the precise and wonderful clarity. Sri Aurobindo gives you here the key to find the Truth, to discover the Consciousness, to solve the problem of what the universe is. He has also indicated how to open the door of the Inconscience so that the light may penetrate there and transform it. He has shown the path, the way to liberate oneself from the ignorance and climb up to the superconscience; each stage, each plane of consciousness, how they can be scaled, how one can cross even the barrier of death and attain immortality. You will find the whole journey in detail, and as you go forward you can discover things altogether unknown to man. That is Savitri and much more yet. It is a real experience - reading Savitri. All the secrets that man possessed, He has revealed, - as well as all that awaits him in the future; all this is found in the depth of Savitri. But one must have the knowledge to discover it all, the experience of the planes of consciousness, the experience of the Supermind, even the experience of the conquest of Death. He has noted all the stages, marked each step in order to advance integrally in the integral Yoga.
All this is His own experience, and what is most surprising is that it is my own experience also. It is my sadhana which He has worked out. Each object, each event, each realisation, all the descriptions, even the colours are exactly what I saw and the words, phrases are also exactly what I heard. And all this before having read the book. I read Savitri many times afterwards, but earlier, when He was writing He used to read it to me. Every morning I used to hear Him read Savitri. During the night He would write and in the morning read it to me. And I observed something curious, that day after day the experiences He read out to me in the morning were those I had had the previous night, word by word. Yes, all the descriptions, the colours, the pictures I had seen, the words I had heard, all, all, I heard it all, put by Him into poetry, into miraculous poetry. Yes, they were exactly my experiences of the previous night which He read out to me the following morning. And it was not just one day by chance, but for days and days together. And every time I used to compare what He said with my previous experiences and they were always the same. I repeat, it was not that I had told Him my experiences and that He had noted them down afterwards, no, He knew already what I had seen. It is my experiences He has presented at length and they were His experiences also. It is, moreover, the picture of Our joint adventure into the unknown or rather into the Supermind.
These are experiences lived by Him, realities, supracosmic truths. He experienced all these as one experiences joy or sorrow, physically. He walked in the darkness of inconscience, even in the neighborhood of death, endured the sufferings of perdition, and emerged from the mud, the world-misery to breathe the sovereign plenitude and enter the supreme Ananda. He crossed all these realms, went through the consequences, suffered and endured physically what one cannot imagine. Nobody till today has suffered like Him. He accepted suffering to transform suffering into the joy of union with the Supreme. It is something unique and incomparable in the history of the world. It is something that has never happened before, He is the first to have traced the path in the Unknown, so that we may be able to walk with certitude towards the Supermind. He has made the work easy for us. Savitri is His whole Yoga of transformation, and this Yoga appears now for the first time in the earth-consciousness.
And I think that man is not yet ready to receive it. It is too high and too vast for him. He cannot understand it, grasp it, for it is not by the mind that one can understand Savitri. One needs spiritual experiences in order to understand and assimilate it. The farther one advances on the path of Yoga, the more does one assimilate and the better. No, it is something which will be appreciated only in the future, it is the poetry of tomorrow of which He has spoken in The Future Poetry. It is too subtle, too refined, - it is not in the mind or through the mind, it is in meditation that Savitri is revealed.
And men have the audacity to compare it with the work of Virgil or Homer and to find it inferior. They do not understand, they cannot understand. What do they know? Nothing at all. And it is useless to try to make them understand. Men will know what it is, but in a distant future. It is only the new race with a new consciousness which will be able to understand. I assure you there is nothing under the blue sky to compare with Savitri. It is the mystery of mysteries. It is a *super-epic,* it is super-literature, super-poetry, super-vision, it is a super-work even if one considers the number of lines He has written. No, these human words are not adequate to describe Savitri. Yes, one needs superlatives, hyperboles to describe it. It is a hyper-epic. No, words express nothing of what Savitri is, at least I do not find them. It is of immense value - spiritual value and all other values; it is eternal in its subject, and infinite in its appeal, miraculous in its mode and power of execution; it is a unique thing, the more you come into contact with it, the higher will you be uplifted. Ah, truly it is something! It is the most beautiful thing He has left for man, the highest possible. What is it? When will man know it? When is he going to lead a life of truth? When is he going to accept this in his life? This yet remains to be seen.
My child, every day you are going to read Savitri; read properly, with the right attitude, concentrating a little before opening the pages and trying to keep the mind as empty as possible, absolutely without a thought. The direct road is through the heart. I tell you, if you try to really concentrate with this aspiration you can light the flame, the psychic flame, the flame of purification in a very short time, perhaps in a few days. What you cannot do normally, you can do with the help of Savitri. Try and you will see how very different it is, how new, if you read with this attitude, with this something at the back of your consciousness; as though it were an offering to Sri Aurobindo. You know it is charged, fully charged with consciousness; as if Savitri were a being, a real guide. I tell you, whoever, wanting to practice Yoga, tries sincerely and feels the necessity for it, will be able to climb with the help of Savitri to the highest rung of the ladder of Yoga, will be able to find the secret that Savitri represents. And this without the help of a Guru. And he will be able to practice it anywhere. For him Savitri alone will be the guide, for all that he needs he will find Savitri. If he remains very quiet when before a difficulty, or when he does not know where to turn to go forward and how to overcome obstacles, for all these hesitations and incertitudes which overwhelm us at every moment, he will have the necessary indications, and the necessary concrete help. If he remains very calm, open, if he aspires sincerely, always he will be as if lead by the hand. If he has faith, the will to give himself and essential sincerity he will reach the final goal.
Indeed, Savitri is something concrete, living, it is all replete, packed with consciousness, it is the supreme knowledge above all human philosophies and religions. It is the spiritual path, it is Yoga, Tapasya, Sadhana, in its single body. Savitri has an extraordinary power, it gives out vibrations for him who can receive them, the true vibrations of each stage of consciousness. It is incomparable, it is truth in its plenitude, the Truth Sri Aurobindo brought down on the earth. My child, one must try to find the secret that Savitri represents, the prophetic message Sri Aurobindo reveals there for us. This is the work before you, it is hard but it is worth the trouble. - 5 November 1967
~ The Mother, Sweet Mother, The Mother to Mona Sarkar, [T0],#NFDB
1435:Gracious Ganapati! with Thy hand bless me, that I may make this marital garland of letters worthy of Sri Arunachala, the Bridegroom! REFRAIN Arunachala Shiva! Arunachala Shiva! Arunachala Shiva! Arunachala! Arunachala Shiva! Arunachala Shiva! Arunachala Shiva! Arunachala! 1. Arunachala! Thou dost root out the ego of those who meditate on Thee in the heart, Oh Arunachala! Arunachala! Thou dost root out the ego of those who dwell on their identity with Thee, Oh Arunachala! 2. May Thou and I be one and inseparable like Alagu and Sundara, Oh Arunachala! 3. Entering my home and luring me to Thine, why didst Thou keep me prisoner in Thy heart's cavern, Oh Arunachala? 4. Was it for Thy pleasure or for my sake Thou didst win me? If now Thou turn me away, the world will blame Thee, Oh Arunachala! 5. Escape this blame! Why didst Thou then recall Thyself to me? How can I leave Thee now, Oh Arunachala? 6. Kinder far art Thou than one's own mother. Is this then Thy all-kindness, Oh Arunachala? Kinder indeed art Thou than one's own mother, such is Thy Love, Oh Arunachala! 7. Sit firmly in my mind lest it elude Thee, Oh Arunachala! Change not Thy nature and flee, but hold fast in my mind, Oh Arunachala! Be watchful in my mind, lest it change even Thee into me and rush away, Oh Arunachala! 8. Display Thy beauty, for the fickle mind to see Thee for ever and to rest, Oh Arunachala! The strumpet mind will cease to walk the streets if only she find Thee. Disclose Thy Beauty then and hold her bound, Oh Arunachala! The mind by her unsteadiness prevents my seeking Thee and finding peace; grant me the vision of Thy Beauty, Oh Arunachala! 9. After abducting me if now Thou dost not embrace me, where is Thy chivalry, Oh Arunachala? 10. Does it become Thee thus to sleep when I am outraged by others, Oh Arunachala? 11. Even when the thieves of the five senses break in upon me, art Thou not still in my heart, Oh Arunachala! 12. One art Thou without a second; who then could dare elude Thee and come in? This is only Thy jugglery, Oh Arunachala! 13. Significance of OM unrivalled -- unsurpassed! Who can comprehend Thee, Oh Arunachala? 14. As Universal Mother, it is Thy duty to dispense Thy Grace and save me, Oh Arunachala! 15. Who can ever find Thee? The Eye of the eye art Thou, and without eyes Thou seest, Oh Arunachala! Being the sight of the eye, even without eyes find me out Thyself. Who but Thyself can find out Thee, Oh Arunachala? 16. As a lode-stone attracts iron, magnetizing it and holding it fast, so do Thou to me, Oh Arunachala! 17. Unmoving Hill, melting into a Sea of Grace, have mercy I pray, Oh Arunachala! 18. Fiery Gem, shining in all directions, do Thou burn up my dross, Oh Arunachala! 19. Shine as my Guru, making me free from faults and worthy of Thy Grace, Oh Arunachala! 20. Save me from the cruel snares of fascinating women and honour me with union with Thyself, Oh Arunachala! 21. Though I beg, Thou art callous and dost not condescend. I pray Thee! say to me 'Fear not!' Oh Arunachala! 22. Unasked Thou givest; this is Thy imperishable fame. Do not belie Thy name, Oh Arunachala! 23. Sweet fruit within my hands, let me be mad with ecstasy, drunk with the Bliss of Thy Essence, Oh Arunachala! 24. Blazoned as the Devourer of Thy votaries, how can I survive who have embraced Thee, Oh Arunachala? 25. Thou, unruffled by anger! What crime has marked me off for Thy wrath, Oh Arunachala? Thou, unruffled by anger! What austerities left incomplete have won me Thy special favour, Oh Arunachala? 26. Glorious Mountain of Love, celebrated by Gautama, rule me with Thy gracious glance, Oh Arunachala! 27. Dazzling Sun that swallowest up all the universe in Thy rays, in Thy Light open the lotus of my heart I pray, Oh Arunachala! 28. Let me, Thy prey, surrender unto Thee and be consumed, and so have Peace, Oh Arunachala! I came to feed on Thee, but Thou has fed on me; now there is Peace, Oh Arunachala! 29. O Moon of Grace, with Thy cool rays as hands, open within me the ambrosial orifice and let my heart rejoice, Arunachala! 30. Tear off these robes, expose me naked, then robe me with Thy Love, Oh Arunachala! 31. There in the heart rest quiet! Let the sea of joy surge, speech and feeling cease, Oh Arunachala! 32. Do not continue to deceive and prove me; disclose instead Thy Transcendental Self, Oh Arunachala! 33. Vouchsafe the knowledge of Eternal Life that I may learn the glorious Primal Wisdom, and shun the delusion of this world, Oh Arunachala! 34. Unless Thou embrace me, I shall melt away in tears of anguish, Oh Arunachala! 35. If spurned by Thee, alas! what rests for me but the torment of my prarabdha? What hope is left for me, Arunachala? 36. In silence Thou saidst, 'Stay silent!' and Thyself stood silent, Oh Arunachala! 37. Happiness lies in peaceful repose enjoyed when resting in the Self. Beyond speech indeed is This my State, Oh Arunachala! 38. Thou didst display Thy prowess once, and, the perils ended, return to Thy repose, Oh Arunachala! Sun! Thou didst sally forth and illusion was ended. Then didst Thou shine motionless, Oh Arunachala! 39. A dog can scent out its master; am I then worse than a dog? Steadfastly will I seek Thee and regain Thee, Oh Arunachala! Worse than a dog for want of a scent, how can I track Thee, Oh Arunachala? 40. Grant me wisdom, I beseech Thee, so that I may not pine for love of Thee in ignorance, Oh Arunachala! 41. Not finding the flower open, Thou didst stay, no better than a bee trapped in the bud of my mind, Oh Arunachala! In sunlight the lotus blossoms, how then couldst Thou, the Sun of suns, hover before me like a flower bee, saying 'Thou art not yet in blossom,' Oh Arunachala? 42. 'Thou hast realized the Self even without knowing that it was the Truth. It is the Truth Itself!' Speak thus if it be so, Oh Arunachala! Thou art the subject of most diverse views yet art Thou not this only, Oh Arunachala? Not known to the tattvas, though Thou art their being! What does this mean, Oh Arunachala? 43. That each one is Reality Itself, Thou wilt of Thy Nature show, Oh Arunachala! Reveal Thyself! Thou only art Reality, Oh Arunachala! 'Reality is nothing but the Self;' is this not all Thy message, Oh Arunachala? 44. 'Look within, ever seeking the Self with the inner eye, then will It be found.' Thus didst Thou direct me, beloved Arunachala! 45. Seeking Thee within but weakly, I came back unrewarded. Aid me, Oh Arunachala! Weak though my effort was, by Thy Grace I gained the Self, Oh Arunachala! Seeking Thee in the Infinite Self, I regained my own Self, Oh Arunachala! 46. What value has the birth without Knowledge born of realization? It is not even worth speaking about, Oh Arunachala! 47. Let me dive into the true Self, wherein merge only the pure in mind and speech, Oh Arunachala! I, by Thy Grace, am sunk in Thy Self, wherein merge only those divested of their minds and thus made pure, Oh Arunachala! 48. When I took shelter under Thee as my One God, Thou didst destroy me altogether, Oh Arunachala! 49. Treasure of benign and holy Grace, found without seeking, steady my wandering mind, Oh Arunachala! 50. On seeking Thy Real Self with courage, my raft capsized and the waters came over me. Have mercy on me Arunachala! 51. Unless Thou extend Thy hand of Grace in mercy and embrace me, I am lost, Oh Arunachala! Enfold me body to body, limb to limb, or I am lost, Oh Arunachala! 52. O Undefiled, abide Thou in my heart so that there may be everlasting joy, Arunachala! 53. Mock me not, who seek Thy protection! Adorn me with Thy Grace and then regard me, Oh Arunachala! Smile with Grace and not with scorn on me, who come Thee, Oh Arunachala! 54. When I approached, Thou didst not bend; Thou stoodst unmoved, at one with me, Oh Arunachala! Does it not shame Thee to stand there like a post, leaving me to find Thee by myself, Oh Arunachala? 55. Rain Thy Mercy on me ere Thy Knowledge burn me to ashes, Oh Arunachala! 56. Unite with me to destroy Thou and me, and bless me with the state of ever-vibrant joy, Oh Arunachala! 57. When shall I become like the ether and reach Thee, subtle of being, that the tempest of thoughts may end, Oh Arunachala? When will waves of thought cease to rise? When shall I reach Thee, subtler than the subtlest ether, Oh Arunachala! 58. I am a simpleton devoid of learning. Do Thou dispel illusion, Oh Arunachala! Destroy Thou my wrong knowledge, I beseech Thee, for I lack the knowledge which the Scriptures lead to, Oh Arunachala! 59. When I melted away and entered Thee, my Refuge, I found Thee standing naked, Oh Arunachala! 60. In my unloving self Thou didst create a passion for Thee, therefore forsake me not, Oh Arunachala! 61. Fruit shriveled and spoilt is worthless; take and enjoy it ripe, Oh Arunachala! I am not a fruit which is overripe and spoilt; draw me, then, into the inmost recess and fix me in Eternity, Oh Arunachala! 62. Hast Thou not bartered cunningly Thyself for me? Oh, Thou art death to me, Arunachala! Hast Thou not bartered happily Thyself for me, giving all and taking nothing? Art Thou not blind, Oh Arunachala? 63. Regard me! Take thought of me! Touch me! Mature me! Make me one with Thee, Oh Arunachala! 64. Grant me Thy Grace ere the poison of delusion grips me and, rising to my head, kills me, Oh Arunachala! 65. Thyself regard me and dispel illusion! Unless Thou do so who can intercede with Grace Itself made manifest, Oh Arunachala? 66. With madness for Thee hast Thou freed me of madness; grant me now the cure of all madness, Oh Arunachala! 67. Fearless I seek Thee, Fearlessness Itself! How canst Thou fear to take me, Oh Arunachala? 68. Where is ignorance or Wisdom, if I am blessed with union to Thee, Oh Arunachala? 69. My mind has blossomed, scent it with Thy fragrance and perfect it. Oh Arunachala! Espouse me, I beseech Thee, and let this mind, now wedded to the world, be wedded to Perfection, Oh Arunachala! 70. Mere thought of Thee has drawn me to Thee, and who can gauge Thy Glory, Oh Arunachala? 71. Thou hast possessed me, unexorcizable Spirit! and made me mad for Thee, that I may cease to be a ghost wandering the world, Oh Arunachala! 72. Be Thou my stay and my support lest I droop helpless like a tender creeper, Oh Arunachala! 73. Thou didst benumb my faculties with stupefying powder, then rob me of my understanding and reveal the Knowledge of Thy Self, Oh Arunachala! 74. Show me the warfare of Thy Grace, in the Open Field where there is no coming and going. Oh Arunachala! 75. Unattached to the physical frame composed of the elements, let me for ever repose happy in the sight of Thy Splendour, Oh Arunachala! 76. Thou hast administered the medicine of confusion to me, so must I be confounded! Shine Thou as Grace, the cure of all confusion, Oh Arunachala! 77. Shine Thou selfless, sapping the pride of those who boast of their free will, Oh Arunachala! 78. I am a fool who prays only when overwhelmed, yet disappoint me not, Oh Arunachala! 79. Guard me lest I flounder storm-tossed like a ship without a helmsman, Oh Arunachala! 80. Thou hast cut the knot which hid the vision of Thy Head and Foot. Motherlike, shouldst Thou not complete Thy task, Oh Arunachala? 81. Be not like a mirror held up to a noseless man, but raise me and embrace me, Oh Arunachala! 82. Let us embrace upon the bed of tender flowers, which is the mind, within the room of the body, Oh Arunachala! 83. How is it that Thou hast become famous from Thy constant union with the poor and humble, Oh Arunachala? 84. Thou hast removed the blindness of ignorance with the unguent of Thy Grace, and made me truly Thine, Oh Arunachala! 85. Thou didst shave clean my head; then Thou didst show Thyself dancing in Transcendent Space, Oh Arunachala! 86. Though Thou hast loosed me from the mists of error and made me mad for Thee, why hast Thou not yet freed me from illusion, Oh Arunachala? Though Thou hast detached me from the world and made me cleave to Thee, Thy passion for me has not cooled, Oh Arunachala! 87. Is it true Silence to rest like a stone, inert and unexpansive, Oh Arunachala? 88. Who was it that threw mud to me for food and robbed me of my livelihood, Oh Arunachala? 89. Unknown to all, stupefying me, Who was it that ravished my soul, Oh Arunachala? 90. I spoke thus to Thee, because Thou art my Lord; be not offended but come and give me happiness, Oh Arunachala! 91. Let us enjoy one another in the House of Open Space, where there is neither night nor day, Oh Arunachala! 92. Thou didst take aim at me with darts of Love and then devoured me alive, Oh Arunachala! 93. Thou art the Primal Being, whereas I count not in this nor in the other world. What didst Thou gain then by my worthless self, Oh Arunachala? 94. Didst Thou not call me in? I have come in. Now measure out for me, my maintenance is now Thy burden. Hard is Thy lot, Oh Arunachala! 95. The moment Thou didst welcome me, didst enter into me and grant me Thy divine life, I lost my individuality, Oh Arunachala! 96. Bless me that I may die without losing hold of Thee, or miserable is my fate, Oh Arunachala! 97. From my home Thou didst entice me, then stealing into my heart didst draw me gently into Thine, such is Thy Grace, Oh Arunachala! 98. I have betrayed Thy secret workings. Be not offended! Show me Thy Grace now openly and save me, Oh Arunachala! 99. Grant me the essence of the Vedas, which shine in the Vedanta, One without a second, Oh Arunachala! 100. Even my slanders, treat as praise and guard me for ever as Thine own, I pray, Oh Arunachala! Let even slander be as praise to me, and guard me for ever as Thine own, I pray, Oh Arunachala! Place Thy hand upon my head! make me partaker of Thy Grace! do not abandon me, I pray, Oh Arunachala! 101. As snow in water, let me melt as Love in Thee, who art Love itself, Oh Arunachala! 102. I had but thought of Thee as Aruna, and lo! I was caught in the trap of Thy Grace! Can the net of Thy Grace ever fail, Oh Arunachala? 103. Watching like a spider to trap me in the web of Thy Grace, Thou didst entwine me and when imprisoned feed upon me, Oh Arunachala! 104. Let me be the votary of the votaries of those who hear Thy name with love, Oh Arunachala! 105. Shine Thou for ever as the loving Saviour of helpless suppliants like myself, Oh Arunachala! 106. Familiar to Thine ears are the sweet songs of votaries who melt to the very bones with love for Thee, yet let my poor strains also be acceptable, Oh Arunachala! 107. Hill of Patience, bear with my foolish words, as hymns of joy or as Thou please, Oh Arunachala! 108. Oh Arunachala! my Loving Lord! Throw Thy garland about my shoulders, wearing Thyself this one strung by me, Arunachala! Blessed be Arunachala! blessed be His devotees! Blessed be this Marital Garland of Letters! [1468.jpg] -- from The Collected Works of Ramana Maharshi, Edited by Arthur Osborne
~ Sri Ramana Maharshi, The Marital Garland of Letters
,#NFDB
1436:Cleanness
Clannesse who so kyndly cowþe comende
& rekken vp alle þe resounz þat ho by ri3t askez,
Fayre formez my3t he fynde in for[þ]ering his speche
& in þe contrare kark & combraunce huge.
For wonder wroth is þe Wy3þat wro3t alle þinges
Wyth þe freke þat in fylþe fol3es Hym after,
As renkez of relygioun þat reden & syngen
& aprochen to hys presens & prestez arn called;
Thay teen vnto his temmple & temen to hym seluen,
Reken with reuerence þay rychen His auter;
Þay hondel þer his aune body & vsen hit boþe.
If þay in clannes be clos þay cleche gret mede;
Bot if þay conterfete crafte & cortaysye wont,
As be honest vtwyth & inwith alle fylþez,
Þen ar þay synful hemself & sulped altogeder
Boþe God & His gere, & hym to greme cachen.
He is so clene in His courte, þe Kyng þat al weldez,
& honeste in His housholde & hagherlych serued
With angelez enourled in alle þat is clene,
Boþ withine & withouten in wedez ful bry3t;
Nif he nere scoymus & skyg & non scaþe louied,
Hit were a meruayl to much, hit mo3t not falle.
Kryst kydde hit Hymself in a carp onez,
Þeras He heuened a3t happez & hy3t hem her medez.
Me mynez on one amonge oþer, as Maþew recordez,
Þat þus clanness vnclosez a ful cler speche:
Þe haþel clene of his hert hapenez ful fayre,
For he schal loke on oure Lorde with a bone chere';
As so saytz, to þat sy3t seche schal he neuer
Þat any vnclannesse hatz on, auwhere abowte;
For He þat flemus vch fylþe fer fro His hert
May not byde þat burre þat hit His body ne3en.
Forþy hy3not to heuen in haterez totorne,
Ne in þe harlatez hod, & handez vnwaschen.
For what vrþly haþel þat hy3honour haldez
Wolde lyke if a ladde com lyþerly attyred,
When he were sette solempnely in a sete ryche,
Abof dukez on dece, with dayntys serued?
Þen þe harlot with haste helded to þe table,
55
With rent cokrez at þe kne & his clutte traschez,
& his tabarde totorne, & his totez oute,
Oþer ani on of alle þyse, he schulde be halden vtter,
With mony blame ful bygge, a boffet peraunter,
Hurled to þe halle dore & harde þeroute schowued,
& be forboden þat bor3e to bowe þider neuer,
On payne of enprysonment & puttyng in stokkez;
& þus schal he be schent for his schrowde feble,
Þa3neuer in talle ne in tuch he trespas more.
& if vnwelcum he were to a worþlych prynce,
3et hym is þe hy3e Kyng harder in her euen;
As Maþew melez in his masse of þat man ryche,
Þat made þe mukel mangerye to marie his here dere,
& sende his sonde þen to say þat þay samne schulde,
& in comly quoyntis to com to his feste:
'For my boles & my borez arn bayted & slayne,
& my fedde foulez fatted with scla3t,
My polyle þat is penne-fed & partrykez boþe,
Wyth scheldez of wylde swyn, swanez & cronez,
Al is roþeled & rosted ry3t to þe sete;
Comez cof to my corte, er hit colde worþe.'
When þay knewen his cal þat þider com schulde,
Alle excused hem by þe skyly he scape by mo3t.
On hade bo3t hym a bor3, he sayde, by hys trawþe:
'Now turne I þeder als tyd þe toun to byholde.'
Anoþer nayed also & nurned þis cawse:
'I haf 3erned & 3at 3okkez of oxen,
& for my hy3ez hem bo3t; to bowe haf I mester,
To see hem pulle in þe plow aproche me byhouez.'
'& I haf wedded a wyf,' so wer hym þe þryd;
'Excuse me at þe court, I may not com þere.'
Þus þay dro3hem adre3with daunger vchone,
Þat non passed to þe plate þa3he prayed were.
Thenne þe ludych lorde lyked ful ille,
& hade dedayn of þat dede; ful dry3ly he carpez.
He saytz: 'Now for her owne sor3e þay forsaken habbez;
More to wyte is her wrange þen any wylle gentyl.
Þenne gotz forth, my gomez, þe grete streetez,
& forsettz on vche a syde þe cete aboute;
Þe wayferande frekez, on fote & on hors,
Boþe burnez & burdez, þe better & þe wers,
Laþez hem alle luflyly to lenge at my fest,
56
& bryngez hem blyþly to bor3e as barounez þay were,
So þat my palays plat ful be py3t al aboute;
Þise oþer wrechez iwysse worþy no3t wern.'
Þen þay cayred & com þat þe cost waked,
Bro3ten bachlerez hem wyth þat þay by bonkez metten,
Swyerez þat swyftly swyed on blonkez,
& als fele vpon fote, of fre & of bonde.
When þay com to þe courte keppte weren þay fayre,
Sty3tled with þe stewarde, stad in þe halle,
Ful manerly with marchal mad for to sitte,
As he watz dere of degre dressed his seete.
Þenne seggez to þe souerayn sayden þerafter:
'Lo! Lorde, with your leue, at your lege heste
& at þi banne we haf bro3t, as þou beden habbez,
Mony renischsche renkez, & 3et is roum more.'
Sayde þe lorde to þo ledez, 'Laytez 3et ferre,
Ferre out in þe felde, & fechez mo gestez;
Waytez gorstez & greuez, if ani gomez lyggez;
Whatkyn folk so þer fare, fechez hem hider;
Be þay fers, be þay feble, forlotez none,
Be þay hol, be þay halt, be þay ony3ed,
& þa3þay ben boþe blynde & balterande cruppelez,
Þat my hous may holly by halkez by fylled.
For, certez, þyse ilk renkez þat me renayed habbe,
& denounced me no3t now at þis tyme,
Schul neuer sitte in my sale my soper to fele,
Ne suppe on sope of my seve, þa3þa3þay swelt schulde.'
Thenne þe sergauntez, at þat sawe, swengen þeroute,
& diden þe dede þat [watz] demed, as he deuised hade,
& with peple of alle plytez þe palays þay fyllen;
Hit weren not alle on wyuez sunez, wonen with on fader.
Wheþer þay wern worþy oþer wers, wel wern
þay stowed,
Ay þe best byfore & bry3test atyred,
Þe derrest at þe hy3e dese, þat dubbed wer fayrest,
& syþen on lenþe bilooghe ledez inogh.
& ay a[s] segge[s] [serly] semed by her wedez,
So with marschal at her mete mensked þay were.
Clene men in compaynye forknowen wern lyte,
& 3et þe symplest in þat sale watz serued to þe fulle,
Boþe with menske & with mete & mynstrasy noble,
& alle þe laykez þat a lorde a3t in londe schewe.
57
& þay bigonne to be glad þat god drink haden.
& vch mon with his mach made hym at ese.
Now inmyddez þe mete þe mayster hym biþo3t
Þat he wolde se þe semble þat samned was þere,
& rehayte rekenly þe riche & þe pou[eren],
& cherisch hem alle with his cher, & chaufen her joye.
Þen he bowez fro his bour into þe brode halle
& to þe best on þe bench, & bede hym be myry,
Solased hem with semblaunt & syled fyrre,
Tron fro table to table & talkede ay myrþe.
Bot as he ferked ouer þe flor, he fande with his y3e,
Hit watz not for a halyday honestly arayed,
A þral þry3t in þe þrong vnþryuandely
cloþed,
Ne no festiual frok, bot fyled with werkkez;
Þe gome watz vngarnyst with god men to dele.
& gremed þerwith þe grete lorde, & greue hym he þo3t.
'Say me, frende,' quoþ þe freke with a felle chere,
'Hov wan þou into þis won in wedez so fowle?
Þe abyt þat þou hatz vpon, no halyday hit menskez;
Þou, burne, for no brydale art busked in wedez.
How watz þou hardy þis hous for þyn vnhap [to] ne3e
In on so ratted a robe & rent at þe sydez?
Þow art a gome vngoderly in þat goun febele;
Þou praysed me & my place ful pouer & ful [g]nede,
Þat watz so prest to aproche my presens hereinne.
Hopez þou I be a harlot þi erigaut to prayse?'
Þat oper burne watz abayst of his broþe wordez,
& hurkelez doun with his hede, þe vrþe he biholdez;
He watz so scoumfit of his scylle, lest he skaþe hent,
Þat he ne wyst on worde what he warp schulde.
Þen þe lorde wonder loude laled & cryed,
& talkez to his tormenttourez: 'Takez hym,' he biddez,
'Byndez byhynde, at his bak, boþe two his handez,
& felle fetterez to his fete festenez bylyue;
Stik hym stifly in stokez, & stekez hym þerafter
Depe in my doungoun þer doel euer dwellez,
Greuing & gretyng & gryspyng harde
Of teþe tenfully togeder, to teche hym be quoynt.'
Thus comparisunez Kryst þe kyndom of heuen
To þis frelych feste þat fele arn to called;
For alle arn laþed luflyly, þe luþer & þe better,
58
Þat euer wern ful3ed in font, þat fest to haue.
Bot war þe wel, if þou wylt, þy wedez ben clene
& honest for þe halyday, lest þou harme lache,
For aproch þou to þat Prynce of parage noble,
He hates helle no more þen hem þat ar sowle.
Wich arn þenne þy wedez þou wrappez þe inne,
Þat schal schewe hem so schene schrowde of þe best?
Hit arn þy werkez, wyterly, þat þou wro3t hauez,
& lyued with þe lykyng þat ly3e in þyn hert;
Þat þo be frely & fresch fonde in þy lyue,
& fetyse of a fayr forme to fote & to honde,
& syþen alle þyn oþer lymez lapped ful clene;
Þenne may þou se þy Sauior & His sete ryche.
For fele[r] fautez may a freke forfete his blysse,
Þat he þe Souerayn ne se, þen for slauþe one;
As for bobaunce & bost & bolnande priyde
Þroly into þe deuelez þrote man þryngez bylyue.
For couetyse & colwarde & croked dedez,
For monsworne & menscla3t & to much drynk,
For þefte & for þrepyng, vnþonk may mon haue;
For roborrye & riboudrye & resounez vntrwe,
& dsyheriete & depryue dowrie of wydoez,
For marryng of maryagez & mayntnaunce of schrewez,
For traysoun & trichcherye & tyrauntyre boþe,
& for fals famacions & fayned lawez;
Man may mysse þe myrþe þat much is to prayse
For such vnþewez as þise, & þole much payne,
& in þe Creatores cort com neuermore,
Ne neuer see Hym with sy3t for such sour tournez.
Bot I haue herkned & herde of mony hy3e clerkez,
& als in resounez of ry3t red hit myseluen,
Þat þat ilk proper Prynce þat paradys weldez
Is displesed at vch a poynt þat plyes to scaþe;
Bot neuer 3et in no boke breued I herde
Þat euer He wrek so wyþerly on werk þat He made,
Ne venged for no vilte of vice ne synne,
Ne so hastyfly watz hot for hatel of His wylle,
Ne neuer so sodenly so3t vnsoundely to weng,
As for fylþe of þe flesch þat foles han vsed;
For, as I fynde, þer He for3et alle His fre þewez,
& wex wod to þe wrache for wrath at His hert.
For þe fyrste felonye þe falce fende wro3t
59
Whyl he watz hy3e in þe heuen houen vpon lofte,
Of alle þyse aþel aungelez attled þe fayrest:
& he vnkyndely, as a karle, kydde a reward.
He se3no3t bot hymself how semly he were,
Bot his Souerayn he forsoke & sade þyse wordez:
`I schal telde vp my trone in þe tramountayne,
& by lyke to þat Lorde þat þe lyft made.'
With þis worde þat he warp, þe wrake on hym ly3t:
Dry3tyn with His dere dom hym drof to þe abyme,
In þe mesure of His mode, His metz neuer þe lasse.
