1. Causing irreversible ruin, destruction or death; disastrous. 2. Decisively important; fateful. 3. Proceeding from or decreed by fate; inevitable. 4. Influencing or concerned with fate; fatalistic.
1. Confident belief in the truth, value, or trustworthiness of a person, idea, or thing. 2. The spiritual apprehension of divine truths, or of realities beyond the reach of sensible experience or logical proof.
1. Having momentous significance or consequences; decisively important. 2. Fatal, deadly, or disastrous. 3. Controlled or determined by destiny; inexorable. 4. Prophetic; ominous.
1. Imagination, caprice, whim, esp. when extravagant and unrestrained. 2. The forming of mental images, esp. wondrous, extravagant or visionary fancy. 3. A mental image, esp. when unreal or fantastic; vision. fantasies.
1. Spirited and original; daring; bold. 2. Fearlessly, often recklessly daring; bold; defiant; insolent; brazen; unrestrained by convention or propriety.
1. ‘The beginning and the end," originally of the divine Being. 2. The first and last letters of the Greek alphabet.
1. The state or quality of being divine. 2. A deity, such as a god or goddess; the Supreme Being. 3. The nature of a deity or the state of being divine. 4. A being having divine attributes, ranking below God but above humans. divinity"s, divinities.
1. To be inadequate or insufficient; fall short. 2. To fall short of success or achievement in something expected, attempted, desired, or approved. 3. To dwindle, pass, or die away. 4. To decline, as in strength or effectiveness; fig. of the heart. 5. Of some expected or usual resource: To prove of no use or help to. 6. Of a material thing: To break down under strain or pressure. fails, failed, failed.
1. Touchstone; a very smooth, fine-grained, black or dark-coloured variety of quartz or jasper (also called basanite), used for testing the quality of gold and silver alloys by the colour of the streak produced by rubbing them upon it; a piece of such stone used for this purpose. 2. *fig.* That which serves to test or try the genuineness or value of anything; a test, criterion.
abnegation ::: denial, negation; refusal, formal rejection (of a doctrine, etc.).
abstract ::: adj. 1. Withdrawn or separated from matter, from material embodiment, from practice, or from particular examples; theoretical. 2. In the fine arts, characterized by lack of or freedom from representational qualities. n. 3. Something that concentrates in itself the essential qualities of anything more extensive or more general, or of several things; essence.
achieved ::: completed, accomplished; attained, won.
aching ::: 1. Having the sensation of continuous or ever-recurring pain, throbbing painfully. 2. Full of or precipitating nostalgia, grief, loneliness, etc.
"A conscious being, no larger than a man"s thumb, stands in the centre of our self; he is master of the past and the present . . . he is today and he is tomorrow. — Katha Upanishad. (6)” The Life Divine - See *conscious being.
::: "A cosmic Will and Wisdom observant of the ascending march of the soul"s consciousness and experience as it emerges out of subconscient Matter and climbs to its own luminous divinity fixes the norm and constantly enlarges the lines of the law — or, let us say, since law is a too mechanical conception, — the truth of Karma.” Essays in Philosophy and Yoga
"A cosmos or universe is always a harmony, otherwise it could not exist, it would fly to pieces. But as there are musical harmonies which are built out of discords partly or even predominantly, so this universe (the material) is disharmonious in its separate elements — the individual elements are at discord with each other to a large extent; it is only owing to the sustaining Divine Will behind that the whole is still a harmony to those who look at it with the cosmic vision. But it is a harmony in evolution in progress — that is, all is combined to strive towards a goal which is not yet reached, and the object of our yoga is to hasten the arrival to this goal. When it is reached, there will be a harmony of harmonies substituted for the present harmony built up on discords. This is the explanation of the present appearance of things.” Letters on Yoga
acquired ::: gained for oneself through one"s actions or efforts.
"Action is a resultant of the energy of the being, but this energy is not of one sole kind; the Consciousness-Force of the Spirit manifests itself in many kinds of energies: there are inner activities of mind, activities of life, of desire, passion, impulse, character, activities of the senses and the body, a pursuit of truth and knowledge, a pursuit of beauty, a pursuit of ethical good or evil, a pursuit of power, love, joy, happiness, fortune, success, pleasure, life-satisfactions of all kinds, life-enlargement, a pursuit of individual or collective objects, a pursuit of the health, strength, capacity, satisfaction of the body.” The Life Divine*
adamantine ::: utterly unyielding or firm in attitude or opinion.
adamant ::: n. 1. Any impenetrably or unyieldingly hard substance. 2. A legendary stone of impenetrable hardness, formerly sometimes identified with the diamond. adj. **3. Unshakeable, inflexible, utterly unyielding. 4. Incapable of being broken, dissolved, or penetrated; immovable, impregnable. adamantine.**
"A divine Force is at work and will choose at each moment what has to be done or has not to be done, what has to be momentarily or permanently taken up, momentarily or permanently abandoned. For provided we do not substitute for that our desire or our ego, and to that end the soul must be always awake, always on guard, alive to the divine guidance, resistant to the undivine misleading from within or without us, that Force is sufficient and alone competent and she will lead us to the fulfilment along ways and by means too large, too inward, too complex for the mind to follow, much less to dictate. It is an arduous and difficult and dangerous way, but there is none other.” The Synthesis of Yoga
"A divine life must be first and foremost an inner life; for since the outward must be the expression of what is within, there can be no divinity in the outer existence if there is not the divinisation of the inner being.” The Life Divine*
adj. 1. Beautiful. 2. Fine, bright, sunny. 3. Free from blemish, imperfection, or anything that impairs the appearance, quality, or character. 4. Of pleasing form or appearance. 5. Neither excellent nor poor; moderately or tolerably good. fairer.* *n. 6.* That which is fair (in senses of the adj.*).
adj. 1. Lacking in colour or brightness, vividness, clearness, loudness, strength, etc. 2. Indistinct, ill-defined; dim; faded; slight. 3. Feeble through hunger, fear, exhaustion, etc. 4. Inclined to ‘faint" or swoon. faintest, faint-foot. v. 5. To lose strength, brightness, colour, courage etc.; to fade. 6. To grow weak. 7. To feel weak, dizzy or exhausted; falter; about to lose consciousness. 8. To weaken in purpose or spirit. faints, fainted, fainting.
adjunct ::: joined or added (to anything); connected, annexed; subordinate in position, function, character, or essence. adjuncts.
"Adjustment for practical purposes of rival courses of action, systems, or theories, conflicting opinions or principles, by the sacrifice or surrender of a part of each. . . .” Essays Divine and Human*
adorable ::: worthy of worship or divine honour. Adorable.
adoration ::: 1. The act of paying honour, as to a divine being; worship. 2. Reverent homage. 3. Fervent and devoted love. **adoration"s.*Sri Aurobindo: "Especially in love for the Divine or for one whom one feels to be divine, the Bhakta feels an intense reverence for the Loved, a sense of something of immense greatness, beauty or value and for himself a strong impression of his own comparative unworthiness and a passionate desire to grow into likeness with that which one adores.” Letters on Yoga*
adore ::: 1. To worship as a deity, to pay divine honours to. 2. To reverence or honour very highly; to regard with the utmost respect and affection. adores, adored, adoring, adorer, adorer"s.
adytum ::: the innermost part of a temple; the secret shrine whence oracles were delivered; a most sacred or reserved part of any place of worship; hence, fig. a private or inner chamber, a sanctum.
"Aesthesis therefore is of the very essence of poetry, as it is of all art. But it is not the sole element and aesthesis too is not confined to a reception of poetry and art; it extends to everything in the world: there is nothing we can sense, think or in any way experience to which there cannot be an aesthetic reaction of our conscious being. Ordinarily, we suppose that aesthesis is concerned with beauty, and that indeed is its most prominent concern: but it is concerned with many other things also. It is the universal Ananda that is the parent of aesthesis and the universal Ananda takes three major and original forms, beauty, love and delight, the delight of all existence, the delight in things, in all things.” Letters on Savitri
aesthete ::: a person who has or professes to have refined sensitivity toward the beauties of art or nature.
aesthetic ::: pertaining to a sense of the beautiful or pleasing; characterized by a love of beauty; tasteful, of refined taste.
affirmed ::: maintained as true; positively asserted; upheld, supported. affirming.
affixed ::: fastened, fixed, joined, or attached , put or added on; appended to.
afflatus ::: the miraculous communication of supernatural knowledge; hence also, the imparting of an over-mastering impulse, poetic or otherwise; inspiration. A creative inspiration, as that of a poet; a divine imparting of knowledge, thus it is often called divine afflatus.
agreement ::: a contract or other document delineating an arrangement that is accepted by all parties to a transaction. (Sri Aurobindo capitalizes the word.)
alacananda ::: "One of the four head streams of the river Ganga in the Himalayas. According to the Vaishnavas it is the terrestrial Ganga which Shiva received upon his head as it fell from heaven. The famous shrine of Badrinath is situated on the banks of this stream. (Dow.)” Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works
alas ::: an exclamation expressive of unhappiness, grief, sorrow, pity, or concern.
alight ::: 1. Lighted, kindled, in a flame; on fire. Also fig. **2.** Lighted up, illumined.
aligned ::: arranged in a straight line; brought into line. re-aligns.
". . . a limited consciousness growing out of nescience is the source of error, a personal attachment to the limitation and the error born of it the source of falsity, a wrong consciousness governed by the life-ego the source of evil. But it is evident that their relative existence is only a phenomenon thrown up by the cosmic Force in its drive towards evolutionary self-expression.” The Life Divine
"All birds of that region are relatives. But this is the bird of eternal Ananda, while the Hippogriff is the divinised Thought and the Bird of Fire is the Agni-bird, psychic and tapas. All that however is to mentalise too much and mentalising always takes most of the life out of spiritual things. That is why I say it can be seen but nothing said about it.” ::: "The question was: ‘In the mystical region, is the dragon bird any relation of your Bird of Fire with ‘gold-white wings" or your Hippogriff with ‘face lustred, pale-blue-lined"? And why do you write: ‘What to say about him? One can only see"?” Letters on Savitri
"All change must come from within with the felt or the secret support of the Divine Power; it is only by one"s own inner opening to that that one can receive help, not by mental, vital or physical contact with others.” Letters on Yoga
"All disease is a means towards some new joy of health, all evil & pain a tuning of Nature for some more intense bliss & good, all death an opening on widest immortality. Why and how this should be so, is God"s secret which only the soul purified of egoism can penetrate.” Essays Divine and Human
". . . all division is intended to enrich by an experience of various sweetness of unification the joy of realised unity.” The Life Divine
"All ethics is a construction of good in a Nature which has been smitten with evil by the powers of darkness born of the Ignorance, . . . .” The Life Divine
"All evolution is in essence a heightening of the force of consciousness in the manifest being so that it may be raised into the greater intensity of what is still unmanifest, from matter into life, from life into mind, from the mind into the spirit.” The Life Divine
::: "All evolution is the progressive self-revelation of the One to himself in the terms of the Many out of the Inconscience through the Ignorance towards self-conscient perfection.” Essays Divine and Human **evolution"s, Evolution"s.**
almighty ::: 1. *Orig. and in the strict sense used as an attribute of the Deity, and joined to God or other title. 2. Absol. The Almighty; a title of God. 3. All-powerful (in a general sense); omnipotent. Almighty"s, Almightiness, almightiness.
"Always keep in touch with the Divine Force. The best thing for you is to do that simply and allow it to do its own work; wherever necessary, it will take hold of the inferior energies and purify them; at other times it will empty you of them and fill you with itself. But if you let your mind take the lead and discuss and decide what is to be done, you will lose touch with the Divine Force and the lower energies will begin to act for themselves and all go into confusion and a wrong movement.” Letters on Yoga
ambassadress ::: a feminine ambassador or messenger.
ambiguous ::: 1. Open to or having several possible meanings or interpretations; equivocal; questionable; indistinct, obscure, not clearly defined. 2. Of doubtful or uncertain nature; difficult to comprehend, distinguish, or classify; admitting more than one interpretation, or explanation; of double meaning. 3. Of oracles, people, using words of double meaning. ambiguously.
ambrosia ("s) ::: something especially delicious or delightful to taste or smell, divinely sweet; in Classical Mythology, the food of the gods.
amorous ::: inclined or disposed to love; in love, enamoured, fond. 2. Showing or expressing love. 3. Being in love; enamoured.
analyse ::: to examine carefully and in detail so as to identify causes, key factors, possible results; examine minutely and critically to determine the elements or essential features of. analysed.
"Anarchism is likely to be the protest of the human soul against the tyranny of a bureaucratic Socialism.” Essays Divine and Human
". . . an Avatar is not at all bound to be a spiritual prophet — he is never in fact merely a prophet, he is a realiser, an establisher — not of outward things only, though he does realise something in the outward also, but, as I have said, of something essential and radical needed for the terrestrial evolution which is the evolution of the embodied spirit through successive stages towards the Divine.” Letters on Yoga
"An Avatar, roughly speaking, is one who is conscious of the presence and power of the Divine born in him or descended into him and governing from within his will and life and action; he feels identified inwardly with this divine power and presence.” Letters on Yoga
angel ::: 1. One of a class of spiritual beings; a celestial attendant of the Deity; a divine messenger of an order of spiritual beings superior to man in power. 2. A fallen or rebellious spirit once a spiritual attendant of the Divine. angel, Angels, **angels.
**Angel of the Way *Sri Aurobindo: "Love fulfilled does not exclude knowledge, but itself brings knowledge; and the completer the knowledge, the richer the possibility of love. ‘By Bhakti" says the Lord in the Gita ‘shall a man know Me in all my extent and greatness and as I am in the principles of my being, and when he has known Me in the principles of my being, then he enters into Me." Love without knowledge is a passionate and intense, but blind, crude, often dangerous thing, a great power, but also a stumbling-block; love, limited in knowledge, condemns itself in its fervour and often by its very fervour to narrowness; but love leading to perfect knowledge brings the infinite and absolute union. Such love is not inconsistent with, but rather throws itself with joy into divine works; for it loves God and is one with him in all his being, and therefore in all beings, and to work for the world is then to feel and fulfil multitudinously one"s love for God. This is the trinity of our powers, [work, knowledge, love] the union of all three in God to which we arrive when we start on our journey by the path of devotion with Love for the Angel of the Way to find in the ecstasy of the divine delight of the All-Lover"s being the fulfilment of ours, its secure home and blissful abiding-place and the centre of its universal radiation.” The Synthesis of Yoga*
animal ::: Sri Aurobindo: "The animal is a living laboratory in which Nature has, it is said, worked out man. Man himself may well be a thinking and living laboratory in whom and with whose conscious co-operation she wills to work out the superman, the god. Or shall we not say, rather, to manifest God?” *The Life Divine
anxious ::: full of mental distress or uneasiness because of fear of danger or misfortune; greatly worried.
"A philosophy of change?(1) But what is change? In ordinary parlance change means passage from one condition to another and that would seem to imply passage from one status to another status. The shoot changes into a tree, passes from the status of shoot to the status of tree and there it stops; man passes from the status of young man to the status of old man and the only farther change possible to him is death or dissolution of his status. So it would seem that change is not something isolated which is the sole original and eternal reality, but it is something dependent on status, and if status were non-existent, change also could not exist. For we have to ask, when you speak of change as alone real, change of what, from what, to what? Without this ‘what" change could not be. ::: —Change is evidently the change of some form or state of existence from one condition to another condition.” Essays Divine and Human
appointed ::: 1. Predetermined; arranged; set. 2. Fixed by, through or as a result of authority; ordained; chosen; designated; selected.
apprentice ::: a learner; novice; tyro; one who is learning the rudiments; a trainee. apprenticeship.
apsaras ::: Sri Aurobindo: "The Apsaras are the most beautiful and romantic conception on the lesser plane of Hindu mythology. From the moment that they arose out of the waters of the milky Ocean, robed in ethereal raiment and heavenly adornment, waking melody from a million lyres, the beauty and light of them has transformed the world. They crowd in the sunbeams, they flash and gleam over heaven in the lightnings, they make the azure beauty of the sky; they are the light of sunrise and sunset and the haunting voices of forest and field. They dwell too in the life of the soul; for they are the ideal pursued by the poet through his lines, by the artist shaping his soul on his canvas, by the sculptor seeking a form in the marble; for the joy of their embrace the hero flings his life into the rushing torrent of battle; the sage, musing upon God, sees the shining of their limbs and falls from his white ideal. The delight of life, the beauty of things, the attraction of sensuous beauty, this is what the mystic and romantic side of the Hindu temperament strove to express in the Apsara. The original meaning is everywhere felt as a shining background, but most in the older allegories, especially the strange and romantic legend of Pururavas as we first have it in the Brahmanas and the Vishnoupurana.
apt ::: 1. Having a natural tendency; inclined; disposed. 2. Unusually intelligent; able to learn quickly and easily. 3. Exactly suitable; appropriate.
arabesques ::: 1. Any ornaments or ornamental objects such as rugs or mosaics, in which flowers, foliage, fruits, vases, animals, and figures are represented in a fancifully combined pattern. 2. *Fine Arts.* A sinuous, spiraling, undulating, or serpentine line or linear motif.
arc ::: 1. Any unbroken part of the circumference of a circle or other curved line. 2. A luminous bridge formed in a gap between two electrodes. arcs.
a religious official among the Romans, whose duty it was to predict future events and advise upon the course of public business, in accordance with omens derived from the flight, singing, and feeding of birds. Hence extended to: A soothsayer, diviner, or prophet, generally; one that foresees and foretells the future. (Sri Aurobindo employs the word as an adjective.) augured.
"Art is a living harmony and beauty that must be expressed in all the movements of existence. This manifestation of beauty and harmony is part of the Divine realisation upon earth, perhaps even its greatest part.” Questions and Answers, MCW Vol. 3.
ascetic ::: one who dedicates his or her life to a pursuit of contemplative ideals, whether by seclusion or by abstinence from creature comforts, and practices extreme self-denial, rigorous self-discipline or self-mortification. ascetic"s, ascetics.
"Aspiration should be not a form of desire, but the feeling of an inner soul"s need, and a quiet settled will to turn towards the Divine and seek the Divine. It is certainly not easy to get rid of this mixture of desire entirely — not easy for anyone; but when one has the will to do it, this also can be effected by the help of the sustaining Force.” Letters on Yoga
"A SPIRITUAL evolution, an evolution of consciousness in Matter in a constant developing self-formation till the form can reveal the indwelling Spirit, is then the keynote, the central significant motive of the terrestrial existence. This significance is concealed at the outset by the involution of the Spirit, the Divine Reality, in a dense material Inconscience; a veil of Inconscience, a veil of insensibility of Matter hides the universal Consciousness-Force which works within it, so that the Energy, which is the first form the Force of creation assumes in the physical universe, appears to be itself inconscient and yet does the works of a vast occult Intelligence.” The Life Divine
"As supramental Truth is not merely a sublimation of our mental ideas, so Divine Love is not merely a sublimation of human emotions; it is a different consciousness, with a different quality, movement and substance.” Letters on Yoga
"As there is a cosmic Self and Spirit pervading and upholding the universe and its beings, so too there is a cosmic Force that moves all things, and on this original cosmic Force depend and act many cosmic Forces that are its powers or arise as forms of its universal action.” The Life Divine
"At every turn it is the divine Reality which we can discover behind that which we are yet compelled by the nature of the superficial consciousness in which we dwell to call undivine and in a sense are right in using that apellation; for these appearances are a veil over the Divine Perfection, a veil necessary for the present, but not at all the true and complete figure.” The Life Divine
"A third step is to find out that there is something in him other than his instrumental mind, life and body, not only an immortal ever-developing individual soul that supports his nature but an eternal immutable self and spirit, and to learn what are the categories of his spiritual being, until he discovers that all in him is an expression of the spirit and distinguishes the link between his lower and his higher existence; thus he sets out to remove his constitutional self-ignorance. Discovering self and spirit he discovers God; he finds out that there is a Self beyond the temporal: he comes to the vision of that Self in the cosmic consciousness as the divine Reality behind Nature and this world of beings; his mind opens to the thought or the sense of the Absolute of whom self and the individual and the cosmos are so many faces; the cosmic, the egoistic, the original ignorance begin to lose the rigidness of their hold upon him.” The Life Divine
attached ::: joined; connected; bound.
attain ::: 1. To gain as an objective; achieve; reach, arrive at; accomplish. 2. To arrive at, as by virtue of persistence or the passage of time; To reach in the course of development. attained.
auspice-hour ::: an auspice is any divine or prophetic token; a favourable sign or propitious circumstance, esp. an indication of a happy future. Sri Aurobindo combines the word ‘hour" with auspice to emphasize a special moment.
austere ::: 1. Severe in manner or appearance; uncompromising; strict; forbidding; stark. 2. Rigorously self-disciplined and severely moral; ascetic; abstinent. 3. Grave; sober; solemn; serious. 4. Without excess, luxury, or ease; severely simple; without ornament. austerity.
authentic ::: not false or copied; genuine; real, original. authenticity.
authority ::: the power to enforce laws, exact obedience, command, determine, or judge.
avatars ::: Sri Aurobindo: "The word Avatar means a descent; it is a coming down of the Divine below the line which divides the divine from the human world or status.” *Essays on the Gita
avenues ::: lines or means of approach or access; paths of entrance or exit; often fig.
awed ::: 1. inspired or influenced by a feeling of fearful wonderment or reverence; 2. Inspired with reverential wonder combined with an element of latent fear.
axis ::: 1. The pivot on which any matter turns. 2. A straight line about which a body or geometric object rotates or may be conceived to rotate.
babel ::: "The reference is to the mythological story of the construction of the Tower of Babel, which appears to be an attempt to explain the diversity of human languages. According to Genesis, the Babylonians wanted to make a name for themselves by building a mighty city and tower ‘with its top in the heavens". God disrupted the work by so confusing the language of the workers that they could no longer understand one another. The tower was never completed and the people were dispersed over the face of the earth.” (Encyclopaedia Britannica) Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works Sri Aurobindo: "The legend of the Tower of Babel speaks of the diversity of tongues as a curse laid on the race; but whatever its disadvantages, and they tend more and more to be minimised by the growth of civilisation and increasing intercourse, it has been rather a blessing than a curse, a gift to mankind rather than a disability laid upon it. The purposeless exaggeration of anything is always an evil, and an excessive pullulation of varying tongues that serve no purpose in the expression of a real diversity of spirit and culture is certainly a stumbling-block rather than a help: but this excess, though it existed in the past, is hardly a possibility of the future. The tendency is rather in the opposite direction. In former times diversity of language helped to create a barrier to knowledge and sympathy, was often made the pretext even of an actual antipathy and tended to a too rigid division. The lack of sufficient interpenetration kept up both a passive want of understanding and a fruitful crop of active misunderstandings. But this was an inevitable evil of a particular stage of growth, an exaggeration of the necessity that then existed for the vigorous development of strongly individualised group-souls in the human race. These disadvantages have not yet been abolished, but with closer intercourse and the growing desire of men and nations for the knowledge of each other"s thought and spirit and personality, they have diminished and tend to diminish more and more and there is no reason why in the end they should not become inoperative.” The Human Cycle
bacchant ::: n. **1. A priest or votary of Bacchus (the god of wine). 2. A drunken reveller. adj. 3. Inclined to revelry. Bacchant.**
balance ::: n. **1. A state of equilibrium or equipoise; mental, psychological or emotional. 2. A weighing device, especially one consisting of a rigid beam horizontally suspended by a low-friction support at its center, with identical weighing pans hung at either end, one of which holds an unknown weight while the effective weight in the other is increased by known amounts until the beam is level and motionless. 3. An undecided or uncertain state in which issues are unresolved. v. 4. To have an equality or equivalence in weight, parts, etc.; be in equilibrium. adj. 5. Being in harmonious or proper arrangement or adjustment, proportion. 6. Mental steadiness or emotional stability; habit of calm behaviour, judgement. balanced, balancing.**
bank ::: a business establishment in which money is kept for saving or commercial purposes or is invested, supplied for loans, or exchanged.
barrels ::: large cylindrical containers, usually made of staves bound together with hoops, with a flat top and bottom of equal diameter.
basks ::: lies in or is exposed (to pleasant warmth or sunshine) basked.
bathe ::: 1. To become immersed in or as if in liquid, as a bath or in other substances or elements. 2. To wash or pour over; suffuse or envelope, like sunshine. bathed, bathing.
bazaar ::: a market consisting of a street lined with shops and stalls, especially one in the Orient.
bearing witness to, affirming the truth or genuineness of; testifying to, certifying, vouching for. attests.
beatitude ::: supreme blessedness or happiness. beatitude"s, beatitudes.
"Beauty is the way in which the physical expresses the Divine – but the principle and law of Beauty is something inward and spiritual and expresses itself through the form.” *The Future Poetry
being ::: 1. The state or quality of having existence. 2. The totality of all things that exist. 3. One"s basic or essential nature; self. 4. All the qualities constituting one that exists; the essence. 5. A person; human being. 6. The Divine, the Supreme; God. Being, being"s, Being"s, beings, Beings, beings", earth-being"s, earth-beings, fragment-being, non-being, non-being"s, Non-Being, Non-Being"s, world-being"s.
Sri Aurobindo: "Pure Being is the affirmation by the Unknowable of Itself as the free base of all cosmic existence.” *The Life Divine :::
"The Absolute manifests itself in two terms, a Being and a Becoming. The Being is the fundamental reality; the Becoming is an effectual reality: it is a dynamic power and result, a creative energy and working out of the Being, a constantly persistent yet mutable form, process, outcome of its immutable formless essence.” *The Life Divine
"What is original and eternal for ever in the Divine is the Being, what is developed in consciousness, conditions, forces, forms, etc., by the Divine Power is the Becoming. The eternal Divine is the Being; the universe in Time and all that is apparent in it is a Becoming.” Letters on Yoga
"Being and Becoming, One and Many are both true and are both the same thing: Being is one, Becomings are many; but this simply means that all Becomings are one Being who places Himself variously in the phenomenal movement of His consciousness.” The Upanishads :::
"Our whole apparent life has only a symbolic value & is good & necessary as a becoming; but all becoming has being for its goal & fulfilment & God is the only being.” *Essays Divine and Human
"Our being is a roughly constituted chaos into which we have to introduce the principle of a divine order.” The Synthesis of Yoga*
being, conscious ::: Sri Aurobindo: "We have to conceive one indivisible conscious being behind all our experiences. . . . That is our real self.” *The Life Divine
being, Master of ::: Sri Aurobindo: " Vamadeva goes on to say, "Let us give expression to this secret name of the clarity, — that is to say, let us bring out this Soma wine, this hidden delight of existence; let us hold it in this world-sacrifice by our surrenderings or submissions to Agni, the divine Will or Conscious-Power which is the Master of being.” The Secret of the Veda
belief ::: 1. Confidence in the truth or existence of something not immediately susceptible to rigorous proof. 2. Trust or confidence, faith. 3. Something believed; an opinion or conviction. beliefs.
Question: "Sweet Mother, l don"t understand very clearly the difference between faith, belief and confidence.”
Mother: "But Sri Aurobindo has given the full explanation here. If you don"t understand, then. . . He has written ‘Faith is a feeling in the whole being." The whole being, yes. Faith, that"s the whole being at once. He says that belief is something that occurs in the head, that is purely mental; and confidence is quite different. Confidence, one can have confidence in life, trust in the Divine, trust in others, trust in one"s own destiny, that is, one has the feeling that everything is going to help him, to do what he wants to do. Faith is a certitude without any proof. Words of the Mother, MCW Vol. 6.
bend ::: 1. To assume a curved, crooked, or angular form or direction, esp. to bend the body; stoop. 2. Fig. To bow, esp. in reverence. 3. To turn or incline in a particular direction; be directed. bends.
bestial ::: resembling a beast; brutal; savage; lacking refinement; depraved.
"Be thyself, immortal, and put not thy faith in death; for death is not of thyself, but of thy body. For the Spirit is immortality.” Essays Divine and Human
bind ::: 1. To restrain or confine with or as if with ties. 2. To place (someone) under obligation; oblige. 3. To fasten together. Also fig. **binds, bound, binding.**
"Birth is an assumption of a body by the spirit, death is the casting off [of] the body; there is nothing original in this birth, nothing final in this death. Before birth we were; after death we shall be. Nor are our birth and death a single episode without continuous meaning or sequel; it is one episode out of many, scenes of our drama of existence with its denouement far away in time.” Essays Divine and Human*
bivouac ("s) ::: a temporary camp with shelters such as tents, as used by soldiers or mountaineers, often unprotected from an enemy.
blaspheme ::: to speak in an irreverent, contemptuous or disrespectful manner; curse; (esp. God, a divine being or sacred things).
bless ::: 1. To make holy; sanctify. 2. To invoke or bestow divine favour upon.
blessing ::: 1. Something promoting or contributing to happiness, well-being, or prosperity; a boon. 2. A ceremonial prayer invoking divine protection, grace, etc.
blest ::: 1. Favoured or fortunate (as by divine grace). Blest.
blind ::: adj. 1. Unable to see; lacking the sense of sight; sightless. Also fig. 2. Unwilling or unable to perceive or understand. 3. Lacking all consciousness or awareness. 4. Not having or based on reason or intelligence; absolute and unquestioning. 5. Not characterized or determined by reason or control. 6. Purposeless; fortuitous, random. 7. Undiscriminating; heedless; reckless. 8. Enveloped in darkness; dark, dim, obscure. 9. Dense enough to form a screen. 10. Covered or concealed from sight; hidden from immediate view. 11. Having no openings or passages for light; (a window or door) walled up. blindest, half-blind. v. 12. To deprive of sight permanently or temporarily. 13. To make sightless momentarily; dazzle. blinded.* n. 14. A blind person, esp. as pl., those who are blind. 15. Fig.* Any thing or action intended to conceal one"s real intention; a pretence, a pretext; subterfuge.
bliss ::: perfect happiness; serene joy or ecstasy. (See delight for Sri Aurobindo"s definitions.) **self-bliss, World-Bliss.
"Body is the outward sign and lowest basis of the apparent division which Nature plunging into ignorance and self-nescience makes the starting-point for the recovery of unity by the individual soul, unity even in the midst of the most exaggerated forms of her multiple consciousness.” The Life Divine
boisterous ::: rough and noisy; noisily jolly or rowdy; clamorous; unrestrained, excessively exuberant.
bond ::: 1. Something, such as a fetter, cord, or band, that binds, ties, or fastens things together. Also fig. 2. A duty, promise, or other obligation by which one is bound. 3. Something that binds one to a certain circumstance or line of behaviour. 4. A uniting force or tie; a link. 5. A binding agreement; a covenant. bonds.
border ::: n. 1. A part that forms the outer edge of something. 2. The line or frontier area separating political divisions or geographic regions; a boundary. 3. A strip of ground, as that at the edge of a garden or walk, an edging. borders. v. 4. To form the boundary of; be contiguous to. fig. To confine. 5. To lie adjacent to another. bordered.
bounteous ::: 1. Giving or inclined to give generously. 2. Plentiful; abundant.
"Brahma is the Eternal"s Personality of Existence; from him all is created, by his presence, by his power, by his impulse.” Essays Human and Divine
brave ::: possessing or exhibiting courage or courageous endurance. 2. *Archaic. Excellent; fine; admirable*.
breaks out or from ::: bursts or springs out from restraint, confinement, or concealment. Said of persons and things material, also of fire, light, etc.
breeds ::: a group of organisms within a species, esp. a group of domestic animals, originated and maintained by man and having a clearly defined set of characteristics.
bricked ::: constructed, lined, or paved with brick. Also Fig.
bride ::: 1. A woman who is about to be married or has recently been married. Also fig. 2. The divine creatrix. Bride, brides, earth-bride.
bright ::: 1. Emitting or reflecting light readily or in large amounts; shining; radiant. 2. Magnificent; glorious. 3. Favourable or auspicious. 4. Fig. Characterized by happiness or gladness; full of promise and hope. 5. Distinct and clear to the mind, etc. 6. Intensely clear and vibrant in tone or quality. 7. Polished; glistening as with brilliant color. brighter, brightest, bright-hued, bright-pinioned, flame-bright, moon-bright, pearl-bright, sun-bright.
brim ::: the rim or uppermost edge of a hollow container or natural basin, bowl, etc.
brow ::: 1. The part of the face from the eyes to the hairline. forehead. 2. The expression of the face; countenance. 3. The eyebrow. pl. **brows.**
bureau ::: 1. A chest of drawers, especially a dresser for holding clothes, often with a desk top. 2. An office, usually of large organization, that is responsible for a specific duty such as administration, public business, etc.
burn ::: 1. To be very eager; aflame with activity, as to be on fire. 2. To emit heat or light by as if by combustion; to flame.. 3. To give off light or to glow brightly. 4. To light; a candle; incense, etc.) as an offering. 5. To suffer punishment or death by or as if by fire; put to death by fire. 6. To injure, endanger, or damage with or as if with fire. 7. Fig. To be consumed with strong emotions; be aflame with desire; anger; etc. 8. To shine intensely; to seem to glow as if on fire. burns, burned, burnt, burning.
business ::: 1. One"s rightful or proper concern or interest. 2. A specific occupation or pursuit; an action in which one is engaged.
"But always the whole foundation of the gnostic life must be by its very nature inward and not outward. In the life of the Spirit it is the Spirit, the inner Reality, that has built up and uses the mind, vital being and body as its instrumentation; thought, feeling and action do not exist for themselves, they are not an object, but the means; they serve to express the manifested divine Reality within us: otherwise, without this inwardness, this spiritual origination, in a too externalised consciousness or by only external means, no greater or divine life is possible.” The Life Divine
"But in a higher than our present mental consciousness we find that this duality is only a phenomenal appearance. The highest and real truth of existence is the one Spirit, the supreme Soul, Purushottama, and it is the power of being of this Spirit which manifests itself in all that we experience as universe. This universal Nature is not a lifeless, inert or unconscious mechanism, but informed in all its movements by the universal Spirit. The mechanism of its process is only an outward appearance and the reality is the Spirit creating or manifesting its own being by its own power of being in all that is in Nature. Soul and Nature in us too are only a dual appearance of the one existence.” The Synthesis of Yoga*
buttressed ::: supported; reinforced; sustained as by a buttress; (an external structure built against a wall for support or reinforcement.)
"By Force I mean not mental or vital energy but the Divine Force from above — as peace comes from above and wideness also, so does this Force (Shakti). Nothing, not even thinking or meditating can be done without some action of Force. The Force I speak of is a Force for illumination, transformation, purification, all that has to be done in the yoga, for removal of hostile forces and the wrong movements — it is also of course for external work, whether great or small in appearance does not matter — if that is part of the Divine Will. I do not mean any personal force egoistic or rajasic.” Letters on Yoga
cabbala ::: 1 A body of mystical Jewish teachings based on an interpretation of hidden meanings in the Hebrew Scriptures. Among its central doctrines are, all creation is an emanation from the Deity and the soul exists from eternity. 2. Any secret or occult doctrine or science. 3. "Esoteric system of interpretation of the Hebrew scriptures based on the assumption that every word, letter, number, and accent in them has an occult meaning. The system, oral at first, claimed great antiquity, but was really the product of the Middle Ages, arising in the 7th century and lasting into the 18th. It was popular chiefly among Jews, but spread to Christians as well. (Col. Enc.)” Glossary and Index of Proper Names in Sri Aurobindo"s Works
cabined ::: confined in an enclosed space like a cabin. fig. hampered, hindered, impeded, in ability to think or act.
cabin ::: 1. A small, roughly built house; a simple cottage. 2. An enclosed space; a confined area.
calligraphy ::: 1. The art of fine handwriting. 2. An artistic and highly decorative form of handwriting, as with a great many flourishes.
call ::: Sri Aurobindo: "All Yoga is in its nature a new birth; it is a birth out of the ordinary, the mentalised material life of man into a higher spiritual consciousness and a greater and diviner being. No Yoga can be successfully undertaken and followed unless there is a strong awakening to the necessity of that larger spiritual existence. The soul that is called to this deep and vast inward change, may arrive in different ways to the initial departure. It may come to it by its own natural development which has been leading it unconsciously towards the awakening; it may reach it through the influence of a religion or the attraction of a philosophy; it may approach it by a slow illumination or leap to it by a sudden touch or shock; it may be pushed or led to it by the pressure of outward circumstances or by an inward necessity, by a single word that breaks the seals of the mind or by long reflection, by the distant example of one who has trod the path or by contact and daily influence. According to the nature and the circumstances the call will come.” *The Synthesis of Yoga
cancel ::: 1. To annul, make void or invalidate. 2. To equalize or make up for; offset. 3. To cross out with lines or other markings, making something invalid. cancels, cancelled, cancelling, self-cancelling.
capital stock ::: accumulated wealth, esp. any of various shares of ownership in a business.
captive ::: n. 1. One, such as a prisoner of war, who is forcibly confined, subjugated, or enslaved. captives. v. 2. Those taken and held as a prisoners. captived. adj. 3. Kept under restraint or control; confined. 4. Enraptured, as by beauty; captivated.
cased ::: sheathed, enclosed, covered or protected, contained within.
casked ::: placed or stored in a sturdy cylindrical container for storing liquids; put in a barrel. Also fig.
cautious ::: showing or practicing caution; careful, prudent, guarded, tentative or restrained.
cinema ::: a motion picture or a theatre that shows motion pictures.
celestial ::: 1. Of or relating to the sky or the heavens. 2. Of or relating to heaven; divine. 3. Heavenly; divine; spiritual. celestials", celestial-human.
chained ::: restrained or confined as if with chains. love-chained.
chainless ::: free of restraint; unconstrained.
chain ::: n. 1. A series of things connected or following in succession. 2. Something that binds or restrains. chains. v. 3. Fig. To restrain or confine with or as with a chain.
charts ::: visual displays of information, as maps, graphs, tables, or sheets of information in the form of a diagram delineating a particular subject.
chastened ::: 1. Restrained, subdued. 2. Made pure or refined in style; simplified; rid of excess.
chastise ::: 1. To discipline or punish, esp. by beating. *v. *2. Purify; refine.
chastisement ::: verbal (often physical) punishment; discipline.
check ::: v. 1. To investigate, examine or verify as to correctness; examine carefully or in detail; to ascertain the truth about. 2. To inspect so as to determine accuracy, authenticity, quality, or other condition; test. checked.* n. *3. A person or thing that stops, limits, slows, or restrains.
child ::: 1. A person between birth and full growth. 2. A baby or infant. 3. A person who has not attained maturity. 4. One who is childish or immature. 5. An individual regarded as strongly affected by another or by a specified time, place, or circumstance. 6. Any person or thing regarded as the product or result of particular agencies, influences, etc. Child, child"s, children, Children, children"s, child-god, Child-Godhead, child-heart, child-heart"s, child-laughter, child-soul, child-sovereign, child-thought, flame-child, foster-child, God-child, King-children.
choose ::: 1. To select from a number of possible alternatives; decide on and pick out. 2. To determine or decide. chooses, chose, chosen, choosing, choosest.
chrysolites ::: brown or yellow-green olivine found in igneous and metamorphic rocks and used as gemstones such as topaz, etc.
chrysoprase ::: a brittle, translucent, semiprecious chalcedony (q.v.), a variety of the silica mineral quartz. It owes its bright apple-green colour to colloidally dispersed hydrated nickel silicate. Valued in ancient times as it shone in the dark.
circe ::: 1. In Classical Mythology. the enchantress represented by Homer as turning the companions of Odysseus into swine by means of a magic drink, therefore an alluring but dangerous temptress or temptation.
circean ::: relating to or resembling Circe, the fabled enchantress described by Homer. She was supposed to possess great knowledge of magic and venomous herbs which she offered as a drink to her charmed and fascinated victims who then changed into swine; hence, pleasing, but harmful; fascinating, but degrading.
circuit ::: 1. The act of following a curved or circular route or one that lies around an object. 2. A complete route or course, esp. one that is curved or circular and begins and ends at the point of departure. 3. The boundary line encompassing an area or object. 4. A regular or accustomed course from place to place. circuits.
circumference ::: the boundary line of a circle; perimeter; figure, area, or object or the area within the boundary.
circumscribe ::: to enclose or restrict within limits; confine. circumscribed, circumscribing.
clamped ::: 1. Fastened with or fixed in a clamp (a device for binding, holding, compressing or fastening objects together); hence, fig. Restricted, repressed, tightened down, restrained. 2. Established by authority; imposed clamps. (Sri Aurobindo also employs clamped as an adj.)
clear ::: 1. Not obscured or darkened; bright. 2. Free from darkness, obscurity, or cloudiness; transparent. 3. Serene; calm; untroubled. 4. Free from doubt or confusion; certain. 5. Easily perceptible to the eye or ear; distinct. 6. Easily understood; without ambiguity. 7. Free from impediment, obstruction, or hindrance; open. clearer, sun-clear, surface-clear.
clock-work ::: with machinelike regularity and precision; perfectly.
cloud-rimmed ::: edged, margined, or framed by clouds.
coarse ::: 1. Composed of relatively large parts or particles. 2. Lacking in fineness or delicacy of texture, structure, etc. Not refined or delicate, rough.
coil ::: n. **1. A series of connected spirals or concentric rings formed by gathering or winding. 2. Such a series resembling a serpent or a vine. v. 3. To form concentric rings or spirals. 4. To move in a spiral course. coils, coiled, coiling, coilings.**
columns ::: long, narrow formations of troops in which there are more members in line in the direction of movement than at right angles to the direction.—(distinguished from line).
combine ::: to integrate or cause to be integrated; join together. combined.
comedy ::: 1. The comic element of drama, of literature generally, or of life. 2. A humorous element of life or literature. Comedy (see also Divine Comedy).
commandment (‘s) ::: a divine command; an edict.
complained ::: expressed feelings of pain, dissatisfaction, or resentment. complaining.
complements ::: 1. Things that complete, make up a whole, or bring to perfection. 2. Things that complete each other when combined and complete the whole.
compound ::: to combine so as to form a whole; mix; mix (elements). mix with.
computed ::: determined by mathematics, especially by numerical methods.
cone ::: 1. A solid whose surface is generated by a straight line, the generator, passing through a fixed point, the vertex, and moving along a fixed curve, the directrix. 2. Anything that tapers from a circular section to a point.
confine ::: 1. To enclose within bounds, limit, restrict. 2. To shut or keep in; prevent from leaving a place because of imprisonment, illness, discipline, etc. confined.
confines ::: 1. The limits of a space or area; the borders. 2. A bounded scope. 3. Restraining elements.
conjunction ::: 1. The state of being joined. 2. Astronomy: The position of two celestial bodies on the celestial sphere when they have the same celestial longitude, especially a configuration in which a planet or the Moon lies on a straight line from Earth to or through the Sun.
conscious force ::: Sri Aurobindo: "For the Force that builds the worlds is a conscious Force, . . .” *The Life Divine
*consciousforce. ::: Sri Aurobindo: "In actual fact Mind measures Time by event and Space by Matter; but it is possible in pure mentality to disregard the movement of event and the disposition of substance and realise the pure movement of Conscious-Force which constitutes Space and Time; these two are then merely two aspects of the universal force of Consciousness which in their intertwined interaction comprehend the warp and woof of its action upon itself. And to a consciousness higher than Mind which should regard our past, present and future in one view, containing and not contained in them, not situated at a particular moment of Time for its point of prospection, Time might well offer itself as an eternal present. And to the same consciousness not situated at any particular point of Space, but containing all points and regions in itself, Space also might well offer itself as a subjective and indivisible extension, — no less subjective than Time.” The Life Divine
::: "Consciousness is not only power of awareness of self and things, it is or has also a dynamic and creative energy. It can determine its own reactions or abstain from reactions; it can not only answer to forces, but create or put out from itself forces. Consciousness is Chit but also Chit Shakti.” Letters on Yoga
::: ‘Consecration" generally has a more mystical sense but this is not absolute. A total consecration signifies a total giving of one"s self; hence it is the equivalent of the word ``surrender"", not of the word (soumission} which always gives the impression that one accepts'' passively. You feel a flame in the wordconsecration"", a flame even greater than in the word offering''. To consecrate oneself isto give oneself to an action""; hence, in the yogic sense, it is to give oneself to some divine work with the idea of accomplishing the divine work.” Questions and Answers, MCW Vol. 4*.
"Consecration is a process by which one trains the consciousness to give itself to the Divine.” Letters on Yoga
contain ::: 1. To be capable of holding. 2. To halt the spread or development of; check, esp. of opposition. 3. To hold or keep within limits; restrain. contained, contains, containing, all-containing, All-containing.
continent ::: 1. Mainland as opposed to islands. 2. A continuous extent of land. Also fig. continents.
contents ::: things contained or held, as in a receptacle. Often used in the plural.
context ::: 1. The part of a text or statement that surrounds a particular word or passage and determines its meaning. 2. The set of circumstances or facts that surround a particular event, situation, etc.
contours ::: outlines of figures or bodies, edges or lines that define or bound shapes, objects or forms.
control ::: n. 1. Power to direct, determine or command. 2. A means of regulation or restraint; curb; check. v. 3. To exercise authoritative control or power over. 4. To hold in restraint; check, esp. one"s emotions. controls, controlled, controlling.
corner ::: 1. The position at which two lines, surfaces, or edges meet and form an angle. 2. The area enclosed or bounded by an angle formed in this manner. 3. A region, part, quarter. 4. A remote, secluded, or secret place. corners, corner-Mind.
cornices ::: prominent, continuous, horizontally projecting features surmounting a wall or other construction, or dividing it horizontally for compositional purposes; i.e. to crown or complete a building.
cosmic force ::: Sri Aurobindo: ". . . universal force and universal consciousness are one, — cosmic force is the operation of cosmic consciousness.” *The Life Divine
cosmicity ("s) ::: a word coined by Sri Aurobindo. The suffix ity is used to form abstract nouns expressing state or condition. Hence, cosmicity refers to a cosmic state or condition.
cosmic mind ::: Sri Aurobindo: "Nevertheless, the fact of this intervention from above, the fact that behind all our original thinking or authentic perception of things there is a veiled, a half-veiled or a swift unveiled intuitive element is enough to establish a connection between mind and what is above it; it opens a passage of communication and of entry into the superior spirit-ranges. There is also the reaching out of mind to exceed the personal ego limitation, to see things in a certain impersonality and universality. Impersonality is the first character of cosmic self; universality, non-limitation by the single or limiting point of view, is the character of cosmic perception and knowledge: this tendency is therefore a widening, however rudimentary, of these restricted mind areas towards cosmicity, towards a quality which is the very character of the higher mental planes, — towards that superconscient cosmic Mind which, we have suggested, must in the nature of things be the original mind-action of which ours is only a derivative and inferior process.” *The Life Divine
"If we accept the Vedic image of the Sun of Truth, . . . we may compare the action of the Higher Mind to a composed and steady sunshine, the energy of the Illumined Mind beyond it to an outpouring of massive lightnings of flaming sun-stuff. Still beyond can be met a yet greater power of the Truth-Force, an intimate and exact Truth-vision, Truth-thought, Truth-sense, Truth-feeling, Truth-action, to which we can give in a special sense the name of Intuition; . . . At the source of this Intuition we discover a superconscient cosmic Mind in direct contact with the supramental Truth-Consciousness, an original intensity determinant of all movements below it and all mental energies, — not Mind as we know it, but an Overmind that covers as with the wide wings of some creative Oversoul this whole lower hemisphere of Knowledge-Ignorance, links it with that greater Truth-Consciousness while yet at the same time with its brilliant golden Lid it veils the face of the greater Truth from our sight, intervening with its flood of infinite possibilities as at once an obstacle and a passage in our seeking of the spiritual law of our existence, its highest aim, its secret Reality.” The Life Divine
"There is one cosmic Mind, one cosmic Life, one cosmic Body. All the attempt of man to arrive at universal sympathy, universal love and the understanding and knowledge of the inner soul of other existences is an attempt to beat thin, breach and eventually break down by the power of the enlarging mind and heart the walls of the ego and arrive nearer to a cosmic oneness.” *The Synthesis of Yoga
"[The results of the opening to the cosmic Mind:] One is aware of the cosmic Mind and the mental forces that move there and how they work on one"s mind and that of others and one is able to deal with one"s own mind with a greater knowledge and effective power. There are many other results, but this is the fundamental one.” Letters on Yoga
"The cosmic consciousness has many levels — the cosmic physical, the cosmic vital, the cosmic Mind, and above the higher planes of cosmic Mind there is the Intuition and above that the overmind and still above that the supermind where the Transcendental begins. In order to live in the Intuition plane (not merely to receive intuitions), one has to live in the cosmic consciousness because there the cosmic and individual run into each other as it were, and the mental separation between them is already broken down, so nobody can reach there who is still in the separative ego.” Letters on Yoga*
cosmic Self ::: Sri Aurobindo: "When one has the cosmic consciousness, one can feel the cosmic Self as one"s own self, one can feel one with other beings in the cosmos, one can feel all the forces of Nature as moving in oneself, all selves as one"s own self. There is no why except that it is so, since all is the One.” Letters on Yoga (See also Cosmic Spirit)
"Impersonality is the first character of cosmic self; . . . .” *The Life Divine
"An eternal infinite self-existence is the supreme reality, but the supreme transcendent eternal Being, Self and Spirit, — an infinite Person, we may say, because his being is the essence and source of all personality, — is the reality and meaning of self-existence: so too the cosmic Self, Spirit, Being, Person is the reality and meaning of cosmic existence; the same Self, Spirit, Being or Person manifesting its multiplicity is the reality and meaning of individual existence.” The Life Divine
"But this cosmic self is spiritual in essence and in experience; it must not be confused with the collective existence, with any group soul or the life and body of a human society or even of all mankind.” The Synthesis of Yoga
"It is the Cosmic Self and Spirit that is in and behind all things and beings, from which and in which all is manifested in the universe — although it is now a manifestation in the Ignorance.” Letters on Yoga*
cosmic Spirit ::: Sri Aurobindo: "The Cosmic Spirit or Self contains everything in the cosmos — it upholds cosmic Mind, universal Life, universal Matter as well as the overmind. The Self is more than all these things which are its formulations in Nature.” *Letters on Yoga
"[The Divine in one of its three aspects] . . . is the Cosmic Self and Spirit that is in and behind all things and beings, from which and in which all is manifested in the universe - although it is now a manifestation in the Ignorance.” Letters on Yoga
". . . the cosmic spirit, the one self inhabiting the universe, . . . .” *The Life Divine
"For the cosmic Spirit inhabits each and all, but is more than all; . . . .”The Life Divine
cosmic Truth ::: Sri Aurobindo: "The Cosmic Truth is the view on things of a cosmic consciousness in which things are seen in their true essence and their true relation to the Divine and to each other.” *Letters on Yoga
cosmic Will ::: Sri Aurobindo: "Agni is the Deva, the All-Seer, manifested as conscious-force or, as it would be called in modern language, Divine or Cosmic Will, first hidden and building up the eternal worlds, then manifest, ``born"", building up in man the Truth and the Immortality.” *The Secret of the Veda
::: "Cosmos is not the Divine in all his utter reality, but a single self-expression, a true but minor motion of his being.” *The Human Cycle
couch ::: n. 1. A place on which one rests or sleeps; a sofa. v. 2. To lie down; recline, as for rest. couched.
counterfeits ::: imitations intended to be passed off fraudulently or deceptively as genuine; forgeries.
craftsman ::: a person who practices or is highly skilled in a craft; artisan. (Here in reference to the Divine). craftsman** **(in general).
cramped ::: closed in; restricted; confined in space, action, etc.
creator ::: 1. The Divine Being, creator of all things. 2. A person, force or thing that creates. Creator, creator"s, Creator"s, creators, world-creators. (Sri Aurobindo also employs creator as an adjective.)
creatrix ::: the Divine Mother, the creatress. creatrix. (Sri Aurobindo also employs the word as an adj.)
creepered ::: covered with vines (creepers).
creepers ::: plants that spread by means of stems that creep or climb; vines.
crest ::: 1. The top, highest point, or highest stage of something. 2. The top line of a hill, mountain, or wave. 3. A tuft or other natural growth on the top of the head of an animal as the comb of a rooster. 4. The fan-like tail of a comet. crests.
criss-cross ::: a mark, pattern or network made of crossing lines.
cross ::: 1. A structure consisting essentially of an upright and a transverse piece, upon which persons were formerly put to a cruel and ignominious death by being nailed or otherwise fastened to it by their extremities. 2. A representation or delineation of a cross on any surface, varying in elaborateness from two lines crossing each other to an ornamental design painted, embroidered, carved, etc.; used as a sacred mark, symbol, badge, or the like. 3. A trouble, vexation, annoyance; misfortune, adversity; sometimes anything that thwarts or crosses. v. 4. To go or extend across; pass from one side of to the other: pass over. 5. To extend or pass through or over; intersect. 6. To encounter in passing. crosses, crossed, crossing.
cross ::: Sri Aurobindo: ". . . the cross is the sign of the Divine Descent barred and marred by the transversal line of a cosmic deformation which turns it into a stake of suffering and misfortune. Only by the ascent to the original Truth can the deformation be healed and all the works of love, as too all the works of knowledge and of life, be restored to a divine significance and become part of an integral spiritual existence.” *The Synthesis of Yoga
crouch ::: 1. To stoop, especially with the knees bent esp. in fear, humility or submission. 2. (of animals) to lie close to the ground, in fear, readiness for action etc. crouches, crouched, crouching.
crowd ::: n. 1. A large number of persons gathered tightly together; a throng. 2. The masses. 3. A large number of things or people gathered or considered together; a multitude. crowds. v. 4. To press together into a confined space; assemble in large numbers. 5. To fill, occupy or cram things tightly together. 6. To advance by pressing or shoving. crowds, crowded, crowding.
crude ::: 1. In a raw or unprepared state; unrefined or natural; unfinished, coarse. 2. Lacking in intellectual subtlety, perceptivity, etc.; rudimentary; undeveloped. 3. Rough or primitive. 4. Lacking culture, refinement, tact. crudely.
crystal ::: 1. A mineral, especially a transparent form of quartz, having a crystalline structure, often characterized by external planar faces. 2. Resembling crystal; transparent as water or a liquid. 3. Fig. Sometimes used to describe the eyes.
cup ::: 1. A small open container, usually with a flat bottom and a handle, used for drinking, or something resembling it. cup"s 2. *Fig.* Something that one must endure; one"s lot to be experienced or endured with pain or happiness, as these lines in Savitri:
cupbearers ::: servants who fill and serve wine in cups, as in a royal palace or at an elaborate banquet.
curtained ::: shut off or concealed with or as if with a curtain.
customs-line ::: an area (or line) where a governmental agency checks baggage or merchandise for contraband and goods subject to duty.
dines ::: takes a meal.
"Death has no reality except as a process of life. Disintegration of substance and renewal of substance, maintenance of form and change of form are the constant process of life; death is merely a rapid disintegration subservient to life"s necessity of change and variation of formal experience. Even in the death of the body there is no cessation of Life, only the material of one form of life is broken up to serve as material for other forms of life.” The Life Divine
decadent ::: being in a state of decline or decay.
decayed ::: broke down into component parts; gradually deteriorated to an inferior state: declined in health, etc.
declined ::: refused; rejected.
decree ::: n. **1. A formal and authoritative order, esp. one having the force of law. 2. A judicial decision or order. 3. Theol. One of the eternal purposes of God by which events are foreordained. v. 4. To command, ordain, decide by decree. Decree, decrees, decreed, decreeing.**
deep ::: n. 1. A vast extent, as of space or time; an abyss. 2. Fig. Difficult to penetrate; incomprehensible to one of ordinary understanding or knowledge; as an unfathomable thought, idea, esp. poetic. Deep, deep"s, deeps. adj. 3. Extending far downward below a surface. 4. Having great spatial extension or penetration downward or inward from an outer surface or backward or laterally or outward from a center; sometimes used in combination. 5. Coming from or penetrating to a great depth. 6. Situated far down, in, or back. 7. Lying below the surface; not superficial; profound. 8. Of great intensity; as extreme deep happiness, deep trouble. 9. Absorbing; engrossing. 10. Grave or serious. 11. Profoundly or intensely. 12. Mysterious; obscure; difficult to penetrate or understand. 13. Low in pitch or tone. 14. Profoundly cunning, crafty or artful. 15. The central and most intense or profound part; "in the deep of night”; "in the deep of winter”. deeper, deepest, deep-browed, deep-caved, deep-concealed, deep-etched, deep-fraught, deep-guarded, deep-hid, deep-honied, deep-pooled, deep-thoughted. *adv. *16. to a great depth psychologically or profoundly.
define ::: 1. To explain or identify the nature or essential qualities of; describe. 2. To make clear the outline or form of.
deity ::: 1. A god or goddess. 2. Divine character or nature, esp. that of the Supreme Being; divinity. deities. ::: the Deity. God, Supreme Being. **Deity"s.
delicacy ::: fineness of appearance, construction or execution; elegance.
delicate ::: 1. Distinguishing subtle differences. 2. Of instruments: precise, skilled, or sensitive in action or operation. 3. Marked by sensitivity of discrimination and skillful in expression, technique, etc. 4. Exquisitely or beautifully fine in texture, construction, or finish. 5. Exquisite, fine, or subtle in quality, character, construction, etc. 6. (of colour, tone, taste, etc.) Pleasantly subtle, soft, or faint.
delicately ::: 1. In a delicate manner. 2. Fine or soft in touch or skill; gently, exquisitely fine.
demigod ::: a mythological being who is partly divine and partly human; an inferior deity. demigod"s, demigods.
denial ::: 1. A refusal to accept or believe something, such as a doctrine or belief. 2. A refusal to grant the truth of a statement or allegation; a contradiction; a disavowal. denial"s, denials.
derived ::: 1. Obtained or received from a source. 2. Arrived at by reasoning; deduced or inferred. derives.
descent ::: 1. The act or an instance of descending. 2. A downward incline or passage; a slope. Descent.
describe ::: 1. To represent pictorially; depict. 2. To trace the form or outline of. described, describing.
design ::: n. 1. Purpose, aim, intention, especially with reference to a Divine Creator. 2. Plan or scheme. 3. A combination of details or features; pattern or motif. design"s, designs. *v. 4. To work out the structure or form of (something). 5. To plan and make (something) artistically or skilfully. *designed, designing.
desirable ::: worth having or wanting; pleasing; excellent; or fine.
". . . desire is limitation and insecurity in a hunger for pleasure and satisfaction and not the seeking after the divine delight in things.” The Synthesis of Yoga*
"Desire is the lever by which the divine Life-principle effects its end of self-affirmation in the universe. . . " The Life Divine
destined ::: foreordained by a divine decree; certain.
destiny ::: 1. Something that is to happen or has happened to a particular person or thing; lot or fortune. 2. The predetermined, usually inevitable or irresistible, course of events. 3. The power or agency that determines the course of events. 4. *(Cap.) This power personified or represented as a goddess. *Destiny, destinies, world-destiny.
"Destruction is always a simultaneous or alternate element which keeps pace with creation and it is by destroying and renewing that the Master of Life does his long work of preservation. More, destruction is the first condition of progress. Inwardly, the man who does not destroy his lower self-formations, cannot rise to a greater existence. Outwardly also, the nation or community or race which shrinks too long from destroying and replacing its past forms of life, is itself destroyed, rots and perishes and out of its debris other nations, communities and races are formed. By destruction of the old giant occupants man made himself a place upon earth. By destruction of the Titans the gods maintain the continuity of the divine Law in the cosmos. Whoever prematurely attempts to get rid of this law of battle and destruction, strives vainly against the greater will of the World-Spirit.” Essays on the Gita
determined ::: 1. Settled, decided, resolved. 2. Caused, effected, or controlled. determines, determining, name-determined.
diameter ::: a straight line segment passing through the center of a figure, especially of a circle or sphere, and terminating at the periphery.
dim ::: 1. Obscure to the mind or the senses. 2. Not clearly seen; indistinct; faint. 3. Having weak or indistinct vision. 4. Faintly outlined; indistinct. 5. Lacking in brightness. v. 1. To cause to seem less bright, as by comparison. 2. Make dim or lusterless. dimly, dim-eyed, dim-heart, dim-hearted, dim-masked, dim-souled.
dionysian ::: 1. Of or relating Dionysus, the Greek god of wine, fruitfulness, and vegetation, worshipped in orgiastic rites and festivals in his name. He was also known as the bestower of ecstasy and god of the drama, and identified with Bacchus. 2. Recklessly uninhibited; unrestrained.
dips ::: 1. Plunges briefly into water or another liquid and removes quickly. 2. Sinks or drops down, or below a particular level, as if dipping into water; goes down, sinks, sets. 3. Has a downward inclination; inclines or slopes downwards; is inclined to the horizon. dipped, dipping.
direct ::: adj. 1. Proceeding without interruption in a straight course or line; not deviating or swerving. adv. 2. In a straightforward manner; directly; straight.
direction ::: 1. A line of thought or action or a tendency or inclination. 2. A purpose or orientation toward a goal that serves to guide or motivate; focus. directions.
disciplined ::: 1. Trained mentally or physically by instruction or exercise. 2. Having or exhibiting discipline, i.e. activity, exercise or a regimen that develops or improves a skill; training.
disciplines ::: branches of knowledge as well as training for the improvement of physical powers, self-control, etc.
disciples ::: those who are pupils or adherents of the doctrines of another; followers.
discover ::: 1. To determine the existence, presence, or fact of. 2. To be the first to find or find out or about something. 3. To reveal or make known. discovers, discovered, discovering, all-discovering, new-discovering,
disdain ::: n. 1. A feeling of contempt for anything regarded as unworthy; haughty contempt; scorn. v. 2. To look upon or treat with contempt; despise; scorn. disdained, disdaining.
disjoined ::: have the connection undone.
dispensation ("s) ::: the divine ordering of worldly affairs.
disquieting ::: causing anxiety or uneasiness; disturbing.
dissects ::: examines minutely part by part, to analyze.
divine ::: adj. **1. Of or pertaining to God or the Supreme Being. 2. Of, relating to, emanating from, or being the expression of a deity. 3. Being in the service or worship of a deity; sacred. 4. Heavenly, celestial. 5. Supremely good or beautiful; magnificent. diviner, divinest, divinely, half-divine. v. 6. To perceive by intuition or insight. divines, divined, divining.**
divine Child ::: see: Child, divine
divine Comedy ::: a stage-play of a light and amusing character, with a happy conclusion to its plot. Its mediaeval use for a narrative poem with an agreeable ending. (Probably taken from Italian; cf. the Divine Comedy, the great tripartite poem of Dante, called by its author La Commedia, because in the conclusion, it is prosperous, pleasant, and desirable.)
divine force.
divine Force ::: Sri Aurobindo: "That there is a divine force asleep or veiled by Inconscience in Matter and that the Higher Force has to descend and awaken it with the Light and Truth is a thing that is well known; it is at the very base of this yoga.” *Letters on Yoga.
divine gate, gleaming sisters of the *See *sisters of the divine gate, gleaming.
divine life ::: Sri Aurobindo: "A life of gnostic beings carrying the evolution to a higher supramental status might fitly be characterised as a divine life; for it would be a life in the Divine, a life of the beginnings of a spiritual divine light and power and joy manifested in material Nature.” *The Life Divine ::: "The ascent to the divine Life is the human journey, the Work of works, the acceptable Sacrifice. This alone is man"s real business in the world and the justification of his existence, without which he would be only an insect crawling among other ephemeral insects on a speck of surface mud and water which has managed to form itself amid the appalling immensities of the physical universe.” The Life Divine
"Divine Love is of two kinds — the divine Love for the creation and the souls that are part of itself, and the love of the seeker and love for the Divine Beloved; it has both a personal and impersonal element, but the personal is free here from all lower elements or bondage to the vital and physical instincts.” Letters on Yoga
divine love ::: Sri Aurobindo: "Divine Love, in my view of it, is again not something ethereal, cold and far, but a love absolutely intense, intimate and full of unity, closeness and rapture using all the nature for its expression.” *Letters on Yoga
".. . Divine Love which is at the heart of all creation and the most powerful of all redeeming and creative forces has yet been the least frontally present in earthly life, the least successfully redemptive, the least creative. Human nature has been unable to bear it in its purity for the very reason that it is the most powerful, pure, rare and intense of all the divine energies; . . . . ” The Synthesis of Yoga
divine Mother ::: Sri Aurobindo: "The One whom we adore as the Mother is the divine Conscious Force that dominates all existence, one and yet so many-sided that to follow her movement is impossible even for the quickest mind and for the freest and most vast intelligence. The Mother is the consciousness and force of the Supreme and far above all she creates.” *The Mother
divine Reality ::: Sri Aurobindo: "The Divine Reality is infinite in its being; in this infinite being, we find limited being everywhere, — that is the apparent fact from which our existence here seems to start and to which our own narrow ego and its ego-centric activities bear constant witness. But, in reality, when we come to an integral self-knowledge, we find that we are not limited, for we also are infinite.” *The Life Divine
divine ::: Sri Aurobindo: "The Divine is the Supreme Truth because it is the Supreme Being from whom all have come and in whom all are.” *Letters on Yoga
::: divine will
dizzy ::: causing giddiness or confusion.
dogmas ::: prescribed doctrines proclaimed as unquestionably true by a particular group and authoritatively laid down.
doom ::: 1. Fate, especially a tragic or ruinous one. 2. Inevitable destruction or ruin. 3. A judgement, decision, or sentence, esp. an unfavourable one. doom"s, doomed, doom-crack.
dragonflies ::: any of various large insects of the order Odonata or suborder Anisoptera, having a long slender body and two pairs of narrow, net-veined wings that are usually held outstretched while the insect is at rest.
dragon of the dark foundation ::: Sri Aurobindo: "All this action and struggle and ascension is supported by Heaven our Father and Earth our Mother, Parents of the Gods, who sustain respectively the purely mental and psychic and the physical consciousness. Their large and free scope is the condition of our achievement. Vayu, Master of life, links them together by the mid-air, the region of vital force. And there are other deities, — Parjanya, giver of the rain of heaven; Dadhikravan, the divine war-horse, a power of Agni; the mystic Dragon of the Foundations; Trita Aptya who on the third plane of existence consummates our triple being; and more besides.” The Secret of the Veda
drain ::: v. 1. To deplete (a person or a thing) gradually, especially to the point of complete exhaustion. n. 2. A gradual depletion of energy or resources. 3. Something (a ditch, trench, waterpipe etc.) designed to carry away water. drained.
draw ::: 1. To cause to move in a given direction or to a given position, as by leading. 2. To bring towards oneself or itself, as by inherent force or influence; attract. 3. To cause to come by attracting; attract. 4. To cause to move in a particular direction by or as by a pulling force; pull; drag. 5. To get, take or obtain as from a source; to derive. 6. To bring, take, or pull out, as from a receptacle or source. 7. To draw a (or the) line (fig.) to determine or define the limit between two things or groups; in modern colloquial use (esp. with at), to lay down a definite limit of action beyond which one refuses to go. 8. To make, sketch (a picture or representation of someone or something) in lines or words; to design, trace out, delineate; depict; also, to mould, model. 9. To mark or lay out; trace. 10. To compose or write out in legal format. 11. To write out (a bill of exchange or promissory note). 12. To disembowel. 13. To move or pull so as to cover or uncover something. 14. To suck or take in (air, for example); inhale. 15. To extend, lengthen, prolong, protract. 16. To cause to move after or toward one by applying continuous force; drag. draws, drew, drawn, drawing, wide-drawn.
drawing ::: a picture or plan made by means of lines on a surface, esp. one made with a pencil or pen without the use of colour; a sketch, plan or outline.
dream ::: 1. A series of images, ideas, emotions, and sensations occurring involuntarily in the mind during certain stages of sleep. 2. A vision occurring to a person while awake. 3. A person or thing that is as pleasant, or seemingly unreal, as a dream 4. An ideal or aspiration; goal; aim. 5. A wild or vain fancy. Dream, dream"s, Dream"s, dreams, dream-brood, dream-brush, dream-built, dream-caught, dream-fact, dream-fate, dream-god"s, dream-happiness, dream-hued, dream-life, dream-light, dream-made, dream-mind, dream-notes, dream-print, dream-sculptured, dream-shores, dream-smiles, dream-splendour, dream-truth, dream-vasts, dream-white, dream-world, half-dream, self-dream, sun-dream, world-dream. *adj. 6. Of a colour: misty, dim, or cloudy. v. 7. To have an image (of) or fantasy (about) in or as if in a dream. dreams, dreamed, *dreaming.
dully ::: without liveliness; sluggish.
dungeon ::: a dark, often underground chamber or cell used to confine prisoners. (Sri Aurobindo employs the word as an adjective.)
dyumatsena ::: Sri Aurobindo: "Dyumatsena, Lord of the Shining Hosts, father of Satyavan, is the Divine Mind here fallen blind, losing its celestial kingdom of vision, and through that loss its kingdom of glory.” Author"s note at beginning of Savitri.
"Each is the whole Eternal concealed.” The Life Divine
::: "Each man has to grow into the Divine Reality within himself through his own individual being, . . . " The Human Cycle
"Each person follows in the world his own line of destiny which is determined by his own nature and actions — the meaning and necessity of what happens in a particular life cannot be understood except in the light of the whole course of many lives. But this can be seen by those who can get beyond the ordinary mind and feelings and see things as a whole, that even errors, misfortunes, calamities are steps in the journey, — the soul gathering experience as it passes through and beyond them until it is ripe for the transition which will carry it beyond these things to a higher consciousness and higher life.” Letters on Yoga*
earthiness ::: fig. Grossly material, coarse, dull, unrefined.
earthly ::: 1. Terrestrial; not heavenly or divine. 2. Worldly. earthliness.
earthly life ::: Sri Aurobindo: "This earthly life need not be necessarily and for ever a wheel of half-joyous half-anguished effort; attainment may also be intended and the glory and joy of God made manifest upon earth.” The Life Divine
eclipse ::: n. **1. A temporary or permanent dimming or cutting off of light. 2. A fall into obscurity or disuse; a decline. v. 3. To obscure; darken. eclipsed, eclipsing.**
ecstasy ::: 1. Intense joy or delight. 2. A state of exalted emotion so intense that one is carried beyond thought. 3. Used by mystical writers as the technical name for the state of rapture in which the body was supposed to become incapable of sensation, while the soul was engaged in the contemplation of divine things. 4. The trance, frenzy, or rapture associated with mystic or prophetic exaltation. Ecstasy, ecstasy"s, ecstasies, ecstasied, self-ecstasy, strange-ecstasied.
edge ::: n. 1. A dividing line; a border. Also fig. 2. Poet. A thin, sharpened side, as of the blade of a cutting instrument. 3. Fig. A brink or verge. 4. Sharpness or keenness of language, argument, tone of voice, appetite, desire, etc. flame-edge. *v. 5. To put a border or edge on . 6. Fig. To give keenness, sharpness, or urgency to. *edging.
efface ::: 1. To wipe out; do away with; expunge. 2. To rub out, erase, or obliterate (outlines, traces, inscriptions, etc.). 3. To make (oneself) inconspicuous; withdraw (oneself). effaced, effacing.
elements ::: Sri Aurobindo: "The first ripple or vibration in causal matter creates a new and exceedingly fine and pervasive condition of matter called Akasha or Ether; more complex motion evolves out of Ether a somewhat intenser condition which is called Vayu, Air; and so by ever more complex motion with increasing intensity of condition for result, yet three other matter-states are successively developed, Agni or Fire, Apah or Water and Prithvi or Earth.” *Supplement to the Sri Aurobindo Birth Centenary Library
elfin ::: suggestive of an elf in strangeness and otherworldliness; in reference to legendary beings with magical powers, usually characterized as small, manlike, and mischievous.
elusive ::: 1. Eluding clear perception or complete mental grasp; hard to express or define. 2. Cleverly or skilfully evasive.
elysian ::: of the nature of, or resembling, what is in Elysium the dwelling place of the blessed after death, a state or place of ideal happiness, perfect bliss.
eminences ::: persons or things of high station, rank or repute.
embrace ::: n. 1. The act of clasping another person in the arms. Also fig. **embraces. v. 2. To take or clasp in the arms; press to the bosom. 3. To take or receive gladly or eagerly; accept willingly. 4. To include or contain. 5. To surround; enclose; entwine. 6. To take up willingly or eagerly. embraced, embracing, all-embracing.**
"Emotion is a good element in yoga; but emotional desire becomes easily a cause of perturbation and an obstacle. Turn your emotions towards the Divine, aspire for their purification; they will then become a help on the way and no longer a cause of suffering.” Letters on Yoga*
emptiness ::: 1. The state of containing nothing. 2. An empty area or space; a vacuum.
"Emptiness is not in itself a bad condition, only if it is a sad and restless emptiness of the dissatisfied vital. In sadhana emptiness is very usually a necessary transition from one state to another. When mind and vital fall quiet and their restless movements, thoughts and desires cease, then one feels empty. This is at first often a neutral emptiness with nothing in it, nothing in it either good or bad, happy or unhappy, no impulse or movement. This neutral state is often or even usually followed by the opening to inner experience. There is also an emptiness made of peace and silence, when the peace and silence come out from the psychic within or descend from the higher consciousness above. This is not neutral, for in it there is the sense of peace, often also of wideness and freedom. There is also a happy emptiness with the sense of something close or drawing near which is not yet there, e.g. the closeness of the Mother or some other preparing experience.” Letters on Yoga*
engine ::: 1. An agent, instrument, or means of accomplishment. 2. Any instrument or device. engines.
engined ::: arranged by skill or by cunning means.
engineers ::: those who design, plan or mastermind. Also fig.
enginery ::: skilful or artful contrivance.
enigma ::: 1. A puzzling or mystifying saying, in which some known thing is concealed under obscure language; an obscure question; a riddle. 2. Something seemingly having no explanation; a puzzling or inexplicable occurrence or situation. enigma"s, Enigma, Enigma"s, enigmaed.
ennui ::: a feeling of utter weariness and discontent resulting from satiety or lack of interest; boredom.
enshrine ::: to place or enclose in or as if in a shrine. enshrined, enshrining.
ensleeved ::: a word coined by Sri Aurobindo. The prefix en, occurring originally in loanwords from French, forms verbs with the general sense "to cause (a person or thing) to be in” a place, condition, or state. Hence, ensleeved in this instance is "held within a sleeve”.
entangled ::: 1. Ensnarled; intertwined; enmeshed. 2. Confused or perplexed. entangling, entanglement, star-entangled.
entwined ::: clasped as a twining plant; wrapped around; enfolded, embraced. Also fig.
epicure ::: a person who cultivates a refined taste; connoisseur.
espouse ::: to take to oneself, make one"s own (a cause, quarrel, etc.); to adopt, embrace (a doctrine, opinion, theory, profession, mode of life).
eudaemonised ::: made happy. In ethics, the view that the ultimate justification of virtuous activity is happiness. Virtuous activity may be conceived as a means to happiness, or well-being, or as partly constitutive of it.
event ::: 1. Something that happens, or is regarded as happening; an occurrence, esp. one of some importance. 2. Something that occurs in a certain place during a particular interval of time. Event, event"s, events, shape-events. ::: Event, divine
". . . evil is the fruit of a spiritual ignorance and it will disappear only by the growth of a spiritual consciousness and the light of spiritual knowledge.” The Life Divine
"Evolution is an inverse action of the involution: what is an ultimate and last derivation in the involution is the first to appear in the evolution; what was original and primal in the involution is in the evolution the last and supreme emergence.” The Life Divine ::: "Evolution, as we see it in this world, is a slow and difficult process and, indeed, needs usually ages to reach abiding results; but this is because it is in its nature an emergence from inconscient beginnings, a start from nescience and a working in the ignorance of natural beings by what seems to be an unconscious force. There can be, on the contrary, an evolution in the light and no longer in the darkness, in which the evolving being is a conscious participant and cooperator, and this is precisely what must take place here.” Essays in Philosophy and Yoga
"Evolution is the one eternal dynamic law and hidden process of the earth-nature.” Essays Divine and Human
examined ::: looked at, inspected, or scrutinized carefully or in detail; investigated the condition or qualities of anything.
exchange ::: the act, process or an instance of exchanging; interchange, trade, traffic, business, commerce. Exchange.
executrix ::: a feminine executor.
experience ::: 1. Knowledge or practical wisdom gained from what one has observed, encountered, or undergone. 2. Philos. The totality of the cognitions given by perception; all that is perceived, understood, and remembered. **world-experience.
explained ::: 1. Made plain or comprehensible. 2. Defined; interpreted; expounded. 3. Make known in detail. explains.
explore ::: 1. To examine or investigate, esp. systematically. 2. To search into or travel in for the purpose of discovery. explores, exploring.
exquisite ::: 1. Extraordinarily fine or admirable; consummate. 2. Intense, acute, or keen, as pleasure or pain.
extravagance ::: unrestrained or fantastic excess, as of actions or opinions; lavishness.
**"Faith in the heart is the obscure & often distorted reflection of a hidden knowledge.” Essays Divine and Human
::: **"Faith is a certitude in the soul which does not depend on reasoning, on this or that mental idea, on circumstances, on this or that passing condition of the mind or the vital or the body. It may be hidden, eclipsed, may even seem to be quenched, but it reappears again after the storm or the eclipse; it is seen burning still in the soul when one has thought that it was extinguished for ever. The mind may be a shifting sea of doubts and yet that faith may be there within and, if so, it will keep even the doubt-racked mind in the way so that it goes on in spite of itself towards its destined goal. Faith is a spiritual certitude of the spiritual, the divine, the soul"s ideal, something that clings to that even when it is not fulfilled in life, even when the immediate facts or the persistent circumstances seem to deny it.” Letters on Yoga
fate ::: 1. That which is inevitably predetermined or preordained; destiny. 2. Something that unavoidably befalls a person; fortune; lot. **fate"s, fates, fated, fate-bound, fate-driven, fate-hedged, fate-led, fate-turned, world-fate.
::: "Fate is God"s foreknowledge outside Space & Time of all that in Space & Time shall yet happen; what He has foreseen, Power & Necessity work out by the conflict of forces.” *Essays Divine and Human
fatigue ::: weariness from exertion.
::: **"Fear and anxiety are perverse forms of will. What thou fearest & ponderest over, striking that note repeatedly in thy mind, thou helpest to bring about; for, if thy will above the surface of waking repels it, it is yet what thy mind underneath is all along willing, & the subconscious mind is mightier, wider, better equipped to fulfil than thy waking force & intellect. But the spirit is stronger than both together; from fear and hope take refuge in the grandiose calm and careless mastery of the spirit.” Essays Divine and Human
fear ::: n. 1. A distressing emotion aroused by impending danger, evil, pain, etc., whether the threat is real or imagined; the feeling or condition of being afraid. v. 2. To regard with fear; be afraid of. 3. To have reverential awe of.** fear"s, fears, feared, fearing, fear-filled.
feature ::: a prominent or conspicuous part or characteristic.
felicitous ::: 1. Marked by happiness or good fortune. 2. Exhibiting an agreeably appropriate manner or style. felicitously
felicity ::: an instance of great happiness; bliss. felicity"s, felicities.
fettered ::: bound with chains or ropes, etc. around the legs, as an animal, to restrict the movement of. Hence, fig. imposed restraint upon; confined, impeded, restrained.
fibre ::: 1. A filamentous substance; a web of thread-like tissue such as composes living tissue generally. 2. That which fundamentally constitutes the strength of a thing; sinew; stuff; character. fibres, fibred.
files ::: a line of persons or things placed one behind another (distinguished from ‘rank").
filth ::: 1. Foul or dirty matter. 2. Extreme physical or moral uncleanliness; pollution.
"First, we affirm an Absolute as the origin and support and secret Reality of all things. The Absolute Reality is indefinable and ineffable by mental thought and mental language; it is self-existent and self-evident to itself, as all absolutes are self-evident, but our mental affirmatives and negatives, whether taken separatively or together, cannot limit or define it.” The Life Divine
"For each birth is a new start; it develops indeed from the past, but is not its mechanical continuation: rebirth is not a constant reiteration but a progression, it is the machinery of an evolutionary process.” The Life Divine
"For if evolution is the progressive manifestation by Nature of that which slept or worked in her, involved, it is also the overt realisation of that which she secretly is. We cannot, then, bid her the right to condemn with the religionist as perverse and presumptuous or with the rationalist as a disease or hallucination any intention she may evince or effort she may make to go beyond. If it be true that Spirit is involved in Matter and apparent Nature is secret God, then the manifestation of the divine in himself and the realisation of God within and without are the highest and most legitimate aim possible to man upon earth.” The Life Divine
"For it is only the few who can make the past Teacher and his teaching, the past Incarnation and his example and influence a living force in their lives. For this need also the Hindu discipline provides in the relation of the Guru and the disciple. The Guru may sometimes be the Incarnation or World-Teacher; but it is sufficient that he should represent to the disciple the divine wisdom, convey to him something of the divine ideal or make him feel the realised relation of the human soul with the Eternal.” The Synthesis of Yoga*
"For the essence of consciousness is the power to be aware of itself and its objects, . . . .” The Life Divine
" . . . for there is only one thing essential, needful, indispensable, to grow conscious of the Divine Reality and live in it and live it always.” Letters on Yoga
"High beyond the Intelligence is the Great Self, beyond the Great Self is the Unmanifest, beyond the Unmanifest is the Conscious Being. There is nothing beyond the Being, — that is the extreme ultimate, that the supreme goal.” — Katha Upanishad. (4) (Sri Aurobindo"s translation) The Life Divine
**"I certainly won"t have ‘attracted" [in place of ‘allured"] — there is an enormous difference between the force of the two words and merely ‘attracted by the Ecstasy" would take away all my ecstasy in the line — nothing so tepid can be admitted. Neither do I want ‘thrill" [in place of ‘joy"] which gives a false colour — precisely it would mean that the ecstasy was already touching him with its intensity which is far from my intention.Your statement that ‘joy" is just another word for ‘ecstasy" is surprising. ‘Comfort", ‘pleasure", ‘joy", ‘bliss", ‘rapture", ‘ecstasy" would then be all equal and exactly synonymous terms and all distinction of shades and colours of words would disappear from literature. As well say that ‘flashlight" is just another word for ‘lightning" — or that glow, gleam, glitter, sheen, blaze are all equivalents which can be employed indifferently in the same place. One can feel allured to the supreme omniscient Ecstasy and feel a nameless joy touching one without that Joy becoming itself the supreme Ecstasy. I see no loss of expressiveness by the joy coming in as a vague nameless hint of the immeasurable superior Ecstasy.” Letters on Savitri*
::: "Identity is the first truth of existence; division is the second truth; all division is a division in oneness. There is one Existence which looks at itself from many self-divided unities observing other similar and dissimilar self-divided unities by the device of division. Being is one; division is a device or a secondary condition of consciousness; but the primary truth of consciousness also is a truth of oneness and identity.” Essays Divine and Human
"If discipline of all the members of our being by purification and concentration may be described as the right arm of the body of Yoga, renunciation is its left arm. By discipline or positive practice we confirm in ourselves the truth of things, truth of being, truth of knowledge, truth of love, truth of works and replace with these the falsehoods that have overgrown and perverted our nature; by renunciation we seize upon the falsehoods, pluck up their roots and cast them out of our way so that they shall no longer hamper by their persistence, their resistance or their recurrence the happy and harmonious growth of our divine living.” The Synthesis of Yoga*
"I have started writing about doubt, but even in doing so I am afflicted by the ‘doubt" whether any amount of writing or of anything else can ever persuade the eternal doubt in man which is the penalty of his native ignorance. In the first place, to write adequately would mean anything from 60 to 600 pages, but not even 6000 convincing pages would convince doubt. For doubt exists for its own sake; its very function is to doubt always and, even when convinced, to go on doubting still; it is only to persuade its entertainer to give it board and lodging that it pretends to be an honest truth-seeker. This is a lesson I have learnt from the experience both of my own mind and of the minds of others; the only way to get rid of doubt is to take discrimination as one"s detector of truth and falsehood and under its guard to open the door freely and courageously to experience.” Letters on Yoga
"I may say that the opening upwards, the ascent into the Light and the subsequent descent into the ordinary consciousness and normal human life is very common as the first decisive experience in the practice of yoga and may very well happen even without the practice of yoga in those who are destined for the spiritual change, especially if there is a dissatisfaction somewhere with the ordinary life and a seeking for something more, greater or better.” Letters on Yoga*
"In every particle, atom, molecule, cell of Matter there lives hidden and works unknown all the omniscience of the Eternal and all the omnipotence of the Infinite.” Essays Divine and Human*
"In fact ethics is not in its essence a calculation of good and evil in the action or a laboured effort to be blameless according to the standards of the world, — those are only crude appearances, — it is an attempt to grow into the divine nature.” The Human Cycle
"In God"s providence there is no evil, but only good or its preparation.” Essays Divine and Human
"In our errors is the substance of a truth which labours to reveal its meaning to our groping intelligence. The human intellect cuts out the error and the truth with it and replaces it by another half-truth half-error; but the Divine Wisdom suffers our mistakes to continue until we are able to arrive at the truth hidden and protected under every false cover.” The Synthesis of Yoga
::: ". . . in such a view, the word consciousness changes its meaning. It is no longer synonymous with mentality but indicates a self-aware force of existence of which mentality is a middle term; below mentality it sinks into vital and material movements which are for us subconscient; above, it rises into the supramental which is for us the superconscient. But in all it is one and the same thing organising itself differently. This is, once more, the Indian conception of Chit which, as energy, creates the worlds.” *The Life Divine
". . . in the Avatar there is the special manifestation, the divine birth from above, the eternal and universal Godhead descended into a form of individual humanity, âtmânam srjâmi, and conscious not only behind the veil but in the outward nature.” Essays on the Gita
"In the subconscient knowledge or consciousness is involved in action, for action is the essence of Life.” The Life Divine
"It [death] has no separate existence by itself, it is only a result of the principle of decay in the body and that principle is there already — it is part of the physical nature. At the same time it is not inevitable; if one could have the necessary consciousness and force, decay and death is not inevitable. But to bring that consciousness and force into the whole of the material nature is the most difficult thing of all — at any rate, in such a way as to annul the decay principle.” Letters on Yoga
"It is a call of the being for higher things — for the Divine, for all that belongs to the higher or Divine Consciousness.” Guidance
"It is not possible for the individual mind, so long as it remains shut up in its personality, to understand the workings of the Cosmic Will, for the standards made by the personal consciousness are not applicable to them. A cell in the body, if conscious, might also think that the human being and its actions are only the resultant of the relations and workings of a number of cells like itself and not the action of a unified self. It is only if one enters into the Cosmic Consciousness that one begins to see the forces at work and the lines on which they work and get a glimpse of the Cosmic Self and the Cosmic Mind and Will.” Letters on Yoga
"It is only divine Love which can bear the burden I have to bear, that all have to bear who have sacrificed everything else to the one aim of uplifting earth out of its darkness towards the Divine.” On Himself
::: "It needs a quiet mind to know the Divine Will. In the quiet mind turned towards the Divine the intuition (higher mind) comes of the Divine"s Will and the right way to do it.” *Letters on Yoga
"Man, born into the world, revolves between world and world in the action of Prakriti and Karma. Purusha in Prakriti is his formula: what the soul in him thinks, contemplates and acts, that always he becomes. All that he had been, determined his present birth; and all that he is, thinks, does in this life up to the moment of his death, determines what he will become in the worlds beyond and in lives yet to be. If birth is a becoming, death also is a becoming, not by any means a cessation.” Essays on the Gita
". . . [man"s] nature calls for a human intermediary so that he may feel the Divine in something entirely close to his own humanity and sensible in a human influence and example. This call is satisfied by the Divine manifest in a human appearance, the Incarnation, the Avatar. . . .” The Synthesis of Yoga
"Mind, life and body, the soul in the succession of Time, the conscient, subconscient and superconscient, — these in their various relations and the result of their relations are cosmos and are Nature.” The Life Divine
"Moreover we see that this cosmic action or any cosmic action is impossible without the play of an infinite Force of Existence which produces and regulates all these forms and movements; and that Force equally presupposes or is the action of an infinite Consciousness, because it is in its nature a cosmic Will determining all relations and apprehending them by its own mode of awareness, and it could not so determine and apprehend them if there were no comprehensive Consciousness behind that mode of cosmic awareness to originate as well as to hold, fix and reflect through it the relations of Being in the developing formation or becoming of itself which we call a universe.” The Life Divine
::: "Nothing can be destroyed for all is He who is for ever.” Essays Divine and Human*
"One must go deep and find the soul, the self, the Divine Reality within us and only then can life become a true expression of what we can be instead of a blind and always repeated confused blur of the inadequate and imperfect thing we were. The choice is between remaining in the old jumble and groping about in the hope of stumbling on some discovery or standing back and seeking the Light within till we discover and can build the Godhead within and without us. "Letters on Yoga
"O son of Immortality, live not thou according to Nature, but according to God; and compel her also to live according to the deity within thee.” Essays Divine and Human*
"Our ego is only a face of the universal being and has no separate existence; our apparent separative individuality is only a surface movement and behind it our real individuality stretches out to unity with all things and upward to oneness with the transcendent Divine Infinity. Thus our ego, which seems to be a limitation of existence, is really a power of infinity; the boundless multiplicity of beings in the world is a result and signal evidence, not of limitation or finiteness, but of that illimitable Infinity.” The Life Divine
::: "Our incapacity does not matter — there is no human being who is not in his parts of nature incapable — but the Divine Force also is there. If one puts one"s trust in that, incapacity will be changed into capacity. Difficulty and struggle themselves then become a means towards the achievement.” Letters on Yoga
"Our nature is not only mistaken in will and ignorant in knowledge but weak in power; but the Divine Force is there and will lead us if we trust in it and it will use our deficiencies and our powers for the divine purpose. If we fail in our immediate aim, it is because he has intended the failure; often our failure or ill-result is the right road to a truer issue than an immediate and complete success would have put in our reach. If we suffer, it is because something in us has to be prepared for a rarer possibility of delight. If we stumble, it is to learn in the end the secret of a more perfect walking.” The Synthesis of Yoga
"Perishable and transitory delight is always the symbol of the eternal Ananda, revealed and rapidly concealed, which seeks by increasing recurrence to attach itself to some typal form of experience in material consciousness. When the particular form has been perfected to express God in the type, its delight will no longer be perishable but an eternally recurrent possession of mental beings in matter manifest in their periods & often in their moments of felicity.” Essays Divine and Human*
"Remind yourself always that the Divine Force is there, that you have felt it and that, even if you seem to lose consciousness of it for a time or it seems something distant, still it is there and is sure to prevail. For those whom the Force has touched and taken up, belong thenceforth to the Divine.” Letters on Yoga
::: **"See God everywhere and be not frightened by masks. Believe that all falsehood is truth in the making or truth in the breaking, all failure an effectuality concealed, all weakness strength hiding itself from its own vision, all pain a secret & violent ecstasy.” Essays Divine and Human
Sri Aurobindo: "A compromise is a bargain, a transaction of interests between two conflicting powers; it is not a true reconciliation.” *The Life Divine
*Sri Aurobindo: "Action is the first power of life. Nature begins with force and its works which, once conscious in man, become will and its achievements; therefore it is that by turning his action Godwards the life of man best and most surely begins to become divine.” The Synthesis of Yoga
*Sri Aurobindo: "Aspiration is a call to the Divine.” Letters on Yoga*
Sri Aurobindo: "As there are Powers of Knowledge or Forces of the Light, so there are Powers of Ignorance and tenebrous Forces of the Darkness whose work is to prolong the reign of Ignorance and Inconscience. As there are Forces of Truth, so there are Forces that live by the Falsehood and support it and work for its victory; as there are powers whose life is intimately bound up with the existence, the idea and the impulse of Good, so there are Forces whose life is bound up with the existence and the idea and the impulse of Evil. It is this truth of the cosmic Invisible that was symbolised in the ancient belief of a struggle between the powers of Light and Darkness, Good and Evil for the possession of the world and the government of the life of man; — this was the significance of the contest between the Vedic Gods and their opponents, sons of Darkness and Division, figured in a later tradition as Titan and Giant and Demon, Asura, Rakshasa, Pisacha; the same tradition is found in the Zoroastrian Double Principle and the later Semitic opposition of God and his Angels on the one side and Satan and his hosts on the other, — invisible Personalities and Powers that draw man to the divine Light and Truth and Good or lure him into subjection to the undivine principle of Darkness and Falsehood and Evil.” The Life Divine
Sri Aurobindo: "Atheism is the shadow or dark side of the highest perception of God.” *Essays Divine and Human
Sri Aurobindo: "Beauty is the special divine Manifestation in the physical as Truth is in the Mind, Love in the heart, Power in the vital.” *The Future Poetry
Sri Aurobindo: "Birth is the first spiritual mystery of the physical universe, death is the second which gives its double point of perplexity to the mystery of birth; for life, which would otherwise be a self-evident fact of existence, becomes itself a mystery by virtue of these two which seem to be its beginning and its end and yet in a thousand ways betray themselves as neither of these things, but rather intermediate stages in an occult processus of life.” *The Life Divine
Sri Aurobindo: "Brahma is the Power of the Divine that stands behind formation and the creation.” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "But if the individual is a persistent reality, an eternal portion or power of the Eternal, if his growth of consciousness is the means by which the Spirit in things discloses its being, the cosmos reveals itself as a conditioned manifestation of the play of the eternal One in the being of Sachchidananda with the eternal Many.” *The Life Divine
Sri Aurobindo: "But when I speak of the Divine Will, I mean something different, — something that has descended here into an evolutionary world of Ignorance, standing at the back of things, pressing on the Darkness with its Light, leading things presently towards the best possible in the conditions of a world of Ignorance and leading it eventually towards a descent of a greater power of the Divine, which will be not an omnipotence held back and conditioned by the law of the world as it is, but in full action and therefore bringing the reign of light, peace, harmony, joy, love, beauty and Ananda, for these are the Divine Nature.” *Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "Chance is not *in this universe; the idea of illusion is itself an illusion. There was never illusion yet in the human mind that was not the concealing [?shape] and disfigurement of a truth.” Essays Divine and Human
Sri Aurobindo: "Concentration is a gathering together of the consciousness and either centralising at one point or turning on a single object, e.g., the Divine; there can also be a gathered condition throughout the whole being, not at a point. In meditation it is not indispensable to gather like this, one can simply remain with a quiet mind thinking of one subject or observing what comes in the consciousness and dealing with it.” *Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "Consecration becomes in its fullness a devoting of all our being to the Divine; therefore also of all our thoughts and our works.” *The Synthesis of Yoga
*Sri Aurobindo: "Dawn always means an opening of some kind — the coming of something that is not yet fully there.” Letters on Yoga ::: "As the Sun is image and godhead of the golden Light of the divine Truth, so Dawn is image and godhead of the opening out of the supreme illumination on the night of our human ignorance. Dawn daughter of Heaven and Night her sister are obverse and reverse sides of the same eternal Infinite.” The Secret of the Veda
Sri Aurobindo: "Day and Night, – the latter the state of Ignorance that belongs to our material Nature, the former the state of illumined Knowledge that belongs to the divine Mind of which our mentality is a pale and dulled reflection.” The Secret of the Veda
Sri Aurobindo: "Destiny in the rigid sense applies only to the outer being so long as it lives in the Ignorance. What we call destiny is only in fact the result of the present condition of the being and the nature and energies it has accumulated in the past acting on each other and determining the present attempts and their future results. But as soon as one enters the path of spiritual life, this old predetermined destiny begins to recede. There comes in a new factor, the Divine Grace, the help of a higher Divine Force other than the force of Karma, which can lift the sadhak beyond the present possibilities of his nature. One"s spiritual destiny is then the divine election which ensures the future.” *Letters on Yoga
*Sri Aurobindo: "Emotion itself is not a bad thing; it is a necessary part of the nature, and psychic emotion is one of the most powerful helps to the sadhana. Psychic emotion, bringing tears of love for the Divine or tears of Ananda, ought not to be suppressed: . . . .” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "Essence can never be defined — it simply is.” *Letters on Yoga
*Sri Aurobindo: ". . . every weakness and failure is a first sounding of gulfs of power and potentiality. . . .” The Life Divine
Sri Aurobindo: ". . . for each individual is in himself the Eternal who has assumed name and form and supports through him the experiences of life turning on an ever-circling wheel of birth in the manifestation. The wheel is kept in motion by the desire of the individual, which becomes the effective cause of rebirth and by the mind"s turning away from the knowledge of the eternal self to the preoccupations of the temporal becoming.” The Life Divine
*Sri Aurobindo: "For from the divine Bliss, the original Delight of existence, the Lord of Immortality comes pouring the wine of that Bliss, the mystic Soma, into these jars of mentalised living matter; eternal and beautiful, he enters into these sheaths of substance for the integral transformation of the being and nature.” The Life Divine
*Sri Aurobindo: "If thou think defeat is the end of thee, then go not forth to fight, even though thou be the stronger. For Fate is not purchased by any man nor is Power bound over to her possessors. But defeat is not the end, it is only a gate or a beginning.” Essays Human and Divine*
Sri Aurobindo: "In considering the action of the Infinite we have to avoid the error of the disciple who thought of himself as the Brahman, refused to obey the warning of the elephant-driver to budge ::: from the narrow path and was taken up by the elephant"s trunk and removed out of the way; ‘You are no doubt the Brahman," said the master to his bewildered disciple, ‘but why did you not obey the driver Brahman and get out of the path of the elephant Brahman?"” *The Life Divine
*Sri Aurobindo: "In other words, ethics is a stage in evolution. That which is common to all stages is the urge of Sachchidananda towards self-expression. This urge is at first non-ethical, then infra-ethical in the animal, then in the intelligent animal even anti-ethical for it permits us to approve hurt done to others which we disapprove when done to ourselves. In this respect man even now is only half-ethical. And just as all below us is infra-ethical, so there may be that above us whither we shall eventually arrive, which is supra-ethical, has no need of ethics. The ethical impulse and attitude, so all-important to humanity, is a means by which it struggles out of the lower harmony and universality based upon inconscience and broken up by Life into individual discords towards a higher harmony and universality based upon conscient oneness with all existences. Arriving at that goal, this means will no longer be necessary or even possible, since the qualities and oppositions on which it depends will naturally dissolve and disappear in the final reconciliation.” The Life Divine
*Sri Aurobindo: "In our world error is continually the handmaid and pathfinder of Truth; for error is really a half-truth that stumbles because of its limitations; often it is Truth that wears a disguise in order to arrive unobserved near to its goal.” The Life Divine
Sri Aurobindo: "I suppose the golden child is the Truth-Soul which follows after the silver light of the spiritual. When it plunges into the black waters of the subconscient, it releases from it the spiritual light and the sevenfold streams of the Divine Energy and, clearing itself of the stains of the subconscient, it prepares its flight towards the supreme Divine (the Mother).” (Reply to a question in the chapter Visions and Symbols.) Letters on Yoga
"Sri Aurobindo: "It has been held that ecstasy is a lower and transient passage, the peace of the Supreme is the supreme realisation, the consummate abiding experience. This may be true on the spiritual-mind plane: there the first ecstasy felt is indeed a spiritual rapture, but it can be and is very usually mingled with a supreme happiness of the vital parts taken up by the Spirit; there is an exaltation, exultation, excitement, a highest intensity of the joy of the heart and the pure inner soul-sensation that can be a splendid passage or an uplifting force but is not the ultimate permanent foundation. But in the highest ascents of the spiritual bliss there is not this vehement exaltation and excitement; there is instead an illimitable intensity of participation in an eternal ecstasy which is founded on the eternal Existence and therefore on a beatific tranquillity of eternal peace. Peace and ecstasy cease to be different and become one. The Supermind, reconciling and fusing all differences as well as all contradictions, brings out this unity; a wide calm and a deep delight of all-existence are among its first steps of self-realisation, but this calm and this delight rise together, as one state, into an increasing intensity and culminate in the eternal ecstasy, the bliss that is the Infinite.” The Life Divine
Sri Aurobindo: ". . . it is this emptiness inward and outward that often in yoga becomes the first step towards a new consciousness.” *Letters on Yoga
*Sri Aurobindo: "It is true that when Matter first emerges it becomes the dominant principle; it seems to be and is within its own field the basis of all things, the constituent of all things, the end of all things: but Matter itself is found to be a result of something that is not Matter, of Energy, and this Energy cannot be something self-existent and acting in the Void, but can turn out and, when deeply scrutinised, seems likely to turn out to be the action of a secret Consciousness and Being: when the spiritual knowledge and experience emerge, this becomes a certitude, — it is seen that the creative Energy in Matter is a movement of the power of the Spirit.” The Life Divine
Sri Aurobindo: "It might be said again that, even so, in Sachchidananda itself at least, above all worlds of manifestation, there could be nothing but the self-awareness of pure existence and consciousness and a pure delight of existence. Or, indeed, this triune being itself might well be only a trinity of original spiritual self-determinations of the Infinite; these too, like all determinations, would cease to exist in the ineffable Absolute. But our position is that these must be inherent truths of the supreme being; their utmost reality must be pre-existent in the Absolute even if they are ineffably other there than what they are in the spiritual mind"s highest possible experience. The Absolute is not a mystery of infinite blankness nor a supreme sum of negations; nothing can manifest that is not justified by some self-power of the original and omnipresent Reality.” The Life Divine
*Sri Aurobindo: "Man cannot by his own effort make himself more than man; the mental being cannot by his own unaided force change himself into a supramental spirit. A descent of the Divine Nature can alone divinise the human receptacle.” Essays Divine and Human
Sri Aurobindo: "Only those thoughts are true the opposite of which is also true in its own time and application; indisputable dogmas are the most dangerous kind of falsehoods.” Essays Divine and Human
Sri Aurobindo: "Our sense by its incapacity has invented darkness. In truth there is nothing but Light, only it is a power of light either above or below our poor human vision"s limited range.” *Essays Divine and Human
**Sri Aurobindo: [referring to the following lines]
Sri Aurobindo: ” See God everywhere and be not frightened by masks. Believe that all falsehood is truth in the making or truth in the breaking, all failure an effectuality concealed, all weakness strength hiding itself from its own vision, all pain a secret & violent ecstasy. If thou believest firmly & unweariedly, in the end thou wilt see & experience the All-true, Almighty & All-blissful.” Essays Divine and Human*
Sri Aurobindo: "The anarchic is the true divine state of man in the end as in the beginning; but in between it would lead us straight to the devil and his kingdom.” Essays Divine and Human*
Sri Aurobindo: "the black dragon of the Inconscience sustains with its vast wings and its back of darkness the whole structure of the material universe; its energies unroll the flux of things, its obscure intimations seem to be the starting-point of consciousness itself and the source of all life-impulse.” The Life Divine ::: **Unused, guarded beneath Night"s dragon paws,**
*Sri Aurobindo: ". . . the divine Ananda, the principle of Bliss [is that] from which, in the Vedic conception, the existence of Man, this mental being, is drawn. A secret Delight is the base of existence, its sustaining atmosphere and almost its substance. This Ananda is spoken of in the Taittiriya Upanishad as the ethereal atmosphere of bliss without which nothing could remain in being. In the Aitareya Upanishad Soma, as the lunar deity, is born from the sense-mind in the universal Purusha and, when man is produced, expresses himself again as sense-mentality in the human being. For delight is the raison d"être of sensation, or, we may say, sensation is an attempt to translate the secret delight of existence into the terms of physical consciousness.” The Secret of the Veda
Sri Aurobindo: "The Divinity in man dwells veiled in his spiritual centre; there can be no such thing as self-exceeding for man or a higher issue for his existence if there is not in him the reality of an eternal Self and Spirit.” *The Life Divine
Sri Aurobindo: "The duality is a position taken up, a double status accepted for the operations of the self-manifestation of the being; but there is no eternal and fundamental separateness and dualism of Being and its Consciousness-Force, of the Soul and Nature.” *The Life Divine
*Sri Aurobindo: "The highest aim of the aesthetic being is to find the Divine through beauty; the highest Art is that which by an inspired use of significant and interpretative form unseals the doors of the spirit.” The Human Cycle etc.*
*Sri Aurobindo: "The Indian explanation of fate is Karma. We ourselves are our own fate through our actions, but the fate created by us binds us; for what we have sown, we must reap in this life or another. Still we are creating our fate for the future even while undergoing old fate from the past in the present. That gives a meaning to our will and action and does not, as European critics wrongly believe, constitute a rigid and sterilising fatalism. But again, our will and action can often annul or modify even the past Karma, it is only certain strong effects, called utkata karma, that are non-modifiable. Here too the achievement of the spiritual consciousness and life is supposed to annul or give the power to annul Karma. For we enter into union with the Will Divine, cosmic or transcendent, which can annul what it had sanctioned for certain conditions, new-create what it had created, the narrow fixed lines disappear, there is a more plastic freedom and wideness. Neither Karma nor Astrology therefore points to a rigid and for ever immutable fate.” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "There is no necessity in the essential nature of mind, sense, life that they should be so limited: for the physical sense-organs are not the creators of sense-perceptions, but themselves the creation, the instruments and here a necessary convenience of the cosmic sense; the nervous system and vital organs are not the creators of life"s action and reaction, but themselves the creation, the instruments and here a necessary convenience of the cosmic Life-force; the brain is not the creator of thought, but itself the creation, the instrument and here a necessary convenience of the cosmic Mind. The necessity then is not absolute, but teleological; it is the result of a divine cosmic Will in the material universe which intends to posit here a physical relation between sense and its object, establishes here a material formula and law of Conscious-Force and creates by it physical images of Conscious-Being to serve as the initial, dominating and determining fact of the world in which we live. It is not a fundamental law of being, but a constructive principle necessitated by the intention of the Spirit to evolve in a world of Matter.” The Life Divine
*Sri Aurobindo: "The timeless Spirit is not necessarily a blank; it may hold all in itself, but in essence, without reference to time or form or relation or circumstance, perhaps in an eternal unity. Eternity is the common term between Time and the Timeless Spirit. What is in the Timeless unmanifested, implied, essential, appears in Time in movement, or at least in design and relation, in result and circumstance. These two then are the same Eternity or the same Eternal in a double status; they are a twofold status of being and consciousness, one an eternity of immobile status, the other an eternity of motion in status.” The Life Divine ::: "The spiritual fullness of the being is eternity; . . . ” The Life Divine
Sri Aurobindo: "The Truth-being is the Hara-Gauri (the biune body of the Lord and his Spouse, Ishwara and Shakti, the right half male, the left half female) of the Indian iconological symbol; it is the double Power masculine-feminine born from and supported by the supreme Shakti of the Supreme.” The Synthesis of Yoga
*Sri Aurobindo: "The typal worlds do not change. In his own world a god is always a god, the Asura always an Asura, the demon always a demon. To change they must either migrate into an evolutionary body or else die entirely to themselves that they may be new born into other Nature.” Essays Divine and Human*
Sri Aurobindo: "This descent is felt as a pouring in of calm and peace, of force and power, of light, of joy and ecstasy, of wideness and freedom and knowledge, of a Divine Being or a Presence — sometimes one of these, sometimes several of them or all together.” Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "This truth of Karma has been always recognised in the East in one form or else in another; but to the Buddhists belongs the credit of having given to it the clearest and fullest universal enunciation and the most insistent importance. In the West too the idea has constantly recurred, but in external, in fragmentary glimpses, as the recognition of a pragmatic truth of experience, and mostly as an ordered ethical law or fatality set over against the self-will and strength of man: but it was clouded over by other ideas inconsistent with any reign of law, vague ideas of some superior caprice or of some divine jealousy, — that was a notion of the Greeks, — a blind Fate or inscrutable Necessity, Ananke, or, later, the mysterious ways of an arbitrary, though no doubt an all-wise Providence.” Essays in Philosophy and Yoga *Ananke"s.
Sri Aurobindo: "To act according to a standard of Truth or a rule or law of action (dharma) or in obedience to a superior authority or to the highest principles discovered by the reason and intelligent will and not according to one"s own fancy, vital impulses and desires. In yoga obedience to the Guru or to the Divine and the law of the Truth as declared by the Guru is the foundation of discipline.” *Letters on Yoga
Sri Aurobindo: "Very usually, altruism is only the sublimest form of selfishness.” *Essays Divine and Human
Sri Aurobindo: "We mean by the Absolute something greater than ourselves, greater than the cosmos which we live in, the supreme reality of that transcendent Being which we call God, something without which all that we see or are conscious of as existing, could not have been, could not for a moment remain in existence. Indian thought calls it Brahman, European thought the Absolute because it is a self-existent which is absolved of all bondage to relativities . . . The Absolute is for us the Ineffable.” *The Life Divine
Sri Aurobindo: ". . . wrong will and falsehood of the steps, . . . separative egoism inflicting by its ignorance and separate contrary will harm on oneself or harm on others, self-driven to a wrong dealing with one"s own soul, mind, life or body or a wrong dealing with the soul, mind, life, body of others, . . . is the practical sense of all human evil.” *The Life Divine
"Stability and movement, we must remember, are only our psychological representations of the Absolute, even as are oneness and multitude. The Absolute is beyond stability and movement as it is beyond unity and multiplicity. But it takes its eternal poise in the one and the stable and whirls round itself infinitely, inconceivably, securely in the moving and multitudinous.” The Life Divine
(Technically)** **Any of various birds of the family Paradisaeidae, native to New Guinea and adjacent islands, usually having brilliant plumage and long tail feathers in the male.
"The Absolute is in itself indefinable by reason, ineffable to the speech; it has to be approached through experience.” The Life Divine*
"The Absolute neither creates nor is created, — in the current sense of making or being made; we can speak of creation only in the sense of the Being becoming in form and movement what it already is in substance and status.” *The Life Divine
::: "The ancient Vedanta presents us with . . . the conception and experience of Brahman as the one universal and essential fact and of the nature of Brahman as Sachchidananda [Existence, Consciousness, Bliss]. In this view the essence of all life is the movement of a universal and immortal existence, the essence of all sensation and emotion is the play of a universal and self-existent delight in being, the essence of all thought and perception is the radiation of a universal and all-pervading truth, the essence of all activity is the progression of a universal and self-effecting good.” The Life Divine
The Apsaras then are the divine Hetairae of Paradise, beautiful singers and actresses whose beauty and art relieve the arduous and world-long struggle of the Gods against the forces that tend towards disruption by the Titans who would restore Matter to its original atomic condition or of dissolution by the sages and hermits who would make phenomena dissolve prematurely into the One who is above phenomena. They rose from the Ocean, says Valmiki, seeking who should choose them as brides, but neither the Gods nor the Titans accepted them, therefore are they said to be common or universal. The Harmony of Virtue
"The Atheist is God playing at hide & seek with Himself; . . . .” Essays Divine and Human*
"The Avatar comes as the manifestation of the divine nature in the human nature, the apocalypse of its Christhood, Krishnahood, Buddhahood, in order that the human nature may by moulding its principle, thought, feeling, action, being on the lines of that Christhood, Krishnahood, Buddhahood transfigure itself into the divine. The law, the Dharma which the Avatar establishes is given for that purpose chiefly; the Christ, Krishna, Buddha stands in its centre as the gate, he makes through himself the way men shall follow.” Essays on the Gita
"The Avatar does not come as a thaumaturgic magician, but as the divine leader of humanity and the exemplar of a divine humanity. Even human sorrow and physical suffering he must assume and use so as to show, first, how that suffering may be a means of redemption, — as did Christ, — secondly, to show how, having been assumed by the divine soul in the human nature, it can also be overcome in the same nature, — as did Buddha. The rationalist who would have cried to Christ, ‘If thou art the Son of God, come down from the cross," or points out sagely that the Avatar was not divine because he died and died too by disease, — as a dog dieth, — knows not what he is saying: for he has missed the root of the whole matter. Even, the Avatar of sorrow and suffering must come before there can be the Avatar of divine joy; the human limitation must be assumed in order to show how it can be overcome; and the way and the extent of the overcoming, whether internal only or external also, depends upon the stage of the human advance; it must not be done by a non-human miracle.” Essays on the Gita
"The call, once decisive, stands; the thing that has been born cannot eventually be stifled. Even if the force of circumstances prevents a regular pursuit or a full practical self-consecration from the first, still the mind has taken its bent and persists and returns with an ever-increasing effect upon its leading preoccupation. There is an ineluctable persistence of the inner being, and against it circumstances are in the end powerless, and no weakness in the nature can for long be an obstacle.” The Synthesis of Yoga
::: "The Conscious Being, Purusha, is the Self as originator, witness, support and lord and enjoyer of the forms and works of Nature.” *The Life Divine
"The cosmic consciousness is that in which the limits of ego, personal mind and body disappear and one becomes aware of a cosmic vastness which is or filled by a cosmic spirit and aware also of the direct play of cosmic forces, universal mind forces, universal life forces, universal energies of Matter, universal overmind forces. But one does not become aware of all these together; the opening of the cosmic consciousness is usually progressive. It is not that the ego, the body, the personal mind disappear, but one feels them as only a small part of oneself. One begins to feel others too as part of oneself or varied repetitions of oneself, the same self modified by Nature in other bodies. Or, at the least, as living in the larger universal self which is henceforth one"s own greater reality. All things in fact begin to change their nature and appearance; one"s whole experience of the world is radically different from that of those who are shut up in their personal selves. One begins to know things by a different kind of experience, more direct, not depending on the external mind and the senses. It is not that the possibility of error disappears, for that cannot be so long as mind of any kind is one"s instrument for transcribing knowledge, but there is a new, vast and deep way of experiencing, seeing, knowing, contacting things; and the confines of knowledge can be rolled back to an almost unmeasurable degree. The thing one has to be on guard against in the cosmic consciousness is the play of a magnified ego, the vaster attacks of the hostile forces — for they too are part of the cosmic consciousness — and the attempt of the cosmic Illusion (Ignorance, Avidya) to prevent the growth of the soul into the cosmic Truth. These are things that one has to learn from experience; mental teaching or explanation is quite insufficient. To enter safely into the cosmic consciousness and to pass safely through it, it is necessary to have a strong central unegoistic sincerity and to have the psychic being, with its divination of truth and unfaltering orientation towards the Divine, already in front in ::: —the nature.” Letters on Yoga*
". . . the cosmic Force, masked as a material Energy, hides from our view by its insistent materiality of process the occult fact that the working of the Inconscient is really the expression of a vast universal Life, a veiled universal Mind, a hooded Gnosis, and without these origins of itself it could have no power of action, no organising coherence.” The Life Divine
"The cosmic Truth is the truth of things as they are at present expressed in the universe. The Divine Truth is independent of the universe, above it and originates it.” Letters on Yoga
"The Cross is in Yoga the symbol of the soul & nature in their strong & perfect union, but because of our fall into the impurities of ignorance it has become the symbol of suffering and purification.” Essays Divine and Human*
"The Divine Force can act on any plane — it is not limited to the supramental Force. The supramental is only one aspect of the power of the Divine.” Letters on Yoga
"The Divine is a Being and not an abstract existence or a status of pure timeless infinity; . . . .” The Synthesis of Yoga
". . . the Divine is formless and nameless, but by that very reason capable of manifesting all possible names and shapes of being.” The Life Divine
". . . the Divine is in his essence infinite and his manifestation too is multitudinously infinite.” The Synthesis of Yoga
"The Divine is that from which all comes, in which all lives, and to return to the truth of the Divine now clouded over by Ignorance is the soul"s aim in life. In its supreme Truth, the Divine is absolute and infinite peace, consciousness, existence, power and Ananda.” Letters on Yoga
"The Divine is the unborn Eternal who has no origin; there is and can be nothing before him from which he proceeds, because he is one and timeless and absolute.” Essays on the Gita
"The Divine is transcendent Being and Spirit, all bliss and light and divine knowledge and power, and towards that highest divine existence and its Light we have to rise and bring down the reality of it more and more into our consciousness and life.” Letters on Yoga ::: *Divine"s.
::: "The Divine Mother is the Consciousness and Force of the Divine — which is the Mother of all things.” *The Mother
the Divine, the Creator.
". . . the ego is the lynch-pin invented to hold together the motion of our wheel of nature. The necessity of centralisation around the ego continues until there is no longer need of any such device or contrivance because there has emerged the true self, the spiritual being, which is at once wheel and motion and that which holds all together, the centre and the circumference.” The Life Divine
"The elementary state of material Force is, in the view of the old Indian physicists, a condition of pure material extension in Space of which the peculiar property is vibration typified to us by the phenomenon of sound. But vibration in this state of ether is not sufficient to create forms. There must first be some obstruction in the flow of the Force ocean, some contraction and expansion, some interplay of vibrations, some impinging of force upon force so as to create a beginning of fixed relations and mutual effects. Material Force modifying its first ethereal status assumes a second, called in the old language the aerial, of which the special property is contact between force and force, contact that is the basis of all material relations. Still we have not as yet real forms but only varying forces. A sustaining principle is needed. This is provided by a third self-modification of the primitive Force of which the principle of light, electricity, fire and heat is for us the characteristic manifestation. Even then, we can have forms of force preserving their own character and peculiar action, but not stable forms of Matter. A fourth state characterised by diffusion and a first medium of permanent attractions and repulsions, termed picturesquely water or the liquid state, and a fifth of cohesion, termed earth or the solid state, complete the necessary elements.” The Life Divine*
"The Eternal is our refuge; all the rest are false values, the Ignorance and its mazes, a self-bewilderment of the soul in phenomenal Nature.” The Life Divine*
"The freedom of the Gita is that of the freeman, the true freedom of the birth into the higher nature, self-existent in its divinity. Whatever he does and however he lives, the free soul lives in the Divine; he is the privileged child of the mansion, bâlavat, who cannot err or fall because all he is and does is full of the Perfect, the All-blissful, the All-loving, the All-beautiful. The kingdom which he enjoys, râjyam samrddham, is a sweet and happy dominion of which it may be said, in the pregnant phrase of the Greek thinker, ``The kingdom is of the child."" Essays on the Gita
"The individual ego is a pragmatic and effective fiction, a translation of the secret self into the terms of surface consciousness, or a subjective substitute for the true self in our surface experience. . . .”The Life Divine
"The Infinite creates and is Brahma.” The Renaissance in India ::: "Brahman is not only the cause and supporting power and indwelling principle of the universe, he is also its material and its sole material. Matter also is Brahman and it is nothing other than or different from Brahman.” The Life Divine*
"The message of the Gita is the gospel of the Divinity in man who by force of an increasing union unfolds himself out of the veil of the lower Nature, reveals to the human soul his cosmic spirit, reveals his absolute transcendences, reveals himself in man and in all beings. The potential outcome here of this union, this divine Yoga, man growing towards the Godhead, the Godhead manifest in the human soul and to the inner human vision, is our liberation from limited ego and our elevation to the higher nature of a divine humanity.” Essays on the Gita ::: *Divinity"s.
::: The Mother: "Consciousness is the faculty of becoming aware of anything through identification. The Divine Consciousness is not only aware but knows and effects.” Words of the Mother, MCW Vol.15*. Consciousness.
The Mother: "In the physical world, of all things it is beauty that expresses best the Divine. the physical world is the world of form and the perfection of form is beauty. Beauty interprets, expresses, manifests the Eternal. Its role is to put all manifested nature in contact with the Eternal through the perfection of form, through harmony and a sense of the ideal which uplifts and leads towards something higher. On Education, MCW Vol. 12.
"The Mother is the consciousness and force of the Divine — or, it may be said, she is the Divine in its consciousness-force.” *The Mother
The Mother: "The Avatar: the supreme Divine manifested in an earthly form — generally a human form — for a definite purpose.” Words of the Mother, MCW Vol. 15.*
The Mother (to a young person): "It is very simple, as you will see. 1) The Infinite is the inexhaustible storehouse of forces. The individual is a battery, a storage cell which runs down after use. Consecration is the wire that connects the individual battery to the infinite reserve of forces. Or 2) The Infinite is the river that flows without cease; the individual is the little pond that dries up slowly in the sun. Consecration is the canal that connects the river to the pond and prevents the pond from drying up.” Some Answers from the Mother, MCW *Vol. 16.
::: The Mother: "True art means the expression of beauty in the material world. In a world wholly converted, that is to say, expressing integrally the divine reality, art must serve as the revealer and teacher of this divine beauty in life.” On Education, MCW Vol. 12.
::: The Mother: "With the Divine"s Love is the power of Transformation. It has this power because it is for the sake of Transformation that it has given itself to the world and manifested everywhere. Not only into man but into all the atoms of Matter it has infused itself in order to bring the world back to the original Truth. The moment you open to it, you also receive its power of Transformation.” Words of the Mother, MCW Vol. 15.
" The natural attitude of the psychic being is to feel itself as the Child, the Son of God, the Bhakta; it is a portion of the Divine, one in essence, but in the dynamics of the manifestation there is always even in identity a difference.” Letters on Yoga
::: "Then too we can see that even in the play of the forces and in spite of their distortions the Cosmic Will is working towards the eventual realisation of the Will of the Transcendent Divine.” *Letters on Yoga
"The one original transcendent Shakti, the Mother stands above all the worlds and bears in her eternal consciousness the Supreme Divine. Alone, she harbours the absolute Power and the ineffable Presence; containing or calling the Truths that have to be manifested, she brings them down from the Mystery in which they were hidden into the light of her infinite consciousness and gives them a form of force in her omnipotent power and her boundless life and a body in the universe.” The Mother
::: "The perfect cosmic vision & cosmic sentiment is the cure of all error & suffering; but most men succeed only in enlarging the range of their ego.” Essays Divine and Human
"There are lesser & larger eternities, for eternity is a term of the soul & can exist in Time as well as exceeding it.” Essays Divine and Human*
"The spiritual change is the established descent of the peace, light, knowledge, power, bliss from above, the awareness of the Self and the Divine and of a higher cosmic consciousness and the change of the whole consciousness to that.” Letters on Yoga
"The surface mental individuality is, in consequence, always ego-centric; even its altruism is an enlargement of its ego: . . . . ” The Life Divine*
::: "The true emptiness is the beginning of what I call in the Arya ‘sama ‘ — the rest, calm, peace of the eternal Self — which has finally to replace tamas, the physical inertia. Tamas is the degradation of sama , as rajas is the degradation of Tapas, the Divine Force.” *Letters on Yoga
"This Divine may lead us often through darkness, because the darkness is there in us and around us, but it is to the Light he is leading and not to anything else.” Letters on Yoga*
"This eternity is not of Time; the eternity of Time is an extension in movement of the Timeless.” Essays Divine and Human
::: "To be free from all preference and receive joyfully whatever comes from the Divine Will is not possible at first for any human being. What one should have at first is the constant idea that what the Divine wills is always for the best even when the mind does not see how it is so, . . . .” Letters on Yoga*
to make divine; deify. **divinised, divinising.