Bot þer He tynt þe tyþe dool of His tour ryche:
Þa3þe feloun were so fers for his fayre wedez
& his glorious glem þat glent so bry3t,
As sone as Dry3tynez dome drof to hymseluen,
Þikke þowsandez þro þrwen þeroute,
Fellen fro þe frymament fendez ful blake,
Sweued at þe fryst swap as þe snaw þikke,
Hurled into helle-hole as þe hyue swarmez.
Fylter fenden folk forty dayez lencþe,
Er þat styngande storme stynt ne my3t;
Bot as smylt mele vnder smal siue smokez forþikke.
So fro heuen to helle þat hatel schor laste,
On vche syde of þe worlde aywhere ilyche.
3is, hit watz a brem brest & a byge wrache,
& 3et wrathed not þe Wy3; ne þe wrech sa3tled,
Ne neuer wolde, for wyl[fulnes], his worþy God knawe,
Ne pray Hym for no pite, so proud watz his wylle.
Forþy þa3þe rape were rank, þe rawþe watz
lytt[el];
Þa3he be kest into kare, he kepes no better.
Bot þat oper wrake þat wex, on wy3ez hit ly3t
Þur3þe faut of a freke þat fayled in trawþe,
Adam inobedyent, ordaynt to blysse.
Þer pryuely in paradys his place watz devised,
To lyue þer in lykyng þe lenþe of a terme,
& þenne enherite þat home þat aungelez forgart;
Bot þur3þe eggyng of Eue he ete of an apple
Þat enpoysened alle peplez þat parted fro hem boþe,
For a defence þat watz dy3t of Dry3tyn Seluen,
& a payne þeron put & pertly halden.
Þe defence watz þe fryt þat þe freke towched,
& þe dom is þe deþe þat drepez vus alle;
60
Al in mesure & meþe watz mad þe vengiaunce,
& efte amended with a mayden þat make had neuer.
Bot in þe þryd watz forþrast al þat þryue schuld:
Þer watz malys mercyles & mawgre much scheued,
Þat watz for fylþe vpon folde þat þe folk vsed,
Þat þen wonyed in þe worlde withouten any maysterz.
Hit wern þe fayrest of forme & of face als,
Þe most & þe myriest þat maked wern euer,
Þe styfest, þe stalworþest þat stod euer on fete,
& lengest lyf in hem lent of ledez alle oþer.
For hit was þe forme foster þat þe folde bred,
Þe aþel aunceterez sunez pat Adam watz called,
To wham God hade geuen alle þat gayn were,
Alle þe blysse boute blame þat bodi my3t haue;
& þose lykkest to þe lede, þat lyued next after;
Forþy so semly to see syþen wern none.
Þer watz no law to hem layd bot loke to kynde,
& kepe to hit, & alle hit cors clanly fulfylle.
& þenne founden þay fylþe in fleschlych dedez,
& controeued agayn kynde contrare werkez,
& vsed hem vnþryftyly vchon on oþer,
& als with oþer, wylsfully, upon a wrange wyse:
So ferly fowled her flesch þat þe fende loked
How þe de3ter of þe douþe wern derelych fayre,
& fallen in fela3schyp with hem on folken wyse,
& engendered on hem jeauntez with her japez ille.
Þose wern men meþelez & ma3ty on vrþe,
Þat for her lodlych laykez alosed þay were;
He watz famed for fre þat fe3t loued best,
& ay þe bigest in bale þe best watz halden.
& þenne euelez on erþe ernestly grewen
& multyplyed monyfolde inmongez mankynde,
For þat þe ma3ty on molde so marre þise oþer
Þat þe Wy3e þat al wro3t ful wroþly bygynnez.
When He knew vche contre coruppte in hitseluen,
& vch freke forloyned fro þe ry3t wayez,
Felle temptande tene towched His hert.
As wy3e wo hym withinne, werp to Hymseluen:
'Me forþynkez ful much þat euer I mon made,
Bot I schal delyuer & do away þat doten on þis molde,
& fleme out of þe folde al þat flesch werez,
Fro þe burne to þe best, fro bryddez to fyschez;
61
Al schal doun & be ded & dryuen out of erþe
Þat euer I sette saule inne; & sore hit Me rwez
Þat euer I made hem Myself; bot if I may herafter,
I schal wayte to be war her wrenchez to kepe.'
Þenne in worlde watz a wy3e wonyande on lyue,
Ful redy & ful ry3twys, & rewled hym fayre,
In þe drede of Dry3tyn his dayez he vsez,
& ay glydande wyth his God, his grace watz þe more.
Hym watz þe nome Noe, as is innoghe knawen.
He had þre þryuen sunez, & þay þre wyuez:
Sem soþly þat on, þat oþer hy3t Cam,
& þe jolef Japheth watz gendered þe þryd.
Now God in nwy to Noe con speke
Wylde wrakful wordez, in His wylle greued:
'Þe ende of alle kynez flesch þat on vrþe meuez
Is fallen forþwyth My face, & forþer hit I þenk.
With her vnworþelych werk Me wlatez withinne;
Þe gore þerof Me hatz greued & þe glette nwyed.
I schal strenkle My distresse, & strye al togeder,
Boþe ledez & londe & alle þat lyf habbez.
Bot make to þe a mancioun, & þat is My wylle,
A cofer closed of tres, clanlych planed.
Wyrk wonez þerinne for wylde & for tame,
& þenne cleme hit with clay comly within[n]e,
& alle þe endentur dryuen daube withouten.
& þus of lenþe & of large þat lome þou make:
Þre hundred of cupydez þou holde to þe lenþe,
Of fyfty fayre ouerþwert forme þe brede;
& loke euen þat þyn ark haue of he3þe þrette,
& a wyndow wyd vpon[ande] wro3t vpon lo[f]te,
In þe compas of a cubit kyndely sware;
A wel dutande dor, don on þe syde;
Haf hallez þerinne & halkez ful mony,
Boþe boske[n]z & bourez & wel bounden penez.
For I schal waken vp a water to wasch alle þe worlde,
& quelle alle þat is quik with quauende flodez,
Alle þat glydez & gotz & gost of lyf habbez;
I schal wast with My wrath þat wons vpon vrþe.
Bot My forwarde with þe I festen on þis wyse,
For þou in reysoun hatz rengned & ry3twys ben euer:
Þou schal enter þis ark with þyn aþel barnez
& þy wedded wyf; with þe þou take
62
Þe makez of þy myry sunez; þis meyny of a3te
I schal saue of monnez saulez, & swelt þose oþer.
Of vche best þat berez lyf busk þe a cupple,
Of vche clene comly kynde enclose seuen makez,
Of vche horwed in ark halde bot a payre,
For to saue Me þe sede of alle ser kyndez.
& ay þou meng with þe malez þe mete ho-bestez,
Vche payre by payre to plese ayþer oþer;
With alle þe fode þat may be founde frette þy cofer,
For sustnaunce to yowself & also þose oþer.'
Ful grayþely gotz þis god man & dos Godez hestes,
In dry3dred & daunger þat durst do non oþer.
Wen hit watz fettled & forged & to þe fulle grayþed,
Þenn con Dry3ttyn hym dele dry3ly þyse wordez.
'Now Noe,' quoþ oure Lorde, 'art þou al redy?
Hatz þou closed þy kyst with clay alle aboute?'
'3e, Lorde, with þy leue,' sayde þe lede þenne,
Al is wro3t at Þi worde, as Þou me wyt lantez.'
'Enter in, þenn,' quoþ He, & haf þi wyf with þe,
Þy þre sunez, withouten þrep, & her þre wyuez;
Bestez, as I bedene haue, bosk þerinne als,
& when 3e arn staued, styfly stekez yow þerinne.
Fro seuen dayez ben seyed I sende out bylyue
Such a rowtande ryge þat rayne schal swyþe
Þat schal wasch alle þe worlde of werkez of fylþe;
Schal no flesch vpon folde by fonden onlyue,
Outtaken yow a3t in þis ark staued
& sed þat I wyl saue of þyse ser bestez.'
Now Noe neuer sty[n]tez, þat niy3[t] he bygynnez,
Er al wer stawed & stoken as þe steuen wolde.
Thenne sone com þe seuenþe day, when samned wern alle,
& alle woned in þe whichche, þe wylde & þe tame.
Þen bolned þe abyme, & bonkez con ryse,
Waltes out vch walle-heued in ful wode stremez;
Watz no brymme þat abod vnbrosten bylyue;
Þe mukel lauande loghe to þe lyfte rered.
Mony clustered clowde clef alle in clowtez;
Torent vch a rayn-ryfte & rusched to þe vrþe,
Fon neuer in forty dayez. & þen þe flod ryses,
Ouerwaltez vche a wod & þe wyde feldez.
For when þe water of þe welkyn with þe worlde mette,
Alle þat deth mo3t dry3e drowned þerinne.
63
Þer watz moon for to make when meschef was cnowen,
Þat no3t dowed bot þe deth in þe depe stremez;
Water wylger ay wax, wonez þat stryede,
Hurled into vch hous, hent þat þer dowelled.
Fryst feng to þe fly3t alle þat fle my3t;
Vuche burde with her barne þe byggyng þay leuez
& bowed to þe hy3bonk þer brentest hit wern,
& heterly to þe hy3e hyllez þay [h]aled on faste.
Bot al watz nedlez her note, for neuer cowþe stynt
Þe ro3e raynande ryg, þe raykande wawez,
Er vch boþom watz brurdful to þe bonkez eggez,
& vche a dale so depe þat demmed at þe brynkez.
Þe moste mountaynez on mor þenne watz no more dry3e,
& þeron flokked þe folke, for ferde of þe wrake.
Syþen þe wylde of þe wode on þe water flette;
Summe swymmed þeron þat saue hemself trawed,
Summe sty3e to a stud & stared to þe heuen,
Rwly wyth a loud rurd rored for drede.
Harez, herttez also, to þe hy3e runnen;
Bukkez, bausenez, & bulez to þe bonkkez hy3ed;
& alle cryed for care to þe Kyng of heuen,
Recouerer of þe Creator þay cryed vchone,
Þat amounted þe masse, þe mase His mercy watz passed,
& alle His pyte departed fro peple þat He hated.
Bi þat þe flod to her fete flo3ed & waxed,
Þen vche a segge se3wel þat synk hym byhoued.
Frendez fellen in fere & faþmed togeder,
To dry3her delful deystyne & dy3en alle samen;
Luf lokez to luf & his leue takez,
For to ende alle at onez & for euer twynne.
By forty dayez wern faren, on folde no flesch styryed
Þat þe flod nade al freten with fe3tande wa3ez;
For hit clam vche a clyffe, cubites fyftene
Ouer þe hy3est hylle þat hurkled on erþe.
Þenne mourkne in þe mudde most ful nede
Alle þat spyrakle inspranc, no sprawlyng awayled,
Saue þe haþel vnder hach & his here straunge,
Noe þat ofte neuened þe name of oure Lorde,
Hym a3tsum in þat ark, as aþel God lyked,
Þer alle ledez in lome lenged druye.
Þe arc houen watz on hy3e with hurlande gotez,
Kest to kythez vncouþe þe clowdez ful nere.
64
Hit waltered on þe wylde flod, went as hit lyste,
Drof vpon þe depe dam, in daunger hit semed,
Withouten mast, oþer myke, oþer myry bawelyne,
Kable, oþer capstan to clyppe to her ankrez,
Hurrok, oþer hande-helme hasped on roþer,
Oþer any sweande sayl to seche after hauen,
Bot flote forthe with þe flyt of þe felle wyndez.
Whederwarde so þe water wafte, hit rebounde;
Ofte hit roled on rounde & rered on ende;
Nyf oure Lorde hade ben her lodezmon hem had lumpen harde.
Of þe lenþe of Noe lyf to lay a lel date,
Þe sex hundreth of his age & none odde 3erez,
Of secounde monyth þe seuen[ten]þe day ry3tez,
Towalten alle þyse welle-hedez & þe water flowed;
& þryez fyfty þe flod of folwande dayez;
Vche hille watz þer hidde with y[þ]ez ful graye.
Al watz wasted þat þer wonyed þe worlde withinne,
Þ[at] euer flote, oþer flwe, oþer on fote 3ede,
That ro3ly watz þe remnaunt þat þe rac dryuez
Þat alle gendrez so joyst wern joyned wythinne
Bot quen þe Lorde of þe lyfte lyked Hymseluen
For to mynne on His mon His meth þat abydez,
Þen He wakened a wynde on watterez to blowe;
Þenne lasned þe llak þat large watz are.
Þen He stac vp þe stangez, stoped þe wellez,
Bed blynne of þe rayn: hit batede as faste;
Þenne lasned þe lo3lowkande togeder.
After harde dayez wern out an hundreth & fyfte,
As þat lyftande lome luged aboute.
Where þe wynde & þe weder warpen hit wolde,
Hit sa3tled on a softe day, synkande to grounde;
On a rasse of a rok hit rest at þe laste,
On þe mounte of Mararach of Armene hilles.
Þat oþerwayez on Ebrv hit hat þe Thanes.
Bot þa3þe kyste in þe cragez wern closed to byde,
3et fyned not þe flod ne fel to þe boþemez,
Bot þe hy3est of þe eggez vnhuled weren a lyttel,
Þat þe burne bynne borde byhelde þe bare erþe.
Þenne wafte he vpon his wyndowe, & wysed þeroute
A message fro þat meyny hem moldez to seche:
Þat watz þe rauen so ronk, þat rebel watz euer;
He watz colored as þe cole, corbyal vntrwe.
65
& he fongez to þe fly3t & fannez on þe wyndez,
Halez hy3e vpon hy3t to herken tyþyngez.
He croukez for comfort when carayne he fyndez
Kast vp on a clyffe þer costese lay drye;
He hade þe smelle of þe smach & smoltes þeder sone,
Fallez on þe foule flesch & fyllez his wombe,
& sone 3ederly for3ete 3isterday steuen,
How þe cheuetayn hym charged þat þe kyst 3emed.
Þe rauen raykez hym forth, þat reches ful lyttel
How alle fodez þer fare, ellez he fynde mete;
Bot þe burne bynne borde þat bod to hys come
Banned hym ful bytterly with bestes alle samen.
He sechez anoþer sondezmon, & settez on þe dou[u]e,
Bryngez þat bry3t vpon borde, blessed, & sayde:
'Wende, worþelych wy3t, vus wonez to seche;
Dryf ouer þis dymme water; if þou druye fyndez
Bryng bodworde to bot blysse to vus alle.
Þa3þat fowle be false, fre be þou euer.'
Ho wyrle out on þe weder on wyngez ful scharpe,
Dre3ly alle alonge day þat dorst neuer ly3t;
& when ho fyndez no folde her fote on to pyche,
Ho vmbekestez þe coste & þe kyst sechez.
Ho hittez on þe euentyde & on þe ark sittez;
Noe nymmes hir anon & naytly hir stauez.
Noe on anoþer day nymmez efte þe doveue,
& byddez hir bowe ouer þe borne efte bonkez to seche;
& ho skyrmez vnder skwe & skowtez aboute,
Tyl hit watz ny3e at þe na3t, & Noe þen sechez.
On ark on an euentyde houez þe dowue;
On stamyn ho stod & stylle hym abydez.
What! ho bro3t in hir beke a bronch of olyue,
Gracyously vmbegrouen al with grene leuez;
Þat watz þe syngne of sauyte þat sende hem oure Lorde,
& þe sa3tlyng of Hymself with þo sely bestez.
Þen watz þer joy on þat gyn where jumpred er dry3ed,
& much comfort in þat cofer þat watz clay-daubed.
Myryly on a fayr morn, monyth þe fyrst,
Þat fallez formast in þe 3er, & þe fyrst day,
Ledez lo3en in þat lome & loked þeroute,
How þat watterez wern woned & þe worlde dryed.
Vchon loued oure Lorde, bot lenged ay stylle
Tyl þay had tyþyng fro þe Tolke þat tyned hem
66
þerinne.
Þen Godez glam to hem glod þat gladed hem alle,
Bede hem drawe to þe dor: delyuer hem He wolde.
Þen went þay to þe wykket, hit walt vpon sone;
Boþe þe burne & his barnez bowed þeroute,
Her wyuez walkez hem wyth & þe wylde after,
Þroly þrublande in þronge, þrowen ful þykke.
Bot Noe of vche honest kynde nem out an odde,
& heuened vp an auter & hal3ed hit fayre,
& sette a sakerfyse þeron of vch a ser kynde
Þat watz comly & clene: God kepez non oþer.
When bremly brened þose bestez, & þe breþe rysed,
Þe sauour of his sacrafyse so3t to Hym euen
Þat al spedez & spyllez; He spekes with þat ilke
In comly comfort ful clos & cortays wordez:
'Now, Noe, no more nel I neuer wary
Alle þe mukel mayny [on] molde for no mannez synnez,
For I se wel þat hit is sothe þat alle mannez wyttez
To vnþryfte arn alle þrawen with þo3t of her herttez,
& ay hatz ben, & wyl be 3et; fro her barnage
Al is þe mynde of þe man to malyce enclyned.
Forþy schal I neuer schende so schortly at ones
As dysstrye al for manez synne, dayez of þis erþe.
Bot waxez now & wendez forth & worþez to monye,
Multyplyez on þis molde, & menske yow bytyde.
Sesounez schal yow neuer sese of sede ne of heruest,
Ne hete, ne no harde forst, vmbre ne dro3þe,
Ne þe swetnesse of somer, ne þe sadde wynter,
Ne þe ny3t, ne þe day, ne þe newe 3erez,
Bot euer renne restlez: rengnez 3e þerinne.'
Þerwyth He blessez vch a best, & byta3t hem þis erþe.
Þen watz a skylly skyualde, quen scaped alle þe wylde,
Vche fowle to þe fly3t þat fyþerez my3t serue,
Vche fysch to þe flod þat fynne couþe nayte.
Vche beste to þe bent þat þat bytes on erbez;
Wylde wormez to her won wryþez in þe erþe,
Þe fox & þe folmarde to þe fryth wyndez,
Herttes to hy3e heþe, harez to gorstez,
& lyounez & lebardez to þe lake-ryftes:
Hernez & hauekez to þe hy3e rochez,
Þe hole-foted fowle to þe flod hy3ez,
& vche best at a brayde þer hym best lykez;
67
Þe fowre frekez of þe folde fongez þe empyre.
Lo! suche a wrakful wo for wlatsum dedez
Parformed þe hy3e Fader on folke þat He made;
Þat He chysly hade cherisched He chastysed ful hardee,
In devoydynge þe vylanye þat venkquyst His þewez.
Forþy war þe now, wy3e þat worschyp desyres
In His comlych courte þat Kyng is of blysse,
In þe fylþe of þe flesch þat þou be founden
neuer,
Tyl any water in þe worlde to wasche þe fayly.
For is no segge vnder sunne so seme of his craftez,
If he be sulped in synne, þat syttez vnclene;
On spec of spote may spede to mysse
Of þe sy3te of þe Souerayn þat syttez so hy3e;
For þat schewe me schale in þo schyre howsez,
As þe beryl bornyst byhouez be clene.
Þat is sounde on vche a syde & no sem habes,
Withouten maskle oþer mote, as margerye-perle.
Syþen þe Souerayn in sete so sore forþo3t
Þat euer He man vpon molde merked to lyuy,
For he in fylþe watz fallen, felly He uenged,
Quen fourferde alle þe flesch þat He formed hade.
Hym rwed þat He hem vprerde & ra3t hem lyflode;
& efte þat He hem vndyd, hard hit Hym þo3t.
For quen þe swemande sor3e so3t to His hert,
He knyt a couenaunde cortaysly with monkynde þere,
In þe mesure of His mode & meþe of His wylle,
Þat He schulde neuer for no syt smyte al at onez,
As to quelle alle quykez for qued þat my3t falle,
Whyl of þe lenþe of þe londe lastez þe terme.
Þat ilke skyl for no scaþe ascaped Hym neuer.
Wheder wonderly He wrak on wykked men after,
Ful felly for þat ilk faute forferde a kyth ryche,
In þe anger of His ire, þat ar3ed mony;
& al watz for þis ilk euel, þat vnhappen glette,
Þe venym & þe vylanye & þe vycios fylþe
Þat bysulpez mannez saule in vnsounde hert,
Þat he his Saueour ne see with sy3t of his y3en.
Alle illez He hates as helle þat alle stynkkez;
Bot non nuyez Hym on na3t ne neuer vpon dayez
As harlottrye vnhonest, heþyng of seluen:
Þat schamez for no schrewedschyp, schent mot he worþe.
68
Bot sauyour, mon, in þyself, þa3þou a sotte lyuie,
Þa3þou bere þyself babel, byþenk þe sumtyme
Wheþer He þat stykked vche a stare in vche steppe y3e,
3if Hymsel[f] be bore blynde hit is a brod wonder;
& He þat fetly in face fettled alle eres,
If he hatz losed þe lysten hit lyftez meruayle:
Trave þou neuer þat tale, vntrwe þou hit fyndez.
Þer is no dede so derne þat dittez His y3en;
Þer is no wy3e in his werk so war ne so stylle
Þat hit ne þrawez to Hym þr[o] er he hit þo3t haue.
For He is þe gropande God, þe grounde of alle dedez,
Rypande of vche a ring þe reynyez & hert.
& þere He fyndez al fayre a freke wythinne,
Þat hert honest & hol, þat haþel He honourez,
Sendez hym a sad sy3t: to se His auen face,
& harde honysez þise oþer, & of His erde flemez.
Bot of þe dome of þe douþe for dedez of schame,
He is so skoymos of þat skaþe, He scarrez bylyue;
He may not dry3e to draw allyt, bot drepez in hast:
& þat watz schewed schortly by a scaþe onez.
Olde Abraham in erde onez he syttez
Euen byfore his hous-dore, vnder an oke grene;
Bry3t blykked þe bem of þe brode heuen;
In þe hy3e hete þerof Abraham bidez:
He watz schunt to þe schadow vnder schyre leuez.
Þenne watz he war on þe waye of wlonk Wy3ez þrynne;
If þay wer farande & fre & fayre to beholde
Hit is eþe to leue by þe last ende.
For þe lede þat þer laye þe leuez anvnder,
When he hade of Hem sy3t he hy3ez bylyue,
& as to God þe goodmon gos Hem agaynez
& haylsed Hem in onhede, & sayde: 'Hende Lorde,
3if euer Þy mon vpon molde merit disserued,
Lenge a lyttel with Þy lede, I lo3ly biseche;
Passe neuer fro Þi pouere, 3if I hit pray durst,
Er Þou haf biden with Þi burne & vnder bo3e restted,
& I schal wynne Yow wy3t of water a lyttel,
& fast aboute schal I fare Your fette wer waschene.
Resttez here on þis rote & I schal rachche after
& brynge a morsel of bred to banne Your hertte.'
'Fare forthe,' quoþ þe Frekez, '& fech as þou seggez;
By bole of þis brode tre We byde þe here.'
69
Þenne orppedly into his hous he hy3ed to Sare,
Commaunded hir to be cof & quyk at þis onez:
'Þre mettez of mele menge & ma kakez;
Vnder askez ful hote happe hem byliue;
Quyl I fete sumquat fat, þou þe fyr bete,
Prestly at þis ilke poynte sum polment to make.'
He cached to his covhous & a calf bryngez,
Þat watz tender & not to3e, bed tyrue of þe hyde,
& sayde to his seruaunt þat hit seþe faste;
& he deruely at his dome dy3t hit bylyue.
Þe burne to be bare-heued buskez hym þenne,
Clechez to a clene cloþe & kestez on þe grene,
Þrwe þryftyly þeron þo þre þerue kakez,
& bryngez butter wythal & by þe bred settez;
Mete messez of mylke he merkkez bytwene,
Syþen potage & polment in plater honest.
As sewer in a god assyse he serued Hem fayre,
Wyth sadde semblaunt & swete of such as he hade;
& God as a glad gest mad god chere
Þat watz fayn of his frende, & his fest praysed.
Abraham, al hodlez, with armez vp-folden,
Mynystred mete byfore þo Men þat my3tes al weldez.
Þenne Þay sayden as Þay sete samen alle
þrynne,
When þe mete watz remued & Þay of mensk speken,
'I schal efte hereaway, Abram,' Þay sayden,
'3et er þy lyuez ly3t leþe vpon erþe,
& þenne schal Sare consayue & a sun bere,
Þat schal be Abrahamez ayre & after hym wynne
With wele & wyth worschyp þe worþely peple
Þat schal halde in heritage þat I haf men 3ark[ed].'
Þenne þe burde byhynde þe dor for busmar la3ed;
& sayde sothly to hirself Sare þe madde:
'May þou traw for tykle þat þou tonne mo3tez,
& I so hy3e out of age, & also my lorde?'
For soþely, as says þe wryt, he wern of sadde elde,
Boþe þe wy3e & his wyf, such werk watz hem fayled
Fro mony a brod day byfore; ho barayn ay byene,
Þat selue Sare, withouten sede into þat same tyme.
Þenne sayde oure Syre þer He sete: 'Se! so Sare la3es,
Not trawande þe tale þat I þe to schewed.
Hopez ho o3t may be harde My hondez to work?
70
& 3et I avow verayly þe avaunt þat I made;
I schal 3eply a3ayn & 3elde þat I hy3t,
& sothely send to Sare a soun & an hayre.'
Þenne swenged forth Sare & swer by hir trawþe
Þat for lot þat Þay laused ho la3ed neuer.
'Now innoghe: hit is not so,' þenne nurned þe Dry3tyn,
'For þou la3ed alo3, bot let we hit one.'
With þat Þay ros vp radly, as Þay rayke schulde,
& setten toward Sodamas Her sy3t alle at onez;
For þat cite þerbysyde watz sette in a vale,
No mylez fro Mambre mo þen tweyne,
Whereso wonyed þis ilke wy3, þat wendez with oure Lorde
For to tent Hym with tale & teche Hym þe gate.
Þen glydez forth God; þe godmon Hym fol3ez;
Abraham heldez Hem wyth, Hem to conueye
In towarde þe cety of Sodamas þat synned had þenne
In þe faute of þis fylþe. Þe Fader hem þretes,
& sayde þus to þe segg þat sued Hym after:
'How my3t I hyde Myn hert fro Habraham þe trwe,
Þat I ne dyscouered to his corse My counsayl so dere,
Syþen he is chosen to be chef chyldryn fader,
Þat so folk schal falle fro to flete alle þe worlde,
& vche blod in þat burne blessed schal worþe?
Me bos telle to þat tolk þe tene of My wylle,
& alle Myn atlyng to Abraham vnhaspe bilyue.
The grete soun of Sodamas synkkez in Myn erez,
& þe gult of Gomorre garez Me to wrath.
I schal ly3t into þat led & loke Myseluen
[If] þay haf don as þe dyne dryuez on lofte.
Þay han lerned a lyst þat lykez me ille,
Þat þay han founden in her flesch of fautez þe werst:
Vch male matz his mach a man as hymseluen,
& fylter folyly in fere on femmalez wyse.
I compast hem a kynde crafte & kende hit hem derne,
& amed hit in Myn ordenaunce oddely dere,
& dy3t drwry þerinne, doole alþer-swettest,
& þe play of paramorez I portrayed Myseluen,
& made þerto a maner myriest of oþer:
When two true togeder had ty3ed hemseluen,
Bytwene a male & his make such merþe schulde conne,
Welny3e pure paradys mo3t preue no better;
Ellez þay mo3t honestly ayþer oþer welde,
71
At a stylle stollen steuen, vnstered wyth sy3t,
Luf-lowe hem bytwene lasched so hote
Þat alle þe meschefez on mold mo3t hit not sleke.
Now haf þay skyfted My skyl & scorned natwre,
& henttez hem in heþyng an vsage vnclene.
Hem to smyte for þat smod smartly I þenk,
Þat wy3ez schal be by hem war, worlde withouten ende.'
Þenne ar3ed Abraham & alle his mod chaunge[d],
For hope of þe harde hate þat hy3t hatz oure Lorde.
Al sykande he sayde: 'Sir, with Yor leue,
Schal synful & saklez suffer al on payne?
Weþer euer hit lyke my Lorde to lyfte such domez
Þat þe wykked & þe worþy schal on wrake suffer,
& weye vpon þe worre half þat wrathed Þe neuer?
Þat watz neuer Þy won þat wro3tez vus alle.
Now fyfty fyn frendez wer founde in 3onde toune,
In þe cety of Sodamas & also Gomorre,
Þat neuer lakked Þy laue, bot loued ay trauþe,
& re3tful wern & resounable & redy Þe to serue,
Schal þay falle in þe faute þat oþer frekez wro3t,
& joyne to her juggement, her juise to haue?
Þat nas neuer Þyn note, vnneuened hit worþe,
Þat art so gaynly a God & of goste mylde.'
'Nay, for fyfty,' quoþ þe Fader, '& þy fayre speche,
& þay be founden in þat folk of her fylþe clene,
I schal forgyue alle þe gylt þur3My grace one,
& let hem smolt al unsmyten smoþely at onez.'
'Aa! blessed be Þow,' quoþ þe burne, 'so boner &
þewed,
& al haldez in Þy honde, þe heuen & þe erþe;
Bot, for I haf þis talke tatz to non ille
3if I mele a lyttel more þat mul am & askez.
What if fyue faylen of fyfty þe noumbre,
& þe remnaunt be reken, how restes Þy wylle?'
'And fyue wont of fyfty,' quoþ God, 'I schal for3ete alle
& wythhalde My honde for hortyng on lede.'
'& quat if faurty be fre & fauty þyse oþer:
Schalt Þow schortly al schende & schape non oþer?'
'Nay, þa3faurty forfete, 3et fryst I a whyle,
& voyde away My vengaunce, þa3Me vyl þynk.'
Þen Abraham obeched Hym & lo3ly Him þonkkez:
'Now sayned be Þou, Sauiour, so symple in Þy wrath!
72
I am bot erþe ful euel & vsle so blake,
For to mele wyth such a Mayster as my3tez hatz alle.
Bot I haue bygonnen wyth my God, & He hit gayn þynkez;
3if I forloyne as a fol Þy fraunchyse may serue.
What if þretty þryuande be þrad in 3on tounez,
What schal I leue of my Lorde, [i]f He hem leþe wolde?'
Þenne þe godlych God gef hym onsware:
'3et for þretty in þrong I schal My þro steke,
& spare spakly of spyt in space of My þewez,
& My rankor refrayne four þy reken wordez.'
'What for twenty,' quoþ þe tolke, 'vntwynez Þou hem
þenne?'
'Nay, 3if þou 3ernez hit 3et, 3ark I hem grace;
If þat twenty be trwe, I tene hem no more,
Bot relece alle þat regioun of her ronk werkkez.'
'Now, aþel Lorde,' quoþ Abraham, 'onez a speche,
& I schal schape no more þo schalkkez to helpe.
If ten trysty in toune be tan in Þi werkkez,
Wylt Þou mese Þy mode & menddyng abyde?'
'I graunt,' quoþ þe grete God, 'Graunt mercy,' þat
oþer;
& þenne arest þe renk & ra3t no fyrre.
& Godde glydez His gate by þose grene wayez,
& he conueyen Hym con with cast of his y3e;
& als he loked along þereas oure Lorde passed,
3et he cryed Hym after with careful steuen:
'Meke Mayster, on Þy mon to mynne if Þe lyked,
Loth lengez in 3on leede þat is my lef broþer;
He syttez þer in Sodomis, þy seruaunt so pouere,
Among þo mansed men þat han Þe much greued.
3if Þou tynez þat toun, tempre Þyn yre,
As Þy mersy may malte, Þy meke to spare.'
Þen he wendez, wendez his way, wepande for care,
Towarde þe mere of Mambre, wepande for sorewe;
& þere in longyng al ny3t he lengez in wones,
Whyl þe Souerayn to Sodamas sende to spye.
His sondes into Sodamas watz sende in þat tyme,
In þat ilk euentyde, by aungels tweyne,
Meuand meuande mekely togeder as myry men 3onge,
As Loot in a loge dor lened hym alone,
In a porche of þat place py3t to þe 3ates,
Þat watz ryal & ryche so watz þe renkes seluen.
73
As he stared into þe strete þer stout men played,
He sy3e þer swey in asent swete men tweyne;
Bolde burnez wer þay boþe with berdles chynnez,
Ryol rollande fax to raw sylk lyke,
Of ble as þe brere-flour whereso þe bare scheweed.
Ful clene watz þe countenaunce of her cler y3en;
Wlonk whit watz her wede & wel hit hem semed.
Of alle feturez ful fyn & fautlez boþe;
Watz non autly in ouþer, for aungels hit wern,
& þat þe 3ep vnder3ede þat in þe 3ate syttez;
He ros vp ful radly & ran hem to mete,
& lo3e he loutez hem to, Loth, to þe grounde,
& syþen soberly: 'Syrez, I yow byseche
Þat 3e wolde ly3t at my loge & lenge þerinne.
Comez to your knaues kote, I craue at þis onez;
I schal fette yow a fatte your fette for to wasche;
I norne yow bot for on ny3t ne3e me to lenge,
& in þe myry mornyng 3e may your waye take.'
& þay nay þat þay nolde ne3no howsez,
Bot stylly þer in þe strete as þay stadde wern
Þay wolde lenge þe long na3t & logge þeroute:
Hit watz hous inno3e to hem þe heuen vpon lofte.
Loth laþed so longe wyth luflych wordez
Þat þay hym graunted to go & gru3t no lenger.