::: "Two are joined together, powers of Truth, powers of Maya, — they have built the Child and given him birth and they nourish his growth.” The Life Divine
"We arrive then necessarily at this conclusion that human birth is a term at which the soul must arrive in a long succession of rebirths and that it has had for its previous and preparatory terms in the succession the lower forms of life upon earth; it has passed through the whole chain that life has strung in the physical universe on the basis of the body, the physical principle.” The Life Divine
"We. . . become conscious, in our physical movements, in our nervous and vital reactions, in our mental workings, of a Force greater than body, mind and life which takes hold of our limited instruments and drives all their motion. There is no longer the sense of ourselves moving, thinking or feeling but of that moving, feeling and thinking in us. This force that we feel is the universal Force of the Divine, which, veiled or unveiled, acting directly or permitting the use of its powers by beings in the cosmos, is the one Energy that alone exists and alone makes universal or individual action possible. For this force is the Divine itself in the body of its power; all is that, power of act, power of thought and knowledge, power of mastery and enjoyment, power of love.” The Synthesis of Yoga
"We imagine that the soul is in the body, almost a result and derivation from the body; even we so feel it: but it is the body that is in the soul and a result and derivation from the soul.” Essays on the Gita
"We know the Divine and become the Divine, because we are That already in our secret nature.” The Synthesis of Yoga
"We speak of the evolution of Life in Matter, the evolution of Mind in Matter; but evolution is a word which merely states the phenomenon without explaining it. For there seems to be no reason why Life should evolve out of material elements or Mind out of living form, unless we accept the Vedantic solution that Life is already involved in Matter and Mind in Life because in essence Matter is a form of veiled Life, Life a form of veiled Consciousness.” The Life Divine
". . . what is this strongly separative self-experience that we call ego? It is nothing fundamentally real in itself but only a practical constitution of our consciousness devised to centralise the activities of Nature in us. We perceive a formation of mental, physical, vital experience which distinguishes itself from the rest of being, and that is what we think of as ourselves in nature — this individualisation of being in becoming. We then proceed to conceive of ourselves as something which has thus individualised itself and only exists so long as it is individualised, — a temporary or at least a temporal becoming; or else we conceive of ourselves as someone who supports or causes the individualisation, an immortal being perhaps but limited by its individuality. This perception and this conception constitute our ego-sense.” The Life Divine
"What we call Chance is a play of the possibilities of the Infinite; . . . .” Essays Divine and Human*
"When the Peace is established, this higher or Divine Force from above can descend and work in us. It descends usually first into the head and liberates the inner mind centres, then into the heart centre and liberates fully the psychic and emotional being, then into the navel and other vital centres and liberates the inner vital, then into the Muladhara and below and liberates the inner physical being. It works at the same time for perfection as well as liberation; it takes up the whole nature part by part and deals with it, rejecting what has to be rejected, sublimating what has to be sublimated, creating what has to be created. It integrates, harmonises, establishes a new rhythm in the nature. It can bring down too a higher and yet higher force and range of the higher nature until, if that be the aim of the sadhana, it becomes possible to bring down the supramental force and existence. All this is prepared, assisted, farthered by the work of the psychic being in the heart centre; the more it is open, in front, active, the quicker, safer, easier the working of the Force can be. The more love and bhakti and surrender grow in the heart, the more rapid and perfect becomes the evolution of the sadhana. For the descent and transformation imply at the same time an increasing contact and union with the Divine.” Letters on Yoga
::: "Within us, there are two centres of the Purusha, the inner Soul through which he touches us to our awakening; there is the Purusha in the lotus of the heart which opens upward all our powers and the Purusha in the thousand-petalled lotus whence descend through the thought and will, opening the third eye in us, the lightnings of vision and the fire of the divine energy.” *The Synthesis of Yoga
"Yet there is still the unknown underlying Oneness which compels us to strive slowly towards some form of harmony, of interdependence, of concording of discords, of a difficult unity. But it is only by the evolution in us of the concealed superconscient powers of cosmic Truth and of the Reality in which they are one that the harmony and unity we strive for can be dynamically realised in the very fibre of our being and all its self-expression and not merely in imperfect attempts, incomplete constructions, ever-changing approximations.” The Life Divine*
KEYS (10k)
NEW FULL DB (2.4M)
22 Rachel Caine
21 Eminem
18 Ernest Cline
16 Anonymous
12 Abbi Glines
10 Saint Augustine
10 Madeleine L Engle
10 Anton Wildgans
10 Antoine-Marin Lemierre
10 Alexandre Soumet
9 Charlaine Harris
8 Emile Verhaeren
7 S M Reine
7 Nadine Brandes
7 Lisa Scottoline
7 Josephine Cox
7 Josephine Angelini
7 Gloria Steinem
7 Catherine Ryan Hyde
7 Catherine Coulter
*** NEWFULLDB 2.4M ***
1:Üsküdar asyadır çine kadar ~ Anonymous, #NFDB
2:Vaarnattens Øine, Stjerneblaa
~ Emil Aarestrup,#NFDB
3:Bir mısranın peşine takıldık. ~ Ahmet Hamdi Tanp nar, #NFDB
4:Ah, insanın birliğine inanmayın. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
5:De See Paa Dig Med Øine Milde
~ Christian Winther,#NFDB
6:Nu putem trăi în conflict cu noi înşine. ~ Octavian Paler, #NFDB
7:Oljušteno od magle, jutro je siromašnije od tišine. ~ Miroslav Anti, #NFDB
8:E în noi ceva mai adânc decât noi înșine. ~ Saint Augustine of Hippo, #NFDB
9:Ține minte! Toate posibilităţile sunt conţinute în Acum! ~ Anonymous, #NFDB
10:Pentru că nu putem trai in conflict cu noi înșine... ~ Octavian Paler, #NFDB
11:Când e lipsim nouă înșine, totul ne lipsește. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
12:Make no little plans, they have no magic to stir ine’s blood. ~ Erik Larson, #NFDB
13:Uyumsuz bu bedenin ruhunun kendisini alabildiğine aşmasıdır. ~ Albert Camus, #NFDB
14:Nu ne îndreptăm spre Dumnezeu decât pentru a obţine imposibilul. ~ Lev Shestov, #NFDB
15:Sabah güneşine iyi sabahlar demek ne müthiş bir keyiftir! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
16:Bir ev, sadece ruhunu içine koyduğunda bir yuvaya dönüşür! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
17:İçine koyacak bir şeyiniz varsa bir günün bin cebi vardır ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
18:Savjest je jedna od stvari o kojoj se ne odlučuje glasovima većine. ~ Harper Lee, #NFDB
19:Yet, Áine decided, was a terrible word. A terrible word, indeed. ~ Kelly Barnhill, #NFDB
20:Tevekkül, her şeyi Allah’tan bilmek ve rızkı Onun verdiğine inanmaktır. ~ Anonymous, #NFDB
21:Ferească Dumnezeu să te întâlnești cu ruși în străinătate, e o rușine! ~ Leo Tolstoy, #NFDB
22:her metin, okurdan onun işine katılmasını bekleyen tembel bir araçtır. ~ Umberto Eco, #NFDB
23:En bilgenin bilgeliği bile geçmişin birikmiş bilgeliğine dayanır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
24:Yeteneğine ancak bir amaca hizmet etmeyi öğretirsen onu geliştirebilirsin. ~ Azra Kohen, #NFDB
25:Kesilmiş limon dilimleri gibi düşüyor güneş
Votka bardağımın içine ~ Orhan Veli Kan k,#NFDB
26:Nu, eu nu cred în vinovăția colectivă. E o rușine pentru cei amestecați. ~ Stieg Larsson, #NFDB
27:Bir yardım eline ihtiyaç duyduğunda her yerden önce kendi içine bak! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
28:Heyecanımın içine bir aralıktan giren soğuk hava akımı gibi utanç sızmıştı. ~ Stefan Zweig, #NFDB
29:Dumnezeule, ce puţine-s caracterele acelea care merită a se numi omeneşti. ~ Mihai Eminescu, #NFDB
30:Kardeşine yardım et ve yardım söz konusu olduğunda herkes kardeşindir! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
31:Hercule Poirot se dedică operațiunii de a-și ține mustața departe de supă. ~ Agatha Christie, #NFDB
32:Öfke, iyi bir şeyin ortaya çıkabileceğine dair güvenimizi aşındırır. ~ Clarissa Pinkola Est s, #NFDB
33:Umutlarını kaybetme yeteneğine sahip olmayanlar için çıkmaz sokak yoktur! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
34:Să ne cenzurăm şi-n noi înşine, nici cu noi înşine să nu-ndrăznim să fim noi? ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
35:Şu solucana bakın! Ayaklar altında ve kendi hesabına alabildiğine merhamete muhtaç; ~ Anonymous, #NFDB
36:Allah’a dönüp ne büyük derdim var diyeceğine, derdine dönüp, ne büyük Allahım var de, ~ Anonymous, #NFDB
37:Din fericire, ceilalți ignoră binele și răul pe care le gândim despre noi înșine. ~ Emil M Cioran, #NFDB
38:Her şeyin geçip gittiğine, yaşadıklarımızın geçmişte kaldığına kim inandırabilir bizi? ~ Bar B ak, #NFDB
39:Bu evrende her şey yolculuk ettiğine göre, bu evrendeki her şey bir yolcudur! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
40:Sevdiğine çiçek verme, çünkü onun da bir sevdiği var! Bırak çiçekler yaşasın! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
41:Tanıdığın herkesi geleceğine taşıman imkânsızdır! Çoğu geçmişinde kalacaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
42:Imagine how you’d feel if your whole life turned into a job you couldn’t stand. ~ Chuck Palahniuk, #NFDB
43:Ben kendim, bir insanın ne kadar ucuza sofuluk ünü kazanabileceğine örnek olabilirim. ~ Albert Camus, #NFDB
44:Doğru olan, yalnız güçlünün işine geleni yapmak değil, tersini de, işine gelmeyeni yapmaktır ~ Plato, #NFDB
45:Bella,Jane'in gözlerinin içine baktı. "Adalet herkesin paylaştığı bir sorumluluktur. ~ Tess Gerritsen, #NFDB
46:Când ajungem stăpâni pe boală, devenim mai mult decât suntem, ne creăm pe noi înşine. ~ Emil M Cioran, #NFDB
47:Tot ce sclipeşte ţine doar o clipă, ce-i cu temei în veci va fi păstrat. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
48:İnsanları kendi fırtınanın içine çekme! Bırak fırtınanın dışında güvende kalsınlar! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
49:Kalpteki hastaıkların birçoğunun kökeni, yakîn eksikliğine ve Allah'a güvenmemeye dayanır. ~ Hamza Yusuf, #NFDB
50:Ne zaman gözlerinin içine baksam, biliyorum, /İkimizi de aşar, o kapının ardındaki masal … ~ Cezmi Ers z, #NFDB
51:Seninle aynı ufku paylaşmayan insanlar, hayatında yalnızca bir süreliğine kalırlar! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
52:kimi seçkin çevrelerde paranın mutluluk için gerekmediğine ilişkin nüktemsi bir züppelik var. ~ Anonymous, #NFDB
53:Bilir misin niçin taparsın bana? Sen kendi güzelliğine vurgunsun: Ben ayna tutar gibiyim sana. ~ Anonymous, #NFDB
54:Postoje noći koje ti učine nešto. Kad bude magla ili snijeg, kada ne vidiš daleko u mrak. ~ Kristian Novak, #NFDB
55:Acıyı bir süreliğine uyuşturmak, sonunda onu hissettiğinde daha da büyük acı çekmene yol açar. ~ J K Rowling, #NFDB
56:Ako čuješ nekog pokvarenjaka kako me kudi, to je siguran znak da imam osobine koje me čine od njega boljim. ~, #NFDB
57:Başkalarının değişebileceğine inanç duymam için benim değişme deneyimini yaşamış olmam gerekir. ~ Erich Fromm, #NFDB
58:Lumea este alcătuită din toate soiurile de oameni. O armată e alcătuită din mai puține soiuri. ~ Joe Haldeman, #NFDB
59:Your hurt swallows ine, like space swallows time, and the two intertwine. We tangle together. ~ Ellen Hopkins, #NFDB
60:Başkalarına söyleyecek bir sözüm olabilmesi için önce kendime söz geçirmem gerektiğine inanıyorum. ~ O uz Atay, #NFDB
61:Mâine dimineaț-o să-mi pară rău, da', cum ar zice Sick Boy, dimineața-și poartă singură de grijă. ~ Irvine Welsh, #NFDB
62:Sevişemeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbiri içine giren şehirler yapmışlar? ~ Sait Faik Abas yan k, #NFDB
63:tarifsiz bir fark, uykunun farkı, onları daha birkaç saatliğine birbirinden ayırıyordu sonra. ~ Marguerite Duras, #NFDB
64:Bir ahenk değil midir yüreğinden çıkagelen
Ve yüreğine dünyayı yeniden geri çeken? ~ Johann Wolfgang von Goethe,#NFDB
65:Bundan böyle bu yapmacıklığı sürdürmeye gücümüz yetmediğine göre, bir saniye için onu anlamaz oluruz. ~ Albert Camus, #NFDB
66:Eğer şimdiki zamanınla mutluysan, üzücü bir geçmişin olsa bile geçmişine mutlu gözlerle bakacaksın! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
67:Dışarı, dışarı, der içimizdeki huzursuz ses, öteki insanların, karanlığın, sefaletin, rezilliğin içine koş. ~ Orhan Pamuk, #NFDB
68:Bilgelik, zihninin içine girdiği gizemli bir evren değil fakat gizemli bir evrenin zihnine girmesidir ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
69:Cellatlarının ipine koşup idam edileceğine, insan yaşamının ve iyi şeylerin korunması için bir yasa yarat. ~ Wilhelm Reich, #NFDB
70:Fiecare dintre noi trebuie să avem curajul de a aduce la lumină minciunile pe care ni le spunem nouă înşine. ~ Debbie Ford, #NFDB
71:Ah,mă simt atât de părăsit,încât i-aş închina oricărei icoane dumnezeieşti elanurile mele spre perfecţine. ~ Arthur Rimbaud, #NFDB
72:Kendi içine yürümek ve saatler boyu kimselere rastlamamak.
İşte erişilmesi gereken şey bizler için ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
73:Üzgün bir ruhun, bütün kederini ebedi boşluğun sessizliğine fırlatacak sonsuz bir ufka ihtiyacı vardır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
74:Hayatimizdaki her şey tepetaklak olduğunda,kim güneşin alevler saça saça denize düşmeyeceğine kefil olabilir ki? ~ Rick Yancey, #NFDB
75:Motivul cel mai întemeiat de a deține orice fel de putere este să o folosești ca să îi faci pe alții puternici. ~ M Scott Peck, #NFDB
76:Söylenmesi gereken her şey zaten söylendi. Fakat kimse dinlemediğine göre tekrar söylenmesi gerek." - Andre Gide ~ Austin Kleon, #NFDB
77:Plini de-ngâmfare, stârniți de mârșavă neobrăzare,
Asemenea câinilor fără rușine,
Nu vor s-audă vocile zeilor. ~ Aeschylus,#NFDB
78:Singurul mod de a ne putem pune de acord cu viaţa este să fim în dezacord cu noi înşine.Absurdul este Divinul. ~ Fernando Pessoa, #NFDB
79:»Sjedite li cijeli dan i smišljate na
č
ine kako biti naporanili vam je to prirodni refleks? Kao disanje.« ~ Rachel Gibson,#NFDB
80:Gözleri yorgun. Gözleri insancıl. Gözleri dalgın. Duyguları uzaklarda. Sevişip, ölüm sessizliğine gömülmek ister gibi. ~ Tezer zl, #NFDB
81:Na ovoj zemlji ne može biti dobrote bez mržnje ni veličine bez zavisti, kao što nema ni najmanjeg predmeta bez senke. ~ Ivo Andri, #NFDB
82:Așa se măsoară puterea fiecărei ființe umane, prin slăbiciunile sale și prin felul în care le ține în piept. ~ J n Kalman Stef nsson, #NFDB
83:Ateş, bu soğuk evrendeki en iyi dostlarımızdan biridir. İçine biraz odun atın minnettarlığınızı göstermek için. ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
84:Birçok dert de, ne yazık, bilimin istediği tanımların içine sığmıyordu. İnsanın, bilimdışı ne kadar çok hastalığı vardı. ~ O uz Atay, #NFDB
85:Gördüğün her şey, bildiğin her şey ya da göreceğin her şey, bileceğin her şey sadece bir süreliğine kalacaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
86:O femeie îndrăgostită vrea să știe ce conține inima unui bărbat și dacă imaginea ei este gravată pe pereții acesteia. ~ Rani Manicka, #NFDB
87:Noću je Bašta bila carstvo senki i mesečine, u kom su se jasno čule sve one iluzije koje su je činile onim što jeste. ~ Dot Hutchison, #NFDB
88:Când nu mai avem puterea să ne luptăm cu lumea asta sălbatică, ne întoarcem în noi și începem să ne facem rău nouă înșine... ~ Ma Jian, #NFDB
89:Şu kalabalığın içine gözlerim kapalı olarak karışsam bir kuvvet beni muhakkak hiç şaşırtmadan doğru ona götürecektir. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
90:Her kadın,geniş etekli elbiseler giyinmiş bir halde sonsuz yeşil ve şehvetli ormanın içine atını sürmek ister. ~ Clarissa Pinkola Est s, #NFDB
91:Kad netko vrši zločine, treba barem da ih vrši s užitkom; to je jedino dobro na njima i samo se time mogu donekle opravdati. ~ Stendhal, #NFDB
92:sistemi modern demokratik siyaset zeminini kabul etmektedir ve siyasi ontolojik düzlemde milletin egemenliğine yaslanan de- ~ Anonymous, #NFDB
93:Sonsuzluk yolunda nasıl böylesine kolayca ilerlediğine hayret eden birisi vardı; gerçekte hızla bayır aşağı yuvarlanıyordu. ~ Anonymous, #NFDB
94:Če smo prepričani, da ogenj greje ali da voda osvežuje, je to zgolj zato, ker bi nas misliti drugače stalo preveč bolečine. ~ David Hume, #NFDB
95:Cu cât îi este mai josnică viaţa cu atât ţine omul la ea, viaţa lui e atunci un protest, o răzbunare de toate clipele. ~ Honor de Balzac, #NFDB
96:măritişul ei fusese, fără doar şi poate, efectul unor influenţe străine, rezultatul frămîntârilor unui suflet captiv ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
97:Cauza necazurilor noastre nu se află în jilțul guvernului, ci în imediata apropiere, în trib, în familie, în noi înșine. ~ Lloyd C Douglas, #NFDB
98:İnsan her yerde maskeli! Kim kimdir bilinmiyor! Maskenin içine girmeye çalış ve içerdekinin gerçekte kim olduğunu bul! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
99:Sana rastlamak, mutluluktu; sana sahip olmak başka bir şey başka bir ad bulmak gerek; "içine taşınması" gibi bir şey insanın. ~ Cemal S reya, #NFDB
100:Sis, bir sandıktır, büyülü bir sandık! İçinde ne harikalar saklıdır, onları görmenin tek yolu sislerin içine dalmaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
101:Mümkündür ki senin en iyi geleceğin geçmişte yatabilir; o zaman o harika geleceğe varman için geçmişine geri dönmelisin! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
102:Toți suntem, prin ceva din noi înșine, bolnavi, și acest ceva nu e un organ care poate fi extirpat fără riscuri, ca un apendice ~ Marin Preda, #NFDB
103:Dečaci koji sede u svojim sobama svakodnevno brinući o tome zašto stvari ne idu kako treba čine da stvari ne idu kako treba. ~ Raymond E Feist, #NFDB
104:Doğru düşünmek ve onu başkalarına söylemek, herkesin içine girip güvenli hissedebileceği evrensel bir barınak yaratmaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
105:Sarılabilecekleri herhangi bir şeyin olduğu hissetmek yalnızlar için, kendi içine hapsolmuş insanlar için ne mucizevi bir şeydi. ~ Stefan Zweig, #NFDB
106:Düpedüz bir adam için çamurlanmak ayıp sayılır, halbuki bir kahraman istediği kadar içine dalsın nasıl olsa çamur bulaşmaz. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
107:„Ține deja de trecut“, spune el despre tot ce face, în chiar momentul actului, care e astfel privat pentru totdeauna de prezent. ~ Emil M Cioran, #NFDB
108:Güzellik de bir tür kaderdir, güzellik güzellikle konuşur, farkına varır ve onaylar, her konuda mazur görülebileceğine inanır... ~ Salman Rushdie, #NFDB
109:Bir fare deliğinden yıldızlara gidebilirsin ya da yıldızlardan bir fare deliğine gidebilirsin! Kaderin her olasılığa açıktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
110:Atalarımızın maymunlar olması gerçeğine üzülmek gereksiz, çünkü onlar yetenekli çocuklar! Gerçeğe üzülme, sadece gerçeği anla! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
111:O halde, her bilgi, kendinden üstün olanın işine geleni değil, kendi yönetimi altında olanın yani güçsüzün işine geleni gözetir ve buyurur. ~ Plato, #NFDB
112:Gündüz olsun, gece olsun insan denizi ilk olaraktan görünce yüreğine bir korku, bir yalnızlık, çaresizlik, yabancılık kimsesizlik çöker. ~ Anonymous, #NFDB
113:Singurul succes care merită să fie râvnit e să trăieşti din plin şi ceea
ce nu poţi obţine. Dacă nu, unica şansă e să fii idiot. ~ Octavian Paler,#NFDB
114:Osim toga, svet je mali. Ponekad se stvari sklope na najslađi način. Drugi put se sklope na manje slatke načine, ili se ne sklope uopšte. ~ Erlend Loe, #NFDB
115:While this Paper will exam ine ―best practices‖ when it comes to how media organizations deal with the concept of objectivity and balance, ~ Anonymous, #NFDB
116:Düşünce insanın içine düşünce,yolun yarısı tamam.Yani varılır bir yere,önceki noktada değilsindir artık ve dönemezsin.Dönsen de,eksik. ~ Hasan Ali Topta, #NFDB
117:Dacă trebuie să ne motivăm noi înșine, trebuie să înfruntăm, cu onestitate, adevaratele motive pentru care facem lucrurile pe care le facem. ~ Zig Ziglar, #NFDB
118:Aparțineau acelei clase din marea burghezie franceză care prefera să-și vadă copiii fără pâine, fără carne și aer decât fără diplome... ~ Ir ne N mirovsky, #NFDB
119:Elena bile Başmelek Raphael'in hayranlık uyandırmak için yaratıldığı gerçeğine karşı koyamazdı. Adam adeta tapılmak için yaratılmıştı. sy.35 ~ Nalini Singh, #NFDB
120:... adına kader dediğimiz şeyin dışarıdan insanların içine girmediği, insanların içinden dışarı çıktığı da yavaş yavaş farkedilecektir. ~ Rainer Maria Rilke, #NFDB
121:Ţine minte, şcolarule, primo: să te fereşti de minciună ca de foc; secundo: să te fereşti de ea chiar dacă-i vorba sa faci o faptă bună ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
122:Aramızda bir yakınlık duygusu yok.
Birbirimize benziyoruz sadece.
Benim gibi o da yalnız, ama yalnızlığının içine daha çok batmış. ~ Jean Paul Sartre,#NFDB
123:Aşk ancak, dışındakiler onu fark etmediğinde anlam kazanır. Aşk ancak, her yabancı, âşıkların birbirinden nefret ettiğine inandığı zaman mutludur. ~ Anonymous, #NFDB
124:Aşk, yoklukla oynanan bir oyundur. Yokluğunun ne kadar derinden hissedileceğine ne kadar güven duyuyorsan o kadar iyi bir oyuncu olabilirsin. ~ Ece Temelkuran, #NFDB
125:A sve što nadživi smrt jeste jedna mala ništavna pobeda nad večnošću ništavila - dokaz ljudske veličine i Jahvine milosti. Non omnis moriar. ~ Danilo Ki, #NFDB
126:...jer u jednom karakteru, isto kao i u steni, kapljice mogu da načine rupu. Ta se udubljena ne mogu zaravniti; te se tvorevine ne mogu uništiti. ~ Victor Hugo, #NFDB
127:Puțină apă și puțină pâine
Și ochii tăi în umbră parfumată.
N-a fost sultan mai fericit vreodată
Și nici un cerșetor mai trist ca mine. ~ Omar Khayy m,#NFDB
128:Başkalarının işine burnunu sokmamak insanın sahip olabileceği bilgeliğin yüzde seksenidir... kalan yüzde yirmi de pek önemli değildir zaten. ~ Robert A Heinlein, #NFDB
129:Sonunda kaybetseniz bile hayatta kısa bir süreliğine çok mutlu olmak, bir ömür boyu orta karar yaşamaktan daha iyi değil mi?"
-Clare ~ Audrey Niffenegger,#NFDB
130:Adevărata măsură a vieţii unui om nu se poate obţine decât prin lipsa de măsură, dorind fără măsură, îndrăznind fără măsură, iubind fără măsură. ~ Octavian Paler, #NFDB
131:...ali prije nego što mogu živjeti s drugima, moram moći živjeti sam sa sobom. Savjest je jedna od stvari o kojoj se ne odlučuje glasovanjem većine. ~ Harper Lee, #NFDB
132:İnsan seviyorsa iki şeyi asla yapmaz. Aldatmaz ve ağlatmaz. Çünkü aldatmak insan onuruna; ağlatmak ise insan yüreğine yapılmış en çirkin saldırıdır. ~ Erich Fromm, #NFDB
133:Sanırım karşısındakine bir zarar verme potansiyeline sahip her canlının, aynı zamanda o zararı muhakak ki vereceğine dair güçlü bir inanç taşıyordu. ~ Alper Can g z, #NFDB
134:viaţa e un rai în care toţi ne desfătăm, numai că noi nu vrem să ne dăm seama de asta, căci dacă am vrea, chiar mîine tot pâmîntul ar fi un rai. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
135:Bu hayali sürekli büyüterek, elinin altındaki bütün parlak tüylerle onu süsleyerek, bu hayalin içine bir yaratıcılık tutkusuyla atmıştı kendisini. ~ F Scott Fitzgerald, #NFDB
136:În seara aceea, stau în bucătăria casei înguste, beau o ceașcă cu ceai și mănânc o felie de pâine cu gem dulce de la generozitate și acru de la amintiri. ~ Etgar Keret, #NFDB
137:Onlar da bizim bir şeylerimiz olmasını istiyorlar. Elli senede bir medeniyete bütün tarihiyle yetişmek kolay mı? İşin içine elbette biraz mübalâğa girecek! ~ Anonymous, #NFDB
138:Poate că tocmai asta căutăm prin viaţă, nimic altceva decât asta, cea mai mare durere cu putinţă pentru a deveni noi înşine înainte de-a muri. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
139:Bir süreliğine ortadan kaybol! Bırak insanlar seni özlesinler! Güneşin yaptığı da budur günbatımıyla! Yeniden ortaya çıktığında daha çok sevilirsin! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
140:Bize hiçbir şey yapmadılar, bizi tümüyle hiçliğin içine yerleştirdiler, çünkü bilindiği gibi yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapmaz. ~ Stefan Zweig, #NFDB
141:Bazı insanlar, değişecek olurlarsa, Tanrı'nın kendilerini seveceğine inanırlar. Bazıları da Tanrı kendilerini sevdiği için değişmeleri gerektiğine inanır. ~ Guy Kawasaki, #NFDB
142:Belzhar este singurul mod în care fiecare dintre noi poate avea ceea ce îşi doreşte. Singurul mod în care putem obţine din nou lucrul pe care l-am pierdut. ~ Meg Wolitzer, #NFDB
143:Bize hiçbir şey yapılmadı, yalnızca tam bir hiçliğin içine koyulduk, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhunu hiçlik kadar baskı altına alamaz. ~ Stefan Zweig, #NFDB
144:Yaşlı insanlar bir madalyayı hak ederler, zamanın zalimliğine ve bu kaotik evrenin tehlikelerine karşı zaferlerini taçlandıran bir varoluş madalyası! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
145:A ipak, trebao mi je čitav život da shvatim kako svi ljudi nisu jednaki i kako čine samo ono što mogu, da daju samo koliko imaju - i da je to dragocjeno. ~ Slavenka Drakuli, #NFDB
146:Keşke bütün eşyalar yer değiştirmiş, sesler kısılmış, yemek zamanları değişmiş olsaydı da bu her şeyin her zamanki yerindeliğine bile karşı gelen hava olmasaydı. ~ Anonymous, #NFDB
147:Hayat ne tuhaf! Bazı çatlakların içine insan davranışları sızıyor ve orada birikiyor. Sonra da kötü kokular yükseliyor hayatın çatlak yerlerinden, zayıf yerlerinden. ~ Bar B ak, #NFDB
148:-Ești aici ca să înveți, nu să gândești. Ești bursier? (…) – Nu văd de ce impozitele plătite de mine ar susține un student care nu înțelege scopul universității. ~ Alasdair Gray, #NFDB
149:Klonite se ljudi koji će pokušati omalovažiti vaše ambicije. Mali ljudi čine takve stvari, dok veliki ljudi mogu učuniti da se osetite da i vi možate postati veliki ~ Mark Twain, #NFDB
150:Yenilgiyi sadece bir süreliğine kabul et, sonsuza dek değil! Ve bu bir süre sana daha büyük bir tecrübeyle geri vuruş yapmak için yeterli zamanı verecektir! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
151:Cehennem’in eşiğine gelmiş kişilerin şeytandan ödü kopuyordu; zaten cehennemin içinde olanlar içinse şeytan özel biri değildi, yalnızca başka biriydi, o kadar. ~ Joanne Greenberg, #NFDB
152:Dar de ce te nelinişteşte plecarea mea?
Mai avem încă timp berechet până atunci. O eternitate întreagă,nemurirea!
— Ce fel de eternitate dacă pleci mâine? ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
153:Hedefine giderken, bir süreliğine her zaman durabilir, dinlenebilir, tam tersine gidebilirsin; ancak makul bir süre sonra tekrar hedefine doğru yola çıkmalısın! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
154:içine dalıp yaşadığı o büyük aşk, yatağı tarafından emilen bir nehrin suyu gibi, vücudunun altında azalır, tükenir gibi geldi ve kadın, nehir yatağının çamurunu farketti. ~ Anonymous, #NFDB
155:Kozorogi, što me nisi poštedeo toga! Što si mi pomogao da srušim spomenik od zlata, od mesa, od mesečine.
Euridiko sliko, Euridiko senko, Euridiko — kurvo kamenjarko! ~ Danilo Ki,#NFDB
156:Cât de frumos sună glasul oamenilor când spun ceva adevărat, când smulg ceva din ei și-l întind altora ca pe-o ofrandă: <<ține, ia, acesta e sufletul meu.>> ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
157:Epilog
Îngenunchez în vânt.
Mâine oasele-au să-mi cadă
de pe cruce.
Înapoi nici un drum nu mai duce.
Îngenunchez în vânt:
lângă steaua cea mai tristă. ~ Lucian Blaga,#NFDB
158:Gelecek bilinmediğine göre hiç kimse nereye gittiğini bilemez; sorulduğunda, nereye gittiğini bilmediğini söyle! Onlara sadece nereye gitmek istediğini söyleyebilirsin! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
159:Nu toată lumea e capabilă să stea în mlaştină până la gât şi să surâdă. Unii nu se pot abţine să nu dea din mâini, încercând să iasă, chiar dacă astfel se scufundă cu totul. ~ Octavian Paler, #NFDB
160:Singur, n-am cunoscut niciodată plictiseala, chiar atunci când nu făceam nimic: imaginația mea, umplând toate golurile, era ea singură de ajuns spre a mă ține ocupat. ~ Jean Jacques Rousseau, #NFDB
161:What is the purpose of eating a tangerine? It is to eat the tangerine. During the time you eat a tangerine, eating that tangerine is the most important thing in your life. ~ Thich Nhat Hanh, #NFDB
162:Eğer sorununu çözemiyorsan pozisyonunu değiştir ve sorununa farklı bir açıdan farklı bir zihinle bak! Her sorunun içine girip onu yok edeceğin bir deliği, bir açığı vardır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
163:Hayatta bir şey planlarsın; fakat sonra başka bir şey o planın içine girer! Hayat budur! Bilgece bir hayat sanatı kendi orijinal planını başka planlara rağmen uygulamaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
164:Nu putem fi în relații de pace cu alţii pentru că nu suntem în relaţii de pace cu noi înşine, şi nu putem fi în relaţii de pace cu noi înşine pentru că nu avem pace cu Dumnezeu. ~ Thomas Merton, #NFDB
165:İnsan korktuğu zaman hep taklit etmeye eğilim gösterir. Bunu hiç fark ettiniz mi ? Korkan kişi başkalarını taklit eder, geleneğe, anne babasına, eşine, kardeşlerine sarılır. ~ Jiddu Krishnamurti, #NFDB
166:Ne giydiğine ve nasıl giydiğine hiç kimse müdahale etmiyorsa uygar bir ülkede yaşıyorsun demektir, en azından elbiseler konusunda! Mutluluk ve özgürlük çoğu kez aynı şeydir! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
167:İstediği zaman gözyaşlarını içine akıtıp gülümseyebilme yeteneğine sahip olmuştu.Bu yüzden de gözyaşlarının gerçek olup olmadığını o da anlamıyordu. Oscar'lı bir oyuncu gibiydi. ~ Robin Wasserman, #NFDB
168:Bu dünyada incinip incinmeyeceğine dair tercih yapma şansın yok ancak seni kimin inciteceğini seçebilirsin, ihtiyar. Ben kendi tercihlerimden memnunum. Umarım o da tercihlerini sever. ~ John Green, #NFDB
169:Creierul este o masă de materie de circa 1300g, pe care o puteți ține în mână și care poate concepe un univers de o sută de miliarde de ani-lumină în diametru.” Marian C. Diamond ~ Richard Dawkins, #NFDB
170:Her şeyin geçip gittiğine, yaşadıklarımızın geçmişte kaldığına kim inandırabilir bizi? Anılarımızı avuç dolusu su gibi her sabah yüzümüze çarpmanın işe yaramayacağına kim inandırabilir? ~ Bar B ak, #NFDB
171:Atilla ilhan diyor ki : ‘’Öyle nesiller yetiştirmeliyiz ki, Atatürk’ün büyük ‘Nutuk’ isimli eserini, lügata bakmadan okuyup anlayabilecek bir dil zenginliğine sahip olsunlar. ~ Yavuz B lent Bakiler, #NFDB
172:Bir kompleks içinde olmak, kapkara bir çuval içine girmek gibidir. Karanlıktır, sizi neyin alıkoyduğunu göremezsiniz, sadece bir şey tarafından esir alındığınızı bilirsiniz. ~ Clarissa Pinkola Est s, #NFDB
173:Možda je molitva zapravo želja da ulančaš događaje u svom životu tako da sačine priču- nešto što pokazuje smisao događaja za koje znaš da imaju značenje. Bar se zato ja molim" Harj ~ Douglas Coupland, #NFDB
174:Bir insan için bir başka insanı derinliğine tanımak olası mıdır? Birini gerçekten tanımak, hem zaman hem de içtenlikle harcanacak çaba ister, ama gene de özüne ne derece yaklaşılabilir ki? ~ Anonymous, #NFDB
175:Her şeyi tecrübe edemeyeceğine göre, başkalarının tecrübelerine ihtiyacın var, özellikle Beluga Havyarına, özdeyişlere! Onlar büyük hayat tecrübelerinin en değerli yumurtalarıdır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
176:Yeni bir şeyin başlayacağına, umutlu bir şeyin gelişeceğine kendimizi motive etmek için hepimizin yeni bir yıla ihtiyacı var! Yeni Yıl hepimiz için her zaman büyük bir ihtiyaçtır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
177:Frica e cea care mă ţine departe de şinele de tren. Sper din suflet ca moartea să fie sfârşitul. Mă simt de parcă aş avea optzeci de ani. M-am săturat de viaţă şi mintea mea vrea să moară. ~ Sarah Kane, #NFDB
178:İlla ki ölmüşsem ve hemen her şeyiyle gerçeğine benzeyen yalan bir dünyada yaşıyorsam bulutumdur herhalde, diyorum, ya da dem çekişlerinin içinde eriyip gitmiş uzak bir kumruyumdur... ~ Hasan Ali Topta, #NFDB
179:...oamenii, nefiind niciodată mulțumiți de prezent, și învățând să aibă puține speranțe în viitor, înfrumusețează cu toate florile închipuirii tot ce a trecut și nu se mai întoarce. ~ Alexander Pushkin, #NFDB
180:Astazi a murit mama. Sau poate ieri, nu stiu. Am primit o telegrama de la azil: "Mama decedata. Înmormîntarea mîine.
Sincere condoleanþe." Asta nu înseamna nimic. Poate ca a fost ieri. ~ Albert Camus,#NFDB
181:Începuturile noastre contează, desigur; dar pasul decisiv spre noi înșine nu-l facem decât atunci când nu mai avem origini, când biografia noastră e la fel de puțină ca a lui Dumnezeu... ~ Emil M Cioran, #NFDB
182:.. terk edilmekten zevk alıyoruz, manevi çöküşümüzün içine yan gelip uzanıyoruz, bizi sürükleyen şeyden kopmayı reddederek kendi yitimimize doğru yuvarlanıyoruz, büyülenmişiz, razıyız. .. ~ Albert Caraco, #NFDB
183:İyi, iyi; bunların hepsini Hüsamettin Albayıma söylerim. Mezar taşıma yazdıramam ya bu kadar şeyi. Söyle evladım, diye teselli ederdi annem beni.Söyle de içine hicran olmasın.Hicran oldu anne. ~ O uz Atay, #NFDB
184:Gerçek acı çeşitli düşüncelerden meydana gelir. İnsan aynı anda ancak bir şey düşünebileceğine göre, bir düşünceden öbürüne geçmeyi, böylece sırayla her sızlayan yerin acısını dindirmeyi öğren. ~ Cesare Pavese, #NFDB
185:-Mie ar trebui să îmi fie rușine, îl informă el pe un porumbel cocoțat pe marginea ferestrei. Stau aici, făcând ceea ce critic, cu gândurile Dumnezeu știe unde, trăind prea mult în imaginație. ~ Salman Rushdie, #NFDB
186:„Još se niste tražili: umesto toga našli ste mene. Tako čine svi vernici; stoga se tako malo dobija od svih vera. Sada vas pozivam da izgubite mene i nađete sebe…“
Niče, F.W. „Ecce homo ~ Friedrich Nietzsche,#NFDB
187:Pentru mine, moartea este doar hotarul unde încetează să mai existe "mâine". Numai până acolo poți să iubești, să visezi, să regreți. Brusc, tot ce n-ai făcut va rămâne pentru totdeauna nefăcut. ~ Octavian Paler, #NFDB
188:Noi, oamenii, putem să rătăcim după bunul plac pe tărâmurile întâmplării, ca nişte seminţe purtate de aripile vântului de primăvară. În acelaşi timp însă, putem susţine că nimic nu e întâmplător. ~ Haruki Murakami, #NFDB
189:Hakkın ve haklılığın bir tarafta, baskı ve adaletsizliğin diğer tarafta yer aldığına ve kavganın sürdürülmesi gerektiğine inananlar açısından önemli olan, tam da kimin, kim tarafından öldürüldüğüdür. ~ Susan Sontag, #NFDB
190:Mistik ocak ateşine ya da düş kurmaya; hayatın yaratıcı boyutuna, yaşamımızın en önemli eserine ya da gerçek aşklara çok az zaman ayırdığımızı kavradığımız anlar, ona özlem duyduğumuz anlardır. ~ Clarissa Pinkola Est s, #NFDB
191:Bio je dovoljno pronicljiv da zna kako razgovor možda jeste najbolji način za izražavanje onoga što je čoveku na umu, ali da je izražavanje onoga što je čoveku na srcu elokvetnije činiti na druge načine. ~ Rajaa Alsanea, #NFDB
192:Ne osvajamo zemlju već grumen za svoju stopu ni planinu već sliku u svome oku ni more već njegovu gibljivu čvrtsinu i odsjaj njegove površine. Ništa nije naše osim naše vere zato se cvrsto držimo za nju. ~ Me a Selimovi, #NFDB
193:Bu dünya böyledir" diyordu. "Sular hendeğine dolar. İnsanlar doğar ölür, gün doğar batar. Ağaçlar büyür çürür. Sular akar, bulut ağar. Ağayı öldürürsün, ağa gelir yerine. Bir daha öldürürsün, bir daha gelir. ~ Ya ar Kemal, #NFDB
194:[N]ine-tenths of the people who are in the Home Service don't want to go abroad. They are people who live in Washington and have gotten acquainted with the jungle of this town and know their way around. ~ Charles E Bohlen, #NFDB
195:Vücutlarımız, birbirimize en kolay vereceğimiz şeydir; asıl mesele, hayatımızı verebilmektir. Baştan aşağı bir aşkın olabilmek, bir aynanın içine iki kişi girip, oradan tek bir ruh olarak çıkmaktır! ~ Ahmet Hamdi Tanp nar, #NFDB
196:Yeşilin sarıya dönüşü korkutmasın seni
Morarıp silinmesi maviliklerin
Kırmızının akıp gitmesi damarlarından
İşimiz kolay değil, o denli
Kargaların içgüdüsel ölmezliğine inat
İnsanca ölebilmeli ~ R fat Ilgaz,#NFDB
197:Neyi, niye, nasıl merak ettiğine dikkat et. Evren merakla harekete geçer, düşünceyle genişler, korkuyla küçülür, analizle büyür, yargıyla son bulabilir. Merak ettiğin herşey senin kim olduğuna karar verebilir. ~ Azra Kohen, #NFDB
198:Abdullah böylesine kırılgan ,ufak tefekbir bedenin bu kadar bol mutluluğu,bu kadar çok iyiliği nasıl barındırabildiğine hayret ederdi.Barındıramıyordı zaten.dışarıya taşıyor,gözlerinden oluk oluk akıyordu. ~ Khaled Hosseini, #NFDB
199:Ah! două suflete-s în mine! Cum se zbat
În piept să nu mai locuiască împreună! Unul de lume
strâns mă ţine, încleştat; cu voluptate, celălalt
puternic către cereşti limanuri mă îndrumă. ~ Johann Wolfgang von Goethe,#NFDB
200:Alice: “Bana hangi yoldan gitmem gerektiğini söyler misin?"
Kedi: "Bu neyi istediğine ve neye ulaşmaya çalıştığına bağlı."
Alice: "Şey, bilmem ki..."
Kedi: "O zaman hangi yoldan gittiğin farketmez. ~ Lewis Carroll,#NFDB
201:Bu ülkede pazar akşamlarının bir araya gelip, bırakın yetişkin bir insanı, herhangi bir şey meydana getirebileceğine inanabiliyor musunuz? Getirse getirse bir yenilgi meydana getirir, bir yıkıntı meydana getirir. ~ Bar B ak, #NFDB
202:Iubirea ta este numai a ta. Îți aparține. Chiar dacă ea o refuză, nu poate schimba nimic. Doar că nu profită. Momo, ceea ce oferi rămâne la tine mereu; ceea ce păstrezi este pierdut pentru totdeauna. ~ ric Emmanuel Schmitt, #NFDB
203:- Cât de plină de plăceri ar fi viața, dacă am putea fi siguri de alții că vom păstra tăcerea. Ceea ce ține în frâu pe femei adesea, foarte adesea, aproape întotdeauna, e frica de a nu se descoperi secretul. ~ Guy de Maupassant, #NFDB
204:Dostun varlığının, sana açılıp aydınlanmasını istiyor isen özün içine gir. Kabuktan yukarı çık, yüksel; dost bir zattır ki etrafında örtüler kat kattır. O kendi varlığına gark olmuş, iki cihân da onda gark olmuştur. ~ Anonymous, #NFDB
205:În iubire ne gustăm, ne savurăm pe noi înşine, ne încântăm cu voluptăţile tremurului nostru erotic. Din acest motiv, iubirea este cu atât mai intensă şi mai pofundă cu cât distanţa de persoana iubită este mai mare. ~ Emil M Cioran, #NFDB
206:— Te iubesc, Rachel. Mai mult decât te iubeam ieri. Ochii ei mă privesc, de parcă ar şti exact despre ce vorbesc. — Dacă azi mă iubeşti mai mult decât mă iubeai ieri, atunci abia aştept ziua de mâine, îmi răspunde. ~ Colleen Hoover, #NFDB
207:Bir zaman insanlar kendi hazlarını yaratabileceğine inanıyordu; şimdi onların bedelini ödemesi gerektiğine inanıyor. Sanki çiçekler artık tarlalarda ve bahçelerde değil de; sadece çiçekçi dükkanlarında yetişiyormuş gibi. ~ John Fowles, #NFDB
208:Demek ki bütün zayıflıklar, eksiklikler gün gelir, insanın işine yarayabilirdi. Nietzsche zayıflığı güce çevirmeyi önermiyor muydu zaten? Naziler onun "Übermensch"ini de çarpıtmış kendi ideolojilerine temel yapmışlardı. ~ O Z Livaneli, #NFDB
209:İçimdeki bu kıpırtısızlıkla hayatım giderek tekdüzeleşti, uğraşlarımın ve olayların çeşitliliğine rağmen günler öne çıkan bir şey olmadan peş peşe diziliyor, bir ağacın yaprakları gibi yeşeriyor ve sararıp gidiyorlardı. ~ Stefan Zweig, #NFDB
210:İstediğine inanabilirsin; fakat en önemli şey inandığını gerçekle güncellemektir, bilimle güncellemektir! Senin en sevgili inancın en büyük palavra olabilir! Üzülme! Yoluna yeni gerçekle devam et! Her şey değişir! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
211:Motivul pentru care moartea se ţine atât de aproape de viaţă nu e necesitatea biologică - e invidia. Viaţa este atât de frumoasă, încât moartea s-a îndrăgostit de ea, o dragoste geloasă, posesivă, care apucă tot ce poate. ~ Yann Martel, #NFDB
212:A mânca din primăvară până-n toamnă sub nuc era, aş zice eu, ceva de care puţine popoare au parte, o fericire care intră în corola de minuni a lumii, ierte-mă Blaga ori duhul lui Blaga dacă bietul de el o fi murit... ~ Nicolae Steinhardt, #NFDB
213:Hayırseverliğine hayramım," diye konuştu Mary, " Ama yine de bütün duygusal dürtüler mantıkla yönlendirilmelidir. Şahsen fikrimi sorarsan; insanın harcadığı her emek daima kendisinden talep edilenle doğru orantılı olmalıdır. ~ Jane Austen, #NFDB
214:Hayırseverliğine hayranım," diye konuştu Mary, " Ama yine de bütün duygusal dürtüler mantıkla yönlendirilmelidir. Şahsen fikrimi sorarsan; insanın harcadığı her emek daima kendisinden talep edilenle doğru orantılı olmalıdır. ~ Jane Austen, #NFDB
215:Bu türden düşüncelere ben de kapılmıştım, ama Demet polisler hakkında daha kesin yargılara sahip gibiydi. Bazı konularda -hele bu konu sevdiği erkekle ilgiliyse- kadınların önsezilerine güvenmek gerektiğine inanan insanlardandım. ~ Ahmet mit, #NFDB
216:Rüyaların yasaklanmamasına hayret ediyorum. Rüya ne büyük bir vaat! Ne büyük zevk! Ne kadar özel! Hem insana bir eş de gerekmez; kadın veya erkek, kimsenin işbirliğine gerek yok. Rüyalar, ruhun tamama ermemiş cinsel eylemidir. ~ Susan Sontag, #NFDB
217:Spoznah tada da svako lice može imati neočekivano naličje i da se bogovi često vole igrati našim uvjerenjima i osjećajima, dovodeći nas u zablude koje i najmoćnije čine najslabijima, a najmudrijima razum svode na pamet djeteta. ~ Miro Gavran, #NFDB
218:Elmasın sertliği, saflığının da nedenidir. İçine ışıktan başkası girmez ve yansıttığı aldığından fazlasıdır. Her şeyi kesebildiği halde hiçbir şey tarafından kesilemez. Bir elmas ancak bir başka elmas tarafından kesilebilir. ~ Nazan Bekiro lu, #NFDB
219:Kendi emirlerine aykırı hareket edilirse, tabiatın intikamı korkunç olur. Bunun için ben Tanrı'nın isteğine uygun hareket ettiğime inanıyorum. Çünkü milletimi Yahudi'ye karşı müdafaa etmekle Allah'ın eserini müdafaa etmiş oluyorum. ~ Adolf Hitler, #NFDB
220:Maddi yaşamdaki üretim biçimi, yaşamın toplumsal, siyasal ve düşünsel sürecinin genel niteliğine egemendir. İnsanların varlıklarını belirleyen şey, bilinçleri değildir; tam tersine, onların bilinçlerini, toplumsal varlıkları belirler. ~ Karl Marx, #NFDB
221:Ey varlığının derinliğine asla eremediğim Yüce Tanrı'm! Ruhum seninle doluyken çoktan beridir neden senden uzak durdum?.. Beni yanına al! Daha fazla bekletme! Katlanılmaz bir özlemle tutuşan ruhumun artık gücü tükendi. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
222:Izgubiti nekoga ne znači izgubiti samo osobu nego i sve one načine i oblike kroz koje se ta osoba izražavala; zato čovjek izgubivši voljenu osobu može odjednom otkriti da je izgubio i mnoštvo stvari, slika, stihova, pjesama i mjesta. ~ Iris Murdoch, #NFDB
223:Yalnızca, eşler arasında bildik o seyrek sevgi dakikaları kalmıştı, onlar da uzun sürmüyordu. Bir süreliğine mola verdikleri küçük adacıklardı bunlar. Sonra birbirine yabancılaşmanın gizlenmiş düşmanlığı denizine açılıyorlardı yeniden. ~ Leo Tolstoy, #NFDB
224:Kuşatmak zorunda değiliz. Zorunda olmadığımız o kadar şey var ki! Her şeyi avucumuzun içine almak mesela. Herkesi bir sıraya sokmak. Daracık kollarımızın kucaklayabildiğinin dışında, kenarda köşede el değmedik hiçbir şey bırakmamak. ~ D cane C ndio lu, #NFDB
225:Stari je asfalt bio grbav, utrt, posut šljunkom i izbrazdan i sav ispucao od vrućine. Vožnja po njoj bila je vrlo neugodna. "Tata!" požalio sam se glasno. "Tata, cesta je slomljena!" Nasmijao se i rekao: "Si, ali mi nismo slomljeni. ~ Michael D O Brien, #NFDB
226:Cu neputință de spus de ce trăiesc pe lume unii oameni, care mănâncă pe apucate, beau pe apucate, dorm pe apucate și plodesc pe apucate, niciodată cu un gând pentru ziua de mâine, niciodată cu o strângere de inimă pentru ziua de ieri. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
227:cadrul dictaturilor mai eficace, de mâine, probabil că va exista mult mai puţină violenţă decât sub Hitler şi Stalin. Supuşii viitorilor dictatori vor fi înregimentaţi fără suferinţă de un corp de specialişti bine pregătiţi în ingineria socială. ~ Anonymous, #NFDB
228:Ve ben, kafamın içine ve yalnız kendi ruhuma kapanmakla onların üstünde değil, altında bulunduğumu anlıyordum. Şimdiye kadar zannettiğim gibi, kitleden ayrılmanın bir hususiyet, bir fazlalık değil, bir sakatlık demek olduğunu hissediyordum. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
229:Să îmbrățișezi trăsăturile definitorii ale regiunii în care te-ai născut este o formă de apartenență la o familie extinsă, dar fără obligațiile uzuale. Este un mod de a aparține unui grup, fără să se aștepte de la tine să faci vizite de Crăciun. ~ Karen Karbo, #NFDB
230:Evet." Ama artık onunla da görüşmüyordu. Chad King'in grubumuzdan çekilmesinin başlangıcıydı bu. Öğleden sonra onun evinde kestirebilecektim. Söylediğine göre Tim Gray'in Colfax Bulvarındaki dairesi beni bekliyordu, Roland Majör da oraya taşınmıştı ~ Anonymous, #NFDB
231:Doğal ve bozulmamış birey, bütün insanların doğal olduğuna inanır ve ona göre davranır. Vebalı bireyse, bütün insanların yalan söylediğine, çalıp çırptığına, başkalarını dolandırdığına ve üstünlüğü ele geçirme
çabası içinde çırpındığına inanır. ~ Wilhelm Reich,#NFDB
232:İnsanın zalimliğine ağaçlarla kuşlar, böceklerle otlar, hayvanlarla taşlar değil, ancak insan karşı koyabilirdi. Dönüp dolaşıp insanda başlıyordu her şey, dönüp dolaşıp insanda bitiyordu. Gerisi boştu... Yani, insanın karışmadığı her şey masaldı. ~ Hasan Ali Topta, #NFDB
233:Acum,mă bucur de un frumos avantaj,acela că pot să-mi bat joc de vechile iubiri mincionase şi să fac de ruşine cuplurile acelea întemeiate pe minciună--am văzut iadul femeilor!încât îmi va fi îngăduit să posed adevărul într-un suflet şi într-un trup. ~ Arthur Rimbaud, #NFDB
234:Secretul, credem noi, învăluie ca un abur misterios o căsătorie fericită, fără să ne dăm seama că fericirea e un secret comun care nu miră pe nimeni, numai nefericirea trebuie cu adevărat ascunsă, ca şi cînd ar fi o ruşine să fii nefericit şi s-o declari! ~ Anonymous, #NFDB
235:Celălalt este alcătuit din întrebări pe care nu îndrăznești să i le pui...
Iată una dintre întrebările de nerostit: ce crezi despre mine? Și totuși, ne petrecem timpul presupunând cum ne văd ceilalți, imaginându-ne pe noi înșine trăind în mintea lor. ~ Andre Makine,#NFDB
236:Pe vremea cand eram mai tanar si mai influențabil, tata mi-a dat un sfat care de atunci mi-a ramas prezent in minte.
-Ori de cate ori ai pofta sa critici pe cineva, mi-a spus, ține seama ca nu toți oamenii au avut avantajele de care te-ai bucurat tu. ~ F Scott Fitzgerald,#NFDB
237:Kako nas je život gazio, kako smo sve više postojali, ono što se kaže, zreliji ili bogatiji iskustvom, a ustvari bivali sve umorniji, zasićeniji, puni gorčine, jada i jeda, snovi su otpadali s nas, kao malter s vlažnih zidova, ostavljali ružne rane i ožiljke. ~ Dario D amonja, #NFDB
238:Îmi tot spun mereu că am puţine sentimente. Dacă pun ceva la inimă, e
doar pe jumătate. Nu plâng aproape niciodată. Nu-s mai puternic decât cei cu
ochii umezi, ci mai slab. Ei au îndrăzneala. Când ai ajuns doar piele şi oase, e
curajos să ai sentimente. ~ Herta M ller,#NFDB
239:Med štirikratnimi menjavami letnih časov drevo ne ve, da obstaja čas in da si letni časi sledijo. Za drevo obstajajo vse vrednosti hkrati. Zima je del poletja, jesen del pomladi, del vročine je hlad, del rojevanja je smrt. Ogenj je del vode in zemlja del zraka. ~ Olga Tokarczuk, #NFDB
240:Beni içine çekip yavaş yavaş boğan şey ne? En güzel şeyler, en sevdiğim şeyler, en pratik şeyler. En çok parlayan şeyler onlar, özünde sönmüş şeyler. Bataklıkta dans ediyoruz. Bataklıkta olduğumuzu hatırlatanları boğarak. Kıyametin tek adaleti, herkes için kopması. ~ Emrah Serbes, #NFDB
241:Bilinç, insanın iyiliğine karşı kayıtsızdır: kendi arzularını doyurmak haricinde hiçbir şeyle ilgilenmez. İnsanın iyiliğine yönelik şeyleri tercih etmesi için eğitilebilir, ama onları yalnızca kendisini diğer şeylere kıyasla daha memnun edeceği için tercih edecektir. ~ Mark Twain, #NFDB
242:Hayatın dayanılmaz bir şekilde ağır olduğunu hissettiğin anlar, şartlara bir süreliğine kendini teslim et! Hayat sana sert bir şekilde vurduğunda ve seni yere düşürdüğünde yerde bir süreliğine dinlen! Geçici teslimiyet güç toplaman için sana zaman verecektir! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
243:Îmi ador neputința. Ea e salvarea mea, mă scutește de regrete. Îmi zic «nu pot» și cu asta am terminat, nu mai am niciun reproș să-mi fac. Sunt omul cu cele mai puține dezamăgiri, pentru că am evitat să am speranțe. Îi las pe alții să-și umple viața cu deziluzii. ~ Octavian Paler, #NFDB
244:Karanlık siyasetin insanları birbirlerine nasıl kırdırtabileceğine işaret eden pek çok sayfası vardır. ‘Birey’in gelişmesini asla istemeyen bu siyaset, sürekli gözetim ve denetim altında tuttuğu ‘sürü’den ayrılmak isteyenlere inanılmaz kertede merhametsiz davranmıştır. ~ Anonymous, #NFDB
245:Egemen durumda olunca insanın arzularını açıkça belirtmesinin en tipik örneği genelevlerde görülür. Erkek yüzyıllardan beri eşine açamadığı, akranlarıyla paylaşmaya cesaret edemediklerini, kiralık “köle”sinin efendisi durumuna geçtiğinde büyük bir rahatlıkla dışarı vurur. ~ Anonymous, #NFDB
246:Farmecul unei fiinţe străine pe care o iubim întâia oară e farmecul primordial la care ar trebui să ne oprim. E cel pur, numai el ne redă o libertate despre care nu ştiam că e prizoniera unei melancolii adânci, a cărei euforie ne poate chiar face să ne credem fericiţi... ~ Marin Preda, #NFDB
247:Kara bir deliğin içine düşmüştüm, emilip yutulmak, sonra yeniden dünyaya dönmek istiyordum. Ölmek ve tertemiz dirilmek. O zaman belleksiz, boş, aynı zamanda çelik gibi sertleşmiş olacaktım ve hiç bir şey yokmuş gibi ayağa kalkıp, üstümdeki tozu silkerek yürüyüp gidecektim. ~ nci Aral, #NFDB
248:Omul se teme de Dumnezeu și Dumnezeu se teme numai de cheie. Cine o deține îl poate distruge. Cheia trebuie să fie distrusă, pentru că Dumnezeu trebuie să fie în viață în mintea noastră. Ceea ce ne sperie ne mângâie. Frica este putere. Dumnezeu trebuie să trăiască. ~ Jos Carlos Somoza, #NFDB
249:Dinle! O iç burkucu bungunluk çöktü. Dinle!-Aklın ya da gövdenin böylesine eylemlerine sağlıksız denebileceğine inanmıyorum.- Konuşuyor o. Soğuk yıldızların ötesinden gelen cılız bir ses. Sağduyunun sesi. Konuş bakalım! Aman,konuş yine,aydınlat beni!Bu sesi hiç duymamıştım. ~ James Joyce, #NFDB
250:İnsanı hep hafiflettiği söylenir ama bence sevinmek ve neşelenmek de yorucu bir şey Ziya Bey; bir nebze hafiflik hissediliyorsa bu ilk ağızda hissediliyor sadece. Üstelik, biliyorsunuz, neşe gelip insanın içine yerleşince onun saçtığı parıltılar aklın gözünü kör ediyor. ~ Hasan Ali Topta, #NFDB
251:Uyumak, uyumak, uyumak ve bir daha hiç uyanmamak istiyordu. Büyük bir çaresizliğin içine düştüğünü hissediyordu ve bir çıkış yolu, onu gülümsetecek bir şey bulamıyordu. Her şeyden arındırılmış bu yerde göz gezdirirken kıymetli ya da önemsenmeye değer bir şey bulamıyordu. ~ Kristin Hannah, #NFDB
252:Ce idee la Nuţu să-şi cumpere televizor! Asta e iadul. Alt sfat: nu citi în pat. Eu m-am obişnuit să fac o plimbare în fiecare seară, cu un ceas înainte de culcare. In sfîrşit: ia cît mai puţine somnifere. Eu am abuzat de ele la tinereţe şi ăsta a fost dezastrul vieţii mele. ~ Emil M Cioran, #NFDB
253:De ce crezi că nu-i iubim pe evrei? Pentru că, în orice împrejurare, ei sînt evrei. Uite, cîte unul parcă nici n-ar fi, te obișnuiești cu el și apoi, dintr-o dată, e evreu și încă cum! E vorba de apartenența care nu ne place la ei, tocmai pentru că noi înșine nu o avem. ~ Andrei Bitov, #NFDB
254:Üstelik herkesin ak dediğine kara demek kolay değil; bir beyin görüntüleme deneyinde herkesle ters düşecek duruş gösteren insanların en aktif beyin bölgesi fiziksel ağrıda da rol oynayan talamus bölgesi. Doğru bildiğini söyleme, çoğunluğa ters düşme cesaretinin bedeli acı çekmek… ~ Anonymous, #NFDB
255:Zamanın aşılmasının, gerçeğe bağımlılıktan kurtulmanın, özlediğiniz şeye ne isim verirseniz artık, bunun kişilik dediğiniz şeyi üzerinizden sıyırıp atma isteğinden başka bir anlam taşımadığını kuşkusuz çoktan sezmişsinizdir. Kişiliğiniz, içine kapatıldığınız bir hapishanedir. ~ Hermann Hesse, #NFDB
256:She(Joan of Arc) put her dreams and her sentiment into her aims, where they ought to be; she put her practicality into her practice. Ine modern Imperial wars, the case is reversed. Our dreams, our aims are always, we insist, quite practical. It is our practice that is dreamy. ~ G K Chesterton, #NFDB
257:Svatko tko se usudi uspoređivati različita vremena ne samo da otvara mogućnost da bude u krivu nego najčešće i jest u krivu. Mnogi prošli trenuci čine nam se magičnima, naprosto zato jer nismo njihovi neposredni svjedoci, ili smo to bili, ali ti su trenuci nepovratno prošli. ~ Dubravka Ugre i, #NFDB
258:Tanrı olmak diye bir şey varsa işte buydu; bir insanı dünyaya getirmek, birine can vermek, yaşamın sürekliliğine katkıda bulunmak. Çünkü her çocuk bir umuttu. Ve yaşam ne kadar acımasız, insanlar ne kadar kötü olurlarsa olsunlar; onları kendilerinden başka kurtaracak kimse yoktu.. ~ Anonymous, #NFDB
259:Afallayan Paşaoğlu, “Ben Kâinât’ın şans eseri meydana geldiğine inanırım,” dedi. Baba ise, “Kâinât mâdem ki kendi başına meydana gelebilecek kadar şanslı, onun bir parçası olan senin de aynı şansa sahip olman gerekir,” dedi. “Bu nedenle benimle kumar oynamaya herhâlde hayır demezsin. ~ Anonymous, #NFDB
260:Și știu din ceea ce am trăit eu însumi că uneori singurătatea nu este decât o altă formă de a iubi; și că în această formă de dragoste se deșteaptă uneori porniri ciudate; pentru că nu putem obține totul, vrem să nu mai avem nimic; neputând vindeca o rană, vrem s-o facem mortală. ~ Octavian Paler, #NFDB
261:Ama bardağımın dibinde biram ılıksa, aynada koyu renkli lekeler varsa, fazlalıksam; en içten ve en katışıksız acım, ayıbalığı gibi, hem bir yığın et hem gepgeniş bir deriyle ve insanın içine dokunan ıslak, ama kötülük dolu gözlerle sürüklenip hantallaşıyorsa bu benim kabahatim mi? ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
262:Ni si tako preprosto vzeti življenja. Ni kot v filmih. V filmih je samomor preprosta in čista stvar. Ne čutijo bolečine in samo mrtvi padejo po tleh. V resničnem življenju pa ni tako. V resničnem življenju lahko končaš priklenjen na posteljo, deset let nesposoben zadrževati scanje. ~ Haruki Murakami, #NFDB
263:Yaşam,şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması, gerçeğine inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öğe gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. ~ Tezer zl, #NFDB
264:Demiri nasıl tavında dövmek gerekiyorsa, çekiç darbelerini nasıl soğutmadan indirmek gerekiyorsa her kelimeyi de öyle tam zamanında söylemek gerekiyordu. O anı geçince söz soğuyor, katılaşıyor, insanın yüreğine taş gibi oturuyor ve bu ağırlığı kaldırıp atmak hiç de kolay olmuyordu. ~ Chingiz Aitmatov, #NFDB
265:Çok uzun bir suskunluk döneminin ardından yüreğimdeki selin ateşli esrikliğine yeniden gömülmüş, duyguların özgür yüceliklerine, acı ve sevincin birbirinden ayrılamadığı, ruhtaki tüm kızgın ateşin ve gücün bir araya gelip tek bir aleve dönüşerek dimdik yükseldiği o noktaya kadar çıkmıştım. ~ Hermann Hesse, #NFDB
266:Sărăcia, cum bine se spune, nu este o rușine, dar asta-i doar o vorbă. Fiindcă ea este cât se poate de înspăimântătoare pentru cei ce au parte de ea, pe jumătate cusur și pe jumătate reproș nehotărât, așadar în totul foarte dezagreabilă, și a te amesteca cu ea ar putea avea urmări neplăcute. ~ Thomas Mann, #NFDB
267:Victor Hugo on dokuzuncu yüzyılın ilk yansının en yüksek kişileşmiş simgesi ve bir daha eşine rastlanmayacak bir okulun başıdır. Bütün eserleri
yetmiş beş basım görmüştür; buradaki sonuncusudur.
Bugün o da ötekiler gibi unutulmuştur oğlum;
yeterince insan öldürmemiştir ki hatırlansın! ~ Jules Verne,#NFDB
268:S riječima nikad nismo dovoljno na oprezu, riječi se čine posve ništavne, svakako bezopasne, djeluju kao kakvi mali vjetrovi, mali glasovi iz usta, ni vrući ni hladni, i lako hvatani čim dopru kroz uho u golemu, sivu mlitavu dosadu mozga. Ne zaziremo od njih, riječi, i eto ti nesreće! ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
269:Hakikat galip gelecek, ancak işin özü değişmeyecek, doğanın kanunları hep aynı kalacak. İnsanlar bugün olduğu gibi yine hastalanacak, yaşlanacak ve ölecekler. Hayatınız muazzam bir safak tarafından aydınlatılacak olsa da eninde sonunda sizi de bir tabutun içine çivileyip çukurun içine atacaklar ~ Anton Chekhov, #NFDB
270:İnsanlardan uzaklaşırken arkana bakıp da onları yavaş yavaş gözden kaybolan birer leke olarak gördüğünde kapıldığın o duygu nedir?
Fazlasıyla büyük olan dünyanın bizi içine yuvarlamasıdır, vedadır bu. Ne ki, gökyüzünün altında bizi bir bekleyen bir sonraki çılgın serüvene doğru uzanırız yine. ~ Jack Kerouac,#NFDB
271:Sessiz doğa görüntüleri. Kendi çekingen yaradılışını anlatan. Birden ona her şeyini vermek istiyorsun. Çocukluğunu, yorgunluğunu ve bu seyahatin içine doğru aradığın sonsuzluğu. Tenini. Kendini. Böyle bir tenden hiçbir şey algılayamayacağını biliyorsun. Ama o sana başkalarını da anımsatmayacak.
„ ~ Tezer zl,#NFDB
272:Dacă mă simţeam atacat,muşcam la rândul meu ca un câine rănit.Nu aveam încredere în nimeni,nu iubeam pe nimeni,nu simţeam lipsa nimănui.Eram subjugat de o sexualitate care mă împingea spre o permanentă infidelitate şi acţiuni forţate,mereu chinuit de dorinţă,teamă,angoasă şi conştiinţă încărcată. ~ Ingmar Bergman, #NFDB
273:Kadın kanlı canlı hale geldi ama sırf bu yüzden, esas olarak başkası-için-varlık olan “Doğa” tanımının içine girer. Onun ilk uyanışı aşkın dokunuşuyladır, bunun öncesinde o bir düştür. Ancak, bu düş varoluşunda iki aşamayı ayırt edebiliriz: İlki, aşk onu düşlediğinde; İkincisi ise o aşkı düşlediğinde. ~ Anonymous, #NFDB
274:Nu eram apt să trăiesc în comun cu o femeie pe care n-o iubeam. Preferam să fiu singur ca un lup care se ţine departe de haită. Mă simţeam mai bine aşa. Nu mă întreba nimeni nimic, nu trebuia să ţin seama decât de mine însumi, ceea ce şi vroiam, de fapt, eu fiind singura persoană care mă interesa. ~ Octavian Paler, #NFDB
275:Çünkü şimdiki mesleğine tâ 7 yaşındayken heves eden bu adam için cellâtlık bir gönül işiydi. Ucu aşıklı kementle adam boğmak, baktayla kelle uçurmak, tokmakla eklem ve kemik kırmak, tentıraşla deri yüzmek, belkemiğini kırmamaya özen göstererek adam kırbaçlamak öyle her babayiğidin harcı olamazdı. ~ hsan Oktay Anar, #NFDB
276:Düzen"in çıkarları uğrana öldürmeyi sürdürüyorsun; ama korkakça, sinsi sinsi öldürüyorsun. Beni herkesin önünde ahlâksızlıkla suçlarken doğrudan gözlerimin içine bakamazsın. Çünkü hangimizin daha ahlâksız, hangimizin şehvet düşkünü, hangimizin açık saçık yayınların hayranı olduğunu çok iyi biliyorsun. ~ Wilhelm Reich, #NFDB
277:Numai când e singur omul cu sufletul său, numai atunci există un echilibru între lumea lui cea mică dinăuntru şi restul universului; îndată ce intervine realitatea de-afară, omul devine o jucărie neputincioasă, fără voinţă adevărată, mergând încotro îl mână puteri şi hotărâri străine de fiinţa lui... ~ Liviu Rebreanu, #NFDB
278:Uzaktan sevmekti bizimkisi... Birimiz kafeste, birimiz son nefesteydi sanki... Yaklaşamamak, yaklaştığında dokunamamak, dokunsan bile yanına alamamak. Bizimkisi aşkın duran haliydi. Ben sana durdum, saatleri sana kurdum. Gülüşümü gelişine sakladım, gelişini belki son nefesime... Kalmayı Bilmeyeni Sevmek Zor ~ Anonymous, #NFDB
279:Jess nu mai zise nimic; câteva momente, fata auzi alte voci, venind din alte camere. Aveau propriile lor probleme, din câte presupunea Fran. Lumea e o dramă jucată la matineu. Suntem îndrăgostiţi de propriile noastre vieţi, prin urmare căutăm lumina care să ne călăuzească şi încercăm să desluşim ziua de mâine. ~ Anonymous, #NFDB
280:Kişinin kafası ve kalbi boşsa, karnı tok olmuş, neye yarar ! Bugün öğrendiklerimi hep aklımda tutacak, aldığım dersi hiç unutmayacak, halkımı bu sıkıntılardan kurtaracağım. Ne de olsa insanın kalbini yumuşatan da, içine iyilik ve cömertlik aşılayan da bilgi değil mi ?" / Çalınan Taç / The Prince and the Pauper ~ Mark Twain, #NFDB
281:Psikiyatri –burada bu terimi psikanalizi, psikolojiyi ve bütün akıl sağlığı mesleklerini içine alacak şekilde kullanıyorum– modern toplumların en önemli kurumlarından biridir ve “akıl hastalığının diğer hastalıklar gibi bir hastalık olduğu” şeklindeki postulat-önermeye sıkıca bağlıdır. Bu önerme bir yalandır. ~ Thomas Szasz, #NFDB
282:Çağımızın üçüncü dünya sorunlarından en önemlisi, okumuş sınıfların zengin çocukları olması, bunların da statükonun sürüp gitmesinden çıkarları bulunması ve kol işçiliğine yatkın olmadıktan başka, alışılmış bilgi sınırlarını aşmak için meydan okumaya kalkışmamalarıdır. Bilimin kök salması çok yavaş gerçekleşiyor. ~ Carl Sagan, #NFDB
283:Poți spune ușor că universul n-are nici un rost. Nimeni nu se va supăra. Dar afirmă același lucru despre un individ oarecare; el va protesta și va lua chiar măsuri spre a te sancționa. Așa suntem cu toții: ne scoatem din cauză când e vorbe de un principiu general și nu ne e rușine să ne izolăm într-o excepție. ~ Emil M Cioran, #NFDB
284:Toate florile otrăvitoare sunt fermecătoare, Satan însuși le-a semănat, căci există flori ale Diavolului și flori ale lui Dumnezeu! N-avem decât să privim în noi înșine și vom vedea că amândoi au creat câte o parte din lume. Ce picante delicii în această situație în care mă jucam nu cu focul, ci cu cenușile! ~ Honor de Balzac, #NFDB
285:Yağsın, bir daha yıkarız," dedi bakkal ermişçe. O zaman anladım ki, böyle bir olasılık onu endişelendirmek şöyle dursun, mutlu ediyordu. O doğuştan araba yıkayıcısıydı. Ne var ki hayat onu bakkallığa mahkûm etmişti; pek çok müthiş kabzımalı milletvekilliğine mahkûm ettiği gibi. Sistem yetenekleri heba ediyordu ~ Alper Can g z, #NFDB
286:Kendini kendinden çekip at böylece kendini evrenin bizzat kendisiyle yer değiştirmiş olursun! Biri senin kapını çaldığında eğer orada yoksan evren kapıyı açacaktır! Bilgelik kendini kendinden uçurmaktır! Sen kendini terk ettiğinde içinde hiç boşluk kalmayacaktır çünkü evren o boşluğun içine hemen akacaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
287:Demokratik beğeninin tüm "modern fikirler"ine ve önyargılarına karşın, iyimserliğin zaferi, egemen hale gelmiş akılcılık, kılgısal ve kuramsal yararcılık, onunla eş zamanlı olan demokrasinin kendisi gibi, -gücün azalışının, yaşlılığın yaklaşmasının, fizyolojik yorgunluğun bir belirtisi olabilmişti belki de? ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
288:insan her zaman aynı insanları görürse, bunları yaşamının bir parçası saymaya başlar. İyi, ama bu kişiler de bu nedenle, yaşamımızı değiştirmeye kalkışırlar. Bizi görmek istedikleri gibi değilsek hoşnut olmazlar, canları sıkılır. Çünkü, efendim, herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır. ~ Anonymous, #NFDB
289:Când sunt rege, mi se pare – cuvintele
sunt mult mai puține decât sensurile.
Când sunt vierme, mi se pare – cuvintele
sunt mult mai multe decât sensurile.
Când sunt rob, mi se pare – cuvintele
sunt la fel de puține ca și sensurile.
Când sunt zeu, mi se pare – Adam
încă nu a inventat cuvintele. ~ Vera Pavlova,#NFDB
290:Topkapı'nın sadeliğini bırakıp, Dolmabahçe'nin büyüleyen, uyutan ve felç eden havası içine giren; gidip Mecidiye Kasrı'nda boğulan Osmanlı, işte o zaman Avrupa karşısında mağlup olmuştu. O, ne Belgrat'ta ne Viyana'da ne de bir başka meydan muharebesinde değil, o, yaşadığı o muhteşem hayatın gayyalarında yenik düşmüştü. ~ Anonymous, #NFDB
291:Hayat başı sonu belirsiz, bulut gibi dağınık, ansızın yön ve biçim değiştirme yeteneğine sahip bir şey. Hayat tanımlanamayan bir şey. Hatta belki sadece bir fikirdir hayat, daha ötesi değildir. Böyle tanımsız bir bulutta nasıl bir yol olabilir ki? Hem bir yol bulabilse önce kendi giderdi arkasında izini bile bırakmadan. ~ Ayfer Tun, #NFDB
292:Michelangelo’nun Sistine ve Medici şapellerinin tavanlarını resimlediği dönemde vücut temizliğine dikkat etmeyişinden ve kokusu yüzünden asistanlarının kendisiyle çalışmaya dayanamadığını öğreniyoruz. Ve aynı dönemde Mimar Sinan’ın yapacağı eserlerden önce, inşaatta çalışan işçiler için hamam inşa ettirdiğini biliyoruz. ~ Anonymous, #NFDB
293:İnsanlığı sarsan en iğrenç kötülükler, en korkunç acımasızlıklar, en büyük sefaletler temelini vahiy ya da gökten indirilen din denilen bu olguda bulmaktadır. İnsanın yaratılışından bu yana yayılmasına çalışılan yüceliğin niteliğine karşı en onursuz inanç, ahlaka ve insanın mutluluğuna karşı en karşı en yıkıcı şey bu oldu ~ Thomas Paine, #NFDB
294:Bir kibrit çakıp kaplumbağanın altına tutmanın iğrenç bir şey olduğunu söyledi Dill.
"İğren. falan değil, sırf dışarı çıkarmak için, ateşin içine atmak gibi bir şey değil," diye gürledi Jem.
"Kibritin ona zarar vermeyeceğini nereden biliyorsun?"
"Kaplumbağalar hissetmez, aptal," dedi Jem.
"Hiç kaplumbağa oldun mu? ~ Harper Lee,#NFDB
295:İki kere iki çekilmez bir şey. İki kere iki dört, bana sorarsanız bir küstahlıktır. iki kere iki dört ellerini böğrüne dayayarak yolumuzu kesen, sağa sola tükürük atan bir külhanbeyinin ta kendisidir. iki kere iki dördün yetkinliğine inanırım ama en çok övülmeye değer bir şey varsa, o da iki kere ikinin beş etmesidir. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
296:Mâine, totul se va schimba. Mâine. Dar deodată descoperă că şi mâine va fi la fel ca azi, şi poimâine, şi în toate celelalte zile. Şi această descoperire care nu-i mai lasă nicio nădejde îl doboară. Din asemenea idei ţi se trage moartea. Fiindcă nu le poţi îndura, te sinucizi sau, dacă eşti tânăr, faci cu ele fraze frumoase. ~ Albert Camus, #NFDB
297:Timpul d-tale interior, singurul care contează, îţi aparţine. Poţi munci visând, sau amintindu-ţi, sau gândind. Numai munca săvârşită întru împlinirea unei vocaţii, şi în primul rând scrisul, pentru că procesul lui e cel mai complicat, numai această muncă te confiscă definitiv. Numai actul creaţiei îţi cere această jertfă... ~ Mircea Eliade, #NFDB
298:İki kere iki dört çekilmez bir şey. İki kere iki dört, bana sorarsanız, bir küstahlıktır. İki kere iki dört, ellerini böğrüne dayayarak yolumuzu kesen, sağa sola tükürük atan bir külhanbeyinin ta kendisidir. İki kere iki dördün yetkinliğine inanırım ama en çok övülmeye değer bir şey varsa, o da iki kere ikinin beş etmesidir. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
299:Există taine ale sufletului: oricât de mult s-ar îndepărta de drumul cel drept un rătăcitor, orcât s-ar înrăi în sufletul său un criminal iremediabil, oricât ar persista în viaţa sa dezmăţată, dacă îl dojeneşti şi-i arăţi calităţile, pe care chiar el le-a făcut de ruşine, totul se cutremură fără voie în el şi omul se simte zguduit. ~ Nikolai Gogol, #NFDB
300:Zarife de kendine göre Yedigey'in iyiliğini istemiş ve bu konuda vicdanının sesine uymuştu. Bunun için Zarife'yi suçlamıyor, ona kızamıyordu. Zaten insan sevdiğine kızamazdı ki! Daha çok kendisini suçluyor, kendisini kusurlu buluyordu. Sevdiği kadın acı çekeceğine kendisi acı çeksindi. Bırakıp gitse bile onu hep sevgiyle anardı. ~ Chingiz Aitmatov, #NFDB
301:Albert Einstein, yakın dostu İtalyan Michele Besso öldüğünde onun kız kardeşine dokunaklı bir mektu yazmıştı: "Michele bu garip dünyadan benden biraz önce ayrıldı. Bunun hiçbir anlamı yok. Bizim gibi fiziğe inanan insanlar, geçmiş, şimdi ve gelecek arasındaki ayrımın sürüp giden inatçı bir yanılsamadan başka bir şey olmadığını bilir. ~ Carlo Rovelli, #NFDB
302:Fakat bugün-yarın özgür kalsan ya da dün özgür kalmış olsan, senin —itimadında bile her şeyi Kazanca göre tartan senin— yeteneksiz bir kızı seçeceğine ben bile inanabilir miyim? Ya da o kızı seçerken bir anlığına biricik yol gösterici ilkene uymayacak kadar yanıldıysan, ardından muhakkak pişmanlık ve üzüntü duyacağını bilmez miyim? ~ Charles Dickens, #NFDB
303:İnsan... yüzünü bile tam görebilmekten âciz mahlûk... Öyle ya; aynada sağ sola ve sol da sağa geçtiğine göre gördüğü tam kendisi mi? Ancak birbirimizi görebiliyor yahut gördüğümüzü sanıyoruz. Bir eksiğin daha büyük eksiği de aynada tecelli ediyor. Aynada, yahut bütün mücellâ satıhlarda... Demek kendimizden bile gizlenmişiz... ~ Necip Faz l K sak rek, #NFDB
304:Bütün iyiliğine rağmen ne kadar anlayışsız..." dedi. Sonra yüksek sesle ilave etti "Müşkül vaziyette kalan bir insan için böyle hükümler verilir mi? Asıl iyilik tanımadıklarımıza yaptığımız iyiliktir; halbuki biz bütün hüsnüniyetimizi dostlarımıza saklayıp bunların dışında kalanları bir çırpıda ve kısa bir hükümle fena addediyoruz!... ~ Sabahattin Ali, #NFDB
305:Dar unde se termină visele, unde începe realitatea? Visele vin dinăuntru, sosesc, picătură cu picătură, din lumea pe care fiecare o purtăm în noi, vin cam strâmbe, firește, dar e ceva pe lume care să nu fie strâmb, e ceva să nu se transforme în altceva, azi te iubesc, mâine te urăsc- cel care nu se schimbă înșală pe toată lumea. ~ J n Kalman Stef nsson, #NFDB
306:Hakikatte kadınlar, bu alem içinde başka bir alemde yaşarlar. İçine aşklarını ve büyülerini üfledikleri bir alemdir bu. Erkekler biteviye o alemi hırpalar, yıkar. Kadınlar ise yeniden üfleyerek nefesleriyle kurarlar o alemi. Kadınlar, erkekleri de üfleyerek var ederler. Bir erkek, bir kadının nefesi kadardır; başka hiçbir şey değildir. ~ Ece Temelkuran, #NFDB
307:ZALJUBLJENOST
Od mene do njega
može se samo mostom duge.
Od mene do njega
može se samo jezerom mjesečine.
Od mene do njega
može se samo srebrnom i strmom
Mostovi, rijeke i staze
kojima ljudi hode oko njega
stazom ptice.
Obilaze.
On je kao sunčevo plameno ostrvo
odvojen sjajem od svega svijeta. ~ Desanka Maksimovi,#NFDB
308:Hava bir tuhaf.
Hayal kurmaya yönelik bir tutum var havada.
Kaçmaya müsait bir bulutluluk.
Bir balkon olsa şimdi.
Kimsenin seni tanımadığı bir şehirde.
Kahvenin içine konyak kendiliğinden düşse,
kocaman bir hırkanın içinde olsan.
Bir şeyi terk etmiş olsan.
Mesela bir şehri.
Mesela kendini, yüzünü filan mesela. ~ Ece Temelkuran,#NFDB
309:Kayıtsızlık işe yatamaz. İsteyebilir ya da istemeyebilirsin, ne fark eder! Bir parti tilt oynamak ya da oynamamak; nasıl olsa biri aygıtın deliğine bir yirmibeşlik atacak. Her gün aynı yemeği yemekle kararlı bir hareket yaptığını sanabilirsin. Ne var ki reddedişin işe yaramaz. Yansızlığın hiçbir anlam taşımaz. Cansızlığın öfken kadar abes. ~ Georges Perec, #NFDB
310:Açma pencereni perdeleri çek
Mona Roza seni görmemeliyim
Bir bakışın ölmem için yetecek
Anla Mona Roza, ben bir deliyim
Açma pencereni perdeleri çek…
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak. ~ Sezai Karako,#NFDB
311:Bindiler de çektiler gittiler, o iyi insanlar, o dünya güzeli atlara... O yiğitler, o her birisi kaplan örneği şahinler, o ceren gibi atlara bindiler de başlarını aldılar gittiler. Bir daha, bir daha hiç gelmeyecekler. Hiç, hiç, hiç! demirin tuncuna, insanın piçine kaldık. Şu dünyanın yaşaması müşkül hal ilen. Bin iyiyi bir kötüye kul eden... ~ Ya ar Kemal, #NFDB
312:Bu eksik sana değil, bana ait. Bende inanmak noksanmış. Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana aşık olmadığımı zannediyormuşum. Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar. Ama şimdi inanıyorum. Sen beni inandırdın. Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
313:Zira insan bilmediğine düşmandır. Ve düşman olduğu şeyi bilmemek, tanımamak ister. Hatta insan karşısındakini düşman hâline getirebilmek için ondaki insaniyeti ondan tahliye etmek, boşaltmak ister. Düşmanda sizden bir şey olmamalı. Düşmanla ortak taraflarınız kalmamalı. Ta ki düşmanlıkta duraksamaya sebep olacak bir kemal, bir güzellik kalmasın. ~ Anonymous, #NFDB
314:De ce nu putem rămâne închiși în noi înșine? De ce umblăm după expresie și după formă, încercând să ne golim de conținuturi și să sistematizăm un proces haotic și rebel? N-ar fi mai fecundă o abandonare în fluiditatea noastră interioară, fără gândul unei obiectivări, sorbind doar cu o voluptate intimă toate fierberile și agitațiile lăuntrice? ~ Emil M Cioran, #NFDB
315:Bu daha çok Stephen Jay Gould'ın spandrellerine benzer; bir unsur belirli bir nedenle evrimleşmiş ama insanın bütününün bir parçası haline geldiğinde önemli başka bir amaca hizmet etmeye başlamıştır. () İnsanın politik davranışı, ortaya çıkışı yönünden doğal olsa bile, onun öncülleri olan hayvan sosyalliğine de hayvan diline de indirgenemez. ~ Francis Fukuyama, #NFDB
316:Dragostea cea fierbinte, de la-nceput, nu ţine cât lumea. Important e cu ce rămâi când s-a mai stins văpaia. Dragostea e ca o stare excepţională. Iar stările excepţionale nu pot ţine. Evoluţia dragostei e comparabilă cu evoluţia unei boli. Şi într-o boală, criza nu poate ţine o viaţă. Viaţa poate ţine de-o criză, dar criza nu ţine de-o viaţă. ~ Ileana Vulpescu, #NFDB
317:Kendini büyük bir oburluk içinde parayla, mutlulukla, bilgiyle doldurmak istiyorsun, çünkü kendini boş, aç, mutsuz hissediyorsun küçük adam; gerçekten bilgili saymıyorsun kendini, ya da gerçekten öğrenmek istediğine inanmıyorsun. Gene aynı nedenle hakikatten kaçıyorsun küçük adam: İçinde bulunan sevgi, tepkesini salıverir diye kaçıyorsun ondan. ~ Wilhelm Reich, #NFDB
318:Din ce-ai trăit, ce reţii? Bucuriile şi durerile fără nume - dar cărora le-ai găsit unul. Viaţa nu ţine decât durata fiorurilor noastre. În afară de ele, ea-i pulbere vitală. Ce vezi, ridică la rangul de vedenie; ce auzi, la nivelul muzicii. Căci: în sine, nimic nu este. Vibraţiile noastre constituiesc lumea; destinderile simţurilor, pauzele ei. ~ Emil M Cioran, #NFDB
319:İki kere iki dört çekilmez bir şey. İki kere iki dört, bana sorarsanız, bir küstahlıktır. İki kere iki dört, ellerini böğrüne dayayarak yolumuzu kesen, sağa sola tükrük atan bir külhanbeyinin ta kendisidir. İki kere iki dördün yetkinliğine (mükemmelliğine) inanırım, ama en çok övülmeye değer bir şey varsa, o da iki kere ikinin beş etmesidir. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
320:Bir zamanlar milyonlarca insan Adolf Hitler’i alkışladı ve destekledi; cahil kitleler sıklıkla basit gerçekleri göremezler ve açıktır ki çok bariz sonları görme yeteneğine sahip değildirler! Cahil kitlelerin aptallıkları tarihte binlerce defa kanıtlanmıştır! Onlar her defasında yanlış liderin peşinden gider ve sonunda lağım çukuruna düşerler! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
321:Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması gerçeğine inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öge gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. Her an belirtilen bir öğretiye, bizler hep hazırlanıyoruz. Neye? ~ Tezer zl, #NFDB
322:Bedno sam se osećao što ne mogu da ga hvalim bez rezerve. Ali ako lažeš čoveka o njegovom talentu samo zato što sedi prekoputa tebe, to je najneoprostivija od svih laži, jer ga podstiče da produži sa tim, da nastavi, što je najgori način za čoveka bez istinskog talenta da straći svoj život. Mnogi ljudi baš to i čine, uglavnom prijatelji i rođaci. ~ Charles Bukowski, #NFDB
323:İnsanların birbirlerinin huzurunu bozmasından rahatsız olurum ben, en çok da genç insanların hayatlarının en güzel çağında, bütün sevinçlere alabildiğine kucak açabilecekleri zamanda birkaç güzel günü surat asarak birbirlerine zehir etmeleri ve ancak çok sonradan kaybettikleri şeyin telafisinin olanaksız olduğunu görmeleri canımı sıkar. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
324:O gittikten sonra, havada çizmiş olduğu ışıklı şekiller uzun süre içimde kaldı. Arkasında bıraktığı zayıf ışıklar, kapalı gözlerimin koyu karanlığında gezindi durdu, tıpkı nereye gideceğini bilemeyen şeytanlar gibi. Ellerimi birkaç kez karanlığın içine uzattım. Ama parmaklarım hiçbir şeyi yakalayamadı. Küçücük ışık hep parmaklarımın biraz ilerisindeydi. ~ Anonymous, #NFDB
325:Poezia în esența ei nu ţine de cuvinte. Esenţa poeziei nu trebuie mai întîi căutată în limbă... Limba pentru poezie nu este altceva decît un vehicul.Dar ea, poezia, se face simţită prin limbă, pentru că din toate părţile trupului vorbirea seamănă cel mai puţin cu rădăcina sa, cu trupul, după cum frunza seamănă cel mai puţin cu rădăcina copacului. ~ Nichita St nescu, #NFDB
326:Pretjerano čitanje ne čini nas pametnijim. Neki ljudi jednostavno 'gutaju' knjige. Oni to čine bez onih neophodnih intervala razmišljanja, koji su potrebni da se pročitano 'svari', preradi, usvoji, razumije. Kod čitanja lični doprinos je potreban kao što je pčeli potreban 'unutrašnji' rad, pa i vrijeme, da sakupljeni cvijetni prah pretvori u med. ~ Alija Izetbegovi, #NFDB
327:Rodolphe, koji je, da ubije vrijeme cio dan lunjao šumom, mirno je spavao u svom dvorcu; a spavao je i Leon, dolje, u Rouenu.
Jedan ipak nije spavao u tom trenutku.
Nad grobom, među jelama, na koljenima je plakao jedan mladić, a grudi mu se, razdirane jecajima, nadimale u tami pod teretom neizmjerne tuge, blaže od mjesečine i dublje od noći. ~ Gustave Flaubert,#NFDB
328:bărbatul care m-a îmbrăţişat duminica trecută se ţine de capul meu de multă vreme. Poate că n-oi fi părând prea ispititoare, dar pentru el aşa sunt. Şi nu se poate face nimic împotriva lui, soţul meu a trebuit să se împace cu ideea asta; dacă vrea să-şi păstreze slujba trebuie să îndure, căci băiatul acela e student şi pesemne că o să ajungă la un post înalt. ~ Anonymous, #NFDB
329:"Seni çok özlüyorum" diye mırıldandı Ethan."Üniversite berbat.Sen yoksun.Bunun iyi birşey olacağını düşünmüştüm,sanki hiç kimsenin tanımadığı biri olmak beni rahatlatacaktı.Öyleydi de.Bir hafta kadar." Ethan birden kapının eşiğine çöktü. "Fakat sonra çok yalnız kaldım.Bunun bir baş ağrısı falan gibi geçmesini bekledim." Bitkin bir şekilde omuzlarını silkti ~ Juliette Fay, #NFDB
330:Dovoljne su tri krpe da ne budeš ono što si svaki dan. I maska na licu, da sakriješ sebe pravog, i da se ne stidiš nikakve ludosti. Zato što ih svi čine. To je mudar dogovor: hajde da ne budemo pametni! Sve je dopušteno, ništa nije ružno, ništa nije grijeh. Ne čini to pojedinac, za inat svima, da bi bio obilježen. Već svi. I onda grijeha nema, ni prijekora. ~ Me a Selimovi, #NFDB
331:Buralar hatıralarla doluydu. İnsan böyle şeylere nasıl dayanır? Yılların geçip gitmesine ve her şeyin belleğin bir oyunuymuş gibi bir belirsizliğin içine batmış olmasına... Bu ben miyim? Peki o ben miydim? Bütün bunları yaşayan. Hayır seyreden. Karar ver, yaşayan mı, seyreden mi? Yaşayan değilmiş gibi. Geçmişte başka biri, ama şimdi ben. Geçmiş olunca başka biri. ~ Bar B ak, #NFDB
332:Originea sa cea mai directă se afla în declarația că era un rus. Orice aștepta el de la viață urma să i se dea, ori să i se refuze, doar prin această filiație. Imensa familie suferea acum din cauza disensiunilor interne, iar el se sustrăgea mental din diferend, așa cum orice om de bun-simț s-ar abține de la a lua partea cuiva într-o violentă ceartă de familie. ~ Joseph Conrad, #NFDB
333:Kâbuslarımın kara cübbeli dervişi ne derse desin bu konuda annem haklıydı:
Tanrı olmak diye bir şey varsa işte buydu; bir insanı dünyaya getirmek, birine can vermek,
yaşamın sürekliliğine katkıda bulunmak. Çünkü her çocuk bir umuttu. Ve yaşam ne kadar
acımasız, insanlar ne kadar kötü olurlarsa olsunlar; onları kendilerinden başka kurtaracak
kimse yoktu. ~ Ahmet mit,#NFDB
334:Masum olmama arzularında masumdular. Kollarında bir kadın varken masumdular. Kavga ve dövüşte masumdular. Ezberden şiirler okurken masumdular. Masumca davranırlarken masumdular. Hatta kan dökerlerken, işkence yaparlarken, tecavüz ederlerken ya da söverlerken bile, bir mübarek masumiyetin tehdidindeydiler – ve bunların hepsi, masumluğun içine düşmemek içindi. ~ Witold Gombrowicz, #NFDB
335:Aş vrea sa traiesc într-o lume in care educaţia sa-şi propună drept scop libertatatea intelectuală şi nu inchistarea unor minţi fragede într-o armură de dogme menite sa le protejeze de-a lungul vieţii de revelaţia unor probe impartiale. Lumea are nevoie de inimi deschise şi de minţi deschise şi ele nu se pot obţine printr-un sistem rigid, fie el nou sau vechi. ~ Bertrand Russell, #NFDB
336:Hiç kuşkusuz insan bağımlıdır; ölümün, yaşlanmanın, hastalığın etkisi altındadır; doğayı denetim altına alıp tümüyle kendi işine yarar bir hale getirse bile o ve onun dünyası evrende minicik lekelerdir. İnsanın kendi bağımlılığının ve sınırlanmışlığının farkına varması başka bir şeydir; bu bağımlılıktan, bağımlı olduğu güçlere tapmaktan zevk alması başka bir şeydir. ~ Erich Fromm, #NFDB
337:M-am gândit cât de mult îmi doream să mă refugiez în privirea aceea fugară care se temea că e transparentă, goală. M-am gândit la singurătatea ce avea să mă cuprindă în noaptea aceea, când aveam să mă despart de ea, în lipsă de alte trucuri sau poveşti cu care să-mi câştig compania ei. M-am gândit la cât de puține aveam să-i ofer şi cât de multe voiam de la ea. ~ Carlos Ruiz Zaf n, #NFDB
338:O dor picioarele și trebuie să se așeze, dar cafenelele ticsite o sperie, tot ce era plăcut ziua a devenit amenințător noaptea, și ea cotește de pe strada principală pe o stradă lăturalnică și intră într-una dintre curți, trebuie să găsească un adăpost, ea nu aparține acestui loc, e încărcată de jalea trecutului și de spaima de viitor, exact ca orașul ei de baștină. ~ Zeruya Shalev, #NFDB
339:Virgil, ești tu? Fântâna ești, al cării
torent - îi zisei cu rușine-acum-
bogat pornit-a fluviul cuvântării?
tu marea faclă-n veci pe-al artei drum!
deci fie-mi de-ajutor iubirea vie
și studiul lung în dulcele-ți volum.
Părinte-mi ești, maestru-mi ești tu mie,
tu singur ești acel ce-a dat o viață
frumosului meu stil ce-mi e mândrie. ~ Dante Alighieri,#NFDB
340:Which meant she might as well return to a topic no man would ever bore of.Sex. "That concludes my overall dissertation on bedside manners before and after an encounter. Moving on to the last topic evolving around the setting of the bedroom. Would ine of yoy please define the purpose of a dildo and why a man should consider keeping one at his bedside at all times? ~ Delilah Marvelle, #NFDB
341:Uçakların icadı Zweig'in neslini çok heyecanlandırmış, dünyada savaşların sonunun geldiğine inandırmıştı, Uçaklar havadan uçtuğuna göre sınır falan tanımazdı ki. Dolayısıyla sınırlar yok olacak, barış gelecekti. Ama o nesil bir kaç yıl sonra uçakların gökten bomba yağdırarak Avrupa'yı yıktığını görmenin şokunu yaşamıştı. Entellektüel iyimserliğe karşı, politik gerçek. ~ O Z Livaneli, #NFDB
342:Hemen hepimiz her sabah, yüreğimiz aşka susamış, içimiz içimize sığmayarak yola çıkarız. Sonra, bütün varlığımız acı deneylerden geçtiği, insanların ve olayların içine düştüğümüz zaman her şey, yavaş yavaş ve hiç farkında olmadan küçülür, kala kala geriye bir kül yığınının içindeki bir altın parçacığı kalır. Hayat dediğin budur işte! Gerçek hayat, olduğu gibi hayat! ~ Honor de Balzac, #NFDB
343:Siz hiçbir yakınınızı, annenizi, babanızıya daçocuğunuzu, kardeşinizi kaybettiniz veçaresizliği tattınız mı? Bu konu fazla içaçıcıdeğil ama hayatın bir gerçeği. Hepimiz hayatımızın bir döneminde böyle acılar yaşayabilir, dünyayla bağımızın nasıl pamuk ipliğine bağlıolduğunun bilinciyle ne yapacağımızıbilmez hale düşebiliriz. Böyle durumlarda her ne kadar alışık olmasak da ~ Anonymous, #NFDB
344:Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir.Hatta mukabele edilmesini bile beklemeden sadece sevmek.Başka bir insanı bahtiyar edebilmek ,kendini bahtiyar edebilmekte daha güç fakat daha insancadır.Bugün böyle düşünenlere saf hatta enayi derler.Fakat ne derlerse desinler ,biz kalbimizin ve kafamızın doğru bulduğu şeyleri etrafın ne dediğine bakmadan yapmalıyız. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
345:... dacă ar primi mâine ordin, m-ar aresta, m-ar ucide cu mâna lor și fără remușcări?... Războiul... Da, știm bine ce e războiul. Dar ocupația e într-un fel mai cumplită, pentru că te obișnuiești cu oamenii; îți zici că la urma urmelor, sunt și ei ca toți ceilalți, dar nu-i deloc adevărat. Suntem două specii diferite, care nu se pot împăca vreodată, inamice pe viață. ~ Ir ne N mirovsky, #NFDB
346:Soru: Zamanını yitirmemek için ne yapmalı? Yanıt: Onu alabildiğine duyumsamak. Yöntem: Bir dişçinin bekleme odasında rahatsız bir koltukta gün geçirmek, pazar öğleden sonrasını balkonda yaşamak, anlamadığımız bir dilde konferanslar dinlemek, ayakta yolculuk etmek için en sapa ve en uzun demiryolu güzergâhını seçmek, tiyatro gişesi önünde kuyruğa girmek ve bilet almamak, vb. ~ Anonymous, #NFDB
347:Kaptan
-Sen sadece kolunu kullanmayı bilirsin, ama Tanrı insana akıl da vermiş. Ve tabi bir de ahlak Woyzeck, iyi bir insansın sen ama ahlak yok sende. Çocukken kilise kutsamamış seni Woyzeck.
Woyzeck
-Affedersiniz bay Kaptan, ulu Tanrı zavallı bir kurtçuğu kabul etmek için, o yaratıldığında amin denip denmediğine bakmaz. Tanrı der ki: “Bırakın çocukları, bana gelsinler ~ Georg B chner,#NFDB
348:Yalnızlık bir gurur sorunudur; kendi kokusunun içine mağrur bir şekilde gömülür insan. Gerçek şairin sorusu hep aynıdır. Uzun bir süre mutlu olursa bayağı olur. Uzun bir süre mutsuz olursa da şiirini diri tutacak gücü kendinde bulamaz... Mutlulukla gerçek şiir çok kısa bir süre birlikte olur. Bir süfe sonra ya mutluluk şiiri ve şairi bayağılaştırır ya da gerçek şiir mutluluğu bozar. ~ Anonymous, #NFDB
349:Yazmak istiyorum. Ama her zaman yaşamın günlük hareketliliklerini yeğliyorum. Caddelere çıkmak, doymak bilmediğim sokaklara bakmak, yeni köşeler keşfetmek, yabancı insanları seyretmek, doyumsuz yaşamı gözlerimden yüreğime indirmek istiyorum. Kısacık anlarda çeşitli olayları, insan varoluşunun özünü, zaman ve duyguları sınırsızlık içinde derinliğine düşünen insanlar çok mu? Bilmiyorum. ~ Tezer zl, #NFDB
350:Cred că mi-ar fi frică și rușine în munți. Sînt prea semeți, prea capricioși și variați... e sigur că m-aș simți umilit în fața lor. Dar ce fel de oameni sînt aceia care preferă monotonia mării? Cred ca sînt oameni care au observat prea îndelung și prea adînc cît de complicate sînt procesele lăuntrice pentru a nu cere înainte de toate cel puțin un lucru celor exterioare: simplitate. ~ Thomas Mann, #NFDB
351:Vstopila sem v sobo na koncu hodnika, kjer je bila, kot sem pravilno ugotovila, kuhinja. Tudi ta soba je bila polja ljudi in hrupa, a sem lahko razločila marmornate delovne površine, svetleče kremne fronte in veliko kroma. Njen dom je bil tako ... sijoč. Tudi sama je bila sijoča, njena koža, lasje, čevlji, zobje. Tega se prej nisem niti zavedala: jaz sem mat, dolgočasna in oguljena. ~ Gail Honeyman, #NFDB
352:Yanımdan biraz sürtünerek geçen her adamın peşine takılan, ondan ayrılır ayrılmaz, iki kedi yavrusu gibi birbirine sokulan, birbirinin kucağında gülen, ağlayan, bilhassa ağlayan iki çocukla çapaçul, biçare bir gölge… Gül! dedikleri yerde gülen, ağla ve konuş dedikleri yerde konuşan, ağlayan, enteresan buldukları zaman enteresan olan, yüzüne bakmadıkları gün mevcut olmayan biri. ~ Ahmet Hamdi Tanp nar, #NFDB
353:Yeni insan ve yeni bir toplumun gerçekleşebilmesi için ilk önce, eski motivasyonlar olan kar ve güçlülük tutkularının yerlerini yenilerine; olmaya, diğer insanları anlamaya çalışmaya ve paylaşmaya bırakmaları gerekmektedir. Sonra pazar ekonomisi karakterinin yerine, üretici ve sevme yeteneğine sahip karakterin ve sibernetik din yerine de, radikal-hümaniter bir anlayışın geçmesi şarttır. ~ Erich Fromm, #NFDB
354:Yetinmediler. Özel İdare memuru Emin geldi. “O ne?” diye sordu. “Hiiçç, anıt” dedim. “Atatürk anıtı gibi bir şey mi” dedi. “Allah korusun” dedim. “Öyle dediğine göre Fethullah Gülen anıtıdır” dedi. Yemin ediyorum, tanıklar da var. “Hah, tam üstüne bastın, öyle yapacaktık ama hoca efendi yeterince fotojenik değil diye vazgeçtik, onun yerine Yunan tapınağı yapıyoruz” dedim. Gitti mühürledi. ~ Anonymous, #NFDB
355:Dünyaya ve insan yüreğine ilişkin bütün öğretilerini unutmalarını, Horace'ın tepesine sıçmalarını, nerede olurlarsa olsunlar geçmişin bir yalan olduğunu, anıların dönüşü bulunmadığını, geçip giden hiçbir baharın yeniden ele geçirilemeyeceğini, aşkların en çılgınca ve vazgeçilmez olanının ömrün sonundaki bir anlık gerçek olduğunu akıllarından çıkarmamalarını öğütlemeye başladı. ~ Gabriel Garc a M rquez, #NFDB
356:Atâta vreme cât mă aflu în fața computerului și scriu, am impresia ca viața mea îmi aparține integral. Nu o împart decât cu ecranul devenit un fel de oglindă abisală a ființei mele și cu tastatura pe care îmi alunecă degetele. De când am învățat să scriu după metoda oarbă, adică fără să mă uit la taste, existența mea a devenit un fel de pâlnie: mă scurg direct din creierul meu pe ecran. ~ Matei Vi niec, #NFDB
357:Englezi, ne volim ih ali im se divim. Kad bismo mi imali pola nj energije upornosti i odanosti ...Za Carstvo su spremni na sve podlosti, usluge koje nam čine nikad nisu protiv Krune. Inače znaju biti izuzetno nepošteni. ...Kad se mačka igra sa mišem...u čemu miš nalazi uzbudjenje?Zar ne vide kad im se englezi rugaju kako ih iskorištavaju, njihove žene, skrivene iza vela mnogo su oštroumnije. ~ Keniz Mourad, #NFDB
358:Yalnızca başlangıçtaki vesileye bakmakla yetinirseniz bir sevginin gücünü yanlış değerlendirirsiniz, aslında daha öncesindeki gerilime, ruhun bütün büyük sarsıntılarına zemin hazırlayan, yalnızlığın ve düş kırıklıklarının yarattığı o bomboş karanlığa bakmak gerekir. Yaşanmamış duygular burada birikerek aşırı ağırlaşır ve değeceğine inanılan ilk kişiyle karşılaşıldığında alabildiğine boşalır. ~ Stefan Zweig, #NFDB
359:Bütün düzenleri yıkacaktım, onlara gösterecektim Artık ne kapıları kilitleyecek, ne de anahtarları vazonun içine atacaktım; ayakkabılarımı giymeden paltomu giyecektim, serserinin biri olacaktım. Kimseye yaranamadığıma göre, ilkelerimden vazgeçecektim: kahvaltıdan sonra bulaşıktan yıkamayacaktım. En önemlisi de şuydu: Varlığımı sürdürecektim; konuşmayı, düşünmeyi unutmayacaktım , çok çalışacaktım ~ O uz Atay, #NFDB
360:Mi-e silă de toate meseriile.Meşteri sau lucrători,toţi sunt nişte ţărani nemernici.Mâna care ţine condeiul nu-i mai prejos decât mâna care-mpinge plugul.Ce secol al mâinilor!Eu,unul,n-o să am niciodată o mână ca lumea.Şi apoi,slugărnicia duce prea departe.Cerşetoria cinstită mă umple de mâhnire.Ucigaşii sunt la fel de dezgustători ca scapeţii;eu,însă rămân neatins,şi de altfel mi-e totuna. ~ Arthur Rimbaud, #NFDB
361:existat nici un mâine. În noaptea aceea, Mari avu o lungă discuţie cu soţul ei şi-i descrise toate simptomele stării prin care trecuse. Ajunseră împreună la concluzia că palpitaţiile cardiace, transpiraţia rece, stranietatea, neputinţa şi incapacitatea de autocontrol — totul putea fi rezumat într-un singur cuvânt: frica.Amândoi, soţ şi soţie, analizară ce se întâmplă. El se gârndi la un cancer la ~ Anonymous, #NFDB
362:İsa duasının tek ama tek bir amacı vardır. O da, duayı okuyan insanı Hazreti İsa Bilinciyle donatmak. Yoksa, şöyle sıcacık, kibirli bir buluşma yeri kurup, içine de seni kollarına alarak bütün ödevlerinden azad edecek ve bütün o pis dünyevi dertlerini ve Profesör Tupperlarını bir daha geri gelmeyecekleri şekilde defedecek şöyle yapış yapış, muhteşem bir göksel şahsiyet koymak değil onun amacı. ~ J D Salinger, #NFDB
363:Ja sam jedino sposobna zbrajati život, dok tako prepun ne postane nepodnošljiv, odveć snažan, i raspršujem se u krizama histerije, u milijune komadića, zbog prevelike količine života... Prava je patnja živjeti u 'unutrašnjosti života'... netko bi me morao učiniti nesvjesnom. Ubiti me. Učiniti me neosjetljivom, nemoćnom. Dijelovi mene morali bi umrijeti, ali ja sam sve dobro zaštitila od umiranja. ~ Ana s Nin, #NFDB
364:Ben burada tıka basa yemek yerken, sen orada açsın, öyle mi? Gözlerinin altı da çürümüş. Fotoğrafta bile belli oluyor; seni böyle görünce fotoğrafı almış olmanın sevinci yarıya iniyor, gene de çok sevindim gönderdiğine, uzun uzun ellerini öpmek istiyorum, hiç bırakmamak istiyorum ellerini, ne çeviri yapsın bu eller bir daha, ne de istasyondan bavul taşısın.) Nasıl hoş göreyim bu davranışını Milena? ~ Anonymous, #NFDB
365:E surprinzător cât de des respingerea în dragoste este exprimată în limbajul moralității, limbajul aceea ce e corect și ce nu, a ceea ce e bun și ce e rău, ca și când a respinge sau a nu respinge, a iubi sau a nu iubi este ceva ce aparține în mod natural unei ramuri a eticii. E surprinzător cât de des cel care respinge este etichetat ca fiind rău, iar cel respins ajunge să întruchipeze binele. ~ Alain de Botton, #NFDB
366:Tavvy neden şeker paketi içinde?"
Mark omuz silkti. "Şeker paketi içine girmek istedi."
"Bu onu şeker paketinin içine koyman gerektiği anlamına gelmiyor." Julian sesini yükseltmişti. "Ya da ocağı yıkman gerektiği. Ya da Drusilla'nın içmesine... O bardakta ne var,İ> Dru?"
"Çikolatalı süt," dedi Dru çabucak. "Ekşi krema ve pepsiyle."
Julian iç çekti. "O şeyi içmemelisin. ~ Cassandra Clare,#NFDB
367:Lütfen söyler misiniz, buradan ne tarafa doğru gitmeliyim?'
'Bu daha çok nereye varmak istediğine bağlı,' dedi Kedi.
'Neresi olursa olsun...' dedi Alice.
'Öyleyse ne tarafa doğru gideceğinin önemi yok,' dedi Kedi.
'Bir yerlere varayım da, gerisi önemli değil,' diye ekledi Alice, ne istediğini daha iyi anlatabilmek için.
'Kesin bir yerlere varırsın,' dedi Kedi, 'tabii yeterince yürürsen. ~ Lewis Carroll,#NFDB
368:İşte bu, aşkın meydana getirebileceğinin yanında gülünç bir acı. Aşkın hissettirebileceği tüm mutluluk ve güzellik bir gün acıyla ödenir. Üstelik çok seversek on misli fazla acı gelir. Onsuzluğu, sonra kıskançlığın, anlayışsızlığın sancısını, reddedilme ve adaletsizlik hissini tadarsın. Kemiklerinin içine değin üşürsün ve kanın, derinin altından geçişini hissettiğin buz parçalarına döner.
(syf. 18) ~ Mathias Malzieu,#NFDB
369:Yürümeye başladık.Yüzünden bir sevinç çığlığı koptu, her bir yanı aydınlığa battı. Ben ben oldum olası böylesi ta yürekten, can evinden gülen, yanındakini de kendi sevincinin içine alıp yoğuran, sevinçten çılgına döndüren böyle tatlı bir insan görmedim, içime aydınlık doldu, yüreğim pır pır etti. Şu İstanbulun kirinden pasından, göz oyan kıskançlığından, kötülüğünden sıyrıldım, yeni başka bir güne doğdum. ~ Ya ar Kemal, #NFDB
370:Vei pricepe multe lucruri nevăzute, căci viaţa şi lumea sunt pline de taine grele. Să năzuieşti mereu a dobândi stima oamenilor, şi mai ales pe a ta însuţi. De aceea sufletul tău să fie totdeauna la fel cu gândul, gândul cu vorba şi vorba cu fapta, căci numai astfel vei obţine un echilibru statornic între lumea ta şi lumea din afară! Ca bărbat, să-ţi faci datoria şi să nu uiţi niciodată că eşti român!... ~ Liviu Rebreanu, #NFDB
371:Yalınayaktı,eteğinin içine soktuğu yarım kollu gömleğini giymişti.Gömleğin altından dipdiri memeleri belli oluyordu.Geniş kesilmiş yakasından omuzları ve boynu görünüyordu.Sarı eşarpla bağlı başından, hem çocuksu hem de kadınsı çıplak ayaklarına kadar herşeyi öyle güzeldi ki onu şimdiye kadar hep süslenmiş gören Mitya bu yalın güzellik karşısında hayranlık duymaktan kendini alamadı.(Mitya'nın Aşkı Öyküsünden) ~ Ivan Bunin, #NFDB
372:Konsept markalar, geleneksel anlamda yapılan marka konumlandırma anlayışından da farklı bir yol izlerler. Marka konumlandırma ağırlıklı olarak markanın performansına odaklı iken kavramsal marka yönetiminde yaratılan konsept markanın daha derindeki benliğine yani “ruhuna” odaklanır. Kavramsal marka yaklaşımını benimseyen markalar kendi ürünlerinin “faydalarını,üstünlüklerini” anlatma aşamasını geçmiş markalardır. ~ Anonymous, #NFDB
373:Nouă ne e penibil pînă şi să fim oameni, oameni cu trup şi sînge adevărat, propriu, ne e ruşine de asta, socotim acest lucru degradant şi tindem să fim habar n-am ce oameni — îndeobşte, ceva ce încă nu s-a pomenit. Sîntem născuţi morţi şi, de altminteri, de mult nu ne mai naştem din părinţi vii, lucru care ne place din ce în ce. Am prins gust. In curând vom născoci cumva şi naşterea nemijlocită din idee. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
374:Să fi dormit eu, în timp ce toți ceilalți sufereau? Și în clipa asta dorm, oare? Mâine, când o să mă trezesc, ce-o să spun despre ziua de azi?... Călare pe un mormânt și naștere grea. Din fundul gropii, visător, groparul pune lanțuri și cătușe. Avem timp să înbătrânim. Văzduhul e plin de țipetele noastre. Dar obișnuința e o mare surdină. Și pe mine mă privește un altul, zicându-și: doarme, nu știe, să doarmă. ~ Samuel Beckett, #NFDB
375:Sahi mi?'' Dudakları kıvrıldığında, bu kez hiç de eğlenmediği anlaşılıyordu. ''Hala her yerinde izimi taşıyorsun.''
Elena ellerini sıvazladı. Lanet olası sim, yapışşmış gibi görünüyordu. ''Yıkanınca geçer.''
''Belki.''
''Dua et de geçsin. Karanlıkta pırıltılar saçan bir avcı hiçbir işine yaramaz.''
Raphael'in gözlerinde fazlasıyla erkeksi bir kıvılcım çaktı. ''İstersen yalayabilirim. ~ Nalini Singh,#NFDB
376:Birini sevmek savunmasız hale gelmek demektir. Herhangi bir şeyi sevdiğinizde er ya da geç kalbiniz bükülecek ve muhtemelen kırılıp paramparça olacaktır. Kalbinizin kırılmasını engellemek istiyorsanız onu hiç kimseye vermeyin... Bencilliğinizin tabutunda ya da kefeninde saklayın onu. O güvenli, karanlık, tekdüze ve havasız tabutta... Kırılmayacaktır artık; çünkü kırılmaz, içine girilmez ve ıslah edilemez olacaktır. ~ Kim Liggett, #NFDB
377:Respectul față de viața omenească - ce poate să însemne asta în gura mea, decât o josnică ipocrizie, și ce altceva ar putea însemna pentru oricine care, uneori, zăbovește puțin asupra acestui gând? Lumea e ticsită de vieți omenești. Și nimeni, niciodată, n-a dat cu adevărat nici cea mai mică importanță vieților omenești străine, necunoscute, nevăzute, poate cu excepția câtorva filantropi, izbitor de prefăcuți. ~ Hjalmar S derberg, #NFDB
378:Senin geleceğine daha iyi hizmet edebilmek için kendimi senden ayırıyorum. Çünkü uzağında olursam, beni öldüremezsin ve uzağında olursam benim çalışmalarıma daha çok saygı gösterirsin. Sana yakın olan şeyi aşağılıyorsun. Büyüklerine ya da üstlerine saygı gösterebilmek için, onları bir kaide üzerine, yerden yükseğe koyuyorsun. Dünya, tarihini yazmaya başlayalı beri, büyük adamların senden uzak durmasının nedeni budur. ~ Wilhelm Reich, #NFDB
379:Noći koje je tamo proveo bile su gotovo nepodnošljive, pa kakav je to dobar dom ako se u njemu ne osjećaš sigurnim, ako se, upravo na mjestu koje smatraš pribježištem, prema tebi odnose kao prema nekom izopćeniku? Nije pravo zatvoriti dušu u mračnu kutiju. To čine nakon smrti, ali dok si živ, sve dok u sebi imaš i onaj zadnji atom snage, dužan si samome sebi i svemu svetom na ovome svijetu ne pristati na takvo poniženje. ~ Paul Auster, #NFDB
380:Hegel’in siyaset felsefesinde kişi bu dolayımla, devletin evrenselliğine katılmasıyla özgürleşir. Kişinin özgürlüğü devletten dolayımı var sayar. Başka bir deyimle, kişi devletin kendisini tanımasıyla özgürleşir. Devletin kendisini tanıması içinse, kişinin ötekini, kendisine eş, nesneye indirgenemeyecek özne kimliğiyle tanıması gerekir. Devlet, birbirlerini yurttaş (gerçek özne) olarak tanıyan bireylerin oluşturduğu bütündür. ~ Anonymous, #NFDB
381:Geleceğe yolculuk yapmak mümkündür. Yani görelilik, bizi zamanda ileriye sıçratacak bir zaman makinesi yaratmanın mümkün olduğunu gösteriyor. Zaman makinesinin içine girersiniz, beklersiniz, dışarı çıkarsınız ve Dünya'da geçen zamanın, sizin makinede geçirdiğiniz zamandan çok daha fazla olduğunu görürsünüz. Günümüzde bunu yapabilecek teknolojiye sahip değiliz, ancak bu sadece bir mühendislik sorunu; biz yapılabileceğini biliyoruz. ~ Anonymous, #NFDB
382:Ceviz ağacı çok değerlidir ama altında uyumayacaksın, Gölgesi ağırdır. Bir de ceviz ağacının bir huyu vardır, budaklarından birisi oluşurken yakınında kim varsa, ne varsa hemencecik budağın içine resmini nakşediverir. Zamanla budakla birlikte resim de büyür. Ceviz budağından çok acayip resimler çıkmıştır. Ulu ağaçlar, bulutlar, denizler, uzun yollar, kamyonlar, otobüsler, otomobiller, sincaplar, tilkiler, ayılar, kurtlar, çakallar... ~ Ya ar Kemal, #NFDB
383:İnsan ruhuna inanmam. Hiç inanmadım. İnsanların elbise sandığına benzediğine inanırım - içine belli şeyler tıkılmış, yola çıkartılmış, ortalığa savrulup atılmış, fırlatılmış, saçılmış, yitirilmiş, bulunmuş, ansızın yarısı boşaltılmış, ya da şimdiye kadar olmadığınca tepeleme doldurulup şişirilmiş, taa en sonunda En Son Görevli onları kollarından tuttuğu gibi En Son Trene savuruncaya ve onlar takır takır uzaklaşıncaya kadar... ~ Katherine Mansfield, #NFDB
384:İsa peygamberin ölüsü etiyle, kemiğiyle, sakalıyla dirilecekmiş. Bu yalandır. Bedreddin'in ölüsü, kesiksiz, sakalsız, bıyıksız, gözün bakışı, dilin sözü, göğsün soluğu gibi dirilecek. Bunu bilirim işte... Biz Bedreddin'in kuluyuz; ahrete, kıyamete inanmayız ki dağılan, fena bulan bedenin yine bir araya toplanıp dirileceğine inanalım. Bedreddin yine gelecek diyorsak, sözü, bakışı, soluğu bizim aramızdan çıkıp gelecektir, diyoruz. ~ N z m Hikmet Ran, #NFDB
385:Behzat Ç.’ye; “Edebiyatta olsun, sinemada olsun, yavaş yavaş dal
budak saran imkansız bir aşk her zaman ilgi çekici bir tema olmuştur,
eyvallah… Ama hayatta böyle olmuyor. Böyle bir ilişki memleketin
gerçeğine aykırı. Burası İsveç değil, sen de Martin Beck değilsin.
Harun’a; “Kafana takma. Kadınlar öyledir, kendilerini
sevmeyen erkeklere ‘seni seviyorum’ dedirtmeye bayılırlar…
-Şule, Jale, Selma ya da Berna- ~ Emrah Serbes,#NFDB
386:Kendi budalalığı yüzünden kendine ateş püskürüyor. Kendini bir ömür boyu sürecek bir endişeye ve acıya böyle balıklama, canı gönülden attığı için. Delilikti bu yaptığı. Tam bir çıldırmışlık. Her şeye, devasa olasılık oranlarına rağmen, kontrol edemediğin bir dünyanın, kaybetmeyi kaldıramayacağın tek şeyi elinden almayacağına dair son derece temelsiz ve akıl almaz aptallıkta bir inanç duymak. Dünyanın seni mahvetmeyeceğine inanmak. ~ Khaled Hosseini, #NFDB
387:Annwyl paniğini frenledi.Kraliçe ona, Hefaidd-Hen savaşması için bir hediye vermişti.Onun alevlerinin ne yapacağına dair en ufak bir fikri yoktu,ama kraliçenin onagerçekten yardım ettiğini umuyordu.Dua etti, Briastias'ın adamlarına seslendiğini duysa dabiliyordu.Hefaidd-Hen havayı içine çekmek için kendini geriye atarken , onların asla zamanında gelemeyeceğini biliyordu.
Ağabeyine baktı "Ne olursa olsun, bu iş burda bitmedi ağabey ~ G A Aiken,#NFDB
388:„Viaţa intensă" secătuieşte deopotrivă trupul şi spiritul. Maeştri în arta de a gîndi împotriva lor înşişi, Nietzsche, Baudelaire şi Dostoievski ne-au învăţat săpunem preţ pe risc, să născocim noi suferinţe, să dobîndim existenţă prin ruperea de propria fiinţă. Iar ceea ce în ochii marelui chinez era simbol al decăderii,exerciţiu al imperfecţiunii, constituie pentru noi unica modalitate de a ne aparţine, de a ne regăsi pe noi înşine. ~ Emil M Cioran, #NFDB
389:Take responsibility for decisions • A decision has not been made until people know: • the name of the person accountable for carrying it out; • the de adl ine ; • the names of the people who will be affected by the decision and therefore have to know about, understand, and approve it—or at least not be strongly opposed to it—and • the names of the people who have to be informed of the decision, even if they are not directly affected by it ~ Anonymous, #NFDB
390:Gerçeğin çoğunlukla gözle görülebilen, kanıtlanabilen bir şey olduğunu sanıyorsun.Dünyadaki çoğu insan kanıtlanabilir gerçeğin peşine falan düşmez. Gerçek denilen, çoğu durumda senin söylediğin gibi güçlü bir acıyı da beraberinde getiren gerçeği falan aramaz.İnsanların gereksinim duyduğu, kendi varlıklarının biraz daha derin bir anlamı olduğunu hissettirebilecek hoş,rahatlatıcı öykülerdir.İşte o yüzden din dediğin şey var olabiliyor. ~ Haruki Murakami, #NFDB
391:I-am cerut atât de puţin vieţii, însă viaţa mi-a refuzat chiar şi acest puţin. Un rest de rază de soare, un petic de câmpie, o porţie de linişte şi o porţie de pâine, să nu mă apese prea mult cunoaşterea faptului cã exist, să nu le cer nimic altora şi nici ei sã nu-mi cearã ceva. Chiar şi asta mi s-a refuzat, cum ar refuza cineva să dea pomană, nu fiindcă n-ar avea un suflet milos, ci doar fiindcă îi este lene sã-şi dezbumbe mantaua. ~ Fernando Pessoa, #NFDB
392:Hiçbir zaman inandıramadım seni kahramansız bir dünyaya neden inandığıma. Hiçbir zaman inandıramadım seni o kahramanları uyduran zavallı yazarların neden kahraman olmadıklarına. Hiçbir zaman inandıramadım seni o dergilerde resimleri çıkanların bizden başka bir soydan olduğuna. Hiçbir zaman inandıramadım seni sıradan bir hayata razı olman gerektiğine. Hiçbir zaman inandıramadım seni, o sıradan hayatta benim de bir yerim olması gerektiğine. ~ Orhan Pamuk, #NFDB
393:Ama yasa diye bir şey yoksa? O zaman ne yapar?.. Türkiye'de yasa diye bir şey kalmamış anlıyor musun? Onun için kimseden korkuları yok. Böyle bir durumda ast üst ilişkileri yok oluyor çünkü. Kimi kime şikâyet edeceksin? Yönetimin kimin elinde olduğu belli değil ki... En yetkili belli değil ki... Kendileri de bilmiyorlar. Karışmazlar birbirlerinin işine, herkes dilediğini yapıyor ve hiç bir kısıtlama, hiç bir kısıtlayan yok... Korkunç olan bu... ~ P nar K r, #NFDB
394:Cordelia’cığım! Başım perili tümseğe koyup da yatanın, düşünde periyi göreceğine inanır mısın? Bunu bilmiyorum; yalnız bildiğim bir şey var, ben başımı senin göğsüne yaslayıp gözlerimi kapamadan daha öteye bakarsam, bir meleğin yüzünü görüyorum. Başını perili tümseğe yaslayan birinin sakince yatamayacağını düşünüyorsun? Ben öyle sanmıyorum, ama bildiğim, başım göğsüne doğru eğildiğinde, gözlerime uyku girmeyecek kadar canlandığımdır. Johannes’in ~ Anonymous, #NFDB
395:İyi ki çocuk yapmışlardır. Çocukları deneylerini hemen oracıkta harcamalarına neden olur. Geçmişlerinin boşa gitmediğine, anılarının bir araya gelerek bilgelik haline ağır ağır dönüştüğüne inandırmak isterler sizi. Kullanışlı geçmiş! Cep geçmişi; güzelim özdeyişlerle dolu, küçücük yaldızlı kitap! "İnanın bana, deneyimlerime dayanarak konuşuyorum. Bütün bildiğimi hayattan öğrendim." Hayat, onlar için düşünmek sorumluluğunu üzerine alır mı? ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
396:Zar čovjekovo poricanje Boga nije ponekad kapriciozno? Ograničenost savremenog čovjeka najviše se ogleda u njegovom uvjerenju da mu je sve jasno. Njegova mudrost je zbir njegovog znanja i ogromne količine neznanja koje on ne primjećuje, koje on, bolje rečeno, prihvata kao znanje. I pred licem najveće tajne on se ponaša samouvjereno i uobraženo. On ne vidi zagonetku i upravo u tome se očituje kolosalna mjera njegovog neznanja i predrasuda. ~ Alija Izetbegovi, #NFDB
397:Belirmekte olan bütünüyle önemli bir şey gözlerimizin önüne gelir, gözlerimiz gibi duygularımız da onun içine karışmak ister ve biz, ah tüm varlığımızla kendimizi ona vermeyi, büyük ve muhteşem tek bir duygunun tüm hazzıyla dolmayı özleriz. - Ah, oraya vardığımızdaysa, orası şimdi burası olmuşsa, her şey her zamanki haline bürünür, zavallılığımızın ve sınırlılığımızın içinde kalakalırız, ruhumuzsa kaçırdığımız huzura özlem duyar. ~ Johann Wolfgang von Goethe, #NFDB
398:Yanılıyordu. Hep yanılmıştı. O ebedi bir yolcuydu. Onun gideceği son bir durak yoktu. İlk kimliğine ulaşmıştı, ama bu hedef de bir aşamadan başka bir şey değildi. Çok yakında yeniden hafızasını yitirecekti. Yeni kişiliğinin üstesinden gelmeye çalışacak, ama olduğunu iddia ettiği kişi olmadığını anlayacaktı. Böylece hep gerçek "ben"i bulma umuduyla araştırmaya yeniden başlayacaktı.
Ama o "ben" yoktu.
Onu ebediyen kaybetmişti. ~ Jean Christophe Grang,#NFDB
399:Bütün fotoğraflar, altlarına eklenen yazılar ya da üstlerine konan başlıklarla açıklanmayı veya çarpıtılmayı beklerler. Son dönemdeki Balkan savaşlarının ilk aşamalarında Sırplarla Hırvatlar savaşırken, bir köyün topa tutulmasıyla öldürülen aynı çocukların fotoğrafları hem Sırpların hem de Hırvatların propaganda dosyaları içinde yer almıştır. Yazısını değiştirirseniz, çocukların ölümü kolaylıkla yeniden ve yeniden kullanılabilme özelliğine sahiptir. ~ Susan Sontag, #NFDB
400:Don Corleone oğlunu bir kez daha görebilmek için gözlerini büyük bir güç harcayıp açtı. Zorlu kalp krizi yüzünü morartıyor, son anlarını yaşıyordu. Bahçeden gelen kokuları içine çekti; sarı ışık kümesi hâlâ gözlerinde oynaşıyordu. "Hayat öyle güzel ki," diye mırıldandı. Kader, kadınların gözyaşlarını görmesini önledi. Onlar kiliseden dönmeden, cankurtaran arabası ve doktor gelmeden önce, çevresi erkeklerle sarılı, en sevdiği oğlunun elini tutarak öldü. ~ Anonymous, #NFDB
401:Mükemmelliği tetikleyen şey eksiklik duygusudur. Bu duygu, senin en büyük engelleyicin ya da kendi potansiyelini doldurmakta en büyük gücün olabilir Numi. Sürekli neden eksik olduğuna takılıp kendini yargılamaya geçersen seni engeller, ama bu eksiklik hissinin seni mükemmelliğine taşıyan bir motivasyon olduğunu anlarsan, çabaya geçersen kendi potansiyeline dolarsın. Kendini eksik hisseden biri mükemmelliğe, kendini tam hisseden birinden daha yakındır. ~ Azra Kohen, #NFDB
402:Ofsayt, senin kalbime düştüğün gündür. Eros'un oku çıkmıştı orta sahadan ve şenle benim aramda kimse yoktu. Kalbime en yakın olan şendin. Derken ok yavaş yavaş düştü senin kalbine ve o acıyla çıkarıp kaleye doğru attın oku. Ben vardım kalede ve ok sırf senden geliyor diye vurulup kalenin içine düştüm. Eros aşkı vermedi. Neymiş ofsaytmış efendim. Kızı vurdun, kız beni vurdu, ben kaleye girdim aşk oldum. Tamam, ofsayt ama işin içinde aşk var, Sayın Eros. ~ Anonymous, #NFDB
403:Istinska pobuna nikada neće u Balkanu naći teren za nebesko rumenilo! Nade ondje hrđaju, a strasti hlape. Nesreća se pak širi u svoj svojoj raskoši.
Dok bezglavo juri i izgara u groznicama gorčine, dok prevaljuje taj rub svijeta koji nije predviđen nijednim nacrtom Postanka, koji izmiče Božjemu oku, a i sami ga vragovi zaobilaze, misao ožalošćena sjećanjem na druge prostore podiže stratište nade, a sve što u srcima cvjeta vješa svoje snove o uže. ~ Emil M Cioran,#NFDB
404:Nimeni nu iese din propria viață curat. Toți purtăm cu noi traumele, nefericirea, ofensele, eșecurile, nedreptățile, adversitatea celorlalți. Cei mai buni dintre noi încearcă să nu perpetueze răul, să nu-ntoarcă asupra altora, la rândul lor, răul care li s-a făcut. Dar fiecare ne torturăm pe noi înșine amintindu-ne în detaliu, cu o claritate halucinantă, în atâtea nopți fără somn, episoade din viața noastră în care răul și perversitatea au triumfat. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
405:Vidiš, još mislim dobro o tebi, i želim da se ponekad probudiš usred noći, i da dugo sjediš prekrštenih nogu na postelji, mučeči se kajanjem i stidom, zbog mene.
Ali, neka ti je bogom prosto, nisi ti birao svoju sitnu dušu, dali su ti je, ne pitajući, došao si na red kad drugih, boljih, nije više bilo. Alahemanet, čovječe kao i svi ostali, koji čine zlo, ali ga ne smišljaju. Od onih drugih, koji zlo smišljaju i određuju, neka bog sačuva i tebe i mene. ~ Me a Selimovi,#NFDB
406:Yürümeye devam ediyordu Hikmet. Vazgeçe vazgeçe ilerliyordu. Bir bakıyor çenesine kadar gelmiş su. Çünkü herkesi kendisi gibi sandı. Her şeyi bu sanının üzerine kurdu. Başka bir şey daha: Bütün sevgili anların, geçmişindeki bütün güzel yaşantıların bir gün geri döneceğine inandırmıştı kendisini. Yoksa, yani bu doğru değilse, yaşamanın anlamı ne? Burnu sızladı. Gözleri doldu. Hayat hızla boşaltıyordu içini, ruhuhun bedeninde gizlendiği her yeri. İçi boş bir... ~ Bar B ak, #NFDB
407:Aş vrea să pot să te adorm la fel ca personajele din poveşti, care se trezesc numai în ziua în care sunt fericite. Dar lucrul acesta chiar se poate întâmpla, într-o zi te vei putea trezi, şi îţi vei putea da seama ce minunată e ziua aceea, va fi soare, totul ţi se va părea nou, schimbat, limpede. Ceea ce înainte ţi se părea imposibil va deveni ceva simplu şi firesc. Nu crezi? Eu sunt sigur că aşa va fi, şi ţi se va întâmpla repede, poate chiar mâine. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
408:În clipa aceea nu-i era rușine că-l iubea, pentru că dorința ei era moartă și simțea pentru el numai milă și o tandrețe profundă, aproape maternă. Se strădui să zâmbească.
-Ca mame chinezoaică care își trimite fiul la război recomandându-i prudență (pentru că războiul nu este lipsit de pericole), vă rog, în amintirea mea, să vă menajați pe cât posibil viața.
-Înseamnă mult pentru dumneata? întreabă el neliniștit.
-Da. Înseamnă mult pentru mine. ~ Ir ne N mirovsky,#NFDB
409:O, nedeni bildiği takdirde takıntısının ne olduğu ve nereden geldiği söylendiğinde o insanın iyileştirilebileceğini düşünüyor. Freud insanları hastalıklarının temeline götürmek istiyor, ben ise onları bu temelden uzaklaştırmak istiyorum. Bana göre insana daha zararsız başka bir takıntı vermek daha iyidir. Ben gerçeğin insana yardım edeceğine inanmıyorum. Tam tersine ona bir tutku vermek gerekiyor, kendi kendini yememesi için dört elle sarılabileceği bir tutku. ~ Stefan Zweig, #NFDB
410:Ya İlahî ve ya Rabbî! Huzurunda hamd ve şükür hislerimi bir kez daha ifade etmek istiyorum. Çok, daimî, sürekli, peşi peşine, bitme tükenme bilmeyen, nezdine ulaşana kadar da tükenmesini ve eksilmesini istemediğim bütün hamd ü senalarım yalnız Sanadır. ”Dönüp giden geceler ve ağaran sabahlarda”, karada ve denizde, sabah ve akşam, öğlende ve ikindide, seher vakitlerinde, gecenin ve gündüzün her parçasında lutfetmiş olduğun ikramlarından dolayı Sana şükürler olsun. ~ Anonymous, #NFDB
411:Enerji, serbest bırakılmış maddedir, madde ise meydana çıkmayı bekleyen enerji. C2 (ışık hızının kendisiyle çarpımı) son derece muazzam bir sayı üreteceğine göre, denklem bize, her maddi varlıkta büyük miktarda (hem de çok büyük miktarda) enerji bulunduğunu söylemektedir. Kendinizi aşırı cüsseli hissetmeyebilirsiniz, ama eğer ortalama irilikte bir yetişkinseniz o naçizane bedeniniz içinde barındırdığınız enerji 7 x 1018 jul potansiyel enerjiden daha az olmayacaktır. ~ Anonymous, #NFDB
412:Marele efort de colectare a dejecțiilor s-a intensificat în ianuarie, ca totul să fie pregătit pentru perioada de vegetație. În Coreea de Nord veceurile nu erau de obicei în casă, așa că trebuia să ai grijă să nu te jefuiască vecinii în timpul nopții. Unii își încuiau veceurile din curte, ca să nu dea hoții. Profesorii ne trimiteau pe străzi ca să căutăm excremente și să le aducem în clasă. Așa încât daca vedeam un câine făcându-și nevoile pe stradă era aur curat. ~ Yeonmi Park, #NFDB
413:Onlar asla ölmemek için ne yaygara koparmışlar, ne dövüşmüşler ne de kendilerini övmüşlerdi. Ölümü soğukkanlılıkla kabul etmişlerdi. Güvensizlik duygusundan uzak olarak yavaş yavaş hazırlanmış ve iyi bir zamanda kısrağı, tayı, ev dokuması mantoyu, çizmeleri kimlerin alması gerektiğine karar vermişlerdi. Sonra sanki bir kulübeden diğer bir kulübeye taşınıyormuş gibi sessizce öldüler. Hiçbirini kanser korkutamadı. Böylece de hiç kimse kansere yakalanmadı. ~ Aleksandr Solzhenitsyn, #NFDB
414:Morda iščete družbo in toplino, na primer, toda če je vaš nezavedni namen zadržati ljudi v razdalji, boste doživljali izkušnjo ločitve in bolečine spet in spet, vse dokler ne boste razumeli, da jo ustvarjate vi sami. Na koncu se boste odločili, da boste ustvarjali skladnost in ljubezen. Izbrali boste, da boste k sebi privabljali tokove z najvišjo frekvenco, ki jih lahko nudi vsak položaj. Na koncu boste razumeli, da ljubezen zdravi vse in da vse, kar je samo ljubezen ~ Gary Zukav, #NFDB
415:Suviše je ovaj narod patio od nereda, nasilja i nepravde, i suviše navikao da ih podnosi sa podmuklim roptanjem ili da se buni protiv njih, već prema vremenima i okolnostima. Između zlokovarnih, osvetničkih misli i povremenih pobuna prolazi im gorak i pust vek. Za sve drugo oni su neosetljivi i nepristupni. Ponekad se čovek pita da nije duh većine balkanskih naroda zauvek otrovan i da, možda, nikad više neće ni moći ništa drugo do jedno: da trpi nasilje ili da ga čini. ~ Ivo Andri, #NFDB
416:Titreyerek geri çekildiği sırada, aynı delikten çıktı hamamböceği: Bacaklarının arasında küçük, pürüzlü bir parça taşıyordu. Dehşete kapılarak feneri deliğin içine tuttu; ışınlar, kafatasının iç duvarlarında yansıdı. Eyvah! Böcekler beynini yemişlerdi, en yumuşak tarafını. Belki de hamamböceği son parçayı taşıyordu. Kendini tutamadı: "Seni çok mu yalnız bıraktılar sevgilim?" dedi. Aşağıdan, başka bir deliğin içinden sevgilisinin sesini duydu: "Bir şey mi söyledin canım? ~ Anonymous, #NFDB
417:Üzerlerine çiğ damlaları düşmüş gür çiçeklerin boy attığı parkı, bahçeyi, saçaklı kökleriyle başı göklere eren çam ağaçlarını, çavdar tarlasını, geliştirdiği bilimi, gençliğini, cesaretini, sevinçlerini, güzelliğine doyamadığı yaşamı yardıma çağıracaktı... Halının üzerinde, yüzünün yanında oluşan kan birikintisini görüyor, bağırmak istediği halde duyduğu dermansızlık yüzünden bir şey söyleyemiyor, ama anlatması zor, sınırsız bir mutluluk bütün bedenini dolduruyordu. ~ Anton Chekhov, #NFDB
418:Pazar günleri... Şimdilerde... Sokak aralarından geçerken...gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... evlerin pencere camları buharlaşmışsa... odaların içine asılmış çamaşır görürsem... bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayımlanıyorsa, tartışan insanların sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek......... isterim hep. ~ Tezer zl, #NFDB
419:O an içimdeki bu donuklaşma sürecinin ne kadar ilerlemiş olduğunu birden görüverdim - Hiçbir yere tutunmadan, hiçbir yerde köklenmeden, akan suyun üzerinde kayar gibi yaşıyordum ve bu soğuklukta ölü, cesedimsi bir yan olduğunu gayet iyi biliyordum; gerçi henüz çürümenin kötü kokan soluğu hissedilmiyordu, ama umarsız bir dokunluk, acımasız, soğuk bir duygusuzluk yerleşmiş, yani bedensel anlamda gerçek ölümün ve çürümenin dışarıdan da görüldüğü aşamanın eşiğine gelmiştim. ~ Stefan Zweig, #NFDB
420:Varia se teme sã nu ne îndrãgostim unul de altul si se þine toatã ziua de noi. Cu mintea ei strîmtã, ea nu poate înþelege cã noi suntem mai presus de dragoste, cã nãzuim sã ne ridicãm peste tot ce e meschin si trecãtor, peste tot ceea ce ne împiedicã sã fim liberi si fericiþi. Iatã adevãratul înþeles si þelul vieþii noastre: înainte! Nimic nu ne va opri sã ne urmãm calea spre steaua ce strãluceste aprinsã în depãrtare. Inainte, deci! Sã nu rãmîneti în urmã, prieteni... ~ Anton Chekhov, #NFDB
421:(Son dönemlerdeki ideolojik kamplaşmada, “tepeden tırnağa iman” dizesinin “tepeden tırnağa insan” olarak değiştirildiğini görüyor ve üzülüyorum. Çünkü ilk dizede zaten “insan” deniliyor. Nâzım ustalığında bir şair üçüncü dizede bunu tekrar etme acemiliğine düşer mi? Hem “iman” sözünden korkmanın ne anlamı var? Bir ara da onun Sovyetleri eleştiren “Anlamayı öğreniyorum inanmayı yitirmenin pahasına” dizesini sansürlemişlerdi. Bütün bunlar şaire yapılan büyük bir haksızlık.) ~ O Z Livaneli, #NFDB
422:Frica e peste tot. Se camuflează atât de bine, încât ajungem să o confundăm cu vina. Apoi vina ne face să ne simțim mărunți și neputincioși. Neputința ne face să ne simțim inutili. Iar din momentul ăla ne abandonăm pentru că nu ne mai dăm nicio șansă. Frica își face loc în cele mai mărunte unghere ale minții. Iar noi o creștem ca pe cel mai de preț animal de companie. Și putem să o alungăm atât de simplu. Prin responsabilitate. Atât. Responsabilitate față de noi înșine. ~ Adrian Tele pan, #NFDB
423:Modern sanayi toplumlarında nesne nadiren kusursuz bir fetiş niteliğine sahiptir. Genellikle nesneden çalışması, yani teknik bir işleve sahip olması beklenmektedir. Nesneler çalışır durumda olmalı ya da bir işe yaramalıdır. Bu nesnel bir amaca hizmet etmekten çok nesneye ek bir mana kazandırmak şeklinde olmalıdır. Çalışmayan bir nesne, prestij aracı olma özelliğini yitirebilmektedir. Burada da kullanım değerinin aslında gösterge değişim değerine yataklık yaptığı söylenebilir. ~ Anonymous, #NFDB
424:Herkesin gözü güllerde kaldı..." diyor vazoyu masanın ortasına yerleştirirken, "Nereden bulursun böyle güzel çiçekleri?"
"Kurtuluş'un girişindeki mezarlıktan."
İskemleye oturmak üzereyken bir an duruyor. Sözlerimin gerçek olabileceğini sanıyor. Evgenia böyledir işte. Birini sevmişse onun her söylediğine inanmaya meyillidir. Ama sesimdeki muzip tını ele veriyor beni. Gözleri yüzümde. Anlıyor şaka yaptığımı, en azından kuşku duyuyor. Başını sallayarak oturuyor tam karşıma. ~ Ahmet mit,#NFDB
425:Puterile mele active sunt dezacordate şi cufundate într-o trândăvie plină de nelinişte; nu pot să stau fără să fac nimic, şi totuşi nici nu sunt în stare să fac ceva. Nu mai am pic de imaginaţie, nu mai simt nimic în faţa naturii, iar cărţile mă dezgustă. Când ne lipsim nouă înşine, totul ne lipseşte. Îţi jur că, de multe ori, aş vrea să fiu muncitor cu ziua numai ca să pot avea dimineaţa, când mă scol, o nădejde în ziua care începe,
un imbold, o speranţă. ~ Johann Wolfgang von Goethe,#NFDB
426:Tot ce putem şti, fără temerea de a fi dezmintiţo este că suntem purtătorii bogaţi ai unor excepţionale posibilităţi. Tot ce putem crede, fără de a săvârşi un atentat împotriva lucidităţii, este că ni s-a dat să luminăm cu floarea noastră de mâine un colt de pământ. Tot ce putem spera, fără de a ne lăsa manevraţi de iluzii, este mândria unor iniţiative spirituale, istorice, care să sară, din când în când, ca o scânteie şi asupra creştetelor altor popoare. Restul e - ursită. ~ Lucian Blaga, #NFDB
427:Dole tablete za ljubav, seksualne statistike, lažne ispovesti po novinama, traume i izmene partnera! Dole
alijenacija vatačine! Dole kožni divani! Ua, libido! Ua, frustaracije! Čitajte čika Frojda samo kao strip! Kada
vas neko upita da li znate šta o njemu, kažite da je on, u stvari, norveški naučnik i da se zove Fjord, a da je poz¬
nat po tome što je otkrio najveći kompleks zemljišta i izmislio auto marke »Ford«! Živeli normalni poljupci, na čelu sa poljupcem u čelo! ~ Momo Kapor,#NFDB
428:Sincer să fiu, n-am suferit din pricina plecării ei. Poate cel mult vanitatea mea a fost lezată. Dar a fost o rană superficială care s-a vindecat repede. Apoi am răsuflat uşurat. Nu eram apt să trăiesc în comun cu o femeie pe care n-o iubeam. Preferam să fiu singur ca un lup care se ţine departe de haită. Mă simţeam mai bine aşa. Nu mă întreba nimeni nimic, nu trebuia să ţin seama decât de mine însumi, ceea ce şi vroiam, de fapt, eu fiind singura persoană care mă interesa. ~ Octavian Paler, #NFDB
429:Günümüzde insanlar artık sefalet tarafından değil, tüketim tarafından kuşatılmıştır. On dokuzuncu yüzyılda olduğu gibi, bir başka bir biçimde de olsa, insanlar kendilerini gün boyu çalışmaya, fazla mesai yapmaya, işe bağlı kalmaya zorlayan (bir ev, mobilya ... satın almışlarsa) bir borç sistemi içine sürekli kapatılmışlardır. Televizyon imajlarını tüketim nesneleri olarak sunar ve on dokuzuncu yüzyılda insanların yapmalarından onca korkulmuş olan şeyi yapmalarını engeller. ~ Michel Foucault, #NFDB
430:Durmadan Sevgi’nin gözlerinin içine bakmaktan yoruldum galiba. İyi bir öğrenci değildim. Hepiniz dünya çapındaydınız. Devler savaşı yapıyordunuz. Herkesin gözüne bakmak zorunda olduğumu sanıyordum. Savaş bitsin istiyordum; fakat, anlaşmaya hiç niyetiniz yoktu. Sizleri izlemekten yorulmuştum. Acaba şimdi ne yapacak? Bu söze kızdı mı? Düşünür dururdum. Sonra, kendimi teselli ederdim: Onlar kendi başlarının çaresine bakarlar. Oyunlarınızı heyecanla seyreden saf bir seyirci gibiydim. ~ O uz Atay, #NFDB
431:Söz konusu birleşme, sentezin birleştirici işlevi aracılığı ile gerçekleşmektedir. Sentezin, birleştirici işlevi, bilginin her iki öğesine de (görü ve kavram) ait olmakla birlikte, Heidegger, Kant’ın synopsis kendisinin ise syndosis olarak nitelendirdiği görünün, birlikteliğine vurgu yapmaktadır. Böylelikle Heidegger, anlamanın, birleştirici mantıksal bir işlevi olması yanında, nesne ile olan ilişkisine odaklamakta ve anlamanın, nesne ile ilişkisini kuran saf görüye yönelmektedir ~ Anonymous, #NFDB
432:İnsanoğlu böyleydi, kendisine emniyet edilmesinden hoşlanırdı. Bu onu hayatın efendisi, büyük ve tek yapıcısı vasıflarında içten doyuran duygu idi. Kısa ve ıstıraplı ömrüne, budalalığına ve hodbinliğine rağmen bu sakat ve eksik doğmuş tanrı, bu emniyeti kendisi için tek ibadet bilirdi. Buna rağmen onu yalancı çıkarmaktan da hoşlanırdı. Çünkü değişmesini, kendini ayrı ayrı vaziyetlerde idrak etmesini de severdi. Çünkü hodbindi, çünkü içindeki konuşma tek taraflı değildi. ~ Ahmet Hamdi Tanp nar, #NFDB
433:İyinin de, kötünün de bize işlemediği bir durum söz konusu olabilir. O zaman, boşlukta kendi kendine çalarak duygularımızı belirten, sessizlik içinde kaybolup giden ezgiler çıkaran bir org sebepsiz yere coşkulara tutulur, hiçbir melodi yaratmadan sesler çıkarmaya başlar. Yokluğun faydasızlığına başkaldıran bir ruhun içine düştüğü bir çeşit çelişkidir bu, müthiş bir çelişki. Bilinmez bir yaradan kan boşanması gibi, besinsiz kalmış gücümüzün akıp gittiği birtakım yorucu oyunlar. ~ Honor de Balzac, #NFDB
434:Bir kimse arıyorsa, gözü aradığı şeyden başkasını görmez çokluk, bir türlü bulmasını beceremez, dışarıdan hiçbir şeyi alıp kendi içine aktaramaz, çünkü aklı fikri aradığı şeydedir hep, çünkü bir amacı vardır, çünkü bu amacın büyüsüne kapılmıştır. Aramak, bir amacı olmak demektir. bulmaksa özgür olmak, dışa açık bulunmak, hiçbir amacı olmamak. Sen ey saygıdeğer kişi, belki gerçekten arayan birisin, çünkü amacının peşinde koştuğundan hemen gözünün önündeki bazı şeyleri görmüyorsun. ~ Hermann Hesse, #NFDB
435:Ako nisam kriv, onda su pogriješili, zatvorili su nedužna čovjeka. Ako me puste, priznaće svoju grešku, a to nije ni lako ni korisno. Niko pametan ne može od njih tražiti da rade protiv sebe. Zahtjev bi bio nestvaran, i smiješan. Onda ja moram biti kriv. A kako da me puste ako sam kriv? Razumiješ li? Ne treba da budemo suviše nepravedni. Svako polazi sa svoga stanovišta i smatramo da je u redu kad tako mi činimo, ali kad to oni čine, onda nam smeta. Priznaćeš da je to nedosljedno. ~ Me a Selimovi, #NFDB
436:Seni üzdüğünde gökyüzünü düşüneceğine söz verir misin?"
Benden neden bu sözü vermemi istediğini bilmiyordum, yine de kafamı salladım. "Ama neden?"
"Çünkü." Başını yıldızlara çevirdi. "Gökyüzü her zaman güzeldir. Karanlık, yağmurlu ya da bulutlu olsun, bakmak her zaman keyif verir. Bu en sevdiğim şey, çünkü kaybolursam, kendimi yalnız hissedersem ya da korkarsam, tek yapmam gereken kafamı kaldırıp bakmak, ne olursa olsun orada olacak... ve her zaman güzel olacağını bileceğim. ~ Colleen Hoover,#NFDB
437:Billy Pilgrim susține că făpturile de pe Tralfamadore nu văd universul ca o puzderie de puncte mici, strălucitoare. Aceste făpturi percep simultan locul unde s-a aflat fiecare stea și direcția pe care o urmează fiecare, așa încât cerul le apare plin de spaghete luminoase. Și nici pe ființele umane tralfamadorienii nu le văd numai cu două picioare. Le văd ca niște uriașe miriapode - ”la un capăt cu piciorușe de bebeluș și la celălalt, cu picioare de om bătrân”, susține Billy Pilgrim. ~ Kurt Vonnegut, #NFDB
438:Sănătatea psihică, la fel ca sănătatea fizică, presupune să-ți mănânci legumele - adică să accepți adevărurile seci ale vieții: adevăruri precum "acțiunile tale nu contează de fapt atât de mult la marea schemă a lucrurilor" și "mare parte din viața ta va fi plictisitoare și cu totul neremarcabilă, dar este bine așa." Dieta asta cu legume va avea un gust rău la început. Foarte rău. Vei încerca să o eviți. Dar dacă te vei ține de ea, îți vei simți corpul mai puternic și mai plin de viață. ~ Mark Manson, #NFDB
439:Nu ne-am născut să iubim mai mult de cîțiva oameni. Iubirea e un eveniment intim, ciudat şi plin de contradicții, căci nu o dată se întîmplă să iubim pe cineva din dragoste pentru noi înşine, din egoism, din cupiditate, din pasiunea trupească, din voința de a-l stăpîni pe cel iubit şi de a-l supune, sau invers, dintr-un fel de voluptate de a ne supune obiectului iubirii noastre, şi în general iubirea e foarte asemănătoare urii, şi mult mai apropiată ei decît pot concepe majoritatea oamenilor. ~ Amos Oz, #NFDB
440:Credinţa ne ajută, ne întăreşte, ne înalţă, ne bucură, dar nu ţine locul însuşirilor şi calităţilor omeneşti. (Ea, în general,-şi asta-i regula-nu conferă un statut excepţional. Ne dă fericirea, dar în raport cu lumea şi cu oamenii nu numai că nu se acordă privilegii, ci ne creează îndatoriri în plus.)
Dacă deci credinciosul comite o greşeală, o imprudenţă, o nesăbuinţă, el va trage toate consecinţele normale - şi nu se poate plânge sau mira. Nu beneficiază de extrateritorialitate. ~ Nicolae Steinhardt,#NFDB
441:- Biografije opterećuju! Kada postane suviše poznato, isuviše obeleženo kao imidž, možeš da budeš sigurna da se jedno lice već izlizalo od upotrebe. Čovek se, naime, hteo ili ne hteo, poistovećuje sa javnom predstavom o sebi i počinje da se ponaša kao bronzani spomenik koji hoda. Pogledaj, na primer, značajne ljude za vreme službenog ručka! Pogledaj kako dostojanstveno žvaću, razgovaraju, odlaze u klozet, kao da čine nešto neverovatno važno! Poverovali su da su neophodni. A to, veruj mi, nije niko! ~ Momo Kapor, #NFDB
442:Nu ne putem împotrivi acestui destin. Dar avem măcar datoria să protestăm împotriva lui. Şi, eu cel puţin, nu am alt mijloc de a protesta decât refuzând să fiu confiscat, macerat şi terorizat de acest destin. Dacă va fi să mor azi, mâine sau într-o lună - am să mor. Dar am să mor, cel puţin, mândru că n-am renunţat la demnitatea mea umană, la libertatea mea. Istoria mă va omorî, dar nu va omorî un sclav - ci un om liber, care a ştiut să-şi smulgă măcar o frântură din viaţa lui teroarei istoriei. ~ Mircea Eliade, #NFDB
443:Yabancı bir toprakta ölmek - bunu bir yerde okumuştu ve hiç unutmamıştı. Ah! Bir akşam olsa! Ama kuşlar hala şakıyor ve güneş batmak istemiyor. Yalnızca hava karanlıkken ölümle yüzyüze gelme cesaretinin olacağını biliyor.
Pencere kenarına çıkıyor, kanadın kirişine tutunuyor ve son bir kez daha aynadaki gölge gibi yansımasına bakıyor. Kendisini sevimli buluyor. Kararlılığına bir parça pişmanlık karışıyor. "İşte bitti" diyor sessizce ve ayağı daha pencere kenarından ayrılmadan öldüğünü hissediyor. ~ Unica Z rn,#NFDB
444:Nepostojeći korak između iskušenja i akcije je bit grijeha. Nepostojeći korak je korak debate. Naš neuspjeh da uspostavimo, ili da uspostavimo u potpunosti i iz sveg srca, tu internu debatu između dobra i zla, uzrok je zlih postupaka koji čine grijeh. Da bi se održale te interne debate treba raditi. One traže vrijeme i energiju, a ako ih shvatimo ozbiljno, obično osjetimo potrebu da izaberemo težu stazu. Voditi debatu znači otvoriti se borbi i patnji. Prvobitni grijeh postoji. To je naša lijenost. ~ M Scott Peck, #NFDB
445:Znaš zanimljivo je da djeca uče mnogo više i mnogo brže od odraslih. Znaš li zašto je tako? Zato jer su otvorenog uma. Zato jer žele znati i žele naučiti. Odrasli misle da sve znaju. Odrastu i lako zaborave da umjesto da otvore um i razviju ga, oni odluče u što će vjerovati, a u što ne. Ne možeš donijeti odluku o takvim stvarima - ili vjeruješ ili ne. Oni su cinični, gube vjeru i žele znati samo one stvari koje će im pomagati iz dana u dan. Ne zanimaju ih male stvari. Ali, male stvari čine život. ~ Cecelia Ahern, #NFDB
446:Bundan o kadar memnunum ki
anlatamam. Çünkü, inan buna ömrümde sokakta şöyle bir raslayıp da böylesine
ilgilendiğim, sonra da zaman zaman aklıma gelen hiçbir kimse olmamış. Bu nasıl
bir ilgiydi? Çarpılma gibi bir şey değil. Merak gibi, kişilik buluşması gibi,
anlamı biraz silik de olsa mutluluk isteği gibi bir şey.
Böyle olunca da bu ilk raslantı hayatın küçük bir cilvesi olmaktan çok öte bir
anlam ve değer taşıyor. Bu anlamı, bu değeri alabildiğine büyütmek de bizim
elimizde. ~ Cemal S reya,#NFDB
447:insanlarla en içten biçimde arkadaş oluyor ve bunun gerçekten ömür boyu süreceğine inanıyor ve günün birinde bu her şeyden çok taktir ettiğimiz, hayranlık duyduğumuz, hatta sevdiğimiz insanlar tarafından hayal kırıklığına uğratılıyor ve onlardan tiksiniyoruz ve onlardan nefret ediyoruz ve onlarla hiçbir ilişkimiz kalsın istemiyoruz, diye düşündüm berjer koltukta, tıpkı eskiden duyduğumuz eğilim ve sevgi gibi, nefretimizle de onları ömür boyu istemediğimiz için onları tamamen kafamızdan siliyoruz. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
448:insanlarla en içten biçimde arkadaş oluyor ve bunun gerçekten ömür boyu süreceğine inanıyor ve günün birinde bu her şeyden çok taktir ettiğimiz, hayranlık duyduğumuz, hatta sevdiğimiz insanlar tarafından hayal kırıklığına uğratılıyor ve onlardan tiksiniyoruz ve onlardan nefret ediyoruz ve onlarla hiçbir ilişkimiz kalsın istemiyoruz, diye düş��ndüm berjer koltukta, tıpkı eskiden duyduğumuz eğilim ve sevgi gibi, nefretimizle de onları ömür boyu istemediğimiz için onları tamamen kafamızdan siliyoruz. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
449:Susuyorum, zorla gülümsüyorum. Garson kız, üzerinde tebeşir rengi bir Camambert peyniri bulunan tabağı önüme koyuyor. Salono şöyle bir göz atıyorum ve içimi korkunç bir tiksinti kaplıyor. Ne işim var burada? Ne diye kalkıp Hümanizm üzerinde konuştum? Bu insanlar niçin burada? Neden yemek yiyorlar? Onların, varolduklarını bilmedikleri besbelli. Çıkmak her hangi bir yere gitmek istiyorum. Gerçekten kendi yerimi bulacağım, içine yerleşeceğim bir yere... Ama benim yerim diye bir şey yok; ben fazlalığım. ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
450:Her alanda asıl yenilgi unutmaktır, özellikle de sizi neyin gebertmiş olduğunu unutmak, insanların ne derece hırt olduklarını anlayamadan gebermektir. Bizler, mezarın önüne geldiğimizde, boşuna şaklabanlık yapmaya kalkışmamalıyız, öte yandan, unutmamalıyız da, tek sözcüğünü bile değiştirmeden her şeyi anlatmalıyız, insanlarda gördüğümüz ne kadar kokuşmuşluk varsa, hepsini, sonra da yerimizi sıradakine bırakıp, uslu uslu inmeliyiz deliğin içine. Tüm bir yaşamı doldurmaya yetecek bir uğraştır bu. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
451:Büyük olmak için kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, ülke için gerçek amaç ne ise onu görecek ve o hedefe yürüyeceksin.
Herkes senin aleyhinde bulunacaktır, herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. Fakat sen buna karşı direneceksin, önüne sonsuz engeller de yığacaklardır; kendini büyük değil küçük, zayıf, araçsız, hiç sayarak, kimseden yardım gelmeyeceğine inanarak bu engelleri aşacaksın.
Bundan sonra da sana büyük derlerse, bunu söyleyenlere güleceksin. ~ Mustafa Kemal Atat rk,#NFDB
452:HİKMET I: Yapamayacaksın, olmayacak. Terleyeceksin, ‘teşekkür ederim’ yerine ‘bir şey değil’ diyeceksin. Gel, kendini büsbütün rezil etme; insanlığın sana bağladığı ümitleri boşa çıkarma canım kardeşim. Kısa sürecek tesellilere kapılma. Hikmetleri, sonu belirsiz yollara sürükleme. HİKMET IV: Bu yakarışları Hikmet II duymuyordu; bir kadının yumuşaklığına ve senkimsegibideğilsinciliğine ihtiyacı vardı. İyi romanların okuyucusu olmaktansa, kötü romanların kahramanı olmak istiyordu. Bütün ümidini buna bağlamıştı. ~ O uz Atay, #NFDB
453:Sevgilim,
başlar önde, gözler alabildiğine açık,
yanan şehirlerin kızıltısı,
çiğnenen ekinler
ve bitmez tükenmez ayak sesleri :
gidiliyor.
Ve insanlar katlediliyor:
ağaçlardan ve danalardan
daha rahat
daha kolay
daha çok.
Sevgilim,
bu ayak sesleri, bu katliamda
hürriyetimi, ekmeğimi ve seni kaybettiğim oldu,
fakat açlığın, karanlığın ve çığlıkların içinden
güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
gelecek günlere güvenimi kaybetmedim hiçbir zaman... ~ N z m Hikmet Ran,#NFDB
454:Şimdi'nin gerçek özü kendini açığa vuruyordu. Şimdi var olandı, şimdi olmayan hiçbir şey varoluşmuyordu. Geçmiş var olan bir şey değildi. Hem de hiç değildi. Ne eşyada hatta ne de düşüncemde varoluşuyordu. Kendi geçmişimin benden kaçmış olduğunu çoktan beri anlamıştım... İşi biten her olay, kendi kendine bir kutunun içine usulca giriyor ve fahri olay niteliğini alıyordu. Hiçliği düşünmek bu kadar zordu işte. Ama şimdi anladım, eşyanın, görünüşünü aşan bir varlığı yok. Onların ardında... hiçbir şey yok. ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
455:Am căzut, fiindcă m-ai smuls Tu din Tine,
Pentru că m-ai zvârlit am căzut...
Aşa strigă toată eternitatea din mine.
Umple-mă cu păcat, umple-mă cu ruşine,
Sfânt am fost, sfânt rămân, ca la început,
Vina mea s-a iscat în lut.
Eu, a patra-ţi ipostază, ţip din ruine:
Cine, Doamne, mă va pune la loc? Cine?
Nu dragoste, nu milă, nu iertare,
Vreau dumnezeiasca mea stare,
Dă-mi-o, dă-mi înapoi ceea ce am avut,
Întregeşte-mă şi întregeşte-te Doamne iar cu mine.
(De Profundis) ~ Vasile Voiculescu,#NFDB
456:They fell into contemplative silence until Jack asked, “Do you think unmarried women fantasize?”
Luke looked up. “About what?”
“About bedding.”
“No. They wouldn’t know where to begin.”
“Why?”
“Why what?”
“Why wouldn’t they know where to begin?”
“Because they don’t know the first thing about what goes on between a man and a woman.”
“Once they’ve learned they could fantasize.”
“Possibly.”
“So Lady Catherine isn’t a virgin. ~ Lorraine Heath,#NFDB
457:Nimeni, a spus mama, nu știe nimic despre altcineva. Nici măcar despre vecinul de alături. Nici măcar despre cel cu care ești căsătorit. Sau despre o rudă sau copilul său. Absolut nimic. Nici chiar despre noi înșine. Nu știm nimic. Şi dacă ne închipuim uneori, pentru o clipă, că totuși știm ceva, e și mai rău, pentru că e mai bine să trăiești fără să știi nimic, decât să trăiești în greșeală. Cu toate că, de fapt, cine știe? Poate că, dacă ne gândim bine, e mult mai ușor să trăiești în greșeală, decât în întuneric? ~ Amos Oz, #NFDB
458:Život bez ljubavi je kao da ptici podrežeš krila i ne dopustiš joj mogućnost da leti. Bol nam zna potkresati krila i prizemljiti nas, a ako takvo stanje ostane nerješeno dulje vrijeme, možeš i zaboraviti kako si stvoren da bi letio.''
...
''Pticu ne definira to što je na zemlji, nego njezina sposobnost da leti. Upamti, ljude ne definiraju njihova ograničenja, nego mogućnosti koje sam u njih ugradio. Nisu obilježeni onim kakvim se čine, nego svime što nosi to da su stvoreni na moju sliku.''
Bog ~ William Paul Young,#NFDB
459:Bana rast geldiğinden memnun görünüyordu. İhtimal, eriştiği mertebeleri gösterebildiğine, yahut da, benim halimi düşünerek, benim gibi olmadığına seviniyordu. Nedense, hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini, herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belaları kendi başımızdan savmış gibi ferahlık duyar ve o zavallılara, sanki bize de gelebilecek belaları kendi üstlerine çektikleri için, alaka ve merhamet göstermek isteriz. Hamdi de bana aynı hislerle hitap eder gibiydi. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
460:Dacă omul va uita cu desăvârşire că există moarte, că există un sfârşit, riscăm să ne întoarcem la maimuţe. Explicaţia este simplă: omul activ, omul creator, este excitat mai ales de ideea că într-o zi se va termina totul, că va avea un sfârşit, o odihnă definitivă. Cultivă la maximum conştiinţa acestui sfârşit, şi vei obţine de la oameni cele mai extraordinare eforturi. Cine ştie asta incontinuu este în stare să ridice munţii, este în stare de cele mai crâncene libertăţi, de cele mai curajoase acte. ~ Mircea Eliade, #NFDB
461:Trăim în două lumi,în cea reală,tristă şi brutală şi la urma urmei fatală,şi în cea fotografiată,falsă de la un capăt la altul,dar pentru mare parte din omenire este cea dorită şi ideală.Dacă i se ia astăzi omului fotografia,dacă i se smulge de pe perete şi i se distruge o dată pentru todeauna,e ca şi cum i s-ar lua aporoape totul.Prin urmare,s-ar putea spune că omenirea nu ţine la nimic altceva,nu se agaţă de nimic altceva şi la urma urmei nu depinde de nimic altceva decât de fotografie.Fotografia e salvarea ei. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
462:Duygularımızın ön plana çıktığı kararlar, bizim kimliğimizi oluşturan ürünlerle ilgili kararlardır. Mantıksal tüketim kararları ise ilgimizin düşük olduğu kararlardır. (Pazarlamada bu kararlar “high involment” ve “low involment” diye adlandırılır.) Araba, saat, giysi, çanta gibi bizim kim olduğumuz hakkında etrafımıza bilgi veren ürünleri seçerken duygularımız etkin olarak devreye girer. Bir kadının kendine çanta alırken içine girdiği ruh haliyle süper marketten deterjan alırken içine girdiği ruh hali tamamen farklıdır. ~ Anonymous, #NFDB
463:Omenirea se apropie de bătrînețe și am ajuns să ne placă tristețea, asemeni unui prieten care a stat foarte mult lîngă noi, în tinerețe, pe cînd eram viguroși și veseli. Ca și marinarii lui Ulysses primeam bucuroși și soarele și tunetul. Sînge roșu curgea în vinele noastre și rîdeam, iar poveștile pe care ni le spuneam erau străbătute de vigoare și speranță. Acum stăm ca bătrînii urmărind cu ochii în flăcări chipurile oamenilor; iar povestirile care ne plac sînt triste, ca poveștile pe care le-am trăit noi înșine. ~ Jerome K Jerome, #NFDB
464:Astronotların uzayda salınıp yeryüzüne döndükten sonra, burası onlara çürüyen bir et gibi koktuğu için midelerinin kötü olduğunu okumuştum bir yerlerde. Biz diğer insanlar, her gün soluduğumuz için bu iğrenç kokuyu fark etmiyoruz; hava bize normal geliyor, ama aslında içine saldığımız bir sürü çöp, kimyasal ve kirletici maddeyle dolu. Sonra, dünya birinin eski arabasıymış da, dikiz aynasına büyük boy bir çam kokusu asıyormuşuz gibi etrafa başka saçmalıklar sıkıp havanın daha iyi kokmasını sağlamaya çalışıyoruz. ~ Michael Thomas Ford, #NFDB
465:Cebinde bir kibrit olduğu takdirde bütün Dersaadet’i o saat yakabilecek tıynette olan velet o kadar yaramazdı ki, rivâyet doğruysa çocuğun içine Şeytan girdiğine hükmedip bir şeytan kovucu çağırmışlar, gelen din adamı âyini başlatmış, ancak çocuğun ağzından o korkunç sesiyle konuşan Şeytan, “Bu yaramazın bedenindeyken çektiğim ıstırabı bir ben bilirim bir de Allâh, fırsat verse çekip gideceğim ama çocuk beni bırakmıyor. Ben onu değil de o beni tutuyor. Ne olur beni ondan kovmak yerine onu benden kovun!” diye sızlanmıştı. ~ Anonymous, #NFDB
466:Her yönetim, kanunlarını işine geldiği gibi koyar. Demokratlık demokratlığa uygun kanunlar, zorbalık zorbalığa uygun kanunlar, ötekiler de öyle. Bu kanunları koyarken kendi işlerine gelen şeylerin, yönetilenler için de doğru olduğunu söylerler; kendi işlerine gelenden ayrılanları da kanuna, doğruluğa aykırı diye cezalandırırlar. İşte dostum, benim dediğim bu. Doğruluk her yerde birdir: Yönetenin işine gelendir. Güç de yönetende olduğuna göre, düşünmesini bilen bir adam bundan şu sonuca varır: Doğruluk güçlünün işine gelendir. ~ Plato, #NFDB
467:milli” eğitimin de, çocuk ve gençlerimizi, daha okul öncesinden başlayarak “bilimden korumak” amacıyla yeniden şekillendirilmesi gerekmiştir. Beş-altı yaşında çocukların yüreğine “cehennem korkusu” salıp, onlara “cennette arsa vadetmek”, onların akıllarını peşinen denetim altına almanın yolu olarak düşünülmüştür. Zorunlu din dersi tartışılırsa, zorunlu fizik dersinin de tartışılabileceği tehdidi, din ile bilime eğitimde şimdilik “eşit muamele” isteyen “ileri demokrasi”nin daha da ileri gitmeye çalışacağının bir işaretidir. ~ Anonymous, #NFDB
468:Benim Marco Polo'mun kalbinde yatan, insanları kentlerde yaşatan gizli nedenleri, krizlerin ötesinde değerleri olan nedenleri keşfetmek. Kentler birçok şeyin bir araya gelmesidir: Anıların, arzuların, bir dilin işaretlerinin. Kentler takas yerleridir, tıpkı bütün ekonomi tarihi kitaplarında anlatıldığı gibi, ama bu değiş-tokuşlar yalnızca ticari takaslar değil; kelime, arzu ve anı değiş-tokuşlarıdır. Kitabım, mutsuz kentlerin içine gizlenmiş, sürekli biçim alıp, yitip giden mutlu kentler imgesi üzerine açılıp kapanıyor. ~ Italo Calvino, #NFDB
469:Kurumuş gırtlağımı ıslatmak için yutkununca çıkardığım gürültü, gecenin sessizliğinde yankılandı. O zaman, Naoko, bir çağırıya karşılık verir gibi, kalktı ve hafif bir kumaş hışırtısıyla, gelip başucuma diz çöktü, gözlerimin içine baktı. Gözbebekleri, neredeyse yapay bir duruluktaydı ve sanki onların gerisinde, öbür dünyayı görebilecekmişim gibi bir hisse kapıldım, ama ne kadar baktıysam da, bir şey göremedim. Yüzlerimiz birbirinden ancak otuz santim uzaktaydı, ama bana öyle geldi ki aramızda sanki ışık yılları bulunuyordu. ~ Anonymous, #NFDB
470:Nu vreau să cred că suferinţele sanctifică şi că înfrângerile sunt necesare. De ce ar trebui să ne apropiem de adevăr numai plini de răni? De ce ar trebui să fim sfâşiaţi de un vultur ca să avem curaj? Oare fericirea nu e aptă să ne înveţe ceea ce ne învaţă suferinţa? Nu există un drum spre artă şi spre noi înşine care să nu treacă prin infern? Nu poate ajunge la cer cine n-a străbătut pământul şi iadul, scria Goethe. Dar îl putem cita liniştiţi? Trebuie să ne temem de fericire, dacă vrem să atingem înălţimile din noi? ~ Octavian Paler, #NFDB
471:Zaslužila je bolju sreću, ali šta bih ja bez nje? Otrgao sam je iz njenog svijeta, moji je ne vole, njeni je ne priznaju, i sve sam joj što ima, sve što je sanjala da će imati, ljubav, nježnost, sigurnost, štit. To mi je pomoć, ti njeni djevojački snovi, još me sniva željenog. Ali šta će biti kad životna oluja pokida tu krhku pređu, tanju od paučine, i kad čovjek iz snova postane ono što sam ja ove noći, jadan i unižen? Svi ljudski snovi tako počinju i tako propadaju. Zastaće, preneražena. Više nema ništa, čak ni varke. ~ Me a Selimovi, #NFDB
472:Zakonska zveza brez jasno določenih vlog ji je bila tuja in mogoče je tudi to prispevalo h gotovosti, ki nama jo je vlivala njena prisotnost. Prek nje sva namreč okušala nekoliko banalno nostalgijo po zastarelem, preprostem vzorcu družine, v katerem ni bilo treba vsakemu biti vse hkrati - moški in ženska, razumski in čustven, popustljiv in strog, romantičen in pritlehen - vzorcu družine, drugačnem od današnjega, ki nam nalaga tako široko in neprepoznavno odgovornost, da se v vsakem primeru vedno izkažemo za pomanjkljive. ~ Paolo Giordano, #NFDB
473:Ako te uprlja blato i otruje gorčina,
oni to sigurno čine iz njima časnih pobuda.
Moralni zakon vode je: da udavi. A vatre:
da sagori sve što joj je u zagrljaju.
Blatu je umetnost da blati. Gorčini da je žešća.
Oni u tome vide čistotu dobrih običaja.
Sve ima svoj stvaralački sjaj i krepost.
Sve ima etiku sopstvene prirode.
Tvoje je s kim si, kuda prolaziš i šta gutaš.
I zato, sve što ti je strano, posmatraj
blagonaklono. Jer i tvoje je rasuđivanje,
I tvoje je delanje za nekog nasilje i bol. ~ Miroslav Anti,#NFDB
474:Buralarda nasıl insanlar yaşar?'
'Şu tarafta, ' dedi Kedi, sağ pençesiyle bir yarım daire çizerek, 'Şapkacı yaşar. Şu tarafta da,' dedi, diğer pençesiyle de aynı hareketi yaparak, 'Mart Tavşan'ı yaşar. İstediğine git, nasılsa ikisi de deli.'
'Ama ben delilerin arasına gitmek istemiyorum,' dedi Alice.
'E, bu konuda elimden bir şey gelmez,' dedi Kedi. 'Burada kim deli değil ki! Ben deliyim. Sen delisin.'
'Nereden biliyorsun benim deli olduğumu,' dedi Alice.
'Öyle olmalısın,' dedi Kedi, 'Yoksa buralara gelmezdin. ~ Lewis Carroll,#NFDB
475:Nu mă puteam abține să nu mă gândesc că, dacă eu, din pură întâmplare, descoperisem un întreg univers într-o singură carte necunoscută din infinitatea acelei necropole, alte zeci de mii rămâneau neexplorate, uitate pentru totdeauna. M-am simțit înconjurat de milioane de pagini abandonate, de universuri şi de suflete fără stăpân, care se cufundau într-un ocean de beznă, în timp ce lumea care palpita în afara acelor ziduri îşi pierdea memoria pe neştiute, zi după zi, simțindu-se cu atât mai înțeleaptă cu cât uita mai mult. ~ Carlos Ruiz Zaf n, #NFDB
476:Lakin Seniha sirf Halit'in mümkün oldugu kadar agir bir hüküm yemesi için böyle hareket etmis degildi. Gerçi bu da sebeplerden biriydi, ancak tek sebep degildi. Cunku Halit'i içine sürükledigi felaket kendisi için hiçbir tehlikeyi mucip olmadan sonuna kadar götürülür ve temin edilirse, bu korkakçasina, adi bir sekilde intikam alis olacakti. Fakat faciada oynadigi basrolü kendi nefsini de tehlikeye atarak sonuna getirince kardesine karsi Seniha hiçbir mahcubiyet duymayacak, varliginda hiçbir küçülme ve alçalma hissetmeyecekti. ~ Nahid S rr rik, #NFDB
477:Ayrıca, yeni kuramsal ve gözlemsel sonuçlan ekleyerek kitabı güncelleme fırsatı bulmuş olduk. Zamanın Daha Kısa Tarihi, fizik kuvvetlerini birleştiren eksiksiz bir kuramın bulunmasıyla ilgili son gelişmeleri de anlatıyor. Özellikle sicim kuramında meydana gelen gelişmeleri ve fizik kuramlarının birliğine işaret eden görünürde farklı kuramların benzerliklerini ya da "ikiliğini" anlatıyor. Gözlemsel açıdan, Cosmic Background Explorer (COBE) ve Hubble Uzay Teleskopu tarafından yapılan yeni ve önemli gözlemleri de kitapta bulacaksınız. ~ Anonymous, #NFDB
478:Tost makinesi neden kilerde?" dedi Julian.
"Başka bir..." Mark doğru kelimeleri arıyor gibiydi. "Elektrik prizi bulamadım."
"Peki Tavvy neden şeker paketi içinde?"
Mark omuz silkti. "Şeker paketi içine girmek istedi."
"Bu onu şeker paketinin içine koyman gerektiği anlamına gelmiyor." Julian sesini yükseltmişti. "Ya da ocağı yıkman gerektiği. Ya da Drusilla'nın içmesine... O bardakta ne var, Dru?"
"Çikolatalı süt," dedi Dru çabucak. "Ekşi krema ve pepsiyle."
Julian iç çekti. "O şeyi içmemelisin. ~ Cassandra Clare,#NFDB
479:Haritada ada görmeyeyim. İçimdeki dostluklar, sevgiler, bir karıncalanmadır başlayıverir. Hemen gözlerimin içine bakan bir köpek, hemen az konuşan, hareketleri ağır, elleri çabuk, abalar giymiş bir balıkçı, yırtık bir muşamba kokusuyla beraber küpeşte tahtaları kararmış, boyası atmış, ağır ve kaba bir sandal, sandalın peşini bırakmayan bir kuş,ağ,balık,pul,sahilde harikulade güzel çocuklar, namuslu kulübeler, kırlangıç ve dülger balığı haşlaması, kereviz kokusu, buğusu tüten kara bir tencere, ufukları dar sisli bir deniz... ~ Sait Faik Abas yan k, #NFDB
480:Intre sfînta Tereza şi celelalte femei nu ar exista deci decît o deosebire ce ţine de putinţa de a delira, de intensitatea şi locul spre care sînt îndreptate capriciile. Iubirea — omenească sau divină — aduce pe aceeaşi treaptă toate făpturile: a iubi o tîrfă sau a-1 iubi pe Dumnezeu presupune aceeaşi simţire: în amîndouă cazurile, urmezi impulsul creaturii. Doar obiectul se schimbă; dar ce interes prezintă el, de vreme ce nu e decît un pretext pentru nevoia de adoraţie, iar Dumnezeu nu e decît un derivativ prin¬tre atîtea altele ? ~ Emil M Cioran, #NFDB
481:Açsam rüzgara yelkenimi;
Dolaşsam ben de deniz
Ve bir sabah vakti, kimsesiz
Bir limanda bulsam kendimi.
Bir limanda, büyük ve beyaza.
Mercan adalarda bir limana.
Beyaz bulutların ardından
Gelse altın ışıklı bir yaz.
Bilmese tadını kederin
Bu her alemden uzak ada.
Ne hoş. ey Tanrım, ne hoş!
İller, göller, kıtalar asmak.
Ne hoş deniz dolaşmak
Düşünceler gibi başıboş.
Versem kendimi bütün
Bir yelkenli olup engine;
Kansam bir an güzelliğine
Kuşlar gibi serseri ömrün. ~ Orhan Veli Kan k,#NFDB
482:Kadın erkeğe dedi ki:
-Baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
Ve ben artık
biliyorum:
Toprağın -
yüzü güneşli bir ana gibi -
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olan parmaklarına
başımı kurtarmam kabil
değil!
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak..
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak... ~ N z m Hikmet Ran,#NFDB
483:A bilo je to itekako dražesno, smatrala je Mary. Nekako je humanije, promatrati različite rukopise, različite tinte, različite načine na koje bi netko nekad nešto krivo napisao. Bio je to vizualni ekvivalent razgovora, svatko bi u zapisu ostavio nešto sebi svojstveno, unikatno - za razliku od unosa uvijek istih, provjerenih natipkanih riječi.
Međutim, to je donekle otežavalo traženje neke određene bilješke ili napomene. S druge strane, iščitavanje svega od početka moglo bi vam pomoći da primijetite nešto što vam je možda ranije promaknulo. ~ J R Ward,#NFDB
484:Ekmeği bölmeden yağ sürmeye kalkan olursa, yemin ederim vururum, diyorum. Ağzındaki lokmayı yutmadan içkisini yudumlamaya kalkan olursa da vurulur, diyorum. Bardağının içindeki kaşığı kendine doğru çevirerek karıştıran olursa vururum. Kucağında peçetesi olmayanı --- Yemeğine parmağıyla dokunanı --- Herkesin servisi bitmeden yemeğe başlayanı --- Yemeğini soğutmak için üfleyeni --- Ağzında yemek varken konuşanı --- Beyaz şarabı kadehin kâsesinden tutarak, kırmızı şarabı kadehin sapından tutarak içeni --- Bunların hepsi kafasına bir kurşun yiyecek. ~ Anonymous, #NFDB
485:İşte ne mal olduğum ortaya çıkmıştı. İşte savaşmadan yenilmiştim. Fakat zararı yoktu: Bütün korkaklar gibi hem ölüyordum, hem diriliyordum. On yüz bin canlı olmuştum. (Ya da bana öyle geliyordu.) Gülümsedim. Neden? (Ne düşüncelerimin, ne de gülümsemelerimin hızına yetişemiyordum artık.) Evet, şundan gülümsemiştim: Artık yalnız kalacağıma göre, kimse artık benim yüksek sesle ya da içimden düşündüğümü bilemeyeceğine göre, bundan sonra her şey bana nasıl geliyorsa öyleydi. Yüksek sesle de düşünürdüm; istediğim kadar korkar, istediğim kadar ölürdüm. ~ O uz Atay, #NFDB
486:Dwayne, hepsi de motelde kalan, Sanat Şenliğine gelmiş olan seçkin ziyeretçilerden bazılarının kokteyl salonuna geleceğini umuyordu. Onlarla konuşmak, eğer yapabilirse, yaşam üzerine daha önce hiç duymadığı bazı gerçekleri bilip bilmediklerini öğrenmek istiyordu. Yeni gerçeklerin kendisine getireceğini umduğu şeyler şunlardı. Güçlüklerine gülüp geçme, yaşamaya devam etme ve onu Midland Bölgesi Genel Hastanesinin Kuzey Kanadından, deliler hastanesinden uzak tutabilme gücünü kazanabilme.
Vonnegut, Kurt. 1973. Şampiyonların Kahvaltısı, sf 208. ~ Kurt Vonnegut,#NFDB
487:Tanışıklığımızın bu akşamında, bütün bir yaşamı bu güzel ve içtenlikli gözlerin bakışı altında gecirmenin insana mutluluk bağışlayan güzel bir şey sayılacağını, o zaman insanın kötü bir eyleme kalkışamayacağını, kötü bir şey düşünemeyeceğini içimden geçirdim. Ve yine o akşamdan sonra birlik ve bütünlüğe, alabildiğine ince bir ahenge yönelik özlemimi dindirebileceğim bir yerin bulunduğunu, bakışlarına ve sesine varlığımdaki her nabız vuruşunun, her nefesin tüm saflık ve içtenliğiyle yanıt vereceği birinin yeryüzünde yaşadığını biliyordum artık. ~ Hermann Hesse, #NFDB
488:Aslında halklarına baskı yapan idareler, isteseler bile halkçı olamamış pis idarelerdir. Halkçı olamamak, soygunculuktan, bir de yeteneksizlikten gelir. Ya da soyguncularla, yeteneksizlerle başa çıkamayacak kadar hayvan olmaktan... Bunlar bir de hadlerini bilmeden baskı yapmaya yeltenirlerse bizim millet onları katiyen bağışlamaz. Ayaklanıp tepelememesine aldanmamalı... Baskıcıları er geç bitireceğine güvendiğindendir. Tarihimizde bunların iflah olmuşu hiç yoktur. Rezillikle gitmişlerdir. Hepsi de mutlaka kendi pisliklerinin içinde boğulmuşlardır. ~ Kemal Tahir, #NFDB
489:Problema voastră cu Dumnezeu şi creştinismul nu ţine de intelect. Vă pot asigura de asta. Şi ateismul vostru nu e de antură intelectuală. Vă garantez asta. E de natură morală. Nu mă cert cu nimeni pe marginea existenţei lui Dumnezeu, sau a realităţii lui Isus Hristos, pentru că ştiţi nu numai că există un Dumnezeu, dar ştiţi suficient de multe despre Singurul Dumnezeu Adevărat ca să ştiţi că nu vreţi să ştiţi mai multe despre El, pentru că, a-L cunoaşte înseamnă să vi se ceară să va supuneti domniei Sale, şi asta e, de fapt, problema voastra. ~ Paul David Washer, #NFDB
490:Vreme prevodi epohu u legendu. Ružnu ili lepu, svejedno. Pričam vam kako je bilo, a opet ne govorim vam šta bi trebalo reći. Reči se, čim spadnu s mojih usana, rasipaju, krive. Ne stare samo ljudi, znate. Stare i reči. Rađaju se iznova, oblikom izmenjene, ali smućkane s novim podznačenjima, drugačije težine i promenjenog molekularnog sastava. Ma šta danas značila reč "partizan", recimo, ona je četrdeset pete značila nešto sasvim drugo. Koliko se samo samoobožavanja, mržnje, laži, priča, uspomena, filmova, memoara slilo u tu reč za pedeset godina. ~ Slobodan Seleni, #NFDB
491:Ölmeden Ege Denizi’ni gezen insana ne mutlu” diye düşünüyordum.
Bu dünyanın birçok zevkleri vardır: kadınlar, meyveler ve düşünceler. Ama, tatlı bir sonbahar vakti, her adanın adını mırıldanarak bu denizi yarmak... Sanırım ki, cennette bile insanın yüreğine daha fazla girebilecek başka bir zevk yoktur. Başka hiçbir yerde düşlerle, bu derece sakin ve gerçekten daha kolay biçimde buluşamazsınız; sınırlar seyrekleşir ve en külüstür geminin bile direkleri filizlenip salkım verir; şu Yunanistan'da hayranlık, gereksinmenin sağlam bir çiçeğidir. ~ Nikos Kazantzakis,#NFDB
492:A te închipui un element necesar în ordinea universului echivalează, pentru noi, oamenii cu lecturi serioase, cu ceea ce e superstiția pentru analfabeți. Nu se schimbă lumea cu ideile. Persoanele cu puține idei sunt mai puțin supuse erorii, se iau după ceea ce fac toți și nu deranjează pe nimeni, și reușesc, se îmbogățesc, ajung la poziții solide, deputați, oameni cu decorații, oameni de litere renumiți, academicieni, jurnaliști. Poți să mai fii nerod când îți faci așa de bine propriile afaceri? Prostul sunt eu, care am vrut să mă bat cu morile de vânt. ~ Umberto Eco, #NFDB
493:O anlarda ayaklarımızın altından yer kayar ve ellerimiz boş bir çabayla göğe doğru kalkarken, sahip olduğumuz halde pek farkına varmadığımız şeylere yapışırız içgüdüyle. Hiç haberimiz olmadan içimizde yaşayan atalarımızın tüm tecrübelerinin, biriktirdikleri tüm alışkanlıkların gözlerimizin önüne serildiğini görürüz. Belki de orada, bir çıkış, bir çıkış başlangıcı, karanlıkların içinde, çok uzaklarda gerçekliğine inanılmayacak kadar zayıf ve belirsiz ışıklı bir nokta vardı. Ama böylesi anlarda selamete ulaşmak için, insan bir iğne deliğinden bile geçebilir. ~ Ivo Andri, #NFDB
494:Ve ben, bu gece, yaşamın belirli bir saydamlığı karşısında hiçbir şeyin önemi kalmadığı için kişinin ölmek isteyebilmesini anlıyorum. Bir insan acı çeker, mutsuzluk üstüne mutsuzluğa uğrar. Katlanır bunlara, yazgısını benimser, iyice yerleşir içine. Saygı görür. Sonra, bir akşam, hiç: bir zamanlar çok sevdiği bir dostuna rastlar. Dostu biraz dalgın konuşur onunla. Eve dönünce, adam kendini öldürür. Sonra gizli dertlerden, bilinmeyen acılardan söz edilir. Hayır. İlle de bir neden gerekirse, dostu kendisiyle dalgın konuştuğu için öldürmüştür adam kendini. ~ Albert Camus, #NFDB
495:zevklerinden fedakârlıkta bulunan insanlar yapabilir.Maddî-manevî fedakârlıkta bulunamayan ve bu mevzuda daha baştan verilmiş herhangi bir kararı olmayan insana gelince, biz ondan hiçbir şey bekleyemeyiz. Beklemek bir yana, sahnede görüldüğü andan itibaren ba- şımıza getireceği problemlerden endişe ederiz. Dünyevî zevklerini terk edememiş, Cenâb-ı Hakk’a yönelip: “Senin yolunda ölmek bile ne tatlı’’ diyemeyen bir insanın mücadele vereceğine, mücadelesinin bir işe yarayacağına, onun Müslümanlık hesabına kurtarıcı bir rol oynayacağına inanmıyoruz; inanamayız ~ Anonymous, #NFDB
496:″Osmanlı yüksek görevlilerinin ne denli ahlaksız olabileceğini ve açgözlülüklerinin onları nerelere sürükleyebileceğini bilmiyor değilim. Ama şu içinde bulunduğumuz durumda, ortalığa karmaşa egemen olmaya başladı. Buradaki olaylar Konstantinopolis′te duyulduğunda, kelleler düşecektir yere. Kadı′nın, bir iki altın için kendi kellesini tehlikeye atmaya hazır olabileceğine inanıyor musunuz?″ ″Genç dostum, eğer insanların her zaman akıllarıyla hareket ettiklerini varsayarsak, dünyanın gidişatından hiçbir şey anlayamayız. Akılsızlık Tarih′in en güçlü ilkesidir.″ ~ Anonymous, #NFDB
497:O artă după reguli, după canoanele respectate de secole, o muzică desăvârșită, firește, dar omenească. Și tocmai umanul ei era moneda care mergea pretutindeni, în palate și-n bordeie, căci e atât de plăcut să simți greutatea unei monede în podul palmei. Pe când arta inumană, dezordonată, ce nu ține seama nici de alcătuirea urechii omenești, nici de alcătuirea viorii, ... arta pătrunsă prin magie, din altă lume, în trupul lui Efimov îți apăsa în palmă lama-nghețată a briciului, ce-o spinteca pe linia vieții, încât purtai apoi cicatricea ei pentru totdeauna. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
498:...bir mezar kadar sessiz, kuru kemikler kadar çorak bir şehir gördüm ve melek şöyle dedi: 'bu ıssızlıktır.' Şehrin içine doğru ilerledim. Oradaki tek canlı, yaratıktı... Biçimi ile karakteri çoğu açıdan bir insanı andırıyordu ve ona bakmak pek ürkütmüyordu... Fakat gördüm ki; sağ elinde, dipsiz çukurun anahtarını tutuyordu. Ve içinden, cehennemin derinliklerinden, devasa bir ateşin yükseldiğini gördüm. Ve dünyanın yüzeyinde yankılanan kükremeyi işittim... Ve sonrasında sadece karanlık... Cennette insanoğlunun düşüşüne ağlayan meleklerin ağıdını işittim uzaktan. ~ Mike Mignola, #NFDB
499:Moore Kanunu’nun geçerliliğini yitirmesi kaçınılmaz olarak sadece silisyum çağının sonunu haber vermekle kalmıyor aynı zamanda yakın bir gelecekten itibaren dünyamızın günümüzdeki elektronik tabanlı bilgisayarların yanı sıra kuantum, optik veya DNA tabanlı bilgisayarları kullanmaya başlaması gerektiğine de işaret ediyor. Bu aynı zamanda tüm hesaplamaların elektronlar yerine atomlar, fotonlar veya biyolojik moleküllerle yapılmaya başlanarak şu anda silisyumdan üretilen elektronik tabanlı transistörlerde yaşanan büyüklük problemlerinin de önemli ölçüde aşılması demek. ~ Anonymous, #NFDB
500:Ben bir insan Türk şairi Nâzım Hikmet ben Tepeden tırnağa iman Hasret ve ümitten ibaret ben. (Son dönemlerdeki ideolojik kamplaşmada, “tepeden tırnağa iman” dizesinin “tepeden tırnağa insan” olarak değiştirildiğini görüyor ve üzülüyorum. Çünkü ilk dizede zaten “insan” deniliyor. Nâzım ustalığında bir şair üçüncü dizede bunu tekrar etme acemiliğine düşer mi? Hem “iman” sözünden korkmanın ne anlamı var? Bir ara da onun Sovyetleri eleştiren “Anlamayı öğreniyorum inanmayı yitirmenin pahasına” dizesini sansürlemişlerdi. Bütün bunlar şaire yapılan büyük bir haksızlık.) ~ O Z Livaneli, #NFDB
501:În afara actului sexual, sunt puţine clipe în viaţă când trupul exultă de simpla bucurie de a trăi, când se umple de bucurie prin simplul fapt al prezenţei sale în lume. Ziua de întâi ianuarie a fost plină de asemenea clipe. Păstrez doar amintirea acelei plenitudini, nimic altceva. Probabil c-am înotat, ne-am încălzit la soare şi-am făcut dragoste. Nu cred să fi vorbit ori să ne fi plimbat pe insulă. Îmi amintesc mirosul pe care-l avea Valérie, gustul sării ce i se usca pe sex. Îmi amintesc c-am adormit în ea, şi c-am fost trezit de contracţiile vaginului ei. ~ Michel Houellebecq, #NFDB
502:Există două viziuni concurente asupra regulilor impuse de stat. Prima zice că iniţial a existat piaţa liberă, după care a apărut necesitatea de a interveni acolo unde un arbitru terţ este inevitabil. Alta zice că arbitrul există în virtutea faptului că el deţine puterea. Ştie să se impună şi se impune pentru a extrage beneficii. Lasă piaţa să funcţioneze cât de cât liber doar în măsura ca să genereze valoarea pe care urmează să o taxeze. Este exact feudalul din întunecatul Ev care are castel, pod şi armură şi oricine îi traversează regatul trebuie să plătească tribut. ~ Sorin Had rc, #NFDB
503:„Reușita ține de o condiție:modestia de a nu disprețui niciodată ceea ce există și orgoliul de a nu renunța niciodată la ceea ce încă nu există.(...)
–V-aș întreba, profesore, ce e un elev bun, unul care ajunge să reușească?
–Vă voi răspunde foarte simplu: e cineva care nu se mărginește să-și însușească lucrurile deja știute și care nu caută numai și numai și cu orice preț să dea la lumină ceva nemaivăzut, ci...
– Ci?
– Ci un om care se pregătește să înțeleagă ceea ce vede. Să pătrundă misterul clipei. Da, aș spune că un elev bun e un echilibrist al clipei. ~ H l ne Grimaud,#NFDB
504:Dar e mult mai periculos când cineva îşi reprimă sentimentul generat de solitudine, acumulat în sufletul său. Nu aleargă nicăieri. Nu ucide pe nimeni. Ce face? Trăieşte, aşteaptă, menţine ordinea în jurul său. Trăieşte ca un călugăr, conform unui ordin păgân, laic ... pentru un călugăr e simplu, fiindcă-şi are propria credinţă. Dar un om care şi-a cedat singurătăţii sufletul şi destinul nu mai crede în nimic. Aşteaptă doar. Aşteaptă ziua sau ora când poate vorbi încă o dată despre ce anume l-a obligat la solitudine, cu cel sau cu cei datorită căruia sau cărora a ajuns aici. ~ S ndor M rai, #NFDB
505:Am intrat în închisoare orb, cu vagi străfulgerări autogene ale beznei, care despică întunericul fără a-l risipi, şi ies cu ochii deschişi. Am intrat răsfăţat, răzgâiat. Ies vindecat de fasoane, nazuri, ifose. Am intrat nemulţumit. Ies cunoscând fericirea. Am intrat nervos, supărăcios, sensibil la fleacuri. Ies nepăsător. Soarele şi viaţa îmi spuneau puţin. Acum ştiu să gust felioara de pâine cât de mică. Ies admirând mai presus de orice curajul, demnitatea, onoarea, eroismul. Ies împăcat. Cu cei cărora le-am greşit, cu prietenii şi duşmanii mei, ba şi cu mine însumi". ~ Nicolae Steinhardt, #NFDB
506:Kişi, işi olmayandır.
Her insan birşeylerle uğraşır; bir 'uğraşı'sı vardır: çoğunlukla toplumsal yolla edinilmiş alışkanlıklar sonucu, ya da toplumun koyduğu gereklerden dolayı, karşılığında birşeyler -haz ya da güç- almak için, 'çalışır' her insan.
Kişi de çalışır; ama onun çalıştığı, toplumda -toplumla- belirlenmiş bir iş değildir:-
Kişi, kendi işinde çalışır; yani,
kendi kendisi
olma işinde
- kişinin uğraşısı,
kendisidir.
Kendi işi olan işine toplumda bir yer bulamadığından dolayı da, kişi, çoğunlukla, işsizdir.
Kişi işsizdir... ~ Oru Aruoba,#NFDB
507:Moraš učestvovati u igri“, rekao je Ivan. „U tome je sva mudrost življenja. Moraš lagati. Čini ti se da drugi znaju šta misliš, ali upamti, nijedan čovek ne zna šta drugi misle. Ljudske se misli ne mogu čitati. Čini ti se da drugi znaju šta misliš, ali to nije istina.“
„Ne znam o čemu pričaš.“
„To je pravi odmor. Posmatraj, izvedi pravila. Ljudi su retko spontani, u najveće broju slučajeva ponašaju se kao mašine. Sve što rade, rade iz navike. Moraš da ustanoviš pravila, a onda da ih se pridržavaš, kao da ti život zavisi od toga. Jer to je istina. Život zavisi od toga. ~ Daniel Kehlmann,#NFDB
508:Ağzıma o kadar odaklanmıştı ki, okuduğumun tek kelimesini bile duymadığını düşünüyordum. Kitabı kapatıp karnıma koydum. Kitabı kapattığımın bile farkında olduğunu sanmıyordum.
"Neden konuşmayı kestin?" dedi, ne ifadesi değişmiş ne de bakışlarını dudaklarımdan ayırmıştı.
"Konuşmak mı?" diye sordum merakla. "Holder, kitap okuyorum. Arada fark var. Ve görünüşe bakılırsa, hiç dikkat etmiyorsun."
Gözlerimin içine bakıp sırıttı. "Ah, dikkat ediyorum," dedi. "Dudaklarına. Ağzından çıkan kelimelere dikkat etmemiş olabilirim, ama dudaklarına kesinlikle dikkat ediyordum. ~ Colleen Hoover,#NFDB
509:Nu există argumente pentru a trăi. Aceluia care a ajuns la limită nu-i mai rămîn decît motive nemotivate spre a trăi. În culmea disperării, pasiunea absurdului este singura care mai aruncă o lumină demonică în haos. Cînd toate idealurile curente, moral, estetic,religios, social, nu mai pot direcţiona viaţa şi nu-i pot determina o finalitate, atunci cum se mai poate menţine viaţa spre a nu deveni neant? Numai printr-o legare de absurd, prin iubirea inutilului absolut, adică a ceva care nu poate lua o consistenţă, dar care, prin ficţiunea lui, poate să stimuleze o iluzie de viaţă ~ Emil M Cioran, #NFDB
510:Nu era greu de înţeles. Când îţi sunt distruse toate tabieturile şi când viaţa obişnuită îţi devine o grămadă de moloz mirosind a urină de câine, trebuie să te agăţi de ceva. De ceva care să mai păstreze o urmă de logică. Şi dacă nu găseşti nimic altceva care să te împiedice să îţi pierzi minţile, în afara desenelor sângerii de pe mătasea pleoapelor şi a ultimei raze de soare dintr-o zi de octombrie, agaţă-te de ele şi fii recunoscătoare. Pentru că, dacă nu eşti în stare să găseşti ceva care să aibă sens, atunci lipsa totală de logică a noii ordini a lumii te va arunca în prăpastia nebuniei. ~ Stephen King, #NFDB
511:İşin daha kötüsü bir önceki gün ve zaten fazlasıyla uzun süredir yaptıklarınızın aynısını ertesi gün yapacak gücü nereden bulacağınızı bilememektir, bu ahmakça girişimler için, bu asla bir sonuca ulaşmayan binbir tasarı için, yıkıcı zorunluluktan kurtulma denemeleri için, her seferinde çuvallayan o denemeler için gerekli gücü nereden bulacağınızı, kaldı ki bunların hepsi de yalnızca kaderin karşı konulmaz olduğuna, duvarın dibine düşmek gerektiğine kendinizi bir kez daha ikna etmenize yarayacaktır, her akşam, her seferinde daha eğreti, daha galiz olan bu ertesi günün kabusunu yaşayarak. ~ Louis Ferdinand C line, #NFDB
512:Akıl dediğimiz yerde bir düşünce oluşmasının olağanüstü güzelliğini kim tarif edebilir? Düşünce oluştuğu zaman, şu anda yazdığım düşünce gibi ölümsüzlük kazanma yeteneğine sahip olur, bu da insanoğlunun böyle bir özelliğe sahip tek ürünüdür.
Bronz ve mermer heykeller yok olabilir; bunları taklit ederek yapılan heykeller, bir resmin kopyasının aslıyla aynı olmaması gibi, eskisinin aynı olmayacak, farklı bir işçilikle yapılacaktır. Fakat bir düşüncenin binlerce kez yeniden yayınlanması, bir ağaca oyularak, bir taşa kazılarak yazılması onun her durumda aynı düşünce olma niteliğini değiştirmez. ~ Thomas Paine,#NFDB
513:Erzurum'un asıl hayatını bu esnaf yapıyordu. Asıl güzel olan şey de, sağlam bir sınıf şuuruna ermesi, yukarıya imrenmeden kendisini aşağıya açık tutmasıydı. Esnaf kadını, eşraf kadınının giydikleri elbiseleri gitmez, yani kutnu'larla sırmalı elbiselerle süslenmezdi. İş terbiyesi almış, eli işlediği, yarattığı için nefsine saygı duygusu yerleşmiş şahsiyetli, kendine güvenir vatandaşlardan teşekkül etmiş bir kalabalık. On üç yaşında henüz çıraklığa giren bir çocukta bile az zamanda nefsine güven başlar, el emeğine dayanan bir hayatın mesuliyet fikrinin insanoğlunu nasıl yükselttiği görülürmüş. ~ Ahmet Hamdi Tanp nar, #NFDB
514:Aţi observat că numai moartea ne trezeşte simţămintele? Cât de mult ne iubim prietenii care tocmai ne-au părăsit, nu-i aşa? Cât de mult ne admirăm dascălii care-au amuţit, cu gura plină de ţărână? Omagiul se lasă rostit atunci în chipul cel mai firesc, omagiul pe care l-au aşteptat de la noi poate întreaga lor viaţă. Dar ştiţi de ce suntem întotdeauna mai drepţi şi mai generoşi cu morţii? Pentru o pricină foarte simplă! Nu le mai suntem datori cu nimic. (...) Nu, în prietenul care tocmai ne-a părăsit iubim doar mortul de curând dus la groapă, moartea dureroasă, emoţia noastră, pe scurt, pe noi înşine! ~ Albert Camus, #NFDB
515:Ravnodušnost koja se njeguje, ili pušta da atrofira, pretvara se u prazninu - u toj mjeri naučio je prazniti iz sebe Nicole, obdarujući je i protiv svoje volje negacijama i emoconalnim zapuštanjem. Govori se o zaliječenim ožiljcima, što je slobodna paralela s patologijom kože, ali u životu pojedinca nema takve stvari. Postoje samo otvorene rane, koje se smanje katkad do veličine uboda iglom, ali ostaju rane. Biljezi patnje mogu se točnije usporediti s gubitkom prsta ili očnog vida. Možda nećemo osjetiti da nam nedostaju, nijedne minute u godini, ali ako osjetimo, onda se protiv toga ne može ništa. ~ F Scott Fitzgerald, #NFDB
516:ŞAŞIP KALMA ÜSTÜNE
Sevebilirim,
hem de nasıl,
dile benden ne dilersen,
canımı, gözlerimi.
Kızabilirim,
ağzım köpürmez,
ama devenin öfkesi haltetmiş benimkinin yanında,
devenin öfkesi, kinciliği değil.
Anlayabilirim
çoğu kez burnumla,
yani en karanlığın, en uzaktakinin bile kokusunu alarak
ve dövüşebilirim,
doğru bulduğum, haklı bulduğum, güzel bulduğum her şey için, herkes için,
yaşım başım buna engel değil,
ama gel gör ki çoktan unuttum şaşıp kalmayı.
Şaşkınlık, alabildiğine yuvarlak açık ve alabildiğine genç gözleriyle bırakıp gitti beni.
Yazık. ~ N z m Hikmet Ran,#NFDB
517:Hoće li doći ognjeno božanstvo i prosuti vatru na djela moja?
hoće li more beživotno prekriti blud duše moje?
hoće li tko zaroniti kroz more mrtveži i razotkriti mahnite nekad gradove?
hoće li tko pisati studije vrhu mene i elegije vrhu zalutale duše?
Podignite lomaču i sažgite tijelo moje;
dim će se izdići k nebesima, gdje kruže orlovi;
nema granice u bezmjerju njihovom i slobodan je njihov let.
Apsurd postaje pjesma moja i nema ludnice za mene;
ne čitajte djela moja i sažgite hartiju;
polomite mi pero - i skinite oblačine sa nebišta -
dajte mi sunce! - grozan je Osvaldov finale. ~ Janko Poli Kamov,#NFDB
518:Creăm modele în știință, dar și în viața de fiecare cu zi. Realismul dependent de model se aplică nu doar modelelor științifice, dar și modelelor mentale pe care ni le creăm cu toții, la nivel conștient sau subconștient, pentru a interpreta și înțelege lumea de zi cu zi. Nu putem elimina observatorul - noi înșine - din percepția noastră asupra lumii, percepție obținută prin procesarea senzorială și prin modul în care gândim și raționăm. Percepția noastră - deci și observațiile pe care se întemeiază teoriile noastre - nu este directă, ci e ajustată de un fel de lentile, structura interpretativă a creierului uman. ~ Stephen Hawking, #NFDB
519:Çocukların ve gençlerin sevgiden doğan bedensel mutluluğu yaşamalarını ve bunu yaptıkları için hiçbir tehlikeyle karşılaşmamalarını istiyorum ben. Sözcüğün gerçek ve doğru anlamıyla dindar olabilmek için, insanın sevgi yaşamını yok etmesi, bedensel ve ruhsal bir yoksulluğa gömülmesi, bedenini sürekli olarak kasılı ve gergin tutması gerektiğine inanmıyorum. Senin "Tanrı" dediğin şeyin gerçekten varolduğunu biliyorum, ama senin düşündüğün gibi değil: Tanrıyı, evrendeki ilk acunsal enerji olarak, senin gövdendeki sevgi, yüreğindeki içtenlik olarak, içindeki ve çevrendeki doğayı benliğinde duyabilmek olarak görüyorum ben. ~ Wilhelm Reich, #NFDB
520:Pa kad je sve već tako postavljeno, valja otići, makar nakratko, nekamo odakle možeš bolje vidjeti samu sebe, djevojko i tu malu scensku kutiju iz koje si ispala i po kojoj si sve što jesi, sve što nisi i sve protiv čega se buniš. I te cure koje su se vratile ili se vraćaju povremeno, čine grad svog povratka duljim za metar-dva onog drugog grada i zemlje iz koje su došle. Da se poslužim riječima jedne od njih: "mapiraju prostor" za nove djevojčice i dječake; crtaju još jedan kvadrat u igri školice i još jedan i još jedan... za sve strance i strankinje u vlastitim kućama, gradovima i svjetovima po tuđoj mjeri. ~ Olja Savi evi Ivan evi, #NFDB
521:Trebaju nam mnogo veći džepovi,razmišljao sam ležeći u krevetu i brojeći tih sedam minuta potrebnih normalnom čovjeku da utone u san.Trebaju nam divovski džepovi,džepovi dovoljno veliki za našu obitelj i prijatelje,čak i ljude koji nam nisu na popisu,ljude koje nikada nismo upoznali,ali ih ipak želimo zaštiti.Trebaju nam džepovi za gradske općine i za cijele gradove,džep u koji bi stao čitav svemir.
Ali znao sam da džepovi ne mogu biti toliko veliki.Na koncu svi ostanu bez sviju.To se ne može izbjeći nikakvim izumom,pa sam se,te noći,osjećao poput kornjače koja na leđima nosi sve ostalo što postoji u svemiru. ~ Jonathan Safran Foer,#NFDB
522:Kabullenmek, tanımak her şeydir. Tepkilerse Dylan Thomas'ın meşhur öfkesinden, "Gitme güzel geceye tatlılıkla" dizesinden Marcus Aurelius'un güzelim kabullenişine kadar çeşitlidir: "Tüm fani yaşamın geçiciliğini ve önemsizliğini görün; dünün bir damla dölü, yarının bir avuç külüdür. Dünyadaki uçucu anlarınızı Doğa'nın sizden yaşamanızı isteyeceği gibi yaşayın; ardından bir zeytinin mevsiminde, kendisini taşımış dünyaya ve yaşam sunmuş ağaca şükrederek düşüşü misali zarafetle dinlenmeye çekilin."[283] İki tepki birbirinin zıddı gibi görünüyor ama ikisi de nahoş gerçekle yüzleşiyor. ========== Saçmalıklar Çağı (Michael Foley) ~ Anonymous, #NFDB
523:Peste trei ani aveți un copil. Ai încercat să‑i explici, dar nu a vrut să înțeleagă că, tuciuriu și pitic cum ești, bebelușul nu va semăna deloc cu un îngeraș, ci mai degrabă cu o pâine gra‑ ham. Și aveți și un câine, un cocker atât de prost, încât maida‑ nezii din cartier îi zic EBA. Ea nu iese cu el la plimbare pentru că, atunci când a ieșit, s‑a întors acasă plină de nervi în cap și de rahat de câine pe adidași până pe la genunchi. Pentru că, nu‑i așa, nu e ea singura care iubește câinii în cartier. În mijlocul sufrageriei e o pată de vomă. Stați în jurul ei și deliberați: o fi de la câine, o fi de la bebe? O fi chiar bebe ~ Anonymous, #NFDB
524:- Rodin'in Fallen Caryatid heykeli için -
Yenilgideki zafer, bundan daha yücesi yoktur. Vazgeçmiyor, Ben; altında ezildikten sonra bile o taşı kaldırmaya çalışıyor. O, evdeki çocuklarına bir maaş daha götürebilmek için kanser tarafından kemirilirken bile her gün sıkıcı büro işine gidip gelen bir baba. O, annesi Cennet'e gitmek zorunda kaldığı için küçük kardeşlerine bakmak zorunda kalan on iki yaşında bir kız çocuğu. O, dumanlar kendisini boğar ve alevler kaçış yolunu keserken hâlâ işini yapmaya çalışan bir santral operatörü. O, başarılı olamasalar da asla vazgeçmeyen tüm bu bilinmez kahramanları temsil ediyor. ~ Robert A Heinlein,#NFDB
525:Nötron Yıldızları kendi ekseninde inanılmaz bir hızla dönerler. Bunun da tek sebebi nötron yıldızını oluşturan asıl yıldızın çekirdeğine çökmeden önceki açısal momentumunun (yani kendi ekseni etrafında dönmesine sebep olan kuvvetin) nötron yıldızına dönüşmesi sonrasında da aynı kalmasıdır. Yani tıpkı, dönen bir buz patencisinin, kollarını kapattığında daha hızlı dönmeye başlaması gibi. Bu sebeple nötron yıldızı açısal momentumunun etkisi ve buna oranla hacminin çok küçük olması sebebiyle saniyede onlarca kez dönmek zorunda kalacaktır. Yıldızın dönüşleri sırasında kaybettiği enerji, evrene düzenli radyo dalgaları olarak yayılır. ~ Anonymous, #NFDB
526:Milena! Şimdi de sen çağırıyorsun beni... Yüreğime, usuma eşit etkiler yapan bir sesle sesleniyorsun bana. Ama tanımıyorsun beni, birkaç mektup, benim için duyduğun birkaç söz, gözünü kamaştırmış olabilir. Milena, diyorum, bir deniz gibidir, deniz kadar da güçlüdür. Gelgeldim bir yanlış yorumlama sonunda, boğulacak olanın isteğine uyup, alınyazısı da öyle dilerse... bütün gücü ile deniz üstüme yığılmaz mı? Evet, görmedin, bilmiyorsun beni. Gelmemi, gerçeği ortaya çıkarmak için bir önsezgiyle istiyorsun belki de. Biliyorum, beni gördükten sonra geçecek başının dönmesi! Kim bilir, belki de bundan korktuğum için gelmek istemiyorum. ~ Anonymous, #NFDB
527:Şi iar cuprins de trândăvie, Cu suflet gol şi răvăşit, Se-aşază lacom el să fie De minţi străine instruit. Înşiră cărţi pe etajere, Romane seci şi efemere, Cu conţinut şi sterp şi-anost Citeşte mult şi fără rost. Dar un urât de moarte-l paşte: Ici se agită-o pocitură, Colea o nouă secătură. Femei şi cărţi îl fac să caşte; Şi peste tomurile grele, Tronând în praf, a tras perdele. Scăpând de-a lumii grea povară, Ca el, fugind de vălmăşag, M-atrase prietenia-i rară Şi chipul său atât de drag: Cu însuşirea-i spre visare Şi înclinările-i bizare; La minte rece şi tăios, Eu învrăjbit, el neguros, Ne-am potrivit în patimi jocul. ~ Alexander Pushkin, #NFDB
528:No, usvakom slučaju, svi odu od mene. Odustanu, ili se razočaraju, ili zaćute, a onda odu. Moja "soba" ima dvoja vrata. Jedna su ulazna, a druga izlazna. I među njima nema zamenljivosti. Na ulazna vrata ne može se izaći, a kroz izlazna se ne može ući. Tako je uređeno. Ali, u svakoj slučaju, svi izađu. Neki su izlazili da bi ispitali nove mogućnosti, a neki da bi uštedeli vreme. Neki su umrli. Niko nije ostao. Usobi nema nikoga. Tu sam samo ja. I stalno sam svestan njihovog odsustva. Svestan ljudi koji su otišli. Vidim reči koje su izgovorili, njihove uzdahe, pesme koje su pevušili, kako lebde poput prašine u ćoškovima sobe. ~ Haruki Murakami, #NFDB
529:Biri bir şey dilerse bütün evren ona yardımcı olmak üzere işbirliği yapar. Işığın savaşçısı bunu bilir.
Bu nedenle düşüncelerine çok özen gösterir. Pek çok iyi niyetli davranışın altında, hiç kimsenin kendine bile itiraf etmeyi göze alamadığı duygular gizlidir:intikam, intihar, suç, kazanma korkusu, başka insanların çektikleri acılardan ürkütücü bir biçimde zevk alma.
Evren yargılamaz; bizim dileklerimizin gerçekleşmesi için yardımcı olur bize. İşte bu yüzden savaşçı, yanlış şeyleri dilemediğine emin olmak için yüreğinin karanlık köşelerine bakma cesaretini bulur.
Ve düşündükleri konusunda her zaman çok dikkatlidir. ~ Paulo Coelho,#NFDB
530:Cea mai mare nebunie, spunea ea, este aceea care face ca nouă să ne fie rușine de aplecările dăruite de natură; și a-ți bate joc de o ființă ale cărei porniri sînt deosebite este la fel de barbar ca a lua în zeflemea pe un bărbat sau pe o femeie care au ieșit chiori sau șchiopi din pîntecul mamei lor, dar ca să încerci să-i convingi de niște lucruri atît de obișnuite pe proști este tot una cu a încerca să oprești mersul aștrilor. Găsim un fel de plăcere în îngîmfarea de a-ți bate joc de niște cusururi care nu există și aceste plăceri sînt atăt de gustate de oameni, mai ales de imbecili, că rareori îi vezi lepădîndu-se de ele... ~ Marquis de Sade, #NFDB
531:Bir köpeğin temel amacı mutlu olmaktır, çünkü köpeğin kendi varoluş problemini çözme becerisi yoktur; Köpek yaşar ve ölür çünkü daha fazla bir şey yapamaz! Fakat insanın temel amacı mutlu olmak değildir, çünkü insanın kendi varlık problemini çözme yeteneği vardır! Varlık sorunumuzu çözmeden, hayata gerçek bir anlam katamayız. İnsan hayatı bir sabun köpüğüdür ve temel amacımız bu süreksizliği değiştirmektir! İnsanlar anların mutluluğunu kalıcı ve ebedi mutluluğa çevirme yeteneğine sahiptirler! Ve eğer insan sadece bir köpek gibi anların mutluluğu ile yaşıyorsa ve var olma problemini çözmezse, o zaman bir köpekten farklı olmayacaktır! ~ Mehmet Murat ildan, #NFDB
532:Mi-a trebuit întreaga văpaie-a poeziei
Cărbunele iubirii să schimb în diamant;
Dar străluceşti de-acuma pe fruntea veşniciei,
Răscumpărat de-a pururi obştescului neant...
Puterea mea e jarul închis, ca-n nestemată,
Ce arde dur şi rece-n lăuntricul său joc:
De la crearea lumii, cu aştrii toţi deodată,
Nu se mai stinge-n mine originarul foc.
E cât un bob, dar ţine virtuţile esenţei;
E diamant, ce roade oţel şi munţi de stei...
Cu el îţi tai fereastra-n pereţii existenţei,
Să intre nemurirea cu tot văzduhul ei.
Şi-ntr-un vârtej de versuri arzând diamantine
Seduc eternitatea, iubite, pentru tine. ~ Vasile Voiculescu,#NFDB
533:Onlar da hangi kitapları tavsiye edeceğimi sordular. Refik Beyin kitabı yoktu: kitabın icadından önce profesör olmuştu. Benim kitabım vardı. Biraz ısrar etmelerini bekledikten sonra kitabımın adını da yazdım tahtaya. Yılda bir iki kere yayımlanan dergilerde de bazı makalelerim çıkmıştı. Uzak ülkelerde yaşayan ve matematik dünyasında bile çok az kişiyi ilgilendiren konularla uğraşan meslektaşlarımın işine yarayabilecek şeyler... bilim denizinde sonsuz küçük birkaç nokta... Başka araştırmalarda, 'Prof. S. Gözbudak'ın aynı konudaki araştırması- şeklinde bir dip notu... Bunların adlarını tahtaya yazmadım tabii. Henüz o kadar kendimden geçmemiştim. ~ Anonymous, #NFDB
534:Rochefoucauld spunea că dragostea poate fi comparată cu o fantomă, deoarece este ceva despre care toţi vorbim, dar niciodată n-am văzut-o, iar Lichtenberg, în eseul său Uber die Macht der Liebe, contestă şi respinge realitatea şi naturaleţea ei; însă amândoi greşesc. Pentru că dacă ar fi ceva aflat în contradicţie şi exterioară naturii umane - cu alte cuvinte, dacă ar fi doar o parodie imaginară, nu ar fi fost zugrăvită cu atâta entuziasm de poeţii tuturor timpurilor, sau nu ar fi fost acceptată de omenire cu o pasiune atât de statornică; pentru că nimic din tot ceea ce reprezintă frumosul şi aparţine artei nu poate exista fără adevăr. ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
535:-Çünkü biraz teşvik edildiğinde, suskunluğundan sıyrılıp, insanın ağzını bir karış açık bırakarak, ince bir derin bilgiyle donanmış, Latin ve Yunan klasiklerini yalayıp yutmuş, Roma mimarlığından, barom resimden, atonal müzikten ve yeni romandan söz etmeyi ustalıkla kıvırabilen biri olduğunu koyuyordu ortaya. O zaman, kendisi, büyük bir özenin ve berraklığın egemen olduğu gizli bir bahçede tek başına ve hayran hayran dolaşırken, sizde, olayların akışı ile paranın ve gücün egemenliğine boyun eğerek benzerlerinizle birlikte kaba ve iğrenç bir dünyaya ait olduğunuz gibisinden dayanılmaz bir duygu yaratıyordu.- O, Theobald ya da Kusursuz Cinayet ~ Michel Tournier, #NFDB
536:Mucizenin doğanın işleyişinden tamamen bağımsız olduğunu düşünürsek, doğanın onu gerçekleştirmek için kendi işleyişinin dışına çıkmak zorunda kalacağını da kabul etmemiz gerekir; bir mucize gördüğünü söyleyen biriyle karşılaştığımızda, aklımıza yanıtı çok basit olan şu soru gelir: Mucizenin gerçekleşmesi için doğanın işleyişinin dışına çıkması mı, yoksa bunu gördüğünü ileri sürenin yalan söylemesi mi daha olasıdır? Zamanımızda doğanın işleyişinin dışına çıktığına tanık olmadık, ama bu süre içinde milyonlarca yalan söylendiğine inanmak için çok iyi nedenlerimiz var; demek ki mucize gördüğünü ileri süren birinin yalan söylememesi milyonda bir ihtimaldir. ~ Thomas Paine, #NFDB
537:Iubirea e ca un drog. La început ai senzaţia de euforie, de abandon total. Apoi, a doua zi, vrei mai mult. Încă nu e un viciu, dar îţi place senzaţia şi îţi închipui că o poţi ţine sub control. Te gândeşti la fiinţa iubită vreme de două minute şi uiţi de ea timp de trei ore.
În scurt timp, însă, te obişnuieşti cu acea persoană şi începi să fii complet dependent de ea. Acum te gândeşti la ea trei ore şi o uiţi două minute. Dacă ea nu e lângă tine, încerci aceleaşi senzaţii ca şi drogaţii când nu-şi obţin drogul. În acest moment, aşa cum drogaţii fură şi se înjosesc ca să facă rost de ceea ce le trebuie, şi tu eşti dispus să faci orice pentru dragoste. ~ Paulo Coelho,#NFDB
538:Hakikatte kadınlar, bu alem içinde başka bir alemde yaşarlar. İçine aşklarını ve büyülerini üfledikleri bir alemdir bu. Erkekler biteviye o alemi hırpalar, yıkar. Kadınlar ise yeniden üfleyerek nefesleriyle kurarlar o alemi.
Kadınlar, erkekleri de üfleyerek var ederler. Bir erkek, bir kadının nefesi kadardır; başka bir şey değildir...
Pek nadiren bir erkek çıkar, bir kadının nefesiyle var ettiği alemde sadece hayret etmekle mesul olduğunu anlar...
Yazık ki o nadir rastlanan erkeklerin de hep peşinden gidecek bir şeyleri vardır. Bir savaş, bir tanrı, bir hikaye... Muhakkak onları sürükleyip götüren bir şey... Ve biz onları bekleyecek değiliz. ~ Ece Temelkuran,#NFDB
539:Dat fiind că trebuie să salvez ziua de mâine, dat fiind că trebuie să am o formă fiindcă nu mă simt în putere să continui dezorganizată, dat fiind că în mod fatal va trebui să organizez monstruoasa carne infinită și s-o tai în bucăți potrivite cu dimensiunea gurii mele și cu capacitatea de a vedea a ochilor mei, dat fiind că voi sucomba în fața nevoii de formă ce provine din spaima mea de a rămâne fără limite, atunci cel puțin să am curajul de a lăsa ca această formă să se formeze singură ca o crustă ce se întărește de la sine, nebuloasa de foc care, răcindu-se, se transformă în pământ. Și să am marele curaj de a rezista tentației de a inventa o formă. ~ Clarice Lispector, #NFDB
540:Evet, nedir kendimle ilgili doğru, herhangi bir kimseyle ilgili doğru? Noktalar halinde alabildiğince küçük eylemsel öğeler, duygusal adımlar, düşünce ırmağından damlayan alabildiğine küçük adımlar olduğu söylenebilir bunun. Ama o vakit bir kimsenin ‘tutumlu’, ‘iyi yürekli’, ‘korkak’, ‘düşüncesiz’ gibi ağırlıkla özelliklere sahip olduğu sonucu nasıl çıkarılabilir bundan? Bir kimsenin yaşadığı ve saniyenin milyonda biri kadar süren hoşnutluk, korku, tutku, nefret, huzur, heyecandan hangi sonuç çıkabilir! Ve bir sonuç çıkarılması gerekir mi bunlardan? Çıkarılacak tek sonuç vardır: o kimsenin bütün bu özelliklere sahip olduğu ve hepsinin çilesini çektiği… ~ Ingeborg Bachmann, #NFDB
541:Dudağının bir kıyısı hafifçe kıvrılmıştı.
Bir tebessüm.
Orantısız.
Çarpık.
Varla yok arası.
Ama orada.
"Uçurtmayı senin için yakalamamı ister misin?" Başını evet anlamında salladığını gördüm.
"Senin için bin tane olsa yakalarım"...
Yalnızca bir gülümsemeydi, hepsi bu. Her şey düzelmiş değildi. Hiçbir şeyi düzeltmemişti. Belli belirsiz bir tebessüm. Minicik bir şey. Ormandaki bir yaprak; ansızın havalanan bir kuşun kıpırdattığı bir yaprak.
Ama kollarımı ardına kadar açıp onu kucaklayacağım. Bağrıma basacağım. Çünkü bahar gelince, karların tek tek, tane tane eridiğini biliyorum; belki de ilk kar tanesinin eriyişine tanık oldum. ~ Khaled Hosseini,#NFDB
542:Orada gördüğü, bir yüzden çok, berbat bir yüz ifadesi. İşte o yüzün kendine ettikleri, yaşadığı elli sekiz yıl boyunca nasılsa içine düşmeyi başardığı berbat durum; anlatımını donuk yorgun gözlerde, şiş bir burunda, sanki kendi toksinlerinin eksikliğiyle kenarlarından aşağı çekilip büzülmüş bir ağızda, kaslarının palamarından çözülmüş sarkan yanaklarda, küçük küçük kırışıklıklarla kat kat olup sarkmış boyunda bulan bir perişanlık. Ölesiye yorgun düşmüş bıkkın bir yüzücü ya da koşucunun dış görünüşü; gene de durmak söz konusu değil. Karşımızda duran yaratık düşüp ölünceye kadar didinip duracak. Kahraman filan olduğu için değil. Başka seçenek düşünmediği için. ~ Christopher Isherwood, #NFDB
543:Credinţa zugrăveşte icoanele-n biserici -
Şi-n sufletu-mi pusese poveştile-i feerici,
Dar de-ale vieţii valuri, de al furtunii pas
Abia conture triste şi umbre-au mai rămas.
În van mai caut lumea-mi în obositul creier,
Căci răguşit, tomnatec, vrăjeşte trist un greier;
Pe inima-mi pustie zadarnic mâna-mi ţiu,
Ea bate ca şi cariul încet într-un sicriu.
Şi când gândesc la viaţa-mi, îmi pare că ea cură
Încet repovestită de o străină gură,
Ca şi când n-ar fi viaţa-mi, ca şi când n-aş fi fost.
Cine-i acel ce-mi spune povestea pe de rost
De-mi ţin la el urechea - şi râd de câte-ascult
Ca de dureri străine?... Parc-am murit de mult. ~ Mihai Eminescu,#NFDB
544:Govore a ništa ne kažu, smiju se a nisu veseli. Ćutim, ljutim se na sebe, zašto mi je ovo bilo potrebno? I odmah pomislim kako je besmisleno što se tako držim, i da treba da budem isti kao oni, da pričam bilo šta, da se smijem svejedno čemu, da se pravim da mi je prijatno. To i oni čine. Ali ne znam kako da se izvučem iz ovog ćutanja, ne znam šta je potrebno učiniti da se potre kao da nije ni bilo, ili da je bio slučajno. I ne uspijevajući da pronađem prirodan način da promijenim držanje, ostajem i dalje neprirodan, ćutim još upornije, uvrijeđeno. Jedva malo se smješkam, nadmoćno: ah, kako ste glupi. A znam da sam ja glup, i to sasvim glup, ali ne mogu ništa protiv sebe. ~ Me a Selimovi, #NFDB
545:Bir kitap güçlü bir bireyselliğin aynası olmadığında bile, zihnin tuhaf hatalarının aynasıdır.
….Kitap zevki zeka ile birlikte artıyorsa, görüldüğü gibi, bu zevkin tehlikeleri de zekayla birlikte azalır. Özgün zeka, okumayı kendi kişisel işleyişine bağlı kılmayı bilir. Okuma, onun için eğlencelerin en soylusundan, özellikle en soylulaştırıcısından başka bir şey değildir, çünkü sadece okuma ve bilme yoluyla zihin “en görgülü hali”ne kavuşur. Duyarlılığımızın ve zekamızın gücünü ancak kendi içimizde, ruhsal yaşamımızın derinliklerinde geliştirebiliriz. Ama bizim zihinlerimizin “görgüsünün” eğitilişi öteki okumuş zihinlerle ilişki içinde olur. okuma üzerine kitabından ~ Marcel Proust,#NFDB
546:Nu există decît o problemă filosofică cu adevărat importantă : sinuciderea. A hotărî dacă viaţa merită sau nu să fie trăită înseamnă a răspunde la problema fundamentală a filosofiei. Restul, dacă lumea are trei dimensiuni, dacă spiritul are nouă sau douăsprezece categorii, vine după aceea. Acestea sînt doar jocuri; dar mai întîi trebuie să răspunzi. Şi dacă e adevărat, după cum susţine Nietzsche, că un filosof, pentru a fi vrednic de stimă, trebuie să dea primul exemplul, înţelegem cît de important este răspunsul, de vreme ce el va precede gestul definitiv. Iată nişte evidenţe sensibile inimii, dar pe care trebuie să le adîncim pentru câ mintea noastră să le vadă limpede. ~ Albert Camus, #NFDB
547:Kadınlar neden buna benzer bedenleri olmasını isterler bir türlü anlamıyorum. Ne kadar acayip görünüyor, onlar da kalkıp böyle bir bedene sahip olmak için deli gibi uğraşıyorlar, ne pahasına olursa olsun, diyetlere, ameliyatlara, iğnelere, açık saçık iç çamaşırlarıyla bu lanet olası şeylerden birini elde etmek için çabalıyorlar ve her şeyi deneyip de başarılı olamazlarsa sahtesini yapıyor o ahmak sürtükler. Pekala, burada bedava bir tane var. Gelin de alın pis orospular.
Neyin içine girdiklerini bilmiyorlar, belki bundan hoşlanıyorlar. Belki de bu bedenleri paranın çarkını döndürmek için kullanan kadınlar gibi hepsi birer pislik: Film yıldızları, mankenler, orospular. ~ Richard Brautigan,#NFDB
548:Azınlıklar büyük olasılıkla bizlerden farklı görünen, davranan, düşünen ve bizde olmayan kusurları olan insanlardır. Onların görünüşlerinden, davranışlarından hoşlanmayabilir, kusurlarından nefret edebiliriz. Ayrıca, neler hissettiğimizi güya liberal bir duygusallıkla örtmeye çalışmaktansa, onlardan hoşlanmadığımızı, nefret ettiğimizi itiraf etmek daha iyidir. Duygularımızı açıkça dışarı vursak, bir emniyet sübabımız olursa da yargılamaya kalkışmakta daha az aceleci davranırız. Biliyorum, günümüzde pek tutulmayan bir görüş bu. Hepimiz, bir şeyleri yeterince uzun bir süre görmezden gelmeyi başarırsak, o şeylerin ortadan kalkıvereceğine inandırmaya çalışıyoruz kendimizi... ~ Christopher Isherwood, #NFDB
549:Bakın şimdi: Bedenin temel kısmı, iyi, evcilleştirilmiş popo temeldir; bu yüzden eylem popodan başlar. Ayrı ayrı kısımların dalları tıpkı bir ağaç gövdesinden çıkar gibi popodan ayak parmağı, eller, gözler, dişler kulaklar olarak çıkıp dal dal dağılırlarken bazı kısımlar, hassas ve mahir işlemeler sayesinde, hafiften diğerlerin içine geçerler. Küçük Polonya Vilayeti'nde "papa" da denilen insan yüzü ise taçtır; poponun gövdesinden ayrı ayrı parçalar halinde büyüyen ağacın yapraklı kısmıdır; demek ki popo tarafından başlatılmış döngüyü papa kapatır. "Papa"ya vardıktan sonra bana, onlar üzerinden yeniden popoya varmak için ayrı ayrı parçalara dönmek kalmıyorsa eğer, ne kalıyor? ~ Witold Gombrowicz, #NFDB
550:Izgledalo je fantastično i nevjerojatno, pa ipak je bilo istinito: oni su mogli da čine sa svojom mladošću što hoće, u jednom svijetu gdje su zakoni društvenog i osobnog morala, sve tamo do daleke granice kriminala, bili upravo tih godina u punoj krizi, slobodno tumačeni, primani ili odbacivani od svake skupine ljudi i svakog pojedinca; oni su mogli da misle kako hoće, da sude o svemu, slobodno i neograničeno; oni su smjeli da govore što hoće, i za mnoge od njih te riječi su bile isto što i djela, one su zadovoljavale njihove atavističke potrebe za junaštvom i slavom, silovitošću i razaranjem, a nisu povlačile za sobom obavezu na djelovanje ni neku vidljivu odgovornost zbog izrečenog. ~ Ivo Andri, #NFDB
551:Seninle tekrar görüşebilir miyiz?" diye sordu. Sesinde sevimli bir gerginlik vardı.
Gülümsedim. "Tabiî."
"Yarın olur mu?"
"Sabırlı ol, çekirge," diye nasihat verdim. "Aşırı istekli görünmek istemezsin."
"Evet, zaten o yüzden yarın dedim," dedi. "Seni bu akşam yine görmek istiyorum ama tüm gece ve yarının büyük kısmını beklemeye razıyım." Gözlerimi devirdim. "Ciddiyim," dedi.
"Beni tanımıyorsun bile," dedim. Konsolda duran kitabı aldım. "Bunu bitirdiğimde seni arasam olmaz mı?"
"Ama cep telefonu numaram sende yok," dedi.
"Kitabın içine yazdığından şüpheleniyorum."
O şapşal gülümseme yüzüne yayılıverdi. "Bir de birbirimizi tanımıyoruz diyorsun. ~ John Green,#NFDB
552:Birine aşık olduğunda o kişi senin bir parçan hâline gelir. Yaptığın her şeyde o vardır. İçine çektiğin havada, içtiğin suda, damarlarında akan kandadır. Dokunuşu teninde kalır, sesi kulaklarında, düşünceleri zihninde. Rüyalarını bilirsin çünkü kâbusları yüreğini paralar ve güzel rüyaları senin de rüyalarındır. Ve mükemmel olduklarını düşünmezsin, kusurlarını, karanlık sırlarını bilirsin ve bunlar seni korkutup kaçırmaz. Aksine, öyle oldukları için onları daha çok seversin, çünkü mükemmeli istemezsin. Onu istersin. İstediğin..."
Derken sustu, sanki herkesin ona baktığını fark etmişti.
"Neyi istersin?" dedi Dru, gözlerini kocaman açmış.
"Hiç," dedi Julian. "Konuşuyorum işte. ~ Cassandra Clare,#NFDB
553:Ben ucuz bir romandım. Hayır, kötü bir edebiyatın bile bir gerçekliği vardı: Can sıkıcı taklitçilikleri bile benden gerçekti. Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yan yana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydı; bana ait bir cümle, bir düşünce olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri, beni içine alsaydı! Çok insan için söylendi ama, sana da uygulanabilir denilseydi. (Bu sözleri başkalarıyla paylaşmaya razıydım. Başka çarem yoktu.) Kendime gerçekten acıyabilseydim, gerçekten ümitsiz olsaydım. (Olumlu durumları aklıma getirmeye cesaretim yoktu.) Sonra yavaş yavaş, adım adım doğrulurdum. ~ O uz Atay, #NFDB
554:Gün batımında Las Vegas’a çöl tarafından baktığımızda reklam ışıklarının pırıl pırıl aydınlattığı bir kent görürsünüz. Gün doğarken çöle geri döndüğünüzde reklamın duvarları süsleyen ya da şenlendiren bir şey değil duvarların görülmesini engelleyen, sokakları, bina yüzeylerini, tüm mimariyi yok eden, her türlü dayanak ve derinliği ortadan kaldıran bir şey olduğunu görürsünüz. Zaten her şeyin reklam denilen yüzey tarafından emilmesi, anlamsızlaştırılması (burada görülen göstergelerin ne oldukları önemli değildir) insanı şaşırtıcı bir hipergerçekliğin içine sokarak rahatlatmakta ve ayartma adlı karşı konulmayan bu boş biçimi hiçbir şeyle değiş tokuş etmeyecek hâle gelmemizi sağlamaktadır. ~ Jean Baudrillard, #NFDB
555:Moćnicima je važnije sopstveno blagostanje nego dobrobit Carstva. A kako su sami oni slika Carstva za bilo koje neupućeno oko, ta činjenica se lako propušta."
"Kako to misliš?" - upita stariji čarobnjak.
"Kad pomisliš na Carstvo, šta zamišljaš? Istoriju armija koje ratuju po zemlji? Ili uspon Sabora? Možda se setiš vladarskih hronika. Šta god bilo, jedna najočiglednija istina se previđa. Carstvo čine svi oni koji žive unutar njegovih granica, od vlastelina do najnižih slugu, čak i robova koji obrađuju zemlju. Ono se mora posmatrati kao jedinstvena celina, i pogrešno je smatrati neki mali ali vidljiv deo, poput ratnog vođe ili Visokog saveta, njegovoim otelotvorenjem. Shvataš li to? ~ Raymond E Feist,#NFDB
556:Ljudska rasa, kojoj veliki broj mojih čitatelja pripada, igra se dječjih igara od samoga početka, a vjerojatno će to činiti i do samoga kraja, što je gnjavaža za ono nekoliko ljudi koji su odrasli. A jedna od igara kojoj je najviše privržena zove se "Zadrži sutrašnjicu u tami," a još su joj nadjenuli i ime (seljaci iz Shropshirea, bez ikakve sumnje) "Prevari proroka." Igrači saslušaju vrlo pažljivo i s poštovanjem sve što mudar čovjek ima za reći o onome što bi se trebalo dogoditi u sljedećoj generaciji. Igrači tada sačekaju dok svi mudri ljudi ne umru, pa ih lijepo pokopaju. Zatim odu i učine nešto potpuno drugačije. I to je sve. Za rasu jednostavnih sklonosti to je, međutim, jako zabavno. ~ G K Chesterton, #NFDB
557:benimsendi.Rosa Parks’ın tutukluluğunun üçüncü gününde insan hakları tarihine ‘Montgomery Otobüs Boykotu’’ adıyla geçen görkemli eylem başladı. Kırmak yoktu, dökmek yoktu, yakmak yoktu… Yeryüzünde vicdanı olan herkesin yüreğine dokunacak sessiz ve insani bir direniş başladı… Siyahlar tam 382 gün boyunca otobüslere binmediler. İşlerine okullarına yürüdüler. Sıradan bir ev kadının anlık direncinin ilk kıvılcımını yaktığı bu etkileyici eylem, arkasındaki isimle beraber büyümeye başladı.Rosa Parks’ın tutuklandığının ertesi günü ne yapılabilir diyekonuşmak için toplanan grupta bulunanDexter sokağının küçük Baptist kilisesinin 26 yaşındaki genç vaiziMartin Luther King Jr, kısa sürede eylemin dinamosu oldu. ~ Anonymous, #NFDB
558:Orada ya da öteki tatil köylerinde kalanların çevreleriyle ilişkileri tamamıyla kesilir. Orada yemeye içmeye, çarşısı dükkânı olduğu için orada alışveriş yapmaya, ancak orada oturanlarla görüşmeye, -bu ne biçim eğlenceyse- ancak orada eğlenmeye mahkûmdurlar. Animer canlandırmak anlamına geldiğine göre, "animator" denilen acayip yaratıklar, konukları bir çeşit ölü sayıp, onlara sözde can verir. "Şimdi jimnastik yapacaksınız, şimdi dinleneceksiniz, şimdi güleceksiniz, şimdi yiye- 40 çeksiniz, şimdi uyuyacaksınız" derler. İki adım ötede pırıl pırıl güzel bir deniz olduğu halde, onlar herkesin yaptığını yapmak, sularının temizliği bir hayli kuşkulu bir yüzme havuzuna girmek zorunda hissederler kendilerini. ~ Anonymous, #NFDB
559:Zanaatkârlık Morgana’da aileden çocuklara geçer. Atalarının ortaçağda bile aynı mesleği yapmış olduğu berber, kuyumcu ve fırıncı ailelerin yanı sıra, yüzyıllardır aynı zanaatı yapan bir de kabile vardır: Bunlar her akşam bir kahvede öykü anlatırlar. Devlet başkanı Hadahek’in ailesi de yedi yüzyıldır aynı işi yapmaktadır: Morgana’yı yönetmek. Şaşırtıcı bir ailedir ve Morgana’da yaşamamış olsalar, Ali Baba ve Kırk Haramiler gibi onları da bir masalın içine katıverirdim. Uzun yıllar boyunca devletin tüm başkanlarının adı Hadahek olmuştur. Muhalefetin başkanı da Hadahek’tir, dağlardaki isyancıların da. Kim kazanırsa, o yönetir ve adı hep Hadahek olur. Hadahek Arapçada, “Bu böyledir” anlamına gelmektedir. ~ Rafik Schami, #NFDB
560:Jedan moj dalji rođak čuvao je samo one knjige koje su nosile naslove koji mu se nisu dopali. One druge, sa dopadljivim naslovima, poklanjao je gradskoj biblioteci. Kad su ga upozorili da bi možda bilo bolje da poklanja one sa odbojnim naslovima a da čuva one sa prijatnim naslovima, on je rekao da je to već pokušao da radi, ali da ga mnogobrojni prijatni naslovi čine lenjim, da ga pritiskaju i izazivaju osornost i glavobolju. S druge strane, naslovi koji mu se nisu dopadali podsticali su ga na razmišljanje i ponovno čitanje tih knjiga, sve dok mu se neke od njih ne bi toliko dopale da ih je premeštao među one čiji su mu se naslovi dopali. I onda je prestajao da misli na njih. (Nije mu se svideo naslov) ~ David Albahari, #NFDB
561:Ama ne yazık ki tarihte hep aynı trajedi tekrarlanmaktadır, çünkü fikir adamları zamanı gelince, dava adamı olma sorumluluğunu üstlenmekte zorlanırlar ve pek nadir durumlarda harekete geçerler. Düşün dünyası zengin, yaratıcı insanlarda bu ikilem her zaman ortaya çıkar: Çünkü yaşadıkları dönemin saçmalıklarını en iyi görenler ve gözleyenler onlardır ve bir coşku anında, kendilerini büyük bir tutkuyla siyasi mücadelenin içine atarlar, ama öte yandan da zorbalığa zorbalıkla karşılık vermekte çekinir, tereddüt ederler. Duydukları sorumluluk onları şiddete başvurmaktan, kan dökmekten alıkoyar; o bir anlık tereddüt, saygılı geri duruş, şiddeti teşvik ederek onların elini kolunu bağlar ve tüm güçlerini yok eder. ~ Stefan Zweig, #NFDB
562:Anladığım kadarıyla Goethe yüz yıl önce öldü. Harry de onu çok seviyor, onun sağlığında nasıl göründüğüne ilişkin kafasında harikulade bir imaj yaşıyor, böyle bir görüntüyü kafasında yaşatmaya da hakkı var Harry’nin, öyle değil mi? Ama Goethe’ye hayranlık duymuş ve kafasında onun bir imajını yaşatmış ressamın hakkı yok buna, profesöründe öyle, kısaca kimsenin hakkı yok, çünkü Harry’nin işine gelmiyor bu, Harry buna katlanamıyor; çünkü böyle bir şeyle karşılaştı mı söyleniyor, çıkışıyor ve çekip gidiyor! Akıllı biri olsa ressama da profesöre de gülüp geçerdi. Akıllı biri olmasa, Goethe’lerini tutup evdekilerin yüzlerine çarpardı. Ama işte küçük bir çocuktur o, hemen eve gidip kendisini ipe çekmek istiyor. ~ Hermann Hesse, #NFDB
563:Jedan moj dalji rođak čuvao je samo one knjige koje su nosile naslove koji mu se nisu dopali. One druge, sa dopadljivim naslovima, poklanjao je gradskoj biblioteci. Kad su ga upozorili da bi možda bilo bolje da poklanja one sa odbojnim naslovima a da čuva one sa prijatnim naslovima, on je rekao da je to već pokušao da radi, ali da ga mnogobrojni prijatni naslovi čine lenjim, da ga pritiskaju i izazivaju osornost i glavobolju. S druge strane, naslovi koji mu se nisu dopadali podsticali su ga na razmišljanje i ponovno čitanje tih knjiga, sve dok mu se neke od njih ne bi toliko dopale da ih je preme��tao među one čiji su mu se naslovi dopali. I onda je prestajao da misli na njih. (Nije mu se svideo naslov) ~ David Albahari, #NFDB
564:Jedanput sam, na straži na jarbolu, kad je upravo svanulo i zora purpurnim sjajem zalila i nebo i more, ugledao na istoku veliko jato kitova koji su plovili u pravcu sunca, te su načas zajednički podigli uzdrhtale repne peraje. I meni se u tom trenutku činilo da još nitko živ nije vidio tako golem skup vjernika gdje se klanjaju svojim bogovima, pa ni u Perziji, koja je domovina obožavatelja vatre. Kao što je nekoć Ptolomej Filopater dao svoje svjedočanstvo o afričkom slonu, tako sam u tom trenutku ja bio svjedokom da nema pobožnijeg stvorenja nego što je kit. Naime, prema kazivanju kralja Jube, vojnički su slonovi u stara vremena često pozdravljali izlazak sunca dizanjem surle, a sred najdublje tišine. ~ Herman Melville, #NFDB
565:Anladığım kadarıyla Goethe yüz yıl önce ��ldü. Harry de onu çok seviyor, onun sağlığında nasıl göründüğüne ilişkin kafasında harikulade bir imaj yaşıyor, böyle bir görüntüyü kafasında yaşatmaya da hakkı var Harry’nin, öyle değil mi? Ama Goethe’ye hayranlık duymuş ve kafasında onun bir imajını yaşatmış ressamın hakkı yok buna, profesöründe öyle, kısaca kimsenin hakkı yok, çünkü Harry’nin işine gelmiyor bu, Harry buna katlanamıyor; çünkü böyle bir şeyle karşılaştı mı söyleniyor, çıkışıyor ve çekip gidiyor! Akıllı biri olsa ressama da profesöre de gülüp geçerdi. Akıllı biri olmasa, Goethe’lerini tutup evdekilerin yüzlerine çarpardı. Ama işte küçük bir çocuktur o, hemen eve gidip kendisini ipe çekmek istiyor. ~ Hermann Hesse, #NFDB
566:În matrița ghindei totul este activ simultan și tendința este de a manifesta totul simultan. Vrem totul și vrem totul acum, deoarece simțim și vedem totul dintr-odată. Este o modalitate transcendentă a percepției, apropiată de omniprezența lui Dumnezeu. În cuvintele pedicatorului bătrân: Dumnezeu a creat timpul pentru a nu se întâmpla totul dintr-odată. Timpul încetinește, evenimentele se produc pas cu pas, iar noi, funcționând în limitele conștientizării temporale, credem că evenimentele se generează unul pe celălalt. Dar pentru daimon, timpul nu poate să genereze nimic din ce nu este deja prezent în imaginea generală. Timpul doar încetinește și ține pe loc realizarea, amânând prin asta creșterea în jos. ~ James Hillman, #NFDB
567:Bir gün gelecek, binalarımız çökecek, otomobiller hurdaya dönmüş olacak, uçaklardan ve roketlerden kurtulmuş olacağız, tekerleğin ve atomun parçalanmasını bulmuş olmaktan vazgeçeceğiz, mavi tepelerden taze bir rüzgâr esecek ve ciğerlerimizi alabildiğine dolduracak, ölmüş olacağız ve soluk alacağız; bu, hayatın ta kendisi olacak.
Çöllerde sular tükenecek, biz yeniden çöllere dönebileceğiz ve vahiylere kulak vereceğiz, savanlar, göller ve akarsular arılıklarıyla bizi çağıracak, elmaslar kayaların içinde kalacak ve parıltıları hepimizi aydınlatacak, balta girmemiş ormanlar, bizi düşüncelerimizin karanlık ormanından çekip alacak, düşünmeye ve acı çekmeye son vereceğiz; bu, kurtuluşun ta kendisi olacak. ~ Ingeborg Bachmann,#NFDB
568:Bir Amerikalı kadın gazeteci söz alır ve İngiliz Başbakana, ekonomi politikalarının çalışan kesimi nasıl ezdiğine ilişkin bir soru sorar. Thatcher’ın yüz ifadesinden sorudan çok rahatsız olduğu belli olmaktadır. "Dearie (canım)," diye hitap ettiği kadın gazeteciye, sorunun, bulundukları platform için ‘’uygun bir soru olmadığını’’ söyleyerek cevap vermeyi reddeder. Kadın gazeteci, bu küçümseyici tavra, ‘’böyle biraz fazla amirane olmadı mı?’’ diye beklenmedik bir karşılık verir. Çok şaşıran Thatcher, Reagan’a dönerek, ‘kim bu kadın?’ diye sormaktan kendini alamaz. Reagan gülümser ve ‘Oh! That’s Helen’ diye cevap verir. Bir ABD başkanı için de, bir Amerikalı için de Helen Thomas’ı tarif için yeter de artar bir cümle. ~ Anonymous, #NFDB
569:No čini se da je Novski u dodiru sa kamenom svoje žive grobnice izvukao neke metafizičke zaključke koji se bez sumnje nisu mnogo razlikovali od onih koji sugerišu misao da je čovek samo čestica prašine u okeanu bezvremenosti; ali mu je izgleda to saznanje došapnulo i neke zaključke koje arhitekti psetarnika nisu mogli da predvide: ništa za ništa. Čovek koji je našao u svom srcu tu jeretičku i opasnu misao koja govori o uzaludnosti sopstvenog trajanja, stoji međutim ponovo pred jednom (poslednjom) dilemom: prihvatiti privremenost trajanja u ime tog dragocenog i skupo stečenog saznanja (koje isključuje svaku moralnost i koje je dakle apsolutna sloboda) ili se, u ime tog istog saznanja, predati zagrljaju
ništavila. ~ Danilo Ki,#NFDB
570:Kalbimin şekli kentin şekline benzer
Orda yönü belirsiz bir rüzgâr eser
Ey adaların okşadığı sularda boğulanlar
İniyordunuz bilinmeyen uzun bir düş boyunca
O vaadedilmiş dinginliğine doğru uzak Aliscan'ların
Kahramanlar uyur orda ölülerin kendi hanları vardır
Oraya bir akşam varılır varılır da ne zaman
Yolunuzu şaşırtır çeşit çeşit öyküleriniz
Yıldızlı göğe doğru gözleri körmüşcesine
Köprünün altından geçiyorsunuz başlar arkaya kaykılmış
Nehrin dokunduğu beyaz sarayları görmeden
Madem ki Arles kenti sizi bekliyor gidin geç bile kaldınız
İsimsiz taşlar altında başka bir yerde ağlarsınız
Burda ancak bir gitar ezgisidir bütün bir gece
Ordaysa aşkım sınırsız bir Avignon görünümünde ~ Louis Aragon,#NFDB
571:Bu izdivaç mikrobu evlendikten sonra faaliyetine başlar: Evvelce birtakım emelleri olan, yükselmek, kendini göstermek, eser vermek isteyen adamlara bir kalenderlik, bir lakaytlık gelir. Evde meram anlatmaya asla imkan olmayan, seviyesi, ahlak telakkisi, dünyayı görüşü ve itiyatları büsbütün ayrı bir mahlukla daimi bir beraberlik insanı dış hayatta da bedbin yapar ve bütün insanlardan şüpheye düşürür.