Þe bolde to his byggyng bryngez hem bylyue,
Þat [watz] ryally arayed, for he watz ryche euer.
Þe wy3ez wern welcom as þe wyf couþe;
His two dere do3terez deuoutly hem haylsed,
Þat wer maydenez ful meke, maryed not 3et,
& þay wer semly & swete, & swyþe wel arayed.
Loth þenne ful ly3tly lokez hym aboute,
& his men amonestes mete for to dy3t:
'Bot þenkkez on hit be þrefte what þynk so 3e make,
For wyth no sour no no salt seruez hym neuer.'
Bot 3et I wene þat þe wyf hit wroth to dyspyt,
& sayde softely to hirself: 'Þis vn[s]auere hyne
Louez no salt in her sauce; 3et hit no skyl were
Þat oþer burne be boute, þa3boþe be nyse.'
Þenne ho sauerez with salt her seuez vchone,
Agayne þe bone of þe burne þat hit forboden hade,
& als ho scelt hem in scorne þat wel her skyl knewen.
Why watz ho, wrech, so wod? Ho wrathed oure Lorde.
74
Þenne seten þay at þe soper, wern serued bylyue,
Þe gestes gay & ful glad, of glam debonere,
Welawynnely wlonk, tyl þay waschen hade,
Þe trestes tylt to þe wo3e & þe table boþe.
Fro þe seggez haden souped & seten bot a whyle,
Er euer þay bosked to bedde, þe bor3watz al vp,
Alle þat weppen my3t welde, þe wakker & þe stronger,
To vmbely3e Lothez hous þe ledez to take.
In grete flokkez of folk þay fallen to his 3atez;
As a scowte-wach scarred so þe asscry rysed;
With kene clobbez of þat clos þay clatz on þe wowez,
& wyth a schrylle scarp schout þay schewe þyse worde[z]:
'If þou louyez þy lyf, Loth, in þyse wones,
3ete vus out þose 3ong men þat 3ore-whyle here entred,
Þat we may lere hym of lof, as oure lyst biddez,
As is þe asyse of Sodomas to seggez þat passen.'
Whatt! þay sputen & speken of so spitous fylþe,
What! þay 3e3ed & 3olped of 3estande sor3e,
Þat 3et þe wynd & þe weder & þe worlde stynkes
Of þe brych þat vpbraydez þose broþelych wordez.
Þe godman glyfte with þat glam & gloped for noyse;
So scharpe schame to hym schot, he schrank at þe hert.
For he knew þe costoum þat kyþed þose wrechez,
He doted neuer for no doel so depe in his mynde.
'Allas!' sayd hym þenne Loth, & ly3tly he rysez,
& bowez forth fro þe bench into þe brode 3ates.
What! he wonded no woþe of wekked knauez,
Þat he ne passed þe port þe p[er]il to abide.
He went forthe at þe wyket & waft hit hym after,
Þat a clyket hit cle3t clos hym byhynde.
Þenne he meled to þo men mesurable wordez,
For harlotez with his hendelayk he hoped to chast:
'Oo, my frendez so fre, your fare is to strange;
Dotz away your derf dyn & derez neuer my gestes.
Avoy! hit is your vylaynye, 3e vylen yourseluen;
& 3e are jolyf gentylmen, your japez ar ille
Bot I schal kenne yow by kynde a crafte þat is better:
I haf a tresor in my telde of tow my fayre de3ter,
Þat ar maydenez vnmard for alle men 3ette;
In Sodamas, þa3I hit say, non semloker burdes;
Hit arn ronk, hit arn rype, & redy to manne;
To samen wyth þo semly þe solace is better.
75
I schal biteche yow þo two þat tayt arn & quoynt,
& laykez wyth hem as yow lyst, & letez my gestes one.'
Þenne þe rebaudez so ronk rerd such a noyse
Þat a3ly hurled in his erez her harlotez speche:
'Wost þou not wel þat þou wonez here a wy3e strange,
An outcomlyng, a carle? We kylle of þyn heued!
Who joyned þe be jostyse oure japez to blame,
Þat com a boy to þis bor3, þa3þou be burne ryche?'
Þus þay þrobled & þrong & þrwe vmbe his
erez,
& distresed hym wonder strayt with strenkþe in þe prece,
Bot þat þe 3onge men, so 3epe, 3ornen þeroute,
Wapped vpon þe wyket & wonnen hem tylle,
& by þe hondez hym hent & horyed hym withinne,
& steken þe 3ates ston-harde wyth stalworth barrez.
Þay blwe a boffet inblande þat banned peple,
Þat þay blustered, as blynde as Bayard watz euer;
Þay lest of Lotez logging any lysoun to fynde,
Bot nyteled þer alle þe ny3t for no3t at þe last.
Þenne vch tolke ty3t hem, þat hade of tayt fayled,
& vchon roþeled to þe rest þat he reche mo3t;
Bot þay wern wakned al wrank þat þer in won lenged,
Of on þe vglokest vnhap þat euer on erd suffred.
Ruddon of þe day-rawe ros vpon v3ten,
When merk of þe mydny3t mo3t no more last.
Ful erly þose aungelez þis haþel þay ruþen,
& glopnedly on Godez halue gart hym vpryse;
Fast þe freke ferkez vp ful ferd at his hert;
Þay comaunded hym cof to cach þat he hade,
'Wyth þy wyf & þy wy3ez & þy wlonc de3tters,
For we laþe þe, sir Loth, þat þou þy lyf haue.
Cayre tid of þis kythe er combred þou worþe,
With alle þi here vpon haste, tyl þou a hil fynde;
Foundez faste on your fete; bifore your face lokes,
Bot bes neuer so bolde to blusch yow bihynde,
& loke 3e stemme no stepe, bot strechez on faste;
Til 3e reche to a reset, rest 3e neuer.
For we schal tyne þis toun & trayþely disstrye,
Wyth alle þise wy3ez so wykke wy3tly devoyde,
& alle þe londe with þise ledez we losen at onez;
Sodomas schal ful sodenly synk into grounde,
& þe grounde of Gomorre gorde into helle,
76
& vche a koste of þis kythe clater vpon hepes.'
Þen laled Loth: 'Lorde, what is best?
If I me fele vpon fote þat I fle mo3t,
Hov schulde I huyde me fro H[y]m þat hatz His hate kynned
In þe brath of His breth þat brennez alle þinkez?
To crepe fro my Creatour & know not wheder,
Ne wheþer His fooschip me fol3ez bifore oþer bihynde.'
Þe freke sayde: 'No foschip oure Fader hatz þe schewed,
Bot hi3ly heuened þi hele fro hem þat arn combred.
Nov wale þe a wonnyng þat þe warisch my3t,
& He schal saue hit for þy sake þat hatz vus sende hider,
For þou art oddely þyn one out of þis fylþe,
& als Abraham þyn eme hit at Himself asked.'
'Lorde, loued He worþe,' quoþ Loth, 'vpon erþe!
Þen is a cite herbisyde þat Segor hit hatte,
Here vtter on a rounde hil hit houez hit one.
I wolde, if His wylle wore, to þat won scape.'
'Þenn fare forth,' quoþ þat fre, '& fyne þou neuer,
With þose ilk þat þow wylt þat þrenge þe
after,
& ay goande on your gate, wythouten agayn-tote,
For alle þis londe schal be lorne longe er þe sonne rise.'
Þe wy3e wakened his wyf & his wlonk de3teres,
& oþer two myri men þo maydenez schulde wedde;
& þay token hit as tyt & tented hit lyttel;
Þa3fast laþed hem Loth, þay le3en ful stylle.
Þe aungelez hasted þise oþer & a3ly hem þratten,
& enforsed alle fawre forth at þe 3atez:
Þo wern Loth & his lef, his luflyche de3ter;
Þer so3t no mo to sauement of cities aþel fyue.
Þise aungelez hade hem by hande out at þe 3atez,
Prechande hem þe perile, & beden hem passe fast:
'Lest 3e be taken in þe teche of tyrauntez here,
Loke 3e bowe now bi bot; bowez fast hence!'
& þay kayre ne con, & kenely flowen.
Erly, er any heuen-glem, þay to a hil comen.
Þe grete God in His greme bygynnez on lofte
To wakan wederez so wylde; þe wyndez He callez,
& þay wroþely vpwafte & wrastled togeder,
Fro fawre half of þe folde flytande loude.
Clowdez clustered bytwene kesten vp torres,
Þat þe þik þunder-þrast þirled hem ofte.
77
Þe rayn rueled adoun, ridlande þikke
Of felle flaunkes of fyr & flakes of soufre,
Al in smolderande smoke smachande ful ille,
Swe aboute Sodamas & hit sydez alle,
Gorde to Gomorra, þat þe grounde laused,
Abdama & Syboym, þise ceteis alle faure
Al birolled wyth þe rayn, rostted & brenned,
& ferly flayed þat folk þat in þose fees lenged.
For when þat þe Helle herde þe houndez of heuen,
He watz ferlyly fayn, vnfolded bylyue;
Þe grete barrez of þe abyme he barst vp at onez,
Þat alle þe regioun torof in riftes ful grete,
& clouen alle in lyttel cloutes þe clyffez aywhere,
As lauce leuez of þe boke þat lepes in twynne.
Þe brethe of þe brynston bi þat hit blende were,
Al þo citees & her sydes sunkken to helle.
Rydelles wern þo grete rowtes of renkkes withinne,
When þay wern war of þe wrake þat no wy3e achaped;
Such a 3omerly 3arm of 3ellyng þer rysed,
Þerof clatered þe cloudes, þat Kryst my3t haf rawþe.
Þe segge herde þat soun to Segor þat 3ede,
& þe wenches hym wyth þat by þe way fol3ed;
Ferly ferde watz her flesch þat flowen ay ilyche,
Trynande ay a hy3e trot, þat torne neuer dorsten.
Loth & þo luly-whit, his lefly two de3ter,
Ay fol3ed here face, bifore her boþe y3en;
Bot þe balleful burde, þat neuer bode keped,
Blusched byhynden her bak þat bale for to herkken.
Hit watz lusty Lothes wyf þat ouer he[r] lyfte schulder
Ones ho bluschet to þe bur3e, bot bod ho no lenger
Þat ho nas stadde a stiffe ston, a stalworth image,
Al so salt as ani se, & so ho 3et standez.
Þay slypped bi & sy3e hir not þat wern hir samen-feres,
Tyl þay in Segor wern sette, & sayned our Lorde;
Wyth ly3t louez vplyfte þay loued Hym swyþe,
Þat so His seruauntes wolde see & saue of such woþe.
Al watz dampped & don & drowned by þenne;
Þe ledez of þat lyttel toun wern lopen out for drede
Into þat malscrande mere, marred bylyue,
Þat no3t saued watz bot Segor, þat sat on a lawe.
Þe þre ledez þerin, Loth & his de3ter;
For his make watz myst, þat on þe mount lenged
78
In a stonen statue þat salt sauor habbes,
For two fautes þat þe fol watz founde in mistrauþe:
On, ho serued at þe soper salt bifore Dry3tyn,
& syþen, ho blusched hir bihynde, þa3hir forboden were;
For on ho standes a ston, & salt for þat oþer,
& alle lyst on hir lik þat arn on launde bestes.
Abraham ful erly watz vp on þe morne,
Þat alle na3t much niye hade no mon in his hert,
Al in longing for Loth leyen in a wache;
Þer he lafte hade oure Lorde he is on lofte wonnen;
He sende toward Sodomas þe sy3t of his y3en,
Þat euer hade ben an erde of erþe þe swettest,
As aparaunt to paradis, þat plantted þe Dry3tyn;
Nov is hit plunged in a pit like of pich fylled.
Suche a roþun of a reche ros fro þe blake,
Askez vpe in þe arye & vsellez þer flowen,
As a fornes ful of flot þat vpon fyr boyles
When bry3t brennande brondez ar bet þeranvnder.
Þis watz a uengaunce violent þat voyded þise places,
Þat foundered hatz so fayr a folk & þe folde sonkken.
Þer þe fyue citees wern set nov is a see called,
Þat ay is drouy & dym, & ded in hit kynde,
Blo, blubrande, & blak, vnblyþe to ne3e;
As a stynkande stanc þat stryed synne,
Þat euer of synne & of smach smart is to fele.
Forþy þe derk Dede See hit is demed euermore,
For hit dedez of deþe duren þere 3et;
For hit is brod & boþemlez, & bitter as þe galle,
& no3t may lenge in þat lake þat any lyf berez,
& alle þe costez of kynde hit combrez vchone.
For lay þeron a lump of led, & hit on loft fletez,
& folde þeron a ly3t fyþer, & hit to founs synkkez;
& þer water may walter to wete any erþe
Schal neuer grene þeron growe, gresse ne wod nawþer.
If any schalke to be schent wer schowued þerinne,
Þa3he bode in þat boþem broþely a monyth,
He most ay lyue in þat lo3e in losyng euermore,
& neuer dry3e no dethe to dayes of ende.
& as hit is corsed of kynde & hit coostez als,
Þe clay þat clenges þerby arn corsyes strong,
As alum & alkaran, þat angre arn boþe,
Soufre sour & saundyuer, & oþer such mony;
79
& þer waltez of þat water in waxlokes grete
Þe spuniande aspaltoun þat spyserez sellen;
& suche is alle þe soyle by þat se halues,
Þat fel fretes þe flesch & festred bones.
& þer ar tres by þat terne of traytoures,
& þay borgounez & beres blomez ful fayre,
& þe fayrest fryt þat may on folde growe,
As orenge & oþer fryt & apple-garnade,
Also red & so ripe & rychely hwed
As any dom my3t deuice of dayntyez oute;
Bot quen hit is brused oþer broken, oþer byten in twynne,
No worldez goud hit wythinne, bot wyndowande askes.
Alle þyse ar teches & tokenes to trow vpon 3et,
& wittnesse of þat wykked werk, & þe wrake after
Þat oure Fader forferde for fylþe of þose ledes.
Þenne vch wy3e may wel wyt þat He þe wlonk louies;
& if He louyes clene layk þat is oure Lorde ryche,
& to be couþe in His courte þou coueytes þenne,
To se þat Semly in sete & His swete face,
Clerrer counseyl, counseyl con I non, bot þat þou clene
worþe.
For Clopyngnel in þe compas of his clene Rose,
Þer he expounez a speche to hym þat spede wolde
Of a lady to be loued: 'Loke to hir sone
Of wich beryng þat ho be, & wych ho best louyes,
& be ry3t such in vch a bor3e of body & of dedes,
& fol3þe fet of þat fere þat þou fre haldes;
& if þou wyrkkes on þis wyse, þa3ho wyk were,
Hir schal lyke þat layk þat lyknes hir tylle.'
If þou wyl dele drwrye wyth Dry3tyn þenne,
& lelly louy þy Lorde & His leef worþe,
Þenne confourme þe to Kryst, & þe clene make,
Þat euer is polyced als playn as þe perle seluen.
For, loke, fro fyrst þat He ly3t withinne þe lel mayden,
By how comly a kest He watz clos þere,
When venkkyst watz no vergynyte, ne vyolence maked,
Bot much clener watz hir corse, God kynned þerinne.
& efte when He borne watz in Beþelen þe ryche,
In wych puryte þay departed; þa3þay pouer were,
Watz neuer so blysful a bour as watz a bos þenne,
Ne no schroude hous so schene as a schepon þare,
Ne non so glad vnder God as ho þat grone schulde.
80
For þer watz seknesse al sounde þat sarrest is halden,
& þer watz rose reflayr where rote hatz ben euer,
& þer watz solace & songe wher sor3hatz ay cryed;
For aungelles with instrumentes of organes & pypes,
& rial ryngande rotes & þe reken fyþel,
& alle hende þat honestly mo3t an hert glade,
Aboutte my lady watz lent quen ho delyuer were.
Þenne watz her blyþe Barne burnyst so clene
Þat boþe þe ox & þe asse Hym hered at ones;
Þay knewe Hym by His clannes for Kyng of nature,
For non so clene of such a clos com neuer er þenne.
& 3if clanly He þenne com, ful cortays þerafter,
Þat alle þat longed to luþer ful lodly He hated,
By nobleye of His norture He nolde neuer towche
O3t þat watz vngoderly oþer ordure watz inne.
3et comen lodly to þat Lede, as lazares monye,
Summe lepre, summe lome, & lomerande blynde,
Poysened, & parlatyk, & pyned in fyres,
Drye folk & ydropike, & dede at þe laste,
Alle called on þat Cortayse & claymed His grace.
He heled hem wyth hynde speche of þat þay ask after,
For whatso He towched also tyd tourned to hele,
Wel clanner þen any crafte cowþe devyse.
So clene watz His hondelyng vche ordure hit schonied,
& þe gropyng so goud of God & Man boþe,
Þat for fetys of His fyngeres fonded He neuer
Nauþer to cout ne to kerue with knyf ne wyth egge;
Forþy brek He þe bred blades wythouten,
For hit ferde freloker in fete in His fayre honde,
Displayed more pryuyly when He hit part schulde,
Þenne alle þe toles of Tolowse mo3t ty3t hit to kerue.
Þus is He kyryous & clene þat þou His cort askes:
Hov schulde þou com to His kyth bot if þou clene were?
Nov ar we sore & synful & sovly vchone;
How schulde we se, þen may we say, þat Syre vpon throne?
3is, þat Mayster is mercyable, þa3þou be man fenny,
& al tomarred in myre whyle þou on molde lyuyes;
Þou may schyne þur3schryfte, þa3þou haf
schome serued,
& pure þe with penaunce tyl þou a perle worþe.
Perle praysed is prys þer perre is schewed,
Þa3hym not derrest be demed to dele for penies.
81
Quat may þe cause be called bot for hir clene hwes,
Þat wynnes worschyp abof alle whyte stones?
For ho schynes so schyr þat is of schap rounde,
Wythouten faut oþer fylþe 3if ho fyn were,
& wax euer in þe worlde in weryng so olde,
3et þe perle payres not whyle ho in pyese lasttes;
& if hit cheue þe chaunce vncheryst ho worþe,
Þat ho blyndes of ble in bour þer ho lygges,
Nobot wasch hir wyth wourchyp in wyn as ho askes,
Ho by kynde schal becom clerer þen are.
So if folk be defowled by vnfre chaunce,
Þat he be sulped in sawle, seche to schryfte,
& he may polyce hym at þe prest, by penaunce taken,
Wel bry3ter þen þe beryl oþer browden perles.
Bot war þe wel, if þou be waschen wyth water of schryfte,
& polysed als playn as parchmen schauen,
Sulp no more þenne in synne þy saule þerafter,
For þenne þou Dry3tyn dyspleses with dedes ful sore,
& entyses Hym to tene more trayþly þen euer,
& wel hatter to hate þen hade þou no waschen.
For when a sawele is sa3tled & sakred to Dry3tyn,
He holly haldes hit His & haue hit He wolde;
Þenne efte lastes hit likkes, He loses hit ille,
As hit were rafte wyth vnry3t & robbed wyth þewes.
War þe þenne for þe wrake: His wrath is achaufed
For þat þat ones watz His schulde efte be vnclene,
Þa3hit be bot a bassyn, a bolle oþer a scole,
A dysche oþer a dobler, þat Dry3tyn onez serued.
To defowle hit euer vpon folde fast He forbedes,
So is He scoymus of scaþe þat scylful is euer.
& þat watz bared in Babyloyn in Baltazar tyme,
Hov harde vnhap þer hym hent & hastyly sone,
For he þe vesselles avyled þat vayled in þe temple
In seruyse of þe Souerayn sumtyme byfore.
3if 3e wolde ty3t me a tom telle hit I wolde,
Hov charged more watz his chaunce þat hem cherych nolde
Þen his fader forloyne þat feched hem wyth strenþe,
& robbed þe relygioun of relykes alle.
Danyel in his dialokez devysed sumtyme,
As 3et is proued expresse in his profecies,
Hov þe gentryse of Juise & Jherusalem þe ryche
Watz disstryed wyth distres, & drawen to þe erþe.
82
For þat folke in her fayth watz founden vntrwe,
Þat haden hy3t þe hy3e God to halde of Hym euer;
& He hem hal3ed for His & help at her nede
In mukel meschefes mony, þat meruayl [is] to here.
& þay forloyne her fayth & fol3ed oþer goddes,
& þat wakned His wrath & wrast hit so hy3e
Þat He fylsened þe faythful in þe falce lawe
To forfare þe falce in þe faythe trwe.
Hit watz sen in þat syþe þat Zedethyas rengned
In Juda, þat justised þe Juyne kynges.
He sete on Salamones solie on solemne wyse,
Bot of leaute he watz lat to his Lorde hende:
He vsed abominaciones of idolatrye,
& lette ly3t bi þe lawe þat he watz lege tylle.
Forþi oure Fader vpon folde a foman hym wakned:
Nabigodenozar nuyed hym swyþe.
He pursued into Palastyn with proude men mony,
& þer he wast wyth with werre þe wones of þorpes;
He her3ed vp alle Israel & hent of þe beste,
& þe gentylest of Judee in Jerusalem biseged,
Vmbewalt alle þe walles wyth wy3es ful stronge,
At vche a dor a do3ty duk, & dutte hem wythinne;
For þe bor3watz so bygge baytayled alofte,
& stoffed wythinne with stout men to stalle hem þeroute.
Þenne watz þe sege sette þe cete aboute,
Skete skarmoch skelt, much skaþe lached;
At vch brugge a berfray on basteles wyse
Þat seuen syþe vch a day asayled þe 3ates;
Trwe tulkkes in toures teueled wythinne,
In bigge brutage of borde bulde on þe walles;
Þay fe3t & þay fende of, & fylter togeder
Til two 3er ouertorned, 3et tok þay hit neuer.
At þe laste, vpon longe, þo ledes wythinne,
Faste fayled hem þe fode, enfannined monie;
Þe hote hunger wythinne hert hem wel sarre
Þen any dunt of þat douthe þat dowelled þeroute.
Þenne wern þo rowtes redles in þo ryche wones;
Fro þat mete watz myst, megre þay wexen,
& þay stoken so strayt þat þay ne stray my3t
A fote fro þat forselet to forray no goudes.
Þenne þe kyng of þe kyth a counsayl hym takes
Wyth þe best of his burnes, a blench for to make;
83
Þay stel out on a stylle ny3t er any steuen rysed,
& harde hurles þur3þe oste er enmies hit wyste.
Bot er þay atwappe ne mo3t þe wach wythoute
Hi3e skelt watz þe askry þe skewes anvnder.
Loude alarom vpon launde lulted watz þenne;
Ryche, ruþed of her rest, ran to here wedes,
Hard hattes þay hent & on hors lepes;
Cler claryoun crak cryed on lofte.
By þat watz alle on a hepe hurlande swyþee,
Fol3ande þat oþer flote, & fonde hem bilyue,
Ouertok hem as tyd, tult hem of sadeles,
Tyl vche prynce hade his per put to þe grounde.
& þer watz þe kyng ka3t wyth Calde prynces,
& alle hise gentyle forjusted on Jerico playnes,
& presented wern as presoneres to þe prynce rychest,
Nabigodenozar, noble in his chayer;
& he þe faynest freke þat he his fo hade,
& speke spitously hem to, & spylt þerafter.
Þe kynges sunnes in his sy3t he slow euervch one,
& holkked out his auen y3en heterly boþe,
& bede þe burne to be bro3t to Babyloyn þe ryche,
& þere in dongoun be don to dre3e þer his wyrdes.
Now se, so þe Soueray[n] set hatz His wrake:
Nas hit not for Nabugo ne his noble nauþer
Þat oþer depryued watz of pryde with paynes stronge,
Bot for his beryng so badde agayn his blyþe Lorde;
For hade þe Fader ben his frende, þat hym bifore keped,
Ne neuer trespast to Him in teche of mysseleue,
To colde wer alle Calde & kythes of Ynde,
3et take Torkye hem wyth, her tene hade ben little.
3et nolde neuer Nabugo þis ilke note leue
Er he hade tuyred þis toun & torne hit to grounde.
He joyned vnto Jerusalem a gentyle duc þenne,
His name watz Nabuzardan, to noye þe Jues;
He watz mayster of his men & my3ty himseluen,
Þe chef of his cheualrye his chekkes to make;
He brek þe bareres as bylyue, & þe bur3after,
& enteres in ful ernestly, in yre of his hert.
What! þe maysterry watz mene: þe men wern away,
Þe best bo3ed wyth þe burne þat þe bor33emed,
& þo þat byden wer [s]o biten with þe bale hunger
Þat on wyf hade ben worþe þe welgest fourre.
84
Nabizardan no3t forþy nolde not spare,
Bot bede al to þe bronde vnder bare egge;
Þay slowen of swettest semlych burdes,
Baþed barnes in blod & her brayn spylled;
Prestes & prelates þay presed to deþe,
Wyues & wenches her wombes tocoruen,
Þat her boweles outborst aboute þe diches,
& al watz carfully kylde þat þay cach my3t.
And alle swypped, vnswol3ed of þe sworde kene,
Þay wer cagged & ka3t on capeles al bare,
Festned fettres to her fete vnder fole wombes,
& broþely bro3t to Babyloyn þer bale to suffer,
To sytte in seruage & syte, þat sumtyme wer gentyle.
Now ar chaunged to chorles & charged wyth werkkes,
Boþe to cayre at þe kart & þe kuy mylke,
Þat sumtyme sete in her sale syres & burdes.
& 3et Nabuzardan nyl neuer stynt
Er he to þe tempple tee wyth his tulkkes alle;
Betes on þe barers, brestes vp þe 3ates,
Slouen alle at a slyp þat serued þerinne,
Pulden prestes bi þe polle & plat of her hedes,
Di3ten dekenes to deþe, dungen doun clerkkes,
& alle þe maydenes of þe munster ma3tyly hokyllen
Wyth þe swayf of þe sworde þat swol3ed hem alle.
Þenne ran þay to þe relykes as robbors wylde,
& pyled alle þe apparement þat pented to þe kyrke,
Þe pure pyleres of bras pourtrayd in golde,
& þe chef chaundeler charged with þe ly3t,
Þat ber þe lamp vpon lofte þat lemed euermore
Bifore þ[e] sancta sanctorumþer
selcouth watz ofte.
Þay ca3t away þat condelstik, & þe crowne als
Þat þe auter hade vpon, of aþel golde ryche,
Þe gredirne & þe goblotes garnyst of syluer,
Þe bases of þe bry3t postes & bassynes so schyre,
Dere disches of golde & dubleres fayre,
Þe vyoles & þe vesselment of vertuous stones.
Now hatz Nabuzardan nomen alle þyse noble þynges,
& pyled þat precious place & pakked þose godes;
Þe golde of þe gazafylace to swyþe gret noumbre,
Wyth alle þe vrnmentes of þat hous, he hamppred togeder;
Alle he spoyled spitously in a sped whyle
85
Þat Salomon so mony a sadde 3er so3t to make.
Wyth alle þe coyntyse þat he cowþe clene to wyrke,
Deuised he þe vesselment, þe vestures clene;
Wyth sly3t of his ciences, his Souerayn to loue,
Þe hous & þe anournementes he hy3tled togedere.
Now hatz Nabuzardan numnend hit al samen,
& syþen bet doun þe bur3& brend hit in askes.
Þenne wyth legiounes of ledes ouer londes he rydes,
Her3ez of Israel þe hyrne aboute;
Wyth charged chariotes þe cheftayn he fynde,
Bikennes þe catel to þe kyng, þat he ca3t hade;
Presented him þe prisoneres in pray þat þay token,
Moni a worþly wy3e whil her worlde laste,
Moni semly syre soun, & swyþe rych maydenes,
Þe pruddest of þe prouince, & prophetes childer,
As Ananie & Azarie & als Mizael,
& dere Daniel also, þat watz deuine noble,
With moni a modey moder-chylde mo þen innoghe.
& Nabugo_de_nozar makes much joye,
Nov he þe kyng hatz conquest & þe kyth wunnen,
& dreped alle þe do3tyest & derrest in armes,
& þe lederes of her lawe layd to þe grounde,
& þe pryce of þe profetie prisoners maked.
Bot þe joy of þe juelrye so gentyle & ryche,
When hit watz schewed hym so schene, scharp watz his wonder;
Of such vessel auayed, þat vayled so huge,
Neuer 3et nas Nabugo_de_nozar er þenne.
He sesed hem with solemnete, þe Souerayn he praysed
Þat watz aþel ouer alle, Israel Dry3tyn:
Such god, such gomes, such gay vesselles,
Comen neuer out of kyth to Caldee reames.
He trussed hem in his tresorye in a tryed place,
Rekenly, wyth reuerens, as he ry3t hade;
& þer he wro3t as þe wyse, as 3e may wyt hereafter,
For hade he let of hem ly3t, hym mo3t haf lumpen worse.
Þat ryche in gret rialte rengned his lyue,
As conquerour of vche a cost he cayser watz hatte,
Emperour of alle þe erþe & also þe saudan,
& als þe god of þe grounde watz grauen his name.
& al þur3dome of Daniel, fro he deuised hade
Þat alle goudes com of God, & gef hit hym bi samples,
Þat he ful clanly bicnv his carp bi þe laste,
86
& ofte hit mekned his mynde, his maysterful werkkes.
Bot al drawes to dy3e with doel vp[o]n ende:
Bi a haþel neuer so hy3e, he heldes to grounde.
& so Nabugo_de_nozar, as he nedes moste,
For alle his empire so hi3e in erþe is he grauen.
Bot þenn þe bolde Baltazar, þat watz his barn aldest,
He watz stalled in his stud, & stabled þe rengne
In þe bur3of Babiloyne, þe biggest he trawed,
Þat nauþer in heuen ne [on] erþe hade no pere;
For he bigan in alle þe glori þat hym þe gome lafte,
Nabugo_de_nozar, þat watz his noble fader.
So kene a kyng in Caldee com neu[er] er þenne;
Bot honoured he not Hym þat in heuen wonies.
Bot fals fantummes of fendes, formed with handes,
Wyth tool out of harde tre, & telded on lofte,
& of stokkes & stones, he stoute goddes callz,
When þay ar gilde al with golde & gered wyth syluer;
& þere he kneles & callez & clepes after help.
& þay reden him ry3t rewarde he hem hetes,
& if þay gruchen him his grace, to gremen his hert,
He cleches to a gret klubbe & knokkes hem to peces.
Þus in pryde & olipraunce his empyre he haldes,
In lust & in lecherye & loþelych werkkes,
& hade a wyf for to welde, a worþelych quene,
& mony a lemman, neuer þe later, þat ladis wer called.
In þe clernes of his concubines & curious wedez,
In notyng of nwe metes & of nice gettes,
Al watz þe mynde of þat man on misschapen þinges,
Til þe Lorde of þe lyfte liste hit abate.
Thenne þis bolde Baltazar biþenkkes hym ones
To vouche on avayment of his vayne g[l]orie;
Hit is not innoghe to þe nice al no3ty þink vse
Bot if alle þe worlde wyt his wykked dedes.
Baltazar þur3Babiloyn his banne gart crye,
& þur3þe cuntre of Caldee his callyng con spryng,
Þat alle þe grete vpon grounde schulde geder hem samen
& assemble at a set day at þe saudans fest.
Such a mangerie to make þe man watz auised,
Þat vche a kythyn kyng schuld com þider,
Vche duk wyth his duthe, & oþer dere lordes,
Schulde com to his court to kyþe hym for lege,
& to reche hym reuerens, & his reuel herkken,
87
To loke on his lemanes & ladis hem calle.
To rose hym in his rialty rych men so3tten,
& mony a baroun ful bolde, to Babyloyn þe noble.
Þer bowed toward Babiloyn burnes so mony,
Kynges, cayseres ful kene, to þe court wonnen,
Mony ludisch lordes þat ladies bro3ten,
Þat to neuen þe noumbre to much nye were.
For þe bour3watz so brod & so bigge alce,
Stalled in þe fayrest stud þe sterrez anvnder,
Prudly on a plat playn, plek alþer-fayrest,
Vmbesweyed on vch a syde with seuen grete wateres,
With a wonder wro3t walle wruxeled ful hi3e,
With koynt carneles aboue, coruen ful clene,
Troched toures bitwene, twenty spere lenþe,
& þiker þrowen vmbeþour with ouerþwert palle.
Þe place þat plyed þe pursaunt wythinne
Watz longe & ful large & euer ilych sware,
& vch a syde vpon soyle helde seuen myle,
& þe saudans sete sette in þe myddes.
Þat watz a palayce of pryde passande alle oþer,
Boþe of werk & of wunder, & walle[d] al aboute;
He3e houses withinne, þe halle to hit med,
So brod bilde in a bay þat blonkkes my3t renne.
When þe terme of þe tyde watz towched of þe feste,
Dere dro3en þerto & vpon des metten,
& Baltazar vpon bench was busked to sete,
Stepe stayred stones of his stoute throne.
Þenne watz alle þe halle flor hiled with kny3tes,
& barounes at þe sidebordes bounet aywhere,
For non watz dressed vpon dece bot þe dere seluen,
& his clere concubynes in cloþes ful bry3t.
When alle segges were þet set þen seruyse bygynnes,
Sturnen trumpen strake steuen in halle,
Aywhere by þe wowes wrasten krakkes,
& brode baneres þerbi blusnande of gold,
Burnes berande þe bredes vpon brode skeles
Þat were of sylueren sy3t, & served þerwyth,
Lyfte logges þerouer & on lofte coruen,
Pared out of paper & poynted of golde,
Broþe baboynes abof, besttes anvnder,
Foles in foler flakerande bitwene,
& al in asure & ynde enaumayld ryche;
88
& al on blonkken bak bere hit on honde.
& ay þe nakeryn noyse, notes of pipes,
Tymbres & tabornes, tulket among,
Symbales & sonetez sware þe noyse,
& bougounz busch batered so þikke.
So watz serued fele syþe þe sale alle aboute,
With solace at þe sere course, bifore þe self lorde,
Þer þe lede & alle his loue lenged at þe table:
So faste þay we3ed to him wyne hit warmed his hert
& breyþed vppe into his brayn & blemyst his mynde,
& al waykned his wyt, & welne3e he foles;
For he waytez on wyde, his wenches he byholdes,
& his bolde baronage aboute bi þe wo3es.
Þenne a dotage ful depe drof to his hert,
& a caytif counsayl he ca3t bi hymseluen;
Maynly his marschal þe mayster vpon calles,
& comaundes hym cofly coferes to lauce,
& fech forþ þe vessel þat his fader bro3t,
Nabugo_de_nozar, noble in his strenþe,
Conquered with his kny3tes & of kyrk rafte
In Jude, in Jerusalem, in gentyle wyse:
'Bryng hem now to my borde, of beuerage hem fylles,
Let þise ladyes of hem lape, I luf hem in hert;
Þat schal I cortaysly kyþe, & þay schin knawe sone,
Þer is no bounte in burne lyk Baltazar þewes.'
Þenne towched to þe tresour þis tale watz sone,
& he with keyes vncloses kystes ful mony;
Mony burþen ful bry3t watz bro3t into halle,
& couered mony a cupborde with cloþes ful quite.
Þe jueles out of Jerusalem with gemmes ful bry3t
Bi þe syde of þe sale were semely arayed;
Þe aþel auter of brasse watz hade into place,
Þe gay coroun of golde gered on lofte.
Þat hade ben blessed bifore wyth bischopes hondes
& wyth besten blod busily anoynted,
In þe solempne sacrefyce þat goud sauor hade
Bifore þe Lorde of þe lyfte in louyng Hymseluen,
Now is sette, for to serue Satanas þe blake,
Bifore þe bolde Baltazar wyth bost & wyth pryde;
Houen vpon þis auter watz aþel vessel
Þat wyth [s]o curious a crafte coruen watz wyly.
Salamon sete him s[eue]n 3ere & a syþe more,
89
With alle þe syence þat hym sende þe souerayn Lorde,
For to compas & kest to haf hem clene wro3t.
For þer wer bassynes ful bry3t of brende golde clere,
Enaumaylde with azer, & eweres of sute,
Couered cowpes foul clene, as casteles arayed,
Enbaned vnder batelment with bantelles quoynt,
& fyled out of fygures of ferlyle schappes.
Þe coperounes of þe canacles þat on þe cuppe reres
Wer fetysely formed out in fylyoles longe;
Pinacles py3t þer apert þat profert bitwene,
& al bolled abof with braunches & leues,
Pyes & papejayes purtrayed withinne,
As þay prudly hade piked of pomgarnades;
For alle þe blomes of þe bo3es wer blyknande perles,
& alle þe fruyt in þo formes of flaumbeande gemmes,
Ande safyres, & sardiners, & semely topace,
Alabaundarynes, & amaraunz, & amaffised stones,
Casydoynes, & crysolytes, & clere rubies,
Penitotes, & pynkardines, ay perles bitwene;
So trayled & tryfled atrauerce wer alle,
Bi vche bekyrande þe bolde, þe brurdes al vmbe;
Þe gobelotes of golde grauen aboute,
& fyoles fretted with flores & fleez of golde;
Vpon þat avter watz al aliche dresset.
Þe candelstik bi a cost watz cayred þider sone,
Vpon þe pyleres apyked, þat praysed hit mony,
Vpon hit basez of brasse þat ber vp þe werkes,
Þe bo3es bry3t þerabof, brayden of golde,
Braunches bredande þeron, & bryddes þer seten
Of mony kyndes, of fele kyn hues,
As þay with wynge vpon wynde hade waged her fyþeres.
Inmong þe leues of þe lampes wer grayþed,
& oþer louflych ly3t þat lemed ful fayre,
As mony morteres of wax merkked withoute
With mony a borlych best al of brende golde.
Hit watz not wonte in þat wone to wast no serges,
Bot in temple of þe trauþe trwly to stonde
Bifore þe sancta sanctorum, soþefast Dry3tyn
Expouned His speche spiritually to special prophetes.
Leue þou wel þat þe Lorde þat þe lyfte 3emes
Displesed much at þat play in þat plyt stronge,
Þat His jueles so gent wyth jaueles wer fouled,
90
Þat presyous in His presens wer proued sumwhyle.
Soberly in His sacrafyce summe wer anoynted,
Þur3þe somones of Himselfe þat syttes so hy3e;
Now a boster on benche bibbes þerof
Tyl he be dronkken as þe deuel, & dotes þer he syttes.
So þe Worcher of þis worlde wlates þerwyth
Þat in þe poynt of her play He poruayes a mynde;
Bot er harme hem He wolde in haste of His yre,
He wayned hem a warnyng þat wonder hem þo3t.
Nov is alle þis guere geten glotounes to serue,
Stad in a ryche stal, & stared ful bry3t[e];
Baltazar in a brayd: 'Bede vus þerof!
We3e wyn in þis won! Wassayl!' he cryes.
Swyfte swaynes ful swyþe swepen þertylle,
Kyppe kowpes in honde kyngez to serue;
In bry3t bollez ful bayn birlen þise oþer,
& vche mon for his mayster machches alone.
Þer watz rynging, on ry3t, of ryche metalles,
Quen renkkes in þat ryche rok rennen hit to cache;
Clatering of couaclez þat kesten þo burdes
As sonet out of sau[t]eray songe als myry.
Þen þe dotel on dece drank þat he my3t;
& þenne arn dressed dukez & prynces,
Concubines & kny3tes, bi cause of þat merthe;
As vchon hade hym inhelde he haled of þe cuppe.
So long likked þise lordes þise lykores swete,
& gloryed on her falce goddes, & her grace calles,
Þat were of stokkes & stones, stille euermore,
Neuer steuen hem astel, so stoken [is] hor tonge.
Alle þe goude golden goddes þe gaulez 3et neuenen,
Belfagor & Belyal, & Belssabub als,
Heyred hem as hy3ly as heuen wer þayres,
Bot Hym þat alle goudes giues, þat God þay for3eten.
For þer a ferly bifel þat fele folk se3en;
Fryst knew hit þe kyng & alle þe cort after:
In þe palays pryncipale, vpon þe playn wowe,
In contrary of þe candelstik, þat clerest hit schyned,
Þer apered a paume, with poyntel in fyngres,
Þat watz grysly & gret, & grymly he wrytes;
Non oþer forme bot a fust faylande þe wryste
Pared on þe parget, purtrayed lettres.
When þat bolde Baltazar blusched to þat neue,
91
Such a dasande drede dusched to his hert
Þat al falewed his face & fayled þe chere;
Þe stronge strok of þe stonde strayned his joyntes,
His cnes cachches toclose, & cluchches his hommes,
& he with plattyng his paumes displayes his ler[e]s,
& romyes as a rad ryth þat rorez for drede,
Ay biholdand þe honde til hit hade al grauen
& rasped on þe ro3wo3e runisch sauez.
When hit þe scrypture hade scraped wyth a strof penne,
As a coltour in clay cerues þo for3es,
Þenne hit vanist verayly & voyded of sy3t,
Bt þe lettres bileued ful large vpon plaster.
Sone so þe kynge for his care carping my3t wynne,
He bede his burnes bo3to þat were bok-lered,
To wayte þe wryt þat hit wolde, & wyter hym to say,
'For al hit frayes my flesche, þe fyngres so grymme.'
Scoleres skelten þeratte þe skyl for to fynde,
Bot þer watz neuer on so wyse couþe on worde rede,
Ne what ledisch lore ne langage nauþer,
What tyþyng ne tale tokened þo dra3tes.
Þenne þe bolde Baltazar bred ner wode,
& ede þe cete to seche segges þur3out
Þat wer wyse of wychecrafte, & warla3es oþer
Þat con dele wyth demerlayk & deuine lettres.
'Calle hem alle to my cort, þo Calde clerkkes,
Vnfolde hem alle þis ferly þat is bifallen here,
& calle wyth a hi3e cry: "He þat þe kyng wysses,
In expounyng of speche þat spredes in þise lettres,
& make þe mater to malt my mynde wythinne,
Þat I may wyterly wyt what þat wryt menes,
He schal be gered ful gaye in gounes of porpre,
& a coler of cler golde clos vmbe his þrote;
He schal be prymate & prynce of pure clergye,
& of my þreuenest lordez þe þrydde he schal,
& of my reme þe rychest to ryde wyth myseluen,
Outtaken bare two, & þenne he þe þrydde."'
Þis cry watz vpcaste, & þer comen mony
Clerkes out of Caldye þat kennest wer knauen,
As þe sage sathrapas þat sorsory couþe,
Wychez & walkyries wonnen to þat sale,
Deuinores of demorlaykes þat dremes cowþe rede,
Sorsers & exorsismus & fele such clerkes;
92
& alle þat loked on þat letter as lewed þay were
As þay had loked in þe leþer of my lyft bote.
Þenne cryes þe kyng & kerues his wedes.
What! he corsed his clerkes & calde hem chorles;
To henge þe harlotes he he3ed ful ofte:
So watz þe wy3e wytles he wed wel ner.
Ho herde hym chyde to þe chambre þat watz þe chef quene.
When ho watz wytered bi wy3es what watz þe cause,
Suche a chaungande chaunce in þe chef halle,
Þe lady, to lauce þat los þat þe lorde hade,
Glydes doun by þe grece & gos to þe kyng.
Ho kneles on þe colde erþe & carpes to hymseluen
Wordes of worchyp wyth a wys speche.
'Kene kyng,' quoþ þe quene, 'kayser of vrþe,
Euer laste þy lyf in lenþe of dayes!
Why hatz þou rended þy robe for redles hereinne,
Þa3þose ledes ben lewed lettres to rede,
& hatz a haþel in þy holde, as I haf herde ofte,
Þat hatz þe gostes of God þat gyes alle soþes?
His sawle is ful of syence, sa3es to schawe,
To open vch a hide þyng of aunteres vncowþe.
Þat is he þat ful ofte hatz heuened þy fader
Of mony anger ful hote with his holy speche.
When Nabugo_de_nozar watz nyed in stoundes,
He devysed his dremes to þe dere trawþe;
He keuered hym with his counsayl of caytyf wyrdes;
Alle þat he spured hym, in space he expowned clene,
Þur3þe sped of þe spyryt, þat sprad hym withinne,
Of þe godelest goddez þat gaynes aywhere.
For his depe diuinite & his dere sawes,
Þy bolde fader Baltazar bede by his name,
Þat now is demed Danyel, of derne coninges,
Þat ca3t watz in þe captyuide in cuntre of Jues;
Nabuzardan hym nome, & now is he here,
A prophete of þat prouince & pryce of þe worlde.
Sende into þe cete to seche hym bylyue,
& wynne hym with þe worchyp to wayne þe bote;
& þa3þe mater be merk þat merked is 3ender,
He schal declar hit also as hit on clay stande.'
Þat gode counseyl at þe quene watz cached as swyþe;
Þe burne byfore Baltazar watz bro3t in a whyle.
When he com bifore þe kyng & clanly had halsed,
93
Baltazar vmbebrayde hym, & 'Leue sir,' he sayde,
'Hit is tolde me bi tulkes þat þou trwe were
Profete of þat prouynce þat prayed my fader,
Ande þat þou hatz in þy hert holy connyng,
Of sapyence þi sawle ful, soþes to schawe;
Goddes gost is þe geuen þat gyes alle þynges,
& þou vnhyles vch hidde þat Heuen-Kyng myntes.
& here is a ferly byfallen, & I fayn wolde
Wyt þe wytte of þe wryt þat on þe wowe clyues,
For alle Calde clerkes han cowwardely fayled.
If þou with quayntyse con quere hit, I quyte þe þy mede:
For if þou redes hit by ry3t & hit to resoun brynges,
Fyrst telle me þe tyxte of þe tede lettres,
& syþen þe mater of þe mode mene me þerafter,
& I schal halde þe þe hest þat I þe hy3t haue,
Apyke þe in porpre cloþe, palle alþer-fynest,
& þe by3e of bry3t golde abowte þyn nekke,
& þe þryd þryuenest þat þrynges me after,
Þou schal be baroun vpon benche, bede I þe no lasse.'
Derfly þenne Danyel deles þyse wordes:
'Ryche kyng of þis rengne, rede þe oure Lorde!
Hit is surely soth þe Souerayn of heuen
Fylsened euer þy fader & vpon folde cheryched,
Gart hym grattest to be of gouernores alle,
& alle þe worlde in his wylle welde as hym lykes.
Whoso wolde wel do, wel hym bityde,
& quos deth so he dezyre, he dreped als fast;
Whoso hym lyked to lyft, on lofte watz he sone,
& quoso hym lyked to lay watz lo3ed bylyue.
So watz noted þe note of Nabugo_de_nozar,
Styfly stabled þe rengne bi þe stronge Dry3tyn,
For of þe Hy3est he hade a hope in his hert,
Þat vche pouer past out of þat Prynce euen.
& whyle þat watz cle3t clos in his hert
Þere watz no mon vpon molde of my3t as hymseluen;
Til hit bitide on a tyme towched hym pryde
For his lordeschyp so large & his lyf ryche;
He hade so huge an insy3t to his aune dedes
Þat þe power of þe hy3e Prynce he purely for3etes.
Þenne blynnes he not of blasfemy on to blame þe Dry3tyn;
His my3t mete to Goddes he made with his wordes:
"I am god of þe grounde, to gye as me lykes.
94
As He þat hy3e is in heuen, His aungeles þat weldes.
If He hatz formed þe folde & folk þervpone,
I haf bigged Babiloyne, bur3alþer-rychest,
Stabled þerinne vche a ston in strenkþe of myn armes;
Mo3t neuer my3t bot myn make such anoþer."
Watz not þis ilke worde wonnen of his mowþe one
Er þenne þe Souerayn sa3e souned in his eres:
"Now Nabugo_de_nozar inno3e hatz spoken,
Now is alle þy pryncipalte past at ones,
& þou, remued fro monnes sunes, on mor most abide
& in wasturne walk & wyth þe wylde dowelle,
As best, byte on þe bent of braken & erbes,
With wroþe wolfes to won & wyth wylde asses."
Inmydde þe poynt of his pryde departed he þere
Fro þe soly of his solempnete; his solace he leues,
& carfully is outkast to contre vnknawen,
Fer into a fyr fryth þere frekes neuer comen.
His hert heldet vnhole; he hoped non oþer
Bot a best þat he be, a bol oþer an oxe.
He fares forth on alle faure, fogge watz his mete,
& ete ay as a horce when erbes were fallen;
Þus he countes hym a kow þat watz a kyng ryche,
Quyle seuen syþez were ouerseyed, someres I trawe.
By þat mony þik thy3e þry3t vmbe his lyre,
Þat alle watz dubbed & dy3t in þe dew of heuen;
Faxe, fyltered & felt, flosed hym vmbe,
Þat schad fro his schulderes to his schyre wykes,
& twenty-folde twynande hit to his tos ra3t,
Þer mony clyuy as clyde hit cly3t togeder.
His berde ibrad alle his brest to þe bare vrþe,
His browes bresed as breres aboute his brode chekes;
Hol3e were his y3en & vnder campe hores,
& al watz gray as þe glede, with ful grymme clawres
Þat were croked & kene as þe kyte paune;
Erne-hwed he watz & al ouerbrawden,
Til he wyst ful wel who wro3t alle my3tes,
& cowþe vche kyndam tokerue & keuer when Hym lyked.
Þenne He wayned hym his wyt, þat hade wo soffered,
Þat he com to knawlach & kenned hymseluen;
Þenne he loued þat Lorde & leued in trawþe
Hit watz non oþer þen He þat hade al in honde.
Þenne sone watz he sende agayn, his sete restored;
95
His barounes bo3ed hym to, blyþe of his come,
Ha3erly in his aune hwe his heued watz couered,
& so 3eply watz 3arked & 3olden his state.
Bot þou, Baltazar, his barne & his bolde ayre,
Se3þese syngnes with sy3t & set hem at lyttel,
Bot ay hatz hofen þy hert agaynes þe hy3e Dry3t[y]n,
With bobaunce & with blasfamye bost at Hym kest,
& now His vessayles avyled in vanyte vnclene,
Þat in His hows Hym to honour were heuened of fyrst;
Bifore þe barounz hatz hom bro3t, & byrled þerinne
Wale wyne to þy wenches in waryed stoundes;
Bifore þy borde hatz þou bro3t beuerage in þede,
Þat blyþely were fyrst blest with bischopes hondes,
Louande þeron lese goddez þat lyf haden neuer,
Made of stokkes & stonez þat neuer styry mo3t.
& for þat froþande fylþe, þe Fader of heuen
Hatz sende into þis sale þise sy3tes vncowþe,
Þe fyste with þe fyngeres þat flayed þi hert,
Þat rasped renyschly þe wo3e with þe ro3penne.
Þise ar þe wordes here wryten, withoute werk more,
By vch fygure, as I fynde, as oure Fader lykes:
Mane, Techal, Phares: merked in þrynne,
Þat þretes þe of þyn vnþryfte vpon þre
wyse.
Now expowne þe þis speche spedly I þenk:
Manemenes als much as "Maynful Gode
Hatz counted þy kyndam bi a clene noumbre,
& fulfylled hit in fayth to þe fyrre ende".
To teche þe of Techal, þat terme þus menes:
"þy wale rengne is walt in we3tes to heng,
& is funde ful fewe of hit fayth-dedes."
& Pharesfol3es for þose fawtes, to frayst þe trawþe;
In Phares fyndeI forsoþe þise felle sa3es:
"Departed is þy pryncipalte, depryued þou worpes,
Þy rengne rafte is þe fro, & ra3t is þe Perses;
Þe Medes schal be maysteres here, & þou of menske schowued."'
Þe kyng comaunded anon to cleþe þat wyse
In frokkes of fyn cloþ, as forward hit asked;
Þenne sone watz Danyel dubbed in ful dere porpor,
& a coler of cler golde kest vmbe his swyre.
Þen watz demed a decre bi þe duk seluen:
Bolde Baltazar bed þat hym bowe schulde
96
Þe comynes al of Calde þat to þe kyng longed,
As to þe prynce pryuyest preued þe þrydde,
He3est of alle oþer saf onelych tweyne,
To bo3after Baltazar in bor3e & in felde.
Þys watz cryed & knawen in cort als fast,
& alle þe folk þerof fayn þat fol3ed hym tylle.
Bot howso Danyel watz dy3t, þat day ouer3ede;
Ny3t ne3ed ry3t now with nyes fol mony,
For da3ed neuer anoþer day, þat ilk derk after,
Er dalt were þat ilk dome þat Danyel deuysed.
Þe solace of þe solempnete in þat sale dured
Of þat farand fest, tyl fayled þe sunne;
Þenne blykned þe ble of þe bry3t skwes,
Mourkenes þe mery weder, & þe myst dryues
Þor3þe lyst of þe lyfte, bi þe lo3medoes.
Vche haþel to his home hy3es ful fast,
Seten at her soper & songen þerafter;
Þen foundez vch a fela3schyp fyrre at forþ na3tes.
Baltazar to his bedd with blysse watz caryed;
Reche þe rest as hym lyst: he ros neuer þerafter.
For his foes in þe felde in flokkes ful grete,
Þat longe hade layted þat lede his londes to strye,
Now ar þay sodenly assembled at þe self tyme.
Of hem wyst no wy3e þat in þat won dowelled.
Hit watz þe dere Daryus, þe duk of þise Medes,
Þe prowde prynce of Perce, & Porros of Ynde,
With mony a legioun ful large, with ledes of armes,
Þat now hatz spyed a space to spoyle Caldeez.
Þay þrongen þeder in þe þester on
þrawen hepes,
Asscaped ouer þe skyre watteres & scaþed þe walles,
Lyfte laddres ful longe & vpon lofte wonen,
Stelen stylly þe toun er any steuen rysed.
Withinne an oure of þe niy3t an entre þay hade,
3et afrayed þay no freke. Fyrre þay passen,
& to þe palays pryncipal þay aproched ful stylle,
Þenne ran þay in on a res on rowtes ful grete;
Blastes out of bry3t brasse brestes so hy3e,
Ascry scarred on þe scue, þat scomfyted mony.
Segges slepande were slayne er þay slyppe my3t;
Vche hous heyred watz withinne a hondewhyle.
Baltazar in his bed watz beten to deþe,
97
Þat boþe his blod & his brayn blende on þe cloþes;
The kyng in his cortyn watz ka3t bi þe heles,
Feryed out bi þe fete & fowle dispysed.
Þat watz so do3ty þat day & drank of þe vessayl
Now is a dogge also dere þat in a dych lygges.
For þe mayster of þyse Medes on þe morne ryses,
Dere Daryous þat day dy3t vpon trone,
Þat cete seses ful sounde, & sa3tlyng makes
Wyth alle þe barounz þeraboute, þat bowed hym after.
& þus watz þat londe lost for þe lordes synne,
& þe fylþe of þe freke þat defowled hade
Þe ornementes of Goddez hous þat holy were maked.
He watz corsed for his vnclannes, & cached þerinne,
Done doun of his dyngnete for dedez vnfayre,
& of þyse worldes worchyp wrast out for euer,
& 3et of lykynges on lofte letted, I trowe:
To loke on oure lofly Lorde late bitydes.
Þus vpon þrynne wyses I haf yow þro schewed
Þat vnclannes tocleues in corage dere
Of þat wynnelych Lorde þat wonyes in heuen,
Entyses Hym to be tene, telled vp His wrake;
Ande clannes is His comfort, & coyntyse He louyes,
& þose þat seme arn & swete schyn se His face.
Þat we gon gay in oure gere þat grace He vus sende,
Þat we may serue in His sy3t, þer solace neuer blynnez.
Amen.
~ Anonymous Americas,#NFDB
285 Integral Yoga
212 Poetry
97 Occultism
71 Christianity
70 Fiction
62 Yoga
44 Philosophy
32 Psychology
18 Science
18 Hinduism
9 Mythology
7 Sufism
7 Integral Theory
5 Philsophy
5 Buddhism
5 Baha i Faith
3 Mysticism
2 Theosophy
1 Thelema
1 Cybernetics
1 Alchemy
318 Sri Aurobindo
122 The Mother
82 Satprem
80 Omar Khayyam
48 H P Lovecraft
42 Aleister Crowley
38 Nolini Kanta Gupta
33 Carl Jung
32 Pierre Teilhard de Chardin
29 Sri Ramakrishna
29 James George Frazer
26 Saint Augustine of Hippo
25 Percy Bysshe Shelley
21 Swami Vivekananda
13 William Wordsworth
12 Walt Whitman
11 Vyasa
11 Jorge Luis Borges
11 Aldous Huxley
9 Swami Krishnananda
9 Robert Browning
8 Plotinus
8 Plato
7 Sri Ramana Maharshi
7 John Keats
6 Swami Sivananda Saraswati
6 George Van Vrekhem
6 Franz Bardon
6 Baha u llah
6 A B Purani
5 Thubten Chodron
5 Ralph Waldo Emerson
5 Ovid
5 Nirodbaran
5 Lucretius
5 Jordan Peterson
5 Bokar Rinpoche
5 Aristotle
5 Al-Ghazali
4 Saint Teresa of Avila
4 Rudolf Steiner
4 Patanjali
4 Joseph Campbell
4 Henry David Thoreau
4 Friedrich Nietzsche
3 Saint John of Climacus
3 R Buckminster Fuller
3 Edgar Allan Poe
2 Peter J Carroll
2 Mahendranath Gupta
2 Ken Wilber
2 Kabir
2 Jorge Luis Borges
2 Johann Wolfgang von Goethe
2 Friedrich Schiller
2 Anonymous
69 Record of Yoga
58 The Synthesis Of Yoga
48 Lovecraft - Poems
38 The Life Divine
33 Savitri
29 The Golden Bough
27 The Gospel of Sri Ramakrishna
25 Shelley - Poems
22 Prayers And Meditations
22 Liber ABA
21 Magick Without Tears
20 City of God
16 Essays On The Gita
15 Essays In Philosophy And Yoga
13 Wordsworth - Poems
13 Collected Poems
12 Let Me Explain
11 Whitman - Poems
11 Vishnu Purana
11 The Perennial Philosophy
11 Essays Divine And Human
10 On Thoughts And Aphorisms
10 Aion
10 Agenda Vol 13
9 The Study and Practice of Yoga
9 Mysterium Coniunctionis
9 Browning - Poems
9 Bhakti-Yoga
8 Labyrinths
8 Kena and Other Upanishads
8 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 04
8 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03
8 Agenda Vol 10
8 Agenda Vol 06
8 Agenda Vol 01
7 Vedic and Philological Studies
7 The Practice of Psycho therapy
7 The Phenomenon of Man
7 The Confessions of Saint Augustine
7 The Archetypes and the Collective Unconscious
7 Raja-Yoga
7 Keats - Poems
7 Isha Upanishad
7 Hymn of the Universe
7 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02
7 Agenda Vol 08
7 Agenda Vol 04
6 The Secret Doctrine
6 The Future of Man
6 Talks
6 Preparing for the Miraculous
6 Evening Talks With Sri Aurobindo
6 Agenda Vol 12
6 Agenda Vol 11
6 Agenda Vol 02
5 Twelve Years With Sri Aurobindo
5 The Alchemy of Happiness
5 Tara - The Feminine Divine
5 Poetics
5 Of The Nature Of Things
5 Metamorphoses
5 Maps of Meaning
5 Letters On Yoga I
5 How to Free Your Mind - Tara the Liberator
5 Emerson - Poems
5 Amrita Gita
5 Agenda Vol 07
5 5.1.01 - Ilion
4 Walden
4 Thus Spoke Zarathustra
4 The Way of Perfection
4 The Hero with a Thousand Faces
4 The Bible
4 Patanjali Yoga Sutras
4 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 06
4 Borges - Poems
4 Agenda Vol 03
3 Words Of The Mother II
3 Words Of The Mother I
3 The Practice of Magical Evocation
3 The Ladder of Divine Ascent
3 The Human Cycle
3 The Divine Comedy
3 The Book of Certitude
3 Synergetics - Explorations in the Geometry of Thinking
3 Sri Aurobindo or the Adventure of Consciousness
3 Plotinus - Complete Works Vol 04
3 Plotinus - Complete Works Vol 03
3 Letters On Yoga II
3 Knowledge of the Higher Worlds
3 Initiation Into Hermetics
3 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 08
3 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 07
3 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 05
3 A Garden of Pomegranates - An Outline of the Qabalah
2 Words Of Long Ago
2 The Lotus Sutra
2 The 7 Habits of Highly Effective People
2 Songs of Kabir
2 Sex Ecology Spirituality
2 Selected Fictions
2 Schiller - Poems
2 Questions And Answers 1957-1958
2 Questions And Answers 1956
2 Poe - Poems
2 Plotinus - Complete Works Vol 01
2 Liber Null
2 Letters On Yoga IV
2 Letters On Poetry And Art
2 Hymns to the Mystic Fire
2 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01
2 Agenda Vol 1
2 Agenda Vol 09
2 Agenda Vol 05
0 0.01 - Introduction, #Agenda Vol 1, #The Mother, #Integral Yoga
'S Omething else' is Ominous, perilous, disrupting - it is quite unbearable for all those who resemble the old beast. The story of the Pondicherry 'Ashram' is the story of an old clan ferociously clinging to its 'spiritual' privileges, as others clung to the muscles that had made them kings among the great apes. It is armed with all the piousness and all the reasonableness that had made logical man so 'infallible' among his less cerebral brothers. The spiritual brain is probably the worst obstacle to the new species, as were the muscles of the old orangutan for this fragile stranger who no longer climbed so well in the trees and sat, pensive, at the center of a little, uncertain clearing.
There is nothing more pious than the old species. There is nothing more legal. Mother was searching for the path of the new species as much against all the virtues of the old as against all its vices or laws. For, in truth, 'S Omething Else' ... is s Omething else.
00.01 - The Mother on Savitri, #Sweet Mother - Harmonies of Light, #unset, #Zen
It may then be said that Savitri is a revelation, it is a meditation, it is a quest of the Infinite, the Eternal. If it is read with this aspiration for Immortality, the reading itself will serve as a guide to Immortality. To read Savitri is indeed to practice Yoga, spiritual concentration; one can find there all that is needed to realise the Divine. Each step of Yoga is noted here, including the secret of all other Yogas. Surely, if one sincerely follows what is revealed here in each line one will reach finally the transformation of the Supramental Yoga. It is truly the infallible guide who never abandons you; its support is always there for him who wants to follow the path. Each verse of Savitri is like a revealed Mantra which surpasses all that man possessed by way of knowledge, and I repeat this, the words are expressed and arranged in such a way that the sonority of the rhythm leads you to the origin of sound, which is Om.
My child, yes, everything is there: mysticism, occultism, philosophy, the history of evolution, the history of man, of the gods, of creation, of Nature. How the universe was created, why, for what purpose, what destiny - all is there. You can find all the answers to all your questions there. Everything is explained, even the future of man and of the evolution, all that nobody yet knows. He has described it all in beautiful and clear words so that spiritual adventurers who wish to solve the mysteries of the world may understand it more easily. But this mystery is well hidden behind the words and lines and one must rise to the required level of true consciousness to discover it. All prophesies, all that is going to c Ome is presented with the precise and wonderful clarity. Sri Aurobindo gives you here the key to find the Truth, to discover the Consciousness, to solve the problem of what the universe is. He has also indicated how to open the door of the Inconscience so that the light may penetrate there and transform it. He has shown the path, the way to liberate oneself fr Om the ignorance and climb up to the superconscience; each stage, each plane of consciousness, how they can be scaled, how one can cross even the barrier of death and attain immortality. You will find the whole journey in detail, and as you go forward you can discover things altogether unknown to man. That is Savitri and much more yet. It is a real experience - reading Savitri. All the secrets that man possessed, He has revealed, - as well as all that awaits him in the future; all this is found in the depth of Savitri. But one must have the knowledge to discover it all, the experience of the planes of consciousness, the experience of the Supermind, even the experience of the conquest of Death. He has noted all the stages, marked each step in order to advance integrally in the integral Yoga.
0 0.02 - Topographical Note, #Agenda Vol 1, #The Mother, #Integral Yoga
It was only in 1958 that we began having the first tape-recorded conversations, which, properly speaking, constitute Mother's Agenda. But even then, many of these conversations were lost or only partly noted down. Or else we considered that our own words should not figure in these notes and we carefully Omitted all our questions - which was absurd. At that time, no one - neither Mother, nor ourself - knew that this was 'the Agenda' and that we were out to explore the 'Great Passage.'
Only gradually did we bec Ome aware of the true nature of these meetings. Furthermore, we were constantly on the road, so much so that there are sizable gaps in the text. In fact, for seven years,
00.03 - Upanishadic Symbolism, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
There was an aspirant, a student who was seeking after knowledge. One day there appeared to him a white dog. Soon, other dogs followed and addressed their predecessor: "O Lord, sing to our Food, for we desire to eat." The white dog answered, "C Ome to me at dawn here in this very place." The aspirant waited. The dogs, like singer-priests, circled round in a ring. Then they sat and cried aloud; they cried out," Om We eat and Om we drink, may the gods bring here our food."
Now, before any explanation is attempted it is important to bear in mind that the Upanishads speak of things experiencednot merely thought, reasoned or argued and that these experiences belong to a world and consciousness other than that of the mind and the senses. One should naturally expect here a different language and mode of expression than that which is appropriate to mental and physical things. For example, the world of dreams was once supposed to be a sheer chaos, a mass of meaningless confusion; but now it is held to be quite otherwise. Psychological scientists have discovered a methodeven a very well-defined and strict methodin the madness of that d Omain. It is an ordered, organised, significant world; but its terminology has to be understood, its code deciphered. It is not a jargon, but a foreign language that must be learnt and mastered.
--
Now, as regards the interpretation of the story cited, should not a suspicion arise naturally at the very outset that the dog of the story is not a dog but represents s Omething else? First, a significant epithet is given to itwhite; secondly, although it asks for food, it says that Om is its food and Om is its drink. In the Vedas we have s Ome references to dogs. Yama has twin dogs that "guard the path and have powerful vision." They are his messengers, "they move widely and delight in power and possess the vast strength." The Vedic Rishis pray to them for Power and Bliss and for the vision of the Sun1. There is also the Hound of Heaven, Sarama, who c Omes down and discovers the luminous cows stolen and hidden by the Panis in their dark caves; she is the path-finder for Indra, the deliverer.