Evlendikten sonra bir adamın bütün gayesi ve istikbal düşüncesi, bir kere içine girmiş bulunduğu ve şimdi mukadder telakki ettiği bu belayı ses çıkarmadan ve dosta düşmana pek belli etmeden sürükleyip götürmek, onda herkes tarafından söylenen, fakat kimse tarafından bulunamayan meziyetler ve saadetler araştırmaktır. ~ Sabahattin Ali,#NFDB
572:15 yaşındaki bir kız kendisine çocukluğundan beri küçük kardeşlerine oranla haksız davranıldığı kanaatindedir. Kendi hareket kanununu oluştururken hayatta en önemli şeyin sıcaklık ve şımartılmak olduğunu esas kabul eder. Okulda kendine iyi bir durum oluşturmayı başarır fakat yeni gelen öğretmen onu sevmez, özellikle kötü muamele eder. Bu kez çocukluktan beri var olan kıskançlık ve aşağılık duygusu, sıcaklık ve şımartılma konusunda başka bir yöne kayar. Artık ev ve okul onu tatmin etmediğine göre geriye erkekler tarafından şımartılmaktan başka bir yol yoktur. Aradan geçen bir müddetin sonunda bunda da aradığını bulamaz ve bununla aradığı sıcaklığa ulaşamadığı sonucuna ulaşır. Bundan sonra geriye tek seçenek kalır; intihar… ~ Alfred Adler, #NFDB
573:Totul e, aici, într-o continuă prefacere care nu îngăduie nici unui lucru să ia o înfățișare statornică. Totul se schimbă în jurul nostru. Noi înșine ne schimbăm și nimeni nu poate fi sigur că va iubi mâine ceea ce iubește astăzi. Așa că toate planurile noastre de fericire în viață sunt himerice. Să ne bucurăm mai bine de mulțumirea sufletească, când ne e dată; să ne ferim s-o punem pe fugă din propria noastră greșeală; dar s-o înlănțuim ca să nu ne scape, degeaba ne-am osteni, căci asemenea osteneală ar fi curată neghiobie. Oameni fericiți am văzut puțini, poate deloc; dar am văzut adesea suflete mulțumite și, din tot ce m-a uimit pe lume, acesta e lucrul care mi-a dat și mie la rândul meu cea mai mare mulțumire. ~ Jean Jacques Rousseau, #NFDB
574:Nerden emin olduğumu bilmiyorsam da senin beni sevmiş olduğunu biliyorum. Uzun yıllar geçse de bekleyeceğim, sen başkalarım sevmekten bıkıncaya dek bekleyecek, bekleyeceğim; o zaman aşkın mezarından yeniden doğrulacak, seni her zamanki gibi seveceğim, şükran duyacağım sana her zamanki gibi, eskisi gibi ah Johannes, eskisi gibi! Johannes! Bana karşı gösterdiğin bu taş kalpli kayıtsızlık, bu senin gerçek yapın mı? Aşkın, o koskoca yüreğin yalnızca bir yalandan mı ibaretti? Yani şimdi gerçek kişiliğine ini döndün? Aşkıma tahammül et, seni sevmeye devam ettiğim için beni bağışla; biliyorum, aşkım sana yük oluyor, ama bir gün gelecek Cordelia’na döneceksin. Senin Cordelia’na! Kulak ver bu yakarışa! Senin Cordelia’n, Senin Cordelia’n. ~ Anonymous, #NFDB
575:En çok neye şaşılır biliyor musun? Bana gelmek isteğine! -Ezgi ölçülerine göre- söylentilere kulak vermez inersen yanıma batarsın, yanını yöreni göremez olursun; tuhaftır, ama sen buna düşme demeyeceksin, insan gücünün üstünde bir çabayla başını dik tutmak için çırpınacak didinecek, öylesine kullanacaksın ki gücünü, parça parça kopacaksın, yok olacaksın. (Ben de seninle birlikte elbet.) Olduğum yerin çekici yanı yok; ne mutluluk var, ne de mutsuzluk, iyilikten de yoksun, suçtan da; oraya koydukları için oturmuş kalmışım, ezginin insanlık basamaklarında, yurdunun dolaylarındaki savaş öncesi bunakları gibiyim (bir çalgıcı bile değilim, o bile değil!); hem bu yeri alnımın teriyle de edinmedim, öyle de olsa, övülecek yanı yok bu yerin. ~ Anonymous, #NFDB
576:Rüya'nın gidişine tanık olduğunda ya da bundan üç yıl sonra, bir cumartesi öğleden sonra, onların katına çıktığı zaman (Sizde mavi etiket var mı diye gelmiştim!) annesinin döküntü tuvalet masasında, aynanın başında boyanırken Rüya'nın sabırsızca bacaklarını salladığını ve saatine baktığını gördüğünde ya da gene bundan üç yıl sonra, bu sefer hiç göremediği solgun ve yorgun Rüya'nın, çevresindekilerce çok mert ve fedakar bulunan ve daha o zamandan 'Emeğin Şafağı' dergisinde kendi imzasıyla ilk siyasi 'tahlilleri' yayımlanan genç bir siyasiyle, yalnızca siyasi olmayan bir evlilik yaptığını öğrendiğinde içinde yükselen değersizlik, yenilgi ve yalnızlık duygusunun görüntüleri (Yüzüm asimetrik, elim sakar, aşırı siliğim, sesim güç çıkar!) değildi, ~ Anonymous, #NFDB
577:Açılış sayfasının en üstündeki banner- da sarıkayalar.com’a hoş geldiniz yazısı üç boyutlu ve ışıl ışıl dönüyordu. Bannerın hemen yanında bayrağımız dalgalanıyordu. Ve bannerın altında linkler alt alta dizilmişti. Linkler sırasıyla; karikatürler, yazılar, şiirler, güzel sözler, fıkralar, foto albüm, doğa ve manzara resimleri, sizden gelenler, ziyaretçi defteri, komikkk:), forum, sohbet, duyurular şeklinde ekranın iki tarafında sütun şeklinde iniyordu. Güncellemeler ise ortadaki boşluktan takip edilebiliyordu. Sağ altta ise gömlekli, ceketli güzel bir cali centre çalışanı kız, kulağında kulaklıkla gülümsüyordu. Bu kız aynı zamanda tıklanınca outlook’u açıp bilgisayarın içine sıçan iletişim linkiydi. Sitenin tasarımı sadeydi ve bence güzel olmuştu. ~ Anonymous, #NFDB
578:Ancak farklı türden bilgi vardır; bir yanda yaşamsal önemi olan şeyleri yaratan bilgi vardır, öbür yanda ise bunları kullanan bilgi. Başka bir sınıflandırma ise: Hizmet gören bilgi türleri ve emreden bilgi türleri; sonuncular, daha üst derecedirler ve asıl anlamdaki iyi, bu türdeki bilgilerdir. Madem ki sadece felsefe, yani doğru bir yargıya varmasını bilen, aklı kullanan ve iyi olam bütün olarak göz önünde bulunduran bilgi türü, tüm diğer bilgi türlerini kullanabilir ve onları doğanın ilkelerine göre yönlendirebilir, o zaman bu da, zorunlu olarak felsefe yapmamız gerektiğine bir kamttır. Zira sadece felsefe, doğru yargıyı ve neyi yapmamız, neyi yapmamamız gerektiğini belirleyen buyurgan güce sahip ve yanılgıdan uzak kavrayışı içinde barındırır.4 ~ Anonymous, #NFDB
579:Je li ljubav ono što će od nas ostati? Bilo bi lepo tako misliti. Bilo bi utešno kada bi ljubav bila izvor energije koji i dalje tinja posle naše smrti. Na nekadašnjim televizijskim aparatima, kada ih isključite, ostajala je grumuljica svetlosti posred ekrana, koja se lagano smanjivala, od veličine srebrnjaka do trunke na izdisaju. Kao dečko, posmatrao sam ovaj proces svake večeri, s neodređenom željom da ga obuzdam (videvši ga, s mladalačkom melanholijom, kao malenu tačku ljudskog postojanja koja neumitno bledi u crnom kosmosu). Znači li to da i ljubav ovako tinja neko vreme pošto se aparat isključi? Ja ne mogu to tako da shvatim. Kad umre preživela polovina ljubavnog para, umire i ljubav. Ako od nas išta ostane, to će verovatno biti nešto drugo. ~ Julian Barnes, #NFDB
580:En alt derecedeki zihin kuramı yeteneği, en basit yetenektir ve bir insanın inancını anlayabilmektir. İkinci derece zihin kuramı yeteneği ise, bir insanın, üçüncü bir kişiye ilişkin düşüncelerini çıkarsayabilmektir. Fransızcadan olduğu gibi İngilizceye geçen, Türkçede gaf veya pot anlamlarına gelen ‘faux pas’ kavrama yeteneği ise, en kompleks yetenek olarak kabul edilir. Söyleyen kişinin ‘faux pas’yı söylememesi gerektiğini bilmediğini anlamayı ve duyan kişinin üzüleceğine ilişkin empatiyi birleştirmeyi içerir. Diğer iki zihin kuramı yeteneği ise, metafor ve ironiyi kavrayabilmektir. Anlambilimden göstergebilime, dilbilimden ruhbilime kadar pek çok disiplinin konusu olan metafor ve ironiyi kavrayabilmek de üst düzey bir zihin kuramı yeteneği gerektirir. ~ Anonymous, #NFDB
581:în fond, începu Ştefan cu un glas mai tulbure şi vorbind din ce în ce mai repede, în fiecare clipă fiecare dintre noi putem muri. Şi putem muri fără glorie, ca nişte furnici călcate în picioare, ca nişte şoareci prinşi în cursă, stropiţi cu gaz şi arşi de vii. Nu ne putem împotrivi acestui destin. Dar avem măcar datoria să protestăm împotriva lui. Şi, eu cel puţin, nu am alt mijloc de a protesta decât refuzând să fiu confiscat, macerat şi terorizat de acest destin. Dacă va fi să mor azi, mâine sau într-o lună — am să mor. Dar am să mor, cel puţin, mândru că n-am renunţat la demnitatea mea umană, la libertatea mea. Istoria mă va omorî, dar nu va omorî un sclav — ci un om liber, care a ştiut să-şi * smulgă măcar o frântură din viaţa lui terorii istoriei. ~ Mircea Eliade, #NFDB
582:Bu ömür boyu sahip olduğum altı yüz kırk birinci balık. Tanrı'nın yarattığı başka bir canlıya bakmayı ve sevmeyi öğrenmem için ailem yıllar önce ilk balığımı almıştı. Sahip olduğum altı yüz kırk balıktan sonra öğrendiğim tek şey, insanın sevdiği her şeyin bir gün öleceği oldu. O özel kişiyle karşılaştığın ilk anda, onun bir gün ölüp toprağın altına gireceğine emin olabilirsin...
...
Gerçek, parlayıp ışık saçmaz.
...
Öyle sıkıcı işler vardı ki, çalışmamak için insan kendini sakat bırakabilirdi.
...
Zamanın sınırlı olduğu, kanunlar ve emirlerle dolu ve mülkiyete dayalı bu dünyada insanların yaşayabilecekleri tek gerçek macera uyuşturucu.
...
Birinin zayıf olduğunu hayal etmek, onun güçlü olduğuna inanmaktan çok daha kolay.
... ~ Chuck Palahniuk,#NFDB
583:kimi zaman bana neden içinde her şeyin iyi olacağı ütopik bir ülkeyi, bir ütopya niteliğinde bir dünyayı tasarladığımı sordular. yaşadığımız günlük yaşamın iğrençliği göz önünde tutulduğunda, bu soruyu yanıtlamak bir çelişkiye yol açabilir, çünkü bizler, günümüzde gerçekte hiçbir şeye sahip değiliz. insan, ancak maddi şeylerin ötesinde bir şeylere sahipse zengindir. ve ben bu materyalizme, bu tüketim toplumuna, bu kapitalizme, burada cereyan eden bu korkunçluğa, sırtımızdan yaşamaya hakları olmayan bu insanların zenginleşmesine inanmıyorum. gerçekte inandığım bir şey var, ve ben buna 'bir gün gelecek' diyorum. ve özlemini çektiğim şey, bir gün gelecek. evet, belki de gelmeyecek, ama ben yine de inanıyorum geleceğine. çünkü eğer inanmazsam, artık yazamam. ~ Ingeborg Bachmann, #NFDB
584:H em bi lmek h em de b i l m e m e k, bir y a n d an u s t a ca u y d u r u l m uş ya l anl ar s ö y l e r k en bir y a n d an da t üm gerçeğin a y ı r d ı n da olmak, ç e l i ş t ikl e r ini bi l e r ek ve h er iki s ine de i n a n a r ak bi rbi r ini ç ü r ü t en iki görüşü aynı anda s a v u n m a k; ma n t ı ğa karşı m a n t ı ğı kull a nma k, ahlaka s a h ip ç ıkt ığını söyl e rken ahlakı y a d s ı m a k, h em d e m o k r a s i n in olanaksızlığına h em de P a r t i ' n in d emo k r a s i n in k o r u y u c u su o l d u ğ u na i n a nma k; u n u t u l m a sı g e r e k e ni u n u t m a k, gerekli o l ur o lmaz yeniden anıms amak, s o n ra b i r d en y e n i d en u n u t u v e r m e k: en ö n eml i si de, aynı işlemi i ş l emin k e n d i s i ne de u y g u l ama k. ~ Anonymous, #NFDB
585:Ah beni özlemiyorlar,'dedi kız. 'Asosyalmişim, öyle diyorlar. KAynaşamıyormuşum. Öyle tuhaf ki. Aslında çok sosyalimdir. Sosyalden ne kastettiğine bağlı tamamen, değil mi* Bana göre sosyal olmak, seninle böyle şeyler hakkında konuşmak.' Ön bahçede ağaçtan düşmüş birkaç kestaneyi takırdattı.'Veya dünyanın ne tuhaf olduğundan bahsetmek.İnsanlarla olmak güzel. Ama bir grup insanı bir araya getirip de konuşmak istemelerine izin vermemek sosyallik değil bence;ya sence? Bir saat televizyon dersi,bir saat basketbol veya beyzbol ya da koşu, yine bir saat çeriyazılı tarih veya resin ve yine spor... ama biliyor musun, asla soru sormuyoruz, en azından çoğumuz sormuyor; yanıtları bing bing bing diye veriyorlar sadece, biz de dört saat daha film-öğretmenin karşısında oturuyoruz. ~ Ray Bradbury, #NFDB
586:bir kitapta okuduğum gibi dünyada bu kadar parlak psikolojik durum varken ve insanlar da en güç anlarında bu parlak psikolojik bunaltılar içindeyken bizim sözümüz mü olur hangi kitaba sığar bu aşağılık durum neyse geçelim efendim geçelim ben buna göre hareket edememişsem Elimi kolumu nereye koyacağımı bilememişsem bunun bile bir yolu yordamı varsa bunu da bilememişsem ucuz psikolojinin kötü psikolojinin içine bile girememişsem bırak efendim insan böyle eksik bunalımlarla para yapamaz buradan bir yere gidilmez evet sonunda maskemi aşağı indiriyorum kendimi açığa çıkarıyorum itiraf ediyorum ben başka türlü olmak istiyordum size çok ilginç geldiğim bu durumumu değiştirmek bambaşka insan olmak istiyordum fakat kendimi başka türlü yapmak elimden gelmedi beceremedim anlıyor musun ~ O uz Atay, #NFDB
587:Sufletul tău funcționează cu lemne,
Iar al meu cu electricitate.
Dragostea ta umple cerul de fum,
A mea e din flăcări curate.
Totuşi vom mai merge împreună
O bună bucată de pământ,
O bună bucată de cer,
O bună bucată de lună.
Vom fi fericiţi pentru iarbă
Şi pentru lac,
Vom râde pentru copac,
Vom slăvi drumul drept cu câte-o gură
Şi vom ţine un moment de reculegere
Pentru fiecare cotitură.
Ne vom lua după umbra mea
Care merge înainte,
Ne vom lua după primul gând,
Ne vom lua după două-trei cuvinte.
Până când ne va ieşi în cale
Sfânta Vineri
Să ne spună printre altele
Că nu mai suntem tineri.
Şi că ea n-o să ne mai dea de-acum
Nici electricitatea pentru flacără,
Nici lemne pentru fum. ~ Marin Sorescu,#NFDB
588:A kako bi postali Moavci i Amonci da Lotove kćeri ne legoše da se nose sa ocem svojim? Rodoskrvnuće, vrlina li je? Da li bi velepoštovani Jakov bio praotac Izrailju da nije, obložen jarećim kožicama, i tako nalik Isavu, izmamio od obnevidelog Isaka blagoslov, koji je bio namenjen njegovom rutavom ali prvorođenom bratu? A laž, istina li je? Kako su u Sodomi i u Gomori mogli biti razlučeni krivi od nevinih da bi se grešnici spalili a nedužni blagoslovili rajskom hladovinom? Nepravda, dobra li je? I zar iz prvorođenog greha ne nasta ovaj svet, iz jabuke edenske isceđen kao kap gorčine, a sada presladak svima živima? Greh, nevin li je? A ko danas okrivljuje Mojsija, kćeri Lotove, Jakova, Adama ili Boga našeg živog što su se poslužili alatkama greha da bi sam greh bio iskorenjen? ~ Borislav Peki, #NFDB
589:Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. Belirsizlikler arasında belirlemeye çalıştığımız yaşam gibi. Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama isteği kadar büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı. Ama sen. Senin için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum duyumsuzluğun başladığı an. Birisinin teniyle yan yana olmak, kendi varoluşumu unutmak mı. Ya da daha derin algılamak mı. Kendi varoluşum. Her varoluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu. ~ Tezer zl, #NFDB
590:sen şunu bil ki Sokrates, öleceğini aklına getiren insanın içine, önceleri hiç aklından geçmeyen şeylerin korkusu, kaygısı girer. Çünkü o zamana kadar 'Bu dünyada kötülük edenler Hades'te cezalarını çekecekler' gibi, Hades'te olup bitenler hakkında söylenen sözlere gülerlerken, zaman gelir, ya bu sözler doğruysa diye onları bir korku alır, ruhlarında azap duyarlar. İnsanlar ya yaşlılığın verdiği dermansızlık yüzünden, yahut kendilerini öteki dünyaya daha yakın gördüklerinden, orada olup bitenler üzerinde daha fazla kafa yorarlar. Böylece içleri kuşku ve korkuyla dolar, artık birine haksızlık edip etmediklerini hesaplar, araştırırlar. Hayatlarını gözden geçirip birçok haksızlık ettiklerini gören kimseler çocuklar gibi sık sık uykudan uyanır, ürker, kötü bir bekleyiş içinde yaşarlar. ~ Anonymous, #NFDB
591:Biz yetişkinler daha çocuklukta örselenmeye başlarız; böylece cinsel konularda asla özgür olamayız. Bilinç açısından özgür olabiliriz; çocuklara cinsel eğitim verilmesi gerektiğine inanan bir topluluğun üyesi bile olabiliriz. Ama korkarım bilinçaltı açısından büyük ölçüde, çocukluğumuzdaki koşullanmaların yarattığı kişi olarak kalırız; yani cinsellikten nefret eden, korkan kişiler oluruz.
Benim cinsellik konusundaki bilinçdışı tutumumun, yaşamının ilk yıllarında bir İskoç köyünün bana zorla benimsettiği Calvinci tutum olduğuna yürekten inanıyorum. Büyük olasılıkla biz yetişkinler için kurtuluş yoktur; ama eğer bize cinsellik konusunda zorla kabul ettirilmiş korkunç düşünceleri çocuklara benimsetmeye kalkışmazsak, o zaman çocuklarımızı için her türlü kurtuluş olasılığı var demektir. ~ A S Neill,#NFDB
592:Clean your face," I said to the child. "It's dirty." "It's not," the child said. "By God it is," I said, "filth adheres in ine areas which I shall enumerate." "That is because of the dough," the child said. "We were taking death masks." "Dough!" I exclaimed, shocked at the idea that the child had wasted flour and water and no doubt paper too in this lightsome pastime, taking death masks. "Death!" I exclaimed for added emphasis. "What do you know of death?" "It is the end of the world," the child said, "for the death-visited individual. The world ends," the child said, "when you turn out your eyes." This was true, I could not dispute it. I returned to the main point. "Your father is telling you to wash your face," I said, locating myself in the abstract where I was more comfortable. ~ Donald Barthelme, #NFDB
593:OTAC (gotovo prigušeno, sladunjavo ponizan): Samo sam htio znati,gospodine, da li vi stvarno, takav kakav ste sada, vidite sebe samoga... kao što primjerice vidite, s određenim
vremenskim razmakom, sebe kakvi ste bili nekoć, sa svim vašim tadašnjim iluzijama; sa svim stvarima, u vama i oko vas, kakvima su vam se tada činile — a i bile su, za vas su stvarno bile takve! Pa dobro, gospodine: prisjećajući se iluzija koje više ne gajite; prisjećajući se svih onih stvari koje vam se više ne „čine“ onakvima kakve su nekoć za vas „bile“, ne osjećate li kako gubite, neću reći ove kazališne daske, nego tlo, tlo pod nogama, kad zaključite da su svejednako i „ovaj“ kakvim se sada osjećate, i cjelokupna vaša stvarnost takva kakva jest danas, predodređeni činiti vam se tek pukom iluzijom sutra? ~ Luigi Pirandello,#NFDB
594:Imaćeš je, dakle, sve dotle dok budeš u stanju da je krotiš u krevetu, a da istovremeno budeš nežan, mekan i odlučan, perverzan i žestok, lezbejka i makro, istovremeno; otac i učitelj,
incestuozni brat i Senegalac u live showu na Pigalu, koji tuca pred
publikom, ravnodušan poput ljubavne mašine, nežan kao najbolja
drugarica sa davnog letovanja u Makarskoj (prvi put na moru: lepljiva
sparina i slana noć u belim plahtama pokraj širom otvorenih prozora), da,
kao najbolja prijateljica koja ti dira nabubrele bradavice puna strepnje da
se taj pokret ne protumači pogrešno, na ivici tabu-ljubavi; ali to ni izdaleka
nije sve - potrebno je biti snažan, treba znati zadati onaj bolnoslatki
završni udarac od koga prskaju bubnjići, a sperma šiklja kao mlaz iz
vatrogasnog šmrka. ~ Momo Kapor,#NFDB
595:Fiecare om are nevoie de sclavi aşa cum are nevoie de aer. Să porunceşti e ca şi cum ai respira, nu credeţi? Până şi cei mai nenorociţi ajung să respire. Chiar şi cel din urmă om din societate îşi are măcar perechea sau copilul său. Dacă e burlac, un câine. Esenţial e să te poţi înfuria fără ca celălalt să aibă dreptul să-ţi răspundă. ,,Un copil nu răspunde tatălui său!''-cunoaşteţi formula. Într-un sens, e o formulă ciudată. Cui i-ai putea răspunde în lumea asta dacă nu celui pe care-l iubeşti? Într-alt sens, e convingătoare. Trebuie totuşi ca cineva să aibă ultimul cuvânt. Altminteri, oricărui argument i se poate opune un altul şi discuţia nu s-ar mai termina niciodată. Puterea, dimpotrivă, le rezolvă pe toate. Ne-a trebuit multă vreme, dar până la urmă am izbutit să înţelegem atâta lucru. ~ Albert Camus, #NFDB
596:Nüzhet Bana Yalan Söyledi Dünyanın hiçbir Nüzhet’i yalan söylememelidir. Öyle bir yaşta idim ve öyle bir mizaçta idim ve çocukluğumda o kadar az oyun oynamıştım ve aldatmasını o kadar az öğrenmiştim ki, yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşıyordum. Yalana herşey isyan etmelidir. Eşya bile: Damlardan kiremitler uçmalıdır, ağaçlar köklerinden sökülüp havada bir saniye içinde toz duman olmalıdır, camlar kırılmalıdır, hattâ yıldızlar düşüp gökyüzünde bin parçaya ayrılmalıdır filân... Zavallı mürâhik... Nüzhet bana yalan söyledi. Ah ben ruhumun içindeki o ikinci ruhu bilirim, esrarı gören gözleriyle ve esrarı duyan kulaklariyle her şeyi sezer ve bana sezdirir ve beni aldatamaz, ah, içim beni aldatmaz. ~ Anonymous, #NFDB
597:Şi pentru că nu reuşesc să împărtăşesc niciuna dintre uimirile lor "cabotine", le spun că nu mă miră absolut nimic din ce se întâmplă în univers şi chiar aşa şi este. Unul dintre barcelonezi - un ceasornicar foarte cunoscut, ajuns la capătul răbdării îmi zice:
- Nu vă miră nimic! Bine. Să ne imaginăm că e miezul nopţii şi că la orizont se vede o geană de lumină, ca şi cum ar fi zorile. Priviţi atent şi chiar vedeţi răsărind soarele. La miezul nopţii! Nici asta nu v-ar mira?
- Nu, răspund, câtuşi de puţin.
Ceasornicarul barcelonez strigă:
- Ei bine, pe mine m-ar mira! Şi încă aşa de tare, încât aş crede c-am înnebunit.
Atunci Salvador Dali a lăsat să cadă unul din acele răspunsuri lapidare al căror secret el singur îl deţine:
- Da' de unde?! Eu aş crede că soarele a-nnebunit. ~ Salvador Dal,#NFDB
598:Böylelikle kavramları, görüye oturtmak isteyen Heidegger, yalnızca kavramların görüsel temeline işaret ederek, Kant’ta ki kavram ve algı arasındaki uçurumu kapatmakla kalmamış aynı zamanda Kant’a karşıt bir biçimde, Kant’ın kavramların senteze birlik verdiğine yönelik iddiasını tersine çevirmiştir. Oysa, Heidegger, söz konusu Kantçı iddianın sadece ontik yargılar için geçerli olduğunu belirtmektedir. Çünkü saf anlama yetilerinin birliğinden oluşan saf sentez’de, sentez, birliğini, uygulandığı şeyden; yani zaman görüsünden almaktadır. Ayrıca Heidegger’e göre, sentezin bu birliği, zamanın çoklusundan doğduğundan, anlama yetisinin refleksiyonu ile oluşturulan, kavramsal bir birlik değildir. Aksine, kavramlar sentezin birliğini yansıtmakla birlikte, söz konusu birlik, zaman ile ilişkili imgesel sentezden doğmaktadır. ~ Anonymous, #NFDB
599:Yeşil kokular saçan nemli bir sessizlikti bu, karanlık bir sessizlikti, çeşitli engebeleri, çeşitli kapıları ve koridorları varmış gibi görünen derin ve meçhul bir sessizlikti ve Ziya o anda bu sessizliğin gelip içine dolduğunu hissediyordu adeta. Derken, bir daha asla var olmayacak olan yeryüzünün ilk sessizliğini düşündü orada ve yanı başında oturan birisi varmış gibi, hakikaten, acaba o sessizlik nasıl bir şeydi, diye mırıldandı. Sonra, yoksa daha sonraki sessizliklerin hepsi irili ufaklı parçalar halinde hep o yeryüzünün ilk sessizliğinden mi kopup geliyor diye düşündü bir süre. Hatta bazı sessizlik çeşitlerini de geçirdi içinden; bir çocuk telaşıyla, acı sessizlik, ıslak sessizlik, derin sessizlik, ince sessizlik, ağır sessizlik, uzak sessizlik, dolu sessizlik, sıcak sessizlik diye peş peşe bir hayli saydı. ~ Hasan Ali Topta, #NFDB
600:Se vor gândi că și-au sacrificat prezentul pentru un viitor care, la rândul său, avea să devină prezent și care, la rându-i, avea să fie sacrificat pentru un alt viitor și tot așa până la ultimul prezent, până la moarte. Întreaga valoare a lui Azi rezida în Mâine, iar Mâinele conta doar pentru un alt Mâine și astfel sosea și ultimul Azi, Azi-ul definitiv, și-așa trecea toată viața pentru a pregăti, zi după zi, ceas după ceas, clipă după clipă, ceva care nu vine niciodată. Și ei vor descoperi adevărul acesta cumplit: că viitorul nu există ca viitor, că viitorul nu este decât o invenție și o parte a prezentului, iar faptul de a îndura existența agitată, viața tristă, viața nefericită, pentru acest viitor care îți scapă și se îndepărtează cu fiecare zi, este cea mai dureroasă tâmpenie din existența aceasta atât de stupidă. ~ Giovanni Papini, #NFDB
601:Maldoror'un mutlu yaşadığı o ilk yıllarda nasıl iyi yürekli biri olduğunu anlatacağım birkaç satırda.
Daha sonra, kötü ruhlu doğmuş olduğunu fark etti: Ne garip yazgı! Kişiliğini elinden geldiğince
gizledi uzun yıllar, ama sonunda, şu alışık olmadığı gerilim yüzünden, her gün kan beynine çıkmaya
başladı; böylesine bir yaşama artık katlanamadığı için de, sonunda, kararlı bir biçimde kötülük
mesleğine adandı… .....
Yalancı biri değildi, gerçeği kabul ediyor ve
kendisinin bir kan dökücü olduğunu söylüyordu. İnsanlar, duydunuz mu? Bu titreyen kuş teleği
kalemle de aynı şeyi tekrarlamaktan utanmıyor. Sanki istençten de güçlü yetke… Bir lânet! Yerçekimi
yasalarına karşı koyabilir mi taş? Olanaksız. Kötülük, iyilikle bağlaşma yapmak isterse, olanaksızdır.
Yukarıda söylediğim de buydu benim zaten. ~ Comte de Lautr amont,#NFDB
602:Azi a venit un pacient cu barbă roşcată, ochi albaştri, un albastru diluat, cenuşiu. Se uita ca un câine umil la mine. L-am întrebat cum îl cheamă. N-a răspuns nimic. "Cum te cheamă?" am repetat. Tăcere. Se uita la mine, cu ochi ficşi, goi. Mi s-a făcut frică. M-am stăpânit, să nu vadă. Şi ca să-mi dau curaj am strigat la el. "Cum te cheamă?" Nimic. Nici un rezultat. Am bătut cu pumnul în masă. "Cum te cheamă?" am zbierat. Nici măcar nu s-a clintit. Am început să tremur. Nu-mi mai stăpâneam nervii. Vrând să ies pe uşă, l-am auzit murmurând ceva. N-am înţeles şi m-am întors. "Ce-ai zis?" "Nu sunt nebun", bâigui el. "Nu mă interesează asta, am strigat. Cum te cheamă?" Parcă nici nu m-a auzit. Mi-a repetat acelaşi lucru. "Nu sunt nebun". Am ieşit şi i-am scris pe fişă: "Monomaniac cu tendinţă schizofrenică. De urmărit îndeaproape". ~ Octavian Paler, #NFDB
603:Çevreme kaygılı gözlerle baktım, şimdi'den başka tek şey yoktu. Şimdi'lerin içinde kabuk bağlamış, hafif ve sağlam mobilyalar; bir masa, bir yatak, bir aynalı dolap ve... ben. Şimdi'nin gerçek özü kendini açığa vuruyordu. Şimdi var olandı, şimdi olmayan hiçbir şey varoluşmuyordu. Geçmiş var olan bir şey değildi. Hem de hiç değildi. Ne eşyada ne de düşüncemde varoluşuyordu. Kendi geçmişimin benden kaçmış olduğunu çoktan beri anlamıştım. Ama benim alanımın dışına kaçmış olduğuna inanmıştım. Benim gözümde geçmiş, bir çeşit emekliye çıkarma; bir başka varoluşma biçimi, bir tatil ve hareketsizlikti. İşi biten her olay, kendi kendine bir kutunun içine usulca giriyor ve bir fahri olay niteliği alıyordu. Hiçliği düşünmek bu kadar zordur işte. Ama şimdi anladım, eşyanın, görünüşünü aşan bir varlığı yok. Onların ardında... hiçbir şey yok. ~ Jean Paul Sartre, #NFDB
604:Scuza "împrejurările mi-au fost potrivnice" nu e invocată decât de cei slabi şi nehotărâţi. Pentru o personalitate puternică (...) împrejurările sunt mai curând (...) o provocare, un imbold.
(...)
La urma urmei, împrejurările sunt mai întotdeauna grele. Şi fiecare (...) tot ceea ce vrea obţine, dar ceea ce vrea cu adevărat, nu ceea ce spune că i-ar plăcea să aibă; ceea ce se dobândeşte prin neprecupeţit sacrificiu, cu nedezminţită încăpăţânare, înfrângând lenea, nestăruind asupra scrupulelor. Împrejurările nu pot fi scuză decât pentru rataţi şi rataţii (...) sunt cei ce s-au dat bătuţi, n-au avut mesaj sau nu le-a fost destul de scump. (Ori nu l-au recepţionat destul de clar.) Mângâierea e alta, o exprimă zicala englezilor: totul nu e să învingi, totul e să lupţi până la capăt. Biruinţa nu-i obligatorie. Obligatorie e lupta. ~ Nicolae Steinhardt,#NFDB
605:M. Kemal'in yüzüne gölge düştü: "Batı uyandı, çalıştı, bizi geçti, şimdi sömürüyor, aldatıyor, kandırıyor, oynatıyor, oyalıyor, adam yerine koymuyor. Her yana sızıyorlar. Kafalarına uygun adamlar buluyor, yetiştiriyorlar. Güçlenerek karşı durma çareleri arayacağımıza diplomatik oyunlarla durumu idare etmeye çabalıyoruz. Bu tutumu da akıllılık diye övüyoruz. Batının bilimine, tekniğine, sanatına saygılı olmak başka; sömürücü, saygısız, bencil yanına boyun eğmek başka. Batı önünde aşağılık duygusu ve teslimiyetçilik iliklerimize işlemiş. Bir büyük devletin kulu olmadan yaşayamayacağımızı sanacak hale gelmişiz. Bu anlayışı sürdürmek, buna katlanmak, razı olmak için onursuz, gurursuz, zavallı, gafil, satılık, düpedüz hain olmak gerek. Neyse. Şimdi vatan için elimizden geleni yapmak zamanı. Allah yardımcımız olsun!"47a Kucaklaşarak vedalaştılar. ~ Anonymous, #NFDB
606:Gökyüzüne bakmıştım. Yuvarlak ve parlak ve ışıklı bir daireden başka bir şeye benzemeyen aya bakmıştım ve ne kadar güzel, tıpkı öğretildiği gibi güzel, anlatıldığı gibi güzel demiştim; sonra, başımı aşağı doğru hareket ettirerek, denizde ayın ışıltılı çizgilerini aramıştım. Ne acıklı bir maceraydı bu. Belki de değildi; belki de, bunun acıklı bir macera olduğunu da bir yerlerden öğrenmiştim, bir yerde okumuştum. Hafızam zayıfladığı için, neyi nerede okuduğumu unuttuğum için, bana ait birtakım duygular olduğunu sanıyordum. Acaba, içine düştüğüm durum daha önce nerede acıklı olmuştu? Mısır'da mı? Eski Yunan'da mı? Kendimi romantik dönemin Fransızları, İngilizleri ya da Almanlarıyla mı karıştırıyordum? Ben bir şeyin taklidiydim; fakat, aslımı bile doğru dürüst öğrenememiştim. Belki de bana ne olduğunu sonuna kadar okumamıştım. Yarabbim ne korkunçtu! ~ O uz Atay, #NFDB
607:Bazen, geceleri, aşkıma hava aldırmak gelir içimden. O zaman pelerinime sarınıp, şapkamı gözlerimin üstüne indirip gider dışarıda penceresinin karşısında dururum. Yatak odası avluya bakar, ama ev köşede olduğundan caddeden görünür. Bazen bir an pencerede durur, ya da pencereyi açar, yıldızlara bakar; kendisiyle ilgilendiği aklının ucundan bile geçmeyecek biri dışında onu kimse görmez. Bu gece saatlerinde bir hayalet gibi süzülürüm, bir hayalet gibi yerleşirim onun yaşadığı yere. Her şeyi unuturum, planlan, hesapları bırakırım; mantığı denize atarım, iç çekmelerle göğsümü şişirir, güçlendiririm; davranışlarıma hükmeden sistemin acısını çekmemem için bana gerekli bir alıştırmadır bu. Başkaları gündüz erdemli olur, gece ise günah işler; bense gündüzleri riyakâr, geceleri ise saf arzuyumdur. Keşke görseydi beni, keşke ruhumun içine bakabilseydi. Keşke! ~ Anonymous, #NFDB
608:Doar în ceea ce privește timpul a trebuit să meditez îndelung, deoarece îmi este aproape imposibil să spun ”astăzi”, chiar dacă în fiecare zi spunem, da, suntem nevoiți să spunem ”astăzi”, numai că, atunci când unii oameni îmi mărturisesc ce au de gând să facă astăzi - ce să mai vorbim de mâine -, privirea mea nu devine absentă, cum deseori se crede, ci, dimpotrivă, foarte atentă, perplexă, atât de fără speranță e legătura mea cu ”astăzi”, pentru că prin acest ”astăzi” eu nu pot să trec decât cu cea mai mare angoasă și într-o grabă nebună și nu pot să scriu, nici măcar să spun decât ceea ce mai răzbate din această angoasă, pentru că tot ce se scrie despre ”astăzi” ar trebui distrus imediat, așa cum și scrisorile reale se rup, se mototolesc, nu se termină, nu se trimit, căci ele sunt de astăzi și nu vor mai ajunge niciodată într-un ”astăzi”. ~ Ingeborg Bachmann, #NFDB
609:hakaretler yağdırdığı gazetelerin ondan gittikçe daha çok söz ettiklerini, yüzlerine tükürdüğü ödül jürilerinin ona yeni ödüller yetiştirdiklerini, sövgülere boğduğu tiyatroların onun oyunlarını sahnelemek için peşinden koşturduklarını görenler, inanmak istedikleri bir masalın aslında "masal" olduğunu anladıklarında içlerini saran bir düş kırıklığına kapılırlar. bu, romancının dünyasıyla, roman kahramanlarının dünyasının birbirinden apayrı dünyalar olduğunu bir kere daha hatırlamak için iyi bir fırsattır. ama bu dünyanın ısrarla "otobiyografik" olmak istediğini ve bütün gücünü gerçek bir öfkeden aldığını düşündüğünüzde, okuduğunuz her Bernhard romanından sonra, romanların içinden geçerek hayalinizde kurmaya çalıştığınız "değerler dünyasının" neden hep sizi tıpkı romanların kendisi gibi, karikatürleri hatırlatan bir oyunun içine soktuğunu sezersiniz. ~ Orhan Pamuk, #NFDB
610:Yanımızdayken fazlasıyla bildik olan hayatına, birden kaçınılmaz olarak içine karışacağı başka hayatlar eklenir; belki de bizi o hayatlara karışmak için terk etmiştir. Giden kadının hayatındaki bu yeni zenginlik, geriye dönük olarak, yanımızdaki, belki de gidişini tasarlamakta olan kadını etkiler.
Bizim yanımızdaki hayatına, ona yönelik, fazlasıyla aşikar bıkkınlığımıza, kıskançlığımıza ilişkin, (birçok kadın tarafından terk edilmiş olan erkeklerin, kişilikleri ve da ima aynı olan, hesaplanabilir tepkileri nedeniyle hemen her defasında aynı şekilde terk edilmelerine yol açan -herkesin kendine has bir üşütme şekli olması gibi, kendine has bir aldatılma şekli olmasına yol açan), çıkarsama yoluyla bulabildiğimiz ve bizim için fazla esrarengiz olmayan psikolojik gerçekler dizisiyle çakışan, bizim bilmediğimiz bir dizi gerçek daha vardır muhtemelen. ~ Marcel Proust,#NFDB
611:Samoća nije živeti sam, samoća je kad nismo sposobni da pravimo društvo nekome ili nečemu što se nalazi duboko u nama, samoća nije usamljeno drvo nasred puste ravnice, to je rastojanje između skrivenih sokova i kore, između lista i korena. Vi bulaznite, sve to što pominjete međusobno je povezano, nema tu nikakve samoće, U redu, pustimo sad drvo, nego se zagledajte u sebe, i naći ćete samoću, Kao što reče onaj drugi, hodati usamljen kroz gomilu, Još gore od toga, biti usamljen tamo gde ni nas samih nema, Danas ste užasno raspoloženi, Imam i ja svoje loše trenutke, Nisam ja govorio o toj samoći, nego o drugoj, onoj koja nas prati, podnošljivoj, onoj koja nam pravi društvo, Čak i nju ne možemo uvek da podnesemo, vapimo za nečijim prisustvom, nekim glasom, a ponekad taj isti glas i to isto prisustvo služe jedino zato da učine samoću još nepodnošljivijom. ~ Jos Saramago, #NFDB
612:Editörlerin yüzde doksan dokuzunun başta gelen özelliği, başarısızlıkları. Yazar olmayı başaramamışlar. Sakın masabaşı işinin sıkıcılığını, satışların ve işletme müdürünün kölesi olmayı yazarlıktan daha çok istediklerini zannetme. Yazmaya çalışmış ve becerememişler. İşte lanetli paradoks da tam burada. Edebiyatta başarıya açılan her kapının önünde bekçi köpeği olarak onlar, yani edebiyatta başarıya ulaşamamışlar durur. Editörlerin, editör yardımcılarının ve dergilere, yayınevlerine dosya değerlendirmesi yapan danışmanların hepsi, yazar olmaya çalışmış ama bunu başaramamış kişilerden oluşuyor. Özgünlük ve deha konusunda yargı makamında oturup, matbaaya neyin gidip neyi gitmeyeceğine karar verenler, şu dünyada bu işi yapması gereken son kişiler, yani özgün bir yanlarının olmadığı kanıtlanmış, ilahi kıvılcımın yanlarına bile uğramadığı belli olmuş adamlar. ~ Jack London, #NFDB
613:Dar descoperim că Homo technicus de azi a devenit, pentru unii, echivalentul unui cancer pentru planeta Terra, în sensul în care acțiunile sale pe termen scurt și pe termen lung sunt capabile să agreseze, să distrugă sau să devitalizeze chiar principiile a tot ce este viu. Fie că este vorba de stratul de humus care se subțiază în fiecare an în mod excesiv, acest strat care conține principalele elemente care hrănesc tot ce este viu pe planeta noastră, fie că sunt oceanele care dețin deocamdată esențialul bogățiilor de hrană care ar trebui să ne permită să facem față la suprapopulare și la degradarea solulilor, fie că este vorba despre risipa de apă potabilă care începe să lipsească în anumite zone ale globului sau de agresiunea atmosferei, această pânză interminabilă care ne protejează de radiațiile solare, omul este factorul care cauzează toate aceste pagube. ~ Jacques Salom, #NFDB
614:Herkes istediği mesleği seçecektir. Ressam olmak isteyenler reklamcı, yazar olmak isteyenler mühendis, mimar olmak isteyenler iktisatçı, meyhaneci olmak isteyenler hukukçu, hukukçu olmak isteyenler tezgahtar, adam olmak isteyenler uşak ve dilediği gibi yaşamak isteyenler rezil olmayacaklardır.
Delilerle alay edilmeyecektir. Mahalle çocukları böylelerinin peşine takılmayacaktır.
Para kazanamayanlara serseri denilmeyecektir.
Babalar, kızlarını her çeşit insana vereceklerdir.
Sokak köpeklerinin durumu düzeltilecektir.
Çocuklar masallarla ve Allah'ın vereceği cezalarla korkutulmayacaktır.
Taşradan gelenler, şehirde doğmaktan başka meziyetleri olmayanlar tarafından hor görülmeyecektir.
Kurnazlık ortadan kalkacaktır. Bu konuda sıkı tedbirler alınacaktır.
Yüreğimizi ezen bu sıkıntı, başımızdaki bu ağırlık kalkacaktır. ~ O uz Atay,#NFDB
615:Çalar saatin çalıyor, kesinlikle kımıldamıyorsun, yatağında kalıyor, gözlerini yeniden yumuyorsun. Komşu odalarda başka çalar saatler çalmaya başlıyor. Su seslerini, kapanan kapıları, merdivenlerdeki hızlı ayak seslerini işitiyorsun. Saint Honoré sokağı araba gürültüleri, lastik gıcırtıları, vites değiştirmeler, kesik kesik korna sesleriyle dolmaya başlıyor. Pancurlar çarpıyor, satıcılar kepenklerini kaldırıyorlar.
Kımıldamıyorsun. Kımıldamayacaksın. Bir başkası, bir benzerin, senin hayaletimsi, işine düşkün bir eşin artık yapmadığın hareketleri senin yerine, bir bir yapıyor belki: Kalkıyor, yıkanıyor, traş oluyor, giyiniyor, çıkıyor. Onun merdivenlerde sekmesine, sokakta koşmasına, otobüse tam kalkarken yetişmesine, söylenen saatte nefes nefese, neşeyle salonun kapısına varmasına ses çıkarmıyorsun. Genel Sosyoloji Yüksek Öğrenim Sertifikası. Birinci yazılı sınav ~ Georges Perec,#NFDB
616:Levin evleneli üç ay oluyordu. Mutluydu. Ama onun beklediği mutluluk değildi bu. Adımbaşı, eski hayallerinin kırıldığını hissediyor; yeni beklenmedik hayal kırıklıklarıyla karşılaşıyordu. Mutluydu, ama aile yaşamının içine girince her an, hayal ettiği şeyin bu olmadığını hissediyordu. Sıkça, durgun bir gölde küçücük bir kayığın düzgün, mutlu gidişini seyreden bir insanın, bu kayığa kendi bindiği anda hissedeceklerini hissediyordu. Bu kayıkta yolculuğun yalnızca sakin sakin, sallanmadan oturmak demek olmadığını, kayığın nereye gideceğini aklından bir an çıkarmamanın, durmadan düşünmenin, kafa yormanın; altında suyun olduğunu, kürek çekmek zorunda olduğunu unutmamasının, alışık olmadığı için avuç içleri acısa bile kürek çekmesinin gerektiğini, bunu seyretmenin hoş bir şey olduğunu, ama yapmanın, hoş olsa bile, çok güç olduğunu görüyordu.
iletişim yayınları, sayfa:476. ~ Leo Tolstoy,#NFDB
617:Başyardımcı içine dolgun bir soluk çekerken gözleri parıldıyordu. Parmak uçlarını birbirine sürttü. İşte bu seferki, sanat gerektiren bir görevdi. Aşk, sevgi, dostluk, güven... böyle kaypak kavramlar kazık gibi metodlarla öğrenilecek şeyler değildi. Hiçbir bilgisayar, hatta Şişko bile böyle konularda direkt cevap veremezdi. Sorular non-frekans sayılarıyla, non-sekitör ilişkileriyle sorulmak zorundaydı. Yani en basit anlamıyla, ölçülebilir bir neden olmaksızın yapılmış hareketler, belirli bir mantık olmadan girişilmiş eylemler, belki sevgi, dostluk, güven gibi nedenlere dayanan şeyler olabilirdi. Ama bunların listesini çıkarırken de çok dikkatli davranmak şarttı. Çünkü aynı hareket ve eylemlerin nedeni nefret, delilik veya şantaj da olabilirdi pekâlâ. Zaten sevgi için motivasyon içgüdüsünü saptamak hiçbir zaman kolay değildi. Hele sevgiyi şantajdan ayırmak hemen hemen olanaksızdı. ~ Trevanian, #NFDB
618:Eğleniyorlardı. Yaşıyorlardı. Ve ben, kafamın içine ve yalnız kendi ruhuma kapanmakla onların üstünde değil, altında bulunduğumu anlıyordum. Şimdiye kadar zannettiğim gibi, kitleden ayrılmanın bir hususiyet, bir fazlalık değil, bir sakatlık demek olduğunu hissediyordum. Bu insanlar dünyada nasıl yaşamak lazımsa öyle yaşıyorlar, vazifelerini yapıyorlar, hayata bir şey ilave ediyorlardı. Ben neydim? Ruhum, bir ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu? Şu ağaçlar, onların dallarını ve eteklerini örten karlar, şu ahşap bina şu gramofon, şu göl ve üstündeki buz tabakası ve nihayet bu çeşit çeşit insanlar hayatın kendilerine verdikleri işi yapmakla meşguldüler. Her hareketlerinin bir manası vardı, ilk bakışta gözle görünmeyen bir manası. Ben ise bir dingilden fırlayarak, boşta yuvarlanan bir araba tekerleği gibi sallanıyor ve bu halimden kendime imtiyazlar çıkarmaya çalışıyordum. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
619:FANFARONADĂ DE LINIŞTE
Scripturi de lumină se năpustesc asupra umbrei,mai uimitoare decât meteorii.
Mîndrul oraş necunoascut se revarsă peste câmpie.
Sigur de viaţa şi de moartea mea,mă uit la ambiţioşi şi-aş vrea să-i înţeleg.
Ziua lor e lacomă ca un laţ în aer.
Noaptea lor e răgazul mâniei în tăişul spadei,gata să se dezlănţuie.
Vorbesc despre omenie.
Omenia mea înseamnă să simt că sîntem glasurile aceleiaşi sărăcii.
Vorbesc despre patrie.
Patria mea este un acord de chitară,câteva portrete şi o spadă veche,
Rugăciunea curată a pîlcului de sălcii în asfinţit.
Timpul mă trăieşte pe mine.
Mai tăcut decât umbra mea,trec prin mulţimea lacomă.
Ambiţioşii se cred indispensabili,unici,vrednici să stăpînescă ziua de mâine.
Numele meu este cineva şi nimeni.
Trec fără grabă,cum trece-un om ce vine de foarte departe şi nu mai
trage nădejdea să ajungă. ~ Jorge Luis Borges,#NFDB
620:Ceea ce se poate cunoaște din fiecare e,în primul rand,politețea,reținerea sa.Nu trebuie mers mai departe,am cădea în abis.Pe cine ai ucis tu,fie numai în gand,tu care ești îmbrăcat în haine de duminică?Și tu,drăguțo,cate ființe ai vrut să ucizi,pe cine ai mai vrea să ucizi,ai vrea să mă pun la dispoziția ta ca să distrug viețile care te deranjează?.. Din moment ce lumea nu e un paradis,nu poate fi decat un infern,afară doar dacă n-a nimicit dorințele.Unde există dorință,există eșec al dorinței,nemulțumire,infern.Cine nu dorește totul,chiar neștiind că nu dorește totul? Lumea nu îmi aparține,nimic și nimeni nu ne aparține:cine are înțelepciunea să accepte asta cu toată inima,cine acceptă să nu posede nimic?Visez la niște campioni alergători care,la semnalul de pornire în cursă,s-ar invita unul pe altul politicos:"După dumneavoastră,domnule,treceți primul.- Nu,nici nu mă gandesc,după dumneavoastră.. ~ Eug ne Ionesco, #NFDB
621:Ce înseamnă a iubi pe cineva? A-l desprinde întotdeauna dintr-o masă, a-l extrage dintr-un grup, chiar și restrâns, din care face parte fie și doar prin intermediul familiei sau prin altceva; și apoi a căuta să afli care sunt propriile lui haite, mulțimile pe care le conține în el însuși și care sunt, poate, de o cu totul altă natură. A le uni cu ale tale, a le face să pătrundă în ale tale și a pătrunde tu însuți în ale lui. Celeste nunți, mulțimi de mulțimi. Nu există iubire care să nu fie un exercițiu de depersonalizare pe un corp fără organe ce se cere creat; și doar în punctul cel mai înalt al acestei depersonalizări poate cineva să fie numit, își primește numele sau prenumele, își dobândește discernabilitatea cea mai intensă prin surprinderea instantanee a multiplilor care îi aparțin și cărora le aparține. ... sfârșitul iubirii îl restituie indiscernabilului. (Gilles Deleuze et Félix Guattari) ~ Gilles Deleuze, #NFDB
622:Yeniden yalnız kaldığım zaman, öğrendiğim şeyleri gözden geçirdim, kalbimin içine bakarak duygularımı, düşüncelerimi inceledim. Sonra, bunların arasından, hayalin sınırsız, yolsuz-izsiz boşluklarına doğru kaçmış olanlarını disiplinin eliyle tutmaya, sağduyunun emin yuvasına kapatmaya çalıştım.
Kendi kurduğum mahkemede önce Hâtıra ifade verdi, o geceden beri beslemekte olduğum umutları, dilekleri, duyguları –hatta son iki haftadır içinde bulunduğum ruh durumunu- anlattı.
Sonra Mantık ortaya çıktı, her zamanki sakin haliyle, süslenip püslenmemiş, düpedüz bir hikâye anlattı: Benim Gerçeklere sırt çevirip Hülyalara kendimi kaptırmış olduğumu da belirtti.
Sonunda ben, kendi kendimin yargıcı olarak, şöyle hüküm verdim: Yeryüzünde Jane Eyre’den daha büyük bir sersem yaşamamış, kendini tatlı yalanlarla kandırıp şerbetmiş gibi zehir yutan bu derece şahane bir budala asla görülmemiştir! ~ Charlotte Bront,#NFDB
623:— Nu ştiu dacă sunt bun de soţ, eu simt nevoia să mă mişc liber, sunt un vagabond, s-a scuzat Leo Galupi într-o seară într-o trattoria de pe Via Veneto.
— Tocmai asta-mi place la tine, şi eu sunt la fel. Dar am ajuns la o vârstă la care nu ne-ar strica un pic de linişte.
— O idee care mă înspăimântă.
— Dragostea se aşază în timp... Nu trebuie să-mi răspunzi pe loc, e bine şi mâine, a râs ea.
— Nu c-aş avea ceva personal, dacă vreodată mă hotărăsc să mă însor, va fi numai cu tine, îţi promit.
— Tot e ceva.
— Nu-i mai bine să rămânem amanţi?
— Nu e acelaşi lucru. Nu mai sunt la vârsta experienţelor. Vreau
un angajament de lungă durată, vreau să dorm noaptea în braţele unui partener permanent. Crezi că am străbătut o jumătate de lume doar ca
să-ţi propun să fim amanţi? O să fie plăcut să îmbătrânim mână în mână, ai să vezi.
— Ce oroare! a exclamat Galupi, albindu-se la faţă. ~ Isabel Allende,#NFDB
624:Când ne uităm la cineva (la un înger) din postura unei iubiri neîmpărtăşite şi ne imaginăm plăcerea de a fi în paradis alături de acea persoană, suntem tentaţi să trecem cu vederea un pericol important: cât de curând atracţia pe care o simţim ar păli dacă îngerul ar începe să răspundă iubirii noastre. Ne îndrăgostim pentru că tânjim să evadăm din noi înşine alături de cineva pe cât de frumos, inteligent şi spiritual pe atât suntem noi de urâţi, proşti şi plaţi. Dar dacă această făptură perfectă într-o zi ar decide să ne iubească la rândul său? Am fi întrucâtva şocaţi – cum să fie atât de minunată pe cât credeam, dacă are prostul gust de a agrea pe cineva ca mine? Dacă pentru a iubi trebuie să credem că fiinţa iubită ne e într-un fel superioară, nu apare un paradox crud atunci când ne împărtăşeşte dragostea? Ajungem să ne întrebăm: Dacă este atât de minunat /ă, cum se face că iubeşte pe cineva ca mine? ~ Alain de Botton, #NFDB
625:Ah, gençliğimin mabedi o sevgili nerelerde! Kaybolacak idiyse onu ne diye tanıdım ben?.. Kendi kendime: Çılgınsın! diyorum, artık bulunması olanaksız bir şey arıyorsun!
Ama ben ona, o sevgiliye bir zamanlar sarılmıştım. Kalbinin atışlarını duymuştum. Yüce yaradılışı önünde kendimi benliküstüne yükselmiş gibi görürüm. Çünkü onun yanında ne kadar olabileceksem o kadar sezgili olurdum.
Hey Tanrım! O zaman ruhumun hiçbir yeteneği boşa çıkar mıydı? Yüreğimin tüm evreni kucaklamadaki şaşılacak gücü onun önünde bütünüyle kendini ortaya koymaz mıydı? Yüreğin derinliklerinden yükselen ürpermeler, iki ruhun yüz yüze şimşeklenmesi aramızda her günün, bir alışverişine benzemez miydi? Ah, onunla her sohbetimiz ve iğneli şakalarımız dahil, her sözümüz inci gibi inceltilmişti, ben bunu bilirim...Asla unutamayacağım, onun ruhunun duruluğunu, sağlamlığını, onun o göksel yumuşaklığını asla unutamayacağım... ~ Johann Wolfgang von Goethe,#NFDB
626:Evde iki resmini de karşıma alarak saatlerce bakıyorum ve saadet adeta beni sarhoş ediyor. Sevinçten ağlamak istiyorum. Ben son zamanlarda her şeyden ümidimi kesmiş, kendimi gülen, oynayan hayattan ayırarak birkaç türlü kitabın arasına atmış bulunuyordum. Sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin. Ben bu kadar bol hayat ve saadet yağmuru altında kendimi unutmuş gibiyim. Şimdi ömrümün tek bir gayesi var: bir gün evvel sana kavuşmak, seni kollarımın arasına almak, güzel, temiz yüzüne saatlerce, senelerce hiç doymadan bakmak. Ancak o zaman tam neşeli, senin istediğin gibi neşeli olabileceğim. Senden ayrı, senden uzak bulunurken benden nasıl neşeli şeyler istiyorsun?
Bana yaz Aliyeciğim. Sayfalarca mektuplar yaz. Her şeyden, hayattan, insanlardan, bahardan, kendinden bahset. Asıl sen bana neşe ver... Ben buna muhtacım. ~ Sabahattin Ali,#NFDB
627:Kelimenin bütün anlamıyla yalnızlık biraz garipti. Bununla birlikte Sevgi'yle Hikmet, yalnızlıklarını yaşamağa çalıştılar. Bir torbanın içine, bakkaldan manavdan aldıkları yiyecekleri doldurdular; kırlara, ağaçlıklara, deniz kıyılarına gittiler. Yazın, herkes gibi açık renk elbiseler giydiler; Hikmet'e beyaz bir pantolon bile alındı. Araçlara bindiler, araçlardan indiler. Yorgun argın, bulabildikleri boş bir ağacın altına oturdular -iyi ve gölgeli ağaçlar, erken gelenler tarafından kapılmıştı- katı yumurtalarını kırdılar, tuzu unuttukları için yumurtaları tuzsuz yediler, yiyeceklerin hepsini bitiremediler, dönerken bir de onları geri taşıdılar. Bitkin bir durumda kendilerini koltuğa, divana attılar. Deniz kıyılarında, güneşten rahatsız oldukları için, gölgeli taşların üstüne oturdular; gözlerini kırpıştırarak, denize giren ve top oynayan ve kumları sıçratan ve koşuşan kalabalığı seyrettiler. Yorgunlukları büyüdü. ~ O uz Atay, #NFDB
628:Bizler uyanmış ya da uyanmakta olan kişilerdik; çabamız, hep mükemmel bir uyanıklık durumunu ele geçirmeye yönelikti. Oysa başkalarının çaba ve arayışları, kendi görüş ve ideallerini, kendi ödevlerini, kendi yaşamlarını ve mutluluklarını peşine takıldıkları sürününkilere giderek daha sıkı bir şekilde bağlamaya yönelikti. Bu insanlarda da çaba, bu insanlarda da güç ve büyüklük eksik değildi. Kanımızca biz nişanı taşıyanlar doğanın yeniliğe, sürüden ayrılmışlığa ve geleceğe ilişkin istemini oluştururken, başkaları bulundukları yerden ayrılmamakta direten bir istemi canlandırıyordu. Onların da bizim gibi sevdiği insanlık, kendilerine göre gelişimini tamamlamıştı ve bu durumuyla ayakta tutulup korunması gerekiyordu. Oysa bizim için uzak bir gelecekti insanlık, hepimiz bu geleceğe ulaşmak için yola koyulmuştuk; öyle bir gelecek ki, nasıl bir görünüm taşıdığını kimse bilmiyordu, yasaları hiçbir yerde yazılı değildi. ~ Hermann Hesse, #NFDB
629:Mă cuprinde o oarecare stânjeneală când trebuie să vorbesc despre dorul nostru după o țară îndepărtată, pe care însă o simțim în noi chiar acum. Simt că aproape comit o indecență, încercând să dezvălui secretul cel mai adânc al fiecăruia dintre voi - un secret care doare atât de mult, încât vă luați revanșa dându-i nume precum Nostalfie, Romantism și Adolescență; un secret care ne chinuiește cu o asemenea dulceață, încât atunci când referirea la el devine iminentă într-o conversație intimă, devenim stângaci și ne vine să râdem de noi înșine; un secret pe care nu-l putem ascunde, dar despre care nu putem nici măcar vorbi, deși am vrea să le facem pe amândouă. Nu putem să vorbim despre el, fiindcă e o dorință după ceva e nua existat niciodată în experiența noastră. Și nu putem să-l ascundem, fiindcă experiența noastră îl sugerează mereu și ne trădăm singuri, așa cum îndrăgostiții se trădează la menționarea unui nume. ~ C S Lewis, #NFDB
630:Nasıl sanatçılar (conceptual artists), yeni fikirler ve kavramlar yaratıp sonra da bu kavramı ortaya en iyi koyacak yöntem, malzeme, tarz arayışına girerlerse kavramsal marka yaratıcıları da önce ürünü değil, insanları etrafına toplayacakları anlamlı kavramları tespit etmekle işe başlarlar. Jan Rijkenberg’de bugün rekabet etmekte zorlanan ürün odaklı pazarlama yaklaşımını aşmanın tek yolunun “konseptleri” yönetmek olduğunu söyler. Bu anlayışla şirketleri “ürün yaşam eğrisine”(PLC) değil, tüketicileri cezbedecek kavramları yaratmaya ve yönetmeye teşvik eder. Bu yaklaşımda markanın seçtiği kavram bütün pazarlama yaklaşımını içine alan bir “bakış açısıdır.” İçinde makanın inancını, dünya görüşünü, değer yargılarını ve üslubunu barındırır. Markanın sahiplendiği kavram, bütün pazarlama faaliyetlerine ruh ve can verir. Bu kavram hitap ettiği insanlarla bir hayat anlayışını, hayat felsefesini ve hayatın anlamını paylaşır. ~ Anonymous, #NFDB
631:Nimeni nu ne-ar opri și nimeni nu s-ar uita strâmb la noi dacă ne-am ține departe de șoselele principale. În locurile acelea există o multitudine de drumuri uitate de lume. E suficient să cotești puțin într-o parte și timpul deja își încetinește curgerea, de parcă ar scăpa de sub privirea cuiva vigilent. Se uzează cu lentoare, la fel ca veșmintele celor care călătoresc în căruță. Ceea ce pare bun de aruncat la coș dăinuie, mocnește și se înnegrește până la sfârșit, până în clipa când existența se preschimbă, pe nesimțite, în neant.
Îi văd cum străbat stepa Câmpiei Panonice, Transilvania și Banatul, ca și cum acolo s-ar fi născut și s-ar fi întors, parcă, acasă de la târg, dintr-o vizită, de la munca la câmp sau din pădure. Timpul se dă în lături în fața lor ca aerul și se închide apoi la loc, imediat ce au trecut. Animalele fac timpul să-și recapete vechea formă. Ele sunt vii, dar nu-i distrug materia delicată. ~ Andrzej Stasiuk,#NFDB
632:In addi t ion, the pr a c - t i t ione r should compl e t e the pr e l imina ry pr a c t i c e s and achieve a thorough grounding in the founda t iona l pa ths of the sut r a s , whi ch includes the deve lopment of the a l t rui s t i c int ent ion to a t t a in enl ight enment (bodhicitta), the deve lopment of c a lm abiding- the s t abi l i s a t ion of a t t ent ion on an int e rna l obj e c t of medi t a t ion- and the deve lopment of pene t r a t ive ins ight - an ana lyt i c a l medi t a t ive s t a t e tha t dissects the na tur e of its obj e c t , its r e l a t ionships , cha r a c - teristics and func t ion. The deve lopment of c a lm abiding and pene t r a t ive ins ight a r c the me ans by whi ch the pr a c t i t ione r c an cul t iva t e his or he r unde r s t anding of empt ine s s , whi ch is an appr e c i a t ion of the tot a l abs enc e of inhe r ent exi s t enc e and selfident i ty wi th r e spe c t to all phenomena ~ Anonymous, #NFDB
633:Beyler," dedi, "gidip şu kulübeyi ölçmenizi rica ediyorum. Tezgahın uzunluğunun 149 santimetre olduğunu göreceksiniz, yani Dünya ile Güneş arasındaki uzaklığın yüz milyarda biri. Kulübenin arka tarafının yüksekliğini, pencerelerin genişliğine bölerseniz 176:56=3,14 çıkar. Ön tarafın yüksekliği 19 desimetredir; bu da, Yunan aydönümü yıllarının sayısına eşittir. İki ön köşenin yüksekliği ile iki arka köşenin yüksekliğinin toplamı işe (190x2)+(176x2)=732'dir; bu da Poitiers zaferinin tarihidir. Tezgahın kalınlığı 3,10 santimetre, pencerenin kornişinin genişliği ise 8,8 santimetredir. Tam sayıların yerine onlara denk düşen alfebe harflerini (3 yerine C, 8 yerine H) koyarsak, C10H8'i elde ederiz. Bu da naftalinin formülüdür."
"Olağanüstü!" dedim, "Bütün bu ölçümleri yaptınız mı?"
"Hayır," dedi Aglié, "Jean-Pierre Adam diye biri, başka bir kulübe üstünde yaptı. Sanırım piyango bileti satılan kulübelerin boyutları az çok aynıdır. ~ Umberto Eco,#NFDB
634:Marie
- Günler uzun, dünya yaşlı olduğuna göre, birinin durduğu yerde pek çok insan durabilir, birbiri
arkasından.
Woyzeck
- Gördüm tamam mı! Gördüm diyorum sana!
Marie
- İnsanın iki gözü olup kör de değilse, pek çok şey görür güneş parladıkça.
Woyzeck
- Bu kadar büyük bir günah, gökteki melekleri bile kaçırtır günahının kokusu! Dudakların ne kadar kırmızı, Marie! Hiç yara yokmu üstünde? Günah kadar güzelsin. Marie,senin kadar güzel olabilirmi en korkunç günah?
Marie
- Neyin var senin delirdin mi?
Woyzeck
- Üşüyorsundur belki Marie? Ama nedense pek sıcaksın. Ne sıcak dudakların var. Üşüyor musun? İnsan soğudumu bir kez hiç üşümez artık.
Marie
- Dokunma bana Franz! (Diyerek iter.)
Woyzeck
- Sıcacık soluğun, sıcacık oruspu soluğu! Ama yine de dünyaları verirdim o dudakları bir daha
öpmek için.
Marie
- Elin değeceğine elime, göğsüme bıçak saplansın daha iyi.
Woyzeck
- Orospu! ~ Georg B chner,#NFDB
635:ortak kökün ‘ortak’lığını anlamaya yönelir. İmgelemdeki birliği, ‘ortak’lığı, neyin olanaklı kıldığı sorusunun yanıtı Aşkınsal Dedüksiyon bölümünün A Dedüksiyon’da gizlidir. A Dedüksiyon’da bilgi ve sentezin temel kaynakları üçtür. B Dedüksiyon’da bu kaynakların ikiye indirgendiği görülür. Heidegger, bu noktada, imgelemin birlik yetisini tamalgının aşkınsal birliğine öncel olarak konumlandıran bir açımlama yapar. Tamalgının birliği ilk ve öncelikli birlik olamaz. A Dedüksiyon’da yer alan açıklamalar bunun tanıtı olarak anlaşılmalıdır: Tamalgının aşkınsal birliği imgelemin arı sentezi ile ilişkilidir. Bu, çokluğun bir bilinçte birleştirilme olanağının koşuludur. Ancak yalnızca imgelemin aşkınsal[11] sentezi apriori olarak yer alabilir. Tamamlayıcı sentez, deneysel koşullara bağlıdır. Bu nedenle, imgelemin arı sentezindeki zorunlu birlik ilkesi tüm bilgi ve deneyimi olanaklı kılan temel olarak tamalgıya önceldir (A 118) (Kant 1965:142–143). ~ Anonymous, #NFDB
636:- Adevărat nu înseamnă felul cum eşti făcut, a spus Calul de Piele. E un lucru care ţi se-ntâmplă. Când cineva ţine la tine vreme-ndelungată, nu doar ca să se joace cu tine, ci fiindcă te iubeşte CU ADEVĂRAT, atunci devii şi tu Adevărat.
- Şi doare? a întrebat Iepurele.
- Uneori, a zis Calul de Piele, care nu minţea niciodată. Dar când eşti Adevărat, nu iei în seamă durerea.
- Şi se întamplă dintr-odată, ca şi cum te-ar fi întors cineva cu cheia, sau pas cu pas? a întrebat Iepurele.
- Nu se-ntâmplă dintr-odată, a spus Calul de Piele. Devii treptat. Şi durează mult. De-asta nu prea li se-ntîmplă celor care se sparg uşor, au muchii tăioase sau trebuie păstraţi cu grijă. În general, când ajungi Adevărat, nu mai ai mult păr, îţi ies ochii din găvane, te lasă încheieturile şi eşti ponosit. Dar lucrurile astea n-au nicio importanţă, fiindcă odată ce eşti Adevărat, nu mai poti să fii urât decât pentru cei care nu-nţeleg. ~ Margery Williams Bianco,#NFDB
637:Țăranii, în orice caz cei cu oarecare stare, nu aveau niciun motiv să se lase atrași de ideologia comunistă: doreau să-și rotunjească proprietățile, nicidecum să le piardă; țăranii săraci, pe de altă parte, erau și teribil de incluți, mulți dintre ei analfabeți, așa încât prea puțini aveau tentații ideologice, comuniste sau de orice altă natură. [...] Nici n-aveau un nivel intelectual de natură să contracareze impactul ideologic al comunismului; „învățătura” comunistă s-a așezat la ei pe un teren virgin. Au fost ușor captați de comunism. Li s-a oferit o promovare socială aproape instantanee la care nici n-ar fi visat. Au avut și satisfacția de a vedea cum în timp ce ei urcă, alții, care față de ei fuseseră până atunci atât de sus, coboară sau se prăbușesc (e și asta o delectare care ține de latura mai puțin lăudabilă a psihologiei umane). S-ar zice că egalitarismul comunist a fost pedeapsa primită de România pentru inegalitarismul anterior. ~ Lucian Boia, #NFDB
638:- Sen bu öyküden pek hoşlanmıyorsun, dedi.
-Öyküyü öğrenmem için, bu bir neden olamaz. Yine de bilmek isterim.
-Yoksa o mu? Hoşuna gitmeyen kendisi mi yoksa?
-Sanırım, öyle. Yani, Cebelitarık denizcilerinden hoşlanmıyorum.
Gülümseyerek ve bakışında en ufak bir sitem olmaksızın, konuşmamı bekliyordu.
--Ayrıcalığı olan yaşamlara karşı biraz güvensizim ben.Beni anlamanı isterdim.
Ve ekledim:
-Hatta bu öyküdeki yaşamlara karşı da.
-Bunda onun ne suçu var, dedi usulca. Kendisini aradığımı bile bilmiyor.
-Bu senin suçun, dedim. Dünyanın en büyük aşkını yaşamak istiyorsun çünkü.
...
-Böyle bir aşk yaşamak istemeyen görülmüş müdür?
-Orası öyle. Ama böyle aşklar, ancak onlarla, onun gibi adamlarla yaşanır.
-Eğer böyle birini geçersiz nedenlerle seviyorsanız, bu onun suçu değil ki.
-Öyle, bu onun suçu değil. Hem geçersiz nedenler de ne demekmiş? Ben insanların en olumsuz nedenlerle de sevilebileceğine inanırım... ~ Marguerite Duras,#NFDB
639:- Nu pot să mă joc cu tine, zise vulpea. Nu sunt îmblânzită.
- A! Iartă-mă, rosti micul prinț. (...) Ce înseamnă a îmblânzi?
- E un lucru de mult dat uitării, zise vulpea. Înseamnă a-ți crea legături. (...) Viața mea e veșnic aceeași. Eu vânez găinile, pe mine mă vânează oamenii. Toate găinile se aseamănă între ele și toți oamenii se aseamănă între ei. Așa că mă cam plictisesc. Dar dacă tu mă îmblânzești, viața mi se va însenina. Voi cunoaște sunetul unor pași deosebiți de-ai tuturora. Pașii altora mă fac să intru sub pământ. Ai tăi mă vor chema din vizuină, ca o melodie. Și-apoi, privește! Vezi tu, colo, lanurile acelea de grâu? Eu nu mănânc pâine. Mie grâul nu mi-e de folos. Lanurile de grâu mie nu-mi trezesc nicio amintire. Și asta-i trist! Tu însă ai părul de culoarea aurului. Va fi, de aceea, minunat când mă vei fi îmblânzit! Grâul, auriu și el, îmi va aminti de tine. Și-mi va fi nespus de dragă murmurarea vântului prin grâu... ~ Antoine de Saint Exup ry,#NFDB
640:Psikologlar buna ‘hedonik adaptasyon’ diyor. Aslında ‘hedonik çark’ diyenler de var. Çarkta dönen hamster gibi arıyoruz mutluluğu. Müthiş çaba harcıyoruz, mutluluk getireceğini sandığımız şeyler için ama hep aynı yerdeyiz. Hiçbir yere varmıyoruz. İki psikoloji uzmanı Philip Brickman ve Donald Campbell, insanın yanlış yollardaki bu nafile mutluluk arayışını şu şekilde özetliyor: Dış dünyada mutluluk ve haz arayışına çıktığımız her zaman aslında hamster çarkına girmiş oluyoruz. Sahip olduğumuz birşeyin, örneğin para ya da makam, daha fazlasını elde ettiğimiz zaman, önce kendimizi mutlu hissediyoruz. Ancak çok kısa süre sonra, elde ettiğimize alışmaya başlıyoruz. Önceden ‘talih’ olarak gördüğümüz şimdiki seviyemiz yeniden ‘yetersiz’ gelmeye başlıyor. Ve, tattığımız mutluluk hissini sürdürebilmek veya yeniden kazanabilmek için yeniden bu kez daha fazlasının peşine düşüyoruz. Alıştığımız için, artık mutluluk içn çok daha fazla şeye ihtiyaç duyar hale geliyoruz. ~ Anonymous, #NFDB
641:Înainte de a întâlni absurdul,omul cotidian trăiește cu un scop,cu grija viitorului sau cu grija care se justifica.El își evaluează șansele,se bizuie pe ceea ce va fi mai târziu,pe pensie sau pe munca fiilor lui.Mai crede că își poate orîndui viața după voia lui.De fapt,acționează ca și cum ar fi liber,chiar dacă toate faptele nu fac decât să contrazică această libertate.După ce a descoperit absurdul,totul e zdruncinat din temelii.Ideea că "sînt",felul meu de a acționa ca și cum totul ar avea un sens sunt dezmințite amețitor de absurditatea unei morți posibile.A te gândi la ziua de mâine,a-ți fixa un scop,a avea preferințe,toate presupun credința în libertate,chiar dacă îți dai seama că nu o ai.Dar,în acea clipă,știu că acea libertate superioară,acea libertate de a fi,singura pe care se poate întemeia un adevăr,nu există.Nu sunt liber nici pentru că mă perpetuez,ci sclav,și mai cu seamă sclav fără speranța unei revoluții eterne,lipsit de arma disprețului. ~ Albert Camus, #NFDB
642:To je izvorno moj osjećaj, ali su ga oni zapisali prije mene. Je li to ono što voliš u književnosti, razlog zbog čega neke pisce više voliš nego neke druge; je li to, dakle, ono kada netko piše o nečemu što već od prije nosiš u sebi, ali do tada nisi uspio, želio ili se usuđivao izraziti onako kako to uspijevaju tebi omiljeni pisci. Oni čije knjige čitaš po nekoliko puta, autori koji pišu baš kao što se osjećaš, pogode ti žicu, zaraze te, opčine svojim skladnim rečenicama a da i ne znaš točno zašto, pa im se stalno iznova vraćaš. Ponekad ti se čini kako si i sam mogao napisati takvo što, samo kad bi imao malo više vremena, strpljenja i, što je najvažnije, hrabrosti pretvoriti svoje osjećaje u pisanu riječ, zaviriti u skrivene kutke vlastite duše kojih ima više nego naslućuješ i razgolititi se pred čitateljstvom.
Ono što volimo dok čitamo neku knjigu su zapravo osjećaji ili misli koje prepoznajemo kao svoje. Volimo se prepoznati u knjizi, i to je sve. ~ Bekim Sejranovi,#NFDB
643:Bu konuda araştırmalar yapan Gallagher ve Frith, bu süreci şöyle açıklıyorlar: “Öncelikle, diğerlerinin davranışlarını onların amaçları ve inançları doğrultusunda anlama yeteneğimiz, bu amaç ve inançların nasıl olması gerektiğine ilişkin bazı beklentilere sahip olabilmemizi gerektirir. Bu beklentiler, dünyaya ilişkin genel bilgi birikimimiz, bu kişiye ilişkin özgül bilgi birikimimiz ve o kişinin ne yaptığına ilişkin gözlemlerimizden elde edilir. Ardından, o kişinin davranışını bir inanca göre açıklarken, bu inancın gerçeklik ile uyuşmadığının farkında olunmalıdır. Gerçekle çatışsa bile, davranışın yönünü belirleyen gerçeklik değil, inançtır. Zihin teorisine sahip olmak için diğer insanların dünyada bizden farklı bir bakış açılarının olduğu bilinmeli, diğer insanların davranışlarını anlamak için, dünyanın konumu kendi bakış açımızdan görüldüğü kadar onların bakıs açısından da anlaşılabilmeli, bu iki bakış açısı ayrılabilmeli ve karşılaştırılabilmelidir. ~ Anonymous, #NFDB
644:ELHÂSIL: Haşre mâni hiçbir şey yoktur. Muktazî ise; her şeydir. Evet, mahşer-i acâip olan şu koca Arzı, âdi bir hayvan gibi imâte ve ihya eden ve beşer ve hayvana hoş bir beşik, güzel bir gemi yapan ve Güneşi onlara şu misafirhanede ışık verici ve ısındırıcı bir lâmba eden, Seyyaratı Meleklerine tayyare yapan bir Zâtın, bu derece muhteşem ve sermedî Rubûbiyyeti ve bu derece muazzam ve muhît hâkimiyyeti; elbette, yalnız böyle geçici, devamsız, bîka- sh: » (S: 86) rar, ehemmiyetsiz mütegayyir bekasız nâkıs, tekemmülsüz umûr-u Dünya üzerinde kurulmaz ve durmaz. Demek, Ona şâyeste, daimî, berkarar, zevalsiz, muhteşem bir diyar-ı âher var. Başka bâki bir memleketi vardır. Bizi onun için çalıştırır. Oraya dâvet eder ve oraya nakledeceğine; zâhirden hakikate geçen ve kurb-u huzuruna müşerref olan bütün ervah-ı neyyire ashâbı, bütün kulûb-u münevvere aktâbı, bütün ukûl-ü nuraniyye erbabı şehadet ediyorlar ve bir mükâfat ve mücâzat ihzâr ettiğini müttefikan haber veriyorlar ~ Anonymous, #NFDB
645:Küçük burjuvanın hayatını anlatan, onun zaaflarını, onun adiliklerini dünyanın en büyük kahramanlıkları, en asil heyecanları gibi gösteren hikayelerden illallah dedik artık. Bütün ıstıraplar aşktan doğuyor. Oysaki öte yandan milyonların, milyarların ıstırabı var. Ama ne yazık ki biz o insanı tanımıyoruz. Girmişiz küçük burjuvanın içine, yuvarlanıp gidiyoruz. Başka cemiyetlerin, başka sınıfların adamı olduğumuzu bile bile. Bizim dertlerimiz, içinde yaşadığımız adamların dertlerine benzemiyor. Ne parada gözümüz var, ne pulda. Geçenlerde bir kadın, "Benim için şiir," diyordu, "beyaz bir otomobildir." Biz, en küçük menfaatlerini bile korumaktan âciz zavallılar, nasıl onlarla bir oluruz. Biz, tanımadığımız o büyük sınıfın, o fakir sınıfın adamıyı? Ama tanımadığımız için de onlardan, onların hayatından bahsedemeyiz. Üstelik tehlikeli bir iş o. İnsana sol diyorlar, komünist diyorlar. İyisi mi, bir yazar hep suya sabuna dokunmayan yazılar yazmalı. Ben de öyle yapacağım. ~ Orhan Veli Kan k, #NFDB
646:-Tu îți mai aduci aminte cine a spus că miracolele sunt irecognoscibile, în sensul că sunt camuflate printre întamplările de toate zilele, că sunt împlinite în aparență de către oameni care seamănă cu noi toți, oamenii de rând?Este foarte adevărat, este întocmai așa. Tot ce aparține lumii noastre seamănă cu restul lumii noastre. Am citit odată că Făt Frumos trebuia să ghicească un măr de aur dintr-o sută de mere care erau numai poleite cu aur. Dacă nu ghicea i se tăia capul. Cu noi se întâmplă exact același lucru. Ca să putem ieși din pântecul balenei, trebuie să ghicim, printre miliardele de lucruri ale lumii noastre, acel unic exemplar care nu aparține lumii noastre, dar care aparent, nu se deosebește întru nimic de celelalte miliarde de lucruri, la fel cu el. Dacă nu-l ghicim, suntem pierduți, ni se taie capul. Din fericire ni s-a lăsat o viață întreagă ca să-l ghicim. Dar dacă până la moarte, nu-l ghicim, suntem pierduți."
(Mircea Eliade - Noaptea de Sânziene) ~ Mircea Eliade,#NFDB
647:Bu bağımsız, kendi kendine yeten zihinsel varoluş tarzının bir örneğini Goethe'nin hayatında görürüz. Champagne'daki savaş esnasında, harbin bütün kargaşası ve keşmekeşi ortasında o renk teorisi için gözlemler yapıyordu ve bu savaşın sayısız felaketleri kısa bir süre için Luxemburg şatosuna çekilmesine izin verir vermez Renk Öğretisi'ni yazmaya koyulmuştu. Böylece o bizlere takip etmemiz gereken bir örnek, bir ülkü bırakmıştı: Yeryüzünün tadı tuzu olarak bizler dünyanın selleri fırtınaları, yanımızı yöremizi istila etse de, zihinsel hayatımızın gereklerinin peşinde koşarken bizi asla hiçbir şeyin rahatsız etmesine izin vermemeli ve köle kadının değil, özgür kadının çocukları olduğumuzu hiçbir zaman aklımızdan çıkarmamalıyız. 'Sallanmış, sarsılmış fakat meyveleri dalında' özdeyişiyle birlikte kalkanlarımıza işlenmek üzere bir arma olarak rüzgarın alabildiğine sarsıp salladığı, fakat her şeye rağmen kıpkırmızı meyvelerini dallarından dökemediği bir ağacı öneriyorum. ~ Arthur Schopenhauer, #NFDB
648:Se obișnuiește a considera aristocrația ca fiind fragilă, nepractică, neadaptată vieții, neputînd suporta lipsurile și greutățile, incapabilă să muncească. Cu toate acestea, în sensul cel mai bun, aristocrația reprezintă cea mai înaltă formă de adaptare și forma cea mai vitală. Pentru că tocmai cel care a avut totul este în stare să piardă totul, fără să se descurajeze; tocmai cel care posedă știe că a avea nu înseamnă totul. Cel care n-a avut nu poate să n-aibă, pentru că vrea să aibă. Adevăratul aristocrat nu vrea să aibă, ci are: e o realitate obiectivă. Pierzînd, el știe că a posedat ceea ce i se cuvenea indiscutabil. ... Pierzînd totul, el poate crede că nu-și pierde aristocrația, dacă salvează aceste calități. De aceea ei au și putut ... să uimească prin dîrzenia, răbdarea și demnitatea lor, adică tocmai prin capacitatea lor de adaptare, pentru că adevărata aristocrație reprezintă însăși capacitatea de a se lipsi de orice și de a se menține pînă la capăt. ~ Andrei Bitov, #NFDB
649:...
Herhangi bir duyguyu öldürmenin yolu, onda ısrarcı olmaktır; üzerinde fazlaca durup o duyguyu abartmaktır. İnsanlığı sevmek konusunda ısrarcı olun, adım kadar eminim ki sonunda herkesten nefret etmeye başlarsınız...Çünkü hiç kimse " her zaman" sevilebilir değildir. Herkesin sevilebilir olduğu konusunda ısrarcı olursanız, bu onların üzerinde baskı yaratır ve daha az sevilebilir hale gelirler. Eğer sevilmeye değer olmadıkları halde kendinizi onları sevmeye zorlarsanız veya onları seviyormuş gibi yaparsanız, her şeyi bozarsınız ve sonunda nefret duygusunun içine düşersiniz. Herhangi bir duyguyu zorlamanın sonucu, o duygunun ölmesi ve tam tersi bir duygunun onun yerine geçmesidir...
Bu iyi bir şey değil. Duygularınızı zorladığınız her an kendinize zarar veriyorsunuz ve istediğiniz şey üzerinde tam tersi bir etki yaratıyorsunuz...Yapılacak tek şey, sahip olduğunuz gerçek hislerin farkında olmak ve onları değiştirmeye çalışmamaktır. Bu diğer insanı özgür bırakmanın tek yoludur... ~ D H Lawrence,#NFDB
650:Erkek kadına dedi ki:
- Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Erkek kadına dedi ki:
- Seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...
Kadın erkeğe dedi ki:
- Baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana...
Ve artık
biliyorum:
Toprağın
Yüzü güneşli bir ana gibi
En son, en güzel çocuğunu emzirdiğini...
Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olanın parmaklarına
başımı kurtarmam kâbil
değil!
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak...
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak...
Kadın sustu.
SARILDILAR
Bir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere...
AYRILDILAR... ~ N z m Hikmet Ran,#NFDB
651:Cei ce-au avut puţine femei au tendinţa maniacală să descrie pe zeci de pagini fiecare nuanţă a zâmbetului femeilor, să-ntoarcă pe toate feţele fiecare cuvânt al lor, să filozofeze despre feminitate ca arhetip, să dezvolte o mistică-ntreagă în jurul marii zeiţe a dragostei şi a morţii. întind, adică, de bietele două-trei femei cu care-au avut de-a face, de parc-ar vrea să suplinească astfel, prin calitatea scriiturii, cantitatea deficitară de experienţă. Oricât ne-am strădui, prin urmare, nu putem ieşi din dilema voicaniană: metafizica la un capăt al spectrului şi o parte gingaşă a anatomiei feminine la cealaltă. Vai, mă număr printre cei care sunt mai aproape de metafizică pe acest continuum al feminităţii. Despre cele câteva femei (dar ce femei!) care mi-au onorat mintea, viaţa şi patul am scris de zeci de ori. Volută a corpului lor şi rictus al gurii lor şi cârlionţ al capriciilor lor n-au rămas neconsemnate în pagini boţite şi fierbinţi asemenea cearşafurilor unui bărbat singur. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
652:M-am intrebat de multe ori ce este credința fără îndoială, cea care mută munții din loc, cea care știe și poate totul. Cum se poate ca, atunci când te rogi pentru un lucru, să ai siguranta deplină că l-ai și primit. De fapt, rugăciunea și certitudinea sunt același lucru, și-nseamnă puterea de-a privi cu adevărat în viitor, în cel adevărat, și nu în cel doar bănuit pe baza eternei reîntoarceri a trecutului: nimeni nu se roagă ca soarele să răsară și mâine. Prin credință vedem viitorul și deja-l locuim. Și avem puterea credinței pentru că suntem din viitor, în așa fel încât nu putem fi salvați decât dac-am fost deja salvați, dacă deja locuim pe pământul cel nou de sub un cer nou. Vedem paradisul doar dacă suntem deja locuitorii lui, altfel nu ni s-ar da puterea de a-l vedea, care e credința fără îndoială. Nimeni nu va fi mântuit dacă deja nu e mântuit de la începutul timpurilor, nu în efemera noastră prezență în această lume, ci-n adevărata noastră ființă desfășurată în a patra dimensiune. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
653:Între clienții din băcănia domnului Auster se isca o mică dispută: să cumperi sau nu brânză arăbească? Pe de o parte, "mila începe de acasă", asa că era datoria noastră să cumpărăm numai brânza Tnuva; pe de altă parte, "trebuie să fie o singură lege pentru voi și pentru străinii din sânul vostru", așa că uneori ar trebui să cumpărăm brânza vecinilor noștri arab, "pentru că străini erați în țara Eghipetului". Şi, oricum, închipuiți-vă cu ce dispreț s-ar fi uitat Tolstoi la cineva care cumpără sau nu o brânză și nu alta doar din cauza diferenței de religie, de naționalitate sau de rasă! Cum rămâne cu valorile universale? Umanismul? Frăția dintre oameni? Şi totuși, cât de jalnic, cât de neconvingător, cât de meschin e să cumperi brânză arabească doar pentru că te costă cu câteva parale mai putin, în loc de brânza făcută de pionieri, care se spetesc pentru binele nostru!
Rușine! Rușine și iar rușine! Oricum ai da-o, rușine și iar rușine!
Viaţa era plină-ochi de astfel de rușine și iarăși rușine. ~ Amos Oz,#NFDB
654:S-ar putea crede că sinuciderea urmează revoltei. E inexact. Căci ea nu reprezintă concluzia logică a revoltei. Sinuciderea este exact contrariul revoltei, prin consimţămîntul pe care-1 presupune. Sinuciderea, ca şi saltul, este acceptarea la limita ei. Totul a fost consumat, omul reintră în istoria sa esenţială. El îşi descoperă viitorul, unicul şi înspăimîntătorul său viitor, şi se aruncă într-însul. In felul ei, sinuciderea rezolvă absurdul. Îl tîrăşte cu sine în aceeaşi moarte. Dar eu ştiu că, pentru a se menţine, absurdul nu se poate rezolva. El se sustrage sinuciderii, în măsura în care este conştiinţa şi totodată refuzul morţii. Este, la extrema limită a ultimului gînd al condamnatului la moarte, şiretul de pantofi pe care, în ciuda a toate, acesta îl zăreşte la cîţiva metri, în chiar clipa căderii sale ameţitoare. Căci contrariul sinucigaşului este condamnatul la moarte. Această revoltă dă vieţii întregul său preţ. Manifestată de-a lungul unei întregi existenţe, ea îi restituie măreţia. ~ Albert Camus, #NFDB
655:Johannes! Sana “Johannes’ciğim” demiyorum çünkü senin asla benim olmadığını çok iyi anladım ve bir zamanlar ruhumu mutlu eden bu düşüncenin cezasını da epey çektim; ama yine de sana “benimsin” diyorum: baştan çıkarıcım, aldatıcım, düşmanım, katilim, mutsuzluğumun kaynağı, sevincimin mezarı, mahvımın dipsiz kuyusu. Sana “benim”, kendime de “senin” diyorum; ve bu sözlerim, bir zamanlar tapınışımı gururla dinleyen kulağını okşarken, şimdi senin üstüne bir lanet gibi gelecek, sonsuz bir lanet. Peşine düşeceğimi sanma, yanımda sana alay konusu olacak bir hançer de taşıyacak değilim! Nereye kaçarsan kaç, yine seninim; dünyanın öteki ucuna da gitsen yine seninim; benden başka yüz kişiyi sevsen de yine seninim; evet, son nefesinde bile seninim. Sana hitap etmede kullandığım dil bile senin olduğumun kanıtıdır. Sen bir insanı kandırmada öylesine ileri gittin ki benim için her şey haline geldin; ben de artık tüm zevklerimi senin kölen olmaya dönüştüreceğim - seninim, seninim, seninim ben, senin başının belası. ~ Anonymous, #NFDB
656:Problema noastră este că puterea gândului ne permite să construim simboluri ale lucrurilor, separate de lucrurile înseși. Aceasta include abilitatea noastră de a crea un simbol, o idee despre noi înșine, în afara noastră. Deoarece ideea este mult mai ușor de înțeles decât realitatea, iar simbolul este mult mai stabil decât faptul, noi învățăm să ne identificăm cu ideea noastră despre noi înșine. De aici sentimentul subiectiv al unui „eu” care „are” o minte, al unui subiect izolat interior care-și parcurge experiențele involuntar. Cu accentul caracteristic pe care îl pune pe concret, Zenul ne arată că „eul” nostru prețios e doar o idee, folositoare și destul de legitimă dacă este luată doar drept ceea ce este, dar dezastruoasă dacă e identificată cu natura noastră adevărată. Stângăcia nenaturală a unui anume tip de conștiință de sine apare atunci când suntem conștienți de un conflict sau contrast între ideea desper noi înșine pe de o parte și sentimentul de sine concret, imediat, pe de altă parte. ~ Alan W Watts, #NFDB
657:Danes bi dejal, da me je srednji vek privlačil zaradi dveh razlogov. Najprej zaradi poklicnih razlogov. Odločil sem postati zgodovinar po poklicu. Prakticiranje večine znanosti je brez dvoma stvar profesionalcev, strokovnjakov. Zgodovinska znanost ni tako ekskluzivna. Četudi gre po mojem mnenju za razpravo, ki je pomembna za naš čas, ko mediji omogočajo malone vsakomur pripovedovati ali pisati zgodovino v podobah ali v besedah, se ne bom lotil vprašanja kakovosti zgodovinske produkcije. Nikakršnega monopola ne zahteva za znanstvene zgodovinarje. Diletanti in vulganizatorji zgodovine so po svoje dopadljivi in koristni; njihova uspešnost pa kaže, kako močno potrebo občutijo današnji ljudje, da bi se udeleževali kolektivnega spomina. Želim si, da bi zgodovina ob tem, ko bo postala bolj znanstvena, lahko še zmeraj ostala umetnost. Če hočemo hraniti spomin ljudi, potrebujemo prav toliko okusa, stila in strasti kakor strogosti in metode. Zgodovino delamo z dokumenti in idejami, z viri in z domišljijo. ~ Jacques Le Goff, #NFDB
658:Nu înțeleg cum de o ființă umană caldă, distinsă și plină de candoare, cu mintea dezghețată și o gândire superioară, activă, pornește în viață cu idealul Madonei și sfârșește, în cele din urmă, cu păcatul Sodomei în suflet. Și mai cumplit este când cel ajuns cu idealul Sodomei în suflet nu neagă idealul Madonei, simțindu-și inima cum arde, și arde, arde într-adevăr, așa cum arde în piept iubirea inocentă din anii tinereții noastre. Nu, sufletul omului este de-a dreptul uriaș, e mult prea mare pentru cât îi este necesar și eu l-aș micșora. Doar dracu știe ce se întâmplă!... Ceea ce crezi cu minte că e rușine pentru inimă este frumusețea supremă. Poate exista oare frumusețe sodomică? Crede-mă, Alioșa, poate că nu știai acest lucru, pentru imensa majoritate a oamenilor, adevărata frumusețe este însăși Sodoma! Faptul că frumusețea este un mare mister într-adevăr, cumplit! În această privință, eu cred că există o luptă necontenită între diavol și Dumnezeu, iar câmpul de luptă se află în inimile noastre. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
659:N-a fost o treabă foarte grea. Am crezut c-o să găsesc măcar unul mai încăpăţânat ca mine. Dar nu: numai dinţii roţii mele se îmbucă în roţile lor şi le mişcă. Sau dacă vreţi, ei sunt asemenea sacilor cu praf de puşcă, iar eu sunt chibritul. Oh, durere! Ca să dea foc altora, chibritul trebuie să ardă şi el! ceeea ce am cutezat, am dorit: şi ceea ce am dorit, am făcut! Ei mă cred nebun.[...] dar eu sunt alt soi de apucat, sunt mai nebun decât nebunia: sălbăticia mea e dintre cele care nu se liniştesc decât ca să se studieze mai bine şi să se înţeleagă.Fie ca profetul şi făptuitorul să fie una şi aceeaşi persoană![...] Vino, Ahab îţi trimite complimente; vino sa vezi dacă mă poţi doborî. Sa mă dobori? N-ai să mă poţi doborî fără să te distrugi tu singur! [...] Drumul hotătârii mele e pardosit cu şine de fier, pe care umblă sufletul meu. Peste prăpăstii fără fund, prin munţi pustii, pe sub albii de torente, zoresc mereu fară greşeală.Pe drumul meu de fier nici un obstacol nu mă poate opri, nici o piedică. ~ Herman Melville, #NFDB
660:Onun bana böyle yapmaya ne hakkı vardı? Senelerden beri, boşluğunu apaçık görmeden, şöyle böyle bir ömür sürmüş, insanlardan kaçsam bile, bunu tabiatımın acayipliğine vermiş, sürüklenip gitmiştim, fakat beni memnun edecek hayat hakkında da bir fikrim yoktu. Yalnızlığımı hissediyor ve üzülüyordum fakat bundan kurtulmanın mümkün olabileceğini ummuyordum. Maria, daha doğrusu onun tablosu karşıma çıktığı vakit, bu haldeydim. O beni birdenbire sessiz ve karanlık dünyamdan ayırmış, ışığa ve sahiden yaşamaya götürmüştü. Bir ruhum bulunduğunu ancak o zaman fark etmiştim. Şimdi, geldiği kadar sebepsiz ve ani, çekilip gidiyordu. Fakat benim için bundan sonra eski uykuya dönmek imkânı yoktu. Yaşadığım müddetçe türlü türlü yerler gezecek, dilini bildiğim ve bilmediğim insanlarla tanışacak ve her yerde, herkeste onu, Maria Puder'i, Kürk Mantolu Madonna'yı arayacaktım. Onu bulamayacağımı daha şimdiden biliyordum. Fakat aramamak elimde olmayacaktı. Beni, bütün ömrümce bir meçhulü, mevcut olmayan bir şeyi aramaya mahkûm ediyordu. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
661:Elle a oublié de décommander ce dîner prévu d'ici deux heures chez sa fille et son gendre, elle n'aime pas aller chez eux, se le formule clairement à l'instant, je n'aime pas y aller, fait froid là-bas - ne saurait dire pourtant si ce sont les murs de l'appartement talochés d'une belle peinture blanche à la caséine qui la font frissonner, ou bien l'absence de cendrier et de balcon, de viande, de désordre, de tension, ou encore les tabourets maliens et la méridienne design, les soupes végétariennes servies dans des coupelles mauresques, les bougies parfumées Foin coupé, Feu de bois, Menthe sauvage, la satiété stylée de ceux qui se couchent avec les poules sous des édredons de velours indien, la tendre atonie distillée partout dans leur royaume, ou peut-être est-ce ce couple qui l'effraye, ce couple qui avait avalé en moins de deux ans sa fille unique, l'avait désintégrée dans une conjugalité sûre, émolliente, un baume après des années de nomadisme solitaire: sa fille fougueuse et polyglotte désormais méconnaissable. ~ Maylis de Kerangal, #NFDB
662:Meşrutiyet şeriatsız olmaz. Bunun için seni de şeriat isteriz” diyenlerin içine 31 Mart’ta dahil ettiler? Eski Said onlara demiş ki: Evet, Millet‑i İslâmiye’nin sebeb‑i saadeti yalnız ve yalnız hakaik‑i İslâmiye ile olabilir.. Ve hayat‑ı içtimaiyesi ve saadet‑i dünyeviyesi şeriat‑ı İslâmiye ile olabilir. Yoksa adalet mahvolur. Emniyet zir ü zeber olur. Ahlâksızlık pis hasletler galebe eder. İş yalancıların, dalkavukların elinde kalır...”(124) DÖRT HAK MEZHEP Bediüzzaman Hazretleri o zamanlar bütün kuvvetiyle çalıştığı şeriat ahkâmını vaz’ ve tesbiti hizmeti yanında bir fikri de, behemahal İslâmî hükümlerin dört hak mezhebden çıkarılması mes’elesiydi. Bu konuda o zamanlar ve daha sonraları; yani 1919’larda da, bunu alenî olarak bütün İslâm Ulemasının yanında ısrarla istiyordu. Eski makale ve eserlerinden bu meseleye dair nümuneler arzedelim: 1‑ “Adalet namazında, kıble mezahib‑i erbaa olsun. Tâ ki namaz sahih ola. Zira hakaik‑i Meşrutiyet, sarahaten ve zımnen ve iznen mezahib‑i erbaadan istihracı mümkin olduğunu dava ettim...”(125) ~ Anonymous, #NFDB
663:Niciodată nu iubim pe cineva. Iubim doar ideea pe care ne-o facem despre acel cineva. E un concept care ne aparţine şi, de fapt, pe noi înşine ne iubim.
E un adevăr valabil în toate etapele iubirii. În cazul iubirii sexuale ne căutăm propria noastră plăcere prin intermediul unui corp străin. În iubirea diferită de cea sexuală ne căutăm plăcerea prin intermediul ideii create de noi. Onanismul este abject, dar, la drept vorbind, el rămâne expresia perfectă a logicii amoroase. Numai el nu înşeală pe nimeni, nu se preface.
Relaţiile între un suflet şi altul, prin intermediul unor lucruri atât de nesigure şi divergente cum sunt cuvintele obişnuite şi gesturile pe care le facem, sunt un subiect de o ciudată complexitate. Nici chiar în actul în care ne cunoaştem nu cunoaştem nimic. Amândoi spun "Te iubesc" sau gândesc şi simt reciproc acest lucru, dar fiecare vrea să exprime o idee diferită, o viaţă diferită, poate chiar o culoare sau un parfum diferit, în suma abstractă a impresiilor din care se constituie activitatea sufletului. ~ Fernando Pessoa,#NFDB
664:Ama sevgililerin inandığı şeye hala inanmak istiyordum: karşılıksız, yenilgiye uğramış ya da çılgınlık dolu da olsa aşkın yerini tutacak başka bir şey olmadığına. Aşkın ruhların karışması, birleşmesi anlamına geldiğine; katışık, melez bir zafer olduğuna, içimizdeki yalnızlığın, yalıtılmışlığın, yalın, dogmatik ve saf olanın karşısında en iyi yönlerimizi bir araya getirdiğine; aşkın demokrasi olduğuna, kimsenin yalnız olmadığını anlattığına; klanın, kötü ve ayrımcı çoğunluğun karşısında iki kişinin yakınlığının zaferi olduğuna inanmak istiyordum. Aşksızlığı kibir gibi görmeye çalışıyordum, çünkü aşksızlardan, sevgisizlerden başka kim tam olduğuna, her şeyi gördüğüne, bildiğine inanırdı? Sevmek her şeye kadir olmayı, her şeyi bilmeyi yitirmek demekti. Hepimiz cahilce aşka düşeriz-bir tür düşüştür gerçekten. Gözlerimizi yumup yumuşak iniş yapma umuduyla uçurumdan aşağı atlarız. İnişimiz her zaman yumuşak olmaz ama ben yine de kendi kendime, o atlayış olmadan kimse canlanamaz diyordum. Ölümle sonuçlansa bile o atlayışın kendisidir yaşam. ~ Salman Rushdie, #NFDB
665:Bir dakika bekle, " dedi Naturelle. Mutfağa gidince Monty de gözleri kapalı bir halde, ağırlığını bir ayağından diğerine aktararak beklemeye koyuldu. Mutfaktaki musluktan sanki uzaklardan bir yerlerden bir alkış sesi geliyormuşçasına su damlıyordu. Naturelle elinde bir torba dolusu buzla gelip, torbayı Monty'nin yanağına bastırmasını işaret etti. Bir süre hiç kıpırdamadılar. Naturelle elini Monty'ninkinin üzerine koyup, bir süre bekledi.
Monty kadının kendisine sımsıkı sarılmasını, kulağına kimsenin kendilerini bulamayacağı bir yer bildiğini fısıldamasını diliyordu. Ona arkasından geleceğine, Otisville' de bir iş bulup her hafta onu ziyaret edeceğine söz vermesini istiyordu. Yedi senenin kötü bir rüya gibi geçeceğini sonra yeniden birbirlerine kavuşacaklarını, önlerinde daha upuzun bir ömür olduğunu, filan söylemesini bekliyordu.
Naturelle hiçbir şey söylemedi Monty de öyle. Sonunda Monty baş sallayıp, dönerek kapıyı arkasından kapattı. Poşeti ters çevirip içindeki buzların üç kat aşağı düşüşünü izledi. Sonra poşeti cebine koydu. ~ David Benioff,#NFDB
666:Vreţi să vă spun eu acum care este esenţialul în viaţă, care sunt secretele ei? Să nu alergaţi după ce este iluzoriu, după avere, după titluri: acestea se obţin cu zeci de ani de nervi şi se confiscă într-o noapte. Să trăiţi avînd o superioritate egală asupra vieţii: să nu vă speriaţi de nenorocire şi să nu tînjiţi după feri¬cire, căci: amarul nu ţine un veac, şi dulcele nu-l bei pînă la fund. Să fiţi multumiţi că nu îngheţaţi de frig, şi setea, şi foamea nu vă sfîşie măruntaiele cu ghearele lor. Dacă nu aveţi şira spinării ruptă, dacă merg amîndouă picioarele, dacă amîndouă braţele se îndoaie, amîndoi ochii văd şi aud amîndouă urechile - pe cine vreţi să mai invidiaţi? De ce? Căci a invidia pe altul înseamnă să-ţi faci mult rău ţie. Frecaţi-vă ochii, spălaţi-vă inima şi mai presus de orice să-i preţuiţi pe cei care vă iubesc şi care vă simpatizează. Nu-i ofensaţi, nu le spuneţi vorbe urîte, nu vă despărţiţi certaţi: căci nu ştiţi, poate că aceasta e ultima voastră faptă înainte de arestare, şi aşa veţi rămîne în memoria lor!... ~ Aleksandr Solzhenitsyn, #NFDB
667:Bir varlığın hatasını derinlemesine anlayacak, ona maksat ve teşebbüslerinin
boşunalığını gösterecek güçteyizdir; fakat içgüdüleri kadar kaşarlanmış, ön yargılar kadar eski bir fanatizmi gizleyerek, zamana canla başla sarılmasına nasıl engel olmalı? İçimizde, yakışıksız bir inanç ve kesinlikler
yığını taşırız - kuşku götürmez bir hazine gibi. Bundan kurtulmayı ya da bunları alt etmeyi başaran kimse bile, -kendi zihin açıklığının çölünde- hâlâ fanatik kalır: Kendinin, kendi varoluşunun fanatiğidir; bütün saplantılarını kurutmuştur, bu saplantıların kabuklarından çıktıkları zemin dışında; bütün sabit noktalarını kaybetmiştir, bağlı oldukları sabitlik dışında. Hayatın ilahiyatınkilerden daha değişmez dogmaları vardır; çünkü her varoluş,
cinnetin ya da imanın zırvalarının bile dudağını uçuklatan şaşmazlıklar içine
demir atmıştır... Şüphelerine âşık olan kuşkucunun bile, kuşkuculuğun fanatiği olduğu ortaya çıkar. İnsan, tam anlamıyla dogmatik varlıktır; dogmaları da, onları dile getirmediği, bilmediği ve takip ettiği ölçüde derindir. ~ Emil M Cioran,#NFDB
668:Değişmek, kendine yabancılaşmak demekti. Dişimdeki küçük bir oyuğun içine giren bir yemek artığına, dilim ne kadar şiddetle saldırıyor, o küçük oyuğa giremeyeceğini bildiği halde, bütün yumuşaklığıyla kendini katı duvarlara vuruyor. Barınamazsın o kovukta, yabancı diyor. Tükürük bezler, o küçük parçayı eritmek, boğmak için seller akıtıyor; dil, bir yılan gibi tekrar saldırıyor, küçük bir gedik bulup dalmaya çalışıyor. Boğazım yutkunuyor: büyük anaforlar yaratıp yutmak istiyor bu bilinçsiz küçük parçayı. Hepsi el birliğiyle uğraşıyorlar, kendilerini harap ediyorlar. Dilin ucu parçalanıyor, boğaz kuruyor. Amaç, canlının bütünlüğünü korumak, değişmesini önlemek. Yeni olan her şeye isyan ediyor vücut: dünyanın en rahat yatağında ilk yattığı gece uyuyamıyor. Beyin, vücudun o korkunç diktatörü de tutucu bir derebeyi aslında. Gene de vücut kadar geleneklerine bağlı değil. Bazen vücudu, yeni maceralara, bilinmeyen yaşantılara, sürüklemek istiyor ve cahil hücrelerin kör başkaldırmasıyla karşılaşıyor. Emirlerini dinlemiyorlar yöneticinin; ayaklanıyorlar. ~ O uz Atay, #NFDB
669:Ti ne postojiš. Misliš da ovo čitaš? Naravno da misliš. Ali ovo niko ne čita. Svet nije onakav kakav se čini. Ne postoje boje, postoje talasne dužine; ne postoje tonovi, postoji samo treperenje vazduha; ne postoji prostor, postoje samo atomi u prostoru; ali i atom je samo reč za energiju bez oblika i mesta postojanja. A šta je to energija? Broj koji u svim promenama ostaje konstanta, apstraktni zbir, koji se stalno održava. Energija nije supstancija, ona je odnos, dakle čista matematika. Što mi češće osmatramo stvarnost, ona je sve praznija, čak i sama praznina postaje irealna. Jer prostor je samo funkcija, samo model našeg duha. A duh koji taj model stvara? Ne zaboravi, u mozgu niko ne živi. Nema vidljive duše koja struji kroz nervne završetke, koja gleda kroz oči, koja čuje kroz uši, koja govori kroz tvoja usta. Oči nisu prozori duše. Postoje samo nervni impulsi, ali njih niko ne čita, niko ih ne broji, niko ne prevodi u nešto drugo, niko ne razmišlja o njima. Traži koliko hoćeš, u toj kući nikoga nema. Svet je u tebi, a ti ne postojiš. ~ Daniel Kehlmann, #NFDB
670:Kedi sevmeyen bir kadın zaten erkeğini mutlu edemez. Artık kimse bu iş için üzülmesin. Otel odalarına da bir daha gitmeyeceğine söz ver bakayım." "Bir şartla!" dedim Füsun'un dokuz ay önce söylediği bir cümleyi çocuk gibi tekrarlayarak. "Babamın arabası ve Çetin bende kalacak..." "Peki," dedi Osman. "Çetin razıysa, ben de razıyım. Ama sen de Kenan a ve yeni işe hiç karışma, kimseye çamur atma." "Aranızda, herkesin önünde sakın kavga etmeyin!" dedi annem. Sibel'den ayrılmam Nurcihan'dan uzaklaşmama, Nurcihan'dan uzaklaşmam da ona deli gibi âşık olan Mehmet'i çok daha az görmeme yol açmıştı. Zaim de her geçen gün onlarla daha sık çıktığı için onu ayrı görüyor, bu arkadaş takımından yavaş yavaş uzaklaşıyordum. Bir ara Piç Hilmi, Tayfun gibi evli nişanlı, sözlü olmalarına aldırmadan gece hayatının karanlık yanına ihtiyaç duyan, İstanbul un en pahalı randevuevlerini aia\cılıkla 'üniversiteli denen biraz bilgili, görgülü kızların takıldığı otel lobilerim bilen arkadaşlarla, eğlencesinden çok. hastalığımı iyileştirir umuduyla birkaç gece çıktım; ama 251 ~ Anonymous, #NFDB
671:Bugün bilimciler, evreni iki temel kısmi kuramla betimliyorlar -genel görelik kuramı ve tanecik mekaniği. Her ikisi de bu yüzyılın ilk yarısının büyük düşünsel başarılarıdır. Genel görelik kuramı kütlesel çekim kuvvetini ve evrenin büyük ölçekteki yapısını -yani birkaç kilometre kadar küçükten başlayıp evrenin gözlemlenebilir sınırı olan milyon kere milyon (l'den sonra yirmi dört sıfır) kilometre kadar büyüğe uzanan yapısını anlatır. Tanecik mekaniği ise bir santimetrenin bin milyarda biri kadar küçük ölçekteki olaylarla uğraşır. Ne yazık ki, bu iki kuramın birbiriyle çeliştikleri bilinmektedir, yani her ikisi de doğru olamaz. Günümüz fiziğinin zor görevlerinden biri ve bu kitabın ana konusu, her iki kuramı da içine alacak bir yeni kuram "çekimin tanecik kuramı" arayışıdır. Şu anda böyle bir kurama sahip değiliz ve ondan hala çok uzakta olabiliriz ama kuramın taşıması gereken özelliklerden çoğunu şimdiden biliyoruz. Ayrıca, daha sonraki bölümlerde göreceğimiz gibi, çekimin tanecik kuramının yapması gereken kestirimlere ilişkin epeyce bilgimiz var. ~ Anonymous, #NFDB
672:İnsanın benim gibi biri olarak olduğu her şeyden vazgeçip kalabalığa karışabileceğine inanmak çok abes. Kalabalık çok geçmeden bu saçmalığı görüp kişiyi yok eder ya da her halükârda kişiyi yok etmeye çabalar. Kalabalık kendini ona yüzde yüz teslim etmiş bir insanı yabancı bir cisimmiş gibi acımadan dışarı atar. Kalabalığı işitince kalabalığa ait olmuyorum, kendimi işitince kendime ait oluyorum. Kalabalık beni dışarı attığından, benim için hâlâ cazipken kendi içimde bir ölüm aramaktan başka şansım yok. Çünkü bu caziplik de sınırlı. Ya sonra? Ölüm benim için sadece kalabalığın yerine geçiyor. Söylenen her şey yalan, hakikat bu, saygıdeğer beyefendi, bu lakırdı müebbet zindanımızdır. Zaman zaman kendime ciddiyetle diyorum ki, her şey yalnızlıkla, yalnızlaşmayla, kendimle bir aldatmaca sadece. Hakikatten yalana, yalandan da hakikate varıyorum, kendimden alçalmaya varmam gibi. Amacın, diyorum, ne olduğunu sormaktan çoktan vazgeçtim, çünkü baştan beridir biliyordum ki bu sorular ancak çaresizliğe, belli şartlarda da alçaltıcı bir daimi çılgınlığa çıkar. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
673:Bu semtte tövbekâr yankesicilere, yeni hastahaneden çıkmış eroin hastalarına, falcılara, 1900, 1953 senesi orompolarına, eski tulumbacılara, şık, Bobstil cebi bıçaklı, yakışıklı yeni külhanbeylere, arakçılara, haraççılara, jigololara, kızlarına kodoşluk yapan analara, karılarına müşteri arayan kocalara... Pirzola kokusuna, açlığa, rakıya, aşka, şehvete, iyiye kötüye, her mücerret kelime vasfının karşılığına rastlamak mümkündür. Akşam oldu muydu her sokakta birbirini tanıyan ıslık sesleri duyulur. Karanlık köşelerde Rumca aşk fısıltıları... Yağmurlar yağmışsa sel önce buralarını basar. Yaz geceleri meltem öteki semtleri bir rüya serinliğine boğarken burada yaprak oynamaz. Yenişehir'in kahveleri, meyhaneleri büyük ve güzeldir. Çarşı ışık, kukureç, midye tavası, istiridye, tarak, kırmızı turp, maydanoz, ciğer tavası, şarap, ıskara balık ve rakı kokusu içindedir. Saçları alınlarına yapışmış yumurta ökçe, 59 paça, kırmızı kuşaklı, semtten ancak mahpusane için ayrılan ellilik acaip delikanlılar görürsünüz. Resimli İstanbul Haftası, (2), 2 Mayıs 1953 ========== ~ Anonymous, #NFDB
674:Mrs. Brown: Sesin bugüne kadar hayatımda duyduğum en güzel ses, Antonio. Benim sesim ise kasvetli ve boğuk. Pek çok tonunu artık yitirmiş. Bir defa da benim için şarkı söyler misin, Antonio?
Antonio: Evet, Mrs. Brown.
Mrs. Brown: O zaman şunu da sormak istiyorum sana: Gece ağları atmak üzere denize açıldığında, teknen de bana da bir yer var mı?
Antonio: Evet, Mrs. Brown.
Mrs. Brown: Ama henüz çok geç sayılmaz, değil mi, Antonio? Biz geri gelirken rüzgâr döner mi dersin? Barda, herkesin gözleri önünde bütün kadehleri kıracağıma, kırılan kadehlerin ses çıkaracağına ve sonra sana döneceğime inanıyor musun?
Antonio: Evet, Mrs. Brown.
Mrs. Brown: Çıplak ayaklarım yanacak mı? Yüzümü senin gömleğine, tuza, balıkların pullarına gömdüğümde gözyaşlarım akacak mı? Gözyaşlarım akarken dans edebilecek miyim?
Antonio: Evet, Mrs. Brown.
Mrs. Brown: Peki şarkı söyleyebilecek miyim? Yeniden şarkı söyleyip eski sesimle konuşabileceğim, değil mi Antonio?
Antonio: Hayır, Mrs. Brown!
Hayır, Mrs. Brown! ~ Ingeborg Bachmann,#NFDB
675:tartışılması sonucunda sanığın suçluluğu veya suçsuzluğu yönünde hakimde vicdani kanaat uyanmaması halinde, bu durumdan sanığın yararlandırılması ve beraat kararı verilmesi gerektiğini ifade eder. Yargı bağımsızlığı ve tarafsızlığı ilkesi: İlke, mahkemelerin yürütmenin ve davanın taraflarının kontrolünde olmamasını ifade eder. Doğal (tabi) hakim ilkesi: İlke, kişinin kendisine isnat edilen suç tarihinden önce ve kanunla kurulmuş bir mahkeme önünde yargılanma hakkını ifade eder. Çelişmeli muhakeme ilkesi: İlke, muhakemenin bütün süjelerinin (iddia, yargılama ve savunma) birbirlerinin işlemlerinden haberdar olmalarını ve bu işlemlere karşı diyeceklerini (savunma veya iddialarını) hazırlamak için gerekli zamana sahip olmalarını ifade eder. Soruşturmanın ve kamu davasının mecburiliği (kanuniliği) ilkesi: İlke, suçun işlendiğine dair basit şüphe üzerine soruşturmanın adli makamlarca başlatılması veya soruşturma sonunda suçun işlendiğine dair yeterli şüphe üzerine iddianamenin düzenlenmesi zorunluluğunu ifade eder. Davasız yargılama olmaz ilkesi: İlke, mahkemelerin ~ Anonymous, #NFDB
676:...Karısını öpmek istemiş, Kiti onu itmişti.
- Neyin var?
Kiti hem sakin görünmek, hem de onu iğnelemek isteğiyle:
- Senin keyfin yerinde... -diye söze başlamıştı.
Ancak ağzını açar açmaz anlamsız bir kıskançlığın sitemleri, pencerenin önünde oturarak hiç kımıldamadan geçirdiği bu yarım saatte onu üzen ne varsa hepsi dışarı fırlamıştı. Düğünden sonra Kiti'yi kiliseden çıkarırken anlamadığı şeyi şimdi, şu anda ilk kez açıkça anlamıştı. Kiti'nin ona sadece yakın olmadığını, aynı zamanda Kiti'nin nerede, kendisinin nerede başladığını artık bilmediğini anlamıştı. Bunu, o anda hissettiği acı veren ikiye bölünme duygusundan anlamıştı. İlk anda gücenmişti, ama hemen o saniyede Kiti tarafından incitilemeyeceğini, Kiti'nin onun ta kendisi olduğunu hissetmişti. İlk anda birdenbire sırtına güçlü bir yumruk yiyip, suçluyu bulmak için öfkeyle ve öç almak isteğiyle başını arkaya çeviren ve kazara kendi kendisine vurduğuna, ortada kızacak kimse olmadığına, buna katlanmak ve acısını azaltmak gerektiğine inanan bir adamın hissettiğine benzer bir duyguya kapılmıştı. ~ Leo Tolstoy,#NFDB
677:Benimle Nathal'de avlu duvarı dibinde oturmuş, batmakta olan güneşin altında, kaç kere Paris'e, kaç kere Londra'ya, kaç kere Roma'ya gittiğinin, kaç bin şişe şampanya ictiğinin ve acaba kaç kitap okuduğunun hesabını yapıyordu. Çünkü bu görüldüğü gibi yüzeysel varoluşu sürdüren kişi kesinlikle yüzeysel biri değildi. Üzerinde düşünmekte, düşünce üretmekte en ufak bir zorlukla karşılaştığı tek konu yoktu, tam tersine aslında bana ait olan, yetkinleştiğimi sandığım alanlarda beni utandıran çoğunlukla o olurdu; beni daima düzeltir, doğrusunu gösterirdi. Sık sık düşünmüşümdür, felsefeci olan o, matematikçi olan o, ben değilim, şu işin erbabı olan o, ben değilim diye. Müzik alanında bilmediği, onun için en azından ilginç bir müzik tartışması açma fırsatı oluşturmayacak tek konu bulunmadığını ise hatırlatmaya gerek yok. Üstüne üstlük, bütün bu zihinsel ve sanatsal etkinliklerde bulunurken olağanüstü bir koordinasyon yeteneğine de sahipti. Öte yandan, sadece çok konuşan insanlarla gevezelerden oluşan bir dünyada ona çok konuşan bir insan diyemezdiniz, hele hele geveze hiç. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
678:Sa malo razuma, dosta napora i mnogo dobre volje, sve se u životu, na kraju krajeva, da nekako udesiti. Ali to i jeste najgora strana života da se sve u njemu mora stalno udešavati. U očima ljudi koji vole život ovakav kakav je, tj. u očima velike većine, to je dobro i prirodno, jer za njih sve stvari u svetu i postoje samo utoliko ukoliko ih oni svojom aktivnošću mogu da udese u prilagode svojim potrebama. Ali po shvatanju drugih, malobrojnih, to oduzima stvarima svaku pravu vrednost i više značenje. Oni se sa tim ne mogu nikad pomiriti, čak ni onda kad žive i rade kao i svi ostali. Za njih sve ono što se mora trajnom pažnjom i stalnim naporom doterivati i udešavati i ne znači život. Oni nisu i sposobni za tu pažnju i takav napor; ne što ne bi imali snage i razuma koliko i oni prvi, iz većine, nego što nisu u stanju da prihvate takvo shvatanje života, pa ni po cenu života samog.Oni mogu da prime život samo kao niz čuda, u najužoj vezi sa njihovom ličnošću, a gde izostane čudo, tu redovno nastupa katastrofa koju ništa ne može zaustavitii na kojoj se ništa ne da udesiti. ~ Ivo Andri, #NFDB
679:Kendinizi bütün kazılmış siperlerinizin dışına koyup bütün kalkanlarınızı indirdiğinizde, çırılçıplak karşısına geçtiğiniz yaşam aynasında ne görüyorsunuz?
Tüketmek için bunca acele ettiğiniz takvim yapraklarına, onca hızla çevirdiğiniz akreplere, yelkovanlara, içine gönüllü daldığınız o insafsız rutin çarkına şöyle bir uzaktan baktığınızda ne hissediyorsunuz?
"Ne kadarı benim hayatım?..." diye soruyor musunuz kendinize; "... Ne kadarını başkaları yaşamış benim yerime... ya da ben başkalarının?..."
"Aynadakinin ne kadarı ben'im, ne kadarı oynadıklarım?..."
Yamaçlarında gölgelerin oynaştığı kederli anılar ve ışıltılı yaş günlerinden kaçını "keşke yeniden yaşanabilseler" diyerek anımsıyorsunuz?
Karlı bir dağ zirvesine ya da bir şömine alevine bakarken dalıp gittiğinizde "Neden zirvede değilim"i mi düşünüyorsunuz, "iyi ki uçuruma düşmedim"i mi?...
Sadece kimsesiz gemilerle miskin kedileri barındıran ıssız bir sahil kasabasında yakaladığınız bir geniş zamanda, geçmiş zaman, şimdiki zaman ve gelecek zaman arasında gidip gelirken en çok ne gelirdi aklınıza?... ~ Can D ndar,#NFDB
680:Yaşam özlemini doyuracak bir olgu mümkün mü.
Yirmi yıl sonra aynı şarkılar çalıyor. Elli üç yıl öncesi çekilmiş bir film gösteriliyor. Yirmili yılların, ellili yılların giysileri vitrinleri dolduruyor. Açlık, savaş, geri kalmışlık ve inanılmaz felaketlerle ilgili haberleri kitleler, masal dinler gibi dinliyor. İşte böylesi bir yaşam önümüzden gelip gidiyor. Sen kendi duvarlarının gerisine çekiliyorsun. O, kendi duvarlarının gerisine çekiliyor. Bir başka kentte. Bir başka ülkede. Herkes bir başka kentte. Herkes bir başka dili konuşuyor. Ya da anlamaya çalışıyor. Aynı dili konuşan iki kişi yok. Her sözü, insanın kendisi için söylediğine inanıyorsun. Her söylenen söz, bir biçimde insanın kendini onaylaması. Karşısındakine bir şey anlatmak istese de, gene kendi gerçeğini, bilmişliğini ya da doğru algılayışını kanıtlamak için söylenen sözler. Bir bedenin üzerinde dolaşan her el, kendi bedenini okşamak istercesine dolaşıyor öteki bedenin üzerinde.
Doyum içinde ayrılacağını sandığım bu yaşamdan, zaman zaman algılıyorsun ki, hiç de doyumla ayrılamayacaksın. Hiç yaşanmamış gibi. ~ Tezer zl,#NFDB
681:Aristoteles'e göre bir cismin kırmızı görünmesinin nedeni yüzeyinde kırmızdık oluşuydu; bir cisim sıcaklık niteliğine sahip olduğu için sıcak olarak duyumsa-nırdı. Nitelikler gerçek bir varlığa sahipti; varlık türlerinden birisini oluştururlardı ve gerçeği duyularımızla doğrudan doğruya algılardık. Descartes ise bunun böyle olmadığını söyledi. Cisimlerde kırmızılığın ya da ısının varlığını hayal etmek, tıpkı Rönesans natüralizminin psişik süreçleri fiziksel dünyaya uyarlaması gibi, fiziksel dünyayı duyularımızın bir izdüşümü olarak görmek demekti. Gerçekten de, cisimler sadece hareket halindeki madde parçacıklarından oluşmuştu ve bütün görünen nitelikleri, (sadece hacimleri hariç) tamamıyla hareket halindeki cisimlerin sinirlere çarpmasıyla uyarılan duyulardan ibaretti. Böylece alışık olduğumuz duyusal deneyimler dünyası, tıpkı Rönesans natüralizminin gizemli güçleri gibi bir hayal oluyordu. Dünya fiziksel zorunluluklar sonucu hareket eden, eylemsiz cisimlerden oluşmuş bir makinaydı ve düşünen nesnelerin varlığından etkilenmezdi. İşte mekanikçi doğa felsefesinin temel önermesi böyleydi. ~ Anonymous, #NFDB
682:A stabili o relaţie cu natura este ataît o artaă, caît şi o ştiinţaă,
se plaseazaă dincolo de simpla cunoaştere sau simpla simţire şi,
cred eu acum, dincolo de misticismul oriental, de
transcendentalism, de „tehnicile de meditaţie“ şi toate celelalte –
cel puţin îîn forma îîn care noi, vesticii, le-am convertit spre
propria-ne folosinţaă îîntr-o manieraă care se arataă tot mai
narcisistaă, pentru a ne face saă ne simţim mai bine, mai bogaţi îîn
interpretaări, mai dinamici. Cred caă la naturaă nu se poate ajunge
astfel, transformaînd-o îîntr-o terapie, îîntr-o clinicaă gratuitaă
pentru admiratorii propriilor sensibilitaăţi. Cea mai subtilaă dintre
îînstraăinaările noastre faţaă de ea – dar şi cel mai greu de îînţeles –
este nevoia de a o folosi îîntr-un anume fel, de a obţine un caîştig
personal. Nu vom îînţelege niciodataă pe deplin natura (sau pe noi
îînşine) şi, faăraă îîndoialaă, n-o vom respecta niciodataă paînaă caînd nu
vom disocia caracterul ei saălbatic de noţiunea de utilitate – oricaît
de nevinovataă sau inofensivaă ar fi utilitatea. ~ John Fowles,#NFDB
683:Nu v-am scris mai devreme că s-a înfiinţat aici un premiu de 50 000 fr. pentru manuscrisul cel mai bun în franţuzeşte scris de un străin. M-am prezentat şi eu, într-o doară. Comisia e compusă din cei mai mari scriitori francezi. Manuscrisul meu a făcut mare impresie, a fost găsit cel mai interesant dintr-o sută cîte au fost prezentate. Hotărîrea nu se va lua decît la sfîrşirul lui Martie. Un membru al Academiei franceze, care face parte din comisie, m-a chemat la el şi mi-a spus că va vota pentru mine. Cu toate acestea eu nu sper să am premiul, fiindcă unii membri din comisie susţin că am o concepţie prea pesimistă despre viaţă şi că deci ar fi riscant să mi se dea o recompensă oficială. Oricum ar fi, eu mi-am atins scopul: editorul, aflînd despre vîlva ce-a făcut-o manuscrisul, 1-a dat imediat la publicare. E tot ce aşteptam. Casa de editură la care voi apare e cea mai importantă din Franţa. în tot cazul vă voi ţine în curent despre mersul treburilor. într-un anumit fel am avut noroc că n-am fost publicat cum trebuia acum doi ani: între timp am putut să îndrept mult calitatea textului. ~ Emil M Cioran, #NFDB
684:Ben epeyce uzun konuştuktan sonra, basma entarili bir kadın yanıma geldi. Anlaşılan gözleri pek göremiyordu.
‘’Nerede? Nerede??’’ diye sordu. Ben yanına gidince, kollarını boynuma doladı. Kalbinin attığını duydum.
‘’Senin ne dediğini anladığımı söylemek istiyorum. Benim Darülmuallimatta bir kızım var. O da hizmet edecek, sulh yapacaktır. Ben fukara bir çamaşırcı kadınım. Ona bu tahsili verebilmek için her gün çalışıyorum. O da bir gün hoca olacak. Senin konuştuğun gibi konuşacak’’ dedi.
İşte, Türkiye’nin geleceğini kurtaracak bir kadın vatandaş! Nihayet dedi ki :
‘’Benim oğlum Çanakkale’de öldü. Ağlamıyorum. İşimi bırakmıyorum. Çünkü kızıma tahsil veremem. Fakat, hep yeni harplerden bahsediyorsun. Çanakkale’de ölenleri hiç söylemedin.’’
Göğsünden bir lira çıkararak ‘’Hilali Ahmer’in yaralılarına’’ diye uzattı. Karşı karşıyaydık. Birbirimizin gözünün içine bakıyorduk. İkimizin de gözyaşları kalbimize akıyordu.O ana kadar Türkiye’nin geleceğine bu kadar iman ettiğimi hatırlamıyorum. Böyle bir unsur mevcut oldukça, memleketimiz için her türlü cefa ve fedakarlık azdır bile. ~ Halide Edib Ad var,#NFDB
685:gün olup beni seveceği düşüncesiyle avunamazdım. gençtim, romantiktim ama,aşkı zamanla büyüyüp gelişen bir şey olarak göremiyordum. maddelerine uyulacak bir anlaşma değildi aşk.ya bir bütündü, sizi tümüyle içine alırdı ya da aşk değildi. başka bir şeydi belki.daha mantıklı,daha sakin bir şey. kendine göre yine güzel bir şey... ama o şeyi istemiyordum ben."
"bana da acımakla vakit kaybetme montjean. ben hayatta kendi durumumu dikkatle saptadım. ne fazla mutluluğa, ne de fazla acıya yer bırakıyorum. kendime güvenli ve kararlı bir yüzeysellik edindim. zevklerim var ama iştahlarım yok. gülüyorum, ama pek seyrek gülümsüyorum. beklentilerim var, ama umutlarım yok. esprilerim var, ama mizahım yok. çok atağım ama hiç cesaretim yok. açık sözlüyüm ama içtenliğim yok. çekiciliği güzelliğe tercih ederim. rahatlığı da yararlılığa tercih ederim. güzel kurulmuş bir cümle bence anlamlı bir cümleden iyidir. her şeyde yapaylığı seçerim!"
"henüz hiçbir şeye teşebbüs etmediğim için, kendi yetersizliklerimden haberim yoktu. bir şeye cesaret etmemiş olduğum için de, cesaretimin sınırlarını bilmiyordum. ~ Trevanian,#NFDB
686:La început - trecuse multă vreme de atunci - îl preocupase intens un lucru: de ce toate crimele sunt descoperite atât de ușor, iar urmele lăsate de făptuitori sunt atât de bătătoare la ochi? Ajunsese, încetul cu încetul, la niște concluzii foarte interesante. După el, principala cauză consta nu atât în imposibilitatea materială de a tăinui crima, cât în făptuitorul însuși. Acesta din urmă - adică aproape toți criminalii - suferă, în momentul crimei, o cădere de voință și de rațiune; acestora le ia locul contrariul lor: o indolență infantilă, absolut fenomenală, intervine tocmai în momentul când prudența și circumspecția sunt indispensabile. El asimila această eclipsă de judecată și acest crah al voinței cu o boală ce se dezvoltă lent, atingând punctul culminant cu puțin timp înaintea săvârșirii crimei; această stare morbidă se menține pe parcursul acțiunii și câtăva vreme după (durata diferă de la individ la individ). În cele din urmă, boala trece, ca orice boală. Întrebarea era: maladia determină crima, ori crima e întovărășită în mod fatal, prin natura ei, de asemenea fenomene morbide? ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
687:Când ne ascundem fața-n palme și blestemăm clipa în care ne-am născut, ei nu vin bățoși spre noi să ne spună că ne-am făcut-o cu mâna noastră. Nici măcar nu se gândesc la vreun avertisment. Pur și simplu vin încetișor și-și lipesc capul de noi. Pisica ți se-așează pe umăr, îți ciufulește părul și-ți spune clar de parcă ar vorbi:
- Vai, săracu' de tine, mi se rupe inima!
Câinele te privește cu ochi mari și sinceri care-ți spun parcă:
- Tu m-ai înțeles întotdeauna, știi bine! O s-o pornim în viață împreună și-o să fim mereu alături, nu-i așa?
Câinele ăsta e tare imprudent. Niciodată nu-și pune în gând să afle dacă ai dreptate sau nu. Niciodată nu se sinchisește dacă urci sau cobori pe scara vieții. Niciodată nu se întreabă dacă ești bogat sau sărac, prost sau deștept, păcătos sau sfânt. Ești prietenul lui și ce vrei mai mult?! Lui i-ajunge atât. Vină ce-o veni, noroc sau nenorocire, nume bun sau rău, onoare sau rușine, el o să fie mereu lângă tine, să te mângâie, să te apere, să-și dea viața pentru tine, dacă e nevoie. Nătărăul ăsta de câine fără minte și suflet e-n stare de-așa ceva! ~ Jerome K Jerome,#NFDB
688:„Sve je to nastalo otud“ – mislio je Nehljudov – „što svi ti ljudi – gubernatori, nadzornici, policijski pristavi, redari – misle da na svijetu ima takvih položaja na kojima nije neophodno ljudski se odnositi prema ljudima. Ta svi ti ljudi – i Maslenikov, i nadzornik, i oficiri pratioci – svi oni, da nisu gubernatori, nadzornici, oficiri, dvadeset bi puta razmislili smiju li se otpravljati ljudi po takvoj žegi i u tolikoj gomili, dvadeset bi puta zastali, a kad opaze da čovjek slabi, nestaje mu daha, izveli bi ga iz gomile, odveli u sjenu, dali mu vode, pustili da se odmori, a kad bi se dogodila nesreća, iskazali bi žaljenje. Oni to nisu učinili, čak su i druge priječili da to učine jedino zato što nisu pred sobom gledali ljude i svoje obveze prema njima, nego službu i njene zahtjeve koji su im bili značajniji nego zahtjevi ljudskih odnosa. „U tome je sve“ – mislio je Nehljudov- „Ako se može ustvrditi da bi išta bilo važnije nego osjećaj čovjekoljublja, makar i na jedan sat, i makar u jednom jedinom , izuzetnom slučaju, onda nema zločina koji se ne bi smio izvršiti nad ljudima bez osjećaja krivice. ~ Leo Tolstoy, #NFDB
689:Kehanet, karanlık bir su gibi, hep oradadır. Normalde bilinmeyen bir yerde sinsi sinsi gizlenir. Fakat bir an gelir, sessizce çağlayarak hücrelerini birer birer dondurur; sen o zalim, taşkın suyun ortasında debelenip durursun. Tavana yakın havalandırma açıklığına tırnaklarınla tutunur, dışarının taze havasını içine çekmek istersin. Ancak gelen hava kupkurudur, sıcaklığıyla boğazını yakar. Su ve susuzluk, soğuk ve sıcak gibi birbirine ters unsurlar, aynı anda üzerine karabasan gibi çullanır. Dünyada bu kadar çok boş yer olduğu halde, var olabileceğin, sana fazlasıyla yetecek ufacık bir yer bile bulamazsın. Sesleri aradığında, karşına çıkan sessizlik olur. Sessizliği arzuladığındaysa durmak bilmeyen kehanet başlar. O ses, zamanı geldikçe, senin kafanın içindeki gizli düğmesine basar. Yüreğin, uzun yağmurlarla taşan ırmaklara döner. Yeryüzündeki tüm işaretler o selin altında kalmış, karanlık bir yerlere sürüklenmiştir. Yağmursa, o taşan ırmağın üzerine yağmaya devam eder. Böylesi sel manzaralarını televizyon haberlerinde her görüşünde aklına geliverir. “Evet, aynen böyle, benim yüreğim de böyle işte” dersin. ~ Anonymous, #NFDB
690:Bizim küçük Anadolu şehirlerimizde bu müzmin evlenme hastalığı daima hüküm sürmektedir. En kuvvetliler bile bir iki sene dayanabildikten sonra bu amansız mikroptan yakalarını kurtaramazlar ve kör gibi, önlerine ilk çıkanla evleniverirler. Tabii bu evlenme herhangi bir müşterek hayattan ziyade, erkek için evde bir kadın bulunması; kız için de “münasipçe bir kısmet” varken kaçırılmaması düşünülmüştür. Bu izdivaç mikrobu evlendikten sonra faaliyetine başlar. Evvelce birtakım emelleri olan, yükselmek, kendini göstermek, eser vermek isteyen adamlara bir kalenderlik, bir lakaytlık gelir. Evde meram anlatmaya asla imkân olmayan, seviyesi, ahlak telakkisi, dünyayı görüşü ve itiyatları büsbütün ayrı bir mahlukla daimi bir beraberlik insanı dış hayattan da bedbin yapar ve bütün insanlardan şüpheye düşürür. Evlendikten sonra bir adamın bütün gayesi ve istikbal düşüncesi, bir kere içine girmiş bulunduğu ve şimdi mukadder telakki ettiği bu belayı ses çıkarmadan ve dosta düşmana pek belli etmeden sürükleyip götürmek, onda herkes tarafından söylenen, fakat kimse tarafından bulunamayan meziyetler ve saadetler araştırmaktır. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
691:A pierde tot ce se poate pierde"
Bărbatul este un animal indirect,
Gingaş sufletul lui
de neînţeles este.
Umbra unei frunze o ţine în braţe,
frunza nu, frunza nu.
Fuga unui iepure o ţine pe câmp,
iepurele nu, iepurele nu
Foame îi e de ce n-au mâncat alţii, -
frig îi e
tot timpul de alte stele
Animal indirect, lumină pentru orbi, -
gingaşului se vădeşte,
prin băltoaca de sânge
Nu naşte ci visează, -
nu doarme ci ţine în mână arma!
Neputând să piardă nimic
el pierde totul!
moare numai omorând.
Inventează puterea din absenţă.
Lumină în sine însuşi.
Ochi scobiţi cu degetul şi scurşi obraji,
ud al luminii, -
neputând să ţii un copil în pântec
tăierea gâtului în chip de sabie
o ţii îngropată în pământul de război al nimănuia
Ce poţi să pierzi tu, -
născut pentru pierdere totul îţi este destinat pierderii
Animal indirect
sufletul tău gingaş nimănuia
de trebuinţă este
Bagă mâna în pământ şi scoate
sabia iar nu sămânţa!
în singurătatea lui A
nu-l îndrăzni pe 1
Animal indirect
lasă-te sus. ~ Nichita St nescu,#NFDB
692:Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...
Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak koyu bir karanlık...
Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazamak sana dair,
hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek:
filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,
kendisi değil
edasındaki dünya...
Ne güzel şey hatırlamak seni.
Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:
bir çekmece
bir yüzük,
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
Ve hemen
fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin sütbeyaz maviliğine
sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...
Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni
Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinde,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken... ~ N z m Hikmet Ran,#NFDB
693:De puteam - te luam
În pântecul peșterii:
În peștera dragonului,
În cocioaba panterei.
În ale panterei labe -
De puteam - te luam.
Natura - în largul ei, natura în propriul pat.
De puteam - chiar pielea-mi de panteră
Aș fi lăsat...
- Aș fi dat-o cocioabei - de-nvățătură!
În stufărișă, în cetinișă, în pârăiașă, în lichenișă,-
Acolo, unde în ațipire, și învrăjbire, și întunecime,
Ramurile se împletesc în veșnică nuntire...
Acolo, unde în granit, în tei de curmei, în lăptișor
Mâinile se-mpreunează în vecii vecilor -
Ca ramii - și râurile...
În peștera fără lumină, în cocioaba fără urmă,
În frunziș, în licheni - parcă
În trenci ocrotitor...
Nici albă lumină, nici pâine neagră:
În rouă, în cetiniș, în frunze - parcă
În rudenie...
Pentru ca în ușă - să nu bată.
La geam - strigăt de a nu opinti,
Și să nu se mai întâmple vreodată,
În veac de a nu se sfârși!
Dar puține sunt - peșterile,
Și puține - cocioabele!
De-aș fi putut - te-aș fi luat
În peștera - ca în burtă mamele.
De puteam -
Te luam. ~ Marina Tsvetaeva,#NFDB
694:PENTRU CEI MAI SINGURI — Mă adresez vouă, tuturor celor care cunoaşteţi până unde poate merge singurătatea omului, până unde tristeţea de a fi poate să întunece viaţa şi tremurul fiinţei, să zguduie lumea aceasta. Şi mă adresez mai puţin pentru a afla ceea ce trăiesc şi eu, cât pentru a ne uni singurătăţile. Fraţi întru clipe de deznădejde, de tristeţe ascunsă şi de lacrimi nevărsate, ne uneşte pe toţi aceeaşi fugă nebună de viaţă, aceeaşi groază de a trăi, aceeaşi timiditate a nebuniei noastre. Ne-am pierdut curajul de prea multă singurătate şi am uitat să trăim, gândind prea mult viaţa. Oare toată singurătatea noastră să nu ne fi dus decât la moarte şi toate dezamăgirile, numai la renunţare? De ce nimicul să ne fie moartea? Am gândit prea mult pe noi înşine pentru ca viaţa să nu ne fi pedepsit şi am iubit prea mult moartea pentru a mai putea vorbi de iubire. Nu-i viaţă decât unde este un continuu început; iar noi n-am făcut decât să sfârşim viaţa în fiecare clipă, şi ce este toată fiinţa noastră decât un etern sfârşit? Nouă, celor mai singuri, celor cu viaţa alături de noi, cine ne va da speranţa de a uita să murim? ~ Emil M Cioran, #NFDB
695:„Oni koji izvršavaju na različite načine organizovanu moć u državi neće se nikada moći uveriti u to da opasna razmišljanja ne treba na neki način potčinjavati. Tamo gde pravo govora nije otvoreno sprečavano, jedinstvo mnenja se postiže moralnim terorom sa kojim su poštovani u društvu izričito saglasni. Slediti mišljenje vladajućih znači ići stazom mira. Neka su skretanja dopuštena, druga koja važe kao nesigurna, zabranjena. Ona su različita u različitim zemljama i različitim epohama, ali ma gde bio: ako je poznato da pripadaš tabuisanoj veri možeš biti siguran da će s tobom postupati s okrutnošću koja je manje brutalna, ali rafinovanija od lova na vuka. Najveći duhovni dobročinitelji čovečanstva nikada se nisu usudili a i danas se ne usuđuju da iznesu svoje misli. Senka sumnje prima facie pada na svako razmišljanje koje se čini važnim za sigurnost društva. Po pravilu proganjanje dolazi samo spolja: čovek se sam razdire i često je preplašen time što zastupa stavove protiv kojih su ga njegovog mišljenja autoritetu učili da se bori. Mirnom i dobronamernom karakteru stoga teško pada da se suprotstavi pokušaju potčinjavanja. ~ Charles Sanders Peirce, #NFDB
696:Vronskiy'de güzel olmayan bir şey arıyor ve hiçbir şey bulamıyordu. Onun karşısında kendisinin bir hiç olduğunu Vronskiy'e göstermeye cesaret edemiyordu. Vronskiy bunu bilirse onu sevmekten vazgeçebilirmiş gibi geliyordu; böyle düşünecek bir nedeni olmadığı halde şimdi hiçbir şeyden onun sevgisini kaybetmek kadar korkmuyordu. Ancak kendisine karşı davranışı için ona minnet duymaktan ve ne kadar değer verdiğini göstermekten kendini alamıyordu. Anna'ya göre, önemli rol oynayabileceği bir devlet görevi için belli bir yeteneğe sahip olan Vronskiy, yükselme isteğinden asla en küçük bir pişmanlık göstermeksizin onun için vazgeçmişti. Anna'ya karşı eskisinden daha fazla sevgi ve saygı doluydu, ona durumundan hiçbir zaman rahatsızlık hissettirmeme düşüncesi bir an bile aklından çıkmıyordu. Son derece erkek tabiatlı olan Vronskiy Anna'ya hiç karşı çıkmadığı gibi, kendi iradesi yokmuş gibi davranıyor ve Anna'nın isteklerini daha o söylemeden tahmin etmeye çalışıyormuş gibi görünüyordu. Vronskiy'in bütün dikkatini ona çevirmesi, onu içine hapsettiği bu ilgi ortamı zaman zaman Anna'yı rahatsız etse de, bunları takdir etmekten kendini alamıyordu. ~ Leo Tolstoy, #NFDB
697:Rusijo!Rusijo!Vidim te iz svoje čudesne,divne daljine,vidim te: sve je jadno,razbacano i neudobno u tebi;ne vesele niti plaše pogled na tvoja smiona čuda prirode okrunjena smionim čudima umjetnosti,gradovi u kojima se dižu visoki dvorci s mnogobrojnim prozorima urasli u stijene,slikovito drveće i bršljan urastao u kuće,usred vječitog šuma i vodene prašine slapova...Široko je,pusto i ravno sve u tebi;kao točke,kao oznake,neupadljivo strše usred ravnice tvoji niski gradovi;ništa neće čovjeka oduševiti ni očarati mu pogled.Ali koja me to nepojmljiva,tajna sila vuče tebi?Zašto mi se neprekidno odjekuje i razliježe se u ušima tvoja čeznutljiva pjesma što se ori u tebi uzduž i poprijeko,od jednog mora do drugog? Što je unjoj,u toj pjesmi? Što me to u njoj zove,i jeca,i dira samo u srce?Koji me to zvuci bolno miluju,i u dušu mi prodiru,i viju mi se oko srca?Rusijo!Što hoćeš od mene?Kakva se to nedokučiva veza krije među nama?Što me tako gledaš,i zašto je sve u tebi uprlo oči pune nade u mene...Neće li se baš ovdje u tebi roditi beskrajna misao kad tebi samoj nema kraja?Oh,kakva je blisatva,čudesna ta daljina o kojoj svijet ništa ne zna!Rusijo!... ~ Nikolai Gogol, #NFDB
698:Yıllardır Amerikan filmlerinin nasıl renklendirildiklerini merak etmeden seyrederken, ilk kez yerli bir renkli film çekildiğinde pek çok sorunun peş peşe gelip, Pelin’in aklında kuyruğa girmelerinin Ömer’e göre basit bir açıklaması vardı. Tünel’den Karaköy Meydanı’na inen kadar Pelin’e bunun nedenini anlatmaya çalışmıştı. Türkiye gibi boynunu Avrupa’ya uzatmış, ancak kıçı açıkta kalmış bir ülke yaşayanlar için Amerika zaten uzak, renkli, pırıltılı bir hayaldi ve hayal perdesine düşen ışığı da tabii ki renkli olacaktı. Oysa Türkiye’de, kavruk kalmış bir coğrafyanın gazetelerinden birinde, mesela Akşam gazetesinin sarı sayfalarında, karanlık fotoğraflarla çevrelenmiş küskün haberleri okuyup da iki ay önce battığında seksen sekiz kişiye mezar olan Dumlupınar denizaltısının akıntı nedeniyle takılamayan kurtarma çanına kafayı takıp, Kore’de bitmeyen çarpışmalarda boş yere ölen Türk askerlerine üzülürken, İnönü’yle, Menderes’le siyah beyaz bir hayatın vurdulu kırdılı sahnelerinde ucuz bir figüran estetiğiyle yuvarlanıp giderken alıştıkları hayatın, birden Ayhan Işık’ın beyazperdedeki tıraşlı yüzüne vuran ışıkla da olsa renklendiğine inanmak zordu. ~ Hakan Yaman, #NFDB
699:Govorim to ozbiljno. Nije naš zadatak da se približimo jedan drugom, kao što se ne sastaju ni sunce ni mesec, ni more ni kopno. Nas dvojca smo, prijatelju dragi, sunce i mesec, mi smo more i kopno. Naš cilj nije da se slijemo jedan sa drugim već da saznamo jedan drugoga i da jedan u drugom naučimo da vidimo i poštujemo ono što taj drugi jeste: naša suprotnost i dopuna.
Duboko je uvlačio u sebe vlažni, gorki miris vazduha u parku i pri svakom koraku mu se činilo da gura prošlost daleko od sebe, kao čamac koji mu, stigavši na obalu, više ničemu ne služi. U tom ispitivanju i spoznaji nije bilo ni traga ni mirenja sa sudbinom i prkosno, i prožet preduzimljivim žarom, uperio je pogled u novi život koji više nije smeo da se iscrpi u nedoumici i sumornom lutanju; već treba da ga, kao strmi put, smelo povede naviše. On se kasnije, i možda sa više gorčine nego što to obično čine muškarci, oprostio od slatkog sutona mladosti. Sad se siromašan i sam obreo usred bela dana i više nije hteo da izgubi nijedan jedini njegov dragoceni čas.
Sasušeno drvo je zauvek mrtvo, smrznuta ptica se nikad više ne vraća u život, a isto tako ni čovek kad umre. ~ Hermann Hesse,#NFDB
700:Nazan Hanım --Dün akşam TV'deki Doğu Anadolu dizisini seyrettiniz mi?-- diye sorduğunda, Hakkı Bey, --hiçbir şey-- söylemese, yapmasa ve sanki sekreter orada yokmuş gibi davransa, Nazan Hanım'ın, --kendimi, TV'de neyi seyrettiğinizi konuşabilecek kadar yakın ilişki içinde görüyorum;-- tanımını kabul etmemekle kalmayacak, sekreterin insan olarak orada varlığının umurunda olmadığını ifade etmiş olacaktır. Kabullenme ve reddetme, kişinin o an içinde kurmaya çalıştığı ilişkinin benimsenip benimsenmediğine işaret eder. Umursamama kişinin kendinin önemsenmediğini, değersiz olduğunu, yok olduğunu belirtir. Watzlawick ve arkadaşları, umursamamanın ilişki içinde en sağlıksız psikolojik durumu yarattığını öne sürerler. --Bir insana dünyanın en dayanılmaz işkencesini yapmak isterseniz, onu 'umursamama'nın baskın olduğu sosyal bir ortama koyun,-- önerisinde bulunurlar. Onlara göre, --En acı ve ızdırap verici bedensel işkence bile, umursamamaya yeğlenir, çünkü bedensel işkenceyi yapan, işkence yaptığı kişinin varlığını kabul etmiş olmaktadır.-- ~ Anonymous, #NFDB
701:İMKÂNSIZA AĞIT ya da BİR DUVAR YIKMAK... Etkileyici bir yazı başlığı değil mi? Yazarlar genelde yazılarına veya kitaplarına vurucu bir isim koymayı severler. Burada genelde imdada “ya da” yetişir. Çoğu yazar “ya da”yı halasından teyzesinden daha çok sever. “Ya da’yı vurucu başlığının tam göbeğine başta yerleştirir ve “ya da’nın etrafını donatmaya başlar. “Ya da”yı mutlaka bir deyim izlemelidir ve “ya da” dan önce mutlaka bir betimleme olmalıdır. Örnek verecek olursak; “masumiyetin çöküşü ya da çay içmek”, “giden kıza duyulan özlem ya da üşümek”, “mutsuzluğa övgü ya da bir dosta uğramak”... Örnekler çoğaltılabilir. Veya tek bir kelime de olabilir yazı başlığınız. Çünkü bilirsiniz bazen bir tek kelime binlerce duyguyu karşılayabilir. Ama öyle mandalina, leblebi, vileda, şofben gibi basit kelimeler olmamalı bu. “Üşümek”, “araf ”, "hiç" , "zifir", "korku", "mavi", "O", "kaybetmek", "hayat” gibi oturduğunuz semtten çıkıp evrene yayılan kelimeler olmalı bu seçtiğiniz. “Mandalina” olmaz dedik ama “Nar” olur bakın. Çünkü Nar imgesel bir meyvedir. Doğurganlığı veya cinselliği simgeler. Sanatın her dalındaki bir çok sanatçı Nar’dan evlerini geçindirmişlerdir. ~ Anonymous, #NFDB
702:Lucrul ce s-a observat cel mai puţin, şi care va face totdeauna o scriere unică, este simpltiatea subiectului şi desfăşurarea povestirii, care, concentrată între trei persoane, se susţine de-a lungul a şase volume, fără întâmplări, fără aventuri ca în romane, fără răutăţi de nici un fel, nici în personaje, nici în fapte. Diderot i-a adus mari laude lui Samuel Richardson pentru mulţimea personajelor sale. Richardson are, în adevăr, meritul de a le fi descris pe toate bine; cât despre numărul lor, el este asemenea celor mai searbezi romancieri, care înlocuiesc sărăcia ideilor prin bogăţia personajelor şi a întâmplărilor. E uşor să trezeşti atenţia, prezentând la nesfârşit şi fapte nemaipomenite şi chipuri noi, care se perindă ca imaginile din lanterna magică; dar a ţine mereu trează atenţia asupra aceloraşi lucruri, şi fără aventuri uluitoare, asta este, desigur, mai greu; şi dacă, lăsând la o parte altele, simplitatea subiectului contribuie la frumuseţea operei, romanele lui Richardson, superioare în atâtea alte privinţe, nu vor putea fi, sub acest raport, puse în paralelă cu al meu. El e mort, totuşi, o ştiu, şi ştiu şi din ce cauză; dar va învia. ~ Jean Jacques Rousseau, #NFDB
703:Çağ ve Nesil (M. Fethullah Gulen) - Your Highlight on Location 575-584 | Added on Monday, April 21, 2014 2:20:22 AM Günah bir iç çöküntü, bir terslik ve fıtratla zıtlaşmadır. Günaha giren kimse, kendini, vicdânî azaplara ve kalbî sıkıntılara bırakmış bir talihsiz ve bütün rûhî meleke ve kabiliyetlerini şeytana teslim etmiş bir zavallı ve talihsizdir. Bir de o günahı işlemeye devam ederse, bütün bütün ipi elden kaçırır ve artık, ne bir irade, ne bir direnme, ne de kendini yenilemeye mecâli kalmaz. Günah, iradenin yüzüne atılmış bir tükrük ve rûha içirilmiş bir zakkumdur. Günahtan zevk alan insan, ne sefîl; günahla ruhunu dinamitleyen insan ne hoyrattır..! Günah, insana bahşedilen bilumum istidat ve yüce duyguları söndüren bir fırtına ve kalbî hayatı çepeçevre saran zehirli bir dumandır. Bu fırtınaya marûz kalan kurur; bu zehirli havayı teneffüs eden de ölür. İnsan, günah içine bir kere girmeye dursun; girdi mi, artık ne ölçü, ne kıstas, ne de değer hükmü kalır. Bir uçağın, başaşağı yere inmesinde, yer çekiminin hesaba katılmaması ve fıtrat kanunlarının affetmeyeceği çizgiye varılması ne ise, hikmet elinin koyduğu yasaklar atmosferine girmek de aynı şeydir. ========== ~ Anonymous, #NFDB
704:Çağ ve Nesil (M. Fethullah Gulen) - Your Highlight on Location 575-584 | Added on Monday, April 21, 2014 2:20:22 AM Günah bir iç çökünt��, bir terslik ve fıtratla zıtlaşmadır. Günaha giren kimse, kendini, vicdânî azaplara ve kalbî sıkıntılara bırakmış bir talihsiz ve bütün rûhî meleke ve kabiliyetlerini şeytana teslim etmiş bir zavallı ve talihsizdir. Bir de o günahı işlemeye devam ederse, bütün bütün ipi elden kaçırır ve artık, ne bir irade, ne bir direnme, ne de kendini yenilemeye mecâli kalmaz. Günah, iradenin yüzüne atılmış bir tükrük ve rûha içirilmiş bir zakkumdur. Günahtan zevk alan insan, ne sefîl; günahla ruhunu dinamitleyen insan ne hoyrattır..! Günah, insana bahşedilen bilumum istidat ve yüce duyguları söndüren bir fırtına ve kalbî hayatı çepeçevre saran zehirli bir dumandır. Bu fırtınaya marûz kalan kurur; bu zehirli havayı teneffüs eden de ölür. İnsan, günah içine bir kere girmeye dursun; girdi mi, artık ne ölçü, ne kıstas, ne de değer hükmü kalır. Bir uçağın, başaşağı yere inmesinde, yer çekiminin hesaba katılmaması ve fıtrat kanunlarının affetmeyeceği çizgiye varılması ne ise, hikmet elinin koyduğu yasaklar atmosferine girmek de aynı şeydir. ========== ~ Anonymous, #NFDB
705:Dacă o furculiță cvadridimensională ne-ar străbate membrana, am vedea apărând din senin patru sfere- proiecția în trei dimensiuni a dinților furculiței- contopite curând într-o elipsă tridimensională turtită, ce s-ar termina brusc, dispărând, în punctual final. Tot astfel, locuitorii unei lumi cu patru dimensiuni și-ar putea trimite oricând proiecțiile tridimensionale-ntre noi. Ne-ar apărea ca ființe umane obișnuite și nu le-am putea bănui niciodată trupurile și mințile fantastice, puterile uimitoare. Dar ele-ar putea face miracole, ar putea vindeca bolnavii- căci au acces direct la fiecare organ fără nevoia de-a deschide trupurile-, ar putea învia morții, ar putea apărea și dispărea brusc dintre noi. Ființa lor, ața cum apare-ntre noi, ar fi doar umbra pe-un ecran a adevăratei lor ființe. Pentru ei n-ar exista, în lumea noastră, ziduri și lanțuri. Dac-am intui dimnesiunea în plus, dacă ne-am putea imagna alte direcții decât dreapta-stânga, înainte-napoi și sus-jos, ne-am da seama că nimeni nu ne poate ține-n închisoarea lumii noastre, că un uriaș perete al ei este liber, nezidit, temnicerii mizând pe orbirea noastră la direcția în care se află poarta deschisă. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
706:... ako otkriješ tajnu, postaješ deo tajne.
Ja sam ovog jutra opet lagala u snu. A laž ima miris.
Svak može da umre, ali svak ne može da se rodi. Oni najbolji ostaju nerođeni.
Poslednjih sedmica i moji snovi zaudaraju. Gusti kao kačamak i crni kao katran. A kroz njih teku ogromne količine vremena, kao reke ponornice, iako pri buđenju nisam starija no inače i ranije. Kao da postoje dva vremena u mom životu. Od jednog se ne stari nego se troši nešto drugo umesto tela. Karma? Jesu li naše telo i duša gorivo? Gorivo čega? Da li je vreme pogon na koji se kreće telo, a Večnost gorivo duše?
Jednina, tačka i sadašnji trenutak, eto od čega je sastavljen ceo tvoj mehanički svet i njegova računica.
U srcu ne postoji prostor, u duši ne postoji vreme...
SNOVI SE ZABORAVE ČIM PROĐEŠ KROZ NAJBLIŽA VRATA. OD NJIH TADA OSTAJE SAMO KOSTUR. ALI, KAKO ZABORAVITI JEZIK NA KOJEM SANJAŠ I S KOJIM SI ODRASTAO?
Ne znam da li znaš da se šume sele? Kada krenu, one polako i dugo putuju tražeći sebi bolje mesto. Najradije s jeseni polaze na put... Kao ptice. Ili kao čovek...
SNOVI NE STARE. ONI SU VEČNI. ONI SU JEDINI VEČITI DEO ČOVEČANSTVA... ~ Milorad Pavi,#NFDB
707:Pisaću, vrlo kratko, o pozorištima. U njima vrvi svet, i gleda toalete. Na galerijama se ljubi. Uostalom, u tome ima tradicija. Visoko gore, sad smešne, još postoje one lože, sa rešetkama, iza kojih se, nekad, činilo sve, i večeralo, gledajući komedije, koje nisu bile bludnije od života. Sad se to retko dešava. Inače, sve ovo ljubakanje po tramvajima, i pod zemljom, i na ulici, dosta je ljupko. Nije to neobuzdanost. To je prosto ovdašnji, razvijen osećaj za reprezentacijom.
Ni umetnost nije više opasna. Ko ima talenta piše lepo i pametno ljubavne drame. Ona, on, i muž. Ponegde je umešano jedno lovačko odelo, ili ma šta što publika voli; iza zavese svira violina, a pri kraju, pod starost, sve se žene smire. Nijedan pesnik ne jauče. To čine još samo Sloveni. Ovde ljudi davno znaju da to nema smisla.
Između činova, na zavesi, javljaju rezultate trka, i, ako se negde sudario voz, koliko je mrtvih. Posle, reklamu lepog boksera Karpantijea, koji je fabrikant posuđa. Posle se komad nastavlja. A posle, svi večeraju javno i poštuju sebe.
Uostalom, ovaj patos, to je zao uticaj Tolstoja na mene, koji je mrzeo kulturu, voleo seljake, išao bos, i jahao skupe konje. ~ Milo Crnjanski,#NFDB
708:İnsan,gelip geçici heveseleri olan,tutarsız bir varlıktır ve tıpkı satranç oyuncuları gibi hedefe ulaşmayı değilde hedefe giden yolları daha çok sever. Emin olamayız elbette,ama insanın ulaşmak için çabaladığı şey, hedefe giden bu yol olabilir;o da hayatın ta kendisidir zaten. Aslına bakılırsa hedef,iki kere iki dörttür yani bir formüldür; ama bu formül hayatın değil,ölümün başlangıcıdır. İnsan,daima iki kere ikinin dört etmesinden az da olsa bir korku duymuştur;tıpkı benim duyduğum gibi. İnsanın uğruna denizler aştığı,hayatını tükettiği hedefi iki kere iki dörttür; ama öte yandan insanın korkusu bu hedefe ulaşmaktır. Çünkü ulaştığı an hedefsiz kalacağının bilincindedir... İnsan,hedefe ilerlemeyi sever ulaşmayı değil; şüphesiz çok gülünç bir durumdur bu. İşin en hoş tarafı insanın daha doğduğunda gülünç olmasındadır. İki kere iki dört formülü, yine de dayanılmaz şey doğrusu. Bana kalırsa iki kere iki dört, büyük bir küstahlıktır ve etrafa tükürükler saçan,elleri belinde,yol kesen bir külhan beyinin ta kendisidir. İki kere ikinin mükemmelliğine inanıyorum; fakat ondan daha üstün olduğuna inandığım şey, iki kere ikinin beş etmesidir.'
Yeraltından Notlar - Dostoyevski ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
709:Descrisesem sufletele așa cum mi le imaginam eu, ușoare ca fulgii și invizibile, plutind în sus printr-un strat de nori care arăta ca unul de bumbac, dar era răcoros, cețos și foarte ud. Până ce sufletele străbăteau plafonul noros, veșmintele lor lumești aveau să fie îmbibate de umezeală. Apoi aveau să treacă printr o zonă însorită și caldă, care mirosea a pâine prăjită, apoi printr un nou strat rece și umed. Cald, rece, cald, rece, până ce aerul se subția și cerul se întuneca, devenind din albastru deschis bleumarin.
Descrisesem apoi spațiul extraterestru. Stele pretutindeni, ca niște gămălii de diamant. Comete cu cozi sfârâind de foc incandescent. Ploi de meteoriți roșii, portocalii și albaștri. Planete colorate învârtindu-se în jurul unor sori fierbinți. Sufletele aveau să-și continue mult timp ascensiunea prin acest spațiu vast și scânteietor, până ce aveau să ajungă într-un întuneric profund, unde capetele lor aveau să atingă ceva care părea un plafon, dar era o membrană delicată străbătută de vinișoare subțiri, gata să se sfâșie dac-o împungeai cu degetul. Dincolo de această membrană se aflau raiul sau iadul, în funcție de felul în care se comportaseră sufletele pe pământ. ~ Tanaz Bhathena,#NFDB
710:Türk genci, devrimlerin ve cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir. Bunların gereğine, doğruluğuna herkesten çok inanmıştır. Yönetim biçimini ve devrimleri benimsemiştir. Bunları güçsüz düşürecek en küçük ya da en büyük bir kıpırtı ve bir davranış duydu mu, ‘Bu ülkenin polisi vardır, jandarması vardır, ordusu vardır, adalet örgütü vardır.’ demeyecektir. Elle, taşla, sopa ve silahla; nesi varsa onunla kendi yapıtını koruyacaktır.
Polis gelecek, asıl suçluları bırakıp, suçlu diye onu yakalayacaktır. Genç, ‘Polis henüz devrim ve cumhuriyetin polisi değildir.’ diye düşünecek, ama hiç bir zaman yalvarmayacaktır. Mahkeme onu yargılayacaktır. Yine düşünecek, ‘Demek adliyeyi ıslah etmek, rejime göre düzenlemek lazım.’ diyecek.
Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karşı çıkışlarda bulunmakla birlikte bana, başbakana ve meclise telgraflar yağdırıp, haklı ve suçsuz olduğu için salıverilmesine çalışılmasını, kayrılmasını istemeyecek. Diyecek ki, ‘Ben inanç ve kanaatimin gereğini yaptım. Araya girişimde ve eylemimde haklıyım. Eğer buraya haksız olarak gelmişsem, bu haksızlığı ortaya koyan neden ve etkenleri düzeltmek de benim görevimdir.’
İşte benim anladığım Türk genci ve Türk gençliği! ~ Mustafa Kemal Atat rk,#NFDB
711:Ancak denebilir ki, bu bir ölçme güçlüğü olup klasik nedensellik ilkesini temelde zedeleyici nitelikte değildir. Daha önce de belirtildiği gibi, klasik determinizm, hareket eden bir cismin başlangıç durumunu hatasız ölçebilirsek, gelecekte herhangi bir andaki durumunu da kesinlikle belirleyebiliriz, demektedir. Biz bir elektronun gelecekte herhangi bir andaki durumunu kestiremiyorsak bunun nedeni başlangıç koşullarını saptayamamamızdır. Bu ise ilkece bir imkânsızlığı göstermekten çok, şimdiki ölçme yöntem ve araçlarımızın yetersizliği ile ilgilidir. Gerçi belirsizlik ilkesini ölçme yetersizliğine bağlamak yanlış bir yorumdur. Ne var ki, söz konusu ilke, ölçme süreci ile ölçüme konu nesne arasındaki etkileşim (interaction) ile yakından ilgilidir. Gerçekten bir elektronun yerini tam saptayabilmek için gözlemci kısa dalgalı ışık kullanmak zorundadır. Oysa kullanılan ışığın dalga uzunluğu ne kadar kısa ise frekansı o kadar yüksektir ve frekansın yüksekliği derecesinde, elektrona çarpan ışık fotonunun enerjisi büyük olur{59}. Bu yüzden elektronun momentumunu saptama yoluna gidecek olursak, bu kez de, uzun dalgalı ışık tutmaya ihtiyaç var; bu ışık altında ise gözlem konusu parçacığın konumu kaybolur. ~ Anonymous, #NFDB
712:Ancak denebilir ki, bu bir ölçme güçlüğü olup klasik nedensellik ilkesini temelde zedeleyici nitelikte değildir. Daha önce de belirtildiği gibi, klasik determinizm, hareket eden bir cismin ba��langıç durumunu hatasız ölçebilirsek, gelecekte herhangi bir andaki durumunu da kesinlikle belirleyebiliriz, demektedir. Biz bir elektronun gelecekte herhangi bir andaki durumunu kestiremiyorsak bunun nedeni başlangıç koşullarını saptayamamamızdır. Bu ise ilkece bir imkânsızlığı göstermekten çok, şimdiki ölçme yöntem ve araçlarımızın yetersizliği ile ilgilidir. Gerçi belirsizlik ilkesini ölçme yetersizliğine bağlamak yanlış bir yorumdur. Ne var ki, söz konusu ilke, ölçme süreci ile ölçüme konu nesne arasındaki etkileşim (interaction) ile yakından ilgilidir. Gerçekten bir elektronun yerini tam saptayabilmek için gözlemci kısa dalgalı ışık kullanmak zorundadır. Oysa kullanılan ışığın dalga uzunluğu ne kadar kısa ise frekansı o kadar yüksektir ve frekansın yüksekliği derecesinde, elektrona çarpan ışık fotonunun enerjisi büyük olur{59}. Bu yüzden elektronun momentumunu saptama yoluna gidecek olursak, bu kez de, uzun dalgalı ışık tutmaya ihtiyaç var; bu ışık altında ise gözlem konusu parçacığın konumu kaybolur. ~ Anonymous, #NFDB
713:Desfășurarea prost orînduită a planului bine orînduit al vieții face ca rareori cel chemat să vină, și rar se-ntâmplă ca omul ce ți-e sortit să-l iubești să apară la ceasul potrivit iubirii. De puține ori natura spune bietelor ei făpturi 'Priviți!' atunci când privind poți ajunge la fericire; strigătului desperat al făpturii care întreabă 'Unde?' ea îi răspunde 'Aici!' doar atunci cînd aceasta ajunge să fie sătulă și obosită de jocul de-a v-ați-ascunselea. Am putea să ne întrebăm dacă o intuiție mai precisă și o înteracțiune mai strînsă a mecanismului social - care pentru moment ne scutură și ne aruncă de colo-colo - nu vor îndrepta aceste anacronisme atunci cînd omenirea va ajunge la apogeul progresului. Dar asemenea perfecțiune nu se poate prevedea, ea nu se poate nici măcar concepe ca posibilă. E de ajuns că în cazul de față, ca de altfel în milioane de alte cazuri, cei doi oameni care se întâlniseră nu erau jumătățile unui întreg desăvârșit care se întâlnesc în clipa potrivită. Una din jumătăți lipsea, rătăcind singură în lume și aștepînd să vină prea tîrziu. Și dintr-această amînare stîngace aveau să se iște griji, decepții, suferințe adînci, catastrofe și destine nemaipomenit de stranii. ~ Thomas Hardy, #NFDB
714:Nimic mai exasperant în literatură decît cumplitul; în viaţă, e mult prea compromis de banalitate ca să mai merite să ne oprim asupra lui. Dar autorul nostru stăruie; pentru moment, îşi pune bine romanul într-un sertar şi aşteaptă să-i surîdă norocul, îl susţine speranţa unei întîmplări neaşteptate, a faimei care-l ocoleşte dar în care nu încetează să creadă; se hrăneşte cu himere. Puterea acestei speranţe e totuşi atit de mare, încat, dacă trudeşte în vreo uzină, o face numai cu gîndul că într-o zi va fi smuls de acolo de o faimă pe cît de subită, pe-atît de surprinzătoare. La fel de tragic este cazul poetului, încătuşat în propria-i limbă, el scrie pentru cîţiva prieteni, pentru zece, cel mult douăzeci de persoane. Dorinţa lui de a fi citit nu-i mai puţin imperioasă decît aceea a romancierului improvizat. Faţă de cel din urmă, are măcar avantajul de a-şi vedea versurile publicate în măruntele reviste ale emigraţiei, care apar cu preţul unor sacrificii şi renunţări aproape indecente. Cutare devine director de revistă; ca s-o poată menţine, face foame, renunţă la femei, se-n-groapă într-o cămăruţă fără lumină, îşi impune privaţiuni ce descumpănesc şi înspăimîntă. Onania şi tuberculoza — iată ce-l aşteaptă. ~ Emil M Cioran, #NFDB
715:Hafiz Muhamed bi me slušao rastreseno, sa smiješkom koji ništa ne kazuje. Živio je nagnut nad požutjelim knjigama istorije. Za ovog čudnog čovjeka, tad sam mu zavidio na tome, kao da je postojalo samo vrijeme koje je prošlo, pa i ovo vrijeme je samo vrijeme koje će proći. Rijetko je ko bio tako srećno isključen iz života kao on. Godinama je lutao po istoku, tragajući u čuvenim bibliotekama za istorijskim djelima, i vratio se u svoj rodni kraj, sa velikim zavežljajem knjiga, siromašan a bogat, pun znanja koje nikome nije trebalo, osim njemu. Iz njega je izlazilo znanje kao rijeka, kao potop, zatrpavala su te imena, zbivanja, strah te hvatao od gužve što je u tom čovjeku živjela kao da sad postoji, kao da to nisu aveti i sjenke već živi ljudi koji neprestano djeluju, u nekoj strašnoj vječnosti postojanja. U Carigradu ga je jedan oficir tri pune godine poučavao i astronomiji, i zbog te dvije nauke on je sve u stvari mjerio ogromnim prostranstvom neba i vremena. Mislio sam da i on piše istoriju našeg doba, ali sam posumnjao, jer su u njemu događaji i ljudi dobijali razmjere veličine i značaja tek kad su bili mrtvi. On je mogao da piše samo filozofiju istorije, beznadnu filozofiju neljudskih razmjera, ravnodušan za običan život koji traje. ~ Me a Selimovi, #NFDB
716:Çağdaş gövdenin ayırt edici özelliklerini yakalamak çok zor, ama hiç şaşmayan bir özelliği var: genç gövde ile yaşlı gövde arasındaki karşıtlık ve yaşlı gövdenin toplumca dışlanması. Başlı başına bir mit bu, çağdaş bir mit. Günümüz toplumunda yalnız genç gövdelere yer var. Reklamcılık, sinema ya da fotoğraf -bunlara kültür teknikleri diyorum ben- ne zaman insan gövdesini ele alsalar, insanoğlunu ölümsüz bir yaratık olarak görmek istercesine ille de körpe gövdeleri seçiyor, değerlendiriyorlar.
Bunun belirtileri sayılmakla bitmez: örneğin, gençlere çalışan giyim sanayiinin alabildiğine gelişmesi, yaşlılara uygun giysilerin de giderek azalması. Bütün bu belirtileri, topluluğumuzu derinden etkileyen, toplumbilimcilerin de üzerinde durduğu genel bir çabaya, ölümü yok sayma, görmezlikten gelme çabasına bağlayabiliriz. Yok saya saya, yasaklaya yasaklaya, dışlaya dışlaya iş öyle bir çıkmaza sokuyoruz, kendi simgesel düzeninden öylesine bir sıyırıyoruz ki ölümü, onu aşmamız, yaşamın bir parçası olarak görmemiz günden güne zorlaşıyor. Sonuç ortada, gençlik ırkçılığı diye adlandırabileceğim bir akıma kaptırmışız kendimizi; gençler, gençlik, ayrı bir ırkmış gibi işlem görüyor çağdaş toplumda, yaşını başını alanlar da bu ırktan ayrılmış sayılıyor. ~ Roland Barthes,#NFDB
717:Sıcak hissi veren ve yetkinliğine güvendiğimiz markalara “hayranlık” duyuyoruz. Yetkinlikle birleşen sıcaklık ve yakınlık hissi, “övünç ve takdir” duygularını da getiriyor. Herkesin söz konusu markayı kullandığımızı bilmesini istiyoruz. Övünç duyduğumuz markaları toplumsal ve sosyal hayatımızda sergilemek istiyoruz. (Pasaport Markalar) Yetkinliğine inandığımız ama sıcak hisler beslemediğimiz markalara -bütün ustalık ve uzmanlıklarına rağmen- uzak duruyoruz. Bu markalara karşı içimizde olumsuz duygular besliyoruz. Onları takdir etsek bile hayatımıza sokmuyoruz. Sıcaklık duyduğumuz ama yetkinliğine güven duymadığımız markalara karşı bir parça sempati duyuyoruz ama saygı duyamıyoruz. Bu markalara duyduğumuz hisler bir tür acıma, küçümseme duygularını da barındırıyor içinde. Onları bir sebeple tercih etsek bile (örneğin ekonomik ya da pratik oldukları için) sosyal hayatımıza almak, onlarla özdeşleşmek, onların savunuculuğunu yapmak istemiyoruz. Hatta mümkünse kimsenin bu markaları kullandığımızı bilmesini istemiyoruz. Yetkinliklerine güvenmediğimiz ve aynı zamanda soğuk bulduğumuz markalardan ise hor görüyor, onları kullanmamaya özen gösteriyor, haklarında olumsuz konuşuyoruz. Aynen sıcaklık duygumuz gibi bu soğukluk duygumuzu da çevremizle paylaşıyoruz. ~ Anonymous, #NFDB
718:Aslında fikir şu, er veya geç, dua dudaklardan ve baştan kalpteki bir merkeze iniyor ve, kalp atışlarıyla tam bir uyum halinde, kişinin otomatik bir işlevi oluyor. Derken, bir süre sonra, dua bir kez kalpte otomatik hale geldi mi, o kişinin eşyanın gerçekliği denen şeye girmesi beklenir. Bu konu her iki kitapta da ortaya atılmıyor aslında, ama, Doğu terimleriyle söylersek, bedende çakra adı verilen yedi hassas nokta vardır ve bunlardan kalple en yakından bağlantılı olanına da anahata adı verilir ki, bunun korkunç duyarlı ve güçlü olduğu kabul edilir ve harekete geçirildiği zaman da bu, kendi adına, iki kaş arasında yer alan ve acna adı verilen bir başka merkezi harekete geçirir-bu, epifiz bezidir aslında, daha doğrusu epifiz bezinin etrafını saran bir auradır- ve ardından- tombala, mistiklerin 'üçüncü göz' adını verdikleri bir açılma olur...Hindistan'da Allah bilir kaç yüzyıldır capam diye bilinen bir şeydir bu. Capam, Tanrının beşeri adlarından herhangi birinin tekrarlanmasıdır. Ya da onun insan ya da hayvan biçiminde yeryüzünde vücut bulmalarına- işin tekniğine girersen, avatarlara- verilen adların tekrarlanması. Bunun ardında yatan düşünce şu ki, bu adı yeterince söylersen, eninde sonunda bir cevap alacaksın demektir. Tam cevap da değil aslında, bir karşılık ~ J D Salinger, #NFDB
719:...sevdiğiniz birinin ölümü, örneğin, yüzleşmenizi sağlayabilir kendinize söylediğiniz yalanlarla. ya da ananızdan yediğiniz okkalı bir dayak. üstelik siz, ananızın canınıza okumak için haklı duygusal gerekçeleri bulunduğuna inanmaya hazırken, içinizi parçalayan onun gözü dönmüşlüğü değil, beyninizi zedelememek için sopayı sadece kollarınıza ve bacaklarınıza indirecek kadar düşünceli davranması olabilir. nihayet onun elinden kurtulup kendinizi odanıza attığınızda pencereden giren akşam güneşinin ışığında neşeyle dans eden tozlar dört bir yana dağılır. onların huzurunu kaçırmak sizi öyle çok üzer ki, içiniz feci bir dışlanmış duygusuyla dolar. birden gözlerinize yaşlar hücum eder. bu küçük sevimli yaratıkların sizden korkmasını hazmedemezsiniz. iki saatlik dayak seansına gık demeden katlanan siz, yere kapanıp zırıl zırıl ağlamaya başlarsınız. sonra bir toz tanesi gelip parmağınızın üzerine konuverir. usulca oynatırsınız parmağınızı. hala oradadır. derken diğerleri ona katılırlar. yere yatarken üzerinize toz tanecikleri yağar. sırt çevirdiğiniz hayat o noktada sizi kucaklarken hıçkırıklarınız fraktal bir dans müziğine dönüşür.
bir gün toz zerrecikleri sizi bağrına basarsa, bilin ki ya nirvanaya ulaştınız ya çıldırdınız. hangisi olduğuna kendiniz karar vereceksiniz. ~ Alper Can g z,#NFDB
720:— Ermogene, ce ai?
— Eu? Nimic, răspunse Ermogene, şi nu era o minciună, un sfânt care spune minciuni nu există; numai că el nu înţelesese încă.
Totuşi, chiar în clipa în care pronunţa cele două cuvinte („Eu? Nimic") Ermogene se simţi, brusc, cumplit de nefericit. Ceilalţi îl priviră, deoarece sfinţii îşi dau numaidecât seama dacă unul dintre ei încetează de-a mai fi fericit. Cu pietate creştină să încercăm acum să vedem ce se întâmplă în sufletul lui. De ce este nefericit sfântul? De ce i-a fost luată răsplata eternă? El a văzut, chiar şi pentru o clipă, i-a văzut pe tineri, bărbaţi şi femei, la poarta vieţii, a recunoscut speranţa teribilă de la douăzeci de ani, pe care o credea uitată, a regăsit forţa, povara, plânsul, disperarea, puterea dură a tinereţii cu acea imensitate disponibilă a viitorului. Şi el, e acolo sus în Empireu unde nimic nu poate fi dorit, unde totul e beatitudine şi mâine va fi tot beatitudine, aceeaşi, şi poimâine iar, şi în ziua următoare tot fericiţi vor fi până-n gât, infinit de fericiţi, şi aşa pentru eterna eternitate. Dar. Dar tinereţea nu mai e. Nu mai poţi fi neliniştit, nesigur, înnebunit, anxios, iluzionat, febril, înamorat, nebun. Ermogene sta nemişcat, era palid, tovarăşii din jur se traseră îndărăt speriaţi. Nu mai era de-al lor. ~ Dino Buzzati,#NFDB
721:Mi smo ničiji. Uvijek smo na nekoj međi, uvijek nečiji miraz. Vjekovima mi se tražimo i prepoznajemo, uskoro nećemo znati ko smo. Živimo na razmeđu svjetova, na granici naroda, uvijek krivi nekome. Na nama se lome talasi istorije kao na grebenu. Otrgnuti smo, a neprihvaćeni. Ko rukavac što ga je bujica odvojila od majke pa nema više ni toka, ni ušća, suviše malen da bude jezero, suviše velik da ga zemlja upije. Drugi nam čine čast da idemo pod njihovom zastavom jer svoju nemamo. Mame nas kad smo potrebni, a odbacuju kad odslužimo. Nesreća je što smo zavoljeli ovu svoju mrtvaju i nećemo iz nje, a sve se plaća pa i ova ljubav. Svako misli da će nadmudriti sve ostale i u tome je naša nesreća. Kakvi su ljudi Bosanci? To su najzamršeniji ljudi na svijetu, ni s kim se istorija nije tako pošalila kao sa Bosnom. Juče smo bili ono što danas želimo da zaboravimo, a nismo postali ni nešto drugo. S nejasnim osjećajem stida zbog krivice i otpadništva, nećemo da gledamo unazad, a nemamo kad da gledamo unaprijed. Zar smo mi slučajno tako pretjerano meki i surovi, raznježeni i tvrdi. Zar se slučajno zaklanjamo za ljubav kao jedinu izvjesnost u ovoj neodređenosti, zašto? Zato što nam nije svejedno. A kad nam nije svejedno znači da smo pošteni. A kad smo pošteni, svaka čast našoj ludosti ! ~ Me a Selimovi, #NFDB
722:Omul bătrân, dezamăgit de lucrurile toate,
din pragul casei în soarele molcuţ
priveşte câinele şi căţeaua ce dau frâu liber instinctului.
Pe gura fără dinţi se aleargă muştele.
Femeia i-a murit de ceva timp. Şi ea
la fel ca toate căţelele nu vroia să ştie de nimic,
dar avea instinct. Omul bătrân adulmeca
- încă nu era fără dinţi -, noaptea venea,
se culcau în pat. Era bun instinctul.
Ceea ce place la un câine este marea lui libertate.
De dimineaţă până seara hoinăreşte pe stradă;
şi acu' mănâncă acu' doarme, acu' se împerechează:
nici măcar nu aşteaptă noaptea. Cugetă,
precum adulmecă, şi mirosurile pe care le simte sunt ale sale..
Omul bătrân îşi aminteşte că odată, ziua,
a făcut-o şi el precum câinele într-un lan de grâu.
Nu mai ştie cu ce căţea, dar îşi aminteşte soarele mare
şi sudoarea şi pofta de-a nu termina niciodată.
Era ca într-un pat. De s-ar întoarce anii,
ar vrea s-o mai facă tot într-un lan de grâu.
Coboară pe stradă o femeie şi se opreşte să privească;
trece şi preotul şi întoarce capul. În piaţa publică
se poate face orice. Până şi femeia,
care are o reţinere în a-şi întoarce capul după bărbat, se opreşte.
Doar un puşti nu rabdă jocul
şi aruncă în el cu pietre. Omul bătrân se-nfurie. ~ Cesare Pavese,#NFDB
723:Rusya'da, hem 1870'li, hem de 1860'lı yıllarda (hatta 19. yüzyılın ilk yarısında) da grevler oldu ve bunlar makinelerin vb. "kendiliğinden" tahrip edilmesi vb. eşliğinde yaşanan grevlerdi. Bu "isyanlarla" karşılaştırıldığında, 1890'lı yıllardaki grevleri "bilinçli" grevler olarak tanımlamak bile mümkün; bu dönemde işçi hareketinin ileri doğru attığı adım böylesine önemlidir. Bu bize, "kendiliğinden unsurun", aslında, bilinçliliğin nüve halinden başka bir şey olmadığını gösterir.
İlkel ayaklanmalar da kendilerini belli bir bilinç uyanışıyla ifade etmişlerdi: İşçiler, kendilerini ezen düzenin değişmezliğine çağlar boyu sürüp gelen inançlarını yitirmişler ve ortak bir karşı koyuşun gerekliliğini, anlamaya demeyeceğim ama hissetmeye başlamışlar, efendileri karşısındaki kölece boyun eğişe kesin bir son vermişlerdi. Fakat bu yine de mücadele olmaktan çok, çaresizliğin ve öç alma duygusunun bir dışa vurumuydu.
1890'ların grevleri, çok daha fazla bilinç belirtileri gösteriyordu: Belli talepler öne sürülüyor, eylem için hangi anın uygun olduğu önceden hesaplanıyor, başka yerlerde gerçekleşen belirli olaylar ve örnekler değerlendiriliyor vb. Eğer isyanlar ezilen insanların sadece başkaldırısı idiyse, sistematik grevler de sınıf mücadelesinin ilk nüvelerini ifade ediyordu, ~ Vladimir Lenin,#NFDB
724:Peki vazopresin insan ilişkilerinde önem taşır mı? 2008'de İsveç'teki Karolinska Enstitüsü'nden bir araştırma ekibi, uzun süreli heteroseksüel ilişkiler kurmuş 552 erkekte vazopresin reseptörünü kodlayan geni inceledi. Bulgular, RSᵌ 334 adı verilen genin bir bölgesinin değişken sayılarla ortaya çıkabildiğini gösteriyordu: Bir erkekte genin bu bölgesi hiç bulunmayabilir veya tek ya da çift kopya halinde görülebilirdi. Kopya sayısı arttıkça, dolaşımdaki vazopresin beyin üzerindeki etkileri de o ölçüde azalıyordu. Sonuçların böylesine basit oluşu şaşırtıcıydı: Kopya sayısı, erkeklerin çift bağlanması davranışlarıyla ilişkilendirilebilmekteydi. Daha fazla sayıda RSᵌ 334 kopyası taşıyan erkekler çeşitli bağlanma ölçeklerine (ilişkinin güçlülük derecesi, evlilikle ilgili olarak algılanan sorunlar, eşlerin evliliğin niteliğine ilişkin değerlendirmeleri) göre yapılan ölçümlerde daha düşük puanlar almışlardı. İki kopya taşıyanların bekâr olma eğilimi daha fazlaydı; bunlar arasında evli olanların ise evlilikle ilgili sorun yaşama olasılığı diğerlerine göre daha yüksekti.
...
Yakın gelecekte, bilimsel literatürün sıkı takipçisi olan genç bayanlar, erkek arkadaşlarının sadık birer koca olma olasılığını anlamak için onlardan genetik test yaptırmalarını isterlerse şaşmamak gerekir. ~ David Eagleman,#NFDB
725:Nitko na vlasti nije pametan, jer i pametni ubrzo izgube razbor, i nitko trpeljiv, jer mrze promjenu. Odmah stvaraju vječne zakone, vječna načela, vječno ustrojstvo, i vežući vlast uz boga, učvršćuju svoju moć. I nitko ih ne bi oborio, da ne postanu smetnja i prijetnja drugim moćnicima. Ruše ih uvijek na isti način, objašnjavajući to nasiljem prema narodu, a svi su nasilnici, i izdajom prema vladaru, a nikome to ni na um ne pada. I nikoga to nije urazumilo, svi srljaju na vlast, kao noćni leptiri na plamen svijeće... A uvijek dolaze novi, i dovode svoju svitu, i ponavljaju gluposti svojih prethodnika, jer drukčije ne mogu. I tako, ukrug, neprestano. Bez hljeba narod može ostati, bez vlasti neće. Oni su bolest u narodnom tijelu, kao izrasline. Kad jedna izraslina otpadne, izraste druga, možda grđa. Ne možete bez nas, kažu nam, razbojnici bi se namnožili, neprijatelj bi nas napao, nered bi u zemlji nastao. A ko drži ovu zemlju, ko je hrani, ko je brani? Narod. A oni nas globe, kažnjavaju, zatvaraju, ubijaju. I još natjeruju naše sinove da to čine. Oni bez vas ne mogu, vi bez njih morate. Njih je malo, nas je mnogo. Samo da prstom meknemo, koliko nas ima, te žgadije ne bi bilo. I učinićemo to, braćo moja satrvena, čim odrastu pravi ljudi koji neće dopustiti da im vampiri sjede za vratom. ~ Me a Selimovi, #NFDB
726:Atalarımız yeryüzünde yaşam mekanizmasının düzenine, organizma yapılarının işlevlerini yerine getirişine bakarak, bunda bir Büyük Mucit gördü* 1er. En basit yapılı tek hücreli organizma bile en mükemmel cep saatinden daha karmaşık bir makinedir. Saatlerin parçaları kendiliğinden biraraya gelmedikleri gibi, dedelerimizin saatleri küçük aşamalarla kendiliklerinden bugünkü saatlere dönüşmezler. Saatin bir yapımcısı vardır. Atomlarla moleküllerin böylesine hayret verici karmaşıklıkta ve düzgün işleyişte organizmalar yaratmak üzere her nasılsa kendilerinden biraraya gelmelerine ihtimal verilmiyordu. Her canlının özel olarak o haliyle yaratıldığı, bir türün başka bir türe dönüşemeyeceği kavramları, atalarımızın hayat hakkındaki kısıtlı tarihi bilgilerine yatkın geliyordu. Her organizmanın bir Büyük Yaratıcı tarafından titizlikle yapıldığı düşüncesi, doğaya bir anlam ve düzen sağladıktan başka, insanlara da üzerinde hâlâ duyarlılık göstererek bulduğumuz bir önem kazandırmaktaydı. Mucit ya da Yaratıcı bir çekiciliği olan, doğal ve biyolojik dünyanın insancıl tanımını sağlayan bir düşüncedir. Fakat Darwin’le Wallace’in gösterdiği gibi, yine çekici, yine insancıl ve çok daha ikna edici bir düşünce yolu daha vardır: O da uzun zaman dilimlerinin geçmesiyle yaşam müziğini daha güzel kılan doğal ayıklamadır. ~ Anonymous, #NFDB
727:Dar să adâncim puţin judecata ce e întemeiată pe nădejdea de a socoti moartea un bine. în adevăr, din două lucruri unul este a fi mort: sau este tot una cu a nu fi deloc, şi atunci cel mort n-are nici o simţire pentru nimic, sau este, după cum spun unii, numai o schimbare şi o trecere a sufletului dintr-un loc într-altul. Şi dacă în moarte nu-i nici o simţire, ci este aşa ca un somn adânc, când cineva doarme fără măcar să aibă un vis, atunci moartea se înfăţişează ca un minunat câştig. Căci eu socotesc că dacă şi-ar alege cineva o noapte în care a dormit aşa de bine că n-a fost tulburat nici măcar de un vis, dacă apoi ar compara acea noapte cu toate celelalte nopţi şi zile ale vieţii sale şi, cercetându-le întru sine, ar trebui să spună câte zile şi câte nopţi din viaţa lui a trăit mai liniştit şi mai plăcut decât în noaptea aceea, socotesc că nu numai un om de rând, dar însuşi Marele Rege ar găsi că acestea sunt prea puţine la număr faţă de celelalte zile şi nopţi.
Dacă moartea este aşa ceva, eu o numesc câştig. Căci atunci întreaga veşnicie nu pare a fi altceva decât o singură noapte senină. Dacă însă moartea este ca şi o călătorie de aici în alt loc, dacă sunt adevărate cele ce se spun, că acela este locul de întâlnire al tuturor care au murit, atunci ce bine s-ar putea închipui mai mare decât moartea, o, judecătorii mei? ~ Socrates,#NFDB
728:Mislim da nam je potreban obrat u vjerovanju u nekoliko aspekata. Kao prvo, trebamo hrabrosti za suprotstavljanje općem uobičajenom mišljenju. Kod većine ljudi nailazimo danas na ideologiju prosjeka koja smjera k postizanju određenoga životnog standarda, k mogućnosti samoostvarenja u onome što se želi, što bi se htjelo i koja smatra da je Bog ipak neka nepoznanica što se zapravo ne računa. To podrazumijeva i činjenicu da moral nastaje slučajno.
Kao što je rečeno, ideologija prosjeka u kojoj danas živimo i koja nam se iz dana u dan sve više nameće, zavodi nas i udaljuje od onoga što je bitno. S jedne strane, čovjek više ne može prodrijeti u bit, a s druge strane, osjeća kako mu nešto nedostaje. Velike kolektivne bolesti koje danas imamo počivaju na tome što u životu čovjeka s kraja dvadesetog stoljeća i ponovno otkriti vjerovanje u svoj njegovoj jednostavnosti.
Do tog otkrića moglo bi se jednostavno doći u susretu s Kristom. To ne bi bio susret s nekim povijesnim junakom, nego s Bogom koji je čovjek. Tek kada takvo što doista uđe u nečiji život, taj će se život preusmjeriti n posve drukčiji način. Uvjeren sam da će tada nastati i kultura vjerovanja. Važno je da to ne bude samo pojedinačna odluka, nego da se ona prenosi i drugima i bude zajednička. Onoliko koliko se bude ostvarila u životu, oblikovat će stil i kulturu življenja. ~ Benedict XVI,#NFDB
729:Mislim na odgovor a u glavi mi tek mrak
I stoga ja uzimam taj mrak
i stavljam ga u Tvoje ruke.
I molim Te Gospode dobri Bože
da bude kod Tebe samo sat vremena
drži ga u ruci toliko
koliko je dovoljno da se istopi crnilo,
da se istopi zlo
što stvaraju taj mrak i to crnilo,
u glavi,
u srcu,
bi li bio tako ljubazan?
Mogao bi se samo nagnuti
pogledati ga
nasmiješiti mu se
otvoriti ga
ukrasti mu tračak
svjetlosti i pustiti ga da padne
a ja ću se već pobrinuti da ga nađem
da vidim gdje je.
Za Tebe je to prava sitnica,
a za mene baš i nije.
Slušaš li me Gospode dobri Bože?
Ne tražim mnogo od Tebe
kada tražim da.
I nije uvreda
nadati se da Ti.
Nije glupo
zanositi se da.
Napokon, to je tek molitva,
jedan od mnogih načina ispisivanja mirisa očekivanja.
Ti ispiši,
kuda god želiš,
put što sam ga izgubio.
Dovoljan je znak,
bilo što,
lagana ogrebotina
na zjenicama tih očiju što gledaju,
a ne vide,
i ja ću to znati.
Ispiši svijetom jednu jedinu riječ ispisanu za mene,
i ja ću je pročitati.
Dotakni trenutak ove tišine,
i ja ću to osjetiti.
Nemaj straha,
ja se ne bojim.
I neka ova molitva poleti snagom svojih riječi
preko krletke svijeta sve do tko zna kamo. Amen. ~ Alessandro Baricco,#NFDB
730:Măsurăm valoarea individului după suma dezacordurilor sale cu lucrurile, după neputinţa de a fi indiferent, după refuzul de a deveni obiect. De aici declasarea ideii de Bine, de aici voga Diavolului. Cît timp am trăit în iadul unor angoase elegante, ne împăcăm de minune cu Dumnezeu. Cînd alte spaime, mai sordide, s-au abătut peste noi, ne-a trebuit un alt sistem de referinţă, un alt patron. Diavolul era personajul visat. Totul în el se potriveşte cu natura evenimentelor, pe care le generează şi guvernează: atributele lui coincid cu ale timpului. Să ni-l facem icoană, aşadar, de vreme ce, departe de a fi un produs al subiectivităţii noastre, o creaţie a nevoii de blasfemie ori de singurătate, el este demonul îndoielilor şi spaimelor noastre, instigatorul rătăcirilor omeneşti. Protestele, furiile sale nu-s totuşi lipsite de echivoc: acest „mare Nefericit" e un rebel care se îndoieşte. Dacă firea i-ar fi simplă, dintr-o bucată, nu ne-ar înduioşa defel; dar paradoxurile, contradicţiile lui sînt ale noastre: el strînge laolaltă neputinţele omului, serveşte de model revoltelor şi urii cu care ne înfruntăm noi pe noi înşine. Definiţia infernului? S-o căutăm în forma aceasta de revoltă şi ură, în supliciul orgoliului rănit, în senzaţia de a fi o înfricoşătoare cantitate neglijabilă, în chinurile „eului", ale acestui „eu" cu care începe sfîrşitul nostru. ~ Emil M Cioran, #NFDB
731:Yaşlı adam der: melegim nasıl istersen,
yeter ki, şu pırıl pırıl akşamı doyurmayı bilsen
ve koluma girip bir süre yürüsen,
sözleşmiş ıhlamur ağaçlarının kehanetini çözebilsen,
ölüdür kitaplar, gerilimini yitirmiştir dünyanın kutupları,
kalmışsa daha karanlık akışın bir arada tuttukları,
onları da birbirinden ayırır senin saçlarındaki toka.
Rüzgar, durmaksızın girer, vurmadan kapıma,
ayın ıslığı -ve sonra bir hamle, gözün alabildiğine,
aşk, artık bilenmiştir anıların gücüyle.
Genç adam sorar: ve hep gelecek misin?
Odamdaki gölgelerin üstüne yemin etmelisin,
ve karanlık ama gerçekse ıhlamurların kehaneti,
söyle onu çiçeklerin diliyle, aç saçlarının tellerini
ve gecenin coşup taşmak isteyen nabzını!
Sonra aydan gelen bir işaret, durdurun rüzgarı.
Rahatı simgeler mavi ışıkta lambalar,
ta ki oda, soluk bir zamana bürünene kadar,
hafiften ısırılan dudakların varır benimkilere,
o zaman acıdır başlayan, sana ders vermeye:
dünyanın kazandığı, oynadığı ve yitirdiği sözcük, canlıdır,
ondan sonrası ise, aşkın başlangıcıdır.
Genç kız susuyor iğ dönene kadar.
Yıldız kayıyor. Geçip gidiyor güllerin zamanı:
-Siz, beyler, verin elime kılıcı,
ve Jeanne d'Arc vatanı kurtarıyor.
Sizler, gemiyi geçiriyoruz buzların arasından,
ben, artık kimsenin bilmediği rotada ilerlemekteyim. ~ Ingeborg Bachmann,#NFDB
732:Radite svoj posao ne gledajući ni levo ni desno, ni iza sebe ni preda se, ali svoj cilj postavljajte visoko, i tražite malo od sveta oko sebe (što manje, to bolje!), ali mnogo od sebe i svoga dela.
Uveren sam da je većina od nas od početka udarila sebi suviše malen i suviše blizak cilj, i da je više i bolje mogla od onoga što je želela da uradi i postigne.
Želite mnogo, težite smelo i daleko i visoko, jer visoki ciljevi otkrivaju i umnogostručavaju snage u nama.
Težite smelo ka savršenstvu velikih dela, a radite predano i strpljivo na ograničenim i mučnim pojedinostima bez sjajnog vidika, jevtinog samozadovoljstva i tašte veličine. Ciljevima svojim živite, a trosite se neštedimice na sivim i nevidljivim poslovima svakod dana i sata.
Često pomišljajte da je život jači i svet bogatiji nego što mi to u svakom pojedinom trenutku možemo da sagledamo, i ne gubite iz vida da u svakom od nas ima nepoznatih mogućnosti, da u hodu stičemo snage. Hteti daleko i želeti mnogo, kad je reč o postavljanju nesebičnih ciljeva, nije greh, nije opasno.
Pogrešno je i opasno udariti sebi suviše blisku metu, jer to znači izneveriti i sebe i druge, ostati dužan životu.
Budite nepoverljivi i stvarni, strogi prema sebi pri izvođenju svake pojedinosti, skromni pri njihovoj oceni, ali kod postavljanja ciljeva budite hrabri i velikodušni, mislite smelo i gledajte daleko. ~ Ivo Andri,#NFDB
733:După câteva ore de CA la o temperatură apropiată de 15°, un grup de furnici galbene, mercenare, găsesc o idee, imediat recunoscută de ceilalţi centri nervoşi ca fiind cea mai bună.
Întâmplarea face ca Bel-o-kan să aibă numeroase mercenare dintr-o specie oarecum deosebită, "sfărâmătoarele de grăunţe". Caracteristic pentru ele este capul voluminos şi mandibulele lungi şi tăioase care le permit să strivească până şi grăunţele cele mai tari. În luptă nu sunt prea eficace, căci au un corp prea greoi şi picioarele prea scurte.
Aşa că de ce să se târască anevoie până la locul înfruntării, fără să provoace adversarului decât prea puţine pagube? Până la urmă, furnicile roşcate le-au încredinţat sarcini menajere, ca de exemplu tăierea rămurelelor groase.
După părerea furnicilor galbene, există totuşi un mijloc de a transforma aceste făpturi greoaie în trăsnete războinice. E suficient să fie duse în spinare de şase mici lucrătoare agile!
În felul acesta, "sfărâmătoarele de grăunţe", îndrumându-şi prin mirosuri "picioarele vii", se pot năpusti cu mare viteză asupra adversarelor ca să le facă bucăţele cu mandibulele lor lungi.
Câteva luptătoare îndopate cu zahăr fac încercări în solariu. Şase furnici ridică o sfărâmătoare de grăunţe şi aleargă, încercând să-şi sincronizeze paşii. Totul pare să funcţioneze foarte bine.
Cetatea Bel-o-kan inventase tancul. ~ Bernard Werber,#NFDB
734:September 1961
This is the year the old ones,
the old great ones
leave us alone on the road.
The road leads to the sea.
We have the words in our pockets,
obscure directions. The old ones
have taken away the light of their presence,
we see it moving away over a hill
off to one side.
They are not dying,
they are withdrawn
into a painful privacy
learning to live without words.
E. P. "It looks like dying"-Williams: "I can't
describe to you what has been
happening to me"H. D. "unable to speak."
The darkness
twists itself in the wind, the stars
are small, the horizon
ringed with confused urban light-haze.
They have told us
the road leads to the sea,
and given
the language into our hands.
We hear
our footsteps each time a truck
has dazzled past us and gone
leaving us new silence.
Ine can't reach
65
the sea on this endless
road to the sea unless
one turns aside at the end, it seems,
follows
the owl that silently glides above it
aslant, back and forth,
and away into deep woods.
But for usthe road
unfurls itself, we count the
words in our pockets, we wonder
how it will be without them, we don't
stop walking, we know
there is far to go, sometimes
we think the night wind carries
a smell of the sea...
~ Denise Levertov,#NFDB
735:POMPIERUL: Nu vreţi să vă spun nişte poveşti?
DOAMNA SMITH: Vai, cum să nu, sunteţi o comoară. (îl îmbrăţişează.)
DOMNUL SMITH, DOAMNA MARTIN, DOMNUL MARTIN: Da, da, poveşti, bravo, bravo! (Aplaudă.)
POMPIERUL: Interesant e că poveştile pompierilor sunt toate adevărate şi trăite.
POMPIERUL: Vorbesc despre lucruri pe care le-am trăit pe pielea mea. Realitatea şi numai realitatea. Nimic din cărţi.
DOMNUL MARTIN: Aşa e, nu în cărţi găseşti adevărul, ci în viaţă.
DOAMNA SMITH: Daţi-i drumul!
DOMNUL MARTIN: Daţi-i drumul!
DOAMNA MARTIN: Linişte, începe.
POMPIERUL tuşeşte de mai multe ori: Iertaţi-mă, dar nu vă mai uitaţi aşa la mine. Mă jenez. Ştiţi că sunt timid.
DOAMNA SMITH: Ce comoară de om! (Îl îmbrăţişează.)
POMPIERUL: Încerc totuşi să încep. Dar promiteţi-mi că nu ascultaţi.
DOAMNA MARTIN: Păi, dacă nu ascultăm, n-auzim nimic.
POMPIERUL: La asta nu m-am gândit!
DOAMNA SMITH: V-am zis eu: are suflet de copil.
DOMNUL MARTIN, DOMNUL SMITH: Vai ce copil mic şi scump! (îl îmbrăţişează.)
DOAMNA MARTIN: Curaj.
POMPIERUL: Bine. (Tuşeşte, apoi începe cu o voce tremu-rând de emoţie.) Câinele şi boul, fabulă experimentală: „într-o bună zi, alt bou l-a întrebat pe alt câine: «Tu de ce nu ţi-ai înghiţit trompa? — Pardon, i-a răspuns câinele, am crezut că-s elefant.» ~ Eug ne Ionesco,#NFDB
736:Apriori şi inversînd termenii problemei, după cum omul se sinucide sau nu se sinucide, s-ar părea ca nu există decît două soluţii filosofice: a spune da sau nu. Dar ar fi prea frumos să fie aşa. Căci trebuie să ţinem seama şi de aceia care, fără să ajungă la vreo concluzie, se întreabă neîncetat. Aici, abia dacă fac o ironie: e vorba de majoritatea oamenilor. Văd, de asemenea, că cei ce răspund nu, acţionează ca şi cum ar gîndi da. De fapt, dacă accept criteriul nietzschean, aceştia gindesc, într-un fel sau altul, da. Dimpotrivă, se întîmplă adesea ca cei ce se sinucid să fi crezut într-un sens al vieţii. Asemenea contradicţii sunt constante. Se poate chiar spune că nu sunt nicăieri mai vii decît în această chestiune în care, dimpotrivă, logica pare atît de necesară. A compara teoriile filosofice şi comportarea celor ce le profesează a devenit un loc comun. Dar trebuie totuşi să arătam că dintre gînditorii care au refuzat un sens vieţii, niciunul, în afară de Kirilov, care aparţine literaturii, de Peregrinqs, care se naşte din legendă , şi de Jules Lequier, care ţine de ipoteză, nu a mers cu logica pînă la a refuza această viaţă. Se citează adesea, în derîdere, numele lui Schopenhauer, care făcea elogiul sinuciderii în faţa unei mese îmbelşugate. Nu-i nimic de rîs în asta. Modul acesta de a nu lua tragicul în serios nu-i chiar atît de grav, dar el îl defineşte pînă la urmă pe om. ~ Albert Camus, #NFDB
737:Iată scriitorul care-a avut puţine femei: gata mereu să mitizeze... De fapt, cu Ester am avut o legătură de câteva luni, în care n-am vorbit despre dragoste şi n-am făcut dragoste, deşi am ajuns uneori foarte aproape de asta. Dar ne-am plimbat zilnic ore-n şir, am fost la cenacluri unde prezenţa ei era hipnotică, unde părul ei foarte lung se-nfoia aspru atrăgând toate privirile („băi, norocosule, cine-i gagica?"), am fost şi la ştranduri sordide, unde nu se putea intra în apele băloase. Când o conduceam spre casă, noaptea târziu (fireşte, pe sub stele cu şase colţuri), ne opream pe drum, luminaţi spectral de vreun bec sau de vitrinele vreunui troleibuz care trecea greoi, şi ne sărutam în disperare. Niciodată nu ţinusem în braţe un corp atât de frumos, o fată atât de simplă şi atât de, totuşi, misterioasă. Nu s-a-ntâmplat nimic deosebit în tot acest timp. Zilele-ncepuseră să se răcească, şi în seara în care Ester mi-a spus că va emigra cu familia ei în Israel mi se făcuse frig dinainte să-i aud cuvintele. Apoi am îngheţat. Ne propuseserăm tacit să nu ne-ndrăgostim unul de altul dar probabil că, fără să-mi fi dat seama, eu sau ceva din mine transgresase limitele impuse. Eram într-un parc mizer şi pustiu, sprijiniţi de o masă de şah din ciment. Am condus-o acasă, ca-ntotdeauna, ne-am sărutat ca-ntotdeauna, nu ne-am spus adio, nici măcar la revedere, apoi nu ne-am mai văzut niciodată. ~ Mircea C rt rescu, #NFDB
738:Ölmüştü. Sonsuza dek mi? Kim bilir? Şüphesiz, dinsel inançlar kadar ispritizma deneyleri de, ruhun ölümden sonra yaşamaya devam ettiğine dair kanıt gösteremiyor. Söyleyebileceğimiz tek şey, hayatımızdaki her şeyin, sanki bu hayata, önceki bir hayatta yüklenilmiş görevlerle adım atmışız gibi olup bittiği; yeryüzündeki yaşama koşullarımızda, iyilik yapmayı, incelikli, hatta terbiyeli davranmayı görev bilmemiz için
hiçbir neden yok; aynı şekilde, ateist sanatçının, örneğin ancak adının Vermeer olduğu bilinen, tanınmamaya mahkûm bir sanatçının onca ustalık ve incelikle yaptığı o sarı duvar parçası gibi bir ayrıntıyı, ne kadar hayranlık uyandıracağı, kurtlar tarafından kemirilmiş bedeni açısından hiçbir önem taşımayacak olan bir ayrıntıyı yirmi kere baştan ele almayı görev sayması için de bir sebep yok. Şimdiki hayatta yaptırımı olmayan bütün bu görevler, iyilik, titizlik, fedakârlık temelleri üzerine kurulmuş, bizim dünyamızdan tamamen farklı, başka bir âleme aitmiş gibi görünmekte; belki de içinden çıkıp dünyamıza ayak bastığımız o âleme geri döneceğiz ve yeniden, kimin eseri olduğunu bilmeden, öyle öğretildiği için itaat ettiğimiz o bilinmez yasaların, her türlü derin zihinsel çalışmanın bizi yaklaştırdığı, sadece aptallar için –o da belki– görünmez olan yasaların hâkimiyeti altında yaşayacağız. Dolayısıyla, Bergotte'un sonsuza dek ölmediği düşüncesi
tamamen gerçeğe aykırı olmayabilir. ~ Marcel Proust,#NFDB
739:Bu dağların hepsi bizim dostumuz ya, ne kadar dostumuz varsa, o kadar da düşmanımız var. Bu dağlardaki ilk İnce Memedler değiliz. Dünya kurulduğundan bu yana vardık, bundan sonra da olacağız. Şöyle bir düşünürsek, kötülük, zulüm, yoksulluk, haksızlık, insanın insanı köle gibi kullanması sürüp gittiğine göre, biz hep yenilmişiz. Kıyamet gününe kadar da yenilecek miyiz, ben, şimdilik onun orasını bilemem, belki bir gün gelir..."
Hocanın gözleri doldu, sesi karıncalandı:
"Belki bir gün gelir, bir kere de biz onları yeneriz, yeneriz, yeneriz... İşte o zaman ne yoksul, ne hasta, ne zulmeden, ne zulüm gören..." Hoca iyice dolmuştu, sözünü sürdüremedi, başını yere eğdi, delikanlılar, gözlerindeki yaşı, bozuk yüzünü görmesinler, diye.
Neden sonra başını kaldırdı, teker teker delikanlıların yeşil gözlerine baktı:
"Öyle bir gün mutlaka gelecek," diye sözlerine daha tok bir sesle, daha imanlı, daha güvenli başladı Hoca "Öyle bir günü insanoğlu mutlaka görecek... Çünkü insanoğlu öyle bir gün için, İnsan, insan olduğundan beri savaşıyor. İnsanoğlu dediğini yapacak, kurtla kuzu yayılacak."
Sesi acılaştı, hüzünlendi.
"Belki de bizler öyle bir günü hiç görmeyeceğiz, görmeden, bu dağlarda ölecek, mezarlarımız bile olmayacak, kurda kuşa yem olacağız."
Sonra birden doğruldu, dimdik oldu, yüzü bir kaya parçası gibi sertleşti:
"Ama biz gücümüzün yettiği kadar dövüşeceğiz. ~ Ya ar Kemal,#NFDB
740:Filosoful spaniol Ortega y Gasset spune că un om se îndrăgostește de puține ori în timpul unei vieți lungi. Este un eveniment rar și accidental, care ne scutură din temelii. Când se produce, e clar că a fost stimulat de singularitatea obiectului iubirii noastre. Este vorba numai despre această persoană. Nu e vorba de calități și virtuți, de timbrul vocii sau dimensiunea șoldurilor, de contul bancar, de proiecții rămase în stare latentă din episoade anterioare de iubire sau primite de la părinți, ci numai și numai despre persoana pe care o selectează ochiul inimii. În lipsa simțirii destinului în alegerea făcută, romantismul iubirii nu funcționează, deoarece acest tip de iubire nu se reduce la o relație personală sau la o hipostazie genetică, ci ține mai degrabă de moștenirea daimonului, un dar și, totodată, un blestem de la strămoșii invizibili.
Un sentiment al destinului similar, chiar dacă mai puțin brusc și intens, și o devoțiune similară pot marca nu doar îndrăgostirea de o persoană, ci și de un loc sau de o muncă specifică. Nu putem părăsi locul sau munca respectivă până ce nu s-a consumat povestea și executăm tot felul de ritualuri magice de devoțiune pentru a o prelungi. Intervine același sentiment de magie și certitudinea că vreau să-mi petrec restul vieții cu tine, indiferent că ”tu” este o persoană, un loc, o muncă. Sunt clipe în care nu este jucat doar destinul vieții mele, ci și al morții. ~ James Hillman,#NFDB
741:Kendi otomobilini üretemeyen ülkeye borç verip otobanlar yaptırırız. Sonra onlara arabalarımızı satarız. Sonra bankalarını satın alırız. O bankalardan halka ucuz krediler verip daha çok araba almalarını sağlarız. Böylece verdiğimiz o krediyi arabamızı satarak geri alırız, hem de faiziyle. O ülkeye dünya bankası ya da kardeş kurumlardan kredi ayarlarız. Ayarlanan kredi "ASLA" o ülkenin hazinesine gitmez. O ülkede ‘proje‘ yapan bizim şirketlerimizin kasasına girer. Enerji santralleri, sanayi alanları, limanlar, dev havaalanları yapılır. Aslında insanların işine yaramayan bir yığın beton. Bizim şirketlerimiz kazanır o ülkedeki birileri de nemalandırılır. Toplum bu düzenekten hiçbirşey kazanmaz. Ama ülke büyük bir borcun altına sokulmuş olur. Bu o kadar büyük bir borçtur ki ödenmesi imkansızdır. Plan böyle işler. Sonunda ekonomik danışmanlar/tetikçiler olarak gider onlara deriz ki; "Bize büyük borcunuz var ödeyemiyorsunuz. O zaman petrolünüzü satın, doğal gazınızı bize verin, askeri üslerimize yer gösterin, askerlerinizi birliklerimize destek olmaları için savaştığımız bölgelere gönderin, Birleşmiş Millletler de bizim için oy verin! Elektrik su kanalizasyon sistemlerinizi özelleştirin! Onları Amerikan şirketlerine ya da diğer çok uluslu şirketlere satın..." Sosyal hizmetleri, teknik sistemleri, eğitim kurumlarını, sağlık kurumlarını hatta adli sistemleri ele geçiririz. Bu, ikili, üçlü, dörtlü bir darbeler serisidir. ~ John Perkins, #NFDB
742:Credeți-mă,există o mare deosebire între un artist care s-a realizat și droaia de semiartiști și sferto-barzi care abia intenționează să se realizeze.Și ceea ce îi stă bine unui artist desăvârșit în întreg profilul său,în voi are altă rezonanță.Dar voi,în loc să vă creați o concepție pe măsura voastră și conformă cu realitatea,vă împopoțonați în pene străine- iată de ce rămâneți niște aspiranți veșnic neputincioși,veșnic mulțumiți cu un suficient,voi,slugi și imitatori,adepți și adoratori ai Artei,care vă ține în anticameră.E cumplit să vadă cineva cum vă străduiți și nu reușiți,cum vi se spune de fiecare dată că încă nu e ceea ce trebuie,iar voi vă înghesuiți cu altă operă,și cum vă chinuiți să vă impuneți cu aceste opere,cum vă salvați cu niște succese penibile,de mîna adoua,cum vă complimentați între voi,cum organizați serate artistice,vă sugerați vouă și altora mereu alte aparențe ale propriei neputințe.Și nici măcar nu aveți satisfacția că tot ceea ce scrieți și fabricați ar avea vreo însemnătate pentru voi.Pentru că,repet,totul e imitație,totul e șterpelit de pe la maeștri- nu-i nimic altceva decît iluzia prematură a valorii.Situația voastră e falsă și,fiind falsă,trebuie să rodească fructe amare- iar în cercul vostru au și început să apară aversiunea reciprocă,desconsiderarea,ostilitatea,fiecare îl disprețuiește pe celălalt și pe sine însuși,sunteți o frăție a autodisprețului,pînă vă veți desconsidera total. ~ Witold Gombrowicz, #NFDB
743:U Parizu sam proveo nedelje u Nacionalnoj biblioteci čitajući knjige davno željene, ali beleške koje sam tada pravio, ničemu mi ne služe, jer tokom mog čitanja sve mi je izgledalo izvanredno novo i važno, i osećao sam silno iskušenje da prepišem celu knjigu, pošto nisam mogao da je ponesem sa sobom. U stvari, zbog svog neiskustva lutam po knjigama sa stalnim i priglupim divljenjem primitivca, pa iz njih izlatim dezorijentisan, obuzet najpovršnijim odblescima. A takav sam i kad je reč o događajima koji dolaze i prolaze – lišen sam dara da biram i sposobnosti da ih vedro saberem, ogledalom okrenutim u svim smerovima, i pohvatam sve slike.
A šta me staje da se vežem za značajne stvari! Ništa, sem da tada uleću svakakve trice i kučine svakodnevnog života, brige zbog novca, koještarije i nepredvidivosti, lupanje vratima, zadasi, časovi koji otkucavaju i ne prestaju da vas podsećaju na red – sve se to oglašava ne libeći se preda mnom, trivijalno brblja iz dana u dan. Tako je bilo nekad i oduvek, ali je postalo još moćnije tokom ovih godina bez zaštite i prožetim brigama : sve prolazi kroz mene ludom brzinom, podjednako suštinsko i najuzgrednije, i nikakvo jezgro, nijedna čvrsta tačka ne može da se obrazuje u meni – postao sam mesto čitavog niza unutrašnjih susreta, ulični prelaz, a ne kuća ! A ovako ili onako, voleo bih da se dublje povučem u sebe, u manastir koji je u meni i u čijem zvoniku su okačena velika zvona. ~ Rainer Maria Rilke,#NFDB
744:Ayaklanıp isyan edememiş olsalar da, kendi yaşam alanlarında işbirliği yapmayan ve kamusal yaşamda yer almayı reddeden az sayıdaki insanın diğerlerinden farkları neydi? … Katılmayı reddeden ve bu nedenle çoğunluk tarafından sorumsuzlukla suçlanan insanlar, kendi başlarına karar verebilme cesaretini göstermiş olanlardı. Bunların böyle davranmayı becerebilmelerinin nedeni, daha iyi bir değerler sistemine sahip olmaları ya da düşüncelerinde ve bilinçlerinde hala eski adalet ve adaletsizlik ölçülerinin köklü bir biçimde yer alması değildi. Bence olay, bu insanların vicdanlarının, deyim yerindeyse otomatiğe bağlanmamış olmasıydı: Yani bunlar doğuştan getirildiği varsayılan ya da sonradan edinildiğine inanılan, her derde deva hazır reçeteler ya da kurallar bütününe göre davranmamışlardı. Bence işbirliği yapmayanların başka bir kriteri vardı: Bunlar söz konusu yok etme sürecine katıldıklarında, hangi ölçüde kendileriyle barış içinde yaşayabilecekleri sorusunu sormuşlar ve hiçbir şey yapmamayı tercih etmişlerdi. Dünya onların bu davranışlarıyla olumlu yönde değişeceği için değil, sadece bu şekilde kendileri olarak yaşamaya devam edebilecekleri için yapmışlardı bu tercihi. İşbirliğine zorlandıkları durumlarda da ölümü tercih etmişlerdi. Daha açık ifade etmek gerekirse, “Öldürmeyiniz” emrine gözü kapalı bir biçimde itaat ettikleri için değil, bir katille –yani kendileriyle- birlikte yaşamak istemedikleri için öldürmeyi reddetmişlerdi. ~ Hannah Arendt, #NFDB
745:Sermet Bey döndü, arkasındaki bekçiye: - İşte bir boş köşk daha! dedi. Küçük bir çam ormanının önünde duran beyaz, şık bir yapı, mermerden yapılmış gibi göz kamaştıracak derecede parlıyordu. Tarhlarını yabani otlar bürümüş. Bahçesinin demir kapısında büyük bir "Kiralık" levhası asılıydı. Bekçi başını salladı: - Geç efendim, geç!... Orası size gelmez. - Niçin canım?.. - Demin gösterdiğim evi tutunuz. Küçük ama, çok uğurludur. Kim oturursa yılına erkek çocuğu dünyaya gelir. - Biz on iki kişiyiz. Nasıl sığarız beş odaya? Buraya bakalım... Tam bize göre... Bekçi yeniden kesin bir işaretle: - Burada oturamazsınız efendim, dedi Sermet Bey gözünü köşkten alamıyordu. Her yanında geniş balkonları vardı. Kuluçkaya yatan beyaz bir Nemse tavuğu gibi yayvandı. Yirmi yıldır, çoluğa çocuğa karışalıdan beri hep böyle bir yuvası olsun istemişti. - Niçin oturamayız? diye sordu kızgınlıkla. - Efendim, bu köşkte peri vardır. - Ne perisi?.. - Bayağı peri!.. Gece çıkar. Evdekilere rahat vermez. Sermet Bey, gözüyle görmediğine, kulağıyla işitmediğine inananlardan değildi. Eliyle sıkı sıkıya tutup hissetmeyince bir şeyin varlığını kabul etmezdi. Gözle kulak onca birer yalan kovuğuydu. Yalanlar hep bize bu dört kapıdan girerdi. Ama el... ama dokunma, hiç dolma yutmazdı. Bütün boş inançlar, batıl inanışlar bilincimize saldırmak için gözle kulağa koşardı. Güldü: - Perinin bize zararı dokunmaz! dedi. Bekçi bir küfür duymuş gibi Sermet Bey'in yüzüne baktı. ~ mer Seyfettin, #NFDB
746:Cei ce afirmă că omul Renașterii simțea, cugeta și acționa ca noi se înșeală enorm. Dimpotrivă, noi avem obiceiul de-acum multisecular de a refula în noi înșine tot ceea ce constituia imagine a lumii la omul Renașterii, până într-atât încât acesta se confundă cu „umbra” noastră, cu ceea ce învățat, prin educație, să extirpăm și să mutilăm din noi înșine. Adăpostim încă în noi un frate debil, din pricină că nu ne putem debarasa complet de el. Dacă el este caricatura noastră - de vreme ce acumulează într-însul trăsăturile noastre cele mai infantile și mai ridicole -, să încercăm pentru o clipă să ne punem în locul lui: firește, este foarte probabil ca el să nu aibă despre noi o imagine mai măgulitoare decât aceea pe care ne-o facem noi despre el. Dar orice comunicare este imposibilă, iar barierele de vârstă nu se ridică niciodată. De aceea, e mică speranța că într-o zi ne-am putea înțelege și strânge mâna. Dar e încă și mai redusă posibilitatea ca acest oaspete neliniștitor din profunzimile noastre să dispară vreodată.
În lipsa putinței de a ajunge la o înțelegere cordială, trebuie să învățăm a-l privi fără prea multă superioritate. Căci noi am pierdut ceea ce el avea, iar el nu are ceea ce noi am cucerit. Până la urmă, aceste cantități sunt egale. Dacă noi am realizat câteva dintre dorințele cele mai arzătoare ale imaginației sale, nu trebuie să uităm că am distrus tot pe-atâtea ș că acestea s-ar putea vădi irecuperabile. ~ Ioan Petru Culianu,#NFDB
747:Svećenik je mirne savjesti radio sve ono što je radio, jer je od djetinjstva bio odgojen u tom da je ovo jedina prava vjera u koju su vjerovali svi sveti ljudi koji su nekad živjeli, a sada vjeruju duhovne i svjetovne starješine. Nije on vjerovao u to da je od kruha postalo tijelo, da je duši na korist kad on izgovara mnogo riječi ili da je zaista pojeo komadićak boga – u to se ne može vjerovati – nego je vjerovao u to da treba vjerovati u tu vjeru. A glavno, u toj ga je vjeri učvršćivalo što je za vršenje službe u toj vjeri dobivao već osamnaest godina dohotke od kojih je izdržavao svoju obitelj, sina u gimnaziji, kćer u nižoj duhovnoj gimnaziji. Tako je isto vjerovao i pojac, i još tvrđe, jer je sasvim zaboravio suštinu dogmi te vjere, a samo je znao da za toplu vodu, za pomen, za časove, za običnu molitvu i za molitvu s akafistom, za sve ima određena cijena koju pravi kršćani drage volje plaćaju i zato je izvikivao svoje “pomilos, pomilos“ i pjevao i čitao što je određeno s takvim mirnim uvjerenjem kako je potrebno onda kad ljudi prodaju drva, brašno, krumpir. A upravitelj tamnice i nadglednici – ako i nisu nikad znali ni pronicali u ono o čemu se sastoje dogme te vere i što je značilo sve ono što se izvršavalo u crkvi – vjerovali su da svakako treba vjerovati u tu vjeru, je viša vlast i sam car vjeruju u nju. Osim toga su, doduše mutno (nikako ne bi znali razjasniti kako to biva), osjećali da ta vjera opravdava njihovu okrutnu službu. ~ Leo Tolstoy, #NFDB
748:U tim dalekim danima, po prvi put sam, zajedno sa prijateljima, podlegao toj nemogućoj i apsurdnoj misli da odem još dalje, dalje od banje, na zemlju ničiju i božju, u spornu i neutralnu pograničnu oblast, gde su se gubile konture država, gde je ruža vetrova bludno jurila sopstveni rep pod visokim, višespratnim nebom. Tamo smo želeli da se ukopamo u rovove, da se odvojimo od odraslih, da u potpunosti napustimo sferu njihovog uticaja, da proklamujemo republiku mladih. Tamo smo nameravali da konstituišemo novo i nezavisno zakonodavstvo, da uzdignemo novu hijerarhiju mera i vrednosti. Trebalo je da to bude život pod znakom poezije i pustolovine, neprekidnih oduševljenja i čuda. Činilo nam se, da treba samo razrgnuti barijere i granice konvencija, stara ležišta, kojima je bio obuhvaćen tok ljudskih tekovina, pa da se u naš život izlije svežina, veliki talas nepredvidljivog, potop romantičnih ideja i fabula. Želeli smo da posvetimo svoj život tom potoku romantične svežine, nadahnutoj plimi avantura i događaja, i da dozvolimo da budemo poneseni tim nadirućim talasima, bezvoljni i samo njima predani. Duh prirode je, u suštini, bio veliki bajkopisac. Iz njegove suštine isticale su nezadrživim tokom slatkorečive priče i povesti, romanse i epopeje. Čitava velika atmosfera bila je puna romanesknih tokova. Trebalo je samo postaviti zamke pod nebom punim fantoma, zabiti štap koji igra na vetru, i već su se u klopci nervozno okretali uhvaćeni komadi priča. ~ Bruno Schulz, #NFDB
749:Kendi kendisinin tikel ereğine (besondere Zweck) dönüşmüş (kendi kendinin amacı olmuş) somut kişi (die konkrete Person), bir gereksinimler bütünü, bir doğal gereklilik ve keyfî davranışlar karışımına dönüşmüş somut kişi, sivil toplumun ilkelerinden biridir” (Hegel, a.g.y., §182) Bu demektir ki, sivil toplum bireyinin, başka bir deyimle şehirlinin (burjuvanın), ötekiyle kurduğu ilişki gerçek bir tanıma/tanınma ilişkisi değildir. Çünkü burjuva, ötekiyle, kendi amaçlarına hizmet ettiği ölçüde ilişkiye girer. Son çözümlemede sivil toplum içinde kişiler birbirlerinin hizmetçileri, uşaklarıdırlar. Her birey eş bireye, kendine yararlı olacağı, kendi amaçlarına ulaşmada kendisine yardımcı olacağı için katlanır. Burjuvaların birliktelikleri birbirlerine katlanma biçimindedir. Burjuva için tek erek varsa yoksa kendisidir. “Kendisini erek edinen tikellik (die Besonderheit) aşırı olan (Ausschweifende), ölçüsüz olandır (Masslose); bu aşırılığın biçimleri de ölçüsüzdür. İnsan, tasarımları (Vorstellungen) ve düşünceleriyle (Reflexionen) arzularını (Begirden) genişletir; insanın arzuları hayvanların içgüdüleri gibi kapalı bir çember içinde devinmez; (bu yüzden) insan arzularını kötü sonsuza (das schlecht Unendliche) sürükler. Ancak aynı şekilde öteki yandan bakıldığında, yoksullukla (Entbehrung) sefalet (Not) de ölçüsüzdür; bu karışık durumu uyuma (Harmonie) götürebilecek tek güç, bu durum üzerinde güç sahibi olan devlettir. (ibid., § 185 ek). ~ Anonymous, #NFDB
750:Mă întorc, astfel, la Şestov. Un comentator citează din el cîteva cuvinte care merită tot interesul: «Singura ieşire adevărată, spune Şestov, se află tocmai acolo unde nu există ieşire pentru judecata omenească. Altminteri, de ce am avea nevoie de Dumnezeu? Omul nu se întoarce către Dumnezeu decît pentru a obţine imposibilul. Cît priveşte posibilul, oamenii îi pot face singuri faţă.» Dacă există o filosofie şestoviană, atunci pot fără îndoială afirma că ea se află în întregime rezumată astfel. Căci atunci cînd, ajuns la capătul analizelor sale pasionante, Şestov descoperă absurditatea fundamentală a oricărei existenţe, el nu spune: «Iată absurdul», ci: «Iată-1 pe Dumnezeu: trebuie să ne lăsăm în voia Lui, chiar dacă El nu corespunde niciuneia din categoriile noastre raţionale». Pentru ca nicio confuzie să nu mai fie cu putinţă, filosoful rus insinuează chiar că acest Dumnezeu este poate plin de ură si vrednic de ură, incomprehensibil şi contradictoriu, dar că el îşi afirmă cu atît mai mult puterea cu cît chipul Lui este mâi hîd. Măreţia Sa stă tocmai în inconsecvenţa sa. Dovada existenţei sale este tocmai inumanitatea Sa. Trebuie să facem saltul în El şi, prin aceasta, să ne eliberăm de iluziile raţiunii. Astfel, pentru Şestov, acceptarea absurdului este contemporană cu însuşi absurdul. A-l constata înseamnă a-1 accepta şi tot efortul logic al gîndirii sale constă în a-1 pune în evidenţă pentru a face astfel să ţîşnească speranţa imensă pe care o aduce cu sine. ~ Albert Camus, #NFDB
751:İnsan, gelip geçici hevesleri olan, tutarsız bir varlıktır ve tıpkı satranç oyuncuları gibi hedefe ulaşmayı değil de hedefe giden yolları daha çok sever. Emin olamayız elbette, ama insanın ulaşmak için çabaladığı şey, hedefe giden bu yol olabilir, o da hayatın ta kendisidir zaten. Aslına bakılırsa hedef, iki kere iki dörttür yani bir formüldür, ama bu formül hayatın değil, ölümün başlangıcıdır. İnsan, daima iki kere ikinin dört etmesinden az da olsa bir korku duymuştur, tıpkı benim duyduğum gibi. İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir. İşçiler işlerini tamamladıktan sonra, hiç olmazsa aldıkları parayla meyhaneye gider, oradan karakola düşerler; işte size en aşağıdan bir haftalık meşgale. Fakat biz nereye gideriz? Onun için hedefe her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. İnsan hedefe ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez; bu hal hiç şüphesiz çok gülünçtür. Şu halde insan daha doğuştan gülünç bir yaratıktır, işin hoş tarafı da budur zaten. Gene de, ne olursa olsun, şu iki kere iki pek dayanılmaz bir şey. Bana kalırsa iki kere iki dört, büyük bir küstahlıktır ve etrafa tükürükler saçan, elleri belinde yol kesen bir külhanbeyinin ta kendisidir. İki kere ikinin mükemmelliğine inanıyorum, fakat ondan daha üstün olduğuna inandığım şey, iki kere ikinin beş etmesidir. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
752:İnsan, gelip geçici hevesleri olan, tutarsız bir varlıktır ve tıpkı satranç oyuncuları gibi hedefe ulaşmayı değil de hedefe giden yolları daha çok sever. Emin olamayız elbette, ama insanın ulaşmak için çabaladığı şey, hedefe giden bu yol olabilir, o da hayatın ta kendisidir zaten. Aslına bakılırsa hedef, iki kere iki dörttür yani bir formüldür, ama bu formül hayatın değil, ölümün başlangıcıdır. İnsan, daima iki kere ikinin dört etmesinden az da olsa bir korku duymuştur, tıpkı benim duyduğum gibi. İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşari hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir. İşçiler işlerini tamamladıktan sonra, hiç olmazsa aldıkları parayla meyhaneye gider, oradan karakola düşerler; işte size en aşağıdan bir haftalık meşgale. Fakat biz nereye gideriz? Onun için gayeye her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. İnsan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez; bu hal hiç şüphesiz çok gülünçtür. Şu halde insan daha doğuştan gülünç bir yaratıktır, işin hoş tarafı da budur zaten. Gene de, ne olursa olsun, şu iki kere iki pek dayanılmaz bir şey. Bana kalırsa iki kere iki dört, büyük bir küstahlıktır ve etrafa tükürükler saçan, elleri belinde yol kesen bir külhanbeyinin ta kendisidir. İki kere ikinin mükemmelliğine inanıyorum, fakat ondan daha üstün olduğuna inandığım şey, iki kere ikinin beş etmesidir. ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
753:Gerçi zabit, bir hürriyet kahramanıydı, ama fedailerine gazetecileri öldürme emri verdiğine bakılırsa, Britanya'da 7 asır önce dokunmaya başlanan kumaştan biçilip her seçimde üzerine yeni yamalar vurulan hürriyet denilen elbise, aklen ve ahlaken yetişkin insanın ölçülerini mezurayla bir kez aldıktan sonra makas yerine giyotin kullanan, ve en kötüsü, müşterilerinin bedenen ve aklen bir çocuk olduğundan habersiz Fransız terzilerine sipariş edildiğinden midir nedir, ona fazla büyük geliyor olmalıydı. Anlaşılan 'hürriyet', Selanik'ten Dersaadet'e, müzik kulağı pek olmayan evde kalmış bir kız kurusuna koca bulmak için sipariş edildikten sonra, Galata Gümrüğü'nden fors ve rüşvetle geçen ahenksiz bir piyano gibi gelmişti. Britanya'da yaşlı bir fahişeden doğma o 'bakire', yani romantik centilmenlerin elde etmek için kendisine nazikçe kur yaptıkları ve aslında İngiltere'nin gerçek ve meşru kraliçesi olan 'hürriyet', Dersaadet'e geldiğinde, gayr-i müslim diye nefretle ona bakıp onunla cima etmeyenler hariç, tekamül bakımından ayılardan hallice abazan güruhları tarafından çarşıda ve pazarlarda, sokaklarda, taciz ve tecavüze uğramış, Abanoz Sokak'ın yolcusu olmuştu. İngiltere'deki parlamentoda el üstünde tutulan ve Tanrı'nın değil halkın çocuklarını doğurduğu için Meryem kadar mukaddes olan bu bakire, Dersaadet'te bir kerhaneden fazla bir şey olmayan mecliste yine halk tarafından bafilenip daima piçler doğurmakta, bu da yetmiyormuş gibi durmadan ve durmadan kendi piçlerinden de gebe kalmaktaydı ~ hsan Oktay Anar, #NFDB
754:Yahudi Boykotu Günü Nazileri cesaretlendiren ilk büyük barbarlıktı. Nadia’nın babasının da terzi atölyesine gitmişler ve adamcağızı feci şekilde dövmüşlerdi.”
“Peki, Alman halkı bu vahşete dur diyemez miydi?”
Maximilian gülümsedi. “Hirsch’in kitabını okumuşsunuz” dedi. “Hirsch o gün sessiz kaldığı için Alman halkını hiçbir zaman affetmedi ama bence çok haklı değildi.”
“Neden?”
“Çünkü halk ancak örgütlü olduğu zaman etkili olabilir. Yoksa tek tek insanlar, zorbalık karşısında sinerler. Genel kuraldır bu. Alman halkının da elinde bir şey yoktu. Ama partiler ve diğer örgütlenmeler suçluydu elbette.”
“Yine de anlamıyorum” dedim. “Komşularına zorbalık yapılırken bir halk niye sessiz kalır?”
Maximilian gözlerini gözlerimin içine dikti.
“6-7 Eylül 1955’te burada ne olduğunu hatırlasanıza” dedi. “Hem de bu mahallede, Pera’da. Bütün Rumların mağazaları yağmalanıp, birtakım vahşi gruplar Türk ve Müslüman olmayan vatandaş avına çıkmadı mı? Bir linç günü değil miydi o da?”
“Öyleymiş” dedim.
“Peki, sıradan halk sesini çıkarabildi mi?”
“Bildiğim kadarıyla çıkaramadı. Sadece bazı Türkler komşuları olan Rumların, Ermenilerin hayatını kurtardılar.”
“Yani vicdanlı insanların bireysel çabaları.”
“Evet.”
“Yanlış anlamayın. Bunları Türk halkını suçlamak ya da olup bitenleri Nazi canavarlığıyla kıyaslamak için söylemiyorum. Her ülkenin tarihinde böyle olaylar vardır ama sıradan halk sesini çıkaramaz. Size biraz önce ne dedim: Her iktidar öldürür! Kimi daha az, kimi daha çok. ~ O Z Livaneli,#NFDB
755:Jaspers nu crede în niciun fel de ontologie, pentru că, după el, ne-am pierdut «naivitatea». Ştie că nu putem ajunge la nimic care să poată transcende jocul mortal al aparenţelor. Ştie că spiritul sfîrseşte totdeauna în eşec. Întîrzie asupra aventurilor spirituale pe care ni le oferă istoria şi descoperă cu necruţare falia fiecărui sistem, iluzia care a salvat totul, învăţătura care n-a ascuns nimic. In această lume pustiită, în care imposibilitatea de a cunoaşte este demonstrată, în care neantul pare singura realitate, disperarea fără scăpare singura atitudine, el încearcă să regăsească firul Ariadnei, care duce către tainele divine.
Şestov, la rîndul său, de-a lungul unei opere de o admirabilă monotonie, preocupat întruna de aceleaşi adevăruri, demonstrează fără încetare că sistemul cel mai riguros, raţionalismul cel mai universal se izbesc întotdeauna pînă la urmă de iraţionalul gîndirii umane. Nu-i scapă niciuna din evidenţele ironice, niciuna din contradicţiile derizorii care depreciază raţiunea. Nu-1 interesează decît excepţia, fie că ea aparţine istoriei inimii sau a spiritului. Pornind de la experienţele dostoievskiene ale condamnatului la moarte, de la aventurile exasperate ale spiritului nietzschean, de la imprecaţiile lui Hamlet sau de la amara aristocraţie a unui Ibsen, el descoperă, luminează şi glorifică revolta umană împotriva iremediabilului. Refuză raţiunii propriile ei raţiuni şi nu începe să înainteze cu oarecare hotărîre decît o dată ajuns în mijlocul acelui pustiu cenuşiu în care toate certitudinile au devenit pietre. ~ Albert Camus,#NFDB
756:Ce limbă este aceea pe care o vorbește pictorul Strauch? Ce să fac cu crâmpeiele lui de idei? Ce mi se părea mai înainte destrămat, incoerent, are ”într-adevăr legături extraordinare”; totul e o teribilă transfuzie de cuvinte în lume, în oameni, ”o procedură brutală împotriva debilității mintale”, ca să vorbesc ca el, ”un fundal ritmic neîntrerupt, demn de regenerare”. Cum să notezi asta? Ce fel de însemnări să iei? Până unde poate fi schematicul schematic? Aceste accese năvălesc asupra mea ca niște stânci care se prăvălesc. Brusc, ceea ce spune se surpă din nou dinainte strigătului exploziv de ridicol pe care el ”îl aplică lumii și sieși”. Limba lui Strauch e o limbă pentru mușchii inimii, ”contrazicând pulsațiile creierului”, nelegiuită. Este o autoumilire ritmică sub propria lemnărie a ”auzului ce troznește”. Ideile lui, tertipuri în acord esențial cu lătratul câinilor, asupra căruia mi-a atras atenția de la început, cu care m-a pulverizat în aer. Oare și asta e limbă? Da, e dublul sens al limbajului, iadul și raiul limbii, răzvrătirea fluviilor, ”adulmecarea cuvintelor fumegânde ale tuturor creierelor care disperă fără limite și fără rușine”. Uneori recită un poem, îl sfâșie numaidecât în bucăți, îl asamblează într-o ”operă de forță”, ”încartiruire a universului ideilor pentru cultivarea semințiilor lipsite de cuvânt”., zice el. ”Lumea e o lume de recruți, trebuie să îi strângi la un loc, să îi înveți să tragă, dar și să se oprească din împușcat.” Cuvintele țâșneau din el ca dintr-o mlaștină. Iar în țâșnirea aceasta, se sfâșia pe sine până la sânge. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
757:Constată, cu o presimțire nefastă, că n-are nici cel mai mic habar ce planuri are-n cap Irimias, la fel cum rămase și pentru el într-o ceață totală rostul părăsirii conacului cu o grabă atât de mare. Pentru o fracțiune de secundă își aminti acea imagine înspăimântătoare de care nu putea scăpa nicicum în ultimii ani: din nou se văzu pe sine, îmbrăcat în paltonu-i ponosit, mergând istovit pe drumul pietruit, sprijinit în baston, flămând și amărât până peste poate, în urma lui, încetul cu-ncetul colonia dispare în ceață, în fața lui, orizontul se vede din ce în ce mai incert... Iar acum, toropit din cauza duduitului motorului, era nevoit să recunoască faptul că presimțirea nu l-a înșelat: stă ghemuit, fără un ban în buzunar, flămând, extenuat și rănit, pe platforma unui camion apărut ca din senin și aleargă pe un drum ce duce cine știe unde, gonește în plin necunoscut, iar dacă vor ajunge la o bifurcație nici măcar nu va avea posibilitatea să decidă în ce direcție s-o pornească, întrucât nu exista altă variantă în afară de a se resemna neputincios că direcția vieții lui este stabilită de voința unei vechi rable, care abia se târăște, în timp ce zdrăngăne, zornăie, tușește. „Se pare că nu există scăpare, reflectă el blazat. Fie așa, fie altfel... oricum sunt un om pierdut. Mâine mă trezesc într-o cameră străină, și n-am să știu ce mă așteaptă, la fel cum n-aș fi știut nici în cazul în care aș fi pornit singur la drum... O să-mi pun boarfele vechi pe masă și pe prici, dacă o să am așa ceva, iar pe înserate mă pot uita în voie cum dispare lumina din fereastră... ~ L szl Krasznahorkai, #NFDB
758:Evet, haklıydım, bahar ve yaz Cambridge'de de hemen hemen her sene görülen olaylardandı (o anlaşılmaz "hemen hemen" pek hoşuma gitmemişti). Evet, Sebastian Cam deresinin üzerinde bir kik'e uzanıp uyuklamaktan oldukça hoşlanırdı. Ama en çok sevdiği şey alacakaranlıkta kırları çevreleyen kimi yollar boyunca bisikletle gezinmekti. Orada bir çitin üzerinde oturur, akşamın solgun göğünde sombalığı pembesi tül gibi bulutların donuk bakır rengine dönmelerini seyrederken aklından birçok şeyler geçirirdi. Ne gibi şeyler? Bir gün kırda peşine düşüp laf attığı, öpüştükten sonra bir daha hiç görmediği, ipeksi saçları hala örgülü duran o Cockney kızı mı? Belli bir bulutun biçimini mi? Rusya'nın kara köknar ormanlarından birinin ardındaki puslu günbatımını mı (ah, böyle bir anıyı tazelemesi için neler vermezdim!)? Otlarla yıldızların gizli anlamlarını mı? Sessizliğin bilinmeyen dilini mi? Bir çiğ damlasının korkunç ağırlığını mı? Hepsinin kendi başına anlamı olan -neydi anlamları peki?- milyonlarca milyonlarca çakıltaşından birinin insanın içini burkan güzelliğini mi? Alacakaranlıkta insandan gitgide uzaklaşan ve hiçbir zaman gerektiğince tanıyamadığımız Tanrı'nın dünyasına sığmayan o eski mi eski "sen kimsin" sorusunu mu? Belki de o çitin üzerinden otururken Sebastian'ın aklından geçenlerin sözcüklerle hayallerin, bölük pörçük hayallerle yetersiz sözcüklerin karmaşası olduğunu, bunun da yaşamının tek gerçeği, biricik gerçeği olduğunu ve yakında aşacağı bu hortlaksı savaş alanının çok ötesinde kaderinin kendisini beklediğini bildiğini söylersem gerçeğe daha çok yaklaşmış oluruz. ~ Vladimir Nabokov, #NFDB
759:Elbette” dedim. “Şimdi oraya gideceğiz. Otelinizin bulunduğu yere yabancılar Pera, Türkler Beyoğlu der.”
“Niye Beyoğlu dendiğini hiç düşündünüz mü?”
“Hayır!”
“Alvise Gritti’nin Pera’da büyük bir konağı vardı ve bir beyin, Andrea Gritti’nin oğluydu. Bunlar bir şey anlatıyor mu?”
Yüzüme bir gülümseme yayıldığını hissettim.
“Elbette anlatıyor” dedim. “Ama benim aklım Süleyman’ın gençlik arkadaşını boğdurmasına takıldı. Niye yaptı acaba bunu?”
“Normal bir nedenden dolayı: İktidarda olduğu için.”
“Her iktidar adam öldürür mü?”
“Evet! İktidar zulüm demektir. Hele denetlenemeyen iktidar.”
“Peki, iyi insanlar iktidara gelirse?”
“Öyle şey olmaz!”
“Neden?”
Acı bir gülümsemeyle açıkladı:
“İyi insanlar iktidara gelemez, gelse bile iktidar onu bozar, zalim yapar.”
Güldüm.
“Kusura bakmayın ama profesör, sizin aklınız Hitler’e takılı kalmış. Her iktidar öldürür ne demek. Şimdi ben, saçma bir şey ama, iktidara gelsem öldürür müyüm sizce.”
Omuzlarımdan tuttu, gözlerimin içine baktı.
“Evet!” dedi. “Siz bile öldürürsünüz. Çünkü iktidar olmanın başka yolu yok. Eskiden daha açık yapılıyordu, şimdi daha gizli.”
Ellerini çekip daha yumuşak bir sesle devam etti.
“Dolaylı olarak öldürürsünüz, ölümlere neden olursunuz, ama bir şekilde, iktidarınızın sürekliliği öldürmeye bağlı olur. Belki şu anda böyle bir şey yapamayacak bir yapıdasınızdır. Ama iktidar yolu zorlu bir yoldur. Uzun bir yoldur. İnsanı dönüştüren bir yoldur. Ancak iktidara hazır hale geldiğinizde, gerektiği kadar değiştiğinizde, bu yolu tamamlayabilirsiniz. ~ O Z Livaneli,#NFDB
760:Mi-e frică. Nu ştiu de ce mi-e frică. Ieri seară, la televizor a fost ceea ce ei numesc un „western”. Am fost încremenit de frică şi oroare. Tremuram din tot corpul. Toată familia mea a fost surprinsă.
În dimineaţa asta surorile mele au apărut imitînd acei cow-boy ca să mă sperie. Fug la celălalt capăt al apartamentului. Mă prind din urmă în salon. Fug în bucătărie. Mă prind în bucătărie. Fug spre baie. Mă prind în sala de baie.
- Te vom scalpa, strigă Mathilda, cea mai tînără.
Dar de ce spun cuvinte atît de răutăcioase! Surorile mele mă urmăresc pînă în camera părinţilor. Apoi încearcă să mă prindă în spălătorie, dar scap strecurîndu-mă printre picioarele lor. Mă cuprinde panica. Unde să mă ascund? Îmi vine o idee. Mă închid la wc. Pentru mai multă siguranţă, pun şi zăvorul. Bat în uşă dar nu mă tem, e solidă. În acel wc mă simt ca într-o fortăreaţă, în timp ce ele bat din ce în ce mai tare. Deodată se opresc. Aud discuţii.
- Ce s-a întîmplat? întreabă tata.
- Jacques s-a închis în wc, răspund surorile mele.
- În wc? Ce face acolo? zice tata mirat.
Şi în acel moment am o inspiraţie. Pronunţ fraza pe care o spune totdeauna tata cînd vrea să fie liniştit la wc şi mama îl agasează:
- Citesc o carte.
Tăcere de partea cealaltă a uşii. Ştiu că în casă cuvîntul „carte” provoacă imediat respect.
- Spargem uşa? propune cu gingăşie Mathilda.
Suspans.
Apoi îl aud pe tata mormăind:
- Dacă s-a dus la wc ca să citească o carte, trebuie să-l lăsăm.
În mintea mea se imprimă o lecţie. Cînd nimic nu mai ţine, te închizi în wc şi citeşti o carte. ~ Bernard Werber,#NFDB
761:Grčki pejzaž mi se obratio patetičnim glasom mita i tragedije. Bio je to dominantan utisak. Nametljivo prisustvo gole zemlje, veoma izreckanih stenovitih masa, pojačano je oskudnošću biljnog pokrivača. Veliko drveće - topola, tisa, hrast - raste u dolinama, mada se šuma uvek povlači pred pritiskom niskog, bodljikavog žbunja koje nadvladava sve.
Iz istorijskih predanja znamo da su danas gole padine kritskih planina nekada pokrivale kedrove i kiparisove šume. Okolina Olimpije bila je bogata topolama, međutim one su završile kao žrtva propisa koji je glasio : "To je jedino drvo koje se sme koristiti za prinošenje žrtava." Zbog toga je današnji grčki pejzaž divljiji i lišeniji zelenila nego u drevna vremena.
Naravno, postojanje malih oaza tišine - gajeva, u kojima možemo zamišljati Sokrata kako razgovara sa Fedrom. Čak u centru Atine, gradu punom buke i grozničavog trčkaranja, može se skrenuti sa prometne Ulice Leoforo Dioniziju Areopagitu koja vodi duž podnožja Akropolja i uroniti u zavojite staze Brežuljka Muza. Dobro je doći tu uveče i bluditi između mirti, lovorovog žbunja i kiparisa. Drveće nije veliko, otprilike je u visini muškarca, u mraku je čovekoliko, tako da dobijaš želju da ga pozdravljaš, zastaješ i razgovaraš s njim.
To posebno osećanje bratimljenja sa prirodom, prirodna lakoća s kojom ova poprima ljudske oblike, nisam iskusio ni u jednoj drugoj zemlji. Zbog toga mi se čini da metamorfoza drveća u šumske boginje (drijade) nije bila samo rezultat bujne mašte Grka, već pre oštroumne opservacije i preciznog razumevanja znakova koje šalje okolni svet. ~ Zbigniew Herbert,#NFDB
762:onaltı dümen ve sürekli erdemlilik yılı. onaltı sıkıntılı yıl geride ne kaldı? yalıtılmış, ufak görüntüler. yeni kitapların kokuları, bir ekim resmini yaptığımız yapraklar, uygulamalı çalışmalarda kesilmiş kurbağanın formol kokulu iğrenç karnı, tatile çıkacakları için öğretmenlerin de insan olduklarının fark edildiği ve sınıfın daha tenha olduğu senenin son günleri. artık sebebini bilmediğimiz tüm o büyük korkular, sınav akşamları. düzenli bir alışkanlık. bununla sınırlıydı. artık biliyor musunuz bay brul, çocuklara onaltı yıl süren düzenli bir alışkanlığı dayatmak alçaklık? zaman bozuldu, bay brul. gerçek zaman, eşit saatlere bölünmüş ve mekanik değildir. gerçek zaman özneldir. içinde taşırsın. her sabah saat yedide kalkın. öğlen yemek yeyip, dokuzda yatın. asla kendinize ait bir geceniz olmaz. denizin alçalmayı bırakıp durduğu bir an, tekrar yükselmeden önce gecenin ve gündüzün birbirine karışıp eridiği ve nehirlerin okyanusla karşılaşmalarındakine benzeyen bir coşku seti oluşturduğu, dingin bir zamanın varolduğunu asla bilemezsiniz. onaltı yıl gecelerimi çaldılar, bay brul. beşinci sınıfta, altıncı sınıfa geçmemin tek ilerleyişim olması gerektiğine inandırdılar beni. son sınıfta bitirme sınavını vermem gerekiyordu. ardından bir diploma. evet bir amacım olduğunu sanıyordum bay brul. ama hiçbir şeyim yoktu. başlangıcı ve sonu olmayan koridorda, bir embesiller römorkunda, diğer embesilleri izleyerek ilerliyordum. hayatımızı diplomalarla geçiştiriyoruz. aynı zorlanmadan yutturmak için kapsüllerin içine acı tozlar konması gibi. görüyor musunuz bay brul, hayatın gerçek tadını sevebilirmişim bunu şimdi anlıyorum. ~ Boris Vian, #NFDB
763:Beni en çok meraka düşüren, yarın bizi bekleyen önemli olay. Yarın sabah saat yedide garip bir tabiat olayı ile karşılaşacağız. Yeryüzümüz Ay'a bindirecek... Ünlü İngiliz kimyacısı Wellington da kaydetmişti bunu. İtiraf ederim, Ay'ın narin, dayanıksız yapısını düşündükçe sonucu fena hâlde merak ediyorum. Ay genel olarak Hamburg'da yapılır, hem yapılışı da çok kötüdür... İngiltere'nin bu konuyla neden ilgilenmediğine şaşarım. Zaten Ay'ı yapan, Ay hakkında en ufak bilgisi olmayan, aptal, üstelik topal bir fıçıcıdır. Üstündeki ziftli halata zeytinyağı sürdükleri için, yeryüzünün her yanı bu kadar pis kokuyor... Öte yandan bu derece nazik, ince yapılı Ay, insanların orada barınması için elverişli değildir, sadece burunları yerleşebilir Ay'a... Zaten bu yüzden Ay'da bulunan burunlarımızı göremeyiz. Şimdi Ay'ın yeryüzümüz gibi ağır bir nesne altında kalmasıyla burunlarımızın nasıl pestil haline geleceğini düşündüm ve kuşkulandım doğrusu. Çorabımı, kunduralarımı giyerek doğru toplantı salonuna gittim. Polis kuvvetlerine yeryüzünün Ay'ın üstüne oturmasını önlemeleri için emir verecektim. Toplantı salonunda gene kafaları tıraşlı bir sürü soylu kişiyle karşılaştım.
-Baylar! dedim. Ay tehlikededir. Yeryüzüne bindirecek... Kurtaralım Ay'ı!