My suggestion is that the dog is a symbol of the keen sight of Intuition, the unfailing perception of direct knowledge. With this clue the Upanishadic story bec Omes quite sensible and clear and not mere abracadabra. To the aspirant for Knowledge came first a purified power of direct understanding, an Intuition of fundamental value, and this brought others of the same species in its train. They were all linked together organically that is the significance of the circle, and formed a rhythmic utterance and expression of the supreme truth ( Om). It is also to be noted that they came and met at dawn to chant, the Truth. Dawn is the opening and awakening of the consciousness to truths that c Ome fr Om above and beyond.
000 - Humans in Universe, #Synergetics - Explorations in the Geometry of Thinking, #R Buckminster Fuller, #Science
grows outwardly by Omniintertriangulated structuring fr Om nuclei.
000.127 Nature is inherently eight-dimensional, and the first four of these
--
the Omnitriangulated, equi-vector-edge tetrahedron. In respect to the conceptual pre-
time-size tetrahedron's volume taken as unity 1, with its six unit-vector-edge
--
governing all physical and metaphysical, Omniinteracc Ommodative, ceaseless
intertransformings of Universe.
0.00 - INTRODUCTION, #The Gospel of Sri Ramakrishna, #Sri Ramakrishna, #Hinduism
He saw in a vision the Ultimate Cause of the universe as a huge luminous triangle giving birth every m Oment to an infinite number of worlds. He heard the Anahata Sabda, the great sound Om, of which the innumerable sounds of the universe are only so many echoes. He acquired the eight supernatural powers of yoga, which make a man almost Omnipotent, and these he spurned as of no value whatsoever to the Spirit. He had a vision of the divine Maya, the inscrutable Power of God, by which the universe is created and sustained, and into which it is finally absorbed. In this vision he saw a w Oman of exquisite beauty, about to bec Ome a mother, emerging fr Om the Ganges and slowly approaching the Panchavati. Presently she gave birth to a child and began to nurse it tenderly. A m Oment later she assumed a terrible aspect, seized the child with her grim jaws, and crushed it. Swallowing it, she re-entered the waters of the Ganges.
But the most remarkable experience during this period was the awakening of the Kundalini Sakti, the "Serpent Power". He actually saw the Power, at first lying asleep at the bott Om of the spinal column, then waking up and ascending along the mystic Sushumna canal and through its six centres, or lotuses, to the Sahasrara, the thousand-petalled lotus in the top of the head. He further saw that as the Kundalini went upward the different lotuses blo Omed. And this phen Omenon was acc Ompanied by visions and trances. Later on he described to his disciples and devotees the various movements of the Kundalini: the fishlike, birdlike, monkeylike, and so on. The awaken- ing of the Kundalini is the beginning of spiritual consciousness, and its union with Siva in the Sahasrara, ending in samadhi, is the consummation of the Tantrik disciplines.
--
The real organizer of the Samaj was Devendranath Tagore (1817-1905), the father of the poet Rabindranath. His physical and spiritual beauty, aristocratic aloofness, penetrating intellect, and poetic sensibility made him the foremost leader of the educated Bengalis. These addressed him by the respectful epithet of Maharshi, the "Great Seer". The Maharshi was a Sanskrit scholar and, unlike Raja Rammohan Roy, drew his inspiration entirely fr Om the Upanishads. He was an implacable enemy of image worship ship and also fought to stop the infiltration of Christian ideas into the Samaj. He gave the movement its faith and ritual. Under his influence the Brahmo Samaj professed One Self-existent Supreme Being who had created the universe out of nothing, the God of Truth, Infinite Wisd Om, Goodness, and Power, the Eternal and Omnipotent, the One without a Second. Man should love Him and do His will, believe in Him and worship Him, and thus merit salvation in the world to c Ome.
By far the ablest leader of the Brahmo movement was Keshab Chandra Sen (1838-1884). Unlike Raja Rammohan Roy and Devendranath Tagore, Keshab was born of a middle-class Bengali family and had been brought up in an English school. He did not know Sanskrit and very soon broke away fr Om the popular Hindu religion. Even at an early age he came under the spell of Christ and professed to have experienced the special favour of John the Baptist, Christ, and St. Paul. When he strove to introduce Christ to the Brahmo Samaj, a rupture became inevitable with Devendranath. In 1868 Keshab broke with the older leader and founded the Brahmo Samaj of India, Devendra retaining leadership of the first Brahmo Samaj, now called the Adi Samaj.
--
The Europeanized Kristodas Pal did not approve of the Master's emphasis on renunciation and said; "Sir, this cant of renunciation has almost ruined the country. It is for this reason that the Indians are a subject nation today. Doing good to others, bringing education to the door of the ignorant, and above all, improving the material conditions of the country — these should be our duty now. The cry of religion and renunciation would, on the contrary, only weaken us. You should advise the young men of Bengal to resort only to such acts as will uplift the country." Sri Ramakrishna gave him a searching look and found no divine light within, "You man of poor understanding!" Sri Ramakrishna said sharply. "You dare to slight in these terms renunciation and piety, which our scriptures describe as the greatest of all virtues! After reading two pages of English you think you have c Ome to know the world! You appear to think you are Omniscient. Well, have you seen those tiny crabs that are born in the Ganges just when the rains set in? In this big universe you are even less significant than one of those small creatures. How dare you talk of helping the world? The Lord will look to that. You haven't the power in you to do it." After a pause the Master continued: "Can you explain to me how you can work for others? I know what you mean by helping them. To feed a number of persons, to treat them when they are sick, to construct a road or dig a well — isn't that all? These, are good deeds, no doubt, but how trifling in c Omparison with the vastness of the universe! How far can a man advance in this line? How many people can you save fr Om famine? Malaria has ruined a whole province; what could you do to stop its onslaught? God alone looks after the world. Let a man first realize Him. Let a man get the authority fr Om God and be endowed with His power; then, and then alone, may he think of doing good to others. A man should first be purged of all egotism. Then alone will the Blissful Mother ask him to work for the world." Sri Ramakrishna mistrusted philanthropy that presumed to pose as charity. He warned people against it. He saw in most acts of philanthropy nothing but egotism, vanity, a desire for glory, a barren excitement to kill the bored Om of life, or an attempt to soothe a guilty conscience. True charity, he taught, is the result of love of God — service to man in a spirit of worship.
--- MONASTIC DISCIPLES
0.00 - The Book of Lies Text, #The Book of Lies, #Aleister Crowley, #Philosophy
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Eta Omicron-Upsilon-Kappa
Epsilon-Sigma-Tau-Iota Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta
Omicron!} (1)
The Ante Primal Triad which is
--
race-consciousness, that which is Omnipotent, Omnis-
cient, Omnipresent, is hidden therein.
Therefore, except in the case of an Adept, man only
--
Gamma-Gamma-Epsilon-C? Omicron-Pi-Iota-C?- Omega Mu- Omicron-
Upsilon Tau-Epsilon-Lambda-Epsilon-Tau-Alpha-Rho-Chi-Alpha-
--
Pi-Epsilon-Rho-Iota Mu- Omicron-Upsilon Omicron Alpha-C?-
Tau-Eta-Rho Tau- Omega-Nu Pi-Epsilon-Nu-Tau-Epsilon Kappa-
--
Iota Omicron Alpha-C?-Tau-Eta-Rho Tau- Omega-Nu Epsilon-Xi
Epsilon-C?-Tau-Eta-Kappa-Epsilon.
--
being the signs of Puer, Vir, Puella, Mulier. Omit
the sign I.R.
--
Then let him say: OmNIA IN DUOS: DUO IN
UNUM: UNUS IN NIHIL: HAE NEC
QUATUOR NEC OmNIA NEC DUO NEC
UNUS NEC NIHIL SUNT.
--
Angel; see Liber 65, Liber Konx Om Pax, and other
works of reference.
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron}
BRO OmSTICK-BABBLINGS
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Alpha}
KING'S COLLEGE CHAPEL
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Beta}
HASHED PHEASANT
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Gamma}
THE DEVIL, THE OSTRICH, AND THE
--
FitzGerald's Omar Khayyam:
"S Ome talk there was of Thee and Me
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Delta}
CAREY STREET
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Epsilon}
PLOVERS' EGGS(38)
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Digamma}
PHAETON
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Zeta}
THE SUBLIME AND SUPREME SEPTENARY
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Eta}
WHEEL AND--WOA!
--
{Kappa-Epsilon-Phi-Alpha-Lambda-Eta Omicron-Theta}
THE BAL BULLIER
--
Konx Om Pax. London, 1907.
Book 4, part III, same as Magick in Theory and
0.00 - THE GOSPEL PREFACE, #The Gospel of Sri Ramakrishna, #Sri Ramakrishna, #Hinduism
But, all doctrinal writing is in s Ome measure formal and impersonal, while the autobiographer tends to Omit what he regards as trifling matters and suffers fr Om the further disadvantage of being unable to say how he strikes other people and in what way he affects their lives. Moreover, most saints have left neither writings nor self-portraits, and for knowledge of their lives, their characters and their teachings, we are forced to rely upon the records made by their disciples who, in most cases, have proved themselves singularly inc Ompetent as reporters and biographers. Hence the special interest attaching to this enormously detailed account of the daily life and conversations of Sri Ramakrishna.
"M", as the author modestly styles himself, was peculiarly qualified for his task. To a reverent love for his master, to a deep and experiential knowledge of that master's teaching, he added a prodigious memory for the small happenings of each day and a happy gift for recording them in an interesting and realistic way. Making good use of his natural gifts and of the circumstances in which he found himself, "M" produced a book unique, so far as my knowledge goes, in the literature of hagiography. No other saint has had so able and indefatigable a Boswell. Never have the small events of a contemplative's daily life been described with such a wealth of intimate detail. Never have the casual and unstudied utterances of a great religious teacher been set down with so minute a fidelity. To Western readers, it is true, this fidelity and this wealth of detail are s Ometimes a trifle disconcerting; for the social, religious and intellectual frames of reference within which Sri Ramakrishna did his thinking and expressed his feelings were entirely Indian. But after the first few surprises and bewilderments, we begin to find s Omething peculiarly stimulating and instructive about the very strangeness and, to our eyes, the eccentricity of the man revealed to us in "M's" narrative. What a scholastic philosopher would call the "accidents" of Ramakrishna's life were intensely Hindu and therefore, so far as we in the West are concerned, unfamiliar and hard to understand; its "essence", however, was intensely mystical and therefore universal. To read through these conversations in which mystical doctrine alternates with an unfamiliar kind of humour, and where discussions of the oddest aspects of Hindu mythology give place to the most profound and subtle utterances about the nature of Ultimate Reality, is in itself a liberal, education in humility, tolerance and suspense of judgment. We must be grateful to the translator for his excellent version of a book so curious and delightful as a biographical document, so precious, at the same time, for what it teaches us of the life of the spirit.
--
I have made a literal translation, Omitting only a few pages of no particular interest to English-speaking readers. Often literary grace has been sacrificed for the sake of literal translation. No translation can do full justice to the original. This difficulty is all the more felt in the present work, whose contents are of a deep mystical nature and describe the inner experiences of a great seer. Human language is an altogether inadequate vehicle to express supersensuous perception. Sri Ramakrishna was almost illiterate. He never clothed his thoughts in formal language. His words sought to convey his direct realization of Truth. His conversation was in a village patois. Therein lies its charm. In order to explain to his listeners an abstruse philosophy, he, like Christ before him, used with telling effect h Omely parables and illustrations, culled fr Om his observation of the daily life around him.
The reader will find mentioned in this work many visions and experiences that fall outside the ken of physical science and even psychology. With the development of modern knowledge the border line between the natural and the supernatural is ever shifting its position. Genuine mystical experiences are not as suspect now as they were half a century ago. The words of Sri Ramakrishna have already exerted a tremendous influence in the land of his birth. Savants of Europe have found in his words the ring of universal truth.
0.00 - The Wellspring of Reality, #Synergetics - Explorations in the Geometry of Thinking, #R Buckminster Fuller, #Science
Only a c Omprehensive switch fr Om the narrowing specialization and toward an evermore inclusive and refining c Omprehension by all humanity-regarding all the factors governing Omnicontinuing life aboard our spaceship Earth-can bring about reorientation fr Om the self-extinction-bound human trending, and do so within the critical time remaining before we have passed the point of chemical process irretrievability.
Quite clearly, our task is pred Ominantly metaphysical, for it is how to get all of humanity to educate itself swiftly enough to generate spontaneous social behaviors that will avoid extinction.
--
Anticipating, cooperating with, and employing the forces of nature can be acc Omplished only by the mind. The wisd Om manifest in the Omni-interorderliness of the family of generalized principles operative in Universe can be employed only by the highest integrity of engagement of the mind's metaphysical intuiting and formulating capabilities.
We are able to assert that this rationally coordinating system bridge has been established between science and the humanities because we have made adequate experimental testing of it in a c Omputerized world-resource-use-exploration system, which by virtue of the proper inclusion of all the parameters-as guaranteed by the synergetic start with Universe and the progressive differentiation out of all the parts-has demonstrated a number of alternate ways in which it is eminently feasible not only to provide full life support for all humans but also to permit all humans' individual enjoyment of all the Earth without anyone profiting at the expense of another and without any individuals interfering with others.
--
The supposed location of the threshold between animate and inanimate was methodically narrowed down by experimental science until it was confined specifically within the d Omain of virology. Virologists have been too busy, for instance, with their DNA-RNA genetic code isolatings, to find time to see the synergetic significance to society of the fact that they have found that no physical threshold does in fact exist between animate and inanimate. The possibility of its existence vanished because the supposedly unique physical qualities of both animate and inanimate have persisted right across yesterday's supposed threshold in both directions to permeate one another's-previously perceived to be exclusive- d Omains. Subsequently, what was animate has bec Ome foggier and foggier, and what is inanimate clearer and clearer. All organisms consist physically and in entirety of inherently inanimate at Oms. The inanimate alone is not only Omnipresent but is alone experimentally demonstrable. Belated news of the elimination of this threshold must be interpreted to mean that whatever life may be, it has not been isolated and thereby identified as residual in the biological cell, as had been supposed by the false assumption that there was a separate physical phen Omenoncalled animate within which life existed. No life per se has been isolated. The threshold between animate and inanimate has vanished. Those chemists who are preoccupied in synthesizing the particular at Omically structured molecules identified as the prime constituents of humanly employed organisms will, even if they are chemically successful, be as remote fr Om creating life as are aut Omobile manufacturers fr Om creating the human drivers of their aut Omobiles. Only the physical connections and development c Omplexes of distinctly "nonlife" at Oms into molecules, into cells, into animals, has been and will be discovered. The genetic coding of the design controls of organic systems offers no more explanation of life than did the specifications of the designs of the telephone system's apparatus and operation explain the nature of the life that c Ommunicates weightlessly to life over the only physically ponderable telephone system. Whatever else life may be, we know it is weightless. At the m Oment of death, no weight is lost. All the chemicals, including the chemist's life ingredients, are present, but life has vanished. The physical is inherently entropic, giving off energy in ever more disorderly ways. The metaphysical is antientropic, methodically marshalling energy. Life is antientropic.
It is spontaneously inquisitive. It sorts out and endeavors to understand.
--
The youth of humanity all around our planet are intuitively revolting fr Om all sovereignties and political ideologies. The youth of Earth are moving intuitively toward an utterly classless, raceless, Omnicooperative, Omniworld humanity.
Children freed of the ignorantly founded educational traditions and exposed only to their spontaneously summoned, c Omputer-stored and -distributed outflow of reliable-opinion-purged, experimentally verified data, shall indeed lead society to its happy egress fr Om all misinformedly conceived, fearfully and legally imposed, and physically enforced cust Oms of yesterday. They can lead all humanity into Omnisuccessful survival as well as entrance into an utterly new era of human experience in an as-yet and ever-will-be fundamentally mysterious Universe.
And whence will c Ome the wealth with which we may undertake to lead world man into his new and validly hopeful life? Fr Om the wealth of the minds of world man-whence c Omes all wealth. Only mind can discover how to do so much with so little as forever to be able to sustain and physically satisfy all humanity.
0.03 - The Threefold Life, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
That highest thing, the spiritual existence, is concerned with what is eternal but not therefore entirely aloof fr Om the transient. For the spiritual man the mind's dream of perfect beauty is realised in an eternal love, beauty and delight that has no dependence and is equal behind all objective appearances; its dream of perfect Truth in the supreme, self-existent, self-apparent and eternal Verity which never varies, but explains and is the secret of all variations and the goal of all progress; its dream of perfect action in the Omnipotent and self-guiding Law that is inherent for ever in all things and translates itself here in the rhythm of the worlds. What is fugitive vision or constant effort of creation in the brilliant Self is an eternally existing Reality in the Self that knows2 and is the Lord.
But if it is often difficult for the mental life to acc Ommodate itself to the dully resistant material activity, how much more difficult must it seem for the spiritual existence to live on in a world that appears full not of the Truth but of every lie and illusion, not of Love and Beauty but of an enc Ompassing discord and ugliness, not of the Law of Truth but of victorious selfishness and sin? Therefore the spiritual life tends easily in the saint and Sannyasin to withdraw fr Om the material existence and reject it either wholly and physically or in the spirit. It sees this world as the kingd Om of evil or of ignorance and the eternal and divine either in a far-off heaven or beyond where there is no world and no life. It separates itself inwardly, if not also physically, fr Om the world's impurities; it asserts the spiritual reality in a spotless isolation. This withdrawal renders an invaluable service to the material life itself by forcing it to regard and even to bow down to s Omething that is the direct negation of its own petty ideals, sordid cares and egoistic self-content.
--
2 The Unified, in wh Om conscious thought is concentrated, who is all delight and enjoyer of delight, the Wise. . . . He is the Lord of all, the Omniscient, the inner Guide.
Mandukya Upanishad 5, 6.
--
But what Nature aims at for the mass in a slow evolution, Yoga effects for the individual by a rapid revolution. It works by a quickening of all her energies, a sublimation of all her faculties. While she develops the spiritual life with difficulty and has constantly to fall back fr Om it for the sake of her lower realisations, the sublimated force, the concentrated method of Yoga can attain directly and carry with it the perfection of the mind and even, if she will, the perfection of the body. Nature seeks the Divine in her own symbols: Yoga goes beyond Nature to the Lord of Nature, beyond universe to the Transcendent and can return with the transcendent light and power, with the fiat of the Omnipotent.
But their aim is one in the end. The generalisation of Yoga in humanity must be the last victory of Nature over her own delays and concealments. Even as now by the progressive mind in Science she seeks to make all mankind fit for the full development of the mental life, so by Yoga must she inevitably seek to make all mankind fit for the higher evolution, the second birth, the spiritual existence. And as the mental life uses and perfects the material, so will the spiritual use and perfect the material and the mental existence as the instruments of a divine self-expression.
0.04 - The Systems of Yoga, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Bhakta seeks and yearns after Bhagavan, Bhagavan also seeks and yearns after the Bhakta.1 There can be no Yoga of knowledge without a human seeker of the knowledge, the supreme subject of knowledge and the divine use by the individual of the universal faculties of knowledge; no Yoga of devotion without the human God-lover, the supreme object of love and delight and the divine use by the individual of the universal faculties of spiritual, emotional and aesthetic enjoyment; no Yoga of works without the human worker, the supreme Will, Master of all works and sacrifices, and the divine use by the individual of the universal faculties of power and action. However Monistic may be our intellectual conception of the highest truth of things, in practice we are c Ompelled to accept this Omnipresent Trinity.
For the contact of the human and individual consciousness with the divine is the very essence of Yoga. Yoga is the union of that which has bec Ome separated in the play of the universe with its own true self, origin and universality. The contact may take place at any point of the c Omplex and intricately organised consciousness which we call our personality. It may be effected in the physical through the body; in the vital through the action of
0.05 - Letters to a Child, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
a perfect realisation and in the Divine's Omnipotence to achieve
it. The Force and Consciousness are always with you, as well as
0.05 - The Synthesis of the Systems, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Purusha pours itself out in the action of its Energy, there is action, creation and the enjoyment or Ananda of bec Oming. But if Ananda is the creator and begetter of all bec Oming, its method is Tapas or force of the Purusha's consciousness dwelling upon its own infinite potentiality in existence and producing fr Om it truths of conception or real Ideas, vijnana, which, proceeding fr Om an Omniscient and Omnipotent Self-existence, have the surety of their own fulfilment and contain in themselves the nature and law of their own bec Oming in the terms of mind, life and matter. The eventual Omnipotence of Tapas and the infallible fulfilment of the Idea are the very foundation of all
Yoga. In man we render these terms by Will and Faith, - a will that is eventually self-effective because it is of the substance of
01.01 - The Symbol Dawn, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
The Omniscient Goddess leaned across the breadths
That wrap the fated journeyings of the stars
01.02 - Natures Own Yoga, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
It is not easy, however, nor is it necessary for the m Oment to envisage in detail what this divinised man would be like, externallyhis mode of outward being and living, kimsita vrajeta kim, as Arjuna queriedor how the collective life of the new humanity would function or what would be the c Omposition of its social fabric. For what is happening is a living process, an organic growth; it is being elaborated through the actions and reactions of multitudinous forces and conditions, known and unknown; the precise configuration of the final outc Ome cannot be predicted with exactitude. But the Power that is at work is Omniscient; it is selecting, rejecting, correcting, fashioning, creating, co-ordinating elements in accordance with and by the drive of the inviolable law of Truth and Harmony that reigns in Light's own h Omeswe dame the Supermind.
It is also to be noted that as mind is not the last limit of the march of evolution, even so the progress of evolution will not stop with the manifestation and embodiment of the Supermind. There are other still higher principles beyond and they too presumably await manifestation and embodiment on earth. Creation has no beginning in time (andi) nor has it an end (ananta). It is an eternal process of the unravelling of the mysteries of the Infinite. Only, it may be said that with the Supermind the creation here enters into a different order of existence. Before it there was the d Omain of Ignorance, after it will c Ome the reign of Light and Knowledge. Mortality has been the governing principle of life on earth till now; it will be replaced by the consciousness of immortality. Evolution has proceeded through struggle and pain; hereafter it will be a spontaneous, harmonious and happy flowering.
01.02 - The Issue, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
A lonely thought bec Omes Omnipotent.
4.40
01.03 - The Yoga of the King - The Yoga of the Souls Release, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Only mid an Omniscient silence heard,
Held by intuitive heart and secret sense.
--
And all that hides in an Omnipotent Sleep.
In the unceasing drama carried by Time
--
Was lodged now in a mute Omnipotent peace.
A leisure in the labour of the worlds,
--
Thence stooped the eagles of Omniscience.
A dense veil was rent, a mighty whisper heard;
--
The Omniscient hush, w Omb of the immortal Word,
And of the Timeless the still brooding face,
--
The game of chance of an Omnipotent Will.
A glory and a rapture and a charm,
01.04 - The Secret Knowledge, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Our minds hush to a bright Omniscient;
A Voice calls fr Om the chambers of the soul;
--
A prophet-speech in Thought's Omniscient trance.
Above the illusion of the hopes that pass,
--
The Alpha and the Omega in one sound;
Then shall the Spirit and Nature be at one.
--
Our dwarf-search mind to meet the Omniscient's light,
Our helpless hearts to enshrine the Omnipotent's force.
Acquiescing in the wisd Om that made hell
--
He has forsaken his Omnipotence,
His calm he has foregone and infinity.
--
An Omnipotent indiscernible Influence,
He sits, unfelt by the form in which he lives
--
In the hidden strength of her Omnipotent Will,
Driven by her breath across life's tossing deep,
01.05 - The Yoga of the King - The Yoga of the Spirits Freedom and Greatness, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
In the Void he saw throned the Omniscience supreme.
\tA Will, a hope immense now seized his heart,
--
Aware of his occult Omnipotent Source,
Allured by the Omniscient Ecstasy,
A living centre of the Illimitable
--
An Omniscient knowing without sight or thought,
An indecipherable Omnipotence,
A mystic Form that could contain the worlds,
--
Call in the Omniscient and Omnipotent,
Awake a forgotten Almightiness within.
--
Fragments of the mystery of Omnipotence.
\tA border sovereign is the occult Force.
--
Retold in light by an Omniscient Scribe
Travelled through difference towards unity,
0 1956-10-07, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
Z asked me, Why didnt you stop it?1 I replied, Probably because I am not Omnipotent! Then he insisted: No, thats not it. I make no distinction between your will and the divine will and I know that you dont either. So why didnt you stop it?
And suddenly, I understood.
0 1958-05-11 - the ship that said OM, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
object:0_1958-05-11 - the ship that said Om
author class:The Mother
--
S Omething quite curious took place during a recent meditation. I no longer recall when exactly, but it was at a time when there were many visitors, for the courtyard was full. After perhaps no more than a few minutes, I suddenly heard a distinct voice, c Oming fr Om my right, say Om, like that. And then a second time, Om. What an impact it had upon me! I felt an emotion here (gesture towards the heart) as I have not felt for years and years and years. And all, all, all was filled with light, with forceit was absolutely marvelous. It was an invocation, and during the whole meditation the Presence was resplendent.
I said to myself, Who could have done that? I was not sure if only I had heard it, so I asked. The reply was, But it was the ship leaving! There was actually a ship which had left during the night3that is in support of those who said it was a ship. But for me, it was S OmEONE because I felt s Omeone there and I thought, Oh! If s Omeone, in the ardor of his soul, said that in this what I could call an atheistic silence. Because people here are so afraid of following tradition, of being the slaves of the old things, that they cast out anything closely or remotely resembling religion.
--
People immediately thought, Oh, its the ship! Well, even if it was a ship, it was the ship that said Om!
And then I wondered, If we were to repeat the mantra we heard the other day4 ( Om Namo Bhagavateh) during the half-hour meditation, what would happen?
0 1958-06-06 - Supramental Ship, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
As for the latest experience,1 I cant say for sure that no one has ever had it, because s Omeone like Ramakrishna, individuals like that, could have had it. But I am not sure, for when I had this experience (not of the divine Presence, which I had already felt in the cells for a long time, but the experience that the Divine ALONE is acting in the body, that He has BEC OmE the body, yet all the while retaining his character of divine Omniscience and Omnipotence) well, the whole time it remained actively like that, it was absolutely impossible to have the LEAST disorder in the body, and not only in the body, but IN ALL THE SURROUNDING MATTER. It was as if every object obeyed without even needing to decide to obey: it was aut Omatic. There was a divine harmony in EVERYTHING (it took place in my bathro Om upstairs, certainly to demonstrate that it exists in the most trivial things), in everything, constantly. So if that is established in a permanent way, there CAN NO LONGER be illness it is impossible. There can no longer be accidents, there can no longer be illness, there can no longer be disorders, and everything should harmonize (probably in a progressive way) just as that was harmonized: all the objects in the bathro Om were full of a joyful enthusiasmeverything obeyed, everything!
As it was the first experience, it started to fade slightly when I began having contact with people; but I really had the feeling that it was a first experience, new upon earth. For I have experienced an absolute identity of the will with the divine Will ever since 1910, it has never left me. It isnt that, its S OmETHING ELSE. It is MATTER BEC OmING THE DIVINE. And it really came with the feeling that this thing was happening for the first time upon earth. It is difficult to say for sure, but Ramakrishna died of cancer, and now that I have had the experience, I know in an ABSOLUTE way that this is impossible. If he had decided to go because the Divine wanted him to go, it would have been an orderly departure, in total harmony and with a total will, whereas this illness is a means of disorder.
--
It is truly a state of absolute Omniscience and Omnipotence in the body which changes all the vibrations around it.
It is likely that the greatest resistance will be in the most conscious beings due to a lack of mental receptivity, due to the mind itself which wants things to continue (as Sri Aurobindo has written) according to its own mode of ignorance. So-called inert matter is much more easily responsive, much moreit does not resist. And I am convinced that among plants, for example, or among animals, the response will be much quicker than among men. It will be more difficult to act upon a very organized mind; beings who live in an entirely crystallized, organized mental consciousness are as hard as stone! It resists. According to my experience, what is unconscious will certainly follow more easily. It was a delight to see the water fr Om the tap, the mouthwash in the bottle, the glass, the spongeit all had such an air of joy and consent! There is much less ego, you see, it is not a conscious ego.
0 1958-07-05, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
Thats it: the capacity to be an ABSOLUTELY receptive passivitylike thatin TOTAL silence and surrender, and at the same time here, there, an IRREDUCIBLE, OmNIPOTENT will with a total power to effectuate, shattering all resistances. Both simultaneously without one inhibiting the other, in the same joy that is the GREAT secret! The harmonization of opposites, in joy and plenitude, ALWAYS, ALWAYS, for all problems: that is the great secret.
In regard to the Ashram's financial difficulties.
0 1958-07-25a, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
Om - namo - bhagavateh
Car cest Toi qui es, qui vis, et qui saiscest Toi qui fais toute chose et qui es le rsultat de toute action.
--
Om - namo - bhagavateh
For it is You who is, who lives and who knowsit is You who does all things, You who is the result of every action.
0 1958-09-16 - OM NAMO BHAGAVATEH, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
object:0_1958-09-16 - Om NAMO BHAGAVATEH
author class:The Mother
--
Om NAMO BHAGAVATEH1
It is there, all around me; it takes hold of all the cells and at once they spring forth in an ascension. And Naradas mantra, too:
--
For the m Oment, of all the formulas or mantras, the one that acts most directly on this body, that seizes all the cells and immediately does this (vibrating motion) is the Sanskrit mantra: Om NAMO BHAGAVATEH.
As soon as I sit for meditation, as soon as I have a quiet minute to concentrate, it always begins with this mantra, and there is a response in the body, in the cells of the body: they all start vibrating.
--
It rose up fr Om here (Mother indicates the solar plexus), like this: Om Namo Bhagavateh Om NAMO BHAGAVATEH Om NAMO BHAGAVATEH. It was formidable. For the entire quarter of an hour that the meditation lasted, everything was filled with Light! In the deeper tones it was of golden bronze (at the throat level it was almost red) and in the higher tones it was a kind of opaline white light: Om NAMO BHAGAVATEH, Om NAMO BHAGAVATEH, Om NAMO BHAGAVATEH.
The other day (I was in my bathro Om upstairs), it came; it took hold of the entire body. It rose up in the same way, and all the cells were trembling. And with such a power! So I stopped everything, all movement, and I let the thing grow. The vibration went on expanding, ever widening, as the sound itself was expanding, expanding, and all the cells of the body were seized with an intensity of aspiration as if the entire body were swellingit became overwhelming. I felt that it would all burst.
--
Om namo namah shrimirambikayai
Om namo bhagavateh shriaravindaya
Om namo namah shrimirambikayai.
And the third is addressed to Sri Aurobindo: Thou art my refuge.
--
Om NAMO BHAGAVATEH Om NAMO BHAGAVATEH
all, all the time, all the time, all the time.
--
This one, this mantra, Om NAMO BHAGAVATEH, came to me after s Ome time, for I felt well, I saw that I needed to have a mantra of my own, that is, a mantra consonant with what this body has to do in the world. And it was just then that it came.3 It was truly an answer to a need that had made itself felt. So if you feel the neednot there, not in your head, but here (Mother points to the center of her heart), it will c Ome. One day, either you will hear the words, or they will spring forth fr Om your heart And when that happens, you must hold onto it.
The first syllable of NAMO is pronounced with a short 'a,' as in nahmo. The final word is pronounced BHA-GAH-VA-TEH.
0 1958-11-08, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
I dont think I am mistaken, for there was such a superabundant feeling of power, of warmth, of gold It was not fluid, it was like a powdering. And each of these things (they cannot be called specks or fragments, nor even points, unless you understand it in the mathematical sense, a point that occupies no space) was s Omething equivalent to a mathematical point, but like living gold, a powdering of warm gold. I cannot say it was sparkling, I cannot say it was dark, nor was it made of light, either: a multitude of tiny points of gold, nothing but that. They seemed to be touching my eyes, my face and with such an inherent power and warmthit was a splendor! And then, at the same time, the feeling of a plenitude, the PEACE of Omnipotence It was rich, it was full. It was movement at its ultimate, infinitely swifter than all one can imagine, and at the same time it was absolute peace, perfect tranquillity.
(Mother resumes her message)
0 1960-05-21 - true purity - you have to be the Divine to overcome hostile forces, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
Well, I tried hard but I couldnt really find the way. At times, I almost seemed to have it, a mere nothing would have been enough; it was just a matter of getting the knack (and at heart, this is what Power is all aboutto get the knack, to suddenly seize upon the means, the right vibration, what in India is called siddhi). Well, after his departure, all of a sudden it came. It happened while I was doing my japa, while I was walking up and down my ro Om As if I were holding all that in my armsit was so concrete and lifting it up towards the Light, along with this ascending Om, rising fr Om the very depths, Om!and I was carrying all these people, and it was spreading forth, PHYSICALLY spreading, and I was carrying the earth, I was carrying the whole universe, but in such a tangible, concrete wayall towards the Supreme Lord.
And this was not the invisible power: it was concrete, it was tangible, it was MATERIAL.
0 1961-01-12, #Agenda Vol 02, #The Mother, #Integral Yoga
Ultimately, disgust, rebellion and anger, all movements of violence, are necessarily movements of ignorance and of limitation with all the weakness that limitation implies. Rebellion is a weakness, for its the feeling of an impotent will. When you feel, when you see that things are not as they should be, then you rebel against whatever is out of keeping with your vision. But if you were all-powerful, if your will and your vision were all-powerful, there would be no opportunity to rebel! You would always see that all things are as they should be! That is Omnipotence.1 Then all these movements of violence bec Ome not only useless but profoundly ridiculous.