Bunu söyler söylemez zeki, anlayışlı İspanya soyluları emrimi yerine getirmek için hep birden öne atıldılar. Bazıları Ay'ı korumak maksadıyla duvara tırmanmaya başladılar. Ama tam o sırada salona başvekil girdi; herkes kaçıştı... Kral olduğum için orada tek başıma kaldım. Acayip başvekil sırtıma sopa indire indire beni odama soktu. İspanya'nın milli gelenekleri pek şiddetli doğrusu! ~ Nikolai Gogol,#NFDB
764:Teologia este negaţia lui Dumnezeu. Ideea absurdă de a umbla după argumente pentru a-i proba existenţa presupune atâta sărăcie interioară, încât este o evidenţă strivitoare că toate tratatele de teologie laolaltă nu fac cât o exclamaţie a Sfintei Tereza. De când există teologie şi până astăzi nici o conştiinţă n-a căpătat o certitudine în plus şi nu şi-a organizat în nici un chip îndoielile. Cu Dumnezeu lucrurile se desfăşoară mai simplu: te pomeneşti când te aşteptai mai puţin în mijlocul lui. Aici începe momentul dureros şi complicat; teologia a rămas în urmă, căci ea nu este decât modul de a crede al ateilor. Cea mai proastă bâiguială mistică este mai aproape de Dumnezeu decât Summa teologica, şi rugăciunea improvizată a unui copil oferă o mai mare garanţie ontologică decât toate sinoadele ecumenice. Fără confesiunile mistice, religia, şi cu ea biserica, n-ar fi mai interesante decât cine ştie ce problemă de economie şi finanţe: evoluţia salariului sau impozitelor. Tot ce e instituţie şi teorie nu mai e viaţă. Biserica şi teologia au asigurat o agonie durabilă lui Dumnezeu. Sau poate l-au îmbălsămat de mult. Numai mistica i-a dat viaţă, de câte ori a vrut. Teologia ar avea valoare când ar fi posibilă o relaţie teoretică cu Divinitatea. Este, însă, mult mai uşor de găsit una fiziologică. Precum, într-un dezastru al tuturor convingerilor, pofta de mâncare ne susţine mai repede decât sfinţii, tot astfel o incomoditate organică ne poate apropia de Dumnezeu mai mult decât toate construcţiile abstracte ale teologiei. Acea servitoare, care spunea că nu crede în Dumnezeu decât când o dor dinţii, i-ar fi făcut de râs pe teologi. ~ Emil M Cioran, #NFDB
765:Koptuk birbirimizden, Milena, bana öyle geliyor... Tek yerde birleşiyoruz daha: burada olsan ve yüzün alabildiğine benimkine yakın olsa. Birleştiğimiz bir yer daha var: "rahat ölme" isteği! Ama bu istek çocuklarda bile vardır; okuldayken matematik dersinde hep duymuşumdur bunu: Öğretmen defterinde adımı ararken korku içinde gerçeği, bilgisizliğimin gerçeğini anlar, korkudan yarı düşlü bir durumda neler istemezdim: Kimseye görünmeden kalksam, sıraların arasından geçebilsem, derdim; matematikteki tüy gibi hafifliğimle öğretmenin önünden uçuversem, bir kolayını bulup süzülüversem kapıdan... Dışarı çıkınca toparlansam, dışarının güzel havasıyla özgürlüğüme kavuşsam, sınıftaki o gergin, o kötü havadan -dünyanın hiçbir yerinde olmadığını sandığım o havadan - böylece kurtarsam kendimi! Elbette, bu "rahat" olurdu, işime gelirdi. Ama böyle olmazdı ki; çağrılırdım, bir ödev verilirdi, bu ödevi çözmek için logaritma defterine başvurmalıydım, almamıştım yanıma, bir yalan atardım, sıramda derdim (öğretmen bana kendisininkini verecek diye umutlanırdım), ama git defterini getir, denirdi, yerime döner, yapmacıktan bir korkuyla (okulda yapmacığa hiç başvurmadım) defterin olmadığını görürdüm, öğretmen (geçenlerde yolana rastladım ona) notumu kırar, üstelik, bilmiyorum neden, "Timsah" derdi bana. Notumu kırmakta haklıydı, bir not atmak gerekiyordu elbet, gene de haksızlık edilmişti. (Evet, yalan söylememiştim ama kimse kanıtlayamazdı tersini, o halde haklıydım.) Ben yalnız bilgisizliğimi örtmek istemiştim. Bütün bunlar "rahatlık" işte, öyle zaman olur ki, odada yalnızken bile "yok oluverir" insan, bunun nedenleri çoktur, kişi yaşarken bile ölebilir." (*) ~ Anonymous, #NFDB
766:Her hareketin bir anlamı var. İnsan, benim gibi hareketten vazgeçerse, bu anlamları
daha iyi hissediyor. Sigarayı yaktı; yanmış kibriti kutunun içine koydu. Her hareketini
önceden hesaplarsan hata yapmazsın; aynı zamanda, düşüncelerini hareketlerinden
ayırırsın. Ne yaptığını hatırlarsın; düşünceden harekete geçmek kolay olur böylece. Düşünmeğe başladığım sırada en son olarak sigara tablasını yere, kilimin üzerine
koymuştum, dersin. Düşünceler seni bırakınca delirtici bir şaşkınlığa, gerçeğe alışmanın
zorluğuna düşmezsin. Kaç sigara içtiğini, her birini nasıl söndürdüğünü,
kibritleri nereye koyduğunu hatırlarsın. yoksa, birdenbire sigara tablasının
içinde dört izmarit ve iki kibrit bulursan büyük bir korkuya kapılırsın:
sigaramı nasıl yakmışım? Olağanüstü bir şey mi oldu bu arada? Aklımı mı kaybediyorum? Birden her şeyi unutacak mıyım? Oysa, içinden bir ses, kibrit kutusuna koydun,
kibrit kutusuna koydun diye seni yatıştırırsa büyük bir ferahlık duyarsın;
herkese ve her şeye meydan okumak için büyük bir cesaretle dolduğunu hissedersin. Benimle kimse başa çıkamaz hesabını veremeyeceğim tek dakikam yok diye gururlanırsın. Gerçekle rüyayı birbirinden ayırırsın. Bu iki kibriti ben rüyamda yakmadım. İşte kutuyu açıyorum: içinde iki tane yanmış kibrit. Kendi kendine gülümsersin: beni daha ele geçiremediniz. Korkuların bir an sürer geçer. Sayı ile hareketi renk ile düşünceyi sadece rüyanda karıştırdığın için endişe duymazsın. Hikmetler de birbirine karışmaz. Fakat bütün bu rüyaları neden gördüğünü biliyor musun? Her şeyi biliyorum. Eyvah! Mutfağın elektriğini söndürmeyi unutmuşum. Dur, telaşlanma; gider söndürürsün. ~ O uz Atay,#NFDB
767:Sevgili Bilge, sen yanımda olmadığın zaman seni düşünmek gerçekdışı bir olgu. (Nasıl oluyor iyi mi?) Ben gecekondudaki varlıklarla (soyut bir kavram olsun diye ‘varlıklar’ dedim) birlikte yaşamak istiyorum. Ben, birlikte yaşadığım varlıkları, ayrıca birer ‘kavram’ olarak düşünmek istemiyorum. Gönlümün rüzgarına kapılıp gidiyorum. Bunun dışında, bulanık hayaller var kafamda. Bu hayalleri bazen Hüsamettin Albay ya da Nurhayat Hanımla karıştırdığım oluyor; fakat, istediğim gibi düşünüyorum bu insanları. Sen olduğun gibi yaşamak istiyorsun kafamda: Bir varlıkkavram olarak çıkıyorsun karşıma. Yaşanırken düşünülmesi ve düşünürken yaşanması gereken bir mesele olmak istiyorsun. Bilge’yi, senin gibi hissetmemi istiyorsun. Nasıl olur? Yani albayı da, kendimi onun yerine koyarak mı düşüneceğim? İşte bu nedenle, kurmak istediğim dünya, senin yüzünden yıkılıyor; bütün oyunlar anlamını kaybediyor.
...
Belki sana bu satırları yazmamalıydım. Belki de dönel bir yüzeyin, ekseni etrafındaki hareketi sırasında çeşitli ışık kaynaklarından beslenmesi olayında görüldüğü gibi, benim bir an süren ışıltımın yansımalarını artık ilginç bulmuyorsun; görüntümün gerçekliğine inanmıyorsun. Fakat seni seviyorum. (Bu sözü bir yere sıkıştırmaya mecburdum.) Düşünmek ve yansımak anlamlarını birlikte ifade eden ‘reflection’ kelimesini kullanmak isterdim burada. Fakat aslında, seni görmediğim zamanlarda yansımalarımın gerçekliğine ben de inanmıyorum. Belki benden artık nefret ediyorsun; belki de unuttun beni. Düşünce ve eylemlerin her an sonsuz değişik görünümlere bürünebileceğini bilen bir insan olarak, senden kararlı bir düşünceye benzeyen yansımaları nasıl bekleyebilirim? ~ O uz Atay,#NFDB
768:Svi u Beču, pa čak i mala djeca, znaju da nije uputno po mraku se približavati ovom mjestu; oni koji ovamo zalaze, dolaze odvojeno: lijevo dečki, desno cure. Ovdje ćete naići na starije gospode na kraju svoga poziva i života. Još se češće mogu naći njihovi izrešetani posmrtni ostaci koje je netko izbacio iz auta u punoj brzini. Policijske su istrage besmislene, jer je počinitelj došao iz savršene tišine i u njoj opet nestao. Ili je to bio svodnik koji uvijek ima alibi. Ovdje je izumljen i prvi put iskorišten pokretni madrac. Onaj tko za one stvari nema stan, sobu, novac za hotelsku sobu ili jeftino svratiše, tko nema auto, mora barem imati prenosivu podlogu koja će ga grijati i ublažiti mu pad kada ga užitak obori na tlo. Ovdje možete upoznati najljepše cvjetove beskrajnog bečkog zla: spretnog Jugoslavena ili brzog bravara iz Funfhausena što juri parkom, a za njim uz najstrašnije psovke trči profesionalka koju su prevarili za njenu nadnicu. Ali bravar iz Funfhausena ništa ne želi toliko koliko nove prozorske kapke na prozorima svoga i zaručničina stana, iza kojih će moći sakriti svinjarije svog privatnog života. Ondje mogu daleko od radoznalih promatrača na sigurnom pohraniti knjige, stereouredaje s pločama i zvučnicima, televizor, radio, zbirku leptira, akvarij, alat za hobi itd. Promatrač vidi jedino prozorske kapke od palisan-dera, ali ne i zbrku koja iza njih vlada. Ponekad može vidjeti — i poželjno je da to vidi — kućni mini bar sa šarenim bocama likera i čaše prikladnih boja, toliko izglancane da bliješte gotovo luđačkim sjajem. Barem prvih godina braka. Kasnije ih razbiju djeca ili ih žena više ne želi glancati jer muž sve češće loče vani i vraća se kući sve kasnije. ~ Elfriede Jelinek, #NFDB
769:Nu te faci critic decât după ce te-ai convins tu însuți că nu poți fi poet. Înainte de a te resemna la tristul rol de a ține paltoanele și de a marca loviturile ca un băiat de biliard sau unul care servește mingea, multă vreme ai făcut curte muzei, ai încercat s-o deflorezi; dar nu ai avut destulă vigoare pentru asta, ți-ai pierdut răsuflarea și ai căzut, palid și istovit, la piciorul sfântului munte.
Înțeleg ura ta. E dureros să vezi pe un altul așezându-se la masa banchetului la care tu nu ai fost poftit și culcându-se cu o femeie care te-a refuzat pe tine. Îl plâng din inimă pe bietul eunuc obligat să asiste la zbenguielile stăpânului său.
El e admis în ascunzișurile cele mai secrete ale haremului; conduce cadânele la baie; vede lucind în apa argintie a marilor bazine frumoasele trupuri șiroind de perle, mai lucioase decât agatele; cele mai discrete frumuseți îi apar fără nici un văl. Prezența lui nu stingherește. E un eunuc. Sultanul își mângâie favorita și o sărută pe gura-i ca o rodie, în fața lui. E, într-adevăr, pus într-o situație cât se poate de falsă, și trebuie să se simtă desigur foarte încurcat, neștiind cum să se poarte.
În aceeași situație se află și criticul care-l vede pe poet plimbându-se în grădina poeziei cu cele nouă frumoase cadâne, și lăfăindu-se într-o dulce lene la umbra laurilor verzi. Cu greu se stăpânește să nu ridice o piatră de pe drum și să i-o arunce în cap; cu ce sete l-ar nimeri, dincolo de zidul verde unde se află, dacă ar fi destul de îndemânatic.
Criticul care nu a creat nimic e un laș; e întocmai ca acel abate care face curte soției unui laic: acesta din urmă nu se poate răzbuna în același fel și nici nu se poate bate cu el. ~ Th ophile Gautier,#NFDB
770:Bucuria unui gand frumos nu inseamnă nimic pe langă bucuria de a-i
da expresie - o expresie permanentă. De fapt, e aproape imposibil să te
infranezi de a da expresie unui gand frumos. Noi nu suntem decat instrumentele
unei forţe care ne depăşeşte. Suntem creatori prin ingăduinţă, prin graţie.
Nimeni nu creează de unul singur, de la sine putere şi prin propriile lui
puteri. Artistul este un instrument care inregistrează ceva deja existent, ceva ce aparţine intregii omenirii şi, dacă e un artist, se simte obligat să il redea omenirii. A păstra pentru tine ideile tale frumoase ar insemna să fii ca un virtuoz care stă in orchestră cu mainile la piept.
Eram indrăgostit de dragoste. Să iubeşti!
Să le dăruieşti in intregime, să te prosternezi in faţa imaginii divine, să
mori o mie de morţi imaginare, să anihilezi orice urmă a eului tău, să
regăseşti intregul univers intrupat şi sanctificat in imaginea vie a altuia!
De aci incolo incepe jocul. In orice direcţie te-ai intoarce, te pomeneşti intr-o sală a oglinzilor, alergi ca un nebun căutand o ieşire, doar ca să constaţi că eşti inconjurat de imagini distorsionate ale propriului tău dulce eu.
A fi in stare să te dăruieşti in intregime, fără nicio reţinere, e cea mai mare bucurie pe care ţi-o poale ingădui viaţa. Iubirea adevărată incepe de la acest punct de disoluţie. Viaţa personală se intemeiază pe dependenţă, pe dependenţa reciprocă. Societatea e un agregat de persoane interdependente. Există şi o altă viaţă mai bogată dincolo de palisada societăţii, dincolo de viaţa personală, dar n-o poţi cunoaşte şi nu poţi accede la ea pană n-ai străbătut mai intai inălţimile şi depresiunile junglei personale. ~ Henry Miller,#NFDB
771:Benden mi korkuyorsun, dedi demir parmaklıklara doğru biraz daha yaklaşarak.
Sadece senden değil, her şeyden korkuyorum, dedim.
Bu anlaşılıyor aslında, diye mırıldandı.
Sonra, babacan bir tavırla gözlerimin içine bakarak, her şey derken neleri kastettiğimi sordu birdenbire. Hatta, bu konuda birkaç örnek vermemi istedi. Ben de, vereceğim örnekler dilimin ucundaymış gibi tuttum bir çırpıda hepsini sayıverdim o sırada. İlkin, insanların büyük kötülüklere yol açan iyilik anlayışlarından korkuyorum, dedim sözgelimi. Sonra, kendini çocukların varlığında yenileyen hayatın acımasızlığından, bu acımasızlığın üstünü örten masumiyetin derinliğinden ve kapı kilitlerinden korkuyorum, dedim. Sonra, canlı olmanın aczinden, bu aczin doğurduğu kaçınılmaz sonuçlardan, sokaklardan ve insanların içinde uğuldayıp duran çok ağızlı kuyularla bu kuyuların karanlığından korkuyorum, dedim. Sonra hızımı alamadım ve insanların varlığını eksilterek onları tamammış gibi gösteren şehrin abuk sabuk görüntülerinden korkuyorum, dedim. Sonra hızlandıkça hızlandım ve patronlarının diliyle konuştuklarını fark edemeyen ezik ruhlu kapı kullarının gururundan ve bu gururun girebileceği çeşitli kılıklarla bu kılıkların insana alçakgönüllülükmüş gibi gözüken kıvamından korkuyorum, dedim. Sonra artık kendimi frenleyemedim ve hayatımızın içinde gezinip duran tanklardan, helikopterlerden ve uçaklardan korkuyorum, dedim. Sonra aniden hatırladım ve bir insanın her şeyi bilebileceğini sanan kıt akıllı adamların, geçmişlerini başkalarının geleceğinden geri almaya çalışan kırkını aşmış çocukların ve hemen her fırsatta yaralı güvercin rolü oynayan kadınların yanı sıra ben uzun ömürlü neşelerle uykulardan da korkuyorum, dedim. ~ Hasan Ali Topta,#NFDB
772:Cartea de față explorează dintr-o perspectivă proaspătă o idee veche. Fiecare persoană vine pe lume cu o chemare. Ideea aceasta vine tocmai de la Platon și poate fi găsită în Mitul lui Er, la finalul lucrării sale celei mai cunoscute, Republica. Vă voi face o prezentare succintă.
Sufletul fiecăruia dintre noi primește un daimon unic înainte de naștere și alege imaginea sau tiparul după care va trăi pe Pământ. Companionul nostru sufletesc, daimonul, ne însoțește pentru a ne ghida în această viață; dar în drumul nostru spre Pământ, noi uităm de el și ajungem să credem că suntem complet singuri. Daimonul, în schimb, își amintește de imaginea originală și știe cărui tipar de existență aparține, el fiind cel care păstrează mereu direcția unică a destinului individual.
După cum a explicat ulterior cel mai mare dintre platonicieni, filosoful Plotinus, noi ne alegem corpul, părinții, locul și circumstanțele care se potrivesc sufletului nostru și care, așa cum spune mitul, ne sunt necesare. Asta înseamnă că totalitatea circumstanțelor vieții noastre, incluzând aici corpul în care locuiește sufletul și părinții din care ne-am născut și pe care poate că în timpul vieții îi blestemăm, sunt opțiunile sufletului nostru și nimic altceva — opțiuni pe care nu le înțelegem deoarece le-am uitat.
Pentru a combate amnezia, Platon ne povestește mitul și chiar specifică, în ultimul capitol, că supraviețuirea mitului ajută la supraviețuirea și evoluția noastră. Cu alte cuvinte, mitul are o puternică funcție de salvare psihologică, iar o disciplină psihologică derivată din el poate fi inspirația unei vieți trăite conform mitului.
Dar mitul conduce și la acțiune, nu doar la asumarea pasivă a unor principii. ~ James Hillman,#NFDB
773:Suda Yan Ateşte Boğul (Charles Bukowski) - Your Highlight at location 1988-2016 | Added on Tuesday, 28 April 2015 12:00:56 >düşlerini yitirmiş gece kafelerde yaşlı, beyaz saçlı kadın garsonlar vazgeçmişler, ve aydınlık kaldırımları yürürken bakımevlerinin pencerelerinden içeri bakıyorum da artık yitirmiş olduklarını görebiliyorum. parkta banklarda oturmuş insanları görüyorum ve oturuş biçimlerinden ve bakışlarından bir şeylerin bitmiş olduğunu görebiliyorum. araba süren insanlar görüyorum ve arabalarını sürüş tarzlarından sevmediklerini ve sevilmediklerini görebiliyorum -bırak ki seksi düşünecekler, eski bir film misali unutulmuş gitmiş her şey. çarşı ve süpermarketlerde koridorlar boyunca yürüyen alışveriş eden insanlar görüyorum elbiselerinin vücutlarına oturuşundan yürüyüşlerinden yüzlerinden ve gözlerinden artık hiçbir şeyi umursamadıklarını ve hiçbir şeyin de onları umursamadığını görebiliyorum. her gün yüz tane insan gösterebilirim size, tamamen bırakmış. hipodroma ya da bir spor karşılaşmasına gittiğimde hiçbir şey ya da hiç kimse için bir şey hissetmeyen ve hissettiremeyen binlerce insana rastlıyorum. her yerde yiyecek, barınak ve giyimden başka bir şey istemeyen insanlar görüyorum; düşlerini yitirmiş, başka bir şey düşünemiyorlar. niye bu insanlar ortadan yokolmazlar anlamıyorum niye tükenmez ömürleri anlamıyorum niye öldürmez bulutlar onları niye öldürmez köpekler çiçekler ve çocuklar niye öldürmez onları anlamıyorum. zaten öldürülmüşler sanırım ancak yine de onların gerçeğine uyum sağlayamıyorum çünkü sayıları o kadar çok ki. her geçen gün, her gece, sayıları artıyor metrolarda binalarda ve parklarda sevmemek ya da sevilmemekten hiç dehşete kapılmıyorlar hemcinslerimin mil yon larcası. ~ Anonymous, #NFDB
774:Klemmer je ponovo udara u lice, iako mu ona govori: Molim, samo ne po glavi! Čuje ga kako govori o njenim godinama, da joj je najmanje trideset i pet, sviđalo se to njoj ili ne. Počinje je tištati to što on ne skriva kako mu se seksualno gadi. Pogled joj zamagljuju suze. Klemmer je očaran, jer konačno na dar dobiva djela ponikla iz mržnje; svijet se oko njega razbistruje poput oblačna dana u kasno ljeto. Sam je sebe dovoljno dugo zavaravao da je ovaj predivan bijes što ga osjeća zapravo ljubav. Dugo je uživao u toj samoobmani, ali sada su maske pale. Žena što leži pred njim na podu puno toga u njegovu ponašanju tumači kao strastvenu čežnju, ali njegovo bi se ponašanje samo donekle moglo opravdati strašću. To je sve mogla čuti Erika Kohut. Ali sada je dosta, najdraži! Prijeđimo na ljepše stvari! S repertoara ljubavnih postupaka Erika želi izbrisati one koje izazivaju bol. Na vlastitoj je koži osjetila što bol znači i moli ga da odsad prijeđu na normalne oblike prakticiranja ljubavi. Približimo se jedno drugom s razumijevanjem. Walter Klemmer ponovo je grubo zgrabio tu ženu koja mu govori da se predomislila. Molim te, ne tuci me! Moj je ideal ipak uzajamno uzvraćanje osjećaja, mijenja Erika svoje mišljenje, ali prekasno. Iznosi mu svoj novi stav, govori danjoj, ženi, treba puno topline i pažnje, pritišćući pritom rukom usnu što krvari. To je neostvariv ideal, odvraća joj muškarac. Samo čeka da žena ustukne još koji korak da bi je ponovo mogao udariti. Ono što ga goni naprijed instinkt je lovca. Instinkt veslača i tehničara na brzim vodama što upozorava na pličine i stijene. Pruži li žena prema njemu ruku, on odlazi! Erika preklinje Klemmera da pokaže svoje dobre strane. No on je osjetio zov slobode. ~ Elfriede Jelinek, #NFDB
775:Sana ahlak vaazı verecek değilim. Yalnız, benim gibi eş dost arasında akıllı geçinen bir insanın nasıl olup da bu kadar manasız ve bomboş bir gençlik geçirdiğine herkesten evvel kendimin hayret ettiğimi söyleyeceğim… Evvela bunun farkında değildim. Kendilerini derecesiz bir zeka ve kabiliyete sahip sayan arkadaşların arasında, mukaddes ve mağrur bir aptallığa sırtımı vererek yaşıyor ve sırf bununla mühim bir şey yaptığımı sanıyordum. Ne gayem, ne düşüncem vardı. Zekam bütün kuvvetini, içinde bulunduğu ana sarf ediyordu. Yerinde bir cevap, keskin bir nükte bütün hakikatlere bedeldi. Böyle günü birlik bir fikir hayatının tabii bir neticesi olarak tezatlara, manasızlıklara, hatta edepsizliklere düşüyordum. İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın bir uydurması… içimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu… İçimizde şeytan yok… İçimizde aciz var… Tembellik var… İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var… Hiçbir şey üzerinde düşünmeye hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz. ~ Sabahattin Ali, #NFDB
776:Pri prvom zahlađenju, relativnom, uostalom, jer nikad nije bilo mraza, a ipak osetnom posle više meseci vrućine, laste, koje su obično letele iznad bulevara uz obalu, iznad trga pred gimnazijom ili po nebu nad siromaškim četvrtima, obrušavajući se uz piskav cvrkut na koji plod fikusa, otpadak na moru ili svež izmet, pojavile bi se isprva pojedinačno u tome hodniku koji je činila ulica Bab-Azun, leteći nisko u susret tramvajima, pa ulećući odjednom da bi nestale na nebu iznad kuća. I odjednom, jednog jutra, bilo ih je na hiljade na svim žicama nad trgom Svete Viktorije i po krovovima kuća. Stiskale su se jedna uz drugu klimajući glavom iznad beličastih grudi, malo pomicale nožice i mrdale repom da načine mesta kojoj pridošlici, prekrivale trotoar svojim sitnim pepeljastim izmetom, proizvodile sve zajedno potmulo pijukanje, iz kog bi probio po koji kratak cvrkut, i to njihovo neprestano zborovanje orilo se od jutra iznad ulice, malo-pomalo sve glasnije, pa gotovo zaglušujuće kad se spusti veče i deca potrče ka tramvajima da se vrate kući, a onda bi odjednom prestalo, na neki nevidljiv znak, i one bi zaspale, oborivši glavice i crno-bele repove. Dva-tri dana su tako doletale iz svih krajeva Sahela, pa i iz daljih, u malim jatima, pokušavale da se smeste između ranije prispelih, pa se malo-pomalo razmeštale po ispustima na fasadama duž ulice, s obe strane glavnog skupa, uz sve brujnije lepršanje krila i sveopšte cvrkutanje, koje je naposletku postajalo zaglušno iznad prolaznika. A onda, jednog jutra, ulica je odjednom bila pusta. Noću, tik pred zoru, laste su zajedno odletale na jug. Za decu je zima tada počinjala, mnogo pre pravog datuma, pošto za njih nije moglo biti leta bez piskavog cvrkuta lasta po još toplom večernjem nebu. ~ Albert Camus, #NFDB
777:Bucureştii n-au fost, nu sunt şi probabil nu vor fi niciodată un oraşadevărat. Ca să poată trăi, oraşele, ca şi oamenii, au nevoie de un anumit organism: inimă, plămâni, aparat digestiv, căi respiratorii, sistem nervos, creier şi tot ceea ce un doctor în medicinf ar putea spune mai complet decât mine. Bucureştii n-au nimic din toate acestea. Au numai un amestec de maţe, pe care planul oraşului le numeşte străzi. Strâmte şi sucite ca nişte gâturi de cocostârci sugrumaţi de eticheta gră dinii zoologice, străzile Bucureştilor au pavajul pestriţ şi niciodată complet. Plăcile de bazalt ale trotuarelor sunt mobile ca nişte clape de pian, felinarele sparte, rigolele pline de noroi şi canalele împuţite. Locurile virane nu-şi au niciodată în regulă actele stării civile, iar clădirile din epoca troglodită îşi prelungesc provizoratul la infinit cu certificatele de sănătate edilitară, eliberate chiar de domnul primar care mai este în acelaşi timp şi corifeu politic, deputat sau senator, candidat la un portofoliu ministerial, membru în zece, douăzeci de consilii de administraţie şi multi-multi-multimilionar. Bucureştii îţi fac impresia unei imense grfdini fără stăpân. Pungaşii, vagabonzii, înfometaţii şi tot felul de oameni fără căpătâi intră în ea nesupăraţi de nimeni ― unii să-i fure fructele, iar alţii să-i murdărească peluzele cu produsul necesităţilor fizice. Pe harta Europei, capitala României este însemnată cu un rotocol mare cât, bunăoară, capitala Franţei sau a Angliei. Hărţile geografice însă, probabil că sunt făcute de oameni care n-au călă torit niciodată. Deşi trec drept capitala României, Bucureştii propriu-zis nu sunt ai nimănui, fiindcă România însăşi nu este decât uzufructul unui cerc restrâns de oameni, care mâine nu mai sunt nici ei cei de astăzi. ~ Anonymous, #NFDB
778:Rastlantıların, sadece rastlantıların söyleyecek bir sözü vardır bize. Gereklilikten doğan, olmasını beklediğimiz, günbegün yinelenen her şey dilsizdir. Sadece rastlantı bir şeyler söyler bize. Onun diyeceklerini çingenelerin kahve falı bakması gibi karineyle çıkarırız. Tomas'ın otelin lokantasında Tereza'nın karşısına çıkıvermesi rastlantının en katışıksız biçimiydi. Orada oturmuş, önündeki açık kitaba dalmış gitmişken birden gözlerini kaldırmış, gülümsemiş ve "Bir konyak lütfen," demişti. O sırada radyoda müzik çalıyordu. Tezgahın arkasına konyak doldurmaya giderken Tereza radyonun sesini açtı. Çalınan Beethoven'di, tanıdı. Praglı bir yaylı sazlar dörtlüsü kentlerine uğradığından bu yana tanıyordu Beethoven'in müziğini. Tereza (onun 'daha yüce bir şeylere' özlem duyduğunu biliyoruz) konsere gitmişti. Konser salonu bomboştu neredeyse. Dinleyici olarak Tereza dışında bir tek eczacıyla karısı vardı. Sahnedeki müzisyen dörtlüsü karşılarında bir dinleyici üçlüsünden başka bir şey bulamamışlardı gerçi, ama konseri iptal etmeme iyiyürekliliğini göstererek Beethoven'in son üç kuartetinden oluşan özel bir konser vermişlerdi. Sonra eczacı, müzisyenleri akşam yemeğine davet etmiş, Tereza'yı da çağırmıştı. O günden sonra, Beethoven öte yakadaki dünyanın, özlemini duyduğu dünyanın imgesi olmuştu kız için. Elinde Tomas'ın konyağıyla tezgahı dönüp çıkarken rastlantının bildirisini çözmeye çalışıyordu; tam yakışıklı bulduğu bir yabancının konyak siparişini yerine getirirken, aynı anda Beethoven'in müziğini duyması nasıl mümkün olabiliyordu? Gereklilik büyülü çözümler tanımaz -bunlar rastlantının işidir. Bir aşk unutulmaz olacaksa eğer, küçük rastlantılar Assissili Francis'in omuzlarına konan minik kuşlar gibi hemen o an kanat çırpa çırpa gökten aşağı doğru süzülmelidir. ~ Anonymous, #NFDB
779:Sara nöbeti eğer şakak lobundaki (temporal lob) belirli bir noktada odaklanıyorsa kişi motor nöbetler geçirmeyecek, daha üst kapalı bir deneyim yaşayacaktır. Bir tür bilişsel nöbet olarak tanımlanabilecek bu etki, kişilik değişimleri, aşırı dinsellik (din saplantısı ve din konusunda kendinden aşırı emin olma), hipergrafi (genellikle de din olmak üzere belirli bir konuda aşırı derecede yazma isteği duyma), çevrede bir dışsal varlık olduğu yanılgısı ve sıklıkla da, tanrıya atfedilen sesler duyma gibi durumlarla kendini gösterir. Tarihte ortaya çıkmış peygamberler, kahramanlar ve liderlerin bir bölümünün şakak lobu odaklı sara hastaları olduğu düşünülmektedir. Baş melek Mikail'in, İskenderiyeli Aziz Katerina'nın, Aziz Margaret'in ve Cebrail'in seslerini duyduğu konusunda hem kendisini hem de Fransız askerlerini ikna ederek on altı yaşındayken Yüz Yıl Savaşları'nın gidişatını değiştirmeyi başaran Jean D'Arc'ı düşünün. Kendisi, bu deneyimini şöyle anlatmıştı: "On üç yaşımdayken, Tanrı'nın, kendimi yönlendirmemde bana yardımcı olan sesini duydum. İlk seferinde çok korkmuştum. Ses bana öğle vakti duyurmuştu kendini. Mevsimlerden yazdı ve o sırada babamın bahçesindeydim." Şöyle devam ediyordu: "Tanrı bana gitmemi emrettiğine göre gitmeliydim. Ve bu emri bana veren Tanrı olduğu için, yüz babaya ve yüz anneye sahip olsaydım ya da bir kralın kızı olsaydım bile giderdim yine de." Geriye dönük kesin tanı koymak bu durumda olanaksız olsa da Jean D'Arc'ın sunduğu veriler, artan dindarlığı, süregiden sesler, şakak lobu sarasıyla kesinlikle uyumludur. Beyin doğru noktada uyarıldığında, insan sesler duyar. Doktor, sara etkilerine karşı koyacak ilaçlar yazdığındaysa nöbetler ortadan kalkar, sesler kaybolur. Sonuçta gerçekliğimiz, biyolojimizin ne işler karıştırdığına bağlıdır. ~ David Eagleman, #NFDB
780:Berlin'de yalnızsınız değil mi?" dedi.
"Ne gibi? "
"Yani... Yalnız işte... Kimsesiz... Ruhen yalnız... Nasıl söyleyeyim... Öyle bir haliniz var ki..."
"Anlıyorum, anlıyorum... Tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçükten beri..."
"Ben de yalnızım..." dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak: "Boğulacak kadar yalnızım..." diye devam etti, "hasta bir köpek kadar yalnız..."
...
Şuna dikkat edin ki, benden herhangi bir şey istediğiniz gün her şey bitmiş demektir. Hiçbir şey anlıyor musunuz, hiçbir şey istemeyeceksiniz… Dünyada sizden, yani bütün erkeklerden niçin bu kadar çok nefret ediyorum biliyor musunuz? Sırf böyle en tabii haklarıymış gibi insandan birçok şeyler istedikleri için… Beni yanlış anlamayın, bu taleplerin muhakkak söz haline gelmesi şart değil… Erkeklerin öyle bir bakışları, öyle bir gülüşleri, ellerini kaldırışları, hulasa kadınlara öyle bir muamele edişleri var ki… Kendilerine ne kadar fazla ve ne kadar aptalca güvendiklerini fark etmemek için kör olmak lazım. Herhangi bir şekilde talepleri reddedildiği zaman düştükleri şaşkınlığı görmek, küstahça gururlarını anlamak için kafidir. Kendilerini daim bir avcı, bizi zavallı birer av olarak düşünmekten asla vazgeçmiyorlar. Bizim vazifemiz sadece tabi olmak, itaat etmek, istenilen şeyleri vermek… Biz isteyemeyiz, kendiliğimizden bir şey veremeyiz… Ben bu ahmakça ve küstahça erkek gururundan tiksiniyorum. Anlıyor musunuz? Sizinle bunun için dost olabileceğimizi zannediyorum. Çünkü halinizde o manasız kendine güvenme yok… Fakat bilmem… Ne kuzuların ağzından vahşi kurt dişlerinin sırıttığını gördüm…
...
Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım… Hakiki hayatım benim için can sıkıcı bir rüyadan başka bir şey değildir… ~ Sabahattin Ali,#NFDB
781:yürekten sevdiğim,
sana gene yazıyorum çünkü yalnızım ve çünkü kafamın içinde seninle konuşurken senin bunu bilmiyor, ya da bana karşılık veremiyor olmana katlanamıyorum.
kısa süreli ayrılıklar iyi oluyor, çünkü hep bir arada olununca her şey hiç ayırt edilemeyecek kadar birbirine benzemeye başlıyor. yan yana durduklarında kuleler bile cüceleşirken, alelade ve ufak tefek şeyler yakından bakınca kocamanlaşır. küçük tedirginlikler onlara yol açan nesneler göz önünden kaldırıldığında yok olabilir. yan yanalık dolayısıyla sıradanlaşan tutkularsa mesafenin büyüsüyle yeniden büyüyüp doğal boyutlarına dönerler. aşkım da öyle. zamanın aşkımı tıpkı güneş ve yağmurun bitkileri büyüttüğü gibi büyütmüş olduğunu anlamam için senin bir an, sırf rüyada bile olsa, benden koparılman yetiyor. senden ayrılır ayrılmaz sana olan aşkım bütün gerçekliğiyle kendini gösteriyor: o, ruhumun bütün enerjisiyle yüreğimin bütün kişiliğini bir araya getiren bir dev. böylece yeniden insan olduğumu hissediyorum çünkü içim tutkuyla doluyor. araştırma ve çağdaş eğitimin bizi kucağına attığı belirsizlikler ve bütün nesnel ve öznel izlenimlerimizde kusur bulmaya iten kuşkuculuk bizi küçük, zayıf ve mızmız kılıyor. ama aşk -feurbachvari insana aşk değil, metabolizmaya aşk değil, proletaryaya aşk değil- sevdiğine aşk, yani sana aşk, insanı yeniden insanlaştırıyor...
dünyada çok dişi var, kimileri de çok güzel. ama ben, her bir hattı, hatta her bir kırışığı bana hayatımın en büyük ve en tatlı anılarını hatırlatan bir yüzü bir daha nerede bulabilirim? senin tatlı çehrende sonu gelmez acılarımı, yeri doldurulmaz kayıplarımı bile okuyabilir ve senin tatlı yüzünü öptüğümde acıyı öperim.
hoşça kal canım. seni ve çocukları binlerce kere öperim.
senin, karl
manchester, 21 haziran, 1865 ~ Karl Marx,#NFDB
782:Pentru ce oamenii care suferă nu se plictisesc? În scara stărilor negative, care începe de la plictiseală şi sfârşeşte în disperare, trecând prin melancolie şi tristeţe, omul care suferă încearcă atât de rar plictiseala, încât pentru el prima treaptă este melancolia. Plictiseala o cunosc numai oamenii care n-au un conţinut lăuntric mai adânc şi care nu se pot menţine vii decât prin stimulente exterioare. Toate nulităţile caută varietatea lumii din afară, fiindcă superficialitatea nu este altceva decât realizarea prin obiecte. Omul superficial n-are decât o problemă: salvarea prin obiect. De aceea, el caută în lumea din afară tot ceea ce aceasta îi poate oferi pentru a se putea umple pe sine însuşi cu valori şi lucruri exterioare. Melancolia presupune o dilatare lăuntrică, un vag al depărtărilor şi o nostalgie a infinitului, care izvorăsc dintr-o înălţime şi un rafinament sufletesc ce nu le întâlnim niciodată în plictiseală. Dacă omul superficial îşi pune vreodată probleme de ordin metafizic, atunci substratul psihic din care izvorăşte această nelinişte aproximativă nu se ridică niciodată deasupra plictiselii. Şi toată metafizica la care duce plictiseala nu este decât o metafizică de circumstanţă. În plictiseală, niciodată nu se pune serios problema omului, sau cel puţin a subiectului, ci numai a orientării şi a atitudinii imediate faţă de lumea din afară. Nu este nici măcar o chestiune de dispoziţie; de destin, nici vorbă. Plictiseala este întâiul semn de nelinişte când omul nu este inconştient, prin plictiseală animalul îşi manifestă primul grad de omenie. Ce departe de toate acestea este omul care suferă! Acesta niciodată nu e atât de sărac încât să se poată plictisi. Suferinţa are rezerve infinite, care niciodată nu lasă pe om prea singur, ca el să mai aibă nevoie de alţii. ~ Emil M Cioran, #NFDB
783:Gde postoje arogancija, obmana ili samopotcenjivanje – gde god da su – istražujte ih;
osluškujte to unutrašnje: "Ja sam..." Budite svesni i posmatrajte taj prostor pre nego što
počnete da razmišljate, samu misao i prostor koji ostaje posle nje. Zadržite svoju pažnju
na toj praznini na kraju i vidite koliko dugo možete svoju pažnju da zadržite na njoj.
Vidite možete li da čujete nekakav zvonki zvuk, zvuk tišine, primordijalni zvuk. Kada
svoju pažnju usmerite na to, možete razmisliti: "Postoji li ikakvo osećanje 'ja'?" Uviñate
da kada ste zaista prazni – kada je u vama samo jasnoća, budnost i pažnja – ne postoji
"ja". Ne postoji taj osećaj "ja" i "moje". Tako, boravim u tom stanju ispražnjenosti i
kontempliram dhammu: pomislim, "Ovo je samo ono što jeste. Ovo telo ovde je upravo
takvo." Bilo da mu dam neko ime ili ne, ali u ovom trenutku ono je baš takvo. Ono nije
Sumedho!
U toj praznini ne postoji budistički monah. "Budistički monah" je samo konvencija, koja
odgovara vremenu i mestu. Kada vas ljudi hvale i kažu: "Ah, izvanredno!", znate da neko
hvali, ali ne doživljavate to lično. Znate da tu tog budističkog monaha nema; postoji samo
Takvost. Ono što jeste. Ukoliko želim da je Amaravati uspešno mesto i to se i dogodi, ja
sam srećan. Ali ako sve propadne, niko za njega nije zainteresovan, ne možemo da
platimo račun za struju i sve propada – neuspeh! Ali, u stvari, Amaravati ne postoji. Ta
ideja o osobi koja je budistički monah ili o mestu zvanom Amaravati – to su samo
konvencije, ne krajnja realnost. Upravo sada to je tako, baš onako kako bi trebalo da
bude. Ne nosimo teret jednog takvog mesta na svojim plećima, jer ga vidimo onakvog
kakvo jeste i nema osobe koja bi bila u to uključena. Hoće li ono biti uspešno ili ne više
nije važno. ~ Ajahn Sumedho,#NFDB
784:«Hayır, senin en büyük kusurun tecrübesizliğin değil. Kayıtsızlığın.
Yenilgilerini senden daha zeki ve yetenekli olanların elinden tatmayacaksın.
Seni yenenler, sabırlı, sinsi, orta düzeyde insanlar olacak.»
……
«Senin orta düzeydeki kimselere karşı duyduğun aşağılıyıcı nefret, onlardaki geniş, kapsamlı kuvveti görmene engel oluyor. Sen kendi parlaklığının orta yerinde dururken, gözlerin öylesine kamaşıyor ki, odanın kuytu, karanlık köşelerini göremiyorsun. Oralarda kalabalıkların, beyinsiz insan kalabalığının ne tehlikeler hazırladığını görecek şekilde gözlerini ayarlayamıyorsun. Ben sana bunları söylerken bile, sevgili öğrencim, sen kendinden yeteneksiz kişilerin, sayıları ne kadar çok olursa olsun, seni yenebileceklerine inanmakta güçlük çekiyorsun. Oysa biz artık orta düzeydeki insanların çağında yaşıyoruz. Orta düzeydeki insan sıkıcı, renksiz, aptal gibi görünür... fakat ölümsüz tekdüzeliğine devam eder... hiç bıkmaz. Amipler her zaman kaplanlardan çok yaşar. Çünkü durmadan bölünür, yenilenirler. O ölümsüz tekdüzelikleriyle. Kalabalıklar zorbaların en sonuncusu olacaktır. Gözlerini bir an için sanata çevir. Bak, Kabuki can çekişirken, No beri yanda sürünürken, şiddet romanları kalabalıkları nasıl peşinden sürüklüyor. Dikkat edersen hiçbir yazar romanına kahraman olarak gerçekten üstün bir insan tipi seçmeye cesaret edemiyor. Çünkü seçerse, kalabalığın içindeki orta düzeydeki insan öfkelenecek, utanacak, ve kendisini savunması için kendi yojimbo'-sunu, yani eleştirmenleri ortaya sürecektir. Kalabalığın çıkardığı gürültü mantıksızdır ama, kulakları sağır edecek kadar güçlüdür. Beyinleri yoksa da, binlerce kollan vardır. Bunları seni yakalamak, çekmek, aşağıya indirmek ve batırmak için kullanırlar.»
«Hâlâ Go'dan mı söz ediyoruz, hocam?»
«Evet, Go'dan. Ve onun gölgesi olan hayattan.» ~ Trevanian,#NFDB
785:Avrupa Parlamentosu'ndaki İspanyol mebuslarının katıldığı ve Avrupa Parlamentosu Başkanvekili Vidal Quadras'ın yönettiği kapalı toplantıda; "İslam ve Türkiye'de İslam"ı tartışıyoruz. İspanyollara has kibar bir üslup hakim... Ama İspanyol politikacıların ve tarihçi meskeltaşlarımızın bence temel bir yanlışı var; insanlığın kurtuluşunu laiklikte görebiliriz veya aksini düşünebiliriz. Ama İslam'ı sadece bağnazlık, kendi dinini ise bir kültür çevresi ile tarif edip asri medeniyetin öncisi olduğunuzu düşünürseniz ve 20. Yüzyıldaki refahınızı dininizin "esnekliğine"(!) bağlarsanız, tarihi realiteyi inkar etş olursunuz, kavga devam eder. İslam, fundamentalist gruplar üreten bir din dediğiniz zaman, on tane Müslüman fundamentalist grubun bir Katolik Opus Dei Örgütü'nün gücüne ve etkinliğine sahip olmadığını biömeniz gerekir. Katolik toplumların seçkinlerini toplayan; Papalık ve milli hükümetler arasındaki bağları kendine göre yöneten böyle bir kuruluş islam dünyasımda henüz yok; kurulmasına ve gelişmesine biraz da boşuna çalışılıyor. Ortadaki Rabıtatu'l-Alemu'l-İslam gibileri ancak Opus Dei'nin güneşte kurutulmuşu olabilir. Dindar olsın ya da olmasın, kimse kimliğinden fedakarlıkta bulunmak istemez, bulunmasın da zaten. Ama kendi dini kimliği ile övünüp öbürünün kimliğini aşağılamayı ve kendi dininde mistisizm ve akide diye yücelttiği unsurları öbürününkinde tehlikeli yobazlık belirtileri diye yaftalamayı kimse kabul edemez. Bu şartlarda 11 eylül havası da dağılamaz. İslam patriarksl bir din denildi. Hangi semavi din bugünün çağdaş denilen niteliklerine sahip? Bunların hepsi bir laf salatasıdır. 20. Yüzyılın muğlak kavramlarıyla 2 bin yıllık inançları değerlendirmek ne kadar sağlıklı sonuç verir? Engizisyon mahkemeleri çoktan kalktı ama mütekebbir bir akide insanların zihninde yaşıyor ve herkes birbirini itham ediyor. ~ lber Ortayl, #NFDB
786:Iubirea, cu cît e mai intensă şi mai concentrată, cu atît se limitează mai mult în
întindere, cu atît cere mai mult individualul şi unicul. Astfel se întîmplă că marile pasiuni
descoperă absolutul într-o femeie, care la cea mai redusă analiză de abia îşi poate salva
existenţa biologică. Unei consideraţii din afară, iubirea este atît de absurdă, încît ea nu poate
fi apreciată decît pentru absurditatea ei. Din acest motiv, asupra iubirii nu se poate vorbi în
consideraţii, ci numai în mirări.
Din milioane de femei să aleg una singură, să mă limitez numai la una? Ar trebui ca
aceea să fie în fiecare moment alta, să fie capabilă de atîta transfigurare, încît să-mi apară
veşnic nouă şi nebănuită. Cîţi au pasiunea atît de mare, încît în fiecare moment să vadă
lumini noi şi farmece schimbate? Femeia este o fiinţă cu puţine posibilităţi, ea nu poate
rezista exigenţelor unui bărbat torturat, pentru care iubirea este numai o formă de a te realiza
în viaţă. Îţi trebuie o pasiune mare pînă la imbecilitate pentru a putea iubi o singură femeie.
Cînd simţi însă insuficienţa tuturor formelor de viaţă, cînd te satisface numai ceea ce e
deviat, crescut paradoxal şi dezvoltat exagerat, ce mai poţi găsi într-o singură femeie?
Schimbînd multe, dacă ţi se refuză surprize psihologice este imposibil să nu te farmece jocul
de fizionomii, diversitatea de expresie şi să nu te pasioneze căutarea unui mister psihologic
pe care nu-l găseşti totuşi niciodată, fiindcă nu există. Sensibilitatea feminină e prea
periferică şi prea receptivă pentru a avea resursele inepuizabile ale unui mister. Farmecul
absurd al iubirii adevărate, al iubirii intense, este de a găsi mister într-o singură fiinţă, de a
descoperi — sau mai precis a inventa — un infinit într-o existenţă individuală de o
deconcertantă finitate. ~ Emil M Cioran,#NFDB
787:eram îngrijorat, drumul era atât de slab luminat şi nu urca nimeni alături de mine. Am înţeles de ce, când am ajuns sus, în faţa bi¬sericii; lume multă afară, în tăcere, încercând să asculte slujba. Venisem prea târziu. Mi-era ruşine, şi totuşi am făcut ce nu în¬drăznesc să fac de obicei, încet-încet, dând binişor din coate, m-am strecurat în naos cam până la o treime. Altarul era lumi¬nat puternic. Descopăr că erau reflectoarele televiziunii. Preoţi mulţi în faţa altarului — nu vedeam decât vârful unei mitre — şi era mai bine aşa. Corul cânta cu o însufleţire impresionantă, sutele de lumânări creau o atmosferă de miraj în depărtare. Sim¬ţeam o tensiune a credincioşilor, a tuturor, atât de evidentă, în¬cât parcă trecuse de la om la om, de era acolo o singură suflare, un singur gând şi mi-am dat seama, vai, că era poate un gând păgân, că noi toţi acolo, necunoscuţi unii de alţii, dar parcă o singură fiinţă, noi nu prăznuiam în noaptea aceea numai învierea lui Cristos, noi serbam în acelaşi timp în inimile noastre învie¬rea neamului. Iar când, în liniştea de mormânt, s-au auzit, sus, cuvintele lui Iisus: Luaţi, mâncaţi, acesta este trupul mieu, ca¬rele pentru voi se frânge... am văzut pe tânăra femeie de lângă mine — era modest îmbrăcată, dar figură fină de intelectuală, ochii noştri nu se întâlniseră — acum nu ştiu cum izbutise să se ghemuiască jos, în acea înghesuială, găsise loc să-şi pună şi fruntea, şi palmele la pământ — am simţit atunci un fior în spina¬re şi, în faţa acestei dovezi de adâncă smerenie, deodată mi-au venit lacrimile şi lumânările păreau mii de stele; nu mai erau însă lacrimi de întristare şi de deznădejde, erau lacrimi de speran¬ţă, căci căpătasem într-o clipită — cu acea intuiţie care n-are nevoie de justificare, că izvorăşte din adâncul inconştient — certitudinea că ţara asta a mea nu se va mai putea pierde. ~ Neagu Djuvara, #NFDB
788:[...] fericirea după care-mi jinduiește inima nu e compusă din clipe fugare, ci e o stare simplă și permanentă, fără nimic intens într-însa, dar a cărei dăinuire îi mărește farmecul într-atâta, încât poți găsi în ea suprema fericire.
Totul este în veșnică curgere pe pământ. Nimic nu păstrează o formă constantă și definitivă, și afecțiunile noastre față de lucrurile exterioare sunt în mod necesar, ca și ele, trecătoare și schimbătoare. Mereu înaintea sau în urma noastră, ele amintesc trecutul, care nu mai e, sau anticipează asupra viitorului, care adesea nu se împlinește: nu există nimic solid de care să-ți poți lega inima. De aceea nu avem pe pământ altfel de plăceri decât trecătoare; cât despre fericirea durabilă, mă îndoiesc că ar cunoaște-o cineva. Abia dacă există, în mijlocul celor mai vii ale noastre bucurii, o clipă în care inima să ne poată spune cu adevărat: aș vrea ca această clipă să țină o veșnicie; și cum să numești fericire o stare fugitivă care ne lasă inima tot neliniștită și goală, care ne face să regretăm ceva în urmă sau să dorim încă ceva după?
Dar dacă există o stare în care sufletul își găsește un teren destul de ferm pentru desăvârșita lui odihnă și pentru adunarea laolaltă a întregii sale ființe, fără a avea nevoie să evoce trecutul sau să anticipe asupra viitorului; o stare în care să nu-i pese de timp, în care prezentul să dăinuie fără să se petreacă și fără să scapete, fără să stârnească vreun sentiment de lipsă sau de plăcere sau de durere, de dorință sau de teamă, ci doar pe acela al existenței, de care să fie covârșit; atunci atâta vreme cât ține starea asta, cel ce se găsește în ea se poate considera fericit, bucurându-se, nu de o fericire imperfectă, sărăcăcioasă și relativă, ca aceea pe care ne-o dau plăcerile vieții, ci de o fericire îndestulătoare, desăvârșită și plină, ce nu lasă în suflet goluri pe care acesta să simtă nevoia să le umple. ~ Jean Jacques Rousseau,#NFDB
789:Korku, günümüzde, bireylerin ve toplumların davranışlarını biçimlendiren, hatta bazen belirleyen temel etmenlerden başlıcası olarak ortaya çıkmaktadır. Çağımız, insanoğlu üzerindeki üstünlüğü sadece geçici olarak şiddet yoluyla yaratılan korkunun değil, daha önemlisi, insanın ruhuna işlenmiş, düşüncelerde, beyinlerde ve yüreklerde egemenlik kuran korku duygusunun yaygın olduğu bir tarihsel dönemdir.
Korkuyu başat yapan, yerine göre, şiddet olabilmekte, ama açlık, işsizlik, haksızlık, sömürü gibi sistemsel gerçekler korku tacirlerine daha da geniş olanaklar verebilmektedir. Korku'nun yarattığı ve geliştirdiği toplumsal örgü ise, direnenlere karşı tüm ideolojik araçlarını harekete geçirmekte, birey üzerindeki dışlanma, horlanma, yalnızlık mengeneleri sıkılmaktadır. Çok geniş bir hareket alanı içinde, acımasız terör uygulamasından, meslekte yükseltmemek gibi banal yaptırımlara kadar uzanabilen, egemenlerce, insanına göre korku yaratma yöntemleri kullanılabilmektedir. Ta ki, "gölgesinden korkan'ların dünyası, "korkunun dağları beklediği" ortam, "korkulu rüya görmektense uyanık durma"yı yeğleyenler yaratılabilsin.
Unutmamak gerekir ki, haksızlık, adaletsizlik, sömürü ve baskı ancak korku üzerine inşa edilebilmekte, eşitsizlik ancak korkuya dayanarak egemenliğini sürdürebilmektedir. Dünyanın birçok yerinde egemenlerin en büyük güvencesi, eşitsiz toplumsal yapıların belki de tek harcı korku olmaktadır. Bilinçli olarak yaratılan ürküntü, yılgınlık, dehşet ve panik duyguları, yani korkunun çeşitli biçimleri, çağımız insanını tutsak almakta, duygular körleştikçe "yüreksizlik" tek boyutlu insanın ana niteliğine dönüştürülmektedir.
Sistemden, sistemin değerler bütününden kaynaklandığı için de korku, aynı zamanda en fazla meşruluk kazanmış, en çok hoşgörüyle karşılanan bir duygu haline getirilmiştir. Tüm insani duygular içinde en tehlikelisi olmasına karşın, en fazla "yüreklendirilen" yüreksizlik olmaktadır. ~ Aziz Nesin,#NFDB
790:Zar nije naivno mišljenje da je čovjek ugodno smješten na zemlji i da je tu njegov pravi dom?
Prostranstvo je naša tamnica, rekao sam osluškujući odjek svojih nepoznatih misli, unoseći neočekivanu vatru u mrtvi i nepotrebni dotadanji razgovor. Prostranstvo poseduje nas. Mi ga posedujemo samo koliko može oko da pređe preko njega. A ono nas umara, plaši, izaziva, goni. Mislimo da nas ne vidi, a mi ga se ne tičemo, kažemo da ga savladavamo, a samo se koristimo njegovom ravnodušnošću. Zemlja nam nije naklonjena. Gromovi i talasi nisu za nas, mi smo u njima. Čovjek nema svog pravog doma, on ga otima od slijepih sila. To je tuđe gnijezdo, zemlja bi mogla biti samo stanište čudovišta koja bi bila u stanju da se nose s nedaćama što ih ona pruža u izobilju. Ili ničija. Pa ni naša.
Ne osvajamo zemlju, već grumen za svoju stopu, ni planinu, već sliku u svome oku, ni more, već njegovu gibljivu čvrstinu i odsjaj njegove površine. Ništa nije naše osim varke, zato se čvrsto držimo za nju.
Mi nismo nešto u nečemu, već ništa u nečemu, nejednaki s tim oko sebe, ne isto nespojivo. Razvitak čovjekov trebalo bi da ide ka gubljenju svijesti o sebi. Zemlja je nenastanjiva, kao i mjesec, a mi sebe varamo da je ovo naš pravi dom, jer nemamo kud. Dobra za nerazumne, ili za neranjive. Možda će biti izlaz čovjekov da se vrati unazad, da postane samo snaga.
Hasanov izraz lica postao je neočekivano sabran. Ne, rekao j, polako odmahujući glavom, kao da se izvinjava što govori ozbiljno. “Ne treba čovjek da se pretvori u svoju suprotnost. Sve što u njemu vrijedi, to je ranjivo. Možda nije lako živjeti na svijetu, ali ako mislimo da nam ovdje nije mjesto, biće još gore. A željeti snagu i bezosjećajnost, znači svetiti se sebi zbog razočarenja. I onda, to nije izlaz, to je dizanje ruku od svega što čovjek može da bude. Odricanje svih obzira je prastari strah, davna suština ljudskog bića koje želi moć, jer se boji. ~ Me a Selimovi,#NFDB
791:…okuma bir dostluk biçimidir. Ama en azından dostluğun samimi bir biçimidir ve bir ölüye, olmayan birine yönelik ona çıkarsız, neredeyse dokunaklı bir hava verir. Dahası o, öteki bütün dostluk biçimlerini çirkinleştiren her şeyden bağımsız bir dostluktur. Biz yaşayanlar, henüz göreve başlamamış ölülerden başka bir şey olmadığımız için bütün bu nezaket, bir evin holünde giriştiğimiz bütün o selamlaşmalar ki adına saygı, minnet ya da bağlılık deriz ve içine onca sahtekarlık karıştırırız, bunların tümü bezdirici ve kısırdır. Dahası ilk yakınlık duygusu, hayranlık, tanışma ilişkilerinden sonra ağzımızdan çıkan ilk sözcükler, yazdığımız ilk mektuplar, sonraki dostluklarımızda kurtulacağımız bir alışkanlık ağının, tam bir varoluş biçiminin ilk ipliklerini etrafımızda örer; söylemeye gerek bile yok, bu süre içinde dile getirdiğimiz aşırı laflar ödememiz gereken vaat mektupları olarak kalır ve karşı çıkılmalarına izin verdiğimiz için bütün yaşamımız boyunca acı vererek bize daha pahalıya mal olur. Okumada, dostluk aniden başlangıçtaki saflığına kavuşur. Kitaplarda sahte sevimlilik yoktur. Geceyi bu dostlarla geçiriyorsak, bu, gerçekten istediğimiz içindir. En azından kitaplar söz konusu olduğunda dostlarımızı genellikle üzülerek terk ederiz. Ve onları bir kere terk ettiğimizde, “Bizim hakkımızda ne düşündüler?”, “Densizlik etmedik ya?”, “Bizden hoşlandılar mı?” türünde dostluğu bozan bu düşüncelerden hiçbiri olmadığı gibi, başka biri yüzünden unutulmuş olma korkusu da yoktur. Bütün bu dostluk endişeleri, okuma denen bu katışıksız ve dingin dostluğun eşiğinde son nefeslerini verir. Saygı da gereksizdir; Moliere’n söylediğine tam tuhaf bulduğumuz ölçüde güleriz; bizi sıktığında, sıkılmış görülmekten korkmayız ve onunla birlikte olmakta gına geldiğinde ne dehası ne de ünü onu aniden yerine koymaktan bizi alıkoyamaz. Bu katışıksız dostluğun atmosferi, sözden daha katışıksız olan sessizliktir. Çünkü başkaları için konuşuruz ama kendimiz için susarız." okuma üzerine kitabından ~ Marcel Proust, #NFDB
792:HUSREV - en azgın hayvan bünyesinin içine oturtulmuş öyle cellat bir ruh taşıyorum ki, bütün insiyaklarımı körletiyor. beni yiyor. beni paçavra haline getiriyor.
ZEYNEP - (isyankar) anlamıyorum, anlamıyorum.
HUSREV - (garip bir istihza ahengiyle) bir dakika sabret! birazdan hiçbir şey anlamayacaksın. bendeki bu ruh her şeyin iç yüzünü kurcalıyor, tırmıklıyor. gözü bağlı hiçbir isteğe izin vermiyor. en sevdiği şeylerden bir anda iğreniyor. en düşünülmeyecek yerde, birdenbire düşünmeğe, hesap yapmaya kalkıyor. kendisine göre, kanunları, ölçüleri var. müthiş bir çirkinlik korkusu ve güzellik kaygısı içinde çırpınıyor. aradığını bulamıyor. bulduğunu razı olamıyor. saadetlerin yüzde yüzü olan hayvani saffetleri, bir sansarın pilici boğması gibi boğuveriyor.
ZEYNEP - durma, yürü artık!
HUSREV - kadınla erkeğin yan yana gelmekle kurduğu bambaşka bir cihan tasavvur ediyor. bu cihanın hususi bir tabiatı, şartları, incelikleri var. o cihana erişememiş insanlardan daha kaba bir şey bilmiyor. fakat onların cezasını nefsine kendi azasına çektiriyor. öyle bir hakim tasavvur et ki, karşısına çıkarılan suçluların cezasını kendisi yüklensin. ne tuhaf değil mi? kendisi yükleniyor. çünkü biliyor ki, o suçlular, elindeki kanunun hikmetinden hiçbir şey anlamazlar. mesul değillerdir.
ZEYNEP - ne içinden çıkılmaz şeyler bunlar. kendini bunlarla harap ediyorsun.
HUSREV - doğru! bu, ne kadar çok isteyen, verilemeyecek, bulunamayacak kadar çok isteyen, doyurulamayacak kadar aç, okşanamayacak kadar sinirli ve hodgam bir ruh. bu ruh insanın dış ve ön benliği içinde öyle bir ikinci "ben" yapıyor ki, bu "ben", iyi kötü her şeye düşman ve yabancı kalıyor.
ZEYNEP - senden korkuyorum.
HUSREV - işte sen, bendeki bu ikinci "ben"le ihtilat edemedin. onu yalnız, kendi başına, kendi aleminde bıraktın. benimle beraberleştiğin her defa, bana yalnızlığımın, çaresizliğimin derecesini ihtar ettin. iki ten arasındaki uçurumu, bana öğreten sensin. ~ Necip Faz l K sak rek,#NFDB
793:Onlar gibi yaşarsanız, hayatınızdaki her şey listedeki maddelere dönüşür. Başarılması gereken bir işe. Böylece hayatınızın deşifre olmuş halinin neye benzediğini görebilirsiniz."
"Yapacaklarınızı kağıt üstünde görünce, yaşam süreniz konusunda her zaman karamsarlığa kapılırsınız. Yapmak istediğiniz şeylerin sadece küçük bir kısmını başarabilirsiniz. Geleceğinizin özgeçmişi.
Yine de insan bir şeyler başarabileceğine inanmak istiyor."
"Deli filan değilim, sadece ölümün her şeyin sonu olmadığına dair bir kanıt arıyorum. Bir gece gözü dönmüş zombiler karanlık bir koridorda beni yakalayıp parçalasalar bile, en azından bu mutlak son olmayacak. Bunun rahatlatıcı bir tarafı var tabii.
Ölümden sonra hayat olduğu kanıtlanmış olacak ve ben de mutlu öleceğim."
"Hayatım, iki gün sonra çürüyecek ve mezarlığın birinde benden sonra yaşamaya devam edecek cenazelik bir ot yığınından ibaret olmamalı."
"İnsan bu bedenin, bu koca bebeğin esiri olduğuna inanamıyor. Onu beslemek, yatağa yatırmak ve tuvalete götürmek zorundasın. Daha iyisinin icat edilmemiş olmasına inanmak istemiyor insan. Daha az ihtiyaçları olan, daha az vakit kaybettiren bir şey icat edebilirdik.
İnsanların neden uyuşturucu kullandıklarını anlamaya başlıyorum. Çünkü zamanın sınırlı olduğu, kanunlar ve emirlerle dolu ve mülkiyete dayalı bu dünyada insanların yaşayabilecekleri tek gerçek kişisel macera bu."
"Geleceğe güvenmiyor oluşumuz, geçmişimizden kopmamızı zorlaştırır. Geçmişte kim olduğumuz konusundan bir türlü uzaklaşamayız. Arka bahçelere kurulan ikinci el eşya sergilerinde arkeoloğu oynayan bütün yetişkinler, çocukluktan kalma nesneler arayanlar, hepsi korkmuş durumdalar. Değersiz çerçöpler, mukaddes emanetlere dönüşüyor. Kızmabirader. Hullahup. Az önce çöpe yolladığımız şeyler için nostalji duymamızın tek sebebi, gelişimden korkuyor olmamızdır. Geliş, değiş, kilo ver, kendini yeniden keşfet. Adaptasyon göster."
"Hayatın da porno filmlerin de sonu bellidir; tek fark, hayat orgazmla başlar. ~ Chuck Palahniuk,#NFDB
794:İki haftamı ülkenizi dolaşarak geçirdim -ülkeniz, çılgın zamanlar mıntıkası ve televizyonda sürekli bir biçimde ereksiyon sorununu tedavi eden ilaçların reklamının yapıldığı o ülkeyse eğer- bu dergi için bilgi toplamakla görevlendirilmiş olarak: kırk yedi edebiyatsever, sinir bozucu derecede sakin olmakla beraber yüzü gülmeyen genç adam ve kadından oluşan, her ay bu köşedeki tüm iyi esprileri ayıklayan Hece Cümbüşü, artık Amerikan okuma alışkanlıklarından bihaber olduğuma karar verdi ve beni havaalanı kitapçılarına doğru (itiraf etmeliyim ki faydalı) bir geziye gönderdi. Bu sayede, biliyorum ki, en sevdiğiniz yazarınız Cormac McCarthy değil, hatta David Foster Wallace bile değil, Joel Osteen diye bir adam ki kendisi, hakkında bildiğim kadarıyla Cümbüş üyesi olabilir çünkü kusursuz dişlere ve kurtarıcımız İsa’nın rehberliğinde insanlığın mükemmelliğe ulaşabileceğine dair bir inanca sahip. Televizyonu her açışımda Osteen ekrandaydı -Allah şu yetişkinlere yönelik, seyrettiğin-kadar-öde kanallarından razı olsun!- ve kitabı Become a Better You (Daha İyi Bir Sen Ol) her yerdeydi. Sanırım, şimdi bu kitabı okumak zorunda kalacağım, sırf sizin ne düşündüğünüzü öğrenmek için. Gerçek bir hikaye: Texas Houston’da George Bush Havaalanı’nda, otuzlarında çekici bir kadın gördüm bu kitabı satın alırken ve ilginç olan şuydu ki kadın ağlıyordu bu işi yaparken. Aceleyle içeri girdi gözlerinden yaşlar akarak ve kendi kendine söylenerek, doğruca ciltli, çok satan, kurgusal olmayan kitapların sergilendiği bölüme yöneldi. Tahmininiz benimki kadar başarılı. Neredeyse tamamen eminim ki, suçlanması gereken kişi duyarsız bir herifin teki (kadının D15 ile D17 kapıları arasında bir yerde terk edildiğini tahmin ediyorum), ve aslına bakılırsa duyarsız Amerikalı erkekler, Hıristiyanlığın A.B.D.’de popüler olmasının sorumlusudur. İlginçtir ki, İngiltere’de erkekler zerre kadar duyarsız değildir ve sonuç olarak biz de neredeyse toptan allahsız bir milletiz ve Joel Osteen hiçbir zaman televizyonlarımıza çıkmıyor. ~ Nick Hornby, #NFDB
795:Acaba insancıl kişi insana dair bütün olasılıkları her şeyi insana mahsus diye tanımlayacak kadar liberal midir? Tam tersine!Belki bir fahişe hakkında ahlâk açısından dar kafalı bir burjuva kadar ön yargılı davranmaz ama bir kadının bedenini para kazanma makinesi olarak kullanması o kadını bir insan olarak hor görmesine neden olur . Onu şöyle yargılar fahişe bir insan değildir ya da bir kadın fahişelik yaptığı takdirde insan olmaktan çıkmıştır gayri insandır. Hatta Yahudi, Hristiyan, imtiyazlı kişi, dini alimi ve bunun gibiler insan değildirler. Sen Yahudiliğin ya da başka bir niteliğin açısından insan değilsin. Al işte gene bir buyurgan önerme. Seni başkalarından farklı kılan her şeyi üzerinden at, eleştir ve kurtul. Yahudi olma! Hristiyan olma! Ve bunlar gibi biri de olma! insan ol, salt insan! İnsanlık niteliğini, seni kısıtlayan her türlü alın yazısının karşısına çık, o sayede kendini insan kıl ve seni kısıtlayan engellerden kurtul, özgürleş, kendini özgür insan haline getir, yani insanlığı seni her bakımdan belirleyen Öz'ün olarak kabul et.Ben diyorum ki sen bir Yahudiden bir Hıristiyandan ve benzerlerinden daha fazla birisin hatta sen insandan daha fazlasın. Bütün bu saydıklarım birer düşüncedir, oysa sen bedene sahip birisin. sen "soyut bir insan" haline gelebileceğini mi sanıyorsun. Bizden sonraki kuşaklar bizim yıkmaya gücümüzün yetmediği bazı önyargıları ve engelleri ortadan kaldırmak zorunda kalmayacaklar mı sanıyorsun. Acaba 40 ya da 50 yaşında gelince artık daha ileriki günlerde kendinde çözülecek bir şeylerin bulunmayacağı kadar gelişerek insan olacağını mı umuyorsun. Bizden sonraki kuşakların insanları bizim şimdi yokluğunu hissetmediğimiz bazı özgürlükleri elde edebilmek için mücadele etmek zorunda kalacaklardır. O gelecekteki özgürlüğe neden ihtiyaç duyuyorsun? sen insan olmadan kendine hiçbir değeri vermeyeceksen, insanın ya da insanlığın mükemmeliğe erişebilmesi için kıyamet gününe kadar beklemen gerekecektir. Ama sen kuşkusuz daha önce öleceğine göre, zaferinin ödülü'nü ne zaman alacaksın? ~ Max Stirner, #NFDB
796:Tatăl meu mi-a povestit odată de un tovarăş de detenţie emaciat, din lagărul de concentrare de la Buchenwald, care era de formaţie matematician. Poţi spune unele lucruri despre oameni după ceea ce le vine în minte când aud cuvântul "pi". Pentru un "matematician", "pi" reprezintă raportul dintre circumferinţa şi diametrul unui cerc. Dacă l-aş fi întrebat pe tatăl meu, care avea doar şapte clase, ar fi spus că "pi" este o plăcintă rotundă, cu mere. Într-o zi, în pofida discrepanţei dintre ei, deţinutul matematician i-a dat tatălui meu să rezolve o enigmă matematică. Tatăl meu s-a gândit la ea timp de câteva zile, dar nu a reuşit să-i dea de capăt. Când s-a întâlnit din nou cu matematicianul, i-a cerut soluţia. Omul nu a vrut să i-o dea, zicându-i că trebuie s-o găsească el însuşi. După câtva timp, tatăl meu l-a rugat din nou, dar omul ţinea la secretul său ca la ochii din cap. Tatăl meu a încercat să-şi ignore curiozitatea, dar nu a putut. Înconjurat de duhoare şi moarte, el a făcut o obsesie pentru cunoaşterea răspunsului. Până la urmă, celălalt deţinut i-a propus un târg - el îi va dezvălui soluţia enigmei în schimbul colţului lui de pâine. Nu ştiu ce greutate avea tatăl meu atunci, dar când trupele americane au eliberat lagărul, el cântărea 38 de kilograme. Cu toate acestea, dorinţa lui de a şti a fost atât de puternică, încât a renunţat la pâine în schimbul răspunsului.
Aveam aproapre douăzeci de ani când tatăl meu mi-a povestit episodul acesta, care a avut un impact enorm asupra mea. Familia tatălui meu pierise, bunurile îi fuseseră confiscate, el însuşi era înfometat, emaciat şi bătut. Naziştii îl despuiaseră de tot ce era palpabil, şi totuşi imboldul lui de a gândi, de a raţiona şi de a cunoaşte supravieţuise. Deşi era întemniţat, mintea îi era liberă să cutreiere, şi aşa a şi făcut. Am înţeles atunci că a căuta cunoaşterea este cea mai omenească dintre toate dorinţele şi că, oricât de diferite ar fi circumstanţele noastre, pasiunea mea de a înţelege lumea a fost stimulată de acelaşi instinct ca şi a tatălui meu. ~ Leonard Mlodinow,#NFDB
797:Dar de ce este atât de dificil să ne imaginăm că suntem ocrotiți, că există o forță care urmărește cu interes ceea ce facem, că suntem, poate, sub protecția cuiva ori chiar că ceea ce ne ține în viață nu este doar propria voință și propriile acțiuni? De ce avem nevoie de asigurări atunci când vine vorba de garanții invizibili ai existenței noastre? Să mori nu e complicat, asta știm sigur. O fracțiune de secundă de neatenție și planurile meticuloasa ale celui mai fortificat eu se duc pe apa sâmbetei. Ceva mă salvează zilnic de la a mă duce de-a dura pe scări, a mă răsturna la curbe sau a orbi. Cum e posibil să gonim pe autostrăzi cu bolizii noștri în timp ce cântăm melodia ce se aude la radio și suntem cu gândurile departe și totuși să supraviețuim? Celeste acest "sistem imunitar" ce veghează asupra zilelor noastre și asupra meselor noastre stropite din belșug cu viruși, bacterii și toxine? Până și sprâncenele noastre sunt pline de organisme minuscule ce stau pe oi asemenea păsărilor pe spinarea rinocerilor din savană. Numim această forță care ne ține în viață instinct, autoconservare, al șaselea simț, atenție subliminală (lucruri, de asemenea, invizibile, dar prezente). Pe timpuri, protectorul nostru se numea înger păzitor, iar noi știam prea bine cum să ne purtăm cu el.
Ei bine, în ciuda faptului că suntem ocrotiți de către această forță invizibilă, noi preferăm să ne imaginăm că suntem aruncați despuiați în lume, complet vulnerabili și singuri. Preferăm povestea în care suntem eroii propriei realizări umane și nu povestea în care poate că suntem iubiți de această Providență, care ne ghidează, în care suntem necesari pentru ceea ce aducem și în care suntem uneori ajutați... Fortuit de ea în momente de cumpănă. Am voie să fac astfel de afirmații fără să citez vreun guru, fără să mă declar martorul lui Hristos și fără să trâmbițez mai știu eu ce convertire miraculoasă? De ce să nu păstrăm în limitele discursului psihologic ceea ce mai demult oamenii numeau Providență — și anume credința casuntem vegheați de către o forță invizibilă? ~ James Hillman,#NFDB
798:Bu gözler, baktığı zaman gören, gördüğü şeyin hayalini ayna gibi içine aksettiren bu gözler nerede? Onlar birer fincan renkli suydu, Toprağa döküldü. Bahar olup bulutlara karıştı. (Sesi birden coşar.Gitgide kendisini kaybediyor) Nerede bu adam Osman? Gözünü, yüzünü, ellerini, ayaklarını bırak bütün terkibiyle terkibinin tek ve yegane manasiyle nerede bu adam? Eridi, dağıldı, kurudu, ufalandı, silindi değil mi? Ya erimek, dağılmak, kurumak, ufalanmak, silinmek de ne demek? Her şey erir, dağılır, kurur, ufalanır, silinir. Fakat bu adamın terkibinden çıkan, terkibinin mihrak noktasından fışkıran hayat alevleri, varlık şevk ve kudreti, var olmak haz ve emniyetin nasıl silinir? Bu haz ve emniyet iradesi nasıl olur da miskin eczamızı birbirine lehimlemez? Leşimizi ensesinden kavrayıp ayağa kaldırmaz. Yoksa asıl giden silinen o mu? (Sukut, müzik.) Hayır! O Silinmiyor. Belki değil yüzde yüz silinmiyor. Çatlarım yine inanmam. Silinemez. Fakat nereye gittiğine, nerede gezdiğine nasıl olduğuna aklımız ermiyor. Osman ! Aklımız yetmiyor. Onun için çıldırıyoruz. Şu resme bak! Bir takım nebatlardan çıkarılmış boyasıyla, muşambası ve çerçevesi karşımızda. O bir şeyin kendisi değil taklidi. O şeyin kendisi yok taklidi var. Bu nasıl güneş ki kendisi yok, dalgalarda aksi var? (sukut, müzik.) Yaşamıyoruz. Resimlerimiz, fotoğraflarımız kadar yaşamıyoruz. Mendilimiz, gömleğimiz, potinlerimiz kadar yaşamıyoruz. (Hızla dönüp masasını gösterir.) Bir sigara kağıdını şu masaya koy üstüne bir taş bırak, kapıları kapa ve git! Üç yüz sene sonra gel yerinde bulursun.Belki sararmış, belki buruşmuş, fakat yine o! Bir sigara kağıdı kadar yaşayamıyoruz, kefenimizden evvel çürüyoruz. Duyuyorum! Kulak ver, sen de duyarsın! Toprak altında milyarlarca kurdun çıtır çıtır dut yapraklarını yiyen milyarlarca ipek böceği gibi milyarlarca ölüyü yediğini duyuyorum. (Çılgın) Ölüler! Gözsüz kulaksız kurtların içtiği köpüklü şampanya damlaları! Tozun toprağın mezeleri! Korkunç bir saklambacın korkunç oyuncuları. Kurtarın beni ebedilikten! Öldüm sizi araya araya… Kurtarın beni düşünmekten! ~ Necip Faz l K sak rek, #NFDB
799:Konrad Lorenz: Takozvano zlo (prirodoslovni korijeni agresivnosti)
Navika, obred, čarolija
Novonastala motorika ritualiziranog obrasca ponašanja i te kako ima karakter samostalne instinktivne kretnje, a poticajna situacija koja je najvećim dijelom određena odgovorom pripadnika vrste, poprima obilježja konačne situacije koja zadovoljava nagone. Drugim riječima, niz radnji koji je izvorno služio drugim objektivnim i subjektivnim svrhama postaje sam sebi svrha, kao što je postao autonoman obred.
...
Navika je važan zajednički element koji dijeli jednostavne živoinjske tradicije i čovjekova najviša kulturna dostignuća. Ona sa svojim trajnim zadržavanjem znanja stečenog ponašanjem ima sličnu ulogu kao i nasljedna masa kod evolucijski nastalog obreda.
...
Posve je ispravno i legitimno da ponašanje kojem su nas naučili naši roditelji smatramo “dobrim”, te da društvene norme i obrede koji su nam dani tradicijom i kulturnom predajom, držimo svetima. No, moramo se svom snagom odgovornog razuma čuvati da popustimo prirodnoj sklonosti da društvene obrede i norme drugih kultura smatramo manje vrijednima. Tamna strana pseudo-specijacije jest prijeteća opasnost da članove prividnih vrsta više ne gledamo kao ljude, što mnoga primitivna plemena čine; u njihovim je jezicima riječ za vlastito pleme sinonim za “čovjeka”. S njihova stanovišta ne radi se o pravom kanibalizmu kad pojedu poginule ratnike nekog neprijateljskog plemena. Moralna posljedica prirodne povijesti pseudo-specijacije jest da moramo naučiti tolerirati drugekulture, odbaciti našu vlastitu kulturnu inacionalnu aroganciju te da moramo sami sebi razjasniti da društvene norme i obredi drugih kultura, čiji su članovi vjerni svojoj kulturi kao i mi svojoj, imaju isto pravo biti štovane i smatrane svetima. Bez tolerancije koja izrasta iz te spoznaje, ljudima je vrlo lako vidjeti personifikaciju zla u onome što je njegovome susjedu svetinja. Upravo nerazorivost društvenih normi i obreda, u čemu i leži njihova najviša vrijednost, može dovesti do najgoreg od svih ratova, do vjerskog rata - a upravo nam on danas prijeti! ~ Konrad Lorenz,#NFDB
800:Eu mai curând răsfoiesc decât citesc, să știți, și-mi place răsfoitul la fel de mult ca și cititul, în viața mea am răsfoit de un milion de ori mai mult decât am citit, dar cu răsfoitul am trăit mereu cel puțin la fel de multă bucurie și plăcere intelectuală veritabilă ca și cu cititul. E totuși mai bine să citim cu totul doar trei pagini dintr-o carte de patru sute, dar de o mie de ori mai temeinic decât cititorul obișnuit, cel care citește totul, dar nici măcar o singură pagină temeinic, spunea el. E mai bine să citim douăsprezece rânduri dintr-o carte cu maximă intensitate și să pătrundem către totalitate, cum s-ar zice, decât să citim toată cartea ca cititorul obișnuit, care la sfârșit știe la fel de puțin despre cartea citită ca și pasagerul din avion despre peisajul deasupra căruia zboară. El nu-i percepe nici măcar contururile. Așa citesc astăzi oamenii totul, în fugă, citesc tot și nu pricep nimic. Eu pășesc într-o carte și mă cufund cu totul în ea, gândiți-vă la o pagină sau două dintr-o lucrare filosofică, de parcă aș păși într-un peisaj, în natură, într-o formațiune statală, pe vreun colț al planetei, dacă vreți, cu totul și cu totul și nu doar cu jumătate din puteri și cu jumătate de inimă, pătrund în acest colț al pământului ca să-l cercetez și apoi, după ce l-am cercetat cu toată temeinicia de care sunt în stare, să conchid asupra întregului. Cine citește totul, n-a priceput nimic, spunea el. Nu-i nevoie să-l citești pe Goethe în întregime, nici pe Kant în întregime, și nici pe Schopenhauer nu-i nevoie să-l citești în întregime, câteva pagini din Werther, câteva pagini din Afinități elective, iar la sfârșit știm mai mult despre ambele cărți decât dacă le-am fi citit de la început până la sfârșit, ceea ce ne-ar priva în orice caz de plăcerea cea mai pură. Dar pentru această autolimitare drastică e nevoie de atâta curaj și de atâta forță spirituală, încât doar rareori le găsești, iar noi înșine le găsim rareori; omul care citește este lacom în modul cel mai dezgustător, și precum acel ce devorează carnea, își strică stomacul și sănătatea și capul și toată existența spirituală. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
801:Birdenbire bir isyan içinde bulduk kendimizi, yahut da bana öyle geldi. Keçe külâhlı, poturlu insanlar, yerlere kaba kaba basarak koşuşuyorlar, ‘İstemezük, biz bu hükümeti istemezük!’ diye bağrışıyorlardı. Soran olursa, kömürcünün oğlu olduğumu söylememi sıkı sıkı tembih etmişlerdi. Babaannem, babama ait ne kadar kitap, kağıt, fotoğraf, kılıç, tüfek varsa, daha doğrusu Ankara'daki babama ait ne varsa hepsini yatakların pamukları içine, tavan arasına saklamıştı. Alaettin tepesinden atılan kurşunların bizim evin üst kat pencere camlarını kırıp Ermeni mektebine, Ermeni mektebinden atılan kurşunların da gene aynı şekilde, bizim evin üst kat pencerelerinden geçip, Alaettin tepesine gittiğini söylüyorlardı. Mektebin pencerelerinde kaba bıyıklı başlar görüyorduk ve bütün gün, bütün gece alt katın merdiven basamaklarında barınıyorduk. Bir gün işittik ki, asiler, valiyi ahıra bağlamışlar. ‘Şeriat isterük, biz bu gavur hükümeti istemezük, dinsizleri istemezük, şeriat isterük!’ diye sürüklenen çığlıkları ve dinmek bilmeyen silâh sesleri duyduk. Kapılar kırılıyor, insanlar boğazlanıyordu.
Günler ve günler geçti... ‘İstemezük, istemezük, istemezük!’ sesleri sokaklarda çınladı durdu ve bir gün çığlık, silâh sesi, istemezüklerle yüklü, hava içinde ‘Kuvây-ı Milliye geliyormuş’ haberi şimşek gibi çaktı. İstemezükler dindi, kaba postallı ayaklar sokaklarda kaçıştılar, silah sesleri kesildi. Güneşli bir sabah, ellerimizde mendiller evin önündeki ahalinin arasına kardeşimle ben de karıştık. Ağızları köpüklü, kuvvetli atların nal sesleri her şeyi örttü. Çılgın bir alkış... İhtiyar kadınlar, çocuklar, genç kadınlar, kızlar sevinçten ağlıyorlar, kalabalık neşe çığlıklarıyla çalkalanıyordu. Atlılar geçiyordu, atlılar... Parlak güneşin altında, kabalakları, kalpakları, koça koça bıyıkları ile atlılar geçiyordu. Sonra îstemezük'ler... Elleri arkalarında bağlı, poturlu, keçe külâhlı, şeriat fedaileri... Derken yük arabaları... Yük arabalarında, enselerinden kesilmiş, kanlı cesetler... O gün o kadar bağırdım ki, sesim kısıldı, hastalandım. Ermeni mektebinin önünde çocuklar, fişek kovanlarıyla bir çeşit mortiz oynamağa başladılar. Sokaklar boş fişek kovanlarıyla doluydu... ~ Orhan Kemal,#NFDB
802:Orice suflet demn de el însuşi ar dori să trăiască viaţa la Extrem.Cine se mulţumeşte doar cu ceea ce i se dă e un sclav.Iar cei care cer mereu ceva în plus se poartă ca nişte copii.
A-ţi trăi viaţa la Extrem înseamnă a trăi până la limită,dar există trei feluri de a face acest lucru,iar fiecărui suflet cultivat îi revine menirea de a-şi alege una dintre metode.Viaţa poate fi trăită la extrem posedând-o în mod extrem,în periplu odiseic prin toate senzaţiile trăite,prin toate formele energiei exteriorizate.Cu toate acestea,rari sunt,în toate epocile,cei care-şi pot închide ochii obosiţi de suma tuturor obsesilor,cei care au avut parte de tot şi în toate felurile.
Rar sunt cei care pot cere şi pot obţine de la viaţă ca ea să li se dăruiască trup şi suflet şi care să ştie,iubind-o din toată inima,să nu fie geloşi pe ea.Fără îndoială,aşa ceva ar trebui să-şi dorească orice suflet puternic şi elevat.Însă atunci când constată că această dorinţă e imposibil de realizat,că-i lipseşte forţa să poată cuceri părţile Totului,i se prezintă sufletului două căi:una dintre ele este abdicarea totală,abstinenţa riguroasă,completă,şi respingerea,din sfera sensibilităţii,a tuturor lucrurilor pe care el nu le poate poseda integral,în domeniul activităţii şi energiei.În mod suprem e mai bine să nu acţionezi deloc decât să acţionezi inutil,fragmentar,insuficient,aşa cum procedează această imbecilă,superfluă şi strivitoare majoritate a oamenilor.
A doua posibilitate este calea perfectului echilibru,căutarea Limitei în Proporţia Absolută,prin care dorinţa arzătoare de Extrem trece de la voinţă şi emoţie la Inteligenţă,căci cea mai mare ambiţie nu mai este a dori să-ţi trăieşti toată viaţa,nici a încerca să trăieşti toate vieţile,ci ambiţia de-aşi ordona toată viaţa,de a o desăvârşi inteligent în Armonie şi Coordonare.Dorinţa de a înţelege,care pentru atâtea suflete nobile înlocuieşte dorinţa de a acţiona,aparţine sferei sensibilităţii.A înlocui energia cu Inteligenţa,a rupe legătura dintre voinţă şi emoţie,golind de orice interes toate actele vieţii materiale;iată tot ceea ce,odată obţinut,valorează mai mult decât viaţa,pe care e atât de greu să o poseszi în întregime şi atât de trist să o posezi parţial. ~ Fernando Pessoa,#NFDB
803:― Şi dacă mă hotărăsc să rămîn?
― Vei fi sfetnicul Oazei. Ai aur destul ca să cumperi multe oi şi
multe cămile. Te vei însura cu Fatima şi veţi trăi fericiţi în primul
an. Vei învăţa să iubeşti deşertul şi vei cunoaşte fiecare din cei
cincizeci de mii de curmali. Vei observa cum cresc, dezvăluind o
lume care se schimbă mereu. Şi vei înţelege din ce în ce mai mult
semnele, pentru că deşertul este un magistru mai bun ca toţi. În
al doilea an, îţi vei aminti că există o comoară. Semnele vor
începe să vorbească insistent despre asta, şi tu vei încerca să le
treci cu vederea. Îţi vei folosi cunoştinţele numai pentru binele
oazei şi al locuitorilor ei. Şefii de triburi îţi vor mulţumi pentru
asta. Cămilele îţi vor aduce bogăţie şi putere. În al treilea an
semnele vor continua să-ţi vorbească despre comoară şi despre
Legenda Personală. O să stai nopţi în şir rătăcind prin oază, iar
Fatima va deveni o femeie tristă pentru că a făcut ca drumul tău
să fie întrerupt. Dar îi vei dărui iubire şi ea îţi va răspunde cu
iubire. Îţi vei aminti că ea nu ţi-a cerut niciodată să rămîi, fiindcă
o femeie a deşertului ştie să-şi aştepte bărbatul. De asta nu o să-i
găseşti nici o vină. Dar vei umbla multe nopţi prin nisipul
deşertului şi printre curmali gîndindu-te că poate ai fi putut să-ţi
urmezi calea, să te încrezi mai mult în iubirea ta pentru Fatima.
Pentru că ceea ce te ţine în oază este propria ta frică de faptul că
nu te vei mai întoarce niciodată. Şi-n acel moment, semnele îţi
vor arăta că acea comoară a ta este îngropată pe vecie. În al
patrulea an semnele te vor părăsi pentru că n-ai vrut să le
asculţi. Şefii de triburi vor înţelege asta şi vei fi destituit din Sfat.
În acel moment vei fi devenit un negustor bogat, cu multe cămile
şi multe mărfuri. Dar îţi vei petrece restul zilelor rătăcind printre
curmali şi prin deşert, ştiind că nu ţi-ai împlinit Legenda
Personală şi că în acel moment va fi prea tîrziu pentru asta. Şi nu
vei înţelege că Iubirea nu-l împiedică niciodată pe un om să-şi
urmeze Legenda Personală. Iar cînd se întîmplă asta, este pentru
că nu era Iubirea Adevărată, aceea care vorbeşte Limbajul Lumii. ~ Paulo Coelho,#NFDB
804:Estetiğin görkemi ve kutsallığı şudur Sadece güzel olanla ilişkiye girer, edebiyat ve kadınlar dışında hiçbir şeyle ilgisi yoktur. Bu beni ve gönlümü mutlu eder, çünkü kadın güneşinin sonsuz bir çeşitlilik içinde her bir kadının tüm kadınlık servetinden ufak bir parçaya sahip olduğu bir Babil kulesinden ışıdığını düşünürüm. Fakat kadın, sahip olduğu daha ne varsa her şeyi bu çerçevede uyumlu kılar. Bu anlamda, kadın güzelliği sonsuz bölünebilir. Yalnız her bir güzellik bölümünün uyumlu bir şekilde kontrol altında olması gerekir, aksi takdirde etkisi rahatsız edici olur ve Doğanın amaçlan bu kadında gerçekleşmemiş gibi görünür. Gözlerim bu pırlanta gibi çok düzlemli yüzeyde gezinmekten, kadın güzelliğinden yayılanları izlemekten asla bıkmaz. Her bireysel özellik ancak kendi küçük bölümüne sahiptir, ama tamdır, mutludur, hoşnuttur, güzeldir yine de. Her birinde kendine özgü bir şey vardır: Sevinçli gülümseme, çapkın bakış, özlemli gözler, düşünceli bir yüz, taşkın bir ruh, sessiz bir hüzün, derin bir önsezi, kötü haber veren bir melankoli, sıla hasreti, gizli tutulmuş duygular, davetkâr kaşlar, sorgulayan dudaklar, sır gibi bir alın, baştan çıkarıcı bukleler, gizleyici kirpikler, tanrısal bir gurur, dünyevi bir tevazu, meleksi bir saflık, gizliden bir kızarma, zarif adımlar, güzel bir salınma, güçsüz bir duruş, arzulu bir imgelem, anlaşılmaz iç çekmeler, ince bir beden, yumuşak hatlar, yuvarlak göğüsler, dolgun kalçalar, minik ayaklar, narin eller. - Her birinde kendine özgü bir şey vardır, birinde olan diğerinde yoktur. Bu dünya zenginliğine tekrar tekrar baktığımda, bunları tekrar tekrar düşündüğümde, gülümsediğimde, iç çektiğimde, iltifatta bulunduğumda, korkuttuğumda, arzuladığımda, ayarttığımda, güldüğümde, ağladığımda, umutlandığımda, korktuğumda, kazandığımda, kaybettiğimde- yelpazeyi kapatırım, dağılmış bölümler, parçalar bir araya, bütüne toplanır. Ruhum şenlenir o zaman, yüreğim sevinçle çarpar, tutkularım alevlenir. Şu kız, tüm dünyada bir tane olan kız bana ait olmalı, benim olmalı. O bana ait olduğu sürece Tanrı’nın cenneti kendinin olsun. Neyi seçtiğimi biliyorum - Öylesine büyük bir şey ki, içerdiklerini böyle paylaştırmak cennetin yararına değil, çünkü ona sahip olursam ben, cennetten ne kalır ki geriye? ~ Anonymous, #NFDB
805:…
Bir sihirbazlık seyreder gibidir insanlar: sihirbazın numarasını nasıl yaptığını anlayamayız. Sihirbazın bir çift beyaz ipek mendili nasıl tavşana dönüştürdüğünü bilmek isteriz.
Bir çok insan için dünya, sihirbazın beş dakika önce bomboş olan bir silindir şapkadan tavşan çıkarması kadar akıl almaz bir şeydir.
Tavşan meselesinde sihirbazın bizi kandırdığını biliriz. Merak ettigimiz şey bunu nasıl becerdiğidir. Dünya'dan söz ederken ise durum biraz farklıdır. Dünya'nın hokus pokus birşey olmadığını biliriz, çünkü biz de Dünya'da yaşamakta olup onun bir parçasıyızdır.Aslında sihirbazın silindir şapkasından çıkarılan bizizdir.Tavşanla aramızdaki tek fark, tavşanın bir sihirbazlık oyununa dahil oldugunun farkında olmayışıdır.Biz ise gizemli bir şeylerin bir parçası olduğumuza inanır, şeylerin arasındaki ilişkiyi bulmaya çalışırız. Tavşanı tüm evrenle karşılaştırmak daha yerinden olur belki.Burada yaşayan bizler,tavşanın tüylerinin dibinde yaşayan minicik böcekler gibiyiz.
Filozoflar ise tavşanın ince tüylerine tırmanarak tepeye çıkıp koca sihirbazın gözlerinin ta içine bakmaya çalışırlar.
…
Kısaca özetlersek: Boş bir silindir şapkadan bir tavşan çıkar. Tavşan çok büyük olduğu için bu sihirbazlık numarası milyarlarca yıl alır. Tavşanın ince tüylerinin en tepesinde çocuklar dünyaya gelir. Bu yüzden çocuklar bu müthiş sihirbazlığın nasıl yapıldığına şaşabilecek konuma sahiptirler. Ancak büyüdükçe tavşan kürkünün diplerine doğru sokulurlar. Ve orada kalırlar. Burası öyle rahattır ki bir daha asla kürkün ince kıllarına tırmanmaya cesaret edemezler. Yalnızca filozoflar dilin ve varoluşun en uç sınırlarına giden bu tehlikeli yola çıkmaya cesaret ederler. Bazıları diğerlerine yetişemeyip geri kalsa da, bir çoğu tavşanın ince tüylerine sıkıca tutunup, aşağıda tavşanın yumuşak derisine yayılmış yiyip içerek yan gelip yatanlara seslenir:
-Baylar, bayanlar derler. Boş bir evrende dönüp duruyoruz!
Ama kürkün dibindekiler filozofun dedikleriyle ilgilenmezler.
-Aman, ne gürültü edip duruyorlar bunlar böyle! derler. Sonra da konuşmalarına devam ederler: Yağı uzatır mısın lütfen? Hisse senetleri ne kadar yükselmiş bugün? Domatesin kilosu kaça? Lady Di'nin bir çocuğu daha olacakmış, duydunuz mu?
… ~ Jostein Gaarder,#NFDB
806:Yangın alarmı asla yangını haber vermez; en azından artık böyle.
...
...Ve Denny'yle ben bir tümör kadar safız.
...
Herkesin kör bir kaza kurşununa veya ani bir hastalığa kurban gitmeyi beklediği bir dünyada, bağımlıların yolun sonunda kendilerini neyin beklediğini bilmek gibi bir lüksü vardır. Nihai kaderinin kontrolünü biraz da olsa eline almıştır ve bağımlılığı sayesinde ölüm sebebi büsbütün süpriz olmaktan çıkmıştır.
...
"Sanki bir kumsaatinin dibinde yaşıyormuşuz gibi hissetmeye başladım."
...
Hayatımızın her günü örneğin televizyonun önünde yok olup gideceğine, diyor Denny, yaşadığımız her günü bir kaya göstersin.
...
Dünya bir inilti veya patlamayla değil de, ihtiyatlı ve zarif bir anonsla sona erecek: "Bill Rivervale, telefondan aranıyorsunuz, ikinci hattı alın lütfen." Sonrası, hiçlik.
...
"İnsanın gençliğini bir şeyle takas etmesi gerekiyor..."
...
İnsan bağımlıysa, sarhoş ya da kafası iyi olmak veya acıkmak dışında hiçbir şey hissetmez. Yine de, bu hisleri üzüntü, öfke, korku, endişe, hayalkırıklığı ve depresyon gibi diğer hislerle kıyaslayınca, herhangi bir bağımlılık artık gözünüze o denli kötü görünmez. Aksine, çok makul bir seçenek gibi görünür.
...
...ihtiyaç duyulmak istiyorum.
...
"Çocuk doğurmak için izin alman gerekmiyor. Öyleyse niye ev yapmak için izin alman gereksin ki?"
...
Anlamadığımız şeylerle yaşayamıyor oluşumuz ne kötü. Her şeyin etiketlenmesine, açıklanmasına ve yeniden yapılanmasına ne kadar da ihtiyacımız var. Ksinlikle açıklanamıyor olsa bile. Tanrı'nın bile.
...
“Gerçek şu ki, her önüme gelenle yatmamın sebebini aslında bilmek istemiyorum. Sadece yapıyorum; çünkü kendine iyi bir sebep söylediğin anda, onu didiklemeye başlarsın.”
...
“Herhangi bir şey yaratma riskini göze alamadığım için ömrüm boyunca her şeye saldırdım...”
...
“Burada önemli olan süreç, bir şeyleri bitirmek değil.”
...
Hatırlayabildiğimden daha uzun bir zamandan beri ilk kez huzurlu hissediyorum kendimi. Mutlu değil. Üzgün değil. Endişeli değil. Azgın değil. Sadece beynimin daha üst bölümleri dükkanları kapatıyor. Beyin korteksi. Cerebellum. Problemim işte orada.
Kendimi sadeleştiriyorum.
Mutlulukla hüzün arasındaki mükemmel ortayı yakalamış durumdayım...
Çünkü süngerler asla kötü bir gün geçirmezler. ~ Chuck Palahniuk,#NFDB
807:tutkunun en yoğun hali, iki bireyin her iki bireyin birbirlerine karşı olan uygunluğundan ileri gelir. Dolayısıyla, irade yani babanın karakteri ile annenin zekâsının meydana getirdiği bütün genel olarak yaşama isteminin ki, bu bütün türlerde kendini ortaya koyar, arzu duyduğu bireyin bütün eksikliklerini giderir. Bu arzu, iradenin büyüklüğü ile aynı orandadır ve bu yüzden de ölümlü bir kalbe sığmayacak kadar büyüktür, dürtüleri de benzer şekilde, kişinin aklının sınırlarının ötesine geçer. Gerçek ve büyük bir tutkunun ruhu da buradadır işte. Bu yüzden de, iki bireyin, daha sonra bahsedilecek olan pek çok bakımdan birbirleriyle karşılıklı uygunluğu ne kadar kusursuz ise birbirlerine karşı duydukları tutkunun da o oranda güçlü olduğu kanıtlanmış olacaktır. Birbiriyle tamamen aynı iki birey mevcut olmadığından, belirli bir kadının tek bir belirli erkeğe en kusursuz biçimde karşılık gelmesi gerekir -Bu denklikte, doğacak çocuk, her zaman ön planda tutulur. Gerçekten tutkulu bir aşk da bu iki kişinin kazara bir araya gelmesi kadar nadir görülen bir şeydir. Böyle olmakla birlikte, hepimiz, gerçek bir tutkulu aşkın mümkün olduğuna inandığımız için, şairlerin bunu eserlerinde neden dile getirdikleri konusu bizim için son derece anlaşılır bir şeydir. Sadece âşık insanın tutkusu gerçekte doğacak çocuğa ve onun niteliklerinin kestirilmesine yöneldiğinde ve bu tutkunun bütün özü de burada yattığından eğer ortada yaradılışları, kişilikleri ve zihinsel eğilimleri açısından bir uyum varsa, farklı cinsiyetlerden iki genç ve güzel insan arasında, içine cinsel aşkın hiçbir biçimde karışmadığı bir dostluk kurulabilir aslında duruma cinsel aşk açısından bakıldığında, aralarında belirgin bir isteksizliğin var olması bile mümkündür. Bu durumun nedeni de onlardan meydana gelecek olan çocuğun zihinsel veya bedensel nitelikler açısından uyumsuz olması olasılığıdır kısacası. Çocuğun varlığı ve doğası bütün türlere kendini gösterdiği şekliyle yaşama isteminin amaçlarıyla uyum içinde olmayacaktır. Aksi halde, yaradılış, kişilik ve zihinsel eğilim arasındaki farklılıkların olduğu ve arada bu durumdan ileri gelen bir hoşnutsuzluk hatta düşmanlığın bulunduğu hallerde bile yine de bir cinsel aşkın doğup varlığını sürdürmesi bile mümkündür. Ama bütün bunlara gözümüzü kapatıp bir evlilik gerçekleştirirsek bu, son derece mutsuz bir evlilik olacaktır. ~ Anonymous, #NFDB
808:U trenucima kad telo oslobodi dušu, ona se penje u nebesa ili silazi u pakao, zavisno od stanja duha osobe kojoj se to dešava. Na oba ta mesta, ona uči ono što joj treba; kako da uništi svog bližnjeg ili kako da ga izleči.
Vera nije želja. Vera je Volja. Želje su nešto što mora da se utoli, a Volja je, sama po sebi, jedna snaga. Volja menja prostor oko nas...
A postoji li išta što možemo da sačuvamo za sebe? Sve što imamo, poklonićemo jednog dana. Drveće daje da bi nastavilo da živi, jer kad bis e čuvalo, prestalo bi da postoji.
... najveća je zasluga ne onoga koji nudi već onog koji prima ne osećajući da je dužan. Čovek daje malo kad raspolaže samo materijalnim dobrima; ali daje mnogo kad predaje celog sebe.
Svi nastoje da budu zadovoljni onim što imaju. Osim sebe. Osim tebe. Osim nekih retkih pojedinaca poput nas, koji moraju malo da se žrtvuju, u ime jednog našeg cilja.
Živeti kao ljudsko biće i kao božanstvo. Prelaziti iz stanja opuštenosti u stanje transa, iz transa u blizak kontakt sa drugima, a iz tog kontakta ponovo u stanje napetosti, i tako redom, kao zmija koja grize sopstveni rep.
Naravno da nije nimalo lako - pre svega zato što zahteva bezuslovnu ljubav, koja se ne plaši patnje, ni odbijanja, ni gubitka.
Ali, onaj ko se jednom napio te vode, nikad više neće moći da utoli žeđ na drugom izvoru.
... nema potrebe da hvalite zemlju. Ona će uvek biti velikodušna prema vašoj zajednici. Važno je hvaliti ljudsko biće.
... promene se dešavaju samo onda kad su naši postupci u potpunoj suprotnosti sa svim onim na šta smo navikli.
... jer smo svi mi osuđeni na samoću, i uspevamo da vidimo sebe jedino u pogledima drugih ljudi.
... ljubav ispunjava sve. Ne može biti predmet želje, jer je sama sebi cilj. Ne može da vara, jer niko ne može da je poseduje. Ne može da se zarobi, jer je kao nabujala reka koja preplavljuje svaku branu. Ko pokuša da je zauzda, preseći će izvor koji ga napaja, a u tom slučaju, voda koju je uspeo da sakupi postaće ustajala kao bara puna žabokrečine.
Novi svet pripada Majci koja je došla, zajedno s Ljubavlju, da odvoji nebesa od vode. Ko veruje da je promašio u životu, grešiće i dalje. Ko je ubeđen da ne može drugačije da postupa, biće uništen rutinom. Ko je odlučio da se odupre promenama, biće pretvoren u prah i pepeo. ~ Paulo Coelho,#NFDB
809:În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am înțeles că în toate împrejurările, mă aflam la locul potrivit, în momentul potrivit.
Și atunci, am putut să mă liniștesc.
Astăzi, știu că aceasta se numește – Respect pentru mine
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am realizat că neliniștea și suferința mea emoțională, nu erau nimic altceva decât semnalul că merg împotriva convingerilor mele.
Astăzi, știu că aceasta se numește … Autenticitate.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am încetat să doresc o viață diferită și am început să înțeleg că tot ceea ce mi se întâmplă, contribuie la dezvoltarea mea personală.
Astăzi, știu că aceasta se numeste … Maturitate.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am început să realizez că este o greșeală să forțez o situație sau o persoană, cu singurul scop de a obține ceea ce doresc, știind foarte bine că nici acea persoană, nici eu însumi nu suntem pregătiți și că nu este momentul …
Astăzi, știu că aceasta se numește … Respect.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am început să mă eliberez de tot ceea ce nu era benefic … persoane, situații, tot ceea ce îmi consumă energia. La început, rațiunea mea numea asta egoism.
Astăzi, știu că aceasta se numește … Amor propriu.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am încetat să-mi mai fie teamă de timpul liber și am renunțat să mai fac planuri mari, am abandonat Mega-proiectele de viitor.
Astăzi fac ceea ce este corect, ceea ce îmi place, când îmi place și în ritmul meu.
Astăzi, știu că aceasta se numește … Simplitate.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am încetat să mai caut să am întotdeauna dreptate şi mi-am dat seama de cât de multe ori m-am înșelat.
Astăzi, am descoperit … Modestia.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am încetat să retrăiesc trecutul şi să mă preocup de viitor.
Astăzi, trăiesc prezentul, acolo unde se petrece întreaga viață. Astăzi trăiesc clipa fiecărei zile.
Și aceasta se numeste … Plenitudine.
În ziua în care m-am iubit cu adevărat, am înteles că rațiunea mă poate înşela şi dezamăgi. Dar dacă o pun în slujba inimii mele, ea devine un aliat foarte prețios.
Si toate acestea înseamnă … să ştii să trăiești cu adevărat.”
Traducere MIHAELA RADULESCU SCHWARTZENBERG. ~ Charlie Chaplin,#NFDB
810:Absurdul mă lămureşte în privinţa aceasta : nu există un mîine. Iată, de acum înainte, raţiunea libertăţii mele profunde. Voi face aici două comparaţii. Misticii află mai întîi o libertate în dăruirea de sine. Nimicindu-se întru Dumnezeul lor, urmîndu-i poruncile, devin la rîndul lor, în adîncul inimii, liberi. În sclavia liber consimţită, ei află o independenţă profundă. Dar ce înseamnă această libertate? Putem spune mai cu seamă că se simt liberi faţă de ei înşişi şi nu atît liberi, cît, mai ales, liberaţi. Tot astfel, întors cu totul înspre moarte (considerată aici drept absurditatea cea mai evidentă), omul absurd se simte eliberat de tot ceea ce nu este atenţie pasionată care cristalizează în el. El gustă o anumită libertate faţă de regulile comune. Vedem aici că temele iniţiale ale filosofiei existenţialiste îşi păstrează întreaga valoare. Trezirea la conştiinţă, evadarea din somnul cotidian reprezintă primele demersuri ale libertăţii absurde. Vizată însă este învăţătura existenţialistă şi, odată cu ea, acel salt spiritual care, în fond, se sustrage conştiinţei. Tot astfel (e a doua mea comparaţie), sclavii din antichitate nu-şi aparţineau. Dar ei cunoşteau libertatea de a nu se simţi responsabili. Şi moartea are mîini patriciene care strivesc, dar care eliberează. În faptul de a te pierde în această certitudine fără margini, de a te simţi îndeajuns de străin de propria ta viaţă ca s-o poţi spori şi străbate fără miopia amantului există principiul unei eliberări. Această nouă independenţă are un sfirşit, ca orice libertate de acţiune. Nu emite un cec pentru eternitate. Dar înlocuieşte iluziile libertăţii, care se opreau toate în faţa morţii. Divina disponibilitate a condamnatului la moarte în faţa căruia se deschid porţile închisorii într-o anume zi în zori, indiferenţa sa de necrezut faţă de toate, în afară de flacăra pură a vieţii, moartea şi absurdul sunt aici, e lesne de văzut, principiile singurei libertăţi raţionale: aceea pe care o inimă omenească o poate simţi şi trăi! Iată a doua consecinţă. Omul absurd întrevede astfel un univers fierbinte şi îngheţat, transparent şi limitat, în care nimic nu-i cu putinţă dar totul este dat, după care urmează prăbuşirea şi neantul. El poate atunci hotărî să accepte a trăi într-un asemenea univers şi să-şi tragă de aici puterea, refuzul de a spera şi mărturia încăpăţînată a unei vieţi fără consolare. ~ Albert Camus, #NFDB
811:Uneori, firește, se trăda printr-o nemulțumire naivă, socotind că nu i se dă suficientă atenție; pe vremea când eram acolo se putea întâmpla să se înece brusc la masă, într-un fel ostentativ și complicat, care îi asigura compătimirea tuturor și o făcea, cel puțin pentru moment, să apară senzațională și captivantă, cum ar fi dorit să fie în viața mondenă. Presupun că tata era singurul care îi lua în serios crizele astea mult prea numeroase. El o privea înclinat politicos peste masă și se putea observa cum îi oferă în gând și îi pune la dispoziție propria-i trahee sănătoasă. Șambelanul, firește, nu mai mânca nici el; sorbea o înghițitură de vin și se abținea să-și declare opinia proprie. El și-o susținuse o singură dată, în fața soției sale, la masă. E mult de atunci, însă povestea a fost totuși colportată cu răutate și pe ascuns; se ivea aproape oriunde mai era cineva care încă n-a auzit-o. Se povestea că, într-o vreme, șambelana se putea supăra foarte rău din cauze petelor de vin care, din neîndemânare, apăreau pe fața de masă. Observa imediat o astfel de pată și, indiferent de împrejurarea în care s-ar fi produs, o expunea, ca să zic așa, batjocurii cu cea mai mare violență. Așa s-a întamplat tocmai când avea mai mulți oaspeți de vază. Câteva pete nevinovate, pe care le exagera, au devenit obiectul acuzațiilor ei batjocoritoare și, oricât s-a străduit bunicul să o calmeze prin semne discrete și exclamații glumețe, ea a rămas totuși la reproșurile încăpățânate pe care apoi, de altfel a trebuit să le întrerupă în mijlocul frazei. Pentru că s-a întâmplat ceva nemaipomenit și de neînțeles. Șambelanul ceruse vinul roșu care tocmai se servea și își umplea foarte atent paharul. Numai că, într-un fel uimitor, n-a încetat să toarne și după ce paharul era de mult plin, ci, tot mai calm, a turnat încet și atent până când maman, care niciodată nu se putea abține, a pufnit în râs și astfel toată situația penibilă s-a rezolvat râzând, pentru că toți s-au luat după ea ușurați, iar șambelanul a ridicat privirea și i-a întins sticla servitorului. [...] A murit spre primăvară, într-o noapte, în oraș. Sophia Oxe, care dormea alături, cu ușa deschisă, nu a auzit nimic. Când a fost găsită, dimineața, era rece ca gheața. Imediat după aceea a început boala grea și îngrozitoare a șambelanului. Parcă așteptase sfârșitul ei ca să poată muri fără să țină seama de nimic, așa cum îi convenea lui. ~ Rainer Maria Rilke, #NFDB
812:Gentle Herdsman, Tell To Me. Dialogue Between A
Pilgrim And Herdsman
Gentle heardsman, tell to me,
Of curtesy I thee pray,
Unto the towne of Walsingham
Which is the right and ready way.
'Unto the towne of Walsingham
The way is hard for to be gon;
And verry crooked are those pathes
For you to find out all alone.'
Weere the miles doubled thrise,
And the way never soe ill,
Itt were not enough for mine offence,
Itt is soe grievous and soe ill.
'Thy yeeares are young, thy face is faire,
Thy witts are weake, thy thoughts are greene;
Time hath not given thee leave, as yett,
For to committ so great a sinne.'
Yes, heardsman, yes, soe woldest thou say,
If thou knewest soe much as I;
My witts, and thoughts, and all the rest,
Have well deserved for to dye.
I am not what I seeme to bee,
My clothes and sexe doe differ farr;
I am a woman, woe is me!
Born
to greeffe and irksome care.
For
my beloved, and well-beloved,
My wayward cruelty could kill:
239
And though my teares will nought avail,
Most dearely I bewail him
still.
He was the flower of noble
wights,
None ever more sinc
ere
colde
bee;
Of comely mien and shape
hee was,
And tenderlye hee
loved mee.
When thus I saw he lov
ed me well,
I grewe so proud his pa
ine to see,
That I, who did not
know myselfe,
Thought scorne of such a youth
as hee.
And grew soe coy and nice to please,
As women's lookes are often soe,
He might not kisse, nor hand forsooth,
Unlesse I willed him soe to doe.
Thus being wearyed with delayes
To see I pittyed not his greeffe,
He gott him to a secrett place,
And there he dyed without releeffe.
240
And for his sake these weeds I weare,
And sacriffice my tender age;
And every day Ile begg my bread,
To undergoe this pilgrimage.
Thus every day I fast and pray,
And ever will doe till I dye;
And gett me to some secrett place,
For soe did hee, and soe will I.
Now, gentle heardsman, aske no more,
But keepe my secrets I thee pray:
Unto the towne of Walsingam
Show me the right and readye way.
'Now goe thy wayes, and God before!
For he must ever guide thee still:
Turne downe that dale, the right hand path,
And soe, faire pilgrim, fare the well!'
~ Anonymous Olde English,#NFDB
813:Jest, i kod njega, kome je nekoć bila tako strana svaka sitničavost, razvila se neka vrsta pedanterije, premda je ta pedanterija imala svoj korijen u drugom tjelesnom ustrojistvu i rodila se iz drugačijeg raspoloženja.
Osjećao se praznim; nedostajao mu jeplan koji bi mu dao poticaja, neki zanimljiv posao kome bi se mogao s veseljem i zadovoljstvom posvetiti. Njegov nagon za djelatnošću, nesposobnost njegova duha da miruje, njegova aktivnost - bijahu oduvijek nešto posve drugo negoli prirodna i ustrajna volja za radom kod njegovih predaka: naime, nešto umjetno, impuls njegovih živaca, zapravo neko opojno sredstvo, baš kao male i oštre ruske cigarete koje je stalno pušio. Ta ga aktivnost nije napustila, njome je on vladao manje no ikada, ona je gospodarila njime i mučila ga, trošeći se na sijaset trica i ništavnosti. Gubio se u tisuću beznačajnih sitnica koje su se uglavnom odnosile na održavanje kuće i njegove toalete, a koje bi odlagao, jer su mu dojadile, te ih nije više mogao ni pamtiti, ni srediti, jer su ga stajale nerazmjerno mnogo pažnje i vremena.
Ono što su u gradu nazivali njegovom "taštinom" toliko se pogoršalo, da se već odavna počeo toga stideti, a ipak nije bio kadar okaniti se navika koje su se razvile u tom pravcu. Nije mogao napustiti kabinet sa sviješću da je nešto propustio ili samo površno obavio, jer se bojao da će mu izmaći onaj osjećaj svježine, mira, intaktnosti, koji ga je ipak napuštao poslije jednog sata, te ga je onda opet trebalo mukom obnoviti.
U kabinetu je provodio mnogo vremena, i to ne samo ujutro, već i prije svakog ručka, svake sjednice u senatu, svake javne skupštine, ukratko, uvijek pre no što će se pokazati pred ljudima i kretati se među njima.
Zaista! Život Thomasa Buddenbrooka pretvorio se u život glumca, i to takvog glumca kome je čitav život, do najmanje i najsvakodnevnije sitnice, postao samo velikom glumom koja ga stalno drži u napetosti i stalno iscrpljuje...
Potpuni nedostatak nekoga iskrenog i živog interesa koji bi ga zaokupio, osiromašenje i opustošenje njegova duševnog života, uz neumoljiv osjećaj dužnosti i upornu odlučnost da pod svaku cijenu dostojno reprezentira, da svim sredstvima prikrije koliko je iznemogao - svi su ti faktori učinili od njegova života glumu. Učinili su ga izvještačenim, proračunatim i usiljenim, tako da mu se svaka riječ, svaka kretnja, svaka i najmanja djelatnost među ljudima pretvorila u napornu i silno zamornu igru. ~ Thomas Mann,#NFDB
814:İnsan en az üç kişidir. Kendisi, olmak istediği kişi ve aradaki farkta yaşayan üçüncü. En sahicisi de bu üçüncüdür. Olmak istediğin kişiden kendini çıkardığında, aradaki farkta yaşayan kişidir en çok sana benzeyen. Ne kendin kadar huzursuz ne de olmak istediğin kişi kadar hayalidir o. Yine bu yüzden iki insanın birbirine âşık olması en az altı kişi arasında geçen bir hadisedir. Hangi kişiliğinin hangi kişiliğe, hangi parçanın hangi parçaya özlem duyduğunu çözemediğinde, içmeyi unuttuğun sigara parmaklarını yakana kadar karşı duvara bakarsın.
Ve o zaman anlarsın hayatının uzun zamandır neden başka birinin hikâyesiymiş gibi gözükmeye başladığını. Sokak lambalarının ölgün ışıkları karanlık odalara vurduğunda, duvar saatinin tik taklarından başka ses yokken yanında, sanki bir tek sana açıklanmayan bir sır varmış gibi beklerken anlarsın aslında boşa beklediğini. Tünelde sana yol gösterecek rehberin, karanlıktan başka bir şey olmadığını anlarsın. Anne diye ağlayan çocukların aradığının çoğu zaman şefkatli bir baba olduğunu anlarsın. Çekip gitmek isterken görünmez bir elin seni nasıl durdurduğunu anlarsın.
Kırk yaşında ama altmış gösteren adamlara daha dikkatli bakarsın o zaman. Kahvelerin dışarıyı göstermeyen isli camlarına. Berduşlara ve kör kedilere bakarsın. Gözbebekleri kaymış esrarkeşlere. Suyun üstüne çıkmış ölü balıklara. Havada asılı gibi duran yırtıcı kuşlara daha dikkatli bakarsın.
Çabalarının sonuç vermediğini gören umutsuz insanların bakışlarıyla ancak o zaman buluşur bakışların. Bir yağmur çaktırmadan dindiğinde. Bir gün çenesi ağzının içine kaçmış dişsiz ihtiyarlardan birinin de sen olabileceğini bilirsin artık. Bir gece ansızın, yapayalnız ölmekten korkarken, cesedimi komşular mı bulacak yoksa sayım memurlarımı diye düşünürken hissedersin göğüs kafesinde her gün biraz daha büyüyen, kimsenin kapatamayacağı o boşluğu. Bir kokuya sarılma isteğini. Bir ömür gibi geçmiş zor, uzun günlerden sonra anlarsın ruhunu zehirleyen karmakarışık düşünceleri. Büyük heyecanlardan sonra çöken bitkinlikleri. Kimsenin bulutlara bakmadığı bir şehirde bir lafı döndürüp dolaştırmadan anlatmanın imkansızlığını. Belki de insanın ne anlatacağını bilemediğinde şair olduğunu anlarsın.
Gözyaşların kurumadan gülmeye başlarsın o zaman. Çünkü bilirsin ki seni artık kimse kandıramaz kolay kolay. Mutsuz insanları kandırmak zordur çünkü. Hayata her zaman kuşkulu gözlerle bakan, mutsuz insanları kandırmak, herkes bilir bunu, çok ayıptır çünkü. ~ Emrah Serbes,#NFDB
815:MONA ROZA
Mona Roza, siyah güller, ak güller
Geyvenin gülleri ve beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah, senin yüzünden kana batacak
Mona Roza siyah güller, ak güller
Ulur aya karşı kirli çakallar
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa
Mona Roza, bugün bende bir hal var
Yağmur iğri iğri düşer toprağa
Ulur aya karşı kirli çakallar
Açma pencereni perdeleri çek
Mona Roza seni görmemeliyim
Bir bakışın ölmem için yetecek
Anla Mona Roza, ben bir deliyim
Açma pencereni perdeleri çek...
Zeytin ağaçları söğüt gölgesi
Bende çıkar güneş aydınlığa
Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi
Seni hatırlatıyor her zaman bana
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar
Işıksız ruhumu sallar da durur
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ellerin ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi
Ellerinden belli oluyor bir kadın
Denizin dibinde geziyor gibi
Ellerin ellerin ve parmakların
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona
Akşamları gelir incir kuşları
Konar bahçenin incirlerine
Kiminin rengi ak, kimisi sarı
Ahhh! beni vursalar bir kuş yerine
Akşamları gelir incir kuşları
Ki ben Mona Roza bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında
Hayatla doldurur bu boş yelkeni
O masum bakışlar su kenarında
Ki ben Mona Roza bulurum seni
Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza
Henüz dinlemedin benden türküler
Benim aşkım sığmaz öyle her saza
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler
Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza
Artık inan bana muhacir kızı
Dinle ve kabul et itirafımı
Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı
Alev alev sardı her tarafımı
Artık inan bana muhacir kızı
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Altın bilezikler o kokulu ten
Cevap versin bu kanlı kuş tüyüne
Bir tüy ki can verir bir gülümsesen
Bir tüy ki kapalı gece ve güne
Altın bilezikler o kokulu ten
Mona Roza siyah güller, ak güller
Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Aaahhh! senin yüzünden kana batacak!
Mona Roza siyah güller, ak güller ~ Sezai Karako,#NFDB
816:Supliciul disperării constă tocmai în faptul că nu poţi muri. De aceea, ea se apropie mai mult de starea de agonie, când zaci, te chinuieşti de moarte şi nu poţi muri. Astfel, a fi bolnav de moarte înseamnă a nu putea muri, totuşi nu ca şi când ar persista speranţa de a supravieţui, nu, ci absenţa speranţei constă în faptul că nu mai există nici măcar ultima speranţă, moartea. Atunci când pericolul suprem este moartea, ea speră în viaţă; cine a cunoscut însă pericolul şi mai îngrozitor, speră în moarte. Dacă, aşadar, pericolul este atât de mare încât se pun speranţele în moarte, disperarea constă în absenţa speranţei de a putea măcar muri. Disperarea este aşadar boala de moarte, această contradicţie chinuitoare, această boală aflată în sine, de a muri veşnic, de a muri fără totuşi să mori şi de a muri moartea. Căci a muri înseamnă că totul se încheie, dar a muri moartea arăta că trăieşti faptul de a muri; şi dacă îl trăieşti o singură clipă, înseamnă că îl trăieşti pe veci. Dacă omul ar muri de disperare aşa cum se moare de o boală, atunci ar trebui că eternul din el, sinele, să poată muri în acelaşi sens în care trupul moare dintr-o boală. Or acest lucru este imposibil; faptul de a muri al disperării se converteşte permanent în viaţă. Disperatul nu poate muri: «pe cât de puţin poate un pumnal să ucidă gânduri», pe atât de puţin poate mistui disperarea veşnicia, sinele aflat la baza disperării, al căror vierme nu piere şi al căror foc nu se stinge. Totuşi disperarea înseamnă tocmai să te macini în interior, dar este o măcinare neputincioasă a unui sine care nu este în stare de ceea ce vrea. Disperarea vrea însă să se nimicească, ceea ce îi este peste puteri, iar această slăbiciune este o nouă formă de a se roade pe dinăuntru, în care totuşi disperarea din nou nu poate ce vrea, să se autodistrugă, ci avem de-a face cu o potenţare sau cu legea ridicării la putere. Această măcinare este ceea ce aţâţă sau e incendiul glacial din disperare, o măcinare întoarsă mereu spre interior şi care roade tot mai adânc şi tot mai neputincios din sine. Pentru cel ce disperă nu este o consolare nici măcar faptul că disperarea pe el nu-l distruge; dimpotrivă, tocmai această consolare este supliciul care ţine în viaţă disperarea mistuitoare şi viaţa în durere mistuitoare. Căci tocmai de aceea el nu a disperat, ci disperă: pentru că nu se poate distruge, nu se poate lepăda de sine, nu se poate nimici. Aceasta este formula potenţată a disperării, urcarea febrei în această boală a sinelui. ~ S ren Kierkegaard, #NFDB
817:Sunt un om viu.
Nimic din ce-i omenesc nu mi-e străin.
Abia am timp să mă mir că exist, dar
mă bucur totdeauna că sunt.
Nu mă realizez deplin niciodată,
pentru că
am o idee din ce în ce mai bună
despre viaţă.
Mă cutremură diferenţa dintre mine
şi firul ierbii,
dintre mine şi lei,
dintre mine şi insulele de lumină
ale stelelor.
Dintre mine şi numere,
bunăoară între mine şi 2, între mine şi 3.
Am şi-un defect un păcat:
iau în serios iarba,
iau în serios leii,
mişcările aproape perfecte ale cerului.
Şi-o rană întâmplătoare la mână
mă face să văd prin ea,
ca printr-un ochean,
durerile lumii, războaiele.
Dintr-o astfel de întâmplare
mi s-a tras marea înţelegere
pe care-o am pentru Ulise - şi
bărbatului cu chip ursuz, Dante Alighieri.
Cu greu mi-aş putea imagina
un pământ pustiu, rotindu-se
în jurul soarelui...
(Poate şi fiindcă există pe lume
astfel de versuri.)
Îmi olace să râd, deşi
râd rar, având mereu câte o treabă,
ori călătorind cu o plută, la nesfârşit,
pe oceanul oval al fantaziei.
E un spectacol de neuitat acela
de-a şti,
de-a descoperi
harta universului în expansiune,
în timp ce-ţi priveşti
o fotografie din copilărie!
E un trup al tău vechi,
pe care l-ai rătăcit
şi nici măcar un anunţ, dat
cu litere groase,
nu-ţi pferă vreo şansă
să-l mai regăseşti.
Îmi desfac papirusul vieţii
plin de hieroglife,
şi ceea ce pot comunica
acum, aici,
după o descifrare anevoioasă,
dar nu lipăsită de satisfacţii,
e un poem închinat păcii,
ce are, pe scurt, următorul cuprins:
Nu vreau,
când îmi ridic tâmpla din perne,
să se lungească-n urma mea pe paturi
moartea,
şi-n fiece cuvânt ţâşnind spre mine,
peşti putrezi să-mi arunce, ca-ntr-un râu
oprit.
Nici după fiecare pas,
în golul dinapoia mea rămas,
nu vreau
să urce moartea-n sus, asemeni
unei coloane de mercur,
bolţi de infern proptind deasupra-mi...
Dar curcubeul negru-al ei, de alge,
de-ar bate-n tinereţia mea s-ar sparge.
E o fertilitate nemaipomenită
în pământ şi-n pietre şi în schelării,
magnetic, timpul, clipită cu clipită,
gândurile mi le-nalţă
ca pe nişte trupuri vii.
E o fertilitate nemaipomenită
în pământ şi-n pietre şi în schelării.
Umbra de mi-aş ţine-o doar o clipă pironită,
s-ar şi umple de ferigi, de bălării!
Doar chipul tău prelung iubito,
lasă-l aşa cum este, răzimat
între două bătăi ale inimii mele,
ca între Tigru
şi Eufrat. ~ Nichita St nescu,#NFDB
818:Sosyeteymiş, toplummuş! Sen, herhalde kasten götürüyorsun beni bu sosyete ve toplumlara, orada olma isteğinden tümden kurtulmam için. Yaşam, ah güzel yaşam! Onu nerede aramalı? Aklın, kalbin ilgilerinde mi? Bütün bunların çevresinde döndüğü merkezi göster: öyle bir şey yok, derin bir şey, canlı bir şey yok. Bütün bunlar ölü, uyuyan insanlar, benden de kötü bu sosyete ve toplum üyeleri! Onları yaşamda sürükleyen şey ne? Bunlar yatmayıp her gün sinekler gibi, ileri geri uçuşuyorlar, ama ne için? Bir salona giriyorsun ve misafirlerin nasıl simetrik bir şekilde yerleştiğine, nasıl huzurlu ve derin düşüncelere dalmış bir şekilde kâğıt oynamaya oturduğuna şaşakalıyorsun. Diyecek bir şey yok, şanlı bir yaşam vazifesi! Hareket arayan bir akıl için mükemmel örnek! Bunlar ölü değil mi? Yaşamları boyunca oturup pineklemiyorlar mı? Neden ben evde yattığım ve aklımı valelerle, sineklerle bozmadığım için daha suçlu oluyormuşum?” “Yaşlı onların hepsi, bunu bin kez konuştuk,” dedi Ştoltz. “Daha yeni bir şeyin yok mu?” “Peki bizim iyi gençlerimiz, onlar ne yapıyor? Herhalde uyumuyor, Neva Bulvarı’nda geziniyor, dans ediyorlar? Her gün boş yere üst üste yığılan günler! Ama baksana, onlar gibi giyinmeyen, onların unvan ve adını taşımayanlara nasıl kibirle ve tarifsiz bir özgüvenle, küçümseyici bakışlarla bakıyorlar. Ve zavallılar kendilerinin kalabalıktan yüksekte olduğunu hayal ediyor: ‘Bizler, bizden başka kimsenin çalışmadığı yerlerde çalışırız; biz koltukların en ön sırasındayız, Knez N.’nin balosundayız, sadece bizi davet ettiler bu baloya’... Ama bir araya toplanınca da vahşiler gibi içip kavga ederler! Bunlar mı canlı, uyumayan insanlar? Hem sadece gençler de değil: yetişkinlere de bak. Bir araya geliyor, birbirlerini davet ediyorlar, ne büyük konukseverlik, ne iyilik, ne birbirlerine düşkünlük! Öğle yemeğinde, akşam yemeğinde görev gibi toplanıyorlar, neşesiz, soğuk bir halde, aşçılarıyla, salonlarıyla övünmek ve sonra da bıyık altından gülmek, birbirlerine çelme takmak için. Evvelsi gün, yemekten sonra orada bulunmayan ünlüleri karalamaya başladıkları zaman nereye bakacağımı bilemedim, masanın altına saklanmak istedim: ‘O aptal, bu rezil, diğeri hırsız, ötekisi komik’; sanki avlanıyorlar! Bunu söylerken bir de birbirlerine şöyle der gibi bakıyorlar: ‘Haydi çık sen dışarı, sıra sana da gelecek...’ Eğer bunlar öyleyse neden onlarla yan yana geliyorlar? Neden birbirlerinin elini böyle sertçe sıkıyorlar? Ne samimi bir gülüş, ne bir duygudaşlık ışıltısı! Gösterişli unvanlar, rütbeler almaya çabalıyorlar. ‘Benim şuyum var, ben bu oldum,’ diye böbürleniyorlar... Bu mu yaşamak? Ben bunu istemem. Ne öğreneceğim orada, ne alacağım? ~ Ivan Goncharov, #NFDB
819:Doğal bir cinsel haz duyabildikleri an hastaların nefretinde azalma
görüldüğünü hesaba katmamak olanaksızdı. Bir saplantılı sinircenin
dönüşümce (hystérie) haline gelmesi hastanın duyduğu nefretin azal-
masına yol açıyordu. Eziyetçi sapıklıklar ya da sevişme sırasında kurulan eziyetçi düşler cinsel doyumun artmasıyla doğru orantılı olarak
azalıyordu. Bu gözlemler, daha başka şeyler yanında, cinsel çekim ve
doyumun azaldığı dönemlerde karı-koca arasında beliren çatışmaların
çoğalmasını da açıklıyordu. Aynı şekilde, daha doyurucu bir eş bulduğu
zaman kocanın kabalığının azalmasını açıklamamıza da izin veriyorlardı. Vahşi hayvanların davranışları konusunda soruşturmalar yaptım
ve karıları tok olduğu, cinsel gereksinimleri kaşılandığı zaman kimse-
ye zararları dokunmadığını öğrendim. Boğalar ineklere doğru götürü-
lürken tehlikeli, geri getirilirken kuzu gibiydiler. Cinsel doyum yasaklandığı için, köpekler zincire vuruldukları zaman tehlikeliydi. Böylece,
Sürüp giden bir cinsel doyumsuzluk çeken kişilerin acımasızlığı anla-
şılmış Oluyordu. Bu acımasızlık, örneğin, uçkuru sımsıkı bağlı, dediko-
ducu, ahlakçı kız kurularında açıkça görülür. (Yase notu:çevirmenin öküzlüğü, "cinsel etkinliği olmayan, kendini buna kapatan, ahlaksal yargılardan müzdarip, cinsel etkinliği olan insanları da bu yargılarla bütünleşik olumsuzlayan kadın" diyecek alt tarafı!) Buna karşılık, cinsel doyuma erebilen kişilerin yumuşaklık ve çelebiliği kör kör parmağını gözüne ortadadır. Cinsel doyuma erebilip de eziyetçi kişilik özellikleri taşıyan
bir tek insan tanımadım: eziyetçilik belirtileri gösterdikleri an, alıştıkları
cinsel doyumun engellendiğine kalıbınızı basabilirsiniz. Yaşdönümü evresindeki kadınların davranışları da aynı şeyi gösterir. Yaşdönümü
sırasında en küçük bir kezzaplık ya da akıldışı nefret belirtisi göstermeyen kadınlar vardır. Buna karşılık, kimileri aynı dönemde müthiş kötüleşirler. Bu iki kümenin birbirinden cinsel geçmişleriyle ayrıldıkları kolayca kanıtlanabilir. Ikinci kümeye, ömürleri boyunca doyurucu sevda ilişkisi yaşayamamış, şimdi bilinçli ya da bilinçsiz olarak- buna yanan, tuttukları cinsel perhize ya da doyumsuz geçen yıllara bakıp acı çeken kadınlar girer. Nefret ve kıskançlıktan yola çıktıkları için her türlü ilerlemenin amansız düşmanı kesilirler. Çağımızdaki genel eziyetçi
yıkıcılık doğal sevisel yaşama vurulan amansız ketlerin sonucudur.
......
Üretken cinsel enerjiler doyumdan yoksun bırakıldıkları zaman nasıl
yıkıcı enerjiye dönüşürlerse, özgürlük ve doyum bulabildikleri anda işte
aynı biçimde yeniden üretken cinsel enerjiye dönüşebilirler.
Sy.143-144 ~ Wilhelm Reich,#NFDB
820:Çar I. Nikola’nın iktidar döneminde (1825-1855) Fransız Devrimi’nin düşüncelerinden etkilenerek Çar’ın otoritesini bir anayasayla sınırlamak isteyen subay ve aydınlardan oluşan grubun darbe girişimi (Dekabrist Ayaklanması – 14 Aralık 1825) başarısızlıkla sonuçlandıktan sonra, bu muhalif harekete destek veren kişilerin bir kısmı asılarak idam edilir; geri kalanlar ise Sibirya’ya sürgüne gönderilir. Dönem, baskı dönemidir. İktidar, gitgide katılaşan tutumuyla ‘fikirleri özgürce ifade etme’ yollarının önünü kesmek için çaba sarfeder; Rus aydın katmanının (intelligentsia) üzerinde ödünsüz bir baskı kurmaya çalışılır. Sansür mekanizmasını işler hale getirmek için kurulan ‘gizli servis’ acımasızca görevini yerine getirir; sadece düşünmek ve yazmak bile mutlakiyete, serflik sistemine karşı ‘bir başkaldırı’ olarak değerlendirilir. Aydınlara nefes bile aldırmamak amacıyla var edilen uygulamalar, özellikle –Dostoyevski’nin de bir komploya katılmış olma suçlamasıyla önce kurşuna dizilerek idam edilmeye, ardından Omsk’da kürek mahkûmu olarak ceza çekmeye mahkûm edildiği– 1848 yılıyla Çar I. Nikola’nın ölümüne (1855) kadar olan dönemde doruk noktasına ulaşır. Bu dönem daha sonra Rus kültür tarihinde ‘Yedi Karanlık Sene’ olarak anılacaktır. Baskıcı uygulamaların, uzun sürgünlerin, acımasız cezaların zirveye ulaştığı bu dönemde edebiyat da dönemin siy reketin üzerine gidilir. Aynı dönemde Rusya’nın ulusal kimliği üzerine tartışmalar baş gösterir. ‘Ulus’tan kasıt nedir? Ulus denilen kesim, kendilerinden daha iyi eğitim almış ve genelde Avrupa geleneklerini benimseyen toprak sahiplerinin boyunduruğu altında yaşayan Rus köylülerinden oluşan geniş kitleden mi ibarettir, yoksa Rus toplumunun Fransızca konuşan elit kesiminin kültürü de bu kavramın bir parçası mıdır? Rusya kendi içine ve kendi geçmişine dönük bir tavır mı sergilemelidir, yoksa Avrupa’nın bir parçası mı olmalıdır? Bu tartışma özellikle 1840’lı yıllarda Slavcılar ve Batıcılar adıyla anılan iki grup arasında varolan fikir ayrılığının tam da merkezinde yer alır. Her iki grup da kendi fikirleriyle örtüştüğüne inandıkları iki farklı kenti ülkenin başkenti olarak görür: Eski Rusya’nın değerlerini yaşatan, sahip çıkan, yansıtan Moskova ve yeni, Batılı Rusya’yı temsil eden Petersburg. İşte Gogol, Rusya’da feodalizmin sarsılıp yerine kapitalizmin yapılanmaya başladığı, farklı görüşlerin hem iktisadi, hem siyasi, hem de kültürel alanda birbirleriyle kıyasıya çarpıştığı, aydın kesimin üzerindeki baskıların daha önce hiç olmadığı kadar yoğunlaştığı bir dönemde verir eserlerini; ve var olan sistemin savunucuları tarafından Rus insanının kötü yanlarını göstermekle, kendi halkına ihanet etmekle suçlanır her seferinde. ~ Anonymous, #NFDB
821:Ama Avrupa, özgürlüğe kavuşabilmek için harcadığı çabalarda ciddi bir hesap yanlışlığı yaptı. İnsandaki dirimsel işlevin yokedilmesinin binlerce yıldır canavarlaştırdığı ruhsal (zihinsel) yapıyı hesaba katmadı; insanların iliğine kemiğine işlemiş genel kusuru, kişilik sinircesini gözönünde bulundurmadı. Bu yüzden o korkunç ruhsal veba, yani insan kişiliğindeki akıldışı yanın olaylara egemen olması tek kişinin buyurgan
yönetimi biçimınde patlak verdi. O güne dek iyi aile eğitimi kılığı altında, yüzeysel bir kendine egemen olmayla dizginlenen güçler, özgürlük uğrunda savaşan yığınların elinde, eylem içerisinde kendilerine bir yol açtılar; ve bir de baktık toplama kampları, Yahudi kovalamacası, insan iffetliliğinin toz olup gitmesi, spor diye suçsuz insanları tarayan eziyetçi canavarların halkları kırıp geçirmesi ve ancak kaz adımıyla yürürken insanca yaşama duygusunun kalıntılarını hissedebilen robotlar kaplamış ortalığı; Devlet'in sözümona halkın çıkarlarını temsil ettiğini öne
sürdüğü yerlerde yığınların amansız kandırılışı, kimseden yardım istemeksizin, tam bir yasaya bağlılıkla bir düşünceye hizmet ettiklerine inanan on binlerce gencin harcanması; ufacık bir bölümü yeryüzündeki
yoksulluğu yoketmeye yetecek korkunç bir hazinenin, insan emeğinin
çarçur edilmesi; sözün kısası, bilgiyi ve emeği ellerinde tutanların hem kendi içlerinden, hem de dışlarındaki dünyadan, insan denen varlıkların
kişilik kapısı üzerinde serpilip gelişen ve adına «siyaset» denen toplu sinir hastalığını söküp atamamaları halinde, günün birinde yeniden
yaşanabilecek bir toplu çılgınlık nöbeti.
.......Freud'la yukarıda andığım tartışmaları yaptıgım yıllarda, 1928-1930 arasında, buyurgan yönetim (faşizm) konusunda en
küçük bir düşüncem yoktu. 1930-1933 arasında Almanya'da tanıdım
onu. İlk karşılaştığımda ne edeceğimi şaşırdım, hele şurasında burasında, bölük pörçük, Freud'la tartıştığımız konuyu bulunca, ağzım açık kaldı. Yavaş yavaş buyurgan yönetimin mantığını kavradım. Tartışmalarımız insanın ruhsal yapısının değerlendirilmesi, insanların mutluluk özleminin oynadığı rol ve toplumsal yaşamda akıldışı davranış ve
düşüncenin payı konusundaydı. Buyurgan yönetimde, toplumun ruhsal
hastalığı açık seçik ortaya çıktı.
.....
Buyurgan yönetim halkı büyük bir coşkuyla "aile"nin, "devlet"in ve "ulus"un aynı şey olduğuna inandırdığı için, halkın aile yapısı kolayca buyurgan ulusal yapıya uzatılabilirdi. Gerçi bu, gerçek ailenin sorunlarından ya da ulusun gerçek gereksinimlerinden bir tekine bile çözüm getirmiyordu, ama halk yığınlarının saplantılı aile içersindeki bağlarını "ulus" adı verilen çok daha geniş aileye aktarmalarına izin veriyordu."
sy.211 ~ Wilhelm Reich,#NFDB
822:Sahici aşk, iki ayrı özgürlüğün karşılıklı tanınması temeline oturmak zorundadır; seven kadın da, erkek de, o zaman, hem kendi varlığını, hem de karşısındakinin varlığını duyacaktır: hiçbiri aşkınlığından vazgeçmeyecek, kendi varlığını sakatlamayacaktır; ikisi de, üzerinde yaşadıkları dünyada, birtakım değerler ve erekler bulup ortaya çıkaracaklardır. Her ikisi için de aşk, kendini verişte benliğini tanımak, evreni zenginleştirmek biçimine girecektir. Gerorge Gusdorf, la Connaissance de Soi ( İnsanın kendini tanıması) adlı yapıtında, erkeklerin aşktan, sevgiden beklediğini pek güzel özetlemektedir.
Aşk, bizi bizden, dar kalıbımızdan kurtararak kendi benliğimizi gösterir bize. Bize yabancı olan ve bizi tamamlayan varlıkla ilinti kurduğumuz an kendimizi olumlarız. Bir bilgi türü olan sevgi, nicedir içinde yaşadığımız görünüme bile yeni nitelikler kazandırır, önümüzde yeni gökler, yeni topraklar açılır. İşin en büyük sırrı da buradadır zaten: dünya bir başka varlıktır, ben de bir başka varlık’ım. Ve sevdiğim an, bunu bilen tek kişi olmaktan çıkarım. Daha da ileri giderek, bunu bana öğretenin işte bu ikinci kişi, (sevdiğim yabancı varlık) olduğunu söyleyebiliriz. Öyleyse, kadın erkeğin kendi varlığının bilincine varmasında en önemli rolü oynamaktadır.
Bir delikanlı için aşk konusunda çıraklık etmenin önemi de işte buradan gelmektedir: Stendhal’ın, Malraux’un “ben de bir başka varlık’ım” dedikleri anda duydukları engin zevki hepimiz biliyoruz. Ancak, Gusdorf, şu satırları yazarken haksızdır: “aynı şekilde, erkek de, kadın için, kendi varlığını tanımada kullanacağı vazgeçilmez bir aracıdır”, çünkü, bugün erkeğin durumu kadınınkinin aynı değildir; sevgi ilişkisinde erkek başka bir görünüşte ortaya çıkmakta, bu yeni görünüş de kişiliğine katılmakta, ama temek bir varlığı aynı kalmaktadır. Kadın da onun gibi kendisi için var olan bir varlık olabilseydi, sevgiden aynı yararı sağlayabilecekti; bu ise, onun iktisadi açıdan bağımsız olmasını, kendine özgü birtakım erekleri bulunmasını ve kimsenin aracılığı olmadan, kendisi, topluluk yönünde aşabilmesini gerektirir.
……
Erkekler, istek üzerine, sevginin, kasın için en yüce bütünleniş olduğunu ileri sürmüşlerdir. Nietzsche: “Kadın olarak seven bir kadın, bu sevginin yardımıyla, çok daha derinlemesine kadınlaşır” demiş.
…..
Kadın, güçsüzlüğü değil, güçlülüğü içinde; kendinden kaçmak değil, kendini bulabilmek; var olmaktan istifa etmek değil, varlığını olumlamak üzere sevebildiği gün, aşk, hem onun hem de erkek için korkunç bir tehlike olmaktan çıkıp bir yaşam kaynağı haline gelecektir.
…..
Erkek titiz bir iyi niyete sahipse, evli ya da sevdalı çiftlerde, karşılıklı bir cömertlik içinde, tam bir eşitliğe kavuşmak mümkün olmaktadır.
….. ~ Simone de Beauvoir,#NFDB
823:Sonra, Motel Rom’un derinliklerinde yankılanan kaygılı bir sesle, herkes gibi benim de serap gördüğümü söyledi. Ona göre, ruhumda uğuldayıp duran boşluğu doldurabilmek, giderek dipsiz bir boğuntu kuyusuna dönüşen, şu lanet olası hayatın ağırlığına katlanabilmek, ya da içimde açılan çeşitli yaraları onarabilmek için, belki
de farkına bile varmadan ben yaratmışım bu serabı… Hatta, işi gücü bırakıp günden güne onu büyütmüş, parıltılarını bakışlarımla beslemiş ,her yanını iyice allayıp pullamış, sonra hızımı alamayıp Alaaddin diye adlandırmış ve işte bütün bunların sonucunda da, uğruna deli divane olunacak, göz kamaştırıcı bir hale getirmişim. Bu, insanoğlunun baştan beri kurtulamadığı ve sonsuza dek de asla kurtulamayacağı, tuhaf bir yazgıymış zaten, önce ne yapıp edip binbir güçlükle, kıvrana kıvrana yaratır, sonra yaratma sevinci gibi gözüken hazin bir teslimiyetle yarattığının kulu kölesi olur, ardından da ille onu ellerimin arasında tutacağım, ya da içinden bir daha, bir daha doğacağım diye, kendini hırpalıya hırpalıya helak olur gidermiş…İşte ben de öyleymişim şimdi;elime umut denen o en eski ve en dayanıklı bastonu almış, çile odalarından fırlayan dervişler gibi soluk soluğa gözlerimdeki serabın parıltılarına doğru koşuyormuşum. Boşuna koşuyormuşum tabi… Anlaşılan, insanoğlunun, kendi yarattığı şeyi bile elinde tutamayacak kadar zayıf ve çaresiz bir yaratık olduğunu bilmiyormuşum daha. Hatta ben, kendi dışımda kalan birçok şeyi bilmediğim gibi, ne yazık ki insanın aradığını hiçbir zaman, hiçbir yerde bulamayacağını da bilmiyormuşum. Bulamazmış oysa… Ona benzer birtakım şeylerle karşılaşabilirmiş belki, çoğu kez bunlardan bazılarını aradığı şeyin ta kendisi sanabilir, hatta onlara bir an için sımsıkı, hiç kopmamacasına sarılabilir ve işte böylece, insanın algılama zayıflığından doğan tatlı bir yalanın içinde bir süre de olsa oyuncağına kavuşmuş bir çocuk gibi avunabilmiş ama, nedense aranan asıl şey hep insanın içinde kalırmış… Hem de, kimi zaman kılık değiştirip kendini başka bir şeymiş gibi kabul ettirerek, kimi zaman da bir el hareketinin nedensizliğine, bir bakışın bulanıklığına, bir iç çekişin derinliğine ya da bir soluk alıp verişin alışılmışlığına gizlenip kalırmış… Bu yüzden, olsa olsa bu arayışın sonunda ben, eğer tat alma kapılarımın hepsi ardına kadar açıksa, ancak arayış boyunca çekeceğim zevkli bir ıstırabın damaklarımda kalan tadını bulabilirmişim. Ama olsunmuş; gene de bir an bile yılmadan, aramayı hep sürdürmeliymişim. Herkesin nicedir aramayı unuttuğu bir şeyi, farkına bile varmadan herkes adına arıyor olabilirmişim çünkü… Bakılmasınmış benim böyle Alaaddin, Alaaddin deyip durduğuma; bu Alaaddin, pekala hiç tadılmamış bir özlemin, kelimelere hiç dökülmemiş bir duygunun, henüz şekline göz değmemiş bir eşyanın, ya da hayali bile kurulmamış bambaşka bir hayatın adı olabilir, ~ Hasan Ali Topta,#NFDB
824:Cînd iubeşti o fiinţă, momentele de reală cunoaştere sunt extrem de rare; apariţia lor se datoreaza unui minus de iubire. Cînd ajungi uneori să-ţi dai seama din afară, cu o perspectivă obiectivă, că femeia care-ţi şerpuieşte ca o obsesie intreaga ta fiinţă, care a crescut organic in tine seamănă cu oricare alta ca adîncime sufletească sau cînd înţelegi că zîmbetul ei nu e unic, ci perfect reversibil; cand o poţi înseria şi încadra în rîndul celorlalte şi găseşti explicaţii generale pentru reacţiile ei individuale, atunci cunoaşterea a suplinit dureros elanurile iubirii. lubirea este o fugă de adevăr. Şi iubim cu adevărat numai cînd nu vrem adevărul. Iubirea împotriva adevărului, iată o lupta pentru viaţă, pentru propriile extazuri şi pentru propriile greşeli. Pe fiinţa ce o iubim o cunoaştem cu adevărat numai după ce n-o mai iubim, cînd am devenit lucizi, clari, seci şi goi. Şi în iubire nu putem cunoaşte, fiindcă persoana ce o iubim actualizează numai un potenţial lăuntric de iubire. Realitatea primordială şi efectivă este iubirea din noi. Pentru aceasta iubim. Iubesc iubirea din mine, iubesc iubirea mea. Femeia este pretextul indispensabil care-mi aduce într-un ritm intens pulsaţiile timide ale iubirii. Nu poate exista o iubire pur subiectivă. Dar între abandonarea în experienţa voluptuoasă a iubirii ca stare pură şi abandonarea în culmile unei alte fiinţe, întîia este cea primordială. Iubim o femeie, fiindcă ne este scumpă iubirea noastră. Singurătatea sexelor şi lupta sălbatică între bărbat şi femeie îşi au izvorul în această interioritate a iubirii. Căci în iubire ne gustăm, ne savurăm pe noi înşine, ne încîntăm de voluptăţile tremurului nostru erotic. Din acest motiv, iubirea este cu atît mai intensă şi mai profundă, cu cît distanţa de persoana iubită este mai mare. Prezenţa ei fizică face din sentimentul nostru ceva prea orientat, cu o direcţie prea determinată, încît ceea ce este în noi cu adevărat trăire erotică pură, elan subiectiv, ne pare a veni din afară, desprinzîndu-se din prezenţa fizică a persoanei iubite. Numai iubirea de departe, iubirea care creşte alimentată de fatalitatea spaţiului, numai aceasta se prezintă ca stare pură. Atunci ai priză directă pe adinca ei interioritate, atunci trăieşti iubirea ca iubire, adîncindu-te în zvacniriIe unui sentiment, în farmecul lui voluptuos, care face suferinţele fluide, le topeşte ca într-o iluzie. La oamenii cu multă imaginaţie şi cu o viaţă interioară complicată, se găseşte nu arareori o astfel de purificare a iubirii încît ei trăiesc elanurile iubirii in ceea ce ele au suav, virginal, în volutele vitale ale iubirii, în pulsaţiile ei pure, în potenţialul erotic ca atare, inainte ca o fiinţă să fi trezit la viaţă şi să fi actualizat acest potenţial. Contopirea în tremurul vital, în iubirea ca germen, în iubirea ca dorinţă face din sufletul acestor oameni fîntîni nesecate de stări cristaline în puritatea lor. ~ Emil M Cioran, #NFDB
825:Oko se sporo privikava na polutamu, na zalelujanu prostoriju bez jasnih kontura, na treperave senke. Privučen plamenom, pogled se ustremljuje na lampu, na tu još jedinu svetlu tačku u velikom mraku sobe, ustremljuje se na nju kao zalutala muva i zaustavlja se na tom jedinom izvoru svetlosti, koje treperi kao neka daleka, slučajna zvezda. Na trenutak zaslepljeno i kao omađijano tom svetlošću, oko ne vidi ništa drugo do tu svetlost, ništa, ni druge senke, ni zalelujane površine, ni krpe koje se klate; ništa. Oko vidi samo tu svetlost, taj grebenasti plamen, nekako izvan prostora, kao što su zvezde izvan prostora, a zatim počinje polako da je rastvara (tu svetlost), da je prelama kroz svoju prizmu, da otkriva u njoj sve boje spektra. I tek tada, kada ju je rastvorilo, kada ju je raščinilo, oko otkriva, u sporim talasima sve bleđe svetlosti koja se širi oko plamena, sve ono što se još može otkriti međ naborima senki i praznine: prvo cilinder, taj kristalni omotač plamena, u prvi mah sasvim neprimećen, apstrahovan, kao da je to samo eho plamena i svetle jezgre, eho iza kojeg nastupa tama, jasno, kao da je svetlost izrezana staklom, kao da je smeštena u jamu, ukopana u mrak, pa okolo vlada ne samo pomračina, nego neka druga materija, gusta i sasvim različite specifične težine od one kojom je obavijen plamen. Ali to traje samo tren. Samo dok se oko ne privikne na tamu, nego na svetlost. Tada oko otkriva polako varku i vidi garež na bokovima cilindra, garež koja se preliva iz karatamnog u srebrnkasto, kao na oslepelom ogledalu, i vidi da taj stakleni omotač nije granica svetlosti, kao što otkriva, ne bez čuđenja, i da je srebrnkasti preliv gareži takođe varka, a da poređenje sa oslepelim ogledalom nije igra duha nego igra svetlosti, jasno vidljiva u okruglom ogledalu koje stoji uspravno iza cilindra i u kojem se vidi drugi plamen, plamen-blizanac, gotovo nestvaran, ali plamen; i ako ga oko sve dosad nije primećivalo, to je bilo samo stoga što se duh opirao toj varci, što duh nije hteo da prihvati privid (kao na onom crtežu gde oko vidi belu vazu, vazu ili peščanik, ili putir, sve dok duh – volja? – ne otkrije da je ta vaza praznina, negativ, dakle privid, a da su pozitivna i, dakle, stvarna ona dva identična profila, ona dva lika okrenuta licem jedan prema drugom, taj simetrični "en face", kao u ogledalu, kao u nepostojećem ogledalu, čija bi osa prolazila kroz osu sad već nepostojeće vaze-peščanika, putira, sasude, dvostrukom, zapravo, ogledalu, kako bi oba lika bila stvarna, a ne samo jedan, jer u protivnom onaj drugi bi bio samo odraz, odjek onog prvog, i tada više ne bi bili simetrični, ne bi bili čak ni stvarni; kako bi, dakle, oba lika bila ravnopravna, oba platonovski prauzori a ne samo jedan, jer u protivnom onaj drugi bi bio nužno samo "imitatio", odraz odraza, senka; pa stoga ta dva lika, posle dužeg posmatranja jednako se približavaju jedan drugom, kao u želji da se spoje, da potvrde svoju identičnost). ~ Danilo Ki, #NFDB
826:In ultima perioadă a vieţii, Gogol a fost cuprins de remuşcări: personajele sale, credea el, nu erau decat viciu, vulgaritate, gunoi. Trebuia să aibă grijă să le dăruiască şi virtuţi, să le smulgă din noroiul lor. Şi astfel scrise partea a doua a Sufletelor moarte; din fericire, a pus-o pe foc. Nu exista «salvare» pentru eroii săi. Unii au pus gestul pe seama nebuniei, cînd, de fapt, îşi avea obîrşia în scrupulele conştiinţei sale de artist: scriitorul l-a învins pe profet. Ne plac la el cruzimea, dispreţul faţă de oameni, viziunea unei lumi osîndite; cum să fi suportat o caricatură moralizatoare? Pierdere ireparabilă, spun unii; pierdere salutară, mai curînd. In ultima sa perioadă, Gogol mai păstrează o forţă obscură pe care însă nu ştie s-o folosească; se prăbuşeşte într-o letargie străbătută cînd şi cînd de tresăriri; tresăririle unei fantome. Umorul ce-i îngăduia să-şi stăpînească «accesele de spaimă» dispare. O jalnică perioadă începe. Prietenii îl părăsesc. Face un gest necugetat: publică Pagini alese din corespondenţa cu prietenii, care au fost, o recunoaşte chiar el, o «palmă pentru public, o palmă pentru prieteni, o palmă pentru mine». Slavofili şi prooccidentali îl reneagă deopotrivă. Cartea era o apologie a puterii, un delir reacţionar. Spre nenorocirea lui, Gogol s-a legat de un anume părinte Matvei, nesimţitor la artă, mărginit, agresiv, şi care a avut asupra lui o autoritate de duhovnic, de călău. Scrisorile primite de la acesta le purta asupra sa în permanenţă, le citea şi le răscitea; cură de stupiditate, de idioţie. Cînd talentul unui scriitor se epuizează, inepţiile unui duhovnic umplu golul inspiraţiei. Influenţa părintelui Matvei asupra lui Gogol a fost mai mare decît a lui Puşkin; acesta îi încuraja geniul; al doilea se străduia să-i înăbuşe orice rămăşiţă de geniu... Neajungîndu-i predicile, Gogol a simţit nevoia să se pedepsească şi mai mult; opera lui conferea farsei, grimasei un sens universal; frămîntările sale religioase nu puteau rămîne străine de asta. Unii ar putea susţine că Gogol îşi merita încercările, că prin ele îşi ispăşea cutezanţa de-a fi schimonosit chipul omului. Adevărat îmi pare mai curînd contrariul; trebuia să plătească pentru că avusese dreptate: în materie de artă, ne ispăşim nu greşelile, ci «adevărurile», realitatea pe care am surprins-o. Personajele sale îl urmăreau. După propria-i mărturisire, îi purta neîncetat în el pe Klestakovi şi Cicikovi: subumanitatea lor îl strivea. Nu-l salvase pe niciunul; ca artist, nici nu ar fi putut s-o facă. Apoi, pierzandu-şi geniul, a vrut să se mîntuiască măcar. Eroii săi l-au împiedicat. De aceea, contrar voinţei sale, a trebuit să rămînă credincios neantului din ei. Ajunşi aici, nu ne gîndim la Regent (despre care Saint-Simon scria că «se născuse plictisit»), nici la Baudelaire ori la Ecclesiast, ci la o fiinţă ce şi-ar întoarce rugăciunile împotriva ei înseşi, în această fază, plictisul dobandeşte un soi de demnitate mistică. «Orice senzaţie absolută, spune Novalis, este religioasă.» La Gogol, plictisul s-a substituit, cu timpul, credinţei, devenind pentru el senzaţie absolută, religie. ~ Emil M Cioran, #NFDB
827:Onu ertesi gün yine bir gezintiye davet etmenin doğru olup olmayacağı konusunda emin değildim. Bütün gün evdeydim, daha doğrusu alt kattaki odalarda kaldım, beni bütün öğleden önce ve öğleden sonranın büyük bölümünde meşgul eden İranlı kadını düşünmekten birden bir kitabın yardımıyla kurtulma gereğini duydum ve uzun zaman sonra, kesinlikle haftalar sonra bir şey okumayı beceremedikten sonra, şimdi yine yukarıdaki kitap odasına çıkabildim. Yukarıdaki odaların en küçüğünü kendime kitap odası diye adlandırılan bir oda olarak düzenlemiştim ve içinde okuma dışında hiçbir şeyin yapılamayacağı biçimde tasarlamıştım, kitap ve yazılarla uğraşılır biçimde, bu amaçla bu odaya tek bir sandalye koymuştum, o da tek pencerenin önünde duruyordu, sert, her açıdan rahat olmayan ve tamamen basit bir sandalyeydi, okuma amaçlı olanlar içinde insanın düşünebileceği en uç örnekti ve böylece pencerenin önündeki ahşap sandalyede oturarak, eğer karar vermişsem hiç rahatsız edilmeden hangisi olursa olsun istediğim kitaba dalabiliyordum, o öğleden sonra, çok iyi anımsadığım üzere, anne tarafımdan büyükbabamdan kalan mirasla elime geçen Schopenhauer’in İstem ve Tasarım Olarak Dünya’sını okudum, okumaktan, beni her açıdan aklayacak bir zevkten başka bir şey beklemediğim zamanlarda hep bu kitabı okurdum. İstem ve Tasarım Olarak Dünya daha gençlik yıllarımdan bu yana benim için felsefe kitaplarının en önemlisi olmuştu ve kendimi onun etkisine bırakmış, yani kafamın bütünüyle tazelenmesine hep güvenmiştim. Başka hiçbir kitapta hiçbir zaman daha duru bir dil ve aynı biçimde duru bir akıl bulamadım, hiçbir edebiyat yapıtı bende daha derin bir etki yaratmadı. Bu kitapla birarada olduğum zaman hep mutluydum. Ama çok ender bu kitap için mutlaka gereken doğal ve zihinsel hazırlığa sahiptim ve bu yüzden çok ender olarak bu olağanüstü ve doğrusu dünya hakkında karar veren kitapla birarada olmaya olanağım vardı, çünkü İstem ve Tasarım Olarak Dünya tpkı az sayıdaki diğer en yüce kitaplar gibi, yalnız en uç yetenekte ve bu yüzden algılama yeteneğinde ve algılama onurunda insana açılır ve deşifre olurlar. Bu olanağa o günden sonra en büyük ölçüde sahiptim. Beni yalnız uzun olmakla kalmayıp mutlaka son yılların en uzun süren yalıtılmışlığından ve düş kırıklığından da çekip çıkaran İranlı kadınla karşılaşma, kelimenin tam anlamıyla, onunla karaçam ormanına yaptığım gezintinin, ki sadece yüzeysel bakıldığında başarısız olmuş, gerçekte ise tam tersi bir etki yapmış olmasının, benim bu kadar uzun süre sonra yine kitap odamda ve üstelik de hemen İstem ve Tasarım Olarak Dünya ile sakinleşmemin ve beni hoş bir ruh durumuna sokmasının en son nedeni değildi. Hele bir saat ya da uzun bir süreyi İstem ve Tasarım Olarak Dünya ile geçirdikten sonra birdenbire doğabilimsel çalışmalarıma istek duyacağım aklıma gelmezdi ve ben kalkıp kitap odasından dışarı çıkıp, içine doğabilimsel çalışmalarımı, yani bütün doğabilimsel yazılarımı ve bu doğabilimle ilgili diğer yazı ve kitapları kilitlediğim odaya gittim. Aylardır bu yazıları ve yazıların yazılarını ve kitapları ve kitapların kitaplarını görememiştim, çünkü en derin düş kırıklığı içindeydim. Bu durum artık son bulmuştu. ~ Thomas Bernhard, #NFDB
828:Majka liježe u krevet i odmah ustaje. Već je obukla spavaćicu i kućnu haljinu. Poput ljutite tigrice hoda od jednog do drugog zida mičući pritom ukrasne predmete s njihovih mjesta i brzo ih vraćajući. Gleda sve satove u stanu i usklađuje vrijeme. Platit će joj Erika što se ovoliko uzrujala!
Ali čekaj! Evo je, stiže! U bravi se jasno čuje škljocanje i zapinjanje ključa, a zatim se otvaraju vrata što vode u sivu i strašnu zemlju majčinske ljubavi, Erika ulazi. Žmirka u jarko osvijetljenom hodniku kao da je noćna ptičica koja je malo previše popila. Po cijelom su stanu svjetla upaljena kao da se nešto slavi. No vrijeme je svete pričesti odavno, i neiskorišteno, prošlo.
Tiho, ali zajapurena lica, majka izlijeće iz sobe, gdje je napokon bila ostala čekati, i pritom zabunom ruši nekoliko stvari s polica. Od siline zaleta na pod je srušila i kćer, započevši tako odmah borbu koja je trebala uslijediti nešto kasnije. Bez glasa šakama udara kćer, koja nakon početnog šoka počinje udarce uzvraćati. Iz Erikinih se potplata širi strašan smrad što podsjeća na raspadanje. Počinju se, vodeći računa o susjedima koji sutra moraju rano ustati, bez glasa hrvati. Ishod je neizvjestan. Možda iz poštovanja dijete u posljednjoj sekundi pušta majku da pobijedi. A majka, vjerojatno u brizi za Erikinih deset batića, njen alat, pušta dijete da pobijedi. Zapravo je dijete snažnije od majke, jer je mlade. Osim toga, majka se već potrošila u tučnjavama s ocem. No dijete još uvijek nije naučilo majci pokazati svoju fizičku snagu i nadmoć. Svom snagom majka cijelim dlanom udara po glavi kasni plod tijela svoga. Svilena marama s naslikanim konjskim glavama skliznula je s Erike i lepršajući se zaustavlja, kao naručeno, na svjetiljci u predsoblju te prigušuje svjetlo, što bi više odgovaralo nekom za oko ugodnijem prizoru. Kći, kojoj se zbog potplata punih govana, gline i trave, neprestano kliže, u puno je gorem položaju. Učiteljica je cijelom dužinom tijela tresnula na pod, a tanki je tepih od trstike samo neznatno ublažio pad. Podigla se poprilična buka. Sikćući, majka govori Eriki da bude tiho zbog susjeda! Erika joj uzvraća istom mjerom: Tiho! Jedna drugu grebe po licu. Kći ispušta glas sličan onom lovačkog sokola što lebdi iznad žrtve i kaže da se susjedi mirne duše ujutro mogu žaliti koliko god hoće jer će se pred njima ionako morati opravdavati majka. Majka ispušta urlik i odmah ga prigušuje. A onda ponovo napola nijemo, napola tihim glasovima popraćeno dahtanje, cviljenje, stenjanje i batrganje. Majka odlučuje zaigrati na kartu samilosti i, budući da je ishod borbe neizvjestan, poseže za nepoštenim sredstvima: upozorava na svoju starost i skoru smrt. Iznosi te argumente u pola glasa, jecavo nižući slabe izgovore kojima objašnjava zašto danas ne može pobijediti. Eriku pogađaju majčine jadikovke, jer ne želi da majka u ovom hrvanju strada. Erika kaže da je majka prva počela. Majka odgovara da je prva počela Erika. Ova je večer majci skratila život za barem mjesec dana. Erika grebe i grize majku samo s pola snage pa majka koristi naglo stečenu prednost i Eriki odjednom s čela čupa cijeli pramen kose, na koju je Erika jako ponosna jer joj se tu kovrča. Nato je Erika vrisnula prodornim glasom, koji je majku toliko preplašio da je odmah prestala čupati. ~ Elfriede Jelinek,#NFDB
829:NOAPTEA IADULUI
Am dat pe gât o straşnică înghiţitură de otravă.De trei ori binecuvântat să fie sfatul ce ni s-a dat! Mi-au luat foc măruntaiele.Veninul e atât de violent încât îmi răsuceşte mădularele,mă schilodeşte,mă doboară.Mor de sete,mă înnăbuş,nu pot nici măcar să strig.E iadul,osânda veşnică.Uite cum se-nalţă flăcările!Ard,cum se şi cuvine.Hai,demone!
Întrezărisem convertirea la Bine şi Fericire,la mânturie adică.Chiar de-aş putea descrie priveliştea,aerul iadului nu rabdă imnurile!Erau acolo milioane de făpturi fermecătoare,un suav concert spiritual,forţa şi pacea,ambiţiie nobile,şi mai ştiu eu ce?
Ambiţiile nobile!
Şi din nou viaţa!Dacă osânda veşnică.. Un om care vrea să se mutileze e osândit,nu-i aşa?Mă cred în infern,înseamnă că şi sunt.Se împlineşte catechismul.Sunt sclav al botezului meu.Părinţi,voi m-aţi nenorocit,nenorocindu-vă şi pe voi.Sărman nevinovat!Infernul nu-i poate vătăma pe păgâni.Şi iarăşi viaţa! Ceva mai târziu,deliciile damnaţiunii vor fi mai profunde.Repede,o crimă,ca să mă prăbuşesc în neant,potrivit legilor omeneşti!
Taci,taci odată!..Aici vezi ruşinea,reproşul:Satan care zice că focul nu-i nobil,că furia mea e îngrozitor de stupidă.Destul!..Mi se şoptesc erori,vorbe magice,miresme înşelătoare,muzici puerile.Şi când mă gândesc că deţin adevărul,că văd calea cea dreaptă:am o judecată sănătoasă şi hotărâtă,sunt copt pentru perfecţine...Ce orgoliu!
Pielea capului mi se usucă.Îndurare!Doamne,mi-e frică!Mi-e sete,o sete grozavă.O,copilărie,iarba,ploaia,lacul,podit cu pietre,clarul de lună când clopotul din turn bătea de douăsprezece ori..la ora asta diavolul e-n clopotiniţă.O,Mario!Sfântă-Fecioară!..Mi-e silă de prostia mea.
Nu-s oare acolo şi suflete cinstite,care-mi vor binele?Veniţi!..Am însă gura astupată cu o pernă,căci ele nu mă aud,sunt doar nişte fantome.Şi apoi,nimeni nu se gândeşte vreodată la altcineva.Nu vă apropiaţi!Miros a ars,asta e sigur.
Halucinaţiile sunt fără număr.Tocmai de ele am avut parte,mereu:pierderea credinţei în istorie,uitarea principiilor.O să tac:poeţii şi vizionarii ar putea,altfel,să mă pizmuiască.
Dar ia te uită!Orologiul vieţii s-a oprit adineaori.Nu mă mai aflu în lume.Teologia e serioasă,iadul e cu siguranţă jos,pe când cerul e sus.Extazul,coşmarul,somnul într-un cuib de flăcări.
[..]Să ne gândim la mine,asta mă face să nu-mi pară prea rău după lume.Am norocul c-am încetat să sufăr.Viaţa mea n-a fost decât un şir de dulci nebunii,regret,dar aşa e.
Pfui!Să ne schmonosim în fel şi chip!
E clar că suntem în afara lumii.Nu se mai aude nici un sunet.Mi-am pierdut simţul pipăitului.[..]Tare obosit mai sunt!
Ar trebui să dispun de un iad pentru mânie,de un iad pentru trufie şi de un iad al dezmierdărilor:un adevărat concert de iaduri.
Mor de oboseală.Iată mormântul,mă duc la viermi,oroare supremă!Satan,farsorule,ai vrea să mă spulberi cu vrăjile tale!Protestez!Protestez!cer o izbitură de furcă,o fărâmă de foc!
Ah,să revii la viaţă!Să-ţi arunci privirea asupra hidoşeniilor noastre!Şi otrava asta,sărutul acesta de-o mie de ori blestemat!Slăbiciunea mea,cruzimea acestei lumi!Fie-ţi milă,Doamne şi ascunde-mă,prea mă simt rău!Iată,stau ascuns şi totuşi nu sunt ascuns.
E focul,care se înalţă o dată cu cel osândit. ~ Arthur Rimbaud,#NFDB
830:Anumite mărturii, rare, ce-i drept, ni-l înfăţişează pe Gogol ca pe un sfînt; altele, mai frecvente, ca pe-o fantomă. Nu i se cunoaşte nicio relaţie amoroasă. Biografii săi vorbesc deschis de impotenţă. Nu e cusur care să izoleze mai mult. Impotentul dispune de o forţă lăuntrică ce-l singularizează, îl face inaccesibil şi, în chip paradoxal, primejdios: provoacă frică. Animal desprins de animalitate, bărbat fără neam, viaţă abandonată de instinct, el se înalţă prin tot ce a pierdut: e victima preferată a spiritului. Ne-am putea imagina un şobolan impotent? Rozătoarele realizează de minune actul cu pricina. Nu acelaşi lucru se poate afirma despre oameni: cu cît sînt mai excepţionali, cu atît se agravează la ei această slăbiciune majoră ce-i smulge din lanţul fiinţelor. Orice activitate le este îngăduită, mai puţin aceea ce ne înrudeşte cu ansamblul zoologiei. Sexualitatea ne egalizează; mai mult: ne răpeşte misterul... Ea este aceea care, în mai mare măsură decît orice altă nevoie şi activitate, ne pune pe picior de egalitate cu semenii noştri: cu cît o practicăm mai asiduu, cu atît devenim mai asemănători. Abstinenţa voluntară sau forţată, proiectînd individul în acelaşi timp mai sus şi mai jos de Specie, face din el un amestec de sfînt şi imbecil care ne pune pe ganduri şi ne consternează. De aici si ura echivocă pe care o simţim faţă de călugări, ca de altfel faţă de orice bărbat care a renunţat la femeie, care a renunţat să fie ca noi. Nu-i vom ierta niciodată singurătatea: ea ne umileşte şi ne dezgustă, ne sfidează. Gogol a mărturisit cîndva că dacă ar fi cedat iubirii, aceasta l-ar fi «făcut praf şi pulbere pe dată». O asemenea mărturisire, care ne răscoleşte şi ne fascinează, ne duce cu gîndul la «taina» lui Kierkegaard, la «ghimpele din carnea sa». Totuşi, filozoful danez era o natură erotică: ruperea logodnei, eşecul în iubire l-au chinuit întreaga viaţă şi i-au marcat pînă şi scrierile teologice. Ar trebui atunci să-l comparăm pe Gogol cu Swift, celălalt «osîndit»? Ar însemna să uităm că acesta a avut şansa, dacă nu să iubească, cel puţin să facă, victime. Pentru a fixa locul lui Gogol, trebuie să ne imaginăm un Swift fără Stella şi fără Vanessa. Fiinţele care trăiesc sub ochii noştri în Revizorul sau în Suflete moarte, observă un biograf, nu sînt «nimic». Şi fiind «nimic», sunt «totul». Intr-adevăr, «substanţa» le lipseşte; de unde, universalitatea lor. Ce sînt Cicikov, Pliuşkin, Sobakevici, Nozdriov, Malinov, eroul din Mantaua ori acela din Nasul, dacă nu noi înşine reduşi la adevărata noastră esenţă? «Suflete goale», spune Gogol; şi totuşi, ele au o anume măreţie: aceea a platitudinii. Un Shakespeare al meschinului,
s-ar spune, un Shakespeare preocupat să ne observe ideile fixe, micile obsesii, foiala noastră zilnică. Nimeni n-a mers mai departe decat Gogol în perceperea cotidianului. De prea multă realitate, personajele sale devin inexistente şi se preschimbă in simboluri în care ne recunoaştem pe deplin. Ele nu decad: sînt decăzute dintru început. Fără să vrem, ne vin în minte Demonii; dar, in vreme ce eroii lui Dostoievski se avîntă spre limitele lor, eroii lui Gogol dau îndărăt spre acelea ce le sînt proprii; unii par să răspundă unei chemări ce-i depăşeşte, ceilalţi nu dau ascultare decft nesfîrşitei lor vulgarităţi. ~ Emil M Cioran,#NFDB
831:Nereden başlarsanız başlayın ve kendinize nasıl bir yol seçerseniz seçin, aşağıda verilen bazı yap ve yapma kurallarını öfkelenmeye başladığınızda mutlaka hatırlayın:
1. Konu sizin için önemliyse, mutlaka konuşun.
Karşımıza çıkan tüm adaletsizlikleri ve sıkıntıları şahsen ele almamız tabii ki gerekmez. Bazı şeyleri gözardı etmek, olgunluk belirtisidir. Ama bunun bedeli kendimizi öfkeli, sıkıntılı ya da mutsuz hissetmeniz olacaksa, sessiz kalmak büyük bir hatadır. Bizim için önemli konularda tavır almayı başaramamız, benliksizleşmemize yol açar.
2. İşler kızışmışken vuruşa geçmeyin.
Bazı ilişkilerde iyi bir kavga havayı temizyebilir, ama hedefiniz sabitleşmiş bir modeli dğeiştrmekse, konuşmak için en kötü zaman kendinizi öfkeli ya da gergin hissettiğiniz anlar olabilir. Konuşmanın ortasında öfkelenemeye başladığınızı sezerseniz şöyle diyebilirsiniz: "Kafamı toplamak için biraz zamana ihtiyacım var. Bunu konuşmak için başka bir zaman saptayalım." Geçici olarak uzaklık aramak, soğuk bir tutumla içine kapanmak ya da duygusal bağlantıyı koparmakla aynı şey değildir.
3. Sorunu düşünüp konumunuza açıklık kazandırmaya zaman ayırın.
Konuşmaya başlamadna önce, kendinize şu soruları sorun: "Beni öfkelendiren durum nedir?" "Burada asıl sorun nedir?" "Benim konumum nedir?" "Ulaşmak istediğim şey ne?" "Kim, neden sorumlu?" "Değiştirmek istediğim şey tam olarak ne?" "Yapacağım ve yapmayacağım şeyler nedir?"
4. "Belaltı" taktiklerine girişmeyin.
Yani suçlamayın, yorumlamayın, teşhis koymayın, damgalamayın, irdelemeyin, vaaz vermeyin, ahlak dersi çıkarmayın, emretmeyin, uyarmayın, sorgulamayın, dalga geçmeyin ve söylev çekmeyin. Diğer kişiyi hafife almayın.
5. Ben diliyle konuşun.
"Ben düşünüyorum ki...", "Ben hissediyorum ki...", "Ben korkuyorum ki...", "Ben istiyorum ki..." demeyi öğrenin. Gerçek bir "ben" bildirimi diğer kişiyi eleştirmeden ya da suçlamadan ve kendi tepki ya da duygularımızdan diğer kişiyi sorumlu tutmadan benlik hakkınd abir şey söyler. Sözde "ben" bildilerimleri içindeki "sen" bildirimlerine karşı dikkatli olun. ("Ben, senin kontrol etme eğiliminde ve benmerkezci olduğunu düşünüyorum.")
6. Bulanık taleplerde bulunmayın.
("Benim ihtiyaçlarıma karşı daha duyarlı olmanı istiyorum.") Ne istediğiniz açıkça anlatın. ("Şu anda bana yardım etmek için yapabileceğin en iyi şey, dinlemek. Şu anda senden öneri istemiyorum.") İnsanların sizin ihtiyaçlarınızı tahmn etmelerini ya da talep etmediğiniz şeyleri yapmalarını beklemeyin. Sizi seven kişiler bile düşüncelerinizi okuyamazlar.
7. İnsanların farklı oldukları gerçeğini kabul edin.
Dünyadaki insan sayısı kadar farklı bakış açısı olduğunu anladığımızda, kaynaşık ilişkilerden uzaklaşmaya başlarız. Gerçeği kimin bildiği konusunda kavga ediyorsanız, asıl önemli noktayı gözde kaçırıyor olabilirsiniz. Farklı bakış açıları ve farklı tepki şekilleri, kişilerden birinin haklı ve diğerinin de haksız olduğu anlamına gelmez.
8. Hiçbir sonuca varmayan entelektüel tartışmalara girmeyin.
Diğerlerini, kendi konumunuzun haklılığına ikna etmeye çalışmayın. Karşınızdaki kişi sizi dinlemiyorsa, şöyle diyin: "Evet, bu sana çılgınca gelebilir, ama ben böyle hissediyorum." Ya da: "Benimle aynı fikirde olmamanı anlıyorum, ama sanırım ikimiz durumu farklı görüyoruz. ~ Harriet Lerner,#NFDB
832:Năzuinţa omului spre „liberul arbitru“, în înţelesul superlativ şi metafizic care din păcate mai domneşte încă în creierele semidocte, vrerea de a purta întreaga şi ultima responsabilitate pentru actele sale, descărcând-o din spinarea lui Dumnezeu, a lumii, a eredităţii, a întâmplării, a societăţii, este nici mai mult, nici mai puţin decât dorinţa de a fi însăşi causa sui. Cu o cutezanţă mai mare decât aceea a baronului de Munchhausen, omul încearcă, trăgându-se de păr, să se smulgă din mlaştina neantului, pentru a se înălţa în existentă. Iar de s-ar hotărî vreunul să-i facă vânt neroziei rustice a acestei noţiuni faimoase a „liberului arbitru“ şi să şi-o scoată din cap l-aş ruga să mai facă un pas pe calea „iluminării“ sale şi să procedeze aşijderea şi în privinţa contrariului acestei pseudonoţiuni a „liberului arbitru“: mă refer la „vrerea încătuşată“ care conduce la un abuz al noţiunilor de cauză şi efect. „Cauza“ şi „efectul“ nu trebuie concretizate, precum o fac în mod greşit naturaliştii (şi toţi cei care naturalizează azi în gândire, asemenea lor), care se conformează neroziei mecaniciste dominante ce îşi imaginează cauza drept ceva care trage şi împinge până în momentul în care este obţinut efectul: trebuie să ne folosim de „cauză“ şi de „efect" doar ca de nişte noţiuni pure, adică în chip de ficţiuni convenţionale în scopul desemnării, al comunicării, şi nu pentru cel al explicaţiei. Noţiunea de „în sine“ nu conţine nici un dram de „legătură cauzală“, de „necesitate“, de „determinism psihologic“, în cazul ei efectul nu este urmarea cauzei, în cadrul ei nu domneşte nici o „lege“. Noi singuri am fost cei care am inventat cauzele, succesiunea, reciprocitatea, relativitatea, obligativitatea, numărul, legea, libertatea, temeiul, ţinta; iar când introducem şi amestecăm în lucruri această lume de semne născocite de noi înşine, în chip de lucruri „în sine“, procedăm iarăşi precum am făcut întotdeauna, şi anume mitologic. „Voinţa încătuşată“ este un mit: în realitate, se poate vorbi doar despre voinţe puternice şi slabe. - Când un gânditor simte că a descoperit deodată în întreaga „înlănţuire cauzală" şi în întreaga „necesitate psihologică“ ceva ce seamănă a constrângere, a necesitate, a succesiune obligatorie, a presiune, a încătuşare - aceasta este mai întotdeauna semnul că în cazul lui ceva nu este în regulă: a simţi astfel e un simptom revelator, - respectivul se demască pe sine; şi, în general, în caz că observaţiile mele sunt exacte, problema determinismului este cercetată sub două aspecte diametral opuse, însă întotdeauna într-un mod profund personal: unii nu vor să cedeze cu niciun preţ din „responsabilitatea“ lor, din credinţa în sine, din dreptul personal asupra meritelor tor (acesta e cazul raselor vanitoase), ceilalţi, dimpotrivă, nu vor să-si asume responsabilitatea şi vinovăţia pentru nimic, dorind, dintr-un tăinuit dispreţ de sine, să poată da bir cu fugiţii, indiferent în ce direcţie, din faţa eului lor. Când scriu cărţi, aceştia din urmă obişnuiesc să ia apărarea în zilele noastre răufăcătorilor; deghizarea lor preferată este un fel de compătimire socialistă. Si, într-adevăr, fatalismul celor cu voinţa slabă se înfrumuseţează uimitor din momentul în care reuşeşte să se dea drept la religion de la souffrance humaine: este felul său de a-si demonstra „bunul gust“. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
833:Belli ki birisi piramitleri akılda bulundurmamızı istemiş çünkü piramit sembolü düzenli olarak ellediğimiz ya da gözlemlediğimiz şeylerde dikkat çekici bir biçimde yer alıyor. Herhangi bir gün içinde piyasada iki milyardan fazla bir dolarlık banknot dolaşır. Yüzyılın büyük bir bölümünde Amerika Birleşik Devletleri'nde içilen sigaraların yarısı Camel idi, yani yılda aşağı yukarı otuz milyar. Piramitlerin modern çağın en popüler iki nesnesini süslemesinin rastlantısal bir seçim olma ihtimali zayıf. Birisi dolaların ve sigaraların geniş çapta dolaşımda olacağını biliyordu ve piramitlerin de onlarla birlikte gezmesini sağlamıştı. Orijinal yapılardan mesafe ve zaman nedeniyle ayrı düşen bir kültüre piramitlerin, eğer almasını öğrenirsen bize verecek değerli bir şeye sahip oldukları hatırlatılacaktı.
....
Gerçek hükümetler gece geç saatlerde, İran halılarının en zengin örnekleriyle döşeli penceresiz odalarda yıllanmış konyaklar ve Havana puroları içerek toplantı yapıyorlardı.
....
Yirminci yüzyılın son çeyreğinin anonim barbarları gibi-
....
Hakikat tınısı seslerin en güzelidir; gerçi kimi kadınlar yatakta kesinlikle onunla boy ölçüşecek gürültüler çıkarır.
....
Berberiler şuna inanırdı: Mezarda bellek bulunmadığına göre defin yığınından alınan toprak insanın üzüntülerini, bilhassa mutsuz aşkın yol açtığı kalp kırıklığını unutmasına yardımcı olabilirdi.
....
Esasen kitle güdülerini düzenlemek, yönlendirmek ve tatmin etmek üzere tasarlanmış bu toplumda insanın birey olarak sahip olduğu sessiz bölgelere sunulacak ne var? Din? Sanat? Doğa? Hayır, kilise, dini standart bir halk gösterisine dönüştürmüştür, müze de aynısını sanat için yapmıştır. Grand Canyon ile Niagara Şelaleleri'ne o kadar çok bakılmıştır ki, bu yerler bitkin düşmüş çok fazla sayıda aptal göz tarafından emilerek içleri boşaltılmıştır. İnsanın birey olarak sahp olduğu sessiz bölgelere sunulacak ne var? Geceyarısı kağır tabaka soğuk tavuk kemiğine ne dersiniz, emriniz doğrultusunda uzayan ya da kısalan alev rengi ruja ne dersiniz, hiç tanımadığınız bir "kuş" tarafından terk edilmiş suni köpükten bir kuş yuvasına ne dersiniz, sağanak yağmurda arabayla evinize giderken birbirini boş yere izleyen bir çift sileceğe ne dersiniz, sinemada koltuğun altından ayakkabınıza değen bir şeye ne dersiniz, körelmiş kurşunkalemlere, şirin çatallara, tombul küçük radyolara, kutular dolusu kravata ve küvet başında duran banyo köpüklerine ne dersiniz? Evet otistik görüş ile deneysel dünya arasındaki bağı kuran, bu şeylerdir, bu uçurtma ipleridir, zeytinyağı şişeleridir ve meyveli şeker ezmeleriyle dolu Sevgililer Günü kalpleridir. Bu şeyleri hakiki gizemli ışıklarında göstermektir Ay'ın amacı.
....
İnsan vücudundan büyük nesneler aleni olma niteliği taşır.
Ay, bir şey ne kadar aleni olabilirse o kadar alenidir. Fakat Ay, mahremiyet duygusu uyandırmakta nadiren başarısızlığa uğrar.
....
Aramak, akılsız, nevrotik, deliye dönmüş bir halde ya da korkakça yapıldığında bir saklanma biçimi olabilir.
....
-Sen de benim düşündüğümü mü düşünüyorsun?
-Sanmam. Domates kelimesinin kökenini düşünüyordum.
....
Haliyle çok yağmur yağıyordu. Meşhur Seattle yağmuru. Aşk, kalıcı olacaksa ayaklarının ıslanmasına hazırlıklı olmalıydı.
....
Mutlu bir çocukluğa sahip olmak için asla geç değil. ~ Tom Robbins,#NFDB
834:Sevgili Bilge, bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım. Ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de.
İnsanları, eski karıma yapmış olduğum gibi, büyük bir boşluk içinde
bırakmasaydım. Kendimden de kaçıyorum gibi beylik bir ifadenin içine
düşmeseydim. Bu mektubu çok karışık hisler içinde yazıyorum gibi basmakalıp sözlere başvurmak zorunda kalmasaydım. Ne olurdu, bazı sözleri hiç söylememiş olsaydım; ya da bazı sözleri hiç söylememek için kesin kararlar almamış olsaydım. Sana diyebilseydim ki, durum çok ciddi Bilge, aklını başına topla.
Ben iyi değilim Bilge, seni son gördüğüm günden beri gözüme uyku girmiyor diyebilseydim. Gerçekten de o günden beri gözüme uyku girmeseydi. Hiç olmazsa arkamda kalan bütün köprüleri yıktım ve şimdi de geri dönmek istiyorum, ya da dönüyorum cinsinden bir yenilgiye sığınabilseydim. Kendime, söyleyecek söz bırakmadım. Kuvvetimi büyütmüşüm gözümde. Aslında bakılırsa, bu sözleri kullanmayı ya da böyle bir mektup yazmayı bile, ne sen ne aşk ne de hiçbir şey olmadığı günlerde kendime yasaklamıştım. Sen, aşk ve her şeyin olduğu günlerde böyle kararlar alınamazdı. Yaşamış birinin ölü yargılarıydı bu
kararlar. Şimdi her satırı, “bu satırı da neden yazdım?” diyerek öfkeyle bir öncekine ekliyorum. Aziz varlığımı son dakikasına kadar aynı görüşle ayakta tutmak gibi bir görevim olduğunu hissediyorum. Çünkü başka türlü bir davranışım, benimle küçük de olsa bir ilişki kurmuş, benimle az da olsa ilgilenmiş insanlarca yadırganacaktır. Oysa, sevgili Bilge, aziz varlığımı artık ara sıra kaybettiğim oluyor. Fakat yaralı aklım, henüz gidecek bir ülke bulamadığı için bana dönüyor şimdilik. Biliyorum ki, bu akıl beni bütünüyle terk edinceye kadar gidip gelen aziz varlık masalına kimse inanmayacaktır.
Bazı insanlar bazı şeyleri hayatlarıyla değil, ölümleriyle ortaya koymak
durumundadır. Bu bir çeşit alın yazısıdır. Bu alın yazısı da başkaları
tarafından okunamazsa hem ölünür ve hem de dünya bu ölümün anlamını bilmez; bu da bir alın yazısıdır ve en acıklı olanıdır. Bir alın yazısı da ölümün anlamını bilerek, ona bu anlamı vermesini beceremeden ölmektir ki, bazı müelliflere göre bu durum daha acıklıdır. Ben ölmek istemiyorum. Yaşamak ve herkesin burnundan getirmek istiyorum.
Bu nedenle, sevgili Bilge, mutlak bir yalnızlığa mahkum edildim. (İnsanların kendilerini korumak için sonsuz düzenleri var. Durup dururken insanlara saldırdım ve onların korunma içgüdülerini geliştirdim.) Hiç kimseyi görmüyorum. Albay da artık benden çekiniyor. Ona bağırıyorum. (Bütün bunları yazarken hissediyorum ki, bu satırları okuyunca bana biraz acıyacaksın. Fakat bunlar yazı, sevgili Bilge; kötülüğüm, kelimelerin arasında kayboluyor.)
Geçen sabah erkenden albayıma gittim. Bugün sabahtan akşama kadar
radyo dinleyeceğiz, dedim. Bir süre sonra sıkıldı. (İnsandır elbette
sıkılacak. Benim gibi bir canavar değil ki.) Bunun üzerine onu zayıf
bulduğumu, benimle birlikte bulunmaya hakkı olmadığını yüzüne bağırdım. (Ben yalnız kalmalıyım. Başka çarem yok.)
... ~ O uz Atay,#NFDB
835:ŠUBERTIJANA
I
U večernjem sumraku nadomak Njujorka, na vidikovcu
odakle jednim pogledom možeš da obuhvatiš
domove osam miliona ljudi.
Džinovski grad tamo preko je dugački svetlucavi
nanos, spiralna galaksija viđena bočno.
Tu u galaksiji šoljice za kafu klize po pultu,
od prolaznika izlozi prose, metež cipela
što trag ne ostavljaju.
Pentrajuća požarna stepeništa, vrata lifta
što šume istovremeno, a za vratima s jakim
bravama vazda se ukrštaju glasovi.
Dremljiva, oklembešena tela po vagonima metroa,
sudarajuće katakombe.
Takođe znam - mimo statistike - da upravo ovog
časa neko počinje da svira Šuberta u jednoj
sobi onamo i da su za nj ove note stvarnije no
išta drugo.
II
Beskrajno prostranstvo ljudskog mozga skvrčilo
se u veličinu pesnice.
U aprilu lasta se vraća u svoje prošlogodišnje
gnezdo pod olukom istog ambara u istom
zaseoku.
Kreće ona iz Južne Afrike, preseca ekvator, u
šest nedelja preleće dva kontinenta, nepogrešivo
stremeći k toj nestajućoj tački zemaljskih
prostranstava.
I taj što hvata signale čitavog jednog života u
nekoliko posve jednostavnih tonova na pet
struna,
taj što čitavu jednu reku prodeva kroz iglene
uši, debeljuškasti je mladi bečki gospodin
od prijatelja prozvan „Pečurkica“, koji običavaše
da spava s naočarima na nosu
i ustajaše izjutra za svoj pisaći sto ni časak jedan
ne kasneći.
I čudesna stonoga njegovog rukopisa kreće.
III
Gudački kvintet bruji. Vraćam se kroz razgrejanu
šumu s tlom što se poda mnom ugiba,
zgrčen poput embriona, pospan, vrteći se
bestežinski
u vremenu budućem, osetivši iznenada kako i rastinje
poseduje misao.
IV
U nama toliko mnogo vere mora da je kako bismo
današnji dan mogli da proživimo kroz zemlju
ne propavši!
Vere u snežne smetove što se grčevito drže
litica nadnesenih nad selom.
Vere u obećanje tišine i osmeh samorazumevanja,
vere da telegram o nesreći nije za nas i da
nenadanog udarca iznutra neće biti.
Vere u osovinu što nas iznosi na autoput sred za
trista puta uvećanog čeličnog pčelinjeg roja.
Ali ništa od toga nije vredno našeg pouzdanja.
Pet struna kazuju da možemo verovati u nešto
drugo.
U šta? U nešto drukčije, i one nas prate komadić
puta do tamo.
Kao kad se ugasi svetlo u stepeništu i ruka sledi
- pouzdano - hvatajući naslepo gelender u
mraku.
V
Zbijamo se pred klavir i sviramo u četiri ruke
u ef-molu, dvojica kočijaša jednog istog
fijakera – ispada tako nekako malo luckasto.
Čini se kao da naše ruke pokreću napred i nazad
zvoneće tegove u dodiru s protivtežom
nastojeći da narušimo užasnu ravnotežu: radost
i patnja pri tom imaju istu ulogu.
Ana reče: „Ta muzika je tako herojska“, i imala je
pravo.
Ali ti što sa zavišću motre preduzimljivog
čoveka, ti koji potajno gaje samoprezir jer
nisu ubice, ti ne mogaše ovde da prepoznaju
sami sebe.
I mnogi što trguju ljudima i veruju da baš
svakog mogu kupiti, oni ovde ne prepoznaju
sami sebe.
Ne njihovu muziku. Duga melodija koja ostaje to
što jeste u svim varijacijama, katkad
blistajući i preobražavajući se, katkad
hrapava i snažna, sluz puževog traga i žica
čelična.
Istrajni bruji što sledi nas još ovog časa
naviše
duboko. ~ Tomas Transtr mer,#NFDB
836:Personajul Gavrila Ardalionovici Ivolghin din naraţiunea noastră aparţinea unei alte categorii; făcea parte din categoria oamenilor „ceva mai deştepţi", deşi ardea, din cap pînă în picioare, de dorinţa de a părea original. După cum am arătat însă, categoria aceasta de oameni e mult mai nefericită decît prima. Chestiunea e că un om „obişnuit" deştept, chiar dacă îşi închipuie la un moment dat (sau poate chiar şi o viaţă întreagă) că este un om genial, deosebit de original, păstrează totuşi, în adîncul inimii, un viermişor de îndoială, care îl duce uneori la exasperare; iar dacă se resemnează, o face de aici încolo deplin înveninat de o puternică doză de vanitate refulată. E drept că în exemplificarea noastră am luat extrema şi am folosit un caz excepţional; în marea majoritate a cazurilor la această categorie de oameni mai deştepţi, lucrurile se petrec mai puţin tragic doar dacă la o vîrstă mai înaintată începe să-i supere ceva mai mult ficatul, atîta tot. Oricum însă, înainte de a se supune şi a se resemna, oamenii aceştia se încăpăţînează uneori să-şi facă de cap vreme indelungată, din tinereţe şi pînă la vîrsta resemnării şi tot numai din dorinţa de a fi originali. Se întîmplă şi cazuri destul de ciudate: din dorinţa de originalitate îl vezi pe cîte unul, om dintr-o bucată de altfel, că este gata să comită şi cîte o mîrşăvie, ba de multe ori se întîmplă ca nenorocitul să nu fie numai un om cinstit, dar şi bun pe deasupra, susţinător de familie, care mai întreţine sau ajută cu banii lui munciţi şi pe cîte un străin de familia lui, şi totuşi o viaţă întreagă să nu-şi găsească astîmpăr. Nu-l satisface nici pe departe şi nu-l consolează gîndul că îşi îndeplineşte atît de frumos îndatoririle de om, dimpotrivă tocmai asta îl enervează. „Uite pe ce mi-am irosit o viaţă întreagă, parcă ar vrea el să spună, iată ce m-a legat de mîini şi de picioare, iată ce m-a împiedicat să descopăr praful de puşcă! Dacă nu era această piedică, poate că aş fi descoperit negreşit ori praful de puşcă, ori America - precis nu ştiu încă ce anume - dar aş fi descoperit negreşit ceva". Ceea ce îi caracterizează îndeosebi pe toţi domnii aceştia e că, în tot decursul vieţii, ei nu izbutesc să se dumerească bine: ce anume trebuie neapărat să descopere şi ce anume sînt gata să descopere în cursul vieţii lor: praful de puşcă sau America? În ce priveşte însă năzuinţa, dorul descoperirii, s-ar putea spune că le posedă într-o doză care ar fi fost pe măsura unui Columb sau unui Galileu. Gavrila Ardalionovici apucase tocmai pe această cale dar nu era decît la începutul ei.
Avea încă mult de umblat pe drumuri nesăbuite. Încă din adolescenţă fusese mereu chinuit de conştiinţa mediocrităţii lui, căutînd în acelaşi timp să se convingă că e un om superior. Era un tînăr ros de ambiţii, cu veleităţi şi porniri nestăpînite, cu nervii cam şubrezi încă de la naştere. Impetuozitatea dorinţelor o lua drept semn al forţei sale. În dorinţa lui aprigă de a ieşi din comun, era gata chiar şi de acţiuni nechibzuite, dar în momentul cînd aceste acţiuni urmau să fie aduse la îndeplinire, eroul nostru se dovedea întotdeauna prea deştept pentru a le săvîrşi, şi ca atare se lăsa păgubaş. Asta îl ducea la disperare. Poate că în anumite împrejurări, s-ar fi hotârît şi la vreo ticăloşie, numai să obţină cele rîvnite, dar, ca un făcut, în clipa decisivă se dovedea a fi prea cinstit pentru o ticăloşie. De altfel, la una mai mică s-ar fi pretat oricînd. ~ Fyodor Dostoyevsky,#NFDB
837:Oare ce-a fost pe lume până-acuma păcatul cel mai mare? Oare n-a fost cuvântul celui ce zicea: „Vai celor care râd aici!” Chiar nu găsise el pe lume nici un motiv să râdă? Înseamnă că nu căutase bine. Chiar şi-un copil ar fi găsit destule motive. Acela nu iubea-ndeajuns: altfel ne-ar fi iubit chiar şi pe noi, cei care râdem! El însă ne-a batjocorit şi ne-a urât, şi ne-a promis doar lacrimi şi scrâşnirea dinţilor. Se cade oare să blestemi ce nu iubeşti? — Nu mi se pare de bun gust aceasta. El însă a făcut aşa, neînduplecatul. El se trăgea din gloată. El însuşi nu iubea-ndeajuns – altfel nu s-ar fi mâniat că nu este iubit îndeajuns. Iubirea mea nu-i flămândă de iubire: ea vrea mai mult. Feriţi-vă de toţi aceşti neînduplecaţi! Ei sunt o biată spiţă cam bolnavă, spiţă de gloată, care se uită doar chiorâş la viaţă, care privesc cu ciudă-acest pământ. Feriţi-vă de toţi aceşti intransigenţi! Ei calcă greu, au inimi apăsate – ei nu ştiu să danseze. Cum să le fie uşor lor pământul? Tot ce e bun şi-atinge ţelul încovoiat. Îşi încovoaie ca pisicile spinarea, începe-a toarce văzându-şi fericirea apropiată – tot ce e bun ştie să râdă. Pasul arată dacă mergi sau nu pe drumul tău: uitaţi-vă la mine cum păşesc! Dar cine se apropie de ţel dansează. Într-adevăr, eu nu sunt ca un stâlp, nu stau acolo ţeapăn, încremenit şi tâmp ca o coloană; îmi place să merg repede. Şi chiar dacă pe lume mai sunt şi smârcuri şi tristeţe groasă, cel care are glezna sprintenă aleargă peste mâluri şi dansează ca pe gheaţa netedă. Sus inimile, fraţi ai mei, mai sus! Mai sus! Dar nu uitaţi picioarele! Săltaţi-le, voi – ageri dansatori, sau şi mai bine: aşezaţi-vă în creştet! Coroana celor care râd, această cunună din crengi de trandafir, eu însumi m-am încoronat cu ea, eu însumi am decis că râsul meu e sfânt. Căci n-am găsit pe nimeni altul destul de tare pentru-aceasta. Eu, Zarathustra, dansatorul! Eu, Zarathustra cel uşor! cel care dă din aripi, gata pentru zbor, în rând cu toate păsările, mereu dispus şi ager, ferice în uşurătatea sa. Profetul Zarathustra, profetul care râde, nicicând intransigent şi nici nerăbdător, cel ce iubeşte săriturile: eu însumi m-am încoronat! Sus inimile, fraţi ai mei, mai sus! Mai sus! Şi nu uitaţi picioarele! Săltaţi-le, voi – ageri dansatori, sau şi mai bine: aşezaţi-vă în creştet! Există chiar şi-n fericire brute greoaie, există glezne-mpiedicate din născare. Acestea ostenesc bizar, asemeni elefantului care-ar cerca să se aşeze-n creştet. Mai bine să fii nebun de fericire decât să fii nebun de nenoroc, mai bine să dansezi greoi decât să şchiopătezi. Deci învăţaţi înţelepciunea mea: chiar lucrul cel mai rău are două părţi bune — chiar lucrul cel mai rău are picioare bune de dansat; deci învăţaţi voi înşivă, oameni superiori, cum să vă ţineţi pe picioare! Daţi la o parte văicăreala şi toată-amărăciunea gloatei! Ce jalnici mi se par acuma aceşti bufoni ai gloatei! însă prezentul aparţine gloatei. Faceţi ca vântul care se năpusteşte din peşterile muntelui: la propriul său fluier vrea să danseze, să crească-n freamăt mările şi să-i urmeze paşii-n salturi mari. Cel care dă aripi asinilor, cel care mulge chiar leoaicele – lăudat să fie spiritul dezlănţuit, care ca uraganul mătură orice prezent şi orice gloate. — duşmanul ciulinilor şi-al celor care taie firu-n patru şi-al tuturor frunzarelor şi buruienilor îngălbenite: lăudat să fie acest aprig uragan plăcut şi liber, care dansează peste smârcuri şi amărăciuni ca peste pajişti. ~ Friedrich Nietzsche, #NFDB
838:Nasred trga, oko Piramide Napoleonove, vrte se sjajni automobili. Ne zato što tehnika napreduje, nego je to uspomena na karusele. Ta sjajna zvezda vrtloga dovoljna je da ceo grad zavoli vrtlog zvezda. Šare na stubu, koji kao kameni mač strši iz zemlje, sa gotskom oštrinom, niko ne može da pročita. Kamene žene, koje predstavljaju složne francuske gradove, uzalud čitaju. U njihovim očima, sa kojih kaplje kiša, zjapi samo ironija kamena u noći. Dani prolaze, i svaki vrši svoj posao. Ban Jelačić, na konju, sred Zagreba, pokazuje mačem na Mađarsku, i zaboravlja da spusti ruku. Dositej elegantno skida šešir, i ulazi sa Kalemegdana u hotel „Krunu“, a nikako da uđe. Da, da, ja „futurista“ imam osećaj da se uopšte, negde u svemiru, nešto skamenilo, i da nikako neće ući u hotel. Hijeroglifi mirno stoje, automobili se vrte i jure oko njih, a nikako da ih pročitaju. Kiša sipa, sitna, beskrajna - no to ne treba nikog da uznemiruje. Eno Madlen, posuta helenskom limunadom, stoji, sva crna, u noći – seća se izginulih vojnika Velike armije za koje je zidana, i misli na otmene svadbe koje su, u njoj, češće nego otmena krštenja. Dva velika, zažarena oka Orleanske stanice gledaju mirno u Senu. Da, samo sam ja patetičan, noći je svejedno.
Pobesneli konji spomenika na Gran Paleu hoće da skoče dole. Poda mnom, duboko, u zemlji, ispod Sene, jure vozovi, a kraj mene prolaze zagrljeni parovi, i protrčavaju mačke. U Carigradu vole pse, ovde mačke. Ljubav je večna, beskrajna, i opšta. Svi su parovi jednaki, i sve mačke crne. Neka vas ne vređa sve ovo. U Čikagu ima jedan pesnik, optimista, on peva i slavi velike gradove, ogroman život, i večno, zaljubljeno čovečanstvo. Ja, mada sam civilizovan, kao i ostali naši književnici, i ne bih prevrnuo čašu na dvorskom ručku, ipak, gledam ove mokre, ogromne konture sa mnogo manje divljenja.
Potomak pastira, sa malo razumljive afektacije, znam da su plavi zidovi nebesa ogromniji; vidim zvezdane površine reka, šuma i gora, i osećam da ću jednom, teškim korakom, hodati po njima, davno zaboravivši sve ovo. Oprostite što teško prelazim na stvar. Sve te zamršene misli jure po glavi, iz kineskih pesama, iz knjiga o gotici. Ta vi znate da nema Srbina koji može zamisliti da neko i kod nas može šta zamisliti. U detinjstvu smo odrasli sa konturama Bocarećeva Šarca, i sa divnom konturom Saborne crkve, a sad smo klasičari, kosmičari, kubiste, radikali, već kako ko – pa je malo teško. Zar ne ?
Ipak, ja sam ovde, umoran i prokisao, samo zato da vam javim da se, već jednom, opet setite večnosti.
U ogromnim ovim vrtovima i širinama, pod granjem mokrim, koje znam da je počelo da pupi, ovde gde je Pariz najlepši, zastajem da vam javim – pre nego što vam počnem pisati o parlamentima, Evropi, izložbama, Srbima na Sen Mišelu – da zaboravite već jednom sve, da se opet jednom, bezbrižni, setite večnosti. Stojim visoko. Dubina mosta d'Jena, koja se beli i sjaji od kiše, i prolazi ispod čudovišta Ajfelova, odvodi u beskraj. Nigde na svetu nije ovako duboka voda i ovako široko nebo. Veliki vrtovi u kojima cvetaju svetiljke, zelene, žute i crvene; njino svetlucanje u vodama, polako diže ceo Pariz u providan, jutarnji zrak. Kiša se jedva oseća. Prvi tramvaji prolaze. Daleko, u stajaćoj, širokoj vodi, suro, kao neka galija čuvarica u luci, sa svojim crvenim svetiljkama, ljulja se ostrvo Pariza, sa starim zidovima i gotskim kulama. Nad Notrdamom se vedri, trepere pobledele zvezde, kao iskre bežičnog brzojava. Oni javljaju da dolazi proleće. ~ Milo Crnjanski,#NFDB
839:Breitmann In Maryland
DER BREITMANN mit his gompany
Rode out in Marylandt.
'Dere's nix to trink in dis countrie;
ine droat's as dry as sand.
It's light canteen und haversack,
It's hoonger mixed mit doorst;
Und if ve had some lager beer
I'd trink oontil I boorst.
Gling, glang, gloria!
Ve'd trink oontil ve boorst.
Herr Leut'nant, take a dozen men,
Und ride dis land around!
Herr Feldwebel, go foragin'
Dill somedings goot is found.
Gotts-donder! men, go ploonder!
Ve hafn't trinked a bit
Dis fourdeen hours! If I had beer
I'd sauf oontil I shplit!
Gling, glang, gloria!
Ve'd sauf oontil ve shplit!'
At mitternacht a horse's hoofs
Coom rattlin' droo de camp;
'Rouse dere! - coom rouse der house dere!
Herr Copitain - ve moost tromp!
De scouds have found a repel town,
Mit repel davern near,
A repel keller in de cround,
Mit repel lager beer!!
Gling, glang, gloria!
All fool of lager beer!'
Gottsdonnerkreuzschockschwerenoth!
How Breitmann broked de bush!
'O let me see dat lager beer!
O let me at him rush!
Und is mein sabre sharp und true,
Und is mein var-horse goot?
76
To get one quart of lager beer
I'd shpill a sea of ploot.
Gling, glang, gloria!
I'd shpill a sea of ploot.
'Fuenf hoonderd repels hold de down,
One hoonderd strong are ve;
Who gares a tam for all de odds
Vhen men so dirsty pe.'
And in dey smashed and down dey crashed,
Like donder-polts dey fly,
Rash fort as der vild yaeger cooms
Mit blitzen droo de shky.
Gling, glang, gloria!
Like blitzen droo de shky.
How flewed to rite, how flewed to left
De moundains, drees, und hedge;
How left und rite de yaeger corps
Vent donderin' droo de pridge.
Und splash und splosh dey ford de shtream
Vhere not some pridges pe:
All dripplin' in de moondlight peam
Stracks vent de Cavallrie.
Gling, glang, gloria!
Der Breitmann's cavallrie.
Und hoory, hoory, on dey rote,
Oonheedin' vet or try;
Und horse und rider shnort and blowed
Und shparklin' bepples fly.
Ropp! Ropp! I shmell de parley-prew!
Dere's somedings goot ish near.
Ropp! Ropp! - I scent de kneiperei;
Ve've got to lager beer!
Gling, glang, gloria!
Ve've got to lager beer!
Hei! how de carpine pullets klinged
Oopon de helmets hart!
Oh, Breitmann - how dy sabre ringed;
Du alter Knasterbart!
77
De contrapands dey sing for shoy
To see de rebs go down,
Und hear der Breitmann grimly gry:
Hoorah! - ve've dook de down.
Gling, glang, gloria!
Victoria, victoria!
De Dootch have dook de down.
Mid shout and crash and sabre flash,
And vild husaren shout
De Dootchmen boorst de keller in,
Und rolled de lager out;
Und in de coorlin' powder shmoke,
Vhile shtill de pullets sung,
Dere shtood der Breitmann, axe in hand,
A knockin' out de boong.
Gling, glang, gloria!
Victoria! Encoria!
De shpicket beats de boong.
Gotts! vot a shpree der Breitmann had
Vhile yet his hand was red,
A trinkin' lager from his poots
Among de repel tead.
'Tvas dus dey vent at mitternight
Along der moundain side;
'Tvas dus dey help make history!
Dis vas der Breitmann's ride.
Gling, glang, gloria!
Victoria! Victoria!
Cer'visia, encoria!
De treadful mitnight ride
Of Breitmann's vild Freischarlinger,
All famous, broad, und vide.
~ Charles Godfrey Leland,#NFDB
840:Bir hara sahibi olan, elinde kırbaç dolaştırmayı ve melez kızları seven Grimaud için ‘Haçlı’ örgütüne girmek erkeklik gösterisiydi. Fayans ve porselen satan bir mağazanın sahibi Godet ise komünistlerin işine ve parasına el koymalarından korkuyor, günün birinde gelip malını yağma edeceklerini sanıyordu. Geniş omuzlu, kırmızı yüzlü bir adamdı. Her sabah sürekli jimnastik yaparak gelecekteki kavgalara hazırlıyordu kendini. Aubry metroda memurdu. Dünya yüzünde görülmemiş çirkinlikte bir yaratıktı. Vaktiyle sevdiği bir genç kızın ona çok eziyet ettiği söylenirdi. Her şeyden nefret eder, yalnızca Breuteuil’in yanında yüzü gülerdi. Onun dünyayı düzelteceğine inanırdı. ‘Haçlılar’ın arasında çok sayıda polis vardı. Haçlı birliklerinin varlığını Emniyet Müdürlüğü de biliyor ve göz yumuyordu. Breuteuil örgütünü kamufle etmek için spor ve dostluk dernekleri kuruyor, toplantılar düzenliyordu. Bu da para isteyen bir işti. Breuteuil defalarca büyük kapitalistlere başvurmuş, hep eli boş dönmüştü. Onlara, yalnızca propaganda işlerinden bahsetmiyor, alacakları parayla silahlanacaklarını da anlatıyordu. Bu dobralığı kapitalistleri korkutuyordu. Son haftaların olayları Breuteuil’i yine aranan adam yapmıştı. Tröstleri yönetenler üst üste patlayan grevler karşısında ürkmüşlerdi. Artık hükümete yaptıkları baskı bile istedikleri sonucu vermiyordu. Şimdi hepsi Breuteuil’den medet umuyorlardı. Hasta çocuğun başında haç çıkardı Breuteuil. Sonra kalktı ‘L’Amicale des Messinis’ adlı örgüte gitti. Orada General Picard ile buluşacaktı. Büyük caddelerde bütün dükkânların vitrinleri aydınlanmıştı. Oralarda bile grevcilerin sloganları yazılıydı. Yazıların çevresine kırmızı kurdeleler bağlanmıştı. Bazı mağazaların önünde genç kızlar ellerinde bağış kutularıyla bekliyorlardı: Grevcilerin çocukları için yardım toplanıyordu. Bazı yayalar bunu görünce kaşlarını çatıp adımlarını sıklaştırıyorlardı. Bazıları kızların elindeki kumbaraya para atıyorlardı. Önünden geçtiği bir genç kız kendisine kumbarayı uzatınca Breuteuil durdu; sert bir sesle: “Hanyayı konyayı çalışma kamplarında öğreneceksiniz!” dedi. General Picard, Breuteuil’i bekliyordu. General altmış yaşlarında, zayıfça, bacakları çarpık bir süvariydi. Göğsü madalya doluydu. Kendini beğenmiş bir gülüşü vardı. Herkesi küçümserdi: Daladier’yi, Gamelin’i, İngiltere Kralı’nı ve karısını, tiyatroları, gazeteleri, seçimleri... Ama Breuteuil’i çok sayardı, onun Fransa’yı ve orduyu kurtarabilecek tek adam olduğuna inanırdı. Breuteuil sordu: “Orduda durum nasıl?” “Bir yığın budala; üstelik hain hepsi. Blum kendilerini saf dışı edecek diye ödleri patlıyor.” “Askerin morali?” “Berbat. Komünistler fena çalışıyor. Ordu olsa olsa tarafsız kalır bu durumda. Kolonilerdeki birlikler için durum farklı tabi. Tunus’taki iki alayı buraya, Vincennes garnizonuna getirmeyi başardım ben.” “O iki alaydan başkası bizi desteklemezse bir şey yapamayız. Demek ki hareketi ‘Haçlılar’ yapacak. İki seçenek var şimdi: Ya bize silah vereceksiniz ya da biz verelim diyenler var, onlardan alacağız.” “Kim?” Breuteuil generale baktı ve bozuk bir sesle yanıt verdi: “Kim verecek? Bu önemli değil; ne verecekler? O önemli. Altmış bin tüfek, dört yüz mitralyöz ve cephane. Hepsi Düsseldorf’tan gelecek. Kendi programımızın dışında olan bir fedakarlık yapmayacağız hem. Yani içeride düzeni, dışarıda barışı sağlayacağız.” Bir an durakladıktan sonra Picard ne düşündüğünü söyledi: “Fena sayılmaz! Kendi payıma böyle bir iş için otomatik tüfekleri daha uygun görürüm. Ama siz alın silahları. Ben de depolardan aşırırım, olur.” “Önce hükümete d ~ Anonymous, #NFDB
841:Twitter'ın Kurucusuyla Fırsat Yaratmak Üzerine By Biz Stone • hbrturkiye.com Oldukça zengin bir şehirde büyüdüm ancak annemle babam ben daha küçükken ayrılmıştı. Babamın hayatımda çok fazla bir yeri olmadı ve biz fakirdik. Tanıdığım birçok çocuk beyzbol ve futbol oynarken ben sekiz yaşımda, para kazanmak için çimleri biçmekle meşguldüm.... Fikir : Stone ve iş ortağı, başarısız giden bir podcast şirketinde çalışırken 140 karakterlik durum güncellemelerini kullanmanın bir yolunu buldu ve bu fikir onları bir sosyal medya devi haline getirdi. Oldukça zengin bir şehirde büyüdüm ancak annemle babam ben daha küçükken ayrılmıştı. Babamın hayatımda çok fazla bir yeri olmadı ve biz fakirdik. Tanıdığım birçok çocuk beyzbol ve futbol oynarken ben sekiz yaşımda, para kazanmak için çimleri biçmekle meşguldüm. Liseye başladığımda, bir spor dalıyla uğraştığınızda doğal olarak iyi bir sosyal çevreye sahip olabileceğinizin farkına varmıştım. Aslında doğal olarak atletik bir yapıya sahip olmama karşın hiçbir zaman organize sporları yapmamıştım. Basketbolu, beyzbolu, futbolu denemiştim ancak hiçbirinde iyi değildim. Okulumuzun erkek lakros takımı yoktu ve ben lakros oynayan hiç kimse olmadığından dolayı herkesin bu konuda en az benim kadar bilgisiz olacağını fark ettim. Eğer bir koç ve yeterince öğrenci bulabilirsem, lakros takımı kurulması konusunda okul yönetimini ikna etmeyi başaracaktım ve onları buldum. Sonrasında lakrosta çok iyi bir noktaya geldim ve takımın kaptanı oldum. Bu deneyimde benim için önemli bir ders vardı ve bu ders iş hayatında da geçerli. Bazı kişiler fırsatların sözlükte tanımlandığı gibi olduğunu düşünür: Bir şeyi mümkün kılan olasılıklar kümesi… Ve fırsatların doğal olarak kendilerine geleceğine inanırlar. Ya “fırsatı belirlersiniz” ya da oturup fırsatın “ayağınıza gelmesini” beklersiniz. Ben bu konuda farklı düşünüyorum. Sonuçların mimarı olmalıyız, fırsat sizin yarattığınız bir şeydir gelmesini beklediğiniz bir şey değildir. Hayatımın 40 yılına baktığımda oturup beklemek yerine fırsatları sürekli kendimin oluşturduğunu görüyorum. Bu kariyerimin ilk zamanları için de, bazı arkadaşlarımla Twitter’ı kurarken de ve son girişimlerimde de geçerli. Gerçekten de girişimcilik kendi fırsatlarınızı yaratmaktan ibarettir. Bu, start-up’lar için çok daha geçerli bir kuraldır. Kendinizi CEO olarak ilan eder ve planın içini doldurursunuz. Fırsat yaratmaya yönelik uç bir örnek, ilk tam zamanlı işimi alışımdır. University of Massachusetts Boston’da burslu okuyordum ve okulumdan memnun değildim. Little, Brown adlı bir yayıncılık şirketinde yarı zamanlı çalışıyordum ve ofisteki kolilerin düzenlenmesinden sorumluydum. Kitapların dış kaplarını tasarlayan kişilerle tanışmıştım. O dönemde tasarımcılar, X-ACTO tipi bıçaklar ve kâğıttan Mac bilgisayarlara daha yeni geçiş yapıyordu. Birlikte büyüdüğüm bir arkadaşımın Mac’i vardı ve ben Photoshop ve Quark kullanmaya alışkındım. Bir gün ofiste tek başımayken bir görev dokümanı, yani belirli bir kitap için dış kılıf tasarlama görevi buldum ve hemen hızlıca bilgisayarda bir tasarım yaptım. Tasarımımı tekliflerin arasına koydum ve kimseye söylemedim. Birkaç gün sonra art direktörümüz editörlerin ve pazarlamacıların en iyi alternatif olarak seçtiği tasarımımı kimin yaptığını bulmaya çalışıyordu. Tasarımı, kolici çocuğun yapmış olmasına şaşırmıştı. Benim tasarım yazılımlarını kullanabildiğimi öğrendiğinde bana tam zamanlı bir iş önerdi. Ben de insanlar okuldan mezun olunca zaten bu tür işlere giriyorlar diye düşündüm, okulu bıraktım ve bu işi bir staj olarak gördüm. Art direktör daha sonra benim için önemli bir mentor ve yakı ~ Anonymous, #NFDB
842:De unde derivă adâncimea iubirii, dacă nu din negaţia cunoaşterii? Ceea ce în cunoaştere e plat, iubire devine absolut. Orice cunoaştere obiectivă e plată; e o punere în relaţii prin care obiectele îşi pierd valoarea. Cunoaştem un lucru pentru a-l face ca pe celelalte; cu cât cunoaştem mai mult, cu atât realitatea devine mai comună, mai vulgară şi mai plată, deoarece cunoaşterea nu salvează niciodată nimic, ci distruge progresiv în fiinţă. Există, în orice cunoaştere obiectivă, care consideră lucrurile din afară, le încadrează în legi şi le pune în relaţii, care înţelege totul şi încearcă să explice totul, o tendinţă distructivă, iar când pornirea spre cunoaştere devine pasiune, ea nu este decât o formă de autodistrugere. Iubim în măsura în care negăm cunoaşterea, în măsura în care ne putem abandona absolut unei valori, făcând-o şi pe aceasta absolută. Şi dacă nu ne-am iubi decât dorinţa noastră de iubire sau iubirea noastră, în acest avânt nu este mai puţină negaţie a cunoaşterii. Cunoaştem cu adevărat numai în momentele când nu vibrăm intern, când nu ardem, când nu ne putem ridica la un înalt nivel psihic. Diferenţa aceasta de nivel psihic între cunoaştere şi iubire ne indică suficient pentru ce ele nu pot vieţui niciodată împreună. Când iubeşti o fiinţă, momentele de reală cunoaştere sunt extrem de rare; apariţia lor se datoreşte unui minus de iubire. Când ajungi uneori să-ţi dai seama din afară, cu o perspectivă obiectivă, că femeia care-ţi şerpuieşte ca o obsesie întreaga ta fiinţă, care a crescut organic în tine, seamănă cu oricare alta ca adâncime sufletească, sau când înţelegi că zâmbetul ei nu e unic, ci perfect reversibil, când o poţi încadra în rândul celorlalte şi găseşti explicaţii generale pentru reacţiile ei individuale, atunci cunoaşterea a suplinit dureros elanurile iubirii. Iubirea este o fugă de adevăr. Şi iubim cu adevărat numai când nu vrem adevărul. Iubirea împotriva adevărului, iată o luptă pentru viaţă, pentru propriile extazuri şi pentru propriile greşeli. Pe fiinţa ce o iubim o cunoaştem cu adevărat numai după ce n-o mai iubim, când am devenit lucizi, clari, seci şi goi. Şi în iubire nu putem cunoaşte, fiindcă persoana ce o iubim actualizează, numai, un potenţial lăuntric de iubire. Realitatea primordială şi efectivă este iubirea din noi. Pentru aceasta iubim. Iubesc iubirea din mine, iubesc iubirea mea. Femeia este pretextul indispensabil care-mi aduce într-un ritm intens pulsaţiile timide ale iubirii. Nu poate exista o iubire pur subiectivă. Dar, între abandonarea în experienţa voluptuoasă a iubirii ca stare pură şi abandonarea în culmile unei alte fiinţe, întâia este cea primordială. Iubim o femeie fiindcă ne este scumpă iubirea noastră. Singurătatea sexelor şi lupta sălbatică între bărbat şi femeie îşi au izvorul in această interioritate a iubirii. Căci în iubire ne gustăm, ne savurăm pe noi înşine, ne încântăm de voluptăţile tremurului nostru erotic. Din acest motiv, iubirea este cu atât mai intensă şi mai profundă, cu cât distanţa de persoana iubită este mai mare. Prezenţa ei fizică face din sentimentul nostru ceva prea orientat, cu o direcţie prea determinată, încât ceea ce este în noi cu adevărat trăire erotică pură, elan subiectiv, ne pare a veni din afară, desprinzându-se din prezenţa fizică a persoanei iubite. Numai iubirea de departe, iubirea care creşte alimentată de fatalitatea spaţiului, numai aceasta se prezintă ca stare pură. Atunci ai priză directă pe adânca ei interioritate, atunci trăieşti iubirea ca iubire, adâncindu-te în zvâcnirile unui sentiment, în farmecul lui voluptuos, care face suferinţele fluide, le topeşte ca într-o iluzie. ~ Emil M Cioran, #NFDB
843:Îndreptarul pentru spovedanie era o cărțulie mică și cu paginile roase pe la margini. Se vedea că fusese folosită mult. Conținea, de fapt, o listă cu vreo două sute de păcate descrise pe scurt și instrucțiuni utile pentru cel care se pregătea de spovedanie. Având în față această listă de păcate, ne putem face un amănunțit examen de conștiință. Astfel putem descoperi mai ales păcatele ascunse pe care le-am făcut și nu știam că sunt păcate sau nu ne-am dat seama că păcătuim, scria pe prima pagină, după care urmau câteva sfaturi practice. Cel mai simplu și mai sigur este să luați ceva de scris și o hârtie și, pe măsură ce citiți păcatele, notați pe hârtie pe cele pe care le-ați făcut. Apoi i se explica cititorului că păcatele nu trebuie prezentate preotului pe larg, ci cât mai scurt, fără să se insiste asupra împrejurărilor în care s-au petrecut. — Am deznădăjduit în ajutorul și mila lui Dumnezeu, începu Anastasia cu păcatul numărul 1. Îi explicase Irinei în ce consta pregătirea pentru spovedanie. Stăteau amândouă în pridvorul bisericii, pe o băncuță de lemn, și Anastasia se oferise să bifeze ea păcatele pe o foaie de hârtie, pentru ca Irina să se poată concentra cât mai bine asupra răspunsurilor. — Am deznădăjduit…, repetă Irina. Nu se gândise niciodată că era mare păcat să deznădăjduiești. Anastasia o privi ca să-și dea seama dacă înțelegea despre ce era vorba. Părea să înțeleagă. Puse o liniuță în dreptul păcatului numărul 1. — Am zis că nu mă mai iartă Dumnezeu, că sunt prea păcătoasă și tot în iad voi merge, continuă călugărița cu păcatul al doilea. Irina rămase pe gânduri: deci era păcat să crezi că vei merge în iad! Ea chiar crezuse că fusese în iad. Dar era păcat să nu crezi în iertarea lui Dumnezeu. O privi pe Anastasia și dădu din cap. Da, se îndoise de iertarea lui Dumnezeu. Călugărița trase o liniuță în dreptul păcatului cu numărul 2. Irina se mai învioră. Deci Dumnezeu te iartă. Începea să-i placă trecerea asta în revistă a păcatelor. Parcă era un joc la care câștiga cine făcea mai multe liniuțe. Pe de altă parte, auzind ce păcate mai erau, își dădea seama că pe multe ea nu le făcuse și asta era așa, un fel de ușurare. Am asuprit pe slugi, pe săraci, pe orfani, pe văduve, pe neputincioși. I-am batjocorit. Nu, nu făcuse niciodată păcatul cu numărul 13. Și nici pe numărul 24: Am păgubit sufletește și trupește pe aproapele meu. Nu făcuse nici păcatul cu numărul 35: Am crezut că sufletul, după ce iese din om, trece în diferite animale. Și nici păcatul vrăjitoriei. Nu mutase hotarul ca să ia din terenul vecinului, nu ascunsese în casa ei lucruri străine, nu stricase averea nimănui, nu înșelase statul, nu luase pastile anticoncepționale, nu folosise sterilet, nu făcuse avort, nu preacurvise cu rudă, fin, naș, văr, frate, fiu, fiică, nepot, nu trăise necununată, nu mâncase spurcăciuni, nu făcuse glume despre cele sfinte, nu se împărtășise când fusese la ciclu, nu citise cărți sectare, nu ucisese, cu voie sau fără voie, nu intrase în Sfântul altar, nu dăduse anafură pe jos, nu se căsătorise cu evreu, turc, catolic, sectant…, nu pârâse pe cineva cu scopul de a-i face rău, nu trăsese pe nimeni la judecată. La păcatele 82, 83 și 84 trebui să recunoască: nu se rugase în fiecare dimineață și seară și la fiecare masă, mai mâncase de dulce miercurea și vinerea și nu ținuse cele patru posturi de peste an în întregime. În Germania era altfel, se ținea doar post de carne, dar ouă, lapte și brânză aveai voie. Pe urmă, mama Neli și moșu’, de la Cuptoare, tăiau cinci-șase porci pe an, viței, păsări și întindeau mese mari de sărbători, dar nu se omorau prea tare să postească. În plus, da, mai făcuse și alte păcate: vorbise cu mai multe înțelesuri, mințise, ~ Anonymous, #NFDB
844:Yaşam, kaybetmeyi öğrenmektir,” diye başlardı rahmetli Tufan Abi. Genellikle ikinci kadehin dibine darı ektikten sonra felsefe yapma hastalığı tutar, sağ elinin tersiyle dudaklarını kurulayarak, iştahla girişirdi söze: “Kaybetme maceramız daha ana karnından çıktığımızda başlar. Hiç emek harcamadan hüküm sürdüğümüz, dünyanın en güvenli, en yumuşak korunağını, ana rahmini kaybederiz önce. Bizden intikam almak için bekleyen dünya, sanki niye çıktın oradan dercesine, gözlerimizi yakan ışıkları, kulaklarımızı tırmalayan gürültüsü, sıcağı, soğuğu, açlığı, kiri, hastalığıyla saldırır üzerimize. Ama biz de öyle kolay kolay pes etmeyiz. Kaybettiklerimizin yerine anında başka bir şey koyarız. Hem cennetimizi yitirsek de o kutsal yerin sahibi olan annemiz bizimledir, üstelik yanında bir de baba verilmiştir emrimize. Dışarıdaki dünyaya alışmaya başlayınca, kaybettiğimiz cenneti hemen unutuveririz. Ancak büyüdükçe annemiz de babamız da bizden uzaklaşmaya başlar; onları kardeşlerimizle paylaştığımızı anlarız. Kardeşimiz yoksa babayı anneyle, anneyi ise babayla paylaştığımızı fark ederiz. Bize gösterilen ilgi günden güne azalır. Azalan ilgi dünyanın bizden ibaret olmadığını gösteren bir uyarıdır aslında. Ama bu uyarıyı görmezden geliriz. Düşler kurar, hayaller uydurur, kaybettiklerimizin yerine yenilerini koyarak dünyayı kendimiz sanmayı, bu güzel yalana kanmayı sürdürürüz. Yeniyetmelik çağımızda anne, baba sevgisinin yerini arkadaşlara duyulan bağlılık alır. Arkadaşlarımızla hiç ayrılmayacağımızı düşünürüz. Keşke sonsuza kadar böyle aynı mahallede, aynı okulda yaşasak diye dilekler tutar, birbirimize sözler veririz, ama yıllar birer birer alır arkadaşlarımızı elimizden. Ancak yeryüzünde ne kadar kötülük varsa bizde de o kadar umut vardır. Ergenlikle birlikte aşk denilen o büyülü, o rezil, o soylu, o kahraman, o korkak duygu utançtan kıpkırmızı olmuş bir yüzle çalar kapımızı. Aklımız, yüreğimiz birine takılır kalır. Bu kez yaşamın merkezine onu koyar, her davranışın, her duygunun, her düşüncenin anlamını onda ararız. Kendimizi onun gözlerinde izleyip, bir benzerimizi bulduğumuzu sanarak, dünyanın en güzel, en olmayacak, en aptal düşünü kurarız. Artık mutluluğu yakaladığımızı sanırız. Şansı yolunda gidenler belki de mutluluğu yakalar, ama kısa süreliğine. Çok geçmeden, koca bit kamyonun, küçük bir çocuğun bisikletini çiğneyip geçmesi gibi gerçek dünya, düşlerimizi parçalayıp verir elimize. Yaşam o kahrolası oyunlarından birini daha oynar bize. İlk sevgili ellerimizin arasından kayıp bilinmeyen sularda kaybolup gider. Bu serüvenden bize düşen ise, dokunduğumuzda içten içe sızlayan bir yara gibi onun anısını sonsuza kadar yüreğimizin en derin yerinde saklamaktır.
İlk sevgiliyi yitiriş de bir uyarıdır aslında. Ömür tanrısı, gençliğin geçici olduğunu sezdirmek istemiştir ama bunun da farkına varmayız. Yeniden âşık oluruz, olduğumuzu zannederiz, severiz, sevdiğimizi zannederiz ve kaçınılmaz sonuç: Evleniriz. Biriyle birlikte yaşarsak, yazgılarımızın birleşeceğini, yazgılarımız birleşince de kaybetmekten kurtulacağımızı zannederiz. Derken, çocuklarımız olur. Yaşam bir yandan alırken bir yandan da vermektedir, diye düşünerek, kurnaz bir tüccar gibi kandırırız kendimizi. Oysa o gözüpek yol arkadaşı, o deli dolu gençlik, bedenimizdeki gücü, tazeliği, ruhlarımızdaki sert fırtınaları toparlayıp çoktan terk etmiştir bizi. Derken annemiz, babamız en büyük ihaneti yapar; hangi yaşta olursak olalım, henüz yeterince büyümediğimiz bir anda tek başımıza bırakıp giderler. Ağlarız, yıkılırız, öfkeleniriz, kahrederiz, ama ne yapsak boşuna, ömür rendesi durmadan bir şeyler eksiltecektir yaşamımızdan. Taa ki artık taşımakta zorlandığımız yorgun bedenimizi, bıkkın ruhumuzu sonsuza dek teslim alana kadar. ~ Ahmet mit,#NFDB
845:Kardeşlere gereksinme duyduğunu asla kabul etmemişti. Ama duyuyordu işte. Ardında bıraktığı yaşamla, ona taze umutlar yeşerten henüz başlamadığı yaşam arasında duyumsadığı bu (psikiyatrik/psikotik) çelişki içinde, ikinciden yana koyuyordu tavrını. İlk izlenimleri (hep en iyisidir), iyi şeyler umut etmesi, hastalarla arasında benzerlikler kurması gibi şeyler güçlendiriyordu kanısını. Geriye yalnızca dayanaklar bulmak, bunları yalanlamaya çalışan bütün öteki unsurları ortadan kaldırmak kalıyordu. Zor ama keyifli bir işti.
Koğuşlarda geçen her saat, hastalara duyduğu saygıyı ve sağlıklı bir aklın göstergesini dış gerçeklikle kurulan ilişkiye bağlayan sahte bilimsel yaklaşıma duyduğu tiksintiyi artırıyordu zorunlu olarak. Her geçen saat artırıyordu.
Dış gerçekliğin doğası anlaşılmaz kalıyordu. Bilimin erkekleri, kadınları ve çocukları veriler önünde boyunlarını bükmek zorunda kalıyordu, ister istemez. Dış gerçekliğin ya da kısacası gerçekliğin tanımı, tanımlayanın duyarlılığına göre değişiyordu. Ama hepsi, bu gerçeklikle temasa geçmenin, temas ne kadar üstünkörü olursa olsun, ender görülen bir ayrıcalık olduğunda birleşir duumdaydı.
Bu anlayışın ışığında hastalar gerçeklikten, ortalama birinin gerçekliğinden, ağır vakalarda gözlemlendiği gibi bütünüyle olmasa da en azından bazı temel noktalarda “kopmuş” olarak tanımlanıyorlardı. Tedavinin işlevi hastayı kendi küçük, özel çöplüğünden çıkarıp muhteşem dünyanın merak, sevgi, nefret, tutku, sevinme, ağlama gibi farklı unsurlarıyla, paha biçilmez ayrıcalığına yeniden kavuşacağı ve kendisinden hiç de farklı olmayan ötekilerle akılcı ve dengeli biçimde avunacağı duruma getirmek ve aradaki uçurumu kapamaktı.
Ama bütün bunlar, psikiyatrların sürgün diye tanımladığı bedensel ve ussal deneyimi barınak; iyiliksever bir dizgedan kovulmuş olarak değerlendiren, hastalığı da müthiş bir fiyaskodan kaçmış kişiler olarak gören Murphy'yi çileden çıkarıyordu. Eğer aklı günlük olayları yorulmak bilmeyen bir araç gibi alt alta yazıp toplayan şaşmaz bir yazarkasa olsa, o zaman kuşkusuz aklın yitimine üzüntü duyabilirdi. Ama böyle olmadığına göre, aklı diye adlandırdığı şey bir araçtan çok, içinden kendinin soyutlanmış olduğu günlük olayların bir izdüşümü biçiminde ortaya çıktığına göre aklın yok oluşunu, zincirlerinden kurtulmayla özdeşleştirip alkışlamasından daha doğal ne olabilirdi?
Murphy'nin saplantısının basitleştirdiği ve çarpıttığı çelişki o halde büyük dünyayla küçük dünyayı temelde karşı karşıya getiriyordu. Hastaların etkisiyle ikincisini, psikiyatrların zorlaması ile ilkini yeğleme arasında kararsızca dolanıyordu. Kararsızlık yalnızca olgular düzlemindeydı. Yalnızca olgular. Seçimini yapmıştı o. "Ben büyük dünyadan değilim, küçük dünyadanım" nakaratı Murphy için epey eskilere dayanıyordu ve olumsuz bir inanca, daha doğrusu olumsuz iki inanca dönüşmüştü. Bir kere mağarasının mutlu manzaralarını gördükten sonra bırakın bunları geliştirip işlemeyi, fiyaskolara nasıl dayanabilirdi? Arnold Geulincx’in güzelim Latincesiyle söylediği gibi: Ubi nihil vales, ibi nihil velis.
Ama hiçbir değer taşımadığı bir yerde, hiçbir şey istememesi yeterli olmuyordu, bir adım daha atıp yalnızca kendisini sevebilecek bir ussal aşkın dışında kalan her şeyi yadsıması da yeterli olmuyordu çünkü sevilecek başka yanı yoktu. Bu hiçbir zaman yeterli olmamıştı ve yeterli olabileceğine ilişkin hiçbir belirti göstermiyordu. Bu özellikler ve öteki ikinci derecede önemli şeyler, maddesel düzlemde destek bulsalar (örneğin sallanan iskemle) ve kendileri için her yönde baskı yapsalar da istenen kararın kesinleşmesini başaramazlardı. Parçalanmışlığı sürüyordu; Celia'ya, baharatlı ekmeğe ve benzeri şeylere duyduğu zayıflık bunun göstergesiydi. Tek parçada bütünleşme olanaklarından yoksundu. ~ Samuel Beckett,#NFDB
846:bedenlerin olmadığı bir kavgaya hazırlanman gerekiyor, her durumda karşı koymayı başarabileceğin, soyut bir kavgaya, diğerlerinin aksine düşe kalka öğrenilen bir kavgaya.
kusurların mı, telaşa gerek yok. düşüncesizlik edip onları düzelteyim deme. sonra yerlerine ne koyacaksın ki?
güçsüzlüğünü olduğu gibi sakla. yeni güç kazanmaya çalışma, hele senin için olmayan güçler, sana göre tasarlanmamış güçler, doğanın seni başka şeylere hazırlarken senden kaçındığı güçler söz konusuysa…
birinin gelip senin içinde yüzmesine, senin içine yerleşmesine, senin içine alçı dökmesine izin veriyorsun ve sen hala kendin olmak istiyorsun!
yanlışlarının sonuna kadar git, en azından bazı yanlışlarının, tam olarak hangi tür yanlış olduğunu iyice gözlemlemene imkan verecek biçimde. bunu yapmazsan, yarı yolda durursan, körlemesine gidersin ve tüm yaşamın boyunca hep aynı tür yanlışları tekrarlarsın, bazıları da çıkar buna senin “kaderinmiş” der. düşmanı, ki bu aslında kendi yapındır, zorla, açığa çıksın. eğer kendi kaderini değiştiremdiysen, o zaman kiralık bir daire olabilirsin yalnızca.
çok erken akıllı oldukları için aptallar. sen ise uyum göstermek için acele etme. yedekte hep bir uyumsuzluk sakla.
insanları hiç derinden tanımadın. onları gerçekten gözlemlemedin, hatta onları sonuna kadar sevmedin veya onlardan sonuna kadar nefret etmedin. sen yalnızca sayfaları şöyle bir karıştırmakla yetindin. öyleyse senin de sayfalarını karıştırmalarına ve birkaç yapraktan ibaret olmaya razı ol.
anımsa, kazanan her kazandığında kaybeder.
kendi küçük dünyanda hep daha fazla hüzmetkarım oldu diye düşünürken, muhtemelen sen daha fazla hizmetkar oluyorsun. kimin? neyin? eh işte artık ara, ara!
bir şey yakaladıysan ister istemez daha fazlasına sahip olmuşsun demektir. bu fazlalıktan hiç şüphe duymuyorsun ve hakkında hiçbir şey bilmiyorsun, aradan uzun bir zaman geçmeden de bilmeyeceksin. belki tüm bir dönem geçtikten sonra da bilmeyeceksin. o zaman çok geç olacak. evet, çok geç.
rahat olabilirsin, içinde berraklık kalmış. tek bir yaşamda her şeyi kirletememişsin.
kendi kendine bulaşıcısındır, bunu anımsa. senin sana galip gelmesine izin verme.
meleğinin sıkıcı hale gelmesi, seni bir iblis seçmeye zorladı, o da seni şeytanlaştırandan başkası değildir. onu iyi seçtin mi? olması gerektiği gibi şeytansıdır; ama şeytanın gücü senin cılız gücünle ille de orantısız değildir. göz kulak ol ona, sıkıca sarılırlar, bunu biliyorsun değil mi?
eğer bir kara kurbağası italyanca konuşabiliyorsa, zamanla neden fransızca konuşmasın niye konuşmasın?
aptallık edip kendini göstermiş olsan dahi, sakin ol, onlar seni görmediler.
bir insanın yaşamın da taşıyabileceği duygu yükü sonsuz değildir. Üstelik çoğu insan da çabucak sona varır. daha da vahim olanı, senin hissedebileceklerinin yelpazesi sınırlı bir açıklığa sahiptir. büyük zahmetle, büyük riskler alarak ya da şansın yardımıyla ya da büyük kurnazlıkla bu yelpazeyi bazı kereler biraz daha açmayı başarabilirsin, o da belli bir süre için. ama doğanın yelpazesi öyle yapılmıştır ki, eğer sürekli dikkat etmezsen, fazla geçmeden daralır, ta ki kapanıncaya kadar.
her allahın günü batan için ne yolcu gemisine ne de yolunu şaşırmış bir buzula ihtiyaç vardır, batmak, ilelebet batmak için. sahne düzenine ihtiyaç yoktur. ne titanic ne atlantis. eşlik yok, görecek bir şey de yok. yalnızca batıyorsun.
elde, kalptekinden daha fazla şefkat, kalpte de davranıştan daha fazla şefkat bulunur.
ona ait hareketleri bul. onun arzuladığı ve seni yeniden biçimleyecek hareketleri. elin dansı. şu andaki ve uzaktaki etkilerini gözlemle. bu çok önemlidir, özellikle hiç elleriyle hareket etmeyen bir insan olmuşsan. sende eksik olan buydu, boşu boşuna dışarıda aradıkların, incelemelerde ve derlemelerde değil. tanımsızca ele dön. ~ Henri Michaux,#NFDB
847:bedenlerin olmadığı bir kavgaya hazırlanman gerekiyor, her durumda karşı koymayı başarabileceğin, soyut bir kavgaya, diğerlerinin aksine düşe kalka öğrenilen bir kavgaya.
kusurların mı, telaşa gerek yok. düşüncesizlik edip onları düzelteyim deme. sonra yerlerine ne koyacaksın ki?
güçsüzlüğünü olduğu gibi sakla. yeni güç kazanmaya çalışma, hele senin için olmayan güçler, sana göre tasarlanmamış güçler, doğanın seni başka şeylere hazırlarken senden kaçındığı güçler söz konusuysa…
birinin gelip senin içinde yüzmesine, senin içine yerleşmesine, senin içine alçı dökmesine izin veriyorsun ve sen hala kendin olmak istiyorsun!
yanlışlarının sonuna kadar git, en azından bazı yanlışlarının, tam olarak hangi tür yanlış olduğunu iyice gözlemlemene imkan verecek biçimde. bunu yapmazsan, yarı yolda durursan, körlemesine gidersin ve tüm yaşamın boyunca hep aynı tür yanlışları tekrarlarsın, bazıları da çıkar buna senin “kaderinmiş” der. düşmanı, ki bu aslında kendi yapındır, zorla, açığa çıksın. eğer kendi kaderini değiştiremdiysen, o zaman kiralık bir daire olabilirsin yalnızca.
çok erken akıllı oldukları için aptallar. sen ise uyum göstermek için acele etme. yedekte hep bir uyumsuzluk sakla.
insanları hiç derinden tanımadın. onları gerçekten gözlemlemedin, hatta onları sonuna kadar sevmedin veya onlardan sonuna kadar nefret etmedin. sen yalnızca sayfaları şöyle bir karıştırmakla yetindin. öyleyse senin de sayfalarını karıştırmalarına ve birkaç yapraktan ibaret olmaya razı ol.
anımsa, kazanan her kazandığında kaybeder.
kendi küçük dünyanda hep daha fazla hüzmetkarım oldu diye düşünürken, muhtemelen sen daha fazla hizmetkar oluyorsun. kimin? neyin? eh işte artık ara, ara!
bir şey yakaladıysan ister istemez daha fazlasına sahip olmuşsun demektir. bu fazlalıktan hiç şüphe duymuyorsun ve hakkında hiçbir şey bilmiyorsun, aradan uzun bir zaman geçmeden de bilmeyeceksin. belki tüm bir dönem geçtikten sonra da bilmeyeceksin. o zaman çok geç olacak. evet, çok geç.
rahat olabilirsin, içinde berraklık kalmış. tek bir yaşamda her şeyi kirletememişsin.
kendi kendine bulaşıcısındır, bunu anımsa. senin sana galip gelmesine izin verme.
meleğinin sıkıcı hale gelmesi, seni bir iblis seçmeye zorladı, o da seni şeytanlaştırandan başkası değildir. onu iyi seçtin mi? olması gerektiği gibi şeytansıdır; ama şeytanın gücü senin cılız gücünle ille de orantısız değildir. göz kulak ol ona, sıkıca sarılırlar, bunu biliyorsun değil mi?
eğer bir kara kurbağası italyanca konuşabiliyorsa, zamanla neden fransızca konuşmasın niye konuşmasın?
aptallık edip kendini göstermiş olsan dahi, sakin ol, onlar seni görmediler.
bir insanın yaşamın da taşıyabileceği duygu yükü sonsuz değildir. Üstelik çoğu insan da çabucak sona varır. daha da vahim olanı, senin hissedebileceklerinin yelpazesi sınırlı bir açıklığa sahiptir. büyük zahmetle, büyük riskler alarak ya da şansın yardımıyla ya da büyük kurnazlıkla bu yelpazeyi bazı kereler biraz daha açmayı başarabilirsin, o da belli bir süre için. ama doğanın yelpazesi öyle yapılmıştır ki, eğer sürekli dikkat etmezsen, fazla geçmeden daralır, ta ki kapanıncaya kadar.
her allahın günü batan için ne yolcu gemisine ne de yolunu şaş��rmış bir buzula ihtiyaç vardır, batmak, ilelebet batmak için. sahne düzenine ihtiyaç yoktur. ne titanic ne atlantis. eşlik yok, görecek bir şey de yok. yalnızca batıyorsun.
elde, kalptekinden daha fazla şefkat, kalpte de davranıştan daha fazla şefkat bulunur.
ona ait hareketleri bul. onun arzuladığı ve seni yeniden biçimleyecek hareketleri. elin dansı. şu andaki ve uzaktaki etkilerini gözlemle. bu çok önemlidir, özellikle hiç elleriyle hareket etmeyen bir insan olmuşsan. sende eksik olan buydu, boşu boşuna dışarıda aradıkların, incelemelerde ve derlemelerde değil. tanımsızca ele dön. ~ Henri Michaux,#NFDB
848:- Kad sam bio klinac – odvrati Orr – hodao sam po cijeli dan s divljim jabukama u ustima. S po jednom ispod svakog obraza.
Yossarian odloži torbicu iz koje je počeo vaditi toaletne potrepštine, pa se sumnjičavo sav ukruti. Prođe jedna minuta.
- A zašto? – nije mogao da najposlije ne zapita.
Orr se slavodobitno naceri.
- Zato što su bolje nego divlje kestenje – odgovori.
Orr je klečao na podu šatora. Radio je bez predaha, rastavljao ventil, pomno rasprostirao sve sićušne djeliće, brojio ih i onda beskonačno proučavao svaki pojedini od njih, kao da nikad u životu nije vidio ništa ni približno slično, pa onda ponovo sastavljao cijeli mali mehanizam, pa opet, i opet, i opet, i opet, a da nije ni najmanje gubio strpljenje ni zanimanje, niti pokazivao znakove umora ni namjeru da ikad završi posao. Yossarian ga je promatrao kako se bakće, i bio je uvjeren da će biti prisiljen da ga ubije s predumišljajem ako ne bude prestao. Pogled mu pade na lovački nož koji je mrtvac objesio iznad okvira mreže protiv komaraca onoga dana kad je stigao. Nož je visio uz mrtvačevu praznu kožnu futrolu iz koje je Havermayer ukrao revolver.
- Kad nisam mogao doći do divljih jabuka – nastavi Orr – uzimao sam divlje kestenove. Divlji kestenovi su otprilike iste veličine kao divlje jabuke i zapravo imaju bolji oblik, iako oblik nije uopće važan.
- A zašto si nosio divlje jabuke u ustima? – upita ga iznova Yossarian. – To sam te pitao.
- Zato što imaju bolji oblik nego divlji kestenovi – odgovori Orr – Upravo sam ti to sad rekao.
- A zašto si ti – opsova Yossarian i zadivljeno – zlopogleđo, odrode i kučkin sine sa sklonošću za tehniku, nosio bilo šta u ustima?
- Ja nisam nosio bilo šta u ustima – reče Orr – Ja sam nosio divlje jabuke u ustima. Kad nisam imao divlje jabuke, nosio sam divlje kestenove. U ustima.
Orr se kesio. Yossarian odluči da šuti i šutio je. Orr je čekao. Yossarian je čekao dulje.
- Po jedan ispod svakog obraza – reče Orr.
- Zašto?
Orr to jedva dočeka.
- Kako zašto?
Yossarian odmahnu glavom smješkajući se i ne hoteći dalje govoriti.
- Nešto je čudno na ovom ventilu – razmišljaše Orr naglas.
- Šta to? – priupita Yossarian.
- Zato što sam htio…
Yossarian je već znao.
- Isuse Kriste! Zašto si htio…
- … Da imam obraze kao jabuke.
- … Da imaš obraze kao jabuke? – pripita Yossarian.
- Htio sam da imam obraze kao jabuke – ponovi Orr. – Još dok sam bio klinac, htio sam da jednom imam obraze kao jabuke, pa sam odlučio da radim na tome dok ih ne dobijem, i bogami sam radio dok ih nisam dobio, a eto vidiš kako sam to postigao, noseći divlje jabuke u ustima po cijele dane. On se ponovo naceri. – Po jednu ispod svakog obraza.
- A zašto si htio da imaš obraze kao jabuke?
- Nisam ja htio da imam obraze kao jabuke – reče Orr. – Ja sam htio da imam velike obraze. Nije mi bilo toliko stalo do boje, samo sam htio da budu veliki. Radio sam na tome baš kao oni luđaci o kojima pišu u novinama kako po cijele dane stišću gumene lopte samo zato da ojačaju ruke. Zapravo sam i ja bio jedan od tih luđaka. I ja sam po cijele dane nosio u rukama lopte.
- Zašto?
- Kako zašto?
- Zašto si po cijele dane nosio u rukama lopte?
- Zato što su lopte… - poče Orr.
- … Bolje nego divlje jabuke?
Orr odmahnu glavom smijuckajući se.
- Ja sam to radio zato da sačuvam svoj dobar glas, ako me tko uhvati kako nosim divlje jabuke u ustima. Kad sam imao lopte u rukama, mogao sam poricati da u ustima imam divlje jabuke. Kad god bi me tko zapitao zašto nosim u ustima divlje jabuke, samo bih otvorio šake i pokazao da nosim gumene lopte, a ne divlje jabuke, i da su mi u rukama, a ne u ustima. To je dobar izgovor. Ali nisam nikad znao jesam li ga jasno izložio, jer te ljudi prilično teško razumiju kad govoriš sa dvije divlje jabuke u ustima. ~ Joseph Heller,#NFDB
849:Domnul von Spat urăște somnul. Cum interpretați asta? El spune că, după ce-și va fi înfrânt complet dușmanii, nu o să mai existe somn, iar modalitatea de a-i înfrânge pe băieți ar fi aceea de a-i izola de sursa somnului.
Răspuns: instinctul de putere nu există în somn.
Da, în somn instinctul de putere e la podea. Suntem complet neajutorați și pasivi, deschiși pentru întreaga lume, goi în ceea ce ne înconjoară. Este o stare în care puterea e la podea și instinctul iese la suprafață, deci primul gând ar fi că von Spat trebuie să reprezinte conștiința, iar Fo, principiul inconștienței. Dar la o privire mai atentă, lucrurile arată puțin diferit. Domnul von Spat este și inconștiență, și anume aspectul inconștient, demonic, al conștiinței. Conștiența constă din ceva ce credem că știm, este o conștiință imediată. Deși nu prea știm ce este, avem sentimentul subiectiv că ceea ce este conștiența ne este bine cunoscut. Dar în spatele acestei conștiențe știute stă o inconștiență, cu alte cuvinte, în spatele eului și al întregului fenomen al conștiinței stă umbra, instinctul de putere și ceva demonic.