Consequently, there is only one solution: by aspiration, concentration, interiorization and identification, to unite with the supreme Will. And that is both Omnipotence and perfect freed Om. Its the only Omnipotence, the only freed Omall the rest are approximations. You may be en route, but its not That, not the total thing.
If you make the experiment, you will c Ome to see that this supreme freed Om and this supreme power are acc Ompanied by a total peace and an unfaltering serenity; if you notice any contradictionrevolt, disgust or s Omething inadmissiblethis indicates that s Ome part in You is not touched by the transformation, is still en route: s Omething still holding on to the old consciousness, thats all.
--
When asked later about the meaning of this s Omewhat elliptical statement, Mother said: 'There are two stages. The first involves a mental (and possibly intuitive) vision of what will be (perhaps in an immediate future), and this is what we call seeing things "as they should be." The other is an identification with the supreme Will and the perception that at each second everything is exactly as the Supreme wants it to be, that it is the precise expression of the Supreme. The first is a vision of what is c Oming and says, "That's how things should be." But we overlook the distance between what presently exists and what is c Oming. While if we go high above and bec Ome one with the Consciousness of the supreme Will, we see that at every instant, at every m Oment in the universe, all is exactly as it should beexactly as the Supreme wants it to be. That is Omnipotence.'
Saraswati represents the universal Mother's aspect of Knowledge and artistic creativity. On this occasion, Mother would go down to the Meditation Hall and the disciples would silently pass in front of her to receive a message. This year they would receive a folder containing five photographs of Mother.
0 1961-01-24, #Agenda Vol 02, #The Mother, #Integral Yoga
In the body now, there is a very clear not only a certitude, but a feeling that a certain Omnipotence is not far away, and that very soon when it sees (it sees it! There is only one It in this whole affair, which is neither he nor she nor), when it sees that s Omething must be, it aut Omatically will be.
There is still a long, long way to go. But the first step on the way has been taken.
0 1961-02-18, #Agenda Vol 02, #The Mother, #Integral Yoga
If the experience remained permanently, it would be s Omething very close to Omnipotence. I felt at the time that there was no such thing as an impossibility: it was truly the sensation of Omnipotence. It is not Omnipotence, because there is always a greater Omnipotence (one knows this only in the higher realms). But in terms of the material world, it was clearly s Omething very, very different fr Om all that has ever been seen or heard or told by all extant traditionsit all seems like the babbling of a child in c Omparison. At that m Oment itself there was only the S Omething which sees, decidesand it is done.
(silence)
0 1961-04-25, #Agenda Vol 02, #The Mother, #Integral Yoga
And so, in an individual consciousness its expressed by an infinitesimal pointa physical body and everything dependent on it; but its exactly the same thing as the Supreme Point and everything depending on that. Its the same thing. It is only like the shifting of a glanceif it can be called a glancelike a needle point occupying no space.12 And yet it is the same consciousness: is it consciousness? S Omething like that. It is not consciousness as we understand it, nor is it perception; it is a kind of will to see (good God, what words!), and with such absolute freed Om and Omnipotence: it can be this or that, or yet another, and it is EXACTLY the same thing.
Dont try to understand!
0 1961-04-29, #Agenda Vol 02, #The Mother, #Integral Yoga
Another thing happened to me in a fishing village near A., on the seashore, where there is a temple dedicated to Kalia terrible Kali. I dont know what happened to her, but she had been buried with only her head sticking out! A fantastic story I knew nothing about it at all. I was going by car fr Om A. to this temple and halfway there a black form, in great agitation, came rushing towards me, asking for my help: Ill give you everything I haveall my power, all the peoples worshipif you help me to bec Ome Omnipotent! Of course, I answered her as she deserved! I later asked who this was, and they told me that s Ome sort of misfortune had befallen her and she had been buried with only her head above ground. And every year this fishing village has a festival and slaughters thousands of chickensshe likes chicken! Thousands of chickens. They pluck them on the spot (the whole place gets covered with feathers), and then, after offering the blood and making the sacrifice, the people, naturally, eat them all up. The day I came this had taken place that very morningfea thers littered everywhere! It was disgusting. And she was asking for my help!
But the curious thing is that these vital beings are aware of what is happening. I knew nothing about any of it, neither the story, nor the being, nor the head sticking out of the ground and she wanted me to get her out of it. They feel the atmosphere. They are awarethey may not be conscious on higher planes, but they are conscious on vital planes, aware of vital power and the vital force it represents. Its like this asura fr Om M.: when I came in he suddenly seemed to tremble on his pedestal; then he left his idol and came to seek my alliance.
0 1961-06-06, #Agenda Vol 02, #The Mother, #Integral Yoga
And at the same time theres a kind of prescience, like a sensation beforehand, of an Omnipotence the TRUE Omnipotence. And nothing but THAT can satisfy you, nothing elseall the rest is nothing.
(Mother gets up to leave)
0 1962-02-03, #Agenda Vol 03, #The Mother, #Integral Yoga
Naturally, if theres also an awareness of the idea behind it, if one does japa as a very active CONSCIOUS invocation, then its effects are greatly multiplied. But the basis is the magic of sound. This is a fact of experience, and its absolutely true. The sound Om, for instance, awakens very special vibrations (there are other such sounds as well, but of course that one is the most powerful of all).
It is an attempt to divinize material substance.
0 1962-02-06, #Agenda Vol 03, #The Mother, #Integral Yoga
I can have that experience at any m Oment whatsoever: one second of concentration, stepping back fr Om action, and its Bliss. And when I dont step back, then its s Omething like an eternal Omnipotence geared to action and entirely upheld and englobed by That. This power geared to action is the first manifestation of That thats what manifests first when That begins to exist consciously. (Mother places her palms together and, without separating them, turns her hands fr Om side to side, as if to show two faces of the same thing.) So its indissoluble: its not two things, not even two aspects, because it isnt an aspect at all (words are idiotic, imbecilic, meaningless). The experience is renewable at will: one single thing in its essence, innumerable in its expression, and apparently increasing in power. I have experienced this at will, in every possible circumstance, including physically fainting (I told you the other day). Its called fainting, but I didnt lose consciousness for a minute! Not for one minute did I PHYSICALLY lose consciousness and behind it all, witnessing everything, was this experience.
(Pavitra enters the ro Om to ask Mother an urgent question)
--
But I was trying to convey the SENSATION (because its really a question of sensationits not a sentiment, not an idea. You see, things are concrete for me, they begin to exist when they are concrete). Well, I was trying to express the concrete feeling of the experience and it is reproduced aut Omatically, immediately. My head is blank, silent, immobile, theres nothingempty, c Ompletely empty, immobile, nothing, not a thought, not nothing, nothing, simply a kind of supersensation. And along with it, verging on a sensation, a sort of intimate c Ombination (not mixture) of Omnipotence and intense joyits so full!
Omnipotence and intense joy.
And if theres s Omething like a vibration of words, it would only be You, You thats all.
--
In Sri Aurobindo's play, Andr Omeda, daughter of the King of Syria, is condemned by her own people to be devoured by Poseidon, the Sea-god, for s Ome impiety she had c Ommitted against him. The story is actually about the passage of a half-primitive tribe, living in terror of the old dark and cruel gods, to a more evolved and sunlit stage. Perseus, son of Diana and Zeus, and protected by Pallas Athene, goddess of wisd Om and intelligence, c Omes to deliver Andr Omeda fr Om the rock she is chained to (the rock symbolizes the Inconscient for the Rishis), and founds the religion of Athene, "... the Omnipotent / Made fr Om His being to lead and discipline / The immortal spirit of man, till it attain / To order and magnificent mastery / Of all his outward world" (in the words of Sri Aurobindo). It is the force of progress pitted against the old priests of the old religions, symbolized by the cruel and ambitious Polydaon. Here Mother is scrutinizing an old problem"Always the same problem"that she must have encountered in many existences (Egypt included) and would encounter again eleven years later: the acceptance of the death she is forced into as the Supreme's Will, and then this "love of Life" she twice mentions here.
***
0 1962-05-24, #Agenda Vol 03, #The Mother, #Integral Yoga
As a matter of fact, it had occurred to me that we might just have to skip over or Omit or forget about certain aphorisms,2 especially the ones on doctors and medicine. (Not that I question the truth in themnot at all! But I question whether its appropriate to speak of them now.) And this one, too its better not to publish it.
I dont think all these aphorisms were written for publication I dont believe he was thinking of publishing them. He said certain things that were quite private.
0 1962-07-04, #Agenda Vol 03, #The Mother, #Integral Yoga
Taken to the extreme, if the identification is perfect, it is NECESSARILY Omnipotence.
Ultimately, nothing but Omnipotence could convert the world, convince the world. The world isnt ready to experience supreme Love. Supreme Love eliminates all problems, even the problem of creation: there are no more problems, I know it since that experience [of April 13]. But the world isnt ready yet, it may take a few thousand years. Although it is beginning to be ready for the manifestation of supreme Power (which seems to indicate that this will manifest first). And this supreme Power would result fr Om a CONSTANT identification.
But this constancy isnt yet established: one is identified and then one isnt, is and then isnt, so things get delayed indefinitely. You wind up doing exactly what you tell others not to doone foot here and one foot there! It just wont do.
0 1963-01-18, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
I think we should Omit it. Especially when I say that those who have given me the most trouble are the people who take life seriously.
***
0 1963-05-11, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
A mantra given by a guru is only the power to realize the experience of the discoverer of the mantra. The power is aut Omatically there, because the sound contains the experience. I saw that once in Paris, at a time when I knew nothing of India, absolutely nothing, only the usual nonsense. I didnt even know what a mantra was. I had gone to a lecture given by s Ome fellow who was supposed to have practiced yoga for a year in the Himalayas and recounted his experience (none too interesting, either). All at once, in the course of his lecture, he uttered the sound Om. And I saw the entire ro Om suddenly fill with light, a golden, vibrating light. I was probably the only one to notice it. I said to myself, Well! Then I didnt give it any more thought, I forgot about the story. But as it happened, the experience recurred in two or three different countries, with different people, and every time there was the sound Om, I would suddenly see the place fill with that same light. So I understood. That sound contains the vibration of thousands and thousands of years of spiritual aspiration there is in it the entire aspiration of men towards the Supreme. And the power is aut Omatically there, because the experience is there.
Its the same with my mantra. When I wanted to translate the end of my mantra, Glory to You, O Lord, into Sanskrit, I asked for Nolinis help. He brought his Sanskrit translation, and when he read it to me, I immediately saw that the power was therenot because Nolini put his power into it (!), God knows he had no intention of giving me a mantra! But the power was there because my experience was there. We made a few adjustments and modifications, and thats the japa I do now I do it all the time, while sleeping, while walking, while eating, while working, all the time.1 And thats how a mantra has life: when it wells up all the time, spontaneously, like the cry of your beingthere is no need of effort or concentration: its your natural cry. Then it has full power, it is alive. It must well up fr Om within. No guru can give you that.
0 1963-06-26a, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
I made an experiment: writing the letter Om. When you have written it four, five, six times, it bec Omes excellent!
I wanted to know why you were asked to do that work and what you could draw fr Om it. So I sat down to write your yantram, and it became very living, I could see it in front of me I kept seeing it all the while. But then, I thought, the VERY FACT of writing must have an effect. Then I started writing the letter Om carefully. Well, when I came to the fourth, the fifth, it became excellentexcellent, as though it were creating a vibration. Thats the power it has, an external power. But then it was very amusing (the body is like a childreally a child), suddenly it said, Oh, what a lovely game! To be sitting like this and writing, oh, how amusing! If I had the time, it would be great fun to write and write, lots and lots and lots of times. I saw that in the bodyin the bodys cells. Then I understood.
Basically, these are almost methods for children (children fr Om the spiritual viewpoint), young soulschild-souls. They are methods for child-souls.
0 1963-08-21, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
Yesterday, it was like that almost the whole day long. But all at once s Omething came (I dont know fr Om where or how neither fr Om above nor fr Om within nor fr Om I dont know): there is only ONE Raison dtre, only ONE Reality, only ONE Life, and there is nothing other than THAT. It was THAT (not in the least mentally, there was no intellectual formulation, nothing), it was S Omething that was Light (far more than Light), Power (far more than power), Omnipotence (far more than Omnipotence), and also an intensity of sweetness, of warmth, of plenitudeall that togetheralong with that S Omething, which naturally words cannot describe. And That came all at once, like that, when there was such a frightful state of anguish, because it was nothinga nothing you couldnt get out of. There was no way of getting out of that nothing, because it was nothing.
You know, all those who seek Nirvana, all their disgust of life, all that is almost enjoyable in c Omparison! Thats not it. Thats not it, it was a thousand times, a million times worse. It was nothing, and because it was nothing it was impossible to get out of itthere was no no solution.
--
Then everything relaxed and opened up (gesture as if the cells opened out) Om.
(silence)
0 1963-09-04, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
I will look again,2 but for the m Oment, it seems to me, its a period or a stage in the integral development that brings you into contact with death. Its an impersonal thing and I dont see anything Ominous about it, I mean I dont consider your feeling as premonitoryexcept that Death is everywhere in the world, of course! Well, thats all, it boils down to that.
There, mon petit.
0 1963-11-20, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
All these last few days, it has been c Oming as as proofs, proofs that can crush any doubt: proofs of the Supremes Omnipresence in the apparently MOST UNCONSCIOUS MATTER s Omething so overwhelming that the rational reason can hardly believe it. But it is forced to. Only, of course, you notice it when you have reached that most tenuous degree of attention and when, instead of wanting great things that cause a lot of noise and movement and appear very dazzling, you content yourself with observing very, very little, very tiny things that are to our pretentious reason perfectly insignificant, but to the Lord are crushing proofs.
But I dont need proofs! I dont doubt for a second, there isnt one doubt in my consciousness.
0 1963-12-31, #Agenda Vol 04, #The Mother, #Integral Yoga
And Ominous beings passed him on the road
Whose very gaze was a calamity:
0 1964-08-11, #Agenda Vol 05, #The Mother, #Integral Yoga
For two hours, it was the experience of Omnipotenceof THE LORDS Omnipotence for two hours, with all the decisions that were made then, that is to say, the expression of what was going to be translated in the earth consciousness. There was such a simplicity about it! Such obviousnesswhat we cust Omarily call natural. So obvious, so simple, so natural, so spontaneous, without even the memory of what might be an effort the constant effort you have to make in material life just to live, just to keep all those cells together.
The strange thing is that (I was very conscious, perfectly conscious; the Witness consciousness is never canceled, but it isnt in the way) is that I knew, I saw (yet my eyes were closed, I was lying in my bed), I saw my body movingit had movements of such a Rhythm! You see, every movement, every gesture, every finger, every attitude was a thing that was being realized. Then what I studied, what I saw during the half-hour that followed (with my eyes closed, seeing much more clearly than with my ordinary eyes) was the difference in the body the difference in the bodys movements between that m Oment [during the experience] and after [when Mother returned to the personal consciousness]. At that m Oment, the movements were it was creation! And with an EXACTNESS, a majesty! (Mother stretches out her arms and moves them slowly in a vast Rhythm.) I dont know what other people might have seen, I have no idea, but as for me, I saw myself; I saw especially the arms because it was the arms that acted: they were like the realizing intermediaries I dont know how to put it. But it was as vast as the world. It was the earth (its always the earth consciousness), not the universe: the earth, the earth consciousness. But I was conscious then of the universe and of the action on the earth (both things), of the earth as a very small thing in the universe (Mother holds a small ball in her hands). I dont know, its hard to say, but when it expressed itself, there was also the perception of the difference in vision between that m Oment [during the experience] and afterwards. But all this is inexpressible. Yet it is an absolute knowledgeits another way of knowing. Sri Aurobindo explained this, that all mental knowledge is a seeking: you seek; while this knowledge has another quality, another flavor. And then the power of the Harmony is so wonderful! (Mother again depicts a great Rhythm, her arms outstretched) So wonderful, so spontaneous, so SIMPLE. And It stays there, as if It supported the entire world as it is; it is a kind of inner support of the world the world leans on it.
0 1964-09-23, #Agenda Vol 05, #The Mother, #Integral Yoga
There is ONE sound which, to me, has an extraordinary powerextraordinary and UNIVERSAL (thats the important point): it doesnt depend on the language you speak, it doesnt depend on the education you were given, it doesnt depend on the atmosphere you breathe. And that sound, without knowing anything, I used to say it when I was a child (you know how in French we say, Oh!; well, I used to say Om, without knowing anything!). And indeed, I made all kinds of experiments with that soundits fantastic, even, fantastic! Its unbelievable.
So then, if around this you build s Omething that corresponds to your own aspirationcertain sounds or words that FOR YOU evoke a soul state then its very good.
--
And I clearly feel that the problem could disappear only if the supreme Consciousness truly took possession of the cells and made them live, act, move, like that, so they had the sense of the Omnipotence taking hold of them; then it would be over, they would no longer be responsible for anything. This seems to be the only solution. Then c Omes the prayer, When will it c Ome?
Aspire intensely, but without impatience.
0 1965-01-24, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
P.S. I heard your request, and I have sent you a mantra that begins with Om. I would like you to hear it within. Try.
With my love.
0 1965-02-19, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
Om
***
0 1965-07-10, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
But you (speaking to Sujata) are one of those who can say that when I c Ome at night, I am tall and strong. And at night, I work, I am tall, I am strong. And it goes on moaning! Its idiotic. Not only idiotic, but there is still that sort of self-pity (Mother strokes her cheek), which of all things is the most repugnant: Oh, poor little thing, how tired you are. Oh, poor little thing, how people tire you, how hard life is, how difficult things are. And then moaning and groaning like an idiot. If it were just for me, I would give them a good thrashing! But I am asked not to do it, so I dont do it. But I do feel that before the eyes of this wonderful Graceof this resplendent divine Love and this Omnipotent Powerwe are deeply ridiculous, thats all.
(silence)
0 1965-07-21, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
Om, supreme Lord,
God of kindness and mercy,
Om, supreme Lord,
God of love and beatitude
0 1965-07-31, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
Now, the Italians worship the Virgin a lot, its a lot in their makeup, and through that they would understand (those who are intelligent and see the symbol behind the story). There was a Pope (not the present one or the previous one, but the one before1) who did remarkable things because he was in touch with the Virgin; he was a worshipper of the Virgin and that really put him on the right path. So I think that if they want a small book (it is a small book, you can even put it in your pocketpeople are afraid of big books, they dont have time), there are lots of things in that small book, The Mother, lots of things. But the part on the four aspects of the Mother can really be felt only by Indians; those who have a Christian education (laughing) must find it very frightening (!) But we could Omit that chapter. You see, the book was made fr Om letters, so each piece is a whole; it wasnt at all c Omposed as one piece: we arranged it as it is following the instructions Sri Aurobindo gave. But that last chapter (the biggest, besides) is mostly for India. It can be Omitted.
So you can say this to N.: a biographical note in dictionary style to announce the publication of your book.
0 1965-08-07, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
Om
Satprem
0 1965-11-06, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
He was trying to drive s Ome sort of splinter into my head, and I felt it was extremely dangerous. Then I said Om, and everything vanishedl was lucky to remember! But anyway, there are things attacking me very strongly.
But you should use that every time.
0 1965-12-01, #Agenda Vol 06, #The Mother, #Integral Yoga
And along that line you may find here and there other sentences that are better Omitted.
I would like us to go over that again carefully next Saturday.
0 1966-02-19, #Agenda Vol 07, #The Mother, #Integral Yoga
What does she say to him? I think she always says the same thing: the Omnipotence of Love.
There you feel the Force. Otherwise it wouldnt be worth livingit really isnt worth it, its no fun.
0 1966-04-16, #Agenda Vol 07, #The Mother, #Integral Yoga
That, to me, according to my personal experience, is really Omnipotence.
Its a power than can achieve anythinganything at all. Nothing is impossible to it.
0 1966-05-14, #Agenda Vol 07, #The Mother, #Integral Yoga
And sciences Omnipotent in vain
By which men learn of what the suns are made,
0 1966-08-31, #Agenda Vol 07, #The Mother, #Integral Yoga
This body lived the Truth this morning several times for a few seconds (which might have been eternities). But its obvious that if everything were ready for that to be established, it would mean Omnipotence.
There was so clear an explanationobvious, tangibleshowing how it happens all the timeall the time, all the time, everywhere. And unless one experiences it, theres no way one can even understand the difference; all words are approximations. But just when it is true (Mother smiles blissfully) And then, one doesnt know if it lasted or if it doesnt last: all that has disappeared. And it doesnt abolish anything, thats the most wonderful part! Everything is there, nothing is abolished. Its only a phen Omenon of consciousness. Because at such a time, everything that is bec Omes true, so I mean it abolishes nothing of the Manifestation; you dont even feel that Falsehood is abolished: it doesnt exist, it isnt. Everything can remain exactly as it is; it bec Omes only a question of choice. Everything bec Omes a question of choice: you choose this way, choose that way. And in a splendor of joy, of beauty, of harmony, a plenitude of luminous consciousness in which there is no darkness anymore: it no longer exists. And it truly is, so to say, the choice between life and death, consciousness and unconsciousness (unconsciousness isnt what we call unconsciousness, the unconsciousness of the stone, its not that). One doesnt know what consciousness is until one has experienced that.
0 1966-09-17, #Agenda Vol 07, #The Mother, #Integral Yoga
Even those who think they have faith want everything to be done for them; they want the supreme Power, the Supreme, to do everything for them DESPITE their disbelief, their stupidity, their incapacity. And thats what they call Omnipotence. They dont even understand that if this Vibration of Truth imposed itself, there would be the destruction of all that, which means the destruction of themselves! Of what they think to be themselves.
The wonder the wonderis this infinite C Ompassion thanks to which nothing is destroyed: it waits. Its there, waiting with its full power, its full force, and it simply asserts its presence without imposing it, so as to reduce the damage to the minimum.
--
(Soon afterwards, Satprem suggests the publication in the Ashrams Bulletin of Mothers recent c Omments on the Aphorisms, including the vision of the birds turning into human opinions, Omitting only a few personal passages.)
People will say I am lapsing into second childhood!
0 1967-03-02, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
S Ome of the things I said in the Talk youve just read to me today, were true at the time, are still true for the majority of people, but are no longer true for me.1 To the present vision, there is nothing that isnt willed and doesnt c Ome purposely (not exactly deliberately, but with a precise aim in view), and it is AT THE SAME TIME a c Omplete, multifaceted and integral whole (which is why its very difficult to grasp). But now the thing is very clearly felt. And that is since two or three days, following a very minute observationprecise and minute The centre of consciousness is fairly high up (gesture far above the head); in the past it was always there (gesture near the top of the head) and it would see things around and inside, but it seems to have ascended and the field of the consciousness is much vaster. Also, the body has bec Ome transparent, so to speak, and almost nonexistent; I dont know how to put it it doesnt obstruct the vibrations: all vibrations can go through. For example (Ill give an example to make myself understood, Omitting details deliberately), I was asked for a certain amount of money, an increase. (On the material level a certain number of things are controlledby Motherfr Om here, and which I have to pay for regularly.) So then, an increase was asked for. Not that the request was unreasonable, thats not it (it was an increase for s Omething special, a daily increase), but I dont know why (because heregesture to the foreheadnothing happens, I am absolutely, not only blank, but transparent, and everything is allowed to go through unobstructed), when I had to take the decision, there was immediately a vision (but a vision, as I said, fr Om above, which sees over a much larger field), of conflict, battle, and to the observation there was s Omething (in Mother) very much displeased, like a protest. I wondered why. If it had been translated into words, there would have been indignation at that request (without there being in the consciousness the least reason for this indignation: it all bec Omes very, very impersonalvery impersonal). I went on looking with the vision of the consciousness, and then, as if aut Omatically, through this mouth I asked how much this increase would amount to per week (because even the mental state that enables you to calculate isnt there at all: its only a question of consciousness). I asked s Omeone who was there, and he told me. Then, there immediately came the decision: I will give so much once a week. And everything calmed down. Why and how and who? I havent the faintest idea.
So I am forced to conclude that its a highly superior consciousness which sees things with reasons that c Ompletely elude us, sees how things must be done and sets them in motion (global gesture to indicate the play of forces) until they are done as they must be done. And where there was a person, it no longer exists there are no more persons: there are forces in movement that bring about certain material actions, but no more persons.
0 1967-04-03, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
It was Omnipotence.
Absolute Omnipotence.
Then, at the same time, at the same m Oment, there came the experience (not an objectified one), the experience that the Will is on a much lower level than That, or rather, much more external. Because the Will sees and doessees AND doeswhereas there, its not seeing AND executing AND doing, or seeing AND being: its simultaneous. Its s Omething above visionabove vision and above will s Omething (silence) s Omething that IS. And at that m Oment, simultaneously, that is to say, without any possible space (space or time, of course, its quite outside that, because its not a vision that sees itself seeing, its not a perception thats conscious of its perception, not a consciousness conscious of its consciousness), it IS, like that (one could say), such as it will be projected in space and time.
So when we say, To want what God wants or To unite with the divine Will, its our way of looking (gesture fr Om the bott Om upwards, or fr Om below to above). And its quite approximate. But there And the marvellous thing is that its not what we in our infirmity may conceive of as a simplification, its really the Whole: the manifested, the non-manifested, the yet-to-be-manifested, everything, but everything the Whole. At that second, when you are there, its Omnipotence. Omnipotence, absolute freed Om, the unforeseeable, and the existent whole. And that
Naturally, words are idiotic.
--
The day we are able to keep that state I was in the other day, wherein the will is already a secondary movement, then it will be like that: its Omnipotence. Because those two ideas2 that appear most contradictory are only as if two ways of looking at the same thing.
Naturally, when you try to bring that back into the consciousness that expresses itself, it bec Omes very difficult, but when you live it, while you live it, its different.
0 1967-05-24, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
Naturally, men create difficulties (I think they must love them, because ), for everything, the SLIGHTEST thing, theres always a world of difficulties. So you spend your time saying, Quiet, quiet, quietbe quiet. Even the body lives in difficulties (it too seems to love them!), but all of a sudden the cells chant their Om spontaneously. Then there is a sort of childlike joy in all those cells, which say (Mother says in a tone of wonder), Oh, really, we can do that? We are allowed to do that? Its touching.
And the result is immediate: that great, peaceful, all-powerful Vibration.
0 1967-06-21, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
One sentence in the Mothers reply in connection with the Israeli-Arab war seems to me to be very Ominous: This is not the conflict that will decide the future of our civilisation. Does it mean that there will be another bigger conflict in which the present civilisation will be destroyed though the world will be saved? Or does it mean that there may not be any war at all and the fate of our civilisation may be decided by natural evolution of consciousness? But the last one seems very unlikely except that the c Omplete transformation of the Mothers physical will produce such tremendous effect everywhere that disharmony will bec Ome impossible.
(July 19, 1967)
0 1967-07-05, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
Just these last few days (because of all kinds of thingspeople, and things that happen), I have been increasingly seeing that the human concept of divine Omnipotence is the concept of an Omnipotence which would operate without rhyme or reason, through a succession of whims, any old how thats what people call Omnipotence: being able to do the most stupid things at will.
Obviously, that doesnt quite conform to a higher Harmony (!) Human beings are like that: if the god they worship or the divine they want to manifest isnt willing to do, to execute whatever c Omes into their heads in a totally incoherent and arbitrary way, he isnt all-powerful!
0 1967-08-02, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
Its the sense of being nothing, nothing, absolutely nothing when you are in front of call that what you will, it doesnt matter (one may start fr Om the idea of consciousness and go up to the Supreme Lord, it doesnt matter). But its the concrete feeling that as long as you want to remain shut in your little person, you are nothing, while if you abdicate that little person, you bec Ome everything. Thats what they dont understand. Pride is simply You have a contact with inner eternity, inner Omnipotence, but you are shut in your little ego, so the ego imagines itself to be That, and then it asserts itselfsits down and refuses to budge: a colossal I. Its precisely the supreme Truth (laughing) in its deformation.
I tried to make him understand that yesterday, but not like that, I put it very nicely!
--
But its not the full Presence yet, not the c Omplete Presence of the being, which, through an incontrovertible Omnipotence, changes things. And then, the body, with s Omething so very moving in the simplicity of its prayer and its childlike astonishment, asks, Since You are there, how can that be? And all that is ready to be transformed is transformed. But it isnt yet (how can I explain?) the c Ompelling thing (gesture of irresistible descent), the absolute authority that nothing can resistits not that, not yet, far fr Om it.
Theres no knowing how much more time it will take.
0 1967-11-Prayers of the Consciousness of the Cells, #Agenda Vol 08, #The Mother, #Integral Yoga
Om, Supreme Lord, God of kindness and mercy.
Om, Supreme Lord, God of love and beatitude.
I am tired of our infirmity, but it is not to rest that this body aspires, it aspires to the plenitude of Your consciousness, it aspires to the splendour of Your light, it aspires to the magnificence of Your powerabove all, it aspires to the glory of Your all-powerful and eternal love.
0 1968-01-12, #Agenda Vol 09, #The Mother, #Integral Yoga
Satprem Omitted the explanation given by the "high priestess," which was that "the she-monkey caresses its young all over the body, including its sex organ, therefore..."
See Agenda 8 of September 13, 1967.
0 1968-08-28, #Agenda Vol 09, #The Mother, #Integral Yoga
Ah! I noticed that the cells, everywhere, you know, constantly, all the time, were repeating, Om NAMO BHAGAVATE, Om NAMO BHAGAVATE constantly, all the time.
and Om Namo Bhagavate is repeated spontaneously and aut Omatically in a sort of hazy peace.
Image 4
0 1969-04-12, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
In the hidden strength of her Omnipotent Will,
Driven by her breath across lifes tossing deep,
0 1969-07-19, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
In fact, the text of this letter was given truncated to Mother. Sri Aurobindo was referring to the Ashram and not to the Theosophical Society. Here is the full text of the letter: "Queer idea all you fellows seem to have of the 'prestige' of the Asram. The prestige of an institution claiming to be a centre of spirituality lies in its spirituality, not in newspaper columns or famous people. Is it because of this mundane view of life and of the Asram held by the sadhaks that this Asram is not yet the centre of spirituality it set out to be?" (Nirodbaran's Correspondence with Sri Aurobindo, vol. 2, p. 1105. Even in the Centenary Edition26.380-381the last sentence was Omitted.)
Chandulal is the engineer who built Golconde. He left his body in November 1945... twenty-four years earlier.
0 1969-07-23, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
(As an illustration, we publish here two letters of Sri Aurobindo that were Omitted fr Om the c Omplete edition of his works, or simply truncated.)
In order to remove many misunderstandings which seem to have grown up about his Asram in Pondicherry Sri Aurobindo considers it necessary to issue the following explicit statement:
0 1969-08-30, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
Ah, I had an experience like that (I dont know if it was this morning or yesterday morning or in the night, but anyway). For s Ome time, I was in a consciousness in which the separate individuality no longer existed, but the principle (how should I Put it?) the particular principle of each individual persisted in the universal Consciousness. And then, mon petit, everything became so marvelous! It lasted maybe for an hour, a little more or a little less, I dont know, but anyway long enough to (Mother smiles), I mean, to lounge in it. There was no more, NO MORE separation, that had disappeared, but a certain (how to explain?), almost like an outlook; each individuals outlook (not just the outlook, but at the same time the stand in actionstand, that is, the part of the action initiated by that outlook), that persisted. It persisted in the Oneno separation. And then, each thing has its own placewith the whole marvelously effective. At the same time I cant say, words are impotent. At the time of the experience, I remembered a sentence of Sri Aurobindo in which he said that in the end, the Lord is only a child at play (you know it, he put it in a certain way4), and I understood WHY he used those words, it was it was s Omething which our language obviously cant formulate, but to LIVE in that, to live that is you understand, its the impression of so, so perfect an Omnipotence, so harmonious, and at the same time, yes, so harmonious that its all smiling. Its inexpressible. Inexpressible. I had the experience, then it went away It got mixed up with the daily work.
And I remember Its interesting because while I was in that state, I remembered the question youd asked me about Pavitra, whether the principle of individuality persists; so s Omething in me said to you, Now you see, its like this! (Mother laughs) I remembered your question, I said, Its like this, there is NO MORE separation, but but this marvel of c Omplexity remains the marvel of a c Omplexity. And the impression is that everything, but everything that is has its own place, but when its in its place, then its perfectly harmonious.
0 1969-11-12, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
(Satprem translates into French, Omitting among)
No, I didnt say are those, I said are among those, because there are also the worst things!
0 1969-11-29, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
But you know, I had a very strange dream with A.R. s Ome two or three weeks ago. One night I met him, and I went to him very affectionately; it seemed to me he was affectionate towards me too, and I was as if pressed against him, or he had pressed himself against me. Then at one point I felt he was uttering a sort of mantra, which had an increasingly powerful rhythm. It was very odd, the vibration of that mantra, it was like s Omething being hammered with an increasingly powerful pace. And as I felt that, I was at the same time conscious that it was a mantra to exorcize demons. The second I felt that, I called the Force. I called the Force and said Om. And then I became much taller than him and made this gesture (Abhay1): let him be in peace. And everything stopped.