Nu trebuie să uităm niciodată aspectul demonic al conștiinței, el există. Începem acum să fim conștienți că realizările conștiinței noastre - realizările noastre tehnice - au aspecte distructive. Ne mișcăm spre constatarea că poate fi un dezavantaj conștiința și că se bazează pe inconștiență. Ceea ce mă face să-mi doresc cu pasiune dominația conștiinței asupra vieții este ceva inconștient. Nevoia, impulsul sau pasiunea pentru conștiință este ceva inconștient, precum ceea ce numim tradiție conștientă.
De exemplu, pentru un trib primitiv, propria tradiție este conștiință. Un novice dintr-un trib african - după ce a fost torturat, i s-au scos dinții etc. - este instruit privitor la crearea lumii, apariția răului, semnificația bolii, căsătoria cu femei dintr-un anumit clan, din anumite motive, iar asta este, pentru el, conștiință. Africanii spun că bărbatul este un animal înainte de a trece prin inițiere, asimilând astfel tradiția tribală. Neițiații sunt numiți animale, ceea ce demonstrează credința lor că obținerea unei atari cunoașteri este pasul de la inconștiența animală la conștiința umană. Cu toate acestea, pentru noi, care avem o tradiție diferită, învățăturile mitologice pe care le asimilează un tânăr primitiv par pură inconștiență. Mai mult, interpretăm respectivele învățături așa cum interpretăm visele; faptul că acest lucru este posibil ne arată că ceea ce înseamnă conștiință colectivă pentru un trib conține, în realitate, mult simbolism inconștient.
Mă refer la alte civilizații pentru a-mi ilustra punctul de vedere, pentru că poți observa o altă societate sine ira et studio, adică imparțial. Se întâmplă același lucru și în tradiția noastră religioasă. Putem spune că învățătura creștină conține conștiința noastră colectivă. Dar, la o privire mai atentă, vedem că ea e bazată pe simboluri ca zeul crucificat, Fecioara Maria etc. Dacă ne gândim la ele, la înțelesul lor și încercăm să le legăm de viața noastră reală, descoperim că nu știm cum, fiindcă sunt pline de inconștiență. Aflăm că exact acele aspecte cunoscute ale tradiției noastre spirituale rămân pentru noi un complet mister, din mai multe puncte de vedere, că nu putem spune nimic despre ele. Conștiința conține, așadar, un revers secret, care este inconștiența. Chiar asta e demonic la von Spat, și anume faptul că vederile conștiente se comportă ca și cum ele ar fi întregul răspuns. S-ar putea spune, probabil, că psihologia are acum sarcina de a releva acest aspect secret, distructiv al conștiinței și de a lupta împotriva lui.
Sper să ajungem cândva la punctul în care conștiința poate funcționa fără pretenția de a ști totul și de a avea ultimul cuvânt. Dacă ar putea fi redusă la o funcție, o funcție descriptivă, atunci oamenii ar înceta să facă afirmații definitive. ~ Marie Louise von Franz,#NFDB
850:Era o noapte minunată, cum numai în tinereţe pot fi nopţile, iubite cititorule. Bolta înstelată era atât de luminoasă, încât, privind-o, te întrebai fără să vrei: cum e cu putinţă oare, ca sub firmamentul acesta de vrajă să mai existe şi oameni posomorâţi ori cu toane? E foarte tinerească, desigur, şi această întrebare, iubite cititorule, deie Domnul ca ea să-ţi însenineze cât mai des sufletul! Alunecând însă cu gândul la feluriţi oameni îmbufnaţi şi cu toane, mi-am amintit şi de starea mea sufletească în tot cursul acelei zile. Un sentiment ciudat de înstrăinare puse pe nesimţite stăpânire pe mine, chiar din zori. Încercam senzaţia penibilă a omului însingurat care deodată se simte părăsit şi uitat de toţi. Oricine este în drept, fireşte, să mă întrebe: dar cine erau aceşti „toţi"? de vreme ce, în cei opt ani de când locuiesc aici, la Petersburg, n-am reuşit să leg aproape nici o cunoştinţă. Şi ce rost ar avea, la ce mi-ar folosi de fapt asemenea cunoştinţe, când, fără să fi cunoscut pe cineva direct, am ajuns să cunosc aproape tot Petersburgul! De aceea am şi avut impresia că mă pără¬sesc toţi, când oraşul întreg s-a ridicat deodată cu tot calabalâcul, pornind într-un exod grăbit spre localităţile de vilegiatură din împrejurimile capitalei. Îngrozit la gândul că rămân singur, am hoinărit trei zile la rând pe străzi, pradă unei tristeţi cople¬şitoare şi fără a izbuti să-mi dau seama de ceea ce se petrece cu mine. Fie că mergeam pe Bulevardul Nevski, fie că străbăteam parcul sau rătăceam de-a lungul cheiului — nu mai întâlneam acum nici un chip cunoscut, nici unul din oamenii aceia cu care mă obişnuisem a da ochii în cutare loc, la cutare oră, ani de-a rândul. Ei nu mă cunoscuseră, desigur, dar eu îi cunoşteam... Îi cunoşteam de aproape, căci le studiasem atât de bine chipurile, încât am ajuns să le admir când sunt voioase şi mă simt tare abătut când le văd întunecate. Am ajuns chiar să leg un fel de prietenie cu un bătrânel, pe care, nu e zi de la Dumnezeu, să nu-l întâlnesc, la aceeaşi oră, pe Fontanka. Are o înfăţişare atât de gravă şi e atât de cufundat în gânduri! Tot timpul mormăie ceva pe sub nas, gesticulează cu mâna stângă, iar în dreapta ţine un baston lung, noduros, cu măciulia aurită. Chiar şi el m-a observat şi manifestă faţă de mine o simpatie sinceră. Sunt convins că, dacă s-ar întâmpla să nu fiu la ora obişnuită şi pe locul ştiut de pe Fontanka, l-ar cuprinde ipohondria. Iată de ce câteodată aproape că ne şi salutăm, mai ales când amândoi suntem în bună dispoziţie. Mai deunăzi, după ce nu ne văzusem două zile la rând, întâlnindu-ne a treia zi, printr-o pornire spontană, duserăm involuntar mâinile la pălărie; ne oprirăm totuşi la timp, stăpânindu-ne gestul şi trecurăm cu simpatie unul pe lângă celălalt. La fel de bine îmi sunt cunoscute şi casele. Când trec pe stradă, fiecare parcă m-ar întâmpina cu aerul că vrea să-mi iasă în cale, mă priveşte cu toate ferestrele şi doar că nu-mi spune: „Bună ziua! Cum vă mai simţiţi? Cât despre mine, mulţumesc lui Dumnezeu, sunt bine sănătoasă, iar pe la începutul lunii am să mai capăt un etaj"; sau: „Cum o duceţi cu sănătatea? Eu de mâine intru în reparaţie" (...) Sau, n-am să uit niciodată întâmplarea cu o căsuţă foarte drăguţă, de culoare roz-pal. Era o căsuţă de zid, zveltă şi cochetă, şi mă privea cu atâta prietenie, iar la vecinele ei grosolane şi greoaie se uita atât de semeaţă, încât inima-mi tresaltă de bucurie ori de câte ori mi se întâmpla să trec pe lângă ea. Dar săptămâna trecută, având drum pe acea stradă şi aruncându-mi privirea spre prietena mea, o auzii căinându-se amarnic: „Priveşte, mă vopsesc în galben !" Mizerabilii! Nu-i cruţaseră nici coloanele, nici cornişele. Prietena mea se îngălbenise ca un canar. De supărare, simţii în gură gust de fiere şi nici până acum nu mi-am găsit puteri destule ca să mai dau ochi cu sărmana mea prietenă. (...)Aşadar, cititorule cred că înţelegi cam în cel fel cunosc eu tot oraşul Petersburg. youtubecom/watch?v=Fa5EVxyS7QM& ~ Fyodor Dostoyevsky, #NFDB
1000 Integral Yoga
147 Poetry
103 Occultism
101 Christianity
79 Philosophy
77 Fiction
48 Psychology
47 Yoga
31 Science
14 Integral Theory
11 Hinduism
10 Mysticism
10 Education
7 Mythology
7 Kabbalah
7 Islam
5 Baha i Faith
3 Theosophy
3 Buddhism
2 Sufism
2 Philsophy
2 Cybernetics
1 Thelema
1 Alchemy
674 Sri Aurobindo
443 The Mother
264 Satprem
209 Nolini Kanta Gupta
58 H P Lovecraft
54 Pierre Teilhard de Chardin
53 Aleister Crowley
45 Carl Jung
35 Sri Ramakrishna
27 Plotinus
21 William Wordsworth
20 Walt Whitman
20 Percy Bysshe Shelley
19 Jorge Luis Borges
18 Saint Augustine of Hippo
18 Aldous Huxley
18 A B Purani
15 James George Frazer
15 Friedrich Nietzsche
12 Saint John of Climacus
10 Swami Vivekananda
10 George Van Vrekhem
9 Robert Browning
9 Paul Richard
9 Nirodbaran
8 Vyasa
7 Rabindranath Tagore
7 Rabbi Moses Luzzatto
7 Muhammad
6 Sri Ramana Maharshi
6 Rudolf Steiner
6 Plato
6 Jordan Peterson
5 Henry David Thoreau
5 Baha u llah
4 Saint Teresa of Avila
4 Ovid
4 Franz Bardon
3 Symeon the New Theologian
3 Rabbi Abraham Joshua Heschel
3 Lucretius
3 Ken Wilber
3 Kabir
3 Joseph Campbell
3 John Keats
3 Johann Wolfgang von Goethe
3 Edgar Allan Poe
2 William Butler Yeats
2 Thubten Chodron
2 Swami Sivananda Saraswati
2 Swami Krishnananda
2 Saint Therese of Lisieux
2 Saint Francis of Assisi
2 Ralph Waldo Emerson
2 Rainer Maria Rilke
2 Peter J Carroll
2 Norbert Wiener
2 Mahendranath Gupta
2 Jorge Luis Borges
2 Jean Gebser
2 Bokar Rinpoche
2 Alice Bailey
160 Record of Yoga
112 The Synthesis Of Yoga
58 Lovecraft - Poems
54 The Life Divine
50 Prayers And Meditations
46 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03
45 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01
41 Savitri
41 Letters On Yoga IV
40 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 04
39 Essays In Philosophy And Yoga
35 Letters On Yoga II
33 The Gospel of Sri Ramakrishna
33 Magick Without Tears
31 Questions And Answers 1957-1958
29 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02
28 Agenda Vol 01
25 Essays On The Gita
25 Agenda Vol 08
23 Questions And Answers 1956
23 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 07
22 Agenda Vol 03
21 Wordsworth - Poems
21 The Future of Man
21 Agenda Vol 05
20 Whitman - Poems
20 The Human Cycle
20 Shelley - Poems
20 Agenda Vol 02
19 On Thoughts And Aphorisms
19 Liber ABA
19 Essays Divine And Human
18 The Perennial Philosophy
18 Evening Talks With Sri Aurobindo
17 Labyrinths
17 Agenda Vol 07
17 Agenda Vol 04
16 Questions And Answers 1950-1951
16 Mysterium Coniunctionis
15 The Golden Bough
15 Sri Aurobindo or the Adventure of Consciousness
15 Questions And Answers 1953
15 On the Way to Supermanhood
15 City of God
15 Agenda Vol 10
15 Agenda Vol 06
14 The Phenomenon of Man
14 Letters On Yoga III
14 Agenda Vol 13
14 Agenda Vol 12
13 The Practice of Psycho therapy
13 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 05
13 Agenda Vol 11
13 Agenda Vol 09
12 The Ladder of Divine Ascent
12 Letters On Yoga I
11 Questions And Answers 1954
10 Thus Spoke Zarathustra
10 The Archetypes and the Collective Unconscious
10 Questions And Answers 1955
10 Preparing for the Miraculous
10 Plotinus - Complete Works Vol 01
10 On Education
10 Let Me Explain
9 Words Of Long Ago
9 Twelve Years With Sri Aurobindo
9 The Mother With Letters On The Mother
9 Hymn of the Universe
9 Collected Poems
9 Browning - Poems
8 Vishnu Purana
8 Talks
8 Some Answers From The Mother
8 Questions And Answers 1929-1931
8 Letters On Poetry And Art
8 Isha Upanishad
7 Quran
7 Plotinus - Complete Works Vol 03
7 General Principles of Kabbalah
7 A Garden of Pomegranates - An Outline of the Qabalah
6 Vedic and Philological Studies
6 The Secret Of The Veda
6 The Secret Doctrine
6 Tagore - Poems
6 Plotinus - Complete Works Vol 02
6 Maps of Meaning
6 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 08
6 Aion
5 Words Of The Mother II
5 Walden
5 Twilight of the Idols
5 Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 06
5 Bhakti-Yoga
4 Words Of The Mother I
4 The Interior Castle or The Mansions
4 The Confessions of Saint Augustine
4 The 7 Habits of Highly Effective People
4 Plotinus - Complete Works Vol 04
4 Metamorphoses
4 Knowledge of the Higher Worlds
4 Hymns to the Mystic Fire
3 The Practice of Magical Evocation
3 The Hero with a Thousand Faces
3 The Divine Comedy
3 The Book of Certitude
3 Sex Ecology Spirituality
3 Raja-Yoga
3 Of The Nature Of Things
3 Keats - Poems
3 Faust
3 Dark Night of the Soul
3 Beating the Cloth Drum Letters of Zen Master Hakuin
2 Yeats - Poems
2 The Study and Practice of Yoga
2 The Ever-Present Origin
2 The Bible
2 Tara - The Feminine Divine
2 Songs of Kabir
2 Selected Fictions
2 Rilke - Poems
2 Poe - Poems
2 Liber Null
2 Kena and Other Upanishads
2 How to Free Your Mind - Tara the Liberator
2 Emerson - Poems
2 Cybernetics
2 Crowley - Poems
2 Borges - Poems
2 A Treatise on Cosmic Fire
2 Amrita Gita
2 Advanced Dungeons and Dragons 2E
0 0.01 - Introduction, #Agenda Vol 1, #The Mother, #Integral Yoga
She was uprooting a new Matter, free, free from the habit of inexorably being a man who repeats himself ad infinitum with a few improvements in the way of organ transplants or monetary exchanges. In fact, She was there to discover what would happen after materialism and after spiritualism, these prodigal twin brothers. Because Materialism is dying in the West for the same reason that Spiritualism is dying in the East: it is the hour of the new species. Man needs to awaken, not only from his demons but also from his gods. A new Matter, yes, like a new Spirit, yes, because we still know neither one nor the other. It is the hour when Science, like Spirituality, at the end of their roads, must discover what Matter TRULY is, for it is really there that a Spirit as yet unknown to us is to be found. It is a time when all the 'isms' of the old species are dying: 'The age of
Capitalism and bus iness is drawing to its close. But the age of Communism too will pass ... 'It is the hour of a pure little cell THAT WILL HAVE TERRESTRIAL REPERCUSSIONS, infinitely more radical than all our political and scientific or spiritualistic panaceas.
00.02 - Mystic Symbolism, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
The Mystics all over the world and in all ages have clothed their sayings in proverbs and parables, in figures and symbols. To speak in symbols seems to be in their very nature; it is their characteristic manner, their inevitable style. Let us see what is the reason behind it. But first who are the Mystics? They are those who are in touch with supra-sensual things, whose experiences are of a world different from the common physical world, the world of the mind and the senses.
These other worlds are constituted in other ways than ours. Their contents are different and the laws that obtain there are also different. It would be a gross blunder to attempt a chart of any of these other systems, to use an Einsteinian term, with the measures and conventions of the system to which our external waking consciousness belongs. For, there "the sun sh ines not, nor the moon, nor the stars, neither these lightnings nor this fire." The difficulty is further enhanced by the fact that there are very many unseen worlds and they all differ from the seen and from one another in manner and degree. Thus, for example, the Upanishads speak of the swapna, the suupta, and the turya, domains beyond the jgrat which is that where the rational being with its mind and senses lives and moves. And there are other systems and other ways in which systems exist, and they are practically innumerable.
If, however, we have to speak of these other worlds, then, since we can speak only in the terms of this world, we have to use them in a different sense from those they usually bear; we must employ them as figures and symbols. Even then they may prove inadequate and misleading; so there are Mystics who are averse to all speech and expression they are mauni; in silence they experience the inexpressible and in silence they communicate it to the few who have the capacity to receive in silence.
But those who do speak, how do they choose their figures and symbols? What is their methodology? For it might be said, since the unseen and the seen differ out and out, it does not matter what forms or signs are taken from the latter; for any meaning and significance could be put into anything. But in reality, it does not so happen. For, although there is a great divergence between figures and symbols on the one hand and the things figured and symbolised on the other, still there is also some link, some common measure. And that is why we see not unoften the same or similar figures and symbols representing an identical experience in ages and countries far apart from each other.
We can make a distinction here between two types of expression which we have put together indiscriminately, figures and symbols. Figures, we may say, are those that are constructed by the rational mind, the intellect; they are mere metaphors and similes and are not organically related to the thing experienced, but put round it as a robe that can be dropped or changed without affecting the experience itself. Thus, for example, when the Upanishad says, tmnam rathinam viddhi (Know that the soul is the master of the chariot who sits within it) or indriyi haynhu (The senses, they say, are the horses), we have here only a comparison or analogy that is common and natural to the poetic manner. The particular figure or simile used is not inevitable to the idea or experience that it seeks to express, its part and parcel. On the other hand, take this Upanishadic perception: hirayamayena patrea satyasyphitam mukham (The face of the Truth lies hidden under the golden orb). Here the symbol is not mere analogy or comparison, a figure; it is one with the very substance of the experience the two cannot be separated. Or when the Vedas speak of the kindling of the Fire, the rushing of the waters or the rise of the Dawn, the images though taken from the material world, are not used for the sake of mere comparison, but they are the embodiments, the living forms of truths experienced in another world.
When a Mystic refers to the Solar Light or to the Fire the light, for example, that struck down Saul and transformed him into Saint Paul or the burning bush that visited Moses, it is not the physical or material object that he means and yet it is that in a way. It is the materialization of something that is fundamentally not material: some movement in an inner consciousness precipitates itself into the region of the senses and takes from out of the material the form commensurable with its nature that it finds there.
--
Man being an embodied soul, his external consciousness (what the Upanishad calls jgrat) is the milieu in which his soul-experiences naturally manifest and find their play. It is the forms and movements of that consciousness which clo the and give a concrete habitation and name to perceptions on the subtler ranges of the inner existence. If the experiences on these planes are to be presented to the conscious memory and to the brain-mind and made communicable to others through speech, this is the inevitable and natural process. Symbols are a translation in mental and sensual (and vocal) terms of experiences that are beyond the mind and the sense and the speech and yet throw a kind of echoing vibrations upon these lesser levels.
***
0.00 - INTRODUCTION, #The Gospel of Sri Ramakrishna, #Sri Ramakrishna, #Hinduism
Gadadhar was on the threshold of youth. He had become the pet of the women of the village. They loved to hear him talk, sing, or recite from the holy books. They enjoyed his knack of imitating voices. Their woman's instinct recognized the innate purity and guilelessness of this boy of clear skin, flowing hair, beaming eyes, smiling face, and inexhaustible fun. The pious elderly women looked upon him as Gopala, the Baby Krishna, and the younger ones saw in him the youthful Krishna of Vrindavan. He himself so idealized the love of the gopis for Krishna that he sometimes yearned to be born as a woman, if he must be born again, in order to be able to love Sri Krishna with all his heart and soul.
--- COMING TO CALCUTTA
--
And, indeed, he soon discovered what a strange Goddess he had chosen to serve. He became gradually enmeshed in the web of Her all-pervading presence. To the ignorant She is, to be sure, the image of destruction; but he found in Her the benign, all-loving Mother. Her neck is encircled with a garland of heads, and Her waist with a girdle of human arms, and two of Her hands hold weapons of death, and Her eyes dart a glance of fire; but, strangely enough, Ramakrishna felt in Her breath the soothing touch of tender love and saw in Her the Seed of Immortality. She stands on the bosom of Her Consort, Siva; it is because She is the Sakti, the Power, inseparable from the Absolute. She is surrounded by jackals and other unholy creatures, the denizens of the cremation ground. But is not the Ultimate Reality above hol iness and unhol iness? She appears to be reeling under the spell of w ine. But who would create this mad world unless under the influence of a div ine drunkenness? She is the highest symbol of all the forces of nature, the synthesis of their antinomies, the Ultimate Div ine in the form of woman. She now became to Sri Ramakrishna the only Reality, and the world became an unsubstantial shadow. Into Her worship he poured his soul. Before him She stood as the transparent portal to the shr ine of ineffable Reality.
The worship in the temple intensified Sri Ramakrishna's yearning for a living vision of the Mother of the Universe. He began to spend in meditation the time not actually employed in the temple service; and for this purpose he selected an extremely solitary place. A deep jungle, thick with underbrush and prickly plants, lay to the north of the temples. Used at one time as a burial ground, it was shunned by people even during the day-time for fear of ghosts. There Sri Ramakrishna began to spend the whole night in meditation, returning to his room only in the morning with eyes swollen as though from much weeping. While meditating, he would lay aside his cloth and his brahminical thread. Explaining this strange conduct, he once said to Hriday: "Don't you know that when one thinks of God one should be freed from all ties? From our very birth we have the eight fetters of hatred, shame, l ineage, pride of good conduct, fear, secretiveness, caste, and grief. The sacred thread reminds me that I am a brahmin and therefore superior to all. When calling on the Mother one has to set aside all such ideas." Hriday thought his uncle was becoming insane.
As his love for God deepened, he began either to forget or to drop the formalities of worship. Sitting before the image, he would spend hours singing the devotional songs of great devotees of the Mother, such as Kamalakanta and Ramprasad. Those rhapsodical songs, describing the direct vision of God, only intensified Sri Ramakrishna's longing. He felt the pangs of a child separated from its mother. Sometimes, in agony, he would rub his face against the ground and weep so bitterly that people, thinking he had lost his earthly mother, would sympathize with him in his grief. Sometimes, in moments of scepticism, he would cry: "Art Thou true, Mother, or is it all fiction — mere poetry without any reality? If Thou dost exist, why do I not see Thee? Is religion a mere fantasy and art Thou only a figment of man's imagination?" Sometimes he would sit on the prayer carpet for two hours like an inert object. He began to behave in an abnormal manner
, most of the time unconscious of the world. He almost gave up food; and sleep left him altogether.
--
There are three kinds of formal devotion: tamasic, rajasic, and sattvic. If a person, while showing devotion, to God, is actuated by malevolence, arrogance, jealousy, or anger, then his devotion is tamasic, since it is influenced by tamas, the quality of inertia. If he worships God from a desire for fame or wealth, or from any other worldly ambition, then his devotion is rajasic, since it is influenced by rajas, the quality of activity. But if a person loves God without any thought of material gain, if he performs his duties to please God alone and maintains toward all created beings the attitude of friendship, then his devotion is called sattvic, since it is influenced by sattva, the quality of harmony. But the highest devotion transcends the three gunas, or qualities, being a spontaneous, uninterrupted inclination of the mind toward God, the Inner Soul of all beings; and it wells up in the heart of a true devotee as soon as he hears the name of God or mention of God's attributes. A devotee possessed of this love would not accept the happ iness of heaven if it were offered him. His one desire is to love God under all conditions — in pleasure and pain, life and death, honour and dishonour, prosperity and adversity.
There are two stages of bhakti. The first is known as vaidhi-bhakti, or love of God qualified by scriptural injunctions. For the devotees of this stage are prescribed regular and methodical worship, hymns, prayers, the repetition of God's name, and the chanting of His glories. This lower bhakti in course of time matures into para-bhakti, or supreme devotion, known also as prema, the most intense form of div ine love. Div ine love is an end in itself. It exists potentially in all human hearts, but in the case of bound creatures it is misdirected to earthly objects.
--
is, ultimately speaking, as illusory as the experience of any other object. Man attains his liberation, therefore, by piercing the veil of maya and rediscovering his total identity with Brahman. Knowing himself to be one with the Universal Spirit, he realizes ineffable Peace. Only then does he go beyond the fiction of birth and death; only then does he become immortal. 'And this is the ultimate goal of all religions — to dehypnotize the soul now hypnotized by its own ignorance.
The path of the Vedantic discipl ine is the path of negation, "neti", in which, by stern determination, all that is unreal is both negated and renounced. It is the path of jnana, knowledge, the direct method of realizing the Absolute. After the negation of everything relative, including the discriminating ego itself, the aspirant merges in the One without a Second, in the bliss of nirvikalpa samadhi, where subject and object are alike dissolved. The soul goes beyond the realm of thought. The domain of duality is transcended. Maya is left behind with all its changes and modifications. The Real Man towers above the delusions of creation, preservation, and destruction. An avalanche of indescribable Bliss sweeps away all relative ideas of pain and pleasure, good and evil. There sh ines in the heart the glory of the Eternal Brahman, Existence-Knowledge-Bliss Absolute. Knower, knowledge, and known are dissolved in the Ocean of one eternal Consciousness; love, lover, and beloved merge in the unbounded Sea of supreme Felicity; birth, growth, and death vanish in infinite Existence. All doubts and misgivings are quelled for ever; the oscillations of the mind are stopped; the momentum of past actions is exhausted. Breaking down the ridge-pole of the tabernacle in which the soul has made its abode for untold ages, stilling the body, calming the mind, drowning the ego, the sweet joy of Brahman wells up in that superconscious state. Space disappears into nothingness, time is swallowed in eternity, and causation becomes a dream of the past. Only Existence is. Ah! Who can describe what the soul then feels in its communion with the Self?
--
"Sri Ramakrishna had not read books, yet he possessed an encyclopedic knowledge of religions and religious philosophies. This he acquired from his contacts with innumerable holy men and scholars. He had a unique power of assimilation; through meditation he made this knowledge a part of his being. Once, when he was asked by a disciple about the source of his seemingly inexhaustible knowledge, he replied; "I have not read; but I have heard the learned. I have made a garland of their knowledge, wearing it round my neck, and I have given it as an offering at the feet of the Mother."
Sri Ramakrishna used to say that when the flower blooms the bees come to it for honey of their own accord. Now many souls began to visit Daksh ineswar to satisfy their spiritual hunger. He, the devotee and aspirant, became the Master. Gauri, the great scholar who had been one of the first to proclaim Sri Ramakrishna an Incarnation of God, paid the Master a visit in 1870 and with the Master's blessings renounced the world. Narayan Shastri, another great pundit, who had mastered the six systems of Hindu philosophy and had been offered a lucrative post by the Maharaja of Jaipur, met the Master and recognized in him one who had realized in life those ideals which he himself had encountered merely in books. Sri Ramakrishna initiated Narayan Shastri, at his earnest request, into the life of sannyas. Pundit Padmalochan, the court pundit of the Maharaja of Burdwan, well known for his scholarship in both the Vedanta and the Nyaya systems of philosophy, accepted the Master as an Incarnation of God. Krishnakishore, a Vedantist scholar, became devoted to the Master. And there arrived Viswanath Upadhyaya, who was to become a favourite devotee; Sri Ramakrishna always addressed him as "Captain". He was a high officer of the King of Nepal and had received the title of Colonel in recognition of his merit. A scholar of the Gita, the Bhagavata, and the Vedanta philosophy, he daily performed the worship of his Chosen Deity with great devotion. "I have read the Vedas and the other scriptures", he said. "I have also met a good many monks and devotees in different places. But it is in Sri Ramakrishna's presence that my spiritual yearnings have been fulfilled. To me he seems to be the embodiment of the truths of the scriptures."
--
By far the ablest leader of the Brahmo movement was Keshab Chandra Sen (1838-1884). Unlike Raja Rammohan Roy and Devendranath Tagore, Keshab was born of a middle-class Bengali family and had been brought up in an English school. He did not know Sanskrit and very soon broke away from the popular Hindu religion. Even at an early age he came under the spell of Christ and professed to have experienced the special favour of John the Baptist, Christ, and St. Paul. When he strove to introduce Christ to the Brahmo Samaj, a rupture became inevitable with Devendranath. In 1868 Keshab broke with the older leader and founded the Brahmo Samaj of India, Devendra retaining leadership of the first Brahmo Samaj, now called the Adi Samaj.
Keshab possessed a complex nature. When passing through a great moral crisis, he spent much of his time in solitude and felt that he heard the voice of God, When a devotional form of worship was introduced into the Brahmo Samaj, he spent hours in singing kirtan with his followers. He visited England land in 1870 and impressed the English people with his musical voice, his simple English, and his spiritual fervour. He was enterta ined by Queen Victoria. Returning to India, he founded centres of the Brahmo Samaj in various parts of the country. Not unlike a professor of comparative religion in a European university, he began to discover, about the time of his first contact with Sri Ramakrishna, the harmony of religions. He became sympathetic toward the Hindu gods and goddesses, explaining them in a liberal fashion. Further, he believed that he was called by God to dictate to the world God's newly revealed law, the New Dispensation, the Navavidhan.
--
Sri Ramakrishna, dressed in a red-bordered dhoti, one end of which was carelessly thrown over his left shoulder, came to Jaygopal's garden house accompanied by Hriday. No one took notice of the unostentatious visitor. Finally the Master said to Keshab, "People tell me you have seen God; so I have come to hear from you about God." A magnificent conversation followed. The Master sang a thrilling song about Kali and forthwith went into samadhi. When Hriday uttered the sacred "Om" in his ears, he gradually came back to consciousness of the world, his face still radiating a div ine brilliance. Keshab and his followers were amazed. The contrast between Sri Ramakrishna and the Brahmo devotees was very interesting. There sat this small man, thin and extremely delicate. His eyes were illum ined with an inner light. Good humour gleamed in his eyes and lurked in the corners of his mouth. His speech was Bengali of a homely kind with a slight, delightful stammer, and his words held men enthralled by their wealth of spiritual experience, their inexhaustible store of simile and metaphor, their power of observation, their bright and subtle humour, their wonderful catholicity, their ceaseless flow of wisdom. And around him now were the sophisticated men of Bengal, the best products of Western education, with Keshab, the idol of young Bengal, as their leader.
Keshab's sincerity was enough for Sri Ramakrishna. Henceforth the two saw each other frequently, either at Daksh ineswar or at the temple of the Brahmo Samaj. Whenever the Master was in the temple at the time of div ine service, Keshab would request him to speak to the congregation. And Keshab would visit the saint, in his turn, with offerings of flowers and fruits.
--
Pratap Chandra Mazumdar, the right-hand man of Keshab and an accomplished Brahmo preacher in Europe and America, bitterly criticized Sri Ramakrishna's use of uncultured language and also his austere attitude toward his wife. But he could not escape the spell of the Master's personality. In the course of an article about Sri Ramakrishna, Pratap wrote in the "Theistic Quarterly Review": "What is there in common between him and me? I, a Europeanized, civilized, self-centred, semi-sceptical, so-called educated reasoner, and he, a poor, illiterate, unpolished, half-idolatrous, friendless Hindu devotee? Why should I sit long hours to attend to him, I, who have listened to Disraeli and Fawcett, Stanley and Max Muller, and a whole host of European scholars and div ines? . . . And it is not I only, but dozens like me, who do the same. . . . He worships Siva, he worships Kali, he worships Rama, he worships Krishna, and is a confirmed advocate of Vedantic doctr ines. . . . He is an idolater, yet is a faithful and most devoted meditator on the perfections of the One Formless, Absolute, Infinite Deity. . . . His religion is ecstasy, his worship means transcendental insight, his whole nature burns day and night with a permanent fire and fever of a strange faith and feeling. . . . So long as he is spared to us, gladly shall we sit at his feet to learn from him the sublime precepts of purity, unworldl iness, spirituality, and inebriation in the love of God. . . . He, by his childlike bhakti, by his strong conceptions of an ever-ready Motherhood, helped to unfold it [God as our Mother] in our minds wonderfully. . . . By associating with him we learnt to realize better the div ine attributes as scattered over the three hundred and thirty millions of deities of mythological India, the gods of the Puranas."
The Brahmo leaders received much inspiration from their contact with Sri Ramakrishna. It broadened their religious views and kindled in their hearts the yearning for God-realization; it made them understand and appreciate the rituals and symbols of Hindu religion, convinced them of the manifestation of God in diverse forms, and deepened their thoughts about the harmony of religions. The Master, too, was impressed by the sincerity of many of the Brahmo devotees. He told them about his own realizations and expla ined to them the essence of his teachings, such as the necessity of renunciation, sincerity in the pursuit of one's own course of discipl ine, faith in God, the performance of one's duties without thought of results, and discrimination between the Real and the unreal.
--
To those who became his intimate disciples the Master was a friend, companion, and playmate. Even the chores of religious discipl ine would be lightened in his presence. The devotees would be so inebriated with pure joy in his company that they would have no time to ask themselves whether he was an Incarnation, a perfect soul, or a yogi. His very presence was a great teaching; words were superfluous. In later years his disciples remarked that while they were with him they would regard him as a comrade, but afterwards would tremble to think of their frivolities in the presence of such a great person. They had convincing proof that the Master could, by his mere wish, kindle in their hearts the love of God and give them His vision.
Through all this fun and frolic, this merriment and frivolity, he always kept before them the shining ideal of God-Consciousness and the path of renunciation. He prescribed ascents steep or graded according to the powers of the climber. He permitted no compromise with the basic principles of purity. An aspirant had to keep his body, mind, senses, and soul unspotted; had to have a sincere love for God and an ever mounting spirit of yearning. The rest would be done by the Mother.
--
"I shall make the whole thing public before I go", the Master had said some time before. On January 1, 1886, he felt better and came down to the garden for a little stroll. It was about three o'clock in the afternoon. Some thirty lay disciples were in the hall or sitting about under the trees. Sri Ramakrishna said to Girish, "Well, Girish, what have you seen in me, that you proclaim me before everybody as an Incarnation of God?" Girish was not the man to be taken by surprise. He knelt before the Master and said, with folded hands, "What can an insignificant person like myself say about the One whose glory even sages like Vyasa and Valmiki could not adequately measure?" The Master was profoundly moved. He said: "What more shall I say? I bless you all. Be illum ined!" He fell into a spiritual mood. Hearing these words the devotees, one and all, became overwhelmed with emotion. They rushed to him and fell at his feet. He touched them all, and each received an appropriate benediction. Each of them, at the touch of the Master, experienced ineffable bliss. Some laughed, some wept, some sat down to meditate, some began to pray. Some saw light, some had visions of their Chosen Ideals, and some felt within their bodies the rush of spiritual power.
Narendra, consumed with a terrific fever for realization, compla ined to the Master that all the others had atta ined peace and that he alone was dissatisfied. The Master asked what he wanted. Narendra begged for samadhi, so that he might altogether forget the world for three or four days at a time. "You are a fool", the Master rebuked him. "There is a state even higher than that. Isn't it you who sing, 'All that exists art Thou'? First of all settle your family affairs and then come to me. You will experience a state even higher than samadhi."
--
The Holy Mother secretly went to a Siva temple across the Ganges to intercede with the Deity for the Master's recovery. In a revelation she was told to prepare herself for the inevitable end.
One day when Narendra was on the ground floor, meditating, the Master was lying awake in his bed upstairs. In the depths of his meditation Narendra felt as though a lamp were burning at the back of his head. Suddenly he lost consciousness. It was the yearned-for, all-effacing experience of nirvikalpa samadhi, when the embodied soul realizes its unity with the Absolute. After a very long time he rega ined partial consciousness but was unable to find his body. He could see only his head. "Where is my body?" he cried. The elder Gopal entered the room and said, "Why, it is here, Naren!" But Narendra could not find it. Gopal, frightened, ran upstairs to the Master. Sri Ramakrishna only said: "Let him stay that way for a time. He has worried me long enough."
0.00 - The Book of Lies Text, #The Book of Lies, #Aleister Crowley, #Philosophy
thy wear iness is changed into ineffable Rest.
For there is not Thou upon That Path: thou hast
--
situated, and flood it with the ineffable light.
[73]
0.00 - THE GOSPEL PREFACE, #The Gospel of Sri Ramakrishna, #Sri Ramakrishna, #Hinduism
The life of Sdhan and holy association that he started on at the feet of the Master, he continued all through his life. He has for this reason been most appropriately described as a Grihastha-Sannysi (householder-Sannysin). Though he was forbidden by the Master to become a Sannysin, his reverence for the Sannysa ideal was whole-hearted and was without any reservation. So after Sri Ramakrishna's passing away, while several of the Master's householder devotees considered the young Sannysin disciples of the Master as inexperienced and inconsequential, M. stood by them with the firm faith that the Master's life and message were going to be perpetuated only through them. Swami Vivekananda wrote from America in a letter to the inmates of the Math: "When Sri Thkur (Master) left the body, every one gave us up as a few unripe urchins. But M. and a few others did not leave us in the lurch. We cannot repay our debt to them." (Swami Raghavananda's article on M. in Prabuddha Bharata vol. XXX P. 442.)
M. spent his weekends and holidays with the monastic brethren who, after the Master's demise, had formed themselves into an Order with a Math at Baranagore, and participated in the intense life of devotion and meditation that they followed. At other times he would retire to Daksh ineswar or some garden in the city and spend several days in spiritual practice taking simple self-cooked food. In order to feel that he was one with all mankind he often used to go out of his home at dead of night, and like a wandering Sannysin, sleep with the waifs on some open verandah or footpath on the road.
0.01f - FOREWARD, #The Phenomenon of Man, #Pierre Teilhard de Chardin, #Christianity
Subjectively, first of all, we are inevitably the centre of
perspective of our own observation. In its early, naive stage,
science, perhaps inevitably, imag ined that we could observe
phenomena in themselves, as they would take place in our
0.01 - Life and Yoga, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
God. Therefore we see in India that a sharp incompatibility has been created between life in the world and spiritual growth and perfection, and although the tradition and ideal of a victorious harmony between the inner attraction and the outer demand remains, it is little or else very imperfectly exemplified. In fact, when a man turns his vision and energy inward and enters on the path of Yoga, he is popularly supposed to be lost inevitably to the great stream of our collective existence and the secular effort of humanity. So strongly has the idea prevailed, so much has it been emphasised by prevalent philosophies and religions that to escape from life is now commonly considered as not only the necessary condition, but the general object of Yoga. No synthesis of Yoga can be satisfying which does not, in its aim, reunite God and Nature in a liberated and perfected human life or, in its method, not only permit but favour the harmony of our inner and outer activities and experiences in the div ine consummation of both. For man is precisely that term and symbol of a higher Existence descended into the material world in which it is possible for the lower to transfigure itself and put on the nature of the higher and the higher to reveal itself in the forms of the lower. To avoid the life which is given him for the realisation of that possibility, can never be either the indispensable condition or the whole and ultimate object of his supreme endeavour or of his most powerful means of self-fulfilment. It can only be a temporary necessity under certain conditions or a specialised extreme effort imposed on the individual so as to prepare a greater general possibility for the race. The true and full object and utility of Yoga can only be accomplished when the conscious
Yoga in man becomes, like the subconscious Yoga in Nature, outwardly conterminous with life itself and we can once more, looking out both on the path and the achievement, say in a more perfect and luminous sense: "All life is Yoga."
0.02 - Letters to a Sadhak, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
I thought that my refusal was ineffective because it was
not supported by Sweet Mother, and I firmly believe that
0.02 - The Three Steps of Nature, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Matter, which, however the too ethereally spiritual may despise it, is our foundation and the first condition of all our energies and realisations, and the Life-Energy which is our means of existence in a material body and the basis there even of our mental and spiritual activities. She has successfully achieved a certain stability of her constant material movement which is at once sufficiently steady and durable and sufficiently pliable and mutable to provide a fit dwelling-place and instrument for the progressively manifesting god in humanity. This is what is meant by the fable in the Aitareya Upanishad which tells us that the gods rejected the animal forms successively offered to them by the Div ine Self and only when man was produced, cried out, "This indeed is perfectly made," and consented to enter in. She has effected also a working compromise between the inertia of matter and the active Life that lives in and feeds on it, by which not only is vital existence susta ined, but the fullest developments of mentality are rendered possible. This equilibrium constitutes the basic status of Nature in man and is termed in the language of Yoga his gross body composed
The Three Steps of Nature
--
If, then, this inferior equilibrium is the basis and first means of the higher movements which the universal Power contemplates and if it constitutes the vehicle in which the Div ine here seeks to reveal Itself, if the Indian saying is true that the body is the instrument provided for the fulfilment of the right law of our nature, then any final recoil from the physical life must be a turning away from the completeness of the div ine Wisdom and a renunciation of its aim in earthly manifestation. Such a refusal may be, owing to some secret law of their development, the right attitude for certain individuals, but never the aim intended for mankind. It can be, therefore, no integral Yoga which ignores the body or makes its annulment or its rejection indispensable to a perfect spirituality. Rather, the perfecting of the body also should be the last triumph of the Spirit and to make the bodily life also div ine must be God's final seal upon His work in the universe. The obstacle which the physical presents to the spiritual is no argument for the rejection of the physical; for in the unseen providence of things our greatest difficulties are our best opportunities. A supreme difficulty is Nature's indication to us of a supreme conquest to be won and an ultimate problem to be solved; it is not a warning of an inextricable snare to be shunned or of an enemy too strong for us from whom we must flee.
Equally, the vital and nervous energies in us are there for a great utility; they too demand the div ine realisation of their possibilities in our ultimate fulfilment. The great part assigned to this element in the universal scheme is powerfully emphasised by the catholic wisdom of the Upanishads. "As the spokes of a wheel in its nave, so in the Life-Energy is all established, the triple knowledge and the Sacrifice and the power of the strong and the purity of the wise. Under the control of the LifeEnergy is all this that is established in the triple heaven."2 It is therefore no integral Yoga that kills these vital energies, forces them into a nerveless quiescence or roots them out as the source
--
Indeed, the increasing effort towards a more intense mental life seems to create, frequently, an increasing disequilibrium of the human elements, so that it is possible for em inent scientists to describe genius as a form of insanity, a result of degeneration, a pathological morbidity of Nature. The phenomena which are used to justify this exaggeration, when taken not separately, but in connection with all other relevant data, point to a different truth. Genius is one attempt of the universal Energy to so quicken and intensify our intellectual powers that they shall be prepared for those more puissant, direct and rapid faculties which constitute the play of the supra-intellectual or div ine mind. It is not, then, a freak, an inexplicable phenomenon, but a perfectly natural next step in the right l ine of her evolution.
She has harmonised the bodily life with the material mind, she is harmonising it with the play of the intellectual mentality; for that, although it tends to a depression of the full animal and vital vigour, need not produce active disturbances. And she is shooting yet beyond in the attempt to reach a still higher level.
0.03 - III - The Evening Sittings, #Evening Talks With Sri Aurobindo, #unset, #Zen
But there were occasions when he did give his independent, personal views on some problems, on events or other subjects. Even then it was never an authoritarian pronouncement. Most often it appeared to be a logically worked out and almost inevitable conclusion expressed quite impersonally though with firm and sincere conviction. This impersonality was such a prom inent trait of his personality! Even in such matters as dispatching a letter or a telegram it would not be a command from him to a disciple to carry out the task. Most often during his usual passage to the dining room he would stop on the way, drop in on the company of four or five disciples and, holding out the letter or the telegram, would say in the most amiable and yet the most impersonal way: "I suppose this has to be sent." And it would be for someone in the group instantly to volunteer and take it. The expression he very often used was "It was done" or "It happened", not "I did."
From 1918 to 1922, we gathered at No. 41, Rue Franois Martin, called the Guest House, upstairs, on a broad verandah into which four rooms opened and whose main piece of furniture was a small table 3' x 1' covered with a blue cotton cloth. That is where Sri Aurobindo used to sit in a hard wooden chair behind the table with a few chairs in front for the visitors or for the disciples.
0.03 - Letters to My little smile, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
1) The Infinite is the inexhaustible storehouse of forces. The
individual is a battery, a storage cell which runs down after use.
0.03 - The Threefold Life, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
The mental life concentrates on the aesthetic, the ethical and the intellectual activities. Essential mentality is idealistic and a seeker after perfection. The subtle self, the brilliant Atman,1 is ever a dreamer. A dream of perfect beauty, perfect conduct, perfect Truth, whether seeking new forms of the Eternal or revitalising the old, is the very soul of pure mentality. But it knows not how to deal with the resistance of Matter. There it is hampered and inefficient, works by bungling experiments and has either to withdraw from the struggle or submit to the grey actuality. Or else, by studying the material life and accepting the conditions of the contest, it may succeed, but only in imposing temporarily some artificial system which infinite Nature either rends and casts aside or disfigures out of recognition or by withdrawing her assent leaves as the corpse of a dead ideal. Few and far between have been those realisations of the dreamer in Man which the world has gladly accepted, looks back to with a fond memory and seeks, in its elements, to cherish.
1 Who dwells in Dream, the inly conscious, the enjoyer of abstractions, the Brilliant.
--
In India, for the last thousand years and more, the spiritual life and the material have existed side by side to the exclusion of the progressive mind. Spirituality has made terms for itself with Matter by renouncing the attempt at general progress. It has obta ined from society the right of free spiritual development for all who assume some distinctive symbol, such as the garb of the Sannyasin, the recognition of that life as man's goal and those who live it as worthy of an absolute reverence, and the casting of society itself into such a religious mould that its most customary acts should be accompanied by a formal reminder of the spiritual symbolism of life and its ultimate destination. On the other hand, there was conceded to society the right of inertia and immobile self-conservation. The concession destroyed much of the value of the terms. The religious mould being fixed, the formal reminder tended to become a rout ine and to lose its living sense. The constant attempts to change the mould by new sects and religions ended only in a new rout ine or a modification of the old; for the saving element of the free and active mind had been exiled. The material life, handed over to the Ignorance, the purposeless and endless duality, became a leaden and dolorous yoke from which flight was the only escape.
The schools of Indian Yoga lent themselves to the compromise. Individual perfection or liberation was made the aim, seclusion of some kind from the ordinary activities the condition, the renunciation of life the culmination. The teacher gave his knowledge only to a small circle of disciples. Or if a wider movement was attempted, it was still the release of the individual soul that rema ined the aim. The pact with an immobile society was, for the most part, observed.
--
But their aim is one in the end. The generalisation of Yoga in humanity must be the last victory of Nature over her own delays and concealments. Even as now by the progressive mind in Science she seeks to make all mankind fit for the full development of the mental life, so by Yoga must she inevitably seek to make all mankind fit for the higher evolution, the second birth, the spiritual existence. And as the mental life uses and perfects the material, so will the spiritual use and perfect the material and the mental existence as the instruments of a div ine self-expression.
The ages when that is accomplished, are the legendary Satya or Krita3 Yugas, the ages of the Truth manifested in the symbol, of the great work done when Nature in mankind, illum ined, satisfied and blissful, rests in the culmination of her endeavour.
0.04 - The Systems of Yoga, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Yet it is always through something which she has formed in her evolution that Nature thus overpasses her evolution. It is the individual heart that by sublimating its highest and purest emotions attains to the transcendent Bliss or the ineffable Nirvana, the individual mind that by converting its ordinary functionings into a knowledge beyond mentality knows its oneness with the
ineffable and merges its separate existence in that transcendent unity. And always it is the individual, the Self conditioned in its experience by Nature and working through her formations, that attains to the Self unconditioned, free and transcendent.
--
But this exclusive consummation is not the sole or inevitable result of the Path of Knowledge. For, followed more largely and with a less individual aim, the method of Knowledge may lead to an active conquest of the cosmic existence for the Div ine no less than to a transcendence. The point of this departure is the realisation of the supreme Self not only in one's own being but in all beings and, finally, the realisation of even the phenomenal aspects of the world as a play of the div ine consciousness and not something entirely alien to its true nature. And on the basis of this realisation a yet further enlargement is possible, the conversion of all forms of knowledge, however mundane, into activities of the div ine consciousness utilisable for the perception of the one and unique Object of knowledge both in itself and through the play of its forms and symbols. Such a method might well lead to the elevation of the whole range of human intellect
The Systems of Yoga
--
But, here too, the exclusive result is not inevitable. The Yoga itself provides a first corrective by not confining the play of div ine love to the relation between the supreme Soul and the individual, but extending it to a common feeling and mutual worship between the devotees themselves united in the same realisation of the supreme Love and Bliss. It provides a yet more general corrective in the realisation of the div ine object of Love in all beings not only human but animal, easily extended to all forms whatsoever. We can see how this larger application of the Yoga of
Devotion may be so used as to lead to the elevation of the whole range of human emotion, sensation and aesthetic perception to the div ine level, its spiritualisation and the justification of the cosmic labour towards love and joy in our humanity.
--
But here too the exclusive result is not inevitable. The end of the path may be, equally, a perception of the Div ine in all energies, in all happenings, in all activities, and a free and unegoistic participation of the soul in the cosmic action. So followed it will lead to the elevation of all human will and activity to the div ine level, its spiritualisation and the justification of the cosmic labour towards freedom, power and perfection in the human being.
We can see also that in the integral view of things these three paths are one. Div ine Love should normally lead to the perfect knowledge of the Beloved by perfect intimacy, thus becoming a path of Knowledge, and to div ine service, thus becoming a path of Works. So also should perfect Knowledge lead to perfect
0.05 - Letters to a Child, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
becoming like a stone, without energy, inert, and more
and more closed . I feel your light and your force around
--
from its heav iness and inertia. But it is an ignorant movement,
for violent sensations can never be a remedy; on the contrary,
0.05 - The Synthesis of the Systems, #The Synthesis Of Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
In psychological fact this method translates itself into the progressive surrender of the ego with its whole field and all its apparatus to the Beyond-ego with its vast and incalculable but always inevitable workings. Certainly, this is no short cut or easy sadhana. It requires a colossal faith, an absolute courage and above all an unflinching patience. For it implies three stages of which only the last can be wholly blissful or rapid, - the attempt of the ego to enter into contact with the Div ine, the wide, full and therefore laborious preparation of the whole lower Nature by the div ine working to receive and become the higher Nature, and the eventual transformation. In fact, however, the div ine
Strength, often unobserved and behind the veil, substitutes itself for our weakness and supports us through all our failings of faith, courage and patience. It "makes the blind to see and the lame to stride over the hills." The intellect becomes aware of a Law that beneficently insists and a succour that upholds; the heart speaks of a Master of all things and Friend of man or a universal Mother who upholds through all stumblings. Therefore this path is at once the most difficult imaginable and yet, in comparison with the magnitude of its effort and object, the most easy and sure of all.
--
Nor would the integrality to which we aspire be real or even possible, if it were conf ined to the individual. Since our div ine perfection embraces the realisation of ourselves in being, in life and in love through others as well as through ourselves, the extension of our liberty and of its results in others would be the inevitable outcome as well as the broadest utility of our liberation and perfection. And the constant and inherent attempt of such an extension would be towards its increasing and ultimately complete generalisation in mankind.
The divinising of the normal material life of man and of his great secular attempt of mental and moral self-culture in the individual and the race by this integralisation of a widely perfect
0.06 - INTRODUCTION, #Dark Night of the Soul, #Saint John of the Cross, #Christianity
the soul with its heat, the delights experienced are so great as to be ineffable.
The second l ine of the first stanza of the poem is expounded in three
0.06 - Letters to a Young Sadhak, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
This can hardly be called a loss; I consider it an inestimable gain.
A love which is sufficiently strong can make a person the
01.01 - A Yoga of the Art of Life, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
As regards the possibility of such a consummation,Sri Aurobindo says it is not a possibility but an inevitabilityone must remember that the force that will bring about the result and is already at work is not any individual human power, however great it may be, but the Div ine himself, it is the Div ine's own Shakti that is labouring for the dest ined end.
Here is the very heart of the mystery, the master-key to the problem. The advent of the superhuman or div ine race, however stupendous or miraculous the phenomenon may appear to be, can become a thing of practical actuality, precisely because it is no human agency that has undertaken it but the Div ine himself in his supreme potency and wisdom and love. The descent of the Div ine into the ordinary human nature in order to purify and transform it and be lodged there is the whole secret of the sadhana in Sri Aurobindo's Yoga. The sadhaka has only to be quiet and silent, calmly aspiring, open and acquiescent and receptive to the one Force; he need not and should not try to do things by his independent personal effort, but get them done or let them be done for him in the dedicated consciousness by the Div ine Master and Guide. All other Yogas or spiritual discipl ines in the past envisaged an ascent of the consciousness, its sublimation into the consciousness of the Spirit and its fusion and dissolution there in the end. The descent of the Div ine Consciousness to prepare its definitive home in the dynamic and pragmatic human nature, if considered at all, was not the main theme of the past efforts and achievements. Furthermore, the descent spoken of here is the descent, not of a div ine consciousness for there are many varieties of div ine consciousness but of the Div ine's own consciousness, of the Div ine himself with his Shakti. For it is that that is directly working out this evolutionary transformation of the age.
01.01 - The Symbol Dawn, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Persuaded the inert black quietude
And beauty and wonder disturbed the fields of God.
01.02 - Natures Own Yoga, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Sri Aurobindo's Yoga is in the direct l ine of Nature's own Yoga. Nature has a Yoga, which she follows unfailingly, and inevitably for it is her innermost law of being. Yoga means, in essence, a change or transformation of consciousness, a heightening and broadening of consciousness, which is effected by communion or union or identification with a higher and vaster consciousness.
This process of a developing consciousness in Nature is precisely what is known as Evolution. It is the bringing out and fixing of a higher and higher principle of consciousness, hitherto involved and concealed behind the veil, in the earth consciousness as a dynamic factor in Nature's manifest working. Thus, the first stage of evolution is the status of inconscient Matter, of the lifeless physical elements; the second stage is that of the semi-conscious life in the plant, the third that of the conscious life in the animal, and finally the fourth stage, where we stand at present, is that of the embodied self-conscious life in man.
--
The first contact that one has with this static supra-reality is through the higher ranges of the mind: a direct and closer communion is established through a plane which is just above the mind the Overmind, as Sri Aurobindo calls it. The Overmind dissolves or transcends the ego-consciousness which limits the being to its individualised formation bounded by an outward and narrow frame or sheath of mind, life and body; it reveals the universal Self and Spirit, the cosmic godhead and its myriad forces throwing up myriad forms; the world-existence there appears as a play of ever-shifting veils upon the face of one ineffable reality, as a mysterious cycle of perpetual creation and destructionit is the overwhelming vision given by Sri Krishna to Arjuna in the Gita. At the same time, the initial and most intense experience which this cosmic consciousness brings is the extreme relativity, contingency and transitor iness of the whole flux, and a necessity seems logically and psychologically imperative to escape into the abiding substratum, the ineffable Absoluteness.
This has been the highest consummation, the supreme goal which the purest spiritual experience and the deepest aspiration of the human consciousness generally sought to attain. But in this view, the world or creation or Nature came in the end to be looked upon as fundamentally a product of Ignorance: ignorance and suffering and incapacity and death were declared to be the very hallmark of things terrestrial. The Light that dwells above and beyond can be made to shed for a while some kind of lustre upon the mortal darkness but never altogether to remove or change itto live in the full light, to be in and of the Light means to pass beyond. Not that there have not been other strands and types of spiritual experiences and aspirations, but the one we are considering has always struck the major chord and dominated and drowned all the rest.
But the initial illusory consciousness of the Overmind need not at all lead to the static Brahmic consciousness or Sunyam alone. As a matter of fact, there is in this particular processes of consciousness a hiatus between the two, between Maya and Brahman, as though one has to leap from the one into the other somehow. This hiatus is filled up in Sri Aurobindo's Yoga by the principle of Supermind, not synthetic-analytic2 in knowledge like Overmind and the highest mental intelligence, but inescapably unitarian even in the utmost diversity. Supermind is the Truth-consciousness at once static and dynamic, self-existent and creative: in Supermind the Brahmic consciousness Sachchidanandais ever self-aware and ever manifested and embodied in fundamental truth-powers and truth-forms for the play of creation; it is the plane where the One breaks out into the Many and the Many still remain one, being and knowing themselves to be but various self-expressions of the One; it develops the spiritual archetypes, the div ine names and forms of all individualisations of an evolving existence.
SRI AUROBINDO
--
In the Supermind things exist in their perfect spiritual reality; each is consciously the div ine reality in its transcendent essence, its cosmic extension, its, spiritual individuality; the diversity of a manifested existence is there, but the mutually exclusive separativeness has not yet arisen. The ego, the knot of separativity, appears at a later and lower stage of involution; what is here is indivisible nexus of individualising centres of the one eternal truth of being. Where Supermind and Overmind meet, one can see the multiple godheads, each distinct in his own truth and beauty and power and yet all together forming the one supreme consciousness infinitely composite and inalienably integral. But stepping back into Supermind one sees something moreOneness gathering into itself all diversity, not destroying it, but annulling and forbidding the separative consciousness that is the beginning of Ignorance. The first shadow of the Illusory Consciousness, the initial possibility of the movement of Ignorance comes in when the supramental light enters the penumbra of the mental sphere. The movement of Supermind is the movement of light without obscurity, straight, unwavering, unswerving, absolute. The Force here contains and holds in their oneness of Reality the manifold but not separated l ines of essential and unalloyed truth: its march is the inevitable progression of each one assured truth entering into and upholding every other and therefore its creation, play or action admits of no trial or stumble or groping or deviation; for each truth rests on all others and on that which harmonises them all and does not act as a Power diverging from and even competing with other Powers of being. In the Overmind commences the play of divergent possibilities the simple, direct, united and absolute certainties of the supramental consciousness retire, as it were, a step behind and begin to work themselves out through the interaction first of separately individualised and then of contrary and contradictory forces. In the Overmind there is a conscious underlying Unity but yet each Power, Truth, Aspect of that Unity is encouraged to work out its possibilities as if it were sufficient to itself and the others are used by it for its own enhancement until in the denser and darker reaches below Overmind this turns out a thing of blind conflict and battle and, as it would appear, of chance survival. Creation or manifestation originally means the concretisation or devolution of the powers of Conscious Being into a play of united diversity; but on the l ine which ends in Matter it enters into more and more obscure forms and forces and finally the virtual eclipse of the supreme light of the Div ine Consciousness. Creation as it descends' towards the Ignorance becomes an involution of the Spirit through Mind and Life into Matter; evolution is a movement backward, a return journey from Matter towards the Spirit: it is the unravelling, the gradual disclosure and deliverance of the Spirit, the ascension and revelation of the involved consciousness through a series of awakeningsMatter awakening into Life, Life awakening into Mind and Mind now seeking to awaken into something beyond the Mind, into a power of conscious Spirit.
The apparent or actual result of the movement of Nescienceof Involutionhas been an increasing negation of the Spirit, but its hidden purpose is ultimately to embody the Spirit in Matter, to express here below in cosmic Time-Space the splendours of the timeless Reality. The material body came into existence bringing with it inevitably, as it seemed, mortality; it appeared even to be fashioned out of mortality, in order that in this very frame and field of mortality, Immortality, the eternal Spirit Consciousness which is the secret truth and reality in Time itself as well as behind it, might be established and that the Div ine might be possessed, or rather, possess itself not in one unvarying mode of the static consciousness, as it does even now behind the cosmic play, but in the play itself and in the multiple mode of the terrestrial existence.
II
01.02 - Sri Aurobindo - Ahana and Other Poems, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
It is the bare truth, "truth in its own home", as I have said already using a phrase of the ancient sages, that is formulated here without the prop of any external symbolism. There is no veil, no mist, no uncertainty or ambiguity. It is clarity itself, an almost scientific exactness and precision. In all this there is something of the straightness and fullness of vision that characterised the Vedic Rishis, something of their supernal genius which could mould speech into the very expression of what is beyond speech, which could sublimate the small and the finite into forms of the Vast and the Infinite. Mark how in these aphoristic l ines embodying a deep spiritual experience, the inexpressible has been expressed with a luminous felicity:
Delight that labours in its opposite,
01.02 - The Issue, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Fastened with hidden inevitable links
She must disrupt, dislodge by her soul's force
--
On her too closed the inescapable Hand:
The armed Immortal bore the snare of Time.
--
That moves the veiled ineffable's timeless will:
A prayer, a master act, a king idea
--
A random series of inept events
To which reason lends illusive sense, is here,
01.03 - Mystic Poetry, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
it is mysticism, mysticism inexcelsis. Even A.E.'s
I turn
--
The growth of a philosophical thought-content in poetry has been inevitable. For man's consciousness in its evolutionary march is driving towards a consummation which includes and presupposes a development along that l ine. The mot d'ordre in old-world poetry was "fancy", imaginationremember the famous l ines of Shakespeare characterising a poet; in modern times it is Thought, even or perhaps particularly abstract metaphysical thought. Perceptions, experiences, realisationsof whatever order or world they may beexpressed in sensitive and aesthetic terms and figures, that is poetry known and appreciated familiarly. But a new turn has been coming on with an increasing insistencea definite time has been given to that, since the Renaissance, it is said: it is the growing importance of Thought or brain-power as a medium or atmosphere in which poetic experiences find a sober and clear articulation, a definite and strong formulation. Rationalisation of all experiences and realisations is the keynote of the modern mentality. Even when it is said that reason and rationality are not ultimate or final or significant realities, that the irrational or the submental plays a greater role in our consciousness and that art and poetry likewise should be the expression of such a mentality, even then, all this is said and done in and through a strong rational and intellectual stress and frame the like of which cannot be found in the old-world frankly non-intellectual creations.
The religious, the mystic or the spiritual man was, in the past, more or Jess methodically and absolutely non-intellectual and anti-intellectual: but the modern age, the age of scientific culture, is tending to make him as strongly intellectual: he has to explain, not only present the object but show up its mechanism alsoexplain to himself so that he may have a total understanding and a firmer grasp of the thing which he presents and explains to others as well who demand a similar approach. He feels the necessity of explaining, giving the rationality the rationale the science, of his art; for without that, it appears to him, a solid ground is not given to the structure of his experience: analytic power, preoccupation with methodology seems inherent in the modern creative consciousness.
--
Here we have a pattern of thought-movement that does not seem to follow the l ineaments of the normal brain-mind consciousness, although it too has a basis there: our customary l ine of reasoning receives a sudden shock, as it were, and then is shaken, moved, lifted up, transportedgradually or suddenly, according to the temperament of the listener. Besides, we have here the peculiar modern tone, which, for want of a better term, may be described as scientific. The impressimprimaturof Science is its rational coherence, justifying or justified by sense data, by physical experience, which gives us the pattern or model of an inexorable natural law. Here too we feel we are in the domain of such natural law but lifted on to a higher level.
This is what I was trying to make out as the distinguishing trait of the real spiritual consciousness that seems to be developing in the poetic creation of tomorrow, e.g., it has the same rationality, clarity, concreteness of perception as the scientific spirit has in its own domain and still it is rounded off with a halo of magic and miracle. That is the nature of the logic of the infinite proper to the spiritual consciousness. We can have a Science of the Spirit as well as a Science of Matter. This is the Thought element or what corresponds to it, of which I was speaking, the philosophical factor, that which gives form to the formless or definition to that which is vague, a nearness and familiarity to that which is far and alien. The fullness of the spiritual consciousness means such a thing, the presentation of a div ine name and form. And this distinguishes it from the mystic consciousness which is not the supreme solar consciousness but the nearest approach to it. Or, perhaps, the mystic dwells in the domain of the Div ine, he may even be suffused with a sense of unity but would not like to acquire the Div ine's nature and function. Normally and generally he embodies all the aspiration and yearning moved by intimations and suggestions belonging to the human mentality, the div ine urge retaining still the human flavour. We can say also, using a Vedantic terminology, that the mystic consciousness gives us the tatastha lakshana, the nearest approximative attribute of the attri buteless; or otherwise, it is the hiranyagarbha consciousness which englobes the multiple play, the coruscated possibilities of the Reality: while the spiritual proper may be considered as prajghana, the solid mass, the essential l ineaments of revelatory knowledge, the typal "wave-particles" of the Reality. In the former there is a play of imagination, even of fancy, a decorative aesthesis, while in the latter it is vision pure and simple. If the spiritual poetry is solar in its nature, we can say, by extending the analogy, that mystic poetry is characteristically lunarMoon representing the delight and the magic that Mind and mental imagination, suffused, no doubt, with a light or a reflection of some light from beyond, is capable of (the Upanishad speaks of the Moon being born of the Mind).
01.03 - Rationalism, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
But in knowledge it is precisely finality that we seek for and no mere progressive, asymptotic, rapprochement ad infinitum. No less than the Practical Reason, the Theoretical Reason also demands a categorical imperative, a clean affirmation or denial. If Reason cannot do that, it must be regarded as inefficient. It is poor consolation to man that Reason is gradually finding out the truth or that it is trying to grapple with the problems of God, Soul and Immortality and will one day pronounce its verdict. Whether we have or have not any other instrument of knowledge is a different question altogether. But in the meanwhile Reason stands condemned by the evidence of its own limitation.
It may be retorted that if Reason is condemned, it is condemned by itself and by no other authority. All argumentation against Reason is a function of Reason itself. The deficiencies of Reason we find out by the rational faculty alone. If Reason was to die, it is because it consents to commit suicide; there is no other power that kills it. But to this our answer is that Reason has this miraculous power of self-destruction; or, to put it philosophically, Reason is, at best, an organ of self-criticism and perhaps the organ par excellence for that purpose. But criticism is one thing and creation another. And whether we know or act, it is fundamentally a process of creation; at least, without this element of creation there can be no knowledge, no act. In knowledge there is a luminous creativity, Revelation or Categorical Imperative which Reason does not and cannot supply but vaguely strains to seize. For that element we have to search elsewhere, not in Reason.
01.03 - Sri Aurobindo and his School, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 03, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Evidently the em inent politician and his school of activism are labouring under a Himalayan confusion: when they speak of Sri Aurobindo, they really have in their mind some of the old schools of spiritual discipl ine. But one of the marked aspects of Sri Aurobindo's teaching and practice has been precisely his insistence on putting aside the inert and life-shunning quietism, illusionism, asceticism and monasticism of a latter-day and decadent India. These ideals are perhaps as much obstacles in his way as in the way of the activistic school. Only Sri Aurobindo has not had the temerity to say that it is a weakness to seek refuge in contemplation or to suggest that a Buddha was a weakling or a Shankara a poltroon.
This much as regards what Sri Aurobindo is not doing; let us now turn and try to understand what he is doing. The distinguished man of action speaks of conquering Nature and fighting her. Adopting this war-like imagery, we can affirm that Sri Aurobindo's work is just such a battle and conquest. But the question is, what is nature and what is the kind of conquest that is sought, how are we to fight and what are the required arms and implements? A good general should foresee all this, frame his plan of campaign accordingly and then only take the field. The above-mentioned leader proposes ceaseless and unselfish action as the way to fight and conquer Nature. He who speaks thus does not know and cannot mean what he says.
--
This is the present nature of man, with its threefold nexus of mind and life and body, that stands there to be fought and conquered. This is the inferior nature, of which the ancients spoke, that holds man down inexorably to a lower dharma, imperfect mode of life the life that is and has been the human order till today. No amount of ceaseless action, however selflessly done, can move this wheel of Nature even by a hair's breadth away from the path that it has carved out from of old. Human nature and human society have been built up and are run by the forces of this inferior nature, and whatever shuffling and reshuffling we may make in its apparent factors and elements, the general scheme and fundamental form of life will never change. To displace earth (and to conquer nature means nothing less than that) and give it another orbit, one must find a fulcrum outside earth.
Sri Aurobindo does not preach flight from life and a retreat into the silent and passive Infinite; the goal of life is not, in his view, the extinction of life. Neither is he satisfied on that account to hold that life is best lived in the ordinary round of its unregenerate dharma. If the first is a blind alley, the second is a vicious circle,both lead nowhere.
Sri Aurobindo's sadhana starts from the perception of a Power that is beyond the ordinary nature yet is its inevitable master, a fulcrum, as we have said, outside the earth. For what is required first is the discovery and manifestation of a new soul-consciousness in man which will bring about by the very pressure and working out of its self-rule an absolute reversal of man's nature. It is the Asuras who are now holding sway over humanity, for man has allowed himself so long to be built in the image of the Asura; to dislodge the Asuras, the Gods in their sovereign might have to be forged in the human being and brought into play. It is a stupendous task, some would say impossible; but it is very far removed from quietism or passivism. Sri Aurobindo is in retirement, but it is a retirement only from the outward field of present physical activities and their apparent actualities, not from the true forces and action of life. It is the retreat necessary to one who has to go back into himself to conquer a new plane of creative power,an entrance right into the world of basic forces, of fundamental realities, into the flaming heart of things where all actualities are born and take their first shape. It is the discovery of a power-house of tremendous energism and of the means of putting it at the service of earthly life.
And, properly speaking, it is not at all a school, least of all a mere school of thought, that is growing round Sri Aurobindo. It is rather the nucleus of a new life that is to come. Quite naturally it has almost insignificant proportions at present to the outward eye, for the work is still of the nature of experiment and trial in very restricted limits, something in the nature of what is done in a laboratory when a new power has been discovered, but has still to be perfectly formulated in its process. And it is quite a mistake to suppose that there is a vigorous propaganda carried on in its behalf or that there is a large demand for recruits. Only the few, who possess the call within and are impelled by the spirit of the future, have a chance of serving this high attempt and great realisation and standing among its first instruments and pioneer workers.
01.03 - The Yoga of the King - The Yoga of the Souls Release, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
His knowledge shared the Light ineffable.
A strength of the original Permanence
--
A radiant hymn to the inexpressible
And the anthem of the superconscient light.
--
And woke to truths once inexpressible,
And forms appeared, dumbly significant,
--
To the blind driven inertia of our base.
This too the supreme Diplomat can use,
--
In this ineffable communion's climb
There grew in him as grows a waxing moon
--
And the refusal of inertia's mass
And the grey front of the world's Ignorance
--
A portion of the inexpressible Truth
Revealed by silence to the silent soul.
--
The ineffable meaning of the endless dream.
Hardly for a moment glimpsed viewless to Mind,
--
Hewn from the silence of the ineffable.
A Voice in the heart uttered the unspoken Name,
--
Borne round inert on an immense mach ine;
It cast away its grandiose lifeless front,
01.04 - Motives for Seeking the Divine, #The Integral Yoga, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
That involves something which throws all your reasoning out of gear. For these are aspects of the Div ine Nature, powers of it, states of his being, - but the Div ine Himself is something absolute, someone self-existent, not limited by his aspects, - wonderful and ineffable, not existing by them, but they existing because of him. It follows that if he attracts by his aspects, all the more he can attract by his very absolute selfness which is sweeter, mightier, profounder than any aspect. His peace, rapture, light, freedom, beauty are marvellous and ineffable, because he is himself magically, mysteriously, transcendently marvellous and ineffable. He can then be sought after for his wonderful and ineffable self and not only for the sake of one aspect or another of him. The only thing needed for that is, first, to arrive at a point when the psychic being feels this pull of the Div ine in himself and, secondly, to arrive at the point when the mind, vital and each thing else begins to feel too that that was what it was wanting and the surface hunt after Ananda or what else was only an excuse for drawing the nature towards that supreme magnet.
Your argument that because we know the union with the
--
What your reasoning ignores is that which is absolute or tends towards the absolute in man and his seeking as well as in the Div ine - something not to be expla ined by mental reasoning or vital motive. A motive, but a motive of the soul, not of vital desire; a reason not of the mind, but of the self and spirit. An asking too, but the asking that is the soul's inherent aspiration, not a vital longing. That is what comes up when there is the sheer self-giving, when "I seek you for this, I seek you for that" changes to a sheer "I seek you for you." It is that marvellous and ineffable absolute in the Div ine that Krishnaprem means when he says, "Not knowledge nor this nor that, but Krishna."
The pull of that is indeed a categorical imperative, the self in us drawn to the Div ine because of the imperative call of its greater Self, the soul ineffably drawn towards the object of its adoration, because it cannot be otherwise, because it is it and
He is He. That is all about it.
--
I am not saying that there is to be no Ananda. The selfgiving itself is a profound Ananda and what it brings, carries in its wake an inexpressible Ananda - and it is brought by this method sooner than by any other, so that one can say almost,
"A self-less self-giving is the best policy." Only one does not do it out of policy. Ananda is the result, but it is done not for the result, but for the self-giving itself and for the Div ine himself - a subtle distinction, it may seem to the mind, but very real.
01.04 - The Intuition of the Age, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
All this may be good and necessary, but there is the danger of leaving altogether out of account the one thing needful. We must then pause and turn back, look behind the apparent impulsion that effectuates to the Will that drives, behind the ideas and ideals of the mind to the soul that informs and inspires; we must carry ourselves up the stream and concentrate upon the original source, the creative intuition that lies hidden somewhere. And then only all the new stirrings that we feel in our heartour urges and ideals and visions will attain an effective clarity, an unshaken purpose and an inevitable achievement.
That is to say, the change has been in the soul of man himself, the being has veered round and taken a new orientation. It is this which one must envisage, recognise and consciously possess, in order that one may best fulfil the call of the age. But what we are doing instead is to observe the mere external signs and symbols and symptoms, to fix upon the distant quiverings, the echoes on the outermost rim, which are not always faithful representations, but very often distorted images of the truth and life at the centre and source and matrix. We must know that if there has been going on a redistribution and new-marshalling of forces, it is because the fiat has come from the Etat Major.
01.04 - The Poetry in the Making, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Not only so, the future development of the poetic consciousness seems inevitably to lead to such a consummation in which the creative and the critical faculties will not be separate but form part of one and indivisible movement. Historically, human consciousness has grown from unconsciousness to consciousness and from consciousness to self-consciousness; man's creative and artistic genius too has moved pari passu in the same direction. The earliest and primitive poets were mostly unconscious, that is to say, they wrote or said things as they came to them spontaneously, without effort, without reflection, they do not seem to know the whence and wherefore and whither of it all, they know only that the wind bloweth as it listeth. That was when man had not yet eaten the fruit of knowledge, was still in the innocence of childhood. But as he grew up and progressed, he became more and more conscious, capable of exerting and exercising a deliberate will and initiating a purposive action, not only in the external practical field but also in the psychological domain. If the earlier group is called "primitives", the later one, that of conscious artists, usually goes by the name of "classicists." Modern creators have gone one step farther in the direction of self-consciousness, a return upon oneself, an inlook of full awareness and a free and alert activity of the critical faculties. An unconscious artist in the sense of the "primitives" is almost an impossible phenomenon in the modern world. All are scientists: an artist cannot but be consciously critical, deliberate, purposive in what he creates and how he creates. Evidently, this has cost something of the old-world spontaneity and supremacy of utterance; but it cannot be helped, we cannot comm and the tide to roll back, Canute-like. The feature has to be accepted and a remedy and new orientation discovered.
The modern critical self-consciousness in the artist originated with the Romantics. The very essence of Romanticism is curiosity the scientist's pleasure in analysing, observing, experimenting, changing the conditions of our reactions, mental or sentimental or even nervous and physical by way of discovery of new and unforeseen or unexpected modes of "psychoses" or psychological states. Goethe, Wordsworth, Stendhal represented a mentality and initiated a movement which led logically to the age of Hardy, Housman and Bridges and in the end to that of Lawrence and Joyce, Ezra Pound and Eliot and Auden. On the Cont inent we can consider Flaubert as the last of the classicists married to the very quintessence of Romanticism. A hard, self-regarding, self-critical mentality, a cold scalpel-like gaze that penetrates and upturns the reverse side of things is intimately associated with the poetic genius of Mallarm and constitutes almost the whole of Valry's. The impassioned l ines of a very modern poet like Aragon are also characterised by a consummate virtuosity in chiselled artistry, conscious and deliberate and willed at every step and turn.
--
Whether the original and true source of the poet's inspiration lies deep within or high above, all depends upon the mediating instrument the mind (in its most general sense) and speech for a successful transcription. Man's ever-growing consciousness demanded also a conscious development and remoulding of these two factors. A growth, a heightening and deepening of the consciousness meant inevitably a movement towards the spiritual element in things. And that means, we have said, a twofold change in the future poet's make-up. First as regards the substance. The revolutionary shift that we notice in modern poets towards a completely new domain of subject-matter is a signpost that more is meant than what is expressed. The superficialities and futilities that are dealt with do not in their outward form give the real trend of things. In and through all these major and constant preoccupation of our poets is "the pain of the present and the passion for the future": they are, as already stated, more prophets than poets, but prophets for the moment crying in the wildernessalthough some have chosen the path of denial and revolt. They are all looking ahead or beyond or deep down, always yearning for another truth and reality which will explain, justify and transmute the present calvary of human living. Such an acute tension of consciousness has necessitated an overhauling of the vehicle of expression too, the creation of a mode of expressing the inexpressible. For that is indeed what human consciousness and craft are aiming at in the present stage of man's evolution. For everything, almost everything that can be normally expressed has been expressed and in a variety of ways as much as is possible: that is the history of man's aesthetic creativity. Now the eye probes into the unexpressed world; for the artist too the Upanishadic problem has cropped up:
By whom impelled does the mind fall to its target, what is the agent that is behind the eye and sees through the eyes, what is the hearing and what the speech that their respective sense organs do not and cannot convey and record adequately or at all?
--
I And therefore it is not so irremediable as it appears to be. For the miracle happens and is an inevitable natural phenomenon, and that is why
Par l'opration d'un mystrevengeur
01.04 - The Secret Knowledge, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
Akin to the ineffable Secrecy,
Mystic, eternal in unrealised Time,
--
Sometimes the inexpressible Mystery
Elects a human vessel of descent.
--
The one inevitable supreme result
No will can take away and no doom change,
--
Executrix of the inevitable Idea
Hampered, enveloped by the hoops of Fate,
--
Happy, inert, he lies beneath her feet:
His breast he offers for her cosmic dance
--
The ineffable puissance of his solitude.
The Absolute, the Perfect, the Alone
01.05 - Rabindranath Tagore: A Great Poet, a Great Man, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
In an age when Reason was considered as the highest light given to man, Tagore pointed to the Vision of the mystics as always the still greater light; when man was elated with undreamt-of worldly success, puffed up with incomparable material possessions and powers, Tagore's voice rang clear and emphatic in tune with the cry of the ancients: "What shall I do with all this mass of things, if I am not made immortal by that?" When men, in their individual as well as collective egoism, were scrambling for earthly gains and hoards, he held before them vaster and cleaner horizons, higher and deeper ways of being and living, mainta ined the sacred sense of human solidarity, the living consciousness of the Div ine, one and indivisible. When the Gospel of Power had all but hypnotised men's minds, and Superman or God-man came to be equated with the Titan, Tagore saw through the falsehood and placed in front and above all the old-world eternal verities of love and self-giving, harmony and mutuality, sweetness and light. When pessimism, cynicism, agnosticism struck the major chord of human temperament, and grief and frustration and death and decay were taken as a matter of course to be the inevitable order of earthlylifebhasmantam idam shariramhe continued to sing the song of the Rishis that Ananda and Immortality are the breath of things, the birth right of human beings. When Modernism declared with a certitude never tobe contested that Matter is Brahman, Tagore said with the voice of one who knows that Spirit is Brahman.
Tagore is in direct l ine with those bards who have sung of the Spirit, who always soared high above the falsehoods and ugl inesses of a merely mundane life and lived in the undecaying delights and beauties of a div iner consciousness. Spiritual reality was the central theme of his poetic creation: only and naturally he viewed it in a special way and endowed it with a special grace. We know of another God-intoxicated man, the Jewish philosopher Spinoza, who saw things sub specie aeternitatis, under the figure or mode of eternity. Well, Tagore can be said to see things, in their essential spiritual reality, under the figure or mode of beauty. Keats indeed spoke of truth being beauty and beauty truth. But there is a great difference in the outlook and inner experience. A worshipper of beauty, unless he rises to the Upanishadic norm, is prone to become sensuous and pagan. Keats was that, Kalidasa was that, even Shelley was not far different. The spiritual vein in all these poets remains secondary. In the old Indian master, it is part of his intellectual equipment, no doubt, but nothing much more than that. In the other two it comes in as strange flashes from an unknown country, as a sort of irruption or on the peak of the poetic afflatus or enthousiasmos.
--
The spirit of the age demands this new gospel. Mankind needs and awaits a fresh revelation. The world and life are not an illusion or a lesser reality: they are, if taken rightly, as real as the pure Spirit itself. Indeed, Spirit and Flesh, Consciousness and Matter are not antinomies; to consider them as such is itself an illusion. In fact, they are only two poles or modes or aspects of the same reality. To separate or divide them is a one-sided concentration or abstraction on the part of the human mind. The fulfilment of the Spirit is in its expression through Matter; human life too reaches its highest term, its summum bonum, in embodying the spiritual consciousness here on earth and not dissolving itself in the Transcendence. That is the new Dispensation which answers to the deepest aspiration in man and towards which he has been travelling through the ages in the course of the evolution of his consciousness. Many, however, are the prophets and sages who have set this ideal before humanity and more and more insistently and clearly as we come nearer to the age we live in. But none or very few have expressed it with such beauty and charm and compelling persuasion. It would be carping criticism to point out-as some, purists one may call them, have done-that in poetising and aesthetising the spiritual truth and reality, in trying to make it human and terrestrial, he has diminished and diluted the original substance, in endeavouring to render the diamond iridescent, he has turned it into a baser alloy. Tagore's is a poetic soul, it must be admitted; and it is not necessary that one should find in his ideas and experiences and utterances the cent per cent accuracy and inevitability of a Yogic consciousness. Still his major perceptions, those that count, stand and are borne out by the highest spiritual realisation.
Tagore is no inventor or innovator when he posits Spirit as Beauty, the spiritual consciousness as the ardent rhythm of ecstasy. This experience is the very core of Vaishnavism and for which Tagore is sometimes called a Neo-Vaishnava. The Vaishnava sees the world pulsating in glamorous beauty as the Lila (Play) of the Lord, and the Lord, God himself, is nothing but Love and Beauty. Still Tagore is not all Vaishnava or merely a Vaishnava; he is in addition a modern (the carping voice will say, there comes the dilution and adulteration)in the sense that problems exist for himsocial, political, economic, national, humanitarianwhich have to be faced and solved: these are not merely mundane, but woven into the texture of the fundamental problem of human destiny, of Soul and Spirit and God. A Vaishnava was, in spite of his acceptance of the world, an introvert, to use a modern psychological phrase, not necessarily in the pejorative sense, but in the neutral scientific sense. He looks upon the universe' and human life as the play of the Lord, as an actuality and not mere illusion indeed; but he does not participate or even take interest in the dynamic working out of the world process, he does not care to know, has no need of knowing that there is a terrestrial purpose and a div iner fulfilment of the mortal life upon earth. The Vaishnava dwells more or less absorbed in the Vaikuntha of his inner consciousness; the outer world, although real, is only a symbolic shadowplay to which he can but be a witness-real, is only a nothing more.
--
Not the acceptance of the world as it is, not even a joyous acceptance, viewing it as an inexplicable and mysterious and magic play of, God, but the asp ration and endeavour to change it, mould it in the pattern of its inner div ine realities for there are such realities which seek expression and embodiment in earthly life that is the great mission and labour of humanity and that is all the meaning of man's existence here below. And Tagore is one of the great prophets and labourers who had the vision of the shape of things to come and worked for it. Only it must be noted, as I have already said, that unlike mere moral reformists or scientific planners, Tagore grounded himself upon the eternal ancient truths that "age cannot wither nor custom stale"the div ine truths of the Spirit.
Tagore was a poet; this poetic power of his he put in the service of the great cause for the div ine uplift of humanity. Naturally, it goes without saying, his poetry did not preach or propagandize the truths for which he stoodhe had a f ine and powerful weapon in his prose to do the work, even then in a poetic way but to sing them. And he sang them not in their philosophical bareness, like a Lucretius, or in their sheer transcendental austerity like some of the Upanishadic Rishis, but in and through human values and earthly norms. The especial aroma of Tagore's poetry lies exactly here, as he himself says, in the note of unboundedness in things bounded that it describes. A mundane, profane sensuousness, Kalidasian in richness and sweetness, is matched or counterpointed by a simple haunting note imbedded or trailing somewhere behind, a lyric cry persevering into eternity, the nostalgic cry of the still small voice.2
01.05 - The Yoga of the King - The Yoga of the Spirits Freedom and Greatness, #Savitri, #Sri Aurobindo, #Integral Yoga
A figure in the ineffable Witness' shr ine
Pacing the vast cathedral of his thoughts
--
The ineffable Wideness knows him for its own.
A lone forerunner of the Godward earth,
--
Achieve unerringly an inexplicable
Creation where our error carves dead frames
--
Behind her an ineffable Presence stood:
Her reign received their mystic influences,
--
Its eyes dreaming of the ineffable,
Its faces staring into eternity.
--
And linked creation to the ineffable.
A last high world was seen where all worlds meet;
--
Plucked nude out of the ineffable's fathomlessness
The meaning it had held but could not voice;
01.07 - Blaise Pascal (1623-1662), #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
In his inquiry into truth and certitude Pascal takes his stand upon what he calls the geometrical method, the only valid method, according to him, in the sphere of reason. The characteristic of this method is that it takes for granted certain fundamental principles and realitiescalled axioms and postulates or definitionsand proceeds to other truths that are infallibly and inevitably deduced from them, that are inherent and implied in them. There is no use or necessity in trying to demonstrate these fundamentals also; that will only land us into confusion and muddle. They have to be simply accepted, they do not require demonstration, it is they that demonstrate others. Such, for instance, are space, time, number, the reality of which it is foolishness and pedantry to I seek to prove. There is then an order of truths that do not i require to be proved. We are referring only to the order of I physical truths. But there is another order, Pascal says, equally I valid and veritable, the order of the Spirit. Here we have another set of fundamentals that have to be accepted and taken for granted, matrix of other truths and realities. It can also be called the order of the Heart. Reason posits physical fundamentals; it does not know of the fundamentals of the Heart which are beyond its reach; such are God, Soul, Immortality which are evident only to Faith.
But Faith and Reason, according to Pascal, are not contraries nor irreconcilables. Because the things of faith are beyond reason, it is not that they are irrational. Here is what Pascal says about the function and limitation of reason:
01.07 - The Bases of Social Reconstruction, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
It is this persuasion which, has led many spiritual souls, siddhas, to declare that theirs is not the kingdom upon this earth, but that the kingdom of Heaven is within. And it is why great lovers of humanity have sought not to eradicate but only to mitigate, as far as possible, the ills of life. Earth and life, it is said, contain in their last analysis certain ugly and loathsome realities which are an inevitable and inexorable part of their substance and to eliminate one means to annihilate the other. What can be done is to throw a veil over the nether regions in human nature, to put a ban on their urges and velleities and to create opportunities to make social arrangements so that the higher impulses only find free play while the lower impulses, for want of scope and indulgence, may fall down to a harmless level. This is what the Reformists hope and want and no more. Life is based upon animality, the soul is encased in an earth-sheathman needs must procreate, man needs must seek food. But what human effort can achieve is to set up barriers and limitations and form channels and openings, which will restrain these impulses, allow them a necessary modicum of play and which for the greater part will serve to encourage and enhance the nobler urges in man. Of course, there will remain always the possibility of the whole scaffolding coming down with a crash and the aboriginal in man running riot in his nudity. But we have to accept the chance and make the best of what materials we have in hand.
No doubt this is a most dismal kind of pessimism. But it is the logical conclusion of all optimism that bases itself upon a particular view of human nature. If we question that pessimism, we have to question the very grounds of our optimism also. As a matter of fact, all our idealism has been so long infructuous and will be so in the future, if we do not shift our foundation and start from a different IntuitionWeltanschauung.
Our ideals have been mental constructions, rather than spiritual realitiesrealities of the deepest and highest being. And the power by which we sought to realise those ideals was mainly the insistence of our emotional urges, rather than Nature's Truth-Power. For this must be understood that the mental, the vital and the physical form a nexus of reality which works in its own inexorable law and so long as we are within them we cannot but obey the laws that guide them. Of these three strata which form the human adhara, it is the vital which holds the key to man's nature. It is the executive power, the force that fashions the realities on the physical plane; it is what creates the character. The power of thought and sentiment is often much too exaggerated, even so the power of the body, that of physical and external rules and regulations. The mental or the physical or both together can mould the vital only to a limited extent, to the extent which is allowed by the inherent law of the vital. If the demands of the mental and the physical are stretched too far and are not suffered by the vital, a crash and catastrophe is bound to come in the end.
This is the meaning of the Reformist's pessimism. So long as we remain within the domain of the triple nexus, we must always take account of an original sin, an aboriginal irredeemability in human nature. And it, is this fact which a too hasty optimistic idealism is apt to ignore. The point, however, is that man need not be necessarily bound to this triple chord of life. He can go beyond, transcend himself and find a reality which is the basis of even this lower poise of the mental and vital and physical. Only in order to get into that higher poise we must really transcend the lower, that is to say, we must not be satisfied with experiencing or envisaging it through the mind and heart but must directly commune with it, be it. There is a higher law that rules there, a power that is the truth-substance of even the vital and hence can remould it with a sovereign inevitability, according to a pattern which may not and is not the pattern of mental and emotional idealism, but the pattern of a supreme spiritual realism.
What then is required is a complete spiritual regeneration in man, a new structure of his soul and substancenot merely the realisation of the highest and supreme Truth in mental and emotional consciousness, but the translation and application of the law of that truth in the power of the vital. It is here that failed all the great spiritual or rather religious movements of the past. They were content with evoking the div ine in the mental being, but left the vital becoming to be governed by the habitual un-div ine or at the most to be just illum ined by a distant and faint glow which served, however, more to distort than express the Div ine.
01.08 - A Theory of Yoga, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
There are some primary desires that seek satisfaction in man. They are the vital urges of life, the most prom inent among them being the instinct of self-preservation and that of self-reproduction or the desire to preserve one's body by defensive as well as by offensive means and the desire to multiply oneself by mating. These are the two biological necessities that are inevitable to man's existence as a physical being. They give the minimum conditions required to be fulfilled by man in order that he may live and hence they are the strongest and the most fundamental elements that enter into his structure and composition.
It would have been an easy matter if these vital urges could flow on unhindered in their way. There would have been no problem at all, if they met satisfaction easily and smoothly, without having to look to other factors and forces. As a matter of fact, man does not and cannot gratify his instincts whenever and wherever he chooses and in an open and direct manner. Even in his most primitive and barbarous condition, he has often to check himself and throw a veil, in so many ways, over his sheer animality. In the civilised society the check is manifold and is frankly recognised. We do not go straight as our sexual impulsion leads, but seek to hide and camouflage it under the institution of marriage; we do not pounce upon the food directly we happen to meet it and snatch and appropriate whatever portion we get but we secure it through an elaborate process, which is known as the economic system. The mach inery of the state, the cult of the kshatriya are roundabout ways to meet our fighting instincts.
0.10 - Letters to a Young Captain, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
(2) The very nature of energy is to be inexhaustible, unfailing, tireless. Are you never tired? Yes, very often - therefore:
indolent energy.
--
Both these ways are equally ineffective. The normal result of
both these methods is that you deceive yourself, you delude
--
That is indeed an indication of complete inertia. Sri Aurobindo
has written: "If you cannot love God, at least find a way to fight
--
it means that of all conditions, inertia is the worst.
Aspiration is the only remedy - an aspiration that rises
--
those that come from the old inertia and falsehood - in order
to accept the first and to refuse or reject the others.
--
tends towards disharmony, disorder and inertia comes from
the falsehood and all that favours union, harmony, order and
--
of the natural and inevitable progress of evolution?
(2) "The Ashram was reserved for those who wanted
--
of mental inertia?
Usually they are due to mental inertia, unless one has obta ined
this calm and indifference through a very intense sadhana resulting in a perfect equality for which good and bad, pleasant
01.10 - Principle and Personality, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Religious bodies that are formed through the bhakti and puja for one man, social reconstructions forced by the will and power of a single individual, have already in the inception this grain of incapacity and disease and death that they are not an integrally self-conscious creation, they are not, as a whole, intelligent and wide awake and therefore constantly responsive to the truths and ideals and realities for which they exist, for which at least, their founder intended them to exist. The light at the apex is the only light and the entire structure is but the shadow of that light; the whole thing has the aspect of a dark mass galvanised into red-hot activity by the passing touch of a dynamo. Immediately however the solitary light fails and the dynamo stops, there is nothing but the original darkness and inertiatoma asit tamasa gudham agre.
Man, however great and puissant he may be, is a perishable thing. People who gather or are gathered round a man and cling to him through the tie of a personal relation must fall off and scatter when the man passes away and the personal tie loses its hold. What remains is a memory, a gradually fading memory. But memory is hardly a creative force, it is a dead, at best, a moribund thing; the real creative power is Presence. So when the great man's presence, the power that crystallises is gone, the whole edifice crumbles and vanishes into air or remains a mere name.
01.11 - The Basis of Unity, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
In India the spirit of renascence came very late, late almost by three centuries; and even then it could not flood the whole of the cont inent in all its nooks and corners, psychological and physical. There were any number of pockets (to use a current military phrase) left behind which guarded the spirit of the past and offered persistent and obdurate resistance. Perhaps, such a dispensation was needed in India and inevitable also; inevitable, because the religious spirit is closest to India's soul and is its most direct expression and cannot be uprooted so easily; needed, because India's and the world's future demands it and depends upon it.
Only, the religious spirit has to be bathed and purified and enlightened by the spirit of the renascence: that is to say, one must learn and understand and realize that Spirit is the thing the one thing needfulTamevaikam jnatha; 'religions' are its names and forms, appliances and decorations. Let us have by all means the religious spirit, the fundamental experience that is the inmost truth of all religions, that is the matter of our soul; but in our mind and life and body let there be a luminous catholicity, let these organs and instruments be tra ined to see and compare and appreciate the variety, the numberless facets which the one Spirit naturally presents to the human consciousness. Ekam sat viprh bahudh vadanti. It is an ancient truth that man discovered even in his earliest seekings; but it still awaits an adequate expression and application in life.
--
Unlike the previous irruptions that merged and were lost in the general life and consciousness, Islam entered as a leaven that mainta ined its integrity and revolutionized Indian life and culture by infusing into its tone a Semitic accent. After the Islamic impact India could not be what she was beforea change became inevitable even in the major note. It was a psychological cataclysm almost on a par with the geological one that formed her body; but the spirit behind which created the body was working automatically, inexorably towards the greater and more difficult synthesis demanded by the situation. Only the thing is to be done now consciously, not through an unconscious process of laissez-faire as on the inferior stages of evolution in the past. And that is the true genesis of the present conflict.
History abounds in instances of racial and cultural immixture. Indeed, all major human groupings of today are invariably composite formations. Excepting, perhaps, some primitiveaboriginal tribes there are no pure races existent. The Briton, the Dane, the Anglo-Saxon, and the Norman have comb ined to form the British; a Frenchman has a Gaul, a Roman, a Frank in him; and a Spaniard's blood would show an Iberian, a Latin, a Gothic, a Moorish element in it. And much more than a people, a culture in modern times has been a veritable cockpit of multifarious and even incongruous elements. There are instances also in which a perfect fusion could not be accomplished, and one element had to be rejected or crushed out. The complete disappearance of the Aztecs and Mayas in South America, the decadence of the Red Indians in North America, of the Negroes in Africa as a result of a fierce clash with European peoples and European culture illustrate the point.
--
It is precisely strong nuclei that are needed (even, perhaps, one strong nucleus is sufficient) where the single and integrated spiritual consciousness is an accomplished and established fact: that acts inevitably as a solvent drawing in and assimilating or transforming and re-creating as much, of the surroundings as its own degree and nature of achievement inevitably demand.
India did not and could not stop at mere cultural fusionwhich was a supreme gift of the Moguls. She did not and could not stop at another momentous cultural fusion brought about by the European impact. She aimed at something more. Nature demanded of her that she should discover a greater secret of human unity and through progressive experiments apply and establish it in fact. Christianity did not raise this problem of the greater synthesis, for the Christian peoples were more culture-minded than religious-minded. It was left for an Asiatic people to set the problem and for India to work out the solution.
01.12 - Goethe, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 02, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Satan is jealous of man who is God's favourite. He tells God that his partiality to man is misplaced. God has put into man a little of his light (reason and intelligence and something more perhaps), but to what purpose? Man tries to soar, he thinks he flies high and wide, but in fact he is and will be an insect that "lies always in the grass and sings its old song in the grass." God answers that whatever the perplexity in which man now is, in the end he will come out and reach the Light with a greater and richer experience of it. Satan smiles in return and says he will prove otherwise. Given a free hand, he can do whatever he likes with man: "Dust shall he eat and with a relish." God willingly agrees to the challenge: there is no harm in Satan's trying his hand. Indeed, Satan will prove to be a good companion to man; for man is normally prone to inertia and sinks into repose and rest and stagnation. Satan will be the goad, the force that drives towards ceaseless activity. For activity is life, and without activity no progress.
Thus, as sanctioned by God, there is a competition, a wager between man and Satan. The pact between the parties is this that, on the one hand, Satan will serve man here in life upon earth, and on the other hand, in return, man will have to serve Satan there, on the other side of life. That is to say, Satan will give the whole world to man to enjoy, man will have to give Satan only his soul. Man in his ignorance says he does not care for his soul, does not know of a there or elsewhere: he will be satisfied if he gets what he wants upon earth. That, evidently, is the demand of what is familiarly known as life-force (lan vital): the utmost fulfilment of the life-force is what man stands for, although the full significance of the movement may not be clear to him or even to Satan at the moment. For life-force does not necessarily drag man down, as its grand finale as it were, into hellhowever much Satan might wish it to be so. In what way, we shall see presently. Now Satan promises man all that he would desire and even more: he would give him his fill so' that he will ask for no more. Man takes up the challenge and declares that his hunger is insatiable, whatever Satan can bring to it, it will take in and press on: satisfaction and satiety will never come in his way. Satan thinks he knows better, for he is armed with a master weapon to lay man low and make him cry halt!
--
Satan proposes to lead man down into hell through a sure means, nothing more sure, according to him, viz., love for a woman and a woman's love in return. Nothing like that to make man earth-bound or hell-bound and force out of him the nostalgic cry, "Time must have a stop." A most simple, primal and primeval lyric love will most suit Satan's purpose. Hence the Margaret episode. Love=Passion=Lust=Hell; that is the inevitable equation sequence, and through which runs the magic thread of infatuation. And that charm is invincible. Satan did succeed and was within an ace, as they say, of the final and definitive triumph: but that was not to be, for he left out of account an incalculable element. Love, even human love has, at least can have, a wonderful power, the potency of reversing the natural decree and bring about a supernatural intervention. Human love can at a crucial momentin extremiscall down the Div ine Grace, which means God's love for man. And the soul meant for perdition and about to be seized and carried away by Satan finds itself suddenly free and lifted up and borne by Heaven's messengers. Human Jove is div ine love itself in earthly form and figure and whatever its apparent aberrations it is in soul and substance that thing. Satan is hoisted with his own petard. That is God's irony.
But Goethe's Satan seems to know or feel something of his fate. He knows his function and the limit too of his function. He speaks of the doomsday for people, but it is his doomsday also, he says in mystic terms. Yes, it is his doomsday, for it is the day of man's liberation. Satan has to release man from the pact that stands cancelled. The soul of man cannot be sold, even if he wanted it.
01.12 - Three Degrees of Social Organisation, #Collected Works of Nolini Kanta Gupta - Vol 01, #Nolini Kanta Gupta, #Integral Yoga
Declaration of Rights is a characteristic modern phenomenon. It is a message of liberty and freedom,no doubt of secular liberty and freedomthings not very common in the old world; and yet at the same time it is a clarion that calls for and prepares strife and battle. If the conception of Right has sanctified the individual or a unit collectivity, it has also pari passu developed a fissiparous tendency in human organisation. Society based on or living by the principle of Right becomes naturally and inevitably a competitive society. Where man is regarded as nothing moreand, of course, nothing lessthan a bundle of rights, human aggregation is bound to be an exact image of Darwinian Naturered in tooth and claw.
But Right is not the only term on which an ideal or even a decent society can be based. There is another term which can serve equally well, if not better. I am obviously referring to the conception of duty. I tis an old world conception; it isa conception particularly familiar to the East. The Indian term for Right is also the term for dutyadhikara means both. In Europe too, in more recent times, when after the frustration of the dream of a new world envisaged by the French Revolution, man was called upon again to rise and hope, it was Mazzini who brought forward the new or discarded principle as a mantra replacing the other more dangerous one. A hierarchy of duties was given by him as the pattern of a fulfilled ideal life. In India, in our days the distinction between the two attitudes was very strongly insisted upon by the great Vivekananda.
--
Here is the crux of the question. The dictum of utilitarian philosophers is a golden rule which is easy to formulate but not so to execute. For the l ine of demarcation between one's own rights and the equal rights of others is so undefinable and variable that a title suit is inevitable in each case. In asserting and establishing and even maintaining one's rights there is always the possibilityalmost the certaintyof encroaching upon others' rights.
What is required is not therefore an external delimitation of frontiers between unit and unit, but an inner outlook of nature and a poise of character. And this can be cultivated and brought into action by learning to live by the sense of duty. Even then, even the sense of duty, we have to admit, is not enough. For if it leads or is capable of leading into an aberration, we must have something else to check and control it, some other higher and more potent principle. Indeed, both the conceptions of Duty and Right belong to the domain of mental ideal, although one is usually more aggressive and militant (Rajasic) and the other tends to be more tolerant and considerate (sattwic): neither can give an absolute certainty of poise, a clear guarantee of perfect harmony.
--
We may perhaps view the three terms Right, Duty and Dharma as degrees of an ascending consciousness. Consciousness at Its origin and in its primitive formulation is dominated by the principle of inertia (tamas); in that state things have mostly an undifferentiated collective existence, they helplessly move about acted upon by forces outside them. A rise in growth and evolution brings about differentiation, specialisation, organisation. And this means consciousness of oneself of the distinct and separate existence of each and everyone, in other words, self-assertion, the claim, the right of each individual unit to be itself, to become itself first and foremost. It is a necessary development; for it signifies the growth of self consciousness in the units out of a mass unconsciousness or semi-consciousness. It is the expression of rajas, the mode of dynamism, of strife and struggle, it is the corrective of tamas.
In the earliest and primitive society men lived totally in a mass consciousness. Their life was a blind obedienceobedience to the chief the patriarch or pater familiasobedience to the laws and customs of the collectivity to which one belonged. It was called duty; it was called even dharma, but evidently on a lower level, in an inferior formulation. In reality it was more of the nature of the mechanical functioning of an automaton than the exercise of conscious will and deliberate choice, which is the very soul of the conception of duty.
--
Still, the conception of duty cannot finally and definitively solve the problem. It cannot arrive at a perfect harmonisation of the conflicting claims of individual units; for, duty, as I have already said, is a child of mental idealism, and although the mind can exercise some kind of control over life-forces, it cannot altogether eliminate the seeds of conflict that lie imbedded in the very nature of life. It is for this reason that there is an element of constraint in duty; it is, as the poet says, the "stern daughter of the Voice of God". One has to compel oneself, one has to use force on oneself to carry out one's dutythere is a feeling somehow of its being a bitter pill. The cult of duty means rajas controlled and coerced by Sattwa, not the transcendence of rajas. This leads us to the high and supreme conception of Dharma, which is a transcendence of the gunas. Dharma is not an ideal, a standard or a rule that one has to obey: it is the law of self-nature that one inevitably follows, it is easy, spontaneous, delightful. The path of duty is heroic, the path of Dharma is of the gods, godly (cf. Virabhava and Divyabhava of the Tantras).
The principle of Dharma then inculcates that each individual must, in order to act, find out his truth of being, his true soul and inmost consciousness: one must entirely and integrally merge oneself into that, be identified with it in such a manner that all acts and feelings and thoughts, in fact all movements, inner and outerspontaneously and irrepressibly well out of that fount and origin. The individual souls, being made of one truth-nature in its multiple modalities, when they live, move and have their being in its essential law and dynamism, there cannot but be absolute harmony and perfect synthesis between all the units, even as the sun and moon and stars, as the Veda says, each following its specific orbit according to its specific nature, never collide or haltna me thate na tas thatuh but weave out a faultless pattern of symphony.
0.11 - Letters to a Sadhak, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
I asked myself, "How can one express the inexpressible?" The reply came, "By living it, by becoming it, by
being it." What does the Mother say?
0.12 - Letters to a Student, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
the inexhaustible source and one knows by experience that by
using this Force in the service of the Div ine one receives from
0.14 - Letters to a Sadhak, #Some Answers From The Mother, #The Mother, #Integral Yoga
energy from above, from the inexhaustible impersonal source.
12 January 1972
--
one becomes an inexhaustible channel rather than a vessel that
empties itself by giving.
--
overcoming the inevitability of death.
16 January 1972
0 1954-08-25 - what is this personality? and when will she come?, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
I dont say it was ineffectual, but between the result obta ined and the result hoped for, there was a considerable difference. But as I said, you who are all so near, so steeped in this atmosphere who among you noticed anything?You simply went on with your little lives as usual.
I think it was in 1946, Mother, because you told us so many things at that time.
--
But if a force like Hers could manifest and be received here, it would have ineSTIMABLE results!
Well, I am only telling you all this because I thought someone might ask me about it, but otherwise I dont have that kind of relationship with Her. You see, if you consider this body, this poor body, it is very innocent: it in no way tries to draw attention to itself nor to attract forces nor to do anything at all except its workas best it can. And thats how it stands: its importance is proportionate to its usefulness and to the significance the world attri butes to itsince its action is for the world.
0 1956-05-02, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
But inevitablyit will increase more and more! Which is why I cannot do what I used to do when there were one hundred and fifty people in the Ashram. If they had just a little bit of common sense, they would understand that I cannot have the same relationship with people now (just imag ine, 1,800 people these last days!), so I cannot have the same relationship with 1,845 people (exactly, I believe) as with thirty or even a hundred. That seems an easy enough logic to understand.
But they want everything to remain as it was and, as you say, to be the first to benefit.
0 1957-04-09, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
each ones destiny is inevitably fulfilled, but the nearer one is to the Div ine, the more does this destiny assume its div ine qualities.
I am saying all this so that you do not hypnotize yourself further with some imaginary and groundless possibility.
0 1957-10-17, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
Naturally, all this is a gradual process, but I am hopeful that little by little this new consciousness will grow, gain ground and victoriously resist the old forces of destruction and annihilation, and this Fatality we believed to be so inexorable.
***
0 1958-02-03b - The Supramental Ship, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
But instead of feeling grieved, morose, rebellious, discontent, I had rather the feeling of what I spoke of at the end: of such a ridiculous absurdity that for several days I was seized with an uncontrollable laughter whenever I saw things and people! Such a tremendous laughter, so absolutely inexplicable (except to me), because of the ridiculousness of these situations.
When I invited you on a voyage into the unknown, a voyage of adventure,2 I did not know just how true were my words! And I can promise those who are ready to embark upon this adventure that they will make some very astonishing discoveries.
0 1958-03-07, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
On the way, I stopped at J and Es place. They are living like native fishermen, in loincloths, in a coconut grove by the sea. The place is exceedingly beautiful, and the sea full of rainbow-hued coral. And suddenly, within twenty-four hours, I realized an old dreamor rather, I purged myself of an old and tenacious dream: that of living on a Pacific island as a simple fisherman. And all at once, I saw, in a flash, that this kind of life totally lacks a center. You float in a nowhere. It plunges you into some kind of higher inertia, an illum ined inertia, and you lose all true substance.
As for me, I am totally out of my element in this new life, as though I were uprooted from myself. I am living in the temple, in the midst of pujas,1 with white ashes on my forehead, barefoot dressed like a Hindu, sleeping on cement at night, eating impossible curries, with some good sunburns to complete the cooking. And there I am, clinging to you, for if you were not there I would collapse, so absurd would it all be. You are the only realityhow many times have I repeated this to myself, like a litany! Apart from this, I am holding up quite well physically. But inside and outside, nothing is left but you. I need you, thats all. Mother, this world is so horrifyingly empty. I really feel that I would evaporate if you werent there. Well, no doubt I had to go through this experience Perhaps I will be able to extract some book from it that will be of use to you. We are like children who need a lot of pictures in order to understand, and a few good kicks to realize our complete stupidity.
0 1958-05-10, #Agenda Vol 01, #unset, #Zen
Therefore, if we do not want to oppose the supramental action by an obscure, inert and obstinate resistance, we have to admit once and for all that none of these things should be legitimized.
This last sentence was later added by Mother in writing.
--- Grep of noun ine
5-hydroxytryptamine
a-line
aborigine
acarine
acetylcholine
aclinic line
acoustic delay line
actor's line
adding machine
addressing machine
adenine
adenosine
adonic line
adrenaline
aeromedicine
aerospace medicine
affine
agate line
agonic line
aircraft engine
airline
alanine
alaskan pipeline
alexandrine
alizarin carmine
alizarine
allegheny vine
almandine
alpine celery pine
altar wine
alternative medicine
amboina pine
amboyna pine
american white pine
amidopyrine
amine
aminobenzine
aminophylline
aminopyrine
amitriptyline
ammine
amphetamine
ancient pine
angevine
aniline
anopheline
answering machine
antihistamine
apomorphine
apresoline
aquamarine
aquitaine
arabian jasmine
arc cosine
arc sine
arccosine
archine
arcsine
argentine
arginine
arolla pine
arsine
asparagine
asphodeline
assembly line
astatine
atabrine
atrazine
atropine
attack submarine
aubergine
augustine
australian aborigine
australian pine
australopithecine
automated teller machine
automatic teller machine
automobile engine
auxiliary engine
auxiliary research submarine
aventurine
aviation medicine
azathioprine
bachelor of medicine
balanchine
balkline
balloon vine
bank line
baptistic doctrine
bar line
barbados-gooseberry vine
baseline
bassine
bathing machine
battle line
baulk-line
beeline
beguine
bellarmine
benedictine
benzedrine
benzine
benzocaine
benzodiazepine
betaine
bine
biomedicine
bishop's pine
bishop pine
black-eyed susan vine
black cypress pine
black pine
blood line
bloodline
blue columbine
blue jasmine
blue jessamine
blush wine
bombazine
bordeaux wine
borderline
botanical medicine
bottom line
boundary line
bovine
bowline
branch line
bread line
breadline
breathing machine
brigandine
brigantine
brilliantine
brine
bristlecone pine
bromine
brown pine
brucine
brush-tail porcupine
brush-tailed porcupine
bull pine
burgundy wine
bus line
business line
butacaine
buteonine
by-line
byzantine
cadaverine
caffeine
calabar-bean vine
calamine
calcimine
calculating machine
california wine
canada porcupine
canadian red pine
canary wine
canarybird vine
canavanine
canine
cantaloup vine
cantaloupe vine
cape jasmine
cape jessamine
capital of maine
capital of the ukraine
carbine
cardamine
cardinal bellarmine
carmine
carolina jasmine
carolina lupine
cash machine
catarrhine
catecholamine
catherine
cayenne jasmine
celandine
celery-topped pine
celery pine
celery top pine
cell doctrine
center line
centerline
cephaloridine
chaim soutine
chalice vine
chalk line
chatelaine
checkout line
chian turpentine
chile pine
chilean jasmine
china fleece vine
chine
chloramine
chlorhexidine
chlorine
chloroquine
chlorpromazine
chlortetracycline
choline
chopine
chorine
chorus line
chow line
church doctrine
cimetidine
cinchonine
cinnamon vine
citrine
citrulline
city line
claymore mine
clementine
climbing hemp-vine
cline
clomipramine
clonidine
clothesline
cloud nine
clozapine
coal mine
coastline
cobalt ultramarine
cocaine
codeine
coin machine
colchicine
cold medicine
color line
colour line
columbine
combine
command line
common grape vine
common jasmine
common matrimony vine
common sickle pine
complementary medicine
compline
computing machine
concubine
confederate jasmine
conga line
constantine
contour line
copaline
copper mine
coral vine
cordyline
cosine
count palatine
countermine
county line
county palatine
crack cocaine
crape jasmine
creatine
credit line
crepe de chine
crepe jasmine
crew neckline
crinoline
cross of lorraine
cross vine
cubeb vine
cucumber vine
cuisine
cuprimine
cy pres doctrine
cyclobenzaprine
cycloserine
cypress pine
cypress vine
cyproheptadine
cysteine
cystine
cytidine
cytokine
cytosine
dammar pine
danger line
date line
dateline
day jessamine
deadline
decline
delavirdine
delay line
demarcation line
demimondaine
democratic front for the liberation of palestine
dental medicine
dentine
deoxyadenosine
deoxycytidine
deoxyephedrine
deoxyguanosine
deoxythymidine
desipramine
dessert wine
dessiatine
dexedrine
di-iodotyrosine
diacetylmorphine
dialysis machine
diamine
diathermy machine
dibucaine
didanosine
dideoxycytosine
dideoxyinosine
dieffenbachia sequine
diesel engine
digital subscriber line
dihydroxyphenylalanine
diphenhydramine
diphenylbutyl piperidine
discipline
dishwashing machine
district line
dividing line
divine
doctor of dental medicine
doctor of medicine
doctrine
domine
donkey engine
dopamine
dotted line
douglas pine
doxycycline
dpt vaccine
dramamine
drive line
drop line
dropline
dryopithecine
dump routine
dundathu pine
dwarf mountain pine
easter lily vine
eastern white pine
eglantine
egyptian lupine
eleanor of aquitaine
electromagnetic delay line
electrostatic machine
eleusine
emergency medicine
enamine
endocrine
engine
ephedrine
epinephrine
epipactis helleborine
epitrochoidal engine
equine
equinoctial line
equity credit line
ergonovine
ergotamine
ermine
etamine
ethocaine
european nut pine
exacum affine
executive routine
exocrine
external-combustion engine
facsimile machine
false lupine
family line
family medicine
famine
famotidine
fanjet engine
farm machine
father of the submarine
fault line
fedelline
feeder line
feline
feminine
fence line
fettuccine
field line
field lupine
figurine
fine
finish line
finishing line
fire engine
firing line
fishing line
fleet ballistic missile submarine
flight line
floating mine
florentine
floxuridine
fluoresceine
fluorine
fluoxetine
fluphenazine
forensic medicine
fortified wine
foul line
four-stroke engine
four-stroke internal-combustion engine
francis turbine
frankincense pine
franking machine
franz joseph kline
franz kline
french ultramarine
front line
frown line
fruit machine
fuel line
gabardine
gaberdine
gag line
galantine
galium aparine
gallamine
gamine
ganoine
gas engine
gas line
gas turbine
gasoline
gasoline engine
gelatine
general medicine
generic wine
genus asphodeline
genus cardamine
genus cordyline
genus eleusine
genus glycine
genus helxine
genus iresine
genus myrsine
genus myxine
geodesic line
george balanchine
georgia pine
giant helleborine
glucosamine
glutamine
glycerine
glycine
glyoxaline
goa bean vine
goal line
gold mine
goldmine
gourd vine
grape vine
grapevine
greater celandine
green line
gregarine
grenadine
grey-leaf pine
ground-effect machine
ground-emplaced mine
ground pine
groundnut vine
guanine
guanosine
guideline
guillotine
guinea gold vine
gum terpentine
hairline
hand line
handline
hanoverian line
hard line
harpoon line
haute cuisine
headline
heart-lung machine
heart line
heat engine
helleborine
helxine
hemline
herbal medicine
heroine
hickory pine
hipline
histamine
histidine
holistic medicine
hoop pine
hot line
hottentot's bread vine
hottentot bread vine
humanistic discipline
huon pine
hyaline
hydralazine
hydrazine
hydroelectric turbine
hydroxychloroquine
hydroxyproline
hydroxytetracycline
hydroxyzine
hyoscine
hyoscyamine
ice machine
imipramine
imou pine
impulse turbine
incline
indiscipline
inebriant
inebriate
inebriation
inebriety
ineffectiveness
ineffectuality
ineffectualness
inefficaciousness
inefficacy
inefficiency
inelasticity
inelegance
ineligibility
ineluctability
ineptitude
ineptness
inequality
inequity
inerrancy
inert gas
inertia
inertial frame
inertial guidance
inertial guidance system
inertial mass
inertial navigation
inertial navigation system
inertial reference frame
inertness
inessential
inessentiality
inevitability
inevitable
inevitable accident
inevitableness
inexactitude
inexactness
inexorability
inexorableness
inexpedience
inexpediency
inexpensiveness
inexperience
inexperienced person
inexplicitness
infernal machine
inosine
input routine
internal-combustion engine
internal medicine
international date line
intestine
inverse cosine
inverse sine
iodine
iodothyronine
iodotyrosine
ion engine
iresine
iridosmine
islamic jihad for the liberation of palestine
isoclinic line
isogonal line
isogonic line
isoleucine
isometric line
israel baline
italian woodbine
j. b. rhine
jack pine
jade vine
japanese black pine
japanese red pine
japanese table pine
japanese umbrella pine
jasmine
jean baptiste racine
jean de la fontaine
jean racine
jeffrey's pine
jeffrey pine
jersey pine
jessamine
jet engine
john the divine
joseph banks rhine
judicial doctrine
jug wine
kaoline
kauri pine
kerosine
ketamine
ketorolac tromethamine
kine
king william pine
kiwi vine
kline
knitting machine
knobcone pine
knotty pine
koine
kudzu vine
la fontaine
lace-flower vine
lamivudine
lancastrian line
land line
land mine
landline
langoustine
large intestine
lateral line
latrine
laugh line
lazuline
lead line
leaded gasoline
ledger line
leger line
leonide fedorovitch massine
lesser celandine
leucine
levantine
libertine
library fine
library routine
lidocaine
life line
lifeline
limber pine
limousine
line
linguine
linotype machine
liothyronine
lipid-lowering medicine
lithograph machine
lithophragma affine
load line
loblolly pine
locomotive engine
lodgepole pine
lodine
log line
lomustine
long-tailed porcupine
longleaf pine
loop-line
lorraine
love line
love vine
loxapine
lubber's line
lubber line
lupine
lymphokine
lysine
macedoine
machine
madagascar jasmine
magazine
maginot line
magnetic mine
magnetoelectric machine
main line
maine
mandelamine
margarine
marine
marine mine
marline
martin cline
masculine
mason-dixon line
mason and dixon's line
mason and dixon line
massine
matrimony vine
mawlamyine
may wine
meclizine
medicine
medline
mefloquine
melamine
melodic line
melon vine
mensal line
mepacrine
meperidine
mephaquine
merbromine
mercaptopurine
merchant marine
mescaline
methacholine
methamphetamine
methedrine
methenamine
methionine
methylenedioxymethamphetamine
metycaine
mexican nut pine
mexiletine
mezzanine
microwave diathermy machine
midline
migraine
military machine
milking machine
milline
milling machine
mimeograph machine
mincing machine
mine
minisubmarine
minocycline
moline
mono-iodotyrosine
monoamine
monocline
monroe doctrine
monterey pine
moonshine
mooring line
moraine
moreton bay pine
morphine
mountain pine
mugho pine
mugo pine
mulled wine
murine
muscadine
musteline
myeline
myrsine
mysoline
myxine
nalline
nalorphine
naphazoline
national library of medicine
neckline
nectarine
negro vine
nemertine
neostigmine
nepheline
nevirapine
new caledonian pine
new line
new world porcupine
new zealand mountain pine
new zealand white pine
news magazine
newspaper headline
nicotine
nifedipine
night-line
night jasmine
night jessamine
nine
nitramine
nitroglycerine
noradrenaline
norepinephrine
norfolk island pine
northern pitch pine
nortriptyline
nouvelle cuisine
novocaine
nuclear-powered submarine
nuclear medicine
nuclear submarine
nut pine
oil of turpentine
oil pipeline
old world porcupine
olefine
oleomargarine
olivine
opening line
oral poliovirus vaccine
oregon pine
ornithine
orphenadrine
orpine
oscine
outline
output routine
over-the-counter medicine
oxyphencyclimine
oxytetracycline
pacific sardine
paine
palatine
palestine
papaverine
pari-mutuel machine
party line
passerine
passionflower vine
patent medicine
paul verlaine
paving machine
peanut vine
pediatric medicine
penicillamine
pentazocine
pentoxifylline
pepper vine
peregrine
perpetual motion machine
perphenazine
personal credit line
petrol engine
petrol line
pharmacological medicine
phenazopyridine
phencyclidine
phenelzine
pheniramine
pheno-safranine
phenothiazine
phentolamine
phenylalanine
phenylamine
phenylephrine
phenylpropanolamine
phenyltoloxamine
philippine
philistine
philosophical doctrine
phone line
phosphine
phosphocreatine
photostat machine
physostigmine
picket line
pilocarpine
pilot engine
pinball machine
pine
pink wine
pinon pine
pipe vine
pipeline
piperazine
piperine
piperocaine
pitch pine
planing machine
plantagenet line
plasticine
platyrrhine
plimsoll line
plot line
plumb line
pneumococcal vaccine
poliovirus vaccine
political machine
pond pine
ponderosa pine
popular democratic front for the liberation of palestine
popular front for the liberation of palestine
porcupine
port jackson pine
port wine
potato vine
poverty line
powder magazine
power line
practice of medicine
prairie gourd vine
praline
prescription medicine
preventive medicine
prickly pine
primaquine
primrose jasmine
prince's pine
princess pine
printing machine
private line
privine
procaine
procarbazine
prochlorperazine
procyclidine
product line
production line
program line
prolamine
proline
promethazine
property line
proserpine
protamine
proteosome vaccine
protriptyline
pseudoephedrine
psychological medicine
ptomaine
pulp magazine
pumpkin vine
punch line
purine
purse seine
putrescine
pyridine
pyridoxamine
pyridoxine
pyrilamine
pyrimidine
pyroxyline
pyrrhotine
quarantine
quarter-vine
quartervine
quiche lorraine
quinacrine
quine
quinidine
quinine
racine
radial engine
radiochlorine
rail line
railroad line
railroad vine
railway line
ramjet engine
ranitidine
rankine
rapine
ratline
ravine
reaction-propulsion engine
reaction engine
reaction turbine
reboxetine
reception line
reciprocating engine
recording machine
recursive routine
red cypress pine
red helleborine
red line
red pine
red wine
regression line
religious doctrine
reserpine
reusable routine
revelation of saint john the divine
rhine
rhine wine
rhone wine
rhumb line
ridgeline
riser pipeline
rivet line
riveting machine
robert treat paine
roberto francesco romolo bellarmine
rocket engine
rocky mountain bristlecone pine
rogaine
romaine
rose wine
rotary engine
routine
royal line
running headline
running pine
russian vine
s. s. van dine
sabin vaccine
sabine
sabine pine
sacramental wine
saffranine
safranine
saint augustine
saline
salk vaccine
salt mine
saltine
sanguine
sapphirine
sarcodine
sarcosine
sardine
sash line
sawing machine
scallopine
school of medicine
scientific discipline
scopolamine
scotch pine
scots pine
scratch line
screw pine
scrimmage line
scrub pine
search engine
seine
self-discipline
serine
serotine
sertraline
service line
service routine
setline
sewer line
sewing machine
shaping machine
shine
ship of the line
shoeshine
shore pine
shoreline
short-leaf pine
short line
shortleaf pine
shortleaf yellow pine
shortwave diathermy machine
shrine
sibine
sideline
siegfried line
sierra lodgepole pine
silk vine
silver lace vine
silver mine
silver pine
silver vine
silvervine
simazine
simple machine
sine
single-leaf pine
sixty-nine
skyline
slick magazine
slot machine
small intestine
snap line
snapline
snow line
soapberry vine
soledad pine
sonic delay line
sounding line
sourdine
southern yellow pine
southwestern white pine
soutine
space medicine
sparkling wine
spectrum line
spine
spinning machine
spirit of turpentine
spirits of wine
spline
sports medicine
spruce pine
squall line
squash vine
st. augustine
staff line
staff vine
stamping machine
stapling machine
star jasmine
starting line
state line
static line
steam engine
steam line
steam turbine
steamship line
stepped line
stone pine
storyline
straight line
strainer vine
straw wine
string line
stringybark pine
strip mine
strychnine
submarine
subroutine
subscriber line
succinylcholine
sulfadiazine
sulfamethazine
sulfamezathine
sulfapyridine
sulfur mine
sulphur mine
summer squash vine
sundial lupine
sunshine
supervisory routine
supply line
swamp pine
sweet melon vine
sweet potato vine
swine
swiss mountain pine
swiss pine
swiss stone pine
switch engine
sylvine
table-mountain pine
table wine
tag line
tambourine
tamburlaine
tangerine
tangier peavine
tank engine
tape machine
tapeline
tara vine
tasman dwarf pine
taurine
telegraph line
telephone line
teletype machine
telex machine
terbinafine
terrine
tetracaine
tetracycline
tetraiodothyronine
tetramethyldiarsine
textile machine
textile screw pine
the irish famine
theological doctrine
theophylline
thiamine
thiazine
thiodiphenylamine
thioguanine
thioridazine
thomas paine
thoracic medicine
thorazine
threonine
threshing machine
thylacine
thymidine
thymine
thyronine
thyroxine
ticket line
timber line
timberline
time machine
timeline
tincture of iodine
tine
tolazoline
toll line
tom paine
tontine
top of the line
torrey's pine
torrey pine
touchline
tourmaline
towing line
towline
tracing routine
traction engine
trade magazine
tramline
trampoline
trans-alaska pipeline
transalpine
transit line
transmission line
tranylcypromine
trap line
trawl line
tree celandine
tree line
tree lupine
trend line
trephine
tri-iodothyronine
triazine
triiodothyronine
trimipramine
trine
trip line
triphosphopyridine
trivalent live oral poliomyelitis vaccine
trolley line
tropical medicine
trotline
true jasmine
true pine
truman doctrine
trumpet vine
trunk line
tsine
tubocurarine
turbine
turbofan engine
turbojet engine
turing machine
turpentine
twenty-nine
twine
typesetting machine
tyramine
tyrocidine
tyrosine
u.s. national library of medicine
ukraine
ultramarine
umbrella pine
underline
undine
undiscipline
unemployment line
united states national library of medicine
unleaded gasoline
urine
urogenital medicine
uruguay potato vine
utility routine
vaccine
valentine
valine
valve-in-head engine
varietal wine
variola vaccine
vase-fine
vase vine
vaseline
vending machine
verlaine
verse line
veterinary medicine
vicereine
vinblastine
vincristine
vine
virginia pine
vitrine
viverrine
von neumann machine
voting machine
w. v. quine
waistline
waiting line
wankel engine
wankel rotary engine
war machine
washing machine
water line
waterline
watermelon vine
wats line
weighing machine
west indian jasmine
western prince's pine
western white pine
western yellow pine
westland pine
weymouth pine
whine
white cypress pine
white line
white lupine
white pine
white potato vine
white wine
whitebark pine
whitebarked pine
wild lupine
wild potato vine
wild quinine
wild sweet potato vine
willard van orman quine
wimshurst machine
wind turbine
wine
winter jasmine
winter melon vine
wollemi pine
wolverine
woodbine
x-ray machine
xanthine
xerox machine
xylocaine
yard line
yellow-leaf sickle pine
yellow jasmine
yellow jessamine
yellow lupine
yellow pine
zalcitabine
zidovudine