(Mother remains silent)
0 1969-12-13, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
Sitaram Omkarnath.
I dont know him at all . He isnt well known, at any rate.
0 1969-12-24, #Agenda Vol 10, #The Mother, #Integral Yoga
In Indias languages, they have this Om which is a marvel. You know what they say? That Om is the totality of the sounds of the creation perceived by the Supreme; He hears Om as a call to Himas an idea, its magnificent! As a symbol, as a Only
And as a power! Not only as a symbol, but as a power.
Oh, a tremendous powertremendous. The first time I heard it The first time I heard it There was a certain Bernard who had spent a year in India, in the Himalayas, and he was visited by yogis wh Om he didnt know (he lived in a hut in the Himalayas, all alone). One yogi came to see him; he didnt say anything, he just sat by his side and then left. And that yogi simply told him, Om Then he came back to France, recounted his experiences in India, and he said that. Me, I knew absolutely nothing of India at the time, and when he uttered the word Om (Mother brings her arms down), it came: a Force like this, my whole, entire body, everything vibrated in an extraordinary way! It was like a revelationeverything, but everything started vibrating. Then I said, At last, heres the true sound! Yet I knew nothing, absolutely nothing, neither what it meant nor anything.
(long silence)
0 1970-05-02, #Agenda Vol 11, #The Mother, #Integral Yoga
The next time, Mother Omitted the words "forms of" and simply left "all religions."
Let us note that Mother wrote "divine" with a small "d." Later she added this sentence: "And it is through this discovery that life can really be transformed."
0 1970-07-04, #Agenda Vol 11, #The Mother, #Integral Yoga
The conception of the Divine as an external Omnipotent Power who has created the world and governs it like an absolute and arbitrary monarch the Christian or Semitic conceptionhas never been mine; it contradicts too much my seeing and experience during thirty years of sadhana. It is against this conception that the atheistic objection is aimed,for atheism in Europe has been a shallow and rather childish reaction against a shallow and childish exoteric religionism and its popular inadequate and crudely dogmatic notions. But when I speak of the Divine Will, I mean s Omething different,s Omething that has descended here into an evolutionary world of Ignorance, standing at the back of things, pressing on the Darkness with its Light, leading things presently towards the best possible in the conditions of a world of Ignorance and leading it eventually towards a descent of a greater power of the Divine, which will be not an Omnipotence held back and conditioned by the law of the world as it is, but in full action and therefore bringing the reign of light, peace, harmony, joy, love, beauty and Ananda, for these are the Divine Nature. The Divine Grace is there ready to act at every m Oment, but it manifests as one grows out of the Law of Ignorance into the Law of Light, and it is meant, not as an arbitrary caprice, however miraculous often its intervention, but as a help in that growth and a Light that leads and eventually delivers. If we take the facts of the world as they are and the facts of spiritual experience as a whole, neither of which can be denied or neglected, then I do not see what other Divine there can be. This Divine may lead us often through darkness, because the darkness is there in us and around us, but it is to the Light he is leading and not to anything else.
Letters on Yoga, 22.174
0 1970-07-11, #Agenda Vol 11, #The Mother, #Integral Yoga
But there is this Consciousness all of a sudden, when you no longer ARE, when theres nothing but That, this Consciousness there (gesture around the head), a slightly golden Consciousness, you REALLY get the impression of Omnipotence and And here you know NOTHING! Nothing, nothing at all, you cant explain anything. All that is what I call mental imaginings.
Now, when I am asked a question, nothing, nothing responds, and then all of a sudden the answer c Omes (gesture of descent) in words; but if I am not very attentive, prrt! nothing remains, I cant even recapture the words. The consciousness of the answer is there (gesture above), it doesnt budge, its always there, this consciousness, but the materialization of it is very fleeting.
0 1970-07-18, #Agenda Vol 11, #The Mother, #Integral Yoga
Ill give you one example: he was with Z and asked Z how the syllable Om should be pronounced (he didnt know). Z told him. Then he repeated just that word, and he says that it suddenly became absolutely awes Ome, as if there were hundreds of amplifiers and all of Matter everywhere said Om.
Oh, hes sensitive.
0 1970-09-09, #Agenda Vol 11, #The Mother, #Integral Yoga
Yes, it was related to that. It was Ill try to explain. You know that Om is said to be the sound of the whole universe turned towards the Supreme, imploring the Supreme and the result is Om. I had the impression that I was all the pain of the worldall the pain of the world (how can I put it) felt together. I dont know how to explain.
It must be thatit must be that because, before, I was d Ominated, you understand: when it came, I was as if crushed by the thing; whereas fr Om the m Oment I understood that way, I was able to be above pain. And I am much better. But just when I said it, it was very it even had the character of a revelation. So then, it was very precisevery precise, very concrete. Now its a translation, of course.
0 1970-10-07, #Agenda Vol 11, #The Mother, #Integral Yoga
Om Sri Aurobindo Mira
Open my mind, my heart, my life to your Light, your Love, your Power. In all things may I see the Divine.
0 1971-07-03, #Agenda Vol 12, #The Mother, #Integral Yoga
I dont hear, I dont see, I cant eat, I cant speakall that seemingly deteriorated I dont understand, I no longer remember; and at the same time, all of a sudden, the sense of a sovereign Omnipotence in s Omething a bliss that has no equivalent in our world. Thats how it is. And thats simply as if to tell me, Yes, its true: thats IT; thats what we want and thats what will have to be. But when? Thats all.
And so it makes you (everyone is c Omplaining, everyone is moaning, everyone is talking about his troubles), it makes you indifferent and you say, Well, what would you, the world is like that!
0 1971-08-28, #Agenda Vol 12, #The Mother, #Integral Yoga
So, quite naturally, the most interesting thing is to find That. Quite naturally, whenever I have nothing to do (gesture of interiorization, curled up in the Lord). Thats why I am forever asking you if you have questions or s Omething, because there is no longer any person to be active, its only the things which (gesture indicating the movements and vibrations of people or things triggering Mothers activity). So when thats not there, its (gesture in suspense, silence). Very far, far off quite close, quite close to the other Consciousness, there are m Oments (Mother speaks in a deep, solemn voice): Om Namo Bhagavateh. Thats the most material thing. Its already it seems so lifeless. It gives the impression that a piece of wood might give us. And yet its. So at one and the same time one can be in a painful and inc Omprehensible and absurd life and absolutely at the same time unutterably marvelous.
So naturally I cant speak to anyone anymore, I can say it only to you, because people would think I am going nuts.
0 1971-10-20, #Agenda Vol 12, #The Mother, #Integral Yoga
No, but ultimately that doesnt matter. What she has understood and brought out is brought out well and forcefully. Many deeper things are Omitted. But we have no choice. Her merit is that what she has understood c Omes through with force and s Ometimes even beauty. I told her I was very happy. And in fact I am happy, because thats enough, its effective.
I spoke to her about the publication. She said it was easier for her in America than in England, but she had to see.
0 1971-11-24, #Agenda Vol 12, #The Mother, #Integral Yoga
Again, you say that you ask only for the Truth and yet you speak like a narrow and ignorant fanatic who refuses to believe in anything but the religion in which he was born. All fanaticism is false, because it is a contradiction of the very nature of God and of Truth. Truth cannot be shut up in a single book, Bible or Veda or Koran, or in a single religion. The Divine Being is eternal and universal and infinite and cannot be the sole property of the Mussulmans or of the Semitic religions only,those that happened to be in a line fr Om the Bible and to have Jewish or Arabian prophets for their founders. Hindus and Confucians and Taoists and all others have as much right to enter into relation with God and find the Truth in their own way. All religions have s Ome truth in them, but none has the whole truth; all are created in time and finally decline and perish. Mah Omed himself never pretended that the Koran was the last message of God and there would be no other. God and Truth outlast these religions and manifest themselves anew in whatever way or form the Divine Wisd Om chooses. You cannot shut up God in the limitations of your own narrow brain or dictate to the Divine Power and Consciousness how or where or through wh Om it shall manifest; you cannot put up your puny barriers against the divine Omnipotence. These again are simple truths which are now being recognised all over the world; only the childish in mind or those who vegetate in s Ome formula of the past deny them.
You have insisted on my writing and asked for the Truth and I have answered. But if you want to be a Mussulman, no one prevents you. If the Truth I bring is too great for you to understand or to bear, you are free to go and live in a half-truth or in your own ignorance. I am not here to convert anyone; I do not preach to the world to c Ome to me and I call no one. I am here to establish the divine life and the divine consciousness in those who of themselves feel the call to c Ome to me and cleave to it and in no others. I am not asking you and the Mother is not asking you to accept us. You can go any day and live either the worldly life or a religious life according to your own preference. But as you are free, so also are others free to stay here and follow their own way.
0 1971-12-11, #Agenda Vol 12, #The Mother, #Integral Yoga
Id like to ask you s Omething about one of Sri Aurobindos aphorisms. When the aphorisms were first published in the Bulletin, you had said to Omit this one. Its a rather mysterious aphorismwhich I must say I would like to understand correctly. So, since we are going to bring out a c Omplete edition of all the aphorisms, I would like to know if we should publish it or not. Sri Aurobindo says this:
76Europe prides herself on her practical and scientific organisation and efficiency. I am waiting till her organisation is perfect; then a child shall destroy her.
--
Earlier you had said it was better to Omit it.1
But now, on the contrary, my impression is that it SHOULD be said.
0 1971-12-25, #Agenda Vol 12, #The Mother, #Integral Yoga
This creations goal is that Consciousness of the Infinite, the Eternal, which is Omnipotent Infinite, Eternal, Omnipotent (which our religions have called God: for us, with respect to life, its the Divine)Infinite and Eternal, All-Powerful outside of time: each individual particle possessing that Consciousness; each individual particle containing that same Consciousness.
Division created the world, and it is in division that the Eternal manifests.
0 1972-01-29, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
I cant say. I dont remember. S Omeone who was also going to be executed. There were also many children. Then I heard a sort of great chant (many people were gathered there, it was time for the execution), like a mantra rising up fr Om each of us, like this: Om Namo Bhagavate Sri Arabindaye.
Ah!
--
No, Mother, it went away because we were chanting Sri Aurobindos name. [Sujata sings:] Om Namo Bhagavate Sri Arabindaye.
Yes, exactly. Exactly. But its true, mon petit! That was good.
0 1972-02-09, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
Its interesting. When I am quiet, I hear a kind of great chantalmost a collective chant, I could say: Om Namo Bhagavateh . As if all of Nature went (rising gesture): Om Namo Bhagavateh
(Mother goes into contemplation)
0 1972-04-04, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
It may take time, there may be turmoil and difficultyyou must be inflexible: I am for the Divine and the divine manifestation, in spite of everything and anything. Voil. Then it is OmnipotenceEVEN OVER DEATH.
I am not saying t Omorrow, I am not saying immediately, but its a certainty.
0 1972-10-28, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
Ah, Bhagavateh! (Mother repeats the mantra) Om Namo Bhagavateh like that.
Yes, Mother.
--
Ive found but one solution: What You want, Lord, what You want. And what c Omes up fr Om the subconscient is constantly met by: Om namo Bhagavateh, Om.
(meditation)
0 1972-12-23, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
So my one external resourceEXTERNALLYis to say the mantra: Om Namo Bhagavateh (its an external part of myself that says it); but inside, I am like this (Mother opens her hands upward in total stillness). And now if I remain like that, hours may go by, and I wont know it.
Whats the time?
0 1973-01-24, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
Om.
Om Namo Bhagavateh?
Bhagavateh, yes, Mother.
0 1973-03-14, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
I will tell you my old mantra. It keeps the outer being very tranquil: Om, Namo, Bhagavateh. Three words.
To me they meant:
Om: I implore the Supreme Lord.
Namo: I obey Him.
0 1973-03-17, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
So I ask myself, What? And externally I see but one solution: externally I repeat Om Namo Bhagavateh. Constantly thats for the outer being. And inside (gesture, hands open in immobile contemplation)
(silence)
0 1973-03-28, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
Things are tolerable only when I am turned exclusively towards the Divine and the material consciousness repeats, Om Namo Bhagavateh Like that. Like a backdrop to everything.
Om Namo Bhagavateh
You know, a backdrop you can use as a physical support.
Om Namo Bhagavateh
(Mother plunges in for 40 minutes)
0 1973-05-05, #Agenda Vol 13, #The Mother, #Integral Yoga
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
Om Namo Bhagavateh
(then she sinks into a deep contemplation for half an hour)
02.02 - The Kingdom of Subtle Matter, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
S Ome vision seen in the Omniscient Light,
S Ome far tone of the immortal rhapsodist Voice,
02.03 - An Aspect of Emergent Evolution, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
This, however, is an aspect of the problem with which we are not immediately concerned. There is one question with which we have Omitted to deal but which is nearer to us and touches present actualities. We spoke of the emergence of the Deity and of the Supreme Deityafter Mind. The question is, how long after? I do not refer to the duration of time needed, but to the steps or the stages that have to be passed. For between Mind and Deity, certainly between Mind and the Supreme Deity (Purushottama, as we would say), there may presumably still lie a course of graded emergence. In fact, Sri Aurobindo speaks of the Overmind and the Supermind, as farther steps of the evolutionary progress c Oming after Mind. He says that Mind closes the interior hemisphere of man's nature and consciousness; with Overmind man enters into the higher sphere of the Spirit. In this view, the religious feeling or perception or conduct would be but an intermediary stage between Mind and Overmind. They are not really emergent properties, but reflections, faint echoes and pr Omises of what is to c Ome, mixed up with attributes of the present mentality. The Overmind brings in a true emergence.
Still Overmindwhose characteristic is a cosmic consciousness and a transcendence of all ego-senseis not the firm basis on which a new terrestrial organisation can stand and endure. It is still a basis of unstable equilibrium. For it is not the supernal light and, although it transcends all ignorance, yet does not possess that absolute synthetic unity, that transcendent power of consciousness which is at once the cosmic and the individual. That is the d Omain of the Supermind.
02.03 - The Glory and the Fall of Life, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
That Nescience may bec Ome Omniscient,
Transmuted instincts shape to divine thoughts,
--
She has canalised the seas of Omnipotence;
She has limited by her laws the Illimitable.
02.05 - Federated Humanity, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
The present war puts the problem in the most acute way. Shall it be still a nation or shall it be a "c Ommonwealth" that must henceforth be the dynamic unit? Today it is evident, it is a fact established by the sheer force of circumstances that isolated, self-sufficient nations are a thing of the past, even like the tribes of the Hebrews or the clans of the Hittites. A super-nation, that is to say, a c Ommonwealth of nations is the larger unit that Nature is in travail to bring forth and establish. That is the inner meaning of the mighty convulsions shaking and tearing humanity today. The empire of the pastan empire of the R Oman type and patternwas indeed in its own way an attempt in the direction of a closely unified larger humanity; but it was a crude and abortive attempt, as Nature's first attempts mostly are. For the term that was Omitted in that greater synthesis was self-determination. Centralisation is certainly the secret of a large organic unity, but not over-centralisation; for this means the submission and sacrifice of all other parts of at! organism to the undue demands and interests of only one organ which is considered as the centre, the metropolis. Such a system dries up in the end the vitality of the organism: the centre, sucking in all nourishment fr Om the outlying members suffers fr Om oedema and the whole eventually decays and disintegrates. That is the lesson the R Oman Empire teaches us.
The autocratic empire is dead and gone: we need not fear its shadow or ghostly regeneration. But the ideal which inspired it in secret and justified its advent and reign is a truth that has still its day. The drive of Nature, of the inner consciousness of humanity was always to find a greater and larger unit for the collective life of mankind. That unit today has to be a federation of free peoples and nations. In the place of nations, several such c Ommonwealths must now form the broad systems of the body politic of human collectivity. That must give the pattern of its texture, the outline of its configuration the shape of things to c Ome. Such unit is no longer a hypothetical proposition, a nebula, a matter of dream and imagination. It has bec Ome a practical necessity; first of all, because of the virtual impossibility of any single nation, big or small, standing all by itself alonemilitary and political and econ Omic exigencies demand inescapable collaboration with others, and secondly, because of the still stricter geographical c Ompulsion the speed and ease of c Ommunication has made the globe so small and all its parts so interdependent that none can possibly afford to be exclusive and self-centred.
02.05 - The Godheads of the Little Life, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
His force nears not even once the Omnipotent,
Rare are his visits of heavenly ecstasy.
--
Our strength derives fr Om an Omnipotent Force,
And since fr Om a veiled God-joy the worlds were made
02.06 - The Kingdoms and Godheads of the Greater Life, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
And seems a mute Omnipotent Ignorance.
A might is with her that makes wonders true;
--
In knowledge to sum up Omniscience,
In action to erect the Omnipotent,
To create her Creator here was her heart's conceit,
02.07 - The Descent into Night, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
And Ominous beings passed him on the road
Whose very gaze was a calamity:
--
An Ominous tread softened its dire footfall
That none might understand or be on guard;
02.08 - The World of Falsehood, the Mother of Evil and the Sons of Darkness, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
The Ominous profound Initiate
Performed the ritual of her Mysteries.
--
Lifted its Ominous head against the stars;
Overshadowing earth with its huge body of Do Om
--
And fr Om each window peered an Ominous priest
Chanting Te Deums for slaughter's crowning grace,
--
A tragic cruelty saw its Ominous chance.
Hate was the black archangel of that realm;
--
Counted by the tollings of an Ominous bell.
An evil environment worsened evil souls:
02.09 - The Paradise of the Life-Gods, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Desire climbed up, a swift Omnipotent flame,
And Pleasure had the stature of the gods;
02.09 - Two Mystic Poems in Modern French, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Les Ombres qui I' enchatnent,
Une une, il les voit.
02.10 - The Kingdoms and Godheads of the Little Mind, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
And searched for an ungrasped Omniscience.
--
The riven invisible at Om’s Omnipotent force.
68.
--
Crossing out of s Ome far Omniscience
On lustrous seas fr Om the still rapt Alone
02.11 - The Kingdoms and Godheads of the Greater Mind, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Exposed to Omniscient immensities,
It casts on our world its great crowned influences,
--
The chainless and Omnipotent Spirit of Mind
Brooded on the blue lotus of the Idea.
--
Mind's knowledge overtopped the Omniscient's power:
The Eternal's winging eagle puissances
--
Checked in his mathematised Omnipotence,
Lost its divine aspect of miracle
02.14 - Appendix, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Atul Gupta had seen perhaps only the adverse side of Wordsworth. He had marked the heavy hand of the logician, sthla-hastvalepa, but Omitted to see the delicate workmanship of the artist. But a man's true quality has to be judged by his best performance, and the best work of Wordsworth is indeed of a very high order.
Matthew Arnold brings out very well the nature of Words-worth's best work. Wordsworth at his peak, he says, seems to have surpassed even Shakespeare. He is then no longer in his own self. Mother Nature herself has taken her seat there and she goes on writing herself through the hands of the poet.11
02.14 - The World-Soul, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
The sole Omnipotent Goddess ever-veiled
Of wh Om the world is the inscrutable mask;
02.15 - The Kingdoms of the Greater Knowledge, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
A lonely station of Omniscience,
A diving-board of the Eternal's power,
--
A wisd Om waiting on Omniscience
Sat voiceless in a vast passivity;
03.01 - The Pursuit of the Unknowable, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
All power retired into the Omnipotent.
A cave of darkness guards the eternal Light.
03.02 - The Adoration of the Divine Mother, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
The symbolled Om, the great assenting Word,
The bridge between the rapture and the calm,
--
The mighty shadow of the Omniscient Lord;
But who has lifted up the veil of light
03.02 - Yogic Initiation and Aptitude, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Virtues are not indications of the fire of the inner soul, nor are vices irremediable obstacles to its growth. The inner soul, we have said, feeds upon allit is indeed fire, the Omnivorous, sarvabhuk,virtues and vices and everything else and gather strength fr Om everywhere. The mystery of miracles, of a sudden change or reversal or revolution in consciousness and way of life lies in the Omnipotency of the psychic being. The psychic being has the power of making the apparently impossible, for this reason that it is a portion of the almighty Divine, it is the supreme Conscious-Power crystallised and canalised in a centre for the sake of manifestation. It is a particle fr Om the Being, a spark of the Consciousness, a ripple fr Om the Delight cast into the fastnesses of Matter and the, material body. Now, it is the irresistible urge of this particle, this spark, this ripple to grow and expand, to bec Ome in the end the Vast the Ocean and the Sun and the sphere of Infinityto bec Ome that not merely in an essential status but in a dynamic and apparent bec Oming also. The little soul, originally no bigger than a thumb, goes forward through one life after another enlarging and intensifying itself till it recovers and establishes its parent reality in this material body here below, till it unveils what is latent within itself, what is its own, what is itself,its integral self-fulfilment, the Divine integrality.
Here in his inner being, as part and parcel of the Divine, man is absolutely free, has infinite capacity and unbounded aptitude; for here he is master, not slave of Nature, and it is slavery to Nature, that limits and baulks and stultifies man. So does the Upanishad declare in a magnificent and supreme utterance:
03.03 - The House of the Spirit and the New Creation, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
A sanction fr Om his high Omnipotent Source.
83.5
--
In the Omnipotent's unmoving peace.
Life in his members lay down vast and mute;
--
Voiceless within us in Omniscient sleep.
Above the imperfect reach of word and thought,
--
And its Omniscient and Omnipotent peace.
Thought clashes not with thought and truth with truth,
--
Concealing the Omnipotence of its Force,
Concealing the Omniscience of its Soul;
An agent of its own transcendent Will,
03.04 - The Vision and the Boon, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
For the slow-paced Omniscient purpose live.
The Enigma's knot is tied in humankind.
--
Obey thy spirit's wide Omnipotent urge.
A witness to God's parley with the Night,
--
To its Omnipotence leave thy work's result.
All things shall change in God's transfiguring hour."
--
I saw the Omnipotent's flaming pioneers
Over the heavenly verge which turns towards life
03.07 - The Sunlit Path, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
If the present war has any meaning, as we all declare it has, then we must never lose sight of that meaning. And our true victory will c Ome only in the process of the realisation of that meaning. That is the sunlit path we refer to here which the nations have to follow in their mutual dealings. It is the path of the evolutionary call to which we say we have responded and to which we must remain loyal and faithful in thought, in speech and in deed. If we see dark and Ominous clouds gathering round us, dangers and difficulties suddenly raising their heads, then we must look about and try honestly to find out whether we have not strayed away fr Om the sunlit path.
***
03.10 - The Mission of Buddhism, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Buddhism has s Ometimes been called the rebel child of Hinduism. The word need not be a term of abuse. A rebel is not always a mere destroyer, a pure negator. A negation can be only a form of stating s Omething positive, an affirmation of a truth and reality. Not unoften a rebel means a call back to a truth that has been neglected, inadequately treated or c Ompletely Omitted and by-passed; it is an urgent demand that that which has been forgotten and left behind, uncared for and undeveloped, must now be taken up again and brought forward, made a full-grown and mature element in a greater and more perfect organisation of human consciousness.
Buddhism cried halt because of two Omissions: it turned man's mind to two new directions. In our eagerness to reach the spiritual and the supra-sensual, we gave scant recognition to the mental and the rational; and yet mind and reason should be the very basis of the life spiritual. And in the pursuit of God and the gods and the things divine, we became blind to human problems, things concerning man in the human way. The earlier vision gives us a happy picture of humanity. The world moves, it was said, fr Om delight to delight, it was born in delight and it consummates in delight. One sang of immortality, of the solar light, of men being children of Heaven and Beatitude. That this material structure on which man leads his precarious existence is a texture of age and disease and death, that misery and undelight is of the very substance of human life was a hard fact that did not get due recognition. Perhaps it was an earlier, that is to say, a younger humanity
A simple Child,
03.11 - True Humility, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
It is not by repeating mea culpa ad infinitum that one can show one's true humility. In owning too much and too often one's sins, one may be just on the wrong side of virtue. There lurks a strain of vanity in self-maceration: the sinner in an overdose of self-pity almost feels himself saintly. Certainly, one must stand before oneself face to face, not hide or minimise or explain away one's errors and lapses, all one's Omissions and c Ommissions. But one need not brood over them, merely repenting and repining. One sees steadily, without flinching, what one actually is and then resolutely and sincerely takes to the ways and means of changing it, bec Oming what one has to be. A fall, the discovery of a new frailty should be an occasion not to chastise and punish yourself, thus to depress yourself and harden your nature, but to enthuse you with a fresh resolution, to rekindle your aspiration so that you may take another step forward. And, naturally, this you must do not with the sense that you can succeed or move forward by any inherent capacity of yoursyour failures are there always as standing eye-openers to you. No, it is not your self but the Divine Self that will c Ome to your succour and lift you up tameva ea vute tanum swam to him alone it unveils its own body. That is the humility to be learnt. But it does not mean that you are to remain merely passive, inert you cannot but be that if you are only a weeping willow a dead-weight upon the force of Grace that would carry you up. Rather you should throw your weight, whatever it is, on the side of the Divine. An atmosphere of alacrity and happiness and goodwill goes a long way to the redemption and regeneration of the consciousness. This is demanded of you; the rest is the work of the Divine. It is under such conditions that the Divine's help bec Omes all the more speedy and effective. Otherwise, mere contrition and lamentation and self-torture mean, as I have said, a ballast, a burden upon the force of progress and purification; as Sri Krishna says in the Gita, by oppressing oneself one oppresses only the Divine within. Humility, in order to be true and sincere, need not be sour and dour in appearance or go about in sack-cloth and ashes. On the contrary, it can be smiling and buoyant: and it is so, because it is at ease, knowing that things will be dones Ome things naturally will be undone tooquietly, quickly, if necessary, and inevitably, provided the right consciousness, the right will within is maintained. The humble consciousness does not, of course, take credit for what is being done for it, nor does it concentrate wholly or chiefly on its utter futility and smallness. It feels small or helpless not in the sense as when one one feels weak and miserable and almost undone, but as a child feels, naturally and innocently, in the lap of it mother: only I perhaps it is more awake and self-conscious than the child mentality.
Humility is unreservedly humble, as it envisages the immensity of the labour the Divine has undertaken, sees the Grace, infinite and inscrutable, working miracles every m Oment: and it is full of gratitude and thanksgiving and quiet trust and hopefulness. Certainly, it means self-forgetfulness and selflessness, as it cannot co-exist with the sense of personal worth and merit, with any appreciation of one's own tapasya and achievement, even as it thrives ill upon self-abasement and self-denigration, for if one is rajasic, the other is tamasic egoismegoism, in any case. Absolute nullity of the egoistic self is the condition needed, but anything less than that, any lowering of the consciousness beyond this zero point means reaffirming the ego in a wrong direction. True humility has an unostentatious quietness, as it has a living and secret contact with the divine consciousness.
03.12 - Communism: What does it Mean?, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Apart fr Om this restrictive denotation, c Ommunism, in practice, has been given a restrictive connotation too which is more Ominous and unhelpful. The c Ommunistic movement has bec Ome dynamic in so far as it is a movement for redressing grievances (although the methods employed at times it is alleged, are not as they should be, worthy of the civilised human being) in other words, it has been more or less negative in its work and outlook. The whole stress has been laid upon two items: (1) less hours of work, and (2) more wages I do not mention better housing, medical aid, pension etc., which are auxiliary items. When workers were considered as no more than slaves under the yoke of the blind and brutal exploiter, these demands had a meaning: but they have lost much of their point in the changed circumstances of today.
Whatever the immediate necessity of such drastic negative procedures, true and abiding social welfare depends upon a deeper and wider planning. The aim should not be merely to look for grievances and deal with them piecemeal, but to create conditions in which such grievances do not arise at all, or are reduced to a minimum. For the econ Omic well-being of the society, a just and equitable distribution of wealth is a sound policy, no doubt, but before that one must have wealth and enough of it. The stress should therefore be on increased production, "grow-more-food". The workers must consider themselves ministers to the goddess Lakshmi. To bring prosperity to the c Ommonwealth, to discover and marshal the resources, increase the output and thus help to raise the standard of life that is the true role of loyal workers. But as it is, in the way they behave and act, at present they are consumers more than producers. To concentrate all attention and energy upon solely decreasing the hours of work and increasing the wages can have no other meaning. Leisure, rest, recreation are necessary, but that should not mean laziness, unwillingness to work, dissipation. One should be decently paid for one's labour, one must not be overworked, yes, but one must look to the other side also, one must bear in mind the capacity of the payer and the needs of the others in the society. Necessity is one thing, greed or selfishness is another. The greed to possess all the golden eggs at once s Ometimes leads to a disastrous procedure.
04.03 - Consciousness as Energy, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
The dynamic bec Oming, bec Oming a power and personality of the Omnipotent Divine, is a secret well known to the Yogis and mystics. Only it has not been worked out in all its implications, not given the full value and importance rightfully due to it. The reason is that although the principle was discovered and admitted, the proper key had not been found that could release and manipulate the Energy at its highest potential and largest amplitude. Because the major tendency in the spiritual man till now has been rather to follow the path of nivtti than the path of pravtti, this latter path being more or less identified with the path of Ignorance. But there is a higher line of pravtti which means the manifestation of the Divine, not merely the expression of the inferior Nature.
II
--
This superconsciousness has a special mode of its quintessential energy which is Omnipotent in action, immediate in effectivity. It is pure as the purest incandescent solar light and embodies the concentrated force of consciousness. It is the original creative vibration of the absolute or supreme Being. Sri Aurobindo calls this supreme form of superconscient consciousness-energy, the Supermind. There are of course other layers and strata of superconsciousness leading up to the super-mind which are of various potentials and embody different degrees of spiritual power and consciousness.
We have spoken of the Inner Consciousness. But there is also, we must now point out, an Inmost Consciousness. As the Superconsciousness is a consciousness-energy in height, the Inmost Consciousness is a consciousness-energy in depth, the deepest depth, beyond or behind the Inner Consciousness. If we wish to put it ge Ometrically, we can say, the vertical section of consciousness represents the line fr Om the superconsciousness to the subconscious or vice versa; the horizontal section represents the normal waking state of consciousness; and there is a transverse section leading fr Om the surface first to the Inner and finally to the Inmost. This inmost consciousness the consciousness most profound and secreted in the cave of the heart, guhhitam gahvaretham,is the consciousness of the soul, the Psychic Being, as Sri Aurobindo calls it: it is the immortal in the mortal. It is, as has often been described, the nucleus round which is crystallised and organised the triple nature of man consisting of his mind and life and body, the centre of dynamic energy that secretly vivifies them, gradually purifies and transforms them into higher functions and embodiments of consciousness. As a matter of fact, it is this inmost consciousness that serves as the link, at least as the most powerful link, between the higher and lower forms of consciousness, between the Superconscient and the Subsconscient or Inconscient. It takes up within itself all the elements of consciousness that the past in its evolutionary career fr Om the very lowest and basic levels has acquired and elaborated, and by its inherent pressure and secret gestation delivers what was crude and base and unformed as the purest luminous noble substance of the perfectly organised superconscient reality. Indeed, that is the mystic alchemy which the philosophers experimented in the Middle Ages. In this context, the Inner Consciousness, we may note, serves as a medium through which the action of the Inmost (as well as that of the Uppermost) takes place.
04.03 - The Call to the Quest, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
And meet the Omnipotent in this house of flesh
And make of life the million-bodied One.
04.13 - To the HeightsXIII, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
O Mother Omnipotent, Mother victorious!
Blind darknesses fall faint and numb before the arrows of thy Light,
04.16 - To the Heights-XVI, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
But Omnipotent is the Power that awaits you,
And under her ensign you will conquer-
05.01 - The Destined Meeting-Place, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Our acts interpret an Omniscient Force
That dwells in the c Ompelling stuff of things,
05.07 - The Observer and the Observed, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
In the other case the world exists here below in its own reality, outside all apprehending subject; even the universal subject is in a sense part of it, immanent in itit embraces the subject in its c Omprehending consciousness and posits it as part of itself or a function of its apprehension. The many Purushas (conscious beings or subjects) are imbedded in the universal Nature, say the Sankhyas. Kali, Divine Nature, is the manifest Omnipresent, Omniscient, Omnipotent reality holding within her the transcendent divine Purusha who supports, sanctions and inspires secretly, yet is dependent on the Mahashakti and without her is nothing, unyam. That is how the Tantriks put it. We may mention here, among European philosophers, the rather interesting conclusion of Leibnitz (to which Russell draws our attention): space is subjective to the view of each monad (subject unit) separately, it is objective when it consists of the assemblage of the view-points of all the monads.
The scientific outlook was a protest against the extreme subjective view: it started with the extreme objective standpoint and that remained the fundamental note till the other day, till the fissure of the nucleus opened new horizons to our s Omewhat bewildered mentality. We seem to have entered into a region where we still hold to the objective, no doubt, but not absolutely free fr Om an insistent presence of the subjective. It is the second of the intermediate positions we have tried to describe. Science has yet to decide the implications of that position; whether it will try to entrench itself as much as possible on this side of the subjective or whether it can yield further and go over to or link itself with the deeper subjective position.
05.10 - Children and Child Mentality, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
The child, we can take, c Omes into the world with a more or less clean slate to record the reactions of life. In the early period he is still nearer his psychic being which is not yet thrown back or covered over by the impacts and impressions of the world. The first conscious contacts with the world are not generally happy for the child. He meets things all around that go against the grain of his still sensitive psychic consciousness. The first quarrel he witnesses between his parents, the first rough behaviour or movement of an elder that shakes his attention, the first lie that he hears uttered by his teacher, act almost as shellshocks to his nerves. And as he grows, lessons like these are showered upon him fr Om all sides and no wonder if his consciousness very soon gets warped and twisted, he too begins his own game in the line he observes and experiences. Only, not being guided or controlled by reason and experience, he overdoes the thing, and because of his age, what in an adult is a matter of course, trivial and insignificant, lo Oms large and Ominous in his case. The surroundings in which a child lives and grows form the atmosphere which he breathes in at every m Oment and if there is poison in it, he inhales and imbibes the poison which bec Omes part of his substance and nature. A pure environment is needed for a pure life impulse to shape an develop itself.
***
06.01 - The Word of Fate, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Its power Omnipotent knowing not what it does,
All-shaping without will or thought or sense,
--
An Ominous shadow felt behind the words,
But calm like one who ever sits facing Fate
--
To raise her Ominous head and stare at love.
A single spirit in a multitude,
--
Pushing the Ominous Shadow fr Om their days.
Too heavy falls a Shadow on man's heart;
--
A terror Ominous, mute, felt more than seen
Behind our seat by day, our couch by night,
06.02 - The Way of Fate and the Problem of Pain, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Man might be all-knowing and Omnipotent;
But now he walks in Nature's doubtful ray.
06.36 - The Mother on Herself, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
You will say if the truth I bring is supreme and Omnipotent, why does it not c Ompel the world to accept it, why can it not break the world's resistance, force man to accept the good it refuses? But that is not the way in which the world was created nor the manner in which it moves and develops. The origin of creation is freed Om: it is a free choice in the consciousness that has projected itself as the objective world. This freed Om is the very character of its fundamental nature. If the world denies its supreme truth, its highest good, it does so in the delight of its free choice; and if it is to turn back and recognise that truth and that good, it must do so in the same delight of free choice. If the erring world was ordered to turn right and immediately did so, if things were done in a trice, through miracles, there would be then no point in creating a world. Creation means a play of growth: it is a journey, a movement in time and space through graded steps and stages. It is a movement awayaway fr Om its source and a movement towards: that is the principle or plan on which it stands. In this plan there is no c Ompulsion on any of the elements c Omposing the world to forswear its natural movement, to obey to a dictate fr Om outside: such c Ompulsion would break the rhythm of creation.
And yet there is a c Ompulsion. It is the secret pressure of one's own nature that drives it forward through all vicissitudes back again to its original source. When it is said that the Divine Grace can and should do all, it means nothing more and nothing less than that: the Divine Grace only accelerates the process of return and recognition. But on the side of the journeying element, the soul, there must be awakened a conscious collaboration, an initial consent and a constantly renewed adhesion. It is this that brings out, at least helps to establish outside on the physical level, the force that is already and has always been at work within and on the subtler and higher levels. That is the pattern of the play, the system of conditions under which the game is carried out. The Grace works and incarnates in and through a body of willing and conscious collaborators; these bec Ome themselves part and parcel of the Force that works.
07.01 - The Joy of Union; the Ordeal of the Foreknowledge, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Night's darkness seemed her future's Ominous face.
The shadow of her lover's do Om arose
07.02 - The Parable of the Search for the Soul, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Impotent against his calm Omnipotent Law
And Inconscience and the almighty hands of Death.
--
Inhabitants of life's Ominous nether ro Oms,
A shadowy world's stupendous denizens.
--
He caught up fragments of the Omniscient's thought,
He scattered formulas of Omnipotence.
Thus man in his little house made of earth's dust
07.04 - The Triple Soul-Forces, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Omnipotence and Omniscience shall be mine."
And Savitri heard the voice, the warped echo heard
07.06 - Nirvana and the Discovery of the All-Negating Absolute, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
It met her like an Omnipresent point
Pure of dimensions, unfixed, invisible,
--
The Force Omnipotent in quietude,
The Bliss that none can ever hope to taste.
--
Or if the Omnipotent Nihil took a shape
Emerge as s Omeone and redeem the world.
09.01 - Towards the Black Void, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Invulnerable by Time, Omnipotent,
It stood above her calm, immobile, mute.
09.10 - The Supramental Vision, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 04, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
There are no words, no possible modes of expression for the supramental vision, so long as we are what we are. We have to use an inferior procedure to express ourselves, and yet we possess at the same time the full knowledge. It is because of the necessity of transferring this knowledge into words that we are c Ompelled, so to say, to hold back a part of what we know, letting it c Ome out step by step in a succession. It is the veil of expression that suits our need both for utterance and understanding. The knowledge is there, really there, we have not got to search for it and we have not got to express it as we go on finding it; no, it is there in its totality, only the necessity of expression makes us say things one after another, and that naturally diminishes the Omnipotence ascribed by Sri Aurobindo to the vision. For what is Omnipotent is the total vision expressing itself totally. Omniscience is there, in principle, it is perceptible; but this Omniscience cannot act in its full power, for it has to c Ome down a step to be able to express itself.
To live totally in the supramental knowledge, one must have other means of expression than those available at present. New modes of expression have to be developed for expressing supra mental things in a supramental way. At present we have to raise our mental faculty to its maximum, to a sort of frontier that is hardly visible and which yet exists; for our means of expression still belong to this mental world and they do not possess supramental power. We do not have the necessary organs. We must bec Ome beings of the supramental world, with a supramental substance, a supramental inner organisation, to express the supramental knowledge in a supramental way. Till now we could, in s Ome part of our consciousness, c Ome out wholly into the supramental vision and knowledge, but could not express it fr Om there. We had to c Ome, as I say, one plane lower down to be able to express ourselves.
100.00 - Synergy, #Synergetics - Explorations in the Geometry of Thinking, #R Buckminster Fuller, #Science
100.30 Omnirational Subdividing
100.3011 Necklace
--
100.30 Omnirational Subdividing
Fig. 100.301
100.301 Omniquadrilaterally interconnecting the mid-edge-points of any
dissimilarly- edge-lengthed quadrilateral polygon always produces four dissimilar
quadrangles. Omnitriangularly interconnecting the mid-edge-points of any
dissimilarly-edge-lengthed triangle always produces four similar triangles. (See
Fig. 990.01.) Whereas Omniinterconnecting the mid-edge-points of a cube always
subdivides the cube into eight similarly equiedged cubes, interconnecting the mid-
--
makes two tetrahedra producing an Omnitriangulated superficially induced cube
with eight corners.
--
100.322 The Omnirational subdivision of any regular or irregular tetrahedron by
the systemic triangular interconnecting of the tetrahedron's similarly frequenced,
--
occur within the six primitive, potential, Omnidirectional vectorial moves found in
each primitive system`s (timeless) event potential.
--
for only by the whole c Omplex of Omnidirectional, intermass-attractions of the
crowded- together at Oms. The alloy chr Ome-nickel-steel provides unprecedented
--
153.00 Universe apparently is Omnisynergetic. No single part of experience will
ever be able to explain the behavior of the whole. The more experience one has,
--
and of orderly interacc Ommodation whose Omni-integrity of interacc Ommodation
order can only be itself described as intellectually immaculate. Human mind
--
and most Omnipresent in Universe; with asymmetrical battleships (fortunately)
least frequently and c Ompatibly recurrent throughout the as yet known cosmos,
--
involving mechanics of a c Omplex nature and longevity. Omniaut Omated self
parts replacing sensingly fedback industrial c Omplexes can be c Omprehensively
10.02 - Beyond Vedanta, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 04, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
The whole bifurcation between Tantra and Vedanta hinges upon one point. The Vedanta overlooked one term of the Truth and missed thereby a whole world of experience and reality. The central term of Vedanta is taken as Consciousness, Consciousness pure and simple. It Omitted the fact that Consciousness is also Energy. That Chit is Tapas is the central principle in Tantra. The exclusive stress on Chit, Pure Consciousness, led to the realisation of the Pure Purusha as mere Witness, Observer, a passive consciousness. Subsequently it was also added that the Purusha is not merely a Witness, (sk), but the Upholder (bhart), even Enjoyer (bhokt) of the world and creation; finally it was added also that the Purusha may be a creator also (kart), but all this is s Omewhat outside the pale of orthodox Vedanta, Mayavada. Tantra equated Consciousness with Energy; for it Conscious Energy or Consciousness-Energy is the indivisible Mother-Reality.
The Vedanta ends in Ananda, it is a static unitary Ananda. The Tantra posits a dynamic Ananda, a dual Ananda between Ishwara and Ishwari, Shiva and Shakti. The Vaishnava takes a further step and transmutes Ananda into Love, a terrestrial humanised love.
10.02 - The Gospel of Death and Vanity of the Ideal, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
She loves her fall and no Omnipotence
Her mortal imperfections can erase,
10.03 - The Debate of Love and Death, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
She lulled the Omniscient into nescient sleep,
Omnipotence on Inertia's back she drove,
10.04 - The Dream Twilight of the Earthly Real, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
And sciences Omnipotent in vain
By which men learn of what the suns are made,
--
An all-seeing Omnipresence stark, alone.
If God there is he cares not for the world;
--
Thou mightst have been like them Omniscient, calm.
But the violent and passionate heart forbids.
--
There are the Ominous masks, the terrible powers;
There it is greatness to create the gods.
--
Each figuring an Omniscient scheme of things.
But higher still can climb the ascending light;
--
Omnipotent, Omniscient and alone,
In a golden country keeps her measureless house;
--
Her forehead's span vaulted the Omniscient's gaze,
Her eyes were two stars that watched the universe.
1.00a - Introduction, #Magick Without Tears, #Aleister Crowley, #Philosophy
Indeed, I want you to go even further; make sure of what is meant by even the simplest words. Trace the history of the word with the help of Skeat's Etymological Dictionary. E.g. "pretty" means tricky, deceitful; on the other hand, "hussy" is only "housewife." It's amusing, too, this "tabby" refers to Prince Attab, the grandson of Ommeya the silk quarter of Baghdad where utabi, a rich watered silk was sold. This will soon give you the power of discerning instantly when words are being used to hide meaning or lack of it.
About AA, etc.: your resolution is noble, but there is a letter ready for you which deals with what is really a legitimate enquiry; necessary, too, with so many hordes of "Hidden Masters" and "Mahatmas" and so on scurrying all over the floor in the hope of distracting attention fr Om the inanities of their trusted henchmen.
1.00b - INTRODUCTION, #The Perennial Philosophy, #Aldous Huxley, #Philosophy
as Sorley, Oman and Tennant, the effort has met with only a partial success. Even in
the hands of its ablest exponents empirical theology is not particularly convincing.
1.00f - DIVISION F - THE LAW OF ECONOMY, #A Treatise on Cosmic Fire, #Alice Bailey, #Occultism
When the sense of hearing on all planes is perfected (which is brought about by the Law of Econ Omy rightly understood) these three great Words or phrases will be known. The Knower will utter them in his own true key, thus blending his own sound with the entire volume of vibration, and thereby achieving sudden realisation of his essential identity with Those Who utter the words. As the sound of matter or of Brahma peals forth in his ears on all the planes, he will see all forms as illusion and will be freed, knowing himself as Omnipresent. As the sound of Vishnu reverberates within himself, he knows himself as perfected wisd Om, and distinguishes [219] the note of his being (or that of the Heavenly Man in whose Body he finds place) fr Om the group notes, and knows himself as Omniscient. As the note of the first or Mahadeva aspect, follows upon the other two, he realises himself as pure Spirit and on the consummation of the chord is merged in the Self, or the source fr Om which he came. Mind is not, matter is not, and nought is left but the Self merged in the ocean of the Self. At each stage of relative attainment, one of the laws c Omes into sway,first the law of matter, then the law of groups, to be succeeded by the law of Spirit and of liberation.
II. THE SUBSIDIARY LAWS
1.00 - Introduction to Alchemy of Happiness, #The Alchemy of Happiness, #Al-Ghazali, #Sufism
The translation I have endeavored to make a close transcript of the meaning of the Turkish; having especially sought to find appropriate equivalents for native idi Oms. I have designated the chapter and verse of nearly every passage quoted fr Om the Koran. The Omissions in the text, which are made apparent by signs, are limited to digressions of the author, to repetitions and to s Ome of the illustrations; so that there is no interruption of the continuity of thought in the themes discussed. The Turkish edition itself was but a portion of the original work. Two or three notes are added, either explanatory of the text or illustrative of the author, fr Om Oriental sources.
1.00 - Main, #The Book of Certitude, #Baha u llah, #Baha i
Say: Fr Om My laws the sweet-smelling savour of My garment can be smelled, and by their aid the standards of Victory will be planted upon the highest peaks. The Tongue of My power hath, fr Om the heaven of My Omnipotent glory, addressed to My creation these words: "Observe My c Ommandments, for the love of My beauty." Happy is the lover that hath inhaled the divine fragrance of his Best-Beloved fr Om these words, laden with the perfume of a grace which no tongue can describe. By My life! He who hath drunk the choice wine of fairness fr Om the hands of My bountiful favour will circle around My c Ommandments that shine above the Dayspring of My creation.
Think not that We have revealed unto you a mere code of laws. Nay, rather, We have unsealed the choice Wine with the fingers of might and power. To this beareth witness that which the Pen of Revelation hath revealed. Meditate upon this, O men of insight!
We have enjoined obligatory prayer upon you, with nine rak'ahs, to be offered at noon and in the morning and the evening unto God, the Revealer of Verses. We have relieved you of a greater number, as a c Omm and in the Book of God. He, verily, is the Ordainer, the Omnipotent, the Unrestrained. When ye desire to perform this prayer, turn ye towards the Court of My Most Holy Presence, this Hallowed Spot that God hath made the Centre round which circle the Concourse on High, and which He hath decreed to be the Point of Adoration for the denizens of the Cities of Eternity, and the Source of C Ommand unto all that are in heaven and on earth; and when the Sun of Truth and Utterance shall set, turn your faces towards the Spot that We have ordained for you. He, verily, is Almighty and Omniscient.
Everything that is hath c Ome to be through His irresistible decree. Whenever My laws appear like the sun in the heaven of Mine utterance, they must be faithfully obeyed by all, though My decree be such as to cause the heaven of every religion to be cleft asunder. He doeth what He pleaseth. He chooseth, and none may question His choice. Whatsoever He, the Well-Beloved, ordaineth, the same is, verily, beloved. To this He Who is the Lord of all creation beareth Me witness. Whoso hath inhaled the sweet fragrance of the All-Merciful, and recognized the Source of this utterance, will welc Ome with his own eyes the shafts of the enemy, that he may establish the truth of the laws of God amongst men. Well is it with him that hath turned thereunto, and apprehended the meaning of His decisive decree.
--
Should the deceased be survived by none of those whose names have been recorded by the Pen of the Most High, his estate shall, in its entirety, revert to the aforementioned Seat that it may be expended on that which is prescribed by God. He, verily, is the Ordainer, the Omnipotent.
25
--
The peoples of the world are fast asleep. Were they to wake fr Om their slumber, they would hasten with eagerness unto God, the All-Knowing, the All-Wise. They would cast away everything they possess, be it all the treasures of the earth, that their Lord may remember them to the extent of addressing to them but one word. Such is the instruction given you by Him Who holdeth the knowledge of things hidden, in a Tablet which the eye of creation hath not seen, and which is revealed to none except His own Self, the Omnipotent Protector of all worlds. So bewildered are they in the drunkenness of their evil desires, that they are powerless to recognize the Lord of all being, Whose voice calleth aloud fr Om every direction: "There is none other God but Me, the Mighty, the All-Wise."
40
--
Lament not in your hours of trial, neither rejoice therein; seek ye the Middle Way which is the remembrance of Me in your afflictions and reflection over that which may befall you in future. Thus informeth you He Who is the Omniscient, He Who is aware.
44
--
If ye should hunt with beasts or birds of prey, invoke ye the Name of God when ye send them to pursue their quarry; for then whatever they catch shall be lawful unto you, even should ye find it to have died. He, verily, is the Omniscient, the All-Informed. Take heed, however, that ye hunt not to excess. Tread ye the path of justice and equity in all things. Thus biddeth you He Who is the Dawning-place of Revelation, would that ye might c Omprehend.
61
--
O kings of the earth! He Who is the sovereign Lord of all is c Ome. The Kingd Om is God's, the Omnipotent Protector, the Self-Subsisting. Worship none but God, and, with radiant hearts, lift up your faces unto your Lord, the Lord of all names. This is a Revelation to which whatever ye possess can never be c Ompared, could ye but know it.
79
--
How great the blessedness that awaiteth the king who will arise to aid My Cause in My kingd Om, who will detach himself fr Om all else but Me! Such a king is numbered with the c Ompanions of the Crimson Ark-the Ark which God hath prepared for the people of Baha. All must glorify his name, must reverence his station, and aid him to unlock the cities with the keys of My Name, the Omnipotent Protector of all that inhabit the visible and invisible kingd Oms. Such a king is the very eye of mankind, the luminous ornament on the brow of creation, the fountainhead of blessings unto the whole world. Offer up, O people of Baha, your substance, nay your very lives, for his assistance.
85
--
Should anyone acquire one hundred mithqals of gold, nineteen mithqals thereof are God's and to be rendered unto Him, the Fashioner of earth and heaven. Take heed, O people, lest ye deprive yourselves of so great a bounty. This We have c Ommanded you, though We are well able to dispense with you and with all who are in the heavens and on earth; in it there are benefits and wisd Oms beyond the ken of anyone but God, the Omniscient, the All-Informed. Say: By this means He hath desired to purify what ye possess and to enable you to draw nigh unto such stations as none can c Omprehend save those wh Om God hath willed. He, in truth, is the Beneficent, the Gracious, the Bountiful. O people! Deal not faithlessly with the Right of God, nor, without His leave, make free with its disposal. Thus hath His c Ommandment been established in the holy Tablets, and in this exalted Book. He who dealeth faithlessly with God shall in justice meet with faithlessness himself; he, however, who acteth in accordance with God's bidding shall receive a blessing fr Om the heaven of the bounty of his Lord, the Gracious, the Bestower, the Generous, the Ancient of Days. He, verily, hath willed for you that which is yet beyond your knowledge, but which shall be known to you when, after this fleeting life, your souls soar heavenwards and the trappings of your earthly joys are folded up. Thus admonisheth you He in Whose possession is the Guarded Tablet.
98
--
The eye of My loving-kindness weepeth sore over you, inasmuch as ye have failed to recognize the One upon Wh Om ye have been calling in the daytime and in the night season, at even and at morn. Advance, O people, with snow-white faces and radiant hearts, unto the blest and crimson Spot, wherein the Sadratu'l-Muntaha is calling: "Verily, there is none other God beside Me, the Omnipotent Protector, the Self-Subsisting!"
101
--
Thus hath it been decreed by Him Who is the Ordainer, the Omniscient.
111
--
O peoples of the world! Give ear unto the call of Him Who is the Lord of Names, Who proclaimeth unto you fr Om His habitation in the Most Great Prison: "Verily, no God is there but Me, the Powerful, the Mighty, the All-Subduing, the Most Exalted, the Omniscient, the All-Wise." In truth, there is no God but Him, the Omnipotent Ruler of the worlds. Were it His Will, He would, through but a single word proceeding fr Om His presence, lay hold on all mankind. Beware lest ye hesitate in your acceptance of this Cause-a Cause before which the Concourse on high and the dwellers of the Cities of Names have bowed down. Fear God, and be not of those who are shut out as by a veil. Burn ye away the veils with the fire of My love, and dispel ye the mists of vain imaginings by the power of this Name through which We have subdued the entire creation.
133
--
Let none, in this Day, hold fast to aught save that which hath been manifested in this Revelation. Such is the decree of God, aforetime and hereafter-a decree wherewith the Scriptures of the Messengers of old have been adorned. Such is the admonition of the Lord, aforetime and hereafter-an admonition wherewith the preamble to the Book of Life hath been embellished, did ye but perceive it. Such is the c Ommandment of the Lord, aforetime and hereafter; beware lest ye choose instead the part of ign Ominy and abasement. Naught shall avail you in this Day but God, nor is there any refuge to flee to save Him, the Omniscient, the All-Wise. Whoso hath known Me hath known the Goal of all desire, and whoso hath turned unto Me hath turned unto the Object of all adoration. Thus hath it been set forth in the Book, and thus hath it been decreed by God, the Lord of all worlds. To read but one of the verses of My Revelation is better than to peruse the Scriptures of both the former and latter generations. This is the Utterance of the All-Merciful, would that ye had ears to hear! Say: This is the essence of knowledge, did ye but understand.
139
--
'Verily, there is none other God besides Me, the One, the Inc Omparable, the Omniscient, the All-Informed.'" This is a station which God hath assigned exclusively to this sublime, this unique and wondrous Revelation. This is a token of His bounteous favour, if ye be of them who c Omprehend, and a sign of His irresistible decree. This is His Most Great Name, His Most Exalted Word, and the Dayspring of His Most Excellent Titles, if ye could understand. Nay more, through Him every Fountainhead, every Dawning-place of Divine guidance is made manifest. Reflect, O people, on that which hath been sent down in truth; ponder thereon, and be not of the transgressors.
144
--
We shall, if it be God's will and purpose, set forth erelong the measure of its assessment. He, verily, expoundeth whatsoever He desireth by virtue of His own knowledge, and He, of a truth, is Omniscient and All-Wise.
147
--
Ye have been enjoined to renew the furnishings of your h Omes after the passing of each nineteen years; thus hath it been ordained by One Who is Omniscient and All-Perceiving. He, verily, is desirous of refinement, both for you yourselves and for all that ye possess; lay not aside the fear of God and be not of the negligent. Whoso findeth that his means are insufficient to this purpose hath been excused by God, the Ever-Forgiving, the Most Bounteous.
152
--
Should anyone wax angry with you, respond to him with gentleness; and should anyone upbraid you, forbear to upbraid him in return, but leave him to himself and put your trust in God, the Omnipotent Avenger, the Lord of might and justice.
154
--
It hath been forbidden you to carry arms unless essential, and permitted you to attire yourselves in silk. The Lord hath relieved you, as a bounty on His part, of the restrictions that formerly applied to clothing and to the trim of the beard. He, verily, is the Ordainer, the Omniscient. Let there be naught in your demeanour of which sound and upright minds would disapprove, and make not yourselves the playthings of the ignorant. Well is it with him who hath adorned himself with the vesture of seemly conduct and a praiseworthy character. He is assuredly reckoned with those who aid their Lord through distinctive and outstanding deeds.
160
Pr Omote ye the development of the cities of God and His countries, and glorify Him therein in the joyous accents of His well-favoured ones. In truth, the hearts of men are edified through the power of the tongue, even as houses and cities are built up by the hand and other means. We have assigned to every end a means for its acc Omplishment; avail yourselves thereof, and place your trust and confidence in God, the Omniscient, the All-Wise.
161
--
O Land of Kaf and Ra!+F1 We, verily, behold thee in a state displeasing unto God, and see proceeding fr Om thee that which is inscrutable to anyone save Him, the Omniscient, the All-Informed; and We perceive that which secretly and stealthily diffuseth fr Om thee. With Us is the knowledge of all things, inscribed in a lucid Tablet. Sorrow not for that which hath befallen thee. Erelong will God raise up within thee men endued with mighty valour, who will magnify My Name with such constancy that neither will they be deterred by the evil suggestions of the divines, nor will they be kept back by the insinuations of the sowers of doubt. With their own eyes will they behold God, and with their own lives will they render Him victorious. These, truly, are of those who are steadfast.
165
--
Beware lest any name debar you fr Om Him Who is the Possessor of all names, or any word shut you out fr Om this Remembrance of God, this Source of Wisd Om amongst you. Turn unto God and seek His protection, O concourse of divines, and make not of yourselves a veil between Me and My creatures. Thus doth your Lord admonish you, and c Omm and you to be just, lest your works should c Ome to naught and ye yourselves be oblivious of your plight. Shall he who denieth this Cause be able to vindicate the truth of any cause throughout creation? Nay, by Him Who is the Fashioner of the universe! Yet the people are wrapped in a palpable veil. Say: Through this Cause the day-star of testimony hath dawned, and the luminary of proof hath shed its radiance upon all that dwell on earth. Fear God, O men of insight, and be not of those who disbelieve in Me. Take heed lest the word "Prophet" withhold you fr Om this Most Great Announcement, or any reference to "Vicegerency" debar you fr Om the sovereignty of Him Who is the Vicegerent of God, which overshadoweth all the worlds. Every name hath been created by His Word, and every cause is dependent on His irresistible, His mighty and wondrous Cause. Say: This is the Day of God, the Day on which naught shall be mentioned save His own Self, the Omnipotent Protector of all worlds. This is the Cause that hath made all your superstitions and idols to tremble.
168
--
O Pen of the Most High! Move Thou upon the Tablet at the bidding of Thy Lord, the Creator of the Heavens, and tell of the time when He Who is the Dayspring of Divine Unity purposed to direct His steps towards the School of Transcendent Oneness; haply the pure in heart may gain thereby a glimpse, be it as small as a needle's eye, of the mysteries of Thy Lord, the Almighty, the Omniscient, that lie concealed behind the veils. Say: We, indeed, set foot within the School of inner meaning and explanation when all created things were unaware. We saw the words sent down by Him Who is the All-Merciful, and We accepted the verses of God, the Help in Peril, the Self-Subsisting, which He+F1 presented unto Us, and hearkened unto that which He had solemnly affirmed in the Tablet. This we assuredly did behold. And We assented to His wish through Our behest, for truly We are potent to c Ommand.
176
--
Beware lest aught that hath been revealed in the Bayan should keep you fr Om your Lord, the Most C Ompassionate. God is My witness that the Bayan was sent down for no other purpose than to celebrate My praise, did ye but know! In it the pure in heart will find only the fragrance of My love, only My Name that overshadoweth all that seeth and is seen. Say: Turn ye, O people, unto that which hath proceeded fr Om My Most Exalted Pen. Should ye inhale therefr Om the fragrance of God, set not yourselves against Him, nor deny yourselves a portion of His gracious favour and His manifold bestowals. Thus doth your Lord admonish you; He, verily, is the Counsellor, the Omniscient.
180
--
thee-verses sent down by God, the Omnipotent Protector, the Lord of might and power. Beware lest the fire of thy presumptuousness debar thee fr Om attaining to God's Holy Court. Turn unto Him, and fear not because of thy deeds. He, in truth, forgiveth wh Omsoever He desireth as a bounty on His part; no God is there but Him, the Ever-Forgiving, the All-Bounteous.
We admonish thee solely for the sake of God. Shouldst thou accept this counsel, thou wilt have acted to thine own behoof; and shouldst thou reject it, thy Lord, verily, can well dispense with thee, and with all those who, in manifest delusion, have followed thee. Behold! God hath laid hold on him who led thee astray. Return unto God, humble, submissive and lowly; verily, He will put away fr Om thee thy sins, for thy Lord, of a certainty, is the Forgiving, the Mighty, the All-Merciful.
1.00 - PREFACE - DESCENSUS AD INFERNOS, #Maps of Meaning, #Jordan Peterson, #Psychology
totalitarian assumption of Omniscience is adoption of Gods place by reason is s Omething that
inevitably generates a state of personal and social being indistinguishable fr Om hell. This hell develops
1.00 - Preliminary Remarks, #Liber ABA, #Aleister Crowley, #Philosophy
Elaborate lives of each have been written by devotees, and there is one thing c Ommon to all threean Omission. We hear nothing of Christ between the ages of twelve and thirty. Mohammed disappeared into a cave. Buddha left his palace, and went for a long while into the desert.
Each of them, perfectly silent up to the time of the disappearance, came back and immediately began to preach a new law.
--
1 We have the documents of Hinduism, and of two Chinese systems. But Hinduism has no single founder. Lao Tze is perhaps one of our best examples of a man who went away and had a mysterious experience; perhaps the best of all examples, as his system is the best of all systems. We have full details of his method of training in the Khang Kang King, and elsewhere. But it is so little known that we shall Omit consideration of it in this popluar account.
On investigating what is meant by these two things, we find that they are only one. For what is the state of either prayer or meditation? It is the restraining of the mind to a single act, state, or thought.
--- Grep of noun om
abraham's bosom
academic freedom
adjoining room
alumbloom
angstrom
animal kingdom
anteroom
artist's workroom
atom
axiom
baby's room
baby boom
back room
backroom
ballroom
barroom
basque homeland and freedom
bathroom
bedroom
bedsitting room
besom
billiard room
bitter floom
bloom
blossom
blushing mushroom
boardroom
boom
boredom
bosom
bottom
brain mushroom
breathing room
bridegroom
broadloom
broom
butcher's broom
cape kafferboom
capital of the united kingdom
carbon atom
cardamom
cardroom
carom
carpet loom
cd-rom
celom
chaparral broom
chat room
chatroom
checkerbloom
checkroom
child's room
chinese black mushroom
chinese mushroom
chrisom
christendom
city room
classroom
clean room
cloakroom
clubroom
coatroom
cobalt bloom
coelom
common broom
common room
condom
conference room
connecting room
control room
corundom
courtroom
crack of doom
cuckoldom
custom
cutting room
darkroom
dead room
deer mushroom
degree of freedom
dendranthema grandifloruom
diatom
dining-room
dining room
doom
dorm room
dormitory room
dot-com
dot com
drawing room
dressing room
dukedom
dyer's-broom
dynamic headroom
earldom
elbow room
emergency room
engine room
eprom
euclid's axiom
euclid's fifth axiom
euclid's first axiom
euclid's fourth axiom
euclid's second axiom
euclid's third axiom
euclidean axiom
fairy-ring mushroom
false bottom
family room
fandom
fathom
fiefdom
field mushroom
figure loom
figured-fabric loom
filmdom
fireroom
fischer's slime mushroom
foggy bottom
freedom
front room
fungus kingdom
furnace room
game room
gangdom
gloom
god's wisdom
golden oak mushroom
gram atom
green broom
greenroom
grillroom
groom
guardroom
guestroom
gun room
handloom
hansom
headroom
heirloom
high-warp loom
home room
homeroom
honey mushroom
horse mushroom
hospital room
hotel room
houseroom
hydrogen atom
idiom
indigo broom
inky-cap mushroom
intercom
jacquard loom
jibboom
john chrysostom
kaffir boom
keurboom
king's ransom
kingdom
kokoi venom
ladies' room
lake bottom
laminar flow clean room
lecture room
living-room
living room
locker room
long tom
loom
low-warp-loom
lumber room
lunchroom
maelstrom
magic mushroom
martyrdom
master bedroom
meadow mushroom
men's room
microphone boom
mineral kingdom
miter mushroom
mom
morning room
motel room
mushroom
naboom
newsroom
noncom
ocean bottom
officialdom
omaha
oman
omani
omani monetary unit
omani rial
omar bradley
omar khayyam
omar nelson bradley
omasum
omayyad
omb
ombu
ombudsman
omdurman
omega
omega-3
omega-3 fatty acid
omega-6
omega-6 fatty acid
omega centauri
omelet
omelet pan
omelette
omelette pan
omen
omental bursa
omentum
omeprazole
omerta
omicron
omission
omiya
ommastrephes
ommatidium
ommiad
omnibus
omnidirectional antenna
omnidirectional radio range
omnidirectional range
omnipotence
omnipresence
omnirange
omniscience
omnium-gatherum
omnivore
omomyid
omomyid group
omophagia
omotic
omphalocele
omphalos
omphaloskepsis
omphalotus
omphalotus illudens
omphalus
omsk
operating room
oriental black mushroom
oyster mushroom
parallel axiom
parasol mushroom
peeping tom
phantom
phrasal idiom
plant kingdom
playroom
pogrom
pom
pom-pom
poolroom
pore mushroom
powder room
power loom
princedom
prom
prosom
pump room
push broom
ransom
reading room
rec room
reception room
recovery room
recreation room
restroom
river bottom
rock bottom
rom
roof mushroom
room
rum-blossom
rumpus room
rutherford atom
sacred mushroom
saleroom
salesroom
sandy mushroom
sawdust mushroom
schoolroom
scotch broom
sea bottom
sea room
seating room
serfdom
sewing room
shaggymane mushroom
sheikdom
sheikhdom
shiitake mushroom
shipping room
shower room
showroom
sickroom
simoom
sitcom
sitting room
slalom
sleeping room
slime mushroom
smoking room
snake venom
snow mushroom
sodom
som
sonic boom
spanish broom
sponge mushroom
squad room
st. john chrysostom
standing room
stardom
stateroom
steam room
still room
stillroom
stock room
stockroom
storage room
storeroom
straw mushroom
strongroom
stuffed mushroom
subkingdom
sulfur bottom
sunroom
supermom
sweat room
symptom
taproom
tearoom
telecom
television room
test room
testing room
thraldom
thralldom
tom
tom-tom
topsy-turvydom
transom
transvaal kafferboom
tv room
uncle tom
united kingdom
venom
viscid mushroom
vroom
waiting room
war room
wardroom
wash room
washroom
weaver's broom
weeping tree broom
whisk broom
white broom
white room
white slime mushroom
white spanish broom
whoredom
wiggle room
winter mushroom
wisdom
witch broom
witches' broom
withdrawal symptom
withdrawing room
workroom
zoom